Prawidłowe sadzenie i pielęgnacja białej śnieżycy

Śnieżyca liściasta (Symphoricarpos), kolcowój zwyczajny lub jagoda śnieżna, należy do rodziny wiciokrzewów. Roślina uprawiana od co najmniej 200 lat, wykorzystywana do ozdabiania skwerów i parków. Rodzaj ten łączy około 15 gatunków dzikich, pochodzących z Ameryki Północnej i Środkowej. Jednak w Chinach naturalnie występuje 1 gatunek - jest to Symphoricarpos sinensis. Nazwa Snowberry składa się z 2 greckich słów oznaczających „zbierać razem” i „owoc”. Tak więc nazwano ten krzew, ponieważ jego owoce są bardzo mocno dociśnięte do siebie. Śnieżyca ma jedną charakterystyczną cechę - jej owoce nie odpadają przez prawie całą zimę, a nasiona tych jagód chętnie zjadają przepiórki, jarząbki, jemiołuszki i bażanty.

Cechy snowberry

Wysokość śnieżycy waha się od 0,2 do 3 metrów. Jego całe, przeciwległe blaszki liściowe mają zaokrąglony kształt i krótki ogonek, osiągają długość 10-15 mm, u podstawy znajduje się 1 lub 2 płaty. Zimą gałęzie nie pękają pod ciężarem śniegu, ponieważ są bardzo elastyczne. Kwiatostany racemose końcowe lub pachowe składają się z 5-15 kawałków regularnych czerwonych, białozielonych lub różowych kwiatów. Kwitnie w lipcu lub sierpniu. Owocem jest soczysty pestkowiec o kulistym lub elipsoidalnym kształcie, osiągający średnicę 10–20 mm. Owoce mogą być zabarwione na fioletowo-czarne, czerwone, ale często białe, wnętrze pestki owalne, ściśnięte z boków. Miąższ tych jagód wygląda jak błyszczący, ziarnisty śnieg. Tych jagód nie należy jeść. Ten krzew jest dobrą rośliną miododajną.

Śnieżyca biała (szczotka) jest bardzo popularna wśród ogrodników, ponieważ jest bardzo odporna na gaz i dym. Szczególnie efektownie wygląda żywopłot z takiego krzewu. Ta roślina o różowych jagodach woli rosnąć w regionach o łagodnych zimach i czarnej glebie, podczas gdy rozwija się gorzej w chłodnym klimacie.

Główna charakterystyka

Śnieżyca lub pole śnieżne ma łacińską nazwę Symphoricarpos i należy do krzewów liściastych z rodziny wiciokrzewów. Rodzima roślina z Ameryki Północnej i Środkowej, często spotykany na wolności. Można to zobaczyć w niższych warstwach lasów górskich, na brzegach rzek lub na skalistych zboczach, co wskazuje na bezpretensjonalność rośliny w glebie i oświetleniu. Od ponad 200 lat ogrodnicy na całym świecie uprawiają borówkę śnieżną, dzięki czemu pojawiły się nowe odmiany i hybrydy.

Pomimo tego, że krzew ma nazwę związaną ze śniegiem, istnieją odmiany o różowych, biało-różowych, czerwonawych i egzotycznych czarnych owocach. Wszystkie śnieżne jagody mają swoje specyficzne cechy. Obejmują one wielkość i układ liści i owoców oraz wysokość i kształt korony.

Ogólny widok buszu

Zwarty krzew w naturze ma wysokość od 20 centymetrów do trzech metrów, ale w letnim domku wielkim sukcesem jest spotkanie z rośliną tej wielkości. Z reguły śnieżne jagody uprawiane na środkowym pasie mają wysokość nie większą niż dwa metry.Ich gałęzie są długie i cienkie, tworzą kulistą lub owalną koronę, uginającą się pod ciężarem owocu. Dekoracyjność krzewu wynika właśnie z rodzaju cienkich, elastycznych gałęzi porośniętych wieloma jagodami śnieżnymi. Krzew dobrze nadaje się do przycinania, dzięki czemu koronie można nadać dowolny wygląd.

Liście i kwiaty

Liście borówki śnieżnej są zielone od dwóch do pięciu centymetrów długości, przeciwległe, okrągłe lub owalne.

W środku lata krzew zaczyna kwitnąć. Jej kwiaty są regularne, drobne, zebrane po 5-15 sztuk w grupowe, racemiczne kwiatostany w kolorze białym, różowym lub czerwonym. Istnieją odmiany o pojedynczym lub podwójnym kwitnieniu. Jako dobra roślina miododajna, roślina przyciąga uwagę owadów. Kwitnienie trwa długo i zmienia się z pojawieniem się owoców.

Opis jagód

Dojrzewanie owoców następuje późną jesienią. Wraz z nadejściem mrozu, gdy liście już opadają, owoce pola śnieżnego pozostają na gałęziach. Jagody Śnieżki to soczyste pestki o okrągłym lub wydłużonym kształcie do dwóch centymetrów średnicy. Pasują ściśle do siebie, tworząc skupiska. Owoce, miękkie w dotyku, mają soczysty kruchy miąższ z dwoma pestkami na przerwie. Jagody śnieżne, w zależności od odmiany, mogą być nie tylko białe, ale także różowe, czerwonawe, biało-różowe, a nawet kolor tuszu.

