Nisko rosnące byliny Chionodoxa to przedstawiciele rodzaju Scylla z rodziny Liliaceae. Do tej pory znanych jest 6 gatunków takiej rośliny. W naturze można je spotkać na Krecie oraz w Azji Mniejszej. Nazwa tej rośliny składa się z 2 greckich słów, które można przetłumaczyć jako „śnieg” i „chwała, duma”. Ludzie nazywają go „bałwanem” lub „śnieżną pięknością”. Delikatny krzew chionodoxa o pięknych kwiatach rośnie jednocześnie z przebiśniegami i gajami w czasie, gdy pokrywa śnieżna nie zniknęła jeszcze całkowicie z ziemi.
Informacje ogólne
Ze względu na swoją bezpretensjonalność chionodox jest szeroko stosowany w tworzeniu łóżek sprężynowych, bardzo często można go spotkać w skalniakach lub na alpejskiej zjeżdżalni. Pasuje do prawie wszystkich wczesnych wiosennych kwiatów.
Posadzona pod drzewami razem z innymi cebulkami, np. Muscari, przezwycięży w wiosennym ogrodzie.
Obecnie botanicy rozwiązali rodzaj Chionodox i dołączyli go do Proleskiego, ale amatorzy nadal nazywają ten kwiat jego dawną nazwą.
Jeśli w ogrodzie jednocześnie rosną chionodox i sekwoje, to wkrótce pojawią się hybrydy tych roślin, a czasami wynik jest bardzo interesujący.
Kwiaty Chionodoxa są przeważnie niebieskie; w szczycie kwitnienia całkowicie pokrywają liście. Jednym z najbardziej spektakularnych niebieskich chionodoksów jest chionodox Lucilia (alias Forbes).
Formy ogrodowe rośliny mogą mieć inne kolory. Kwiaty mogą być różowe.
Na zdjęciu: Chionodoxa Pink Giant
Możesz zobaczyć Blue Giant na zdjęciu tytułowym artykułu. Istnieją również odmiany białe znane jako „Alba”. Dziś to słowo jest często nazywane dowolnymi białymi odmianami Chionodox, najwyraźniej dlatego, że odmiana Alba została wyhodowana w 1885 roku i spotkał ją los słowa „Xerox”, które stało się rodzajowe od nazwy marki. W sieci o nazwie alba można zobaczyć takie odmiany jak poniżej.
Na zdjęciu: Chionodoxa Lucilia, odmiana Miss Alice
Cechy Chionodox
Chionodox to bulwiaste rośliny. Jednocześnie wraz z szypułkami rośnie para podstawnych blaszek liściowych o ciemnozielonym kolorze, są one rowkowane i szeroko lancetowate, osiągają od 8 do 12 centymetrów długości. Luźne pędzle, umieszczone na szypułkach, składają się z sześciopłatkowych kwiatów w kształcie dzwonków, które są koloru niebieskiego, różowego, białego lub niebieskiego. Owocem jest soczyste pudełko, a wewnątrz znajdują się czarne nasiona. Żarówki owalne mają około 30 mm długości i około 17 mm średnicy. Ich powierzchnię pokrywają jasne łuski. Te żarówki są zaprojektowane na 2 cykle roczne.
Sadzenie i odejście
Wybór miejsca
Chionodoxa to raczej bezpretensjonalna roślina, ale lepiej sadzić ją na luźnej i żyznej glebie, w tym przypadku będzie rosła w jednym miejscu przez wiele lat, rosnąc coraz bardziej. Jeśli cebulki sadzi się na gliniastej glebie, dzieci będą się formować powoli, a kwitnienie nie będzie tak obfite, ani nawet całkowicie się nie zatrzyma.
Najlepiej wybrać miejsce na kwiat słoneczny lub z lekkim ażurowym odcieniem.Ponieważ kwitnienie chionodoxa następuje wczesną wiosną, kiedy liście na drzewach i krzewach jeszcze nie zakwitły, można je umieścić w kręgach przy pniu.
Im szybciej miejsce, w którym rośnie Chionodoxa, nagrzewa się, tym szybciej zakwitnie. Jeśli posadzisz go w pobliżu dużych kamieni, gdzie najpierw tworzą się rozmrożone plamy, kwitnienie nastąpi, gdy nadal będzie śnieg. Niebiesko-różowo-białe kwiaty bardzo efektownie prezentują się na tle zaśnieżonej przestrzeni, przypominając, że wiosna już nadeszła.
Wybierając miejsce, nie należy też zapominać, że po kwitnieniu liście i szypułki chionodoksów żółkną i obumierają, dlatego pustą przestrzeń należy przykryć liśćmi lub kwiatami innej rośliny. Hosta jest pod tym względem bardzo dobra, ponieważ jej późno rosnące liście nie będą przeszkadzać w kwitnieniu chionodoxa, a wtedy zamkną puste miejsce. Adenophora, która ma bujną rozetę korzeni liści, doskonale poradzi sobie z tym zadaniem.
Luźna gleba jest jednym z kluczowych punktów podczas sadzenia chionodoxa, więc jeśli sadzisz ją w pniach drzew, zaleca się, aby latem nie dopuścić do tego, aby to miejsce było całkowicie darowane.
Pielęgnacja przed i po kwitnieniu
Chionodox nie wymaga specjalnej pielęgnacji, zwłaszcza jeśli miejsce jest dobrze wybrane.
Jeśli to możliwe, po pojawieniu się liści należy ostrożnie poluzować glebę wokół kwiatu, a zeszłoroczne liście i trawę usunąć.
Roślina nie wymaga podlewania, przynajmniej na środkowym pasie, gdzie o tej porze roku gleba jest wystarczająco nasycona wilgocią.
Możesz zastosować złożony nawóz mineralny pod Chionodox, rozcieńczając go w proporcji zalecanej przez producenta, można to zrobić w dowolnym momencie sezonu wegetacyjnego rośliny, ale lepiej do momentu, gdy liście zaczną żółknąć.
Dopóki liście nie staną się całkowicie żółte, nie zaleca się ich odcinania, jeśli krzewy są gęste i żółknące liście psują widok, można je okresowo „przeczesywać” rękami lub rzadką grabiami i usuwać te liście, które są łatwe usunięte z ziemi. Wykonując tę procedurę kilka razy, stopniowo usuniesz wszystkie liście, a kwietnik będzie miał schludny wygląd.
Po zakończeniu sezonu wegetacyjnego chionodoxa, a przeszczep nie jest planowany, nie wymaga już opieki.
Chionodoxa, bardzo lubiła „uciekać” z przydzielonego jej miejsca. Dlatego wiosną jego kwiaty można znaleźć w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Wynika to z faktu, że mrówki zabierają dojrzałe nasiona, które dobrze kiełkują. Dlatego jeśli jesteś zwolennikiem porządku w ogrodzie kwiatowym, po kwitnieniu usuń łodygi kwiatowe z utworzonymi na nich skrzynkami nasiennymi.
Schronienie na zimę
Pomimo tego, że Chionodox pochodzi z ciepłych miejsc, w naszym klimacie dobrze się zakorzenił i hibernuje bez schronienia. Jedyne, co można pokryć niewielką warstwą liści, to formy odmianowe.
Rodzaje i odmiany chionodox ze zdjęciami i nazwami
W naturze występuje 6 rodzajów chionodox, ale ogrodnicy uprawiają tylko 3 z nich, a także różne hybrydy i odmiany uzyskane z tych gatunków przez hodowców.
Chionodoxa forbesii lub Chionodoxa tmolusi
W naturze gatunek ten rośnie w południowej części Turcji. Wysokość krzewu wynosi około 0,25 m. Szypułka ma luźny kwiatostan racemozowy, który składa się z 15 kwiatów w kolorze różowym lub białym. Roślina ta nie tworzy nasion, jednak cebulki co sezon zarastają dzieci. Uprawiane od 1976 r. Odmiany uprawne:
- Alba - kolor kwiatów jest śnieżnobiały;
- Niebieski olbrzym - okwiaty tej rośliny mają ciemnoniebieski kolor;
- Różowy olbrzym - kwiaty tej odmiany są pomalowane na kolor różowo-lawendowy.
Chionodoxa luciliae lub Chionodoxa gigantea
Gatunek ten otrzymał swoją nazwę na cześć Lucille Boissier. Występuje naturalnie w górach Azji Mniejszej. Wysokość krzewu wynosi około 0,2 m.Płytki liściowe takiej rośliny są rowkowane, mają kształt liniowy. Kwiatostany składają się z 10 kwiatów, osiągających około 30 milimetrów średnicy, są pomalowane na niebiesko-niebiesko, a ich gardła są białe. Uprawiana jest od 1764 roku. Najpopularniejsze wśród ogrodników odmiany to:
- Biały... Wysokość buszu nie przekracza 10 centymetrów. Kwiaty są białe, a ich średnica wynosi 25 milimetrów. W jednym kwiatostanie racemose występuje około 3 lub 4 kwiaty.
- Różowy... Kwiaty są różowe z lekkim fioletowym odcieniem. W kulturze odmiana tej odmiany jest bardzo popularna - Chionodox Rose Queen (aka Rosie Queen lub Pink Queen): ta roślina ma kwiaty pomalowane na bardzo spektakularny odcień różu.
- Gigantyczny biały... Kwiaty osiągają 40 milimetrów średnicy.
Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)
Ojczyzną tego gatunku jest Azja Mniejsza. Krzew ma parę liniowych blaszek liściowych. Wysokość potężnych szypułek wynosi około 12 centymetrów, noszą luźne kwiatostany racemose, składające się z 10 kwiatów o ciemnoniebieskim kolorze, osiągających średnicę 20 mm. Uprawiana od 1885 roku. Występuje w formie ogrodowej, w kolorze kwiatów może być różowa lub biała.
Hodowcy wykorzystują również takie gatunki jak krasnolud Chionodoxa, czy Cretan, Chionodoxa białawy i Mrs.Lok do uzyskiwania nowych odmian. Jednak same gatunki nie są jeszcze uprawiane przez ogrodników. Hodowca V. Khondyrev, wykorzystując różne gatunki tej rośliny, był w stanie stworzyć całą serię mieszańców: Akwarele, Artemidy, Absolutu, Atlantydy, Andromedy, Afrodyty i Arktyki. Dość popularne wśród ogrodników są również hybrydy utworzone przez skrzyżowanie podwójnych liści Scylla i Chionodox Forbes, nazywane są chionoscilla: wysokość krzewów nie przekracza 10 centymetrów, małe niebieskie kwiaty w kształcie gwiazdy zbierane są w gęstych kwiatostanach.
Reprodukcja
Chionodox może być rozmnażany przez cebulki lub nasiona.
Rozmnażanie żarówki
Po zakwitnięciu rośliny i wyschnięciu liści nadszedł czas, aby ją posadzić. Jeśli kwiat rośnie w jednym miejscu przez wiele lat, to utworzył kępę cebul o różnych rozmiarach. Trzeba je ostrożnie zdjąć z ziemi, starając się wyselekcjonować wszystkie małe dzieci, wysuszyć i wysłać albo do przechowania do jesieni, albo posadzić w przygotowanym wcześniej miejscu.
Jeśli to konieczne, chionodox można przesadzić nawet w formie kwitnienia, ale wtedy należy go posadzić tak szybko, jak to możliwe, ponieważ delikatne korzenie cebul nie lubią suszenia, w przeciwnym razie przeszczep nie wpłynie w żaden sposób na rozwój i kwitnienie.
Rozmnażanie nasion
Nasiona Chionodox mają dobre kiełkowanie, sadzi się je natychmiast po dojrzewaniu. Od pierwszego roku lub dwóch kiełków wyglądają jak zielone igły, należy dokładnie odnotować miejsce ich sadzenia. Gdy młode cebulki zakwitną, sadzi się je w stałym miejscu.
Jak się rozmnaża
Każda żarówka chionodox tworzy ogromną liczbę dzieci, a nasiona, które opadają na glebę, dobrze kiełkują. Dlatego nawet wiesiołek posadzony niedawno na tym stanowisku z dużą prędkością tworzy wspaniałą „matę żywą”, co jest bardzo ważne dla klimatu regionu moskiewskiego. Cebule tych kwiatów można łatwo znaleźć w specjalistycznych sklepach ogrodniczych lub u sprzedawców nasion. Należy pamiętać, że nie jest wymagana duża ilość materiału nasiennego: z kilku cebul korzeniowych można już uzyskać małe kwitnące kwietniki.
Roślina rozmnaża się na dwa sposoby:
- wegetatywne (z pomocą dzieci),
- nasienny.
Sadzenie cebul
W sezonie na każdym kwietniku chionodoxu pojawiają się 2 - 4 cebulki. Najlepiej je wykopać w lipcu, a przesadzić w nowe miejsce późnym latem - wczesną jesienią. Cały czas przed sadzeniem cebulki dereń należy przechowywać w suchym, chłodnym miejscu z dobrym dostępem do świeżego powietrza.
Cebulki zakopuje się w ziemi w odległości 5 - 8 cm, co 5 cm W przypadku zimowania sadzonki należy przykryć warstwą trocin lub folii. W tej formie żarówki mogą wytrzymać temperatury do 20 stopni poniżej zera.
Wysiew nasion
Nasiona wysiewa się zwykle jesienią, kiedy gleba jest pożywna i wilgotna. Jedyną wadą tej metody rozmnażania chionodox jest to, że zakwitną dopiero 3-4 lata po posadzeniu.
Jest bardziej prawdopodobne, że roślina będzie rozmnażać się przez samosiew: nasiona chionodoxu są jakby zaprojektowane przez samą naturę, aby były lubiane przez mrówki. W ten sposób mali pracownicy nie tylko zaspokajają głód, ale także przenoszą nasiona na duże odległości. To prawda, że rozmnażana w ten sposób roślina z czasem staje się dziko.
Destylacja
Chionodoxa nadaje się nie tylko do uprawy na zewnątrz, ale także do forsowania.
Jesienią wybiera się wymaganą liczbę zdrowych dużych cebulek i sadzi w doniczce, którą następnie przenosi się do pomieszczenia o temperaturze około zero stopni. Około miesiąca, zanim będziesz potrzebować kwiatów, wymuszanie zaczyna się bezpośrednio. Aby to zrobić, doniczkę z cebulkami przenosi się do cieplejszego i jaśniejszego miejsca i trzyma się tam, aż liście odrosną. I dopiero wtedy chionodox zostaje wprowadzony do ciepłego pomieszczenia.
Po kwitnieniu liście pozostawia się do wyschnięcia, a doniczkę przenosi się z powrotem do chłodnego pomieszczenia, a wiosną sadzi w ziemi.
Te same żarówki nie muszą być używane do wymuszania przez dwa lub więcej lat z rzędu.
Opisy roślin
Krzewy Chionodox są niskie. Są uprawiane na całym świecie.
Miłość hodowców kwiatów do tej rośliny potwierdza drugie imię - „śnieżne piękno”. Pąki rośliny pojawiają się prawie jednocześnie z pierwszym kwiatem wiosny - przebiśniegiem.
Zdjęcie zakładu Chionodox
Żarówka służy jako system korzeniowy rośliny. Wiosną z bulwy pojawiają się młode pędy, a następnie szypułki z pąkami. Wąskie blaszki liściowe rzadko przekraczają 12 cm długości, są soczyście zielone, na tle których szczególnie korzystnie prezentuje się delikatny dzwonek. Jest niewielkich rozmiarów i pomalowany na delikatne odcienie niebieskiego, różowego, fioletowego lub białego. Jedna szypułka może pomieścić kilka dzwonów. Kwiat chionodox w formie obniżonego dzwonu składa się z 6 płatków o zawiniętych krawędziach o podłużnym kształcie. Czasami zdarza się, że kolor płatków traci nasycenie od krawędzi płatków do centralnej części kwiatu.
PIĘKNE KWIATY!
Pocałunek słońca - escholziaGrace „Grace”Rudbekia słoneczna
Korona ma około 4 cm średnicy, kwitnienie Chionodox trwa 20 dni. Całe piękno rośliny tkwi w łatwości pielęgnacji, wczesnym kwitnieniu i obfitości kwiatów zastępujących się nawzajem.
Chionodoxa - wideo
Z czym łączyć
Duży krzew chionodox rosnący oddzielnie prezentuje się bardzo efektownie.
Chionodox wygląda bardzo pięknie w połączeniu z przebiśniegami lub krokusami.
Wybierając sąsiadów do chionodoxa, kieruj się następującymi wskaźnikami:
- okres kwitnienia;
- zapotrzebowanie na wzrost;
- agresywność sąsiedniej rośliny.
Chionodox bardzo dobrze łączy się z wcześnie kwitnącymi drobno bulwiastymi roślinami, które kontrastują z nim kolorem, na przykład z przebiśniegami, krokusami, białymi kwiatami, chociaż te ostatnie kwitną nieco później.
Świetnie będzie wyglądać z różnymi pierwiosnkami, ukwiałami i chrząszczami czubatymi.
Można go posadzić tak drobno bulwiastymi, jak peeling i Puszkinia, ale istnieje możliwość, że po prostu zgubią się na swoim tle, wyjątkami są różowy i biały chionodox.
Ale niebieskie muscari będą świetnie wyglądać z chionodoxem ze względu na kontrastowy kształt kwiatów.
Niektóre zasłony chionodox również dobrze wyglądają, szczególnie na tle dużych kamieni lub figur ogrodowych.
Bardzo nietypowo wygląda duża kępa chionodoxa, posadzona wokół kwitnącego krzewu forsycji.
informacje ogólne
Ten wieloletni krzew należy do rodziny Liliaceae. Ze względu na to, że jego kwitnienie rozpoczyna się dość wcześnie, czasami nazywane jest pięknem śniegu lub bałwanem.
Wysokość kultury ozdobnej nie przekracza 15 cm Kwiaty są zebrane w kwiatostany racemose lub pojedyncze. Średnia średnica każdego z nich to 3-4 cm, mogą być białe, różowe, niebieskie lub jasnoniebieskie.
Owocem kultury są miniaturowe pudełka z dużymi nasionami, na których mrówkach lubią się pożywiać. Żarówki są podłużne lub jajowate i zawierają małe łuski na powierzchni. System korzeniowy jest roczny.
Chionodoxa świetnie czuje się zarówno w półcieniu, jak iw miejscach nasłonecznionych. Jeśli sadzisz roślinę ozdobną w miejscu, w którym śnieg topi się bardzo wcześnie, zakwitnie bardzo wcześnie. W zacienionych warunkach kwitnienie będzie nieco opóźnione. Ten kwiat uwielbia żyzną glebę z wysokiej jakości warstwą drenażową z:
- piasek;
- kamyki;
- gruz;
- cegła szlifowana.
Warto zauważyć, że Chionodox nie wymaga okrycia do zimowania. Spokojnie toleruje nawet silne mrozy.
Chionodox w projektowaniu krajobrazu
Doskonałe właściwości dekoracyjne i walory estetyczne, bezpretensjonalna pielęgnacja i długie kwitnienie pozwalają na wykorzystanie chionodoxu w projektowaniu krajobrazu. Luksusowe zjeżdżalnie alpejskie i naturalne skalniaki pozwolą wiesiołkowi odsłonić swoje nieskazitelne piękno, a kompozycja kwiatowa tych roślin, położona w cieniu rozłożystego drzewa, wygląda bardzo malowniczo i kusząco. Jasne, malownicze miejsce, które nie wymaga specjalnej pielęgnacji, będzie najlepszą ozdobą każdej osobistej działki.
Chionodox w projektowaniu krajobrazu
Zimowanie
Pod koniec kwitnienia śnieżnego piękna należy pozbyć się wszystkich strzał. Liście nie dotykają się, odcinają je dopiero po wyschnięciu (zdarza się to gdzieś w środku lata). Nawiasem mówiąc, kultura charakteryzuje się tolerancją na niskie temperatury. Jeśli jednak posadziłeś chionodoxa na otwartej przestrzeni, to jesienią glebę należy przykryć świerkowymi gałęziami lub dobrą warstwą opadłych liści. Jeśli w Twoim regionie panuje przyjemny klimat, nie ma potrzeby ukrywania kultury.
Kiedy Chionodoxa przestanie kwitnąć, musisz pozbyć się strzał
Choroby i szkodniki
Niewłaściwa uprawa chionodoxa i niewłaściwa pielęgnacja bulwiastej rośliny grozi gniciem bulw i achelenchoides, co jest niebezpieczne, ponieważ łuski cebul zaczynają zmieniać kolor na nieprzyjemny brąz, a ostatecznie gniją. Powierzchnia pokryta jest brązowymi nekrotycznymi plamami, a na całym przekroju widoczna jest zgnilizna pierścieniowa. Chora kultura ogrodowa nie rozwija się dobrze i prawie nie kwitnie, wygląda bardzo bolesnie i niezbyt estetycznie.
Najczęstszą chorobą Chionodox jest zgnilizna bulw
Ważny! Głównym zaleceniem dla początkujących ogrodników jest odważne wyrzucanie uszkodzonych cebulek, terminowe zapobieganie chorobom, dezynfekowanie ich ciepłą wodą i oczyszczanie gleby ze ściółki warzywnej.
Uprawa roślin z nasion
Nasiona w mięsistych owocach torebkowych wyrastają pod koniec wiosny. Należy je zebrać, wysuszyć i pozostawić w ciemnym i suchym miejscu.
Zasady:
- siew odbywa się w środku jesieni;
- konieczne jest wykopanie gleby, wyrównanie jej, ułożenie małych otworów i umieszczenie tam nasion, które są pokryte małą warstwą ziemi na wierzchu i zwilżone przez delikatne opryskiwanie;
- mulczowanie nie jest wymagane, ale zimą zaleca się przykrycie nasadzeń odpowiednią ilością śniegu - w ten sposób uzyskasz najlepszy mikroklimat.
Chionodox wysiewa się jesienią
Ważny! Przed rozpoczęciem kwitnienia rośliny wyrastające z nasion rozwijają się około trzech lat.
Lądowanie w otwartym terenie
Istnieje kilka podstawowych zasad sadzenia „śnieżnej piękności” w letnim domku. Aby roślina cieszyła się kwiatami, będziesz musiał trochę wysiłku.
Wskazówki dotyczące sadzenia:
- Do sadzenia najlepiej wybrać jesień. W tym okresie cebulki roślin zdążyły już zarosnąć podstawnymi grzbietami;
- Wybierz żyzną glebę, o neutralnym środowisku, o wysokich właściwościach drenażowych. Chionodox można karmić trawą leśną (szczególnie im się to podoba), która jest zmieszana z zbutwiałymi liśćmi i pokruszonymi kawałkami kory drzew. Pomoże to roślinie szybko przyzwyczaić się do działki ogrodowej;
- Wybierz do nasadzeń z dużą ilością światła lub, w skrajnych przypadkach, położonych w półcieniu. Pełny odcień szkodzi kwiatostanom, więc w najlepszym przypadku można uzyskać zwykły krzew bez kwiatów. Możesz wybrać miejsce znajdujące się pod drzewami z rozłożystymi liśćmi (zwykle kwitną dopiero pod koniec kwitnienia chionodoxa);
- W miejscu wybranym do sadzenia wykonaj kilka rowków znajdujących się w odległości 10 cm od siebie. Umieść cebulę w każdej wnęce. Im większa średnica żarówki, tym głębiej należy ją sadzić. Najmniejsze sadzi się na głębokość 5-6 cm, największe na 7-8 cm Po zakończeniu sadzenia sadzonki należy karmić nawozem azotowym. Należy pamiętać, że gleba leśna powinna być rozrzucona w pobliżu wyładunku. Pomoże to chionodoxom szybciej przystosować się do miejsca;
- Przebiśniegi można wybrać jako sąsiadów roślin, a także wczesne kwiaty (te, które zaczynają kwitnąć wczesną wiosną). Najlepiej sadzić chionodoksy pod drzewami o rzadkim ulistnieniu, w miejscach o umiarkowanym cieniu. Świetnie nadaje się na okoliczne pierwiosnki, hiacynty, irysy, krokusy, adoni, ciemierniki.
Chionodoxa „Violet Beauty” (Purple Beauty)
Odnosi się do wieloletnich, bulwiastych roślin. Kwiaty w formie dzwonków z pięcioma, sześcioma płatkami o średnicy 4 cm, zebrane w zwarte grona fioletowych kwiatostanów,
z przejściem do gardła w mlecznym odcieniu. Preferuje miejsca o zmiennym oświetleniu. Odporny na ekstremalne temperatury.
Idealny do ozdabiania rabat kwiatowych o różnym stopniu trudności i zjeżdżalni alpejskich.
Wybór miejsca do uprawy
Tak więc do uprawy chionodoxa odpowiedni jest słoneczny obszar: w miejscach, w których najpierw topi się śnieg, roślina zakwitnie wcześniej. Dopuszczalne jest lekkie cieniowanie. Na przykład w rzadkim cieniu drzew liściastych, w których liście kwitną późno, Chionodoxa będzie rosnąć normalnie. Mocny odcień powoduje powolny rozwój i słabe kwitnienie. Najbardziej odpowiednimi miejscami do uprawy takiej rośliny są skalniaki lub zjeżdżalnia alpejska.
