Borowiki jadalne i ich odpowiedniki: jak odróżnić fałszywe grzyby

Wśród 50 odmian borowików występują 2 niejadalne gatunki: żółto-brązowy i syberyjski. Nie są toksyczne, ale całkowicie bez smaku. Zewnętrznie są podobne do produktów spożywczych, ich seamy jest rurkowata. Główna różnica polega na tym, że po przecięciu lub zerwaniu miazga staje się niebieskawo-fioletowa.

Grzyby jadalne są często mylone z grzybami miętowymi. Są czerwono-brązowe, a wewnętrzna strona kapelusza ma dużą strukturę komórkową. Te grzyby nie są trujące, ale mają bardzo gorzki smak. Chociaż niektórzy grzybiarze nie gardzą nimi i gotują je przez 15 minut przed gotowaniem, aby usunąć gorzki posmak.

Jeszcze częściej mech świerkowy przebiera się za masło. Ten grzyb ma szarawą lub fioletową śluzowatą czapkę. Jego niewłaściwa strona nie jest rurkowata, ale blaszkowa i szara. Znając te niuanse, wizualne rozróżnienie grzyba nie jest trudne. Ogólnie grzyb jest dość jadalny, ale w naszym kraju z jakiegoś powodu nie jest spożywany. Ale jeśli umieścisz go w tym samym pojemniku, w którym znajdują się inne grzyby, pomaluje je na liliowo. Dlatego najlepiej złożyć go osobno.

Wszystkie bliźniaki rosną w takich samych warunkach jak grzyby jadalne, dojrzewając mniej więcej w tym samym czasie - latem i jesienią. A grzyby wolą osiedlać się w lasach świerkowych, sosnowych i mieszanych.

Opis

Naukowa nazwa borowika - Suillus pochodzi od łacińskiego rzeczownika sus, oznaczającego świnię. Dlatego Suillus oznacza „wieprzowinę” i odnosi się do kapelusza tłuszczowego, który jest wspólny dla różnych rodzajów borowików.

Borowiki różnią się od innych grzybów:

• oślizgłe czapki;
• pory rozmieszczone promieniowo lub losowo;
• obecność częściowej osłony między nasadką a nogą;
• gruczołowe plamki;
• siedlisko wśród roślinności iglastej.

Niestety wiele rodzajów borowików ma tylko kilka z tych cech.

Jak wspomniano powyżej, jedną z najbardziej oczywistych cech oleju jest śluzowata nasadka. Oczywiście przy suchej pogodzie powierzchnia może nie być zbyt lepka, ale widoczne są oznaki śluzówki, ponieważ zanieczyszczenia przylegają do kapelusza. W wysuszonych próbkach powłoka kapelusza również pozostaje dość błyszcząca.

Oprócz śluzowatej konsystencji kapelusz jest mało charakterystyczny dla tego grzyba, osiągając średnicę 5-12 cm. Jest okrągły i wypukły, ale z czasem wygładza się. Jest głównie koloru brązowego, chociaż waha się od ciemnobrązowego do czerwonawo-brązowego do żółtawo-brązowego.

Powierzchnia bardzo małych porów jest biaława do jasnożółtej. W niektórych rodzajach oleju pory są rozmieszczone losowo, w innych promieniowo. Wraz z wiekiem pory ciemnieją i przybierają kolor od żółtego do zielonkawożółtego. Zarodniki, które tworzą się w porach, są koloru brązowego. U młodych grzybów powierzchnia porów jest częściowo pokryta zasłoną. Ten koc jest przeważnie biały i rozrywa powierzchnię porów, gdy grzyb tworzy zarodniki. Na dojrzałych grzybach pozostałości częściowej zasnówki można zobaczyć jako pierścień wokół łodygi, a wzdłuż krawędzi kapelusza pozostają małe kawałki tkanki.

Pieczarki maślane są raczej przysadziste, średniej wielkości z solidną cylindryczną łodygą o długości 3-8 cm i szerokości od 1 do 2,5 cm Niektóre gatunki mają pierścień utworzony z pozostałości częściowej zasnówki (błony chroniącej pory tworzące zarodniki pod czapką wraz z rozwojem grzyba).Początkowo jest biały, następnie powoli nabiera fioletowego odcienia, zwłaszcza na spodzie. Nad pierścieniem biaława noga blaknie, dopasowując się do czapki u góry.

