Koniczyna łąkowa: właściwości i przeciwwskazania, uprawa

Koniczyna Jest to główna roślina paszowa szeroko stosowany w hodowli zwierząt... Roślina prawie całkowicie zwalcza chwasty, jest dodawana do różnych pasz, reguluje biologiczne wiązanie azotu w glebie i stosowany w projektowaniu krajobrazu jako naturalna okrywa trawiasta do dużych powierzchni.

Charakterystyka i właściwości koniczyny zależą bezpośrednio od odmiany rośliny. Niektóre gatunki są bardziej tolerancyjne na określone warunki klimatyczne, typy gleby i wymagają innej pielęgnacji. Zanim zaczniesz uprawiać koniczynę, musisz zdecydować o jej przeznaczeniu. W tym artykule przyjrzymy się najpopularniejszym odmianom koniczyny, jej dobroczynnym właściwościom, zasadom rozmnażania i pielęgnacji.

informacje ogólne

Cechą charakterystyczną tej, jak się okazało, wspaniałej rośliny jest to, że owadami zapylającymi i jedynymi są trzmiele.

Niemal wszystkie gatunki tej rośliny to łąki dojrzewające, dość odporne na deptanie, przyjemne dla oka kwitnieniem od samego początku lata do jesieni.

Kwiaty owsianki są ładne i dlatego często są używane do tworzenia trawników wieloletnich i trawników. Opowieść o tych pożytecznych i pięknych roślinach będzie tutaj.

Aby wyobrazić sobie, jak wyglądają, wystarczy zapamiętać popularną nazwę. To ta sama roślina owsianka, którą wielu smakowało w dzieciństwie, odrywając pojedyncze kwiaty od kulistego kwiatostanu. Dzięki nektarowi ukrytemu w środku u podstawy płatka mają przyjemny słodkawy smak.

Wiele osób zna kwiat owsianki. Ma więcej niż jedno imię: dzięcioł, rudowłosy, dzięcioł, czerwony dywan, ciasto miodowe, trawa na gorączkę, kwiat miodu, koniczynka łąkowa, owsianka pszczeli, chleb z kukułką, chleb pszczeli i wiele innych - to wszystko opcje ludowe.

Oczywiście wiele roślin jest popularnie nazywanych owsianką, zwłaszcza podczas ich kwitnienia. Ale tutaj mówimy o koniczynie.

Zastosowanie koniczyny białej w projektowaniu krajobrazu

1. Tworzenie trawnika
2. Tworzenie kwitnących trawników na trawniku ze zwykłej mieszanki traw
3. Dekorowanie pni drzew
4. Cynowanie rzędów ogrodowych i ścieżek między łóżkami
5. Stwórz kwitnącą obwódkę wzdłuż ścieżek, wysiewając między płytami chodnikowymi

Trawnik koniczynowy w projektowaniu krajobrazu

Koniczyna między płytami

Krajobraz trawnika koniczyna

Opis

Kashka (kwiat, którego zdjęcie przedstawiono w artykule) to rodzaj roślin z rodziny motylkowatych. W sumie ma około 250 gatunków. Te rośliny zielne mogą być jedno lub wieloletnie. Ich kłącza sztywnieją z wiekiem, a kwiaty zebrane są w małą okrągłą główkę. Każda dojrzała mała fasolka zawiera tylko dwa nasiona.

Jest jeszcze jedna ważna cecha koniczyny. U korzeni tej rośliny rozwijają się małe bulwy, które powstają ze specjalnej bakterii (Bacillus radicicola). Pod tym względem gleba jest absorbowana z atmosfery wolnego azotu. Dlatego koniczyna należy do roślin, które przyczyniają się do dobrego wzbogacenia gleby w niezbędny i ważny nawóz.

Kwiaty owsianki w naturze są białe, czerwone, różowe i inne.

Bob to owoc koniczyny typowy dla całej rodziny. Składa się z dwóch składanych liści z zawartymi w nich nasionami. Dzięki nim owsianka dobrze się rozmnaża.Z ich pomocą roślinę tę można uprawiać zarówno na działkach osobistych, jak iw ogrodach.

Sadzenie trawnika z koniczyną

Niestety nie można zamówić trawnika rolowanego z koniczyny ze względu na zbyt mocny system korzeniowy. Dlatego trawniki koniczyny można uzyskać tylko przez siew. Przygotowanie gleby do ułożenia trawnika koniczyny odbywa się w taki sam sposób, jak w przypadku konwencjonalnej mieszanki traw: należy wykopać obszar, usunąć korzenie wieloletnich chwastów z gleby, przetoczyć powierzchnię wałkiem, aby zagęścić glebę nanieść i wyrównać powierzchnię (przeczytaj szczegóły w naszym specjalnym artykule).

Trawnik z białej koniczyny nie toleruje zwiększonej kwasowości gleby, w tym przypadku należy ją odtlenić - dodać mąkę wapienną lub dolomitową.

Jeśli miejsce jest silnie zaatakowane przez mniszek lekarski i inne chwasty, to przed kopaniem zaleca się potraktowanie go ciągłymi preparatami herbicydowymi, na przykład Roundup.

Nasiona koniczyny są bardzo małe, więc nie należy ich siać przy wietrznej pogodzie. Szybkość wysiewu wynosi 2,5-3 kg na sto metrów kwadratowych. Siew koniczyny odbywa się losowo z zachodzeniem na siebie, ale bez zagęszczania: koniczyna rośnie szybko, potrzebuje do tego wolnej przestrzeni.

Głównym warunkiem przyjaznych sadzonek jest dobre przedsiewne podlewanie gleby i płytki siew. Na glebach ciężkich nasiona zakleja się nie głębiej niż 0,5 cm, na glebach lekkich nie głębiej niż 1 cm Nie można zamknąć nasion grabiami, ale lekko posypać cienką warstwą piasku. W celu równomiernego wysiewu nasiona miesza się z piaskiem lub surowymi trocinami.

Aby nie rozsiać nasion na stopach po całym terenie, na buty zakłada się plastikowe torby. Jeśli po wysianiu przez długi czas nie ma deszczu, nasadzenia należy podlać drobnym opryskiem.

