Lubczyk (Levisticum) to wieloletnia roślina z rodzaju Lovage, której jedynym przedstawicielem jest lubczyk officinalis. Główną cechą jest zielone pierzaste liście, wyprostowana łodyga i wyraźny aromat.
W starożytności lubczyk był bardzo popularny wśród dziewcząt. Głównym celem jest eliksir miłości do podporządkowania i zatrzymania mężczyzn. Dziś zostało to częściowo zapomniane, a lubczyk jest szeroko stosowany w medycynie ludowej do przygotowywania wywarów i naparów.
Ze względu na dużą ilość olejków eterycznych roślina uznawana jest w wielu krajach za tradycyjną medycynę i wpisana do rejestru ziół leczniczych. Buliony doskonale radzą sobie z chorobami przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego, stosowane przy powierzchownym leczeniu chorób skóry.
Opis: Bylina z rodziny parasolowatych do 2 metrów wysokości o pierzastych monochromatycznych, jasnozielonych liściach.
Do celów leczniczych stosuje się jedną formę rośliny: lubczyk leczniczy.
Często do przygotowania wywarów i naparów korzeń stosuje się w postaci zmiażdżonej.
Ojczyzna - Iran i Afganistan, ale rośnie w większości Europy, Afryki i innych krajów, występuje na całym terytorium SND w klimacie umiarkowanym. Niektórzy ogrodnicy uprawiają lubczyk w swoim ogrodzie do dalszego wykorzystania w celach leczniczych.
Ale istnieje przekonanie, że jeśli posadzisz krzaki wzdłuż ogrodzenia, kłopoty cię ominą.
Spośród wielu ziół leczniczych lubczyk łatwo wyróżnia się charakterystycznymi kształtami liści i silnym aromatem. Ale wciąż są zielarze-amatorzy używający do leczenia innej rośliny podobnej do lubczyku. Zachowaj ostrożność podczas zbierania, istnieje duża liczba trujących roślin, które powodują poważne konsekwencje w postaci duszności, anemii, zatrucia, któremu towarzyszą wymioty i rozstrój jelit, wysypka, zawroty głowy itp.
Lubczyk w wyglądzie i zapachu jest bardzo podobny do selera, u którego występuje również rozwinięty system korzeni rozgałęziony. System korzeniowy jest tak potężny, że czasami usunięcie go z pola bramkowego wymaga pewnego wysiłku.
Roślina ma gorzki smak. Łodyga jest rurkowata, wyprostowana, rozgałęzia się bliżej wierzchołka.
Liście błyszczące, pierzaste z ząbkowanymi końcami. Pojedyncze żółte kwiaty tworzą złożony kwiatostan baldaszkowaty. Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu. Owoce owalne dojrzewają na początku września.
Skoro tylko ludzie nie nazywają lubczyku: miłość, miłość-trawa, miłosna mikstura, miłosna mikstura, miłość, dudziarz, płot, świt trawa.
W medycynie ludowej wykorzystuje się wszystkie części rośliny: korzeń i łodygę z liśćmi.
Skład chemiczny
Skład chemiczny rośliny jest bardzo złożony. Skład części korzeniowej znacznie różni się od części zielonej.
Część korzeniowa to złożony wzór furokumaryn.
Rinie przypisuje się również właściwości fotouczulające.
Korzenie zawierają:
- lecytyna,
- elementy mineralne
- kwasy organiczne.
Za charakterystyczny zapach odpowiadają butyloftalid i ligustylid w korzeniu rośliny.
Zielona część rośliny zawiera witaminy z prawie wszystkich grup, olejki eteryczne i minerały.
Lubczyk ma wiele właściwości leczniczych. Rzućmy okiem na to, co jest niezwykłego w tej roślinie.
Lubczyk łączy w sobie właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Nie ma sobie równych i jako diuretyk. Nadaje się do stosowania w celu rozluźnienia jelit, innymi słowy, jest doskonałym środkiem przeczyszczającym.
