Uprawa agarics miodowych - 95 zdjęć i opis wideo technologii uprawy głównych gatunków w domu

Grzyby miodowe nie są trudne do znalezienia w lesie, ale możesz je również wyhodować samodzielnie w domku letniskowym, na balkonie miasta, a nawet w banku. Jeśli wybierzesz odpowiednie warunki, korzystne właściwości takich grzybów nie będą gorsze niż ich leśnych odpowiedników. Spośród wszystkich gatunków muchomorów, grzybów letnich i zimowych zostały udomowione.

Istnieje kilka sposobów na rozwój.

Jak uprawiać grzyby w domu

Pieczarki miodowe uważane są za jedne z najpopularniejszych gatunków grzybów przystosowanych do uprawy w domu. Ich atrakcyjność polega nie tylko na doskonałym smaku, ale także na szybkim tempie wzrostu, który pozwala uzyskać wysokie plony na niewielkiej powierzchni. W tym artykule dowiesz się, jak zorganizować własny ogród grzybowy.

Spośród wszystkich rodzajów agarics miód zimowy i letni nazywane są najbardziej odpowiednimi do uprawy w warunkach sztucznych. Pierwszy z nich ceniony jest nie tylko za dobry smak, ale także za właściwości lecznicze, gdyż grzyb ten zawiera substancje zwiększające odporność organizmu na raka. Jak wiecie, do gotowania z grzybów leśnych bierze się tylko kapelusz, ponieważ noga jest zbyt sztywna. Ale w przypadku grzybów domowych zarówno czapka, jak i noga są z powodzeniem używane do jedzenia.

Warunki wzrostu

Gatunki zimowe można uprawiać zarówno w mieszkaniu, jak iw piwnicy, a także w szklarni lub po prostu w letnim domku lub w ogrodzie. Najważniejsze jest zapewnienie odpowiednich warunków, w których grzybnia będzie rosła i namnażała się (ryc.1):

• Stała temperatura od 10 do 15 stopni powyżej zera.
• Wysoka wilgotność powietrza (70% -80%).
• Odpowiedni poziom oświetlenia.
• Ogrzewanie pomieszczenia, w którym rosną grzyby w zimnych porach roku i chłodzenie latem.
• Dobrze ugruntowana wentylacja.

Rysunek 1. Rosnące możliwości w domu
Konieczne jest również zapewnienie optymalnych standardów fitosanitarnych, aby grzyby nie były narażone na szkodniki i choroby.

Metody uprawy

Uprawę agarics miodowych w domu dla początkujących można przeprowadzić na kilka sposobów (rysunek 2):

• Na pniach (ścięte kłody);
• W bankach;
• W szklarni.

Rozważ cechy technologii każdej z metod. Najbardziej minimalny koszt to metoda uprawy na pniakach. Istotą tej metody jest to, że grzybnię grzybów wprowadza się do małych (1-2 cm) otworów wykonanych w drewnie, które są pokryte mchem.

Uwaga: Jeśli grzybnia była zasiedlona rosnącymi pniami, wówczas ziemię wokół nich należy okresowo podlewać. Jeśli ścięte kłody są używane jako „pojemniki”, należy je najpierw moczyć w wodzie przez kilka dni, a dopiero potem zasiedlić grzybnię.

Aby pobudzić wzrost grzybni, kłody umieszcza się w piwnicy o stałej temperaturze (+ 15-20 C) i przykrywa słomą. Ponieważ uprawa grzybów wymaga dużej wilgotności, zaleca się przecieranie podłóg i ścian pomieszczenia, w którym znajdują się kłody, co najmniej raz dziennie. Gdy tylko zarośną grzybnią, należy je wynieść na miejsce i wkopać. W następnym roku będzie można uzyskać pierwsze zbiory miododajni, podczas gdy grzyby będą owocować, aż pniak (kłoda) się nie rozpadnie.

Jeśli nie ma samej działki, istnieje sposób na wzrost w bankach w mieszkaniu. Głównym zadaniem jest odpowiednie przygotowanie podłoża odżywczego.

Będziesz potrzebował małych trocin (łusek nasion) i tych samych małych wiórów w stosunku 2: 1. Tę mieszaninę wiórów i trocin należy gotować w wodzie, a następnie pozostawić do spuszczenia. Po schłodzeniu do powstałego kleiku dodaje się składniki odżywcze: skrobię, płatki owsiane i mąkę kukurydzianą w ilości 8 g skrobi i 25 g każdego z dwóch rodzajów mąki na 1 kg trocin.

Rysunek 2. Metody uprawy w domu: w słoiku, na pniakach iw szklarni

Powstały substrat umieszcza się w słoikach (1-3 l) na dwie trzecie objętości i zagęszcza. Następnie pojemniki z pożywką sterylizuje się przez 2 godziny, a po ostygnięciu do temperatury pokojowej do otworu o głębokości 5-7 cm wprowadza się grzybnię. Pojemniki z grzybnią przechowuje się w ciemnym, wilgotnym pomieszczeniu w stałej temperaturze +24, a po wykiełkowaniu grzybni przenosi się do chłodniejszego miejsca lub obniża temperaturę do + 14 + 16. Dla wygody zbioru papierowe mankiety nakłada się na szyjkę puszek.

Właściciele obiektów wewnętrznych mogą stosować metodę uprawy szklarniowej. Aby to zrobić, będziesz potrzebować specjalnych bloków podłoża, które możesz kupić lub wykonać samodzielnie. Każdy blok składa się z trocin z twardego drewna (z wyjątkiem dębu), owsa (jęczmień) i kredy (wapień). 200 g suchych trocin gotuje się w 2 litrach wody przez 2 godziny. Po ostygnięciu kleiku do +25 dodaje się pozostałe składniki: 70 g owsa (lub jego substytutu) i 1 łyżeczkę. kreda. Wszystkie składniki są mieszane i umieszczane w workach. Następnie do każdej takiej torebki (bloku) dodaje się 20 g grzybni, delikatnie ją ugniatając.

