Koniczyna czerwona - tajemnice stosowania w chorobach kobiecych

Kategoria: Rośliny ogrodowe

Koniczyna łąkowa (łac. Trifolium pratense), lub czerwona koniczyna, lub koniczyna, lub owsianka, jest gatunkiem z rodzaju koniczyny z rodziny motylkowatych, pochodzącym z Europy, Azji Zachodniej i Środkowej oraz Afryki Północnej. Nazwa rodzajowa tłumaczy się jako „koniczyna”. Legenda głosi, że patron Irlandii, święty Patryk, zdołał wypędzić węże z kraju do morza za pomocą liścia koniczyny. Od tego czasu w Irlandii nie było węży, a koniczyna jest symbolem tego kraju.

Sadzenie i pielęgnacja koniczyny

• Kwiat: pod koniec maja lub na początku czerwca przez prawie trzy miesiące.
• Lądowanie: wysiew nasion w otwartym terenie - wczesną wiosną, gdy tylko stopi się śnieg.
• Oświetlenie: jasne światło słoneczne lub półcień.
• Gleba: czarnoziem, gleby gliniaste lub piaszczysto-gliniaste o pH 6,0-6,5.
• Podlewanie: umiarkowanie, średnio raz w tygodniu, rano lub wieczorem. Podlewane częściej podczas suszy.
• Top dressing: tylko z płynnymi nawozami potasowo-fosforowymi: roślina samodzielnie przyswaja azot z gleby.
• Reprodukcja: nasionko.
• Szkodniki: guzki i ryjkowce koniczyny.
• Choroby: koniczyna czerwona atakuje antraknozę, askochinozę, raka i rdzę.
• Nieruchomości: to nie tylko pasza, ale także popularna roślina lecznicza o działaniu moczopędnym, napotnym, żółciopędnym, antyseptycznym, przeciwzapalnym, wykrztuśnym, hemostatycznym i ściągającym.

Przeczytaj więcej o uprawie koniczyny poniżej.

Koniczyna czerwona - opis

Koniczyna łąkowa jest zielem dwuletnim lub wieloletnim, osiągającym wysokość od 15 do 55 cm, jej łodygi są rozgałęzione, wznoszące, liście trójlistkowe, z drobno ząbkowanymi, szeroko jajowalnymi płatami. Ulotki są całe, orzęsione na brzegach. Kwiatostany główkowate luźne kuliste siedzą parami i często pokryte są górnymi liśćmi, ich korona może być różowa, biała lub pstrokata. Owocem koniczyny łąkowej jest jednoziarnista, jajowata fasola z żółtawo-czerwonymi lub fioletowymi nasionami.

Warunki wzrostu

Koniczyna czerwona rośnie w jasnych lasach, pożywnych łąkach i polach. Preferuje gleby świeże, żyzne, głębokie gliniaste i gliniaste, uwielbia wapno i siarczany.

Znaleziono w górach. W środkowych Alpach niektóre lokalne podgatunki „wspinają się” na wysokość 2600 metrów.

W wolnym tłumaczeniu na język rosyjski Tribolium Pratense oznacza „koniczynę rosnącą na łące”. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa tres lub trias (trzy).

Koniczyna uwielbia świeżą glebę

Uprawa koniczyny łąkowej

Sadzenie koniczyny łąkowej

Koniczynkę wysiewa się wczesną wiosną, zaraz po stopieniu się śniegu. Najlepiej rośnie na słońcu lub w półcieniu na czarnoziemach, glebach gliniastych i piaszczysto-gliniastych, na których rosły zboża, ziemniaki, kukurydza lub rośliny okopowe. A koniczyna po koniczynie można wysiać dopiero po pięciu latach. Wartość pH na terenie powinna mieścić się w przedziale 6,0-6,5, więc gleby kwaśne będą wymagały wapnowania.

Przed zasiewem ziemię na tym miejscu wykopuje się na głębokość bagnetu łopaty, oczyszcza z chwastów i wyrównuje, a tydzień później rozrzuca się po powierzchni złożony nawóz mineralny.Dwa tygodnie później, gdy gleba się uspokoi, rozluźnia się ją za pomocą grabi, zwilża, po czym, wybierając spokojny dzień, zaczynają siać. Wstępnie sezonowane przez godzinę w wodzie i suszone dwuletnie nasiona koniczyny są mieszane z suchą glebą w stosunku 1: 5 i równomiernie rozprowadzane po działce w rzędach, po czym posypywane są na wierzchu warstwą gleby . Nasiona duże przykrywa się warstwą o grubości 4-5 cm, a na małych 1-2 cm, wysiew około 10 g nasion na 1 m2 poletka. Podlewanie po wysiewie odbywa się za pomocą konewki z prysznicem, aby nie zmywać nasion spod cienkiej warstwy gleby. Nasiona koniczyny kiełkują w ciągu 5-10 dni.

• Gaillardia: sadzenie i pielęgnacja, wyrastanie z nasion

W trosce o koniczynę łąkową

Najważniejszym punktem pielęgnacji koniczyny łąkowej jest podlewanie, ponieważ przedłużająca się susza wpływa zarówno na dekoracyjność trawnika, jak i na jakość surowców leczniczych. Zbyt częste i obfite zawilgocenie również źle wpływa na kondycję rośliny, chociaż koniczyna białogłowa jest pod tym względem bardziej odporna niż różowa. Podlewaj koniczynę z umiarem, średnio raz w tygodniu, wybierając to we wczesnych godzinach porannych lub wieczornych.

Ponieważ koniczyna łąkowa przyswaja azot atmosferyczny za pomocą bakterii brodawkowych, potrzebuje jedynie nawozów potasowo-fosforowych, które są stosowane w postaci płynnej. Jeśli koniczyna rośnie na żyznej glebie, karmienie w ogóle nie jest potrzebne.

Zdziwiony koniczyna czerwona łąkowa choroby, takie jak antraknoza, askochina, rak i rdza. Aby uniknąć zniszczenia koniczyny przez te infekcje, konieczne jest wybranie odmian odpornych na choroby do uprawy, należy je zdezynfekować przed siewem i zbiorem lub skosić plon na samym początku kwitnienia. Ponadto niezwykle ważne jest obserwowanie płodozmianu, a jeśli rośliny koniczyny są dotknięte rakiem, nie uprawiaj jej na tym obszarze przez co najmniej 7 lat. Przeciw chorobom takim jak ascochitis i rdza skuteczne jest opylanie upraw koniczyny łąkowej sproszkowaną siarką, a antraknozę zwalczamy fungicydami.

Spośród szkodników koniczyny łąkowej najbardziej znane są ryjkowce guzowate i koniczynowe. Ryjkowce koniczyny uszkadzają liście, pąki i kwiaty koniczyny: jedna larwa owada może zniszczyć nawet 11 jajników. Aby uniknąć spadku plonów spowodowanego szkodliwym działaniem ryjkowców koniczyny i ich larw, konieczne jest koszenie upraw w okresie pączkowania. Wiosną ryjkowce guzowate uszkadzają punkt wzrostu sadzonek, a później ich larwy zjadają zagłębienia w korzeniach i niszczą guzki koniczyny. Do zwalczania tych szkodników trzeba będzie zastosować środki owadobójcze.

Skuteczne przepisy na cholesterol i inne choroby na bazie owsianki

Koniczyna łąkowa na cholesterol to wyjątkowy środek znany na całym świecie. Przy odpowiednim przygotowaniu leku w dość krótkim czasie można zapomnieć o problemie bez stosowania drogich leków.

Nalewka z koniczyny

Od czasów starożytnych kultura ta była używana do czyszczenia naczyń krwionośnych. Jednym z najpopularniejszych środków jest napar z koniczyny z wódką. Aby przygotować taki napój, możesz użyć zarówno świeżych, jak i suchych kwiatów kultury.

Wymagane składniki:

Umieść kwiaty koniczyny w dwulitrowym słoiku i napełnij je płynem. Powstałą mieszaninę należy przechowywać w ciemnym miejscu przez 2 tygodnie. Pod koniec czasu ciecz będzie musiała zostać przefiltrowana, a następnie schłodzona. Każdy może pić taki napar, ale przestrzegając określonych dawek. Przede wszystkim dotyczy to osób starszych. Konieczne jest picie nalewki alkoholowej raz dziennie przed posiłkami. Przebieg leczenia wynosi 30 dni. Następnie należy zrobić 10-dniową przerwę i wznowić terapię.

Nalewka z koniczyny z alkoholem działa tonizująco i uspokajająco.

Przydatne jest przyjmowanie tego środka w okresie wiosennym. W tym czasie organizm ludzki potrzebuje witamin.

Lek na słodki cholesterol

Aby przygotować taki środek, musisz kupić w aptece miód z koniczyny. Aby to zrobić, musisz wziąć 30 g przysmaku i 10 ml świeżego soku z cytryny. Dokładnie wymieszaj składniki do uzyskania jednorodnej masy. Lek należy przechowywać w lodówce.

Miód z koniczyny może obniżyć ciśnienie krwi.

Kompozycję należy przyjmować codziennie przed lunchem. Przebieg leczenia wynosi jeden miesiąc. Miód z koniczyny jest bardzo korzystnym lekarstwem. To naturalny przeciwutleniacz, który szybko obniża poziom cholesterolu i przywraca zdrowie układu krążenia.

Odwar z koniczyny

Aby przygotować lekarstwo, musisz użyć kwiatów i liści młodych roślin. To jeden z popularnych przepisów stosowanych na całym świecie.

Zbieranie koniczyny łąkowej

Koniczyna czerwona jest zbierana na siano na samym początku kwitnienia. Jeśli spóźnisz się ze zbiorami, jakość paszy pogarsza się wraz ze spadkiem zawartości białka w roślinie.

Surowcem leczniczym są tylko kwiaty koniczyny czerwonej, które również są usuwane na początku kwitnienia. Po zebraniu kwiaty tnie się wzdłuż górnej łodygi i suszy w zacienionym miejscu w ogrodzie lub w półciennym, dobrze wentylowanym pomieszczeniu, w którym temperatura nie powinna przekraczać 35 ºC. Surowce lecznicze przechowuj w papierowych torebkach lub kartonach w suchym, ciemnym i chłodnym miejscu.

• Gaillardia: sadzenie i pielęgnacja, wyrastanie z nasion

Rodzaje i odmiany koniczyny łąkowej

W kulturze wyróżnia się dwa rodzaje koniczyny łąkowej: późno dojrzewające jednokosowe i wczesno dojrzewające dwuczęściowe. Koniczyna wcześnie dojrzewająca wyróżnia się szybkim rozwojem, dużą ilością zielonej masy, silnym rozgałęzieniem, gęstym ulistnieniem i zdolnością do tworzenia następstw. A późna koniczyna różni się morfologicznie od wczesnej: ma dłuższe przylistki i większą liczbę międzywęźli - od 7 do 12. Odmiany późne dają dobre zbiory w pierwszym pokosie, ale ich zdolność do tworzenia następstw jest znacznie mniejsza niż w przypadku koniczyny późnej. wczesne. Jednak zimotrwalosc koniczyny późnej jest wyższa niż wczesnego dojrzewania.

Najbardziej znane odmiany koniczyny łąkowej to:

• Bursztyn - odmiana średnio wczesna, odporna na raka i zgniliznę korzeni, zapewniająca 2-3 pokosy w okresie wegetacji;
• Bylina - wcześnie dojrzewająca, wysokowydajna zimotrwała odmiana hybrydowa, wyhodowana przez skrzyżowanie odmian Slutskiy wczesno dojrzałe i Predkarpatskiy 33. W okresie wegetacji koniczyna ta tworzy trzy sadzonki;
• Sprężysty - wczesna dojrzała, zimotrwała odmiana białoruskiej selekcji, odporna na podlewanie i dająca dwa pokosy w sezonie wegetacyjnym;
• Tarnopol 2 - wysokowydajna wcześnie dojrzewająca i zimotrwała odmiana ukraińskiej selekcji, tworząca 2-3 pokosy w sezonie;
• Maro - średnio wczesna, odporna na raka i choroby korzeni, różnorodna selekcja niemiecka;
• Renova - odporna na suszę, wysoce wydajna odmiana, która daje dwa koszenia w sezonie;
• Pratsavnik - wysokowydajna białoruska odmiana odporna na suszę, charakteryzująca się zwiększoną odpornością na wyleganie i dająca średnio dwa pokosy w sezonie wegetacyjnym.

Oprócz tych opisanych, często uprawia się takie odmiany koniczyny czerwonej, jak Yaskrava, Dolina, Mereya, Vitebchanin, Slutsky, Minsky, Demena, Tsudovny, Early-2, Trio, Veteran, Altyn, Amos, Green, Vityaz, Hephaestus i inne w kulturze.

Właściwości koniczyny łąkowej - szkoda i korzyść

Właściwości lecznicze koniczyny łąkowej

Koniczyna czerwona jest popularną rośliną leczniczą, ponieważ zawiera dużą ilość cennych substancji. Dlaczego koniczyna łąkowa jest przydatna? Jej liście i kwiatostany zawierają minerały i witaminy, kwas salicylowy, karoten, flawonoidy, garbniki, fitoestrogeny, olejki eteryczne i tłuszczowe, błonnik i inne substancje niezbędne dla organizmu człowieka.

Koniczyna od dawna stosowana jest w medycynie ludowej i urzędowej, wykorzystywana była do produkcji leków, syropów i mikstur, biologicznie aktywnych dodatków. Koniczyna znajduje się w kolekcji do leczenia różnych chorób. W domu przygotowuje się z niego wywary, napary i nalewki, które podobnie jak sok ze świeżych roślin są używane do balsamów, kąpieli leczniczych i płukanek. Koniczyna jest dodawana do proszków, maści, szamponów, balsamów, środków myjących i chorób skóry.

Koniczyna ma działanie moczopędne, napotne, żółciopędne, antyseptyczne, przeciwzapalne, wykrztuśne, hemostatyczne i ściągające, dlatego znajduje zastosowanie w leczeniu wielu dolegliwości. Na przykład wywary z koniczyny są stosowane w leczeniu chorób nerek, dróg żółciowych, zapalenia przydatków i pęcherza, kamicy moczowej, bólów głowy i zawrotów głowy, astenii i anemii, gruźlicy płuc, krzywicy, zatruć, krwawień i hemoroidów. Wywary i napary z kwiatostanów koniczyny usuwają z organizmu nadmiar płynu, a używając ich do płukania leczy zapalenie dziąseł, ból gardła, zapalenie jamy ustnej.

Ponieważ koniczyna ma działanie przeciwmiażdżycowe, znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń układu sercowo-naczyniowego oraz miażdżycy. Preparaty z koniczyny pomagają wzmocnić ściany naczyń krwionośnych, poprawić stan żył, obniżyć poziom cholesterolu we krwi, ciśnienie tętnicze i śródczaszkowe oraz zwiększyć hemoglobinę. Flawonoidy zawarte w koniczynie nasycają tkanki tlenem, normalizują metabolizm, metabolizm tłuszczów oraz chronią organizm przed przedwczesnym starzeniem się.

• Gaillardia: sadzenie i pielęgnacja, wyrastanie z nasion

Koniczyna czerwona jest skuteczna w leczeniu wszystkich typów guzów nowotworowych: usuwa śluz i krew oraz hamuje wzrost komórek rakowych.

Przeciwwskazania do stosowania rośliny

Lecznicze właściwości koniczyny czerwonej znane są od wielu lat. Ale pomimo wszystkich zalet kultura ma swoje przeciwwskazania. Dla większości ludzi zioło nie jest niebezpieczne, zwłaszcza jeśli nie jest używane wewnętrznie, a jedynie jako balsam.

Koniczyna nie jest zalecana do stosowania:

1. Kobiety w ciąży i karmiące piersią. Pędy i inne części kultury działają jak estrogen. Może to powodować zaburzenia równowagi hormonalnej. Zakaz ten dotyczy również zewnętrznego stosowania tych związków.
2. Koniczyna jest przeciwwskazana dla osób z chorobami krwi. Wynika to z faktu, że napary, maści mogą powodować krwawienie. Ponieważ stajnia jest dobrym rozrzedzaczem krwi, nie zaleca się używania jej co najmniej 2 tygodnie przed operacją. Po zabiegu należy odczekać tyle samo czasu.
3. Koniczyna może być niebezpieczna dla pacjentów z niestrawnością.
4. Nie należy przyjmować leków opartych na tej kulturze dla chorych na serce i osób, które przeszły udar.
5. Zabrania się picia naparów z kwiatów i liści z nowotworami. Taka ciecz może prowadzić do pogorszenia stanu.
6. Koniczyna może również zaszkodzić osobom z zakrzepowym zapaleniem żył. Roślina może powodować zakrzepy krwi w przypadku S.

Do przygotowania naparów zaleca się stosowanie młodych łodyg, których wysokość nie przekracza 15 cm.

Podczas przyjmowania leków na bazie koniczyny należy wziąć pod uwagę potencjalne skutki uboczne. Pacjenci często skarżą się na wysypkę, bóle mięśni, nudności i bóle głowy. W przypadku indywidualnej nietolerancji u niektórych kobiet może wystąpić krwawienie z pochwy.W przypadku stosowania koniczyny białej lub czerwonej w celach leczniczych należy pamiętać, że nie zaleca się jej przyjmowania z niektórymi grupami leków.

Nadużywanie koniczyny może prowadzić do uszkodzenia wątroby.

Nie używaj koniczyny z:

1. Estrogeny w kapsułkach lub tabletkach.
2. Pigułki antykoncepcyjne zawierające lewonorgestrel i etynyloestradiol.
3. Leki stosowane w leczeniu wątroby. Clover jest w stanie spowolnić ich rozpad w organizmie i utrudniać ich działanie.
4. Leki spowalniające krzepnięcie krwi. Należą do nich aspiryna, naproksen, heparyna, diklofenak i inne.
5. Środki przepisane w leczeniu i zapobieganiu raka. Napary mogą zmniejszać skuteczność takich preparatów.

Nie zaleca się również przyjmowania leków zawierających tę substancję osobom chorym na cukrzycę i dzieciom.