Rododendron Smirnov
Rododendron Smirnov - krzew zimozielony mrozoodporny, charakteryzujący się bujnym kształtem. Osiąga wysokość 1,5 metra, a kwiatostany są zbierane w piękne pąki o jasnoróżowym kolorze z żółtymi plamkami. Młode gałęzie rośliny pokryte są białawym pokwitaniem, podczas gdy na starszych gałęziach kora standardowego koloru jest szara.
Liście tego mrozoodpornego rododendronu mają podłużny eliptyczny kształt, z tępym końcem, zwężoną podstawą i lekko zawiniętą krawędzią. Z góry zielone i błyszczące, a od dołu grudkowate biało-łaciate, czasem brązowawe. Ogonek osiąga 1-1,5 cm długości.
Kwiatostan składa się z 10-14 kwiatów o średnicy 12-15 cm Korona lejkowata, nagie (lub prawie nagie), fioletowo-różowe z żółtawymi plamkami. Owoc rododendronu ma postać podłużnego pudełka o długości do 2 cm.
Roślina wytrzymuje spadki temperatury do –26… –29 ° С, ale w ostre zimy końce pędów i pąki kwiatowe mogą zamarznąć. Nasiona dojrzewają.
W celu udanej uprawy tego gatunku na jego terytorium konieczne jest zapewnienie mu określonych warunków. W szczególności, jednym z głównych wymagań jest gleba umiarkowanie wilgotna o odczynie kwaśnym (pH = 3,5-4) i dostatecznej ilości światła, od której również zależy kształt korony (w cieniu bardziej pionowy, w miejscach nasłonecznionych krzew zwarty).
Różanecznik Smirnova rozmnaża się przez nawarstwianie, nasiona i szczepienie na rododendronie pontyjskim.
Czy wiedziałeś? Gatunek ten został wprowadzony do uprawy w 1886 roku przez Ogród Botaniczny w Petersburgu i nazwany imieniem rosyjskiego lekarza i znawcy roślin M. Smirnova.
Referencje
Solovieva Lyudmila Arkhipovna, 48 lat, Sarańsk: „Kilka lat temu odmówiła uprawiania warzyw na skalę przemysłową na swoim terenie. Oszczędzając miejsce, postanowiłem stworzyć strefę rekreacyjną obok domu i studni. Mąż zainstalował kilka ławek i huśtawkę. Przy każdej ławce i przy studni Fantastica posadziła rododendrony, obok nich posadzono białe róże i kilka żywicieli. Okazało się, że jest to bardzo ciekawe połączenie, gdy azalie blakną, zaczynają błyszczeć róże, które wspaniale wyglądają na tle ciemnozielonych krzewów. Teraz cała rodzina tam odpoczywa, w okresie kwitnienia rododendrony wspaniale pachną, polecam. "
Różanecznik złoty
Jeśli mówimy o rododendronie, badając szczegółowo istniejące gatunki i odmiany mrozoodporne, to nie można nie zwrócić uwagi na złoty krzew, osiągający wysokość 30-60 cm, który łatwo rozpoznać po ciemnobrązowych gałęziach przyciśnięty do ziemi, wśród którego młode pędy i ogonki wyróżniają się krótkim pokwitaniem ...
Liście są klasyfikowane jako zimozielone, eliptyczne i lekko zawinięte na krawędziach.
Długość osiąga 2,5-8 cm, a szerokość 1-2,5 cm. Poniżej liści rododendronów jest złocisto-blade, klinowato zwężone u podstawy, a ogonki są 4-5 razy krótsze niż liść talerze. Patrząc z góry, zobaczysz gęste, nagie, ciemnozielone liście.
Kwiaty tego rododendronu w dużej mierze wyjaśniają jego nazwę, ponieważ mają złocistożółty kolor. (ich długość sięga 2,5-3 cm, przy średnicy 4-5 cm). Są zebrane w baldaszkowate kwiatostany po 3-10 sztuk. Korona jest prawie w połowie nacięta w zaokrąglone, jajowate płaty.
Szypułki charakteryzują się czerwonawym kolorem i są długie, prawie półtora raza dłuższe niż same kwiaty. Wyłaniają się z eliptycznych zatok lub z jajowatych, puszystych łusek, które pokrywają kwiaty w zarodku.
