Węgierska odmiana bzu: sadzenie i pielęgnacja krzewów, zastosowanie w projektowaniu krajobrazu

Taki krzew jak bz jest przedstawicielem rodziny oliwek. Według informacji zaczerpniętych z różnych źródeł, rodzaj ten łączy od 22 do 36 gatunków. W naturze takie gatunki można znaleźć w górzystych regionach Eurazji. Rodzaj bzu ma typowy gatunek - bzu pospolitego (Syringa vulgaris). W warunkach naturalnych taki krzew można spotkać w dolnym biegu Dunaju, na Półwyspie Bałkańskim i w Karpatach Południowych. Liliowy uprawiany jest jako roślina ozdobna, wzmacnia i chroni zbocza narażone na erozję. W drugiej połowie XVI wieku ambasador rzymski sprowadził bzy do krajów europejskich z Konstantynopola, od tego czasu roślina ta pojawia się w ogrodach Europy. Turcy nazywali ten krzew „lilakiem”, a mieszkańcy Niemiec, Flandrii i Austrii nadali mu nazwę „liliowy” lub „turecka kalina”.

Początkowo bzy nie cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród europejskich ogrodników, ponieważ nie kwitły długo, a luźne kwiatostany z małymi kwiatami nie miały wysokiego efektu dekoracyjnego. Ale wszystko zmieniło się po tym, jak Francuz V. Lemoine otrzymał kilkadziesiąt odmian tej rośliny, które wyróżniały się bujnym i długim kwitnieniem, a także pięknymi gęstymi kwiatostanami o odpowiednim kształcie. Udało mu się również wyhodować kilka odmian o podwójnych kwiatach o różnych kolorach. Emile Lemoine kontynuował działalność swojego ojca, podobnie jak jego syn Henri. Dzięki Lemoans urodziło się 214 odmian bzu. Z francuskich hodowców bzów zwrócili uwagę: Auguste Gouchow, Charles Balte i François Marel. W tym samym czasie Wilhelm Pfitzer i Ludwig Shpet pracowali nad rozwojem nowych odmian bzu w Niemczech. W Holandii na początku XX wieku narodziły się nowe odmiany tego krzewu, nad tym pracowali Klaas Kessen, Dirk Evelens Maarse, Jan van Tol i Hugo Koster, w tym kierunku pracował również polski hodowca Karpov-Lipski.

Na początku XX wieku bz stał się dość popularny w Ameryce Północnej, a jego nowe odmiany narodziły się dzięki takim hodowcom jak John Dunbar, Gulda Klager, Theodore Havemeyer i inni dość znani specjaliści z Kanady i Stanów Zjednoczonych. Ponadto nowe odmiany bzu wyhodowano na Białorusi, w Rosji, Ukrainie i Kazachstanie. Obecnie istnieje ponad 2300 odmian tej rośliny, różniących się kolorem, wielkością i kształtem kwiatów, czasem kwitnienia, pokrojem i wielkością krzewów. 2/3 wszystkich odmian wyhodowano z wykorzystaniem bzu pospolitego.

Opis krzewu

Liliowy węgierski (łac. Syringa josikaea)

- krzew o gęstej, liściastej koronie o jajowatym kształcie. Jego wysokość może dochodzić nawet do 3-4 metrów. Średnica korony może wynosić do 4 metrów. Liście krzewu są eliptyczne. Liście mają długość od 6 do 12 cm, wiosną i latem są koloru ciemnozielonego, jesienią żółtego.

Krzew osiąga swoje szczególne piękno w okresie kwitnienia. Opis koloru bzu: kwiaty rurkowe zbierane są w piramidalne kwiatostany. Ich kolor jest jasnofioletowy. Wielkość kwiatu nie przekracza 1 cm, na zdjęciu kwitnienie bzu wenegera.

Bez węgierski nabiera koloru 7-10 dni później niż bz pospolity. Okres kwitnienia trwa do 20-25 dni.

Rodzaje i odmiany bzów ze zdjęciami i nazwami

Istnieje około 30 rodzajów bzów, z których większość można znaleźć w ogrodach i parkach. Poniżej opis najpopularniejszych gatunków i odmian takiego krzewu.

Amur liliowy (Syringa amurensis)

Ten kochający cień higrofit występuje w lasach liściastych Dalekiego Wschodu i północno-wschodnich Chin. Ten gatunek potrzebuje dobrze nawilżonej gleby. Jest reprezentowany przez drzewo wielopniowe, które ma bujną, rozłożystą koronę. Wysokość rośliny wynosi około 20 metrów. Gatunek ten uprawiany jest jako krzew, którego wysokość nie przekracza 10 metrów. Kształt liści tej rośliny jest podobny do blaszek liściowych bzu pospolitego. Kiedy liście dopiero się otwierają, mają fioletowo-zielony kolor, latem ich przednia powierzchnia jest ciemnozielona, ​​a tylna jest jaśniejsza. Jesienią kolor liści zmienia się na żółto-pomarańczowy lub purpurowy. Długość silnych kwiatostanów wiechowych wynosi około 25 centymetrów, składają się z małych białych lub kremowych kwiatów o miodowym zapachu. Taka roślina jest mrozoodporna i nie potrzebuje schronienia na zimę. Jest uprawiany zarówno solo, jak i w nasadzeniach grupowych, a ten krzew nadaje się również do tworzenia żywopłotu. Uprawiany od 1855 roku

Bez węgierski (Syringa josikaea)

Ojczyzną tego gatunku są Węgry, Karpaty i kraje byłej Jugosławii. Wysokość krzewu wynosi około 7 metrów. Pędy gęste rozgałęzione skierowane do góry. Błyszczące, ciemnozielone blaszki liściowe o szeroko eliptycznym kształcie osiągają długość 12 centymetrów i mają rzęski brzegi. Dolna powierzchnia blaszek liściowych jest zielonkawo-szara, czasami na żyle centralnej występuje pokwitanie. Rzadkie wąskie kwiatostany wiechy są podzielone na poziomy. Składają się z małych kwiatów bzu o łagodnym zapachu. Taka roślina jest bezpretensjonalna, odporna na warunki miejskie, jest szeroko stosowana do tworzenia nasadzeń grupowych i pojedynczych. Uprawiane od 1830 roku. Popularne formy ogrodowe:

1. Blady... Kolor kwiatów jest jasnofioletowy.
2. Czerwony... Kwiatostany są fioletowo-czerwone.

Liliowy Meyera (Syringa meyeri)

Zwarta roślina osiąga wysokość zaledwie 150 cm, długość małych blaszek liściowych wynosi od 20 do 40 mm, ich kształt jest eliptyczny, zwężający się ku górze, z rzęskowym brzegiem. Przednia powierzchnia liści jest naga, ciemnozielona, ​​a tylna jest jaśniejsza i ma owłosienie wzdłuż żył. Długość wyprostowanych kwiatostanów wynosi 3-10 centymetrów, składają się z pachnących bladych kwiatów w kolorze różowo-liliowym. Gatunek jest mrozoodporny.

Liliowy perski (Syringa x persica)

Ta hybryda została uzyskana przez skrzyżowanie drobno ściętych bzów i bzów afgańskich. Wysokość krzewu wynosi około 3 metry. Długość gęstych cienkich liści wynosi około 7,5 centymetra, są spiczaste, lancetowate. Szerokie, luźne kwiatostany w kształcie wiechy składają się z pachnących kwiatów lawendy, których średnica wynosi 20 mm. Uprawiany od 1640 r. Popularne formy:

1. Biały liliowy. Kolor kwiatów jest biały.
2. Czerwony liliowy z czerwonymi kwiatami.
3. Rozcięty. Ten karłowaty perski bez ma rozłożyste gałęzie i małe, pierzasto-klapowane ażurowe płytki liściowe.

Bez chiński (Syringa x chinensis)

Ta hybryda została uzyskana przez skrzyżowanie perskiego bzu i bzu pospolitego. Gatunek ten uzyskano we Francji w 1777 roku. Wysokość krzewu wynosi około 5 metrów. Długość spiczasto-jajowatych blaszek liściowych wynosi około 10 centymetrów. Długość szerokopiramidowych opadających kwiatostanów wiech wynosi około 10 centymetrów, składają się z bardzo pachnących kwiatów, których średnica wynosi 1,8 cm, kwiaty w pąkach są pomalowane na ciemnofioletowy kolor, a podczas kwitnienia są fioletowe- czerwony. Popularne formularze:

1. Podwójnie. Kolor podwójnych kwiatów jest fioletowy.
2. Bladofioletowy.
3. Ciemny fiolet. Ta forma jest najbardziej spektakularna ze wszystkich związanych z chińskim bzem.

Hiacynt bzu (Syringa x hyacinthiflora)

Ta hybryda jest wynikiem pracy V. Lemoine. Powstaje z bzu pospolitego i bzu liściastego. Blaszki liściowe mają ostry wierzchołek i są szeroko jajowate lub w kształcie serca. Jesienią ich ciemnozielony kolor zmienia się na fioletowo-brązowy. Kwiaty są podobne do kwiatów bzu pospolitego, ale kwiatostany są mniej gęste i mniejsze. Uprawiana jest od 1899 roku. Największy efekt daje forma frotte, jest kilka bardziej popularnych form:

1. Esther Staley... Kolor pąków jest czerwono-fioletowy, a pachnące kwiaty są bogate w czerwono-fioletowe. Średnica kwiatów wynosi około 20 mm, ich płatki są wygięte do tyłu. Długość kwiatostanów wynosi około 16 centymetrów.
2. Churchilla... Kolor pąków jest fioletowo-czerwony, a kwitnące, pachnące kwiaty są liliowo-srebrne z różowawym odcieniem.
3. Puple Glory... Gęste kwiatostany składają się z dużych (średnica 35 mm) prostych fioletowych kwiatów.

Bzu pospolitego uprawiany jest od 1583 r., Posiada dużą liczbę odmian tworzonych zarówno przez hodowców krajowych, jak i zagranicznych. Na przykład:

1. Czerwona Moskwa... Kolor pąków jest fioletowo-fioletowy, a pachnące kwiaty są ciemnofioletowe. Osiągają średnicę 20 mm i mają żółte pręciki.
2. Fioletowy... Uprawiana jest od 1916 roku. Pąki są ciemnofioletowe, a podwójne i półpełne duże (średnica około 30 mm) kwiaty są bladofioletowe. Mają słaby zapach.
3. Pierwiosnek... Pąki są żółto-zielone, a kwiaty są jasnożółte.
4. Belicent... Krzew jest prosty i wysoki. Długość pachnących, ażurowych kwiatostanów różowo-koralowych wynosi około 0,3 m. Kształt dużych lekko pofałdowanych blaszek liściowych jest owalny.

Oprócz tych odmian popularne są bzy ogrodowe takie jak: Belle de Nancy, Monique Lemoine, Amethyst, Amy Schott, Vesuvius, Vestalka, Galina Ulanova, Jeanne d'Arc, Cavour, Soviet Arctic, Defenders of Brest, Captain Balte, Katerina Havemeyer, Kongo, Leonid Leonov, Madame Charles Suchet, Madame Casimir Perrier, Dream, Miss Ellen Wilmott, Montaigne, Hope, Donbass Lights, Memory of Kolesnikov, Sensation, Charles Joly, Celia itp.

Ogrodnicy uprawiają również następujące typy: bzu pekińskiego, opadającego, japońskiego, Preston, Juliana, Komarova, Yunnan, cienkowłosy, włochaty, Zvegintsev, Nansen, Henry, Wolf i aksamitny.

Odmiany i formy bzu węgierskiego

Większość nowoczesnych odmian opiera się na zwykłym bzu. Rosyjskie szkółki nie oferują różnorodności odmianowej wśród Węgier. W kulturze ogrodniczej występuje tylko standardowy krzew i kilka jego form.

Formularze węgierskie:

• blady (po łacinie: Syringajosikaea f. pallida) ma bladoliliowy kolor z odcieniem wyblakłym;
• forma czerwono-kwiatowa (Syringajosikaea f. rubra) - fioletowa z czerwonawym odcieniem;
• forma o białych kwiatach (Syringajosikaea f. monstrosa) - kwiaty białe;
• różowy (Syringajosikaea f. rosea) - różowy kolor kwiatów jest pastelowy, z liliowym odcieniem.

Cechy gatunku węgierskiego

Jeśli różnice między bzami węgierskimi i pospolitymi są oczywiste, łatwo jest pomylić roślinę z gatunkiem perskim. Pędy rośliny perskiej są bardzo cienkie. Wersja węgierska ma grube i mocne pędy. Bzy z Węgier są obdarzone dużą zimotrwalością, czego nie można powiedzieć o perskim odpowiedniku, który zamarza nawet przy niewielkich mrozach.

Wspólny węgierski przyjaciel jest spokrewniony z bzem pospolitym tym, że oba gatunki zrzucają liście dopiero po pierwszych przymrozkach. Prawdziwą ojczyzną węgierskiego bzu są Karpaty. Krzew rośnie od Węgier po Arktykę.

