Dumą tego kraju są ciężkie rosyjskie ciężarówki

5 minut na przeczytanie artykułu

PhotoVideoComments

Rosyjski ciężki koń pociągowy to krajowa rasa ciężkich koni pociągowych. Dzięki staraniom hodowców zebrał najlepsze cechy użytkowe europejskich samochodów ciężarowych. To pozwala jej przedstawicielom na konsekwentne zdobywanie nagród na wszelkiego rodzaju wystawach. Opis rosyjskich ciężkich ciężarówek i ciekawostki na ich temat - w tym artykule.

Typowy przedstawiciel krajowej rasy koni zaprzęgowych - rosyjskie Ardeny.

Konie robocze - radzieckie i rosyjskie ciężkie ciężarówki

Rosyjski koń pociągowy należy do rasy ciężkich koni pociągowych. Najczęściej służą do transportu dużych ładunków. I chociaż nie jest największym koniem na świecie, ma wystarczającą siłę i wytrzymałość. Różni się niezwykłą wydajnością i długowiecznością, a także dość wysoką płodnością. W przeciwieństwie do wielu koni, absolutnie nie wymagają warunków życia, rosyjskie ciężarówki doskonale dostosowują się do warunków rosyjskiego klimatu.

Pochodzenie

Ojczyzną rosyjskiego ciężkiego konia jest Ural, a praca nad hodowlą rasy była dość trudna. Podczas prac hodowlanych wykorzystano belgijskie ciężarówki i rasy rosyjskie pociągowe.

Wielokrotnie dodawano również krew kłusaków Oryol, Percheronów, Brabansonów, a nawet koni pełnej krwi arabskiej.

Głównym celem było wyprowadzenie konia o wystarczającej sile, bezpretensjonalnego i zwinnego, aby mógł swobodnie chodzić i kłusować.

Wygląd

Wysokość w kłębie wynosi od 146 do 150 cm Ciało konia jest bardzo wydłużone, ale nogi są nieco krótkie, ale odznaczają się wytrzymałością. Głowa jest raczej mała, ale szeroka, a szyja umięśniona. Umaszczenie takiego konia jest przeważnie rude lub rudo - dereszowate. Czasami, bardzo rzadko, jest czarny i gniady garnitur.

Postać

Konie rasy Russian Heavy Draft wyróżniają się absolutnie spokojnym charakterem i dobrym charakterem. Są inteligentni i zrównoważeni. Dzięki temu łatwo nawiązują kontakt z ludźmi i dobrze im służą.

Radziecka ciężarówka została oficjalnie udokumentowana w 1952 roku. Wyprowadzili go pracownicy stadniny koni nr 23 Poczinkowskich (Rosja). Aby uzyskać rasę, użyto Bityugów, Ardenów, Percheronów, Brabanów i Angielskich Suffolków. W rezultacie radzieccy hodowcy otrzymali konia roboczego o następujących cechach:

• wysokość w kłębie - 1,6–1,7 m;
• waga - 0,7–1 t;
• głowa jest średniej wielkości;
• szyja - nie długa, z dobrze widocznymi mięśniami;
• okolice klatki piersiowej - szerokie, z zaokrąglonymi żebrami, z wyraźnie widocznymi mięśniami;
• grzbiet jest szeroki, umiarkowanie miękki, z prostym szerokim lędźwie;
• kończyny - średniej długości, różnią się wytrzymałością i suchością;
• ogon - lekko zarośnięty;
• grzywa - gruba;
• kolor - czerwony, czerwono-deresz (główny), gniady, gniady;
• charakter - trwały.

Zalety:

• wysoka wczesna dojrzałość;
• możliwość spożywania taniej paszy;
• wysoka mleczność klaczy.

Jest tylko jedna wada - często występują anomalie w rozwoju kończyn w postaci stopy końsko-szpotawej.Nie wpływa to na zdolność koniowatych do pracy.

Podanie

Przed rozwojem drobnej mechanizacji na wsi rosyjskie konie ciężkie były z powodzeniem wykorzystywane do prac rolniczych (orka, bronowanie, siano) i transportu towarów. W dużych gospodarstwach mlecznych było ekonomicznie uzasadnione wykorzystywanie koni do transportu paszy i wody oraz usuwania obornika. Konie ze względu na swoją potulną naturę szybko uczą się pracować i nie sprawiają kłopotów.

Ciężarówki wyróżniają się dobrymi walorami mięsnymi. Ogiery tej rasy są wykorzystywane do krzyżowania z niekrewnianymi lub niskokalorycznymi klaczami rodowodowymi (jakuckimi) w celu uzyskania lokalnego dużego młodego stada.

Klacze są dojone, az mleka produkowany jest cenny sfermentowany napój mleczny, kumis.

W turystyce jeździeckiej i wypożyczalniach małe, mocne i elastyczne konie są niezmiennie poszukiwane przez dzieci i początkujących jeźdźców.

Rosyjska ciężarówka - wszystko o rasie i dużo zdjęć

Wysokość konia 150-153 cm.

Umaszczenie - w masie rude, rzadziej czarne i czerwono-deresz, wymagane są białe znaczenia na łapach i kufie.

Na zewnątrz - najmniejsza krajowa ciężarówka o dużej ładowności. Kufa długa, raczej sucha, szyja bardzo szeroka, mocna, łopatki proste, tułów muskularny osadzony na niskich nogach, nogi grube, mocne, stabilne, kopyto szerokie, zarost grzywy, grzywka, ogon i szczotki są wyraźne.

Charakterystyczne zalety rosyjskich ciężarówek to absolutna bezpretensjonalność w zakresie utrzymania i karmienia, wieloletnia służba dla dobra człowieka i wysoka wydajność koni. Ostatni określony parametr dotyczy produkcji przetworów mlecznych. Klacze tej rasy dają dużą ilość mleka, z którego produkowane są rzadkie odmiany sera.

Zewnętrznie konie rasy Russian Heavy Draft zasłynęły ze swojej średniej wielkości, a jednocześnie lekkiej głowy z szerokim czołem, która siedzi na krótkiej muskularnej szyi, grubej, eleganckiej sierści na grzywie i ogonie, a także długiej szczotki na kończynach.

Budowa konia jest typowa dla koni pociągowych, długi, mocny grzbiet, sucha budowa, krótkie, mocne kończyny, równy lędźwie i dość szeroki kłąb.

1. Koń uralski, różniący się wydłużonymi kończynami pokrytymi obszernym włosem.
2. Masywny typ konia, który jest duży w porównaniu do innych ciężkich koni pociągowych.
3. Koń typu Novoalekseevsky, wizualnie podobny do typu masywnego, ale nieco mniejszy pod względem parametrów.

Wizytówką konia tej rasy jest niewzruszona wytrzymałość, spokój, dobre usposobienie, posłuszeństwo właścicielowi.

