Agrotechnologia koniczyny
W przypadku koniczyny czerwonej preferowane są gleby próchniczne o niskiej kwasowości. Roślina nie toleruje gleb solnych i piaszczystych. Ziemia powinna być umiarkowanie wilgotna, bez zastoju.
Koniczyna różowa nie jest tak wybredna i dobrze rośnie na uporządkowanych glebach gliniastych i piaszczysto-gliniastych. Toleruje substancje kwaśne łatwiej niż inne odmiany.
Koniczyna biała jest najbardziej bezpretensjonalna, rośnie spokojnie na torfowisku, tlenku glinu, jeśli tylko jest dobry drenaż i wystarczająca wilgotność.
Koniczyna nie należy do upraw odpornych na suszę, mrozoodporna, ale zimotrwalosc jest niska. Może być również dotknięty letnimi upałami. Uważa się, że jest stosunkowo odporny na cień.
Przygotowanie strony
Jeśli prekursorami koniczyny na tym terenie były zboża, będzie to miało pozytywny wpływ na wzrost. Wskazane jest uprawianie trawy na przestronnych obszarach. Koniczyna będzie dobrze wyglądać w obszarach ogrodu z niewielkim cieniem; mogą zasiać puste miejsca w pobliżu budynku, ogrodzenia.
Decydując się na lokalizację trawnika, musisz przygotować glebę, aby zasiać koniczynę.
Ważny! Przygotowanie gleby za pomocą kultywatora lub płaskiego noża Fokin jest uważane za najbardziej optymalny sposób.
Wybrany obszar należy wykopać na podłodze bagnetem, a następnie poluzować ziemię i wybrać wszystkie korzenie chwastów, kamieni, gruzu. Jednocześnie stosuje się nawozy fosforowe i potasowe, gleba kwaśna to wapno.
Ważny! Nie ma potrzeby stosowania nawozów azotowych pod koniczynę, ponieważ sama wytwarza azot. Przedawkowanie zabije zioło.
Przed zasianiem koniczyny na miejscu należy odczekać, aż gleba się uspokoi. Zwykle jest to 4-5 dni.
Powinieneś wiedzieć, że wskazane jest uprawianie czerwonej odmiany nie dłużej niż 3 lata, różowej - 8 lat, a biała może cieszyć oko przez prawie 19 lat.
Sadzenie koniczyny
Kultura rozmnaża się przez nasiona, które są zbierane w drugim roku życia. Gotowy materiał jest również kupowany w sklepach. Czasami trawa jest rozmnażana przez dzielenie dużych krzewów, ale mają słaby wskaźnik przeżywalności.
Kiedy wiosną siać koniczynę, należy określić średnią dzienną pogodę. Nie powinna być niższa niż 10 ° C. Zwykle siew wiosenny przeprowadza się pod koniec kwietnia.
Kiedy możesz sadzić koniczynę jesienią, musisz obliczyć czas, aby pędy wzrosły o 8-10 centymetrów przed pierwszym przymrozkiem.
Decyzja, kiedy sadzić koniczynę jesienią lub wiosną, powinna opierać się na twoich celach i korzyściach z sezonowego sadzenia. Aby ułożyć trawnik wieloletni, lepiej siać trawę wiosną:
- będzie rosnąć wraz z przedłużającą się wiosną;
- mając pełzającą łodygę, szybko pokryje trawnik;
- kwitnienie przyciągnie owady do zapylania wszystkich upraw ogrodniczych;
- okresowe koszenie pozwoli na przygotowanie jedzenia dla zwierząt z dziedzińca.
Przed siewem koniczyny poletko jest podzielone na sekcje, tak aby siew można było wykonać bez przerw. Pozwoli ci to również obliczyć wymaganą liczbę nasion. Na 1m² potrzebujesz około 300 nasion (10 g).
Przed sadzeniem koniczyny gleba jest dobrze nawilżona, a gdy wierzchnia warstwa lekko się trzęsie, nasiona wysiewa się siewnikiem lub samodzielnie.
W celu równomiernego wysiewu ręcznego nasiona najlepiej wymieszać z piaskiem rzecznym.
W celu równomiernego wysiewu ręcznego nasiona najlepiej wymieszać z piaskiem rzecznym.Głębokość siewu ok. 1,5 cm, na glebie lekkiej dopuszczalna do 3 cm Zaleca się stosowanie nasion ze sklepów: tam są one już spulchnione i zaprawione bakteriami guzkowymi.
Eksperci zalecają przetaczanie trawnika po posadzeniu. Aby to zrobić, możesz użyć wałka, beczki, gładkiej kłody. Podlewanie odbywa się za pomocą dysz deszczowych, aby nie zmyć upraw. Po kilku tygodniach można się spodziewać pędów. Koniczynka rośnie wolno, ponadto nie zagłusza chwastów i aktywnie się rozwijają. Roczne zboża pomogą poradzić sobie z chwastami: przed sadzeniem koniczyny ich nasiona są mieszane. Wraz z początkiem aktywnego wzrostu koniczyny koszone są zboża. Ta opcja jest używana, jeśli musisz uprawiać rośliny na dużych obszarach.
Domowe, małe trawniki można odchwaszczać, więc przykrywanie zbóż nie jest potrzebne.
Ważny! Trawę trzeba przycinać trymerem: reguluje wysokość, nie zatyka się i jest łatwy w czyszczeniu.
Jeśli trawa nie była uprawiana do zazielenienia i została pozostawiona na zimę, musisz wiedzieć, kiedy po raz pierwszy kosić czerwoną koniczynę. Tę procedurę przeprowadza się, gdy roślina osiąga wysokość 15 cm, przed kwitnieniem, ale nie później niż w sierpniu.
Pielęgnacja koniczyny
Dbanie o trawnik z koniczyną jest łatwe i nie wymaga wysiłku. Cała opieka to podlewanie, napowietrzanie, karmienie, usuwanie pojawiających się chwastów.
Koniczyna kwitnie dwukrotnie: w czerwcu, w sierpniu. Większość kłopotów jest między tymi wydarzeniami. Skoś trawnik, usuń wysuszone łodygi i główki kwiatowe.