Dogodne warunki do sadzenia węgierskiego

Aby uzyskać dobry wzrost węgierskich bzów, należy wziąć pod uwagę wszystkie sprzyjające warunki do sadzenia: światło, glebę, wilgoć, warunki pogodowe.

Warunki uprawy Węgier:

• światłolubny;
• mało wymagający dla składu gleby;
• odporny na mróz;
• odporny na suszę.

Głównym kryterium wyboru miejsca lądowania jest dobrze oświetlony, osłonięty od wiatru teren. Węgierski bez to roślina kochająca światło.

Uwaga! Należy zwrócić uwagę na długowieczność rośliny.Bez węgierski - przy wszystkich sprzyjających warunkach może żyć ponad 100 lat. Przez cały okres swojego życia taka roślina staje się owocna nawet 90 razy.

Krzew nie jest wybredny w stosunku do gleby. Ale nie powinieneś sadzić go na mokradłach zalewanych w okresach jesienno-wiosennych. Korzenie bzu są wrażliwe na wilgoć, nawet krótki pobyt w wodzie prowadzi do gnicia i śmierci systemu korzeniowego. Idealna dla niej gleba jest żyzna, z dobrą warstwą drenażową, umiarkowanie wilgotna. Najlepiej nadaje się lekko kwaśny lub obojętny skład gleby.

Cechy bzu

Liliowy to liściasty, wielopniowy krzew o różnej wysokości od 2 do 8 metrów. Średnica pni wynosi około 0,2 metra. Kolor kory jest brązowo-szary lub szary. Młode pnie pokryte są gładką korą, a stare popękane.

Liście kwitną stosunkowo wcześnie, pozostając na gałęziach aż do nadejścia mrozów. Długość przeciwległych blaszek liściowych wynosi około 12 centymetrów, z reguły są one solidne, ale są też pierzasto rozdzielone. U różnych gatunków kształt liścia może się różnić, na przykład może być sercowaty, owalny, jajowaty lub wydłużony, zaostrzony w górnej części. Kolor liści jest ciemny lub bladozielony. Długość końcowych opadających kwiatostanów wiechy wynosi około 0,2 m, obejmują one kwiaty, które mogą być w kolorze liliowym, niebieskim, różowym, białym, fioletowym lub fioletowym. Kwiaty mają krótki, dzwonkowaty kielich czterozębny, 2 pręciki i koronę z czteroczęściowym płaskim konarem i długą cylindryczną rurką. Wiele osób interesuje się, kiedy dokładnie kwitną kwiaty bzu. Zależy to od kilku czynników, a mianowicie: gatunku, pogody i warunków klimatycznych. Taki krzew może kwitnąć od ostatnich dni kwietnia do pierwszego - czerwca. Podczas kwitnienia bzu ogród wypełnia się niepowtarzalnym, delikatnym i bardzo przyjemnym aromatem. Owocem jest torebka małży z kilkoma skrzydlatymi nasionami w środku.

Jeśli zapewnisz roślinie najkorzystniejsze warunki, jej oczekiwana długość życia może wynosić około 100 lat. Liliowy jest bardzo łatwy w pielęgnacji, jest mrozoodporny i jest jednym z najpopularniejszych krzewów ozdobnych, obok hortensji i chubushnika (jaśminu ogrodowego).

Lądowanie

Bez węgierski dobrze się zakorzenia i daje wzrost w pierwszym sezonie, jeśli jest sadzony od połowy lipca do wczesnej jesieni. Krzew sadzi się przy pochmurnej pogodzie. Z reguły gleba późną jesienią i wiosną ma wysoki stopień wilgotności. Wpływa to negatywnie na młode korzenie. Sadzonki w tym okresie słabo się zakorzeniają i nie dają natychmiastowego wzrostu. Krzewy bzu sadzi się w odległości 2-3 metrów od siebie.

Przygotowanie do sadzenia rozpoczyna się od ułożenia otworów do sadzenia. Wielkość dołów uzależniona jest od składu gleby: gleba żyzna - 50 cm na 50 cm, gleba piaszczysta - 1 m na 1 m. Kopane są stromymi ścianami.

Doły wypełnia się specjalnym podłożem składającym się z kompostu, popiołu drzewnego, superfosfatu.

Skład podłoża:

• humus lub kompost - 15-20 kg;
• popiół - 200-300 g;
• superfosfat - 20-30 g.

Superfosfat jest środkiem utleniającym. Proporcję popiołu należy prawidłowo obliczyć na podstawie kwasowości gleby. Aby zneutralizować superfosfat w warunkach wysokiej kwasowości, zaleca się zwiększenie udziału popiołu drzewnego.

Sadzenie bzów w ogrodzie

O której godzinie sadzić

Najlepszy czas na sadzenie bzów w otwartej glebie to okres od połowy lipca do początku września. Nie zaleca się sadzenia takiego krzewu wiosną lub jesienią, ponieważ nie zapuszcza dobrze korzeni i prawie nie rośnie przez 1 rok.Do sadzenia wybierz miejsce słoneczne z umiarkowanie wilgotną glebą nasyconą próchnicą, a jej kwasowość powinna wynosić 5,0-7,0.

Kupując sadzonki, należy dokładnie zbadać ich system korzeniowy. Powinieneś zrezygnować z wyboru rośliny z dobrze rozwiniętym i rozgałęzionym systemem korzeniowym. Przed posadzeniem sadzonki należy wyciąć z niej wszystkie zranione korzenie, które zaczęły wysychać i uszkodzone przez chorobę, pozostałe skrócić do 0,3 m. Uszkodzone łodygi należy usunąć, a zbyt długie skrócić.

Funkcje lądowania

Sadząc kilka sadzonek, nie zapomnij zostawić pustej przestrzeni między nimi od 2 do 3 metrów (w zależności od rodzaju i odmiany). Przygotowując dół do sadzenia, należy pamiętać, że musi on mieć gładkie ściany. Jeśli żyzność gleby jest wysoka lub średnia, wówczas rozmiar dołu wyniesie 0,5x0,5x0,5 metra. Jeśli gleba jest uboga lub piaszczysta, otwór należy wykonać 2 razy większy, ponieważ podczas sadzenia sadzonki konieczne będzie wypełnienie go pożywną mieszanką gleby, w skład której wchodzą: próchnica lub kompost (od 15 do 20 kilogramów), popiół drzewny (od 200 do 300 gramów) i superfosfat (20 do 30 gramów). Popiół drzewny należy pobrać 2 razy więcej, jeśli gleba na miejscu jest kwaśna.

Na dnie wykopu należy wykonać dobrą warstwę drenażową, w tym celu można użyć pokruszonego kamienia, ekspandowanej gliny lub łamanej cegły. Następnie do dołu wlewa się mieszaninę składników odżywczych w taki sposób, aby uzyskać kopiec. Ponadto roślina jest instalowana w środku wykopu bezpośrednio na kopcu. Po wyprostowaniu systemu korzeniowego, dół należy całkowicie wypełnić mieszanką gleby. U sadzonych bzów szyjka korzeniowa powinna wznieść się o 30–40 mm ponad powierzchnię stanowiska. Posadzony krzew należy dobrze podlać. Gdy ciecz zostanie całkowicie wchłonięta przez glebę, jej powierzchnię trzeba będzie pokryć warstwą ściółki (torfu lub próchnicy), której grubość powinna wynosić 5-7 centymetrów.

Jak wybrać odpowiednie sadzonki do sadzenia?

Aby węgierski bz dobrze się zakorzenił, należy zwrócić szczególną uwagę na wybór sadzonki. Nie powinien być wysoki, jego korona jest przycięta na trzy pąki. Przed zakupem sadzonki dokładnie zbadaj korzenie. Łodyga do sadzenia musi mieć zdrowy, dobrze rozgałęziony system korzeniowy.Długość co najmniej 25 cm.Przed sadzeniem zaleca się dokładne zbadanie korzeni. Uszkodzone procesy są całkowicie usuwane, a zbyt długie są starannie przycinane.

Podczas sadzenia sadzonka jest umieszczana na środku dołka, system korzeniowy jest delikatnie prostowany. Wszystkie kolce powinny być skierowane w dół. Bzy przykrywa się wcześniej przygotowanym podłożem i miażdży u podstawy. Umożliwi to glebie ścisłe przyleganie do korzeni i zapewni odżywienie buszu.

O czym pamiętać

1. Roślin w miejscach nasłonecznionych. Liliowy dobrze zakorzenia się w miejscach nasłonecznionych i wyróżnia się obfitym kwitnieniem.
2. Chronić przed wiatrem. Stojące gałęzie nie są w stanie oprzeć się podmuchom wiatru i wymagają ochrony. Możesz sadzić bzy wzdłuż ogrodzenia lub ściany domu.
3. Propaguj przez nakładanie warstw lub sadzonki. Za najszybsze i najbardziej niezawodne rozmnażanie bzu uważa się sadzenie sadzonek. Przy odpowiedniej pielęgnacji młode sadzonki mogą kwitnąć w przyszłym roku w sprzyjających warunkach.

Właściwa pielęgnacja węgierskich bzów

Po posadzeniu bzy obficie podlewamy wodą. 1 krzew wymaga 20-25 litrów wody. Następnie podstawa jest pokryta kompozycją torfową lub humusem. W ciepłym sezonie zaleca się poluzowanie gleby (do 4 razy w sezonie).

W ciągu dwóch lat po posadzeniu krzew należy nawozić tylko azotem. Występuje w moczniku i azotanie amonu. Gdy bz wzmocni się i zapuści korzenie, karmi się go specjalnym roztworem obornika i wody (1: 5). Nawozu nie należy wlewać bezpośrednio pod pień, w przeciwnym razie bz zacznie gnić. Roztwór delikatnie rozprowadza się z niego w odległości około 50 cm.

Jesienią przeprowadza się nawożenie nawozami potasowymi i fosforowymi. Może to być superfosfat w dawce 40 g na dorosły krzew, azotan potasu - 35 g, popiół drzewny - 200 g na 8 litrów wody.

Podlewanie krzewów bzu odbywa się tylko w okresie wzrostu i kwitnienia pędów. Również w upale musisz zadbać o wilgotność gleby.

W pierwszych latach po posadzeniu krąg młodych bzów przy pniu potrzebuje schronienia na zimę. W tym celu odpowiednie są torf lub suche liście. Warstwa wierzchnia musi mieć co najmniej 10 cm.

Przycinanie

Oczywistą zaletą bzu węgierskiego jest to, że nie wymaga częstego przycinania i formowania korony, ponieważ początkowo ma prawidłowy piękny kształt. Bzy są cięte tylko wtedy, gdy korona stała się zbyt gruba i światło nie wnika do środka, a zabieg przeprowadza się tylko dla dorosłych krzewów (ryc.4).

Rysunek 4. Tylko dojrzałe krzewy wymagają przycinania

Młode rośliny w pierwszych latach po posadzeniu nie wymagają tej procedury. Sanitarne czyszczenie i kształtowanie gałęzi o określonym kształcie rozpoczyna się dopiero po 3-4 latach życia krzewu. Zabieg najlepiej wykonywać wiosną, zanim pąki są spuchnięte. W takim przypadku ważne jest, aby usunąć tylko stare gałęzie, ponieważ pąki kwiatowe powstają dokładnie na młodym wzroście w bieżącym roku.

Przycinanie i kształtowanie węgierskich bzów

Węgierski bz ma swoje naturalne piękno korony, jest zwarty i zachowuje swój kształt bez większego wysiłku, co wyraźnie widać na poniższym zdjęciu, które ilustruje odmianę z jednej ze szkółek wschodnioeuropejskich.

Syringa josikaea „Villa Nova”

Ale aby uzyskać bardziej surową sylwetkę, możesz wykonać pewne ozdobne wykończenia. To nie jest trudne. Zwykle wystarczy wskazać kierunek wzrostu. Węgier doskonale zachowuje nadany kształt. Krzew nie wymaga ciągłego cięcia. Przycinanie odbywa się zgodnie z ogólnym standardem. Korony dojrzałych krzewów są przerzedzane wczesną wiosną, zanim zostaną aktywnie obsadzone zielenią. Gałęzie są przerzedzone od wewnątrz. Pozwala to na piękny wygląd. Po kwitnieniu wiechy bzu są starannie przycinane.

Popularne odmiany

Zdecydowana większość podgatunków

uprawiane ze zwykłych bzów, a nawet szkółek nie mogą pochwalić się szeroką gamą odmian. Tylko kilka odmian jest szeroko rozpowszechnionych w kulturze.

• Blady
  ... Różni się jasnym liliowym kolorem zbliżonym do naturalnego odcienia, gdy liliowy blaknie.
• Kwitnące czerwono
  ... Gatunek wyróżnia się fioletowym lub czerwonawym odcieniem.
• Kwitnące biało
  ... Powszechna odmiana, swoją nazwę zawdzięcza śnieżnobiałym kwiatom.
• Różowaty
  ... Ma kwiaty w kolorze jasnoróżowym z lekkim liliowym odcieniem.

