Wszystkie rodzaje grzybów rosną zawsze w grupach, ich nazwa pochodzi od cerkiewno-słowiańskiego „grzyba” (kupa). A kapelusze dorosłych okazów grzybów jadalnych mlecznych często osiągają średnicę 20 cm, więc udając się na „ciche polowanie” na prawdziwe białe grzyby mleczne, grzybiarze rzadko przychodzą z pustymi rękami.
Poniżej możesz zobaczyć zdjęcia i nazwy odmian grzybów mlecznych oraz dowiedzieć się, które jadalne grzyby mleczne najlepiej nadają się do marynowania i marynowania. Dowiesz się również, jak wyglądają prawdziwe grzyby mleczne i inne rodzaje tych jadalnych (żółte, gorzkie i czerwono-brązowe).
Rodzaje grzybów
Jakie są główne rodzaje grzybiarzy zbierających grzyby?
Prawdziwe mleko
Na całym świecie ludzie są podejrzliwi wobec warunkowo jadalnych grzybów, a tylko w Federacji Rosyjskiej prawdziwy grzyb jest przysmakiem. Młode grzyby występują od końca lipca do połowy września, solone, jedzone ze śmietaną i gotowanymi ziemniakami.
Prawdziwe grzyby rosną w koloniach na trawie, pod liśćmi na obszarach brzozowych i sosnowo-brzozowych. Nie lubią światła, wybierają zacienione, wilgotne miejsca, dlatego grzybiarze szukają grzybów mlecznych z patykiem, rozpraszających ściółkę lasu.
Miąższ jest zwarty, biały, kruchy o przyjemnym i charakterystycznym zapachu. Jeśli grzyb jest uszkodzony, uwalnia się żrący mleczny sok, który żółknie w powietrzu, co psuje estetyczne wrażenie grzyba.
Kapelusz grzyba ma kształt lejka, grzywka wzdłuż krawędzi jest zawsze mokra, nawet przy suchej pogodzie, puszysta-włóknista. Młode grzyby mają prawie płaską białą czapkę o średnicy do 10 cm z zakrzywioną do dołu krawędzią. Średnica kapelusza dojrzałych grzybów wynosi około 20 cm, kolor lekko żółtawy.
Cylindryczny, gładki, biały, wewnątrz nogi wydrążony, do 5 cm grubości, u starych okazów nabiera żółtawego zabarwienia. Kremowobiałe, częste skrzela hymenoforu przechodzą od czapki do nogi.
Mleko osiki
Dobrze znany duży grzyb w kształcie lejka wydziela mleczne kropelki (mleczan) z miąższu i skrzeli po uszkodzeniu.
Grzyb osiki wyróżnia się różowawymi blaszkami i znaczeniami, często umieszczonymi w koncentrycznych pierścieniach na górnej powierzchni kapelusza. Podobnie jak inne grzyby z tego rodzaju, ma kruchy, nie włóknisty miąższ. Dojrzałe okazy mają kształt lejka, z prostymi skrzelami i wklęsłą pokrywą. Ma gęsty miąższ i szeroką nogę, krótszą niż owocnik. Nadruk zarodników w kremowym różu.
Zwykle osika rośnie obok wierzby pełzającej na nieużytkach i bagnach oraz w lasach osikowych.
Grzyb jest uważany za niejadalny w Europie Zachodniej ze względu na ostry smak, ale jest spożywany i zbierany na skalę przemysłową w Serbii, Rosji i Turcji.
Bryła dębu
Zbierz jesienią grzyby dębowe w ciepłych lasach liściastych. Czapka jest duża, do 12 cm średnicy, półkulista, z centralnym wgłębieniem, w kształcie krateru z gładką, skomplikowaną krawędzią, mokra i lepka w deszczową pogodę.
Skrzela są proste, gęste, biało-kremowe lub ochrowo-kremowe. Łodyga jest brązowawa, 3-6 cm wysokości, krótka, przysadzista, prosta, pogrubiona w środku.
Miąższ kapelusza jest biały, twardy i twardy, kruchy w wydrążonej łodydze. Obfity biały mleczny sok, cierpki. Na Zachodzie uważany jest za niejadalny ze względu na intensywną goryczkę.
Czarne mleko
Z Europy i Syberii czarny grzyb przybył do Australii i Nowej Zelandii.Rośnie pod brzozami, świerkami, sosnami i innymi drzewami w lesie mieszanym.