Owoce nie odpadają po dojrzewaniu i służą jako pokarm dla ptaków. Jednak jedzenie jagód może zagrozić osobie zatruciem pokarmowym, dlatego konieczne jest wyjaśnienie dzieciom, że nie można jeść tych eleganckich jagód.

Sadzenie borówki w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Śnieżyca wyróżnia się bezpretensjonalnością. Do jej uprawy odpowiednie jest miejsce zacienione lub dobrze oświetlone, z suchą lub mokrą glebą. Jeśli ten krzew zostanie posadzony na rozpadającym się zboczu, jest w stanie powstrzymać dalsze niszczenie i erozję dzięki gęstemu systemowi korzeniowemu. Można go sadzić na otwartej glebie jesienią lub wiosną, a jednocześnie należy pamiętać, że glebę na miejscu należy wcześniej przygotować.

Funkcje lądowania

Jeśli chcesz stworzyć żywopłot, odpowiednie są sadzonki w wieku 2-4 lat. Wzdłuż linii wyznaczonego żywopłotu należy przeciągnąć sznurek i już wzdłuż niego należy wykopać rów o głębokości 0,6 mi szerokości 0,4 m. Na 1 metr bieżący wykopu należy posadzić 4 lub 5 sadzonek. Można również sadzić krzewy solo lub tworzyć nasadzenia grupowe zachowując odległość między roślinami od 1,2 do 1,5 m, przy takim nasadzeniu wielkość dołka do sadzenia wynosi 0,65x0,65 m.

Z góry należy wykonać otwór lub rów. Jeśli sadzenie odbędzie się jesienią, konieczne będzie przygotowanie miejsca lądowania na 4 tygodnie przed dniem zejścia na ląd. Do sadzenia wiosną miejsce przygotowuje się jesienią. Jeśli gleba na miejscu jest gliniasta lub gliniasta, należy zwrócić szczególną uwagę na przygotowanie miejsca do sadzenia, faktem jest, że przed dniem zejścia na ląd ziemia w jamie powinna się osiedlić. Na dnie wykopu należy ułożyć warstwę gruzu i wsypać na nią pożywną mieszankę glebową składającą się z torfu, gruboziarnistego piasku rzecznego i kompostu (próchnicy), dodając do niej nawozy np. 0,6 kg popiołu drzewnego pobiera się na 1 krzew, 0,2 kg mąki dolomitowej i taką samą ilość superfosfatu. Konieczne jest posadzenie sadzonki tak, aby po zagęszczeniu gleby i jej osiadaniu po obfitym podlewaniu szyjka rośliny znajdowała się na poziomie powierzchni gleby. Jednak przed przystąpieniem do bezpośredniego sadzenia należy przygotować samą sadzonkę, w tym celu jej system korzeniowy zanurza się w zacierze gliniastym na 30 minut. Sadzoną roślinę należy codziennie podlewać przez pierwsze 4 lub 5 dni.

Korzyści i szkody: lecznicze właściwości buszu

W medycynie praktycznie nie stosuje się borówki śnieżnej.

Jagody pomagają ludziom pozbyć się popękanych dłoni

Istnieje tradycyjna metoda leczenia popękanych dłoni świeżymi jagodami. Historyczne informacje mówią, że aborygeni używali do leczenia jego liści i korzeni.

Gotowany na jej podstawie leki, proszki, wywary do leczenia wrzodów, gruźlicy i chorób wenerycznych.

Główną zaletą borówki śnieżnej jest jej efekt dekoracyjny oraz fakt, że jest to doskonała roślina miododajna. Jego słodkie kwiaty przyciągają dużą liczbę pszczół. Nie ma już właściwości leczniczych.

Snowberry jest trujący

W ozdobnych owocach jagód śnieżnych zawiera substancję toksyczną... Może powodować zapalenie błon śluzowych. W przypadku spożycia powoduje biegunkę, wymioty i zawroty głowy.

Ze względu na to, że jest trujący, jedzenie jagód tego krzewu jest przeciwwskazane. Jagody są najbardziej niebezpieczne dla ciekawskich dzieci. W przypadku wykrycia zagrożenia wymagane jest płukanie żołądka i pomoc lekarska.

Jest wiele trujących roślin. Niektóre z nich rosną w domach ogrodników-amatorów. Aby wiedzieć na pewno, czy Twoja roślina domowa jest niebezpieczna, czy nie, opracowaliśmy ocenę najbardziej niebezpiecznych trujących roślin domowych.

Pamiętaj, że roślina jest trująca i nie należy jej jeść!

Popularna jagoda śnieżna jest wspaniałym zwierzakiem ogrodowym. dla początkujących kwiaciarni... Najlepiej wygląda w nasadzeniach grupowych. Zastanawiasz się, co zasadzić w pobliżu domu? Nie wahaj się dokonać wyboru na korzyść kochającej życie śnieżki - nie pomylisz się.