Żywopłot liliowy węgierski

Węgierski bez może być doskonałym wyborem do stworzenia żywopłotu do ogrodzenia terenu. Aby prawidłowo uformować żywopłot, należy wziąć pod uwagę wielkość wzrostu krzewów. Duży obszar przeznaczony jest dla bzów. Rośliny sadzi się w linii w odległości 1,5 metra.

Przez pierwsze 3 lata bzy w żywopłocie nie są przycinane ani nawożone. W wieku 4 lat rozpoczyna się opatrunek górny. Regularne podlewanie ogrodzenia nie jest wymagane. Przycinanie odbywa się w celu zagęszczenia krzewów. Na młodych krzewach pozostaje do 10 silnych pędów. Po tym, jak bz nabiera siły, przycinanie odbywa się tylko w celu ukształtowania lub odmłodzenia nagich krzewów.

Historia pochodzenia

Oczywiście jako gatunek bz węgierski istnieje od bardzo dawna. Ludzie dowiedzieli się o niej dzięki pasjonującej się ogrodnictwem baronowej z Węgier.

Szlachetna dama imieniem Yosekia wyszła kiedyś na spacer i odkryła przed swoim ogrodem dziwny bz. Drzewo nieco różniło się od powszechnie znanych gatunków.

Wkrótce zaintrygowana znaleziskiem baronowa z Węgier dowiedziała się, że roślina ta nie została jeszcze opisana. Dlatego dokładnie przestudiowała bzu i opisała go po raz pierwszy.

Seringa Josikaea Jacg - tak po łacinie zapisuje się nazwę bzu. To już zawiera nazwisko odkrywcy.

W 1830 r. Rozpoczęto uprawę bzu z Węgier. Ponieważ nazwisko baronowej okazało się bardzo skomplikowane, świat zna ten gatunek jako „węgierski bz”.

Formowanie w standardowej formie

Warto zauważyć, że węgierski liliowy prezentuje się efektownie w standardowej formie. Standardowa forma to bujne drzewo rosnące na równym pniu z opadającymi gałęziami lub zaokrągloną sylwetką. Aby stworzyć dekoracyjną łodygę, musisz wybrać niezaszczepiony liliowy. Wczesną wiosną wybiera się jeden z pędów, które osiągnęły co najmniej 1 metr wysokości. Korzenie są cięte na kształt kwadratu - 20 na 20 cm, na łodygę wszczepia się odmianę bzu. Jesienią bzy są starannie wykopywane i sadzone na dobrze przygotowanej ziemi. Usunięto wzrost korzeni.

Na zdjęciu przykład bzu utworzonego przez pień.

Połączenie z innymi roślinami

Na otwartym polu bzy są wszędzie na podwórku:

• w żywopłotach;
• w mixborders;

• w połączeniu z innymi krzewami i drzewami nisko rosnącymi (w tym z innymi gatunkami bzu, różniącymi się kwitnieniem);
• w zagonach krzewów;
• w klombach.

Z węgierskiej odmiany bzu można uformować małe standardowe drzewo z kulistą koroną na gładkim i równym pniu. Ta forma wygląda spektakularnie podczas kwitnienia. W marcu zbierz silny pęd z nieszczepionego krzewu od 1 m wysokości, zetnij jego korzenie w formie kwadratu 20x20 cm i posadź odmianę bzu na samym cięciu. Jesienią zasadzić stwardniały okaz w stałym miejscu, usuwając wzrost korzeni.

Korzystną różnicą między bzem węgierskim jest brak tendencji do zarastania i tłumienia sąsiednich roślin. Krzew wygląda bardzo schludnie, co z łatwością pozwala mu stać się centrum niemal każdej kompozycji krajobrazowej.

Reprodukcja

Jak rozmnażać już rosnący krzew? Węgier nie rodzi potomstwa, co warunkuje pewne trudności w jego rozmnażaniu. Głównym sposobem jest szczepienie. Do ukorzeniania nadają się zarówno gałęzie zielone, jak i zdrewniałe. Przy odpowiedniej pielęgnacji nowe sadzonki są łatwe w produkcji. Ukorzenienie sadzonek występuje w 90%.

Uwaga! Bez węgierski rozmnaża się przez sadzonki, dlatego ma bardziej stabilne cechy niż szczep szczepiony. Posiada silny system korzeniowy. Krzewy zakorzenione we własnym zakresie mają zdolność szybszej regeneracji po silnym zamarznięciu, dlatego doskonale sprawdzają się w klimacie centralnej Rosji.

Bzy można rozmnażać z nasion. Stratyfikacja jest wstępnie przeprowadzana - imitacja okresu zimowego. W tym celu nasiona są przechowywane przez 2 miesiące w temperaturze 3-5 stopni. Siew rozpoczyna się wiosną i jesienią w przygotowanej glebie.

Oznaczone

Nie bez powodu węgierski liliowy zyskał tytuł narodowego faworyta. Wyjaśnia to absolutna estetyka i wszechstronność, łatwość pielęgnacji i bezpretensjonalność, istnienie i przetrwanie w warunkach znacznych zmian temperatury. Kwitnący bz to symbol zbliżającego się ciepła i lata, nie można oderwać wzroku od jego kwiatów, a jego aromat można wdychać w nieskończoność.

Węgierski liliowy - zdjęcia, cechy i zalety

Węgierski bez słynie z naprawdę pięknego kwitnienia, luksusowych kolorów i bujnych kwiatostanów. Krzew jest rozpowszechniony głównie w Europie, gdzie jest z powodzeniem uprawiany przez ogrodników nie tylko w centralnej części, ale także w regionie Archangielska, Syberii, Uralu i Arktyki z ich surowymi zimami.

W szczególności ten rodzaj bzu nie jest zbyt powszechny wśród amatorskich hodowców kwiatów i na próżno, biorąc pod uwagę oczywiste zalety tego krzewu:

• zwartość, możliwość wzrostu nawet na niewielkiej powierzchni ogrodu,
• bezpretensjonalność, rosnąca nawet w najtrudniejszych zakątkach kontynentu,
• odporny na suszę i inne niekorzystne warunki atmosferyczne,
• umiejętność zaskakiwania wspaniałym późnym kwitnieniem,
• szeroka gama kolorystyczna uzależniona od wieku drzewa, a także od rodzaju gleby i klimatu, kolor kwiatów „węgierskich” może zmieniać się z sezonu na sezon, ale nie zmienia radykalnie koloru, ale tylko utrata lub dodanie nasycenia odcienia kwitnienia.

W czasach radzieckich krzew ten dostał się nawet do Czerwonej Księgi.

Węgierski liliowy: opis

Węgierski gatunek bzu (Syringa josikaea) jest jednym z najbardziej zwartych bzów w całym rodzaju (Syringa). Nawet w warunkach naturalnych wysokość węgierskiego bzu nie przekracza 3-4 metrów. Korona ma zawsze węższą średnicę niż wysokość, dzięki czemu roślina zawsze wygląda elegancko. Po osiągnięciu optymalnej wielkości krzew przestaje rosnąć, natomiast rośnie dość szybko - roczny przyrost co najmniej 25-30 cm rocznie.

Roślina ta wyróżnia się stabilnością korony, jej schludnością i naturalną okrągłością, co eliminuje konieczność ciągłego zajmowania się jej uformowaniem.

Pędy bzu węgierskiego są piękne i gęste, wyprostowane, skierowane na wysokość, co tworzy efekt jakiejś ażurowej korony. Sam krzew nie traci atrakcyjnego i bujnego wyglądu nawet w zimnych porach roku.

Nawet stare pędy nie odbiegają kolorem od pędów bzu innego gatunku, a młode gałęzie o fioletowo-fioletowym odcieniu znacznie ożywiają zieloną otoczkę ogrodową. Węgierski bz nie daje odrostów korzeni, które należy wziąć pod uwagę przy rozmnażaniu, ale jednocześnie jest obiecującym naturalnym wystrojem każdego ogrodu.

Liście rośliny mają kształt szerokiej elipsy, koloru ciemnozielonego, z połyskiem dochodzącym do 12 cm długości, mają delikatne nacięcia na brzegach, poniżej mają szarozielony odcień i są lekko obniżone wzdłuż żyła środkowa.

Kwiaty - liliowe "na nóżce", wyglądające jak wydłużona tuba, małe, o niezbyt intensywnym aromacie. Różnią się wielopoziomowym „projektem”, zebranym w wąskie kwiatostany. Łatwo odróżnialny od kwiatów innych gatunków dzięki warstwowemu ułożeniu kwiatostanów. Średnica jednego kwiatu nie przekracza 1 cm, ale cała gałąź kwitnąca może osiągnąć średnicę 30-35 cm.

Bz węgierski kwitnie 2-3 tygodnie później niż inne krzewy i utrzymuje się przez 20-25 dni. Długowieczność wzrostu krzewów sięga 90 lat i więcej. Węgier jest mało wymagający nie tylko pod względem pogody, ale także warunków glebowych, ale uwielbia światło w połączeniu z nieznacznym cieniem.

Zaleca się sadzenie bzu zarówno jako pojedyncze i grupowe kompozycje krzewów ogrodowych, a także do budowy żywopłotów i kształtowania krajobrazu, zarówno na terenach prywatnych, jak i miejskich i przemysłowych.

Węgierski liliowy: sadzenie i pielęgnacja

Jeśli planowałeś posadzić ten krzew na swojej działce ogrodowej, musisz wcześniej zadbać o poprawę obszaru i przygotowanie gleby pod roślinę. W zamian liliowy podziękuje ci obfitym kwitnieniem, wydzielającym delikatny aromat przez kilkadziesiąt lat i cudownym wyglądem, który wymaga minimalnej regulacji. Bez węgierski, który można dziś kupić w większości sklepów internetowych i specjalnych szkółek, nie daje potomstwa, ale zdecydowana większość jego sadzonek zapuszcza korzenie nawet bez wcześniejszej obróbki. Można ukorzenić zarówno zielone, jak i zdrewniałe gałązki.

Warunki sadzenia węgierskich bzów

Najkorzystniejszy okres do sadzenia bzu węgierskiego przypada na drugą połowę lipca do wczesnej jesieni. Jeśli sadzisz krzew w zamarzniętej glebie, sadzenie może być nieproduktywne. Niziny, podmokłe i zalane jesienią i wczesną wiosną nie nadają się do sadzenia bzów. Nawet jeśli woda zatrzyma się przez krótki czas, młode pędy mogą umrzeć.

Węgierski liliowy: sadzenie

Charakterystyka gleby nadającej się do sadzenia bzów: umiarkowanie wilgotna, lekko kwaśna lub obojętna, żyzna, rozluźniona, nie podatna na zastój wód gruntowych.

Odległość między posadzonymi krzewami powinna wynosić co najmniej 2-3 metry. Otwory do sadzenia wykopane są stromymi ścianami. Ich wielkość zależy od żyzności gleby - nie więcej niż 0,5x0,5x0,5 m na glebach średnio żyznych i do 1x1x1 m na glebach ubogich. Studzienka jest wypełniona podłożem, w skład którego wchodzą:

• humus (do 20 kg),
• kompost,
• popiół drzewny (około 300 g),
• superfosfat, jeśli chcesz zakwasić glebę (nie więcej niż 30 g).

Co robić:

• Wszystkie składniki nawożenia glebowego są dobrze wymieszane.
• Sadzenie krzewów lepiej zaplanować wieczorem, nie należy tego robić na otwartym słońcu.
• Sadzonki bzu węgierskiego powinny mieć korzenie do 30 cm długości, być dobrze rozgałęzione.
• Koronę należy trochę skrócić (o kilka pąków), jeśli korzenie są za długie, przyciąć.
• Roślina przygotowana do sadzenia umieszczona jest pośrodku wnęki.
• Konieczne jest równomierne i symetryczne ułożenie korzeni w jamie, wypełnienie zagłębienia podłożem i zagęszczenie wypełniacza wokół łodygi sadzonki bzu.
• Bezpośrednio po posadzeniu gleba wokół pni krzewów jest obficie podlewana, a po wchłonięciu wody ściółkowana próchnicą lub zgniłych liści (wierzchołków) warstwą do 7 cm.

Węgierski liliowy: pielęgnacja
Poluzowanie gleby wokół pnia w okresie przeżycia rośliny przeprowadza się 4-6 razy. Podczas kwitnienia i aktywnego wzrostu młodych pędów podlewanie odbywa się dość często, a latem - tylko w szczególnie upalne dni. Konieczne jest poluzowanie gleby trzy razy w sezonie, w tym wiosną, kiedy ziemia wysycha, a także podczas pielenia.

Systematyczne coroczne przycinanie ma na celu utrzymanie pięknego kształtu i bujnego kwitnienia bzu. Jednak w pierwszych 2 latach po posadzeniu krzew rośnie w wolnym tempie, co oznacza, że ​​nie wymaga przycinania i kształtowania. Aby podkreślić gałęzie szkieletu - podstawę krzewu - możesz zacząć już 3-4 lata.

Pędy bzu przycina się wiosną, aż pąki puchną. W takim przypadku trzeba uważnie przyjrzeć się pąkom i nie dotykać tych gałęzi, które obiecują „zakwitnąć”, ale iść wzdłuż tych, które znajdują się pośrodku krzewu i ewentualnie zapobiec przedostawaniu się młodych pędów.

