Rosnące róże okrywowe: złote zasady dla początkujących

Róże okrywowe, kwitnące przez całe lato, zajmują szczególne miejsce w rankingu odmian popularnych. Nadają miejscu oryginalny wystrój, wypełniają puste i brzydkie miejsca, tworzą jasną gamę kolorów i chronią stoki przed rozmyciem. Istnieje wiele nowoczesnych odmian. Po prostu nie da się wszystkiego zapamiętać. Dlatego ogrodnicy wybierają najbardziej atrakcyjne i bezpretensjonalne.

Róże okrywowe: pochodzenie i rodzaje

Przodkiem róż okrywowych była róża japońska lub pomarszczona (Rosa rugosa), która rośnie we wschodniej Azji. Stała się formą, na podstawie której zaczęły pojawiać się pełzające hybrydy. W trakcie hodowli wykorzystano odmianę Rosa wichurana. Na początku XX wieku wyhodowano Max Graf i Fairy, co słusznie można uznać za roślinę okrywową. Obecnie trwa proces hodowli nowych odmian i mieszańców.

Opis i cechy odmiany

Róże okrywowe to nowa grupa pochodzenia azjatyckiego o następujących cechach:

• Długość do 4 m;
• Dywan roślinny o dużych rozmiarach z pędów pełzających;
• Możliwość ponownego kwitnienia;
• Wysoka mrozoodporność;
• Wysoka odporność na różne choroby.

Grupa roślin została wyhodowana na bazie Vihur's Rosehip i Wrinkled Rosehip. Róże dywanowe mają pełzające lub opadające łodygi, które dobrze rosną na szerokość. Krzewy nie przekraczają półtora metra wysokości. Jeśli posadzisz kilka krzewów kultury obok siebie, możesz uzyskać gęsty dywan, który zajmie rozległy obszar witryny. Kwiaty to nisko rosnące krzewy, które mogą różnić się rodzajem i wzrostem pędów, a także kolorem, kształtem i wielkością kwiatów.

Jacy „towarzysze” nadają się do wspólnego zamieszkiwania?

Wybierając partnerów do róż okrywowych, należy wziąć pod uwagę zgodność zakresu kolorów, okresu kwitnienia, a także kształtu, tekstury i koloru liści roślin. Warto również zwrócić uwagę na warunki dla rosnących towarzyszy arystokratki ogrodowego krajobrazu - powinny być lekkie i ciepłolubne, podobnie jak róże. Lawenda, liliowiec, pelargonia tworzą wspaniałe zestawy z dywanowymi różami o dowolnych odcieniach i odmianach. Królowa ogrodu prezentuje się harmonijnie z różnymi ziołami i zbożami - rozmarynem, koprem, tymiankiem, kostrzewą, szałwią, czosnkiem, cebulą. Pełzające róże doskonale łączą się z pierwiosnkami, altówkami, geyherami, żywicielami. Ale najbardziej wyraziste będzie połączenie krzewów różanych z roślinami-właścicielami srebrzystych liści - goździkiem, piołunem, santoliną.

Tradycyjni towarzysze róży w mixborder i w kwietniku:

• dla niższego poziomu - mankiet, dzwonek, tęczówka;
• dla środkowego poziomu - ostróżka, naparstnica, dalie;
• jako akcent - powojniki, bulwiaste pierwiosnki, lilie.

Jedną z najbardziej romantycznych par jest róża i powojnik, zwłaszcza Clematis viticella i Clematis integrifolia o fioletowych kwiatach. Połączenie róż z ziołami pozwoli uniknąć przeciążenia ogrodu różanego i osłabi sadzenie kwiatów neutralnymi zielonymi tonami. Przewiewne trawy posadzone na pierwszym planie kwiatowego ogrodu nadadzą mu romantyczny nastrój i utworzą bujną obwódkę dla róży okrywowej. Sadzenie wysokich traw, takich jak miskant, proso i trzcina na tle ogrodu różanego, stworzy korzystne tło dla róż i doda głębi kwiatowej aranżacji.

Przyda się również materiał na tworzenie wielopoziomowych klombów:

Harmonijne dmuchanie powstaje podczas sadzenia czerwonych róż okrywowych razem z lawendą

Pełzające róże można z powodzeniem włączyć do kompozycji zjeżdżalni alpejskiej

Rośnie z sadzonki

Najwygodniejszym i najskuteczniejszym sposobem uprawy rośliny jest sadzonka.

Jak wybrać i przygotować sadzonkę do sadzenia

Lepiej jest kupować materiał do sadzenia w wyspecjalizowanych sklepach lub szkółkach. To gwarancja uzyskania odmiany określonej przez sprzedawcę. Sadzonki wysokiej jakości powinny mieć co najmniej 3 rozwinięte pędy i dobrze rozgałęzione korzenie z małymi pędami. Ponieważ sadzonki uzyskuje się przez szczepienie, należy zwrócić uwagę, że średnica podkładki i zrazu jest taka sama.

Sadzonki można sprzedawać w pojemniku (w siatce) lub z otwartym kłączem. Korzenie róż w siatce są często wygięte lub złamane. Dlatego przed sadzeniem należy je rozpakować i skrócić. Ale częściej gliniasta grudka nie jest zakłócana i aby stymulować rozwój korzeni, wykonuje się nacięcie na głębokość 2 cm.

Jeśli sadzonka jest sprzedawana z otwartym systemem korzeniowym, przed sadzeniem sekcje należy zaktualizować, trzymać korzenie w wodzie przez jeden dzień, aby je ożywić. Jeśli nie planuje się sadzenia róż od razu, umieszcza się je w chłodnym miejscu i przykrywa wilgotnym płótnem.

Przed wysłaniem sadzonek na otwarty teren usuwają zeszłoroczne liście, stare i słabe gałęzie. Wybierz zdrowe, zewnętrzne nerki, wykonaj ukośne cięcie w odległości 10-15 cm. Do czasu sadzenia korzeni nie należy pozostawiać otwartych na powietrze. Powinny być zanurzone w wodzie z dodatkiem Kornevin lub Epin lub zakopane mokrym piaskiem. Zaleca się dezynfekcję sadzonek siarczanem miedzi, aby zapobiec infekcjom grzybiczym.

Daty lądowania

Na obszarach z ciepłymi zimami najlepiej sadzić róże okrywowe jesienią. W zimnych regionach najlepiej robić to wiosną. Podczas sadzenia jesienią pędy należy lekko skrócić. Wiosną na każdym pędzie pozostają tylko 2-3 pąki.

Wybór lokalizacji i oświetlenie

Róże uwielbiają dobre oświetlenie. Jeśli światło słoneczne pada prawidłowo, stymuluje długotrwałe kwitnienie i tworzenie pąków. Ale pod bezpośrednim palącym słońcem liście i płatki mogą się poparzyć. Nie zaleca się sadzenia kwiatów pod drzewami, przy ścianach, w cieniu. Jest to szkodliwe dla rozwoju systemu korzeniowego.

Lepiej jest uprawiać róże okrywowe po zachodniej lub południowo-wschodniej stronie terenu. Dobrze, jeśli w godzinach porannych padają na nie promienie słoneczne, aw południe chronione są przed palącym słońcem. Zaleca się sadzenie sadzonek na zboczu na wzgórzu, aby wiosną stopiona woda spłynęła szybciej. Róże nie reagują dobrze na wysoką wilgotność gleby. Dlatego nie jest konieczne wybieranie dla nich obszarów z blisko położonymi wodami gruntowymi.