Ta część szypułki jest również ozdobiona licznymi skupiskami komórek zwanych nakłuciami gruczołowymi. Te gruczołowe kropki ciemnieją z wiekiem i wyróżniają się od reszty szypułki w wieku dorosłym. Kropki gruczołowe pojawiają się w wyniku obrzęku komórek i przypominają drobne guzki.

Jak wyglądają

Istnieje około 50 odmian motyli, które łączy główna cecha - błyszcząca, śliska tłusta czapka. Dzięki niej grzyb otrzymał swoją nazwę: masło lub maślanka. Wśród ich cech wyróżniających jest również spódnica w kształcie pierścienia z długą nogawką.

Najpopularniejsze są następujące jadalne rodzaje masła:

• Wczesna lub ziarnista olejarka
• Późno lub często
• Olejarka modrzewiowa

Jednak doświadczeni grzybiarze witają również inne, mniej znane, ale smaczne gatunki z rodzaju borowików: biały, bagienny, żółtobrązowy, amerykański czy szary.

Rodzaje masła

Naczynie z masłem cedrowym

Czapka grzybowa do 10 cm obwodu. U młodych osobników jest półkulisty, z wiekiem staje się wysklepiony. Barwa od ciemnożółtej do jasnobrązowej lub ciemnobrązowej, sucha lub lepka. Trzon jest cylindryczny lub lekko spuchnięty u podstawy. Czasami ten sam odcień co czapka, ale częściej jaśniejszy, pokryty brązowawymi wybrzuszeniami.

Miazga jest żółtawa lub żółta, nie zmienia koloru w kontakcie z powietrzem. Rurki od brudnej musztardy do czerwonawego koloru. Pory są małe, zaokrąglone, w kolorze musztardy. Zapach nie jest charakterystyczny. Smak jest neutralny. Zarodniki 9–11,5 × 4–5 µm.

Cedrowiec żyje w lasach iglastych, pod drzewami w parkach i ogrodach, tworzy mikoryzę z sosnami.

Oiler szary

Na zewnątrz grzyb jest niepozorny, ale smak jest przyjemny dla receptorów żywności, ma charakterystyczny zapach grzybów podczas gotowania lub marynowania.

Szarą olejarkę zdobi nasadka w formie bulwiastej poduszki o średnicy 5-12 cm Gładki film jest wilgotny i lepki w dotyku, z trudem pozostający w tyle. Charakterystyczną cechą są brązowawe łuski na jego powierzchni. Kiedy zasłona pęka, pozostawia kłaczkowate cząsteczki, które pokrywają warstwę rurkową.

Skórka bladoszara do brązowawej, oliwkowa lub fioletowa. Biały i luźny miąższ pod filmem kapelusza starych grzybów staje się białawy lub brązowawy. Po odsłonięciu zmienia kolor na niebieski.

Dno nasadki składa się z szerokich rur, które spływają po nóżce. Rurki są nieregularnie kanciaste. Kolor jest szary z brązowawym, białym lub żółtym odcieniem.

Zarodniki borowika szarego rozmnażają się. Powstają w proszku zarodników.

Wysoka noga szarej olejarki przypomina prosty lub zakrzywiony walec o grubości 1-4 cm i długości 5-10 cm.Miąższ jest gęsty, odcień bladożółty. Zasłona pozostawia na sobie białą obwódkę, która znika wraz ze starzeniem się grzyba. Olejarka szara zbierana jest w młodych lasach modrzewiowych lub sosnowych. Grzyb rośnie w rodzinach lub pojedynczo.

Maselniczka żółtawa (bagno)

Danie z bagien lub żółtawego masła to jeden z najsmaczniejszych przedstawicieli królestwa grzybów. Nie należy do „szlachetnych” grzybów, ale doświadczeni grzybiarze znają jego wartość i przechwalają się znajdując grzybnię.

Czapka olejarki bagiennej jest mała i nie gruba, u młodych grzybów od 4 cm, u starych do 8 cm, pokryta oleistym filmem.

Fazy ​​rozwojowe ciała wpływają na kształt kapelusza. Półkulisty u młodych okazów, z czasem spłaszcza się i lekko rozciąga się bliżej nogi, u góry pojawia się mały guzek. Kolor kapelusza niepozorny, żółtawy. W niektórych okazach żółtawy kolor jest rozcieńczony beżowymi, szarawymi lub jasnozielonymi odcieniami.

Dość małe pory w rurkowatej warstwie kapelusza są delikatne, koloru cytryny, żółtawej lub ochry.Żółtawy miąższ grzyba nie wydziela wyraźnego zapachu i mlecznego soku.