Wymagana jest żyzna gleba: z bogatą warstwą próchnicy lub jakość gleby należy poprawić, stosując nawozy (dodać próchnicę lub kompost do kopania). Luźność i dobry drenaż są ważne; gruboziarnisty piasek rzeczny nadaje się jako proszek do pieczenia.
Nawożenie i karmienie
Po tym, jak wczesna kultura kwitnienia utworzyła pędy, a szypułki ledwo pojawiły się na powierzchni gleby, zapotrzebowanie rośliny na pokarm wzrasta. Zwykle ogrodnicy używają azotu.
Uwaga! Nawóz jest delikatnie rozsypany wokół kwiatów. W takim przypadku ważne jest, aby upewnić się, że nie spadnie na liście, w przeciwnym razie możesz spowodować poparzenie!
Następnie wierzchnia warstwa gleby jest lekko poluzowana. Stymuluje to metabolizm powietrza i wody, a także prowadzi do szybszego i lepszego wchłaniania składników odżywczych przez kłącza.
Różnice między Chionodox i Proleski
Częstym pytaniem, które pojawia się wśród ogrodników, jest różnica między Chionodox a Prolesca?
Najpierw musisz zwrócić uwagę na zewnętrzne różnice w strukturze kwiatu. Chionodoxa ma kwiaty przypominające sześcioramienną gwiazdę, ich kielich zawsze patrzy w górę. Druga kultura ma opadające, dzwonkowate kwiaty.
Chionodoxa, choć podobna, nadal różni się od lasu
Główna różnica polega na specyfice pręcików. Chionodoxa ma pręciki ściśle przylegające do siebie, tworzą gęste podstawy.Proleska ma pręciki wolne i niezgrupowane.
Ważny! Ponadto, w porównaniu z Proleskaya, Chionodoxa jest tylko gatunkiem wiosennym. Proleska w swojej liczbie posiada odmiany, które kwitną jesienią.
W swoim naturalnym środowisku okwiat piękna śniegu ma wyjątkowo niebieski odcień, a płatki są pomalowane w następujący sposób: niebieski na krawędzi, jasnoniebieski i biały w środku. W dzikim lesie płatki są jednolicie zabarwione.
Płatki są jednolite w kolorze
Wyświetlenia
Chionodoksy mają kilka głównych typów. Niektóre z nich zaczęto uprawiać już w XVIII wieku. Później w wyniku pracy hodowców pojawiło się wiele gatunków i odmian.
Forbes
Daje najwyższe pędy, osiągające do 25 cm, kwitnie delikatnymi niebieskimi kwiatami z jasnym rdzeniem. Jeden kwiatostan zawiera 3 - 4 kwiaty. Każdy z nich składa się z 5 płatków.
Lucilia
Drugie imię to Chionodox Giant. Tworzy wysokie szypułki do 20 cm, na pędach kwiaty zebrane w kwiatostany po 2-3 sztuki. Są białe, bezwłose, różowe lub fioletowe. To pierwszy gatunek, który zaczął rosnąć na własnych działkach.
Sardyński
Kwitnienie rozpoczyna się pod koniec marca. Cebule są koloru brązowego, wytwarzają liczne, jasnoniebieskie kwiaty o średnicy około 20 mm. Pędy osiągają 12 cm wysokości. Na jednej roślinie kwitnie około 10 kwiatów.
Krasnolud
Kwitnienie występuje w kwietniu lub maju. Ze wszystkich przedstawicieli daje najkrótsze pędy, które mają do 11 cm wysokości. U góry znajdują się kwiatostany złożone z 2 - 3 kwiatów, o barwie od jasnoniebieskiej do jasnoróżowej.
Białawy
Żarówka jest średniej wielkości, pokryta brązową skórką. Pędy niskie, około 12 cm, kwiaty małe. Średnica 1 cm, biała lub różowa. Liście proste, ciemnozielone. Pojedyncze kwiatostany.
Madam lok
Gatunek słabo zbadany, pędy niskie, ok. 12 cm, u góry kwiaty niebieskie lub fioletowe, zebrane w kwiatostany po 7 - 8 sztuk. Kwiaty o średnicy 2 cm.