Przy temperaturze powietrza 18-20 stopni sadzonki pojawiają się w ciągu 5-6 dni, w temperaturze 14-16 stopni - w ciągu 6-8 dni.

Trawnik koniczynowy - alternatywa dla tradycyjnego

Dowiedz się więcej o odmianach

Istnieją różne rodzaje koniczyny do uprawy w ogrodach:

• Góra ma kwiaty podobne do koniczyny pełzającej. Ale to nie jest pełzająca, ale wyprostowana wysoka roślina.
• Koniczyna łąkowa kwitnie czerwonymi kwiatami, ale ma liście z białawym rogiem w kształcie litery „L”.
• Koniczyna środkowa jest bardzo podobna do koniczyny łąkowej, ale jej liście są bardziej wydłużone i bez żadnych specjalnych znaków w postaci litery, jak u wyżej wymienionych gatunków.
• Hybryda ma oryginalny kolor kwiatów: są białawe u podstawy, a na wierzchu różowe lub czerwone.

W Europie występuje wiele innych rodzajów: koniczyna biała pełzająca, szwedzka, różowa, czerwona (lub krwawa), żółta i inne. Poniżej opisujemy bardziej szczegółowo niektóre z najbardziej znanych i powszechnych.

Plusy i minusy trawnika koniczyny

Zalety białej koniczyny:

1. mało wymagający do opieki
2. odporność na choroby i deptanie
3. skoszona trawa może służyć jako ściółka dla innych roślin lub przejść do karmienia zwierząt i drobiu

Wady:

1. po strzyżeniu na kilka dni traci efekt dekoracyjny
2. przyciąga niebezpieczne owady (pszczoły, trzmiele)
3. samosiew jest rozsiewany po całej witrynie
4. po deszczu ze względu na dużą powierzchnię liści długo wysycha i może być śliski (nie nadaje się do aktywnych zabaw)

Biała owsianka

Kwiat, który występuje częściej niż inne, to pełzająca koniczyna (z pełzającymi pędami). Jest to wieloletnie zioło o naprzemiennych liściach, składające się z 3 liści.

Kwiaty tej owsianki są białe, zamknięte w pięciozębnym kielichu rurkowym, mają lekko różowawy odcień. Dwa dolne płatki, połączone ze sobą po bokach, tworzą coś w rodzaju łodzi, a pozostałe dwa są umieszczone po bokach jak wiosła, a trzeci wisi jak żagiel. To właśnie ta struktura kwiatu jest charakterystyczna dla wielu gatunków z rodziny roślin strączkowych.

Kwiaty tego gatunku zbierane są w kwiatostany kilku kawałków na pędzie, w związku z czym trawnik z kwitnącą koniczyną białą wygląda niesamowicie pięknie. Oprócz wszystkich powyższych owsianka słynie również z raczej przyjemnego miodowego aromatu.

Koniczyna pełzająca jest niewymiarowa, dlatego dobrze rośnie wśród wysokich roślin, tworząc pod nimi miękki i delikatny ciągły dywan.

Opieka

Pielęgnacja sadzonek.

W pierwszym roku trawnik koniczyny nie jest zbyt dekoracyjny i nie kwitnie. Jego głównymi wrogami są chwasty. Jeśli przed położeniem trawnika na teren nie zastosowano preparatu Roundup, konieczne jest regularne ręczne odchwaszczanie lub miejscowe usuwanie chwastów herbicydami (nakładanie na roślinę pędzlem). Podczas kiełkowania koniczynę można leczyć preparatami Lemur, Bazagran, Agritox, Agristar.

W przypadku sadzenia wiosennego koszenie trawnika w pierwszym roku nie jest wymagane, ale konieczne jest regularne podlewanie.

W drugim roku koniczyna dobrze rośnie, wypełniając prawie wszystkie puste przestrzenie, jej system korzeniowy jest wzmocniony, roślina zaczyna kwitnąć. Po osiągnięciu wysokości 10 cm zaleca się cięcie po raz pierwszy.

Po ścięciu często pojawiają się odstające łodygi rośliny, ale po kilku dniach pojawiają się nowe młode liście, a trawnik koniczyny ponownie nabiera pięknego wyglądu.

Częstotliwość koszenia zależy od przeznaczenia trawnika. Jeśli trawnik jest sprawny, należy go kosić częściej, ponieważ kwitnące główki przyciągają trzmiele i pszczoły, zwiększa się ryzyko ukąszenia. Jeśli nasadzenia koniczyny pełnią wyłącznie funkcje dekoracyjne, można je ciąć rzadziej, ponieważ kwiatostany zaczynają wysychać i brązowieją. Po ścięciu rośliny szybko odrastają i ponownie zaczynają kwitnąć.

Trawnik wygląda ładniej, gdy jest koszony kosiarką. Ale jeśli koniczyna za bardzo urosła, jej soczyste łodygi mogą zablokować noże, szczególnie cierpią na to elektryczne kosiarki o małej mocy. Optymalna wysokość trawnika koniczynowego to 6 cm.

Pielęgnacja trawnika koniczynowego po zimie.

Wiosną można wykryć częściową utratę roślin. Najczęściej dzieje się tak, gdy odmiana nie jest wystarczająco odporna na zimę dla regionu uprawy.

Niewielkich łysin nie można naprawić, ponieważ koniczyna pełzająca rośnie bardzo szybko. Jeśli jest dużo pustek, konieczne jest zasianie nasion w tych miejscach. Siać powierzchownie, posypując niewielką warstwą ziemi i piasku.

Microclover

Różowa owsianka

Kwiat (koniczyna szwedzka) ma piękny delikatny różowy kolor. Jest to roślina dwuletnia, ale bardziej powszechna jest roślina wieloletnia. Jasnozielone łodygi są rozgałęzione, mają około 30 do 90 centymetrów wysokości.

Liście eliptyczne mają kolor od jasnozielonego do ciemnozielonego. Kwiaty są pomalowane na różowo-białe i białe odcienie, zebrane w kulistą zaokrągloną główkę. Roślina kwitnie w czerwcu i lipcu.

