Grzyb mokruha należy do czwartej kategorii grzybów jadalnych, to znaczy nadaje się do spożycia po wstępnym ugotowaniu. Można go solić i marynować, a także stosować jako składnik sosów.
W tym artykule Twoja uwaga zostanie zwrócona na zdjęcie i opis najpopularniejszych rodzajów grzybów mokruha: świerka, różu i fioletu. Będziesz mógł również zapoznać się z etymologią nazwy grzyba, dowiedzieć się, gdzie i kiedy rośnie, zobaczyć zdjęcie grzyba mokruha w jego naturalnym środowisku.
Opis grzyba
Mokruha to warunkowo jadalny grzyb należący do czwartej kategorii grzybów jadalnych. Oznacza to, że aby go zjeść, grzyb należy najpierw namoczyć, a następnie ugotować. Niektóre gospodynie używają go jako dodatku do różnych sosów, suszonych, solonych i marynowanych.
Rodzinę mokrukh można podzielić na dwa rodzaje, zwane chroogomphus (łac.Chroogomphus) i homphidius (łac. Gomphidius). Charakterystyczną cechą tych grzybów jest tworzenie mokrego, śluzowatego filmu na kapeluszu. Te dary lasu są zawsze śliskie w dotyku. Jest to ta charakterystyczna cecha, która dezorientuje wielu zbieraczy grzybów.
Mokrukh może rosnąć zarówno pojedynczo, jak iw małych rodzinach. Aktywny wzrost przedstawicieli tej rodziny obserwuje się od początku lub połowy lipca do pierwszych przymrozków.
Jak zbierać i przechowywać
Kora świerka rośnie od lipca do końca października (rzadziej można ją spotkać na początku listopada) w lasach z drzewami iglastymi (głównie świerkowymi), niekiedy spotyka się ją w lasach mieszanych. Najwyższe owocowanie występuje od połowy sierpnia do końca pierwszego miesiąca jesiennego. Po obfitych opadach deszczu pojawia się dużo mokrego futra.
Grzyb jest dość powszechny w centralnych i północnych regionach Rosji. Rośnie obok świerka, w niektórych przypadkach - z sosną. Występuje zarówno w trawie w słońcu, jak iw ciemnych miejscach wśród mchu. Mech świerkowy rośnie w grupach. Często można je spotkać w pobliżu borowików.
Istotnym plusem jest brak trujących bliźniaków w ślimaku. W rzadkich przypadkach można go pomylić z innymi podobnymi grzybami, które również są jadalne:
- Mokruha zostaje zauważona. Jego miąższ ma czerwony odcień w miejscu zerwania. Na czapce są ciemne plamy, a proszek zarodników ma kolor oliwkowy.
- Śluz jest purpurowy. Miąższ grzyba ma pomarańczowo-brązowy odcień, jego talerze są ciemnofioletowe.
- Butterlets. Mokrukhs z ciemnymi czapkami przypominają zwykłe borowiki, ale te ostatnie nie mają talerzy.
Przed wyruszeniem do lasu na mokrukh należy pamiętać o następujących zasadach:
- Grzyb należy ostrożnie pokroić nożem, aby nie uszkodzić grzybni.
- Lepiej jest zbierać grzyby w osobnym koszu, ponieważ są w stanie zabarwić pobliskie grzyby na fioletowo. Ogólnie rzecz biorąc, cała uprawa musi być zbierana oddzielnie według rodzaju.
- Nie zbieraj zbyt starych kopii. Mogą się okazać zgniłe. Musisz sprawdzić grzyb pod kątem robactwa.
- Konieczne jest zbieranie mokruh wcześnie rano, kiedy jeszcze nie zmarnowały całej wilgoci. Dzięki temu produkt zachowuje bardziej przydatne składniki.
- Dobre zbiory można uzyskać po ciepłym deszczu, który minął poprzedniego wieczoru. Po suszy najlepiej nie zbierać ślimaków.