Mocna, cylindryczna noga o grubości 0,3-0,5 cm, długości 6-7 cm, lekko zakrzywiona. Po odłączeniu nasadki od łodygi podczas wzrostu na łodydze pojawia się galaretowaty półprzezroczysty pierścień w kolorze białym lub brudno żółtym. Noga jest żółtawa, żółto-brązowa poniżej pierścienia. Kształt zarodników jest eliptyczny, proszek zarodników jest kawowo-żółty.

Naczynie do masła białe

Grzyb jest rzadki, dlatego lepiej poświęcić kolekcję masową innym przedstawicielom rodziny borowików. Instancje szybko się psują po zebraniu, a czasami po prostu nie mają czasu na gotowanie.

Kapelusz grzyba ma do 8-10 cm średnicy, u młodych okazów kapelusz jest wypukły, kulisty, koloru złamanej bieli, z żółtymi brzegami. U dojrzałych grzybów wybrzuszenie na kapeluszu znika, gdy się rozszerza. Po przejrzeniu czapka żółknie i wygina się do wewnątrz.

Po deszczu gładka czapka pokrywa się śluzem. Po wyschnięciu świeci. Cienka skóra złuszcza się bez wysiłku. Biała lub żółta czapka ma miękki, gęsty i soczysty miąższ. Rumienią się, gdy się starzeją. Warstwa rurowa jest reprezentowana przez rury o głębokości 4-7 mm. Młode grzyby mają jasnożółte rurki. W późniejszym wieku zmieniają kolor na żółto-zielony. Przejrzałe brązowo-oliwkowe. Kolor kątowo zaokrąglonych małych porów i rurek nie różni się. Powierzchnia warstwy rurowej wydziela czerwoną ciecz.

Łodyga lita, zakrzywiona lub cylindryczna, bez pierścienia, o wysokości 5-9 cm, na łodydze dojrzałe pojawiają się czerwono-brązowe plamy.

Późne masło (prawdziwe)

Jest to popularny grzyb suszony, mielony na proszek i używany do bulionu grzybowego. Kapelusz szeroki, wypukły 5–15 cm, otwiera się w miarę dojrzewania i staje się bardziej płaski. Lepki film od jasnobrązowego do ciemnobrązowego.

Jest to grzyb, w którym zamiast skrzeli pory są kremowożółte, wyglądają jak wełnista, gdy grzyb się starzeje, pory nabierają złocistożółtego koloru. Pod kapeluszem białe woalki zakrywają młode pory, gdy grzyb rośnie, zasłona pęka i pozostaje na łodydze w postaci pierścienia. Noga jest cylindryczna, biała, o wysokości od 4 do 8 cm, szerokości od 1 do 3 cm i raczej gładka w dotyku.

Masło modrzewiowe

Grzybnia roślin oleistych liściastych i korzeni drzew wymieniają składniki odżywcze z obopólną korzyścią dla obu organizmów.

Kapelusz jest bladożółty, jasnożółty chromowy lub jasnożółty, mokry po deszczu i świeci nawet przy suchej pogodzie. Średnica od 4 do 12 cm w wieku dorosłym i staje się prawie płaska, czasami stożkowata lub z zauważalnie uniesioną środkową częścią. Czapki dużych okazów są nieco faliste na krawędzi.

Cytrynowożółte kanciaste pory nabierają cynamonowego odcienia w miarę dojrzewania owocnika. Po posiniaczeniu pory stają się rdzawobrązowe. Rurki są bladożółte i nie zmieniają koloru po przecięciu. Łodyga ma średnicę od 1,2 do 2 cm i długość od 5 do 7 cm Cienka biała zasłona przykrywa rurki niedojrzałych owocników, tworząc pierścień przejściowy łodygi. Kiedy pierścień odpadnie, na łodydze pozostaje blady obszar.

Większość łodygi pokryta jest brązowymi kropkowanymi łuskami, ale powyżej strefy pierścieniowej łodyga jest jaśniejsza i prawie bezłuskowa.

Maselniczka granulowana

Grzyb mikoryzowy z sosnami, rośnie samodzielnie lub w grupach; rozpowszechniony.

