Uprawa selera przez sadzonki: zasady sadzenia i pielęgnacji

W ogrodzie i ogrodzie zawsze można znaleźć zielenie: pietruszkę, koperek, sałatę. Rośliny są bezpretensjonalne w pielęgnacji, nie wymagają specjalnych kosztów podczas uprawy. Ale jest jeszcze jedna zielona uprawa - seler. Jego dobroczynne właściwości znane są od czasów starożytnej Grecji.

Według mitycznych podań roślina przyczyniła się do uwydatnienia piękna i młodości samej Afrodyty. Uprawa kultury rozpoczyna się na długo przed nadejściem ciepłych dni. Powód: Sadzonki selera rosną przez długi czas. Cały okres dojrzewania trwa do 150-160 dni.

Zalety metody sadzonkowej

Zalet stosowania selera jest wiele, ale w ogóle nie jest powiedziane, kiedy lepiej jest sadzić w ziemi, którą metodę wybrać. Doświadczeni rolnicy twierdzą, że seler zachwyci właściciela swoim smakiem, dużą ilością witamin, jeśli weźmiemy pod uwagę cechy gatunkowe, czas siewu.

Ponieważ roślina uwielbia dużo ciepła i światła, a czas wzrostu jest długi (prawie 3 miesiące), najlepszą opcją jest sadzenie sadzonek.

Pomimo tego, że odporność na ekstremalne temperatury (łagodne mrozy) jest jedną z pozytywnych cech uprawy warzyw, lepiej jest chronić roślinę przed takim stresem. Tylko odmiana o czerwonych kwiatach może wytrzymać mrozy na ziemi do -5 stopni.

Zaletą uprawy sadzonek selera jest możliwość uzyskania dobrych zbiorów w klimacie umiarkowanym. Ale w regionach północnych można uzyskać pożądany rezultat tylko w szklarni.

Do pozytywnych aspektów należą również:

• możliwość usuwania chorych, słabo rozwijających się pędów;
• wstępnie leczyć złożonymi środkami w celu zwiększenia wzrostu, poprawy odporności;
• chronić przed zamarzaniem;
• zapewniają ochronę przed szkodnikami, które wiosną budzą się głodne. Dlatego jedzą wszystko, co stanie im na drodze.

Potrzebuję wiedzieć! Wybierając miejsce do stałego sadzenia selera, rolnik musi pamiętać: najgroźniejszym wrogiem kultury jest muszka selerowa. Jeśli zasadzisz w pobliżu pasternaku, liczba szkodników wzrośnie. Dlatego taka okolica jest natychmiast wykluczana.

Przygotowanie gleby na miejscu

Aby uzyskać bogate zbiory selera, musisz przygotować glebę do jej uprawy. Kultura warzywna nie zakorzenia się dobrze w kwaśnych i słabo osuszonych glebach. W tym celu musisz podnieść głęboką, bogatą w próchnicę gliniastą glebę. Roślinę zaleca się sadzić na terenach obficie nawożonych podczas uprawy poprzednich upraw - papryki, ogórków, pomidorów. Miejsce na seler powinno być otwarte i dobrze oświetlone słońcem.

Najbardziej produktywne nasiona pomidorów selekcji syberyjskiej

Na słabe gleby stosuje się zgniły obornik lub kompost. Nawóz pozytywnie wpływa na tworzenie się korzeni. Mieszanki zawierające fosfor przyspieszą dojrzewanie i poprawią jakość plonów. Nawozy potasowe przyczyniają się do kumulacji cukru i skrobi w roślinie, a także zwiększają jej mrozoodporność. Brakujący seler wapniowy i magnezowy zostanie uzupełniony z ziemi, jeśli wapnowanie zostanie przeprowadzone przed zimą. Na 1 m 2 stosuje się 7-8 kg zgniłego obornika (lub kompostu), 4-5 g azotu, 10 g fosforu i 5 g nawozów potasowych.

Kiedy sadzić sadzonki selera

Przed obliczeniem czasu siewu sadzonek selera konieczne jest wyjaśnienie odmiany rośliny.Istnieją trzy odmiany kultury:

• petiolate;
• arkusz;
• korzeń.

Nazwa wskazuje na część rośliny, która nadaje się do spożycia. Okres dojrzewania każdego gatunku jest inny i waha się od 85 do 200 dni od momentu siewu.

Ponadto jakość gleby na działce, cechy klimatyczne dodają do tej liczby. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę zalecenia dotyczące kalendarza księżycowego.

