Lądowanie i pielęgnacja wyczynowca Mirikaria Ogon lisa Mirikaria: sadzenie i pielęgnacja, fot

22.07.2019

Wycinka Myrikaria to rzadki gatunek, który może osiągnąć wysokość około dwóch metrów. Bardzo dobrze tolerowany w ekstremalnie niskich temperaturach. Myrikaria ma ciekawy opis. na zewnątrz jest to rozłożysty krzew z czerwonymi lub żółto-brązowymi pędami. Liście całkowicie pokrywają gałązki i mają specyficzny łuskowaty kształt. Blaszki liściowe w kolorze srebrnym z niebieskim odcieniem. Kwiatostany mają kształt kolców i są koloru różowego.

Ważny!
System korzeni myricardii jest mały, słabo ukorzeniony, dlatego na piaszczystych kamieniach krzew będzie cierpieć z powodu wysychania górnych warstw gleby.

Rodzaje i odmiany myrikarii

Spośród 10 gatunków myrikarii tylko 2 gatunki występują w kształtowaniu krajobrazu: wyczyńca z kwiatostanem wierzchołkowym i daurian z kwiatostanami, które znajdują się na gałęziach bocznych. Te 2 gatunki dobrze radzą sobie z regeneracją po zimowych uszkodzeniach, a dzięki wyrafinowanemu wyglądowi w okresie kwitnienia ożywiają monotonię popularnych krzewów liściastych.

Mirikaria daurskaya

Występuje we wschodniej Syberii i Mongolii, gdzie rośnie pojedynczo lub w grupach na kamyczkach wzdłuż rzek i strumieni.

Krzew 2 m wysokości, na starych pędach o brązowo-szarej korze i żółtozielonym u młodych. Liście myrikaria dahurian są szaro-zielone, siedzące na gałęziach głównych, rzadkie, podłużne, jajowate, a na gałęziach drugorzędnych - liniowo-lancetowate. Kępy kwiatów, zarówno wierzchołkowe, jak i boczne, proste lub złożone, o długości 10 cm, wydłużają się w okresie kwitnienia.

Przylistki szeroko jajowate, z lekką przenikliwością. Kielich długości 4 mm, nieco krótszy od płatków, płatki kielicha poszerzone w kierunku podstawy; płatki myrikaria daira różowe, podłużne, owalne o długości 6 mm. Owoce to wąskie kapsułki. Nasiona są małe, z szypułką w połowie pokrytą białymi długimi włoskami. Myricaria daurian kwitnie od czerwca do sierpnia, w tym samym czasie owoce dojrzewają.

Swiatlolubny i zimotrwały

... Propagowane przez sadzonki, nasiona i pędy z pnia. Mirikaria daurskaya jest dekoracyjna dzięki pięknej koronie i zielonemu zabarwieniu łuskowatych liści. Polecany na żywopłoty, dobrze znosi strzyżenie.

Wyczyniec Myrikaria

W warunkach naturalnych rośnie w Europie Zachodniej, na Syberii, w Azji Środkowej i Środkowej oraz na Bliskim Wschodzie.

Wycinka Myrikaria to krzew o wdzięcznych, rozłożystych pędach, pokryty w całości naprzemiennymi, mięsistymi, szarozielonymi liśćmi. Kwiaty drobne, liczne, różowe, zebrane w gęste, prawie kolczaste, opadające kwiatostany od maja do września.

Kwiaty zaczynają kwitnąć od spodu kwiatostanu, stopniowo przesuwając się do góry. W okresie kwitnienia kwiatostany wycinka myrikaria wydłużają się 5 razy, osiągając pół metra. Owoce dojrzewają w różnym czasie.

Myricaria mnoży się

wycinki, nasiona, pędy z pnia. Światłolubna, odporna na szkodniki. Dobrze rośnie na dobrze przepuszczalnych, żyznych obszarach.

Dobrze znosi fryzury. Piękne w okresie wegetacji. Wiosną zaleca się karmienie go złożonym nawozem mineralnym. Myrikaria wyczynia może przemarzać do poziomu pokrywy śnieżnej i odrastać w ciągu sezonu.

Na zimę musisz związać pędy i przechylić je do ziemi.Krzew nadaje się do sadzenia na rabatach kwiatowych z wysokimi bylinami oraz w pobliżu zbiornika wodnego.

Od dawna marzyłem o stworzeniu prawdziwego „dzikiego” ogrodu. Oczywiście nie chwastami, ale żeby nie okazał się „wylizyty” czy sztuczny, a wyglądał jak zadbany las.

Nie mamy więc utwardzonych ścieżek, alpejskich pagórków i pretensjonalnych krzewów róż, ale jest skalista, pachnące zarośla jałowca, ścieżki wysadzane są żywicielami odmianowymi, aw tle kwitnące zarośla mirikarii.

Jest to wieloletni krzew liściasty z rodziny Tamarisk (lub Tamarix), którego liście kształtem przypominają igły.

Roślinę można rozpoznać po:

• wydłużone żółto-brązowe, nie drzewiaste gałęzie, dorastające do 2 metrów wysokości (a krzew rozciąga się na 1,5 metra szerokości, ponieważ do 20 pędów jest szybko wydalanych z jednego korzenia);
• łuskowate zielone (lekko niebieskawe) liście, całkowicie zakrywające każdy pęd;
• różowe kwiatostany w kształcie kolców.

Ta bezpretensjonalna roślina wygląda rustykalnie, ale zimuje bardzo dobrze, nawet przy silnych mrozach, dlatego mirikaria to idealne rozwiązanie do letnich domków dla zapracowanych osób.

Najbliższą „siostrą” lisa można nazwać mirikarią dauryjską. Oto jej zdjęcie dla porównania:

W naturze „ogon lisa” można zobaczyć w pobliżu rzek, w górach lub lasach Dalekiego Wschodu, Syberii, Kazachstanu, Chin. Dobrze rośnie na glebach skalistych. Ponadto krzew nie boi się szkodników i typowych chorób kwiatowych.

Możesz zobaczyć więcej zdjęć tej godnej rośliny tutaj:

Kiedy ta roślina kwitnie

Kwitnienie rozpoczyna się w maju i kończy już we wrześniu.

Kwiaty w kwiatostanach nie kwitną od razu, ale po kolei: najpierw dolne, potem środkowe, a na końcu zakwita czubek kwiatostanu. W tym czasie znacznie się wydłuża, przypominając puszysty ogon lisa (stąd nazwa).

Jeszcze większe podobieństwo do ogona zwierzęcia w roślinie występuje we wrześniu, w okresie dojrzewania nasion - przypominają nieco nasiona mniszka lekarskiego, gdyż posiadają również puszyste „spadochrony”.

Podobnie jak kwiaty, nasiona dojrzewają pojedynczo. Znajdują się w puszystym piramidalnym pudełku.

Odmiany

W kulturze znane są dwa rodzaje myrikarii:

• Daurian;
• ber.

Jest długolistna, często spotykana na południu Syberii i Ałtaju. W pierwszym roku życia młode pędy pokryte są żółtozieloną korą, która w kolejnych latach brązowieje. Liście są szare, wąskie, osiągają 5-10 mm długości i tylko 1-3 mm szerokości. Kształt liści jest podłużny lub jajowaty, górna część jest usiana małymi gruczołami.

Kwiatostany powstają na pędach bocznych (starszych) i wierzchołkowych (jednorocznych). Kształt kwiatostanów jest prosty lub bardziej złożony, rozgałęziony. Początkowo szypułki są skracane, ale stają się dłuższe po otwarciu pąków. Na wypustkach o średnicy do 6 mm znajduje się miniaturowy kielich wielkości 3-4 mm. Różowe, podłużne płatki wystają 5-6 mm do przodu i mają 2 mm szerokości. Pręciki półkostne zdobią piętno główki jajnika. W podłużnym pudełku trójdzielnym znajdują się podłużne nasiona o długości do 1,2 mm z częściowo owłosioną łodygą.

Lub, według innych ogrodników, wyczyńca występuje częściej w Europie Zachodniej, a także na Dalekim Wschodzie i Azji Środkowej. Niskie krzewy o prostych i wznoszących się pędach bocznych porośnięte są kolejnymi mięsistymi łuskami liści. Kolor liścia jest srebrzysty z niebieskim odcieniem.

Od połowy maja do końca sierpnia górne łodygi zdobią kępy różowych kwiatostanów. Kwiaty gęsto pokrywają szypułkę i zaczynają się otwierać od dołu, pod ciężarem pąków łodyga często opada po łuku. Do czasu otwarcia pąków szypułka ma około 10 cm długości i przypomina gęsty guz, ale w miarę kwitnienia wydłuża się do 30-40 cm i staje się luźniejsza.

Na początku jesieni owoce zaczynają dojrzewać.Ze względu na białawe pokwitanie nasion na końcach gałęzi, duże pędy przypominają ogon lisa z bujnym, jasnym końcem. W przypadku tej funkcji roślina ma swoją nazwę.

Sadzenie kwiatów

• Czas. Chociaż roślina ta jest bezproblemowa, o sadzenie jej warto martwić się dopiero wtedy, gdy sezon wegetacyjny krzewu jeszcze się nie rozpoczął lub już się skończył, czyli albo wczesną wiosną (do zakwitnięcia liści), albo późną porą jesień (kiedy już wyschły).
• Miejsce. Myrikaria wyczynia dobrze rośnie na słonecznym, otwartym, ale przytulnym, wolnym od przeciągu miejscu. Może to być półcień, ale w tym przypadku zakwitnie mniej kwiatów.
• Podkładowy. W naturze krzew ten chętnie „czepia się” między kamieniami. Aby jednak krzew pięknie kwitł, wybierz lekko kwaśną lub neutralną, lekką, osuszoną, żyzną glebę. Dobrze, jeśli jest to mokra glina (gleba, której głównym składem jest piasek i glina). Ale nawet taką ziemię można ulepszyć, uprzednio wykopując ją torfem.
• Wymiary dołu. Wykop 50 cm szerokości i głębokości.
• Akcje lądowania. Na dnie wykopu najpierw ułóż obowiązkowy drenaż (duże kamienie, tłuczeń lub łamana cegła). Warstwa drenażowa - 20 cm Dalej - gleba, którą można wzbogacić "nitroammofosem" lub popiołem drzewnym. Umieść sadzonkę na szczycie ziemi, umieszczając szyjkę korzeniową na poziomie linii gruntu.
• Chochoł. Po posadzeniu podlej krzew i ściółkuj glebę wokół niego (nie jest to konieczne, ale w przyszłości pomoże to zmniejszyć częstotliwość podlewania). Warstwa powinna mieć około 10 cm. Jako ściółkę użyj humusu, małej kory drzewnej lub torfu.
• Rozstaw między krzakami. Powinien wynosić od 1 do 1,5 metra.

Szczyt kwitnienia młodego krzewu nastąpi w 4 roku życia.

Jak mnoży się taki krzak

Myrikaria można wyhodować z nasion. Nie jest to łatwy sposób, ponieważ nasiona mają niską zaczerwienienie, a jeśli nie są prawidłowo przechowywane (w niezamkniętym opakowaniu, przegrzanie) szybko się psują. Przed siewem nasiona należy rozwarstwić.

Możesz znacznie szybciej ukorzenić łodygę. Ścinana wczesną wiosną lub późną jesienią, średnia długość 20 cm Ukorzeniona w wilgotnej glebie (ziemia ogrodowa + próchnica + torf + piasek). Łodyga wbija się w ziemię pod kątem. Jeśli latem zetniesz kilka sadzonek dennych, możesz przykleić je bezpośrednio do klombu, przykrytego szklanym słojem dla ubezpieczenia.

Krzew wyhodowany z sadzonek zakwitnie już w wieku 2 lat. Ukorzenione sadzonki lepiej przezimować pierwszy rok w domu, w doniczce, a dopiero w drugim roku przenieść je do ogrodu.

Krzew rozmnaża się również przez pędy z własnego pnia.

Z jaką kulturą dekoracyjną mirikaria ogoniaste mogą się „zaprzyjaźnić”

W projektowaniu krajobrazu krzew może być stosowany zarówno do nasadzeń pojedynczych (pojedynczych), jak i jako główny element przyciągający wzrok na rabacie kwiatowym. Posadź ją w „pęczku” roślinami, które mają liście o soczystych zielonych odcieniach, a niebieskawe liście mirikarii będą z nimi kontrastować w oryginalny sposób.