Reprodukcja róż dywanowych

Wszystkie odmiany tych pięknych kwiatów rozmnażają się głównie wegetatywnie - przez nawarstwianie, sadzonki, dzielenie krzewu, odrosty korzeni. Podczas hodowli gatunków okrywowych ogrodnicy najczęściej używają sadzonek i warstw, ponieważ te metody pozwalają uzyskać nowe, dobrze rozwinięte krzewy w krótkim czasie i bez inwestycji.

Warstwy

Róże pełzające po ziemi rozmnażają się za pomocą samodzielnego nakładania warstw - rzęsy zakorzeniają się w kolanie. Jeśli istnieje chęć im pomocy, wystarczy wykopać długi pęd razem z pąkami ziemią, pozostawiając koniec rzęsy na zewnątrz. Gałązka w ziemi jest obficie podlewana przez całe lato. Jesienią pęd wyrośnie na własnym systemie korzeniowym. Następnie jest oddzielany od rośliny matecznej i przesadzany w nowe miejsce lub przenoszony do doniczki, aby młody krzew zimował w bardziej komfortowych warunkach.

Sadzonki

Możesz zwiększyć populację róż okrywowych w swojej okolicy przez szczepienie.Aby to zrobić, sadzonki o długości 15-20 centymetrów są wycinane z wyblakłych jednorocznych częściowo zdrewniałych pędów. Każda łodyga powinna mieć gładką łodygę, 2-3 międzywęźla i taką samą liczbę pąków.

Uwaga!

Sadzonki wycina się ze środka pędu. Końce gałęzi do szczepienia nie są odpowiednie, ponieważ jeszcze nie dojrzały, co oznacza, że ​​takie sadzonki będą wymagały znacznie więcej czasu na ukorzenienie.

Przed ukorzenieniem sadzonki są oczyszczane z cierni i liści. Dolną część gałązki zanurza się w stymulatorze wzrostu i sadzi na lekkiej pożywnej glebie składającej się z piasku, próchnicy (lub torfu i kompostu). Sadzonki są zagłębiane w ziemię o 2-3 centymetry, tak aby dolny pąk znajdował się bardzo blisko powierzchni. Sadzonki są zakorzenione w małym rowku lub żłobku, pokrytym folią na wierzchu. Aby aktywować wzrost, mikroklimat zaimprowizowanej szklarni musi być ciepły i wilgotny.

Jeśli ukorzenienie przeprowadzono wiosną (z wcześniej przygotowanych sadzonek), sadzenie róż na pobyt stały odbywa się jesienią z obowiązkowym schronieniem na zimę. Podczas szczepienia jesienią młode krzewy sadzi się na otwartym terenie dopiero następnej wiosny, gdy tylko ziemia wystarczająco się nagrzeje. W pierwszym roku konieczne jest usunięcie dojrzewających pąków i monitorowanie wilgotności i czystości gleby.

Zakup w żłobku

Pielęgnacja zewnętrzna

Róże okrywowe nie są kapryśne. Mogą bez większych problemów poradzić sobie z niektórymi błędami związanymi z opieką. Aby jednak zapewnić szybki wzrost i obfite kwitnienie, konieczne jest zapewnienie kwiatowi elementarnych środków agrotechnicznych.

Podlewanie

Młode sadzonki po posadzeniu wymagają regularnego, ale umiarkowanego podlewania. Konieczne jest pozostawienie gleby do wyschnięcia na głębokość 1-2 cm. Dorosłe krzewy wymagają średnio 1 podlewania tygodniowo. Przy upalnej, suchej pogodzie ich liczba wzrasta. Lepiej jest podlewać roślinę rano, używać ciepłej, osiadłej wody. Nie przepełniaj róż. Jest to szkodliwe dla systemu korzeniowego. Jesienią podlewanie róż okrywowych zostaje zatrzymane.

Top dressing i nawożenie

W pierwszym roku sadzenia, jeśli gleba była wypełniona nawozami, nie musisz karmić róży. Dorosłe krzewy wymagają dodatkowego pożywienia w okresie wegetacji.

Pierwszy raz nawóz aplikuje się po pojawieniu się pierwszych liści. Do tworzenia zielonej masy stosuje się kompozycje zawierające azot. Przed i podczas kwitnienia stosuje się specjalne nawozy do róż. Pod koniec pierwszej fali kwitnienia (koniec lipca) można dodać azot po raz ostatni. Wtedy jest wykluczone, w przeciwnym razie krzewy będą nadal rosły i nie będą miały czasu na przygotowanie się do zimowania. W sierpniu i wrześniu stosuje się nawozy potasowo-fosforowe, które tworzą stabilną odporność róż i zwiększają zimotrwalosc. W tym samym okresie zaleca się zastąpienie jednego ze skomplikowanych opatrunków wprowadzeniem materii organicznej.

Przycinanie

W przeciwieństwie do zwykłych róż, róże okrywowe nie wymagają tak starannego przycinania i mogą tworzyć się samodzielnie. Wielu hodowców generalnie zaleca, aby ich nie ciąć, aby zachować ich naturalny kształt.

Ale są też fani przycinania. W pierwszym roku po posadzeniu róże można nieco przyciąć, aby uzyskać większą krzaczastość.Następnie regularnie usuwamy suche i zniszczone pędy, zbyt gęstą koronę rozrzedzamy, aby zapewnić normalną cyrkulację powietrza. Zaleca się odmładzanie krzewu co 5-6 lat. Skróć wszystkie gałęzie, pozostawiając tylko 15-20 cm ich długości. Plasterki wykonuje się pod kątem 45 stopni, 1 cm do tyłu od nerki.

Opis

Główną cechą róży okrywowej są pełzające lub pełzające łodygi. Jeśli nie masz pewności co do rodzaju rośliny (niektóre odmiany mogą mieć imponującą wysokość), zwróć uwagę na proporcje - szerokość krzewu zawsze będzie znacznie przewyższała wysokość.

Wysokość krzewu może wynosić od 50 cm do 1,5 m.

Te kwiaty pełnią nie tylko funkcję dekoracyjną, ale także doskonałą zdolność wzmacniania skarp. Sadzonki róż okrywowych sadzi się na zboczach, gdzie konieczne jest zapobieganie erozji i erozji. Szeroki system korzeniowy tworzy silną sieć, która zapobiega zapadaniu się gleby.

Kwiaty wyróżnia bogata kolorystyka płatków oraz wielkość kwiatostanów. Ponadto mogą być proste, jak owoc róży i złożone, frotte. Pędy rozgałęzione, gęsto ulistnione. To właśnie ta cecha pozwala różom uformować na miejscu gęsty dywan, który z powodzeniem zakryje niedoskonałości krajobrazu.

Wiszące i pełzające łodygi są używane zarówno solo, jak i przy projektowaniu żywopłotów. W przeciwieństwie do róż pnących, te okrywowe mają krótsze łodygi, ale są bardziej rozgałęzione i obficie ulistnione. Nie mogą wspinać się po konstrukcjach, ale niewymiarowe odmiany są aktywnie wykorzystywane w mikroborderach, a nawet w wiszących doniczkach.

Odmiany i sadzenie w regionie moskiewskim

Róże okrywowe kwitnące przez całe lato w regionie moskiewskim następujące są odpowiednie:

1. Biało-różowa kashion;
2. biały swoni;
3. jasnoczerwona fiona;
4. czerwony taniec faerie;
5. żółta róża sanki.

Wszystkie te odmiany są wystarczająco mrozoodporne dla każdego obszaru. Niemieckie odmiany larisa, popsicle, jazz dobrze znoszą zarówno zimno, jak i ciepło oraz długotrwałe opady.

