Kozy rasy Saanen: opis, cechy użytkowe, pielęgnacja

Nazwa rasy została nadana na cześć małego szwajcarskiego miasteczka Saanen, pod względem ilości i jakości mleka należą do najlepszych kóz. Ale dotyczy to tylko rasowych przedstawicieli rasy Saanen, a takie osoby można kupić tylko od prawdziwych hodowców lub gospodarstw hodowlanych. Nie ma dokładnych danych na temat rodowodu rasy, zwykli pasterze wyprowadzili go na podstawie osobistego doboru najlepszych przedstawicieli, wszystkie inne osobniki nie były używane do plemienia.

Koza Saanen

Historia pochodzenia

Rasa otrzymała swoją nazwę na cześć miasta Saanen (Szwajcaria). Ta rasa jest uważana za jedną z najlepszych pod względem produkcji mleka.

Rasa nie ma dokładnego rodowodu - kozy hodowano metodą selekcji ludowej w XIX wieku. „Hodowcami” byli zwykli pasterze wypasający zwierzęta w Alpach Szwajcarskich.

Rasa, przyciągająca hodowców swoją mlecznością, szybko rozprzestrzeniła się na całym świecie.

Obecnie wyróżnia się kilka linii rasy Zaanen:

• Amerykański;
• Holenderski;
• Brytyjski;
• biały;
• Rosyjski.

W Rosji pierwsze kozy rasy Saanen pojawiły się na początku XX wieku. Partia kóz sprowadzonych do ZSRR liczyła tylko 20 osobników, ale to od nich zaczyna się historia rasy Zaanen w Rosji.

Siedlisko

Kozy rasy Saanen pochodzą z „regionu mleczarskiego” - Alp Szwajcarskich. Rasa ta wyróżnia się dobrymi zdolnościami aklimatyzacyjnymi - zwierzęta łatwo przystosowują się do życia w różnych regionach Rosji i na bliskich za granicą.

Są hodowane szczególnie na południu i zachodzie Federacji Rosyjskiej, ale można je również uprawiać na północy - najważniejsze jest zapewnienie dobrej opieki i utrzymania. Ta rasa jest również popularna w Mołdawii i na Białorusi.

Opis rasy

Zdjęcie:

Po jednym pojawieniu się kóz rasy Saanen specjalista natychmiast określi rasę o wysokiej wydajności. Te kozy są bliskie ideału w swoich wymiarach. Białe zwierzęta o mocnych kościach wyglądają elegancko - jak przystało na wysokowydajne kozy mleczne.

Zewnętrzny

Samce i samice kóz rasy Saanen nie mają rogów. Lud Zaanen wygląda jak prawdziwy sztandar kozła domowego. Mają dobrze rozwinięte, mocne ciało i dobrze uformowany szkielet.

Co więcej, w ich wyglądzie nie ma szorstkości ani masywności, samice wyglądają uroczo i schludnie.

Cechy zewnętrzne kóz Saanen:

• Ciało jest szerokie, wydłużone.
• Głowa jest piękna, wyrafinowana rzeźbiona, kufa wąska.
• Uszy są podłużne, stojące, lekko odchylone w jedną stronę.
• Mięśnie ud są słabo rozwinięte.
• Wymię jest duże, gruszkowate.
• Sutki dobrze rozwinięte.
• Kopyta są jasnożółte.

Każda koza ma brodę. Czasami występuje również u kobiet. Standard nie pozwala na obwisłe uszy. Ale „kolczyki” - narośle skórne na szyi, nie są uważane za wadę, można je znaleźć u kóz rasowych i niekrewnych.

Doświadczeni hodowcy kóz wolą usuwać narośla, aby uniknąć obrażeń.

W ubiegłym wieku uważano, że głównymi cechami wyróżniającymi rasę Saanen są śnieżnobiały kolor i bezrogie.

Ale potem standardy się zmieniły. Obecnie tylko 3/4 osobników jest bez rogów. Wcześniej uważano, że rogi są złe dla rasy stadnej, ponieważ samice mogą, rozwiązując związek, zadawać sobie nawzajem obrażenia.

Jednak hodowcy ustalili, że jeśli hoduje się tylko osobniki bez rogów, w kolejnych pokoleniach pojawia się bezpłodność i hermafrodytyzm.

Dlatego wielu dzisiejszych rolników opuszcza rogate osobniki. Aby ułatwić opiekę nad zwierzętami, rogi młodych są spalane.

Rozmiar i waga

Maksymalna waga kóz rasy Saanen to 55 kg. Kozy są znacznie większe - mogą ważyć do 80 kg. Te kozy są największymi rasami mlecznymi.

Waga koźląt: nowonarodzone kozy / koźlęta - 3,5 / 4,5 kg; 2 miesięczne kozy / koźlęta - 9-10 / 11-12 kg.