Mirikaria będzie zachwycona uprawą w pobliżu stawu. Jeśli zbocza stawu są problematyczne (kruszą się), głębokie korzenie krzewu również je wzmocnią. Ponadto roślinę można pięknie ubić, tworząc zjeżdżalnię alpejską, skalniak, jako obramowanie. Krzew rzekomo iglasty najlepiej prezentuje się w połączeniu z kamieniami.

Krzew można łączyć z podobnymi roślinami - zielonymi, ozdobnymi liściastymi (iglaki, paprocie, trzmielina) lub jasnymi kwiatami, co stworzy lekki kontrast z niebieskawymi liśćmi i różowymi kwiatami mirikarii (barwinek, róże).

Aby nie zepsuć ogrodu „a la nature”, posadź w pobliżu mirikarii kolejny prosty kwiat, ale o innym odcieniu - wytrwałości.

Przesadzanie kwiatu

Założony krzew można przenieść w nowe miejsce co najmniej 2 lata później.

Zastosuj metodę przeładunku bez strząsania przyklejonej glinianej bryły z korzeni.

Myrikaria przesadza się wczesną wiosną lub późną jesienią, kiedy liście na krzaku jeszcze nie zakwitły lub już się rozpadły.

Rozmnażanie myrikarii przez sadzonki

• W przypadku sadzonek można wziąć zarówno stare pędy zdrewniałe, jak i młode jednoroczne.
• Długość cięcia powinna sięgać 25 cm, grubość zdrewniałej łodygi około 1 cm.
• Świeżo ścięte cięcie należy zanurzyć w wodnym roztworze stymulatora wzrostu (Epin, Kornevin itp.) Na 1-3 godziny.
• Sadzonki poddane obróbce sadzi się w doniczkach z ziemią pod przykryciem ze słoików lub plastikowych toreb.
• Korzenie szybko się formują, a roślina wkrótce będzie gotowa do sadzenia w otwartym terenie, ale w pierwszym roku życia myrikaria jest wyjątkowo wrażliwa na mróz. Z tego powodu lepiej sadzić sadzonki w otwartym terenie wiosną drugiego roku, bez obawy o późniejsze zimowanie.

Rozmnażanie przez podzielenie buszu i nakładanie warstw

Możesz podzielić krzew wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków. Ostrożnie wkop z jednej strony i odetnij część krzaka. Posadzone w zwykły sposób, utrzymując poziom sadzenia i prostując korzenie.

Aby uzyskać warstwowanie, zegnij gałązkę, przypnij ją do ziemi i posyp ziemią. Nie jest wymagana szczególna ostrożność: po chwili gałąź zakorzeni się w miejscu proszku, a po dwóch sezonach sadzonkę można oddzielić od krzewu macierzystego i posadzić w nowym miejscu.

Podstawowe zasady opieki

Mirikaria to roślina, którą można sadzić przez wiele lat. Nie musisz walczyć ze szkodnikami ani leczyć krzewu na choroby kwiatowe, ponieważ jest na nie odporny.

Podlewanie

Chociaż krzew toleruje krótkotrwałą suszę, z natury kocha wilgoć. Nawet jeśli w pobliżu korzeni występuje stagnacja wody (krótkotrwała), krzew nie zachoruje z tego powodu.

Podlewaj myrikarię co tydzień, dając 10 litrów na roślinę (młody krzew potrzebuje trochę mniej wody). Jeśli tydzień jest deszczowy, zmniejsz podlewanie.

Lubię podlewać krzew wężem, spryskując go. Już dawno zauważyłem, że im bardziej wilgotny jest mikroklimat, tym lepiej kwitnie mirikaria.

Po pewnym podlaniu warto poluzować glebę wokół buszu. Następnie możesz zaktualizować warstwę ściółki. Jeśli nie ma ściółki, możesz poluzować glebę po każdym podlewaniu.

jedzenie

Krzew można karmić od wiosny do lata, stosując zarówno materię organiczną, jak i nawozy mineralne.

• Kwiecień maj. Wykop płytko krzew za pomocą 10 litrów kompostu lub próchnicy, a 2 tygodnie później ściółkuj glebę przy pniu torfem lub wiórami drzewnymi. Lub: kup kompleks mineralny do upraw wrzosu na myrikarię.
• Lato. Przygotuj pożywne podlewanie, rozcieńczając napar ziołowy lub płynną dziewanny (ale podawaj wodę co najmniej 10 części na porcję karmy, ponieważ jeśli roztwór jest zbyt skoncentrowany, możesz spalić korzenie i zabić roślinę). Rozpieszczaj krzak tym podlewaniem raz lub dwa razy w okresie letnim.

Przycinanie

Oczywiście twój krzew może wyglądać na dość luźny - rozłożysty, jak Matka Natura „urodziła”. Ale większości ludzi podoba się, gdy jest przycięty, a krzak ma kulisty lub inny schludny kształt.

Przycinanie i szczypanie mirikarii wycinka jest stale potrzebne.

• Koronę zacznij formować natychmiast po posadzeniu, w pierwszym lecie życia krzewu, często szczypiąc. Jesienią gałęzie takiej rośliny nie będą rosły dłużej niż 50 cm, ale będą bujne.
• Jesienią nie dotykaj krzewu, aby nie osłabić go przed zimowaniem.
• Następnej wiosny wykonaj kontrolę stanu, aby usunąć nieestetyczne, suche, połamane gałęzie. Jednocześnie dopasuj kształt korony do ideału. Należy to robić co roku. Krzew dobrze to znosi.

Przygotowanie do zimowania

Nie musisz przykrywać tego krzaka - nie zamarznie, nawet jeśli temperatura twojego termometru spadnie poniżej 40 stopni w zimie.

Jednak będzie to poprawne, jeśli zawiążesz gałęzie mirikarii w postaci snopa i zginasz krzak do ziemi, mocując go kołkiem. To ochroni pędy przed wyłamywaniem się z powodu ciężkiego śniegu.

Pokryte śniegiem, krzak będzie bezpieczny. Gałęzie wystające ponad „czapę” śniegu mogą przemarznąć (na wiosnę wyschną). Po prostu je przycinaj, a krzew wyrośnie nowe.

Opis

Zdjęcia myrikarii:

Wysokości nieco większe lub mniejsze niż metr, rozłożone w tej samej wysokości, z pędami wychodzącymi z podstawy krzewu i drobnymi mięsistymi niebieskimi łuskami liści, jest bardzo atrakcyjny o każdej porze sezonu letniego.

A kiedy rozpuszcza chwosty kwiatów na końcach pędów, jest podwójnie piękna. Kwitnienie trwa od maja do początku sierpnia, a wszystko nasila się ze względu na wzrost pędów pachowych. Drobne kwiatki są stłoczone, tworząc gęste "kłoski", które jesienią zamieniają się w puszyste wiechy z nasion - stąd nazwa - myrikaria włoska. Czasami gałęzie są mocno ugięte pod ciężarem kwiatostanów i deszczy, potrzebne jest pewne wsparcie.

Podsumowując ...

• Wycinka Myrikaria to kwiat ogrodowy z najbardziej bezpretensjonalnych. Doskonale znosi zimowe przymrozki, nie jest wybredna w stosunku do gleby.
• Krzew ten można sadzić wczesną wiosną lub późną jesienią.
• Dbanie o kwiat to podlewanie, rzadkie poluzowanie gleby (korzenie myrikarii muszą oddychać), opatrunek wiosenno-letni. Nie zapomnij o przycinaniu - bez takiej procedury krzew wyrośnie na boki i będzie wyglądał niechlujnie.
• Ta roślina rozmnaża się przez nasiona i sadzonki (metoda bardziej powszechna).

A jak wygląda główny krewny myrikarii, tamarysy? Możesz zapoznać się z tą rośliną ogrodową w tym filmie:

Wycinka Myrikaria to rzadki gatunek, który może osiągnąć wysokość około dwóch metrów. Bardzo dobrze tolerowany w ekstremalnie niskich temperaturach. Myrikaria ma ciekawy opis. na zewnątrz jest to rozłożysty krzew z czerwonymi lub żółto-brązowymi pędami. Liście całkowicie pokrywają gałązki i mają specyficzny łuskowaty kształt. Blaszki liściowe w kolorze srebrnym z niebieskim odcieniem. Kwiatostany mają kształt kolców i są koloru różowego.

Ważny!
System korzeni myricardii jest mały, słabo ukorzeniony, dlatego na piaszczystych kamieniach krzew będzie cierpieć z powodu wysychania górnych warstw gleby.

Za pomocą

Mirikaria posłuży jako piękny dodatek do projektowania naturalnych i sztucznych zbiorników. Stosuje się go jako tasiemca lub w nasadzeniach grupowych w klombach. Preferowana okolica z ciemnozielonymi uprawami liściastymi i iglastymi, a także w ogrodzie różanym.

Myricaria ma łuskowate, małe liście, jak wrzos.

Rodzaj Mirikaria obejmuje około 10 gatunków rosnących w Europie i Azji.

Mirikaria to krzew o żółtych lub czerwono-brązowych pędach i zwykłych, łuszczących się liściach, które całkowicie pokrywają pędy. Kwiaty tego krzewu mają długie wypustki, owocem jest skrzynka z nasionami, na samym szczycie zaopatrzona w owłosione czubki.

Mirikaria to kochający światło i wilgoć krzew. Zapewnia dobry wzrost od pnia. Dobrze znosi fryzury. Krzew ozdobny dzięki niezwykłemu wyglądowi w okresie kwitnienia i owocowania. Do celów dekoracyjnych stosuje się go do nasadzeń pojedynczych i żywopłotów.

Cechy sadzenia krzewów

Do sadzenia należy przygotować doły o średnicy i głębokości ok. 45 cm. Te rośliny, które osiągnęły wiek dwóch lat, lepiej się zakorzeniają. Podczas sadzenia należy zachować odległość między krzewami około 1,5 m, ponieważ rosną one bardzo szeroko.

Ważne jest, aby szyjka korzeniowa była wypoziomowana. Jeśli gleba nie jest wcale żyzna, możesz użyć mieszanki ziemi iglastej i piasku.

Na glebach gliniastych lepiej jest zrobić z kawałków cegły i piasku i ułożyć warstwę około 20 cm.

Mirikaria: siedlisko

Egzotyczny wygląd rośliny potęguje jej nieprzewidywalny charakter. Jej kwiaty kwitną nieoczekiwanie i stopniowo rozciągają się w długie kwiatostany, przypominające ogniste ogony lisa (stąd nazwa krzewu).

W naturze występuje około dziesięciu odmian myrikarii, które rosną w Europie Wschodniej, a także w Azji Środkowej, Mongolii i Himalajach, w Pamirze i Ałtaju. „Mieszka” w dolinach rzecznych, na kamienisto-piaszczystych brzegach i kamyczkach. Mirikaria można znaleźć również w górach, na wysokości 1900 metrów.

Myrikaria foxtail: cechy pielęgnacji

Ten krzew będzie najlepszym wyborem dla tych, którzy nie lubią lub nie mają możliwości dbania o rośliny, ale chcą być piękne. Mirikaria jest bardzo odporna na choroby, dlatego proces jej pielęgnacji nie jest trudny.

Czy wiedziałeś?
Nie wszystkie rośliny mają łuskowate lub wąsko liniowe liście, ale tylko te żyjące w umiarkowanych szerokościach geograficznych ziemi. W drzewach iglastych, które powstały w klimacie subtropikalnym lub tropikalnym, liście są lancetowate.

Podlewanie

Aby zapewnić obfite kwitnienie krzewu, jest to konieczne regularnie

... Jeśli w ogóle nie ma deszczu, należy to robić raz na dwa tygodnie, zużywając 10 litrów wody na roślinę. Częstotliwość podlewania zależy całkowicie od warunków pogodowych i stopnia wysuszenia.

Spulchnianie i ściółkowanie gleby

Aby zapewnić bogatą kolorystykę liści, każdej wiosny potrzebny jest krzew. W tym celu konieczne jest zastosowanie, na przykład humusu i.