Przeciwwskazania, skutki uboczne

Niepożądane jest stosowanie produktów z ekstraktem roślinnym bez nadzoru lekarza.

W przypadku przedawkowania i interakcji z wieloma lekami obserwuje się nudności, wymioty, zawroty głowy, ból brzucha, gwałtowny spadek ciśnienia i wysypki skórne. Długotrwałe przyjmowanie naparów ziołowych prowadzi do zaburzeń równowagi hormonalnej i problemów w sferze seksualnej i rozrodczej.

Sprawdź schemat u swojego lekarza. Wewnętrzne stosowanie preparatów ziołowych jest przeciwwskazane w następujących przypadkach:

• okres rodzenia dzieci i laktacji;
• onkologia form zależnych od hormonów;
• choroby krwi, skłonność do zakrzepicy;
• ciężkie niedociśnienie tętnicze;
• patologia przewodu żołądkowo-jelitowego, nerek, wątroby w ostrej fazie;
• doznał udarów i zawałów serca;
• dzieci poniżej 3 lat;
• indywidualna nietolerancja składników tworzących roślinę.

Koniczyna stosowana prawidłowo i zgodnie z zalecanymi proporcjami i dawkami jest naturalnym, bezpiecznym środkiem utrzymania i promowania zdrowia.

O cudownej czerwonej owsiance

Najbardziej użyteczną i powszechnie uprawianą jest koniczyna czerwona. Rośnie na całej Syberii, a także w Europie. Jest to doskonała roślina pastewna, której uprawa pojawiła się w XVI wieku.

Koniczyna czerwona jest szczególnie znana jako środek chroniący przed rakiem. Jest często polecany przez zielarzy przy raku piersi, limfatycznym i jajniku. Znajduje zastosowanie w leczeniu chorób onkologicznych w wielu krajach świata.

Ponadto czerwona owsianka to kwiat, który ma działanie moczopędne, wykrztuśne, zmiękczające, napotne, antyseptyczne i doskonałe działanie przeciwzapalne. Kwiaty są również używane przy anemii, kaszlu, reumatyzmie, malarii, przeziębieniach i innych chorobach.

Skuteczność koniczyny została udowodniona w przypadku różnych chorób skóry: egzemy wieku dziecięcego i łuszczycy. Jest również stosowany w chorobach ginekologicznych.

Przydatne właściwości koniczyny

Oprócz wykorzystania koniczyny w rolnictwie roślina ta znajduje szerokie zastosowanie w innych dziedzinach życia człowieka, a mianowicie:

• Używana jest koniczyna czerwona do profilaktyki raka, niestrawność, obniżanie wysokiego poziomu cholesterolu, leczenie krztuśca, kaszlu, astmy, zapalenia oskrzeli, a nawet niektórych chorób przenoszonych drogą płciową.
• W ginekologii koniczyna służy do łagodzenia objawów menapauzy, a także do PMS.
• Dobre rozciąganie koniczyny pomaga przy oparzeniach i przewlekłe choroby skóry: egzema, łuszczyca, rak skóry.
• W produktach spożywczych stosuje się zagęszczony sok wyciskany z niektórych odmian koniczyny jako składnik żywności.

Uwaga: koniczyna zawiera podobne do hormonów związki chemiczne zwane izoflawonami, które powodują problemy reprodukcyjne u wielu zwierząt. Wpływ tych substancji na organizm ludzki nie jest w pełni poznany. Ale nie używaj tej rośliny do samoleczenia.

Podobne artykuły:

Czterolistna koniczyna - znaczenie, jak i gdzie znaleźć, ...

Rodzaje przycinania hibiskusa - przewodnik po poprawie ...

Fiolet nocny - szczegółowy opis rośliny, ...

Puszysta koniczyna żółta

Wszystkie powyższe rodzaje owsianki nie wyczerpują ogromnej różnorodności rodzimych gatunków tego rodzaju roślin. Należy również zwrócić uwagę na przedstawicieli o słonecznych złotych kwiatach. Należą do nich wieloletnie koniczyny, które są do siebie bardzo podobne: szeleszczące, gładkie i ciemne. Wszystkie one, podobnie jak wyżej wymienione gatunki, rosną w naturze na skraju lasów, na łąkach i polanach. Najsłodszym z tych zbóż jest zaorana koniczyna (w folklorze - "foki"). Jest to niewielka roślina jednoroczna, mocno owłosiona z delikatnymi, miękkimi włoskami.

Kiedy siać koniczynę?

Siew wiosenny.

Istnieją dwa sposoby sadzenia koniczyny na wiosnę, możesz użyć jednego.

1. Na przygotowaną powierzchnię koniczynę można wysiać „na odłamek” - wczesnym wiosennym rankiem, kiedy śnieg nie stopił się do końca i nocą zamarza cienką skórką. Nasiona wysiewa się bez osadzania bezpośrednio na skorupie lodu. Kiedy temperatura wzrasta w ciągu dnia, skorupa topi się i wraz z wodą do gleby wciągane są małe nasiona.
2. W kwietniu, gdy średnia temperatura powietrza wynosi około + 10 + 13 stopni, koniczynę można wysiewać w zwykły sposób, sadząc nasiona w gruncie. W takim przypadku konieczne jest monitorowanie wilgotności gleby.

Siew jesienny.

Wysiew przeprowadza się na przełomie sierpnia i września, aby koniczyna miała czas na kiełkowanie i ukorzenienie się dobrze przed przymrozkami.

Siew zimowy.

W takim przypadku konieczne jest dokładne odgadnięcie daty siewu, aby nasiona nie miały czasu na kiełkowanie, ale zimowały w ziemi. Sadzonki pojawiają się wczesną wiosną. Dawka nasion do siewu podzimnego jest podwojona.

Zamiast zwykłego trawnika

Coś z historii

Doskonały efekt kliniczny osiągnięto w leczeniu szerokiej gamy chorób za pomocą czerwonej koniczyny w starożytnych Chinach, a także w Ameryce (ponad sto lat temu). Od dawna jest stosowany w leczeniu chorób pęcherzyka żółciowego, jelit, wątroby, dny moczanowej.

