Drżące płatki śnieżnobiałych lub wielokolorowych koroli drżą od najlżejszego powiewu wiosennej lub jesiennej bryzy, kołyszą się na cienkich szypułkach nad dywanem z rzeźbionych liści - tak kwitną ukwiały.
Uprawa i pielęgnacja ich na otwartym polu jest prosta, tylko metody rozmnażania są charakterystyczne: różne gatunki z rodzaju Anemone z rodziny Buttercup różnią się budową systemu korzeniowego.
„Anemos” w tłumaczeniu z greckiego - wiatr, dlatego nazwa kwiatu jest często rozumiana jako „córka wiatru”.
W literaturze botanicznej roślina występuje również pod nazwą zawilca, aw folklorze niektóre gatunki naturalne nazywane są piegami, częściowo ślepymi, zawilcami, kaplicami, białym snem, susanką, snem Dziewicy i wieloma innymi poetyckimi nazwy.
Naturalnym siedliskiem ukwiałów jest cała półkula północna, z wyjątkiem strefy tropikalnej.
Wszechobecne ukwiały przeniknęły nawet do Arktyki, zaludniając wybrzeża północnych wód Rosji, Kanady, Norwegii, Alaski i sąsiednich wysp.
Wygląd
Zawilce to byliny zielne, kłączowe lub bulwiaste, z pionowymi stokami o wysokości od 30 cm do 80 cm.
U podstawy podwójne trójlistkowe lub pierzasto wycięte liście na wydłużonych ogonkach zbiera się w rozetę, liście łodyg są nieliczne.
Kwiaty o obwodzie 3-8 cm występują pojedynczo lub rzadziej zgrupowane w kwiatostan pół-baldaszkowaty.
Kolory płatków są różne - od białego do jasnoróżowego, liliowego, niebieskiego i szkarłatnego. Wyhodowano wiele podwójnych i półpełnych form i odmian.
Owoce są podobne do miniaturowych orzechów, u niektórych nagich, u innych dojrzewających, często przystosowanych do rozprzestrzeniania się przez wiatr, czasami przez zwierzęta.
Większość ukwiałów jest odporna na zimę, dobrze znosi zimno i praktycznie nie przemarza.
Są popularne w projektowaniu krajobrazu, używane do sadzenia w ogrodach skalnych, mixborders, granicach, do dekoracji parków i ogrodów przydomowych.
Charakterystyka i opis ukwiałów
Wśród ogromnego asortymentu ukwiałów można znaleźć w ogóle nie wymagające gatunki, ale są też takie, które wymagają starannej pielęgnacji kłączy. Istnieją odmiany, które wyrastają z bulw. Dużo łatwiej jest uprawiać kłącza, ale przy bulwach będziesz musiał ciężko pracować.
Istnieje wiele cech, które należy wziąć pod uwagę przy uprawie gatunków tych kwiatów:
- Zawilec należy stale podlewać, zwłaszcza w klimacie suchym;
- Roślina jest zasilana nawozami mineralnymi. Przed posadzeniem sadzonki konieczne jest traktowanie gleby nawozem organicznym;
- Zimą ukwiały wymagają ochrony. Najlepiej przykryć roślinę liśćmi;
- Rozmnażanie ukwiałów następuje przed początkiem zimy.
Trudno będzie zrozumieć główne cechy uprawy tego kwiatu. W końcu, jak już wspomniano, roślina ma ogromną liczbę gatunków. Najlepiej jest zrozumieć podstawowe typy i cechy opieki nad nimi.
Zdjęcie kwiatu anemonowego
Przydatny artykuł: jak uprawiać ziemniaki w beczce
Możesz podzielić ukwiały według czasu ich kwitnienia. Z reguły są to kiełki letnie i wiosenne. Największy asortyment mają gatunki wiosenne. Wyglądają wspaniale i mają ogromną gamę kolorów. Możesz więc wyhodować śnieżnobiałe, różowe, a nawet liliowe kwiaty. Ale to nie jest cała gama.W naturze są nawet kolory frotte. Cykl kwitnienia sadzonek wiosennych jest raczej krótki. Zatem od kwietnia kończy się w lipcu. Ale są specjalne gatunki, które mogą kwitnąć do końca września. Mają różnice nawet w kształcie kłączy. Na przykład anemon jaskier ma mocną strukturę kłącza, ale bulwy są delikatne i kiełkują znacznie wolniej.
Delikatny anemon to bardzo mała roślina. Czasami może osiągnąć 10 centymetrów, ale nie wyżej. Najbardziej znane gatunki to niebieski, biały i różowy. Mniej popularny jest anemon dębowy. Taki kiełek może osiągnąć nawet 30 centymetrów. Kolory są zwykle białe, ale czasami można spotkać inne kolory. Jest to bardzo bezpretensjonalna odmiana, którą można uprawiać nawet w nieodpowiednich klimatach. Zawilec jaskier również nie wymaga specjalnej pielęgnacji i klimatu. Zwykle roślina dorasta do 25 centymetrów, a najpopularniejszym kolorem jest jasnożółty.