A także latem można krzakować około dwa razy, na przykład naparem lub sfermentowanym naparem z ziół. Przy silnym zagęszczeniu gleby wokół buszu należy ją płytko poluzować.

Fryzura

musi
... Jeśli nie wykonasz tego zabiegu, po 7-8 latach krzew zesztywnieje i straci swój piękny wygląd.

Roślinę należy przycinać dwa razy w roku. Wiosenne przycinanie polega na przycinaniu zamarzniętych i martwych gałązek, a jesienią nadaje roślinie dekoracyjny kształt.

Zimowanie

Chociaż ten jest odporny na zimę, nadal musisz go przygotować na mroźną pogodę. Gałęzie mogą zerwać się od ciężaru, dlatego należy je związać. Jeśli roślina jest jeszcze młoda, jest zgięta do ziemi.

Pielęgnacja roślin

Mirikaria nie jest niszczona przez różne choroby i jest odporna na szkodniki. Jest bardzo bezpretensjonalna. Z łatwością toleruje zimowe mrozy do -40 ° С i letnie upały do ​​+ 40 ° С.

Do sadzenia nadają się żyzne gleby ogrodowe i gliniaste gleby torfowe. Preferuje neutralne lub lekko kwaśne środowisko. Mirikaria jest odporna na suszę, nawet w upale potrzebuje trochę podlewania, ale na wilgotnych glebach rośnie i silniej kwitnie. W przypadku braku deszczu wystarczy 10 litrów wody na krzak raz na dwa tygodnie. Wytrzymuje nadmierną wilgoć i chwilowe zalanie gleby.

Wraz z corocznym mulczowaniem gleby materią organiczną (torfem lub próchnicą) kolor płatków i zieleni staje się bogatszy. W sezonie można wykonać 1-2 opatrunki wierzchnie krzewu uniwersalnymi nawozami do upraw wrzosu.

Do sadzenia najlepiej nadają się lekko zacienione obszary ogrodu. Roślina toleruje jasne światło, ale południowe słońce może spalić młode pędy.

Stopniowo krzewy są tłuste, zdrewniałe, w wieku 7-8 lat roślina znacznie traci na atrakcyjności. Aby tego uniknąć, musisz regularnie przycinać. Wykonywany jest w dwóch etapach:

• jesienią - do celów dekoracyjnych;
• wiosną - do usuwania zamarzniętych i suchych gałęzi.

Rozłożyste gałęzie są wrażliwe na silne wiatry, dlatego potrzebują specjalnego schronienia lub sadzenia w spokojnych miejscach. Zimą roślina jest przywiązana, aby pomóc wytrzymać zaspy śnieżne lub silne podmuchy wiatru. Jesienią młode pędy można zgiąć do ziemi.

Rozmnażanie przez sadzonki

A co najważniejsze, myrikaria włoska zapuszcza korzenie podczas rozmnażania. Zbierane są latem, w okresie masowego kwitnienia. Aby to zrobić, musisz wyciąć łodygi dolnej części rośliny. Następnie obniż je na 1-3 godziny w roztworze wodno-alkoholowym

Wycinka Myrikaria to dość duży krzew, liczący około 10 gatunków. Geograficznie położony w Azji Środkowej i Europie Wschodniej, w Himalajach i Mongolii, a także w Ałtaju i Pamirze.Z łatwością zapuszcza korzenie w górach i dolinach rzek, na terenach skalistych i piaszczystych. Mieszka zarówno jako przedstawiciel dziko rosnących roślin, jak i kultura ogrodowa.

Opis

Myrikaria wyczyszczona - jest to wyprostowany krzew

... Średnio rośnie z korzeni od 10 do 20 gałęzi.

Wyjątkowość tego gatunku nadają liście, które mają ciekawy łuskowaty kształt i kolor. Mocno osadzone na łodydze, ażurowe, o niebieskawo-zielonym kolorze, nadają roślinie egzotyczny wygląd.

W maju na tym krzaku

pojawia się wiele włosków, podobnych do fioletowych kłosków. Kwitnie od dołu do góry małymi kwiatami, które żyją od 3-5 dni. Ten okres jest dość długi i wynosi do dwóch miesięcy. Pędy nie sztywnieją, dlatego eksperci klasyfikują ten gatunek jako półkrzewy.

Reprodukcja

Podczas rozmnażania przez nasiona należy przestrzegać warunków ich przechowywania, ponieważ szybko tracą one swoje właściwości. Przechowuj nasiona w umiarkowanych temperaturach w szczelnym, wodoodpornym opakowaniu. Lądowanie odbywa się w przyszłym roku. Przed siewem nasiona są rozwarstwione przez tydzień w lodówce w temperaturze + 3 ... + 5 ° C. Po takim zabiegu współczynnik kiełkowania przekracza 95%. Tylko jedna trzecia sadzonek będzie rosła bez stratyfikacji.

Nasiona wysiewa się w skrzynkach bez pogłębiania lub posypywania ziemią. Preferowana metoda nawilżania gleby metodą kroplową lub wstępującą. Już w 2-3 dniu wylęgają się nasiona i pojawia się mały korzeń. Pęd naziemny powstaje w ciągu około tygodnia. Wzmocnione sadzonki przesadza się do ogrodu po nadejściu stabilnego ciepła, ponieważ najmniejszy mróz zniszczy rośliny.

Skuteczniejsze jest rozmnażanie myrikarii przez sadzonki i dzielenie krzewu. Do tych celów odpowiednie są stare (zdrewniałe) pędy i młode (jednoroczne). Sadzonki można ciąć i ukorzenić przez cały sezon wegetacyjny. Ich długość powinna wynosić 25 cm, a grubość zdrewniałych łodyg 1 cm.

Świeżo ścięte sadzonki zanurza się na 1-3 godziny w wodno-alkoholowym roztworze stymulantów wzrostu (Epin, Heteroauxin lub Kornevin). Sadzenie najlepiej wykonać natychmiast w przygotowanych doniczkach lub plastikowych butelkach. Chociaż korzenie szybko się formują, a roślina nadaje się do sadzenia w otwartym terenie, jej wrażliwość na mróz w pierwszym roku życia jest bardzo wysoka. W zimnym klimacie młode pędy nie zimują dobrze. Ale wiosną drugiego roku można je bezpiecznie sadzić w ogrodzie i nie bać się przyszłego zimowania.

Sadzenie, przycinanie i pielęgnacja myricaria włości

Dbanie o roślinę jest dość łatwe, nie będzie to trudne dla początkujących ogrodników. Cały proces polega na rozluźnieniu, zapłodnieniu i przycięciu na czas, aby uformować krzew, aby uniknąć chorób.

Mirikaria jest wdzięczną rośliną i reaguje na przyzwoitą pielęgnację szybkim wzrostem i obfitym kwitnieniem.

Ciekawa odmiana wytrzymuje zimą do minus 40 °, latem do plus 50 °.

Świetnie się czuje w każdym miejscu. Myrikaria posadzona w zacienionym miejscu i na słońcu będzie się różnić od siebie jedynie różnicą w kwitnieniu. Roślina jest mało wymagająca w składzie gleby, gleby żyzne lub gliniaste nie wpływają na blask krzewu.

Zadowolony z niskiego nawadniania. Latem, woda do schnięcia raz na 2 tygodnie z około 10 litrami wody

... Uwielbia lekkie opryskiwanie. W przypadku zalania miejsca, w którym rośnie mirikaria, nie zginie i spokojnie zniesie chwilową powódź.

Nawozić dwa razy w roku. Dodaje się materię organiczną, próchnicę, torf. Wiosną karmić stymulantami wzrostu.

Małe pędy Mirikeria i Tamarin są podobne

kupując sadzonkę, należy uważać, aby jej nie pomylić, ponieważ druga roślina wymaga specjalnego przygotowania przed zimowaniem.

Wycinka Myrikaria jest gatunkiem raczej mrozoodpornym. W okresach mroźnych nie podlega znacznemu zamarzaniu, ale nie wpływa to w żaden sposób na ogólny stan. Nie wymaga dodatkowej osłony.Aby nie odrywać pędów, eksperci zalecają wiązanie buszu i zginanie młodego wzrostu bliżej ziemi.

Sadzenie odbywa się wiosną przed pojawieniem się liści i jesienią (październik). Zaleca się pozostawienie gleby na korzeniach podczas przesadzania w celu lepszego zaszczepienia i wzmocnienia. Wypełnij jamę naturalnymi nawozami w postaci torfu i popiołu.

Myrikaria włochata rozmnaża się przez sadzonki i przy pomocy ziaren. Jeśli zdecydujesz się wyhodować roślinę z nasion, musisz przestrzegać zasad zbierania, w przeciwnym razie stracą zdolność kiełkowania. Przed sadzeniem umieść je w lodówce w temperaturze od 1 do 5 ° C na 3-5 dni, jeśli nie zostanie to zrobione, szybkość kiełkowania wyniesie około 30%, a po rozwarstwieniu szanse wzrosną do 95% .

O wiele wygodniej jest sadzić krzew z sadzonkami. W tym celu zbiera się gałęzie

po kwitnieniu latem. Następnie sadzi się je w pojemnikach wypełnionych ziemią, torfem i piaskiem w równych proporcjach.

Nie zaleca się ścinania pędów przed zimą. ze względu na płyn z krzewu mirycaria, wycień może całkowicie osłabić i przemarznąć.

Przycinanie przeprowadza się przed zakwitnięciem liści. Chore i zamarznięte gałęzie są usuwane. Strzyża w dowolnym momencie i kilka razy. Krzew powstaje od najmłodszych lat, pędy są ściśnięte, uniemożliwiając im wzrost powyżej 50 centymetrów. Jeśli latem obcinasz zarośnięte gałęzie, to do września krzew zaczyna nabierać pożądanego kształtu. Na początku jesieni pozostaw roślinę w spokoju, aby się wzmocniła. W przyszłym roku myrikaria

stanie się bardziej luksusowy iz już uformowanym krzakiem.

Oryginalnie będzie wyglądać samodzielnie stojąca niebiesko-zielona roślina na przyciętej alejce. Projektanci krajobrazu

łączą myrikarię z kompozycjami świerkowymi, z małymi gęstymi liśćmi wygląda jak zimozieleni przedstawiciele. Lądowanie wzdłuż krawężników i wśród kamieni ożywi cichą okolicę, ozdobi brzegi każdego akwenu.

Kształtowanie i przycinanie

Często końce gałęzi myrikarii nie dojrzewają do końca lata, a zimą lekko zamarzają. To nie jest niebezpieczne. Wiosną takie pędy należy przycinać do zdrowej tkanki. Odetnij suche gałęzie. a zbyt długie są skracane, aby uzyskać większą dekoracyjność.

Tworzenie się krzewu myrikaria należy rozpocząć „od dzieciństwa”, ściskając wierzchołki pędów, zachowując pożądaną wysokość. Przycinając końcówki w miarę ich wzrostu, można uzyskać kształt gęstej półkuli lub innej. Ważnym warunkiem jest wstrzymanie cięcia i szczypania do września, aby nie osłabiać rośliny przed zimowaniem.

Przycinanie jest również konieczne w przypadku starszej mirikarii, natomiast pędy starsze niż 7-8 lat są cięte na „pniu”.

Sekrety Mirikarii Daurskiej

Technika zakupu jest prosta. Posiekane pędy są suszone na słońcu, a następnie suszone w suszarkach. Gotowe gałęzie przechowuje się w temperaturze pokojowej w opakowaniu papierowym.

Przed zastosowaniem myrikaria daurian obowiązkowa konsultacja z lekarzem.

Przygotowanie wlewu:

• 1 łyżeczka liści;
• 200 ml przegotowanej wody.

Bulion jest przechowywany przez 2 godziny, filtrowany i używany w 2-3 łyżkach. łyżki przed posiłkami trzy razy dziennie.

Rosół:

• 1 łyżeczka liście myrikaria daurian;
• 250 ml wody.

Doprowadź do wrzenia i gotuj przez 5 minut, szczelnie zamknij i odstaw na 1 godzinę. Pij jedną czwartą części trzy razy dziennie.

Do przygotowania łazienki będziesz potrzebować:

• 0,5 gorącej wody;
• 2 łyżki myrikarii.

