Afrykański pomór świń: oznaki i objawy choroby ze zdjęciem

Zwierzęta gospodarskie »Świnie

0

1885

Ocena artykułu

Afrykański pomór świń jest chorobą wirusową o bardzo wysokiej śmiertelności, która jest nieszkodliwa dla ludzi. Synonimy - choroba Montgomery'ego, gorączka afrykańska, południowoafrykański pomór świń, ASF. Patologia jest bardzo niebezpieczna, szybko się rozprzestrzenia i prowadzi do dużych strat ekonomicznych. Objawy kliniczne są łagodne, diagnostyka laboratoryjna może potwierdzić ostateczną diagnozę. Obecnie chore zwierzęta nie są leczone; podejmowane są środki zapobiegawcze, aby im zapobiegać.

Afrykański pomór świń

Ogólna charakterystyka choroby

Afrykańska dżuma znana jest również jako choroba Montgomery'ego - od nazwiska badacza, który udowodnił jej wirusowy charakter. Jest to proces zakaźny, w którym rozwijają się procesy zapalne, pojawia się gorączka i ustaje dopływ krwi do narządów wewnętrznych.

Wirus DNA powodujący chorobę z rodziny Asfarviridae przenosi się na wszystkie zwierzęta gospodarskie, niezależnie od wieku świń.

U osób, które zmarły z powodu tej choroby, obserwuje się następujące patologiczne zmiany w organizmie:

• liczne uszkodzenia tkanki łącznej;
• liczne źródła krwotoku;
• ciężki obrzęk płuc;
• wzrost wielkości śledziony, nerek, gruczołu wątrobowego;
• płyn surowiczo-krwotoczny w układzie oddechowym i żołądku;
• zawartość skrzepów krwi w limfie.

Wirus wywołujący tę poważną chorobę jest odporny na warunki zewnętrzne. Przetrwa ekstremalne temperatury, rozmnaża się, gdy wysycha, krystalizuje i rozpada się. Wirus jest również odporny na formalinę i środowisko zasadowe, ale wrażliwy na kwasy.

W marynatach i wędzonkach wirus ten może utrzymywać się przez kilka tygodni lub miesięcy. W kale pozostaje aktywny przez około 160 dni, w moczu - do 60 dni. W glebie wirus może przetrwać 180 dni, w cegle i drewnie - od 120 do 180 dni. Pozostaje w mięsie około 5-6 miesięcy, w szpiku kostnym - do 6-7 miesięcy.

Po raz pierwszy przypadek tej groźnej choroby zarejestrowano w 1903 roku w Afryce Południowej. Zakaźny proces rozprzestrzenił się na dziki. Następnie choroba rozprzestrzeniła się na wiele krajów afrykańskich w południowej części Sahary.

W połowie XX wieku w Portugalii odnotowano przypadek dżumy afrykańskiej. Stało się to po przywiezieniu do kraju produktów mięsnych z Angoli. W przyszłości zakaźny proces rozprzestrzenił się na Hiszpanię, Kubę, Francję, Holandię i Maltę.

W Rosji, a także na Ukrainie, w Gruzji, Armenii i Abchazji afrykański pomór świń wykryto po raz pierwszy w 2007 roku.

Statystyki dotyczące epidemii afrykańskiej dżumy w poszczególnych latach są następujące:

• Kenia - 1921
• Portugalia - 1957 i 1999;
• Hiszpania - 1960;
• Francja - 1964, a także 1967 i 1974;
• Włochy - 1967, 1969, 1978-1984 i 1993;
• Kuba - 1971;
• Malta - 1978
• Republika Dominikany - 1978;
• Brazylia - 1978
• Belgia - 1985;
• Holandia - 1986;
• Rosja - 2007;
• Gruzja - 2007;
• Armenia - 2007.

Analizując przyczyny szybkiego rozprzestrzeniania się infekcji, naukowcy doszli do wniosku, że w większości przypadków przyczyniają się do tego skażone odpady żywnościowe.

Zaraza została sprowadzona do Rosji z Gruzji. Z kolei wirus rozprzestrzenił się w Gruzji w wyniku niewłaściwego wykorzystania odpadów ze statków międzynarodowych, które przewoziły skażone mięso i produkty z niego. Media donosiły, że ciała zwierząt, które padły w tym kraju, znaleziono na zwykłych wysypiskach śmieci, na brzegach rzek i na wybrzeżu.