Rosnące zawilce z bulw
Zawilce letnie reprezentowane są przez odmiany japońskie, hybrydowe i koronowe. Z reguły są to odmiany wieloletnie z ogromnym kłączem z kilkoma gałęziami. Gatunki zaczynają kwitnąć dopiero w sierpniu, a kończą dopiero pod koniec października. Szypułki osiągają wysokość do 80 centymetrów, a czasem nawet do 1,5 metra. Z jednego pędu może wyrosnąć dziesięć wielokolorowych kwiatów. Zawilec koronny jest bardzo popularny w uprawie w regionie moskiewskim. Pan Flocker może jednocześnie wyhodować wiele niebieskich kwiatów na jednej bulwie.
Roślina hybrydowa jest popularna wśród odmian o biało-różowym odcieniu. Jest to półpełny rodzaj kwiatu, który może rosnąć na działkach w regionie moskiewskim. Japoński ma następujących przedstawicieli:
- Pamina ma duże różowe kwiaty. Czasami są gatunki o podwójnym kwitnieniu.
- Hadspen jest uważany za dość wysoką roślinę. Rozpuszcza się wraz z kwiatami o kremowym odcieniu;
- Prince Henry kwitnie półpełnymi kwiatami z odcieniem jasnego różu.
Reprodukcja
Wśród różnorodności gatunkowej anemon wyróżnia się okresem kwitnienia roślin kwitnących wiosną, latem i jesienią.
Większość ukwiałów, które kwitną do początku jesieni, ma potężne mięsiste kłącza.
Wiele wiosennych ukwiałów to efemerydy o krótkim okresie wegetacji i bulwiastym systemie korzeniowym, chociaż obecne są również byliny kłączowe.
Zawilce letnie pochodzą głównie z kontynentu północnoamerykańskiego i nadal są rzadkością w ogrodach domowych kwiaciarni.
Struktura systemu korzeniowego determinuje metody rozmnażania - bulwiaste lub podział kłącza. Powszechne jest również pozyskiwanie nowych roślin przez wysiew z nasion.
Rozmnażanie bulwiaste
Wyhodowanie ukwiałów z cebulek nie jest trudne, najważniejsze jest zakup wysokiej jakości materiału do sadzenia.
Często bulwy są przechowywane u dostawców przez długi czas, czasem nawet do roku, nie tracą witalności, ale nabierają pomarszczonego wyglądu, jakby beznadziejnie wyschły.
Przed zasadzeniem guzków w ziemi należy je przygotować i „obudzić” - nasączyć wilgocią.
Zanurzenie w wodzie lub roztworze stymulanta korzeniowego często daje odwrotny efekt - kruche korzenie gniją, dlatego niepożądane jest pozostawianie ich w naczyniu z wodą na dłużej niż 2 godziny.
Doświadczeni hodowcy radzą owinąć bulwy w wilgotne szmatki i umieścić je w trocinach, uprzednio zwilżonych, ale nie mokre, na 6 godzin.
Następnie bulwy umieszcza się w pojemnikach z wilgotną mieszanką ziemi i piasku w celu kiełkowania.
Po 10-12 dniach budzą się na nich punkty wzrostu i przebijają się korzenie, staje się jasne, po której stronie zakopać cebulę w ziemi.
W stanie pomarszczonym nie zawsze można rozpoznać, gdzie jest góra, a gdzie jest dno. Przygotowany materiał do sadzenia sadzi się w glebie lub w pojemnikach.
Rozmnażanie nasion
Uprawa z nasion zawilca nie jest tak popularna wśród hodowców kwiatów jak rozmnażanie wegetatywne.
Chociaż wiele gatunków naturalnych kiełkuje w wyniku samosiewu, majstrowanie przy nasionach jest znacznie bardziej kłopotliwe i czasochłonne.
Ponadto ich kiełkowanie jest niskie, z całej wysianej ilości uzyskuje się nie więcej niż jedną czwartą sadzonek, kruchych i cierpiących na „czarną nogę”.
Sadzonki nie zawsze zachowują cechy rośliny rodzicielskiej, kwiaty są jaśniejsze, aw niektórych odmianach podwójnych pierwsze kwitnienie następuje bez spodziewanych wielopłatkowych koroli.
Sensowne jest rozmnażanie przez nasiona tych gatunków i odmian, które są przystosowane do tej metody, na przykład ukwiał wielokrojowy, dąb, korona, las, delikatny, jaskier i ich formy.
Do siewu używa się świeżo zebranych nasion, które są zakopywane w przygotowanej glebie na nie więcej niż 2-3 cm.
Jeśli materiał nasadzeniowy ma być przechowywany do wiosny, należy go rozwarstwić w zimnych i wilgotnych warunkach.
Nasiona sadzone w ziemi jesienią wykiełkują dopiero wraz z nadejściem wiosennego upału. Sadzonki wysiane w kwietniu wynurzą się z ziemi za 25-30 dni.
Rozmnażanie przez kłącza
Zawilce kłączowe można rozmnażać zarówno wiosną, jak i jesienią.