Węgierski liliowy i zimujący

Biorąc pod uwagę fakt, że Węgier z powodzeniem rośnie nawet w najbardziej wysuniętych na północ regionach Rosji, można się domyślać, że doskonale znosi zimę i mrozy, podczas gdy nie potrzebuje corocznego schronienia i rzadko cierpi na agresywny klimat. Szybko wraca do zdrowia, jej pędy dojrzewają do pierwszych mrozów. Nawet w najmłodszym wieku iw okresie wegetacji bzy nie wymagają specjalnego przygotowania na zimę.

Nawożenie i karmienie bzu węgierskiego

Nawożenie pod bzem rozpoczyna się 2-3 lata po posadzeniu. Ale od drugiego roku po posadzeniu krzewy są zwykle zasilane azotem - w ilości 50 g mocznika lub 65 g saletry amonowej na roślinę przez cały sezon. Najczęściej stosuje się nawozy organiczne (do 3 wiader obornika pod krzakiem), na przykład dziewanny, którą stosuje się w odległości 0,5 m od pnia.

Węgier na samym początku wzrostu potrzebuje nawozów azotowych, w aktywnej fazie tworzenia pąków fosforu, aw środku lata system korzeniowy potrzebuje nawozów potasowych.

Jeśli stosuje się nawozy potasowe lub fosforowe, przechodzą na głębokość 8 cm - jesienią, raz na 2 lata. Proporcje wytrzymują: podwójny superfosfat - 40 g, azotan potasu - 35 g na dorosły krzew.

Wypalone drzewo uważane jest za najlepszy nawóz zawierający całą gamę składników odżywczych. Dla skutecznego nawożenia 200 g popiołu wymieszaj w 7-8 litrach wody.

W jaki sposób stosuje się i łączy węgierski bz w projektowaniu ogrodów?

Węgierski bez o różnorodnej kolorystyce dobrze komponuje się w dekoracyjnych kompozycjach z innymi kwitnącymi wieloletnimi krzewami. Jego niezaprzeczalną zaletą, którą można wykorzystać przy projektowaniu i dekoracji terytorium letniego domku lub działki ogrodowej, jest niezdolność do silnego wzrostu i chwytania otaczającej go gleby. Charakteryzuje się eleganckim, a zarazem surowym wyglądem, jest w stanie zwrócić na siebie uwagę, a jednocześnie dobrze podkreśla zewnętrzne walory „sąsiednich” roślin. Możesz więc użyć węgierskiego bzu:

• do projektowania żywopłotów (zarówno funkcjonalnych, jak i krajobrazowych),
• w połączeniu z innymi krzewami i drzewami,
• na rabatach kwiatowych dowolnej wielkości, z dowolnym "wypełnieniem",
• w masywy i syreny,
• aby dodać pionowe akcenty do monotonnych, poziomo kwitnących kompozycji.

Najlepszymi „partnerami” na stronie węgierskiego bzu będą:

• kalina,
• hortensja,
• piwonia drzewna,
• floks i łubin,
• wiecznie zielone drzewa iglaste ozdobne - jałowiec, świerk,
• wszelkie ozdobne krzewy wieloletnie.

Bez węgierski: odmiany i kolory
I wreszcie podziwiajmy najpiękniejszą roślinę w różnorodności jej odmian i kolorów. Powszechny bez węgierski może kwitnąć w szerokiej gamie kolorów - od delikatnej bieli po bogaty fiolet. Jednym z najczęstszych jest węgierski różowy liliowy - blady i jaskrawo karmazynowy.

Jednocześnie niezwykle trudno jest odgadnąć, jaki odcień bzu zakwitnie każdego roku. Cecha ta najwyraźniej charakteryzuje węgierskiego bzu, dodaje mu „tajemniczości” i uroku oraz sprawia, że ​​ogrodnicy i letnicy nieustannie wybierają go do ozdabiania swoich działek.

Podstawowa pielęgnacja

Gdy tylko ziemia wyschnie po obfitym podlewaniu, glebę w pobliżu pnia należy ściółkować półgniatymi liśćmi, próchnicą lub torfem. Warstwa powinna mieć co najmniej 5 cm Po posadzeniu przez cały sezon wegetacyjny należy spulchnić glebę w pobliżu krzewów. Podlewanie powinno odbywać się regularnie przez pierwsze kilka lat, szczególnie w upalne letnie dni.

Top dressing

W pierwszym roku młoda roślina nie może być zapłodniona. Począwszy od drugiego roku bzy należy karmić nawozami azotowymi, w przeliczeniu na 55 g mocznika na sadzenie w sezonie. Również roztwór dziewanny w stosunku 2:10 dobrze nadaje się do nawożenia bzu. Roztwór można nakładać nie bliżej niż 45-50 cm od pnia. Nawozy fosforowe są również odpowiednie dla bzów. Muszą być stosowane jesienią przez kilka lat, przy czym ważne jest przestrzeganie prawidłowego stosunku: na 38 g superfosfatu - 33 g azotanu potasu. Popiół to doskonały uniwersalny nawóz: na 100 g popiołu - 4 litry wody.

Przycinanie

Aby uzyskać piękną i zdrową koronę, bzy należy systematycznie przycinać. Jednak przycinanie należy przeprowadzić dopiero po 2 do 3 latach od posadzenia, gdy roślina jest wystarczająco mocna i ostatecznie uformuje się jej gałąź szkieletowa. Przycinanie powinno odbywać się wczesną wiosną, zanim pąki się obudzą. Podczas przycinania wystarczy pozostawić tylko 8 najlepiej położonych pąków, resztę należy usunąć. Ważne jest również przycięcie około 1/3 pędów bukietów w okresie kwitnienia. Więc roślina nie ugnie się pod ciężarem. W tym samym czasie zostaną na nim ułożone nowe pąki do kwitnienia.

Przygotowanie do zimy

Młode rośliny należy przykryć na zimę. Aby to zrobić, możesz użyć koła torfowego, którego warstwa powinna mieć co najmniej 8 cm.

Reprodukcja

Bzy odmianowe można rozmnażać jak większość krzewów: poprzez nakładanie warstw, szczepienie lub sadzonki. Aby to zrobić, musisz wybrać zdrowe, mocne rośliny.

Piękno węgierskiego bzu w ogrodzie nie pozostawi nikogo obojętnym.Ten zwarty, ładny krzew nie jest wybredny jeśli chodzi o warunki wzrostu, za to dostarczy wiele pozytywnych emocji i otuli delikatnym aromatem.

Opowiem ci trochę o tej niesamowitej odmianie. Jego wysokość wynosi zwykle 4 m, korona rośliny jest gęsta, ma jajowaty kształt, rzadko rośnie i zwykle zachowuje wygląd krzewu.

W okresie kwitnienia pojawiają się na nim rurkowate kwiaty o jasnofioletowym kolorze, połączone w kwiatostany o długości do 30 cm Spójrz na zdjęcie, jakie są piękne, wąski kształt i podział na poziomy są tutaj wyraźnie widoczne, oto co sprawia, że ​​kwiaty krzewu są ozdobne.

Przy odpowiedniej pielęgnacji roślina zachwyci oko przez 90 lat. Teraz wyjaśnię bardziej szczegółowo, jak to osiągnąć.

Aby zasadzić krzew, musisz najpierw wybrać odpowiednie miejsce do tego. Zapewni to jej aktywny wzrost i bujne kwitnienie przez długie lata.

Aby wyhodować bzy, potrzebujesz dobrze oświetlonej działki. Nizina się nie nadaje, bo woda tu stagnuje, a takie zjawisko, nawet krótkotrwałe, szkodzi kulturze.

Gleba powinna być:

• obojętny lub lekko kwaśny w składzie chemicznym;
• pożywny;
• dobrze rozluźniony;
• lekko nawilżona.

Jak sadzić krzak

Sadzenie przeprowadza się zwykle od lipca do wczesnej jesieni. Najważniejsze jest to, że do początku mrozu pozostało około dwóch tygodni, aby kłącza miały czas na dostosowanie się w nowym miejscu.

Musisz sadzić roślinę wieczorem. Aby to zrobić, ostrożnie wybierz sadzonki ze zdrowym korzeniem o długości co najmniej 30 cm, sadzi się je, obserwując odległość między otworami co najmniej 2-3 m.

Najpierw wykopuje się doły, których rozmiar wynosi 50 cm głębokości, szerokości i długości. Ściany otworów powinny być pionowe. Ta opcja jest odpowiednia dla żyznej gleby. Jeśli gleba nie jest pożywna, musisz zrobić dwa razy większe dziury.

1. 300 g popiołu drzewnego;
2. kompost;
3. superfosfat.

Przed posadzeniem sadzonki jest dokładnie badana, łodygi skracane o 1-2 pąki, a bardzo długie korzenie są cięte. Krzew jest umieszczany na środku otworu, kłącza są prostowane i napełniane. Pozostałą przestrzeń z przygotowaną żyzną mieszanką, dokładnie ubij wszystko.

Po posadzeniu sadzonka wymaga opieki, najważniejsze jest obfite podlewanie. Jeden krzew wymaga 20-25 litrów wody. Po pewnym czasie ściółkowanie przeprowadza się przy użyciu próchnicy lub zgniłych liści o grubości 7 cm.

Reprodukcja bzu

Taka roślina jest rozmnażana przez nasiona tylko przez specjalistów w szkółkach. Do rozmnażania bzu odmianowego ogrodnicy stosują takie metody wegetatywne, jak: nakładanie warstw, szczepienie i szczepienie. W razie potrzeby można kupić sadzonki szczepione lub samoukorzenione, które zostały uzyskane z sadzonek lub sadzonek. Zaletą bzu samoukorzenionego nad szczepionym jest to, że jest mniej wymagający, stosunkowo szybko regeneruje się po zimowaniu, można go łatwo rozmnażać metodami wegetatywnymi. Bzy zakorzenione we własnym zakresie są trwalsze.

Rozmnażanie bzów przez szczepienie

W przypadku bzu odmianowego stosuje się podkładki: bzu węgierskiego, bzu pospolitego i ligustr. Latem można okulować krzew uśpionym pączkiem, a wiosną używa się do tego budzącego się pąka. Jednocześnie zaleca się szczepienie wiosną, ponieważ w tym czasie ponad 80 procent sadzonek zapuszcza korzenie. W celu wykonania szczepienia wiosennego sadzonki zbiera się w lutym lub marcu, następnie zawija się je w arkusz papieru i umieszcza na półce w lodówce (temperatura 0-4 stopni). Do zbioru sadzonek używa się dojrzałych rocznych pędów pokrytych brązową korą.

Przygotowanie zapasów należy również przeprowadzić z wyprzedzeniem. Aby to zrobić, musisz przyciąć boczne łodygi na wysokość od 15 do 20 centymetrów i odciąć cały wzrost korzeni. Na podkładce szyjka korzeniowa nie powinna być cieńsza niż ołówek, a kora powinna być dobrze oddzielona od drewna, w tym celu roślinę należy systematycznie obficie podlewać na 7 dni przed szczepieniem.Na początku w dniu szczepienia cała gleba jest usuwana z szyjki korzenia stada. Następnie należy wytrzeć miejsce szczepienia czystą, zwilżoną szmatką. Rozłupać pień podkładki na środku na głębokość 30 mm za pomocą okulającego noża. Przy sadzonkach zrazowych dolny koniec należy oczyścić z obu stron do wysokości 30 mm, w wyniku czego należy uzyskać klin. Konieczne jest włożenie klina zrazowego w rozłupaną podkładkę, tak aby okorowany obszar był całkowicie zanurzony w pęknięciu. Następnie miejsce szczepienia należy owinąć taśmą, a jego lepka powierzchnia powinna wyglądać na zewnątrz. Następnie uszkodzenia są przetwarzane i miejsca, z których odcięto pąki; w tym celu używa się boiska ogrodowego. Następnie na przeszczepionej łodydze należy położyć plastikową torebkę i przymocować ją tuż pod miejscem szczepienia, co pomoże uzyskać efekt cieplarniany. Opakowanie należy usunąć dopiero po zauważeniu obrzęku nerek na zrazie.

Do tej procedury wybierz suchy, słoneczny dzień. Należy zaszczepić się od 16 do 20 lub od 5 do 10 rano.

Rozmnażanie bzu przez nakładanie warstw

Wiosną musisz znaleźć młodą łodygę, która zaczęła drewnieć. Należy go ciągnąć drutem miedzianym u podstawy iw jeszcze jednym miejscu, cofając się o pierwsze 0,8 m, starając się nie uszkodzić kory. Następnie pęd umieszcza się we wcześniej przygotowanym rowku, którego głębokość wynosi od 15 do 20 mm. W tej pozycji jest mocowany za pomocą szpilek, dzięki czemu tylko górna część pozostaje na powierzchni. Po pewnym czasie młode łodygi zaczną rosnąć z warstwy w górę, po ich wysokości 15-17 centymetrów pędy te należy przykryć pożywną glebą, podczas gdy są pokryte ziemią co najmniej do połowy wysokości. Latem należy nawarstwiać systematyczne podlewanie i pielenie oraz jeszcze 1 lub 2 razy w ciągu sezonu dodać ziemię pod łodygi, które zaczęły rosnąć. Gdy na ulicy zrobi się chłodniej, należy odciąć warstwy w punktach zwężenia. Będzie trzeba go przyciąć w taki sposób, aby na każdej z części znajdował się pęd z korzeniami. Taką działkę można sadzić na szkolnym łóżku ogrodowym do uprawy, a jeśli jest to pożądane, sadzi się ją na otwartej glebie w stałym miejscu. Młode krzewy posadzone w otwartym terenie potrzebują schronienia na zimę.