Zarówno jej liście, jak i kwiaty od dawna wykorzystywane są w medycynie alternatywnej jako źródło wapnia, magnezu, żelaza, miedzi, chromu, fosforu oraz witamin A, B, C. Koniczyna czerwona doskonale oczyszcza krew i limfę, normalizuje odpływ żółci i aktywność całego jelita.

Jak rozmnaża się koniczyna

Koniczyna, niezależnie od gatunku, służy tylko dwóm celom - wykorzystywaniu jako okrywa glebowa oraz jako pasza do wypasu. Jest bardzo rzadko używany do przywracania gleby, na której rosną rośliny uprawne. We wszystkich innych przypadkach koniczyna jest uważana za chwast, ponieważ prędkość jego rozprzestrzeniania się po powierzchni ziemi jest po prostu kolosalna.

Koniczyna rozmnaża się na dwa sposoby... Pierwsza z nich wysyła procesy rootowania rozłogów we wszystkich kierunkach. Drugą opcją jest reprodukcja nasion. Każda z metod jest używana do określonych celów.

Rozmnażanie przez rozłogi

Z reguły, jeśli przyjrzysz się uważnie polanie z koniczyną, możesz łatwo znaleźć roślina matecznaktóry wysyła na boki małe procesy rootowania, rozłogi... Po pewnym czasie łączące się korzenie obumierają, a nowa roślina zaczyna istnieć niezależnie, niezależnie od rośliny macierzystej. Dokładnie takie pędy można przesadzić w inne miejsce, wypełniając puste przestrzenie na trawniku lub w ogrodzie... Ogólnie ten rodzaj rozmnażania jest podobny do podziału kłącza.

• Znajdź zdrową, dojrzałą roślinę mateczną, która ma dużo liści i kwiatów.
• Przyjrzyj się uważnie podstawie koniczyny i znajdź rozłogi - łodygi lub fragmenty korzeni, które wyrastają z podstawy rośliny matecznej.
• Czasami przypominające włosy korzenie mogą schodzić pod ziemię, ale nie głęboko, aby można je było łatwo wydobyć ręcznie.
• Używając nożyc do przycinania lub ostrych nożyczek, oddziel rozłóg od rośliny macierzystej. Dość często grubość gałęzi korzeniowych jest niewielka i można ją łatwo złamać ręcznie. Ale uważaj, aby nie uszkodzić krzewu macierzystego.
• Aby zapewnić stabilny wzrost i szybkie osadzenie nowej rośliny, umieść korzenie w specjalnej pożywce na krótki czas.
• Oddzieloną koniczynę sadzić w nowym miejscu w wilgotnej glebie, glebę lekko zagęścić i obficie podlać.

Rozmnażanie nasion

Nasiona koniczyny będą rosły znacznie lepiej i szybciej, jeśli początkowo nie będą musiały konkurować z chwastami.

• Przed wysianiem nasion należy usunąć wszystkie chwasty, kamienie i inne zanieczyszczenia z obszaru. Wykop ziemię na głębokość 20 cm.
• Po zaoraniu ziemi należy odczekać 2-3 dni, aby zobaczyć, czy korzenie chwastów pozostających w ziemi wykazują wzrost. Jeśli są, usuń je. Zmniejszy to konkurencję i da koniczynie największą szansę na kiełkowanie.
• Nasiona koniczyny są bardzo małe i lekkie. Zmieszaj je z suchym piaskiem lub innym sypkim medium, takim jak suche nawozy. W ten sposób rozsypane nasiona nie odlecą od razu od wiatru. Stężenie nasion powinno wynosić około 60 g na 100 metrów kwadratowych. Ale jest to indywidualny wskaźnik dla każdej odmiany, uważnie przeczytaj zalecenia na opakowaniu z nasionami. / Li>
• Rozłóż nasiona na wymaganym obszarze, pastwisku lub trawniku przy użyciu dowolnej dostępnej metody (ręcznej lub maszynowej).
• Pamiętaj, że nasiona koniczyny nie wykiełkują, jeśli zostaną zakopane pod ziemią. Powinny zawsze znajdować się na powierzchni. Jedyną rzeczą do ochrony nasion przed ptakami jest zmiażdżenie ich do ziemi małym wałkiem.
• Po wysianiu obficie podlać całą powierzchnię. Podlewaj regularnie, codziennie, aż do pojawienia się pierwszych pędów.

Z reguły pierwsze pędy pojawiają się nad ziemią po 2-3 tygodniach, najważniejsze jest utrzymanie wystarczającego poziomu wilgotności.

Kwiatostany i kwiaty

Wiele osób myli kwiatostan z kwiatami, na przykład czerwona czapka koniczyny to kwiatostan zwany głową.

Kwiatostan to małe kwiaty położone dość blisko siebie. Ich zaletą jest to, że są łatwiejsze do wykrycia przez owady. Zwiększa się dzięki temu efektywność zapylania. Rozróżnij złożony lub prosty kwiatostan. Koniczyna ma to drugie i jest reprezentowana przez:

• Głowa. Gruba oś główna jest lekko skrócona, na szczycie której kwiaty na krótkich szypułkach ułożone są w ciasny gron.
• Pędzelkiem. Małe szypułki jedna po drugiej odchodzą od wspólnej osi, a na ich końcach znajdują się kwiaty.

Przeciwwskazania do stosowania

Pomimo tego, że koniczyna ma pozytywny wpływ na organizm, ma swoje przeciwwskazania, które należy wziąć pod uwagę przed zastosowaniem takich leków. Zabrania się korzystania z następującej grupy osób:

• na każdym etapie ciąży;
• okres karmienia piersią;
• guz estrogenozależny;
• zaburzenie stolca (biegunka);
• problemy żołądkowe;
• choroba serca.

Z reguły leki zawierające koniczynę są dobrze tolerowane, ludzie nie odczuwają skutków ubocznych. Czasami jednak mogą pojawić się reakcje alergiczne, które pojawiają się wyłącznie z powodu indywidualnej nietolerancji organizmu.