Podczas przesadzania kłącze dzieli się na kilka części, kawałki posypuje się pokruszonym węglem drzewnym, aby uniknąć penetracji grzybów i innych infekcji, i umieszcza się w oddzielnych dołach jako niezależne okazy.
Nawilża umiarkowanie, nie przelewa się - roślina ma korzenie podatne na próchnicę.
Zawilec można rozmnażać przez kłącza bez przesadzania.
Wystarczy lekko wkopać łopatę w krzak i odciąć fragment korzenia kilkoma pąkami (co najmniej 2-3), a następnie przystąpić do cięcia kłącza w taki sam sposób, jak przy dzieleniu kłącza.
Zawilce można sadzić na 4 sposoby
Podczas sadzenia ukwiałów w otwartym terenie należy przygotować dość obszerny obszar, ponieważ kwiat dobrze rośnie. Zawilec można sadzić na kilka sposobów:
- nasiona w ziemi wiosną lub jesienią,
- dorosłe kłącza w środku sezonu,
- odrosty korzeni wiosną,
- bulwy na wiosnę.
1 sposób. Nasiona w ziemi
W ten sposób możesz sadzić wszelkiego rodzaju ukwiały. Aby to zrobić, konieczne jest otoczenie terenu elastycznym krawężnikiem lub deskami, przygotowanie gleby o pożądanej strukturze i kwasowości. Należy pamiętać, że nasiona zawilca są trudne do wykiełkowania, dlatego przed wiosennym siewem konieczne jest ich rozwarstwienie.
Aby to zrobić, nasiona miesza się z glebą lub piaskiem, zwilża i przechowuje w lodówce w temperaturze +6 stopni przez trzy tygodnie. W tym czasie skorupa nasion mięknie pod wpływem zimna i wilgoci, procesy metaboliczne zarodka ulegają spowolnieniu, a jego witalność zostaje zachowana.
Wraz z nadejściem sprzyjających warunków zarodek budzi się, łatwo łamie skorupę i kiełkuje. Najlepszym okresem do siewu wiosennego jest pojawienie się stale ciepłej pogody, a temperatura powietrza nie jest niższa niż +16 stopni.
Siew jesienny w otwartym terenie ze świeżym materiałem da najlepsze pędy, ponieważ nasiona ukwiałów ulegną rozwarstwieniu w warunkach naturalnych. Teren pod uprawy i glebę przygotowuje się w sposób opisany powyżej.
Sadzenie w otwartym terenie odbywa się pod koniec sierpnia - we wrześniu. Nasiona są rozprowadzane po całym terenie, lekko posypane ziemią, przykryte włókniną i pozostają w niej do wiosny. Wraz z nadejściem ciepłej pogody materiał pokrywający jest usuwany, a po chwili pojawi się duża liczba młodych roślin.
Metoda 2. Sadzenie dorosłymi kłączami w środku sezonu
Ta metoda jest stosowana, ponieważ wiele rodzajów ukwiałów traci liście po kwitnieniu i wtedy trudno będzie je znaleźć. Przeważnie w ten sposób przerzedza się silnie zarośnięty krzew.Dorosłe kłącza dość łatwo zapuszczają korzenie w nowym miejscu.
| Kłącza przygotowane do sadzenia | Ukorzenić potomstwo z dwoma pąkami |
Metoda 3. Ukorzenić potomstwo wiosną
Ta metoda sadzenia jest odpowiednia dla tych rodzajów ukwiałów, które destylują z korzenia. Mały odcinek korzenia z pąkami i pędami jest ostrożnie odcinany od macierzystego krzewu i sadzony w przygotowanej glebie na stałe.
Metoda 4. Sadzenie bulw wiosną
Najczęściej używane są bulwy nabyte lub przechowywane od ostatniej jesieni. Przed lądowaniem należy je dokładnie zbadać. Czasami na bulwie znajdują się suche lub zgniłe plamy, które należy ostrożnie usunąć ostrym nożem. Miejsce cięcia należy potraktować popiołem drzewnym i wysuszyć. Wskazane jest trzymanie zdrowych bulw przez pół godziny w jasnoróżowym roztworze manganu.
Bulwy budzą się powoli, dlatego należy je wcześnie wyjąć z magazynu i obudzić. Aby to zrobić, możesz umieścić je w wodzie na kilka dni lub zawinąć w serwetkę nasączoną roztworem epiny, a następnie w plastikowej torbie na 6 godzin. To będzie dobry początek dla zakładu.
Po chwili na bulwach pojawią się nieregularności. To są pąki, a nie korzenie. Stąd pojawi się kiełek i na tej powierzchni należy zasadzić bulwę. Innym punktem orientacyjnym jest to, że ostra część bulwy jest w dół, a płaska część jest uniesiona. Jeśli bulwa już się obudziła i jest za wcześnie, aby ją posadzić w ziemi, można ją tymczasowo posadzić w dowolnym pojemniku z odpowiednią glebą, a następnie przenieść na stałe miejsce. Ale taki anemon zakwitnie znacznie wcześniej.