Wskazane jest przetwarzanie zdobyczy w dniu zbioru, aby grzyby nie pogorszyły się i zachowały swoje użyteczne właściwości. Konieczne jest uporządkowanie mokrukh, oczyszczenie ich z brudu, ziemi i igieł. Wybrane grzyby zbierane są w chłodnym miejscu. Możesz zamrażać ślimaki. W tej formie są przechowywane przez 10-12 miesięcy. Wcześniej należy je najpierw ugotować.
Prawda o śliskich grzybach
Pod względem smaku mokruhy są w dużej mierze gorsze od droższych przedstawicieli tego królestwa. Oczywiście nie są tak smaczne jak białe czy pieczarki. Jednak pod względem zawartości dużej ilości składników odżywczych i składników przeciwbakteryjnych wyprzedzają one wszystkie gatunki grzybów występujące w środkowej strefie naszego kraju. Niektórzy biolodzy i botanicy nazywają rodzinę Mokruh magazynem białek, węglowodanów i aminokwasów i uważają je za niezbędne w żywieniu medycznym. Nawiasem mówiąc, podczas gotowania grzyb mokruha zmienia kolor na czarny.
Możliwe przeciwwskazania
Przyjmowanie mokruhy jako pożywienia lub dodatków do leków i kosmetyków nie powoduje komplikacji. Fioletowy odcień pomaga nie pomylić fioletowego mchu z jakimkolwiek innym trującym grzybem. Na cięciu ten rodzaj grzyba zawsze przybiera różowy lub czerwony kolor. Jednak nawet pozornie nieszkodliwy grzyb może mieć negatywne konsekwencje dla organizmu człowieka. Może się to zdarzyć, jeśli grzyby zbierano w lesie przy autostradach, na terenie dużego miasta, przy przedsiębiorstwach przemysłowych czy wysypiskach śmieci. Takich grzybów nie należy zbierać i jeść.
Dla niektórych osób pokarm grzybowy może być zbyt ciężki, aby ich organizm mógł strawić. Do tych grup osób należą dzieci, osoby starsze oraz osoby cierpiące na schorzenia przewodu pokarmowego. Chityna zawarta w grzybach praktycznie nie jest przyswajana w organizmie nieprzygotowanego dziecka.
mech świerkowy - opis miejsca, w którym rośnie, toksyczność grzyba
Gdzie można znaleźć mokruha?
W Rosji grzyb mokruha występuje w regionach o klimacie umiarkowanym. Tutaj znajdziesz sześć z nich. Tak więc fioletowa, różowa lub sosnowa mokrukha wybrała lasy sosnowe na swoje istnienie. Grzyb filcowy rośnie w symbiozie z jodłą, sosną i cedrem. Smukłe lub cętkowane mokre drzewa wolą żyć pod modrzewiami. Świerk znalazł schronienie pod świerkiem.
Gotowanie i zbieranie tych roślin nie wymaga specjalnego wysiłku gospodyni i obecności specjalnej wiedzy z zakresu gotowania. Dlatego wielu doświadczonych zbieraczy grzybów chętnie je zbiera. Według koneserów mokruhy grzyb można wyczyścić natychmiast po pokrojeniu. Nie trwa to długo i zapobiega brudzeniu się innych grzybów lepkim śluzem.
Ciekawostki o fioletowym mchu
Grzybem tym po raz pierwszy zainteresował się niemiecki botanik Jacob Schaeffer, który pod koniec XVIII wieku (1774) uznał swoje odkrycie za rodzaj pieczarki. Takie porównanie nie ma nic wspólnego z wyglądem mokrego futra, ponieważ nabiera tego koloru po nacięciu lub obróbce cieplnej.
Niektórzy badacze przestrzeni leśnych nadal uważają ten grzyb za produkt czwartej kategorii. Mimo całego swojego mocnego wyglądu, jest raczej użytecznym prezentem, który przedstawiła nam natura. Jego odrażający wygląd nie przeszkodził wielu ludziom na świecie w używaniu grzyba jako środka do walki z chorobami wirusowymi i skórnymi.
Ulubione miejsce występowania mchu purpurowego znajduje się w pobliżu sosny i brzozy, gdzie dość aktywnie rozmnaża się przez pory. W tym fakcie jest mało interesujących informacji, ale jednocześnie żółta nóżka nie ma naśladowców, pod którymi kryją się niejadalne lub zagrażające życiu grzyby. Nie można ich otruć, jeśli nie rosną w pobliżu toksycznych przedsiębiorstw.