Wspomaga eliminację pasożytów z organizmu człowieka. Lubczyk jest doskonałym środkiem pobudzającym trawienie, produkuje dobry sok żołądkowy. Choroby takie jak obrzęki (wynikające z problemów z nerkami), choroby wątroby, a także układ sercowo-naczyniowy - to dodatkowa lista wskazań do stosowania rośliny.
Jeśli dana osoba martwi się migreną lub bezsennością, to lubczyk jest idealny do tego celu, ponieważ ma działanie uspokajające.
Wśród wskazań do stosowania są również choroby płuc.
Podczas przeziębień, gdy brakuje witamin, lubczyk posłuży jako ogólny tonik, który pomoże wzmocnić układ odpornościowy.
Przeciwwskazania
Podobnie jak wszystkie rośliny lecznicze, lubczyk ma przeciwwskazania. Nie należy go przyjmować, jeśli masz takie choroby lub stany organizmu:
- ciąża,
- karmienie piersią,
- nadciśnienie,
- alergia na rośliny parasolowe,
- silny ból
- miesiączka,
- przewlekłe hemoroidy,
- indywidualna nietolerancja,
- dzieci do lat 12,
- choroba nerek w ostrej fazie,
- razem z diuretykami.
Dawkowanie środków na bazie tej rośliny zależy bezpośrednio od wieku, stanu zdrowia i indywidualnych cech organizmu. Leki zawierające lubczyk nie zawsze są bezpieczne, dlatego należy je stosować z najwyższą ostrożnością.
Aplikacja zioła lubczyku
Po pierwsze, lubczyk jest rośliną leczniczą. Jej drugą zaletą jest to, że jest stosowany jako przyprawa do różnorodnych potraw. Roślina stała się szeroko rozpowszechniona w dziedzinie kosmetologii (w szczególności pielęgnacji skóry i włosów).
Roślina ma unikalną właściwość - można ją użytkować niemal bez marnotrawstwa. A korzeń, liście i ogonki - wszystko jest pożyteczne. Ale jest jeden warunek.
W okresie przygotowania lubczyku do kwitnienia (zaczyna wypuszczać szypułki) lub gdy roślina całkowicie zakwitnie, surowo zabrania się go używać. Cel zamierzonego zastosowania nie ma znaczenia. Należy pamiętać, że okres ten całkowicie wyklucza stosowanie rośliny zarówno w postaci leku, jak i przyprawy do żywności.
Możesz w tym czasie zapomnieć o dobroczynnych właściwościach, lubczyk, gromadzący niebezpieczne substancje, staje się trujący. To jest właśnie powód zakazu używania. Co do reszty czasu, nie bój się, można go zbierać, przygotowywać do przechowywania, spożywać na surowo.
Roślina świetnie pomaga:
- z niedokrwistością;
- z obrzękiem;
- jeśli masz ból głowy;
- w obecności chorób serca;
- jako środek przeciw robakom;
- jeśli martwi się chrypka lub zapalenie oskrzeli;
- jeśli potrzebujesz wsparcia uspokajającego;
- z dną moczanową.
Roślina poprawia trawienie
Różne potrawy będą o wiele bardziej aromatyczne i apetyczne, jeśli dodasz do nich warzywa lubczykowe. Jako przyprawa lubczyk doskonale uzupełni prawie każdą sałatkę. Zupa z ziemniaków, grochu, fasoli lub soczewicy nabierze odważnego smaku dzięki tej przyprawie.
Lyubets to dodatek do smażonych warzyw, gulaszu i dań z owoców morza. A jeśli dodasz przyprawę do cukinii (jak wiadomo, to warzywo ma słaby smak), to dodanie lubczyku do warzyw o słabym smaku - takich jak na przykład cukinia - ożywia ją, smak warzyw staje się bardziej intensywny.
Domowa kuchnia pozwala na wykorzystanie wszystkich części lubczyku. Zieleń ziół miłosnych charakteryzuje się ostrym, słodkawym smakiem, wyczuwalna jest lekka goryczka, ale jednocześnie mocny, ostry i trwały aromat. Dozwolone jest stosowanie zarówno suszonych, jak i świeżych.