Owocami złotego rododendronu są cylindryczne kapsułki o długości 1-1,5 cm i średnicy 4-6 mm. Kwiaty rośliny można zobaczyć nie wcześniej niż w maju i nie później niż w czerwcu, a najczęściej występuje na obszarach górskich: w Sajanach, Sachalinie, północnych Kurylach, na Dalekim Wschodzie lub w Ałtaju.
Czy wiedziałeś? Na Syberii złoty rododendron nazywany jest „kaszkarą”, w Tofalarii - „żółtą kaszkarą” lub „ulug kaskarą”, aw Mongolii - „Altan Terelzh”.
Najlepsze odmiany dla regionów
Odmiany i odmiany wybiera się do sadzenia w zależności od strefy klimatycznej. Nie wszystkie odmiany mogą wytrzymać surowe, mroźne zimy. A jednak istnieje wiele gatunków i odmian, które z powodzeniem uprawia się w regionie moskiewskim i Leningradzie, na Uralu i na Syberii. Często sadzi się je w grupach lub w połączeniu z drzewami iglastymi.
Czy wiedziałeś? Rododendron kolczasty w Japonii, Korei, północnych Chinach i regionie Ussuri jest stosowany w leczeniu chorób serca, żołądka i infekcji. Nie mniej przydatny jest rododendron dauryjski i kaukaski.
Dla regionu moskiewskiego i środkowego pasa
Wiele gatunków rododendronów jest z powodzeniem uprawianych na otwartym polu Państwowego Ogrodu Botanicznego w Moskwie. Rododendron kolczasty, dauryjski, kanadyjski, o krótkich owocach, japoński, rokitnik zwyczajny, Smirnov, Ledebour i Schlippenbach dobrze pokazały się w środkowej strefie Federacji Rosyjskiej.
Dla strefy środkowej, w tym regionu moskiewskiego, o klimacie umiarkowanym, lepiej wybrać odmiany liściaste lub półlistne. Dobrze sprawdzają się odmiany Lights, takie jak Mandarin Lights, Lemon Lights, Golden Lights i P.J.M. oraz fińskie hybrydy, Nova Zembla i inne.
Rododendron katevbinsky
Wśród najbardziej atrakcyjnych gatunków rododendronów na uwagę zasługuje katevbin (w pięknie znajduje się w pierwszej dziesiątce). Jest to dość duży krzew o wysokości 2-4, a nawet 6 m, który corocznie dodaje ok. 10 cm przyrostu. Ma półkolistą gęstą koronę, której średnica u dorosłego krzewu często sięga 2 m (przy odpowiedniej pielęgnacji ). Kora jest brązowa, liście elipsoidalne o długości 6-15 cm i szerokości 5 cm, w górnej części liście ciemnozielone, błyszczące, poniżej jaśniejsze z wyraźnymi żyłkami.
Kwiaty rośliny wyglądają jak dzwonki i mogą mieć odcienie białe, liliowo-fioletowe, jasnofioletowe lub fioletowo-czerwone. Nie można ich nazwać małymi, ponieważ takie kwiaty osiągają 6 cm długości, kwiatostan liczy do 20 sztuk, co nadaje krzewowi bardzo elegancki wygląd.
Podobnie jak w poprzednich wersjach owoce są prezentowane w pudełkach, dojrzewających do października.
Roślinę tę można śmiało nazwać długą wątrobą, ponieważ wiek „starców” sięga 100 lat.
W większości przypadków rododendron Katevbinsky sadzi się w pobliżu ławek, altan lub zakrętów ścieżek, co pomaga tworzyć kolorowe kompozycje. Pięknie prezentuje się również w zestawieniu z bylinami i roślinami ozdobnymi o gęstej koronie (np. Sosna czy tuja).
Gatunek dobrze znosi cień, ale lepiej sadzić go w dobrze oświetlonych, nasłonecznionych miejscach. Odpowiednie jest również rozproszone światło pod baldachimem drzewa lub cień utworzony ze ściany domu. Ale w tym drugim przypadku musisz być przygotowany na niezbyt obfite kwitnienie.