Na obszarach uznanych za stacjonarne niekorzystne dla afrykańskiego pomoru świń występuje częstość ognisk: w Afryce proces wirusowy występuje co 2-4 lata, w Europie - po 5-6 latach.

W tej chwili ta zakaźna choroba świń jest zarejestrowana w 24 krajach świata.

Epidemiologia

Pierwsze przypadki choroby odnotowano na początku XX wieku w Afryce Południowej, skąd rozprzestrzeniła się do Portugalii, Hiszpanii i innych krajów południowej Europy. XX wieku patologię zarejestrowano w Ameryce Południowej i Północnej w ZSRR. Teraz choroba jest poważnym zagrożeniem, z tego powodu świnie prawie nie są hodowane w Afryce, ich hodowla spada w Europie i Ameryce. W 2007 roku ognisko odnotowano w Gruzji, w 2020 roku - na Ukrainie, od 2008 roku afrykańska plaga, jak informują służby weterynaryjne, jest regularnie rejestrowana w europejskiej części Rosji.

Źródłem patologii są chore świnie i nosiciele wirusów. Nawet jeśli zwierzę wyzdrowieje, nadal wydala patogen do końca swojego życia, dlatego wszystkie zwierzęta gospodarskie są niszczone w ognisku epizootycznym. Naturalnym celem są afrykańskie świnie, zwłaszcza dzikie. Ich infekcja jest utajona i przewlekła, bardzo rzadko - ostra. Domowe świnie są bardziej podatne na wirusa, zwłaszcza rasy europejskie. Nawet wśród dzików w Europie śmiertelność jest na tym samym poziomie, co wśród dzików udomowionych.

Wirus afrykańskiego pomoru świń jest przenoszony drogą pokarmową przez unoszące się w powietrzu kropelki. Głównymi przedmiotami i rzeczami, przez które zarażają się świnie, są woda i żywność (zwłaszcza pasza z mięsem zwierzęcym), artykuły pielęgnacyjne, skażona ściółka. Wirus może być przenoszony przez odzież i obuwie osób opiekujących się chorymi świniami. Często wirus dostaje się do krwiobiegu przez kleszcze, które są jego naturalnym rezerwuarem. Muchy i inne owady wysysające krew mogą przenosić infekcję. Często patogen jest przenoszony mechanicznie przez ptaki domowe i gryzonie.

Metody przenoszenia wirusa

Źródłem wirusa jest chora świnia. Ponadto dżuma afrykańska przenoszona jest przez nosicieli wirusów, którymi mogą być ludzie, owady, ptaki i zwierzęta.

Ta choroba, która atakuje świnie domowe, jest przenoszona w następujący sposób:

• w wyniku bliskiego kontaktu chorego zwierzęcia ze zdrowym: infekcja następuje poprzez jamę ustną, skórę, błony śluzowe oczu;
• poprzez zanieczyszczone odpady żywnościowe, a także sprzęt przeznaczony do uboju trzody chlewnej;
• od zwierząt domowych, ptaków, gryzoni, owadów i ludzi, którzy przebywali na zakażonym obszarze - rzeźni lub magazynie;
• przez ugryzienie kleszcza przenoszącego wirusa;
• przez pojazdy, które zostały skażone podczas transportu chorych zwierząt;
• poprzez odpady żywnościowe, które są dodawane do paszy dla świń bez uprzedniego ich odpowiedniego przetworzenia.

Czas trwania okresu inkubacji choroby wynosi około 5-10 dni.

Dla organizmu ludzkiego choroba ta nie stanowi zagrożenia, ponieważ nie jest wrażliwa na tego typu wirusa. Jednak osoba jest w stanie działać jako nosiciel wirusa i zarazić świnie w kontakcie z nimi.

Patogeneza choroby

Podatność świń domowych na wirusa jest bardzo wysoka, dlatego choroba jest tak niebezpieczna. Patogen przedostaje się do organizmu przez błony śluzowe i skórę, nawet w przypadku mikroskopijnych uszkodzeń, czasami przedostaje się do krwiobiegu z ukąszeniami owadów. Z miejsca penetracji wirus przenika do komórek układu odpornościowego (makrofagi, neutrofile, monocyty), a także do komórek śródbłonka naczyń krwionośnych. W tych strukturach zachodzi rozmnażanie się patogenu.