Szczególną uwagę należy zwrócić na glebę, na której planuje się sadzenie roślin. Róża zawsze może kwitnąć, ale do intensywnego wzrostu i kwitnienia będzie potrzebować pomocy. Biorąc pod uwagę specyfikę gleb na północy regionu moskiewskiego, przed sadzeniem gleba powinna być nie tylko nawożona (dziewanna), ale także zmniejszona kwasowość (popiół, kreda, mąka dolomitowa, wapno gaszone). W południowej części regionu moskiewskiego nie należy obniżać kwasowości, ale zwiększać wartość odżywczą gleby. Do takich celów odpowiedni jest torf, dziewanna, kompost.

Najlepszą porą na sadzenie róż będzie kwiecień (po całkowitym stopieniu śniegu) lub październik (przed rozpoczęciem mrozów). Lepiej jest przykryć nowy kiełek na zimę, aby uniknąć zamarznięcia niedojrzałej rośliny. Repeatery nie potrzebują już specjalnych środków, aby chronić je przed zimnem.

Wybierając miejsce do sadzenia, należy pamiętać, że miejsca silnie zacienione drzewami lub płotami, a także obszary podmokłe, zbyt często nawiedzane przez zimne wiatry, nie są odpowiednie dla róż.

Otwór do sadzenia rośliny powinien mieć głębokość co najmniej 20 cm, jeśli gleba jest zbyt zatkana, należy ją zwiększyć i położyć drenaż z piasku, keramzytu, tłucznia. Wniesiono kompost. Przed sadzeniem skraca się pędy korzeniowe. Roślinę zanurza się w dołku w taki sposób, aby 4-5 cm łodygi nad korzeniem również weszło w ziemię. Podlewaj obficie, przykryj ziemią i podeptaj.

Cechy sadzenia róży okrywowej w ogrodzie

Róże okrywowe są mniej wymagające w pielęgnacji i uprawie niż inne odmiany róż ogrodowych, ale wymagają również odpowiedniej dbałości o ich cechy. Postaramy się podsumować podstawowe punkty sadzenia i dalszej pielęgnacji tych pięknych roślin.

Wybór miejsca do sadzenia róży okrywowej

Ważnym punktem dla uzyskania bujnego, zdrowego krzewu róży okrywowej jest właściwy dobór miejsca do sadzenia i odpowiedniego poziomu techniki rolniczej, w przyszłości dbanie o kwitnącą chlubę ogrodu będzie łatwe.

Miejsce do sadzenia róż nie powinno być nadmiernie wilgotne i mieć ściśle przylegające wody gruntowe, gdyż w wilgotnej glebie róże nie będą miały odpowiedniej cyrkulacji tlenu, a zimą przy silnych mrozach korzenie mogą być przechłodzone i doprowadzić do śmierci cała roślina. Przy zwiększonej wilgotności gleby drenaż gleby należy przeprowadzić za pomocą rur odprowadzających wilgoć.

Najlepsza gleba dla róż będzie gliniasta, co pozwoli na przedostanie się tlenu i wody do systemu korzeniowego. W celu poprawy gleby kamieniste i gliniaste rozcieńcza się mieszaniną piasku, torfu, kompostu i ptasich odchodów oraz gleby piaszczyste - mieszanką kompostu, torfu, darni i gliny. Korzystne warunki wzrostu będą występować na glebach lekko kwaśnych o pH 5,5-6,5. Zwiększoną kwasowość można zneutralizować wapieniem lub popiołem oraz reakcjami alkalicznymi z superfosfatami.

Prace przygotowawcze przed lądowaniem

Jak sadzić różę okrywową w ogrodzie

Sadzenie róż okrywowych jest w mocy nawet początkującego ogrodnika.

Najpierw musisz przygotować pożywną mieszankę gleby - wymieszaj ziemię ogrodową, darń, piasek, glinę, torf, próchnicę w wiadrze każdego ze składników, dodaj 100 g superfosfatu i popiołu. Do wykopanego w 15-20 dni dołka wysypuje się warstwę ptasiego odchodów o grubości około 10 cm, po czym z pożywnej gleby tworzy się niewielki kopiec pośrodku dołka do sadzenia, na którym umieszcza się sadzonkę.

Korzenie rośliny powinny być równomiernie rozłożone dla lepszego wzrostu i ukorzenienia, po czym można dodać mieszankę gleby, okresowo wstrząsając sadzonką, aby lepiej wypełnić przestrzeń międzykorzeniową ziemią. Po wypełnieniu dołka ziemią należy ją ubić, zalać wiadrem ciepłej wody i przykryć sadzonkę ziemnym kopcem 15-20 cm. Zaleca się zacienienie sadzonki przez 10-15 dni po posadzeniu.

Ochrona przed szkodnikami i chorobami

Większość róż okrywowych jest odporna na choroby. Ale z biegiem czasu patogeny różnych infekcji dostosowują się do nowych warunków i mogą infekować zdrowe rośliny. Częściej choroby zakaźne róż są wywoływane przez grzyby, które tworzą grzybnię, rozprzestrzeniając się nie tylko na wszystkie części rośliny, ale także na ziemię. Zarodniki grzybów mogą przetrwać bardzo długo, nawet na martwych szczątkach roślin i stanowić zagrożenie infekcją dla zdrowych roślin.

Róża okrywowa może zostać zainfekowana przez:

• mączniak;
• rdza;
• czarny punkt.

Aby uratować roślinę, musisz najpierw usunąć dotknięte łodygi i liście, spalić je. Spryskaj krzak siarczanem miedzi i roztworem fungicydu (Topaz, Fitosporin, Fundazol).

Spośród szkodników na różę mogą wpływać:

Dodatkowe wskazówki i triki

Róże okrywowe służą do tworzenia jasnych plam na terenie lub żywopłotach. Niektóre odmiany tej rośliny uprawiane są pojedynczo w doniczkach. Zaleca się sadzenie kilku róż okrywowych do dekoracji altan lub bram. Aby zapobiec pojawianiu się chorób, krzewy należy podlewać umiarkowanie, unikając podlewania gleby.

Rozszyfrowanie ikon na ubraniach Przetestuj czystość w domu Kalkulator wagi prania do prania Zapytaj eksperta

Udostępnij link:

Nawóz

Krzew w pierwszym roku sadzenia nie jest karmiony. Ale w przyszłym roku nawóz jest rozsypywany po stopionym śniegu w ilości 50-70 gramów na metr kwadratowy nasadzeń. Stosuj pełne kompleksy nawozów mineralnych.

Złożony skład: 1 (azot) - 2 (fosfor) - 1 (potas). Dwa tygodnie później karmione są nawozami organicznymi: naparem z obornika (końskiego, krowiego) lub ptasimi odchodami.

Miesiąc później są ponownie karmieni nawozami mineralnymi. Użyj tego samego składu lub weź nitrofosforan z Azofosem. Kiedy róże zaczynają kwitnąć, nie są karmione.

Po zakończeniu pierwszej fali kwitnienia stosuje się nawozy fosforowo-potasowe, które stymulują drugą falę kwitnienia róż. Azot zostaje przerwany, ponieważ wywołuje wzrost nowych pędów i listowie.Jeśli nie przestaniesz ich dawać, róża straci energię i osłabiona przejdzie w zimę.

We wrześniu w celu zwiększenia odporności rośliny i jej odporności na niskie temperatury stosuje się nawóz potasowy (potasowo-magnezowy).

Reprodukcja

Róże okrywowe rozmnaża się na różne sposoby. Nasiona w domu praktycznie nie są używane. Dla hodowców interesujące jest opracowanie nowych odmian. Prostsze i skuteczniejsze metody wegetatywne: nakładanie warstw i sadzonki.