Historia rasy

Około sto lat temu Rosjanie zaczęli aktywnie wybierać rosyjską rasę ciężko pociągową. Starożytne Ardeny, które mieszkały w belgijskich górach, są uznawane za pierwszych przodków koni.

W tym czasie zwierzęta te nie wyglądały tak samo, poza tym na zewnątrz odnotowano wiele niedociągnięć. W tym samym czasie Ardenowie szybko pokonywali odległości, a ich wygląd zmieniała sucha budowa ciała.

Ludzie szybko odnaleźli wspólny język z tymi końmi, ponieważ jedli każdy pokarm ze szczególnym apetytem i czuli się świetnie w każdych warunkach przetrzymywania.

Wszyscy właściciele i pracownicy stadnin starali się w każdy możliwy sposób upowszechnić tę rasę koni.

Aby wyeliminować wady Ardenów, regularnie krzyżowano je z różnymi wspaniałymi końmi, w szczególności z Brabanconami.

Takie prace nie poszły na marne, po latach Ardenowie zaczęli wyglądać znacznie bardziej imponująco i demonstrować najlepsze cechy.

W szczególności podziw publiczności przypadł samcu imieniem Karavai, brązowemu koniu tej rasy. Otrzymał nawet złoty medal jako najcenniejszy absolwent stadniny koni Khrenovsky.

W samej Belgii rasa została stłumiona przez innego mocniejszego konia - belgijską rasę roboczą. A naród rosyjski dołożył wszelkich starań, aby zachować przedstawicieli rasy Arden. Hodowla koni postawiła sobie za cel wydobycie niskiego konia pociągowego, który może pracować dla dobra ojczyzny, a jednocześnie jest bezpretensjonalny i odporny.

Wiele koni stało się producentami rodowodowymi w selekcji i hodowli nowej rasy, w szczególności koni o nazwach Karaul, Casket, Rubicon i Dayworker.

Wyhodowany inwentarz nowych koni znacznie różnił się od Ardenów, które były wcześniej znane Rosjanom. Na początku 1952 roku Ministerstwo Rolnictwa Związku Radzieckiego wydało dekret, w którym stwierdzono, że rasa powinna być oznaczona nazwą - rosyjska ciężarówka.

Dane historyczne

Pierwsi przedstawiciele rasy zostali wyhodowani ponad 100 lat temu na Uralu poprzez skrzyżowanie lokalnych osobników z koniem Arden, pochodzącym z Francji i Belgii. Prowadzono prace hodowlane w celu utrwalenia następujących cech:

• sucha konstytucja;
• Mobilność;
• siła.

W 1952 roku, na mocy dekretu Ministerstwa Rolnictwa ZSRR, rasie nadano obecną nazwę - rosyjska ciężarówka.

Novoaleksandrovsky

Ta rasa jest dziełem ukraińskich hodowców koni, którzy doskonalą rosyjskie ciężarówki. Zatwierdzony w 1948 roku. Zawiera geny Ardenów, Brabansonów i Percheronów. Opis wyglądu zewnętrznego rasy:

• wysokość w kłębie - 1,48–1,49 m;
• waga - 0,56–0,59 tony;
• głowa jest lekka, ma wydłużoną kufę i garbaty profil;
• szyja - skrócona, szeroka, masywna;
• plecy są masywne;
• kończyny - krótkie, mocne, suche, prawidłowo ustawione;
• ogon - bujny, falisty;
• grzywa - kręcona;
• maść - savrasaya, czarna, dereszowata, brązowa, z białymi plamami na pysku i kończynach;
• charakter - zrównoważony, energiczny.

Zalety:

• moc trakcyjna;
• silny układ odpornościowy;
• doskonała płodność;
• doskonała wydajność mleka.

Wadą jest czytelność paszy.

Historia rasy

Istnieje kilka odmian ras krajowych i zagranicznych.

Rasy rosyjskie

Do chwili obecnej znane są 3 rasy rosyjskich koni:

• Radziecki;
• Rosyjski;
• Vladimirsky.

W XVIII wieku wyhodowano rasę Bityug, która całkowicie zniknęła na początku XX wieku.

Miejsce: 1974

Pomimo swojej nazwy rosyjska rasa koni pociągowych wywodzi się z Ukrainy, która kiedyś była jedną całością.

Potężne i muskularne konie pociągowe są bardzo powszechne w całej Rosji, od Syberii po Kaukaz, co czyni je najpopularniejszą rosyjską rasą ciężkich koni pociągowych, co nie jest przypadkiem.

Rosyjska ciężarówka o dużej ładowności jest nieco gorsza od niektórych innych ras o dużej mocy, ale nadal jest doskonałym pomocnikiem i wytrzymałym pracownikiem w rolnictwie. Te konie dorastają bardzo wcześnie i nie boją się ani zimna, ani gorąca. Rosyjska ciężarówka jest bezpretensjonalna w jedzeniu i nie wymaga specjalnej opieki, dlatego praktycznie nie są wymagane żadne koszty.

Czytaj dalej: Konwalia winogronowa opis odmiany recenzji zdjęć

Rosyjska rasa koni ciężkich (rosyjski ciężki pociąg)

Fakt historyczny

Bezpośrednimi przodkami rasy rosyjskich koni pociągowych były konie ardeńskie, które w XVIII wieku były masowo importowane do Rosji. Ardeny, czy też, jak się je nazywa, belgijskie ciężkie ciężarówki, miały skromny wygląd i nieproporcjonalne części ciała, wyróżniały się ogromnym zapasem siły, bezpretensjonalnością w utrzymaniu, karmieniu, opiece i ciężkiej pracy.

Na początku XIX wieku belgijskie ciężkie ciężarówki zyskały uznanie na całym terytorium Imperium Rosyjskiego i zaczęły być gęsto wykorzystywane w prawie wszystkich typach gospodarstw. Rolnicy nie przeszkadzali w krzyżowaniu Ardenów, co doprowadziło do zmiany rasy.

Dużą popularnością wśród hodowców cieszyło się krzyżowanie koni Ardennes i Brabancon, co doprowadziło do pozytywnych wyników i zmian w rasie.Potem rosyjskie ciężarówki na początku XX wieku zostały docenione na światowej wystawie w Paryżu, gdzie ogier Karavay otrzymał najwyższą nagrodę.

W tym czasie krajowe ciężkie ciężarówki nie otrzymały jeszcze swojej nowoczesnej nazwy. Następnie nazywano ich Ardenami z Rosji.

Rosyjska ciężarówka

Po rewolucji rosyjscy hodowcy zaczęli jeszcze dokładniej ulepszać rosyjskie Ardeny, czyniąc je dobrymi i pracowitymi pracownikami, silnymi, potężnymi, dobrze zbudowanymi i bezpretensjonalnymi. Takie konie musiały niestrudzenie pracować na polach.

Jedynym mankamentem był katastrofalnie niski wzrost, który wpłynął na jakość pracy koni.