Podlewanie
Podlewanie jest głównym warunkiem normalnego rozwoju kultury. Każda odmiana koniczyny wymaga wilgoci, nie toleruje dobrze suszy. Największe zapotrzebowanie rośliny na wodę występuje w pierwszym roku, zwłaszcza jeśli rośnie pod osłoną innej uprawy. Brak wilgoci prowadzi do obumierania pędów, a nierozwinięty powierzchowny system korzeniowy może przemarznąć w zimowe mrozy.
Koniczyna, która dzięki zwiększonemu rozwojowi otrzymuje wystarczającą ilość wilgoci, gromadzi wystarczającą ilość składników odżywczych w szyjce korzeniowej i lepiej zimuje.
Zużycie wody koniczyny rośnie wprost proporcjonalnie do wzrostu zieleni i gwałtownie spada po cięciu. Jednak przy braku wilgoci po ścięciu zielonej masy, przerzedzaniu się trawnika, może wystąpić pojawienie się łysych plam.
Sąsiedzi Clover
Najmniejsze tłumienie koniczyny występuje u Timothy Meadow, dlatego jest uznawany za najlepszy składnik. Kostrzewa łąkowa dobrze przylega do koniczyny. Reszta traw częściowo hamuje pędy koniczyny.
Nawożenie i karmienie
Aby koniczyna rosła i rozwijała się normalnie, powinna być zaopatrzona w dość dużo wapnia, potasu, fosforu, mikro i makroelementów:
- podczas jesiennych wykopów wprowadzany jest obornik. Dopiero jesienne wprowadzenie materii organicznej znacznie poprawia zielonkę;
- przed zasiewem muszą wzbogacić ziemię w potas i fosfor;
- Gleby bielicowe aromatyzowane są borem. Przetwarzanie koniczyny odbywa się również na początku kwitnienia.
Roślina potrzebuje również pierwiastków śladowych, takich jak miedź, molibden, ale w niewielkich ilościach. Koniczyna przez całe życie ma inne potrzeby żywieniowe, które zmieniają się w zależności od dynamiki wzrostu zieleni. Zatem zapotrzebowanie na fosfor wzrasta wraz z początkiem wzrostu i podczas okresów odrastania po strzyżeniu.
Koniczyna dobrze reaguje na wczesne wiosenne karmienie nawozami potasowymi. Mogą być rozrzucone na niewielkim obszarze.
Używaj w ogrodzie
Pomidory | Ogórki | Pieprz | Cukinia | Kapusta | Cebula | czosnek | Buraczany | Rzepa | Ziemniaki | Marchewka | Groch | fasolki | Truskawka | Drzewa owocowe | Maliny |
czerwona koniczyna | + | + | – | – | – | ||||||||||
Koniczyna różowa | + | + | – | – | – | ||||||||||
Biała koniczyna | + | + | – | – | – | ||||||||||
Wiosna Vika | + | + | + | + | + | + | – | + | – | – | + | ||||
Biały nostrzyk | + | – | – | – | + | ||||||||||
Nostrzyk żółty | + | – | – | – | + | ||||||||||
Wieloletni łubin | + | + | – | – | + | – | – | ||||||||
Lupin angustifolia (niebieski, jednoroczny) | + | + | + | + | + | – | – | + | – | – | + | + | |||
Łubin żółty (biały) | + | + | + | + | + | – | + | – | – | + | + | ||||
Lucerna | + | + | + | + | + | + | – | + | – | – | + | ||||
Seradella | + | + | + | + | + | + | – | – | – | ||||||
Bób | + | + | + | + | – | – | – | ||||||||
Groszek i pierogi | + | + | + | + | – | + | – | – | |||||||
Galega wschodnia (ruta kozy) | – | – | – | ||||||||||||
Rzepak ozimy | + | + | + | + | – | + | – | – | + | + | |||||
Rzepak jary | + | + | + | + | – | + | – | – | + | + | + | ||||
Rzepak ozimy | + | + | + | + | – | + | – | + | + | + | |||||
Rzodkiew oleista | + | + | + | + | – | + | – | +* | + | + | |||||
Musztarda biała | + | + | + | + | – | + | + | + | +** | + | + | + | + | ||
Żyto ozime | + | – | +** | + | |||||||||||
Życica roczna | + | – | + | ||||||||||||
Owies | + | + | + | – | + | ||||||||||
Gryka | + | – | + | ||||||||||||
Facelia | + | + | + | + | + | + | + | + | + |
Uwaga:
* - zwiększa produktywność o 1,5 raza, ale powszechne szkodniki.
** - ochrona przed drutowcami.
W domkach letniskowych przy wysiewie zielonego nawozu należy przestrzegać tych samych praktyk agrotechnicznych, jak przy uprawach warzyw. Zaleca się siać w rowkach w wilgotnej glebie, niezbyt często (aby było miejsce na rozwój systemu korzeniowego i zielonej masy), koniecznie posypać ziemią (aby ptaki nie dziobały). Wiosną suszone wiosenne nawozy zielone, które zostały zasiane jesienią, są zbierane za pomocą zgrabiarki i używane jako ściółka. Następnie główne rośliny warzywne wysiewa się lub sadzi na gotowym łóżku. Aby silny system korzeniowy zielonego nawozu zimowego (np. Żyta) szybciej się przegrzał, należy użyć preparatu biologicznego „Shining-1” (Japonia) i pokryć go czarnym filmem na 2 tygodnie.
Aby zneutralizować kwaśne gleby, wysiewa się żyto ozime, owies i inne zboża. Żyto ozime również odprowadza wilgoć z obszarów wilgotnych.
Należy pamiętać, że na różnych glebach iw różnych warunkach klimatycznych syderaty mogą objawiać się na różne sposoby, dlatego nie bój się eksperymentować, używaj mieszanek (klasyczny przykład: owies + wyka) i wybieraj te, które będą najlepszymi pomocnikami w ulepszaniu i wzbogacaniu gleby właśnie na Twojej stronie.