Rozmnażanie bzu przez sadzonki

Sadzonki tego krzewu są dość trudne do ukorzenienia i aby ta procedura zakończyła się pomyślnie, należy wziąć pod uwagę 2 ważne zasady:

1. Cięcie należy rozpocząć, gdy tylko roślina wyblaknie lub zrobić to podczas kwitnienia.
2. Sadzonki wycina się rano z młodych krzewów. W tym celu odpowiednie są nie zdrewniałe łodygi, znajdujące się wewnątrz korony, które mają średnią grubość, krótkie międzywęźla i od 2 do 3 węzłów.

Cięcie na górze jest wykonane pod kątem prostym, a na dole - ukośnie. Blaszki liściowe znajdujące się na dole nacięcia należy odciąć, a na górze skrócić o ½ części. Ponadto ukośne cięcie sadzonek zanurza się w roztworze środka stymulującego wzrost korzeni. Tam musi pozostać co najmniej 16 godzin.

Aby sadzonki dobrze się zakorzeniły, przygotuj skrzynkę do cięcia lub szklarnię. Do ukorzeniania zaleca się użycie podłoża składającego się z torfu i piasku (1: 1). W razie potrzeby piasek jest częściowo zastępowany perlitem. Pojemnik należy najpierw wysterylizować, a następnie wlać do niego warstwę gleby o grubości dwudziestu centymetrów, którą należy najpierw potraktować Maximem lub Fundazolem. Na wierzchu tej gleby należy ułożyć warstwę o grubości pięciu centymetrów, złożoną z kalcynowanego piasku rzecznego. Na początek końcówki sadzonek należy przepłukać czystą wodą, aby usunąć pozostałości korzeni. Następnie sadzonki są zakopywane w warstwie piasku i zachowują między nimi taką odległość, aby liście jednej rośliny nie dotykały liści sąsiedniej.Posadzone sadzonki należy zwilżyć butelką z rozpylaczem, a następnie przykryć przezroczystą pokrywką. W przypadku użycia zwykłego pudełka lub pojemnika do sadzonek, aby przykryć sadzonki, weź 5-litrową plastikową butelkę i odetnij jej szyjkę. Odwróć pojemnik i przykryj nim uchwyt. Sadzonki do ukorzeniania są usuwane w półcieniu. Należy pamiętać, że piasek w pojemniku nie może wyschnąć. Systematycznie nawilżaj powietrze pod powłoką za pomocą rozpylacza, ponieważ procentowa wilgotność powietrza powinna wynosić 100. Aby zapobiec chorobom grzybiczym, sadzonki należy spryskiwać słabym roztworem potasu manganu raz na 7 dni.

Ukorzenienie sadzonek może trwać od 40 do 60 dni. Wtedy trzeba będzie je wietrzyć codziennie wieczorem, po jakimś czasie schronienie trzeba usunąć na stałe. Kiedy korzenie pojawią się latem, sadzonki należy sadzić w dobrze oświetlonym miejscu, a gleba powinna być lekko kwaśna i lekka. Do zimowania należy je przykryć świerkowymi gałęziami. W przypadku, gdy pojawienie się korzeni nastąpiło pod koniec lata lub jesienią, wówczas rośliny pozostawia się do zimowania w miejscu ukorzenienia, można je sadzić na stałe dopiero wiosną. Krzewy wyhodowane z sadzonek zaczynają kwitnąć w 5 roku.

Rozmnażanie nasion bzu

Jeśli masz wielką ochotę wyhodować bzy z nasion, możesz oczywiście spróbować. Nasiona zbierane są jesienią w deszczową pogodę. Zebrane pudełka należy suszyć w temperaturze pokojowej przez kilka dni. Odzyskane nasiona należy stratyfikować. Nasiona łączy się z zwilżonym piaskiem (1: 3), mieszaninę wlewa się do pojemnika lub torby i wkłada do lodówki na półce na warzywa. Musi tam pozostać przez 8 tygodni. Należy pamiętać, że piasek powinien być stale lekko wilgotny.

Nasiona wysiewa się w drugiej dekadzie marca i zakopuje w ziemi na głębokość 1,5 cm Do siewu używa się ziemi ogrodowej, którą należy smażyć lub gotować na parze. Powierzchnię podłoża należy zwilżyć sprayem. Pierwsze sadzonki mogą pojawić się za 2-12 tygodni. Po pół miesiącu od pojawienia się sadzonek należy je sadzić zachowując odległość między roślinami 40 mm. Po ustabilizowaniu się ciepłej pogody na zewnątrz sadzonki można przesadzić na otwarty teren.

Wysiew nasion można przeprowadzić przed zimą w lekko zmarzniętej glebie. W takim przypadku nie jest konieczne wstępne poddawanie nasion stratyfikacji. Wiosną pojawią się sadzonki, które należy zanurkować i wysłać do uprawy.

Pielęgnacja zewnętrzna dla bzów

Po posadzeniu krzew należy odpowiednio pielęgnować. Nie ma specjalnych wymagań, oto opis niektórych zasad:

• obfite podlewanie, ale nie musisz być gorliwy.
• regularne spulchnianie gleby wiosną i latem odbywa się co dwa miesiące.
• po sadzeniu przez dwa sezony roślina wymaga nawożenia azotem.
• od trzeciego roku życia do karmienia potrzebny jest obornik, który rozcieńcza się w stosunku 1: 5. Ważne jest, aby prawidłowo aplikować nawóz, nie powinien on dostać się do pnia. Zabieg wykonywany jest raz w roku.
• dorosła roślina wymaga preparatów mineralnych zawierających potas i fosfor. Nawozy aplikuje się zgodnie z instrukcją wiosną, aż do końca kwitnienia.
• przycinanie w celu odmłodzenia krzewu nie jest wykonywane, a jedynie formujące, jeśli jest to wymagane. Wczesną wiosną można przerzedzić wewnętrzne gałęzie, a po kwitnieniu usunąć zwiędłe pąki.
• w okresie zimowym wystarczy przykryć tylko młode krzewy i nowo posadzoną sadzonkę. W tym celu przydatne są liście lub suchy torf o grubości 10 cm.

Podlewanie i karmienie

W poprzednich rozdziałach wspominaliśmy już, że ta odmiana jest bardzo wrażliwa na nadmierną wilgoć. Biorąc pod uwagę tę cechę, krzew należy odpowiednio pielęgnować pod względem podlewania.W tym sensie ogrodnik nie będzie miał większych problemów: krzew dobrze rośnie i rozwija się ze zwykłych naturalnych opadów, a dodatkowe podlewanie jest wymagane tylko w przypadku młodych roślin (na etapie aktywnego wzrostu zielonej masy) i dorosłych krzewów w okresie kwitnienia.

Uwaga: Krzew dobrze znosi suszę i ciepło, ale jeśli czas trwania suszy jest zbyt długi, nadal wskazane jest dodatkowe nawilżenie.

Jeśli chodzi o opatrunek, tutaj też bz węgierski jest bezpretensjonalny i niezależnie od metody uprawy - jako samodzielny krzew lub jako element żywopłotu. Aby młoda roślina rozwijała się aktywniej, w pierwszych dwóch latach po posadzeniu przeprowadza się nawożenie mocznikiem i azotanem, ponieważ substancje te zawierają dużo azotu (ryc.3).

Ryc. 3. Terminowe nawożenie pogłówne zapewni długie kwitnienie

W przyszłości hodowla będzie karmiona naparem krowiego łajna rozcieńczonego w wodzie w stosunku 1: 5. W takim przypadku płyn należy nakładać nie pod pniem, ale w odległości 50 cm od niego, aby przypadkowo nie sprowokować gnicia korzeni. Raz na trzy lata przeprowadza się również jesienne karmienie preparatami potasu i fosforu. Wskazane jest stosowanie tych preparatów w postaci suchej, zakopując je w glebie na głębokość 6-8 centymetrów. Ta procedura pomoże zapewnić krzewowi niezbędne składniki odżywcze w okresie zimowym.

Powielanie kultury

Do uprawy bzu węgierskiego stosuje się metodę szczepienia. Roślinę rozmnażają zielone sadzonki, odpowiednie są również pędy już pokryte korą.

Przed ukorzenieniem nie trzeba ich traktować stymulantem, technologia jest powszechna. Najważniejsze jest, aby ścinać i sadzić sadzonki po zakończeniu okresu kwitnienia.

Nasiona mogą być używane do rozmnażania, ale wymagają starannej pielęgnacji:

1. stratyfikację przeprowadza się przez 2 miesiące w temperaturze 3 stopnie powyżej zera;
2. przygotowanie łóżek.

Nasiona wysiewa się wiosną lub jesienią.

Przygotowanie do zimy

Wysoka mrozoodporność krzewu znacznie ułatwia jego przygotowanie do zimy. Węgierski bez nie wymaga schronienia na zimę, a nawet dobrze znosi północne mrozy. Jeśli pędy zostaną przypadkowo uszkodzone przez mróz, wiosną szybko odzyskają zdrowie, nawet bez pomocy z zewnątrz (ryc. 7).

Rysunek 7. Ze względu na mrozoodporność kultura nie potrzebuje dodatkowego schronienia na zimę

Zimotrwalosc przejawia się nie tylko u dorosłych krzewów, ale także u młodych sadzonek. Nie potrzebują też dodatkowego schronienia, nawet jeśli posadzono je jesienią.

Więcej informacji na temat pielęgnacji tej ozdobnej rośliny dowiesz się z filmu.

Możliwe problemy

Chociaż nie ma specjalnych wymagań dotyczących pielęgnacji bzów, krzew należy jednak uważnie obserwować, regularnie badać. Przy uprawie na wolnym powietrzu plony mogą zachorować. Najczęstsze to:

• wirusowe plamy i mozaiki;
• filostikoza grzybicza;
• brązowa plama.

Najczęściej patologie można zobaczyć nawet w okresie wegetacji, można je znaleźć na liściach.

Krzewy i szkodniki zagrażają zdrowiu krzewu. Sedi je najczęściej spotyka się:

1. tarcza;
2. grosz;
3. cętkowana ćma.

Aby pozbyć się wszystkich nieszczęść, stosuje się preparaty chemiczne, jeśli uszkodzenie jest niewielkie. Jeśli problem postępuje, dotknięte obszary kultury są usuwane.

Rozmnażanie roślin. Choroby i szkodniki bzu

Charakterystyczną cechą tej kultury jest brak potomstwa, dlatego reprodukcja gatunku jest trudniejsza niż w innych przypadkach. Głównym materiałem są sadzonki. Zapuszczają korzenie z wydajnością do 90%. Do rozmnażania odpowiednie są zarówno zielone, jak i pokryte korą. Nie potrzebują leczenia stymulantami, technologia ukorzeniania jest standardem. Możesz ścinać i sadzić sadzonki po kwitnieniu.

Uwaga! Czasami do rozmnażania używa się nasion. Ale potrzebują wstępnej opieki: stratyfikacji (2 miesiące w +3 ° C), przygotowania łóżek. Wysiew odbywa się jesienią lub wiosną.

W otwartym terenie bzy mają wielu wrogów. Drzewo jest chore na różne plamki i mozaiki wirusowe, filostikozę grzybiczą i brązową plamistość. Infekcje pojawiają się we wczesnych fazach sezonu wegetacyjnego, głównie na liściach. Możesz je porównać ze zdjęciem w Internecie.

Spośród szkodników krzew atakuje owady łuskowe, cętkowane ćmy i kleszcze. Radykalne środki pomogą na wszystkie dolegliwości: leczenie chemikaliami z lekką infekcją lub usunięcie martwych części roślin w zaawansowanych formach.

Rada. W przypadku szkodników wypróbuj środki ludowe: spryskiwanie olejkami eterycznymi lub roztworem wierzchołków pomidorów. A najlepszym sposobem zapobiegania jest odpowiednia pielęgnacja bzów.

Węgierski bez w projektowaniu krajobrazu

Węgierska odmiana krzewu jest dobrą opcją do stworzenia małego standardowego krzewu z koroną w kształcie kuli, z gładkim, równym pniem. Ta opcja będzie wyglądać szczególnie imponująco w okresie kwitnienia.

Przy odpowiedniej pielęgnacji węgierski liliowy zawsze będzie wyglądał luksusowo i może stać się centrum każdej kompozycji przy dekorowaniu działki ogrodowej.

Z jego pomocą można tworzyć żywopłoty i klomby, uczestniczy w rabatach krzewów i mixborders.