Pamiętaj o tym w przypadku zawilca bulwiastego potrzebujesz gleby zasadowej! Aby to zrobić, wapno lub popiół są wprowadzane do ziemi przed sadzeniem. W sezonie glebę wokół rośliny jeszcze kilka razy posypuje się popiołem i rozluźnia.
Lądowanie ostrym końcem w dół i płaskim końcem do góry
Optymalny czas sadzenia ukwiałów
Kwiaciarnie często spierają się, kiedy lepiej posadzić ukwiał - wiosną lub jesienią.
Corms sadzi się wiosną wraz z daliami i mieczykami, a kłącza przesadza się wiosną i latem po kwitnieniu oraz jesienią.
Sadzenie wiosną
Nasadzenia wiosenne są znacznie silniejsze i spotykają się z zimowym chłodem, dobrze ukorzenione i wzmocnione.
Wiosną wysiewa się nasiona dowolnego rodzaju, sadzi się bulwy.
Nasiona wysiewa się w rzędach na głębokość 2-5 cm, rozstaw rzędów ok. 20 cm.
Jeśli gleba jest mokra, gleba w rzędach nie jest podlewana. Sucha gleba potrzebuje wilgoci.
Bulwy sadzi się w dobrze ogrzanej glebie po wykiełkowaniu, około kwietnia-maja, w zależności od klimatu.
Otwory o obwodzie 25-30 cm znajdują się w odległości 15-20 cm od siebie.
Na dno wysypuje się trochę mokrego piasku, tworząc rodzaj poduszki.
Następne kilka dni sadzenia nie są podlewane, a następnie kierują się opadami: jeśli jest ich wystarczająco dużo, nie ma potrzeby podlewania.
Do momentu pojawienia się pędów monitorują chwasty, jeśli się pojawią, są usuwane ręcznie.
Wcześnie kwitnące zawilce przesadza się po kwitnieniu wczesnym latem, chociaż podział kłączy jest możliwy w przeddzień sezonu wegetacyjnego.
Otwory wykopuje się proporcjonalnie do wielkości fragmentów korzeni i znajdują się w odległości 10-15 cm Zaleca się zakopanie punktów wzrostu kłączy w ziemi nie więcej niż 3-5 cm.
Sadzenie jesienią
Na początku września rozmnaża się i przesadza kłączowe zawilce kwitnące wiosną, a także gatunki kwitnące latem.
Zawilce, których kwitnienie trwa do późnych mrozów, jesienią są ryzykowne do przesadzenia - roślina może nie mieć czasu na prawidłowe zakorzenienie, a zimą obumrze.
Jeśli istnieje potrzeba późnego przeszczepu zawilca, na zimę są dobrze pokryte opadłymi liśćmi, gałęziami drzew iglastych lub igieł sosnowych.
Jesienią prowadzony jest również wysiew świeżo zebranych nasion, które w warunkach naturalnych ulegną rozwarstwieniu i wykiełkują wiosną. Uprawy jesienne mają wysoką zdolność kiełkowania.
Jak dbać o ukwiały
Dbanie o delikatny anemon wcale nie jest trudne. Nie potrzebuje żadnych specjalnych technik agrotechnicznych. Wystarczy zapewnić kwiatom wilgoć, żyzną, nawożoną glebę, a kwitną długo i wspaniale.
Podlewanie i rozluźnianie
W typowe lato kwiaty wymagają tylko jednego obfitego podlewania co 5-7 dni. Jeśli lato jest suche, anemon podlewa się dwa razy dziennie - wcześnie rano i wieczorem, gdy słońce zachodzi.
Należy uważać, aby wypolerować i poluzować glebę wokół ukwiałów, aby nie uszkodzić delikatnych korzeni.
Top dressing
W regionach o chłodnym lecie ukwiały są zapładniane trzykrotnie. Wiosną świeże pędy, które właśnie się pojawiły, podlewa się słabym roztworem mocznika (1 łyżka stołowa na 10 litrów wody). Kiedy pojawiają się pąki, ukwiały są karmione złożonymi nawozami z potasem, fosforem i niewielką zawartością azotu (odpowiednio w stosunku 1,7: 6: 1) lub uniwersalnym biohumusem, kierując się instrukcją. I ostatni raz - podczas kwitnienia. Tym razem azot powinien być co najmniej fosforem. Upewnij się, że podczas karmienia żaden płyn nie dostanie się na liście.
Jeśli przed sadzeniem wykopałeś ziemię i zastosowałeś nawozy, nie ma potrzeby dodatkowego karmienia ukwiałów w tym roku.
Podpora i wykończenie
Zawilce mają dość mocne łodygi. Mimo to niektóre odmiany, które rosną powyżej metra, wymagają wsparcia. Ten środek ostrożności zapobiegnie wyłamaniu się łodyg pod wpływem podmuchu wiatru. Aby to zrobić, użyj długich kołków lub listew pobliskiego ogrodzenia lub altanki.