Dbanie o snowberry w ogrodzie

Śnieżyca wyróżnia się bezpretensjonalnością i nie wymaga szczególnej uwagi ogrodnika. Jeśli jednak zaopiekujesz się nim choćby odrobinę, będzie miał bardzo schludny i atrakcyjny wygląd. Po posadzeniu sadzonki jej koło przy łodydze należy przykryć pięciocentymetrową warstwą ściółki (torfu). Konieczne jest systematyczne poluzowanie gleby, usuwanie chwastów na czas, karmienie, cięcie, podlewanie. Nie zapomnij również zwrócić uwagi na ochronę borówki śnieżnej przed szkodnikami. Krzew należy podlewać tylko podczas długotrwałej suszy. Podlewanie odbywa się wieczorem, a pod 1 krzak wlewa się 15–20 litrów wody. Jeśli latem regularnie pada deszcz, roślina ta nie będzie potrzebować podlewania. Najlepiej poluzować glebę lub chwasty po podlaniu lub deszczu. Jesienią należy wykopać ziemię w pobliżu buszu.

Wiosną śnieżycę należy karmić dodając od 5 do 6 kilogramów próchnicy (kompostu) do kręgu pnia, a także 0,1 kilograma soli potasowej i superfosfatu. Jeśli jest to konieczne, drugie karmienie odbywa się w środku sezonu, w tym celu stosuje się pożywkę składającą się z 1 wiadra wody i 50 gramów Agricoli.

Transfer

Jeśli istnieje potrzeba przeszczepienia śnieżycy, należy się pospieszyć. Po tym, jak krzew ma mocny system korzeniowy, bardzo trudno będzie przeprowadzić tę procedurę. Taki krzew szybko i łatwo dostosowuje się do nowego miejsca. Przeszczep przeprowadza się w taki sam sposób, jak pierwsze lądowanie iw tym samym czasie. Aby ta procedura zakończyła się pomyślnie, konieczne jest wykopanie krzewu w taki sposób, aby jego korzenie zostały do ​​minimum uszkodzone. Promień systemu korzeniowego dorosłej jeżyny śnieżnej wynosi średnio 0,7 do 1 metra. Dlatego należy kopać w krzaku, cofając się co najmniej 0,7 m od niego.

Przycinanie

Przycinanie nie szkodzi borówce. Najlepiej przeprowadzić tę procedurę na samym początku okresu wiosennego, gdy przepływ soków jeszcze się nie rozpoczął. Wszystkie zranione, przesuszone, zniszczone przez mróz, chorobę lub szkodniki, zgrubienia i zbyt stare gałęzie należy usunąć. Te pozostałe gałęzie należy przeciąć o cut lub ¼ części. Nie powinieneś bać się przycinania, ponieważ na pędach tego roku występuje układanie pąków kwiatowych.Należy również zauważyć, że po strzyżeniu śnieżyca bardzo szybko regeneruje się. Jeśli nacięcia na gałęziach przekraczają 0,7 cm, nie zapomnij przetworzyć ich za pomocą boiska ogrodowego. Krzew, który ma ponad 8 lat, wymaga odmładzającego przycinania, ponieważ jego liście i kwiaty stają się mniejsze, a łodygi stają się krótkie i słabe. Cięcie takie przeprowadza się „na pniu” na wysokości od 0,5 do 0,6 m. W okresie letnim z uśpionych pąków obecnych na pozostałościach łodyg wyrosną nowe potężne łodygi.

Choroby i szkodniki

Taka roślina jest bardzo odporna na choroby i szkodniki. A najprawdopodobniej wynika to z faktu, że roślina ta jest trująca. Bardzo rzadko mączniak prawdziwy może zakłócać ten krzew, a na jagodach czasami pojawia się zgnilizna. Jako środek zapobiegawczy wczesną wiosną, zanim pąki puchną, konieczne jest przetworzenie krzewów roztworem płynu Bordeaux (3%). Aby wyleczyć zakażoną roślinę, należy ją potraktować fungicydem, na przykład: Fundazol, Skor, Topsin, Titovit Jet, Topaz, Quadris itp.

Opieka

Chociaż Buldenezh jest bezpretensjonalny, nadal potrzebuje minimalnej opieki, jak każda żywa roślina, zwłaszcza jeśli chcesz, aby kwiaty kwitły większe na wiosnę, a krzew dobrze się rozwijał.

Czynności pielęgnacyjne obejmują oczywiście podlewanie, rzadkie karmienie, dopóki buldożer nie podniesie się i nie osiągnie dorosłości, przycinając suche i stare gałęzie.

1. Podlewanie Jak wspomniano powyżej, Buldenezh jest rośliną bardzo kochającą wilgoć, dlatego należy ją podlewać tak często, jak to możliwe, ponieważ wilgoć opuszcza ziemię, szczególnie w suche dni lata. Jeśli podlewanie zaspokoi zapotrzebowanie krzewu, kwiaty na gałęziach będzie duże i soczyste.
2. Możesz rozpocząć karmienie Buldenezh w drugim lub trzecim roku po posadzeniu, ponieważ dobrze przygotowałeś dołek na roślinę i umieściłeś w nim wystarczającą ilość składników odżywczych - powinny one wystarczyć, aby przystosować się i rozpocząć zdrowy wzrost przez dwa do trzech lat. odbywa się wiosną, kiedy zaczynają pojawiać się pierwsze liście, należy stosować nawozy azotowe.
   Drugi opatrunek górny wykonuje się jesienią, przed opadnięciem liści, tym razem stosuje się nawozy potasowo-fosforowe.