Kapelusz ma średnicę 8–20 cm, wierzch jest oliwkowobrązowy lub żółtozielony, w środku lepki lub śluzowaty. Młode osobniki mają na krawędziach aksamitne, kudłate strefy. Później czapka przybiera kształt lejka, kolor ciemnieje do czarnawego.
Skrzela są białawe, zabarwione oliwkowo-brązowo z mlecznym sokiem, który początkowo jest biały w kontakcie z powietrzem.
Wysokość nogawki do 7 cm, średnicy 3 cm, kolorystycznie zbliżona do czapki, ale dużo lżejsza. Miąższ jest białawy, z czasem brązowieje. Smak (zwłaszcza mleko) jest ostry.
Poinformowano, że ten gatunek zawiera mutagenną nonkatorynę, dlatego nie jest zalecany do stosowania. Wrzenie zmniejsza stężenie tego związku, ale nie eliminuje go skutecznie.
Po ugotowaniu grzyby z czarnego mleka są używane jako przyprawa w potrawach grzybowych w północnej i wschodniej Europie oraz na Syberii. Konserwy i marynaty w Rosji.
Suchej masy
Grzyb jest przeważnie biały, z żółto-brązowymi lub brązowawymi znaczeniami na kapeluszu i krótką, mocną łodygą. Jadalny, ale niesmaczny grzyb rośnie w lasach z drzewami iglastymi, liściastymi lub mieszanymi.
Wydaje się, że Basidiocarps nie chcą opuszczać gleby i są do połowy zakopane lub rosną hipogenicznie. W rezultacie szorstkie kapelusze o średnicy 16 cm pokryte są resztkami liści i ziemią. Są białe z odcieniem ochry lub brązu, z frędzlami, które zwykle pozostają białe. Początkowo czapki są wypukłe, ale później wygładzają się i mają kształt lejka.
Noga solidna biała, krótka i gruba o wysokości 2–6 cm i szerokości 2–4 cm, skrzela proste i początkowo dość blisko siebie. Ślady zarodników są kremowobiałe, owalne, brodawkowate zarodniki o wielkości 8–12 x 7–9 µm.
Miąższ jest biały i nie zmienia koloru podczas cięcia. W młodości grzyb mleczny w proszku ma przyjemny owocowy zapach, ale w wieku dorosłym wydziela nieco rybi nieprzyjemny zapach. Smak jest ostry, ostry.
Występuje w północnych strefach umiarkowanych Europy i Azji, zwłaszcza we wschodniej części Morza Śródziemnego. Jest to gatunek ciepłolubny, który rośnie w cieplejszych porach roku.
Ten grzyb jest jadalny, ale smakuje gorzej niż dobrze. Jednak na Cyprze, a także na greckich wyspach, jest zbierany i spożywany po marynowaniu w oliwie z oliwek, occie lub solance po długim gotowaniu.
Rozwój
W domu grzyby mleczne można uprawiać na dwa sposoby:
- pierwsza opcja atrakcyjny ze względu na swoją taniość. Zarodniki z dojrzałych grzybów zbierane są samodzielnie. Następnie wyrasta z nich grzybnia. Problem w tym, że prawie niemożliwe jest przewidzenie procesu rozwoju nasion. Ta metoda może być stosowana tylko przez doświadczonych hodowców grzybów;
- drugi sposób droższe, ale bardziej niezawodne. Gotową grzybnię kupuje się w specjalistycznym sklepie i wkłada do podłoża.
Uprawa grzybów mlecznych składa się z kilku ważnych etapów:
Przygotowanie strony
Miejsce wybrane do sadzenia musi być dobrze nawożone torfem. Na stanowisku muszą rosnąć młode drzewa liściaste. Nie powinny mieć więcej niż cztery lata. Możesz użyć brzozy, topoli, wierzby i innego twardego drewna. Glebę dezynfekuje się roztworem wapna;
Siew
Najlepszy czas na układanie grzybni na wolnym powietrzu to okres od maja do września. Jeśli masz ogrzewaną szklarnię, możesz sadzić nasiona o każdej porze roku;
Przygotowanie grzybni
Do siewu grzybów należy przygotować podłoże. Dla niego wysterylizowane trociny drzew liściastych miesza się z dezynfekowaną glebą. Do nich dodaje się mech leśny z miejsc, w których rosną grzyby mleczne, opadłe liście, słoma i łuski nasion słonecznika;
Siew
Jeśli planujesz uprawiać grzyby na wolnym powietrzu, musisz przygotować studnie grzybni.Są wykopane blisko systemu korzeniowego drzew patronowych i wypełnione do połowy podłożem. Na wierzchu umieszczona jest grzybnia. I znowu podłoże do krawędzi otworu. Następnie glebę należy ubić i przykryć kawałkami mchu i liśćmi.