Główną cechą, dzięki której zasługują na ogólnopolską miłość, jest piękne kwitnienie.

Stosunkowo małe, zwykle pachnące kwiaty w kształcie lejka z czteropłatową kończyną są zebrane w mniej lub bardziej duże kwiatostany wiechowate. Owoce to suche, twarde, podłużnie owalne kapsułki, ściśnięte po bokach.

Każda kapsułka małży ma dwa gniazda zawierające 1-2 skrzydlate nasiona.

Wszystkie bzy to wielopniowe krzewy liściaste lub rzadziej drzewa. Układ liści jest odwrotny. Liście są zwykle proste, o całych krawędziach, jajowate, owalne lub lancetowate, ze spiczastymi końcami. Można jednak znaleźć bzy z rozciętymi, a nawet pierzastymi liśćmi.

W Rosji szczególne miejsce zajmuje po pospolitym bzu Bez węgierski (S. josikaea).

Występuje wszędzie, zwłaszcza w miastach. Kwitnie
Liliowy węgierski
prawie miesiąc później niż zwykle. Jest dość piękna i co szczególnie ważne stabilna kulturowo.

Bezpretensjonalność liliowy węgierski

zachwycający. Jest gotowa znosić zarówno suszę, jak i suszę, znosi zacienienie i zanieczyszczenie powietrza, znosi czterdziestostopniowe mrozy. Łatwo rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie.

Forma życia:

Krzew liściasty

Korona:

Jajowate, gęste.

Tempo wzrostu:

Szybki. Roczny przyrost wynosi 40 cm wysokości i 40 cm rozpiętości.

Wysokość 4 m., Średnica korony 4 m.

Trwałość:

90 lat

Kwiaty:

Rurkowate, zebrane w piramidalne wierzchołkowe kwiatostany, jasnofioletowe, 0,7 cm.

Odchodzi:

Szeroko eliptyczny, ciemnozielony wiosną i latem, żółty jesienią, od 6 do 12 cm.

Dekoracyjność:

Węgierski bz jest bardzo piękny podczas kwitnienia.

Za pomocą:

Pojedyncze nasadzenia, grupy ozdobne, żywopłoty.

Jakie cechy odmianowe ma węgierski liliowy?

Nazwa krzewu nie jest przypadkowa, ponieważ w warunkach naturalnych występuje właśnie na terenie Węgier, choć pospolity jest także w innych krajach Półwyspu Bałkańskiego i Karpat. Rozpoznanie bzu węgierskiego w naturze nie jest trudne, ponieważ różni się on od innych gatunków niewielką wysokością, szerokością i średnicą korony (ryc. 1).

Uwaga: Dzikie bzy karłowate tego gatunku są uważane za gatunek chroniony, chociaż sadzonki uprawne są aktywnie wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu i kształtowaniu krajobrazu.

Po raz pierwszy odmianę tę zaczęto uprawiać już w XIX wieku, nie tylko w ojczyźnie, na Węgrzech, ale także w innych krajach europejskich. Taką popularność kultury tłumaczy jej bezpretensjonalność, aktywne i długie kwitnienie, a także przyjemny aromat pąków.

Warto wspomnieć o innych cechach botanicznych krzewu:

1. Rozmiar: nawet w warunkach naturalnych wysokość bzu rzadko przekracza 3-4 metry, a średnica korony jest zawsze mniejsza niż wysokość krzewu. Dzięki tej funkcji roślina wygląda bardzo pięknie i wdzięcznie.
2. Łatwość konserwacji: gdy bz osiągnie wiek dojrzały, tworzy koronę o stabilnym rozmiarze, która praktycznie nie wymaga przycinania i przerzedzania. Dzięki tej funkcji nawet początkujący mogą poradzić sobie z uprawą tej rośliny.
3. Odchodzi: kształtem przypominają inne rodzaje bzu, jednak po wewnętrznej stronie talerza występuje charakterystyczne pokwitanie. Jesienią, gdy zmienia się kolor liści, krzew wygląda szczególnie pięknie, ponieważ zewnętrzna część liścia zmienia kolor na fioletowy, a dolny na fioletowy.
4. Kwiat: pod względem wielkości i gęstości kwiatostany bzu węgierskiego są nieco gorsze od swoich kongenerów, jednak nie podwójne ażurowe kwiaty zebrane w małe pachnące kwiatostany robią naprawdę przyjemne wrażenie.

Gatunek ten ma jeszcze jedną ciekawą cechę: kolor płatków nie zmienia się w zależności od odmiany, ale pod wpływem czynników środowiskowych. Innymi słowy, odcień pąków zależy od wieku rośliny, warunków pogodowych i składu chemicznego gleby. Oczywiście kolor nie zmieni się dramatycznie, ale odcienie mogą się naprawdę różnić w zależności od sezonu.

Rysunek 1. Zewnętrznie liliowy węgierski wygląda bardziej elegancko niż zwykłe odmiany

Ponadto węgierskie bzy kwitną dwa do trzech tygodni później niż zwykłe odmiany. Z reguły aktywne formowanie pędzli przypada na początek czerwca i trwa około trzech tygodni.

Galeria zdjęć

Galeria zdjęć

Odmiany Kolesnikov

Leonid Alekseevich Kolesnikov to radziecki samouk, geniusz swojego rzemiosła. To on wyhodował ponad sto odmian bzu, z których niektóre są znane na całym świecie. Rośliny te zadziwiają swoim pięknem, delikatnym aromatem i bujnym kwitnieniem, a patrząc na jego dzieła, rozumiesz, że pamięć o Kolesnikowie wciąż żyje.

Ostatnie pozostałe egzemplarze

„Dzhambul”

Główną różnicą między tym bzem jest biała obwódka na kwiatach. Ta odmiana nigdy nie zyskała dużej popularności.

Podobnym podgatunkiem jest "Sensation", kwiaty są nieco większe, a kolor cieplejszy.

Te same rzadkie okazy to: „Marszałek Żukow”, „Wielkie Zwycięstwo”, „Obrońcy Moskwy”, „50. rocznica października”, „Uniwersytet Moskiewski” i „Córka Tamara”.

Białe odmiany bzu Kolesnikov

„Piękno Moskwy” to najbardziej znana odmiana ze wszystkich jego dzieł.

Jego oszałamiające jasnoróżowe pąki i śnieżnobiałe kwiaty uzupełnia delikatny zapach bzu, który nie pozostawi nikogo obojętnym. Ta sama odmiana jest na zdjęciu tytułowym.

Galina Ulanova jest właścicielką dużych perłowo-białych kwiatów o silnym zapachu. Bujne kwiatostany wydają się całkowicie nieważkie i delikatne.

Jej wyrafinowanie zostało docenione nawet w Pałacu Buckingham.

„Pamięć Kolesnikowa” - ma duże zaokrąglone kwiaty i delikatne kwiatostany. Ta odmiana znana jest w węższych kręgach miłośników bzu.

„Radziecka Arktyka” to kolejny niepowtarzalny podgatunek, który niewątpliwie cieszy oko.

„Panna młoda” jest najdelikatniejszym przedstawicielem tej rośliny, różowobiałe płatki wywołują wzruszające wrażenie.

"Polina Osipenko" - ma białe kwiaty z jasnymi odcieniami niebieskiego, fioletowego i różowego.

Fioletowe bzy Kolesnikowa

Należy od razu zauważyć, że czerwone odmiany bzu są konwencją. Najbardziej „czerwonymi” są przedstawiciele szóstej grupy odmian - magenty, czyli fioletowo-czerwonawej, a także przedstawiciele złożonej siódmej grupy, do której należą odmiany fioletowe, które są bardziej czerwone niż tradycyjna purpura, ale jednocześnie bardziej niebieski niż magenta ...

Purpurowe odmiany Kolesnikowa obejmują:

Szołochow

"Kaprys"

M. I. Kalinin ”

„Wnuczka Helen”

„Czerwona Moskwa” - jeden z najbardziej znanych, właściciel rosnących w górę jasnofioletowych kwiatostanów. Kolor jest trudny do uchwycenia na zdjęciu.

„Narodziny komunizmu” - kwiatostany są duże i ciężkie, przyciągają fioletowo-czerwonym kolorem z fioletowym przelewem.

"Indie" - ma kwiatostany długie, osiągające do 40 cm Kolor - fioletowo-fioletowy z czerwonym odcieniem.

"Obfitość"

„Kapitan Gastello” - ma fioletowo-liliowe kwiaty, z wirującymi płatkami, które sprawiają wrażenie kędzierzawej wiechy. Kwiatostany lekko opadające.

Różowe bzy Kolesnikowa

"Hortensja" - ma duże 30 do 30 kwiatostanów, które pokrywają cały krzew bujnym kolorem.

Odmiana hortensji pod koniec kwitnienia

Igrzyska Olimpijskie Kolesnikowa - kwiaty są blado liliowe, żarliwie skręcone w różnych kierunkach, pąki są ciemniejsze.

Niebiesko-fioletowe bzy Kolesnikowa

„Poranek Moskwy” - ma duże, gęsto podwójne kwiatostany w kolorze fioletoworóżowym.

"Niebieski" - ma słaby aromat i fioletowo-niebieskie kwiatostany. W sieci jest bardzo mało zdjęć odmiany, trudno jest też znaleźć odmianę w szkółkach na sprzedaż. Staraliśmy się wyselekcjonować ciekawe, ale niedrogie odmiany, ale ta jest wyjątkiem.

„P. P. Konchalovsky ” - właściciele ciężkich pełnych kwiatów o jasnofioletowym kolorze.

"Nadzieja" - krzew o średniej wysokości, kwiatostany bardzo gęste.

„Niebo Moskwy” - To odmiana kameleona, ma złożony, trudny do uchwycenia na zdjęciu kolor.

Właściwości lecznicze bzu i przeciwwskazania

Kwiaty i liście bzu były używane w medycynie ludowej od czasów starożytnych do leczenia różnych chorób. Stosowane są jako jeden ze składników przy sporządzaniu preparatów ziołowych lub jako samodzielne narzędzie.

• Wodna nalewka z kwiatów bzu ma działanie napotne, przeciwmalaryczne i przeciwbólowe. Jest stosowany w leczeniu krztuśca i chorób nerek, bólów głowy i przeziębienia. Napar z białych kwiatów bzu stosuje się przy duszności, wrzodach żołądka i eliminuje hałas w głowie.
• Liście bzu, podobnie jak liście babki lancetowatej, leczą ropiejące rany, ponieważ mają właściwości dezynfekujące, antybakteryjne.
• Liliowa maść i nalewka alkoholowa są stosowane w celu łagodzenia bólu i leczenia reumatyzmu oraz złogów soli w stawach kończyn górnych i dolnych.
• Napar z liści bzu jest niezbędnym lekarstwem na ropiejące rany, jest stosowany jako lek o działaniu przeciwgorączkowym i napotnym.

• Herbatka z kwiatów bzu wykazuje swoje właściwości lecznicze w walce z przeziębieniem, przeziębieniem, grypą, krztuścem, kamieniami nerkowymi.
• Dobroczynne właściwości bzu przejawiają się również w oleju, który pozyskuje się z kory rośliny. Olejek z bzu stosuje się w chorobach górnych dróg oddechowych: działa przeciwbakteryjnie i wykrztuśnie, może być stosowany do inhalacji. Olejek bzowy stosowany jest również do relaksujących kąpieli aromatycznych, przy infekcjach skóry, wysypkach, trądziku, czyrakach. Może być również stosowany do masażu ciała, ponieważ ma wspaniały zapach. W dawnych czasach olejek eteryczny z bzu był również stosowany jako środek przeciw robakom lub przeciwpasożytniczy.
• Liliowe gałązki, umieszczone w wazonie w pokoju, pachną powietrzem, odprężają i pomagają zasnąć.
• Ze względu na to, że w składzie kwiatów bzu wchodzi glikozyd syringiny, który w czasie rozkładu uwalnia toksyny kwasu cyjanowodorowego, należy zachować ostrożność przy stosowaniu doustnych naparów.

Galeria zdjęć

Fioletowe i fioletowe bzy:

Z prostymi kwiatami:

Galeria zdjęć

Bzy liliowo-różowe, różowe, fioletowo-różowe:

Z prostymi kwiatami:

Galeria zdjęć

Kwitnie w czerwcu, około 2 tygodnie. Kwiatostany są ażurowe, utworzone z bocznych pąków zeszłorocznych pędów. Kwitnie i owocuje corocznie od 6 roku życia. Odporny, ale czasami zamarza w ostre zimy.

Liliowy pospolity (S. vulgaris). Krzew osiąga wysokość do 4 m. Kwiaty znajdują się w górnej części pędu, małe, niepełne, w kolorze jasnofioletowym lub białym. Ma bardzo silny zapach. Kwitnie maj-czerwiec, około 2 tygodnie.

Znana forma „Aucubafolia” („Aucubaefolia”).Kwiaty są proste lub półpełne, niebieskawo-liliowe, liście są ciemnozielone z żółtymi plamkami, pociągnięciami i paskami.