Księżycowy kalendarz

Standardowe sadzenie selera dla zdolnych do życia sadzonek to marzec, a dla niektórych odmian luty. Ale lepiej skoordynować korektę daty zgodnie z gwiazdą nocną. Corocznie zmieniają się korzystne dni, co uniemożliwia jednoczesne prowadzenie prac.

Dokładne informacje na temat siewu selera i innych upraw są wyświetlane zgodnie z kalendarzem księżycowym. Taką wskazówkę można kupić w kiosku, sklepie z materiałami rolniczymi.

Zgodnie z zaleceniami producentów w zależności od odmiany

Początkującym ogrodnikom trudno jest poprawnie obliczyć czas. Wiele rad udzielanych przez letnich mieszkańców okolicy wprowadza jeszcze więcej zamieszania. Jeśli dokładnie przestudiujesz opakowanie z materiałem siewnym, możesz zobaczyć zalecenia producentów. To twoja najlepsza rada.

Daty lądowania

Kiedy wysiewać sadzonki selera? Wysiew nasion rozpoczyna się 60-80 dni przed przeniesieniem sadzonek na stałe miejsce... Optymalne daty są wybierane zgodnie z kalendarzem księżycowym.

Terminy siewu selera korzeniowego w 2020 roku:

• w styczniu: 1, 5-9, 11, 27-29;
• w lutym: 10-15, 17-20, 24 i 25;
• w marcu: 3-6, 17, 18, 22, 27-30;
• w kwietniu: 5-7, 10-14, 18, 19, 23, 25-29;
• w maju: 2-6, 15-17, 24-26, 30 i 31;
• w czerwcu: 1-4, 6-8, 12, 13, 22, 23, 26-30;
• w lipcu: 1-5, 9, 10, 14, 15, 23-31;
• w sierpniu: 1, 2, 5-7, 10-16, 21-26, 28 i 29;
• we wrześniu: 3, 6-13, 18-25, 30-31;
• w październiku: 4-10, 13, 14, 17-23, 26, 27 i 31;
• w listopadzie: 1-6, 10-13, 16-19, 22-24, 27-30;
• w grudniu: 2-4, 15-21, 25-31.

Terminy siewu selera ogonkowego i selera liściowego w 2020 roku:

• w styczniu: 1, 5-9, 11, 27-29;
• w lutym: 10-15, 17-20, 24 i 25;
• w marcu: 3-6, 17, 18, 22, 27-30;
• w kwietniu: 5-7, 10-14, 18, 19, 23, 25-29;
• w maju: 2-6, 15-17, 24-26, 30 i 31;
• w czerwcu: 1-4, 6-8, 12, 13, 22, 23,26-30;
• w lipcu: 1-5, 9, 10, 14, 15, 23-31;
• w sierpniu: 1, 2, 5-7, 10-16, 21-26, 28 i 29;
• we wrześniu: 3, 6-13, 18-25, 30-31;
• w październiku: 4-10, 13, 14, 17-23, 26, 27 i 31;
• w listopadzie: 1-6, 10-13, 16-19, 22-24, 27-30;
• w grudniu: 2-4, 15-21, 25-31.

Fazy ​​księżyca wpływają na wzrost roślin: zielenie aktywnie rozwijają się na rosnącym księżycu, korzenie - na słabnącym.

Biorąc pod uwagę różnorodność stref klimatycznych naszego kraju, w kwestii siewu selera na sadzonki lepiej skupić się na warunkach pogodowych w regionach.

Ciekawe w temacie:

Uprawa selera liściowego na zewnątrz

Przewodnik po uprawie selera łodygowego

Po co uprawiać seler jabłkowy

Seler korzeniowy ma długi okres dojrzewaniadlatego wysiew nasion przeprowadza się 60–80 dni przed przesadzeniem. Na północy kraju prace siewne rozpoczynają się pod koniec stycznia, a kończą w połowie lutego.

W regionach środkowego pasa siew odbywa się przez cały luty. Na południu optymalnym okresem siewu jest druga dekada lutego - pierwsza dekada marca.

Terminy siewu selera łodygowego:

• na południu - ostatnia dekada marca - pierwsza dekada kwietnia;
• w regionach środkowego pasa - przez cały marzec;
• na północy prace siewne kończą się do 10 marca.

Wysiew selera liściowego na sadzonki w regionach północnych racjonalnie produkować w drugiej dekadzie marca. Mieszkańcy środkowego pasa nie muszą obawiać się mrozów wczesnym latem, więc siew nasion rozpoczyna się na początku kwietnia.