Warstwy

Wczesną wiosną kilkakrotnie ugnij młode pędy do ziemi. W ten sposób możesz zdobyć kilka nowych roślin z jednego pędu. Nie zagłębiaj zewnętrznych pąków w ziemi. Zamocuj pęd w małych otworach wypełnionych pożywną glebą. Podczas ukorzeniania sadzonki należy często podlewać. Jesienią można je oddzielić od głównego buszu i przesadzić na stałe.

Sadzonki

Zabieg najlepiej wykonać późnym latem - wczesną jesienią. Pędy zielone, dobrze dojrzałe ścięte. Każdy musi mieć co najmniej 3 grube międzywęźle. Miejsca cięcia powinny znajdować się pod dolną nerką. Sadzonki wierzchołkowe nie nadają się do rozmnażania. Lepiej jest robić pędy z częścią łodygi gałęzi szkieletowej (pięta).

Delikatnie odłam wszystkie ciernie, usuń dolne liście. Umieść sadzonki w roztworze Epina na kilka godzin. Wybierz zacienione miejsce na działce, wykonaj wykop o głębokości 15 cm, a 1/3 głębokości zasyp piaskiem. Umieść sadzonki w odległości 15 cm od siebie. Pączek znajdujący się pod dolnym liściem powinien prawie dotykać ziemi. Posyp rów i trochę zagęszczaj glebę. Wskazane jest zainstalowanie tabliczki wskazującej rodzaj róży. Regularnie podlewaj rośliny, usuwaj pąki. Na następną jesień można je przesadzić na stałe.

Zasady uprawy i pielęgnacji

Róże dywanowe to odporne roślinydlatego w niesprzyjających warunkach środowiskowych praktycznie nie chorują i nie umierają. Ale przy niewłaściwej pielęgnacji ich efekt dekoracyjny może się zmniejszyć.

Pielęgnacja kwiatów dywanowych polega na regularnym podlewaniu, ściółkowaniu gleby, opatrunku i przycinaniu.

Po posadzeniu roślin w otwartym terenie ziemię należy ściółkować torfem lub humusem. Chochoł pomoże uniknąć szybkiego odparowania wilgoci i pojawienia się chwastów. Ściółkowanie należy przeprowadzić natychmiast po posadzeniu sadzonek na miejscu, ponieważ później pełzające pędy pokryją ziemię, co skomplikuje proces tej procedury.

Przeczytaj także: Jak prawidłowo przeszczepić aloes w domu

W pierwszych dwóch tygodniach po posadzeniu młode krzewy są obficie i często podlewane. W przyszłości podlewanie jest ograniczone, ponieważ długie korzenie róż są w stanie wydobywać składniki odżywcze na poziomie niższych warstw gleby. Kolejne nawilżanie przeprowadza się tylko wtedy, gdy gleba jest całkowicie sucha.

Róże dywanowe dobrze reagują na regularne karmienie, ale należy je zastosować w następnym roku po posadzeniu. Jeśli rośliny nie otrzymają dodatkowych substancji, nie będą dobrze tolerować zimowania i nie dadzą gwałtownego i długiego kwitnienia. Kwiaty karmione są 6-7 razy w ciągu jednego sezonu.

Jak widać, pielęgnacja róż okrywowych jest dość prosta, więc nawet początkujący może sobie z nimi poradzić. Jeśli nie zapomnisz zadbać o roślinę, możesz regularnie cieszyć się szerokim dywanem o barwnych lub delikatnych kolorach bogato kwitnących róż.

Lądowanie

Główna różnica przy sadzeniu róż okrywowych polega na tym, że należy przygotować cały obszar ziemi, który pokryje, gdy rośnie. To terytorium jest rozkopywane, chwasty usuwane i mulczowane. Potraktuj herbicydem, takim jak Roundup, ale nie jest to konieczne.

Nadaje się do ściółki:

• czarna włóknina;
• kompost;
• trociny;
• suszona skoszona trawa;
• ozdobne frytki.

Ściółkowanie jest konieczne, ponieważ po przerostach bardzo trudno jest usunąć chwasty. A jeśli tak się nie stanie, ogród różany straci swoją atrakcyjność. Kiedy krzew wejdzie w życie, gęste liście i obfite kwiaty zahamują wzrost chwastów. Wtedy ściółkowanie straci na znaczeniu.

Róże kochają słońce, ale nie palą.W przeciwnym razie delikatne płatki stracą swoją jasność. Dlatego sadzi się je w południowo-wschodniej lub południowo-zachodniej części ogrodu.

Aby zapobiec nagrzewaniu się korzeni przez deszcze, sadzi się je na wzniesieniach. Jeśli sadzi się kilka roślin, odległość między nimi zależy od wybranej odmiany. Może wynosić od pół metra do trzech metrów.

Szerokość i długość dołu do sadzenia wynosi 50 cm, a głębokość zależy od wielkości korzeni. Czas sadzenia dobiera się w zależności od warunków klimatycznych. W centralnej Rosji odbywa się to zwykle wiosną.

Sadzonki są dokładnie badane przed sadzeniem. Odnawia się nacięcia korzeni, usuwa uszkodzone, zbyt długo skraca się do 30 cm i zanurza w wodzie na jeden dzień. Jeśli sadzenie odbywa się wiosną, pędy są cięte na dwa lub cztery pąki.

Aby zapewnić lepsze przetrwanie rośliny, przed sadzeniem korzenie zanurza się w zacierze z gliny i obornika. Na dnie dołu do sadzenia wylewa się kopiec z mieszaniny próchnicy i gleby darniowej. Położyli na nim krzak, wyprostowali korzenie, posypali ziemią. Miejsce szczepienia pogłębia się o 5 cm Wokół krzewu wykonuje się gliniany wałek, aby woda nie rozprzestrzeniała się podczas podlewania. Następnie obficie wylewa się wodę i ściółkuje kompostem, torfem, trocinami.

Przygotowanie do lądowania

Planowane miejsce lądowania należy najpierw odkopać. Podczas kopania ważne jest również, aby usunąć korzenie chwastów z ziemi. Po zabiegu gleba jest spulchniana odpowiednim narzędziem. Konieczne jest przygotowanie całego proponowanego obszaru, na którym będą rosły kwiaty. Róże okrywowe rosną wystarczająco szybko, więc już wkrótce całe terytorium zarośnie krzakiem.

Aby zasadzić korzeń, musisz wykopać dziurę głęboką na pół metra i szeroką. Odległość między krzakami powinna wynosić od trzydziestu centymetrów do metra. Nie martw się, jeśli istniejący korzeń krzewu jest mały i kruchy, wkrótce wyrośnie i będzie mógł pokazać całą swoją siłę.

Jesienna pielęgnacja, schronienie na zimę

W przypadku róż okrywowych jesienią pielęgnacja praktycznie nie jest potrzebna, ale ważne jest terminowe przeprowadzanie przycinania sanitarnego. Większość odmian jest bardzo odporna na mróz i może normalnie zimować pod śniegiem. Ale jeśli zimy są mroźne i bezśnieżne, lepiej grać bezpiecznie i zakrywać krzaki. Jesienią, gdy robi się wystarczająco zimno, róże posypuje się gałązkami świerku sosnowego. Wcześniej połóż długie łodygi na ziemi. Wiosną należy zdjąć osłonę po ustąpieniu mrozów, aby nie dopuścić do wysychania i gnicia rośliny.