Wkrótce ten brak został skorygowany iw 1950 roku ciężkie ciężarówki otrzymały oficjalną nazwę rosyjskiej rasy ciężkiej zaprzęgu.

Rosyjska rasa koni pociągowych jest chlubą krajowych hodowców. Są średniej wielkości, dobrze rozwinięte fizycznie. Te konie mają proporcjonalne ciało, mocne i mocne ciało, muskularne nogi oraz szerokie i mocne kości.

Przodkami rasy były konie ardeńskie żyjące w belgijskich górach, które przyciągały ludzi swoją wytrzymałością, bezpretensjonalnością i silną budową. Po udanej krzyżówce uzyskano rasę przystosowaną do warunków klimatu umiarkowanego, jego surowych zim. Zwierzę nie jest duże, ale mimo to silne i posłuszne, co jest ważne.

Charakterystyczną cechą ciężkich ciężarówek jest mocne i muskularne nadwozie. Nie potrafią wykazać się dobrą prędkością, ale wykonują świetną robotę na torze przeszkód.

Czy wiesz, że maksymalna waga, jaką może przenieść rosyjska ciężarówka, wynosi 14,5 tony.

Wygląd

Rasa ma swoje własne standardy wyglądu:

• wysokość - 150-153 cm;
• waga - ogier dwuletni - do 700 kg, klacz - do 660 kg;
• głowa średniej wielkości z długą kufą i szeroką przednią częścią z grzywką, muskularna, mocna, krótka szyja;
• tułów - proste, umięśnione barki, długi rozwinięty grzbiet, szeroki kłąb, głęboka klatka piersiowa i płaski odcinek lędźwiowy;
• kończyny - równe, szeroko rozstawione, mają szczotki;
• grzywa - gruba i długa;
• ogon - gruby, swobodnie zwisający;
• kombinezon - czerwony, czarny i czerwono-deresz, obecność białych śladów na nogach i kufie jest obowiązkowa.

Postać

Konie są zrównoważone i spokojne, odznaczają się posłuszeństwem i lojalnością wobec właściciela. Ciężki ładowacz jest aktywny w pracy, spokojny i dobroduszny. Koń szybko przyzwyczaja się do warunków przetrzymywania i powierzonych mu obowiązków.

Nie jest kapryśna i nie kapryśna, może kopnąć, jeśli jest ku temu powód - na przykład złe samopoczucie lub błąd właściciela w opiece nad zwierzakiem.

Rasa jest hodowana nie tylko jako siła robocza, ale także w celu uzyskania mleka i mięsa; rzadkie odmiany sera są przygotowywane z mleka ciężarówki.

Ciężarówki obejmują również rasy, takie jak Vladimir i radzieckie ciężkie ciężarówki.

Ponadto rasa ma inne zalety:

• zdolność adaptacji do warunków;
• bezpretensjonalność w paszy;
• spokojne usposobienie;
• szybkie dojrzewanie;
• wszechstronność zastosowania;
• siła i wytrzymałość;
• silny układ nerwowy.

Wadą ciężkich ciężarówek jest stopniowa degeneracja, ponieważ mieszanie się z innymi rasami ma negatywny wpływ na charakterystyczne cechy. Klaczy i ogierów czystej krwi jest bardzo mało.

Przodkami rasy były konie ardeńskie żyjące w belgijskich górach, które przyciągały ludzi swoją wytrzymałością, bezpretensjonalnością i silną budową. Po udanej krzyżówce uzyskano rasę przystosowaną do warunków klimatu umiarkowanego, jego surowych zim.

Zwierzę nie jest duże, ale mimo to silne i posłuszne, co jest ważne. Na wystawie jeździeckiej we Francji przedstawiciel rosyjskiej ciężarówki otrzymał złoty medal. Oficjalna rejestracja rasy miała miejsce w 1952 roku.

Postać

Nie jest kapryśna i nie kapryśna, może kopnąć, jeśli jest ku temu powód - na przykład złe samopoczucie lub błąd właściciela w opiece nad zwierzakiem.

Cechy hodowlane

Hodowcy od dziesięcioleci pracują nad stworzeniem i ulepszeniem cech rosyjskiej rasy ciężkiej pociągowej. Aby zachować swoje cechy, hodowla tych zwierząt odbywa się według głównych ustalonych linii, w obrębie plemienia. Właściciele ogierów i klaczy pełnej krwi przestrzegają tych zasad, aby powstałe potomstwo nie utraciło cennych cech i walorów.

Klacze tej rasy są wcześnie dojrzewające. Już w wieku 3 lat ich wzrost zatrzymuje się, są gotowe do reprodukcji i pracy. Są używane do hodowli przez 24-25 lat. Noworodek rodzi się dość duży - 230-240 kg. Potomstwo rośnie szybko ze względu na wysoką produkcję mleka przez samice.

Uwaga! Klacz na 1 okres laktacji jest w stanie wyprodukować 2500-3000 litrów mleka. Rekordzistą w tej dziedzinie był koń o imieniu Lukoshka, który wyprodukował 4800 litrów mleka w 305 dni.

Belgijska ciężarówka (Brabancon)

Jedna z najstarszych ras europejskich koni pociągowych, która była używana w średniowieczu. Została zabrana do belgijskiej prowincji Brabant. Był aktywnie używany w bitwach rycerskich. W Belgii te konie są uważane za dziedzictwo narodowe. Wygląd zewnętrzny belgijskich ciężkich ciężarówek można opisać w następujący sposób:

• wysokość w kłębie - 1,6–1,7 m;
• waga - 0,8–1 t;
• głowa jest mała, z rozwiniętym szerokim czołem i garbem;
• szyja - krótka, z wyraźnymi mięśniami, wysoko osadzona;
• okolice klatki piersiowej - charakteryzujące się głębokością, szerokie, duże, z zaokrąglonymi żebrami;
• plecy - krótkie, mocne;
• kończyny - krótkie, mocne, suche, pokryte długim, ciemnym włosem;
• ogon - cienki, długi;
• grzywa - krótka;
• garnitur - czerwony, złocisto-czerwony, rzadko - gniady, biały;
• charakter - powściągliwy, miły, elastyczny.

Zalety:

• szybki rozwój i dojrzewanie;
• zwiększona zdolność do pracy do starości;
• wytrzymałość;
• silna odporność.

Wadą jest ciężki oddech.

Rosyjska ciężarówka: praca hodowlana

O pracy hodowlanej z rosyjską ciężarówką

Rosyjska rasa koni pociągowych powstała w wyniku systematycznej selekcji i selekcji niewymiarowych, ale masywnych ogierów i klaczy rasy ardeńskiej.

Rosyjski ciężki projekt charakteryzuje się niewielkim wzrostem (od 142 do 150 cm), masywnym, długim, głębokim i szerokim tułowiem o obwodzie klatki piersiowej 185–205 cm, krótkimi, suchymi kończynami z zadowalającym rozwojem kości, średniej wielkości rodowodowa głowa, krótka, masywna szyja.