Należy również pamiętać, że zdjęcie folii z zakrętki jest warunkiem koniecznym do wykorzystania tego produktu do celów spożywczych. W przeciwnym razie nawet osoba, która nie jest wybredna, nie będzie w stanie go zjeść.
Obejrzyj film o fioletowej mokruha:
Skład mchu purpurowego częściej mówi o zaletach tego grzyba niż o jego wadach. Jednak zanim coś zjesz, musisz pomyśleć o konsekwencjach takiego działania. Lepiej jest cieszyć się produktem, który dobrze smakuje po konsultacji z lekarzem.
Godne uwagi funkcje
Nie ma znaczenia, gdzie spotkałeś grzyba mokruha - doświadczony zbieracz grzybów nigdy nie pomyli go z niczym. Jednak te grzyby nadal różnią się między sobą. Mogą mieć odmienne kształty i różne odcienie kolorów lub mogą mieć określony zapach lub nie. Warto zaznaczyć, że w zależności od gatunku smak tego rodzaju grzybów również znacznie się różni. Uważa się, że członkowie rodziny sosny mają najbardziej wykwintny smak.
Różnica w stosunku do podobnych gatunków
Nawet niedoświadczonemu zbieraczowi grzybów nie będzie trudno odróżnić mech świerkowy od innego grzyba, ponieważ praktycznie nie ma trujących analogów. Jedynym podobnym gatunkiem jest mech cętkowany.
Ale, jak sama nazwa wskazuje, ma charakterystyczne plamki na czapce i czerwonawy kolor na rozcięciu. Mech świerkowy nie zmienia koloru na przekroju, co jest charakterystyczną cechą tego gatunku grzyba. Świerk ma również niewielkie podobieństwo do masła, ale można je łatwo odróżnić po obecności talerzy w mokrym futrze.
Jakie są podobieństwa i różnice między mokruhami?
Na przykład mech świerkowy może mieć raczej suchy lub lepki niż śluzowaty film. Kolor kapelusza może być szarawy lub niebieskawy lub brudno brązowy, bez plam. U młodych grzybów czapka jest wypukła, ale z czasem nabiera bardziej wyciągniętego kształtu. Po wewnętrznej stronie czapek tych grzybów znajdują się talerze. Wysoka noga z lekkim obrzękiem pośrodku i charakterystycznym szerokim pierścieniem, również pokryta śluzem - te cechy to swego rodzaju znak rozpoznawczy mokruh. Powierzchnia nogi grzyba jest gładka i wilgotna, na samym dole jest jasnożółta, ale bliżej kapelusza wybiela. Miąższ grzybowy jest jędrny i mięsisty, delikatny i prawie biały. Zapach jest prawie całkowicie nieobecny. Zwykle te grzyby rosną w małych rodzinach.
Fioletowy grzyb mech ma mięsistą, wypukłą stożkowatą czapkę z lekko zakrzywionymi krawędziami. Ale im starszy grzyb, tym bardziej płaska staje się czapka. Kolor - pomarańczowo-brązowy lub miedziano-czerwony. Na powierzchni ma lepki film śluzowy. W suche, słoneczne dni mokra warstwa wysycha, a następnie kapelusz nabiera połysku. Po odwrotnej stronie kapelusza talerze schodzą do niskiej, cienkiej łodygi. Jeśli noga jest złamana, miąższ zaczyna żółknąć w zerwaniu. Miąższ samego grzyba jest zabarwiony na szafran i przy lekkim nacisku staje się winno-czerwony. Posiada przyjemny, lekko słodki zapach.
Zasady zbierania
Aby uniknąć negatywnych konsekwencji, ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad zbierania mokruhy:
- Cięcie grzyba należy wykonać na środku nogi, a następnie przykryć grzybnię igłami.
- Zdecydowanie nie zaleca się zbierania mchu w pobliżu autostrad, poligonów wojskowych lub zakładów chemicznych.