   Można nawozić opatrunkiem pogłównym rozcieńczonym w wodzie lub suchym granulatem, rozsypując je pod krzaki i spulchniając ziemię nosacizną, a następnie obficie rozlewając wodą.

   Proporcje po rozcieńczeniu w wodzie powinny wynosić 25-35 gramów na wiadro.

3. Czyszczenie Czyszczenie Buldenezh należy przeprowadzać corocznie, wtedy gałęzie będą dobrze odnowione i silniej zakwitną.Przycinanie kaliny Buldenezh można przeprowadzić wczesną wiosną, przed spływem soków lub późną jesienią, po opadnięciu liści. Młode rośliny posadzone rok lub dwa lata temu nie wymagają czyszczenia.

Hodowla Snowberry

Taki krzew można rozmnażać w sposób generatywny (nasienny) i wegetatywnie: przez nawarstwianie, sadzonki, dzielenie krzewu i pędów korzeniowych.

Jak wyrosnąć z nasion

Uprawa śnieżycy z nasion jest dość pracochłonnym i czasochłonnym procesem. Ale jeśli chcesz, możesz spróbować. Najpierw należy oddzielić nasiona od miąższu jagód, a następnie złożyć je w nylonową pończochę i dobrze wycisnąć. Następnie nasiona należy wlać do niezbyt dużego pojemnika wypełnionego wodą. Mieszanina jest dokładnie wymieszana. Następnie musisz poczekać, aż nasiona opadną na dno, a kawałki miąższu powinny unosić się. Usuń nasiona i poczekaj, aż dobrze wyschną.

Nasiona wysiewa się przed zimą. Nie należy tego robić na otwartej glebie, ponieważ wiosną małe nasiona mogą spaść wraz z pokrywą śnieżną. Do siewu należy używać skrzynek, które należy wypełnić pożywnym podłożem składającym się z torfu, piasku rzecznego i próchnicy, które należy pobierać w stosunku 1: 1: 1.Nasiona rozprowadzić po powierzchni podłoża, a następnie posypać cienką warstwą piasku. Pojemnik należy przykryć szkłem. Aby nie myć nasion, podlewanie powinno odbywać się przez miskę lub za pomocą drobnego pistoletu natryskowego. Sadzonki można zobaczyć wiosną. Pod koniec sezonu będzie można zbierać sadzonki bezpośrednio do otwartej gleby.

Jak rozmnażać się przez pędy korzeniowe

W pobliżu krzewu rośnie wiele odrostów korzeni, które tworzą duże i dość gęste kępy. Dlatego roślina ta jest w stanie aktywnie rosnąć i przemieszczać się z miejsca sadzenia. Wykop zasłonę, którą lubisz i posadź w stałym miejscu. Nawiasem mówiąc, pomoże to zapobiec zgrubieniu buszu.

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Podział krzewu można przeprowadzić wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub jesienią, gdy kończy się opadanie liści. Aby to zrobić, wybiera się zarośnięty krzew, wykopuje i dzieli na kilka części. Następnie delenki sadzi się w nowych stałych miejscach, stosując te same zasady, które są używane do początkowego sadzenia. Należy zwrócić uwagę na to, że każda delenka musi mieć mocno rozwinięte korzenie i młode zdrowe gałęzie. W przypadku sadzonek konieczne jest również przetworzenie miejsc cięcia w systemie korzeniowym za pomocą posiekanego węgla drzewnego.

Jak rozmnażać się przez nakładanie warstw

Na samym początku wiosny musisz wybrać młodą gałąź, która rośnie blisko powierzchni gleby. Układa się go w wyżłobieniu wykopanym w ziemi i mocuje w tej pozycji, a następnie przykrywa warstwą ziemi, przy czym wierzch warstwy nie powinien być przykrywany. W sezonie należy dbać o nawarstwianie, a także o sam krzew, czyli: podlewać, karmić i spulchniać powierzchnię gleby. Jesienią sadzonki będą musiały dać korzenie, są odcinane od macierzystego krzewu nożycami do przycinania i sadzone w stałym miejscu.

Sadzonki

Do rozmnażania takiej rośliny zaleca się stosowanie sadzonek zdrewniałych lub zielonych. Zbiór zdrewniałych sadzonek przeprowadza się pod koniec jesieni lub na początku wiosny. Ich długość może wahać się od 10 do 20 centymetrów, z 3-5 pąkami na każdym cięciu. Są przechowywane w piasku w piwnicy do wiosny. Górne cięcie wykonuje się nad nerką, a dolne cięcie ukośnie.

Zbiór zielonych sadzonek przeprowadza się wcześnie rano na początku okresu letniego i należy to zrobić prawie natychmiast, gdy krzew zanika. Do cięcia nadają się duże, dojrzałe i dobrze rozwinięte pędy. Aby zrozumieć, czy określony pęd może być użyty jako cięcie, przeprowadza się prosty test, w tym celu jest po prostu zgięty. W przypadku, gdy pęd pęka i słychać chrupnięcie w tym samym czasie, oznacza to jego dojrzałość. Przygotowane sadzonki należy jak najszybciej umieścić w wodzie.