Halo wzrostu

Kultura zielna rozprzestrzeniła się na terytorium Afryki Północnej, Azji Mniejszej, Azji Zachodniej i Środkowej oraz prawie całej Europy. Ponadto koniczyna pełzająca występuje w tropikalnej Afryce Południowej, Azji oraz rzadziej w Nowej Zelandii i Australii. W Rosji roślina żyje w europejskiej części kraju, na Kaukazie, bezkresie Syberii i Dalekiego Wschodu.

Pełzająca koniczyna preferuje kiełkowanie na polach i łąkach, w pobliżu dróg i zbiorników wodnych, na pastwiskach i działkach przydomowych.

Roślina często wypełnia ziemię uprawną, więc rolnicy klasyfikują ją jako chwast. Uwielbia wilgoć i światło, jest odporny na mróz. Ogrodnicy czasami sadzą koniczynę, aby ozdobić swoje klomby. Szybko rozprzestrzenia się po całym terytorium, nie pozwala na pojawienie się innych chwastów i jest bezpretensjonalny w pielęgnacji.

Zakup i przechowywanie

W leczeniu różnych chorób zbiera się łodygi z liśćmi i kwiatostanami. Pełną kolekcję należy przeprowadzić w okresie kwitnienia rośliny. Zerwany kasztan wygładza się cienką warstwą i suszy, najlepiej robić to w cieniu. Jeśli surowce są suszone w pomieszczeniu, należy regularnie dostarczać do niego świeże powietrze, aby rośliny nie zostały pokryte pleśnią i gniciem. Gotowe surowce przechowywane są w szczelnie zamkniętych pojemnikach. Okres trwałości koniczyny wynosi nie więcej niż rok, wtedy roślina traci swoje właściwości.

Ważny! Podczas zbioru koniczyny konieczne jest zerwanie rośliny górnymi liśćmi, aby całkowicie zachowała wszystkie swoje składniki lecznicze.

Choroby i szkodniki

Koniczyna jest dość podatna na rozwój różnych patologii. Tak więc różne odmiany koniczyny mogą mieć patologie, takie jak:

• fusarium;
• rdza;
• antraknoza;
• brązowe plamienie;
• rak.

Gdy na uprawie pojawią się objawy patologii, konieczne jest wyeliminowanie dotkniętych części trawy w krótkim czasie. Aby zapobiec chorobom, rośliny opryskuje się corocznie roztworami grzybobójczymi. Możliwe jest zapobieganie rozwojowi niektórych dolegliwości, jeśli pielenie odbywa się w odpowiednim czasie i przestrzegane są podstawowe zasady pielęgnacji upraw. Wirusowe patologie dotykające roślinę są prawie niemożliwe do wyeliminowania. Dlatego takie koniczynki są wykopywane i spalane. Sąsiednie uprawy są traktowane nawozami.

Wśród szkodników, które często infekują różne odmiany koniczyny, mole, fitomonus, ryjkowce i zjadacze nasion. Takie rośliny wysysają soki z części trawy i uszkadzają nadziemne części uprawy.Kultura nie jest wysoce odporna, dlatego w celu wyeliminowania szkodników przeprowadza się zapobiegawcze opryskiwanie środkami owadobójczymi.

Rozmnażanie roślin

Koniczyna rozmnaża się na dwa sposoby:

1. przez nasiona;
2. wegetatywnie: wypuszcza ukorzeniające się pędy, dlatego nazywa się to pełzaniem.

Nasiona można łatwo zebrać samodzielnie:

• zrywać największe uschnięte kwiaty;
• nasiona skórki;
• suszone w ciepłym, suchym miejscu, chronione przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych;
• umieszczony w pudełku lub płóciennej torbie do przechowywania.

Najlepiej kiełkują nasiona roślin, które osiągnęły wiek 2 lub więcej lat.

Biologia i rozwój

Pełzająca koniczyna - roślina wieloletnia. Nasiona i rozmnażanie wegetatywne (przez ukorzenianie pędów). Jest mało wymagająca dla warunków glebowych, ale lepiej rozwija się na glebach gliniastych i gliniastych bogatych w wapń i materię organiczną o pH 5,5 - 7. Słabo rośnie na glebach suchych i kwaśnych. Gatunek jest higrofilny, wytrzymuje długotrwałe, do 30 dni zalania, dostatecznie odporny na suszę, światłolubny, odporny na zimno.

Sadzonki pojawiają się wiosną. Kwitnie zwykle w drugim roku rozwoju. Fazę kwitnienia obserwuje się od połowy kwietnia (na południowych obszarach pasma) lub od końca maja (na północy) do jesieni. Owocowanie w lipcu - październiku. Jedna roślina może dać do 10410 nasion, które zachowują żywotność przez 2-3 lata. (Medvedev P.F., 1981) (Keller B.A., 1934) (Trukhachev V.I., 2006)

Skuteczne przepisy na cholesterol i inne choroby na bazie owsianki

Koniczyna łąkowa na cholesterol to wyjątkowy środek znany na całym świecie. Przy odpowiednim przygotowaniu leku w dość krótkim czasie można zapomnieć o problemie bez stosowania drogich leków.

Nalewka z koniczyny

Od czasów starożytnych kultura ta była używana do czyszczenia naczyń krwionośnych. Jednym z najpopularniejszych środków jest napar z koniczyny z wódką. Do przygotowania takiego napoju można użyć zarówno świeżych, jak i suchych kwiatów kultury.

Wymagane składniki:

Umieść kwiaty koniczyny w dwulitrowym słoiku i napełnij je płynem. Powstałą mieszaninę należy przechowywać w ciemnym miejscu przez 2 tygodnie. Pod koniec czasu ciecz będzie musiała zostać przefiltrowana, a następnie schłodzona. Każdy może pić taki napar, ale przestrzegając określonych dawek. Przede wszystkim dotyczy to osób starszych. Konieczne jest picie nalewki alkoholowej raz dziennie przed posiłkami. Przebieg leczenia wynosi 30 dni. Następnie należy zrobić 10-dniową przerwę i wznowić terapię.