Do uprawy w pomieszczeniach grzybnię grzybów sadzi się w plastikowej torbie wypełnionej podłożem. Małe nacięcia są wykonane w torbie w szachownicę;
Opieka
Aby uzyskać wysoki plon, konieczne jest ciągłe podlewanie grzybni i drzew, pod którymi się znajduje. Przy suchej pogodzie pod każde drzewo należy podlewać co najmniej 30 litrów wody tygodniowo. Należy podjąć środki w celu ochrony plantacji przed bezpośrednim nasłonecznieniem. Na okres zimowy grzybnię należy przykryć liśćmi i mchem. Worki z grzybnią należy przechowywać w określonych warunkach. Przed uformowaniem owocników należy utrzymywać temperaturę w granicach 18 - 20 stopni. Kiedy pojawią się kiełki grzybów, należy je obniżyć do 15 ° C, zapewnić optymalny poziom oświetlenia i wilgotności;
Żniwa
W ciągu tygodnia po uformowaniu owocników grzyby mleczne przybierają swoją zwykłą wagę. Zbiór można rozpocząć w lipcu i zbierać do końca sierpnia. Należy je ostrożnie wykręcić z grzybni lub wyciąć nożem u nasady. Prawidłowo posadzona grzybnia, przy odpowiedniej pielęgnacji, owocuje przez około pięć lat.
Pomimo osobliwości smaku i subtelności przygotowania, grzyb mleczny był czczony w Rosji od czasów starożytnych. Przygotowując go zgodnie ze wszystkimi zasadami, otrzymasz doskonałą przystawkę, dodatek i aromatyczne wypieki. Ten grzyb jest godny przebywania w Twojej kuchni.
Gdzie rosną grzyby mleczne podczas zbioru
Grzyby mleczne nie lubią samotności. Miejsca rodzin grzybowych wybierane są w pobliżu lip i brzóz. Zbierana późnym latem i jesienią w lasach liściastych lub mieszanych. Grzyby tworzą rozległe kolonie na polanach, gdzie blisko powierzchni znajduje się biała glina.
Grzyby mleczne zbierane są od lipca do pierwszych przymrozków. Jesienne zbiory w specjalnej cenie. Grzyby mleczne w tym czasie nie są ostro gorzkie.
Grzyby mleczne tworzą symbiotyczne związki z roślinami wyższymi. Systemy korzeniowe wymieniają składniki odżywcze. Większość gatunków grzybów tworzy kolonie w pobliżu brzóz. Mniejsza liczba gatunków preferuje lasy iglaste. Im starsze drzewo, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia w jego pobliżu grzybni.
W młodym lesie tak wysokim jak mężczyzna nie można znaleźć mlecznych grzybów. Im starszy las, tym większa szansa na złapanie tych grzybów.
Dla wzrostu grzybów ważne są następujące warunki:
- typ gleby;
- wilgoć w ziemi;
- jak słońce ogrzewa ziemię.
Większość gatunków preferuje miejsca ogrzewane słońcem, umiarkowanie wilgotne trawą, mchem lub gnijącymi liśćmi, nie lubią terenów suchych i bagnistych.
Podgruzdok biały
Ale to wcale nie jest grzyb mleczny, a nawet nie mleczarz, ale najzwyklejsza Russula, bardzo podobna do przedstawicieli szlachetnej rasy grzybów. Główną cechą wyróżniającą jest brak mlecznego soku, dla którego ten grzyb jest często nazywany „suchej masy”. Nawiasem mówiąc - dzięki tej niezwykłej okoliczności biały miąższ nie ma charakterystycznej ostrości grzybów mlecznych. Dlatego można go gotować bez wstępnego moczenia lub gotowania.
Pod względem smaku uważany jest za najlepszy ze wszystkich ładunków. Nie wierz Wikipedii, która twierdzi, że grzyb ma rzekomo „mdły” smak - to nic innego jak pogawędka amatorów, którzy widzieli grzyby poza supermarketem. Suche grzyby mleczne są bardzo dobre, zarówno solone, jak i smażone - z ziemniakami.