Przed zawiązaniem worka należy założyć sterylną bawełnianą zatyczkę, aby podłoże wewnątrz nie wyschło. Bloki są przechowywane w pomieszczeniu o stałej temperaturze +20 stopni. Wraz z pojawieniem się nierówności na powierzchni podłoża (następuje to w ciągu 30 dni), pakiet jest usuwany, a temperatura w pomieszczeniu zostaje obniżona do + 12 + 14 stopni. Jednocześnie w szklarni należy utrzymywać wysoką wilgotność (85%) oraz regularnie wietrzyć pomieszczenie.

Rosnąca technologia

Technologia uprawy w kraju i ogrodzie zależy nie tylko od sposobu ich uprawy, ale także od sposobu pozyskiwania surowców do rozmnażania.

Rozważane są najpopularniejsze technologie uzyskiwania materiału do sadzenia:

1. Owocnik grzyba: w tym celu należy wybrać czapki przejrzałych grzybów, których odwrotna strona jest pomalowana na ciemnobrązowo, a średnica samej nasadki wynosi co najmniej 8 cm Wybrane czapki są trzymane w wodzie przez jeden dzień, a następnie bez usuwania ich ze środowiska wodnego ugniatać, aż do uzyskania zawiesiny, którą przefiltrowano przez kilka warstw gazy. Kikuty (kłody) są podlewane powstałym mówcą z zarodników. Drewno należy wcześniej przygotować, wykonując na nim małe wgłębienia, w które wpadnie płyn. Po osiadaniu pni wszystkie zagłębienia zamyka się mokrymi trocinami lub mchem, a końce pni pozostają otwarte.
2. Z grzybni: ta metoda jest stosowana głównie jesienią. Kawałek pnia, na którym wyrosła grzybnia w lesie, dzieli się na małe kawałki o wymiarach 2x2 cm, które układa się w uprzednio wykonanych otworach po bokach konopi przeznaczonych do uprawy. Następnie rowki zamyka się trocinami lub mchem, a koniec pnia przykrywa gęstą folią, która pomoże utrzymać pożądany poziom wilgoci wewnątrz pnia. Wraz z nadejściem zimna konopie są dodatkowo pokryte świerkowymi łapami. Wiosną należy zadbać o to, aby podczas topnienia śniegu woda nie spadała na końce pniaków, ponieważ może to spowodować znaczne uszkodzenie rozwijającej się w nich grzybni.Z tego powodu konieczne jest regularne strząsanie śniegu z gałęzi świerkowych, aby w przypadku odwilży nie uszkodzić zainfekowanego pnia. W końcu można usunąć gałęzie bezpośrednio przed rozpoczęciem owocowania, czyli pod koniec lipca, jeśli mówimy o jesiennych grzybach.

Pamiętajmy, że ten typ grzyba jest pasożytem, ​​dlatego zasiedla nie tylko martwe drewno, ale także żywe drzewa, krzewy, a nawet rośliny zielne. Dlatego uprawiając jesienne grzyby na swojej stronie, podejmij środki ostrożności, aby zarodniki grzybów nie zakażały upraw owocujących. Aby to zrobić, kikut zainfekowany grzybnią grzyba należy wykopać w rowie o głębokości 30 cm i szerokości 10 cm w odległości 2 m.

Pieczarki miodowe doskonale nadają się również do uprawy w pomieszczeniach, gdzie zawsze utrzymywany jest wymagany poziom wilgotności. Dlatego technologia uprawy w szklarni jest tak szeroko stosowana. Polega ona na umieszczaniu na wpół zgniłych kłód lub kikutów w workach z gadżetami zarodników. Zainfekowane kłody pozostają w szklarni do momentu wykiełkowania grzybów. Jednocześnie należy je okresowo poddawać procedurze zraszania. Najlepiej nawadniać co godzinę od 12:00 do 17:00. Czas trwania zabiegu to 5 minut. Jeśli zastosuje się tę technologię, pierwszy plon będzie można zebrać w połowie czerwca.

Jak uprawiać grzyby krok po kroku w domu

Grzyby miodowe są tak popularne wśród miłośników grzybów, że wymyślono metodę ich uprawy nie tylko w domu, ale w mieszkaniu, nawet jeśli jest to budynek wielokondygnacyjny. Będziesz mógł zbierać domowe agaryki miodowe już po półtora miesiąca od momentu wprowadzenia grzybni do podłoża. Jednocześnie w jednej puszce o pojemności 3 litrów można wyrosnąć nawet do półtora kilograma grzybów. Jedyną wadą tej metody jest to, że w ten sposób można uprawiać tylko grzyby zimowe, których wielkość jest idealna do rozmnażania na parapecie (ryc.3).