Sadząc rododendron Katevba, należy wybrać miejsce bez przeciągów i suszących wiatrów. Gleba powinna być dostatecznie wilgotna, luźna, bogata w organiczne pierwiastki śladowe, kwaśna lub lekko kwaśna. Możesz użyć torfu zmieszanego z piaskiem lub trocinami sosnowymi.Jeśli chodzi o karmienie, młode rośliny potrzebują go po kwitnieniu i wczesną wiosną, a dorosłym wystarczy raz w sezonie stosować nawóz.
Mimo, że gatunek ten należy do roślin mrozoodpornych, w rejonach północnych nadal warto zadbać o wiaty ramowe na zimę, zwłaszcza dla młodych krzewów.
Pielęgnacja krzewów zimozielonych
Po posadzeniu, jeśli to konieczne, drzewo jest zacienione. Opieka nad Nova Zembla polega na zwalczaniu chwastów, spulchnianiu, podlewaniu, przycinaniu i nawożeniu.
Musisz stale poluzowywać glebę wokół buszu. Zrób to ostrożnie, ponieważ korzenie rośliny znajdują się blisko powierzchni.
Jeśli Twoja witryna ma głębokie wody gruntowe, zaleca się podlewanie jej dwa razy w tygodniu. Przy bliskim występowaniu wody glebowej nawadniać rzadziej i mniej znacząco.
Uwaga! Różanecznik, przy braku wilgoci, obniża liście, które stają się matowe.
Do nawadniania lepiej jest używać deszczu lub osiadłej wody. Aby zakwaszać dzień przed użyciem, dodaj 2-3 garście torfu wrzosowiskowego do naczynia z wodą. W letnim upale krzewy można spryskiwać tylko wieczorem.
Są karmione preparatami niezawierającymi wapna i chloru. Odpowiednie są kwaśne dodatki mineralne i zgniły obornik, które są stosowane z kolei. Nawozy stosuje się od wczesnej wiosny do końca lipca.
Istnieją inne sposoby karmienia:
- wiosną przynoszą 1 mkw. m 50 g siarczanu amonu i taką samą ilość siarczanu magnezu;
- bezpośrednio po zakończeniu kwitnienia, na początku czerwca, są używane na 1 mkw. m 20 g superfosfatu i siarczanu potasu plus 40 g siarczanu amonu;
- nawozy mineralne stosuje się po raz trzeci w lipcu, pobiera się je na 1 mkw. m 20 g superfosfatu i siarczanu potasu.
Rododendrony nie wymagają przycinania formacyjnego. Rosną same, a krzew wygląda bardzo pięknie. W celu odmłodzenia wycina się stare i słabe pędy. Procedura jest wykonywana przed rozpoczęciem przepływu soków.
Podczas przycinania grubych gałęzi miejsce cięcia jest pokryte boiskiem ogrodowym.
Starsze rośliny odmładza się w następujący sposób:
- w pierwszym roku wszystkie pędy są odcinane o 30 cm od połowy krzewu;
- na kolejny sezon drugą część odciąć w ten sam sposób.
Rododendron kanadyjski
Rododendron kanadyjski jest niewymiarowym, liściastym przedstawicielem rodzaju, który nie przekracza 1 m wysokości (1,2 m szerokości).
Ma gładkie gałęzie, podłużne owalne lub wąsko-lancetowate liście do 6 cm długości (od góry są lekko owłosione, a od dołu gęsto owłosione). Brzegi liści są lekko zawinięte, matowo niebieskawo zielone powyżej i szare poniżej.
Pędy są cienkie, gdy są młode - mają jasny odcień żółtawo-czerwony, ale z wiekiem stają się szaro-brązowe, często z zakwitem. Kwiaty są zbierane w kwiatostany po 3-7 sztuk i kwitną jeszcze przed pojawieniem się liści. Korona jest fioletowo-fioletowa lub różowawo-fioletowa, dwuwargowa i ze względu na charakter preparacji wydaje się, że składa się z płatków.
Kwitnący krzew zaczyna się w wieku trzech lat i obserwuje się w maju-czerwcu.
To samo pudełko działa jak owoc, tylko w tym przypadku nasiona są małe i liczne (owocowanie rozpoczyna się w wieku 4-5 lat, a nasiona dojrzewają we wrześniu-październiku).