Przygotowanie róż do zimowania

Róża okrywowa jesienią nie wymaga specjalnej pielęgnacji, wystarczy ją częściowo oczyścić. Ten rodzaj róży doskonale toleruje zimno. Oczywiście, jeśli zima jest bezśnieżna i ostra, krzew można przykryć gałęziami drzew iglastych. Po pierwsze, ta opcja zaizoluje system korzeniowy przed mrozem, a po drugie gryzonie nie będą w stanie uszkodzić kwiatu. Jeśli łodygi róży urosły i nie chcesz ich skracać, lepiej położyć kiełki na powierzchni na okres zimowy. Schronienie dla róż powinno być zrobione wraz z nadejściem pierwszej chłodnej pogody i oczyszczone, gdy się nagrzeje. Jeśli schronienie nie zostanie usunięte na czas wiosną, może to doprowadzić do gnicia systemu korzeniowego i łodygi.

Recenzje kwiaciarni

Mysz

Rośliny okrywowe Witam. Niczego nie zakrywam, hibernuje pod ogromną zaspą. Wiosną ścinam włosy, które są poczerniałe, stęchłe od czapki śnieżnej, a czasem są krótkie! ale szybko się regeneruje.

Marussia

Oczywiście wybrałbym Palmengarten. Bez cienia wątpliwości! Przede wszystkim ze względu na to, że jej kształt krzewu jest znacznie bardziej harmonijny. Oczywiście trochę go zawiązuję, ale z umiarem.

Funkcje

Najlepsze róże dla regionu moskiewskiego muszą spełniać specjalne wymagania, a mianowicie być mrozoodporne, ponieważ klimat w tym regionie nie cieszy się ciepłem. Wiosna przychodzi późno, a zima wcześnie, więc kwiaty muszą mieć czas na zebranie liści, kwiatostanów. Równie ważne jest rozważenie, w jaki sposób roślina przetrwa silne mrozy. Większość róż uprawianych w południowych regionach kraju nie byłaby w stanie przetrwać zimy lub musiałyby zostać dodatkowo przykryte, w przeciwnym razie krzewy po prostu by umarły.

Podczas sadzenia preferowana jest wytrzymałość rośliny. Po wielu badaniach stwierdzono, że odmiany kanadyjskie i angielskie bez pokrycia najlepiej nadają się do regionu moskiewskiego.

Różnice w stosunku do innych róż

Charakterystyczne cechy tej grupy róż:

• szybko rosnące pędy;
• silnie rozgałęzione krzewy;
• obfite, długie kwitnienie;
• dobra odporność, odporność na niskie temperatury, choroby grzybowe i szkodniki;
• nie ma potrzeby ostrożnego przycinania.

Wysokość waha się od 20 cm do 2 metrów. Różnorodność wszystkich tych właściwości sprawia, że ​​wyglądają jak róże miniaturowe, peelingujące, pnące. Trudno je nawet sklasyfikować. Ta sama odmiana jest zapisywana w różnych grupach w katalogach różnych firm. Tak więc odmiana Bonika 82 zaliczana jest do grupy okrywowej oraz do mini-krzewów. Odmiana Sommerwind jest jednocześnie uważana za różę okrywową i floribundę.

W niektórych kwestiach związanych z kształtowaniem krajobrazu witryny są one wymienne. Niektórzy używają róż pnących jako okrywy, rozkładając je na ziemi. Jednak do ogrodnictwa pionowego lepiej jest używać róż pnących, a do ogrodnictwa poziomego - okrywowych.

Odmiany kwiatów

Grupa zwana „okrywą ziemi” obejmuje kilkadziesiąt gatunków. Dlatego wybierając kwiat, musisz porównać cechy gatunków, które lubisz, z warunkami panującymi w regionie.

Zimotrwała

Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli jest odmiana Fairy. Zwarty krzew o opadających pędach. Wysokość rośliny - 60-80 centymetrów. Liście są ciemnozielone, małe, o błyszczącej powierzchni. Odmiana nie boi się zimna, chorób i cieniowania. Zimotrwały gatunek o nazwie Hello. Krzew ma 30-50 centymetrów wysokości. Kwiaty podwójne o średnicy 5-6 centymetrów składają się z 110-120 płatków. Na początku kwitnienia ma kolor ciemnej wiśni.

Odporność na znane choroby

Scarlett to wysoki krzew o podwójnych kwiatach o średnicy 3-4 cm, pomalowany na czerwono. Wysokość waha się od 1 do 1,5 metra. Róża jest bardzo odporna na choroby i dobrze znosi zimę.

Rośliny odmiany Fair Play są duże, rozłożyste: średnica - 2, wysokość - 1 metr. Kwiaty są różowe, półpełne. W jednym kwiatostanie jest ich do 50. Krzew służy do ozdabiania stoków i krawężników.

Najpiękniejszy

Odmiana Swoney zaskakuje pięknem nawet wyrafinowanych hodowców kwiatów. Rozłożysty krzew, gęsto porośnięty białymi rozetami z kwiatów frotte z różową kropką pośrodku. Jedna gałąź zawiera 5-20 kwiatów. Szerokość rośliny wynosi 1,5 metra, wysokość 0,6-0,7. Gatunek charakteryzuje się wysoką odpornością na mączniaka prawdziwego.

Ballerina to najpiękniejszy gatunek w konkursie róż w 2001 roku. Wysokość rośliny - 70-90 cm, szerokość - 120 cm. Kwiaty średnicy 4-5 cm, różowe, z białą kropką pośrodku. Pędzel składa się z 40-50 kwiatów.

Odmiany, opis

W nowoczesnym asortymencie znajduje się wiele odmian róż okrywowych, z których najbardziej znane to: Gold Cover, The Fairy, Alba Maidiland, Besy, Ondela, Nozomi, Snow Carpet (Snow Carpet, Repandia, Max Graf, Mirato, Super Dorothy , Snow Ballet, Candy Rose, Pink Spray, Fairy Fairy Dance, Fieurette, Max Graf, Immensee, Sea Foam, Rote Max Graf, Swany, Scarlet Meidiland, AlbaMeillandecor, AspirinRose, Satina, Palmengarten Frankfurt, MagicMeillandecor, PearlMirato ('PearlMirato') , Rodi (Austriana Rody) Haze, Red Haze, Supreme Cover. Rozważmy kilka z nich bardziej szczegółowo.

Wróżka

Ze Fairey to jedna z najpopularniejszych odmian okrywowych na świecie. Gatunek ten należy do kolekcji Bentall w Anglii i zgodnie z klasyfikacją międzynarodową należy do grupy róż poliantu, ale tutaj, w Rosji, na środkowym pasie, zaliczany jest do grupy okrywowej.

Cudowna roślina o delikatnym ciemnoróżowym kolorze. Chociaż cień utrzymuje się przez długi czas (szczególnie w chłodne dni), ma tendencję do blaknięcia pod jarzmem światła słonecznego do bladego różu lub nawet bieli. Pąki umieszcza się na małych szypułkach po 20-40 szt., Małe, do 4 cm średnicy, frotte (do 50 falistych, takich, które wyginają się do środka płatków), zebrane w pędzle kwiatostanowe.Kwitnienie następuje falami, prawie nieprzerwanie (od czerwca do października) do późnej jesieni, szczególnie obfite wczesnym latem, bujnie i całkowicie pokrywające ziemię.

Krzew Ze Fairey jest mały (do 70 cm), szeroki, rozłożysty, z opadającymi łukowatymi gałęziami, ma małe, ciemnozielone, błyszczące liście. Ma dobry aromat piżmowy lub jabłkowy. Bezpretensjonalny krzew może rosnąć w półcieniu, jest dość odporny na zimno i choroby. Odmiana okrywowa "The Fairy" zdobyła wiele światowych nagród: 1997-2001 - "Najlepsza Róża Polyanthus" na amerykańskich konkursach AARS Rose (USA i Kanada). Stosuje się je do nasadzeń grupowych w ogrodzie różanym, na krawężnikach, jako niski żywopłot, jako drzewo standardowe, do cięcia, rabaty kwiatowe na pierwszym planie, wzdłuż ścieżek, w uprawie kontenerowej.