Przyrost masy ciała od urodzenia do 2 miesięcy pozwala określić tę rasę jako wcześnie dojrzewającą. Wzrost na dzień wynosi 160 g.

Parametry kóz Saanen:

Wybieramy według zalet

Kozy rasy Saanen, podobnie jak wszystkie żyjące na ziemi stworzenia, mają wady i zalety. Oczywiście wad jest znacznie mniej niż zalet. Negatywne recenzje dotyczą mężczyzn.

Koza ważąca ponad 85 kg jest często agresywna, niebezpieczna dla innych ze względu na swoją porywczą naturę. Aktywnie chroni terytorium nie tylko przed innymi zwierzętami, ale także ludzie mogą stać się przedmiotem agresji. Pod wszystkimi innymi względami rasa zasługuje na szacunek:

1. Smak mleka, mięsa uzyskanego z hodowli zwierząt rasowych jest przyjemny. Ma kremowy smak.
2. Młode mięso jest delikatne, smaczne, soczyste. Odnosi się do typu dietetycznego.
3. Karmienie i konserwacja są proste. Nie ma specjalnych instrukcji. Standardowe wymagania dotyczące utrzymania: czysta obora, karmnik, poidło.
4. W każdym regionie dostosuje się do warunków pogodowych i klimatycznych.
5. Zawartość tłuszczu w mleku jest wysoka. Dozwolone jest dawanie dzieciom od momentu urodzenia. Nie wywołuje reakcji alergicznej. Jedyne zastrzeżenie: dzieci poniżej 2 lat są rozcieńczone.
6. Młody wzrost rośnie i rozwija się szybciej niż inne rasy. Miot na cykl życiowy samicy liczy do 25 dzieci.
7. Okres laktacji jest dłuższy niż u innych koni pełnej krwi. Osiąga 10-11 miesięcy. Ilość mleka wzrasta po pierwszym owieniu. Produktywność spada dopiero w wieku 6 lat osoby dorosłej.

Koza Saanen może przynieść do 10 litrów dziennie. Odnotowano przypadki, gdy przy odpowiednim karmieniu i opiece jedna macica hodowlana wyprodukowała ponad 1 tonę mleka. Powstały produkt staje się podstawą do produkcji sera, twarogu i innych fermentowanych produktów mlecznych.

Interesujący fakt! Hodowla kóz Zaanen, podobnie jak kóz nubijskich, w naszym kraju jest najeżona jedyną trudnością: osobnika rasowego można kupić tylko w żłobku, którego jest niewiele. Łatwiej jest znaleźć skrzyżowanie tych dwóch. Ponadto rasa rosyjska jest często mylona z rasą Zaanen. Wyglądają w 75%.

Referencje

Według właścicieli plusy rasy to:

• Wysoka mleczność. Po pierwszym wykotowaniu samice dają 700 l / rok.
• Wysokiej płodności. Stado liczące 100 sztuk daje 180-250 dzieci.
• Długa laktacja. Koza daje mleko przez 11 miesięcy w roku.
• Szybki przyrost masy ciała.
• Wysoka zawartość tłuszczu w mleku.
• Wysokie zdolności adaptacyjne.
• Są doskonałym materiałem hodowlanym. Służy do ulepszania innych ras, do zwiększania produkcji mleka.
• Mogą paść się na trudnym terenie - w górach, wąwozach itp.
• Mięso trzymiesięcznych kóz jest dobre na pożywienie.

Biorąc pod uwagę doskonałe właściwości mleczne, wszystkie istniejące wady można łatwo wybaczyć w przypadku kóz rasy Saanen:

• stopa końsko-szpotawa: wrodzona deformacja stopy;
• kudły;
• rozwinięte ogrodzenie szablowe (wada zewnętrzna związana z ustawieniem nóg);
• niedorozwój mięśni ud.

Ponadto rasa jest „oskarżana” o „rzymski nos” i zbyt duże kozy.

Wszystkie te wady nie są przeszkodą w udanej hodowli wysoce produktywnych kóz. To jest ta rasa, którą rolnicy wybierają, aby uzyskać dobrą mleczność.

Rosyjska rasa kóz białych

Rasa została wyhodowana w północno-zachodniej Rosji, a następnie rozprzestrzeniona na inne kraje. Kozy również należą do rasy mlecznej, jeden osobnik oddaje rocznie do 500 litrów mleka o zawartości 4,5% tłuszczu.Są to dość duże osoby o dobrze rozwiniętej budowie ciała.

Kolor kozy, sądząc po nazwie, jest biały. Ma małe ciało i małą głowę z dużymi rogami, które są wygięte do tyłu. Dobrze się rozmnażają, co również można nazwać zaletą. Masa dorosłej kozy sięga 50 kilogramów, samiec może ważyć nawet 70 kilogramów. Rasa dobrze się rozmnaża, płodność wynosi około 240%.