W celu ukorzeniania zarówno zdrewniałe, jak i zielone sadzonki sadzi się w pojemnikach wypełnionych mieszanką gleby (skład jest taki sam jak przy siewie nasion). Można je pogłębić nie więcej niż 0,5 cm, a następnie pojemnik przenosi się do szklarni lub szklarni, ponieważ do ukorzeniania sadzonek wymagana jest wysoka wilgotność i jednocześnie umiarkowana wilgotność gleby. Do początku jesieni sadzonki powinny mieć dobry system korzeniowy, można je sadzić na stałe, nie zapominając o przykryciu ich świerkowymi gałęziami lub suchymi liśćmi na zimę.

Opieka

Miejsce.

Najlepiej uprawiać Kalinę Buldenezh w lekkim półcieniu. W słonecznym miejscu kwitnienie będzie krótsze. W cieniu - bardzo słaby, z małymi luźnymi kwiatostanami. A szkodniki będą cię tam torturować.

Viburnum Bulldonezh nie ma jagód, ale niesamowicie kwitnie. Uwielbia gleby lekko kwaśne i wilgotne, ale nie podmokłe

Zdarza się, że miejsce wydaje się odpowiednie, a gleba spełnia wszelkie normy, a krzew nie chce w żaden sposób rosnąć ani kwitnąć. W takim przypadku musisz pilnie poszukać innego miejsca dla Kaliny.Należy pamiętać, że spychacz jest sadzony od kilkudziesięciu lat, więc wybór miejsca jest sprawą odpowiedzialną.

Gleba.

Kalina Buldenezh dobrze rośnie na luźnej, pożywnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. Bardzo ważne jest, aby przygotować dla niego dobry dołek o wymiarach co najmniej 50 cm x 60 cm Wypełnij go mieszanką glebową z dużą ilością składników odżywczych.

Na przykład wymieszaj kilka wiader kompostu, torfu i piasku. Dodaje się do nich popiół drzewny (min. 3 szklanki) i nitrofoskę lub granulat nawozowy (ilość wg instrukcji). Jest to bardzo ważne dla udanego buldożera.

Ciężką glebę gliniastą należy uprawiać, dodając do niej próchnicę, torf i piasek.

Zimotrwalosc.

Kula śnieżna jest dość odporną na zimę rośliną, której na zimę nie trzeba przykrywać. Jednak w pierwszych latach życia wskazane jest ubezpieczyć się i zaizolować korzenie próchnicą pod koniec jesieni.

Ta prosta praca nie tylko ochroni je przed zamarzaniem w surowe zimy przy niewielkim śniegu, ale także nakarmi roślinę. Jeśli zasiejesz trawę trawnikową pod krzakiem lub zachowasz istniejący trawnik podczas sadzenia, gęsta darń stanie się niezawodną ochroną przy każdej pogodzie.

W zimę, która jest zbyt mroźna i przy niewielkiej ilości śniegu, spychacz może trochę zamarznąć. Ale szybko zarasta absolutnie zdrowymi pędami.

Sadzenie kaliny Buldenezh odbywa się wczesną wiosną lub późną jesienią, tuż przed przymrozkami.

1. Wiosna, kiedy wszystkie rośliny się budzą i aktywuje się proces życiowej aktywności, to dobry czas na sadzenie dowolną metodą.
2. Jeśli zdecyduje się zasadzić krzew jesienią, da to sadzonkom czas na przystosowanie się, ale roślinę można sadzić tylko w tym sezonie, dzieląc korzeń.

Buldenezh ma kwiatostany składające się ze sterylnych kwiatów, dlatego rozmnaża się tylko wegetatywnie. Kalina jest rozmnażana przez sadzonki, odkłady, korzenie, potomstwo.

Metoda hodowli kaliny Buldenezh będzie zależeć od wybranej metody sadzenia.

Bardzo łatwo jest sadzić krzew, dzieląc korzeń. Jeśli masz już tę roślinę na miejscu, musisz znaleźć odpowiedni boczny proces młodego wzrostu i ostrożnie oddzielić go od krzewu macierzystego - to wszystko, sadzonki są gotowe.

Sadzenie krzewu przez układanie warstw również nie będzie trudne. Aby to zrobić, wystarczy zgiąć dolną skrajną gałąź do ziemi i przypiąć ją za pomocą wspornika z drutu.

Od góry warstwę posypuje się ziemią i utrzymuje wilgotną, aż zapuści korzenie i wypuści. Następnie jest oddzielany od dużego buszu - i można go przesadzić w osobne miejsce.

Sadzenie krzewu z cięciem jest nieco trudniejsze, ponieważ ukorzenienie zajmuje więcej czasu.

Jeśli dostępna jest tylko jedna gałąź do rozmnażania kaliny (wzrost w bieżącym roku), możesz spróbować wyhodować z niej kilka roślin naraz w domu.

Gałązka jest podzielona na małe segmenty, składające się z dwóch węzłów (każdy z parą liści) i jednego międzywęźla.

Podczas szczepienia usuwa się dolną parę liści, a blaszkę górnej pary liści skraca się o połowę.

Dolną część sadzonek zanurza się w roztworze stymulującym wzrost (fitohormony). Czas utrzymywania sadzonek w roztworze jest zgodny z instrukcjami; na przykład sadzonki są trzymane w roztworze heteroauxiny (100 mg na litr wody) przez 10-16 godzin.