Mieszkańcy lata, którzy dopiero zaczynają używać zielonego nawozu na swoim terenie, sieją drobne rośliny, na przykład gorczycę białą. Uprawa jednoroczna, dobrze znosi zimno, nadaje się na wiele roślin uprawnych, jest stosowana w walce z drutowcami, chwastami, dezynfekuje glebę, jest łatwa w użyciu. Nasiona gorczycy są prawie zawsze dostępne w wyspecjalizowanych sklepach.
Jak dbać o roślinę jesienią, przygotowując się do zimy
Aby domek nie pozostał bez trawnika, musisz zachować trawnik na następny sezon. W tym celu konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniej jesiennej pielęgnacji i przygotowanie koniczyny na zimę. Praca jesienna obejmuje obowiązkowe zajęcia:
- podlewanie, strzyżenie;
- napowietrzanie i karmienie;
- czyszczenie i przywracanie liści.
Każdy proces ma swoje własne terminy i niuanse. Jeśli wszystkie jesienne prace zostaną wykonane ostrożnie, otwarty trawnik z koniczyną będzie twardo spotkać się z mrozami i przetrwać hibernację.
Jesienna pielęgnacja
Jesienią trawa zaczyna trochę wysychać, a przy pierwszym zimnym trzasku - i zamarzać. Dlatego pierwszym priorytetem jest wzmocnienie systemu korzeniowego. W tym celu należy dostosować system nawadniania.
Sezonowe deszcze pozwalają roślinie w naturalny sposób odprowadzać wilgoć. Ostatnie podlewanie, przy braku deszczu, przeprowadza się nie później niż w pierwszych dniach października. Ponadto nawadnianie nie ma na celu zapobieżenia podmoknięciu ziemi, w wyniku czego korzenie trawy mogą osłabić się i umrzeć.
Ponieważ letnie koszenie trawnika znacznie uszczupliło glebę, konieczne jest stosowanie nawozów potasowo-fosforowych. W przeciwnym razie trawnik stanie się bardzo cienki i wyblakły.
Aby przygotować trawę do zimowania, należy zastosować specjalne złożone nawozy. Ograniczają procesy wzrostu, intensywnie odżywiają korzenie. Najlepszą opcją jest diammophoska.
W okresie jesiennym diammofoska jest używana w granicach 2 kg na sto metrów kwadratowych trawnika. Potas ogranicza gromadzenie się wilgoci w korzeniach, zwiększa odporność na choroby. Wszechstronne działanie tego pierwiastka zapobiega komórkowym uszkodzeniom ziela przez mikrokryształy lodu.
Mączka popiołowa i kostna zawiera bardzo duże ilości składników odżywczych. Są miażdżone, aby wzmocnić korzenie tylko do połowy października. Jeśli pora roku jest sucha, trawnik należy lekko podlać.
Napowietrzanie
Warunkiem wstępnym jesiennej pielęgnacji trawnika koniczyny jest napowietrzenie ziemi. Wbijając glebę, wykonuje się wiele przydatnych i niezbędnych zadań:
- woda nie będzie gromadzić się na powierzchni, tworząc kałuże i skorupy lodowe, ale wniknie głęboko w ziemię;
- w miesiącach letnich gleba staje się bardzo zagęszczona, w wyniku czego dostarczanie składników odżywczych do korzeni staje się trudniejsze. Napowietrzanie sprzyja rozluźnieniu i dobremu zaopatrzeniu w tlen;
- ze względu na niską przewodność cieplną powietrza gleba zamarza mniej, a korzenie roślin nie umierają.
- technologia napowietrzania prowadzona jest na dwa sposoby: za pomocą aeratora z wydrążonymi zębami i metalowych kołków, np. widłami.
Uwaga! Czas napowietrzania to wrzesień-październik, glebę należy lekko zwilżyć. Zabieg przeprowadza się przed jesiennym karmieniem, po którym nie chodzą po terenie przez 2-3 dni.
Koszenie trawnika
W regionach o surowym klimacie wielu letnich mieszkańców zastanawia się nad koszeniem traw zimą. Jest tylko jeden argument - zima jest mroźna, korzenie pod liśćmi będą chronione. Jednak eksperci nalegają na obowiązkową fryzurę z kilku powodów:
- obciążenie korzeni zmniejszy się z powodu niskiego odżywiania;
- młode korzenie będą miały okazję przygotować się na pierwsze przymrozki;
- pod śniegiem długie łodygi wymrą i utworzą filc, który przyciąga gryzonie, szkodniki, chorobotwórcze mikroorganizmy.
Ważny! Zdrowie i dalszy stan trawy zależy od prawidłowego i terminowego koszenia. Cięcie zbyt wcześnie, trawa szybko wyrośnie i zapobiegnie przygotowaniu korzeni na zimno. Jeśli spóźnisz się ze strzyżeniem, trawnik wymrze.
Ostatnia fryzura w różnych regionach odbywa się w zależności od warunków pogodowych. Optymalny czas to 2 tygodnie przed mrozem.
Do przycinania jesiennej koniczyny należy używać trymera. Można go ustawić na wymaganą wysokość - 5 cm Jest to wysokość wystarczająca i łodygi będą miały czas na regenerację.
Podczas przycinania koniczyny jesienią należy używać trymera.
Przed zabiegiem opadłe liście są czyszczone. Jeśli tak się nie stanie, liście nieuchronnie nagrzeją się, a wiosną na trawniku pojawią się łyse miejsca. W przypadku tlenku glinu ścinaniu towarzyszy drenaż. Całą skoszoną trawę należy zebrać.
Schronisko na trawniku
Musisz zdecydować się na schronienie trawnika na zimę - jeśli zimy są wystarczająco surowe, wskazane jest przykrycie terenu osłoną. W cieplejsze zimy dodatkowe schronienie nie jest wymagane.
Przy odpowiednim przygotowaniu w okresie przedimowym koniczyna dość spokojnie zniesie zimno. Zimą trawnik nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Wystarczy zastosować się do kilku zaleceń:
- nie trzeba usuwać spadłego śniegu, wystarczy oczyścić ścieżki;
- wysoce niepożądane jest chodzenie po trawniku, jeśli śnieg jest niewielkiej grubości;
- jeśli po rozmrożeniach na trawniku pojawi się gęsta skorupa lodu, należy ją rozbić grabiarką ogrodową, zapewniając roślinom powietrze.