Technologia siewu nasion

Przed wysianiem nasion selera rolnik musi się przygotować. Praca jest wykonywana z materiałem siewnym, przygotowywany jest pojemnik i gleba. Aby sadzonki były mocne, z dobrze rozwiniętym układem odpornościowym, należy wyraźnie przestrzegać zaleceń techniki rolniczej.

Wybór gleby i pojemności

Podłoże dla selera jest wybrane żyzne, luźne. W sprzedaży dostępna jest mieszanka gleby specjalnie do uprawy sadzonek. Możesz samodzielnie wykonać podłoże, które działa dla selera.

Składniki są wstępnie wytrawione słabym roztworem manganu i smażone w piekarniku. Do mieszanki gleby będziesz potrzebować:

• torf (3 części);
• ziemia sodowa (część 1);
• gruby piasek (1 część).

Dla lepszej wymiany powietrza do 10 litrów podłoża dodaje się popiół drzewny (200 g lub 1 szklankę).

Lepiej jest używać specjalnych pojemników do sadzonek: doniczek i tabletek torfowych, kaset, pojemników plastikowych. Doświadczeni ogrodnicy często używają improwizowanych materiałów: naczyń jednorazowych, grubych worków z produktów mlecznych.

Przygotowanie nasion

Wymagane jest obowiązkowe przetwarzanie. Wynika to z obecności dużej ilości olejów w rozsadniku. Moczenie pomaga zmniejszyć koncentrację, przejść przez proces obrzęku, szybciej dziobać.

Rozwiązanie służące poprawie jakości nasion i neutralizacji jest inne. W ten sposób przeprowadza się początkowo bąbelkowanie: zanurzanie w wodzie nasyconej tlenem. Wytrzymaj co najmniej 24 godziny. Następnie jest wysyłany do roztworu manganu do wytrawiania. Tutaj seler pozostawia się na 45-60 minut.

Zasady uprawy w różnych regionach

W artykule przedstawiono podstawowe warunki uprawy i pielęgnacji selera korzeniowego w rejonach centralnych, w tym w rejonie Moskwy. Uprawa selera korzeniowego w regionie Leningradu będzie się różnić jedynie wyborem odmian wcześnie dojrzewających i późniejszymi terminami sadzenia sadzonek w otwartym terenie.

Na Syberię i Ural wybiera się odmiany o okresach dojrzewania nie dłuższych niż pięć miesięcy, które mają właściwości odporne na zimno i suszę. Warto zauważyć, że sadzonki boją się zimna, a uformowane korzenie, pokryte potężną rozetą liściową, dobrze znoszą pierwsze przymrozki.

Pielęgnacja sadzonek

Po pojawieniu się zielonych pędów seler przenosi się w oświetlone miejsce, gdzie powinno być ciepło, nie powinno być przeciągów. Materiał okrywowy nie jest usuwany, dopóki nie pojawią się trzy pełnoprawne liście.

Konieczne będą procedury wzmocnienia sadzonek selera: terminowe podlewanie, utrzymywanie warunków temperaturowych, dobre oświetlenie, zbieranie i utwardzanie.

Oświetlenie, temperatura, wilgotność

Nasiona selera sadzi się wcześnie (luty - marzec), więc młoda roślina potrzebuje oświetlenia do 12-14 godzin dziennie. Pierwszy tydzień - całodobowe oświetlenie.

Reżim temperaturowy utrzymuje się w granicach 25-26 stopni. W tym samym czasie podlewa się młody seler, biorąc pod uwagę utrzymanie wilgoci.

Podlewanie i karmienie

Ziemia nie powinna wyschnąć. Bezpośrednie podlewanie jest wykluczone. Użyj butelki z rozpylaczem lub metody kroplówki. Nasiąkająca wodą, stojąca woda przyczynia się do pojawienia się czarnej nogi i innych chorób grzybiczych.

Nie zaleca się karmienia selera przed sadzeniem na otwartej przestrzeni. Pierwsze karmienie jest możliwe po zerwaniu (nie wcześniej niż 14-21 dni).

Choroby i szkodniki

Nawet w domu istnieje możliwość uszkodzenia selera. Dzieje się tak z następujących powodów:

1. Zaniedbanie dezynfekcji. Musisz zdezynfekować glebę, drenaż, doniczki, materiał do sadzenia i narzędzia do spulchniania. Utrzymują się na nich infekcje.
2. Niebezpieczna okolica. Choroby i szkodniki często dostają się na seler z pobliskich roślin domowych.
3. Przeciągi lub brak wentylacji. Osłabia to odporność rośliny i zwiększa prawdopodobieństwo infekcji.
4. Naruszenie zasad podlewania. Zarówno gleba sucha, jak i podmokła stanowią idealne środowisko dla rozwoju infekcji.
5. Kiepska gleba. Brak opatrunku pogłównego prowadzi do zubożenia gleby w doniczce i obniżenia odporności rośliny.