Taniec wróżek

Najlepsze róże dla regionu moskiewskiego

Uprawianie spektakularnych, bujnie kwitnących róż na przedmieściach wydawało mi się kiedyś zadaniem niemożliwym. Jednak przy odpowiednim doborze odmian łatwo jest stworzyć luksusowy ogród różany, którego zazdroszczą południowcy. Każda grupa róż ma swoje gwiazdy, które zachwycają luksusowym kwitnieniem i stają się godną ozdobą ogrodu.

Róże pnące dla regionu moskiewskiego

Najbardziej stabilną grupą róż dla regionu moskiewskiego jest być może wspinaczka.

• Odmiany przystosowane do klimatu są odporne.
• Kwitnienie jest spektakularne i długotrwałe.
• Róże pnące najłatwiej układać na zimę.

Zarówno wędrowcy, jak i taternicy zawsze leżą pod 30-centymetrowym schronieniem, dzięki czemu dobrze odnajdują się pod śniegiem i dobrze zimują.

New Dawn

Jedną z najbardziej bezpretensjonalnych róż pnących jest odmiana Nowy świt.

• Różni się zwiększoną zimotrwalością i silnym wzrostem pędów. Kiedyś spędziła mroźną zimę z niewielkim śniegiem w moim ogrodzie pod jedną warstwą kartonu. W najmniejszym stopniu nie wpłynęło to na jej zdrowie.
• To jedyna róża, która może rosnąć w cieniu ogrodzenia.
• Czarna plama prawie nie ma na nią wpływu.
• Jedyną wadą są małe kwiatki, które teraz wydają mi się nieco niepozorne.
• Odmiana ma dość długi okres kwitnienia od połowy czerwca. Wyjeżdża na wakacje od końca sierpnia. We wrześniu cieszy się tylko rzadkimi kwiatami.
• Pąki nie znoszą mrozu -2 ° C.

W ogrodzie mam różę Nowy świt rośnie w 2 wariantach:

1. na bagażniku (najkorzystniejsza opcja to 2 metry wysokości bagażnika);
2. jak wspinaczka.

Zdjęcie: Rose New Dawn

Bylina niebieska

Absolutnie stabilną, skuteczną i bezpretensjonalną nowością jest różnorodność Bylina niebieska... Róże mają liliowo - fioletowe kwiatostany w postaci długich pędzli, umieszczonych równolegle do ziemi. Od 2 lat róża całkowicie otacza 2-metrowy łuk w moim ogrodzie pod Moskwą.

• Róża kwitnie dwukrotnie. Co więcej, pierwsza fala kwitnienia jest skromniejsza niż druga.
• Pierwsze kwitnienie przypada na czerwiec, kwiaty znajdują się na pędach zeszłego roku.
• Drugie kwitnienie następuje na nowych pędach, rozpoczyna się w lipcu i trwa do końca sierpnia. Kępy kwiatów są znacznie dłuższe i bardziej bujne niż podczas pierwszego kwitnienia.
• Róża ma miękkie pędy, z przyjemnością układa się je na zimę.
• Pędy mogą się rozwijać. Lepiej jednak na to nie dopuścić, ponieważ jesienią rozwikłanie i usunięcie ich ze wspornika zajmie dużo czasu.

Oprócz liliowego koloru istnieje odmiana z białymi kwiatostanami - Wieloletni rumieniec... Jest również bezpretensjonalny w wychodzeniu, wygląda szczególnie efektownie na ciemnym tle.

Zdjęcie: Rose Perennial Blue

Camelot

Stosunkowo nowa odmiana Camelot nie od razu pokazał się w całej okazałości. Przez pierwsze 2 lata kwitły niepozorne pojedyncze kwiaty, które utrzymywały się tylko przez kilka dni. Okazało się, że róża potrzebuje czasu, aby wejść w życie, jak mówią „urosnąć”.

• Przez 3 lata róża urosła do 2,5 m, dała około 12 pędów. Ich liczba rośnie z każdym rokiem.
• Podczas kwitnienia zaczęła zachowywać się inaczej: pąki rozpuszczają się równomiernie, rozciągając się przez półtora miesiąca.
• Każdy kwiatostan ma 5-7 pąków o jasnoróżowym kolorze z ciekawym cieniowaniem. To prawda, że ​​róża zakwita raz, chociaż katalogi deklarują podwójne kwitnienie.
• Stawia minimum wymagań co do schroniska zimowego, co bardzo mnie cieszy.

Najtrudniej jest układać grube zdrewniałe pędy. Używam ciężkiej drewnianej tarczy jako ładunku, służy ona również jako jedyne schronienie. Podczas zaginania tej róży pnącej, jak każda inna róża pnąca, na zimę należy wygiąć końce pędów, aby utworzyły „łuk”. Jeśli pędy są wygięte z korzenia, nie można uniknąć pęknięcia.

Zdjęcie: róża Camelot

Amadeus

Róża wykazuje również doskonałe właściwości. Amadeus... Jego jasne bordowo - czerwone kwiatostany, zebrane w pędzelek po 5-11 sztuk, są prawdziwą ozdobą tego miejsca. Jedyną trudnością w wyjściu są sztywne pędy, które na zimę należy układać kilkoma krokami, aby nie pękały.

Zdjęcie: róża Amadeus

Flammentanz

Popularna róża Płomień znany ze swojej bezpretensjonalności. Jednak w moim ogrodzie, wręcz przeciwnie, pokazało się to nie z najlepszej strony. Biorąc pod uwagę jej bezpretensjonalność, wyznaczyłem jej miejsce w półcieniu, przy płocie. Jak się okazało, na próżno, ponieważ róża zamarzła w okresie wzrostu i była podatna na czarną plamę.

Uważam, że bezpretensjonalnie może być tylko w idealnych warunkach iw pełnym słońcu. Ale w moim ogrodzie jest niewiele takich wolnych miejsc i są one przeznaczone dla hybrydowych róż herbacianych. Dlatego ze względu na brak miejsca musiałem skorzystać z różnorodności Płomień odrzucać.

Zdjęcie: Rose Flammentanz

Rosarium Uetersen

Uzupełnienie listy róż pnących to różnorodność niezrównanego piękna Rosarium Uetersen, któremu celowo przypisałem miejsce na końcu listy. Na początku zmartwiła mnie: nie dawała wzrostu i bardzo źle zimowała, gałęzie zamarzły o 1/3. Jak się okazało, dostosowanie się róży do klimatu miejsca zajęło trochę czasu. W moim ogrodzie zajęło to około 5 lat. Czas minął, a róża zamieniła się w prawdziwe piękno.

• W tej chwili jest to jedyna róża, która nie ma "nóg". Udaje jej się urosnąć na wysokość i hojnie daje nowe pędy z korzenia.
• Blaskiem kwitnienia nie ma sobie równych w grupie wspinaczkowej.
• Kwiaty frotte, zebrane po 12-15 sztuk w każdym pędzelku, sprawiają, że za każdym razem podziwiam to bogate piękno.
• Nie ma przerw w kwitnieniu.
• Płatki wytrzymują nawet październikowe przymrozki do -5 ° C.

Teraz róża ma 11 lat, jej wysokość wynosi 1,5 m, a co roku staje się coraz wspanialsza.