Jak więc uprawiać grzyby w kraju lub w mieszkaniu, instrukcje krok po kroku powiedzą ci:

1. Przygotuj pożywkę z otrębów i trocin liściastych w stosunku 1: 3.
2. Powstałą mieszaninę namocz na jeden dzień w wodzie, a następnie wyciśnij i włóż do trzylitrowych słoików, wypełniając je połową objętości.
3. Za pomocą cienkiego, długiego patyczka wykonaj zagłębienia w podłożu sięgające dna.
4. Sterylizuj słoiki z substratem na małym ogniu przez godzinę. Po ostygnięciu puszek powtórz procedurę ponownie. Ta procedura zabije wszystkie patogeny wewnątrz pojemników i zapobiegnie rozwojowi pleśni.
5. Po drugim zagotowaniu pozostaw słoiki do ostygnięcia do temperatury pokojowej, a następnie zamknij je plastikowymi pokrywkami z otworami o średnicy do 2 mm.
6. Wprowadzić grzybnię przez otwory wykonane za pomocą strzykawki medycznej.
7. Banki z grzybnią należy przechowywać w pomieszczeniu o stałej temperaturze otoczenia (nie niższej niż +20) przez około 30 dni.
8. Gdy tylko grzyby wykiełkują, musisz przenieść słoik w chłodniejsze miejsce. Może to być np. Parapet znajdujący się od strony północnej, czy balkon pod warunkiem, że temperatura powietrza tam nie spadnie poniżej +13.
9. Gdy grzyby dotrą do szyjki słoika, zdejmuje się pokrywkę, a na szyjkę naczynia zakłada się papierowy mankiet, który ograniczy miejsce, w którym rosną grzyby.
10. Okresowo spryskać czapki grzybów, aby utrzymać optymalny poziom nawilżenia.

Rysunek 3. Cechy uprawy agaric miododajnych w banku
Przestrzegając powyższych zasad, będziesz mógł zebrać pierwsze zbiory agary zimowej 2 tygodnie po wykiełkowaniu. Grzyby można wyciąć lub po prostu wyciągnąć, bo za kilka tygodni pojawi się nowa fala agarics miodowych.

Film pokazuje, jak prawidłowo zasiać grzybnię podczas uprawy grzybów w słoiku.

Rosnące trudności

Główną trudnością w uprawie muchomora miodowego jest to, że ich zarodniki szybko się rozprzestrzeniają i mogą osadzać się tylko na zgniłych pniach, ale także na zdrowym drewnie.

Aby temu zapobiec, musisz bardzo ostrożnie podejść do procedury siewu grzybni i uprawiać grzyby tylko w specjalnie wyznaczonych miejscach. Ponadto pieczarki miodowe są bardzo wrażliwe na warunki temperatury i wilgotności, dlatego na wszystkich etapach uprawy należy zachować określone wskaźniki.

W szklarni

Szklarnie to wspaniałe miejsce do uprawy agary miodowej. Można w nich ułożyć pnie. Są nawilżane, wierci się dziury, w których układana jest grzybnia.

W przypadku braku grzybni drewno podlewane jest mówcą z owocnika grzybów. Banki, kłody i bloki podłoża mogą zastąpić pnie drzew.

• 
  Jak przechowywać grzyby - normy, zasady, optymalne warunki, jak prawidłowo uprawiać, przetwarzać i przechowywać grzyby (100 zdjęć)

• 

  Grzybnia domowa - uprawa grzybów własnymi rękami. Opis technologii krok po kroku dla początkujących (135 zdjęć i filmów)

  Przeczytaj także:  Cyklamen - jak wyrosnąć z nasion i cebul? Zasady pielęgnacji roślin doniczkowych (50 zdjęć)

• 

  Grzyby miodowe w domu - zwłaszcza uprawa i pielęgnacja grzybów. 115 zdjęć i filmów z technologii uprawy miododajnika

Jak uprawiać grzyby na wsi

Aby uprawiać grzyby zimowe w kraju, będziesz potrzebować szklarni lub dowolnego pomieszczenia w piwnicy, w którym możesz zapewnić stały wysoki poziom wilgotności. Ponadto będziesz musiał zakupić specjalne podłoże odżywcze do uprawy grzybów lub przygotować je samodzielnie, a także zaopatrzyć się w ziarnistą grzybnię grzybów.

Opiszemy bardziej szczegółowo cechy uprawy w letnim domku.

Funkcje

Mieszankę do samodzielnej uprawy grzybów można łatwo przygotować z suchych trocin (200 g), owsa (70 g) i wapna gaszonego (1 łyżeczka). Wszystkie te składniki miesza się, a następnie moczy przez 5 minut, a następnie gotuje przez kolejne 45 minut. Następnie wodę należy spuścić, a powstałą mieszaninę suszyć przez 20 minut na małym ogniu.

Gotowe podłoże schładza się do temperatury +25 stopni, a następnie układa w przygotowanych pojemnikach (słoiki, torby). Do tych samych pojemników wlewa się 20 g grzybni, pojemniki są hermetycznie zamykane, po włożeniu korka ze sterylnej waty. W tym stanie podłoże z grzybnią jest przechowywane w temperaturze + 15 + 20 stopni przez miesiąc. Po wykiełkowaniu grzybni worki przenosi się na materiał, w którym nastąpi owocnikowanie.

Wybór miejsca i metody uprawy

Możesz uprawiać grzyby kulturowe geograficznie:

• w apartamencie;
• na świeżym powietrzu;
• w szklarni;
• w piwnicy.

Aby określić metodę, musisz najpierw wybrać odmianę, która jest najbardziej odpowiednia dla istniejących lub stworzonych warunków uprawy. Z wielu podrodzin tych grzybów w sztucznym środowisku najlepiej owocują dwa rodzaje:

• letni grzyb;
• grzyby zimowe.

Grzyby zimowe są najbardziej produktywne, ponieważ wymagają minimalnej powierzchni do wzrostu. Można je uprawiać w dowolny sposób, bez specjalnych kosztów finansowych. Na lato będziesz potrzebować specjalnie wyposażonego pomieszczenia, w którym stworzone zostaną odpowiednie warunki klimatyczne lub terytorium ogrodu-ogrodu wyposażonego w pniaki.

