Roślina paproci według klasyfikacji botanicznej ma co najmniej 20 tysięcy gatunków i ma bardzo starożytne pochodzenie. Tylko kilka jego odmian przystosowało się do warunków domowych, nephrolepis jest szczególnie popularny wśród hodowców kwiatów.
Nephrolepis
Inne rodzaje paproci, które często występują w pomieszczeniach mieszkalnych: miłorząb, cytom, złoty polipodium. Ich wygląd dokładnie przypomina ich prehistorycznych przodków nephrolepis. Ta paproć jest atrakcyjna nie tylko ze względu na swój dekoracyjny wygląd, ale także ze względu na nie wymagającą pielęgnację.
Ojczyzna wewnętrznej paproci Ameryka, Australia, Azja Południowo-Wschodnia i Afryka. Paproć naturalnie rośnie w zacienionych, wilgotnych lasach tropikalnych, może być rośliną lądową lub epifityczną. Z tego powodu roślina kocha ciepło i wilgoć.
Możesz być zainteresowany: Aspiryna do kwiatów w pomieszczeniach zimą
Opis
Przedstawiciele rzędu paproci należą do działu roślin wyższych. Posiadają tkankę przewodzącą, która dostarcza substancje i wodę do wszystkich narządów. Rośliny składają się z korzenia, łodygi i dobrze rozwiniętych liści. Nie ma kwiatów i nasion. Bardziej szczegółowo rozważymy nazwy organów paproci poniżej. Te rośliny można znaleźć prawie na całym świecie. Jednak ich wielka różnorodność gatunkowa koncentruje się w wilgotnych tropikach. Pod względem wielkości rośliny te są zarówno bardzo małe (kilka centymetrów), jak i dość wysokie i mocne (do 20 metrów).
Nazwy organów i struktur paproci
Korzenie. Są przypadkowe w tej roślinie. Oznacza to, że korzeń praktycznie się nie rozwija, zamiast tego powstają pędy i liście. Pędy są dość zróżnicowane, zarówno pod względem budowy wewnętrznej, jak i wyglądu. U niektórych paproci mogą być pełzające lub kręcone, ale najczęściej są to zwykłe linie proste. Dość duże liście wystają z łodygi ku górze. Pełnią funkcje sporulacji i fotosyntezy. Sporofile dojrzewają na spodniej stronie liści. Na ziemi „żeńskie” zarodniki wyrastają w pąki, które są małymi płytkami w kształcie serca. Z reguły ich średnica nie przekracza jednego centymetra. Na powierzchni płytek znajdują się tak zwane „żeńskie” genitalia. Z męskich zarodników powstają mikroorganizmy, w których dojrzewają plemniki. Niesie je wiatr, uderzając w drzewa, trawę itp. Po dojrzewaniu łuski i jej pęknięciu w środowisku zewnętrznym pojawiają się „męskie” nasiona. Wraz z wodą nasienie przenika do zarodka żeńskiego. Tak pojawia się nowa roślina. W tym przypadku przerost w kształcie serca więdnie i obumiera. Niektóre paprocie mogą rozmnażać się wegetatywnie. W tym przypadku nowe rośliny powstają na starych liściach leżących na ziemi. Z biegiem czasu zakorzenią się w glebie i wykiełkują.
Paprocie nie mają kambium. Dlatego ich siła i wzrost są ograniczone, a na łodydze nie tworzą się słoje. To jedyne w swoim rodzaju rośliny - paprocie.
Dbanie o paproci Nephrolepis w domu
Paprocie domowe są dość kapryśnymi zwierzętami domowymi. Aby zachować dobrą kondycję, potrzebują opieki i odpowiednich warunków do zdrowego rozwoju. Zostanie to omówione poniżej.
Przeczytaj także: Gość z Kraju Kwitnącej Wiśni: rosnąca japońska aukuba w domu
Oświetlenie, temperatura, wilgotność
Rozproszone światło lub półcień jest najlepsze dla odmian nefrolepis w pomieszczeniach; liście nie znoszą bezpośredniego światła słonecznego. Jeśli roślina jest trzymana na parapecie, najlepiej wybrać orientację na północ, zachód lub wschód. Paprocie ujawniają całe swoje piękno w swoim naturalnym środowisku z czasem trwania światła dziennego do 16 godzin dziennie, więc doświadczony właściciel zwierzaka zawsze zadba o dodatkowe źródło światła. Świetlówki są odpowiednie dla nefrolepis, dlatego dobrze czują się w centrach handlowych czy biznesowych o podwyższonym poziomie sztucznego nasłonecznienia.