Wszystko jest gotowane, następnie filtrowane i dodawane do łazienki. Otrzymaj zabieg przez 15–20 minut. Dobry na bóle stawów.

Roślina mirycaria

Wycinka Myrikaria jest interesującą rośliną do projektowania krajobrazu, choć nie może się pochwalić różnorodnością odmian. Niektórzy ogrodnicy widzieli ją tylko na zdjęciu, chociaż zarówno uprawa, jak i pielęgnacja wymagają minimum wysiłku. Nie jest trudno go propagować, najważniejsze jest, aby wybrać udane miejsce lądowania. Przeczytaj o tym wszystkim w artykule.

Myrikaria Foxtail: opis

Zewnętrznie krzew myrikaria to rozłożysty krzew, który składa się z nisko rozgałęzionych wyprostowanych pędów. Występują od nasady w ilości 10-20 sztuk. Liście rośliny są delikatne, bardzo małe, gęsto osadzone na pędach. Wyglądają jak niebieskawo-zielone mięsiste łuski. To właśnie spektakularny szary kolor liści wyróżnia myrikarię włoską jako jasną plamę wśród zwykłej zieleni.

Od około połowy maja na krzaku stopniowo pojawia się duża liczba fioletowych kwiatów, które rosnące tworzą długie kwiatostany w kształcie kolców. Pierwsze z nich kwitną w dolnej części buszu, stopniowo przesuwając się na górę.

Okres kwitnienia myrikarii trwa około 2 miesięcy i trwa do początku sierpnia. Żywotność kwiatu wynosi 3-5 dni. Warto zauważyć, że końce pędów tej rośliny nigdy nie stają się zdrewniałe, więc naukowcy przypisują myrikarię krzewom.

Odmiany, cechy myrikarii

Mirikaria z rodzaju tamaryszka ma 10 gatunków, zarówno krzewiastych, jak i półkrzewiastych. Do kształtowania krajobrazu stosuje się 2 odporne na zimę typy:

• ber;
• Daurian.

Szczególnie popularny jest pierwszy z nich. Jego naturalny zasięg jest bardzo rozłożysty - krzewy można spotkać na zachodzie Europy, w Azji Środkowej i Centralnej, w południowej części Syberii oraz w północnej Afryce. Wygląd mirikarii jest niezwykły pod każdym względem, patrząc na zdjęcie nie od razu rozumiesz, że nie jest to przedstawiciel niektórych egzotycznych drzew iglastych, ale roślina kwitnąca z kwiatostanami i liśćmi o oryginalnym kształcie.

Kwitnący krzew myrikaria

Myrikaria włoska w naszych warunkach dorasta do 1,5 m. Krzew tworzy do 20 gęsto ulistnionych pędów przypominających bicz. Jego niebieskawo-zielone łuskowate liście wyróżniają się na tle zwykłych roślin ogrodowych. Bardzo dekoracyjna od początku maja do października, kiedy pokryta jest fioletowymi kwiatami, a później puszystymi owocami.

Główne cechy myrikarii

Roślina wieloletnia należy do rodziny grzebieniowych i wygląda jak wrzos. Jego nazwa jest wyrazem łacińskiej nazwy wrzosu (mirica). Ojczyzną mirikarii jest Azja (od Tybetu po Ałtaj), jest szeroko rozpowszechniona na równinach chińskich i mongolskich. Żyje również na płaskowyżach i wzgórzach, wznosząc się do 1,9 km nad poziomem morza.

Krzew ma czerwonawe lub żółto-brązowe rozgałęzione pędy z miniaturowymi łuskami liści. Nisko rozłożyste krzewy w klimacie umiarkowanym osiągają 1-1,5 m, chociaż w naturze występują rośliny do 4 m wysokości. Szerokość przedstawicieli ogrodu wynosi 1,5 m.

W buszu występuje 10-20 głównych pędów wstępujących, gładkich o sztywnej strukturze. Boczne krótkie gałęzie pokryte są małymi mięsistymi liśćmi, blaszki liściowe są niebieskawo-zielone. Okres wegetacyjny rośliny trwa od początku maja do przymrozków. W tej chwili nawet bez kwiatostanów służy jako dekoracja do ogrodu lub ogrodu frontowego.

Myrikaria kwitnie w połowie maja i cieszy się delikatnymi pąkami przez dwa miesiące. Tak długie kwitnienie jest spowodowane stopniowym ujawnianiem się kwiatów. Najpierw kwitną na dolnych pędach przylegających do ziemi, a pod koniec lata - na szczytach rośliny. Pojedynczy kwiat żyje od 3 do 5 dni. Na długich szypułkach o wysokości do 40 cm tworzy się kwiatostan w kształcie kolca. W zależności od odmiany kwiaty tworzą się na wierzchołkach łodyg lub w kątach liści. Pędzle są gęsto pokryte małymi różowo-fioletowymi kwiatuszkami.

Po kwitnieniu nasiona dojrzewają. Są zebrane w wydłużonym piramidalnym pudełku. Najmniejsze nasiona mają białawe pokwitanie.

Cechy sadzenia i pielęgnacji

Mirikaria to wybredna roślina. Żyzność gleby nie odgrywa dla niej dużej roli. Idealne warunki do wzrostu to słoneczne, osłonięte od wiatru gleby gliniaste, wilgotne. Rośnie również w półcieniu, ale tworzy się na nim znacznie mniej kwiatów.Lepiej jest przesadzać wiosną, zanim pojawią się liście lub w październiku. Dwuletni krzew z dużą bryłą ziemi zapuszcza korzenie bezboleśnie.

Mirikaria jest całkowicie niewymagająca dla miejsca lądowania i rodzaju gleby

Przeszczep wykonywany jest według następującego planu:

1. Wykop otwór 0,5 x 0,5 x 0,5 m, jeśli planuje się posadzić kilka okazów, następne miejsce usuwa się co najmniej 1 m.
2. Przygotuj podłoże, mieszając lekką lub średnią glinę z torfem w równych ilościach i wypełnij nim siedzisko. Dodatki w postaci 0,3 kg popiołu lub 50 g mieszanki nawozowej (NPK) nie będą przeszkadzać. Jeśli ziemia jest gliną, najpierw układa się drenaż o grubości 0,15 m.
3. Do dołu wlewa się wiadro wody.
4. Posadź roślinę, pozostawiając szyjkę korzeniową na poziomie gruntu i ściółkuj glebę wokół niej.

Rada. Aby krzew dobrze zimował, gałęzie są związane, w przeciwnym razie mogą pęknąć pod ciężarem śniegu. Młode krzewy lekko przechylają się i przykrywają.

Pielęgnacja mirycarii obejmuje cotygodniowe podlewanie, spulchnianie, ściółkowanie, formowanie korony. Po zimowaniu należy przycinać uszkodzone przez mróz pędy do zdrowej tkanki. W stanie naturalnym krzew nie jest zwarty, więc tylko przycinanie może nadać roślinie schludny wygląd.

Aby nadać krzakowi wymagany kształt, przeprowadza się przycinanie

Tworzenie się korony rozpoczyna się w młodym wieku, ściskając zielone wierzchołki pędów przez całe lato, zapobiegając ich wzrostowi o więcej niż 0,5 m, a jesienią przycinanie zostaje zatrzymane, w przeciwnym razie roślina nie będzie miała czasu na zdobycie wytrzymałość na zimowanie. Jeśli procedura jest przeprowadzana corocznie, krzew przybiera postać niebieskawo-niebieskiej półkuli.

Uwaga! Zachowaj ostrożność przy zakupie sadzonek. Jest roślina bardzo podobna do mirikarii - tamaryks, którego niektóre gatunki wymagają specjalnego przygotowania na mroźną zimę.

Funkcje pielęgnacyjne

Spójrz na zdjęcie liści - piękne, niezwykłe, mięsiste - od razu widać, że krzew wymaga dużo wilgoci i lepiej rośnie w pobliżu zbiorników wodnych. To prawda, że ​​podczas sadzenia należy położyć drenaż na głębokości około pół metra, wypełnić otwór (50x50) mieszaniną gliny z torfem, dodając garść złożonego nawozu lub szklankę popiołu. Mirikaria toleruje prawie każdą glebę, ale lepiej jest umieścić glinę w glebie piaszczystej.

Preferowane jest sadzenie na słońcu, ponieważ mirikaria kwitnie silniej.

Najlepszą opcją jest sadzenie z pojemnika, ponieważ liście krzewu są wrażliwe na najmniejszą utratę wilgoci. Jeśli system korzeniowy jest otwarty, sadzimy wczesną wiosną, kiedy nie ma jeszcze zieleni lub późną jesienią z dużą bryłą gleby.

Po kręgu przy pniu mulczujemy próchnicą, kamykami, zrębkami, ściółką iglastą w celu utrzymania wilgoci i poprawy składu gleby pod ściółką. Chwasty też by się przydały, ale mirikaria zdobi ogród, jest często używana w projektowaniu krajobrazu, a leżące chwasty niestety nie nadają się do tego celu.

Pielęgnacja latem polega na obfitym podlewaniu i rzadkich opatrunkach. Przerwa między podlewaniem wynosi dwa tygodnie. Jeśli lato jest upalne, patrzymy na stan liści, przy braku wilgoci wysychają, więdną. Oznacza to, że podlewamy częściej.

W pierwszej połowie lata kilkakrotnie karmimy płynnym naparem dziewanny (1:10), pod koniec lata dodajemy popiół do gleby.

Jak nawozić i co karmić

Myricaria reaguje na zapłodnienie i żerowanie długim kwitnieniem. Wiosną, nie później niż 15 maja, humus lub kompost dodaje się pod krzak co najmniej wiadrem i płytko osadza w glebie. Po 14 dniach strefę korzeni ściółkuje się ściółką zawierającą próchnicę: pokruszoną korę drzewną, torf. Latem myrikaria karmi się 1 do 2 razy infuzowaną dziewanny, dodając 1 litr na 10 litrów wody. Dobrym substytutem dziewanny jest napar:

• w beczce o pojemności 200 litrów;
• jesion jary - 1 łopata;
• obornik lub odchody - 0,5 wiadra;
• suche liście lub zgniła słoma - 1 wiadro:
• kompost lub ziemia ogrodowa - 1 łopata;
• serwatka mleczna - 1 l;
• zacier sporządzony z 3 litrów wody z dodatkiem 5 łyżek cukru i 100 g drożdży, fermentowany przez 3 dni.

Lek ten podaje się przez 7 dni, następnie rozcieńcza wodą w stosunku 1: 2 i wlewa pod każdą roślinę 2 litry.

Karm myrikarię nawozami organicznymi

Warunki sadzenia myrikarii

Myrikaria wyczyszczona, sadzenie i pielęgnacja, o którą może poradzić nawet początkujący ogrodnik, jest rośliną kochającą wilgoć i światło, która jest całkowicie wybredna, jeśli chodzi o żyzność gleby. W słonecznym miejscu poczuje się bardzo komfortowo, aw półcieniu kwitnienie będzie nieco rzadkie.

Krzewy można przesadzać tylko wiosną (kiedy na krzaku nie ma jeszcze liści) i jesienią (mniej więcej w październiku). Wskazane jest pozostawienie grudki ziemi na korzeniach, co znacznie zwiększy procent przeżycia roślin. Glebę, którą należy wypełnić dołek, można przygotować, łącząc ją z torfem w tym samym stosunku; dodaj tam popiół drzewny.

Tamarix i myrikaria wyglądają bardzo podobnie do roślin. Jedyną różnicą jest to, że tamaryks nie znosi dobrze zimowania, a myrikaria włoska jest odporna na warunki zimowe; oczywiście co roku następuje zamarzanie korzeni rośliny, ale nie powoduje to znacznych uszkodzeń rośliny. Mrozy poniżej -40 ° C nie są straszne dla rośliny - nie musisz się nawet martwić o dodatkowe schronienie dla niej. Niemniej jednak, aby chronić myrikarię przed mrozem, lepiej zawiązać pędy, aby nie pękły pod ciężarem mokrego śniegu. Zaleca się zginanie młodych krzewów do powierzchni gleby.