Przy dobrym rozwoju ciała i dość harmonijnej sylwetce konie tej rasy często mają zewnętrzne wady nieodłącznie związane z wykluwaniem się przodków. Główne z nich to miękki grzbiet, krótki, opadający zad, zapadnięty nadgarstek i umiejętność szabli.

Walcząca klacz, rosyjska ciężarówka

Ogier Kołodnik, rosyjska ciężarówka

Do cennych ekonomicznie przydatnych cech tej rasy należy ruchliwość, długi produktywny krok i swobodny kłus, bezpretensjonalność w żywieniu i zdolność do trzymania ciała przy zadowalającym żywieniu, dobry charakter, dostateczna siła dostosowana do typu konia, duża płodność, wytrzymałość i zdolność przystosowania się do różnych warunków klimatycznych i ekonomicznych.

Wielkość maksymalnej siły uciągu rosyjskiej ciężkiej ciężarówki pociągowej jest znacznie mniejsza niż w przypadku innych porównywalnych ras i jest mniejsza nie tylko w wartościach bezwzględnych, ale także w stosunku do żywej wagi.

Według Instytutu Hodowli Koni, uzyskanego w 1951 roku, rekordy maksymalnej ładowności rosną wraz ze wzrostem krwi rosyjskiej ciężarówki.

Charakterystyka ekonomicznie użytecznych cech rosyjskiego ciężkiego pociągu i analiza jego pochodzenia wskazują, że rasa ta różni się cechami zarówno od wylęgarni Ardens, jak i innych ras ciężkoligowych.Nowy typ rosyjskiej ciężarówki spełnia współczesne wymagania wielu terytoriów, regionów i republik Federacji Rosyjskiej, w związku z czym stał się powszechny.

Przeczytaj więcej: Rodot dla gołębi, jak ubiegać się o to, czego potrzebujesz

Określając kierunek i metody pracy hodowlanej z rosyjską ciężarówką, konieczne jest coroczne zwiększanie wymagań dotyczących jakości koni roboczych gospodarstw kolektywnych i państwowych w różnych strefach ZSRR, w tym w strefach dystrybucji rosyjskiej ciężarówki .

Analiza historii prac hodowlanych w przeszłości pokazuje, że wieloletnia, systematyczna selekcja i powszechne wykorzystanie karłowatych ogierów jako reproduktorów oraz wykorzystanie chowu wsobnego doprowadziły do ​​utrwalenia i trwałego dziedziczenia małych ogierów.

Na przykład przodek jednej z nowoczesnych linii, ogier Larchik, o niewystarczającym wzroście - 139 cm, miał dobrą długość ukośną - 154 cm i obwód klatki piersiowej 193 cm, ale obwód nadgarstka wynosił tylko 20 cm. Ta sama rozbieżność w pomiarach można zaobserwować u innych przedstawicieli linii, na przykład ogiera Straży - 143-155-187-20 cm.

Drobni producenci nie mogą zwiększyć wzrostu lokalnych koni nawet w głównych strefach poprawy.

Podnosząc wzrost rosyjskiej ciężarówki, nie można dopuścić do utraty jej dotychczas pożądanego typu. Z doświadczeń wielu stadnin wynika, że ​​gdy zwiększają przyrosty bez uwzględnienia potrzeby zachowania typu, który wykształcił się w tej rasie, uzyskują, choć większe, ale nietypowe dla rasy koni.

Krzyżowanie z radziecką ciężarówką może doprowadzić do utraty wielu cech rasowych rosyjskiej ciężarówki i przekształcić ją w małą radziecką ciężarówkę.

Dlatego główną metodę dalszej pracy hodowlanej z rosyjskim koniem pociągowym należy uznać za doskonalenie siebie, poprzez dobór większych, ale typowych ogierów i klaczy. Przy takim doborze i prawidłowej selekcji konieczne jest jednoczesne zapewnienie dobrych warunków żywienia, pielęgnacji i utrzymania składu produkcyjnego - klaczy, ogierów i młodych zwierząt w każdym wieku.

Szczególną uwagę należy zwrócić na poprawę jakości pracy: zwiększenie nośności, wytrzymałości, szybkości ruchu w stępie i kłusie.

Dane o zdolności do pracy należy wpisać do wytwórni i do ksiąg hodowlanych, w których należy wskazać nie tylko zapisy uzyskane podczas urzędowych badań, ale także dane o jakości użytkowej w gospodarstwie w starszym wieku.

Konieczne jest również podjęcie działań mających na celu zwiększenie wczesnej dojrzałości rosyjskiego ciężkiego pociągu, co można osiągnąć poprzez selekcję pod kątem tej ekonomicznie użytecznej cechy poprzez dobre karmienie i wychowywanie młodych zwierząt.

Poziom żywienia należy zapewnić zgodnie z wytycznymi zalecanymi przez Instytut Badawczy Koni.

Zalecane dawki karmienia zapewniają wszystkie niezbędne składniki odżywcze w zależności od żywej wagi, wieku, pory roku i stanu fizjologicznego konia.

Podczas pracy na klaczach ciężarnych należy zwiększyć dawkę karmienia o co najmniej 30% w stosunku do rozmiarów zalecanych dla odpowiedniej niepracującej grupy ciężkich samochodów ciężarowych.

Niski poziom karmienia nie zapewnia dobrego rozwoju młodych zwierząt, dlatego spada jego jakość, a co za tym idzie, spada cena sprzedaży. Ekonomicznie bardziej opłaca się hodować młode zwierzęta elitarne i pierwszej klasy przy odpowiednim żywieniu i racjonalnym utrzymaniu, niż przy złym żywieniu, aby wyhodować produkty spełniające wymagania drugiej klasy.

Ogierom w okresie lęgowym należy codziennie zapewniać umiarkowaną ilość pokarmu

ćwiczenia poprzez jazdę w uprzęży lub wypuszczanie na lewadę.

Młode zwierzęta latem powinny korzystać z utrzymania pastwiska, a zimą wypuszczać na długie spacery w lewadzie i prowadzić trening grupowy całym stadem w stepie wzdłuż określonej trasy przez 1,5-2 godziny w odległości ok. 8-10 km.

Jazda, ujeżdżenie i szkolenie młodych zwierząt powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi Instytutu Hodowli Koni z uwzględnieniem możliwości wykorzystania młodych koni do prac w gospodarstwie. Należy wziąć pod uwagę pracę wykonaną na młodych zwierzętach i ocenić jakość ich wykonania. Jakowlew, profesor

Ekonomiczna wartość

Zakres zastosowania rasy to nie tylko prace pociągowe, chociaż tutaj rosyjskie ciężarówki osiągają doskonałe wyniki. Ze względu na doskonałą budowę i inne cechy użytkowe są często używane jako polepszacze (na przykład dla krótkich koni północnych).