Zwróć uwagę na zdjęcie - w ozdobnych bzach tego typu kształt i wielkość kwiatostanów w różnych odmianach jest różna, od małych do dużych, od piramidalnych, stożkowych, okrągłych do cylindrycznych, od opadających do wyprostowanych, od luźnych do zwartych:

Metody hodowli bzu i jak wyhodować krzew z sadzonek (z wideo)

Rozmnażanie bzu można przeprowadzić na kilka sposobów: przez nasiona, sadzonki, nakładanie warstw lub szczepienie. Powiedzmy od razu, że szczepienia to technika odpowiednia tylko dla doświadczonych ogrodników.

Co do innych metod. Na przykład ta metoda rozmnażania bzu jako nasion jest wielofunkcyjna: po pierwsze nadaje się do hodowli różnych rodzajów krzewów, a po drugie, z ich pomocą można wyhodować sadzonki nadające się do szczepienia.

Należy jednak pamiętać, że rośliny te rosną nieco wolniej i wymagają odpowiedniej pielęgnacji.

Nawiasem mówiąc, przy pomocy przerostu możesz również wyhodować nową generację tego krzewu. Aby to zrobić, pędy należy sadzić tylko. Jednak sprawdź moment, aby roślina mateczna miała zdrowy system korzeniowy. Nie dotyczy to na przykład krzewów, które zostały usunięte przez szczepienie.

A jak wyhodować bzy, aby korzenie były zdrowe i mogą dodatkowo pomóc w zwiększeniu liczby okazów do sadzenia? Odpowiedź jest prosta - powinieneś używać zielonych sadzonek. Muszą być letnie, ponieważ materiał zimowy nie będzie mógł się zakorzenić.

Pamiętaj, że tej procedury nie można przeprowadzić dla wszystkich odmian roślin. Bardziej lub mniej odpowiednie są te, które dają kwitnienie z podwójnych pąków - na przykład „India” lub „Montaigne”.

Aby jeszcze lepiej zrozumieć, jak wyhodować bzy z sadzonek, powinieneś dowiedzieć się więcej o takim momencie, jak czas ich oddzielenia. Ogrodnicy twierdzą, że rozmnażanie wegetatywne najlepiej jest przeprowadzać natychmiast po tym, jak pędy przestają rosnąć. Okres ten przypada na bujne kwitnienie rośliny.

Ponadto do szczepienia będzie korzystne, jeśli krzew, z którego oddzielane są cząstki w celu rozmnażania, okaże się jak najmłodszy.

Należy również zauważyć, że lepiej jest oddzielić sadzonki od tych gałęzi, które znajdują się pośrodku korony krzewu. Zdobądź je brzytwą lub ostrym nożem. Nawiasem mówiąc, jeśli nie jesteś zbyt leniwy, możesz potraktować każde wyekstrahowane cięcie preparatem, który pobudzi proces tworzenia korzeni.

Sadzonki są najczęściej zanurzane w podłożu, które jest oddychające i umiarkowanie wilgotne. Materiałem tym może być na przykład mieszanina torfu i piasku. W pojemniku do ukorzeniania sadzonki należy umieścić pionowo.

Odbywa się to tak, aby dolne nerki były całkowicie zakryte. Nie zapomnij po tym spryskać roślin i ostrożnie zamknąć szklarnię. Nawiasem mówiąc, folia używana do przykrycia jest przyciągana bliżej sadzonek. Ale potem uważnie monitorują, czy proces ukorzeniania przebiega prawidłowo: w tym celu konieczne jest kontrolowanie, aby woda w szklarni nie zatrzymała się. Dlatego następne opryskiwanie rośliny przeprowadza się dopiero po wyschnięciu poprzedniej wody na liściach sadzonek.

Pamiętaj, że sadzonki będą miały korzenie za około dziesięć tygodni. Ale to nie znaczy, że roślina jest gotowa do sadzenia. W rzeczywistości sadzonki z systemem korzeniowym, który już zaczął się formować, są przenoszone ze szklarni dopiero następnej wiosny. Jeszcze lepiej jesienią.

Czy nadal czujesz się trochę nieswojo podejmując się tak odpowiedzialnego biznesu? Następnie obejrzyjmy film z hodowli bzu, który w końcu pomoże zrozumieć wszystkie niuanse:

Galeria zdjęć

Z podwójnymi kwiatami:

Nowe odmiany bzu

W 2019 roku wybrano i zaprezentowano nowe odmiany: „Admirał Nakhimov”, „Akademik Kurchatov”, „Alexander Prokhorenko”, „Anastasia Shirinskaya”, „Belomorye”, „Vologda lace”, „Memories of Pavlovsk”, „Elena Anzhuyskaya”, „Lodołamacz”, „Ogród letni”, „Zbawiciel miodu”, „Miłosierdzie”, „Moskwiczka”, „Myszkin”, „Origami”, „Pożegnanie Słowian”, „Afrodyta”, „Sewastopol”, „Cicha siedziba”, „Tsarskoselskaya”, „Shishkin Les”, „Elbrus”.
„Alexander Prokhorenko”

Nazwany na cześć bohatera Federacji Rosyjskiej, który zginął w służbie wojskowej w Syrii.

Kolor liliowo-niebieski

Takie kwiatostany wyglądają bardzo delikatnie i nadadzą uczucie lekkości i świeżości każdemu ogrodowi.

„Mark Micheli”

"Krzysztof Kolumb"

„Condorcet”

„Prezydent Grevy”

Galeria zdjęć

Choroby bzu i szkodniki: zwalczanie, leczenie, opis i zdjęcie

Bzy rzadko są atakowane przez szkodniki i różne choroby, ale ta pachnąca piękność ma również „problemy zdrowotne”. Najgroźniejsze i najczęstsze dolegliwości i szkodniki bzów to:

• Bakteryjna (nie-torbielowata) martwica bzu

choroba zwykle zaczyna się rozwijać od początku do połowy sierpnia. Oznaki choroby bzu ogrodowego to przede wszystkim zmiana koloru liści z zielonego na popielaty, a młode pędy krzewu i gałęzi stają się brązowe lub brązowe. Środki kontrolne: przerzedzenie nasadzeń bzu w celu uzyskania optymalnej wentylacji, terminowej kontroli szkodników owadzich, a także cięcia i spalania wszystkich uszkodzonych części krzewu lub całkowitego usunięcia silnie zainfekowanej rośliny przez wykorzenienie.

• Mączniak prawdziwy na bzu (wywołane przez grzyby Microsphaera syringae, Microsphaera penicillata f. syringae)

Szybko atakuje również młode sadzonki i dorosłe krzewy. Liście bzu stają się białe, pojawia się na nich pudrowy nalot o szaro-białawym kolorze. Szczególnie często choroba występuje w suche i nadmiernie upalne lata. Środki kontrolne: zainfekowane części bzu należy usunąć i spalić. Wczesną wiosną do gleby należy dodać wybielacz (100 g na m2 / m2) i ostrożnie ją wykopać, starając się nie naruszać korzeni krzewu.

• Więdnięcie wertykalne liliowe

Chorobę tę wywołuje grzyb Verticillium albo-atrum, na liściach kędzierzawki bzu pojawiają się brązowe lub rdzawobrązowe plamy, liście wysychają, więdną i odpadają. Liliowy wysycha (zwykle od czubka głowy) i szybko umiera. Leczenie: traktowanie krzewu w okresie wegetacji roztworem sody kalcynowanej i mydła do prania w proporcji 100 gramów (1: 1) na 15 litrów wody, opryskiwanie Abiga-Peak, a także spalanie opadłych i uszkodzonych liści strzela.

• Roztocz liści bzu (Eriophyes saalasi)

ten malutki owad z apetytem wysysa soki ze spodniej strony liści, w wyniku czego liście bzu brązowieją i wysychają. Duże populacje szkodnika są w stanie zniszczyć zdrowy i duży krzew w ciągu kilku tygodni. Środki kontrolne: aplikuj nawozy fosforowo-potasowe na glebę koła przy pniu, przycinaj zagęszczone gałęzie, przetwarzaj krzewy witriolem miedzianym lub żelaznym, spalaj liście przed nadejściem zimy.

• Roztocz nerki bzu (Eriophyes loewi)

Całe życie tego szkodnika mija w pąkach bzu, gdzie odżywia się sokami roślinnymi i hibernuje. W rezultacie pąki są zdeformowane, słabe, słabo rozwinięte liście i pojawiają się z nich pędy, w wyniku czego bz nie kwitnie i często umiera w drugim lub trzecim roku. Leczenie: potraktowanie krzewu siarczanem miedzi, gdy tylko przejdą mrozy (przed pęknięciem pąków), usunięcie suchych liści i pędów nasiennych, jesienne kopanie gleby wokół buszu nie mniej niż pełnym bagnetem łopaty z przewróceniem warstwy.

• Liliowa ćma górnicza

szkodnik owadzi, który szybko infekuje liście rośliny. Początkowo liście bzu pokryte są ciemnobrązowymi plamami (minami), po chwili skręcają się w rurkę, stając się jakby spalone.Krzewy bzu zaatakowane przez ćmy przestają kwitnąć, giną po 1-2 latach. Środki kontrolne: głębokie kopanie gleby z dokładnym odwróceniem gleby pod krzew przed przymrozkami i wiosną, przycinanie porażonych liści i ich późniejsze spalanie. Zakażoną roślinę należy spryskać płynem Bordeaux, „Bactofit” lub „Fitosporin-M”, po obfitym spryskaniu liści.

W każdym razie zwróć uwagę na materiał do sadzenia: sadzonki powinny mieć dobrze uformowany system korzeniowy, błyszczące pąki z ciasno przylegającymi łuskami i liście o zdrowym zielonym odcieniu o gładkiej matowej lub lekko błyszczącej powierzchni.

Jak zachować świeżość ściętego bzu: wskazówki

Jak długo utrzymywać świeżo ścięte bzy w wazonie, sadzenie i pielęgnacja, które na wyjściu zaowocowały szykownym, pięknie uformowanym bukietem? Aby to zrobić, musisz znać kilka subtelności tak delikatnej operacji.

Trzeba go ściąć wczesnym rankiem, usuwając większość liści z gałęzi, ponieważ odparowują dużo wilgoci. Ścięte bzy utrzymują się dłużej z młodych krzewów niż ze starych. Kwiatostan powinien mieć co najmniej 2/3 otwartych kwiatów, ponieważ pąki nie zakwitną w cięciu. Przed umieszczeniem bukietu w wazonie należy odświeżyć ukośne części, wykonując nowe pod wodą. Podstępna, ale skuteczna technika: zmiażdżyć końce pędów młotkiem. Zaleca się dodanie do wody 2-3 gramy kwasu octowego lub cytrynowego. Zwiędły bukiet można odświeżyć, umieszczając go w bardzo gorącej wodzie.

Galeria zdjęć

Niezwykłe odmiany bzów:

„Piękno Moskwy”... Legendarna odmiana. Uważany jest za najpiękniejszy liliowy na świecie. Pąki są jasnoróżowe. Kwiaty są perłowobiałe, pełne, duże, przypominające róże.

'Pierwiosnek' ('Pierwiosnek'). Jedyny żółty liliowy. Pąki są jasnożółte, duże, proste kwiaty na początku rozpuszczania są jasno żółtawo-kremowe, stopniowo przebarwiają się na biało.

'Uczucie' ('Uczucie'), „Dzhambul” - płatki dużych fioletowych prostych kwiatów mają wyraźną białą obwódkę.

Spójrz na zdjęcie, jak wyglądają różne odmiany bzu:

Rosnące bzy

Aby bz węgierski dobrze się rozwijał, należy wziąć pod uwagę wszystkie warunki sadzenia: oświetlenie, glebę, wilgotność i warunki pogodowe.

Stworzenie sprzyjających warunków

Lokalizacja

Bez węgierski nadaje się do uprawy w warunkach miejskich, przy silnym zanieczyszczeniu powietrza i gleby.

Dobrze się rozwija nawet przy autostradach i na poboczach jezdni, nie narażając się na spaliny i pył. W takim przypadku lepiej jest chronić miejsce lądowania przed wiatrem.

Oświetlenie

Liliowy to kochający światło krzew i lepiej sadzić go w jasno oświetlonym miejscu. Ale jednocześnie można go umieścić w warunkach półcienia.

Gleba

Liliowy nie stawia wysokich wymagań co do składu gleby. Ale jeśli posadzisz ją na mokradłach, które są podgrzewane wiosną i jesienią, może to doprowadzić do rozkładu i śmierci jej korzeni.

Są wrażliwe na wilgoć. Idealną lokalizacją byłoby sadzenie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, z dobrą warstwą drenażową. Pod względem kwasowości nadają się do tego gleby lekko kwaśne i obojętne.

Należy pamiętać, że bzy lepiej sadzić pod koniec lipca i sierpnia. Posadzony w glebie zajętej przez mróz nie zapuści korzeni.

Lądowanie

Krzew najlepiej sadzić na przełomie sierpnia i września. Ponieważ jeśli posadzisz go wczesną wiosną, to w tym roku wzrost bzu będzie bardzo powolny. Jednocześnie lepiej zaplanować lądowanie wieczorem, bez otwartego słońca.