Na zdjęciu koza mlecznej rosyjskiej rasy białej

Wydajność

Mleko kozie to idealny surowiec do produkcji twarogu, sera i masła. Wydajność mleczna zależy od jakości żywienia i utrzymania zwierząt.
Kozy Zaanen są hodowane do produkcji mleka, więc hodowcy interesują się przede wszystkim produktywnością mleka. Ważne są również takie punkty, jak jakość mleka i warunki zatrzymania.

Mleko kozie Zaanen jest rodzajem standardu dla produktów mlecznych. Jest smaczny, praktycznie nic nie pachnie - nie ma obcych zapachów. Jego zawartość tłuszczu wynosi 4-4,5%. Dzienna wydajność mleka - 3,5-8 litrów.

Roczna mleczność:

• Średnie stawki dla Rosji to 600-700 l / rok.
• W idealnych warunkach utrzymania i wzbogaconej diety - 1200 l / rok.
• Rekord rasy Saanen to 2400 l / rok. Wynik ten został osiągnięty w ojczyźnie rasy - w Szwajcarii.

Produkcja mleka jest obliczana na podstawie rocznego krycia. Przed jagnięciem jest mniej mleka. Im więcej kociaków, tym wyższa mleczność kozy.

Maksymalną mleczność obserwuje się po czwartym wykarmieniu. W tym okresie samice mogą nakarmić do 2000-2500 litrów mleka. Waga rocznego udoju mleka jest 20 razy większa niż waga własna kozy.

Jak i co karmić?

Zalecamy przeczytanie innych naszych artykułów

• Miód kasztanowy i jego właściwości
• Najlepsze wczesne odmiany winogron
• Kury rasy Maran - opis i produktywność
• Przepisy na marynowane zielone pomidory

Karmienie kóz Saanen

Osobliwością diety jest to, że rasa preferuje trawę i siano tylko z traw strączkowych i zbożowych. Siano z ziół może odmówić użycia. Wychodząc z tego, należy wybrać miejsce wypasu zwierzęcia lub specjalnie zasiać je z wyprzedzeniem podobnymi roślinami.

Zimą rasa Zaanen może oferować miotły brzozowe, lipowe, dębowe, wierzbowe jako przysmaki. Ziarno podaje się tylko zmiażdżone, nie jedzą w całości. Konieczne jest wprowadzenie do diety otrębów i skoncentrowanej paszy w celu zwiększenia wydajności. Witaminy należy podawać w ich naturalnej postaci: marchew, ziemniaki, kapusta, buraki, jabłka. Zakupione witaminy należy podawać wyłącznie ciężarnym samicom.

Hodowla

Rasa jest płodna, często używana do hodowli i poprawy cech mlecznych innych ras.

Zasady reprodukcji:

• Powinno upłynąć co najmniej 200 dni między ostatnim ocieleniem a inseminacją.
• W przypadku braku kozy lęgowej stosuje się sztuczne zapłodnienie.
• Samice wypuszczane są 2 miesiące przed kozą.
• Samice rozpoczynają inseminację w wieku 12 miesięcy, nie wcześniej. Zalecany wiek to 14-16 miesięcy.
• Nie są wymagane specjalne pomieszczenia dla jagniąt.

Przy odpowiedniej pielęgnacji nie ma problemów z hodowlą kóz rasy Saanen.

Zasady hodowli:

• Krycie odbywa się podczas polowania samicy.
• Po przykryciu samicy kozę można z niej zdjąć.

W ciągu trzech miesięcy ciąży koza jest w pełni dojona. Następnie stopniowo zmniejsza się częstotliwość i objętość mleczności - aż do całkowitego zatrzymania laktacji. Koza powinna nabrać siły przed jagnięciem.

Jeśli nie przestaniesz doić - nie zaczynaj kozy, wtedy dzieci urodzą się słabe, a koza będzie cierpieć.

Dla pomyślnej hodowli ważne jest posiadanie dobrej kozy hodowlanej. Podobnie jak dojenie kóz, musi pochodzić od sprawdzonych hodowców. Przed zakupem drogich kóz czystej krwi Zaanen warto wypróbować hodowlę zwykłych kóz.

Koza Saanen kosztuje tyle samo, co krowa. A jeśli popełnimy błąd w technologii uprawy, mogą zostać poniesione duże straty.

Noworodki wychowuje się na dwa sposoby - od razu zabiera się je, przenosi na sztuczne karmienie lub trzyma obok kozy do 4 miesiąca życia.

Po 4 miesiącach maluchy mają wzmocniony układ pokarmowy i płynnie przechodzą na paszę objętościową.

Ta metoda zmniejsza produktywność mleka zwierząt gospodarskich, dlatego jest rzadko stosowana.

W przypadku trzymania koźlęcia obok kozy liczba dni dojenia w roku wynosi 210 dni. W przypadku wczesnego odsadzenia okres laktacji wynosi 300 dni w roku.