Głównym zastosowaniem rasy jest praca jako siła pociągowa.

Krzyżując rosyjskie „pasma” z końmi stepowymi, uzyskuje się wysokowydajne mieszańce mięsne, które hodowane w stadach o masie 70 kg omijają swoich lokalnych rówieśników na wadze.

Kolejnym obiecującym kierunkiem wykorzystania rasy jest nabiał. Wszechrosyjski Instytut Hodowli Koni na swoim fermie kumis otrzymuje od 3 do 4 tysięcy litrów na laktację.

Na próbach rosyjskie ciężarówki biją wszelkie rekordy. Konie te pokonują dystans 2 km z ładunkiem siana 1,5 tony w 5 minut. Maksymalna siła uciągu rosyjskiej ciężarówki jest zdumiewająca - 26 ton.

Percheron

Percheronowie to rodowici mieszkańcy Francji na początku XIX wieku. Francuzom udało się skrzyżować miejscowe konie pociągowe z końmi arabskimi. Głównym celem takiego krzyża jest uzyskanie szybkiego konia zdolnego do transportu ciężkich ładunków. Główne cechy zewnętrzne Percheronów:

• wysokość w kłębie - 1,75 m;
• waga - 0,8–0,9 t;
• głowa jest szeroka z prostym profilem;
• szyja - długa;
• obszar klatki piersiowej - szeroki, osiągający 2 m obwodu;
• tył - wydłużony;
• kończyny - mocne, z rozwiniętymi stawami, na przednich nie ma szczotek;
• grzywa - bujna, piękna;
• garnitur - szary, czasami czarny;
• charakter - energiczny, dobroduszny, posłuszny, nie kapryśny.

Zalety:

• doskonała adaptacja do każdych warunków życia;
• silny układ odpornościowy;
• zdolność do znoszenia dużych obciążeń przez długi czas bez odpoczynku;
• możliwość wypasu na pastwisku przez cały rok.

Nie ma żadnych wad.

Styl życia w przyrodzie

Aby znaleźć podejście do takiego konia, musisz znać jego główne cechy charakteru, wymagania dotyczące utrzymania i pielęgnacji, a także preferencje żywieniowe.

Charakter i nawyki

Charakter rosyjskiej ciężarówki jest prosty - niespotykana wytrzymałość, uznanie i posłuszeństwo człowiekowi, wysoki wskaźnik mobilności i energii. Dzięki tym cechom koń idealnie nadaje się do prac rolniczych. Spokojny i zrównoważony koń szybko przyzwyczaja się do nowego właściciela, w rozsądny sposób dostosowuje się do wszelkich warunków życia i szybko dopasowuje się do harmonogramu pracy. Ale jeśli coś pójdzie nie tak, koń może pokazać swój charakter, lekko kopiąc.

Hodowla i utrzymywanie

Jeśli w gospodarstwie jest około 100 klaczy rosyjskiej ciężarówki, stanowią one około 85% potomstwa źrebiąt. Ponadto jedna klacz jest w stanie rozmnażać się przez 20-25 lat. Klacze z ogierami są hodowane i trzymane w wiejskich zagrodach, gdzie zwierzęta przechodzą szkolenia i demonstrują swoje umiejętności. Następnie hodowca z łatwością wybiera najbardziej sprawne ogiery i obiecujące klacze.

Konie uważa się za hodowców wcześnie dojrzewających, już po 1,5 roku ogier osiąga pełną wysokość w kłębie, porównywalną z dorosłym. W tym wieku 75% ogierów również przybiera na wadze. I już w trzecim roku przestają rosnąć. Dla konia wystarczy wolna zagroda plenerowa w postaci namiotu.

jedzenie

Pomimo bezpretensjonalności i łatwego dostosowania się do warunków pogodowych rosyjskie ciężarówki potrzebują dużo napoju. Jakakolwiek roślinność preferowana przez inne konie będzie służyć jako pokarm. Ciężarówki będą zadowolone z każdej paszy, pomimo jej wysokich kosztów i wartości. Może to obejmować świeżą trawę, siano, paszę stałą i zboża.Możesz karmić konie skoncentrowaną paszą, witaminami i minerałami, aby zachować energię i wydajność. Konie uwielbiają marchewki, buraki i cukier, do czego często zachęcają zwierzęta.

Angielski ciężarówka (Shire)

Shires są bezpośrednimi potomkami koni rycerskich. Powstał w XVIII wieku w wyniku kojarzenia lokalnych ras z Flamandami i Holendrami. To największe konie świata. Początkowo używano ich na polu bitwy.

Następnie zostali przyjęci w rolnictwie, produkcji przemysłowej, na kolei, w dokach.

Cechy Shires:

• wysokość w kłębie - do 1,9 m;
• waga - do 1,3 t;
• głowa masywna, ciężka z dużym, szerokim płatem czołowym;
• szyja - krótka, prosta;
• plecy - krótkie, dobrze rozwinięte;
• zad - długi, dobrze umięśniony;
• kończyny - wytrzymałe, mocne, z puszystymi fryzami;
• ogon - wysoko osadzony, bujny;
• kolor - gniady, krakowy, szary, czerwony, na tylnych łapach częściej występują białe pończochy;
• charakter - posłuszny, spokojny, zrównoważony, spokojny.

Zalety:

• piękny wygląd zewnętrzny;
• wytrzymałość;
• posłuszne usposobienie.

Wady związane z wyglądem zewnętrznym:

• wilgotne stopy;
• silna zamrażalność;
• niewystarczająca krępość;
• dokładność karmienia.

Czy wiedziałeś? ”, 5 t.

Koń Boulogne

Rasa jest starożytna, rozpoznana w XVII wieku. Wyhodowany we francuskiej prowincji Boulogne. Istnieją 2 rodzaje: duże, ciężkie i małe. Następujące cechy są nieodłączne dla wagi ciężkiej Boulogne:

• wysokość w kłębie - 1,50–1,65 m;
• waga - 0,7–0,9 t;
• głowa jest wdzięczna, o regularnym profilu i wysokim czole;
• szyja - dobrze umięśniona;
• odcinek piersiowy - głęboki, z zaokrąglonymi żebrami;
• plecy są szerokie, proste;
• kończyny - mocne, krótkie, muskularne;
• ogon - wysoko osadzony, gruby;
• grzywa - falista, krótka;
• garnitur - szary (główny), rzadko gniady, czerwony;
• usposobienie jest miłe.

Zalety:

• zwiększona wydajność;
• bezpretensjonalność;
• dobrze rozwinięty układ mięśniowo-szkieletowy;
• zdolność do rozwijania dużej prędkości ruchu;
• wytrzymałość.

Wady obejmują fakt, że rasa praktycznie zniknęła.