W naturze rośnie w dolinach rzecznych, terenach podmokłych i otwartych mokradłach, w lasach iglastych i mieszanych oraz na otwartych terenach skalistych.
Ważny! Jest to jeden z nielicznych gatunków liściastych rododendronów, których zasięg rozciąga się daleko na północ (rododendron kanadyjski spokojnie toleruje spadek temperatury do -32 ° C).
Zaleca się sadzenie na skraju lasu oraz na terenach kamienistych, na glebach luźnych, wilgotnych i lekko kwaśnych (pH 5,1-6,4). Gatunek ten rośnie stosunkowo szybko, dodając 6-8 cm rocznie.
Różanecznik żółty
Gatunek bardzo polimorficzny, dlatego niektórzy autorzy wyróżniają pewne odmiany różniące się od siebie charakterem pokwitania i kształtem liści.
Różanecznik żółty jest krzewem liściastym, dość rozgałęzionym, osiągającym 2-4 metry wysokości. Jeśli warunki wzrostu są sprzyjające, może dorastać do 6 metrów w kierunku poprzecznym. Młode pędy gruczołowo-owłosione, liście podłużne, jajowate, podłużne lancetowate lub podłużne eliptyczne. Ich długość wynosi 4-12 cm, szerokość 1,5-8 cm, a długość ogonków 5-7 mm.
Kwiaty zebrane są w 7-12 baldaszkowatych łusek, osadzonych na szypułkach o długości 1-2 cm. Korona koloru pomarańczowego lub żółtego ma 3-5 cm długości i około 5 cm średnicy. Ma lejkowaty kształt i wąsko-cylindryczna rurka poszerzona w górnej części
Owocem jest podłużne cylindryczne pudełko o długości 1,5-2,5 cm.
Kwitnienie różanecznika można obserwować w kwietniu-czerwcu przed pojawieniem się liści lub jednocześnie z ich pojawieniem się. Owocowanie rozpoczyna się w sierpniu. Jeśli chodzi o warunki uprawy i pielęgnacji tej rośliny, należy zauważyć, że jest ona światłolubna i dość wymagająca pod względem wilgotności i składu gleby.
W okresie kwitnienia i jesienią, kiedy liście nabierają intensywnych, jasnych kolorów, jest to bardzo piękna roślina ozdobna. Standardowy kształt dobrze nadaje się do obrzeży i grup lasów, a wiele opcji ogrodowych można sadzić zarówno na pojedynczych, jak i grupowych przedpolu w ogrodach i parkach.
Reprodukcja
Do rozmnażania swoich ulubionych odmian doświadczeni ogrodnicy zalecają kilka metod - nasiona, sadzonki, nakładanie warstw.
Ważny! Narkotyki należy zmieniać co 2-3 użycia, aby nie było nałogu. Również podczas pracy z chemikaliami należy używać odzieży ochronnej (fartuch, maska, gumowe rękawiczki, buty), aby uniknąć zatrucia.
Procedura przebiega w następujący sposób:
- Posiew wysiać w pojemniku wypełnionym mieszaniną torfu i piasku rzecznego (2: 1), rozłożyć na powierzchni gleby, posypać warstwą piasku na wierzchu, zwilżyć, przykryć folią lub szkłem, umieścić w dobrze wentylowanym , dobrze oświetlone, ale nie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, ze stabilną temperaturą powietrza około + 25 ° С. Siew jest regularnie podlewany, wietrzony, usuwany jest kondensat, dzięki czemu nie ma podmokłej gleby, która przyczynia się do rozwoju pleśni. Po miesiącu powinny pojawić się kiełki, a gdy utworzą kilka par liści, sadzi się je w osobnych pojemnikach. Sadzonki sadzi się na stałe po wzmocnieniu przez 3-4 lata życia.