Po zakończeniu kwitnienia lepiej od razu odciąć rośliny, pozostawiając 3-5 cm nad ziemią, wtedy wszystkie siły i składniki odżywcze trafią do korzeni, co pozwoli ukwiałom lepiej przetrwać zimę. Jeśli potrzebne są nasiona, przycinanie odbywa się po zebraniu nasion.
Transfer
Niepożądane jest trzymanie ukwiałów w jednym miejscu przez kilka lat. Gleba jest wyczerpana, a kwiaty słabną. Wiele odmian wcześnie kończy wzrost, liście wysychają i wtedy trudno jest znaleźć korzenie do przesadzenia. Dlatego lepiej jest oznaczać takie odmiany kołkami.
Odpowiedni czas na podział i przesadzenie ukwiałów to lipiec i sierpień. Aby to zrobić, wykop całe sadzenie i dopiero potem podziel je na oddzielne kłącza. Można je ciąć, ważne jest, aby nerki pozostały na segmentach. Części kłącza lub bulw sadzi się w ziemi w sposób już opisany, podlewa i mulczuje. Przeszczepione rośliny zaczną kwitnąć następnego lata.
Przygotowanie do zimy
Wiele gatunków zawilców dobrze zimuje w ziemi. Na południu dorosłe rośliny pokryte są dziewanny, próchnicy, liści na zimno. W umiarkowanych średnich szerokościach geograficznych to nie wystarczy. Ścięte rośliny przykrywa się grubą warstwą ściółki (min. 10 cm), słomą i świerkowymi gałęziami. Aby uzyskać delikatny pierwszy rok sadzenia ukwiałów, należy zwiększyć warstwę ściółki. Wczesną wiosną pierwszym krokiem jest usunięcie całego schronienia, aby wykluły się nowe pędy.
W zimnych regionach klomby z ukwiałami na zimę należy przykryć grubą warstwą ściółki i gałęzi świerkowych.
Lepiej jest wykopać anemon korony nawet w ciepłych regionach. Odbywa się to po zakończeniu sezonu wegetacyjnego. Bulwy są wstępnie suszone, następnie układane w jednej warstwie w pudełku, gdzie przechowuje się je do jesieni. Na zimę lepiej umieścić je w pomieszczeniu o temperaturze 2-5 ° C.
Jak rozmnażać ukwiały
Zawilce najlepiej rozmnażać przez podział:
- Potnij bulwę tak, aby każda część miała punkt odnowienia.
- Wypłucz je w słabym roztworze nadmanganianu potasu lub fungicydu i pozostaw do wyschnięcia.
- Następnie posyp nacięte miejsca pokruszonym węglem drzewnym i posadź w ziemi w zwykły sposób.
Ze świeżymi kłączami jest jeszcze łatwiej. Odetnij od nich nowe pędy i natychmiast posadź je w ziemi. Lepiej jest rozmnażać w ten sposób ukwiały wiosną, kiedy to lepiej się zakorzenią. W ukwiałach japońskich wraz z rozwojem systemu korzeniowego rosną odległe rozety. Mogą być również używane do rozmnażania wraz z częścią korzeni.
Rosnące problemy i ich rozwiązywanie
Jednym z problemów z ukwiałami jest brak kwitnienia. Powody:
- Wiosenny przeszczep jest stresujący dla delikatnego ukwiału, więc taki kwiat zakwitnie później niż jego nieprzeszczepione odpowiedniki, wystarczy uzbroić się w cierpliwość.
- Roślinie brakuje wilgoci. Sprawdź wilgotność gleby przez jakiś czas i zwiększ podlewanie, jeśli to konieczne.
- Zawilec rośnie od kilku lat na jednym obszarze i brakuje mu składników odżywczych. Warto przesadzić go w inne miejsce lub dopasować system karmienia. W trybie pilnym rozlej glebę pod kwiatem złożonym nawozem dla roślin kwitnących.
Sadzenie ukwiałów w ziemi
Miejsce do sadzenia ukwiałów przygotowywane jest jesienią - kopią one głęboko widłami, aby podważyć korzenie chwastów i nie pozwolić im kiełkować wiosną.
Glebę przykrywa się kompostem liściastym, aby wzbogacić ją w składniki odżywcze, a na powierzchnię kwaśnej gleby rozsypuje się popiół lub mąkę dolomitową.
Gleba pod anemon
Zawilec nie jest bardzo wymagający na glebach, wiele gatunków rośnie na glebach ubogich, a nawet na wapiennych zboczach wzgórz.
Roślina nie znosi wysokiej kwasowości gleby, chociaż może rosnąć na glebach słabo kwaśnych, ale nie rozwija się tak intensywnie, jak na żyznej próchnicy.
Wiosną gleba, jeszcze nie pozbawiona wilgoci, jest traktowana grabiami, niszcząc skorupę powstałą podczas suszenia górnej warstwy.
Następnie kopią doły o głębokości nie większej niż 12-15 cm, przestrzegając odległości między nimi zgodnie z zasadami techniki rolniczej.
Na dno otworu wysypuje się trochę piasku, jeśli jesienią na miejsce nie wprowadzono materii organicznej, należy dodać garść popiołu i próchnicy.