Posłowie

Wobec braku doświadczenia w hodowli zwierząt należy liczyć się z tym, że najdroższa koza czystej krwi Zaanen da znacznie mniej mleka niż zwykła koza wiejska. Tylko doświadczeni hodowcy mogą w pełni czerpać korzyści ze stada czystej krwi. Nie warto zaczynać „rolnictwa”. nauka „z drogimi kozami lepiej na początek kupić kilka zwykłych kóz. Nawiasem mówiąc, da to nie tylko doświadczenie, ale także powie, jak gotowi są właściciele do radzenia sobie z takimi zwierzętami. Należy zauważyć, że nie wszyscy właściciele mają wystarczającą wytrwałość i charakter, kozy mogą być bardzo nastrojowe.

Wideo - Hodowla kóz rasy Saanen.

Zawartość

Kozy rasy Saanen są trzymane na pastwiskach. Rasa dobrze przystosowuje się do zimna, ale źle znosi upał i wilgoć - te cechy klimatyczne mogą spowodować śmierć całego inwentarza.

Zaanenecy są wymagające pod względem utrzymania warunków - aby uzyskać dobrą mleczność konieczne jest stworzenie odpowiednich warunków dla zwierząt.

W ciepłe dni stado pasie się na pastwiskach, w chłodne dni przebywa w pomieszczeniach. Przybliżony czas trwania okresów: wypas - 185 dni; stragan - 180 dni.

Stoilovoe

Kozy trzymane w oborach spędzają dużo czasu w oborze. Pomieszczenie powinno być wolne od wilgoci i przeciągów. Kozy są zwykle trzymane luzem w boksach.

Wymagania dotyczące treści:

• wilgotność nie większa niż 75%;
• temperatura - nie niższa niż 0 ° С;
• dużo naturalnego światła;
• wysokiej jakości system wentylacji;
• obecność chodzenia na świeżym powietrzu - stwórz ogrodzony teren;
• obecność ściółki ze słomy w boksach - od 50 cm grubości;
• obecność karmników i poideł przymocowanych do ścian;
• pełne czyszczenie i dezynfekcja obory 2 razy w roku.

Kopyta są przycinane co sześć miesięcy.

Do opieki nad kozami wystarczy jedna osoba. Ściółka jest zmieniana, gdy się brudzi.

Procesy biotermiczne, które zachodzą w ściółce ze słomy prowadzą do wytworzenia ciepła - pozwala to obniżyć koszty ogrzewania pomieszczenia.

Kozy nie mogą przebywać w boksach bez wyjścia. Powinny regularnie chodzić:

• w mrozy - 1-2 godziny;
• w przypadku lekkiego wychłodzenia - 4-5 godzin.

Korzyści z chodzenia po ulicy:

• poprawia się metabolizm;
• odporność wzrasta;
• poprawia się jakość wełny.

Spacer jest odwołany, jeśli:

• śnieg;
• mrozy są zbyt silne;
• grubość pokrywy śnieżnej przekracza 10 cm.

Stodoła może służyć również latem do spędzania nocy. Jest wentylowany zimą i przewiewny latem. Temperatura w nim nie powinna przekraczać 20 ° C - mieszkańcy Zaanen nie lubią upałów.

Wraz z nadejściem wiosny zwierzęta są przenoszone na wypas.

Pastwisko

Niemożliwe jest nagłe wypasanie zwierząt na pastwiskach - muszą one stopniowo oswajać się z naturalnymi warunkami.
Stado nie powinno być zbyt duże, gdyż zwierzęta będą niespokojne, a poza tym przy dużej ilości kóz trudno na każdą z nich zwrócić uwagę - częstość występowania wzrasta.

Zalecana norma dla samic kóz na jedną kozę hodowlaną to 25-50 osobników. Tworząc stado należy liczyć się z tym, że nie zawsze ilość przełoży się na jakość.

Wymagania dotyczące wypasu:

• Otwórz okres chodzenia jest to konieczne, biorąc pod uwagę temperaturę, klimat i jakość trawy na pastwisku.
• Nie upuszczaj kóz w wilgotnych miejscach - zdepczą wiele pożytecznych roślin.
• Kiedy sezon dopiero się zacząłstado powinno być wypuszczane na dobrze oświetlone miejsca, najlepiej na wzgórzu.
• Wypuszczanie kóz na spacer, wcześniej usuwają róg kopyta, który pojawia się podczas zimowania w boksach.
• Stado jest wypasane do wschodu słońca. Dopiero wczesną wiosną i późną jesienią wypędzane są później, gdy trawę opuszcza zimna rosa.
• Zwierzęta są przeciwwskazane do przebywania pod palącym słońcem. Od 10 do 16 robią sobie przerwę, wożąc ich pod szopy.
• Kozy to ziołowy smakosz. Nie zjedzą trawy, która nie pasuje do ich gustu - wybierają tylko najsmaczniejszą i najbardziej soczystą. Dlatego nie należy wysyłać stada na pastwisko z trawą, której nie lubią kozy.
• Zaanenz nie toleruje zmian ciśnienia atmosferycznego. Lepiej nie pasą się na deszczu.
• Nie należy dawać kozom do pełnej dyspozycji pastwiska - szybko wyczerpią witrynę. Konieczne jest wykorzystanie dozowanych powierzchni w celu przywrócenia szaty trawiastej.
• Optymalna powierzchnia spacerowa dla kilkunastu kóz to 2,5-3 ha. Na takim miejscu kozy mogą jeść przez około 6 dni, nie dłużej.
• Wizualizacja granic działekzaleca się założenie kołków.
• Wskazane jest dostosowanie położenia stada względem słońca - powinien znajdować się z tyłu lub z boku. Jeśli słońce jest z przodu, zwierzętom trudno jest znaleźć potrzebne im rośliny.
• Podczas pobytu zwierząt pod baldachimem - układa się blisko pastwiska, można je karmić suszoną trawą.
• Czas wysycenia kóz na pastwisku wysokiej jakości wynosi 6 godzin. Tyle samo czasu spędzają na „gumie do żucia” iw tym czasie siadają na ziemi i odpoczywają.
• Woda dla mieszkańców Zaanen pasących się na pastwisku podawana jest 2 razy dziennie. Jeśli trawa jest soczysta i nie gorąca, możesz ograniczyć się do jednego drinka. Najlepszą porą na wodopój pastwiskowy jest poranek i odpoczynek w południe. W szczególnie upalne tygodnie, kiedy trawa staje się szorstka, kozy są dodatkowo podlewane - 2 godziny po rozpoczęciu marszu i 2 godziny po dniu odpoczynku.

Ważną cechą utrzymania rasy Saanen jest odrzucenie zwykłej trawy. Zaleca się karmienie tych kóz zbożem i roślinami strączkowymi - często obsiewa się dla nich sztuczne pastwiska.

Podczas spaceru koza zjada średnio 6 kg, koza - 8 kg. Miejsca odpoczynku powinny być utworzone tak, aby zapewnić kozom odpoczynek w ciągu dnia i noc.

Pola namiotowe przeważnie nie są ogrodzone, ale zaleca się zainstalowanie przenośnych barier, za pomocą których organizowane są tymczasowe wygrodzenia do liczenia kóz.

Gdzie mieszka koza damasceńska?

Zdjęcie: Damascus goat shami

Zwierzę żyje wyłącznie w domu. Należy zauważyć, że bardzo trudno jest znaleźć rasowych przedstawicieli tej rasy. Są jednymi z najdroższych kóz na świecie. Zwierzęta są całkowicie niewymagające warunków przetrzymywania. Kochają wolność, dlatego w ciepłym sezonie lepiej trzymać je na wolnym wypasie, jeśli jest taka możliwość.

Aby trzymać zwierzęta w chłodne dni, konieczne jest wcześniejsze przygotowanie dla nich domu. Jego powierzchnia zależy od liczby głowic. Pomieszczenie powinno być przestronne, wolne od przeciągów i wilgoci. Optymalna powierzchnia na zwierzę to 5-8 metrów kwadratowych. Zwierzęta są uważane za dość ciepłolubne i nie tolerują dobrze przeziębienia, co może powodować poważne choroby. Najlepiej będzie, jeśli wnętrze pomieszczenia zostanie podzielone przegrodami osobno dla każdego zwierzęcia.

Kolejnym ważnym kryterium jest wystarczająca ilość światła. Długość godzin dziennych dla kóz powinna wynosić co najmniej 9–10 godzin dziennie. Temperatura w pomieszczeniu, w którym trzymane są zwierzęta, nie jest krytyczna. Najlepiej będzie, jeśli nie będzie więcej niż 24-25 stopni i nie mniej niż 17-18. Największa liczba kóz tej rasy koncentruje się w krajach wschodnich - Syrii, Libanie itp.

Karmienie

Aby kozy produkowały dużo mleka wysokiej jakości, należy zapewnić im zbilansowaną dietę.

Dieta kozia:

• Rano podaje się świeże siano.
• Kilka godzin później - gałęzie brzozy, olchy, wierzby.
• Pastwisko - żerowanie na trawie.Jeśli w pobliżu są drzewa i krzewy, kozy mogą ucztować na swoich gałęziach i liściach.
• Wieczorem dają zacier ziemniaczany, otręby i pastwisko.

Zwierzęta należy przyzwyczaić do obu rodzajów karmy - suchej i świeżej.

Aby w pełni przyswoić pożywienie, w żołądkach zwierząt muszą rozwinąć się specjalne bakterie - do trawienia określonej paszy.

Nowe składniki odżywcze wprowadzane są do diety stopniowo - aby uniknąć biegunki i innych zaburzeń w przewodzie pokarmowym. Nauka jednego rodzaju jedzenia trwa około tygodnia.

Konieczne jest również płynne przejście z diety zimowej na letnią - zwierzęta mają czas na reorganizację organizmu.

Codzienne normy żywieniowe

W okresie utrzymywania w oborze, aby uzyskać mleczność na poziomie 5 litrów, należy zapewnić każdej kozie kompletną i zbilansowaną dietę.

Przybliżone diety kóz na obory:

15 g soli to obowiązkowa dzienna porcja. Zaleca się podawanie paszy w następującej proporcji:

• skoncentrowane mieszanki - 40%;
• błonnik - 20%;
• zielona pasza - 40%.

Dzienne zapotrzebowanie na siano dla Zaanens z uwzględnieniem wieku i płci:

• koza - 3 kg;
• koza - 2,2 kg;
• dziecko do roku - 1 kg.

Podczas karmienia samic bierze się pod uwagę fazę rozrodczą i stan zdrowia:

• Po wyschnięciu, aby uzyskać 1 litr mleka, koza potrzebuje 0,8 jednostki karmy i 30 g białka.
• W okresie laktacji, aby uzyskać 1 litr mleka, potrzebujesz 0,36 jednostek karmy i 55 g białka.

Przed rozpoczęciem (zaprzestaniem laktacji) kozy są przenoszone do specjalnego systemu żywienia - tak, aby dzieci rodziły się zdrowe i silne. Nacisk kładziony jest na odżywianie białkowe.

Oto przykładowa dieta:

• siano - 1-1,5 kg;
• mieszanka owsiana - 4 kg;
• pasza skoncentrowana - 200 g.

Inna opcja diety koziej przed rozpoczęciem:

• siano - 1,2 kg;
• mieszanka owsiano-grochowa - 3 kg;
• pasza skoncentrowana - 100 g;
• pastwisko - nieograniczone.

Żywotność, cykle reprodukcyjne

Kozy te żyją około 10 lat, osiągając dojrzałość płciową od 3 do 12 miesięcy. Okres lęgowy przypada na jesień, a cykl samicy trwa od 17 do 23 dni. Estrus trwa od 12 do 48 godzin. Ciąża trwa od 148 do 156 dni.

Koza wącha powietrze, aby zrozumieć, czy samica jest w okresie rui, wyciąga szyję i głowę do góry oraz marszczy górne wargi.

Dojenie kóz

Wysokowydajne kozy rasy Saanen można doić jedną z dwóch metod:

• Ręcznie. Ta opcja jest odpowiednia dla małych gospodarstw. Technika doju manualnego - trzymając brodawkę sutkiem wskazującym i kciukiem, pociągnij ją w dół. Aby mleko mogło płynąć, ruchy należy powtarzać w określonym rytmie.
• Metoda maszynowa. Stosowany jest głównie w dużych gospodarstwach. Najczęściej używane są urządzenia „Burenka” lub „Belka-1”.

Kozy szybko przestają być zastraszane przez dojenie maszynowe. Już od trzeciego razu przestają się denerwować przy włączaniu urządzenia.

Liczba udojów jest bezpośrednio związana z wychowaniem koźląt:

• Jeśli dzieci zostaną przeniesione na sztuczne karmienie, to w pierwszym tygodniu po jagnięciu kozę doi się 5 razy dziennie, stopniowo liczbę dojeń zmniejsza się do 3 dziennie.
• W przypadku stosowania technologii ssania samica zaczyna się doić dopiero od 8 tygodnia. Liczba dojeń odbywa się raz dziennie. Kiedy dzieci całkowicie przestawią się na dietę dla dorosłych, liczba dojeń wzrasta do 2 dziennie.

Wskazówki dotyczące prawidłowego doju:

• Kozę należy wytresować, aby stała nieruchomo podczas dojenia. Aby to zrobić, zawsze doi się go w jednym miejscu.
• Przed dojeniem umyj ręce. Paznokcie należy przyciąć krótko, aby uniknąć uszkodzenia wymienia.
• Przed zwierzęciem należy położyć pożywienie i wodę - wystarczy, aby starczyło na cały czas doju. Podczas dojenia koza będzie jadła.
• Podczas dojenia kozę należy chwalić - te inteligentne zwierzęta doskonale rozumieją intonację i miłe słowa.
• Wskazane jest, aby kozę uczyć wcześniej stać nieruchomo - 3 miesiące przed jagnięciem.
• Aby sutki były elastyczne, należy je regularnie masować.
• Latem kozę należy doić co najmniej trzy razy dziennie - przy świeżej i soczystej karmie zwiększa się laktacja.
• Dojenie powinno być regularne - wtedy wydajność mleka będzie stabilna.
• W zimne dni, gdy zmniejsza się spożycie paszy, ilość mleka można zmniejszyć do 2 dziennie.

Choroby i ich leczenie

Zapewnienie wysokiej jakości opieki kozom rasy Saanen zminimalizuje ryzyko chorób. Jednak zwiększa się on podczas kojenia i przechodzenia z kojca na pastwisko.

Aby zapobiec chorobom w tym okresie, zaleca się:

• Po wykotowaniu kozę należy umieścić w oddzielnym boksie, monitorując jej stan. Przy pierwszych oznakach letargu, braku apetytu, należy zaprosić lekarza weterynarii. Być może płyn owodniowy nie zniknął całkowicie, a osłabiony organizm wymaga leczenia.
• Kiedy zaczyna się przejście na pastwisko, istnieje ryzyko zatrucia niejadalnymi trawami. Kozy dobrze radzą sobie z trawami, ale często łapie się trujące trawy - w małych ilościach nie są one niebezpieczne.

Objawy zatrucia:

• wymioty;
• częste oddawanie moczu;
• szybkie bicie serca;
• ciężki oddech.

Jeśli kilka kóz pasących się na pastwisku ma jednocześnie podobne objawy, prawdopodobnie są one zatrute chemikaliami używanymi w agronomii.

Ważne jest, aby dokładnie zbadać obszar, na którym kozy będą się pasły, przed wypuszczeniem ich tam.

Najczęstsze choroby kóz rasy Saanen, ich objawy, leczenie:

Ostra blizna bębenkowa

Zatrucie

Nekrobakterioza kopyt

Zapalenie sutek

Pryszczyca

Częstym problemem w dojeniu kóz są pęknięcia sutków. Powodem jest wietrzenie. Ten problem występuje zwykle u kóz, które niedawno kociły się.

Oddzielenie kozy od stada pomoże zapobiec problemowi - jest to zalecane dla wszystkich kóz po wykotowaniu i uważnej obserwacji.

Nieprawidłowe dojenie, szorstka ściółka i uraz wymienia również mogą powodować pęknięcia.

Pęknięcia traktuje się roztworem kwasu borowego - weź łyżeczkę proszku i rozcieńczyć w przegotowanej ciepłej wodzie. Lub smarują pęknięcia maściami antyseptycznymi, które przepisze weterynarz.

Zapobieganie pęknięciom:

• smarowanie sutków wazeliną;
• jak tylko pojawią się najmniejsze otarcia, natychmiast nasmaruj je środkami antyseptycznymi.

W przypadku uszkodzenia ciała zwierzęcia ranę przemywa się nadmanganianem potasu (potrzebny jest słaby roztwór), smaruje jodem, posypuje naftalenem i, jeśli to konieczne, bandażuje.

Ważne jest, aby zapewnić zapobieganie robaczycy. Aby pozbyć się pasożytów, podaje się im do picia czterochlorek węgla.

W celach profilaktycznych organizuje się odrobaczanie wszystkich kóz w stadzie oraz psów wykorzystywanych przez pasterzy do wypasu stada. Jeszcze tydzień po zakończeniu leczenia konieczne jest zneutralizowanie kału.

Jak dbać o kozę Zaanen

Nie oznacza to, że kozy Zaanen są wybredne i wymagające w opiece, utrzymaniu i hodowli, niemniej jednak konieczne jest stworzenie odpowiednich warunków dla zwierząt, aby uzyskać dobrą mleczność w przyszłości. Wymagania obejmują następujące kryteria:

• Pomieszczenie czyste dla kóz i kóz
• Ciągłe wietrzenie
• Regularne spacery i nie wypuszczaj kóz na ulicę, jeśli jest za zimno w zimie lub gorąco w lecie.

Koziołek powinien być wyposażony w taki sposób, aby zwierzęta żyły wygodnie i były jak najbardziej chronione przed zimnem, upałem, wiatrem i opadami atmosferycznymi. Zaleca się zaplanowanie betonowej wykładziny podłogowej podczas budowy pomieszczenia i umieszczenie na niej drewnianych leżaków. Jeśli chodzi o kozy mleczne, zaleca się trzymanie ich w oddzielnym boksie. Zwykle są umieszczane na dwie części, powierzchnia takiego pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 2 m2. Jednak koza Saanen potrzebuje bardziej przestronnego mieszkania, miej to na uwadze podczas opracowywania planu ruty dla kozła.

Jak wybrać właściwy?

Aby hodować kozy rasy Saanen, trzeba kupować producentów w sprawdzonych miejscach - w gospodarstwach hodowlanych. Ale dla wielu osób, które chcą mieć szwajcarskie kozy, wycieczka do hodowli jest zbyt trudna, trzeba będzie podróżować bardzo daleko.

Dlatego większość interesariuszy kupuje zwierzęta gospodarskie od rolników. Kupując kozy od prywatnych hodowców nie mówimy o rasie w 100% czystej krwi - nikt nie daje tutaj gwarancji.

Ale znając kilka znaków, możesz zwiększyć swoje szanse na pozyskanie osobnika czystej krwi.

Wybierając kozy Saanen, zwróć uwagę na następujące punkty:

• Wełna. Powinien być śnieżnobiały - bez cienia. Obecność odcieni wskazuje na domieszkę czyjejś krwi. Albo niech sprzedawca obniży cenę - nikt nie zapłaci za półrasa jak za kozę pełnej krwi. Należy również zwrócić uwagę na kosmki - powinny być krótkie i błyszczące. Jeśli sierść jest matowa, matowa, zwierzę prawdopodobnie jest na coś chore.
• Z powrotem. Powinien być płaski. Jeśli zwierzę wykazuje oznaki „garbu” lub „wklęsłości” - nie jest to rasa rasy Saanen.
• Wysokość w kłębie. W Zaanens ma co najmniej 75 cm w wieku jednego roku. Wzrost może być mniejszy - gdyby zostały naruszone warunki zatrzymania. Takie zwierzęta, nawet rasowe, dadzą mniejszą mleczność.
• Wiek. Nie bierz kozy po IV laktacji. Od tego wieku zaczyna się spadek wydajności mlecznej.
• Mleko. Nie powinien mieć żadnego specyficznego zapachu. Jeśli mleko pachnie, zwierzę nie jest dobrze pielęgnowane. Mleko zwykle pachnie, gdy kozy trzymane są razem z kozami.

Aby wybrać kozę, a nawet rasową, trzeba mieć przynajmniej trochę doświadczenia w hodowli tych zwierząt. Niedoświadczonego kupca można sprzedać pod przykrywką osobnika rasy Saanen, najpopularniejszej białej kozy.

Informacje w notatce

Przydatne informacje dla początkujących hodowców:

• Kozy nie będą zbierać jedzenia na łóżku. Chyba że zrobią się bardzo głodne. Ale zwierzęta nie mogą osiągnąć takiego stanu. Aby pasza nie spadła na podłogę, trzeba wykonać odpowiednie karmniki - powinny być wygodne dla kóz i nic z nich nie powinno wypaść.
• Niewielki spadek temperatury w hali nie jest krytyczny, ale obecność przeciągów jest niedopuszczalna. Przeciągi są częstą przyczyną chorób kóz rasy Saanen.
• Stoisko musi być czyste i suche, musisz codziennie zmieniać ściółkę.
• W okresie zimowym należy włączać sztuczne oświetlenie. Godziny dzienne powinny wynosić co najmniej 10 godzin.
• Należy dostosować dietę - nie można ograniczać się do jednego przepisu lub normy żywieniowej. Wszystko jest bardzo indywidualne, żywienie i normy zmieniają się w zależności od wieku, rodzaju utrzymania, okresu laktacji, płci i innych czynników. Musisz albo zwiększyć ilość soczystej paszy, albo odwrotnie, zmniejszyć ją, dodając do diety suche siano.
• Przejadanie się, podobnie jak niedożywienie, jest szkodliwe dla kóz rasy Saanen. Musisz kontrolować ich jedzenie podczas chodzenia.Aby kozy nie deptały pastwiska, możesz je trzymać w zagrodzie i karmić paszą, odcinając od pola. Jeśli pastwisk jest dużo, kozy są po prostu częściej przepędzane z miejsca na miejsce.

Aby w pełni wykorzystać zalety szwajcarskich kóz o wysokiej wydajności, należy zadbać o odpowiednie warunki.

Jeśli rasowe Zaaneny nie będą miały zbilansowanej diety, spacerów i ciepłej, czystej obory, nie będą produkować więcej mleka niż zwykła koza.

Wyświetlenia

Zwierzęta rasy Saanen zaliczane są do kóz domowych (Capra hircus), które zgodnie z biologicznym klasyfikatorem należy do rodzaju koziorożców (Capra). W wyniku selekcji rasa Saanen została podzielona na kilka linii. Najbardziej znane to:

• Szwajcarska koza rasy Saanen;
• rumuński biały banat
• Amerykańska koza rasy Saanen;
• Kozy Saanen nubijskie;
• Brytyjska koza rasy Saanen;
• Nowozelandzka lub sobolowa koza;
• Rosyjska koza biała.

W Szwajcarii istnieje kilka lokalnych odmian kozy rasy Saanen. W przeciwieństwie do rasy kanonicznej są mniejsze, ważą około 50 kg. Skóra może nie być czysto biała. Główną zaletą lokalnych odmian rasy Saanen jest przystosowanie do lokalnych warunków.

Kolor czekolady koziej Saanen, inna nazwa to soból

Standardowy kolor kóz rasy Saanen to biały. W Nowej Zelandii hoduje się zwierzęta, w których dominuje gen odpowiedzialny za brązowy kolor. W rezultacie kozy nowozelandzkie są nie tylko białe, ale także brązowe, brązowe, czarne. W 2005 roku ta linia rasy została doceniona przez hodowców zwierząt.