- Do reprodukcji sadzonki wiosną należy wybierać silne, zdrowe, pół-zdrewniałe pędy roczne. Z nich należy wyciąć (lepiej oderwać) sadzonki o długości do 15 cm z wierzchołkowymi liśćmi. Odetnij dolne liście, pozostaw 4 sztuki, nacięcie potraktuj stymulatorem wzrostu korzeni. Sadzonki sadzi się w pojemnikach wypełnionych mieszanką gleby dla azalii, w odległości 5 cm od siebie, przykrytych folią lub plastikowymi nasadkami, podlewanych, czasami otwieranych, wentylowanych. Umieszczono je w zacienionym miejscu o stałej temperaturze powietrza około + 15 ° C. Po 3-4 miesiącach tworzy się system korzeniowy, po ukorzenieniu sadzonki można przesadzić do oddzielnych pojemników, a zaleca się sadzenie ich w otwartym terenie w trzecim roku.
- Do reprodukcji warstwowanie należy wiosną, przed rozpoczęciem okresu wegetacji, wybrać mocne pędy roczne, zagiąć je do dna wykopanych wcześniej rowków na głębokość 10-15 cm (umieścić jedną gałąź w jednym rowku), przypiąć zszywkami, druty lub drewniane kołki. Następnie posyp żyzną glebą torfem, obficie podlej. W sezonie, przed i po pojawieniu się nowych sadzonek, konieczne jest podlewanie, usuwanie chwastów. Kiedy młode pędy się zakorzenią, należy je spuścić i zapłodnić.Jesienią lub następną wiosną można oddzielić warstwy i posadzić je na otwartym terenie w stałym miejscu.
-
Różanecznik japoński
Widok japoński Jest mrozoodpornym rododendronem należącym do silnie rozgałęzionych krzewów liściastych, występujących w północnej i środkowej Japonii. Roślina osiąga wysokość 1-2 m (przyrost roczny 7-9 cm), a szerokość ograniczona do 1,2 m. Korona rozłożysta, w młodym wieku bardzo gęsta.
Liście są cienkie, podłużne, lancetowate i osiągają 4-10 cm długości (przy szerokości 2-4 cm). Mają podstawę w kształcie klina i ostry koniec, a po rozłożeniu można czasami zobaczyć miękkie, szczeciniaste włosy. Od dołu dojrzewanie obserwuje się tylko wzdłuż żył, a wzdłuż krawędzi liście są orzęsione, stopniowo zwężają się i zamieniają w ogonek (długość tej części wynosi 0,5-1 cm).
Młode pędy mogą być nagie lub pokryte srebrzystymi, szczeciniastymi włoskami.
Wystarczająco duże kwiaty są zbierane w kwiatostany po 6-12 sztuk i, jak w poprzednim przypadku, kwitną na liściach lub jednocześnie z nimi. Korona różanecznika japońskiego jest na zewnątrz aksamitna i może mieć bardzo zróżnicowany kolor. Można spotkać okazy pomarańczowoczerwone, różowawe lub ceglastoczerwone z żółto-pomarańczową plamką o średnicy 6-8 cm Znane są również żółte formy tego gatunku o złocistożółtych kwiatach. Okres kwitnienia krzewu przekracza miesiąc.
Znana jest żółta forma tego gatunku ze złotożółtymi kwiatami. Dobra tolerancja na słońce. Jesienią liście przebarwiają się na żółto-fioletowe.
Owoce są prezentowane w postaci torebek nasiennych i dojrzewają we wrześniu-październiku. Roślina rozmnaża się równie dobrze zarówno przez nasiona, jak i sadzonki (po potraktowaniu specjalnymi stymulantami wzrostu 72% sadzonek zapuszcza korzenie).
Ten wytrzymały rododendron może wytrzymać temperatury do -26 ° C i jest zalecany do nasadzeń pojedynczych i grupowych. Z dekoracyjnego punktu widzenia najskuteczniejszy jest w połączeniu z innymi rodzajami rododendronów, zwłaszcza skałami ciemnolistnymi.
Choroby i szkodniki
W przypadku naruszenia technologii rolniczej rododendron Jakuszymski może być podatny na choroby i szkodniki. Przy dużej wilgotności gleby na roślinach pojawiają się oznaki chorób grzybowych: ciemne lub szare plamy. Płyn Bordeaux, lek Fundazol, tlenochlorek miedzi pomaga zwalczać zmiany. Krzew opryskuje się liść.