Dania, do których dodaje się lubczyk:
- Kapuśniak;
- Barszcz;
- Zupy;
- Buliony;
- Smażona wołowina, jagnięcina;
- Ryba;
- Ptak domowy;
- Ryż;
- Warzywa.
Kremowa zupa ziołowa
Sałatki letnie nabiorą innego odcienia dzięki świeżym liściom, a zimowe dopełnią nowy smak przy pomocy proszku przygotowanego z korzenia rośliny. Lubczyk świetnie nadaje się również do dań z roślin strączkowych i owoców morza. Smaczność różnych sosów i sosów ulegnie znacznej poprawie.
W wielu krajach lubczyk jest używany jako przystawka, w tym celu łodygi i liście rośliny są smażone w głębokim tłuszczu.
W skali przemysłu spożywczego roślina taka jak lubczyk jest stosowana jako środek aromatyzujący do wyrobów cukierniczych. W procesie produkcji napojów alkoholowych jest również używany.
Szybki kakus z zielonym czosnkiem i lubczykiem
Może służyć jako dodatek do przypraw takich jak pietruszka, rozmaryn i tymianek pełzający. Przyprawa jest silnym naturalnym środkiem aromatyzującym i należy jej używać oszczędnie. Orientacyjna norma: świeża roślina - 1 - 1,5 g na 1 litr produktu, aw postaci suchego proszku 0,2 - 0,3 g.
Opis rośliny
Lubczyk i jego dobroczynne właściwości wykorzystywane są w leczeniu wielu chorób. Jest również nazywany selerem górskim, trawą zakochaną, dudziarzem, selerem wieloletnim, trawą płotową i innymi. Wielkość rośliny jest imponująca: w dobrych warunkach może urosnąć do wysokości ludzkiego wzrostu. Ma nagą rurową łodygę, która rozgałęzia się do góry. Ulubione liście trawy mają na górze postrzępione obszary. Kiełkują od dołu zwykle na krótkich sadzonkach, a od góry na dłuższych.
W okresie kwitnienia kwiatostany zaczynają pojawiać się na górze. Składają się z małych kwiatów, z których każdy często ma pięć płatków. Kwiaty są jasne, zwykle w delikatnych odcieniach żółci. Kwitnienie tego zioła można obserwować w pierwszych miesiącach lata, a około 1,5 miesiąca po rozpoczęciu kwitnienia owoce dojrzewają.
Jak przechowywać przyprawę
Lubczyk można przechowywać zarówno w całej postaci, jak iw postaci proszku, który jest wstępnie wymieszany z solą. Mielone przyprawy można przechowywać do 1,5 roku. Warunki przechowywania: w chłodnym, ciemnym miejscu, w hermetycznie zamkniętym opakowaniu.
Przyprawa sucha
Dobroczynne właściwości lubczyka znajdują uznanie nie tylko w medycynie, ale także w kosmetologii. W branży perfumeryjnej stosowany jest jako perfumy, w salonach spa lubczyk jest składnikiem aromaterapii, a także w zabiegach masażu. Skład produktów do pielęgnacji dłoni i stóp jest często uzupełniany wyciągiem z tego cudownego zioła.
Zbieranie i przechowywanie lubczyku
Korzenie lubczyka zbiera się wczesną wiosną lub jesienią. Podczas zbioru wiosną są wykopywane, myte, zbyt duże korzenie przecina się na pół, po czym naciąga się na linę i suszy pod baldachimem lub w pomieszczeniu z dobrą wentylacją. Możesz przyspieszyć ten proces, używając do suszenia piekarnika lub suszarki elektrycznej. Optymalna temperatura dla korzeni lubczyku to 35 ˚C. Suche surowce są mielone na młynku do kawy, przesiewane przez sito i przechowywane w hermetycznie zamkniętych szklanych słoikach w suchym, chłodnym, ciemnym pomieszczeniu.