Latem najbardziej komfortowa temperatura dla nefrolepis wynosi od 20 do 24 ° C. Jeśli klimat jest cieplejszy, liście paproci należy spryskiwać częściej, a roślina bez strat wytrzyma wyższe temperatury. Zimą, w tzw. Okresie odpoczynku, ważne jest, aby nie trzymać nephrolepis w pobliżu baterii lub opalarekjego normalna temperatura zimą wynosi 15 ºC.
Podlewanie i opryskiwanie liści jest jedną z głównych procedur pielęgnacyjnych nefrolepii w celu utrzymania reżimu wysokiej wilgotności. Te zabiegi należy wykonywać w ilościach odpowiednich do pory roku przez cały rok. W takim przypadku niemożliwe jest wypełnienie glinianej bryły, pożądane jest poluzowanie w celu lepszego napowietrzenia gleby.
Jak przeszczepić paproć po zakupie (wideo)
Ziemia i doniczka
Wiele osób kupuje gotową kwaśną mieszankę gleby dla paproci (poziom pH 4,5-5,5), ale można samodzielnie przygotować uprawną glebę pod nefrolepi. Wybieramy lekką kompozycję, składającą się z torfu, ziemi szklarniowej i iglastej (proporcja 1: 1: 1). Mączka kostna jako naturalny nawóz doskonale uzupełni skład pierwiastkowy gleby (5 gram mąki na 1 kg gleby). Niezależnie od wybranej mieszanki gleby, ważne jest, aby zapewnić paproci dobry drenaż z ekspandowanej gliny.
Zwykle odmiany nephrolepis mają płytki system korzeniowy, dlatego lepiej jest wziąć garnek szeroki i niski. Plastikowa doniczka lepiej nadaje się do przesadzania, ponieważ dłużej zatrzymuje wilgoć niż gliniany pojemnik. Przy długim pobycie w jednym naczyniu dobrze nadaje się również wersja gliniana, wystarczy przestrzegać stabilnego reżimu podlewania.
Zwykle odmiany nephrolepis mają płytki system korzeniowy, dlatego lepiej jest wziąć garnek szeroki i niski
Podlewanie paproci
System nawadniania nefrolepis powinien być zorganizowany wprost proporcjonalnie do temperatury otoczenia - im cieplejszy klimat, tym częstsze i obfite powinno być nawadnianie. Górna warstwa ziemnej śpiączki powinna wyschnąć przed następnym podlewaniem - zimą zasada ta jest szczególnie ważna, ponieważ w zimowym trybie spoczynku nefrolepi nie należy obficie podlewać. Latem, wraz z częstszym podlewaniem, bardzo przydatne będzie opryskiwanie dolistne. A przynajmniej raz w miesiącu warto zorganizować prysznic dla paproci.
Przeczytaj też: Na życzenie szczupaka: w domu uprawiamy sansevierię
Do nawadniania całorocznego wodę należy stosować tylko w temperaturze pokojowej, należy ją również bronić lub stosować wodę filtrowaną.
System nawadniania nefrolepis powinien być zorganizowany wprost proporcjonalnie do temperatury otoczenia - im cieplejszy klimat, tym częstsze i obfite powinno być nawadnianie
Karmienie roślin
Aby zachować paproć w jak najlepszej kondycji, należy ją nawozić złożonymi preparatami z linii nawozów dla roślin ozdobnych. Wskazane na opakowaniu dawki producenta można bezpiecznie kilkakrotnie zmniejszyć. W okresie od marca do września zaleca się stosowanie opatrunku wierzchniego 3-4 razy w ciągu miesiąca. Jeśli zimowanie jest stosunkowo chłodne, nefrolepi nie muszą być karmione przez resztę roku. W przeciwnym razie, gdy klimat jest również cieplejszy zimą niż w strefie umiarkowanej, można kontynuować opatrunek wierzchni raz w miesiącu.
Zapobieganie chorobom
Spośród najczęstszych chorób paproci, w których bardzo szybko traci swoją atrakcyjność wizualną, można nazwać:
- plamy na liściach. Najprawdopodobniej są to oparzenia liści od bezpośredniego światła słonecznego;
- więdnące i upuszczające wai (odchodzi). Tutaj musisz wykluczyć niską wilgotność (spryskać, wykluczyć bliskość rośliny z urządzeniami grzewczymi, zainstalować dodatkowy pojemnik wypełniony wodą obok doniczki);
- roślina słabnie... Być może przyczyną jest przesycenie nawozami w okresie jesienno-zimowym, kiedy nie ma potrzeby nawożenia nephrolepis;
- powolny wzrost. Być może gleba nie nadaje się do swojego składu, jest odporna na wilgoć i ciężka, co przeszkadza w rozwoju silnego kłącza.
W okresie od marca do września zaleca się stosowanie opatrunku wierzchniego 3-4 razy w ciągu miesiąca.
Zwalczanie szkodników
Najczęściej nephrolepis cierpi na szkodniki, takie jak owady łuskowate, mączliki, mszyce i przędziorków. Na ratunek przychodzą środki owadobójcze Aktara, Actellik oraz złożone preparaty o podobnym działaniu.
Przeczytaj także: Garden Tradescantia: charakterystyka najlepszych odmian i zasady uprawy
Shieldworm
W naturze roślina ta rośnie w górach wśród kamieni lub w zacienionym lesie. Na wysokości może osiągnąć od 30 do 150 centymetrów. Krzak ma potężne kłącze, z którego liście na długich ogonkach tworzą kielichową rozetę. Roślina rozwija się bardzo wolno. W niektórych przypadkach nazwa paproci wynika z ich cech biologicznych. To samo można powiedzieć o shitnikovie. Na spodniej stronie liści rośliny znajdują się narządy zarodników, pokryte płytkami w kształcie nerki, jak tarcze. Ta funkcja nadała nazwę paproci. Roślina jest trująca. Niemniej jednak wielu uzdrowicieli używa jego kłącza do sporządzania mikstur leczniczych.
Ogólne wskazówki dotyczące uprawy
Rodzina paproci uwielbia częste podlewanie i nawadnianie części liści za pomocą butelki z rozpylaczem. Doniczkę lepiej umieścić w zacienionym miejscu, gleba powinna być lekko kwaśna, luźna z dobrą warstwą drenażową. Ważne jest przestrzeganie reżimu temperatury od 18 ° С do 25 ° С. Krzewy są podatne na atak owadów łuskowych zwalczających insektycydy. Kultura jest zasilana roztworem nawozu organicznego w okresie aktywnego wzrostu. Zimą podlewanie należy ograniczyć i nawozić do wiosny.
Do uprawy domowej nadają się byliny z rodzaju davalliev, na przykład odmiany paproci Mnogoryadnik, Nephrolepsis, Asplenium, Oleniy horn.
Łopata
Gospodarcze wykorzystanie paproci
Do celów budowlanych wykorzystywane są zdrewniałe gatunki tego krzewu. W tworzeniu się torfu bierze udział system korzeniowy i martwe łodygi paproci. Liściasta część rośliny służy do przygotowania zielonego nawozu bogatego w azot.
Z pozostałości dawnych roślin powstał węgiel, który służy jako materiał opałowy i surowiec do produkcji chemicznej. Paprocie różnych typów i nazw są od dawna używane przez ludzi jako ludowy środek na leczenie dolegliwości. Struś pospolity, męski tymianek, jest stosowany jako środek przeciw robakom w leczeniu bólu gardła.
Ważny! Sok kwiatowy zawiera słabe stężenie substancji toksycznych. Roślin nie należy jeść bez obróbki cieplnej.
W regionie Morza Czarnego młode pędy paproci zbierane są na skalę przemysłową. Następnie surowiec jest trujący do Japonii, Korei, Chin, gdzie roślina jest spożywana po obróbce cieplnej.W tym samym miejscu skrobia pozyskiwana jest z korzenia paproci i wykorzystywana do produkcji kleju oraz piwa, dodawanego do wypieków.
Wykorzystanie paproci do celów dekoracyjnych
Paprocie z rodziny Multicore mają wysokie walory dekoracyjne i są szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu. Samica kochedzhnik to wspaniały krzew o wysokich łodygach, który służy do ozdabiania obszarów w nasadzeniach pojedynczych i grupowych.
Ta roślina zdobiła każdy ogród
Kręcone gałęzie paproci uzupełniają bukiety. Jasnozielone kolory odświeżą znajome róże, chryzantemy, gerbery. Sztuczne zbiorniki zdobią wodne odmiany roślin, sadzi się akwaria.
Wewnątrz krzewy można umieścić na parapetach, formy ampelous zawiesza się w doniczce na ścianie lub ustawia na stojaku.
Uwaga! Jasne gałązki paproci będą korzystnym dodatkiem do wystroju pokoju i ogrodu.
Rodzina Cyate
Obejmuje ponad 600 gatunków roślin. Te paprocie drzewne występują głównie w wilgotnych obszarach tropikalnych. Wysokość roślin może dochodzić do ponad dwudziestu metrów. Stabilność paproci jest możliwa dzięki gęstemu splotowi twardych korzeni przybyszowych, które tworzą pokrywę pnia.
Liście są zwykle pierzaste i bardzo duże. Ich długość może dochodzić do sześciu metrów. Niektóre rodzaje paproci (nazwy i zdjęcia są przedstawione na tej stronie) mają owalne obszary tkanki unoszącej się w powietrzu w miejscu przyczepienia segmentów do pręta blaszki liściowej. Służą do wymiany gazowej. W niektórych roślinach obszary powietrzne wystają ponad liść.
Charakterystyka gatunków
Niektóre gatunki są ozdobne, inne mają właściwości lecznicze, są używane w kuchni, są też okazy trujące. Są podzielone na wodne i lądowe, w zależności od miejsca wzrostu. Treelike - przedstawiciele największej grupy. Najczęstsze rodzaje paproci w pomieszczeniach i ogrodach to:
- Reniform miłorząb to gatunek miniaturowy o wysokości do dziewięciu centymetrów. Liście są zaokrąglone, z brązową obwódką w kształcie kropek podczas dojrzewania zarodników. Niezwykle kapryśna roślina. Trudno znieść zmianę miejsca, pozycji, nieregularne podlewanie i nasiąkanie wodą, spadek temperatury poniżej piętnastu stopni, bezpośrednie nasłonecznienie. Wymaga określonego składu gleby. Rośnie aktywnie w sprzyjających warunkach: w wilgotnym powietrzu, przy okresowych opryskach, corocznych przeszczepach. Popularne odmiany:
- Victoria elegans - pierzaste liście o owalnym lub trójkątnym kształcie, długość krótkiego klina do sześciu milimetrów, łodygi są czerwonawe;
- Fritz Luthi - z trójkątnymi małymi, klinowatymi liśćmi o długości do trzydziestu centymetrów, tworzącymi bujną koronę;
- Fragrans - charakteryzuje się szybkim wzrostem i tworzeniem gęstych krzewów z licznymi liśćmi;
- Fragrantissima - średnica korony rośliny wewnętrznej sięga półtora metra, duże trójkątne liście osiągają sześćdziesiąt pięć centymetrów długości i do trzydziestu szerokości.
- Włosie miłorzębu włoskiego jest delikatne, wyrafinowane, z małymi zaokrąglonymi, rozciętymi liśćmi na cienkich sadzonkach.
- Blehnum - należy do rodziny bydła, zrzeszonych w dwustu gatunkach ozdobnych. Skórzany, palmopodobny liść o długości około metra. Potężny kłącze zamienia się w skróconą łodygę, na szczycie której znajdują się bujne jasnozielone liście. Owalne z wydłużeniem, głęboko wycięte, pierzaste, wypreparowane płaty. Zarodniki parami znajdują się wzdłuż głównych żył po wewnętrznej stronie. Niektóre okazy są podobne do niskiej palmy ze względu na zdolność pnia do pół metra.
- Asplenium to pospolita paproć wewnętrzna. W domu ma duże liście różnych gatunków, w kolorze jasnozielonym. Krótki pełzający kłącze o delikatnych łuskach. Kształt liścia: cały, trójkątny, rozcięty, pierzasty, wyrostek mieczykowaty, z falistymi brzegami.
- Davallia - młode liście o bogatym zielonym kolorze, pocięte na ząbkowane wydłużone sektory. Dojrzałe mają żółtawy odcień. Powstaje przez cały sezon wegetacyjny. Jesienią spowalniają wzrost, przechodząc w stan spoczynku. Wraz z wydłużaniem się godzin dziennych przywraca się wzrost. Różni się obecnością pogrubionych pełzających brązowych korzeni ze srebrzystym puchem. Rosną w górę, mogą wisieć na wiszącym koszu. Długość korzeni sięga osiemdziesięciu centymetrów.
- Ulotka ze stonogi jest byliną, nazywana jest „językiem jelenia”. Ojczyzna - śródziemnomorskie regiony Eurazji. Rośnie w skalistych szczelinach, na wapiennej skale. Korzeń ma warstwę filmu z łuskami. Skórzane liście z petioled zebrane w pęczki o długości do siedemdziesięciu centymetrów. Prześcieradło w formie paska z obszerną centralną żyłą i podstawą w kształcie serca. Ogonek ogonkowy z krótkimi brązowozielonymi włoskami. Grupy Sori są wydłużone wzdłuż blaszki liściowej, prostopadle do żyły centralnej. Różnorodność gatunków charakteryzuje się gładką, falistą, falistą, grzebieniową, rozgałęzioną, rozwidloną, kręconą krawędzią liści.
- Nephrolepis sublime lub Boston to najbardziej bezpretensjonalna, kompaktowa rodzina oleandrów. Obejmuje ponad trzydzieści gatunków. Epifityczna lub zmielona z jasnozielonymi ozdobnymi liśćmi. Na pionowym kłączu znajduje się rozeta z dużych, krótkich, pierzastych gałęzi o długości do osiemdziesięciu pięciu centymetrów. Na korzeniach tworzą się łuskowate pędy, które zapuszczają korzenie i tworzą nowe kwiaty.
- Pteris - reprezentuje dwieście pięćdziesiąt gatunków subtropikalnych i tropikalnych. Liście są wdzięczne, o różnych rozmiarach i konturach, zielone, barwne (pstrokate). Bezpretensjonalny w pielęgnacji, preferuje wysoką wilgotność.
- Platycerium to niezwykły rodzaj obejmujący osiemnaście gatunków, występujący naturalnie w tropikach. Rośnie na pniach i gałęziach drzew. Posiada dwa rodzaje arkuszy z określonymi funkcjami. Pierwsza jest jak kieszeń do gromadzenia wilgoci, odżywiania opadłych liści i owadów, aby karmić i służyć jako wsparcie. Nie ma sporów. Te drugie są na pozór spektakularne, podobne do rogów jelenia. Struktura pochodzi z odmian o długości do jednego metra.
- Pellea okrągłolistna to paproć przyciskana z osiemdziesięcioma gatunkami. Występuje w umiarkowanych, tropikalnych, subtropikalnych strefach. Jest to niewielki krzew o skórzastych, błyszczących, okrągłych, ciemnozielonych liściach. Pełzający, łuszczący się korzeń. Pędy są wełniste. Ogonki mają nie więcej niż jeden milimetr.
Kultowy
Są reprezentowane przez duże paprocie pełzające. Długość rośliny z reguły nie przekracza 50 centymetrów. Liście - 4, 5-pierzaste, małe (do 3 cm). Ogonki są jasnobrązowe lub ciemnobrązowe. Liście nie w pełni rozwinięte, pokryte jasnobrązowymi lub czerwonawymi włoskami. Nazwy roślin paproci tego gatunku są następujące: Culcita coniifolia (pochodzi z północy i środkowej części Ameryki Południowej) i C. macrocarpa (z makaronezyjskiego obszaru florystycznego). Liczba tego gatunku systematycznie spada.
Dlatego paproć tego gatunku znajduje się na liście roślin chronionych w Portugalii i Hiszpanii.
Salvinia
Ta roślina jest rzadka i wymaga ochrony. Bardzo często salwinia jest uprawiana specjalnie do akwariów krajobrazowych. Roślinę można zobaczyć w zbiornikach ogrodów botanicznych. Na zewnątrz nie wygląda jak zwykłe paprocie. Łodyga salwinii jest cienka i długa (około 15 cm). Liście są zbierane w trzech. Dwa z nich są solidne, eliptyczne z podstawą w kształcie serca. Trzeci arkusz jest pod wodą. Jest pokryty włoskami i pocięty na nitkowate paski podobne do korzeni.
Ten liść absorbuje składniki odżywcze i wodę.