Takie proste środki zapobiegną zamarzaniu i zamarzaniu koniczyny. Koniczynka przetrwa dobrze do wiosny.
https://youtu.be/Gs7HUzb91vE
Spośród ogromnej różnorodności roślin tylko nieliczne są uznawane za odpowiednie do aranżacji trawnika - jasnozielony dywan z delikatnej trawy z gęstą darnią odporną na obciążenia mechaniczne. Należą do nich koniczyna biała, zwana również „kędzierzawym miodem” lub „białym kleikiem”.
Poniższy artykuł poświęcony jest osobliwościom tej rośliny, której tematem jest pełzająca koniczyna biała: sadzenie i pielęgnacja.
Umieść w płodozmianie
Wszelkiego rodzaju koniczyna jest odnoszącym sukcesy poprzednikiem prawie wszystkich upraw ogrodniczych i ogrodniczych. Jagody, pomidory, papryka, bakłażany są po nim słodkie i pachnące, ogórki - soczyste i chrupiące, warzywa korzeniowe i bulwy ziemniaka - równe i gładkie. Na obszarach, na których rosła koniczyna, kwitną i owocują kapusta, cebula, czosnek, sałata i zioła. Jedynymi wyjątkami są rośliny z rodziny motylkowatych.Zgodnie z podstawowym wymogiem płodozmianu, orzeszki ziemne, fasolę, fasolę, groch, ciecierzycę, soję, soczewicę wysiewa się po pokrewnym zielonym nawozie nie wcześniej niż 3-4 lata później.
Do pokrycia gleby w sadach nawadnianych często używa się różowej i białej koniczyny. Uprawy owoców i jagód z takiego sąsiedztwa uzyskują maksymalne korzyści: gęsta darń zielonego nawozu zatrzymuje wilgoć w kręgach przy pniu, a korzenie rośliny stale dostarczają drzewom i krzewom składniki odżywcze przez cały sezon.
Koniczyna: odmiany i odmiany
Roślina należy do rodziny motylkowatych. Istnieje ponad 300 gatunków koniczyny, z których około 70 rośnie na terenie państw poradzieckich.
Oto kilka przykładów koniczyny:
Najpowszechniejsze są ostatnie trzy odmiany. Rodzaje koniczyny różnią się od siebie nie tylko kolorem kwiatów, ale także np. Budową systemu korzeniowego.
Tak więc koniczyna czerwona zapuszcza korzenie na głębokość 2 m (wysoka odporność na suszę i zimno), natomiast biała - tylko 35 cm Istnieją inne charakterystyczne cechy, w tym kolor liści. Przed sadzeniem zaleca się przestudiowanie listy gatunków i odmian, aby wybrać najbardziej odpowiednią dla swojej witryny.
Do tej pory hodowcy wyhodowali wiele odmian białej koniczyny pełzającej, na przykład:
Ostatnie dwie odmiany wyhodowano na Białorusi.
Koniczyna doskonale nadaje się do uprawy trawników ze względu na następujące cechy:
- estetyka: gęsta trawa o soczystej zieleni, kwitnąca dwa razy w roku pachnącymi i pięknymi białymi pąkami w kształcie kuli;
- delikatne, miękkie pędy: przyjemnie jest chodzić boso po trawniku;
- odporność na deptanie: gry na świeżym powietrzu na trawniku nie wyrządzają mu szkody.
W mieszankach traw koniczyna dobrze wspiera zboża, zwłaszcza życicę. W takim sąsiedztwie rosną lepiej, a trawnik nabiera bogatego koloru.
Popularność rośliny wynika również z innych zalet:
- witalność. Koniczyna dobrze rośnie na każdej glebie, zarówno na terenach oświetlonych jak i umiarkowanie zacienionych, toleruje brak wilgoci i nie wymaga karmienia. Dla początkującego ogrodnika jest to najlepsza opcja;
- gęsty i mocny system korzeniowy, który utrzymuje glebę razem. To sprawia, że koniczyna nadaje się do sadzenia na stromych zboczach;
- niska cena. Nasiona koniczyny są dostępne do samodzielnego zbierania. Ponadto mają dobre kiełkowanie;
- przydatność do spożycia przez zwierzęta domowe i drób;
- zdolność do ulepszania gleby. Korzenie koniczyny są siedliskiem bakterii, które wzbogacają glebę w azot. Warzywa sadzone po koniczynie dają bogate zbiory.
Jak siać koniczynę na stronie
Koniczyna to doskonała roślina miododajna. Jest wysiewany, ponieważ tworzy gęstą, piękną roślinę okrywową. Jest to wyjątkowa roślina pastewna dla zwierząt. Uważany jest za zielony nawóz, który wzbogaca glebę ogrodu warzywnego lub ogrodu, materię organiczną i azot. Technologia rolnicza uprawy koniczyny nie jest zbyt skomplikowana. Wystarczy na czas podlać i spulchnić glebę. Aby zasadzić koniczynę, musisz mieć: łopatę, ziemię, nawóz, nasiona, wodę i konewkę.
Zalecenia dotyczące sadzenia koniczyny w ich letnim domku
Początkowo musisz przygotować ziemię. Koniczyna to bezpretensjonalna roślina, ale najlepiej rośnie w miejscach, gdzie jest dużo światła słonecznego, a następnie daje piękny dywan z kwiatów i zieleni na luźnej, organicznej glebie. Lepiej jest nawozić glebę jesienią, kiedy ziemia jest wykopywana w ogrodzie warzywnym lub ogrodzie. Wraz z obornikiem należy dodać siedem gramów podwójnego superfosfatu i pięć gramów nawozów potasowych.
Wczesną wiosną, zanim odrosną zielone pędy koniczyny, należy dodać pięć gramów mocznika. Zaleca się rozsypanie granulatu na powierzchni gleby.