Nalewka z koniczyny z alkoholem działa tonizująco i uspokajająco.

Przydatne jest przyjmowanie tego środka w okresie wiosennym. W tym czasie organizm ludzki potrzebuje witamin.

Lek na słodki cholesterol

Aby przygotować taki środek, musisz kupić w aptece miód z koniczyny. Aby to zrobić, musisz wziąć 30 g przysmaku i 10 ml świeżego soku z cytryny. Dokładnie wymieszaj składniki do uzyskania jednorodnej masy. Lek należy przechowywać w lodówce.

Miód z koniczyny może obniżyć ciśnienie krwi.

Kompozycję należy przyjmować codziennie przed lunchem. Przebieg leczenia wynosi jeden miesiąc. Miód z koniczyny jest bardzo korzystnym lekarstwem. To naturalny przeciwutleniacz, który szybko obniża poziom cholesterolu i przywraca zdrowie układu krążenia.

Odwar z koniczyny

Aby przygotować lekarstwo, musisz użyć kwiatów i liści młodych roślin. To jeden z popularnych przepisów stosowanych na całym świecie.

Do gotowania potrzebujesz:

• 5 gramów kwiatów;
• 5 gramów liści;
• 200 mg wrzącej wody.

Wymieszaj wszystkie składniki. Zaparzaj kompozycję przez 60 minut. Następnie wyrzuć mieszaninę do durszlaka lub przecedź gazą. Wlew przyjmuje się 3 razy dziennie po 20 mg na raz. Należy pić wyłącznie przed posiłkami.Przebieg leczenia powinien wynosić 3 tygodnie.

Aby środek był jak najbardziej skuteczny, zaleca się przechowywanie nalewki nie dłużej niż 2 dni w chłodnym miejscu.

Napar z koniczyny na choroby układu moczowo-płciowego

Ten środek doskonale radzi sobie z patologiami nerek, a także z bolesnymi miesiączkami.

Do bulionu musisz przygotować:

• dwie łyżeczki suszonych kwiatów;
• 200 mg wody.

Zagotuj płyn i włóż do niego zioło. Zaparzaj produkt przez 35 minut. Przyjmuje 20 mg płynu 3 razy dziennie. Napar zaleca się pić pół godziny przed posiłkiem.

Przeczytaj także: Jak usunąć szerszenie z letniego domku lub pasieki

Aby wyeliminować nieprzyjemne objawy menopauzy, będziesz musiał zaparzyć 3 łyżki stołowe ze szkiełkiem kwiatów w 200 mg wody. Nalegaj przez godzinę, po czym możesz zacząć pić. Pij 4 razy dziennie, 0,5 szklanki przed posiłkami.

Koniczyna na bóle głowy

Często ten objaw może być spowodowany patologią układu hormonalnego i nieprawidłowym funkcjonowaniem naczyń mózgowych. Aby pozbyć się bólów głowy i hałasów, warto zaparzyć oregano, kwiaty lipy, koniczyny, dziurawiec, porzeczki, truskawki. Używaj wszystkich składników w równych częściach. Małe ilości spożywać z dżemem lub miodem.

Jest też inny, nie mniej skuteczny przepis na bóle głowy. Aby go przygotować, musisz wziąć litrowy słoik wypełniony koniczyną i wlać wódkę na wierzch. Zamknij szczelnie pojemnik i trzymaj w tym stanie przez dwa tygodnie. Weź jedną łyżkę stołową przed snem. Do takiej nalewki można użyć nie tylko kwiatów, ale także innych części rośliny. Po 30 dniach słuch znacznie się poprawi, a odgłosy nie będą już przeszkadzać.

Koniczyna łąkowa to naprawdę skuteczny i popularny środek. Jednak pomimo wszystkich pozytywnych aspektów, zaleca się skonsultowanie się z lekarzem przed przygotowaniem i użyciem naparów.

Film o leczniczych właściwościach koniczyny

Góra

Krzew ma system korzeniowy, wysokość roślin waha się od 20 do 60 cm.

Przylistki mają jajowatą, skórzastą strukturę. Liście są petioled i mają eliptyczny kształt.

Kwiatostan jest reprezentowany przez głowę, zwykle na łodydze są 2 z nich. Wielkość kwiatu wynosi 7-9 mm, ich lokalizacja to kątowniki przylistków. Kraje, w których rośnie koniczyna, to Turcja, Armenia, Gruzja, Kazachstan.

W kształcie miseczki

Rodzaje koniczyny są dość zróżnicowane, ale koniczyna kielichowa jest dość powszechna. Wysokość łodygi 30-50 cm Liście mają długie ogonki, na których znajdują się 3 liście. Ulotki są odwrotnie jajowate lub eliptyczne.

Kwiatostan jest reprezentowany przez głowę umieszczoną na nogach, której długość wynosi 3-7 cm Każdy kwiatostan ma 5-12 kwiatów. Korona ma jasnoróżowy kolor. Trawa kielichowa to roślina strączkowa, która ma 2 nasiona.

Koniczyna łąkowa: opis rośliny, cechy i zastosowanie (ze zdjęciem)

Krzew wieloletni. Opis rośliny koniczyny łąkowej warto rozpocząć od tego, że jest ona cenną rośliną paszową dla strefy leśno-stepowej. Wysokość rośliny 40–65 cm, czasami do 1 m. System korzeniowy ma kluczowe znaczenie. Charakterystyka koniczyny łąkowej polega na tym, że posiada dużą liczbę korzeni bocznych znajdujących się w poziomie glebowym do 50 cm. Główny korzeń palowy pogłębia się na 1–1,5 m. Na korzeniach tworzą się guzki, w których bakterie pobierają azot z gleby. powietrze, wzbogacając nim glebę. Pędy rozgałęziające się powstają z górnej części głównego korzenia (strefa krzewienia lub szyjka korzeniowa).

Kontynuujemy opis koniczyny łąkowej tym, że główna łodyga jest skrócona, ma wiele liści nasady, z kątów których wyłaniają się łodygi kwiatowe. Pędy są żebrowane, wypełnione lub puste, owłosione. Krzewy częściowo zniszczone lub chwiejne.