Zimowy grzyb miodowy (aka flammulina) najlepiej nadaje się do uprawy w domu. W naturze jest późno. Różni się od letniej aksamitną nogawką i lekką, piaszczystą czapką o średnicy do 8 cm, o gładkiej skórze. Miąższ jest jasnożółty.

W odróżnieniu od dzikich leśnych „kongenerów” kulturowy miód pospolity ma miękką i delikatną strukturę nie tylko kapelusza, ale także nóg.

Jeśli nie ma wystarczającego oświetlenia, na przykład podczas uprawy w domu, kolor grzybów może być bardzo jasny, prawie biały, ale nie wpłynie to na smak i użyteczne właściwości produktu.

Metody hodowli.

1. Na pniakach.
2. W szklarni.
3. W szklanych słoikach.
4. W workach.

Jak wyhodować grzyby miodowe w kraju z grzybni

Letnie grzyby można wyhodować z grzybni w ich letnim domku. Optymalnym podłożem do ich uprawy będą stare pnie drzew liściastych, takich jak klon, brzoza, osika lub wilgotne deski lub przycinane kłody (ryc. 4). Ponadto są znacznie łatwiejsze w uprawie niż grzyby czy boczniaki.

Funkcje

Ważne jest, aby wiedzieć, że przy uprawie agaric miodowych na pniach znajdujących się na terenie działki ogrodowej istnieje ryzyko zakażenia grzybnią drzew owocowych, co prowadzi do zniszczenia ich drewna, aw konsekwencji do śmierć samego drzewa.

Dlatego staraj się wybierać te pnie, które są daleko od żywych roślin lub hoduj grzyby w pomieszczeniach.

Drogi

Na początku maja, kiedy obserwuje się optymalny poziom wilgotności i temperatury, konieczne jest nawodnienie powierzchni pnia grzybnią siewną. Zaleca się wstępne wykonanie małych wgłębień w konopiach, aby lepiej wypełnić je grzybnią. Po wypełnieniu otworów należy je uszczelnić mchem. Doświadczeni grzybiarze uprawiają również spadzię letnią poprzez szczepienie małych kawałków drewna zainfekowanych grzybnią. Wkładane są do wcześniej przygotowanych otworów na powierzchni konopi.

Ryc. 4. Przygotowanie grzybni do uprawy agaric miododajnych

Bez względu na to, w jaki sposób grzybnia zostanie skolonizowana w pniu, należy je przykryć gęstym filmem, aby stworzyć optymalny mikroklimat do szybkiego rozwoju grzybni. Jedna taka grzybnia pozwala na zbieranie agarics miodowych przez 3-6 lat, podczas gdy pierwszy raz można usunąć grzyby w rok po wprowadzeniu zarodników.

Możesz również zarażać zarodnikami grzybów z przycinanych kłód lub nawet wilgotnych desek. W tym celu zarodniki grzyba dodaje się do butelki z wodą, dokładnie wstrząsa i wylewa na materiał do uprawy tym roztworem. Pożądane jest, aby na materiale było więcej luk, w których może osadzić się grzybnia grzyba. Późniejsza pielęgnacja polega na regularnym nawadnianiu drewna w celu utrzymania wymaganego poziomu nawilżenia.

Konopie i grzyby

Hodowla na pniakach jest wybierana przez hodowców grzybów, którzy nie mają specjalnych pomieszczeń ani dużych powierzchni.

Nie wszystkie konopie nadają się do tego biznesu, ale tylko te, które mają gęste drewno. Najlepiej wybrać świerk lub brzozę. Agaric letni dobrze rośnie na drzewach liściastych, zimą - na drzewach iglastych.

Kikut powinien być „świeży”, nie zepsuty przez korniki, z nienaruszoną korą i rdzeniem, nie zgniły, nie zakażony zgnilizną.

Dorastanie z zarodników

Najpierw należy zwilżyć pień. Będzie dobrze, jeśli będzie stać przez kilka dni w ulewnym deszczu. Jeśli nie spodziewany jest deszcz, trzeba będzie zorganizować długotrwały sztuczny prysznic. Możesz podlać pień z konewki lub zanurzyć go w pojemniku z wodą. Najważniejsze jest to, że jest całkowicie zwilżony do rdzenia, ciemnieje, a wilgoć jest uwalniana z kawałka drewna wydobytego z centralnej części.
Sadzenie można prowadzić przez całe lato - od początku maja do końca sierpnia. Siew odbywa się za pomocą owocnika grzyba (kapelusza), który można kupić w sklepie lub pozyskać z lasu.

Podczas zbierania w lesie wskazane jest zabranie nie tylko samego grzyba, ale także pnia otaczającego drewno zainfekowane grzybnią, na której rosną miodowce. Wybierz kapelusze, które są dojrzałe, ale nie robaczywe. Powinny być przyciemnione poniżej.

Kawałki 20 czapek o średnicy co najmniej 10 cm należy włożyć do wiadra wypełnionego filtrowaną wodą. Można używać wody butelkowanej, wody zamrożonej i rozmrożonej, wody ze studni lub wody deszczowej. Z sieci wodociągowej - nie nadaje się, ponieważ zawiera metale ciężkie i chlor. Czapki z grzybów należy podawać w wiadrze przez jeden dzień.

Następnie owocnik ugniata się rękami w wodzie w celu uzyskania papkowatej konsystencji. Im dokładniej zmielisz czapki, tym więcej zarodników dostanie się do wody. Wszystko jest mieszane, filtrowane i przepuszczane przez sito lub gazę.

Roztwór skażony zarodnikami obficie podlewamy na zwilżonych pniakach, uprzednio wykonując płytkie nacięcia na ich pionowych powierzchniach ostrym nożem (około 10-12 sztuk na pień w przypadkowej kolejności). Rozwiązanie zajmie około litra na każdy pień. Po przesadzeniu zarodników zagłębienia pokryte są mokrymi trocinami, a górna część pnia pozostaje otwarta.