Przed sadzeniem gleba musi być dobrze rozluźniona. Lądowiska są głęboko wykopane i mają strome ściany.

Ich wielkość powinna wynosić od 50 do 50 centymetrów na żyznych glebach i od jednego metra do jednego metra na ubogich piaszczystych glebach. Dół jest wypełniony podłożem z nawozów mineralnych i organicznych, chociaż można się bez nich obejść.

Konieczne jest zachowanie odległości około 3 metrów między krzewami.

Sadząc sadzonkę w dołku, należy ją ustawić dokładnie pośrodku, tak aby korzenie patrzyły w dół, a łodyga była pionowa. Bezpośrednio po posadzeniu krzew należy skrócić do odległości dwóch lub trzech pąków, obficie podlać i ściółkować humusem lub zeszłorocznymi liśćmi.

Następnie glebę należy poluzować u korzeni, około 4 razy w sezonie.

Podlewanie

Dodatkowe podlewanie krzewu jest konieczne tylko na etapie wzrostu i kwitnienia. Jeśli sucha pogoda będzie trwała przez długi czas, potrzebna będzie również dodatkowa wilgoć. Krzew dobrze znosi okresy suszy i letnie upały.

Transfer

Liliowy łatwo toleruje przeszczep w każdym wieku. Jednocześnie można go przesadzić w dowolnym momencie, chociaż lepiej jest preferować zwykłe terminy, standardowe dla wszystkich krzewów.

Nawozy

W pierwszych dwóch latach po posadzeniu bzu należy go nawozić azot

zawarte w moczniku i azotanie.

Potem musi być karmiona. roztwór obornika

i woda w stosunku od jednego do pięciu.

W takim przypadku należy ostrożnie nawozić, w odległości 50 centymetrów od pnia, aby uniknąć gnicia.

W okresie jesiennym bzy są karmione nawozami. potaż i fosfor

skład, mniej więcej raz na trzy lata.

Nawozy aplikuje się na głębokość 6-8 cm.

Przycinanie

Kształt korony bzu jest dość surowy i nie wymaga znacznych korekt. Cięcie coroczne odbywa się w celu utrzymania kształtu korony oraz w celu przerzedzenia gałęzi, wpuszczenia światła słonecznego do wnętrza krzewu.

W pierwszych latach po posadzeniu bzy nie wymagają przycinania, dlatego tworzenie szkieletu i przycinanie sanitarne zaczyna się 3-4 lata po posadzeniu.

Cięcie najlepiej wykonywać wiosną, zanim pąki puchną. Musisz także dokładnie zbadać gałęzie i nie odcinać tych, które w tym roku dadzą kwiaty.

Lepiej jest przycinać gałęzie wewnątrz buszu i pozwolić rozwijać się młodym gałęziom.

Zimowanie bzu węgierskiego

Krzew ten dobrze znosi zimowe mrozy, nawet w regionach najbardziej wysuniętych na północ. Liliowy szybko regeneruje się po mroźnych zimach, a jego pędy rozwijają się aż do samego mrozu.

Nie wymaga żadnego przygotowania do okresu zimowego i schronienia, nawet po posadzeniu, w młodym wieku.

Reprodukcja

W przypadku braku potomstwa u bzów reprodukcja staje się trudniejsza. Ale w tym samym czasie około 90% jego sadzonek zapuszcza korzenie, przy minimalnej staranności.

Dlatego przy zastosowaniu techniki cięcia nowe krzewy można uzyskać bez większych trudności. Możesz ukorzenić zarówno zielone pędy, jak i już zdrewniałe gałązki.

Możesz również zdobyć nowe krzewy poprzez rozmnażanie nasion. Wysiew przeprowadza się po przechowywaniu nasion przez dwa miesiące w temperaturze otoczenia około 5 stopni.

Lepiej siać wiosną lub jesienią na łóżkach, które są przygotowane wcześniej. Nasiona możesz kupić w dowolnej kwiaciarni.

Galeria zdjęć

Kolorystyka odmianowych kwiatów bzu jest bardzo zróżnicowana: biała, niebieska, fioletowa, liliowo-różowa, kremowa, fioletowa itp. Kwiaty są proste, półpełne i pełne.

Tutaj możesz zobaczyć wybór zdjęć gatunków i odmian bzów, najpopularniejszych na środkowym pasie:

Zalety i wady niewymiarowego bzu

Wśród innych mini-krzewów bz karłowaty wyróżnia się szeregiem zalet. Obejmują one:

1. Wysoka mrozoodporność. Niektóre odmiany są w stanie wytrzymać temperatury do -40 ° C bez dodatkowej izolacji.
2. Bezpretensjonalna opieka. Jedno organiczne karmienie młodej rośliny wystarcza na 2-3 lata.
3. Odporność na suszę. Krzew wytrzymuje upały do ​​7 dni bez dodatkowego nawadniania.
4. Niski potencjał roślinny. Wieloletnie karły charakteryzują się powolnym tempem wzrostu, dlatego ogrodnicy nie muszą martwić się o gęstość korony.
5. Zdolność korony do pochłaniania spalin i toksycznych związków lotnych z otaczającej atmosfery.

   
   Krzew uformowany w formie pnia

Wśród niedociągnięć warto zwrócić uwagę na niskie wskaźniki rootowania. Większość odmian niewymiarowych (z wyjątkiem gatunku Mayera) choruje przez długi czas po przesadzeniu na nowe miejsce. W ciągu pierwszych 2 lat po manipulacjach rośliny wymagają dokładniejszej pielęgnacji.

Jak prawidłowo przycinać bzy po kwitnieniu

Trzeba przynosić piękno - to znaczy przycinać bzy - mądrze: pamiętaj, że jeśli zbyt bezinteresownie angażujesz się w tę procedurę, jest to obarczone aktywnym wzrostem nowych pędów, których wcale nie potrzebujesz - dają one tylko niechlujny wygląd korony buszu. W takim przypadku ogrodnicy zalecają usunięcie około 20% wszystkich gałęzi podczas jednej fryzury.

Co jeszcze musisz wiedzieć, to schemat przycinania bzu, który obejmuje dwie techniki: jedna jest niezbędna do usunięcia tych samych gałęzi w koronie, a druga to przycięcie starych kwiatostanów.

Należy zawsze pamiętać, że ranienie krzaka - wykonywanie cięć przekraczających 3 cm - jest surowo zabronione! Jest to obarczone faktem, że twoja młoda lub już dorosła roślina zacznie gnić, a następnie umrze. Niestety smarowanie specjalną podziałką też nie pomoże: nieco spowolni proces gnicia, ale go nie zatrzyma.

Aby zrozumieć, jak przycinać bzy, musisz sam zrozumieć, że roślina ta jest uprawiana jako krzew lub jako standardowe drzewo. Dlatego na pytanie, jak ciąć bzy po kwitnieniu, odpowiemy w następujący sposób: procedura strzyżenia jest przeprowadzana tak, aby po niej największe pnie pozostały w dorosłych okazach - nie więcej niż cztery sztuki, a reszta była ostrożna i starannie odciąć.

Technika przycinania polega na tym, aby wybrane gałęzie wyglądały w różnych kierunkach. W przyszłości gałęzie krzewu z pewnością zostaną uszlachetnione, to znaczy usuwają niepotrzebne pędy z dołu i pośrodku.

To ochroni krzew przed wszelkimi uszkodzeniami. Aby zapewnić udaną fryzurę, przycinaj bzy po kwitnieniu lub wczesną wiosną.

Odmiany odporne na mróz

Ze względu na surowy klimat naszego kraju ważne jest, aby roślina bezpiecznie przetrwała mroźne zimowe warunki. Poniżej podajemy listę takich właśnie odmian.

Gigant Clarka

Liliowy Excel
Maiden's Blush

Drobnolistna Superba (Microfylla Superba)

Hybryda Preston o oryginalnych kwiatach rurkowych, odmiana James Macfarlane:

Miss Polski

Adelaide Dunbar

Ametyst liliowy (Syringa Vulgaris Amethyst)

Duc de Massa

Taras Bulba

Najciemniejsze odmiany bzu

Tak żywe, bogate w kolor krzewy z pewnością odświeżą i dodadzą koloru Twojemu ogrodowi.

Najpiękniejszy z tych przedstawicieli.

"Zmierzch"

„Minczanka”

Danton

Gdzie rośnie liliowy?

Dziki bez w warunkach naturalnych występuje tylko w Europie i Azji, a także na wyspach Japonii. Jego siedlisko ogranicza się do trzech odizolowanych obszarów górskich:

• Region bałkańsko-karpacki, obejmujący Albanię i Serbię, Chorwację i Węgry, Słowację i Rumunię.
• Region zachodnich Himalajów, obejmujący Indie i Chiny, Nepal i Pakistan oraz Bhutan.
• Region górzysty Azji Wschodniej, reprezentowany przez terytoria wschodnich i środkowych Chin, Kraju Nadmorskiego, Japonii i Półwyspu Koreańskiego.

Odmiany bzu rosną w całej Eurazji, od Portugalii po brzegi Kamczatki, pokrywają część wybrzeża kontynentu afrykańskiego (Maroko), świetnie czują się w krajach Ameryki Północnej i Południowej, a także w Japonii.

Historia rodzaju

Rodzaj Lilac (Syringa) należy do rodziny oliwek i ma około 30 gatunków, które rosną w południowej Europie, północno-wschodniej Azji i Iranie. Są to liściaste, z rzadkimi wyjątkami, wiecznie zielone krzewy o gęstej, liściastej koronie. Kwiaty są biseksualne, pachnące, białe, liliowe, fioletowe, fioletowe.Zebrane w wielkokwiatowe kwiatostany wiechowate wierzchołkowe lub pachowe, które pojawiają się jednocześnie z otwarciem liści.

Owocem jest podłużna lub owalna skórzasta torebka z dwoma nasionami za każdym liściem.

To interesujące

Bez jest prawdopodobnie jedną z najbardziej poszukiwanych i lubianych roślin. Historia jej hodowli rozpoczęła się w 1583 roku. To właśnie wtedy, nazywając liliową turecką kalinę, wysłannik austriacki przywiózł nasiona tej niezwykłej rośliny z Konstantynopola do Wiednia. Od tego czasu jest liderem na liście najbardziej dekoracyjnych i kwitnących krzewów.

Ojczyzną większości rodzajów bzów są Chiny, ale to piękno od dawna jest uprawiane w innych krajach, gdzie jest traktowane z wielkim szacunkiem, a hodowcy stworzyli ogromną liczbę wspaniałych odmian.

W Rosji ta roślina jest również bardzo popularna i kochana. Pachnące krzewy bzu przez długi czas zdobiły ogrody królewskie i klasztorne, prywatne posiadłości i parki. Obecnie różne rodzaje bzów są szeroko stosowane w kształtowaniu krajobrazu miejskiego i na działkach osobistych.

Liliowy - opis i zdjęcie

W większości przypadków bz to krzew o wielu wyprostowanych lub rozłożystych pniach o wysokości do 5-7 metrów, rzadziej roślina ma zarysy charakterystyczne dla drzewa.

Krzew bzu jest obficie porośnięty ulistnieniem, które znajduje się na przeciwległych gałęziach i utrzymuje się na nich do późnej jesieni. W zależności od rodzaju bzu blaszki liściowe są proste o równej krawędzi, owalne, owalne lub wydłużone ze spiczastym nosem, a także pierzaste i złożone.

Liście bzu mają kolor jasnozielony lub ciemnozielony, a ich długość może dochodzić do 12 cm.

Lejkowate kwiaty bzu są raczej małe z czterema płatkami. Tworzą kwiatostany racemose lub wiechy. Liczba kwiatów na jednym bzu podczas kwitnienia może osiągnąć 18 000 sztuk.

Kolor bzu może być różowo-fioletowy, biały i fioletowy, niebieski i fioletowy. W większości rodzajów bzu do głównego koloru monochromatycznego dodaje się domieszkę innego koloru. Zapach bzu jest bardzo delikatny, subtelny i działa uspokajająco.

Wydłużone owoce bzu to pudełko z małżami zawierającymi kilka nasion ze skrzydłami.

Najpopularniejsi przedstawiciele

„Ku pamięci Ludwiga Shpeta” - rozpowszechniony ze względu na ciemny kolor i delikatny aromat.

Andenken an Ludwig Späth

Nie mniej popularne i atrakcyjne są bzy „Krasnaja Moskwa”, „Piękno Moskwy”, „Pierwiosnek”, Bz Meyera, „Buffon”, „Charles Joly”. Zostały również zauważone przez ogrodników jako najbardziej pachnące okazy.

Monique Lemoine, Flora, Nadezhda, „Memory of Vechov”, według recenzji, wyróżniały się wyjątkowym kwitnieniem, dlatego są tak pożądane na działkach każdego ogrodnika.

Każda odmiana jest wyjątkowa na swój sposób, a wśród takiej feerii kolorów każdy znajdzie to, co mu się podoba.

Galeria zdjęć

Bzy są niebieskie, liliowo-niebieskie i liliowe w różnych odcieniach:

Z prostymi kwiatami: