Grzyby
0
1142
Ocena artykułu
Obszary Krymu wyróżniają się bogatą roślinnością i żyzną glebą. Najlepsze grzyby Krymu rosną na terenach górskich na wysokości 200-700 m npm, w lasach, w strefie stepowej i na płaskowyżach półwyspu.
Zbieranie grzybów na Krymie
Krymski trujący grzyb # 1 - grzyb satanistyczny
To krewny powszechnie uznanego króla królestwa grzybów - borowików, nie jest śmiertelny, ale może powodować poważne rozstrój żołądkowo-jelitowy. To zabawne, ale grzyb otrzymał złowieszczą nazwę od Gerolda Lenza, niemieckiego mikologa, który szczegółowo opisał go w 1831 roku. W tym czasie badacz poczuł się bardzo chory i wiedząc o trujących właściwościach grzyba, uznał, że przyczyną złego samopoczucia jest jego wpływ na organizm.
Głównym zagrożeniem dla początkującego grzybiarza jest imponujący i bardzo apetyczny wygląd, zachęcający do włożenia grzyba do kosza. Ale taka nieostrożność może powodować nudności, wymioty, silny ból brzucha, biegunkę, niskie ciśnienie krwi, odwodnienie i inne negatywne konsekwencje. A jego wielokrotne stosowanie lub w dużych ilościach doprowadzi do uszkodzenia wątroby lub nerek.
Na Krymie diabelskie grzyby rosną od lipca do października w podgórskich lasach dębowych i mieszanych. Tam też można znaleźć podobne do niego i te same toksyczne borowiki: różowo-fioletowe i różowo-złote.
Bądź bardzo ostrożny! Grzyb satanistyczny jest bardzo podobny do jadalnego borowika, zwłaszcza drewna dębowego.
Opis stanowiska grzybowego
Grzyby na Krymie można znaleźć na Aj-Petrinskaya Yayla. Obfite plony dają lasy w Luchisty w rejonie góry Demerdzhi.
Ciche polowanie w lasach Bakczysaraj zakończy się sukcesem. Na wschodzie miejsca grzybowe znajdują się w Feodosia. Krymscy zbieracze grzybów zbierają plony w strefie stepowej w ujściach rzek Donuzlav i Sasyk. Po myszy udają się do wioski Kolchugino i na teren obserwatorium astrofizycznego. Idą po borowiki do wsi Zelenogorskoye i Stroganovka.
Camelinę poluje się w pobliżu wioski Rybachye, a na kurki we wsi Mramorny.
Krymski trujący grzyb # 2 - grzyb rycerski lub muchomor czerwony
Czasami latem i jesienią w lasach górzystego Krymu można również znaleźć muchomory. Chwytliwe, w różnych odcieniach fioletu lub czerwieni, duże czapki pokryte białymi płatkami na wdzięcznych nogach z zalotnym fartuchem nadały jej nazwę - Amanita muscaria.
Taki efektowny wygląd sprawił, że grzyb ten stał się popularny w sztuce ludowej, a nawet grzyby na placach zabaw są niezmiennie malowane na jego kolory.
Ale zauważalna atrakcja grzyba w tym przypadku jest wyraźnym ostrzeżeniem: czekaj, jestem trujący! Od XIII wieku toksyny muchomora były używane do zabijania much, stąd jego rosyjska nazwa.
Trucizny zawarte w muchomorze oddziałują na układ nerwowy, wywołując silne halucynacje, właściwość ta była wykorzystywana przez szamanów różnych narodów do wejścia w trans. W średniowiecznej Europie nazywano go również grzybem rycerskim.
Często przed turniejem lub bitwą wielu rycerzy zjadało małe dawki jego wysuszonych czapek, tracąc poczucie strachu i stając się mniej podatni na ból. Pomimo swojej silnej toksyczności muchomor znalazł szerokie zastosowanie w medycynie ludowej.Ale bądź ostrożny - samoleczenie za pomocą jego leków jest niebezpieczne, grzyb jest nadal bardzo trujący i możliwe jest poważne zatrucie.
Główne objawy ciężkiego zatrucia grzybami: nudności, rozszerzone źrenice, niewyraźne widzenie i omamy. W ciężkich przypadkach: majaczenie, drgawki, śpiączka.
Krymski trujący grzyb nr 3 - muchomor pantera
Grzyb ten jest mniej zauważalny, gorszy od swojego odpowiednika nie tylko pod względem jasności, ale także wielkości. Kapelusze, farbowane na szaro lub w odcieniu oliwkowym brązowym, pokryte są licznymi białymi płatkami, co przypomina cętkowany wzór na skórze lamparta.
Pomimo swojego skromnego wyglądu zestaw trucizn i ich stężenie jest kilkakrotnie wyższe. Istnieje powszechne przekonanie, że z powodu silnej toksyczności w pobliżu grzyba nigdy nie spotkasz much i innych owadów, które według legendy giną, nawet jeśli je wąchają. Objawy zatrucia są podobne do objawów zatrucia muchomorem, ze względu na dużą zawartość trucizn, pojawiają się szybciej i są ostrzejsze, wymagające pilnej interwencji medycznej. Na półwyspie muchomor pantera rośnie w lasach grabowo-bukowych, dębowo-grabowych i mieszanych w okresie letnio-jesiennym.
Uwaga! Grzyb można łatwo pomylić z jadalną amanitą: różową i wysoką.
Przydatne właściwości i ograniczenia w użyciu
Pojedyncze beczki cenne są nie tylko ze względu na walory smakowe, ale także wysoką zawartość składników odżywczych. Pod względem ilości witamin i aminokwasów przedstawiciele tej odmiany są zbliżeni do mięsa i produktów mlecznych. Jedynymi warzywami, które zawierają więcej białka niż pojedyncze beczki, są rośliny strączkowe.
Jedzenie owoców może również pomóc radzić sobie z takimi chorobami i dolegliwościami:
- obniżona odporność;
- miażdżyca;
- wysoki cholesterol.
Jednostronne beczki zawierają ogromną ilość witamin (zwłaszcza z grupy B), przeciwutleniaczy, dobroczynnych kwasów. Udowodniono, że są skuteczne w leczeniu anemii i mogą być stosowane do wpływania na objawy chorób wątroby, nerek i oczu.
Przeczytaj także: Dolny filtr do studni jest potrzebny, czy nie
Grzyb posiada wyjątkowy tonik. Niektórzy sportowcy używają jednej beczki do spożycia energii przed zawodami, jako naturalnej alternatywy dla leków dopingujących. Podobnie jak inne grzyby, pojedyncze beczki nie są zawarte w diecie dzieci, kobiet w ciąży, kobiet karmiących, pacjentów z patologiami żołądkowo-jelitowymi.
Krymski trujący grzyb nr 4 - włókno orzechowe
Mały grzyb o średnicy kapelusza 2-7 cm, nazwany na cześć francuskiego farmaceuty - mikologa, z łatwością da przewagę w swojej toksyczności czerwonemu muchomorowi, który na tle wygląda jak prawdziwy olbrzym. Oba grzyby zawierają te same substancje toksyczne, tylko ich stężenie we błonniku jest 20-krotnie wyższe!
Grzyb ten można spotkać od maja do października w bukowych lub grabowo-bukowych lasach Gór Krymskich (pojedynczo lub w małych grupach). Kolor jedwabisto-włóknistego kapelusza zmienia się z wiekiem z białego lub jasnokremowego na czerwono-brązowy.
Lekkie kapelusze, odcięte i leżące w koszu przez kilka godzin, z czasem pokrywają się jaskrawoczerwonymi plamami.
Inną interesującą cechą grzyba jest jego aromat, który może powodować obfite wydzielanie śliny u miłośników odurzających napojów. Z winy miazga dojrzałych grzybów ma ostry zapach alkoholu, ale nie powinieneś się z tego cieszyć, bez względu na to, jak jesteś fanem Bachusa - otrzymałeś właściwy sygnał o śmiertelnym niebezpieczeństwie.
Objawy zatrucia tak samo jak w przypadku muchomora czerwonego i pantery, tylko że są one znacznie bardziej wyraźne, a jeśli nie zapewniasz pomocy medycznej przez pół godziny, śmiertelny wynik jest prawie nieunikniony.
Na Krymie istnieją takie pokrewne rodzaje włókna szklanego: kędzierzawe, spękane, gliniane - o podobnym wyglądzie zawierają mniejsze stężenie trucizn, ale mimo to pozostają groźnymi grzybami.
Uwaga! Początkujący zbieracze grzybów mogą pomylić błonnik z niektórymi rodzajami grzybów lub Russula.
Przepisy i funkcje gotowania
Najczęstszym i najłatwiejszym sposobem gotowania jednostronnych beczek jest marynowanie. Aby to zrobić, musisz dobrze spłukać i oczyścić owoce z ziemi, piasku i resztek trawy. Następnie wodę należy zagotować - grzyby należy uzupełnić dopiero po ugotowaniu. Średnio należy je gotować nie dłużej niż 30-40 minut, od czasu do czasu mieszając i odtłuszczając. Przepis na marynatę do grzybów stepowych jest bardzo prosty.
Do gotowania potrzebne będą następujące składniki (na 1 litr wody):
- 3 łyżeczki octu;
- 2 łyżki kryształowego cukru i soli;
- kilka liści laurowych;
- pieprz i goździki do smaku.
Gdy tylko zobaczysz, że owoce osiadły na dnie patelni, możesz je zdjąć z ognia i włożyć do słoików, od razu zalewając je wcześniej przygotowaną marynatą. Następnie zwinąć puszki i odłożyć do góry nogami, zawinąć.
Marynowane boczniaki
Możesz również zrobić pyszne kanapki na ciepło, które idealnie sprawdzą się na pyszne śniadanie, zupę oraz jako przystawka na świątecznym stole. Aby przygotować danie, musisz wziąć:
- kromki białego chleba lub bochenek tostowy;
- niewielka ilość oleju roślinnego do smażenia.
- wędzony bekon;
- cebula;
- grzyby (około 200 g);
- twardy, topiący się ser (wystarczy 100-150 g);
- śmietana i przyprawy (sól, pieprz itp.) do smaku.
Odpowiedzi na typowe pytania
W procesie przygotowywania jednej beczki gospodynie domowe często mają trudności. Zebraliśmy najczęściej zadawane pytania i odpowiedzi na nie od doświadczonych szefów kuchni:
Pojedyncze beczki są powszechne w południowych regionach, większość z nich na Krymie. Gatunek owocuje bardzo długo, a głównym kryterium plonowania jest dobra wilgotność w miejscu wzrostu. Charakterystyczną cechą odmiany pojedynczej beczki jest to, że żyją na otwartych przestrzeniach, na stepach, a nie pod koronami drzew.
Odmiana ta uważana jest za jedną z najcenniejszych nie tylko ze względu na walory smakowe, ale także ze względu na dużą ilość składników odżywczych. Pojedyncze beczki są używane w leczeniu wielu chorób, spożywane są w postaci marynowanej, suszonej, smażonej. Mogą służyć do przygotowania wielu codziennych i wykwintnych posiłków.
Grzyby to organizmy eukariotyczne pozbawione chlorofilu. Różnią się od niższych gatunków roślin i zwierząt anatomicznie, biologicznie i morfologicznie. W artykule przedstawiono jadalne i trujące grzyby Krymu. Zapraszamy Czytelnika do zapoznania się z ich opisem oraz obejrzenia zdjęć. Na tym półwyspie jest wiele grzybów, które rosną w różnych miejscach: od stepów po lasy i płaskowyże.
Krymski trujący grzyb nr 5 - białawy gadatnik
Małe, zaledwie 1,5-4 cm średnicy, ale zgrabne śnieżnobiałe czapeczki tego grzyba, rosnące w malowniczych grupach na kontrastowym tle ściółki lasów mieszanych lub sosnowych górskiego Krymu, wyglądają bardzo atrakcyjnie i często spotyka się je od września do listopada. .
Widoczne z daleka, o przyjemnym zapachu i smaku, zdają się przywoływać grzybiarza: weź mnie, proszę, zjedz mnie - nie pożałujesz! Ale po dokonaniu tego przeoczenia będziesz musiał bezwzględnie odpokutować. Pomimo kruchego, wdzięcznego piękna i zewnętrznej nieszkodliwości grzyb jest bardzo trujący i ma wysoką zawartość toksyn muskarynowych, których stężenie jest wielokrotnie większe niż u muchomora czerwonego i muchomora pantera.
Uwaga! Grzyb można łatwo pomylić z niektórymi rodzajami jadalnych mówców, które mają małe czapki.
Krymski trujący grzyb nr 6 - gadka wosku
Różni się od poprzednich gatunków dużym rozmiarem kapelusza - 4-10 cm i białawym umaszczeniem, w bardziej dojrzałym wieku - kremowym i żółtawym, często z dobrze rozpoznawalnymi woskowymi plamkami, dla których nadano im taką nazwę.
Ciała żyzne powstają w maju-październiku w lasach liściastych i mieszanych w górzystej i podgórskiej części półwyspu.Dla „wielkich” grzybiarzy, którzy nie polegają na wiedzy, ale na metodzie określania jadalności grzyba za pomocą węchu i testu na języku, jeszcze raz przypominamy, że ta metoda w ogóle się nie sprawdza.
Podobnie jak w przypadku jej krewnego opisanego powyżej, woskowata gadka ma bardzo przyjemny smak i aromat, ale stężenie w niej trucizn jest jeszcze większe i wielu ekspertów uważa, że grzyb jest śmiertelny.
Objawy zatrucia grzybami: obfite pocenie się, wymioty, zwolnione tętno i ciśnienie, a ofiary nie tracą siły, a wręcz przeciwnie, stają się agresywne, wściekłe.
W literaturze istnieją dowody, podobnie jak w przypadku muchomora czerwonego, że w dawnych czasach wojownicy, biorąc niewielką ilość bulionu z mówcy, stali się niezwykle odważni i niepowstrzymani na polu bitwy.
Uwaga! Grzyb ten można pomylić z jadalną ryadovką majową, podvishenem i niektórymi rodzajami jadalnych gaduł.
Odpowiedzi na typowe pytania
Sezon grzybowy na Krymie jest długi - od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Taka niezaprzeczalna zaleta w połączeniu z różnorodnością gatunkową zapewnia stałą dbałość o zbieranie grzybów zarówno przez doświadczonych grzybiarzy, jak i amatorów. Poszukiwania można przeprowadzać zarówno na bogatym w związki organiczne stepie, jak i na terenach górskich, co pozwala lepiej zrozumieć wspaniałą przyrodę półwyspu. Ale zanim wybierzesz się na wędrówkę po grzybach, musisz dokładnie przestudiować ich opis.
“>
Brak powiązanych postów
Krymski trujący grzyb nr 7 - siarkowo-żółta fałszywa folia
„Grzyby miodowe to bardzo przyjaźni faceci” - tak ten grzyb charakteryzuje się rosyjskim przysłowiem. Rzeczywiście, dla wielu miłośników spokojnego polowania ich duże, gęste rodziny stały się jednym z najbardziej pożądanych trofeów znalezionych w lesie. Jednak ta przyjazna społeczność ma również swoich fałszywych przedstawicieli, którzy mogą wyrządzić poważną krzywdę osobie.
Najniebezpieczniejszym przedstawicielem jest siarkowo-żółty grzyb miodowy, który swoją nazwę zawdzięcza jasnemu kolorowi zbliżonemu do koloru wskazanego pierwiastka chemicznego. Można spotkać się od września do grudnia w lasach i parkach półwyspu.
Bardzo często na pniakach, trochę rzadziej na żywych drzewach lub u ich podstawy, tworzą duże, gęste skupiska owocników.
Pierwsze oznaki zatrucia: ciągłe wymioty, częste luźne stolce, osłabienie, zwiększona potliwość. Możliwe są bóle głowy. Toksyny grzyba nie ulegają zniszczeniu podczas obróbki cieplnej i są szczególnie niebezpieczne dla osób starszych i osłabionych, w niektórych przypadkach mogą być śmiertelne.
Uwaga! Grzyb jest czasami mylony z jadalnymi miodowymi gatunkami miodowymi: jesiennymi, topolowymi i szaro-lamelarnymi sztucznymi piankami. Ponadto często rośnie obok spadzi jesiennej. Czasami wydają się być ze sobą splecione i tutaj trzeba być szczególnie ostrożnym. Nie każdy zbieracz grzybów jest w stanie je rozróżnić.
Kurki
Inna nazwa to koguty. Bogate są w nie ziemie regionu Symferopol. Jest ich wiele w pobliżu wioski Mramornoye. Również grzybiarze udają się do lasów okręgów Belogorsk, Kirov, Bakhchisarai.
p, cytat blokowy 19,0,0,0,0 ->
Kurki rosną w wielu grupach w miejscach nasłonecznionych, na łąkach lub w pobliżu polan. Występują również w mchu, wśród brzóz, sosen i jodeł. Pojawiają się od początku czerwca. Możesz go zbierać przez całe lato przed pierwszą jesienną chłodem.
p, cytat blokowy 20,0,0,0,0 ->
Charakterystyczna cecha struktury: grzyb nie ma wyraźnego przejścia od łodygi do kapelusza. Kolor jednolity: żółty (odcienie od jasnego do ciemnego, prawie pomarańczowe).
p, cytat blokowy 21,0,0,0,0 ->
Kapelusz ma nieregularny kształt z falistymi, rozłożonymi krawędziami, które tworzą wgłębienie pośrodku. Ale jego powierzchnia jest absolutnie gładka. Noga wypukła od góry do dołu, długość ok. 5 cm, miąższ mięsisty, gęsty, o lekko kwaśnym smaku. Po naciśnięciu staje się czerwonawy. Zapach jest słaby.
p, cytat blokowy 22,0,0,0,0 ->
Należy go odróżnić od fałszywego kurka, w którym czapka nie ma zagięć i przypomina małe lejki. Ponadto ich kolor jest zawsze pomarańczowy, bliższy czerwieni. Żółtowłosy też wygląda jak kurka. Jest to żółty grzyb jadalny. Ma mięsistą czapkę i grubszą białą nogawkę.
Krymski trujący grzyb nr 8 - brązowo-czerwony lepiota
Grzyb ten można opisać słowami rosyjskiego przysłowia: „Mały i inteligentny”. Rzeczywiście, jego kapelusze, pokryte koncentrycznymi okręgami łusek o łatwo rozpoznawalnym wiśniowym kolorze, są dość małe, mają tylko 2-5 cm średnicy.
Na półwyspie występuje najczęściej w okresie październik-listopad, najczęściej w lasach dębowych i parkach. Ale tylko odwaga tego dzieciaka jest gorsza niż bajecznego Czernomora i ma bardzo smutne statystyki: śmiertelny wynik występuje w prawie połowie przypadków jego użycia, a grzyb jest odpowiednio klasyfikowany jako śmiertelnie trujący.
Młode owocniki o bardzo przyjemnym zapachu prażonych migdałów zmieszanych z aromatami miodu kwiatowego z łatwością budzą zaufanie i nie budzą najmniejszych podejrzeń u niedoświadczonego grzybiarza.
To prawda, że wraz z wiekiem zapach grzyba idzie w parze z jego reputacją, zamieniając wspaniały aromat w prawdziwy bursztyn, wypełniony „rafinowanymi” jonami benzyny i acetonu z domieszką autolu.
Stężenie w nim szybko działających trucizn jest tak duże, że wystarczy jeden kapelusz, aby zabić człowieka. Objawy zatrucia pojawiają się szybko po 10-15 minutach, aw ciągu 30 minut może dojść do zatrzymania akcji serca, więc pomoc medyczna nie zawsze jest terminowa.
Do ponurej reputacji brązowoczerwonych lepiota należy dodać, że współczesna medycyna nie zna metod dezaktywacji zawartych w niej trucizn, a spożycie zarodników grzybów w drogach oddechowych może spowodować poważne uszkodzenie tkanki płucno-oskrzelowej.
Ten potwór ma podobny wygląd zewnętrzny, pomalowany na bardziej ochry - ceglastoczerwony lepiota, który również stanowi śmiertelne zagrożenie dla ludzi. Na szczęście oba rodzaje grzybów nie mają odpowiednika z grzybami jadalnymi.
Krymski trujący grzyb nr 9 - bliźniaki muchomor biały i muchomor biały śmierdzący
Drugie miejsce w rankingu najgroźniejszych grzybów Krymu zajęły dwa muchomory: biała wiosenna i biała śmierdząca (muchomor biały). Grzyby są do siebie tak podobne, że niektórzy autorzy przypisują je temu samemu gatunkowi. Oba rosną w lasach górzystego Krymu. Ich czapki są zwykle tego samego rozmiaru, pomalowane na biało z żółtawym odcieniem pośrodku, a na zewnątrz wyglądają prawie nie do odróżnienia.
Jednak są też różnice, zauważalne głównie przez doświadczonych grzybiarzy. Pierwszy z nich występuje częściej na półwyspie, tworzy owocniki od czerwca do listopada, drugi, rzadszy, od września do października. W wyglądzie nóg grzyba występują pewne odmienne niuanse: wiosną jest gładka, a śmierdząca pokryta kudłatym łuszczącym się nalotem. Jedynie specyficzny zapach ma zauważalną różnicę, u muchomora wiosennego jest prawie nieobecny, aw białym muchomorze jest paskudny i nieprzyjemny w smaku.
Pod względem toksyczności gatunki te nie ustępują najbardziej trującym grzybom Krymu, mają podobne objawy zatrucia i oba są śmiertelnie trujące. Młode grzyby, zwłaszcza po deszczu, pokryte są lepkim śluzem. Jeśli zostaną nieumyślnie wzięte w rękę, wówczas cząsteczki lepkiej substancji pozostaną na dłoniach i przy dalszym zbieraniu grzybów mogą się na nie dostać, zostać wchłonięte, a wtedy nieszkodliwe gatunki również staną się toksyczne. W takim przypadku, nawet przy lekkim dotknięciu muchomorów, należy natychmiast umyć ręce, a tym bardziej, aby nie wkładać do kosza niebezpiecznych znalezisk.
Uwaga! Niedoświadczonemu zbieraczowi grzybów łatwo jest pomylić je z jajowatym jadalnym muchomorem, białym pływakiem, niektórymi rodzajami pieczarek, parasolami i jasnymi rzędami.
Jadalne gatunki półwyspu
Na Krymie można zjeść około 200 rodzajów grzybów. Miejscowa populacja skupia tylko 30-40 gatunków. Najpopularniejsze z nich to:
Biały grzyb. Ma szeroką, mięsistą czapkę w kolorze śnieżnym lub cappuccino. Od góry jest równy, a od dołu pokryty płytami z mostkami. Noga jest dość gęsta, gruba i krótka (nie więcej niż 8 cm). Grzyby zwykle rosną w małych grupach.- Zwykłe motyle to jadalne grzyby polne Krymu, których nie można pomylić z żadnym innym gatunkiem. Brązowy kapelusz jest pokryty śluzem i jest bardzo śliski w dotyku. Pod nim znajduje się porowata żółta miazga, która przypomina gąbkę. Noga tułowia jest cienka, średniej wysokości (do 10 cm).
- Jesienne grzyby rosną w dużych grupach. Ich czapki w kolorze miodu, lekko zakrzywione do wewnątrz, pokryte są małymi brązowymi łuskami. Wysokość nóg sięga 10 cm.
- Myszy (rząd). Szare kapelusze u młodych grzybów są wygięte do wewnątrz, podczas gdy u starych są przeważnie płaskie z guzkiem pośrodku i pęknięciami na krawędziach. Nogi są długie i puste.
- Kurki. Grzyby mają piękny żółty kolor. Gładka czapka ma rozłożone faliste brzegi. Nogawka łagodnie zwęża się w dół. Miąższ jest zwarty i praktycznie bezwonny.
- Ryzhiki. Pomarańczowe czapki osiągają średnicę do 12 cm, pod nimi znajdują się talerze o czerwonym odcieniu, które po dotknięciu zmieniają kolor na zielony. Nogi są puste i grube.
- Mleko pieprzowe. Biała czapka z szarymi plamkami to lejek. Noga jest bardzo krótka, zwężająca się ku dołowi. Na czapce jest również sucha grudka z brązowymi znaczeniami.
- Płaszcze przeciwdeszczowe. Najbezpieczniejsze grzyby. Mają kształt kuli lub gruszki. Kolor miąższu jest biały, czasami występuje lekki żółtawy odcień. Czapka jest szorstka, pokryta małymi guzkami.
Gdzie w Rosji rosną czarne i białe trufle
Pozostałe grzyby jadalne na Krymie nie nadają się do zbioru, ponieważ są zbyt małe. Niektóre okazy mają specyficzny smak, więc rzadko są zbierane przez nikogo.