Kapelusz ma 5-15 cm, wygięty, z czasem nabiera szerokiego łuku, faktura jest gładka, lepka lub śliska w dotyku. Zmienia kolor z ciemnożółtego, żółtego lub bladobrązowego na ciemnobrązowy lub brązowo-pomarańczowy. Z wiekiem kolor blaknie, staje się mozaiką z różnymi odcieniami. Zasłona znika. Powierzchnia porów jest początkowo biaława, następnie żółknie, często z kropelkami mętnej cieczy w młodych grzybach. Kanaliki mają około 1 cm głębokości. U dojrzałych okazów pory mają około 1 mm.

Łodyga bez pierścienia, biała, z jasnożółtym odcieniem w pobliżu wierzchołka lub całej łodygi, długość 4-8 cm, grubość 1-2 cm, równa lub ze zwężającą się podstawą. W górnej połowie znajdują się małe, brązowe lub brązowawe gruczołowe kropki. Miąższ początkowo biały, bladożółty u dorosłych grzybów, nie plami się po odsłonięciu. Zapach i smak są neutralne.

Przepisy kulinarne

Świeżo zebrane grzyby należy natychmiast ugotować, ponieważ szybko się psują. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest umycie i oczyszczenie, usunięcie skórki z czapki grzyba. Gotuj czysty olej przez co najmniej 20 minut. Gotowane grzyby można smażyć, podobnie jak inne grzyby, do miękkości - około 15 minut.

Możesz przygotować masło i marynować je na zimę. Będzie to wymagało:

• 1 litr wody.
• 2 łyżki stołowe. l. Sól.
• 3 łyżki. l. Sahara.
• Groszek ziele angielskie (wystarczy 8-10 groszków).
• 1 goździk.
• 1 ząbek czosnku
• Suchy koperek i liść laurowy.
• 2 kg oleju

Opłucz w wielu wodach i obierz grzyby. Gotuj w lekko osolonej wodzie przez 10 minut. Dodaj 3 krople octu do wody. Wylej pierwszą wodę. Gotuj ponownie przez 15 minut z dodatkiem soli, cukru i przypraw. Następnie szczelnie włóż masło do słoika i polej marynatą. Dodaj 1 łyżkę octu 9%. Grzyby marynowane tylko w sterylizowanych pojemnikachi przechowywać w chłodnym miejscu.

Pieczarki maślane to smaczne i zdrowe grzyby. Ich główne walory to wyjątkowy skład i doskonały smak. Przygotowane z nich dania to wartościowa przekąska, którą docenią nawet prawdziwi smakosze.

Grzyby wyglądające jak borowiki (fałszywe)

Grzyby podobne do borowików są warunkowo jadalne. Smakują gorzko i zaburzają przewód pokarmowy, ale po spożyciu nie prowadzą do śmiertelnych konsekwencji. Fałszywy borowik rzadko spotyka się zbieraczy grzybów i ma nieznaczne zewnętrzne różnice w stosunku do prawdziwych grzybów jadalnych. Debel:

Masło Pieprzowe

Syberyjski Butterdish

Koza

Kiedy patrzysz na grzyby, wydaje się, że nie można odróżnić borowika fałszywego od jadalnego, ale jeśli przyjrzysz się uważnie, tak nie jest. Warunkowo jadalne grzyby mają fioletową czapkę i szary film. Prawdziwa olejarka ma biały film. Miejsce uszkodzenia niejadalnego grzyba zmienia kolor na żółty.

Bliźnięta są dokładnie czyszczone i co najmniej dwukrotnie poddawane obróbce w wysokiej temperaturze, a dopiero potem są zjadane. Jednak syberyjska maślanka zachowuje swoją goryczkę niezależnie od liczby cykli gotowania.

Powody zatrucia

Nawet podczas zbierania oleju jadalnego można się zatruć, chociaż nie zdarza się to często.

Główne przyczyny zatrucia:

• Olej został zebrany w niewłaściwym miejscu (wzdłuż dróg lub w pobliżu niebezpiecznych przedsiębiorstw).
• Technologia gotowania i normy sanitarne zostały naruszone.

Kiedy wystąpi zatrucie nudności i ból brzucha... Ofierze należy podać adsorbent, wodę do picia i zapewnić spokój, aw ciężkich przypadkach pilnie wezwać pomoc.

Przeciwwskazania

Bez względu na to, jak przydatne są grzyby, zawsze istnieją przeciwwskazania. Olejarki zawierają błonnik impregnowany chityną, która zaburza trawienie w przypadku zaburzeń w przewodzie pokarmowym.