Jak rozmnaża się wycień myrikaria

Propagowane przez nasiona i sadzonki - zimą i latem.

Nasienny

metoda jest pracochłonna, ponieważ nasiona charakteryzują się słabym kiełkowaniem. Wynik można uzyskać tylko wtedy, gdy przestrzegane są zasady gromadzenia i przechowywania. Pamiętaj, aby przeprowadzać stratyfikację w temperaturze 3-5 stopni C przez około 4 dni. Ta procedura zwiększa zdolność kiełkowania do 94%.

Sadzonki

zbierane wczesną wiosną przed przebudzeniem pąków sadzi się w pojemnikach z glebą złożoną z równych części piasku, próchnicy i torfu. Latem, gdy roślina kwitnie, sadzonki zbierane są z pędów znajdujących się bliżej ziemi. Są zakorzenione w łóżku ogrodowym pod przykryciem szklanego słoika, butelki z przezroczystego plastiku lub folii. W dobrych warunkach 100% sadzonek zapuszcza korzenie.

Mirikaria jest zaskakująco odporna na choroby, a szkodniki ją omijają. Pięknie prezentuje się zarówno w sztucznym stawie, jak i na jego brzegu, a także jako środek kompozycji w kwietniku. Zaproś ją do swojego ogrodu, a będziesz miał coś, co zaskoczy swoich gości.

Pomysły na projektowanie krajobrazu: wideo

Uprawa mirikarii z nasion

Zdjęcie nasion mirikarii

Krzew rozmnaża się przez nasiona, sadzonki i dzieląc krzew.

Konieczne jest przestrzeganie zasad przechowywania nasion, aby pozostały żywotne. Umieść je w hermetycznym, wodoodpornym pojemniku, przechowuj w umiarkowanych temperaturach w suchym pomieszczeniu. Sadzenie odbywa się w następnym roku.

• Przed sadzeniem nasiona są rozwarstwione przez tydzień: przechowuj nasiona w lodówce w temperaturze 3-5 ° C. Stratyfikacja zapewni kiełkowanie nasion o ponad 95%. Bez tej procedury około jedna trzecia nasion wykiełkuje.
• Nasiona wysiewa się w skrzynkach na wierzchu podłoża, nie ma potrzeby zagłębiania się w glebę ani posypywania ziemią. Użyj dolnej metody nawilżania gleby przez miskę. Nasiona wylęgną się za kilka dni i pojawią się małe korzenie.
• Po około tygodniu powstaje pęd lotniczy.
• Kiedy sadzonki trochę podrosną, sadzi się je w osobnych doniczkach do uprawy.
• Po ustaniu mrozów, zgodnie z ustalonym upałem, sadzonki należy sadzić w ogrodzie, pamiętając jednak, że nawet najmniejszy mróz może zniszczyć sadzonki.

Poznaj ogrodowy „ogon lisa”

Jest to wieloletni krzew liściasty z rodziny Tamarisk (lub Tamarix), którego liście kształtem przypominają igły.

Roślinę można rozpoznać po:

• wydłużone żółto-brązowe, nie drzewiaste gałęzie, dorastające do 2 metrów wysokości (a krzew rozciąga się na 1,5 metra szerokości, ponieważ do 20 pędów jest szybko wydalanych z jednego korzenia);
• łuskowate zielone (lekko niebieskawe) liście, całkowicie zakrywające każdy pęd;
• różowe kwiatostany w kształcie kolców.

Ta bezpretensjonalna roślina wygląda rustykalnie, ale zimuje bardzo dobrze, nawet przy silnych mrozach, dlatego mirikaria to idealne rozwiązanie do letnich domków dla zapracowanych osób.

Najbliższą „siostrą” lisa można nazwać mirikarią dauryjską. Oto jej zdjęcie dla porównania:

W naturze „ogon lisa” można zobaczyć w pobliżu rzek, w górach lub lasach Dalekiego Wschodu, Syberii, Kazachstanu, Chin. Dobrze rośnie na glebach skalistych. Ponadto krzew nie boi się szkodników i typowych chorób kwiatowych.

Możesz zobaczyć więcej zdjęć tej godnej rośliny tutaj:

Kiedy ta roślina kwitnie

Kwitnienie rozpoczyna się w maju i kończy już we wrześniu.

Kwiaty w kwiatostanach nie kwitną od razu, ale po kolei: najpierw dolne, potem środkowe, a na końcu zakwita czubek kwiatostanu. W tym czasie znacznie się wydłuża, przypominając puszysty ogon lisa (stąd nazwa).

Jeszcze większe podobieństwo do ogona zwierzęcia w roślinie występuje we wrześniu, w okresie dojrzewania nasion - przypominają nieco nasiona mniszka lekarskiego, gdyż posiadają również puszyste „spadochrony”.

Podobnie jak kwiaty, nasiona dojrzewają pojedynczo. Znajdują się w puszystym piramidalnym pudełku.

Użyj w projektowaniu ogrodów

Wycinka Myrikaria to doskonałe rozwiązanie do każdego ogrodu. Kwitnąca efedra wygląda dobrze zarówno pojedynczo, jak i w nasadzeniach grupowych.

Jest sadzony w pobliżu fontann, ozdobnych zbiorników i jezior. Bardzo dobrze komponuje się z iglakami i roślinami liściastymi, a także krzewami, kwitnącymi w odcieniach różu i czerwieni.

Myricardia ogoniasta może być jasną ozdobą każdej kompozycji ogrodowej.

Owoce, warzywa, jagody na miejscu są po prostu wspaniałe, wszystkie własne i smaczne. Ale chcę cieszyć oko eleganckim i kwitnącym kwietnikiem. W ostatnich latach wybór różnych ozdobnych roślin kwitnących w wyspecjalizowanych sklepach jest ogromny, czego nie ma! I chcę kupić coś ciekawego i nietypowego dla tej strony. Polecam zakup myrikarii. Wypada korzystnie w porównaniu z innymi roślinami o srebrzystoszarych liściach, kwitnie 2-3 miesiące, a kwiaty wydzielają przyjemny aromat.

Trochę o myrikarii

Mirikaria to krzew o małych łuskowatych liściach z czerwono-brązowymi lub żółtobrązowymi pędami. Ta wieloletnia roślina przybyła do nas z Azji. Prawie cały obszar od Ałtaju po Tybet uważany jest za jego ojczyznę, ale szczególnie często występuje na równinach mongolskich i chińskich. W przypadku obszarów krajobrazowych najczęściej stosuje się 2 rodzaje myrikarii (w sumie jest ich kilkanaście):
Daurskaya

Foxtail (wyczyszczony)
Ich główna różnica polega na ułożeniu szypułek: w kwiatostanach wycinka znajdują się one na wierzchołkach gałęzi, aw kwiatostanach dauryjskich na gałęziach bocznych. Mirikaria bardzo lubi jasne i wilgotne obszary, które trzeba będzie wziąć pod uwagę przy wyborze miejsca do jej sadzenia. Dobrze znosi przycinanie, łatwo i szybko regeneruje się po surowych zimach, nawet jeśli trzeba było go całkowicie „przyciąć”, pozostawiając tylko kikut. Kwitnienie myrikarii rozpoczyna się około połowy maja i trwa 2-3 miesiące, kwiaty nie otwierają się od razu, ale z kolei kwitnienie rozpoczyna się od dolnych gałęzi i stopniowo przenosi się na gałęzie górne.

Sadzenie i pielęgnacja mirycarii

Mirikaria to chyba najlepsza roślina dla tych, którzy nie lubią pielęgnować roślin, ale jednocześnie chcą, aby ich miejsce cieszyło oko pięknem. Ta roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna, nie jest podatna na różne choroby, a szkodniki ogrodowe jej nie lubią.Ponadto łatwo toleruje ciepło, nawet przy temperaturze 40 stopni Celsjusza, rośnie spokojnie i zimno, nie przemarzając do ziemi. Aby posadzić ten krzew ozdobny, należy wybrać jasne miejsce, ale jeśli to możliwe zacienione, z lekko kwaśną lub obojętną glebą, najlepiej na podłożu torfowym, ale jednocześnie dobrze rośnie na żyznej glebie ogrodowej lub gliniastej. Mirikaria bardzo lubi wilgoć, ale łatwo wytrzymuje suszę, wymagając tylko słabego podlewania - około 10 litrów na 1 krzew przez 10-14 dni. Ale jeśli wilgotność gleby jest regularna i wystarczająca, krzew będzie rosnąć szybciej i aktywniej kwitnąć. W okresie wiosenno-letnim konieczne jest 1-2-krotne karmienie specjalnymi nawozami dla roślin wrzosowatych. Ponadto corocznie wiosną wskazane jest ściółkowanie humusem lub torfem, wtedy krzew zachwyci bardziej nasyconym kolorem liści i kwiatów.

Przycinanie

Mirikaria potrzebuje ciągłego przycinania. Jeśli nie wykonasz tej prostej procedury, to z czasem, po 7-9 latach, krzewy po prostu staną się sztywne i stracą swoje piękno i oryginalność. Dlatego nie zaniedbuj tej operacji. Cięcie należy przycinać 2 razy w roku: wiosną i jesienią. Wiosenne przycinanie pomoże pozbyć się zamarzniętych i martwych gałązek, a jesienne przycinanie pomoże uformować krzew o pożądanym kształcie.

Reprodukcja

Propagowane przez nasiona mirikarii, sadzonki i dzieląc krzew. Dwie ostatnie metody są optymalne. Podczas rozmnażania przez sadzonki konieczne jest odcięcie gałęzi o długości około 20-25 centymetrów przez cały okres wegetacyjny, a następnie zanurzenie ich w stymulantach wzrostu na 2-3 godziny i posadzenie w dowolnym pojemniku. Rootowanie jest dość szybkie. Ale w pierwszym roku lepiej nie sadzić młodego wzrostu na otwartym terenie, ponieważ nie toleruje zimowania na otwartym terenie. A na drugim roku możesz bezpiecznie wyjechać na stałe, bez obawy o śmierć. Podczas rozmnażania przez nasiona pożądane jest rozwarstwienie nasion, co zwiększy ich kiełkowanie do 95%. Ta operacja nie jest konieczna, ale wtedy szybkość kiełkowania wyniesie około 30-35%. Nasiona rozrzucane są po powierzchni ziemi w pudełku, bez posypywania ich ziemią. Podlewaj delikatnie, w kroplach lub w sprayu. Korzenie pojawiają się po 2-3 dniach, a kiełki po 7-8 dniach. Po ogrzaniu sadzonki sadzi się na otwartym terenie.
Od dawna marzyłem o stworzeniu prawdziwego „dzikiego” ogrodu. Oczywiście nie chwastami, ale żeby nie okazał się „wylizyty” czy sztuczny, a wyglądał jak zadbany las.

Nie mamy więc utwardzonych ścieżek, alpejskich wzgórz i pretensjonalnych krzewów róż, ale są skalne, pachnące zarośla jałowców, ścieżki wysadzane żywicielami odmianowymi i kwitnące zarośla mirikarii w tle.

Jest to wieloletni krzew liściasty z rodziny Tamarisk (lub Tamarix), którego liście kształtem przypominają igły.

Roślinę można rozpoznać po:

• wydłużone żółto-brązowe, nie drzewiaste gałęzie, dorastające do 2 metrów wysokości (a krzew rozciąga się na 1,5 metra szerokości, ponieważ do 20 pędów jest szybko wydalanych z jednego korzenia);
• łuskowate zielone (lekko niebieskawe) liście, całkowicie zakrywające każdy pęd;
• różowe kwiatostany w kształcie kolców.

Ta bezpretensjonalna roślina wygląda rustykalnie, ale zimuje bardzo dobrze, nawet przy silnych mrozach, dlatego mirikaria to idealne rozwiązanie do letnich domków dla zapracowanych osób.

Najbliższą „siostrą” lisa można nazwać mirikarią dauryjską. Oto jej zdjęcie dla porównania:

W naturze „ogon lisa” można zobaczyć w pobliżu rzek, w górach lub lasach Dalekiego Wschodu, Syberii, Kazachstanu, Chin. Dobrze rośnie na glebach skalistych. Ponadto krzew nie boi się szkodników i typowych chorób kwiatowych.