Liście złożone, trójlistkowe, z białą plamą pośrodku blaszek liściowych.Kształt płatków liści jest okrągły lub odwrotnie jajowaty. Blaszki liści są całe, owłosione, zwłaszcza na spodniej stronie. Kolor liści jest od jasnego do ciemnozielonego. Przylistki są jajowate, spiczaste, blizny, lekko owłosione, zrośnięte z ogonkiem liściowym.

Kwiaty są zbierane w kwiatostany - główki, okrągłe lub owalne, w kolorze jaskrawoczerwonym lub czerwono-fioletowym. Główki siedzą, liście wystają od nasady. Kwiaty z zielonym kielichem i pięciopłatkową koroną o strukturze ćmy. Jeden słupek, 10 pręcików Zapylenie krzyżowe. Owocem jest jeden lub rzadziej strąk z dwoma nasionami. Nasiona mają nieregularny kształt fasoli, wielkości 1,8–2,3 mm, długość korzenia jest mniejsza niż połowa długości liścienia, korzeń odchodzi pod kątem 45 ° do liścienia. Kolor nasion od jasnożółtego do ciemnobrązowego, niejednorodny. Masa 1 tysiąca nasion wynosi 1,6–1,8 g. Średnia liczba nasion w 1 kg wynosi 550–580 tys.

Koniczyna czerwona dzieli się na dwa główne rodzaje: jednokosowe (późno dojrzewające) i dwukrojowe (wczesne dojrzewanie).

Na Uralu Południowym rośnie głównie koniczyna jednokosowa, charakteryzująca się zimowym typem rozwoju. Jest trwalsza i bardziej odporna na zimę niż koniczyna wcześnie dojrzewająca. Wczesna dojrzała koniczyna to roślina wiosenna.

czerwona koniczyna Zapylają go tylko trzmiele, jego kwiat jest zbyt długi, aby pszczoła z krótką trąbką dotarła do kolumn, chociaż czasami dostają nektar, ale zapylane są tylko małe kwiaty. Amerykanie wyhodowali pszczoły z dłuższą trąbką w drodze selekcji, ale nie otrzymały one zbytniej dystrybucji.

Stosowanie koniczyny łąkowej jest możliwe jako pasza dla bydła lub w kuchni jako uzupełnienie witamin. Zioło tego typu koniczyny zawiera aż 14% rozpuszczalnych cukrów. Liście koniczyny i młode pędy są używane jako sałata lub szpinak. Suszone i pokruszone liście są mielone na mąkę i dodawane do pieczywa, co podnosi jego wartość odżywczą, taki chleb jest produktem dietetycznym. Oprócz cukrów zielona masa koniczyny zawiera aż 25% białka, około 5,6% tłuszczu, a białko zawarte jest w łatwo przyswajalnej formie.

Spójrz na koniczynę łąkową na zdjęciu, która pokazuje różne etapy wzrostu i rozwoju upraw na polach:

Pochodzenie

Ciekawe, że znana nam koniczyna ma bardzo starożytną historię. Pliniusz i Columella wspominali o nim w swoich pismach. Ojczyzną koniczyny jest Morze Śródziemne. Uprawę koniczyny we Włoszech i Hiszpanii rozpoczęto w XIV wieku, powodem było wprowadzenie płodozmianu wielopolowego z wysiewem traw. W XVII wieku roślina dotarła do Anglii, w XVIII wieku - do Niemiec. W tym samym czasie zaczął rosnąć w Rosji, ale pierwsze próby zakończyły się niepowodzeniem ze względu na różnicę klimatyczną. Jednak później koniczyna się zakorzeniła. Zdjęcia koniczyny można łatwo znaleźć w Internecie.

Ojczyzna koniczyny

Istnieje wiele tradycji i wierzeń związanych z koniczyną. Trójlistna koniczyna symbol Trójcy, chroni przed złym okiem, uszkodzeniem. Uważa się, że koniczyna przynosi szczęście i szczęście. 18 czerwca - Dzień poszukiwań czterolistnej koniczyny. W tym dniu każdy, kto wierzy w znaki, może poszukać kwiatu koniczyny z czterema liśćmi, a jeśli go znajdzie, będzie miał szczęście we wszystkim i szczęście, a także osoby, które są obok szczęściarza.

W Irlandii koniczyna jest uważana za kwiat św. Patryka - najbardziej czczonego świętego w tym kraju i właściwie narodowy symbol.

W USA i Niemczech zwyczajowo podaje się garnek z czterolistną koniczyną w pierwsze dni Nowego Roku. Niektóre firmy kwiaciarskie z powodzeniem go wykorzystują - uprawiają czterolistną koniczynę, z której następnie robią amulety i prezenty.

Interesujące fakty

Koniczyna była uważana za symbol Trójcy Świętej. Roślina jest często spotykana jako wzór na obrazach ściennych pomników architektonicznych i rzeźb. Koniczyna jest również obecna na symbolach państwowych i emblematach kilku krajów.

Liść koniczyny jest przedstawiony na jednej z kart do gry i wróżenia.Koniczyna jest uważana za jedną z magicznych roślin używanych w różnych rytuałach i do tworzenia amuletów. Uważa się, że koniczyna śniła we śnie jest uważana za symbol bogactwa i sukcesu.

Niektórzy ludzie noszą amulet w kształcie koniczyny lub liść żywej rośliny. Uważa się, że roślina jest w stanie odeprzeć niepowodzenia i kłopoty od osoby. Ponadto niektóre kraje emitują monety z liściem koniczyny, które są używane w życiu codziennym.

Rodzaje i odmiany koniczyny ze zdjęciami i opisami

Wiele gatunków koniczyny jest powszechnie uprawianych w płodozmianie, krótko- i średnioterminowych polach siana i pastwiskach, rośnie na terenach zalewowych rzek, na suchych łąkach, na leśnych polanach i na obrzeżach lasów, w zaroślach. Odmiany koniczyny rosną na glebach bielicowych, szarego lasu i czarnoziemu, wymagają dobrego drenażu i luźności. Słabo rozwija się na glebach kwaśnych i lekkich, nie toleruje bliskości wód gruntowych. Najlepiej rośnie przy pH 6-7. Dobrze reaguje na nawozy wapnujące, organiczne i mineralne.