- Najlepiej jest preferować młode okazy, ponieważ stare grzyby mają tendencję do gromadzenia w sobie toksycznych substancji.
- Równie ważne jest sprawdzenie owocnika pod kątem braku robactwa.
- Natychmiast po zbiorach ważne jest, aby mokre grzyby poddać obróbce cieplnej: w temperaturze pokojowej grzyby szybko się psują.
- Przechowywać w lodówce do 24 godzin. W tym samym czasie owocniki należy przechowywać w naczyniach glinianych lub emaliowanych.
Inni członkowie rodziny
Z rodziny tych grzybów wyraźnie wyróżnia się różowy mech. Jej jasnoróżowy kapelusz, lekko wypalony w środku, przyciąga, a jednocześnie odstrasza wielu grzybiarzy.Młode różowe grzyby mają zauważalnie wypukłą czapkę, ale z czasem staje się prawie płaska, a jej krawędzie zaczynają się zawijać do góry. Powierzchnia jest śliska, lepka przy deszczowej pogodzie. Szerokie płytki płynnie schodzą do krótkiej cylindrycznej nogi, na której znajduje się śluzowy pierścień. Miąższ tego grzyba jest bardzo lekki, mięsisty i miękki. Podczas gotowania robi się czarny. Nie ma prawie żadnego zapachu.
Mokruha slender ma swoją nazwę ze względu na swój rozmiar i kształt. Wygląda bardzo podobnie do fioletowego mchu, ale różni się wyższą mocną nogą i małą czapką z ciemnymi plamami. Ma rzadkie płytki schodzące do łodygi. Jest to jednak zupełnie inny gatunek, więc nie należy ich mylić.
Filcowy grzyb jest kolejnym członkiem rodziny mokruh. Jego inne nazwy to żółtostopie i szwajcarski mech. Kapelusz jest zwykle koloru pomarańczowo-brązowego i ma strukturę filcową lub łuszczącą się. Przy suchej pogodzie przeważnie jest sucho, ale po deszczu staje się śluzowaty. Ma gęste bladoróżowe płytki, które opadają na cienką, często zakrzywioną łodygę. Z wiekiem te płytki mogą stać się czarne. Łodyga grzyba nie jest wysoka, może osiągnąć 8 cm wysokości, u podstawy najczęściej lekko zwęża się. Zwykle kolor nogi jest identyczny z kolorem czapki. Pola kapelusza młodych grzybów można połączyć z łodygą lekką, suchą, włóknistą tkanką. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w wyżynnych lasach iglastych i cedrach.
Fałszywe podwójne
Fioletowa mokruha nie ma trujących i niebezpiecznych odpowiedników. Ale w przypadku braku doświadczenia można go dość pomylić z jadalnymi grzybami tego samego typu.
Mech świerkowy
Ten grzyb ma bardzo podobną strukturę do odmiany purpurowej. Jego kapelusz jest również średniej wielkości, początkowo wypukły, a następnie wyciągnięty, noga osiąga 12 cm wysokości i 2,5 cm obwodu. Ale grzyb świerkowy można odróżnić po odcieniu koloru, jego kapelusz jest szaro-szary lub szaro-fioletowy, nie ma niezwykłego odcienia wina.
Mech świerkowy rośnie, zgodnie ze swoją nazwą, głównie w lasach świerkowych i tworzy symbiozę ze świerkami. Można go zjeść, ale jego smak jest dość przeciętny.
Różowy mech
Inną odmianą podobną do zdjęcia mchu sosnowego jest różowy mech. Grzyby łączą podobne cechy w strukturze - mocne cylindryczne nogi, zwężone w dolnej części i początkowo wypukłe, a później rozpostarte. Ale różnice między odmianami są zauważalne - różowy mech jest znacznie mniejszy i rzadko przekracza 5 cm średnicy, dodatkowo jego czapeczka jest jasnoróżowa w młodym wieku, a na starych owocnikach - z lekkim żółtawym odcieniem i ciemnobrązowymi plamkami .