Cleydesdale (szkocki koń zimnokrwisty)

Rasa pojawiła się w drugiej połowie XVIII wieku. Jej ojczyzną jest Szkocja. Niezwykły wygląd zewnętrzny umożliwiał wykorzystanie konia nie tylko do ciężkiej pracy, ale także do udziału w uroczystych ceremoniach. Typowe znaki:

• wysokość w kłębie - 1,67-1,84 m;
• waga - 0,82–0,91 t;
• głowa jest mocna, z szerokimi płatami czołowymi i kufą;
• szyja - wydłużona, z dobrym zgięciem;
• klatka piersiowa głęboka, ze stromymi żebrami, pokryta 165–205 cm;
• tył - skrócony;
• kończyny - proste, z prawidłowym ułożeniem i dobrze rozwiniętymi szczotkami;
• ogon - prosto zwisający, niezbyt długi, wyróżniający się przepychem;
• grzywa - prosta, bujna;
• kombinezon - gniady, brązowy, czarny, z białymi plamami wokół głowy i kończyn, które mogą chwytać dolną część ciała;
• charakter - dobroduszny, zrównoważony.

Czytaj dalej: Jak zrobić karmnik dla kurczaków własnymi rękami

Zalety:

• wytrzymałość;
• wysoka nośność;
• dobra zdolność adaptacji do wszelkich warunków naturalnych;
• elegancki wygląd zewnętrzny.

Niedogodności:

• wilgotne stopy;
• potrzeba wysokiej jakości opieki i karmienia.

Koń Arden

Te koniowate były znane nawet za Juliusza Cezara. Na początku XX wieku używane były w konfliktach zbrojnych, do transportu artylerii oraz w kawalerii. Później ich umiejętności przydały się w rolnictwie, jeździectwie. Również te konie mogą produkować mięso końskie. Cechy zewnętrzne:

• wysokość w kłębie - 1,6–1,62 m;
• waga - 0,7–1 t;
• głowa jest ciężka, z szerokim niskim czołem i lekko wypukłym profilem;
• szyja - różni się średnią długością;
• obszar klatki piersiowej - charakteryzuje się głębokością;
• plecy są skrócone, z muskularną dolną częścią pleców;
• kończyny - mocne, z mocnymi stawami;
• grzywa jest bujna;
• kolor - czerwony, gniady, czarno-szary, gniady, z białymi plamkami w kształcie gwiazdy;
• charakter - uległy, bezpretensjonalny, delikatny.

Zalety:

• wysoka produktywność produktów mięsnych;
• zdolność do pracy;
• witalność;
• wysoka nośność;
• bezpretensjonalność środków karmienia i opieki.

Nie zidentyfikowano wad rasy.

Ważne: konie pociągowe nie powinny pracować dłużej niż 6-8 godzin dziennie, z godzinnym odpoczynkiem.

Zewnętrzny

Wiele koni zimnokrwistych wygląda raczej masywnie w porównaniu do koni stałocieplnych. Prawie nigdy nie są używane w dyscyplinach jeździeckich, ponieważ nie mają elastycznych ruchów ze względu na krępą budowę ciała. Jednak wielu miłośników koni przyciągają te zwierzęta następujące cechy:

1. Miękkość chodu. „Heavy” nie są w stanie wykonywać szybkich ruchów, wysokich skoków i wdzięcznych elementów ujeżdżenia. Jednak chód, krok-kłus-galop (kariera dla „ciężkiego” jest praktycznie niemożliwa ze względu na ciężar ciała i grubość nóg) jest dla jeźdźca bardzo wygodny. Pomimo tego, że ciężkie ciężarówki są wysokie i duże, są wygodne w prowadzeniu. Ich ciało podczas ruchu nie jest w stanie unieść się wysoko nad ziemię, dlatego trzęsienie w siodle nigdy nie będzie silne.
2. Wymiary. Ciężarówka, podobnie jak wiele innych ras, ma swoich przodków. W średniowieczu, głównie w krajach europejskich, za przodków ciężkich koni pociągowych uważano przeważnie konie rycerskie, a dopiero potem - konie hodowlane ciężko-zaprzęgowe. W odległych czasach feudalnych te wielkie konie nazywano „destrie” (dextarius), co po łacinie oznacza „praworęczny”. Być może olbrzym z ciężkiego konia otrzymał to imię, ponieważ po prawej stronie jeżdżącego na koniu wojownika towarzyszył jego osobisty giermek.

Waga ciężkiego konia z tamtych czasów wahała się od 800 kg do 1000 kg, a czasem nawet i więcej. Wysokość wynosiła od 170 cm do 200 cm, co w zależności od wagi było portretem bardzo dużego, ciężkiego konia, niezdolnego do szybkiego chodu. Pomimo tego, że taki przedstawiciel koniowatych nie miał dużej mocy i mógł nosić ciężki ładunek zbroi i broni rycerza (w tym samego rycerza, a czasem damę „serca” do tego stopnia), nie zawsze mieć wystarczającą wytrzymałość na długich dystansach ... Szybko stracił przytomność.

1. Widok potężnego konia budzi przynajmniej szacunek dla obserwatora, który jest obojętny na rodzinę koni. Jeśli przez jakiś czas porozumiemy się z „ciężkimi”, wtedy ich spokój, spokój i wdzięk mogą zwyciężyć. W końcu wiele z tych koni ma dobroduszny i potulny charakter. Dobrze dogadują się nie tylko z dorosłymi, ale także z dziećmi, a nawet z innymi zwierzętami. Zdaniem wielu hodowców uprawiających hodowlę tych ras koni należy zauważyć, że wśród nich nie ma tak wielu agresorów i buntowników w kontaktach z ludźmi, mimo ich znacznych rozmiarów.
2. Priorytetem w prowadzeniu prac rodowodowych nad hodowlą samochodów ciężarowych jest doskonalenie ich genetyki (cechy dziedziczne), co pozwala potomkom „ciężkich ciężarówek” nabyć takie cechy, jak wysoka nośność, zdolność przystosowania się do trudnych warunków klimatycznych oraz bezpretensjonalna opieka oraz dieta.

Jakość zewnętrzna wagi ciężkiej jest na drugim miejscu po cechach wytrzymałościowych, ponieważ w większości krajów (zwłaszcza w Rosji) są one hodowane głównie do pracy na wsi, a dopiero potem - do specjalistycznych zawodów rozrywkowych. Również w Rosji „zimnokrwiste” koń jest często popularny wśród miłośników jeździectwa.

Aby sprawdzić jakość wyhodowanej (wyprodukowanej) rasy, wielu dużych hodowców ras organizuje różne imprezy od „ciężkich” do „ciężkich” testów.Najczęściej jest to transport maksymalnych ciężarów dla prędkości i czasu trwania dystansu po trudnym terenie z pewnymi przeszkodami (kałuże, wzniesienia, nierówny teren itp.).