Rozpoczynając opis gatunków koniczyny należy stwierdzić, że w warunkach południowego Uralu wszystkie rosną na przełomie kwietnia i maja, kwitną w drugiej połowie czerwca - na początku lipca, nasiona dojrzewają w sierpniu. Cenna roślina pastewna. Stosuje się go na zielonkę, siano, sianokiszonkę, mączkę z trawy, a także w mieszankach traw.

Studiując opis rodzajów koniczyny ze zdjęcia, można zauważyć, że bogactwo kolorów płatków może być jeszcze bardziej luksusowe na glebach bogatych w organiczne:

Jest dobrze zjadany przez wszystkie rodzaje zwierząt gospodarskich w postaci zielonej i suchej. Podobnie jak inne koniczyny, jedzone na zielono mogą powodować zapalenie błony bębenkowej (wzdęcia) u zwierząt. Dlatego głodne zwierzęta nie powinny paść się na koniczynie, zwłaszcza po rosie i po deszczu.

Pola koniczyny są używane do siana, ale liście giną podczas suszenia. W mieszankach z innymi roślinami strączkowymi (lucerna, słodka koniczyna) i zbożami lepiej wysycha. Doskonały surowiec do produkcji sianokiszonki, mączki trawowej, siana białkowo-witaminowego oraz zielonki. Koniczyna czerwona jest dobrym poprzednikiem i rośliną miododajną.

Na Uralu Południowym występują cenne populacje koniczyny łąkowej, które charakteryzują się zimotrwalością i wysoką produktywnością. Organizacja na Uralu komercyjnej produkcji nasion hybrydowych koniczyny łąkowej na bazie heterotycznej pomoże zwiększyć plon nasion i siana tej cennej uprawy. Bardziej zrównoważone plony są wytwarzane przez koniczyny śródlądowe wpisane do Państwowego Rejestru Osiągnięć Hodowlanych według Regionów.

Spójrz na główne rodzaje koniczyny na zdjęciu, które ilustrują charakterystyczne cechy i cechy:

Ciekawe, że wszystkie koniczyny kwitną dopiero w drugim lub trzecim roku i żyją w różnym czasie. Jeśli koniczyna nie żyje długo, to od czasu do czasu na łąkach pojawiają się tzw. Lata koniczyny (zwykle po trzech do czterech latach). W tych latach koniczyna jest prawie główną rośliną na łące. W kolejnych latach prawie całkowicie zanika, w każdym razie rzadko występuje wśród kwitnących ziół. Dzieje się tak, ponieważ nasiona koniczyny nie kiełkują w tym samym czasie. Nasiona, które wypadły z kwiatostanu, będą kiełkować przez kilka lat z rzędu, pędy pojawiają się nadal, nawet jeśli ani jedno nowe ziarno nie dostanie się do gleby. Tak więc po roku koniczyny wykiełkują trochę świeżych nasion, które zaczną kwitnąć za rok, aw tym roku będzie niewiele roślin kwitnących, pozostających tylko z poprzednich lat. W przyszłym roku zakwitną krzewy, które wyrosły w zeszłym roku po raz pierwszy i pojawi się wiele nowych - wykiełkują "twarde" nasiona, aw trzecim roku zakwitną wszystko razem - znowu będzie to rok koniczyny .

Oczywiście w kulturze, w której wszystkie nasiona wysiewa się w tym samym czasie, zjawisko to powinno również pozostać, ale z biegiem lat rośliny giną szybciej. W praktyce maksymalny zbiór zielonej masy osiąga w trzecim roku, następnie zarośla są przerzedzane i koniczynę należy ponownie zasiać.Twarde nasiona mogą kiełkować przez 20 lat. Uprawiane koniczyny rozwijają się szybciej i bujniej, ale wcześniej giną, są mniej odporne na warunki atmosferyczne, łatwiej zamrażają, łatwiej wysychają, ale jednocześnie dają kolosalne zbiory.

Poniżej znajdują się wszystkie odmiany koniczyny na zdjęciu, które są zilustrowane powyżej i poniżej na stronie opisu:

Zastosowanie do gotowania

Koniczyna jest używana jako danie główne lub dodatek. Kwiaty i liście rośliny mają wartości odżywcze, są bogate w witaminy i minerały i można je wykorzystać do przygotowania sałatek. Przygotowuje się z niego również lekkie zupy w bulionie warzywnym lub mięsnym. Do gotowego dania dodaje się jajko i śmietanę. Do przyprawiania zup używa się proszku koniczyny uzyskanego z suszonych liści. Dodawany jest również do chleba i babeczek. Dla tych, którzy podążają za swoją sylwetką, odpowiednie są pożywne paszteciki z koniczyny, do których dodaje się liście kapusty i komosy ryżowej.

Lugovoy (czerwony)

Koniczyna czerwona jest najjaśniejszym przedstawicielem rodziny roślin strączkowych. Jest reprezentowany przez dwuletni lub wieloletni krzew, który ma złożone potrójne liście i szerokie trójkątne przylistki. Kwiaty są małe, mają typ ćmy, prezentowane w postaci kulistych fioletowych lub czerwonych główek. Niektóre liście liści trójlistkowych pokryte są białymi plamami. Wysokość roślin waha się od 15 do 60 cm.

Rodzina roślin strączkowych obejmuje również orzeszki ziemne, esparcetę, groszek, fasolę, wyka, krzewów gumy do żucia, groszek cukrowy.

Ważny! Decydując się na zrobienie „dywanu” koniczyny w swoim domku letniskowym, lepiej wybrać do sadzenia lekko kwaśną glebę, którą w przyszłości należy jak najczęściej nawilżać. Bez obfitego podlewania krzew szybko umrze.
Okres kwitnienia przypada na maj i czerwiec. Najczęściej krzewy łąkowe można spotkać na łąkach, obrzeżach lasów, polanach.