Po replikacji wirus opuszcza komórki, niszcząc je. W naczyniach i węzłach chłonnych pojawiają się ogniska martwicy.Przepuszczalność naczyń gwałtownie wzrasta, w ich świetle tworzą się skrzepy krwi, a wokół uszkodzonych struktur rozwija się stan zapalny. Znieczulone węzły chłonne znajdują się w różnych narządach. Z powodu uszkodzenia układu odpornościowego zdolność organizmu świni do ochrony i przeciwstawiania się innym chorobom jest znacznie ograniczona. Pojawiają się objawy afrykańskiej dżumy, które szybko prowadzą do śmierci zwierzęcia.

Objawy afrykańskiego pomoru świń

Choroba może przybierać trzy formy:

• Szybki jak błyskawica. W tym przypadku choroba rozwija się przez 2-3 dni i nieuchronnie kończy się śmiercią zakażonego zwierzęcia.
• Ostry. Ta postać choroby charakteryzuje się ciężkimi objawami klinicznymi.
• Chroniczny. Ta forma jest słabo manifestowana, jest bardzo rzadka. Najczęściej ten rodzaj afrykańskiej zarazy obserwuje się wśród dzików.

Ta patologia charakteryzuje się następującymi objawami:

• wzrost temperatury ciała do 42 stopni, takie wskaźniki utrzymują się do momentu śmierci zwierzęcia;
• ogólna depresja;
• słabość;
• kaszel;
• surowicze zapalenie spojówek;
• zwiększone pragnienie;
• brak apetytu;
• wyładowanie ropnych mas z nosa i oczu;
• ciężka duszność;
• niedowład kończyn tylnych;
• wymioty;
• gorączka;
• obrzęk węzłów chłonnych;
• wyczerpanie;
• przebarwienie skóry brzucha i pod piersią do czerwonego lub ciemnofioletowego;
• zaparcie lub krwawa biegunka;
• upośledzona ruchliwość;
• punktowe krwotoki w podbrzuszu, szyi, uszach.

W odległym kącie stodoły tłoczą się chore osobniki, ciągle leżąc na boku. Ogon zarażonej świni jest rozwinięty. Jeśli dżuma afrykańska zaatakuje ciężarne lochy, dojdzie do spontanicznej aborcji.

Niektóre osobniki mogą przeżyć, ale przez długi czas pozostają nosicielami wirusa, dlatego zagrażają innym zwierzętom. W takim przypadku odporność nie jest rozwinięta: świnie, które przeszły afrykańską zarazę, ponownie na nią zachorują.

Nietypowa postać ASF

Objawy różnią się w zależności od osoby ze względu na mutację wirusa. APŚ może również występować w postaci nietypowej, w której świnie cierpią na obfite biegunki, zmienną gorączkę. Siniaki są widoczne na uszach, ogonie, kończynach, łatach i na ciele. Zwierzęta słabną, tracą na wadze, nie przybierają na wadze. Skóra pokryta zmarszczkami, mocno zagęszczona. Objawy zapalenia spojówek, zapalenia żołądka i jelit są wyraźnie widoczne. Infekcja jest śmiertelna, zwykle trzeciego dnia po pojawieniu się pierwszych objawów. Śmiertelność wynosi 30-65%.

Nietypową postać APŚ najczęściej rozpoznaje się u prosiąt ssących, które wcześnie odsadzono od lochy, u młodych zwierząt, które miały kontakt z nosicielami wirusa lub zostały zakażone słabo zjadliwymi szczepami wirusa. W tym samym czasie niektóre prosięta wracają do zdrowia bez leczenia. Reszta umiera lub jest nosicielem wirusa na całe życie. Choroba może być powikłana wtórnymi infekcjami.

Metody diagnostyczne

Afrykański pomór świń można rozpoznać po charakterystycznych objawach tego procesu zakaźnego, które objawiają się zewnętrznie.

Rozpoznanie postawione jest kompleksowo, na podstawie danych laboratoryjnych, a także wyników sekcji zwłok. W centrum diagnostycznym bada się próbki płuc, śledziony, węzłów chłonnych, krwi i jej surowicy.

Aby zidentyfikować patogen, stosuje się PCR, hemadsorpcję, przeciwciała fluorescencyjne.