Zdjęcie: róża Rosarium Uetersen

Hybrydowe róże herbaciane dla regionu moskiewskiego

Postanowiłem nie zakładać od razu grupy hybrydowych róż herbacianych. Przestraszyła ich rozmowa, że ​​odmiany są wyjątkowo niestabilne w klimacie pod Moskwą. Naprawdę chciałem wyhodować prawdziwe kwiaty kielichowe na długich łodygach - rodzaj róż, które są sprzedawane w kwiaciarniach.

Sekret udanej uprawy hybrydowych róż herbacianych w regionie moskiewskim polega na wyborze odpowiedniego hodowcy.

Wyróżniają się największą zimotrwalością i mrozoodpornością róże użytkownika William Cordes (Róże niemieckie W. Kordes) i David Austin (Angielskie róże David Austin). Z tych grup możesz bezpiecznie wybrać dowolne odmiany, wszystkie są wierne zimom pod Moskwą.

Ale od kupowania róż Meilland (Meilland) Lepiej wstrzymaj się. Wszystkie z nich są szczepione na podkładce, która nie jest odporna na nasze warunki. W przypadku, gdy w firmie Majów jakaś odmiana szczególnie zapadła w duszę, możesz poszukać jej u innego pomysłodawcy, na przykład z Cordes, gdzie stado jest bardziej odporne na zimę.

Acapella

W moim ogrodzie 2 odmiany hybrydowych róż herbacianych wykazują szczególną odporność na niekorzystne warunki klimatyczne, jedna z nich to odmiana dwukolorowa Acapella... Wybrałam ją ze względu na kontrastowe kolory: szkarłatne płatki z przodu i biel w środku. Dla mnie ta róża wyrosła powyżej deklarowanej wysokości i osiągnęła 1,5 m. Róża wyróżnia się dwojakim, ciepłą, sprzyjającą jesienią i trzykrotnym kwitnieniem.

Zdjęcie: róża Acapella

Moja dziewczyna

Królewna Śnieżka Moja dziewczyna wygląda imponująco obok odmiany Acapella... Ona również rośnie w ciągu sezonu znacznie wyżej niż zamierzony wzrost. Kwitnie trzykrotnie w odstępach 2 tygodni.Jego spiczaste czubki płatków oddają jej prawdziwą królową wśród grupy herbat hybrydowych.

Zdjęcie: My Girl

Henri Matisse (Henri Matisse) i Claude Monet (Claude Monet)

Róże Henri matisse i Claude Monet z cyklu „Wielcy artyści”. Podobnie jak inne odmiany z serii mają cieniowanie na płatku, są niezwykle bezpretensjonalne, kwitną nieprzerwanie.

Zdjęcie: róża Henri Matisse

Tak się złożyło, że przed rokiem musiałem przeszczepić Claude Monet w samym upale (został zagłuszony przez lilie mieszańców LO) i drastycznie odcięty. Rose nawet nie zauważyła przeszczepu, a jesienią zgromadziła doskonałą masę liści.

Zdjęcie: róża Claude Monet

Fortepian

Kolejny jasny przedstawiciel grupy hybrydowych róż herbacianych Fortepian z głębokim czerwonym odcieniem i bordowym połyskiem płatków.

• Jej kwiaty mają kształt miski, z których każdy jest wypełniony tyloma płatkami, że nie sposób policzyć.
• Róża ma silne pędy do 1 m wysokości i piękne błyszczące liście.
• Przyjemnym momentem jest zdolność róży do zachowania atrakcyjnego wyglądu nawet po długotrwałych deszczach, co jest charakterystyczne dla nielicznych odmian.
• Zimotrwalosc jest doskonała.

Zdjęcie: Rose Piano

Przez 20 lat komunikacji z różami doszedłem do wniosku, że możesz wyhodować dowolne hybrydowe róże herbaciane. Najważniejsze jest, aby zrobić dla nich wspólny ogród różany i nie sadzić 1 sztuki w klombach. Im większa powierzchnia ogrodu różanego, tym więcej jest w nim powietrza, co oznacza, że ​​szanse na udane zimowanie rosną.

Mój ogród różany ma wymiary 9x3 m, pośrodku (gdzie ziemia nie zamarza nawet podczas silnych mrozów) posadziłam hybrydowe róże herbaciane Acapella, Moja dziewczyna i innych.Wzdłuż krawędzi posadziłem grupę floribunda i okrywowa (na przykład, Róża aspiryny), z boków zajął miejsce Claude Monet i Henri matisse... Chociaż należą do grupy herbat hybrydowych, dadzą przewagę runiom pod względem odporności na zimę.

Róże Floribunda dla regionu moskiewskiego

Floribunda są bezpretensjonalne i odporne na zimę. Róże z tej grupy wyróżniają się wielokwiatowym charakterem: na jednym pędzie powstaje kilka kwiatów.

Świętujmy

Grupa floribunda była pod wrażeniem róży Świętujmy - nowość ostatnich lat. W warunkach regionu moskiewskiego kwitnie nieprzerwanie i tak obficie, że nie mam czasu na odcięcie wyblakłych kwiatów. To prawda, że ​​nie trzeba tego robić z nią, po chwili sama je zrzuca.

• Piękno kwitnie od połowy czerwca do połowy września,
• nie rozciąga się
• zachowuje zwarty kształt.

Zdjęcie: Rose Let's Celebrate

Oczy dla Ciebie

Kolejna wyjątkowa róża Oczy dla ciebie naprawdę tak dobre, że niezmiennie przyciąga wzrok. Zdarza się, że jest mylony z piwoniami - kwiat wygląda tak nietypowo.

• Róża jest jedną z pierwszych, które kwitną w ogrodzie różanym już pod koniec maja.
• Kwitnie dwukrotnie, ale drugie kwitnienie jest skromniejsze.
• Kwiaty zbierane są w grona, które kończą każdy pęd, dzięki czemu podczas kwitnienia liście są prawie niewidoczne, jedynie czapki kwiatów.
• U podstawy każdego płatka znajduje się fioletowo-niebieska plama, która zamyka się w szerokim kręgu wokół środka.
• Szczególny urok ma środek kwiatu róży z dużymi puszystymi pręcikami, które kontrastują z tłem fioletowej plamki na płatkach.
• Jak przystało na floribundy, róża jest bezpretensjonalna i odporna na zimę.

Zdjęcie: Rose Eyes for You

Gebruder Grimm

Kolejną spektakularną floribundą jest różnorodnośćGebruder Grimm (Bracia Grimm). Wewnętrzna strona płatków jest pomarańczowa, a zewnętrzna strona jest żółta. Z biegiem czasu róża zmienia kolor na brzoskwiniowy. Jest absolutnie odporny na zimę i bezpretensjonalny, jedyną wadą są lekko słabe pędy, które opadają pod ciężarem kwiatów, więc nie można obejść się bez podpór.

Bordure Abricot

W towarzystwie niej równie znakomita różnorodność prezentuje się świetnie Bordure abricot... Ma podobne cechy, ale mocniejsze łodygi.

Zdjęcie: róża Bordure Abricot

Niebieski dla Ciebie

W grupie jest floribunda i przedstawicielka o intensywnym niebieskim kolorze, tak pożądanym przez wielu ogrodników. Różnorodność Niebieski dla Ciebie ma naprawdę bogaty niebiesko-niebieski odcień. To najlepsza odmiana, jeśli szukasz niebieskiej róży.

• Róża osiąga wysokość około 1 m,
• pędy mocne, wyprostowane,
• pędzle kwiatowe ułożone są w skuwki po 5-7 kolorów.
• Róża ma doskonałą zimotrwalosc,
• nadaje się do różańca w tle i pojedynczych kompozycji.