Tego typu zawody z roku na rok zyskują na popularności, bo czasem nie ustępują klasycznym sportom jeździeckim pod względem rozrywki i ekstremalności.

Wśród ciężkich samochodów ciężarowych często przeprowadza się różne testy wytrzymałościowe, na przykład transport maksymalnych ciężarów z prędkością i długością dystansu.

• Miękkość chodu. „Heavy” nie są w stanie wykonywać szybkich ruchów, wysokich skoków i wdzięcznych elementów ujeżdżenia. Jednak chód, krok-kłus-galop (kariera dla „ciężkiego” jest praktycznie niemożliwa ze względu na ciężar ciała i grubość nóg) jest dla jeźdźca bardzo wygodny. Pomimo tego, że ciężkie ciężarówki są wysokie i duże, są wygodne w prowadzeniu. Ich ciało podczas ruchu nie jest w stanie unieść się wysoko nad ziemię, dlatego trzęsienie w siodle nigdy nie będzie silne.
• Wymiary. Ciężarówka, podobnie jak wiele innych ras, ma swoich przodków. W średniowieczu, głównie w krajach europejskich, za przodków ciężkich koni pociągowych uważano przeważnie konie rycerskie, a dopiero potem - konie hodowlane ciężko-zaprzęgowe. W odległych czasach feudalnych te wielkie konie nazywano „destrie” (dextarius), co po łacinie oznacza „praworęczny”. Być może olbrzym z ciężkiego konia otrzymał to imię, ponieważ po prawej stronie jeżdżącego na koniu wojownika towarzyszył jego osobisty giermek.
• Widok potężnego konia budzi przynajmniej szacunek dla obserwatora, który jest obojętny na rodzinę koni. Jeśli przez jakiś czas porozumiemy się z „ciężkimi”, wtedy ich spokój, spokój i wdzięk mogą zwyciężyć. W końcu wiele z tych koni ma dobroduszny i potulny charakter. Dobrze dogadują się nie tylko z dorosłymi, ale także z dziećmi, a nawet z innymi zwierzętami. Zdaniem wielu hodowców uprawiających hodowlę tych ras koni należy zauważyć, że wśród nich nie ma tak wielu agresorów i buntowników w kontaktach z ludźmi, mimo ich znacznych rozmiarów.
• Priorytetem w prowadzeniu prac rodowodowych nad hodowlą samochodów ciężarowych jest doskonalenie ich genetyki (cechy dziedziczne), co pozwala potomkom „ciężkich ciężarówek” nabyć takie cechy, jak wysoka nośność, zdolność przystosowania się do trudnych warunków klimatycznych oraz bezpretensjonalna opieka oraz dieta.

Wśród ciężkich samochodów ciężarowych często przeprowadza się różne testy wytrzymałościowe, na przykład transport maksymalnych ciężarów z prędkością i długością dystansu.

Radziecki koń pociągowy - rasa koni jest wysoko ceniona na całym świecie. Żadna inna rasa nie ma tak bogatego zestawu zalet i korzyści, które są cenione na najwyższym poziomie. Radzieckie ciężkie ciężarówki dojrzewają i dorastają wcześnie, produkują ogromne ilości tłustego mleka i pokazują się jako pierwszorzędni i wytrzymali pracownicy.

Historia hodowli

Ogromna ilość krwi została zmieszana w radzieckich koniach ciężkich. Do wyhodowania tej wyjątkowej rasy wykorzystano rasę Brabancon, Percheron, a także Bityug, konie Suffolk i Ardeny.

Radziecka ciężarówka

Historia konia radzieckiej rasy ciężko pociągowej rozpoczęła się w połowie XIX wieku, kiedy Brabancony zaczęto masowo importować do Rosji do ciężkiej pracy. Byli doskonałymi pracownikami, ale absolutnie nie przystosowali się do surowego rosyjskiego klimatu. Konie często chorowały, więc umierały, a skrzyżowanie ich z lokalnymi rasami ciężko ciągnącymi rozwiązało ten problem.

Radzieckie ciężarówki hodowano w stadninach w Niżnym Nowogrodzie i Moskwie. Wylęganie było bardzo trudne i czasochłonne, ale wynik przeszedł najśmielsze oczekiwania.

Przeczytaj więcej: Hodowla i trzymanie świń w domu

Radzieckie konie ciężko ciągnione są bardzo uległe i spokojne. Urodziły się z myślą o ciężkiej pracy i warunkach klimatycznych.Radzieckie ciężarówki mają najsilniejszą odporność i niezwykle rzadko są podatne na choroby, co jest tak cenione przez pracowników rolnych.

Spokojne usposobienie

Zewnętrzny

Te ciągniki mają nie tylko dobrze rozwinięty układ narządów ruchu (mięśni), ale są też niezwykle piękne. W przeciwieństwie do innych ras, głowa radzieckiego konia uprzęży jest średnia i proporcjonalna, z pięknym, wyrazistym pyskiem.



Ich ciała są długie i mocne, z szeroką i mocną klatką piersiową. Nogi koni radzieckich koni pociągowych są bardzo mocne i muskularne. Kopyta są mocne i płaskie, dzięki czemu konie mogą swobodnie poruszać się nawet na luźnej i podmokłej glebie.

Radziecka rasa ciężko uprząż jest częściej spotykana w kolorze czerwonym z grzywą i ogonem średniej długości. Umiarkowana pielęgnacja konia nie wymaga strzyżenia i pielęgnacji sierści zwierzęcia.

Masywna konstytucja

Radziecki koń pociągowy to rasa koni o wysokiej produktywności i szybkim tempie dojrzewania. Bardzo szybko przybierają na wadze i wzrost. Jednoroczne źrebię może ważyć ponad pół tony. Wraz z początkiem drugiego roku życia są aktywnie wykorzystywani w ciężkiej pracy, a po 5 latach mogą brać udział w specjalistycznych zawodach.

Jedną z charakterystycznych cech jest możliwość wieloletniej działalności hodowlanej. Poszczególne klacze rodzą potomstwo w wieku dwudziestu lat i starszych.

Są wybredni jeśli chodzi o jedzenie, chęć spożywania taniej paszy, zdolność do życia w każdych trudnych warunkach sprawia, że ​​utrzymanie radzieckich koni pociągowych jest bardzo opłacalne i atrakcyjne. Klacze są bardzo wydajne w okresie laktacji i dają średnio około 6000 litrów mleka. Ta funkcja została z powodzeniem wykorzystana do poprawy jakości lokalnej rasy koni roboczych.

Radziecki koń zimnokrwisty to rasa koni wyhodowana w stadninach koni w Poczinkowskim i Mordowskim. Mimo to zidentyfikowano dwa gatunki rasy z ich własnymi cechami i różnicami.

Osobniki hodowane w stadninie Poczinkowski są bardzo podobne do ciężkich ciężarówek. Ich ciało jest masywne, wydłużone i ma wysokie nogi.