Grzyb ten tworzy mikoryzę z wieloma drzewami. Podgruzdki widziano pod brzozą, dębem, bukiem, osiką, olchą, sosną i świerkiem. Ale, jak pokazuje praktyka, większość z nich rośnie w lasach brzozowych. Owocująca sucha grudka od lipca do sierpnia.
Niektóre wspólne gry podwójne
Grzyby mleczne i inne warunkowo jadalne grzyby z tej rodziny nie są trujące, ale niezbyt przyjemne dla kubków smakowych. Ludzie przygotowują grzyby, potem gotują. Grzyby mleczne są namoczone, długo gotowane z solą.
Mleko pieprzowe
Owocnik grzyba jest kremowobiały; u dojrzałych okazów kapelusz ma kształt lejka z wieloma skrzelami. Po naciśnięciu wypływa białawym mlekiem o pieprznym smaku. Szeroko rozpowszechniony w Europie, w regionie Morza Czarnego w północno-wschodniej Turcji, we wschodniej części Ameryki Północnej, wprowadzony do Australii. Tworzy symbiotyczny związek z drzewami liściastymi, w tym bukiem i leszczyną, i rośnie w glebie od lata do wczesnej zimy.
Mikolodzy uważają ją za niejadalną i trującą, kucharze nie zalecają jej ze względu na jej smak. Surowy jest trudny do strawienia. W praktyce ludowej stosowany jako przyprawa po suszeniu, gotowaniu, smażeniu na maśle, marynowaniu, zapiekaniu w cieście.
Grzyb jest ceniony w Rosji. Ludzie zbierają grzyby pieprzowe w porze suchej, kiedy inne grzyby jadalne są mniej dostępne. W Finlandii kucharze wielokrotnie gotują grzyby, spuszczają wodę. W ostatniej solonej schłodzonej wodzie są przechowywane przez całą zimę, marynowane lub podawane w sałatkach.
Spożywanie świeżych i surowych grzybów podrażnia usta i język, reakcja ustępuje po godzinie.
Kamfora mleczna (mleko kamforowe)
Cenią go za zapach. Kucharze używają go jako przyprawy, a nie do gotowania. Wielkość kamfory mlecznej jest mała do średniej, średnica kapelusza jest mniejsza niż 5 cm. Kolor od pomarańczowego do pomarańczowo-czerwonego i brązowego. Kształt kapelusza jest wypukły u młodych okazów, płaski i lekko zagłębiony u dojrzałych grzybów.
Owocnik jest kruchy i kruchy, wydziela białawe i wodniste mleko, podobne do serwatki lub mleka odtłuszczonego. Sok jest słaby lub lekko słodki, ale nie gorzki ani ostry. Zapach grzyba porównuje się do syropu klonowego, kamfory, curry, kozieradki, palonego cukru. Aromat jest słaby w świeżych próbkach, staje się silny, gdy owocnik wysycha.
Suszone grzyby są mielone na proszek lub zaparzane w gorącym mleku. Niektórzy ludzie używają L. camphoratus do sporządzania mieszanki do palenia.
Skrzypek (obciążenie filcem)
Jest to dość duży grzyb występujący obok buków. Ciało owocu jest gęste, nie włókniste, a jeśli jest uszkodzony, grzyb wydziela siarę. U dojrzałych okazów kapelusze są od białej do kremowej, lejkowate, o średnicy do 25 cm, szeroka noga krótsza niż owocnik. Skrzela są od siebie oddalone, wąskie, z brązowymi plamami po wyschniętym soku. Odcisk zarodników jest biały.
Grzyb zbiera się w lasach liściastych od późnego lata do wczesnej zimy. Sok mleczny ma neutralny smak, jest pikantny, jeśli jest spożywany z miąższem. Filcowe grzyby mleczne na Zachodzie są uważane za niejadalne ze względu na ich ostry smak. W Rosji jest moczony przez długi czas przed gotowaniem, a następnie solony.
Mlecznożółty (złoty mleczny)
Ma blady kolor, trujący, rośnie w symbiozie z dębami. Kapelusz ma 3–8 cm średnicy, z ciemnymi znaczeniami w postaci grubych pierścieni lub pasków. Początkowo jest wypukły, ale później wygładzony, w starszych okazach występuje małe centralne zagłębienie, niestrzępiące się brzegi.
Biaława lub bladożółta łodyga jest pusta, cylindryczna lub lekko spuchnięta, czasem różowawa w dolnej połowie. Skrzela hymenoforu są częste, proste, z różowawym odcieniem, zarodniki są białokremowe.