Różowy mech rośnie w lasach iglastych, głównie w górach i często występuje obok kóz. Grzyb nie jest rozpowszechniony i występuje dość rzadko. Podobnie jak mech purpurowy należy do kategorii jadalnej, ale ma przeciętny smak i przed spożyciem należy go obrać.
Jak gotować grzyby
Mokrukha, jak każdy inny rodzaj grzybów, moczona jest przez kilka minut, wierzchnia lepka warstwa jest usuwana z całej powierzchni i dokładnie myta. Ponieważ te grzyby są warunkowo jadalne, należy je ugotować. Wiele gospodyń domowych twierdzi, że po wstępnej obróbce te dary lasu należy umieścić w osolonej wodzie, zagotować i gotować na małym ogniu przez 15-30 minut. Jednak w rzeczywistości długotrwałe gotowanie mokrego mchu jest niepożądane. Z tego powodu ich mięso staje się twarde i włókniste. Podczas obróbki cieplnej kolor grzybów może się znacznie zmienić: z jasnego miazgi zmienia kolor na ciemnofioletowy, prawie czarny.
Nie są zbyt dobre jako samodzielne danie, ale jako dodatek do przystawki lub jako składnik sosu są po prostu doskonałe i nadają daniu głównemu oryginalny smak. Trudno pomylić mokruhę z jakimś składem potrawy.
Stosowanie mokrego futra do jedzenia
To grzyb absolutnie jadalny, pełen leśnych zapachów. Jego bogaty smak nie pozostawi obojętnym żadnego miłośnika grzybów. Makruhi zawdzięcza swoją nazwę temu, że po ugotowaniu ich kolor zmienia się na fioletowy. Podczas gotowania należy najpierw oczyścić śluzówkę grzyba i dobrze ją wypłukać, a następnie gotować, jak chcesz. Ze wszystkich grzybów mokruha smakuje najbardziej jak borowiki.
Możesz ugotować z nich wszystkie te same potrawy, co ze zwykłych grzybów. Idealny do przygotowania pikli, możesz zrobić pyszny sos grzybowy lub po prostu smażyć jako dodatek do mięs lub ryb. Istnieje wiele przepisów na sałatki z dodatkiem różnych grzybów, w tym mokruh. Dzięki temu, że podczas obróbki cieplnej zmieniają kolor na fioletowy, wszystkie gotowe dania z nimi w kompozycji będą wyglądać niecodziennie i zapadają w pamięć. Na przykład dodanie ich do sałatki zapewni intensywne plamy koloru na potrawie, czyniąc je bardziej apetycznym.
Podanie
Przedstawiciele tej rodziny grzybów służą nie tylko do przygotowywania wszelkiego rodzaju potraw kulinarnych. Znajdują szerokie zastosowanie w kosmetologii i medycynie ludowej.
Uważa się, że mokruha ma dobroczynny wpływ na wszystkie narządy naszego ciała. Obecność substancji przeciwbakteryjnych w tym grzybie decyduje o skuteczności jego stosowania jako środka terapeutycznego i profilaktycznego. Współczesna medycyna potwierdza, że mokruha jest skuteczna w leczeniu chorób wirusowych. W wielu krajach grzyb ten jest stosowany w leczeniu migreny, zaburzeń układu nerwowego, bólów głowy i bezsenności. Przyjmuje się, że taki produkt wpływa pozytywnie na ogólny stan organizmu, pomaga wzmocnić układ odpornościowy oraz skutecznie zwalcza chroniczne zmęczenie.
Kosmetyki z mchem świerkowym (zrobienie takich leków w domu nie będzie trudne) sprawiają, że skóra jest bardziej elastyczna i jedwabista. Balsamy, napary i wywary łagodzą zaczerwienienia i stany zapalne. Po drodze dobroczynnie wpływają na koloryt skóry - staje się ona równa i matowa. Kremy nawilżające polecane są dla osób o cerze tłustej ze skłonnością do rozszerzonych porów.
Odwary i specjalne maski z mokruha pomagają wzmocnić i rozwinąć włosy. Po zastosowaniu tych produktów włosy stają się jedwabiste i lśniące. Od czasów starożytnych w medycynie ludowej grzyb ten był używany do zwalczania łupieżu i rozdwajania końcówek.