Zdjęcie: Rose Blue for You

Roses Shrabs dla regionu moskiewskiego

Wśród zarośli jasne Robusta. Niektóre katalogi klasyfikują ją jako odmianę owoców dzikiej róży. Kwitnie przez całe lato, robi sobie przerwę na dwa tygodnie, tworzy puszysty krzew o wysokości do 1-1,5 m.

Na zimę nadal zginam jego gałęzie ciężką drewnianą tarczą i kładę na wierzchu kawałek pokrycia dachowego. Kiedyś próbowałem zostawić ją bez schronienia, jak zalecają niektóre publikacje z peelingiem. Rezultat był katastrofalny: róża musiała zbudować wszystkie gałęzie od zera, w tym roku nie zakwitła.

Od tego czasu zamknąłem wszystkie róże na zimę, a od 10 lat nie było ataków.

Svetlana Samoilova, kwiaciarnia-amator, zbieraczka rzadkich roślin

Zdjęcie: róża Robusta

Róże zimujące bez schronienia

Do uprawy w regionie moskiewskim najbardziej odpowiednie są odmiany odporne na zimę, które można pozostawić odkryte przed początkiem zimy. Nieokrywające odmiany róż są łatwiejsze w uprawie i wymagają mniej konserwacji. Wraz z nadejściem wiosny bezpretensjonalne, odporne na zimę róże kwitną lepiej i tworzą silniejsze rośliny.

Ich kwitnienie jest długie i obfite. Najlepsze róże, zarówno piękne, jak i odporne na zimę, można znaleźć we wszystkich kategoriach, czy to róże Davida Austina, róże okrywowe, róże pnące, róże Cordes itp.

Po posadzeniu, sadzenie i pielęgnacja odmian odpornych na zimę są łatwiejsze niż te, które lekko zamarzają bez schronienia. Róże krzewiaste nie są wysokie, nawet róże parkowe lub krzewy są od nich wyższe. Róże pnące o stałym kwitnieniu są preferowane, gdy są uprawiane w regionie moskiewskim. Róże okrywowe dobrze nadają się do różnych obszarów regionu moskiewskiego.

Pochodzenie runa leśnego

Przodek runa można nazwać rośliną "Rosa Rugosa", pomarszczoną. Ojczyzną tej rośliny jest Japonia, jest szeroko rozpowszechniona w Korei i Chinach. W latach 20-30 XX wieku, w wyniku skrzyżowania odmiany "Rosa Rugosa" i innych odmian, pojawiły się pierwsze odmiany - "Max Graf" i "Fairy", które można zobaczyć na zdjęciu i dopiero w w latach 60., kiedy wyhodowali inną odmianę, która stała się nie mniej popularna, to Nozomi.

Róże „Wróżka”

W przyszłości selekcja przebiegała bardziej dynamicznie, teraz asortyment odmian liczy już kilkadziesiąt. Pod uwagę brane są jedne z najpiękniejszych i najlepszych odmian: „Mirato”, „Diamant”, „Hello”, „Kent”.

Obecnie zidentyfikowano pięć podgrup odmian okrywowych:

• niskie z długimi pędami;
• niski z pełzającymi pędami;
• niskie silnie rozgałęzione;
• szerokie z płynącymi pędami przypominającymi bicze;
• szeroko wyprostowany.

Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Róże okrywowe zostały wyhodowane, aby pokryć duży obszar liściastymi i obficie kwitnącymi pędami, dając wrażenie różowego dywanu. Ale natura ich wzrostu może być inna. Definiuje zastosowanie tej grupy róż w projektowaniu krajobrazu.

Czasami wysoko rozwijające się gatunki są używane jako gatunki pnące, kierując ich wzrost w górę. Stają się ozdobą pergoli, altan, żywopłotów. Odmiany wolno pełzające maskują wady terenu, ozdabiają zbocza. Z ich pomocą można zatrzymać erozję gleby. Wzmocnią glebę na zboczu i zapobiegną jej wymywaniu podczas opadów.

Róże okrywowe ozdobią każdy mixborder jednorocznymi i wieloletnimi kwiatami oraz wiecznie zielonymi krzewami. Roślinne obramowania z różami podkreślają ścieżki ogrodowe. Przy pomocy wysokich odmian dokonują podziału ogrodu na strefy, tworzą bujne, jaskrawo kwitnące żywopłoty.

Wiszące pędy niektórych odmian ozdobią łuki i ogrodzenia. Są uprawiane w wazonach i pojemnikach, które są następnie mobilnie przenoszone w wybrane miejsce. Ta grupa róż jest niezbędna do budowy ogrodów skalnych, skalniaków, ogrodów skalnych.

Charakterystyczne cechy rośliny

Róże okrywowe to roślina pełzająca z rozłożystą koroną. Dzięki tej funkcji kultura ta jest w stanie uformować na miejscu gruby dywan pięknych kwiatów o różnych kolorach. W odniesieniu do grupy róż okrywowych stosuje się kilka gradacji, w tym:

• karzeł - wysokość krzewu - do 45 centymetrów, szerokość - 1,5 metra;
• niskie pełzanie - odpowiednio do 50 centymetrów i ponad 1,5 metra;
• niewymiarowe opadanie - do 0,4-0,6 metra i 1,5 metra;
• wysokie opadające - ponad 90 centymetrów i 1,5 metra.

Pierwsze dwie odmiany róż przez kilka lat po posadzeniu tworzą gęsty dywan utworzony z wielu ukorzenionych pędów. Dzięki tej funkcji kultura jest w stanie ukryć wady witryny.

Jeśli odpowiednio zadbasz o roślinę, to co roku na krzakach będą pojawiać się kwiaty o średnicy 1-10 centymetrów (w zależności od odmiany). Wybierając róże okrywowe, należy wziąć pod uwagę specyfikę wzrostu krzewu. Niektóre odmiany wyróżniają się pędami, które w miarę rozwoju wyginają się w łuk.

Przycinanie

Eksperci zalecają, aby nie przycinać róż okrywowych, aby nie zakłócać ich naturalnego piękna. One same się formują. Najważniejsze jest, aby sadzić je w takiej odległości, aby nie przeszkadzały sobie nawzajem podczas wzrostu. A w przypadku dziewcząt z pierwszego roku przyciąć końce pędów, lekko je przycinając.

Ale nadal konieczne jest usuwanie zamrożonych, złamanych, chorych gałęzi. Ta praca jest nieprzyjemna. Są kłujące. Niektórzy, ciągnąc połamane gałęzie, zakładali rękawice spawacza. Chociaż są szorstkie, nie przebijają cierniami.

Co 5-6 lat krzew odmładza się. Aby to zrobić, należy go mocno odciąć, pozostawiając 3-4 pąki na pędach.

Przycinanie róż okrywowych w ogrodzie

Jak przycinać róże okrywowe

Uprawa róż okrywowych wymaga przycinania. W pierwszych latach pędy rośliny ścinane są wiosną w celu pobudzenia wzrostu i krzewienia. W kolejnych latach wiosną przeprowadza się sanitarne cięcie róż: usuwa się słabe, zmrożone, uszkodzone pędy, a także nie opadłe liście. Gałązka jest odcinana pół centymetra nad pączkiem pod kątem czterdziestu pięciu stopni.

Plasterki są przetwarzane lakierem ogrodowym. Jak często należy przycinać róże? Odmładzanie krzewu odbywa się co pięć lat, wszystkie gałęzie są odcinane, nad ziemią pozostaje tylko 20 cm.