Białawy miąższ ma ostry smak i jest zabarwiony obficie wydzielanym mlekiem. Początkowo siara jest biała, po kilku sekundach staje się jasnożółta.
Złoty młynek pojawia się latem i jesienią w północnych strefach umiarkowanych w Europie, Ameryce Północnej i Afryce Północnej.
Spożycie prowadzi do przeważnie ostrych ciężkich objawów żołądkowo-jelitowych.
Zastosowanie do gotowania
W Rosji i krajach obszaru poradzieckiego grzyby klasyfikuje się jako grzyby warunkowo jadalne. W wielu krajach zachodnich są uważane za niejadalne, a czasem trujące.
Dla tych, którzy kochają solone i marynowane grzyby, grzyb mleczny jest idealnym wyborem. Tak przygotowane grzyby mleczne ozdobią każdy stół i docenią je wyrafinowani smakosze i po prostu miłośnicy pysznego jedzenia.
grzyby: używać do gotowania
Podczas przechowywania grzybów mlecznych należy przestrzegać ważnych zasad:
- warunkiem przygotowania grzybów mlecznych jest ich namoczenie. Aby nieprzyjemna goryczka opuściła grzyby, należy je trzymać w wodzie do trzech dni, zmieniając wodę od czasu do czasu. Aby dowiedzieć się, czy grzyby są wystarczająco namoczone, musisz wykonać następujące czynności: wypróbuj mały kawałek miazgi (po prostu przeżuwaj, nie połykaj). Jeśli nie poczujesz gorzkiego smaku, możesz zacząć gotować;
- nie zaleca się zbierania starych grzybów, które wykazują rdzawe plamy. Nabierają nieprzyjemnej sztywności, która nie mija nawet po długim przetwarzaniu. Ponadto stare grzyby zawierają wiele szkodliwych substancji, które są wchłaniane przez grzyby ze środowiska;
- grzyby mleczne zaatakowane przez robaki lub owady nie nadają się do solenia;
- brud i kurz są głęboko wchłaniane w miazgę tych grzybów. Dlatego należy je dokładnie umyć twardą gąbką lub szczoteczką do zębów pod bieżącą wodą;
- pojemnik do solenia może być szklany, emaliowany, ceramiczny lub drewniany. Nie powinno być na nim pęknięć ani rdzy;
- nie zamykaj szczelnie potraw solonymi lub marynowanymi grzybami mlecznymi. Pomoże to zmniejszyć ryzyko zatrucia jadem kiełbasianym;
- solone grzyby mleczne można przechowywać nie dłużej niż sześć miesięcy. Marynowane dłużej.
Marynowanie grzybów mlecznych
Produkty:
- Kilogram grzybów,
- litr wody,
- 110 g octu dziewięć procent,
- 50 g soli i tyle samo cukru.
Przygotowanie:
Po dokładnym oczyszczeniu i namoczeniu grzybów mlecznych zalać wodą z przyprawami i gotować po gotowaniu przez 10 minut. Złożyć do słoików i zamknąć pokrywkami.
Jeszcze więcej przepisów, jak solić i marynować grzyby mleczne na zimę
marynowane grzyby mleczne
Pikantne grzyby
Produkty:
- Grzyby,
- liście porzeczki lub wiśni,
- kilka ząbków czosnku.
W przypadku marynaty na litr wody pobiera się:
- 2 łyżki stołowe. l. Sól,
- 25 g cukru
- przyprawy (liść laurowy, pieprz).
Przygotowanie:
Gotuj przygotowane grzyby mleczne przez około 10 minut. Następnie spuść wodę i ponownie spłucz grzyby. Wymieszaj produkty tworzące marynatę i zagotuj. Zanurz grzyby w gorącej marynacie i gotuj przez 15 minut. Liście wiśni i porzeczki, posiekany czosnek, grzyby włożyć do sterylnych słoików. Wlej łyżeczkę 9% octu do każdego słoika. Grzyby polać wrzącą marynatą. Zamknij słoiki sterylnymi pokrywkami, zawiń w koc i pozostaw do ostygnięcia. Przechowuj grzyby w chłodnym miejscu.
Opcja solenia na zimno
Produkty:
- na 5 kg grzybów potrzebujesz:
- 2 szklanki grubej soli
- liście wiśni,
- porzeczki,
- korzeń i liście chrzanu,
- łodygi kopru,
- kilka ząbków czosnku.