Możesz zobaczyć więcej zdjęć tej godnej rośliny tutaj:

Kiedy ta roślina kwitnie

Kwitnienie rozpoczyna się w maju i kończy już we wrześniu.

Kwiaty w kwiatostanach nie kwitną od razu, ale po kolei: najpierw dolne, potem środkowe, a na końcu zakwita czubek kwiatostanu. W tym czasie znacznie się wydłuża, przypominając puszysty ogon lisa (stąd nazwa).

Jeszcze większe podobieństwo do ogona zwierzęcia w roślinie występuje we wrześniu, w okresie dojrzewania nasion - przypominają nieco nasiona mniszka lekarskiego, gdyż posiadają również puszyste „spadochrony”.

Podobnie jak kwiaty, nasiona dojrzewają pojedynczo. Znajdują się w puszystym piramidalnym pudełku.

Odmiany myrikarii ze zdjęciami i nazwami

Myricaria dahurian długolistna Myricaria longifolia

Ukazuje się na południu Syberii i Ałtaju. Młode pędy w pierwszym roku życia pokryte są żółtawozieloną korą, która z biegiem lat brązowieje. Liście są wąskie, o długości 5–10 mm i szerokości 1–3 mm. Liście są podłużne lub jajowate, pomalowane na szary kolor, górna część liści pokryta jest małymi gruczołami.

Kwiatostany powstają na pędach bocznych (starszych) i wierzchołkowych (jednorocznych). Są proste w formie lub bardziej złożone, rozgałęzione. Początkowo szypułki są skrócone, ale wraz z otwarciem pąków wydłużają się. Przylistek ma do 6 mm średnicy, ma mały kielich o średnicy do 3-4 cm. Płatki są różowe, podłużne, o długości 5-6 mm, szerokości około 2 mm. Piętno główki jajnika zdobią na wpół zrośnięte pręciki. Skrzynka nasienna jest trójdzielna, wydłużona, wypełniona wydłużonymi nasionami o długości do 1,2 cm z lekko owłosioną osią.

Wycień Myricaria lub wycień Myricaria alopecuroides

Najczęściej występuje w Europie Zachodniej, na Dalekim Wschodzie iw Azji Środkowej. Roślina jest niskim krzewem o prostych i wznoszących się pędach bocznych, liście są naprzemiennie mięsiste, łuskowate. Kolor liści jest srebrny z niebieskim odcieniem.

Od połowy maja do końca lata szczotki różowych kwiatostanów obnoszą się na wierzchołkach łodyg. Kwiaty zaczynają się otwierać od dołu, stopniowo pokrywając gęsto szypułkę, co może prowadzić do zgięcia łodygi po łuku. Przed otwarciem pąków długość szypułki wynosi do 10 cm i wygląda jak gęsty stożek, gdy kwitnie, wydłuża się do 40 cm, stając się luźniejszy.

Dojrzewanie owoców rozpoczyna się jesienią. Ze względu na białawe pokwitanie nasion na końcach gałęzi, duży pęd staje się ogonem lisa z bujnym, jasnym końcem. To właśnie ta cecha dała taką nazwę.

Myricaria germanica

Kwitnie od czerwca do lipca, bardzo dekoracyjne dzięki niebieskawym gałązkom, podobnym do świerka. Znajduje szerokie zastosowanie w medycynie ludowej jako środek hemostatyczny, zwłaszcza przy schorzeniach ginekologicznych. Potrzebuje schronienia na zimę w młodym wieku.

Myricaria rosea Myricaria rosea

Roślina lub krzew zielny o małych, igiełkowatych liściach i dużych różowych kwiatostanach, nieco masywnych w porównaniu z gałązkami.

Mirikaria to nowa nazwa w ogrodzie przed domem

Zdecydowana większość roślin rosyjskiej flory ma czyste zielone liście. Ale czasami zdarzają się gatunki o niebieskawych, niebieskich i szarych odcieniach. Są szczególnie interesujące w ozdobnym ogrodzie, ponieważ urozmaicają jego kolorystykę, kontrastując z ogólnym tłem. Projektanci szczególnie upodobali sobie te typy, nie bez powodu w ogrodach przepisano stalowo-szare piołun i "baranie uszy", niebieskie świerki i jałowce, kostrzewa szara i elimus. Roślina, która zostanie omówiona poniżej, wydaje się dziwna ze wszystkich stron: kolor i kształt liści, niezwykły kształt kwiatostanów, charakter wzrostu i kształt krzewu, a nawet z samej nazwy - mirikaria.

Dziwność mirikarii w jej niezwykłym wyglądzie. Wygląda na to, że nie jest to kwitnąca, ale egzotyczna roślina iglasta. Ale potem nagle kwitnie i znowu niespodzianka - pierwsze pojedyncze kwiaty, stopniowo rozciągające się w długie kwiatostany, zamieniają się w ogniste ogony lisa.Botanicy nazwali ten krzew właśnie tak - myricaria alopecuroides.

W sumie występuje 10 rodzajów myrikarii, 6 z nich występuje na terenie WNP, pozostałe w sąsiadujących z naszymi granicami rejonach Azji. Wszystkie są krzewami i półkrzewami należącymi do rodziny Tamarix lub grzebieniowatych (Tamaricaceae). W rosyjskich ogrodach ozdobnych najczęściej spotyka się myrikarię wyczynową, jest też niemiecką.

W naturze zasięg tego gatunku rozciąga się na południu Rosji od stepowego pasa Syberii po południe części europejskiej, rozprzestrzeniając się dalej na Azję Środkową i Europę Zachodnią. W naszych warunkach myrikaria rośnie nisko, do 1 m, rozprzestrzeniając się - do 1,5 m, krzew składający się z 10-20 nisko rozgałęzionych pędów biczowatych pochodzących z korzenia. Liście myrikarii są bardzo małe, mają wygląd mięsistych zielonkawo-niebieskich łusek, gęsto przylegających do pędów. Kolor i faktura liści skutecznie wyróżniają mirikaria na tle zwykłej zieleni, czyniąc ją atrakcyjną przez cały sezon wegetacyjny - od początku maja do października. Od połowy maja dodatkową dekoracją krzewów są różowawe kwiaty, które pojawiają się na wierzchołkach pędów osiowych, a następnie pachowych. Kwiaty są bardzo małe, ale stopniowo rosną i formują się nawzajem, stopniowo przekształcają się w gęste kwiatostany w kształcie kolców o długości do 40 cm.Kwitnienie mirikarii trwa ponad dwa miesiące, czasami osiągając początek sierpnia.

Mirikaria dobrze rośnie i zimuje stabilnie w centralnej Rosji. Niewielkie zamarzanie końców gałęzi obserwuje się prawie co roku, ale w najmniejszym stopniu nie wpływa to na jej wygląd. Warto zauważyć, że końce pędów tego gatunku, nawet w naturze, nigdy nie ulegają zdrewnieniu, dlatego naukowcy uważają go za półkrzew. Mirikaria jest lekka i lubiąca wilgoć, raczej mało wymagająca dla żyzności gleby. Jednocześnie najkorzystniejszymi dla niej miejscami są miejsca otwarte na słońce z wilgotnymi, dobrze przepuszczalnymi żyznymi glinami. Jeśli podłoże glebowe jest specjalnie przygotowane, to odpowiednia może być na przykład mieszanina średniej lub lekkiej gliny z torfem w stosunku 1: 1. Dół do sadzenia wykopuje się o wymiarach około 50x50x50 cm i wypełnia przygotowanym podłożem. Przydatne jest również dodanie tam popiołu drzewnego (około 300 g na miejsce) lub mieszanki mineralnej NPK (50-70 g). Rośliny tolerują przeszczep z otwartymi korzeniami tylko w stanie bezlistnym - wiosną do początku maja, jesienią od połowy do końca października. W przypadku kawałka ziemi, a tym bardziej w pojemniku, przeszczep zawsze kończy się sukcesem.

Właściwa pielęgnacja zmienia wygląd każdej rośliny i mirikarii - żywy tego dowód. Reaguje na nawożenie i podlewanie aktywnym wzrostem, świeżym kolorem liści i obfitym kwitnieniem. Wykazano, że główny nawóz w postaci próchnicy lub kompostu (w przybliżeniu od wiadra do krzewu) jest stosowany wiosną do połowy maja pod płytkim osadzeniem w strefie korzeniowej. Po pół miesiąca dobrze jest ściółkować u stóp krzewów ściółką pochłaniającą wilgoć zawierającą próchnicę: torf, pokruszone zrębki kory drzewnej, luźną próchnicę itp. Celem tego działania jest ustabilizowanie reżimu wilgotności górnej warstwy gleby, jednocześnie przyciągnie dżdżownice i poprawi napowietrzenie. Latem (czerwiec-lipiec) warto zrobić jeden lub dwa płynne opatrunki wierzchnie z naparem z dziewanny (1:10) lub napar ze sfermentowanych ziół w tej samej proporcji. Przypomnę, że w tym celu dwa wiadra obornika lub cztery ciasno napełnione wiadra trawy są umieszczane w 200-litrowej beczce z wodą i nalegają na dwa tygodnie. W tym czasie składniki odżywcze przechodzą w stan strawny dla roślin. Napar jest spożywany w ilości 2 litry na krzak.

W okresach suchych myrikaria należy podlewać z częstotliwością raz na 7-10 dni, a pomiędzy podlewaniami płytko rozluźnia się kręgi przy pniu, co również poprawia odżywianie, podobnie jak samo podlewanie.

Przycinanie myrikarii przeprowadza się na początku kwitnienia liści, kiedy zmiany zimowe są wyraźniej widoczne.Zamrożone pędy skraca się do zdrowego drewna lub kroi w pierścień, kierując się przede wszystkim względami dekoracyjnymi. W tym samym czasie gałęzie, które wychodzą daleko poza koronę, są skracane.

Naturalne rozprzestrzenianie się korony nie zawsze pasuje do mirikarii, a zwartość i gęstość, wręcz przeciwnie, po prostu ją przekształcają. Można to osiągnąć poprzez kształtowanie i cięcie. Mirikaria toleruje nawet znaczne przycinanie, ale bardziej celowe jest stopniowe formowanie krzewów, rozpoczynając ten proces od bardzo młodego wieku. Początkowo szczypią tylko zielone końce pędów, ograniczając je do długości około pół metra. Można to robić prawie przez cały sezon, ponieważ rosną, ale kończą się na początku września, dając roślinom możliwość przygotowania się na zimną pogodę. Krok po kroku korona krzewów będzie coraz bardziej gęstnieć, uzyskując wygląd gęstej półkuli lub poduszki o atrakcyjnym niebieskawo-niebieskim kolorze.

Uformowane w ten sposób krzewy są bardzo interesujące w pojedynczym nasadzeniu na kontrastowym tle dywanowym fioletowego kruchego, rozchodnika, luźnej łodygi „Aurea”, wilczomlecza Fortchun, barwinków itp. Podobna działka będzie dobrze wyglądać w strefie wejściowej wiejskiego domu, miejskiej chaty, przed biurem prywatnej firmy. Nawiasem mówiąc, miejska atmosfera mirikarii w ogóle nie szkodzi. W architekturze krajobrazu można ją sadzić jako obrzeże na dużych zielonych wyspach miejskich automatycznych węzłów drogowych, z krawężnikami wzdłuż parkowych alejek otwartych na słońce. Pasuje do otoczenia dość dużych kamieni, mocno przycięte, nie zepsuje kompozycji w japońskim duchu.

Podobnie jak efedryna, „dziwne” mirikaria będą organicznie wplatać się w iglasty ogród, zorganizowany w kontrastujących kombinacjach. Jeśli chcesz ozdobić małe zbocze, to myrikariya, która kocha wilgoć, lepiej zająć miejsce u jego stóp, sadząc ją w gęstej kępie kilku roślin.

Smirnov Alexander Dmitrievich

Rośliny do ogrodu pocztą: adonis, aktynidia, berberys, głóg, borówki, świerk, wiciokrzew, żurawina, porzeczki, hortensje, jałowce, róże, spireas, tamarynki, tuja, żywiciele, czubuszniki i wiele innych. Niedrogie, ponieważ sami się rozwijamy. Zimotrwały i niezawodny, ponieważ był testowany przez wiele lat. Doświadczenie w wysyłce w Rosji od 1995 roku. Katalog w Twojej kopercie, na e-mail lub na stronie internetowej. 600028, Vladimir, przejście 24, 12, Smirnov Alexander Dmitrievich

Myrikaria ma łuskowate, małe liście, jak wrzos.