Zmiany patologiczne i diagnostyka

Jeśli podejrzewa się APŚ, obowiązkowe jest wyrywkowe badanie zwłok. Patologiczne zmiany i histologiczne objawy afrykańskiej dżumy są następujące:

• Skóra na brzuchu, pod piersią, za uszami, po wewnętrznej stronie ud jest czerwona lub ciemnofioletowa.
• Usta, nos, tchawica wypełnione są różową pianką.
• Węzły chłonne są znacznie powiększone, wzór na nacięciu jest marmurowy, widoczne są liczne krwotoki, czasami węzeł przypomina ciągły krwiak z czarnymi skrzepami.
• Śledziona jest duża, z licznymi krwotokami, obszarami martwicy.
• Nerki powiększają się również z krwotokami w miąższu i ścianach poszerzonej miedniczki nerkowej.
• Płuca są pełne krwi, w odcieniu szarości z czerwienią, w miąższu są liczne siniaki, pojawiają się objawy zapalenia płuc, między pęcherzykami płucnymi znajdują się włókniste struny (objawy zapalenia włóknistego).
• Wątroba jest pełna krwi, znacznie powiększona, ma kolor szary z glinianym odcieniem, nierówny.
• Błona śluzowa jelita i żołądka puchnie, ujawniają krwotoki.
• W przewlekłej patologii zapalenie oskrzeli występuje po obu stronach, wzrost guzków chłonnych w płucach.
• W postaci bezobjawowej widoczne są tylko zmiany w węzłach chłonnych: mają marmurkowy wzór.

Afrykański pomór świń ma objawy podobne do pospolitego pomoru świń. Aby rozróżnić 2 choroby, wymagana jest diagnostyka laboratoryjna. Stosuje się metodę PCR, przeciwciała fluorescencyjne, hemadsorpcję. Prowadzone są również testy biologiczne, materiał chorych zwierząt wstrzykuje się świniom zaszczepionym przeciwko pospolitej zarazie. Jeśli wykazują patologię, diagnoza zostaje potwierdzona.

Sposoby rozwiązania problemu

Wirus afrykańskiego pomoru świń rozprzestrzenia się w dużym tempie. Zabrania się wykonywania środków medycznych, jedynym wyjściem jest całkowite zniszczenie zarażonych osób. Obecnie nie ma odpowiedniego leczenia świń zarażonych dżumą afrykańską.

Wraz z rozprzestrzenianiem się procesu zakaźnego konieczne jest przede wszystkim określenie granic ogniska rozprzestrzeniania się infekcji i zadeklarowanie reżimu kwarantanny.

Wszystkie osoby zarażone afrykańską zarazą muszą zostać zniszczone bezkrwawą metodą. Obszar, na którym planowany jest ubój zwierząt zarażonych wirusem, musi zostać odizolowany.

Ciała martwych i zniszczonych świń, a także ich odchody, resztki paszy i sprzętu są spalane. To samo należy zrobić z podajnikami, ścianami działowymi, zrujnowanymi pomieszczeniami. Powstały popiół należy wymieszać z wapnem i zakopać w ziemi. Głębokość musi wynosić co najmniej 1 m.

Wszystkie pomieszczenia, w których przebywały zwierzęta, należy traktować specjalnymi rozwiązaniami. Należy to zrobić 3 razy, w odstępie 3-5 dni. Do dezynfekcji użyj roztworu wybielacza, podchlorynu sodu.

Wszystkie fermy trzody chlewnej położone w promieniu 25 km od strefy zakażenia są poddawane ubojowi, nawet jeśli świnie są zdrowe.

Kwarantanna po wykryciu afrykańskiego pomoru świń trwa co najmniej 40 dni. W tym okresie zabrania się wyprowadzania ze strefy jakichkolwiek produktów pozyskanych od zwierząt (nawet jeśli nie są one pozyskane od świń). Przez sześć miesięcy od wybuchu infekcji eksport i sprzedaż jakichkolwiek rolniczych produktów roślinnych jest zabroniony.

Działania związane z eliminacją epidemii afrykańskiego pomoru świń powinny być wykonywane przez służby weterynaryjne.

Eliminacja ognisk i zapobieganie rozprzestrzenianiu się

Przede wszystkim należy wziąć pod uwagę całe niebezpieczeństwo infekcji. Innym ważnym czynnikiem jest brak skutecznego leczenia. Biorąc pod uwagę te aspekty, wyjście z sytuacji staje się oczywiste.