Doniczki wypełnia się podłożem (darń, piasek, próchnica w stosunku 3: 1: 1) i sadzi się w nich sadzonki pogłębiając je o 1,5-2 cm, zagęszczając ziemią, podlewając i umieszczając w „szklarniowej torbie „do zakorzenienia.

Ukorzenione sadzonki kaliny można uprawiać w doniczkach w domu do późnej jesieni, a następnie przenosić do piwnicy do wiosny. Wczesną wiosną doniczki z sadzonkami sprowadza się z piwnicy do domu, aw maju sadzi młode rośliny w ogrodzie.

Śnieżyca po kwitnieniu

Śnieżyca uprawiana na średnich szerokościach geograficznych nie potrzebuje schronienia.Nawet jej odmiany hybrydowe, które są bardzo dekoracyjne, mogą wytrzymać mróz do minus 34 stopni. Jeśli jednak zima jest bardzo mroźna, roślina może ucierpieć, ale w okresie wegetacji musi się zregenerować. Jeśli krzew jest młody, na zimę należy go podświetlić glebą.

Czy to trujący krzew o białych jagodach?

Okrągłe jagody o śnieżnobiałym kolorze dojrzewają pod koniec lata, po czym hibernują na krzewie aż do nadejścia wiosennych upałów. Mimo dość atrakcyjnego i uwodzicielskiego wyglądu, takie jagody są całkowicie niejadalne i mogą powodować zatrucia.

Niemniej jednak działanie toksyczne dotyczy wyłącznie ludzi, a wiele ptaków zjada owoce z wielką przyjemnością zimą. Krajowi hodowcy kwiatów używają jagód śnieżnych tylko jako rośliny ozdobnej.

Rodzaje i odmiany borówki ze zdjęciami i nazwami

Śnieżka biała (Symphoricarpos albus)

Ten typ jest uważany za najpopularniejszy i ma kilka nazw, a mianowicie: Śnieżyca jest biała, zarośnięta lub nadgarstkowa. Występuje naturalnie w Ameryce Północnej od Pensylwanii po zachodnie wybrzeże, z preferencją do uprawy na brzegach rzek, otwartych zboczach i lasach górskich. Krzew może mieć około 150 centymetrów wysokości. Ten liściasty krzew ma zaokrągloną koronę i smukłe łodygi. Blaszka liściowa ma kształt zaokrąglony lub jajowaty, jest prosta, z pełnymi krawędziami lub z karbowanymi klapami. Liście mają długość około 6 centymetrów, ich przednia powierzchnia jest zielona, ​​a tylna szara. Bujne kwiatostany w kształcie pędzla rozmieszczone są wzdłuż całej łodygi, składają się z małych jasnoróżowych kwiatów. Krzew kwitnie bujnie i bardzo długo. Dlatego jednocześnie można podziwiać piękne kwiaty i spektakularne białe owoce, które są soczystą jagodą w kształcie kuli o centymetrowej średnicy. Owoce bardzo długo nie spadają z krzaka.

Ta roślina jest bardzo bezpretensjonalna i ma wysoką mrozoodporność. Uprawiana jest od 1879 roku. Często z takiej śnieżycy tworzy się żywopłoty i rabaty, wykorzystuje się ją również do nasadzeń grupowych. Jagód tej rośliny nie można jeść, zawierają substancje, które dostając się do organizmu człowieka, powodują osłabienie, zawroty głowy i wymioty. Gatunek ten posiada dość popularną wśród ogrodników odmianę - białą, lekko błyszczącą śnieżycę (Symphoricarpos albus var. Laevigatus).

Śnieżyca pospolita (Symphoricarpos orbiculatus)

Ten gatunek jest również nazywany różowym, okrągłym lub koralowym. A skąd pochodzi ten gatunek nazywany jest „porzeczką indyjską”. W naturze krzew ten rośnie w Ameryce Północnej na brzegach rzek i na łąkach. Taka śnieżyca ma duży krzew z cienkimi łodygami i małymi ciemnozielonymi liśćmi, które mają niebieskawą seamy powierzchni. Krótkie bujne kwiatostany składają się z różowych kwiatów. Dość spektakularnie taki krzew wyprzedzi jesienią, w tym czasie czerwono-fioletowe lub koralowe jagody o półkulistym kształcie zaczynają dojrzewać na łodygach, które są pokryte niebieskawym nalotem, a płytki liści stają się fioletowe.

Śnieżka pospolita nie ma dużej odporności na mróz w porównaniu z poprzednim gatunkiem. Ale jednocześnie zimuje całkiem normalnie, gdy rośnie na środkowym pasie. Roślina ta zyskała dużą popularność w Europie Zachodniej, szczególnie poszukiwana jest tu odmiana Taffs Silver Age, która ma białe obrzeże na blaszkach liściowych, a także Variegatus - nierówny bladożółty pasek biegnący wzdłuż krawędzi liści.