W domu seler jest zwykle atakowany przez choroby grzybowe. Obejmują one:

• mączniak;
• biała zgnilizna;
• Septoria;
• cerkosporoza.

Zapobieganie chorobom definiuje się jako unikanie czynników, które je wywołują. Jeśli rośliny są chore, nie ma sensu walczyć z infekcjami. Chemikalia lecznicze przenikają do zieleni, czyniąc je niebezpiecznymi dla zdrowia.

W mieszkaniu nie ma wielu szkodników, które mogą zarazić seler.Zwykle roślina jest atakowana przez przędziorków lub wciornastków. W walce ze szkodnikami pomoże roztwór mydła (1 sztuka mydła do prania na wiadro wody) lub wywar z gorzkich ziół (piołun, mniszek lekarski, krwawnik pospolity). Preparaty służą do opryskiwania roślin.

Nie zawsze zły wygląd roślin wskazuje na chorobę. Jeśli seler wygląda ospale, jego liście żółkną i poplamione, przyczyn należy szukać w następujących czynnikach:

1. Naruszenie zasad podlewania. Problem pojawia się, gdy brakuje i nadmiaru płynu. Jeśli gleba rośliny z oznakami więdnięcia jest wilgotna, należy przerwać podlewanie, aż całkowicie wyschnie.
2. Warcaby. Aby uratować roślinę, która umiera z powodu przeciągów, przenosi się ją w ciepłe miejsce i karmi.
3. Brak składników odżywczych. W przypadku braku górnego opatrunku gleba staje się gorsza po miesiącu.

Kiedy sadzić sadzonki w otwartym terenie

Gleba dla selera jest przygotowywana przed zimowym mrozem: nawożona, poluzowana, wybiera się resztki resztek roślinnych. Wiosną 2-3 tygodnie przed sadzeniem sadzonek selera powtórzyć czynności.

Przeszczep planowany jest 80 dni po wysianiu nasion. Przed przystąpieniem do pracy należy upewnić się, że:

• nie oczekuje się mrozu;
• gleba jest gotowa (nawożona). Kwasowość gleby nie przekracza 5-7 pH;
• promienie słoneczne będą oświetlać sadzonki przez ponad 8 godzin;
• brak przeciągów, wysoka wilgotność.

Sadzonki selera można przesadzać wcześnie rano lub wieczorem. W pobliżu rośliny nie powinno być kapusty, cebuli, ogórków, kopru, pietruszki ani marchwi.

Zbiór i przechowywanie

Metoda zbioru zależy od metody uprawy... Lista zawiera trzy opcje:

1. W przypadku uprawy z rośliny okopowej zbiór zbiera się 3 tygodnie po posadzeniu. Odetnij wszystkie zielenie.
2. W przypadku wyhodowania z łodygi, pierwszy plon zbiera się 4 tygodnie po posadzeniu. Pozostają młode pędy, pojawią się z nich nowe zielenie.
3. Posiew. W tym przypadku pierwszy plon zbiera się 2 miesiące po posadzeniu. Jednocześnie od każdej rośliny odcina się część zieleni. Pozwoli to na rozwój nowych oddziałów.

W razie potrzeby najlepiej zbierać zielenie. Jeśli pokrojony seler pozostaje nieużywany, nie jest przechowywany w lodówce, ale w szklance wody o temperaturze pokojowej.

Niuanse uprawy selera w łóżkach

Samo przesadzenie rośliny, podlewanie i spulchnianie nie wystarcza do normalnego rozwoju kultury. Należy pamiętać o wprowadzeniu mieszanek nawozowych, zapewniających ochronę przed szkodnikami, chorobami grzybiczymi.

Nawadnianie

Seler to roślina, która uwielbia wilgoć oraz dużo światła słonecznego i ciepła. Równowagę można osiągnąć tylko przez nawadnianie. Nie zaleca się bezpośredniego podlewania, ponieważ przyczynia się to do rozpadu systemu korzeniowego.

Nawóz

W okresie wegetacji wystarczy 2 nawozy azotowe: po zerwaniu i przesadzeniu. Dodatkowo raz na trzy tygodnie stosuje się Agrolife lub raz w tygodniu Growth. Rozcieńczyć roztwór ściśle według instrukcji.

Ochrona przed chorobami i owadami

Seler jest podatny na choroby, takie jak rdza, biała plama, cerkosporoza i infekcje grzybicze. Chorobom można zapobiegać za pomocą środków chemicznych lub tradycyjnych metod walki.