Konie Mordovian są bardziej podobne do rasy Sufolk, a zatem ich konstytucja nie jest tak masywna i suchsza.

Krótko o rekordach

Mówiąc o tych koniach, chciałbym wspomnieć o jej osiągnięciach i rekordach. Na hipodromie w Tambowie w 1957 roku rekordzistą w udźwigu został ogier gniady o imieniu Force.

Dystans 35 metrów pokonał z ładunkiem prawie 23 ton, dzięki czemu stał się absolutnym rekordzistą.

Co więcej, na ogólnounijnych zawodach, przez 30 lat od 1960 roku, najlepsi przedstawiciele tej rasy zdobywali nagrody i ustanawiali nowe rekordy.

Życie nie stoi w miejscu, a wraz z pojawieniem się nowoczesnych innowacji technicznych i ich wprowadzeniem do rolnictwa wyeliminowało konieczność korzystania z ciężkich samochodów ciężarowych.

W tej chwili rasa mimo tak wysokich wyników przeżywa dość trudny okres. Liczba osobników czystej krwi gwałtownie spada, na wysoce produktywne królowe nie ma już popytu, a popyt na nie gwałtownie spadł.

Konserwacja i pielęgnacja

Ciężarówki słyną z bezpretensjonalności.

Oto kilka wskazówek dotyczących ich przechowywania i karmienia:

1. Musisz trzymać konie w boksach o wymiarach 3,5 na 3,5 m na 1 osobę i wysokości sufitu 3 m.
2. Konieczne jest upewnienie się, że w boksach nie ma przeciągów, ale musi działać dobra wentylacja.
3. Na podłodze boksu powinno znajdować się 15 cm ściółki.
4. Na ścianach na wysokości 60 cm należy wyposażyć karmniki i poidło wykonane z naturalnych materiałów.
5. Zimą stoisko musi być oświetlone przez 16 godzin.
6. Ściółkę, karmidła i poidła należy czyścić codziennie.
7. Konie powinny spędzać większość czasu spacerując po pastwisku. Dzięki temu utrzymają mięśnie na odpowiednim poziomie.
8. Po pracy wymagany jest ciepły prysznic, z wyjątkiem okresu zimowego.Zimą wystarczy wyczyścić i czesać wełnę i kopyta.
9. Wymagane są regularne kontrole lekarza weterynarii - 3-4 razy w roku.
10. Duża budowa ciała odciska piętno na charakterystyce karmienia. Podstawą menu powinna być świeża trawa latem i siano zimą. Musi również koniecznie zawierać zboża, rośliny okopowe, warzywa, suplementy witaminowe i mineralne.
11. Woda w miseczkach powinna być ciepła - temperatura min. 20 stopni.

Przyjrzeliśmy się więc najlepszym rasom koni pociągowych. Wszystkie mają kilka podobnych cech: duże, masywne ciało, wytrzymałość, silną odporność, wysoką wydolność, życzliwy, potulny charakter, zrównoważony układ nerwowy, bezpretensjonalną pielęgnację.

Ważne! Skoncentrowana pasza w diecie koni pociągowych powinna stanowić 25% całkowitej paszy, soczysta - 35%, gruboziarnista - 40%.

Dziś nie są one tak często wykorzystywane do transportu towarów, ale częściej są wykorzystywane w rolnictwie, turystyce, sportach jeździeckich, do organizacji czasu wolnego, do hodowli innych ras, do pozyskiwania mięsa i mleka, w hipoterapii.

Mimo prostoty warunków przetrzymywania nadal warto przestrzegać pewnych zasad, zwłaszcza w zakresie higieny zwierzęcia.

Stabilne warunki

Konie są trzymane zgodnie z następującymi zasadami i przepisami:

1. Konie trzymane są w tak zwanych boksach. Rozmiar na osobę - 3,5x3,5 m, nie mniej. Wysokość sufitu wynosi około trzech metrów. Przeciągi są przeciwwskazane, więc w pomieszczeniu nie powinno być pęknięć, wymagana jest wentylacja, aby zapewnić stały dostęp świeżego powietrza.
2. Jako ściółkę służy słoma lub trociny, układane są na co najmniej 15 centymetrów wysokości.
3. Karmidła i poidła umieszcza się z tyłu ogrodzenia na wysokości ok. 60 cm, muszą być wykonane z naturalnego nietoksycznego materiału o głębokości do 30 cm, aby pasza się nie rozlała.
4. Potwierdzone naukowo 16-godzinne oświetlenie, jasność około 150-200 luksów, zimą metoda ta niweluje zimowy letarg właściwy koni.
5. W pobliżu zamkniętej przestrzeni powinien znajdować się wybieg.

Dowiedz się, jak prawidłowo zaprzęgać konie.

Rekord wydajności zwierzęcia

Przedstawiciele ras koni pociągowych zasłynęli wieloma rekordami, które zostały odnotowane przez podziwiających właścicieli i publiczność. Kilka imponujących rekordów:

1. Największy przyrost odnotowano u wałacha rasy Sampson rasy Shire - 219 cm. Sampson waży 1524 kilogramy. Koń urodził się w 1848 r., Kiedy księga ewidencyjna nie była jeszcze prowadzona. Liczby te uznawane są za rekordowe, nie zostały jeszcze przekroczone.
2. W Księdze Rekordów Guinnessa odnotowano kolejnego przedstawiciela rasy Shire - wałacha Goliata o wzroście 193 cm.
3. Percheron Maroko (waga 1285 kilogramów) i Brabancon Brooklyn Supreme - 195 centymetrów miały imponującą wysokość 215 centymetrów.
4. Heavyweights zasłynęli nie tylko ze względu na swój rozmiar, ale także ze względu na siłę uciągu. Zachowało się zdjęcie z 1893 roku, na którym para koni Shire ciągnie wóz z lasem o wadze 42 ton. Siłacze wjechali załadowanymi saniami po śniegu na odległość 500 metrów.
5. Uciąg ciężkich samochodów ciężarowych mierzono na pokazach koni. Wulkan Wałach na Wembley wytworzył ciąg 29 ton, który został zarejestrowany przez dynamometr. Para zaprzęgowych shiresów wykazała wynik 51 ton.

Zobacz też

Charakterystyka koni achał-tekińskich i zasady utrzymania, ile to kosztuje

Spadek zainteresowania samochodami ciężarowymi spowodowany jest rozwojem technologii. Zapisy powstały w XIX i na początku XX wieku, kiedy posiadanie potężnych koni przynosiło korzyści i ułatwiało pracę. Rolnicy byli dumni ze swoich rasowych, silnych koni, hodowcy koni szukali sławy, aby sprzedawać młode zwierzęta z gospodarstw po wyższej cenie.

Źródła: klacze wielu ras ciężkolubnych w okresie laktacji dają 5-6 tys. Litrów cennego kumisu, który ma cenne właściwości.