Do siewu koniczyny wskazane jest wybranie ciepłego jesiennego dnia. Pożądane jest, aby temperatura atmosferyczna nie wzrastała już o więcej niż 15 stopni Celsjusza, w przeciwnym razie koniczyna wzrośnie i umrze z zimna.Ponieważ nasiona koniczyny są bardzo małe, należy je wymieszać z drobnym piaskiem rzecznym (1: 3) i wysiać w rowkach, w odległości dziesięciu centymetrów od siebie. Możesz także zasiać tę roślinę losowo, ale w tym przypadku będzie potrzebnych więcej nasion.
Wskazane jest podawanie gleby mieszaniną gnojowicy.
Należy to zrobić wczesną wiosną, kiedy temperatura nie spadnie poniżej siedmiu stopni Celsjusza i zaczną rosnąć nowe pędy. Aby przygotować nawóz, należy rozcieńczyć 15 kilogramów dziewanny w 30 litrach wody, przykryć folią, zawiązać tak, aby tlen nie przedostał się, pozostawić na 6-7 dni. Po chwili należy usunąć folię, wymieszać nawóz, rozcieńczyć wodą (1: 5) i nakarmić młode pędy.
Poletko należy spryskać roztworem Intavir lub potraktować innym środkiem odstraszającym owady. Należy to zrobić, gdy roślina wejdzie w okres pączkowania. Aby różowoczerwone kwiaty i zieleń cieszyły oko jak najdłużej, koniczynę należy karmić popiołem drzewnym. Zawiera magnez, potas i wiele innych przydatnych substancji, które pomagają poprawić wegetację, a także chronią kwiaty koniczyny przed różnymi chorobami.
Brak komentarzy!
Sadzenie białej koniczyny na zewnątrz
Sadzenie koniczyny planowane jest na wiosnę, kiedy średnia dobowa temperatura osiąga +10 - +13 0 C. Najczęściej jest to kwiecień - maj. Możesz sadzić roślinę jesienią, ale przed listopadem: pędy powinny mieć czas, aby wyrosnąć na wysokość 7-10 cm przed pierwszymi przymrozkami. Jesienią rosną wolniej, dlatego ważne jest, aby wybrać czas sadzenia z wystarczającym marginesem.
Koniczyna jest sadzona w następującej kolejności:
- przygotować glebę: wykopać ją z jednoczesnym usunięciem korzeni roślin lub poluzować
- jeśli pogoda jest sucha, obszar jest obficie podlewany na dzień przed sadzeniem;
- bezpośrednio przed sadzeniem nasiona moczy się przez godzinę w ciepłej wodzie;
- Rozłóż nasiona równomiernie na całej powierzchni, aby dywan z trawy był gruby i jednolity. Optymalne zużycie to 500 g na sto metrów kwadratowych lub 320 sztuk. za mkw. m. Jeśli materiał do sadzenia został zakupiony w sklepie, obszar, dla którego jest przeznaczony, jest wskazany na opakowaniu.
Nasiona koniczyny mają ciemny kolor, więc trudno jest określić ich równomierne rozłożenie. Aby ułatwić nawigację, fasolę miesza się z piaskiem przed sadzeniem. Nasiona posypuje się ziemią warstwą nie grubszą niż 2 cm.
Uciekają się również do ściółkowania cienką warstwą torfu. Następnie powierzchnię zwija się za pomocą wałka ogrodowego. Zapobiega to wietrzeniu i wymywaniu ziaren, czyni je mniej dostępnymi dla ptaków i poprawia kontakt z glebą. Sadzonki pojawiają się po około 14 dniach.
Pielęgnacja roślin
Koniczyna, podobnie jak dziko rosnące zioło, świetnie się czuje bez wychodzenia. Ale aby trawnik wyglądał atrakcyjnie, nadal musisz coś zrobić.
Podlewanie
Jeśli pogoda nie jest sucha, koniczyna całkowicie radzi sobie z wilgocią pochodzącą z deszczu. Dlatego podlewanie jest zwykle wymagane stosunkowo rzadko - raz na 7 dni lub ogólnie od przypadku do przypadku. Podczas suszy woda jest dostarczana częściej.
Koniczyna, a zwłaszcza koniczyna czerwona, nie lubi stojącej wody - w takich warunkach działa na nią grzyb, dlatego wymagane jest:
- wybrać miejsca do sadzenia koniczyny, w których nie występuje powódź;
- wyrównać teren przed zasadzeniem nasion: jeśli jest wyboisty, na nizinach gromadzi się woda;
- na ciężkiej gliniastej glebie: pod żyzną warstwą połóż pokruszony kamień i piasek drenażowy.
Woda powinna być dostarczana w wystarczającej ilości, ale nie w nadmiernej ilości.
Pielenie i usuwanie suszonych kwiatów
Dozwolone tylko ręcznie: koniczyna nie toleruje obróbki chemicznej. Ważne jest, aby wyrywać wieloletnie chwasty, w przeciwnym razie wkrótce ponownie wykiełkują. Najlepiej robić to po deszczu, gdy podłoże jest miękkie.
Pozostają na łodydze i sprawiają, że trawnik wygląda nieatrakcyjnie i brązowo.
Koniczyna to roślina wieloletnia, dlatego zaczyna kwitnąć od drugiego roku życia.
Fryzura
Nie zaleca się prowadzenia trawnika koniczynowego: jak już wspomniano, wysokie zarośla są aktywnie zasiedlane przez ślimaki i ślimaki, które powodują śmierć wszystkich uprawianych roślin w okolicy. Ważne jest, aby skosić trawnik po pierwszym kwitnieniu (wczesnym latem), usuwając w ten sposób martwe drewno. Dzięki temu trawnik będzie wyglądał schludnie i zintensyfikuje kwitnienie.
Przycinanie niszczy kolor chwastów, zapobiegając ich rozmnażaniu się w ten sposób. Jest to szczególnie ważne w przypadku koniczyny, która nie pozwala na chemiczne działanie herbicydami.
Ponadto, jeśli trawnik ma dużą powierzchnię. Ścinanie zapobiega również rozprzestrzenianiu się samej koniczyny, co jest ważne dla pobliskich roślin o słabym systemie korzeniowym.