Jeśli zbierzesz korzenie jesienią, możesz przechowywać je przez całą zimę w piwnicy, podobnie jak marchewki, posypane suchym piaskiem.
Na zdjęciu: liście lubczyku
Liście lubczyka należy zbierać w trakcie lub po kwitnieniu: dopóki na roślinie nie pojawią się parasole, w liściach jest za mało składników odżywczych. Lepiej jest ścinać liście po dobrym deszczu, po odczekaniu, aż krzewy wyschną.Liście suszy się w takich samych warunkach jak korzenie: układa się je warstwą na papierze lub tkaninie pod baldachimem lub na wentylowanym strychu. Zielone warzywa można również suszyć w suszarce w temperaturze 35 ˚C. Przechowuj suche liście lubczyka w szklanym pojemniku.
Jak sadzić i uprawiać pietruszkę w domu i ogrodzie - porady specjalistów
Owoce lubczyka to również surowiec leczniczy, który zbiera się po osiągnięciu pełnej dojrzałości, suszeniu, młóceniu i przechowywaniu w szczelnie zamkniętym pojemniku.
Lubczyk z alkoholizmu
Lubczyk leczniczy to nic innego jak ziołowy środek zawierający dużą dawkę soli potasowych. Ponadto roślina zawiera wystarczającą ilość garbników, olejków eterycznych i przeciwutleniaczy.
Przy regularnym przyjmowaniu powstaje uporczywa niechęć do napojów alkoholowych. Człowiek przede wszystkim zaczyna negatywnie reagować na zapach alkoholu. Pojawiają się objawy, takie jak nudności i zawroty głowy. Toksyny i niebezpieczne substancje, które gromadzą się przy długotrwałym spożywaniu alkoholu, ze względu na właściwości oczyszczające zioła, są szybko usuwane z organizmu. Powodem tego jest silne działanie moczopędne.
Przepis
Odwar z korzenia
Wstępnie wysusz korzeń rośliny, zmiel, zajmie 3 łyżki. łyżki suchego produktu. Wlej 300 ml wrzącej wody do żaroodpornego pojemnika. Dokładnie wymieszaj wszystkie składniki, a następnie podpal i gotuj na wolnym ogniu przez 10 minut. Po ostygnięciu bulionu odcedź go gazą.
Jak pić - 50 ml dziennie każdego ranka. Czas leczenia jest indywidualny - kontynuuj, aż osoba całkowicie przezwycięży nałóg.
Suchy korzeń
Przeciwwskazania
Lista ograniczeń obejmuje:
- indywidualna nietolerancja, a także alergie;
- choroba nerek
- choroby pęcherza;
- zapalenie żołądka, wrzód, hemoroidy;
- Ciąża i laktacja.
Przepisy ludowe
- gotowanie wywar z korzeni: 1 łyżeczkę posiekanych korzeni zalać szklanką gorącej wody, gotować w zamkniętym pojemniku przez 30 minut i schładzać przez 10 minut. Następnie bulion jest filtrowany, a jego objętość doprowadzana jest do oryginału przegotowaną wodą. Weź 1-2 łyżki. l. 3 razy dziennie.
- gotowanie napar z korzeni: 1 łyżeczkę pokruszonych korzeni zalać szklanką wrzącej wody, powoli ostudzić i przefiltrować. Przyjmuje się go w równych porcjach w ciągu dnia w 5-6 przyjęciach.
- gotowanie napar z ziół: 2 łyżeczki bez posiekanego korzenia zalać 1/4 litra zimnej wody, podgrzać do wrzenia i natychmiast odcedzić.
- z bólem głowy - zalać liście wrzątkiem i oddychać przez 5 minut nad bulionem, przykrytym ręcznikiem.
- z chorobą nerek - 30 g suchego korzenia zalać 1 litrem wrzącej wody. Nalegaj przez 30 minut i pij rano na czczo 1/2 łyżki.
- leczyć zapalenie oskrzeli bulion pomoże -1 łyżeczka. suchy korzeń, wlej 1 łyżkę. wody i gotować przez 30 minut. Weź 1-2 łyżki. l. 3 razy dziennie przed posiłkami.