Kiedy u świń pojawiają się oznaki afrykańskiego pomoru świń, jedynym wyjściem jest zniszczenie inwentarza. Oczywiście taki sposób radzenia sobie z powstałym problemem powoduje znaczne szkody w gospodarce kraju i szkodzi rozwojowi rolnictwa. Ponadto niszczone są zarówno chore zwierzęta, jak i niezainfekowane osobniki trzymane w tym samym gospodarstwie. Jednak dzisiaj jest to jedyne możliwe wyjście.

Środki podjęte w celu zwalczania infekcji są kontrolowane przez służbę weterynaryjną.Wszystkie środki zapobiegawcze przeprowadzane są zgodnie z przepisami Rossielchoznadzoru.

Profilaktyka

Pomimo faktu, że infekcja jest nieuleczalna i zagraża życiu świni, sytuacja nie jest beznadziejna. Musisz wiedzieć o środkach zapobiegawczych, które zapobiegną infekcjom zwierząt gospodarskich i pomogą uniknąć masowej śmierci zwierząt domowych.

Najważniejsze jest monitorowanie dostępności świadectw weterynaryjnych przy zakupie zarówno dorosłych samców lub samic, jak i młodych prosiąt.

Prowadząc fermę i chowając świnie, zaleca się przestrzeganie szeregu warunków:

• Zapewnić hodowlę zwierząt zgodnie z zasadami ustalonymi przez służbę weterynaryjną.
• Nie zanieczyszczaj środowiska odpadami zwierzęcymi.
• Terminowe wdrażanie środków kwarantanny.
• Natychmiast izoluj chore zwierzęta.
• Nie należy wypasać świń na obszarach w pobliżu strefy zakażonej.

Kwarantanna

Jeden z niezbędnych środków, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się śmiertelnej choroby. Kwarantannę przeprowadza się po zidentyfikowaniu źródła infekcji zagrażającej życiu świń.

Zwierzęta zagrożone chorobą, a także osoby zakażone są niszczone bezkrwawą metodą. Likwidacji podlega również sprzęt, pasza, przegrody, zniszczone stare posesje, ogrodzenia, podajniki. Z reguły wszystko jest spalone. Jeśli nie jest to możliwe, zwłoki świń, inwentarz, drewniane podłogi itp. Są zakopywane w ziemi na głębokość co najmniej 2 metrów.

Na obszarze o zasięgu 5 km rejestrowane są wszystkie zwierzęta domowe (zarówno prosięta, jak i dorosłe).

Zabroniony:

• wyprowadzić świnie ze strefy kwarantanny;
• sprzedawać wszelkiego rodzaju bydło i drób;
• handel mięsem, mlekiem itp.

Profilaktyka

Obecnie nie ma szczepionki, która mogłaby chronić zwierzęta gospodarskie przed afrykańskim pomorem świń. Prace w tym kierunku trwają, ale mają one charakter eksperymentalny. Naukowcy zauważają, że w ciągu najbliższych 10 lat nie zostanie wynaleziona szczepionka przeciwko tej chorobie wirusowej.

Istnieją środki zapobiegawcze, które mogą zminimalizować ryzyko wybuchu epidemii afrykańskiej dżumy. Obejmują one:

• terminowe kontrole zwierząt gospodarskich przez lekarza weterynarii i szczepienia przeciwko dżumie klasycznej;
• obróbka termiczna pasz, ich zakup tylko od sprawdzonych producentów;
• właściwa organizacja procesów dezynfekcji obornika i ścieków, usuwanie zwłok zwierząt;
• organizacja ogrodzeń dla gospodarstw hodowlanych;
• zakaz karmienia zwierząt odpadami żywnościowymi i skonfiskowanymi przedmiotami;
• trzymanie świń na terenach ogrodzonych i wykluczenie możliwości ich kontaktu z inwentarzem innych właścicieli, a także ze zwierzętami domowymi, ptakami, owadami;
• izolowane wyposażenie terenu uboju z kompleksów inwentarskich;
• oczyszczenie terenu gospodarstwa i terenów przyległych ze śmieci i obornika;
• ograniczenie wolnego wybiegu świń;
• niedopuszczenie na teren fermy świń nieprzetworzonych narzędzi, a także pojazdów, które nie zostały poddane specjalnej obróbce;
• przeprowadzanie okresowej dezynfekcji terenów ferm trzody chlewnej, magazynów pasz, leczenie pasożytów;
• zakup trzody chlewnej tylko po uzgodnieniu z Państwową Służbą Weterynaryjną.