Zaleca się zmniejszenie uszkodzeń rośliny przez szkodniki:

• ciągłe zbieranie chwastów;
• sadzić rośliny zielonego nawozu;
• przeprowadzić przetwarzanie z musztardą, pyłem tytoniowym.

Odmiany selera i popularne odmiany

Seler jest klasyfikowany na podstawie tego, jaka część rośliny jest spożywana. Ale to w żaden sposób nie wpływa na korzyści. W związku z tym ogrodnik wybiera określoną odmianę, koncentrując się na własnych preferencjach. Każdy seler jest bogaty w potas, wapń i magnez, olejki eteryczne, niezbędne aminokwasy, witaminy B i C. Pomaga normalizować ciśnienie krwi i gospodarkę wodno-solną, oczyszcza organizm z toksyn i toksyn. Przy regularnym spożywaniu poprawia się koloryt skóry, kondycja paznokci i włosów, zmniejsza się podatność na czynniki stresogenne, zanika niepokój i niepokój bezprzyczynowy. To także skuteczna profilaktyka problemów kostno-stawowych. Ale pomimo wszystkich możliwych korzyści, seler nie jest zalecany w przypadku chorób nerek, szczególnie w przypadku kamicy moczowej. Potas wywołuje zatrzymywanie płynów w organizmie i może zaburzać stan kamieni, co najczęściej skutkuje hospitalizacją. Kolejnym przeciwwskazaniem jest groźba poronienia w czasie ciąży.

Korzyści zdrowotne wynikające z selera zostały naukowo udowodnione

Seler liściasty

Charakterystyczna jest obecność niezbyt silnych korzeni łodyg, krótkich ogonków i bujnej „czapki” liści. Te ostatnie na zewnątrz bardzo przypominają pietruszkę, ale są nieco większe.

Najpopularniejsze odmiany:

• Lokalny. Długość liścia z ogonkiem ok. 50 cm, ta ostatnia jest wewnątrz pusta. Od 1 m², w zależności od schematu sadzenia, w okresie wegetacji ścinane jest do 3 kg liści. Charakteryzuje się podwyższoną zawartością antocyjanów i witaminy C.
• Samuraj. Odnosi się do odmian średnio dojrzewających. Krawędzie blaszek liściowych są „kręcone”. Ogonki są puste. Zieleń można zbierać 3,5–4 kg / m².
• Delikatny. Odmiana w połowie sezonu. Liście są błyszczące, bardzo pachnące (nawet po wyschnięciu). Krzew rośnie aktywnie na szerokość.
• Zachar. Okres wegetacji wynosi 3–3,5 miesiąca. Krzew niski (do 35 cm), jakby „wzniesiony”. Liście są gładkie, średniej wielkości, nowe szybko rosną po ścięciu. Wydajność - około 3,5 kg / m².
• Wesołość. Odmiana o średnio wczesnym dojrzewaniu (65–70 dni). Krzew jest bardzo mocny, liście wyprostowane, błyszczące. Płytka liściowa jest głęboko wycięta. Dobrze znosi suszę i chłodną pogodę. Liście można ciąć 2-3 razy w sezonie.
• Impruved Green. Rozeta jest rozłożysta, zajmuje sporo miejsca i składa się z 80–110 liści. Ogonki są wydłużone, puste.
• Cartouli. Zieloni mają wyraźny aromat. Liście wyprostowane, rozeta rozłożysta. Cięcie przeprowadza się 3-4 razy w okresie wegetacji. Ogonki są puste, ciemnozielone.
• Żagiel. Jedna z najbardziej niewymagających odmian do pielęgnacji. Różni się wysoką produktywnością. Rozeta liści jest mocna, do połowy uniesiona. Możesz je pokroić 90 dni po wykiełkowaniu.

Galeria zdjęć: najlepsze odmiany selera liściowego

Korzyści zdrowotne wynikające z lokalnego selera wynikają z wysokiej zawartości witaminy C.

Odmiana selera samurajskiego jest łatwa do odróżnienia po pofałdowanych brzegach liści, natomiast seler Zachar jest ceniony za plon i ogólnie bezpretensjonalny charakter.

Seler odmiany Tender ma bardzo pachnące zielenie, zapach utrzymuje się nawet po wyschnięciu

Seler Imruved Green ma potężny wylot, podczas sadzenia konieczne jest przestrzeganie zalecanej odległości między sadzonkami

Vigor to średnio wczesna odmiana selera, dobrze znosząca niekorzystne warunki pogodowe

Liście selera Kartuli są kilkakrotnie cięte w okresie wegetacji

Sail to wczesna i bardzo mało wymagająca odmiana selera

Seler korzeniowy

Warzywa korzeniowe można spożywać na świeżo. Miąższ ma słodkawy smak, pachnie prawie jak pietruszka. Miąższ jest soczysty, śnieżnobiały. Skórka jest wystarczająco cienka, dlatego podczas zbioru należy ostrożnie obchodzić się z bulwami, aby ich nie uszkodzić. Najczęściej bulwa przypomina kształtem skrzyżowanie jabłka z gruszką lub cebulą, ale są też odmiany o wydłużonych korzeniach. W większości przypadków pełne dojrzewanie bulw trwa sześć miesięcy lub dłużej, dlatego nie można uprawiać takiego selera w Rosji we wszystkich regionach.

Najpopularniejsze odmiany:

• Niezwyciężony. Różni się wczesną dojrzałością, dojrzewa w 4,5 miesiąca. Bulwy około 500 g lub nieco większe, skórka jest szaro-biała. Średnia średnica 6–8 cm, dobrze znosi suszę.
• Praski gigant. Jedna z najpopularniejszych odmian zarówno w Rosji, jak i na całym świecie. Bardzo szybko dojrzewa, dojrzewa w 120-130 dni. Masa korzenia - 0,7-0,8 kg. Kształtem przypomina rzepę. Charakterystyczny jest wyraźny aromat. Liści jest niewiele (20–25 sztuk), tworzą małą pęczek.
• Delikatność. Rozłożysta rozeta liści, blaszki liściowe są ciemnozielone. Bulwy są lekko spłaszczone, ważą ok. 500 g. Charakterystyczna jest obecność licznych korzeni przybyszowych.
• Jabłko. Rzadko cierpi na chorobotwórcze grzyby i szkodliwe owady, jest dobrze przechowywany. Krzew niski (40-50 cm), półrozkładalny. Bulwy są okrągłe, lekko spłaszczone, małe (do 0,4 kg). Skóra jest biaława, „porowata”. Należy do odmian wczesnych, korzenie dojrzewają w ciągu 100-160 dni (w zależności od pogody). Miąższ jest słodki. Liście mają intensywny aromat.
• Root Gribovsky. Długość liścia z ogonkiem w ciemnym butelkowym kolorze wynosi ok. 50 cm. Rośliny okopowe są średniej wielkości, ważą 75–140 g. Kształt waha się od prawie kulistego do silnie wydłużonego. Dojrzewają w 4-5 miesięcy. Miąższ jest kremowy lub żółtawy.
• Diament. Bardzo duże bulwy o wadze 1,2–1,5 kg. Miąższ jest śnieżnobiały, praktycznie bez pustek. Jego kolor nie zmienia się nawet podczas długotrwałego przechowywania, cięcia bulwy, obróbki cieplnej. Skóra jest gładka, gładka, korzenie boczne praktycznie nie występują. Może być przechowywany do początku przyszłego lata.
• Kaskada. Prawie okrągłe warzywa korzeniowe dojrzewają przez 5 miesięcy. Średnia waga wynosi około 500 g. Korzenie dodatkowe znajdują się tylko u podstawy bulwy. Rośliny nie tworzą strzały.
• Albin. Bulwy są prawie okrągłe, zbiór zbiera się 115-135 dni po posadzeniu sadzonek. Średnica - 10–12 cm, waga - 300–450 g. Miąższ soczysty, gęsty, skórka sałatkowa blada. Rośliny okopowe są całkowicie ukryte w ziemi.
• Silny mężczyzna. Średnia masa bulw wynosi 0,35–0,45 kg. Ich czas dojrzewania to 5-6 miesięcy. Miąższ kremowy lub jasnobeżowy, aromat bardzo bogaty. Charakteryzuje się bardzo dużą zawartością soli mineralnych. Rozeta wydaje się lekko uniesiona. Korzenie przybyszowe są skoncentrowane u samej podstawy bulwy.
• Anita. Odmiana jest uwielbiana przez ogrodników ze względu na dobrą odporność, niezmiennie wysokie plony i brak strzał. Bulwy dojrzewają w 95-100 dni. Liście są nieliczne, na długich ogonkach. Bulwy ważą 500 g lub nieco mniej, mają kształt prawie regularnej kuli lub elipsy. Miąższ jest śnieżnobiały, nie ciemnieje podczas obróbki cieplnej, zachowuje swój charakterystyczny aromat.
• Egor. Odmiana dojrzewa późno, bulwy potrzebują 180-200 dni do pełnego rozwoju. Rośliny okopowe są średniej wielkości, masa waha się od 200 g do 500 g. Są zanurzone w ziemi około połowy. Kształt jest prawidłowy, okrągły. Skóra jest jednolita, szaro-żółta. Miąższ ma wyraźnie słodki smak. Wydajność - 3–3,5 kg / m².
• Ogromny. Potężna rozeta, liście wyprostowane. Średnia waga rośliny okopowej wynosi 0,65–0,9 kg. Skóra jest kremowa. Odmiana charakteryzuje się obfitymi plonami (do 5 kg / m²) i wspaniałym smakiem warzyw korzeniowych.
• Maksyma. Okres dojrzewania rośliny trwa dłużej niż sześć miesięcy. Korzenie przybyszowe są praktycznie nieobecne. Masa bulwy to około 0,5 kg. Miąższ jest śnieżnobiały lub kremowy. Skóra jest gładka i jędrna. Dzięki temu bulwy zachowują świeżość przez długi czas.
• Iwana Carewicza. Odmiana średnio późna (145-165 dni). Bulwa jest zaokrąglona, ​​skórka beżowo-szara. Średnia waga to 0,25–0,35 kg, ale są też „mistrzowie” ważący do 0,8 kg. Rośliny okopowe są dobrze przechowywane i tolerują transport bez szkody dla siebie.
• Esaul. Bulwy dojrzewają w 145-165 dni. Korzenie są wydłużone, skóra równomiernie szarawa. Waga - 250-350 g, niektóre okazy do 1 kg. Dodatkowe korzenie u podstawy bulwy.
• Alabaster. Roślina dojrzewa w 140-165 dni. Różni się dobrą jakością utrzymania. Waga prawie okrągłej rośliny okopowej wynosi 0,25–0,55 kg. Toleruje mrozy do 4–5 ° C bez szkody dla siebie. Wyjątkowo wrażliwy na suszę.