Ta metoda jest jedną z prostych, ale długofalowych - pierwsze zbiory można uzyskać dopiero w przyszłym roku, a nawet półtora roku. Ale potem, w ciągu pięciu lat, konopie będą regularnie i obficie przynosić owoce. Wtedy pień naturalnie zacznie się zapadać, grzybnia przeniesie się na ziemię i korzenie najbliższego drzewa, jeśli jest w pobliżu. Możesz rozłożyć inne drewno, takie jak nacięcia lub kłody.

Rośnie z grzybni

Drugim sposobem uprawy grzybów na pniakach jest wysiew z grzybni. W przeciwieństwie do metody zarodnikowej zbiory można uzyskać znacznie szybciej, w ciągu 8-10 miesięcy.

1. 
   Grzybnia (grzybnia) jest zbierana w lesie. Przede wszystkim gromadzi się na zgniłych starych pniakach pokrytych agarikami miodowymi. Jest to włóknista substancja w kolorze kremowym.

2. Zbierz grzybnię razem z kawałkami drewna i posadź kawałki ok. 2 cm² w przygotowanych rowkach na bocznej powierzchni pnia.
3. Kikut należy również dobrze zwilżyć, a uprawy przykryć trocinami lub mchem.
4. Po wysianiu pień przykrywa się materiałem foliowym, a wraz z nadejściem zimy izoluje się go świerkowymi gałęziami.
5. Owocowanie rozpocznie się w czerwcu.

Na początku czerwca musisz usunąć schronienie, jeśli wyrosną letnie grzyby. Na zimę świerkowy las jest usuwany pod koniec pierwszego letniego miesiąca.

Ważna uwaga. Jeśli uprawiasz grzyby na miejscu, konieczne jest ograniczenie ich obszaru dystrybucji, ponieważ grzyby miododajne są grzybami pasożytniczymi i mogą zakażać drzewa owocowe i rosnąć na dużym obszarze. Aby ograniczyć strefę grzybową, wykopuje się rów na obwodzie w odległości dwóch metrów od pnia, w którym sadzi się zarodniki lub grzybnię. Głębokość rowu 30 cm, szerokość 10-12 cm.

Uprawa agarics miodowych w domu na pniakach

We własnym ogrodzie lub w letnim domku można uprawiać grzyby na pniach drzew liściastych: brzozy, topoli, osiki, jabłka, gruszki. Najważniejsze jest to, że na kikut wybrany do hodowli nie mają wpływu grzyby zgnilizny ani hubki. 2-3 dni przed wprowadzeniem grzybni konieczne jest okresowe nawilżanie pniaków wodą.

Możesz użyć zarówno zakupionej grzybni, jak i samodzielnie zebranego materiału leśnego. Aby to zrobić, potrzebujesz 10-12 czapek grzybowych, które należy zalać wiadrem wody deszczowej (rzeki, jeziora) i tak trzymać przez jeden dzień.

Uwaga: Ważne jest, aby wiedzieć, że woda ze stojących zbiorników wodnych (staw, kamieniołom, wąwóz) nie nadaje się do tych celów, ponieważ może być zanieczyszczona patogenami.

Obecne kapelusze ugniata się rękami w kleik, który jest filtrowany przez kilka warstw gazy. Powstały roztwór zarodników wylewa się na końcową i boczną część wybranego i przygotowanego pnia. Aby zwiększyć prawdopodobieństwo zarażenia pni grzybnią, zaleca się wykonanie w drewnie małych otworów o średnicy 2 cm w odległości 4 cm od siebie. Będzie o wiele wygodniej, jeśli wykonane otwory będą przesunięte. Te wgłębienia są dodatkowo wypełnione kleikiem z zarodników i pokryte mchem lub trocinami. W takim przypadku koniec konopi pozostaje otwarty. Uprawiając w ten sposób grzyby, można uzyskać pierwsze zbiory agarików miodowych od 2 lat (rysunek 5).

Trzeba wiedzieć, że grzybnia grzyba może zarazić inne zdrowe drzewa w bezpośrednim sąsiedztwie zarażonego pnia. Dlatego należy podjąć środki ochronne, kopiąc zainfekowany pień rowem o głębokości 30 cm i szerokości 10-15 cm w odległości 2 m wokół niego.

Rycina 5. Cechy uprawy agaric miodowych na pniakach

Uprawę agaric miodowych można również prowadzić za pomocą patyczków zainfekowanych grzybnią, które wkłada się do przygotowanych dołków na pniakach. Ta procedura jest przeprowadzana w kwietniu-maju, kiedy słońce jest już dość aktywne i może wysuszyć grzybnię. Dlatego zaleca się przykryć zasiedlony kikut warstwą słomy lub suchej trawy. Na zimę pień należy przykryć świerkowymi gałęziami. W śnieżną pogodę regularnie strząśnij śnieg nagromadzony na gałęziach, a wraz z nadejściem wiosny upewnij się, że stopiona woda nie spadnie na koniec pnia, ponieważ znacznie hamuje to rozwój grzybni, co oznacza, że ​​będziesz żniwa znacznie później.

Technologia samonapędzania się grzybni

Biorąc pod uwagę, jak uprawiać grzyby w domu, warto bardziej szczegółowo zastanowić się nad metodami pozyskiwania grzybni. Łatwiej jest go kupić, ale jeśli chcesz, możesz go zdobyć sam.

Z miąższu grzyba

Do uzyskania grzybni używa się starych, przejrzałych grzybów o ciemnobrązowej barwie, a nawet robaków. Potrzebne są tylko duże czapki o średnicy około 8 cm, ponieważ między błonami tworzy się grzybnia. Przygotowane surowce moczy się w wodzie. Po dniu całą masę ugniata się dłońmi do stanu kleiku i przesącza przez gazę. Cała grzybnia spłynie wraz z płynem. Teraz musisz go natychmiast wypełnić. Najlepiej sprawdzają się pniaki lub kłody. Drewno jest wiercone lub ryflowane piłą do metalu. Płyn wylewa się na kłody. Grzybnia miododajna osadzi się w rowkach, które należy natychmiast zamknąć mchem.

Na filmie jak wyhodować grzyby w kraju z niezależnie zebranej grzybni:

Z rosnącej grzybni

Ta metoda jest lepiej nazywana samodzielną uprawą grzybów i jest bardziej odpowiednia dla letnich mieszkańców lub wieśniaków. Najważniejsze jest to, że rozmnażanie zachodzi przez grzybnię z rosnącej grzybni. Aby uzyskać materiał do sadzenia, będziesz musiał udać się do lasu lub dowolnego sadzenia, w którym są stare zgniłe drzewa. Po znalezieniu kikuta z rosnącymi grzybami starają się ostrożnie oddzielić kawałek drewna. W domu znalezisko tnie się na małe kostki o wielkości około 2 cm, na miejscu przygotowuje się pnie lub kłody, wierci się otwory o odpowiedniej średnicy. Teraz pozostaje umieścić kostki z grzybnią wewnątrz gniazd, przykryć mchem.

Późną jesienią pnie okrywa się na zimę słomą, sosnowymi gałęziami. Wiosną starają się maksymalnie odśnieżać. Duża ilość stopionej wody może wypłukać grzybnię miododajni. Schronisko jesienne zbierane jest od połowy czerwca w celu uzyskania letnich zbiorów miododajnych. Aby zbierać grzyby jesienią, pod koniec lipca zbiera się słomę i gałęzie.

Na filmie rosnące grzyby na pniakach:

Ważny! Sztuczna uprawa agary miodowej pozwala na uzyskanie jedynie plonów letnich i ozimych. Druga opcja jest odpowiednia dla właścicieli małych letnich domków, ponieważ grzyby można uprawiać na zewnątrz. Aby uzyskać letnie zbiory, potrzebujesz dużych, wilgotnych piwnic z dobrą wentylacją.

Początkujących szczególnie interesuje pytanie, jak długo grzyby miodowe wyrastają z własnej zebranej grzybni. Jeśli zastosuje się tę technologię, po wykiełkowaniu grzyby są odcinane po dwóch tygodniach. Grzyby miodowe można nawet po prostu wyciągnąć rękami. Sklep z pieczarkami nie ucierpi na tym.

Kolejnym ważnym pytaniem jest to, jak długo trwa uprawa grzybów po zebraniu pierwszej fali zbiorów. Grzyby szybko rosną. Jeśli wilgoć i temperatura zostaną utrzymane, nowy plon pojawi się w ciągu 2-3 tygodni.

Uwaga! W przypadku uprawy na ulicy nie można dokładnie określić, ile rośnie pokrojony agaric miodowy. Wszystko zależy od temperatury powietrza. Jeśli wilgotność można sztucznie utrzymać, zimne noce nie będą działać. Aby przyspieszyć wzrost, nad grzybnią można nasunąć szklarnię.

Zimowy agaric miodowy: rośnie w domu

Spośród jadalnych gatunków muchomorów najłatwiej jest uprawiać grzyby ozime w domu (ryc. 6). Ich niewielki rozmiar pozwala na hodowanie ich nawet w trzylitrowym słoiku na parapecie. Jako podłoże do uprawy stosuje się różne materiały: słoma, łuski gryki, łuski słonecznika, suche trociny drzew liściastych.Aby nadać substratowi niezbędną żyzność, miesza się z nim różne dodatki, na przykład otręby, ziarna piwowarskie, kolby kukurydzy.

Następnie tę pożywkę utrzymuje się w wodzie przez 24 godziny i wyciska. Słoiki szklane wypełnia się przygotowanym podłożem do połowy objętości i zamyka pokrywkami z otworami o średnicy 2 cm, do tego celu można również użyć zatyczek z gazy bawełnianej. Zapieczętowane puszki są kilkakrotnie pasteryzowane przez półtorej do dwóch godzin na małym ogniu, po odczekaniu, aż puszki ostygną.

Rycina 6. Metody uprawy grzybów ozimych w domu

Po ostatniej pasteryzacji, gdy słoiki z podłożem ostygną do +24 stopni, zaczynają sadzić grzyby. Aby to zrobić, czystymi rękami w każdym słoiku umieszcza się wstępnie zmiażdżone kawałki materiału do sadzenia grzybni. Zamknięte słoiki przechowuje się w pomieszczeniu o temperaturze + 20 + 24 stopni do momentu wykiełkowania grzybni. Po wykiełkowaniu grzybów słoik umieszcza się w chłodniejszym miejscu: na parapecie loggie skierowane na północ. Gdy czapki grzybowe sięgną szyjki słoika, należy nałożyć na niego papierowy mankiet o wysokości 5-10 cm, aby grzyby rosły w górę w postaci bukietu. Na tym etapie bardzo ważne jest zapewnienie dużej wilgotności powietrza, dlatego konieczne jest spryskanie grzybków wodą i zwilżenie mankietów. Po całkowitym wyłonieniu się grzybów ze słoika należy je odciąć, a słoik ponownie zamknąć i wynieść w ciepłe miejsce. Za tydzień lub dwa druga partia grzybów dojrzeje.

Piwnica, paczka, trociny

Do uprawy w piwnicy, garażu, hangarze, piwnicy - w każdym chłodnym pomieszczeniu zamkniętym, najbardziej odpowiednia metoda sadzenia w workach wypełnionych mieszanką trocin.

1. Aby wypełnić jedną dwulitrową torebkę, potrzebujesz 200 g suchych trocin. Możesz wziąć sosnę i wszystkie liściaste, nie powinieneś używać tylko dębu.
2. Wypełniacze takie jak jęczmień, owies jęczmienny, kasza gryczana czy łuski słonecznika powinny stanowić 30% substratu. Do mieszanki dodaje się również łyżeczkę kredy.
3. Wszystko jest mieszane na sucho i moczone w wodzie przez godzinę.
4. Następnie w tej samej wodzie podłoże należy sterylizować przez pół godziny przez gotowanie.
5. Po spuszczeniu nadmiaru wody mieszaninę rozprowadza się na blasze do pieczenia i suszy w piekarniku przez około 20 minut (na małym ogniu).
6. Następnie podłoże, które powinno pozostać wilgotne, jest schładzane i pakowane do dwulitrowych grubych plastikowych worków.
7. Grzybnię, którą należy najpierw podzielić na małe fragmenty czystymi rękami, wlewa się do worka na powierzchni trocin, po około 20 g każdy.
8. Grzybnia jest pokryta watą, worek jest zawiązany.

Cała ta gospodarka jest przenoszona do piwnicy lub piwnicy. Temperatura musi wynosić od + 12 ° C do + 20 ° C. Nie musisz dotykać paczek przez miesiąc. Następnie na powierzchni powinny powstać guzy w miejscach, w których powstają owocniki przyszłych grzybów.

W tym czasie paczki są odwiązywane, wata jest usuwana. Grzyby będą rosły w kierunku, z którego dociera strumień powietrza. Aby nogi były krótkie, potrzebne będzie dodatkowe oświetlenie.

Jeśli zrobisz dziury w torbie w miejscach, w których uformowały się owocniki, wyrosną stamtąd grzyby miodowe, ale worek będzie przypominał jeża, którego igły wystają we wszystkich kierunkach, więc ich zbieranie będzie niewygodne.

Uprawa agarics miodowych w domu lub na wsi jest interesującą i satysfakcjonującą czynnością. Grzyby te nie wymagają skomplikowanych czynności pielęgnacyjnych i specjalnych warunków. Rosną samodzielnie, aktywnie i obficie owocują, a jakością i smakiem nie ustępują, wręcz przewyższają smak grzybów leśnych. Wiele grzybów można uprawiać w domu. Pieczarki, boczniaki, kurki, a nawet białe. Ale grzyby miodowe są najbardziej produktywnymi gatunkami leśnymi w sztucznej uprawie.

Pieczarka miodowa topolowa: rośnie

Miód topolowy jest wysoko ceniony ze względu na przyjemny orzechowy smak i chrupiącą konsystencję, a także borowiki i trufle.Główną wadą tego grzyba jest jego krótki termin przydatności do spożycia: surowe grzyby topolowe przechowuje się około 20 godzin, a mrożone - nie dłużej niż 6 dni. Z tego powodu nie można ich kupić w sieci detalicznej. Ale grzyb miodowy topoli można łatwo wyhodować w domu, tylko w doniczce (ryc. 7).

Przede wszystkim potrzebujesz mokrej kłody topoli lub klonu ze zdrowego drzewa, bez gałęzi. Wysokość kłody powinna wynosić około 30 cm, a średnica 15 cm Należy wykonać w nim (wywiercić) 2-3 otwory o średnicy odpowiadającej średnicy patyków z grzybnią. Czystymi rękami wkłada się patyki z grzybnią do wykonanych otworów, następnie uszczelnia się je woskiem, a kłoda jest szczelnie owinięta polietylenem, robiąc kilka otworów wentylacyjnych. Ten rodzaj „pojemnika” z grzybnią jest przechowywany w ciemnym i wilgotnym pomieszczeniu do momentu wykiełkowania grzybni (3-4 miesiące). Można to stwierdzić po białych nitkach grzybni wyraźnie widocznych w otworach. Następnie kłody układa się pionowo w donicach o wymiarach 70x15x15 cm, wypełnionych ziemią (ściółka, trociny topolowe). W tym przypadku kłody należy zagłębić w doniczce o 8-10 cm, dzięki czemu można uzyskać 2-3 zbiory grzybów w ciągu roku, a grzybnia wyrośnie w ciągu 5-6 lat.

Rysunek 7. Cechy uprawy topoli w domu

Możesz również uprawiać topolę we własnym ogrodzie lub w ogrodzie warzywnym. Idealny jest kawałek luźnej, żyznej ziemi w pobliżu drzew. Wiosną w tym miejscu wykopuje się wgłębienie 10-12 cm, na dnie którego układana jest tektura falista, a następnie centymetrowa warstwa trocin. Wszystko to należy rozlać wodą, a po wchłonięciu grzybnię umieszcza się na podłożu na trocinach. Grzybnię przykrywa się warstwą trocin lub wiórów drzewnych i ponownie podlewa. Wyrównaj krawędź wnęki do ogólnego poziomu terenu za pomocą lekko ściółkowanej warstwy gleby. Aby podłoże w otworze nie wyschło, należy je dodatkowo przykryć słomą lub korą drzewną i ponownie obficie podlać. Późniejsza pielęgnacja polega na utrzymaniu odpowiedniego poziomu nawilżenia gleby poprzez podlewanie jej po wyschnięciu na głębokość 3-4 cm.

Podczas owocowania topoli zaleca się codzienne zbieranie dojrzałych grzybów, aby grzybnia nie zachorowała, aw zimnych porach roku zadbać o dodatkowe schronienie dla niej.

Na dziennikach

Ta metoda jest odpowiednia zarówno w domu, jak i na wsi. Z kłody modrzewiowej wycina się blok o długości do 0,5 metra. Suchą kłodę należy moczyć przez 2-3 dni.

Wiertłem 10 mm w kłodach wykonuje się otwory na głębokość 4 cm, w które wkłada się grzybnię, a następnie kłody zawija się w folię, w której wykonuje się otwory na przepływ powietrza.

Na daczy, w zacienionym miejscu, wykopują dziurę w podłodze bagnetu łopaty i dobrze ją podlewają. Włożyli kłody z grzybnią. Miejsce lądowania jest posypywane popiołem, aby odstraszyć ślimaki i ślimaki. Dalsza pielęgnacja polega na regularnym podlewaniu. Jesienią przykryj kłodę opadłymi liśćmi.

Kłodę z grzybnią można umieścić na loggii lub balkonie, umieszczając ją w beczce z ziemią. Grzyby będą rosły razem, jeśli gleba będzie wilgotna, a temperatura będzie wynosić od +10 do + 25 ° C.

Grzyb marmurkowy: rośnie w domu

Miód marmurkowy należy do wyśmienitych grzybów. Po ugotowaniu ma słodki zapach, przyjemny orzechowy posmak i lekko chrupiącą konsystencję. W swojej surowej postaci grzyb ten jest przechowywany w chłodnym miejscu do 10 dni.

Uwaga: Różnica między marmurkowymi agarikami miodowymi a wszystkimi innymi polega na tym, że tego gatunku nie można moczyć w wodzie, ponieważ wchłaniając wilgoć stają się kruche. Ponadto spadzia marmurkowa zawiera dużą ilość składników odżywczych, przy całkowitym braku tłuszczu, co umożliwia wykorzystanie jej potraw w dietach ukierunkowanych na odchudzanie w celu stabilizacji metabolizmu. Pozytywny efekt znany jest w leczeniu anemii, astmy, cukrzycy, narządów układu sercowo-naczyniowego i wielu innych schorzeń przy użyciu miodu marmurkowego.

Do uprawy agary z miodem marmurowym stosuje się podłoże składające się z odpadów bawełnianych (85%), otrębów ryżowych lub pszennych (10%), cukru i proszku gipsowego (po 1%), wapna (3%).Odpady bawełniane wypełnia się wodą z rozpuszczonym w niej wapnem. Powstałą mieszaninę zawija się w folię na jeden dzień, następnie dodaje się do niej otręby ryżowe i gips, sprawdza poziom kwasowości (pH powinno wynosić 6,5 - 7,5).

Kompost umieszcza się w plastikowych torebkach lub słoikach z szerokim otworem, hermetycznie zamykając i sterylizując przez 3 godziny. Grzybnię umieszcza się w sterylnym podłożu, torby przenosi się do magazynu, w którym temperatura powietrza wynosi + 18 + 26 stopni. Po 40 dniach grzybnia kiełkuje i dojrzewa przez kolejne 30 dni. Torby z dojrzałą grzybnią umieszcza się na specjalnych stojakach w chłodnym pomieszczeniu (+ 13 + 15). Należy je otworzyć, podłoże zwilżyć, worki przykryć wilgotnym papierem lub szmatką. Po pojawieniu się grzybków należy usunąć wilgotną szmatkę, dodatkowo utrzymując niezbędną wilgotność rozpylając powietrze o tej samej temperaturze. Jednocześnie konieczne jest zapewnienie odpowiedniego poziomu oświetlenia w pomieszczeniu. Jeśli grzyby rosną bez słońca, należy je oświetlać świetlówką przez 10-15 godzin.

Aby zebrać, należy delikatnie odciąć kiście grzybów, drugą ręką naciskając podłoże wokół korzenia. Do następnej fali grzybowej konieczne jest oczyszczenie podłoża z nóg martwych grzybów i dodanie do niego wody. Nowa uprawa pojawi się za 2 tygodnie. W sumie jedna taka torebka (opakowanie) daje 4-5 zbiorów miodu marmurkowego.

Wymagane warunki do hodowli

Już sama nazwa grzyba „grzyb” mówi o odpowiednim siedlisku - pniakach, dużych gałęziach, kłodach. Należy do kategorii grzybów pasożytniczych, które atakują drewno i stopniowo je niszczą. W warunkach naturalnych grzyby miododajne występują nie tylko na żywych i martwych drzewach, ale także w pobliżu niektórych krzewów, a także na łąkach i obrzeżach lasów. Rosną w dużych grupach, okres owocowania rozpoczyna się jesienią i trwa do nadejścia przymrozków.

W sztucznych warunkach nie wystarczy po prostu posadzić pniaki posiane grzybnią i czekać na bogate zbiory. Należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:

• zorganizować miejsce do uprawy grzybów o wolnej powierzchni 15–20 mkw. m;
• osiągnąć wysoką wilgotność powietrza (70–80%);
• utrzymywać temperaturę w granicach 10-15 stopni w sezonie zimowym i 20-25 latem;
• zapewniają równomierne oświetlenie i ochronę przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych;
• wyeliminować zastój powietrza, urządzając wysokiej jakości system wentylacji (z powodu dwutlenku węgla grzybnia nie będzie w stanie w pełni się rozwinąć).

Przy stabilnej temperaturze i wysokiej wilgotności grzyby będą w stanie szybko przystosować się do nowych warunków i zacząć rosnąć.