Różanecznik Jakuszymski przyciąga owady łuskowate, ryjkowce, przędziorków i ślimaki. Szkodniki żerują na nadziemnych częściach roślin, spowalniają ich rozwój i pogarszają ich dekoracyjny wygląd. Środki owadobójcze stosuje się przeciwko owadom Iskra, Actellik, Karbofos. Roztwór roboczy jest przygotowywany do opryskiwania. W razie potrzeby ponowne przetwarzanie przeprowadza się po 1-2 tygodniach.
Różanecznik kaukaski
Różanecznik kaukaski - kolejny mrozoodporny przedstawiciel rodziny. Roślina osiąga wysokość 1-1,5 mi wyróżnia się leżącą ciemnobrązową łodygą.
Liście są podłużne i owalne. Od spodu pokryte grubym krótkim czerwonym filcem.
Kwiaty zebrane w baldaszkowate kwiatostany, korona osiąga 3 cm długości, żółtawo-biała z zielonymi lub czerwonawymi kropkami w gardzielach. Barwa Corolla może się znacznie różnić od czystej bieli do bladokremowej lub bladego różu. Gatunki o różowych kwiatach często występują w regionie Elbrus.
Kapsułka rośliny jest podłużna, rdzawo-tomentozowa.
Różanecznik kaukaski to miododruk, który w warunkach górskich i na otwartych stokach pełni rolę spulchniacza gleby. Jest często stosowany w leczeniu chorób układu krążenia i reumatyzmu.
Rozległe plantacje tej rośliny znajdują się na terenie Republiki Abchazji oraz w górach głównego grzbietu kaukaskiego. Jeśli chodzi o uprawę domową, to w większym stopniu wykorzystuje się jej hybrydy.Najbardziej znaną odmianą jest Cunningham's White, której główną cechą są absolutnie białe kwiaty. Inne hybrydy są różowe, złocistożółte, z plamkami i bez.
Wszystkie są dość kapryśne pod względem uprawy i mają specjalne wymagania dotyczące składu gleby. Nie nadają się do gleby kwaśnej (pH 4-5), przewróconej, pozbawionej dobrej przepuszczalności powietrza i wody. Najbardziej odpowiednie gleby są dostępne tylko powyżej centralnej Rosji, podczas gdy południowe regiony są generalnie nieodpowiednie.
Cechy charakterystyczne
Różanecznik Jakuszymski może upiększyć każdy krajobraz. Różni się od swoich odpowiedników szeregiem funkcji:
- Wydłużony okres kwitnienia.
- Mało wymagająca dla gleby, może rosnąć wśród kamieni.
- Mrozoodporność i zimotrwalosc.
- Nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego, półcień i regularne obfite podlewanie są konieczne.
Liście nie opadają na zimę, krzew jest gatunkiem zimozielonym.
Ważny! Podczas sadzenia nie można przykryć kołnierza korzeniowego glebą, może rozpocząć się proces gnicia systemu korzeniowego.
Rododendron Hellicki
Odmiana rododendronów Helicki - Są to zwarte rośliny o różowoczerwonych kwiatach zebranych w grona po 8-12 sztuk. Kwitnienie rozpoczyna się w połowie czerwca, ale dla najskuteczniejszego przejawiania się dekoracyjnych właściwości rośliny musi stworzyć komfortowe warunki, których częścią są luźne i wilgotne gleby, a także zacienione miejsca nasadzeń, chronione przed wiatrem.
Spód liści uzupełnia gęsty pokwitanie, bardziej przypominające filc, co jednak nie odróżnia tego gatunku od innych gatunków rododendronów. Pąki są obniżone, a kwiaty można nazwać lejkowatymi. Wyróżniają się bogatą fioletowo-czerwoną barwą z czerwono-pomarańczowymi plamami na górnym płatku (5,5-7 cm) i lekko falistymi brzegami.
Ważny! Rododendron helicki jest krzyżówką rododendronu Smirnova.
Aby uzyskać pełnoprawną zakładkę pąków kwiatowych na następny rok, musisz usunąć wszystkie zwiędłe kwiatostany.
Co radzą eksperci?
Aby Nova Zembla cieszyła oko przez długi czas, eksperci radzą:
- 1 Kup zdrowe, nie pożółkłe rośliny o dobrej wilgotności gleby w pojemniku.