Rodzaj Mirikaria obejmuje około 10 gatunków rosnących w Europie i Azji.

Mirikaria to krzew o żółtych lub czerwono-brązowych pędach i zwykłych, łuszczących się liściach, które całkowicie pokrywają pędy. Kwiaty tego krzewu mają długie wypustki, owocem jest skrzynka z nasionami, na samym szczycie zaopatrzona w owłosione czubki.

Mirikaria to kochający światło i wilgoć krzew. Zapewnia dobry wzrost od pnia. Dobrze znosi fryzury. Krzew ozdobny dzięki niezwykłemu wyglądowi w okresie kwitnienia i owocowania. Do celów dekoracyjnych stosuje się go do nasadzeń pojedynczych i żywopłotów.

Metody reprodukcji

Jeśli mówimy o nasiennej metodzie rozmnażania, to przede wszystkim należy wybrać odpowiedni materiał siewny. Nieprawidłowe warunki przechowywania mogą prowadzić do utraty zdolności do wynurzania. Nasiona należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pojemnikach w umiarkowanych temperaturach przez cały rok, po czym są gotowe do siewu. Wymagana jest również procedura stratyfikacji w temperaturze nie wyższej niż trzy do pięciu stopni.
Siew odbywa się w pojemnikach, rozrzucając nasiona na powierzchni gleby. Nawilżanie odbywa się kroplowo lub w sposób rosnący. Z reguły po dwóch do trzech dniach nasiono da korzeń, a kiełek wykluje się nad powierzchnią w ciągu tygodnia. Kiedy nadejdzie ciepły okres, możesz przeszczepić sadzonki na otwarty teren.

Bardziej efektywnym sposobem rozmnażania jest wegetatywny, przez sadzenie lub dzielenie krzewu.Sadzonki można uzyskać ze starych lub młodych pędów, które łatwo ukorzeniają się przez cały sezon wegetacyjny. Ścięte sadzonki należy na chwilę umieścić w dowolnym stymulatorze wzrostu, a następnie posadzić w przygotowanej glebie. Powinieneś wiedzieć, że młoda roślina jest bardzo wrażliwa na prawdopodobny mróz, dlatego sadzenie powinno odbywać się wyłącznie w ciepłym sezonie.

Wybór miejsca lądowania

Miejsce sadzenia krzewów ozdobnych powinno być nasłonecznione i osłonięte od wiatrów. W półcieniu roślina również będzie się dobrze czuła, ale kwitnienie nie będzie zbyt obfite, a kwiaty będą matowe. Do krzaka gleby nie wybredny... Ale najlepszą opcją do sadzenia byłaby osuszona glina. Mirikaria znosi niewielkie podtopienia i jest krzewem odpornym na suszę.

Ważny! System korzeni myricardii jest mały, słabo ukorzeniony, dlatego na piaszczystych kamieniach krzew będzie cierpieć z powodu wysychania górnych warstw gleby.

Przycinanie i modelowanie korony mirikarii

Przycinanie odbywa się na początku kwitnienia liści; zamrożone pędy skracane są do zdrowego drewna. Czasami roślina, ze względu na skrócone pędy wystające poza koronę, nabiera ozdobnego, schludnego wyglądu. Nawiasem mówiąc, zwartość mirikarii, osiągnięta przez przycinanie, absolutnie przekształca krzewy.

Proces formowania atrakcyjnej korony wskazane jest rozpocząć od najmłodszego wieku rośliny, najpierw uszczypnąć tylko zielone końcówki łodyg i ograniczyć ich długość do pół metra. Można to robić przez cały sezon, gdy odrasta. Do września należy przerwać przycinanie, aby roślina mogła przygotować się na zimowe mrozy. W ten sposób z każdym rokiem korona krzewu będzie stawała się coraz wspanialsza, zamieniając roślinę w gęstą półkulę o niebieskawo-niebieskim kolorze. Takie krzewy w jednym nasadzeniu, ukształtowane ze szczerej miłości, w oryginalny sposób będą się wyróżniać na tle zielonego dywanu.

Mirikaria jako element dekoracyjny kompozycji ogrodowej

Mirikaria może być z powodzeniem sadzona w środowisku miejskim, wykorzystując ją jako krawężniki, aleje parkowe i zielone obszary połączeń. Wyczółek mirikaria, sadzenie i pielęgnacja, które wyróżnia go korzystnie od dziko rosnących okazów, prezentuje się oryginalnie na tle stawów i dużych kamieni, ożywiając ich ciche sąsiedztwo; roślina organicznie pasuje do iglastego ogrodu, przypominającego wiecznie zielone krzewy. Grupa myrikariya może być wykorzystana do dekoracji niewielkiego zbocza poprzez odłożenie miejsca u jego podnóża.

Niewielu ogrodników rozumie niesamowite piękno tego buszu. Często dostaje miejsce gdzieś w niczym nie wyróżniającym się zakątku ogrodu. W rzeczywistości myrikaria włochata, której sadzenie i pielęgnacja nie jest trudne, może stać się jasnym centrum atrakcyjnej kompozycji ogrodowej.

Myrikaria ogoniasta: kiedy lepiej sadzić i jak właściwie pielęgnować

Myrikaria foxtail przyciąga uwagę ogrodników swoją wysokością, około dwóch metrów, względną bezpretensjonalnością w pielęgnacji i, co najważniejsze, oryginalnym łuskowatym listowiem o srebrzystym kolorze z niebieskim odcieniem. Dziwaczny kształt korony i wydłużone różowe kwiatostany sprawiły, że ten wieloletni krzew liściasty zalicza się do kategorii najpopularniejszych upraw do projektowania krajobrazu.

Roślina ozdobna nie boi się niskich temperatur i szybko dostosowuje się do otoczenia. Tworząc sprzyjające warunki do wzrostu myrikarii ogoniastej, postępując zgodnie z technologią sadzenia i zapewniając jej odpowiednią pielęgnację, możesz wyhodować luksusową rozłożystą dekorację do swojego ogrodu.

Właściwa pielęgnacja

Mirikaria wykazuje odporność na ewentualne choroby i szkodniki. Dorosła roślina może z łatwością wytrzymać silne mrozy, a także silne letnie upały.
Skład gleby może być zwykłą ziemią ogrodową, ale podłoże powinno być obojętne lub lekko kwaśne. Odporność na suszę jest głównym „koniem” krzewu, który może wytrzymać ekstremalne upały. Nawet w tym okresie wystarczające podlewanie będzie wynosić jedno wiadro na dorosły krzew raz na dziesięć dni. Z drugiej strony Mirikaria może z łatwością tolerować zaleganie i stojącą wodę bez konsekwencji.

Zaleca się regularne mulczowanie gleby materią organiczną, która przyczynia się do nasycenia liści kolorami. W okresie wegetacji wystarczy raz lub dwa razy nakarmić roślinę, stosując nawozy uniwersalne do odpowiednich upraw.

Lepiej jest wybrać miejsce do sadzenia trochę zacienione, pomimo dobrej odporności na światło słoneczne, które nadal może szkodzić młodym roślinom.

Pielęgnacja Myricaria

Roślina wieloletnia jest wysoce odporna na różne szkodniki i choroby. Spokojnie toleruje ujemne temperatury do -40 stopni i wysokie do +40.

Podlewanie. Bylina normalnie toleruje suszę, rozwija się nawet przy słabym podlewaniu, ale będzie rosnąć silniej i zakwitnąć na wilgotnej glebie. Jeśli nie ma deszczu, krzew podlewa się raz na dwa tygodnie w ilości 10 litrów wody na roślinę. Kultura jest w stanie wytrzymać odwrotną suszę i atak: nadmiar wilgoci i czasowe zalanie terenu.

Top dressing. Jeśli co roku mulczujesz glebę nawozem organicznym lub torfem, nie ma potrzeby częstego karmienia. Dzięki tym kompozycjom kolor płatków i liści staje się bardziej wyrazisty, jasny. W sezonie wystarczy 1-2 dodatkowe nawozy uniwersalnym nawozem przeznaczonym pod uprawy wrzosu.

Przycinanie. Z biegiem czasu krzew staje się zdrewniały, a w wieku 7-8 lat prawie całkowicie traci swój efekt dekoracyjny. Aby utrzymać roślinę w atrakcyjnym kształcie, jesienią i wiosną przeprowadza się przycinanie sanitarne i przeciwstarzeniowe. Usuwaniu podlegają wysuszone, zniszczone i stare pędy.

Zimowanie. Rozprzestrzeniająca się myrikaria wyczynowca bardzo boi się podmuchów wiatru, dlatego sadzi się ją w spokojnych miejscach. Przed nadejściem zimy roślinę należy związać w celu ochrony przed pęknięciami spowodowanymi przez zaspy śnieżne. Młode rośliny są często zgięte do ziemi.

Myrikaria to niesamowicie piękna bylina, która nie sprawia trudności w uprawie, wystarczy trochę uwagi i dokładności podczas sadzenia.

Mirikaria: reprodukcja

Rozmnażanie myrikarii odbywa się za pomocą sadzonek i nasion, których zebranie wymaga przestrzegania warunków przechowywania, ponieważ szybko tracą zdolność kiełkowania. Przed siewem nasiona są przechowywane w lodówce przez 1 do 5 dni w temperaturze 3-5 stopni, co zapewnia im szacowaną zdolność kiełkowania do 95%. Bez zastosowania stratyfikacji (utrzymywanie nasion w określonej temperaturze, zapewniające przyspieszenie kiełkowania) kiełkowanie rośliny nie przekroczy 30%.

Najwygodniejsze jest rozmnażanie przez sadzonki, które należy przygotować w środku lata, w okresie masowego kwitnienia rośliny. Na krzaku łodygi dolnej części rośliny są cięte i sadzone w pojemnikach, w przygotowanej glebie, składającej się z torfu, próchnicy i piasku, pobranych w równych proporcjach.

Mirikaria Daurian lądowanie i odlot. Sadzenie Myrikaria wycinka: pielęgnacja roślin, zdjęcie

Zdecydowana większość roślin rosyjskiej flory ma czyste zielone liście. Ale czasami zdarzają się gatunki o niebieskawych, niebieskich i szarych odcieniach. Są szczególnie interesujące w ozdobnym ogrodzie, ponieważ urozmaicają jego kolorystykę, kontrastując z ogólnym tłem. Projektanci szczególnie upodobali sobie tego typu gatunki, nie bez powodu w ogrodach przepisano stalowo-szare piołun i "jagnięce uszy", niebieskie świerki i jałowce, kostrzewa szara i elimus. Roślina, która zostanie omówiona poniżej, wydaje się dziwna ze wszystkich stron: kolor i kształt liści, niezwykły kształt kwiatostanów, charakter wzrostu i kształt krzewu, a nawet z samej nazwy - mirikaria.

Dziwność mirikarii w jej niezwykłym wyglądzie. Wygląda na to, że nie jest to kwitnąca, ale egzotyczna roślina iglasta. Ale potem nagle kwitnie i znowu niespodzianka - pierwsze pojedyncze kwiaty, stopniowo rozciągające się w długie kwiatostany, zamieniają się w ogniste ogony lisa. Ten krzew został nazwany przez botanikę - Myricaria wyczyść (Myricaria alopecuroides)

.

W sumie występuje 10 rodzajów myrikarii, 6 z nich występuje na terenie WNP, pozostałe w sąsiadujących z naszymi granicami rejonach Azji. Wszystkie są krzewami i półkrzewami należącymi do rodziny Tamari caceae. W rosyjskich ogrodach ozdobnych najczęściej spotyka się mirycarię wyczynową, jest również niemiecką.