Śnieżyca zachodnia (Symphoricarpos occidentalis)

Gatunek ten pochodzi z zachodnich, wschodnich i środkowych regionów Ameryki Północnej. Tworzy zarośla wzdłuż strumieni, rzek i skalistych zboczy.Krzew ma około 150 centymetrów wysokości. Przednia powierzchnia blaszek liściowych jest bladozielona, ​​podczas gdy na seamy odczuwalne jest pokwitanie. Krótkie i gęste kwiatostany w kształcie pędzla składają się z jasnoróżowych lub białych kwiatów w kształcie dzwonu. Krzew kwitnie od pierwszych dni lipca do ostatnich dni sierpnia. Następnie pojawiają się miękkie owoce o prawie kulistym kształcie, które są pomalowane na biało lub jasnoróżowo.

Śnieżyca kochająca góry (Symphoricarpos oreophilus)

Pochodzi z zachodnich rejonów Ameryki Północnej. Krzew może osiągnąć wysokość 150 centymetrów. Kształt słabo owłosionych blaszek liściowych jest okrągły lub owalny. Pojedyncze lub sparowane kwiaty w kształcie dzwonu są pomalowane na biało lub różowo. W kulistych białych jagodach znajdują się po 2 nasiona. Posiada średnią mrozoodporność.

Śnieżyca Chenota (Symphoricarpos x chenaultii)

Ta hybryda została stworzona przez skrzyżowanie borówki drobnolistnej i zwykłej jeżyny. Niezbyt wysoki krzew ma gęste pokwitanie. Długość ostrych blaszek liściowych wynosi około 25 mm. Owoce są różowe z białymi policzkami. Ma stosunkowo niską mrozoodporność.

Śnieżyca Chenaultii (Symphoricarpos x chenaultii)

Ta hybrydowa roślina ma wysokość półtora metra, jej średnica korony również wynosi 1,5 m. Przednia powierzchnia blaszek liściowych ma jasny ciemnozielony kolor, podczas gdy lewa strona jest szara. Liście rosną bardzo wcześnie, długo pozostają na gałęziach. Kwiatostany składają się z różowych kwiatów. Jagody są zaokrąglone, mogą mieć kolor od liliowego do białego, stosunkowo długo utrzymują się na krzaku. Najbardziej udaną odmianą jest snowberry Hancock.

Śnieżyca Dorenboza (Symphoricarpos doorenbosii)

To grupa odmian mieszańcowych, które zostały stworzone przez holenderskiego hodowcę Doorenbos. Zdobył je, krzyżując zaokrągloną śnieżnicę z białą śnieżną jagodą. Odmiany różnią się między sobą obfitością owocowania i zwartością:

1. Mather of Pearl... Eliptyczne blaszki liściowe są koloru ciemnozielonego. Jagody są białe z lekkim rumieńcem.
2. Magic Berry... Krzew owocuje bardzo obficie. Jego gałęzie pokryte są ciemnoróżowymi jagodami.
3. White Hage... Na wyprostowanym, gęstym krzaku rosną drobne, białe owoce.
4. Ametyst... Posiada bardzo wysoką mrozoodporność. Wysokość krzewu ok. 1,5 m. Blaszki liściowe w kolorze ciemnozielonym, a nieokreślone kwiaty jasnoróżowe. Różowo-białe jagody są okrągłe.

Oprócz opisanych tu gatunków uprawiane są: okrągłolistne, drobnolistne, chińskie, miękkie i meksykańskie.

Popularne odmiany

W naturze występuje 15 gatunków krzewów śnieżnych. Niektóre z nich stały się bardzo popularne wśród ogrodników.

Śnieżka biała

Najpopularniejszy widok dla terenów zieleni i projektowania krajobrazu. Widok nie jest kapryśny. Nadaje się do głównego opisu kultury, owoce są białe, miękkie. Kwitnienie występuje w połowie lata (białe, lekko różowawe, zielonkawe) i trwa do jesieni.

Odmiana jest wierna składowi gleby. Dobrze znosi warunki życia w mieście. Odporny na mróz. Dorasta do 1 metra.

Snowberry różowy

Bardzo piękny krzew, wysokość metra. Gałęzie są elastyczne, liście małe, ciemnozielone. Kwitnienie występuje w sierpniu. Kwiaty są różowe. Jesienią dojrzewają jagody (koralowe lub fioletowo-czerwone).

Późno liście opadają jesienią a jego gałęzie, ozdobione fantazyjnymi jagodami, nadal cieszą oko. Odmiana nie jest mrozoodporna. Nadaje się do uprawy w regionach południowych.

Śnieżka Dorenboza

Odmiana mieszańcowa, nazwana na cześć hodowcy z Holandii. Połączono kilka różnych odmian i typów roślin z tej grupy.

Odmiana Biała

Odmiana Różowa

Masa perłowa Dorenboza

Dorenboza Magic Berry

Dorenboza White Hedge

Odmiana Chenot

Dorenbose różni się:

Zawartość

• Posłuchaj artykułu
• Opis
• Sadzenie borówki śnieżnej w otwartym terenie Kiedy sadzić
• Jak sadzić

Jak przycinać

Przycinanie śnieżnych pól najlepiej wykonywać wczesną wiosną, przed przerwaniem pąków. Należy pamiętać, że na pędach bieżącego roku powstają pąki kwiatowe. Po przycięciu krzew aktywnie i łatwo się zregeneruje.