Rozmnażanie roślin
Koniczyna rozmnaża się na dwa sposoby:
- przez nasiona;
- wegetatywnie: wypuszcza ukorzeniające się pędy, dlatego nazywa się to pełzaniem.
Nasiona można łatwo zebrać samodzielnie:
- zrywać największe uschnięte kwiaty;
- nasiona skórki;
- suszone w ciepłym, suchym miejscu, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych;
- umieszczony w pudełku lub płóciennej torbie do przechowywania.
Choroby i szkodniki
Podmokła koniczyna cierpi na rozwój grzyba, najczęściej występują następujące choroby:
- fusarium (grzyby z rodzaju Fusarium Link);
- rdza (czynnik sprawczy - grzyb Uromyces trifolii-repentis Liro);
- antraknoza (grzyb Aureobasidium pullulans);
- askochytoza (grzyb Ascochyta trifolii Bond);
- brązowa plamistość koniczyny (torbacz Pseudopeziza trifolii Fckl).
Walka z chorobami grzybiczymi polega na leczeniu 1% roztworem siarki koloidalnej. Spryskane dwukrotnie: gdy pojawią się pierwsze oznaki choroby, a następnie po 8-10 dniach.
Stosuje się również zapylanie mieloną siarką lub wapnem puszystym. Koniczyna może również zostać dotknięta przez pasożytniczą cuchnącą roślinę. Jest pozbawiony liści i korzeni i istnieje tylko kosztem rośliny żywicielskiej.
Jeśli koniczyna jest używana do karmienia zwierząt gospodarskich, należy podjąć aktywne działania w celu wyeliminowania dodder, ponieważ jest ona trująca, a nawet może zabijać zwierzęta.
Siano w obecności takiej trawy szybko rośnie pleśń, dlatego po skoszeniu koniczyna jest oczyszczana z pasożyta. I nawet w tym przypadku zachowaj ostrożność ze zwierzętami - z przerwą 10-15 dni.
W przypadku stwierdzenia dodder, ważne jest, aby skosić koniczynę, zanim pasożyt zacznie kwitnąć. Koszenie odbywa się na powierzchni przekraczającej wielkość paleniska o 1,5 mw każdym kierunku. Skoszona trawa jest spalana poza trawnikiem. Innym szkodnikiem jest mątwik cysty.
Biała koniczyna pełzająca w projektowaniu krajobrazu
Koniczyna nadaje się nie tylko do aranżacji trawnika, ale także do wypełniania luk między budynkami, drzewami, tworzenia żywych granic wzdłuż ścieżek.
Poprawi to glebę, a utrzymanie zadbanego wyglądu terenu zajmie mniej wysiłku - koniczyna sama wypiera większość chwastów.
Roślina ta doskonale nadaje się do projektowania placów zabaw do uprawiania sportu czy zabaw dla dzieci - ze względu na odporność na deptanie. Dzięki mocnemu systemowi korzeni roślina doskonale nadaje się do ulepszania zboczy: gęsta darń zapobiega kruszeniu i niszczeniu gleby. Koniczyna wygląda szczególnie dobrze w czystej postaci na dużych obszarach.
Powiązane wideo
O zaletach i wadach trawnika z białej koniczyny na filmie:
Koniczyna biała to wspaniała roślina ozdobna, która ponadto posiada właściwości paszowe. Główną wadą rośliny - aktywną atrakcją pszczół - jest łatwa do zwalczenia: wystarczy w odpowiednim czasie usunąć kwiaty przez koszenie. Dlatego można argumentować, że zalety koniczyny są ważniejsze niż jej wady.
- 1 Sadzenie koniczyny
- 2 Pielęgnacja koniczyny
- 3 Rodzaje i odmiany koniczyny
- 3.1 Pełzające odmiany koniczyny uwielbiane przez ogrodników i projektantów krajobrazu
Koniczyna jest bardzo powszechna w Rosji. Całe pastwiska i łąki obsiano koniczyną w celu przygotowania ich na paszę dla zwierząt.Ale istnieje wiele ozdobnych rodzajów koniczyny, które są sadzone na trawnikach, trawnikach, zjeżdżalniach alpejskich i skalniakach.
Po łacinie koniczyna nazywana jest Trifolium - „koniczyna”. A liść z czterema talerzami, który czasami spotyka się u koniczyny koniczyny, jest uważany za symbol szczęścia. Istnieją jednak rodzaje koniczyny, w których wszystkie liście są poczwórne. Liść koniczyny jest godłem i symbolem narodowym Irlandii, aw Rosji jest uważany za symbol Trójcy.
Na naszej stronie ta kultura rośnie dziko. Koniczyna bardzo lubi naszego królika, ale roślina ta przydaje się nie tylko królikowi. Gleba otrzymuje od niej azot, który jest gromadzony w guzkach na korzeniach koniczyny przez specjalne bakterie.
Koniczyna należy do rodziny motylkowatych, jej kwiaty są małe, w postaci okrągłej puszystej główki w kolorze żółtym, różowym, białym, czerwonym.
Podanie
Ze względu na bogaty skład chemiczny i właściwości lecznicze koniczyna znajduje zastosowanie w medycynie ludowej, kosmetologii i kuchni.
Właściwości lecznicze
Miód z koniczyny jest silnym lekarstwem na wiele chorób.
Przygotuj z kwiatów:
- napary;
- herbata lecznicza;
- wywary.
Kwiaty trawy, liście zawierają:
- witaminy z grupy B, a także E, C, K;
- minerały: potas, fosfor, selen, wapń, żelazo;
- olejki eteryczne;
- fitoestrogeny;
- flawonoidy;
- salicylowy i inne kwasy organiczne.
Koniczyna jest środkiem antyseptycznym, przeciwwirusowym, moczopędnym, żółciopędnym. Obniża poziom cukru we krwi, cholesterol, uspokaja układ nerwowy, zwalcza grzyby, leczy choroby kobiece, oczyszcza krew, limfę, usuwa toksyczne substancje z organizmu.
miód koniczynowy
Pszczoły ekstrahują nektar z kwiatów rośliny. To jest miód z koniczyny. Nie może obejść się bez domieszek innych ziół. Ponieważ pszczoły nie mogą powiedzieć, które rośliny zasadzić, gdzie - nie mogą.
Miód koniczynowy jest lekki z bursztynowym, kwiatowym aromatem. Jeśli nektar jest zbierany z czerwonych kwiatów, produkt zmienia kolor na żółto-różowy. Miód jest słodki, nie ma gorzkiego smaku. Świeży produkt nie jest płynny, ale łatwo płynie, z czasem (przez kilka tygodni) gęstnieje.
Stosowany w leczeniu zapalenia migdałków, zapalenia, kaszlu, przeziębienia. Przywraca odporność, uspokaja nerwy. Miód z koniczyny jest szczególnie przydatny dla kobiecego ciała, nie bez powodu nazywany jest damskim. Pomaga zachować kobiecą młodość i urodę.
Przeciwwskazania
Istnieją ograniczenia dotyczące stosowania preparatów z koniczyny. Zabrania się używania w określonych warunkach:
- kobiety w ciąży;
- pod zmniejszonym ciśnieniem;
- z szybkim krzepnięciem krwi;
- choroby onkologiczne narządów płciowych.
Jeśli dana osoba przeszła zawał serca, udar, nie leczyć narkotyków koniczyną. Przed leczeniem koniczyną należy skonsultować się z lekarzem.
etnoscience
W medycynie tradycyjnej koniczyna jest szeroko stosowana. Środki wykonane z rośliny służą zarówno do leczenia, jak i zapobiegania chorobom:
- Herbata parzona z koniczyny poprawia odporność, łagodzi bezsenność, łagodzi nerwowość.
- Miód z koniczyny leczy przeziębienia. Jest również używany zamiast cukru, ponieważ nie jest tak bogaty w kalorie.
- Nalewki kwiatowe pomagają przy wysokim ciśnieniu krwi, bólach głowy. Nalewki przygotowuje się zarówno z wodą, jak iz wódką.
- Wywary obniżają poziom cukru, cholesterolu. Lecz przeziębienia.
- Maści z koniczyny pomagają w chorobach skóry, gojeniu ran, oparzeniach.
Uprawy pastewne
Koniczyna jest bogata w białko i dlatego jest pożywna. Zawiera wszystkie niezbędne elementy potrzebne do zimowego karmienia bydła.
Odmiany wyhodowane specjalnie na paszę dla zwierząt są sadzone na pastwiskach do wypasu zwierząt i do zbioru trawy na zimę. Ze względu na wartości odżywcze koniczyny, nawet w postaci suchej, zimą nie spada mleczność, zwierzęta nie chorują.
Gotowanie
Ze względu na swoje korzystne właściwości i skład roślina jest dodawana do potraw kulinarnych. Koniczyna służy do:
- napoje, herbata;
- sos do pierwszych gorących dań;
- sałatki;
- przystawki;
- kapuśniak;
- zapiekanki z warzywami.
Projektowanie krajobrazu
Trefoil zdobi okoliczne tereny, działki ogrodowe, tworzy projekty krajobrazu: alpejskie wzgórza, kolorowe ogrody skalne (skalniaki). Do tych celów nadają się odmiany koniczyny łąkowej. Hodowcy wyhodowali kilka gatunków. Projektanci wykorzystują wiele odmian roślin do tworzenia pomysłów.
Zobacz też
Właściwości lecznicze i przeciwwskazania rododendronów, zastosowanie w medycynie ludowej Czytaj
Trawnik
Trawniki ozdobione są głównie koniczyną pełzającą, byliną o białych kwiatach. Sadzą odmiany nisko rosnące, grube, bezpretensjonalne, które szybko rosną po koszeniu, deptaniu. Trawniki koniczyny zdobią teren, nadając mu elegancki, zadbany wygląd.
Sadzenie koniczyny
Koniczyna rośnie w stanie dzikim, gdy tylko jest to możliwe, stąd wnioskujemy, że pielęgnacja i wytrwałość są bardzo bezpretensjonalne. Jeśli jednak chcesz mieć gładki i zdrowy dywanik z koniczyny, najlepiej wybrać najbardziej odpowiednie miejsce i przygotować go do sadzenia.
Koniczyna może rosnąć w cieniu i na słońcu, ale podlega wystarczającej wilgotności, ponieważ jest bardzo zależna od wilgoci. Uwielbia gleby lekko kwaśne i obojętne, bogate w nawozy. Rośnie dobrze po poprzednikach zbóż. Głęboka orka lub kopanie, usuwanie chwastów jest wymagane przed sadzeniem.
Koniczyna rozmnaża się przez nasiona, które wysiewa się na głębokość około 3 cm Zaleca się zbieranie nasion z roślin drugiego roku, są one bardziej dojrzałe i wytrzymałe.
Recenzje i porady ogrodników
Z mojej praktyki: Oczywiście koniczyna rośnie sama, ale jeśli będziesz ją kosić trzy razy w sezonie, dość szybko zaniknie. Korzeń osłabnie. Koniczyna musi mieć czas na dojrzewanie, kruszenie się i koszenie nasion. Możesz kosić dwa razy (na początku lata i pod koniec), ale ponownie, aby nasiona miały czas dojrzeć i kruszyć się przed drugim koszeniem.
hFl
Kiedy zeszłej wiosny potrzebowałem miejsca na nowy kwietnik, zmieniło się to w prawdziwą wojnę. Na powierzchni nie ma już koniczyny, ale na głębokości pół bagnetu łopata (lub lepiej z widłami) w ziemi są Krzaki z korzeniem „kto wie ile” metrów. Nie wyszło do końca. Jesienią, kiedy sadziła tulipany, powtórzyło się to. Tej wiosny, sadzę, znowu natknę się na żywe korzenie w ziemi. Więc znowu się wyczołguje.
Natalia Fedorovna
Moim zdaniem nie używałbym bylin na środku łóżek. Zwłaszcza lucerna i koniczyna. Wydaje mi się, że te zioła są już dla prawdziwych agronomów. Jak trudno jest im zacząć i jak trudno jest się wycofać. Byłoby lepiej, gdyby byliny przydzielały swój kawałek co kilka lat. Ogólnie jestem bardziej dla roczników. Łatwiej i szybciej zmieniać, dywersyfikować. Trudniej o jakieś niepożądane konsekwencje ...
Jędrzejczyk 3219
Musztardę też sieję, ale zasiewam jesienią po zbiorach i tylko tam, gdzie mam zamiar coś wyhodować na szlaku. rok. Działkę, na której w tym roku rosły ziemniaki, sadzę koniczyną i ponownie sadzę ziemniaki dopiero po 2 latach. (Powierzchnia pozwala, a ja mam tylko 1,5 stu metrów kwadratowych ziemniaków.) Co do koniczyny, to wiem z własnego doświadczenia, że pomaga ona zwiększyć plon ziemniaków. W pełni przyznaję, że zbiory ziemniaków wzrosłyby bez koniczyny, ale tylko dlatego, że ziemia „odpoczywałaby” przez 2 lata. Ale koniczyna nie pozwala rosnąć szorstkim chwastom, a gleba pod nią pozostaje luźna. To dodatkowe zalety koniczyny.
vsafr
Koniczyna jest dobrym zielonym nawozem i jest używana dokładnie przez dwa lata. ale mój obszar nie pozwala
Viktor__s
Jeśli nigdy nie zasiałeś koniczyny, musisz wiedzieć, co następuje. W zaroślach koniczyny zawsze zachowuje się wilgoć, hoduje się ślimaki i ślimaki. Trudno go skosić.
Shkiper50
Koniczyna nie jest sideratem na każdą okazję. Warto go uprawiać w kulturze wieloletniej, a to będzie wymagało oddzielnego kawałka ziemi. Koniczyna czerwona daje dużo zielonej masy do ściółkowania i kompostu, koniczyna biała jest dobra na glebę w ogrodzie.Jeśli potrzebujesz wyhodować zielony nawóz 2-3 tygodnie przed główną uprawą lub nadejściem chłodów, lepiej wybrać szybko rosnące: gorczycę, rzepak, facelię, wyka.
Pielęgnacja koniczyny
Pielęgnacja koniczyny ograniczy się do poluzowania gleby, usuwania chwastów, nawożenia nawozami.
Podlewanie koniczyny jest niezwykle ważne. Wszystkie gatunki są zależne od podlewania i go potrzebują. Koniczyna łąkowa jest bardzo wrażliwa na wylewy, co jest dla niej niekorzystne. Różowy odnosi się normalnie do przelewów, może rosnąć na glebach z bliskim występowaniem wód gruntowych. Biel nie reaguje tak dobrze na przelewy jak łąka, ale też nie jest dla nich tak obojętna jak róż. Ale niedopełnienie jest niekorzystne dla wszystkich rodzajów koniczyny.
Zajmijmy się teraz nawozami:
1. Jesienią obornik wprowadzany jest do wykopów (na polach pod uprawę roślin ozimych). Pozytywny wpływ na plonowanie ma wprowadzenie nawozów organicznych jesienią, a nie tuż przed sadzeniem wiosną. 2. Przed sadzeniem dodać do gleby nawozy fosforowo-potasowe. 3. W przypadku gleb bielicowych stosuje się również nawozy borowe, opryskując rośliny na początku kwitnienia.
Jeśli chcesz zebrać nasiona koniczyny, wybierz kilka dużych, brązowych główek, usuń nadmiar łuski, wysusz przez tydzień w suchym, ciepłym miejscu bez bezpośredniego światła słonecznego, po czym nasiona umieszcza się w pudełku do przechowywania do sadzenia.
Referencje
- Vladimir, 56 lat: „Mieszkamy z żoną w prywatnym domu, a dzięki temu przedsiębiorstwu dostaliśmy kolejną dużą działkę pod dacz poza miastem. W pierwszych latach po prostu nie mieliśmy czasu na jego przetworzenie, więc od razu zdecydowaliśmy się posadzić go sideratem, a następnie stopniowo sadzić w jego miejsce różne warzywa. Koniczyna rosła sama, tworzyła takie jednolite zielone pole, a sąsiedzi widząc, że nic z nią nie robimy, poprosili o skoszenie jej na siano dla swoich zwierząt. Po tym, jak tego lata po raz czwarty skosili, koniczyna zaczęła słabo rosnąć, czytałem, że częste koszenie prowadzi do osłabienia jej korzeni. Dlatego w drugim roku na stanowisku były tylko wysepki roślin, a nie pełne pole, konieczne było posadzenie pustych przestrzeni. "
- Nikolay, 42 lata: „Po zakupie domu zdecydowałem, że na mojej działce będzie pełna jedność z naturą, czyli bez kopania ziemi, bez chemii i tym podobnych. Co najwyżej przejdę przez niektóre miejsca płaskim nożem Fokin, do spulchnienia gleby i to wszystko. Zapytany, jak go odżywić niezbędnymi naturalnymi nawozami i poprawić jego skład, wybrałem wysiew zielonego obornika. W tym charakterze miałem koniczynę czerwoną, w pierwszym roku kupiłem nasiona jej białego odpowiednika, ale potem torturowano mnie, aby pozbyć się jej jesienią: rozprzestrzeniła się po całym miejscu, a korzenie dotarły głęboko w ziemi ”.
Rodzaje i odmiany koniczyny
mieszka z nami od około 200 lat iz jego pomocą uzyskano wiele nowych odmian. To właśnie ten gatunek jest używany wszędzie do karmienia zwierząt. Zamieszkuje nie tylko łąki i pola, ale także regiony górskie.
Koniczyna czerwona (Trifolium praténse)
Koniczyna biała, aka pełzająca (Trifolium repens)
Bylina wysokości około 40 cm z niską łodygą pełzającą, liście trójlistkowe, zaokrąglone. W naturze rośnie na pastwiskach i łąkach; sadzona w ogrodzie lub na polach jest często używana w mieszance z różnymi rodzajami koniczyny i pszenicy. Bardzo wytrzymała, znosi wszystko: deptanie, mróz. Wadą tego gatunku jest szybki wzrost i zatykanie niektórych roślin w ogrodzie kwiatowym.