Bulwy lub fragmenty kłącza układa się tak, aby punkt wzrostu nie pogłębiał się o więcej niż 2-5 cm Posypać ziemią, zwartą i lekko podlewaną.
Funkcje pielęgnacyjne
Uprawa ukwiałów na otwartym polu z reguły nie wymaga czujnej uwagi hodowcy i specjalnych metod pielęgnacji.
W okresie wegetacji konieczne jest terminowe usuwanie chwastów i płytkie poluzowanie gleby, aby nie uszkodzić korzeni.
Lokalizacja i oświetlenie
Większość ukwiałów nie toleruje otwartej słonecznej przestrzeni i woli rosnąć w półcieniu, z wyjątkiem kochających światło gatunków śródziemnomorskich - ukwiałów koronnych, apenińskich, kaukaskich, delikatnych.
Efemerydy, w których sezon wegetacyjny rozpoczyna się przed pojawieniem się zieleni na drzewach, są dość zadowolone ze swojego sąsiedztwa.
Nie należy sadzić krzewów ukwiałów w zagłębieniach, często zalewanych wodą stopioną i osadową.
Reszta rośliny jest wybredna, nie boi się mroźnych zim.
Wilgotność powietrza
Zawilec nie stawia specjalnych wymagań co do wilgotności otoczenia, jednak przy zbyt gorącej pogodzie sprzyja opryskiwaniu liści za pomocą cienkiej dyszy węża irygacyjnego.
Wysoka wilgotność często okazuje się szkodliwa dla ukwiałów - dolne liście zaczynają gnić, rozprzestrzeniając dotknięte obszary na całą roślinę.
Jak prawidłowo podlewać
Jeśli chodzi o zawilec, stwierdzenie będzie brzmiało dobrze: lepiej jest wypełniać niż wylewać.
Tylko przesadzone rośliny wymagają regularnego podlewania - są nawilżane, gdy gleba wysycha. Osobom dorosłym wystarcza wilgoć osadowa.
Aby go zachować, mulczują ziemię wokół szyjki korzeni trocinami.
W czasie upałów rośliny są podlewane u nasady i spryskiwane, starając się nie przesadzać i zapobiegać stagnacji wilgoci.
Top dressing i nawozy
W okresie kwitnienia ukwiały są karmione złożonymi nawozami mineralnymi, przestrzegając dawek wskazanych przez producenta na opakowaniu.
Materia organiczna jest wprowadzana przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Jeśli jesienią w przeddzień zimowania zawilca ściółkowego z torfem lub opadłymi liśćmi, wczesne karmienie wiosenne nie jest konieczne.
Przycinanie
Zawilce nie wymagają specjalnego ukształtowania korony.Krzewy rosną zwarte i nie wymagają przycinania.
W efemeroidach, po zakończeniu sezonu wegetacyjnego, liście wysychają i zamieniają się w nisko dekoracyjne suche miotły, więc są odcinane i usuwane z klombu.
Gatunki rosnące przez całe lato i jesień ozdabiają ogród filigranowymi liśćmi, które wraz z nadejściem chłodów nabierają bladego fioletowego odcienia.
Na zimę łodygi są cięte, pozostawiając tylko rozetę korzeniową, która u niektórych gatunków zielenieje nawet pod śniegiem.
Przygotowanie materiału do sadzenia
Przygotowanie nasion
Przygotowując się należy pamiętać, że nasiona mają bardzo niską zdolność kiełkowania - cz. Materiał do sadzenia musi być świeżo zebrany. Aby zwiększyć procent kiełkowania, nasiona są stratyfikowane, umieszczane w zimnym miejscu na 3-8 tygodni. Aby to zrobić, łączy się je z torfem lub piaskiem w stosunku 1: 3, uzyskana mieszanina jest dobrze nawilżona.
Nasiona muszą być wilgotne, dlatego codziennie spryskuj je wodą.
Po spęcznieniu nasiona miesza się z niewielką ilością podłoża i spryskuje wodą. Następnie są przenoszone do pomieszczenia z dobrą wentylacją, w którym temperatura nie przekracza 5 °. Następnie pudełka są zakopane w ziemi. Zimą nasiona ulegają naturalnemu rozwarstwieniu, a wiosną należy je sadzić w ziemi.
Przygotowanie bulw
Bulwy należy zanurzyć w ciepłej wodzie, aby obudzić się ze snu. Następnie sadzi się je w doniczkach z wilgotną glebą w dobrze wentylowanym miejscu. Bulwy można owinąć wilgotną szmatką zwilżoną epiną. Następnie umieść w plastikowej torbie na 5-6 godzin. Następnie możesz zasadzić anemon w ziemi.
Kwiat
Okres kwitnienia wiosennych ukwiałów to koniec maja lub początek czerwca.
Letnie kwitną od połowy lipca, jesienne zachwycają barwną barwą płatków od końca sierpnia do pierwszych przymrozków.
Uwagę zwracają nawet niewielkie kępy posadzonych zawilców.