Jeżeli podejrzewasz wybuch epidemii afrykańskiej dżumy wśród świń, musisz niezwłocznie zgłosić to odpowiednim władzom - stacji sanitarno-epidemiologicznej.

Środki zapobiegawcze nie zapewniają pełnej ochrony przed rozprzestrzenianiem się wirusa, ale znacznie zmniejszają to ryzyko.

Jak przebiega infekcja?

Istnieje kilka możliwości rozprzestrzeniania się choroby i sposobów dostania się do organizmu wieprzowego:

• podczas kontaktu z przewoźnikiem;
• ścieżka transmisji;
• za pomocą mechanicznego nośnika.

W przypadku zakażenia zdrowymi zwierzętami patogen przechodzi przez błony śluzowe, może przenikać przez zmiany skórne, znajduje się w odpadach zwierzęcych i znajduje się w zwykłych pojemnikach na paszę lub wodę.

Owady przenoszą choroby w sposób możliwy do przenoszenia, i dotyczy to nie tylko APŚ. Przyczyną choroby może być ukąszenie kleszcza, muchy końskiej, muchy zoofilnej lub pcheł. Ale największym niebezpieczeństwem jest atak kleszczy.

Nośniki mechaniczne obejmują małe gryzonie, myszy i szczury. Choroba może być przenoszona przez koty, psy, drób, gęsi lub kury. Dzikie ptaki stanowią wyraźne zagrożenie dla zwierząt gospodarskich, ponieważ cała ferma świń może zostać zarażona od jednego osobnika. Nie można wykluczyć osoby z wielu niebezpiecznych dystrybutorów. Może równie dobrze przenieść wrogi genom, jeśli odwiedził miejsce niekorzystne dla choroby.

Powiadomienie o wykrytym wirusie i odpowiedzialność za zatajanie informacji

W przypadku wykrycia ogniska afrykańskiego pomoru świń wśród zwierząt gospodarskich należy niezwłocznie zgłosić to do Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej.

Za zatajenie informacji o nagłej śmierci lub jednoczesnych masowych chorobach zwierząt, odpowiedzialność następuje w postaci administracyjnej kary pieniężnej. Dla obywateli jego wielkość wynosi 3000-4000 rubli, dla urzędników - od 30000 do 40000 rubli, dla osób prawnych - od 90000 do 100000 rubli.

Kara administracyjna jest również przewidziana za naruszenie zasad kwarantanny i zaleconych zaleceń dotyczących postępowania z potencjalnie niebezpiecznymi odpadami (zwłoki zwierząt, pasze, pomieszczenia).

Obejrzyj film popularnonaukowy o pochodzeniu, rozprzestrzenianiu się i niebezpieczeństwie tej choroby świń, która stała się prawdziwą plagą rolnictwa XXI wieku:

Afrykański pomór świń to groźna choroba zwierząt domowych, która powoduje masowe zgony zwierząt hodowlanych. Osoba może być nosicielem wirusa tej choroby, ale w żaden sposób nie wpływa to na jego organizm. Afrykańska dżuma wymaga radykalnych działań: bezkrwawej rzezi wszystkich zarażonych i zdrowych osób oraz zorganizowania reżimu kwarantanny.

0

Czy jest lekarstwo

Choroba zagraża życiu zwierząt. Objawy afrykańskiego pomoru świń nie są wyraźnie widoczne, dlatego trudno jest postawić diagnozę. Ponadto zdarza się, że zwierzę zostaje zarażone postacią błyskawiczną, która przebiega w jak najkrótszym czasie i zawsze kończy się śmiercią.

Afrykańska plaga nie została jeszcze w pełni poznana. W związku z tym nie określono właściwego sposobu pozbycia się tej plagi, która szkodzi gospodarce i rozwojowi hodowli zwierząt. Nie znaleziono skutecznych leków do leczenia śmiertelnej choroby.

Nawet w przypadku pomyślnego wyniku, odzyskane zwierzęta pozostają źródłem zagrożenia dla zdrowia ludzi. Świnia, która pozbywa się choroby, pozostaje nosicielem wirusa na zawsze.

Objawy płynu mózgowo-rdzeniowego

Objawy zależą bezpośrednio od rodzaju choroby.

Forma jelitowa

Wiele prosiąt zostaje zarażonych chorobami jelit, przez co procesy trawienne zwierzęcia są zaburzone. Pierwsze oznaki nosówki nie pojawiają się natychmiast, ale kilka dni po zakażeniu. Dlatego rolnicy nie zawsze są w stanie od razu określić, na co choruje świnka.