Przeciwwskazania:

1. indywidualna nietolerancja;
2. ciąża lub karmienie piersią;
3. ostre choroby żołądkowo-jelitowe;
4. dzieci poniżej 7 lat.

Wszystkie grzyby gromadzą szkodliwe chemikalia, jeśli rosną w pobliżu zakładu przemysłowego lub obszaru wiejskiego poddanego działaniu herbicydów. W organizmie grzybów znajduje się również radioaktywna substancja cez. Zebrane grzyby są kilkakrotnie moczone przed gotowaniem termicznym, gotowane co najmniej dwa razy z podmianą wody.

Korzystne cechy

Maślanki są bardzo cenione: zarówno ze względu na ich smak, jak i łatwość zbierania, ponieważ zwykle rosną w kupie. Składają się w 90% z wody, ale reszta składu to białka, węglowodany, minerały.

Oleje zawierają również takie przydatne substancje:

• sole wapnia i fosforu;
• pierwiastki śladowe, takie jak miedź, jod, cynk, mangan;
• duża ilość witaminy B i PP;
• aminokwasy zbliżone do białek zwierzęcych;
• polisacharydy.
• lecytyna;
• naturalne antybiotyki i immunostymulanty.

Najwięcej składników odżywczych i użytecznych pierwiastków znajduje się w młodych grzybach. Maślanki są dość niskokaloryczne (19,3 kcal na 100 g), więc mogą je spożywać osoby starające się schudnąć. Układ pokarmowy dość łatwo przyswaja białka olejowe.

Czy wiedziałeś? Skład olejku zawiera specyficzną substancję fenyloetyloaminę, która sprawia, że ​​człowiek czuje się zakochany. Zawierają również alergeny.

Grzyby te mają korzystny wpływ na określone procesy w organizmie i pomagają zwalczać określone choroby.

• Korzyści medyczne oleju:
• dzięki substancjom antybiotycznym tłumią patogenne drobnoustroje;
• stymulować odporność;
• żywiczne substancje pokrywające czapkę pomagają zwalczać dnę, a także usuwać kwas moczowy;
• pozytywnie wpływają na tarczycę, normalizują tło hormonalne;
• zwiększyć poziom hemoglobiny;
• pozytywnie wpływają na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego;
• odpowiednio przygotowana nalewka grzybowa działa przeciwbólowo;
• składniki aktywne mogą pomóc w odbudowie komórek wątroby;
• przyczyniają się do profilaktyki chorób układu krążenia, zaburzeń pracy układu mięśniowo-szkieletowego, guzów nowotworowych;
• do pewnego stopnia zwiększyć potencję.

Jednak pomimo ogromnej liczby użytecznych właściwości, stosowanie oleju może mieć pewne wady.Grzyby zawierają chitynę, która jest korzystna dla osób ze zdrowym układem pokarmowym. Jednak dla osób z zaburzeniami przewodu pokarmowego jest to dość ciężki pokarm i należy go przyjmować w ograniczonych ilościach. W przypadku zaostrzeń wrzodów, zapalenia żołądka, chorób wątroby lub niewydolności nerek, lepiej nie jeść grzybów. Również grzyby są przeciwwskazane u małych dzieci.

Ważny! Olejek nie posiada również dobrej konserwacji, dlatego po zebraniu należy je natychmiast przerobić. Podczas gotowania są drobno posiekane. Wymagana jest obróbka cieplna, gotowanie, zwłaszcza nóg.
Ponadto oleisty film oleju ma tendencję do pochłaniania promieniowania i szkodliwych substancji z otoczenia. U młodych grzybów nie jest tak groźny, ale u dojrzałych trzeba go usunąć, dzięki czemu borowik ma bardziej dobroczynne właściwości niż szkodliwe. Ale aby przyniosły maksymalne korzyści, musisz przestrzegać prostych zasad.

Wideo: Przydatne właściwości masła

Wybierz jadalne

Nawet po obejrzeniu jednego zdjęcia grzybów z rodzaju borowików nie będziesz się już mylić „na egzaminie” w lesie. Należy jednak uważać, ponieważ pod tłustymi nakrętkami często znajdują się niejadalne lub zbyt pozbawione smaku grzyby.

Na przykład fałszywy olej może źle wpłynąć na zdrowie, co można rozpoznać po blaszkowatym dnie kapelusza, zażółceniu i szarym odcieniu.

Nie wkładaj też do kosza grzybów, które po kontakcie z nożem zmieniają kolor na niebieski i mają ciemnawe czapki.