Dla kobiet
Żeńska połowa ludzkości używa olejku eterycznego jako afrodyzjaku. Lubczykowi przypisuje się magiczne właściwości.
Zaletami lubczyka jest jego odporność na zimno. Dobrze znosi zimę. Pojawiają się wczesne pędy. Nawet w regionach północnych istnieje duża szansa na uzyskanie nasion, które są dość wymagające pod względem światła, wymagają wystarczającej ilości wilgoci i żyznej gleby.
Osobliwością rośliny jest dwuletni cykl rozwojowy. Na początku pierwszego roku pojawia się rozeta liści z kłączem, w drugim roku rośnie łodyga kwiatowa i nasiona. Konieczne jest monitorowanie wystarczającej ilości wilgoci, w przeciwnym razie nastąpi opóźnienie wzrostu, spadek wydajności, w wyniku czego jego jakość zostanie zminimalizowana.
Rośnie na parapecie
Metoda hodowli lubczyku to nasiona, które wysiewa się przed zimą lub wczesną wiosną. Nasiona rozrzucone przez wiatr (samosiew) przesadzane są do grządek, gdzie rosną nowe rośliny.Lubczyk dobrze rozwija się podczas podziału wieloletnich korzeni. Jeśli chcesz poważnie rozpocząć hodowlę tej rośliny z nasionami, najlepiej siać nie przypadkowo, ale w rzędach, najpierw wykiełkuj zielone pędy około 10-15 cm, a następnie użyj ich jako młodej zieleni.
Gdzie rośnie
Lubczyk pochodzi z Iranu i Afganistanu. Szeroko rozpowszechniony na południu kontynentu europejskiego. Uprawiana w Ameryce, Rosji i na innych kontynentach jako przyprawa. W niektórych krajach roślina jest objęta farmakopeami państwowymi i dlatego jest uprawiana na plantacjach jako materiał roślinny leczniczy. Prowadzona jest również uprawa kulturowa na dużą skalę w celu uzyskania cennego olejku lubczyku.
Lubczyk nie jest zbyt wybredny, jeśli chodzi o skład i jakość gleby, w przeciwieństwie do warunków pogodowych. Roślina uwielbia ciepło, wystarczającą wilgotność w glebie. Dobrze rośnie w doniczkach i na zewnątrz. Rzadko szaleje.
Rosnące funkcje
Osobliwością uprawy lubczyka jest to, że przy odpowiedniej pielęgnacji zbiory można uzyskać do pięciu razy w sezonie, odcinając liście w maju, czerwcu, lipcu, sierpniu i wrześniu. Tak więc, posadziwszy nawet kilka krzewów rośliny, rodzina nie pozostanie bez pachnącej i witaminowej zieleni. A na sukces składa się tylko pięć elementów.
Kiedyś zasiałem lubczyk wzdłuż ogrodzenia oddzielającego moją działkę od rynsztoka. Nasiona wykiełkowały, rośliny dobrze się rozwinęły w ciągu dwóch lat, ale potem coś im się nie podobało w tym miejscu i zniknęły. Później ze zdziwieniem zastałem „zbiegów” po drugiej stronie płotu, gdzie lubczyk opanował delikatne krawędzie rynny. Tutaj nie brakowało mu wody ani światła słonecznego. Opierając się na tym doświadczeniu, sadzę teraz lubczyk w jasnym miejscu na miejscu i nie żałuję za to wody.
W pierwszym roku życia roślina tworzy rozety z błyszczących dużych podstawowych liści i można już rozpocząć zbiory. Lubczyk od drugiego roku życia zaczyna regularnie kwitnąć. Aby młode liście miały stały wzrost, usuwam strzały kwiatowe, zapobiegając ich rozwojowi. Jest to również ważne, aby zebrać dobre zbiory z kłączy lubczyka. W roku siewu nie osiągają dużej masy i rosną dopiero jesienią drugiego roku.