Pełne wdzięku długie łodygi wznoszą się ponad krzaki, tworząc lekką śnieżnobiałą lub barwną chmurę przewiewnych kwiatów różowych, liliowych, karmazynowych, niebieskich, fioletowych.
Dbanie o zawilec po kwitnieniu
Kwitnienie trwa około dwóch do trzech tygodni, następnie wierzchołki łodyg kwiatowych są zwieńczone uformowanymi zielonymi skrzynkami z nasionami.
Kwiaciarnie starają się je ciąć przed dojrzewaniem, ponieważ samosiew ukwiałów jest niezwykle agresywny w stosunku do innych mieszkańców kwietnika i całego ogrodu.
Roślina szybko zdobywa dla siebie przestrzeń, jeśli nie ma ograniczeń w dystrybucji.
Kiedy konieczne jest zebranie nasion, starają się nie przegapić momentu otwarcia torebek nasiennych.
Puszyste grudki otaczające nasiona są natychmiast zbierane przez wiatr i przenoszone na znaczne odległości.
Choroby i szkodniki
Zawilce są mniej podatne na choroby i szkodniki niż inne kwiaty ogrodowe. W warunkach nadmiernej wilgoci system korzeniowy cierpi, zwłaszcza u bulw.
Nicienie liściaste, które nie są tak częstymi gośćmi, są niebezpieczne dla ukwiałów, ale trudno z nimi walczyć ze względu na ich mikroskopijny rozmiar, który nie pozwala na wykrycie szkodnika w odpowiednim czasie.
Niestety, kiedy staje się jasne, że nicienie pasożytują na krzakach ukwiałów, jest już za późno, aby je uratować.
Większość blaszek liściowych jest pokryta żółto-brązowymi plamami i jest skazana na śmierć.
Jedyne, co pozostaje do zrobienia, to odciąć dotknięte blaty i zniszczyć je.
Wskazane jest wykopanie roślin i potraktowanie ogólnoustrojowym środkiem owadobójczym, na przykład karbofuranem lub fenamifosem, wysuszenie i posadzenie w innym miejscu.
Doświadczeni hodowcy twierdzą, że nicienie nie pojawiają się tam, gdzie rosną nagietki lub nagietek, a także na roślinach sadzonych przy rabatach czosnku.
Drażnią ukwiały w ogrodzie i ślimaki ślimakami. Te szkodniki są zbierane ręcznie, a rośliny są traktowane roztworem metaldehydu.
Wiosenne rodzaje anemonów
1 z 4
Wieloczęściowy zawilec - bylina o wysokości 15-50 cm z wyrazistymi, pierzasto wyciętymi szmaragdowymi liśćmi i małymi kwiatami o średnicy do 4 cm, które kwitną od wczesnej wiosny do połowy lata. Szczególnie atrakcyjna jest odmiana Różowy jedwab z delikatnymi płatkami, chociaż ozdobne są również inne formy z liliowymi, żółtymi, białymi kwiatami.
Zawilec leśny to roślina zielna o prostych, owłosionych łodygach o wysokości około 50 cm, z okółkami dwu-, trzyczęściowych liści pokrytych puszystymi włoskami i białymi lub kremowymi kwiatami o okręgu 5-7 cm. Piękne formy otwartego terenu o dużych i wyhodowano podwójne korony.
Anemon frotte jest popularną odmianą w ogrodnictwie kwiatowym o jasnych ciemnoniebieskich kwiatach.
3. Odmiany anemonu:
3.1 Dąb Anemone - Anemone nemorosa
Bardzo atrakcyjny mały kwiat z wyprostowanymi pionowymi łodygami w kolorze bordowym lub jasnobrązowym. Na każdej łodydze znajduje się pojedynczy biały, różowy lub fioletowy kwiat na szczycie z 6 zaokrąglonymi płatkami i licznymi, długimi, żółtymi pręcikami. Liście są zielone, złożone, misternie rzeźbione. Istnieją odmiany frotte.
↑ w górę,
3.2 Anemone coronaria
Rośliny wieloletnie, bardzo jaskrawo ubarwione, bulwiaste. Liście zielone, złożone, pierzasto - oddzielne, ułożone naprzemiennie. Kwiaty są duże, pojedyncze, efektowne - białe, czerwone, niebieskie lub różowe.
↑ w górę,
Płatki każdego kwiatu można pokolorować na kilka tonów. Okres kwitnienia jest długi - do 4 tygodni. Jedną z odmian anemonu koronnego jest anemonowa bryłka - właściciel bardzo dużych, jasnych, pełnych kwiatów.
↑ w górę,
Letnie i jesienne widoki
1 z 6
Anemone canadensis to szybko rosnące zioło, które nie toleruje susz, o pięknych białych kwiatach i rzeźbionych liściach. Dobrze rozwija się zarówno w cieniu, jak i na słońcu.