- 2 Wybierz odpowiednie miejsce i podłoże dla hybrydy.
- 3 Utrzymuj wymaganą wilgotność gleby.
- 4 Usuń martwe kwiaty, aby promować wzrost, a nie produkcję nasion.
Różanecznik w ogrodzie może być pojedynczą rośliną, rodzajem akcentu na tle ściany lub trawnika. Nova Zembla to tradycyjny składnik ogrodu japońskiego. Odbicie krzewu posadzonego nad wodą wizualnie zwiększa liczbę kwiatów na japońskim dziedzińcu. Odmiana świetnie prezentuje się w nasadzeniach masowych, alejkach, skalniakach, zasłonach, tworząc duże, bujne i jasne plamy kwitnące na tle igieł sosnowych, murów i ogrodzenia.
Różanecznik dauryjski
Różanecznik dauryjski to krzew liściasty lub zimozielony występujący głównie w Azji. Gatunek ten zawdzięcza swoją nazwę Daurii (kraina Daurii), której nazwa pochodzi od terytorium Transbaikalia, gdzie żyli Daurowie.
W Rosji ten krzew ma inną nazwę - „Dziki Rozmaryn”. Osiąga 0,5-2 m wysokości i ozdobiony jest gęstą koroną utworzoną z wystających ku górze pędów. Młode pędy są cienkie, zebrane na końcach gałęzi w kilka kawałków i mają rdzawobrązowy kolor, z krótkim pokwitaniem. System korzeniowy jest powierzchowny, płaski. Liście owalne, na końcu zaokrąglone, pomalowane na połyskliwy ciemnozielony kolor. Poniżej są łuszczące się i jaśniejsze.
Długość liścia od 1,3 do 4 cm, szerokość od 0,5 do 1 cm Na pędach pod koniec kwitnienia krzewu pojawia się ulistnienie. Początkowo jest jasnozielony, a jesienią ciemnieje z nielicznymi łuskami. W dolnej części młode liście są jasnozielone, później brązowieją, gęsto pokryte „łuskami”.
Wraz z nadejściem jesieni liście zwijają się w rurkę, po czym większość z nich po prostu odpada.Ogonki są 8-10 razy krótsze niż blaszka liściowa.
Kwiatostany tworzą się na końcach pędów lub na zewnętrznych liściach, przy czym wierzchołek i pacha pojawiają się jednocześnie. Z każdego pąka kwitnie jeden kwiat (1-3 na każdą pęd). Szypułka ma 3-5 mm długości, korona jest jasnoróżowa z liliowym odcieniem (rzadko biała). Jej długość wynosi 1,4-2,2 cm, a średnica 2,2-4 cm, roślina posiada 10 pręcików z włochatymi fioletowo-różowymi nitkami u podstawy. Owocem jest wspomniana już kapsułka, podłużno-jajowata o długości 0,8-1,2 cm, umieszczona na łodydze o długości 0,3-0,7 cm.
Różanecznik dauryjski należy do gatunków mrozoodpornych i odpornych na cień i jest w stanie przetrwać mrozy do -45 ° C.
W większości przypadków rozmnażanie jest wegetatywne (za pomocą odrostów korzeni). Rozmnażanie nasion odbywa się głównie na polanach i wypalonych terenach. W ostatnich latach liczebność tego gatunku na terenie Rosji wyraźnie spadła, zwłaszcza na terenach podmiejskich. Zjawisku temu sprzyja gospodarcze użytkowanie gruntów i zmiany w charakterystyce naturalnego krajobrazu, zwłaszcza w okresie kwitnienia.
Zapobieganie różnym problemom
Właściwa pielęgnacja będzie głównym sposobem zapobiegania wszelkim problemom. Ale oczywiście nie da się wszystkiego przewidzieć, dlatego przyda się kilka razy w sezonie traktowanie rododendronów płynem „Hom” i Bordeaux.
Zainteresowani rododendronami mogą przeczytać o innych ich odmianach, a mianowicie Helliki, Roseum Elegance, Golden, Fantastic, Francesca, Ledebura, Rasputin, Adams, Daursky, Caucasian.