Przygotowanie:
Pieczarki obrać, umyć i włożyć do odpowiedniego pojemnika. Wypełnij całkowicie zimną wodą. Umieść ucisk na górze. Grzyby odstawiamy w chłodne miejsce na trzy dni. Wodę należy wymieniać trzy razy dziennie. Po trzech dniach wyjąć grzyby z wody, natrzeć je pojedynczo solą i układać warstwami na przemian z przyprawami w naczyniu do solenia. Przykryć kilkakrotnie złożoną gazą, na którą położyć liście chrzanu, porzeczki i wiśni. Ponownie umieść ucisk na wierzchu. Po kilku dniach do grzybów mlecznych zostanie wpuszczony sok, który powinien całkowicie je przykryć. Przygotowany pojemnik usuwamy na miesiąc w chłodnym pomieszczeniu. Upewnij się, że grzyby są cały czas w solance. W razie potrzeby możesz dodać osoloną wodę. Po miesiącu przenieś grzyby do sterylnych słoików i korka. Możesz przechowywać go w lodówce lub piwnicy.
Z solonych i marynowanych grzybów mlecznych można przygotować wiele smacznych i zdrowych potraw.
Sos z solonych grzybów mlecznych
Produkty:
- solone grzyby mleczne,
- główka cebuli,
- kwaśna śmietana,
- masło,
- trochę mąki
- olej roślinny.
Przygotowanie:
Posiekaj grzyby i cebulę i lekko usmaż na oleju słonecznikowym. Dodaj wodę i gotuj na wolnym ogniu przez dziesięć minut. W następnym kroku dodaj śmietanę. A po zagotowaniu mąka. Zagotuj ponownie. Gdy sos będzie gotowy, dodaj do niego masło. Doskonałe do dań warzywnych i mięsnych.
Ciasto z grzybami mlecznymi
Produkty:
Ciasto:
- 1 kg mąki
- 200 g wody
- 60 gr. olej słonecznikowy,
- 25 g cukru
- 10 g soli
- 25 g drożdży.
Nadzienie:
- 900 g solonych grzybów mlecznych,
- 2 cebule,
- 3-4 ul. l. olej słonecznikowy.
Przygotowanie:
Nadzienie do ciasta: cebulę drobno posiekaj i lekko podsmaż na maśle. Pokrój grzyby, dodaj do cebuli i smaż przez jakiś czas, ostudź. Z proponowanych składników przygotować ciasto drożdżowe, cienko rozwałkować i wyłożyć na blachę do pieczenia, lekko posypaną mąką. Równomiernie rozprowadź nadzienie grzybowe, uszczypnij brzegi i wstaw do piekarnika nagrzanego do 180 preC. Piec, aż ciasto będzie gotowe.
Czy grzyby mleczne są przydatne
- Grzyby te są pożywne, miąższ jest mięsisty i zawiera białko (33 gw 100 g po wysuszeniu), węglowodany, minerały i witaminy w łatwo przyswajalnej formie. Gotowane grzyby mleczne zastępują mięso i ryby, jeśli te produkty są przeciwwskazane.
- Witaminy z grupy B, A i C poprawiają pracę układu nerwowego, hematopoezę, odporność.
- Minerały w biodostępnej formie - sód, magnez, wapń i fosfor, aktywna forma witaminy D, biorą udział w zapobieganiu osteoporozie, utrzymaniu zdrowej skóry i włosów.
- Antybakteryjne środki mięty pieprzowej zabijają prątki gruźlicy, leczą kamienie nerkowe w medycynie ludowej.
- Fermentacja i fermentacja grzybów aktywuje produkcję kwasu mlekowego, substancji przeciwzapalnych i obniżających poziom cholesterolu.
Kto nie powinien jeść grzybów mlecznych
Jest to ciężki posiłek, jeśli dana osoba ma problemy z trzustką, wątrobą i żółcią. Grzybom leśnym nie podaje się dzieciom poniżej 7 roku życia oraz kobietom w ciąży. Częste spożywanie grzybów mlecznych zawierających substancje czynne zwiększa wrażliwość organizmu, nasila reakcje alergiczne.
Gotowanie, szczególnie warunkowo jadalne, grzyby mleczne bez przestrzegania technologii jest szkodliwe dla czynności przewodu pokarmowego i pracy narządów wydalniczych. W przypadku pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i osób z nerczycą przeciwwskazane są ostre, słone i kwaśne grzyby. Dozwolone jest sporadyczne stosowanie małych porcji grzybów mlecznych.