Zawilec zwyczajny to jedyny typ ukwiałów, który przetrwa w warunkach powodziowych, dlatego często jest używany do ozdabiania stawów ogrodowych. Wysoka, mocna bylina dorastająca do 70 cm, o spektakularnych liściach pociętych palcami i wiechowatych kwiatostanach śnieżnobiałych kwiatów z bukietem wyrazistych żółtych pręcików.
Zawilec japoński to wysoka wieloletnia roślina zielna o łodygach ok. 90 cm, kwiaty duże, śnieżnobiałe lub różowe, do 8 cm obwodu, zgrupowane w kwiatostany po 10-15 sztuk, kwitną od sierpnia do mrozu. Hodowcy wyhodowali wiele odmian kwitnących, na przykład pamina z półpełnymi ciemnoróżowymi kwiatami i inne.
Zawilec hybrydowy - duże byliny o wysokości ponad metra, z dużymi koronami o różnych kolorach powyżej 8 cm średnicy. Charakteryzują się słabą mrozoodpornością, potrzebują niezawodnego schronienia na zimę. Spośród wielu odmian popularna jest Lorelai - spektakularna roślina o jasnoróżowych kwiatach zebranych w małe kwiatostany parasolowe.
Zawilec koronny to typowy gatunek z rodzaju o jasnych szkarłatnych, różowych, niebieskich lub białych koronach. Uważana jest za roślinę kwitnącą jesienią, ale jeśli pozostawisz bulwy w ziemi na zimę, niezawodnie chroniąc przed zimnem, wówczas ukwiał koronowy kwitnie dwa razy w sezonie - wiosną i jesienią. Sadzenie i pielęgnacja bylin jest minimalnie pracochłonne.
Ogrodnicy uwielbiają letnie miniaturowe typy zawilców o wysokości nie większej niż 10-15 cm - wielogłowe z niezwykłymi ciemnymi pręcikami na tle niebieskiej palety korony, żółtego anemonu Richardsona i innych.
Wybór miejsca lądowania
Bez względu na gatunek, do którego należy zawilec, najlepszym miejscem do sadzenia będzie przezroczysty półcień, w którym płatki będą chronione przed słońcem i będzie wystarczająco dużo ciepła i światła. Na słońcu rośliny dobrze kwitną, ale kwiatostany szybko tracą kolor i odpadają.
Wszystkie odmiany wieloletnich ukwiałów uwielbiają umiarkowaną wilgotność, ale są wrażliwe na stojącą wodę. Dlatego należy je sadzić w luźnej, lekko kwaśnej lub obojętnej glebie.Jeśli gleba jest gęsta i zbrylona, lepiej dodać do niej piasek. Wzniesiony teren zmniejszy ryzyko gnicia.
Po co dbać o anemon zimą?
Gatunki kłącza bardzo dobrze znoszą zimę, zwłaszcza rośliny dorosłe.
Młodym, niedawno przeszczepionym ukwiałom zaleca się przykrycie ich na zimę świerkowymi gałęziami lub opadłymi liśćmi, w przeciwnym razie zamarzną.
Bulwy z reguły wykopuje się jesienią, myje w roztworze nadmanganianu potasu, dokładnie suszy i przechowuje w piwnicy do wiosny w pojemnikach z piaskiem lub trocinami.
Zawilce są wspaniałą ozdobą ogrodu, a ich różnorodność pozwala zbierać rośliny o różnym czasie kwitnienia i cieszyć się delikatnym drżeniem płatków przez całe lato.
Nie znaleziono wtyczki CherryLink
Przesadzanie ukwiałów jesienią
Jesienny przeszczep zimotrwałych ukwiałów przeprowadza się we wrześniu. To wydarzenie nie zawsze kończy się pomyślnie, a wiosna jest uważana za preferowany czas sadzenia. Kłącza zawilców nie znoszą dobrze przesadzania, wiele roślin po nim umiera.
Ważny! Ukwiały efemeroidalne, które kończą kwitnienie w maju, są przeszczepiane tylko latem. Kiedy masa liści powietrznych obumiera, w kłączu tworzy się nowy pączek na następny rok.
Podczas przesadzania korzeń kwiatu jest podzielony na kilka części, tak że na każdej pozostaje pączek odnowy. W nowym miejscu przegrody sadzi się na głębokość 5 cm Taka głębokość pozwoli zachować korzenie w okresie zimowym z dodatkowym ociepleniem ściółką.
Wybierając miejsce do sadzenia ukwiału w klombie, weź pod uwagę sezon wegetacyjny i wymagania pielęgnacyjne. Dobrze wyglądają zawilce kłączowe z cebulkami kwitnącymi wiosną, np. Żonkilami. Dorastając latem, liście pokrywają zwiędłe łodygi efemerydów, odświeżając kwietnik.
Zawilec leśny również należy do grupy kwitnących wiosną, ale jako jeden z nielicznych latem nie odpoczywa - jego piękne, ozdobne liście zdobią ogród kwiatowy przez całe lato. Sadzona na wilgotnym, półcienistym rabacie kwiatowym szybko rośnie. Preferuje żyzną, luźną glebę. Wczesną jesienią można sadzić mocno zarośnięty krzew na różnych rabatach kwiatowych.