Galeria zdjęć: odmiany selera korzeniowego

Seler Invictus ma dobrą tolerancję na suszę

Prague Giant to jedna z najpopularniejszych odmian selera na świecie

Rośliny okopowe w selerze Delikatność o nieregularnym kształcie, ale nie wpływa to na walory smakowe i walory smakowe.

Seler jabłoniowy rzadko cierpi na choroby i szkodniki.

Seler korzeniowy Gribowski - osiągnięcie rosyjskich hodowców

Seler Diamant w pełni uzasadnia nazwę ze względu na wiele niewątpliwych zalet.

Kaskada selera w zasadzie nie tworzy strzały. Bulwa selera albinowego jest całkowicie schowana w glebie, jeśli jakakolwiek jej część pojawi się na powierzchni, skórka szybko zmienia kolor na zielony

Wysoka zawartość soli mineralnych sprawia, że ​​Seler Strong jest bardzo korzystny dla zdrowia.

Anita to jedna z najwcześniej dojrzewających odmian selera

Seler Egor jest ceniony przez ogrodników za niewymagającą pielęgnację i smak, ale długi okres wegetacji nie pozwala na jego uprawę w całej Rosji.

Seler Giant - odmiana o wysokiej wydajności

Seler Maxim prawie nie ma korzeni bocznych

Seler Ivan Carewicz można przechowywać przez bardzo długi czas

Esaul to popularna średnio dojrzewająca odmiana selera

Alabaster selerowy jest mrozoodporny, ale nie toleruje suszy

Seler Petiolate

Nie tworzy bulwy, charakteryzuje się obecnością rozwiniętego systemu korzeni włóknistych. Grube, soczyste ogonki są spożywane na surowo.

Najczęściej na działkach ogrodowych występują odmiany:

• Złote pióro. Rośliny rosnące, wzniesione, do 60 cm wys. Ogonki limonkowe, lekko pofałdowane. W miarę dojrzewania ich kolor zmienia się na złocistożółty (odmiany te nazywane są samowybielającymi). Z jednego krzewu uzyskuje się do 2 kg plonu.
• Pascal the Giant. Sadzi się go zarówno w łóżkach, jak iw szklarniach, siedliskach. Okres wegetacyjny trwa 12-14 tygodni. Ogonki sałatkowe, lekko zakrzywione, soczyste, bez goryczy, o charakterystycznym aromacie. Na każdym krzaku jest ich 16–20. Roślina nieduża - 25–35 cm, waga rozety 0,4–0,5 kg. Wybielanie występuje tylko wtedy, gdy zapewniasz ochronę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Odmiana ma dobrą odporność na zimno.
• Malachit. Ogonki można ciąć 4 miesiące po wykiełkowaniu. Są bardzo gęste, mięsiste, lekko zakrzywione, z ciemnozieloną skórką. Średnia waga rozety to 1–1,2 kg, długość ogonka 30–35 cm.
• Utah. Rozeta jest mocna, rozłożysta, do wysokości 0,75 m. Każda ma 16–20 liści. Ogonki są biało-zielone, do 2 cm grubości, plon z krzewu do 4 kg.
• Tango. Odmiana ma średni okres dojrzewania (160-180 dni). Pędy są równe, gładkie, długie, niebieskawe lub niebieskawe. Liście są średniej wielkości, bladozielone. Miąższ ma wyraźny aromat. Długo nie traci świeżości i reprezentacyjnego wyglądu, charakterystyczny jest wysoki plon (rozeta waży ok. 1 kg). Niezwykle rzadko jest dotknięty rdzą.
• Atlant. Gotowy do użycia 150-175 dni po wykiełkowaniu. Długość ogonków to 40–45 cm, waga rozety do półtora kilograma. Wymaga stworzenia optymalnych lub zbliżonych do nich warunków wzrostu.

Galeria zdjęć: odmiany selera naciowego

Seler Golden Feather należy do kategorii odmian samowybielających

Seler Pascal Gigant jest ceniony za dobrą mrozoodporność .. Seler Malachit jest odmianą średnio dojrzewającą

Seler Utah ma wysoką wydajność

Odmiana Tango jest odpowiednia dla tych, którzy uprawiają seler na skalę przemysłową

Seler Atlant ma bardzo dużą rozetę, ale tylko wtedy, gdy zapewnisz jej optymalne warunki

Wideo: właściwości zdrowotne selera

Kiedy i jak zbierać nasiona

Zawsze bardziej opłaca się używać nasion zebranych z własnej witryny. Istnieje już pewność, że kultura jest płodna, przetworzona przez szkodniki i choroby. Możesz samodzielnie zbierać materiał do sadzenia, korzystając z wskazówek:

• wybierz uprawę korzeni macicy. Określone wagowo: 300-500 g;
• pozostawić w ogrodzie na zimowanie (na obszarach o ciepłym klimacie) lub przechowywać do kwietnia do sadzenia w ziemi;
• nasiona selera nadają się do sadzenia tylko tych, które dojrzewają przez co najmniej 120 dni;
• najlepsze ziarna to te zebrane z centralnych parasoli.

Jądra powinny mieć dwa lata, ale wymagania dotyczące opieki są bardziej rygorystyczne. Dlatego obecność światła, ciepła musi być podwójna. Unikaj wilgoci, a także nasiąkania wodą.

Opis selera

Seler należy do rodziny Umbrelli. Jego zioła i korzenie są używane do gotowania. Ojczyzną tego produktu są kraje śródziemnomorskie. W starożytnej Grecji, Rzymie, a także w Egipcie warzywo to było używane jako substancja lecznicza i dopiero w średniowieczu zaczęto je jeść. Jest to warzywo o wszechstronnym zastosowaniu, ponieważ wszystkie jego części służą do gotowania. Warzywa i korzenie są dodawane do różnych sałatek i dań mięsnych. Seler jest również dwuletnią rośliną o wysokości 80–100 cm.

Czy wiedziałeś? Korzeń selera to nie tylko smaczny i zdrowy produkt do przyrządzania różnorodnych potraw, ale także afrodyzjak.

To warzywo dzieli się na trzy typy:

1. Korzeń... Tworzy dużą okrągłą roślinę okopową o średnicy około 10 cm.

   

2. Arkusz... Ma delikatne drobne listki z małymi ogonkami.

   

3. Petiolate... Ma duże liście. Ma małe szare nasiona.

   

Seler jest warzywem bardzo aromatycznym i ma słodko-gorzki smak.

Hartowanie

Nawet najsilniejsze sadzonki najbardziej produktywnego selera nie spełnią nadziei ogrodnika, jeśli nie poradzą sobie ze stresem związanym z przeprowadzką z domu na otwarte niebo. Dlatego tydzień - 10 dni przed zejściem na ląd rozpoczynają się hartujące spacery:

• najpierw przez pół godziny lub godzinę wystawia się je na otwarte okno, ale nie w południe, kiedy słońce pali liście bezpośrednimi promieniami.
• dzienny czas kąpieli powietrznej wydłuża się o kilka godzin.

Na dzień przed wyjściem do ogrodu seler może stać od wczesnego rana do późnego wieczora na słońcu, na wietrze. Ale po zejściu na ląd łóżka są jednakowo chronione białym pokryciem, aby lekko zacieniać krzewy.

Yulia Chernyavskaya