Podczas przycinania w celu utworzenia korony pędy należy skrócić o około połowę lub jedną czwartą długości. Przycinanie sanitarne odnosi się do usuwania suchych i uszkodzonych gałęzi. Należy to robić regularnie.

Z biegiem czasu krzew śnieżny traci schludny wygląd: pędy słabną i skracają się, a liście i kwiaty stają się małe. Aby odnowić stary krzew, przeprowadzają przycinanie przeciwstarzeniowe. Jeśli całkowicie odetniesz krzew na wysokości 40-60 cm, latem z uśpionych pąków pojawią się nowe, silne pędy.

Po przycięciu miejsca cięcia gałęzi są obrabiane lakierem ogrodowym.

Kiedy i gdzie posadzić roślinę borówki śnieżnej

Kultura nie jest również wymagająca pod względem składu gleby; dobrze rośnie na glebach kamienistych i wapiennych. Z łatwością dostosowuje się do rosnącego środowiska. Miejsce do sadzenia musi być odpowiednio przygotowane. Bez osłony drenażowej śnieżyca może zmoknąć. Być może jest to jedyna wada szybko tworzącego się krzewu.

Tagi: sadzenie, sekret, snowberry, pielęgnacja

O

"Poprzedni post

Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Kolcowój można łączyć z wieloma roślinami, które zostaną opisane poniżej.

Przykładowe kompozycje dekoracyjne: Wangutta spirea, wolfberry, dereń veriegatny, w tle jarzębina. Zdjęcia w ogrodzie:

Połączenie z ciemnozielonymi drzewami iglastymi wygląda bardzo pięknie i malowniczo. Białe jagody na tle wyrazistego kontrastu tworzą ozdobny żywopłot. Zdjęcie:

Opis rośliny

Śnieżyca - krzewy średniej wielkości, nieprzekraczające 1,5 m, jej gałęzie są długie i wdzięczne, które po pojawieniu się owoców zaczynają się zginać, tworząc kochający miasto krzew rozłożysty i piękny, o kulistym kształcie.

Liście borówki śnieżnej są lekko podłużne, owalne, w kolorze zielono-bagiennym. W okresie kwitnienia cała roślina pokryta jest małymi różowymi kwiatami, które rosną równomiernie w całym krzewie, które zachwycają swoim pięknem przez 1,5-2 miesiące.

Zdjęcie liści Snowberry:

Jagody są w gronach, duże, kuliste, kolorystyka różni się w zależności od odmiany. Pozostają na gałęziach nawet po opadnięciu liści i mogą pozostać do wiosny. Te cechy sprawiają, że jest to piękny dodatek. w projektowaniu krajobrazu... Częściej niż inni można zobaczyć różnorodność doribosa magic berry i magiczne cukierki dorenboza.

Choroby i szkodniki

Ponieważ kolcowój jest rośliną trującą, nie atakują go szkodniki. Jest również odporny na różne infekcje. W rzadkich przypadkach przy złej pielęgnacji może wystąpić infekcja popiołem, szara zgnilizna. Aby uratować krzak, konieczne jest użycie środków chemicznych: Strobi, Falcon, Maxim, Skor itp. Tradycyjne metody (na przykład pocieranie mydłem lub roztworem alkoholu) nie pomogą.

W celu zapobiegania chorobom wczesną wiosną krzewy należy traktować płynem Bordeaux 3%. Zmniejszy to szanse na rozwój grzyba.

Zastosowanie medyczne

Właściwości lecznicze rośliny praktycznie nie zostały zbadane. Dotarły do ​​nas informacje, że rdzenni mieszkańcy Ameryki używali jagód, zmiażdżonych do stanu papkowatego, do leczenia ropnych ran i wrzodów, a wywar z kory był używany w chorobach przenoszonych drogą płciową, gruźlicy, ale nie znaleziono żadnego przepisu.

Współczesna medycyna nie używa jagód. Chociaż tradycyjna medycyna zaleca je na rany i podrażnienia dłoni, a także na nadanie skórze miękkości i gładkości. Kilka jagód jest mielonych, nakładanych na uszkodzone miejsca, a po kilku godzinach zmywane mydłem i wodą. W przypadku pęknięć na podeszwach stóp, szorstkiej zrogowaciałej skóry na stopach można również użyć mieszanki pokruszonych jagód. Nie zaleca się przechowywania kompozycji dłużej niż 3-5 godzin, kurs trwa 7-10 dni. Najlepszy efekt daje śnieżyca biała.

Snowball - sadzenie bezpretensjonalnego krzewu

Krzew śnieżny jest idealny do dekoracji letniego domku. Każde wolne miejsce nada się do sadzenia krzewu: na słońcu lub w cieniu, na pagórku lub na wilgotnej nizinie - bezpretensjonalna roślina świetnie czuje się w każdych warunkach.

Podlewanie krzewów w porze suchej powinno odbywać się w ilości około 20 litrów wody (2,5 wiadra) na metr kwadratowy powierzchni. Zaleca się robić to wieczorem i niezbyt często. Jeśli naturalna wilgotność gleby jest wystarczająca, dodatkowe podlewanie nie jest potrzebne. Po podlaniu lub deszczu wygodnie jest chwastować i poluzować glebę wokół buszu.