Początkowo u zwierząt pojawiają się zaparcia. Problemy z wypróżnianiem utrzymują się przez kilka tygodni. Pomiędzy zaparciami u loszek rozwija się biegunka. Następnie stopniowo pojawiają się inne objawy wirusa, w tym gorączka i zapalenie jelit. Chore prosię przestaje jeść, co prowadzi do utraty wagi. Nieleczone zakażone zwierzę umrze.

Postać płucna

Ten rodzaj nosówki jest uważany za jeden z najniebezpieczniejszych, ponieważ często prowadzi do śmierci chorego zwierzęcia. Początkowo nosówka nie objawia się w żaden sposób, dlatego trudno stwierdzić, że prosię na coś choruje.Jednak z biegiem czasu zaczynają pojawiać się pierwsze objawy, którymi należy się zająć.

Zobacz też

Instrukcja stosowania Tetramisole 10 dla świń, przeciwwskazania i analogi Przeczytaj

Początkowe objawy dżumy płucnej obejmują:

• kaszel, który stopniowo się pogarsza;
• zapalenie płuc, któremu towarzyszy wzrost temperatury ciała;
• wydzielina z nosa śluzu;
• duszność z chrapaniem.

Ponadto zwierzęta chore na zarazę często zaczynają siadać na tylnych łapach. Robią to, aby złagodzić ból w płucach.

Przewlekła forma

Czasami chore zwierzęta nie umierają z powodu choroby, ale pozostają przy życiu. W tym przypadku dżuma staje się chroniczna. Objawy pojawiają się od czasu do czasu. Prosięta okresowo cierpią na gorączkę, zapalenie płuc i silny kaszel. Czasami chore świnie mają objawy charakterystyczne dla nietypowego wirusa. Te funkcje obejmują:

• utrata masy ciała, dzięki której zwierzę praktycznie nie ma warstwy tłuszczu;
• gorączka spowodowana podwyższoną temperaturą ciała;
• utrata apetytu;
• zapalenie spojówek;
• trudności w oddychaniu.

Ostra forma

Według wielu rolników ostra postać jest uważana za najbardziej niebezpieczną, ponieważ z powodu szybkiego rozwoju choroby zwierzęta umierają w ciągu 5-10 dni. Nie jest łatwo określić chorobę na czas, ponieważ nie objawia się ona natychmiast. Na początku choroba nie objawia się w żaden sposób. Jednak nagle pojawiają się następujące objawy:

• gorączka i gorączka;
• biegunka, podczas której kał wydostaje się z czerwonymi smugami krwi;
• przekrwienie błony śluzowej nosa;
• zaczerwienienie oczu;
• pojawienie się żółtych krost w uszach i brzuchu;
• drobne krwotoki podskórne.

Kształt błyskawicy

Osoby hodujące małe świnie powinny uważać na błyskawicę wirusa. Choroba ta występuje najczęściej u prosiąt w wieku poniżej sześciu miesięcy. Postać błyskawiczna jest niebezpieczna dla osłabionego organizmu zwierząt. Mogą umrzeć w ciągu kilku dni od pojawienia się objawów.

Typowe objawy piorunującej zarazy obejmują:

• Wymioty. Jest to główny objaw, który objawia się znacznie wcześniej niż inne.
• Plamy pod skórą. Pojawiają się w wyniku krwawienia podskórnego z powodu uszkodzenia naczyń.
• Wzrost temperatury. Ze względu na procesy zapalne w organizmie temperatura ciała znacznie wzrasta.

Forma subkwasowa

Niektóre zwierzęta mają warunkową oporność na tego wirusa i dlatego rzadko zarażają się innymi typami wirusa. Najczęściej świnie te cierpią na zakwaszony typ choroby, charakteryzujący się objawami postaci płucnej i jelitowej.

Czas trwania choroby wynosi dwa i pół tygodnia. Następnie dżuma podkwasowa może przybrać postać przewlekłą. Jeśli tak się nie stanie, zwierzę umrze z powodu pojawienia się komplikacji. Najczęstszym powikłaniem jest salmonelloza, która upośledza czynność jelit. U zwierząt występuje biegunka z wyciekiem ropy i krwi. Prosięta również przestają jeść, co prowadzi do szybkiej utraty wagi.

Zobacz też

Zasady hodowli prosiąt w domu dla początkujących, opłacalność Czytaj