W naturze zasięg tego gatunku rozciąga się na południu Rosji od stepowego pasa Syberii po południe części europejskiej, rozprzestrzeniając się dalej na Azję Środkową i Europę Zachodnią. W naszych warunkach mirycaria rośnie nisko, do 1 m, rozprzestrzeniając się - do 1,5 m, krzew składający się z 10-20 nisko rozgałęzionych pędów biczowatych, emanujących z korzenia. Liście myrikarii są bardzo małe, mają wygląd mięsistych zielonkawo-niebieskich łusek, gęsto przylegających do pędów. Kolor i faktura liści skutecznie wyróżniają mirikaria na tle zwykłej zieleni, czyniąc ją atrakcyjną przez cały sezon wegetacyjny - od początku maja do października. Od połowy maja dodatkową dekoracją krzewów są różowawe kwiaty, które pojawiają się na wierzchołkach pędów osiowych, a następnie pachowych. Kwiaty są bardzo małe, ale stopniowo rosną i formują się nawzajem, stopniowo przekształcają się w gęste kwiatostany w kształcie kolców o długości do 40 cm.Kwitnienie mirikarii trwa ponad dwa miesiące, czasami osiągając początek sierpnia.

Mirikaria dobrze rośnie i zimuje równomiernie w centralnej Rosji.

Niewielkie zamarzanie końców gałęzi obserwuje się prawie corocznie, ale w najmniejszym stopniu nie wpływa to na jej wygląd. Warto zauważyć, że końce pędów tego gatunku, nawet w naturze, nigdy nie ulegają zdrewnieniu, dlatego naukowcy uważają go za półkrzew. Mirikaria jest lekka i kochająca wilgoć, raczej mało wymagająca dla żyzności gleby. Jednocześnie najkorzystniejszymi dla niej miejscami są miejsca otwarte na słońce z wilgotnymi, dobrze przepuszczalnymi żyznymi glinami. Jeśli podłoże glebowe jest specjalnie przygotowane, odpowiednia może być np. Mieszanina średniej lub lekkiej gliny z torfem w stosunku 1: 1. Dół do sadzenia wykopuje się na około 50 * 50 * 50 cm i wypełnia przygotowanym podłożem. Przydatne jest również dodanie tam popiołu drzewnego (około 300 g na miejsce) lub mieszanki mineralnej NPK (50-70 g). Rośliny tolerują przeszczep z otwartymi korzeniami tylko w stanie bezlistnym - wiosną do początku maja, jesienią od połowy do końca października. W przypadku kawałka ziemi, a tym bardziej w pojemniku, przeszczep zawsze kończy się sukcesem.

Właściwa pielęgnacja zmienia wygląd każdej rośliny i mirikarii - wyraźny dowód na to.

Reaguje na nawożenie i podlewanie aktywnym wzrostem, świeżym kolorem liści i obfitym kwitnieniem. Wykazano, że główny nawóz w postaci próchnicy lub kompostu (w przybliżeniu od wiadra do krzewu) jest stosowany wiosną do połowy maja pod płytkim osadzeniem w strefie korzeniowej. Po pół miesiącu dobrze jest ściółkować u stóp krzewów ściółką pochłaniającą wilgoć zawierającą próchnicę: torf, pokruszone zrębki kory drzewnej, luźną próchnicę itp. Znaczenie tego działania ma na celu ustabilizowanie reżimu wilgotności górnej warstwy gleby, jednocześnie przyciągając dżdżownice i poprawiając napowietrzenie. Latem (czerwiec-lipiec) warto zrobić jeden lub dwa płynne opatrunki wierzchnie z naparem z dziewanny (1:10) lub napar ze sfermentowanych ziół w takiej samej proporcji. Przypomnę, że w tym celu dwa wiadra obornika lub cztery ciasno napełnione wiadra trawy są umieszczane w 200-litrowej beczce z wodą i nalegają na dwa tygodnie. W tym czasie składniki odżywcze przechodzą w stan strawny dla roślin. Napar jest spożywany w ilości 2 litry na krzak.

W okresach suchych myrikaria należy podlewać z częstotliwością raz na 7-10 dni, a pomiędzy podlewaniami płytko rozluźnia się kręgi przy pniu, co również poprawia odżywianie, podobnie jak samo podlewanie.

Przycinanie

mirycaria przeprowadza się na początku kwitnienia liści, kiedy zmiany zimowe są wyraźnie widoczne. Zamrożone pędy skraca się do zdrowego drewna lub kroi w pierścień, kierując się przede wszystkim względami dekoracyjnymi. W tym samym czasie gałęzie wystające daleko poza koronę są skracane.

Naturalne rozprzestrzenianie się korony nie zawsze pasuje do mirikarii, a zwartość i gęstość, wręcz przeciwnie, po prostu ją przekształcają. Można to osiągnąć poprzez kształtowanie i cięcie. Mirikaria toleruje nawet znaczne przycinanie, ale bardziej celowe jest stopniowe formowanie krzewów, rozpoczynając ten proces od bardzo młodego wieku. Na początku uszczypnij tylko zielone końce pędów, ograniczając je do długości około pół metra. Można to robić prawie przez cały sezon, ponieważ rosną, ale kończą się od początku września, dając roślinom możliwość przygotowania się na zimną pogodę. Krok po kroku korona krzewów będzie coraz bardziej gęstnieć, uzyskując wygląd gęstej półkuli lub poduszki o atrakcyjnym niebieskawo-niebieskim kolorze.

Powstałe w ten sposób krzewy są bardzo ciekawe w pojedynczym nasadzeniu na kontrastowym tle dywanu w kolorze fioletowym, monetarnym "Aurea", Fortune itp. Podobna działka będzie dobrze wyglądać w strefie wejściowej wiejskiego domu, miejskiej chaty, przed biurem prywatnej firmy. Nawiasem mówiąc, miejska atmosfera mirikarii w ogóle nie szkodzi. W kształtowaniu krajobrazu można go sadzić jako obrzeża na dużych zielonych wyspach miejskich automatycznych węzłów, z krawężnikami wzdłuż alejek parkowych otwartych na słońce. Pasuje do sąsiedztwa dość dużych kamieni, mocno przycięte, nie zepsuje sobie kompozycji w japońskim duchu.

Podobnie jak efedryna, „dziwne” mirikaria będą organicznie splatać się w iglasty ogród, zorganizowany w kontrastujących kombinacjach. Jeśli chcesz ozdobić małe zbocze, to myrikariya, która kocha wilgoć, lepiej zająć miejsce u jego stóp, sadząc ją w gęstej kępie kilku roślin.

Wycinka Myrikaria jest interesującą rośliną do projektowania krajobrazu, choć nie może się pochwalić różnorodnością odmian. Niektórzy ogrodnicy widzieli ją tylko na zdjęciu, chociaż zarówno uprawa, jak i pielęgnacja wymagają minimum wysiłku. Nie jest trudno go propagować, najważniejsze jest, aby wybrać udane miejsce lądowania. Przeczytaj o tym wszystkim w artykule.

Mirikaria ogoniasta: cechy hodowlane

Sadzenie i pielęgnacja myrikarii nie jest trudne. Bezpretensjonalny krzew można rozmnażać na kilka sposobów:

• posiew;
• sadzonki;
• gałąź przerostu.

Metoda hodowli nasion

Ta metoda hodowli myrikarii jest mniej popularna niż sadzonki. Kwiaciarnie uważają to za nieskuteczne i zbyt czasochłonne. Nawet przechowywanie nasion jest trudne, ponieważ wymagają szczelnego opakowania i umiarkowanej temperatury.

Jeśli zasady przechowywania nasion nie są przestrzegane, mogą stracić zdolność kiełkowania.

W celu zwiększenia kiełkowania nasiona należy utwardzać przez 5 dni w niskiej temperaturze - około + 4 ° C. W przypadku nasion, które nie zostały poddane takiemu utwardzeniu, współczynnik kiełkowania wynosi nie więcej niż jedną trzecią nasion.

Sadzenie nasion:

1. Przygotowanie pojemnika do kiełkowania nasion.
2. Zasypianie z mieszanką gleby.
3. Wysiew nasion (bez zasypiania na ziemi).
4. Organizacja nawadniania kropelkowego.

Odpowiednio zorganizowane nasiona wykiełkują w ciągu kilku dni. Po wyrośnięciu kiełków można je przesadzić na otwarty teren.

Sadzenie nasion na otwartym terenie powinno odbywać się tylko w ciepłe dni.

Hodowla mirikarii z sadzonkami wycinka jest skutecznym sposobem rozmnażania krzewu karłowatego. Odbywa się wiosną, zanim pąki zaczną kwitnąć.

Porządek pracy:

1. Wytnij sadzonki o długości od 15 do 25 cm.
2. Przygotuj mieszankę gleby składającą się z piasku, torfu, próchnicy i gleby. Wszystkie składniki są pobierane w równych ilościach.
3. Sadzonki sadzi się pod kątem, pozostawiając 3 pąki nad powierzchnią.

W celu lepszego ukorzenienia sadzonek przed sadzeniem zaleca się użycie stymulatora tworzenia korzeni.

Ukorzenione sadzonki tworzą nowe rośliny. W klimacie, w którym zimą występują mrozy, nowe rośliny można pozostawić w ziemi dopiero w drugim roku, aby uniknąć zamarzania niedojrzałych młodych mirikarii.

Pierwsze kwitnienie po sadzonkach następuje dwa lata później. Roślina osiąga pełny wzrost dopiero po 4-5 latach od posadzenia sadzonek. Ponieważ roślina jest wieloletnia, nie wymaga dodatkowego przesadzania.

Mirikaria to spektakularna roślina nadająca się do kształtowania krajobrazu. Organicznie wpisuje się w kompozycje roślinne, korzystając ze specyfiki jego kolorów. Myrikaria ogoniasta pięknie uzupełniają alpejskie zjeżdżalnie, skalne góry i sztuczne zbiorniki wodne.

Opis myrikaria

Mirikaria to bylina o wyglądzie wrzosu i należy do rodziny Grebenshchikov. Mirica to wyraz łacińskiej nazwy wrzosu. Ojczyzną myrikariya jest Azja, gdzie żyje od Ałtaju po Tybet, szeroko rozprzestrzeniona na równinach mongolskich i chińskich. Rośnie na płaskowyżach, wyżynach, pnie się na wysokość około 1,9 km nad poziomem morza.

Krzew ma rozgałęzione pędy o czerwonawym lub żółto-brązowym odcieniu z miniaturowymi łuskowatymi liśćmi. W klimacie umiarkowanym rozłożyste krzewy osiągają wysokość 1-1,5 m, w ich naturalnym środowisku występują olbrzymy do 4 m, przedstawiciele ogrodu dorastają do 1,5 m szerokości.

Krzew składa się z 10-20 pędów głównych wznoszących się, są gładkie, zdrewniałe. Procesy boczne pokryte są małymi mięsistymi liśćmi, pomalowanymi na niebiesko-zielony kolor. Okres wegetacyjny rozpoczyna się w maju i trwa do nadejścia mrozów. Nawet bez kwiatostanów krzew służy jako ciekawa dekoracja do ogrodów i ogrodów frontowych.

Kiedy kwitnie mirycaria?

Kwitnienie marikarii rozpoczyna się w połowie maja i trwa około dwóch miesięcy. Delikatne pąki otwierają się stopniowo. Najpierw otwierają się na dolnych pędach przylegających do ziemi, pod koniec lata wierzchołki są pokryte kwiatami. Każdy kwiat żyje 3-5 dni. Kwiatostan w kształcie kolca pojawia się na długich czterdziestocentymetrowych szypułkach. Małe różowe lub fioletowe kwiatki gęsto pokrywają pędzle.

Pod koniec fazy kwitnienia nasiona zaczynają dojrzewać, zebrane w podłużnym pudełku w kształcie piramidy. Małe nasiona pokryte są białawym pokwitaniem.

Mirikaria w projektowaniu krajobrazu

Mirikaria doskonale nadaje się do ozdabiania sztucznych i naturalnych zbiorników. Stosuje się ją solo lub do sadzenia w grupach na rabatach. Preferowanymi sąsiadami będą liściaste i iglaste ciemnozielone rośliny, które pięknie wyglądają w ogrodach różanych.

Nasadzenia wyglądają oryginalnie razem z np. Roślinami o fioletowym kolorze. Pokrywy z niebieskimi kwiatami są sadzone jako dolny poziom - idealne. Luksusowy i Aurea z żółtymi liśćmi doskonale uzupełni kompozycję.