Masła można gotować i gotować na parze, smażyć i solić, suszyć i piec. Niektórzy zalecają, aby ich nie solić, inni - używać ich głównie do ziemniaków, a jeszcze inni - najpierw namoczyć.

To, jak je ugotować, to sprawa każdego, a lepiej rozwiązać ten problem, mając na stole świeże i aromatyczne masło.

Pożytek i szkoda

Miąższ masła zawiera dużą ilość witamin, minerałów i składników odżywczych - białek, węglowodanów. Zawierają dużo białka, które jest dobrze przyswajane przez organizm ludzki. Oczywiście po ugotowaniu borowik traci część swoich dobroczynnych właściwości, ale nadal pozostaje doskonałym źródłem witamin i minerałów. Wielu uważa, że ​​są nawet bardziej korzystne niż borowiki.

Grzyb ten jest również używany w medycynie, ponieważ skóra ich czapki zawiera antybiotyki. Leczą bóle głowy, układu sercowo-naczyniowego, regulują tempo przemiany materii.

Warto jednak pamiętać, że borowiki, podobnie jak gąbki, zbierają wszystkie żużle i toksyczne substancje z gleby lub powietrza, dlatego nie należy ich zbierać w pobliżu autostrad lub przedsiębiorstw przemysłowych, w przeciwnym razie można łatwo się otruć i udać się do szpitala.

Maślanki to jedne z pierwszych grzybów, które latem wypełniają kosze grzybiarzy. Są owocne i rosną prawie wszędzie, co sprawia, że ​​zbiory są szybkie, interesujące i przyjemne. Jak wspaniale jest wracać z lasu bez pustych rąk.

Okresy wegetacyjne

Odmiana uwielbia wilgoć, co oznacza, że ​​rośnie po deszczu, zwłaszcza w okresie słonecznej pogody po mrozie. Dojrzewanie grzybów rozpoczyna się od czerwca do mrozów. Ale jeśli lato okaże się upalne z niewielkim deszczem - borowiki w lesie będą rzadkością. Ta odmiana uwielbia umiarkowany, łagodny klimat i wystarczającą ilość wilgoci.

Wybierając masło warto pamiętać, że drobne okazy, których średnica kapelusza nie przekracza czterech centymetrów, są dużo smaczniejsze niż przerośnięte masło. Mają delikatną konsystencję i słodkawy smak z wyraźnym grzybowym aromatem. Lepiej zostawić starsze okazy na miejscu, w tym czasie będą miały czas na wyrzucenie porów, po czym znacznie wzrośnie liczba grzybów w miejscach ich wzrostu.

Interesujące fakty

• Masła to grzyby, które syntetyzują największą ilość witaminy D.
• Maślanki rosną w kierunku światła. Można zauważyć, że ta grupa grzybów nigdy nie jest prosta - zawsze jest przechylona na bok. Dzieje się tak właśnie z powodu „przyciągania słońca”.
• W celu zmniejszenia poziomu promieniowania na terenie elektrowni atomowej w Czarnobylu specjalnie wysiewano masła, które w warunkach tropikalnych żywią się mrówkami i muszkami, rozpuszczając je w śluzie.
• Maślanki są zakazane w wielu krajach i uważane są za trujące grzyby w Anglii i Niemczech.

Rośnie w domu

Uprawa borowików w domu nie jest zwyczajowa. Nie można ich sadzić w doniczkach ani słoikach. Aby uzyskać dobre zbiory tych grzybów, będziesz potrzebować ziemi obsadzonej drzewami iglastymi. Jeśli zrobisz wszystko poprawnie, to po kilku tygodniach grzybnia zacznie przynosić pierwsze owoce.

Najpierw musisz wybrać odpowiednie drzewa - powinny mieć 10-15 lat. Nie musisz szukać całego lasu - wystarczy kilka sosen. Wybór ten wynika z faktu, że młode drzewa pobierają mniej mikroelementów, które są potrzebne do dobrego wzrostu grzybów.

Przed sadzeniem należy usunąć wierzchnią warstwę ziemi do 20 cm, następnie umieścić uschnięte liście i ziemię nawozić próchnicą. W takiej mieszance siadają kawałki, a najlepiej całe grzyby. Rzadko trzeba podlewać borowiki, najlepiej zadbać o wystarczającą ilość słońca. Jeśli występuje taki problem, jak brak ciepła słonecznego, musisz odciąć gałęzie drzew.