Rumieniowaty polne - środek ludowy na suche zapalenie oskrzeli, jako środek regulujący cykl menstruacyjny i leczenie chorób żołądka. Roślina lecznicza stosowana w medycynie tradycyjnej.
Nazwa łacińska:
Eryngium campestre.
Angielskie imie:
Field eryngo.
Rodzina:
Umbellate - Apiaceae.
Popularne nazwy:
mykolajci polovі, jałowy oset.
Nazwa apteki:
rumieniowaty korzeń Eryngii radix.
Użyte części:
kłącze.
Zdjęcie rośliny leczniczej pola Einegolovnik
Opis botaniczny:
field erythematosus to wieloletnie zioło o bardzo rozgałęzionej, grubej łodydze i krótkich, ogonkowych lub siedzących, twardych i ciernistych liściach. Kwiatostany główkowaty wielokwiatowe otoczone są osłonką liści okrywowych z wystającymi kolcami na końcach. Pokrywające liście pojedynczych białawych lub szaro-zielonych kwiatów są zwężone w szydełkowe kolce. Brązowe, zdrewniałe kłącze jest grube, zaokrąglone. Rumieniowatość kwitnie od lipca do września.
Siedlisko:
ojczyzną rumieniowatego są najprawdopodobniej kraje bałtyckie, południowa Syberia i Afryka Północna. Dość często spotykany w Europie Środkowej na ubogich łąkach, nieużytkach, piaszczystych zboczach i zboczach, na poboczach dróg.
Odbiór i zakup:
surowce lecznicze - kłącza - wykopuje się wiosną i jesienią. Suszone na powietrzu, po podzieleniu na pół.
Skład chemiczny:
saponiny, olejek eteryczny, trochę garbnika, śladowe ilości alkaloidów, kwas jabłkowy, cytrynowy, malonowy, szczawiowy i glikolowy.
Zdjęcie rośliny leczniczej pola Einegolovnik
Rodzaje i odmiany
Góry Francji, Europy Wschodniej i zachodniej Jugosławii są uważane za ojczyznę, również w Rosji.
Rumieniowaty alpejski to wieloletnia roślina o wysokości 70 cm z nagimi, wyprostowanymi, rozgałęzionymi łodygami na wierzchołku.
Liście u podstawy są sercowate, na długich ogonkach. Kwiaty błękitnika alpejskiego są niebieskie, każdy kwiat znajduje się w kątach każdego przylistka.
A kwiatostan jest główkowaty, gęsty, cylindryczny.
Odmiany błękitka alpejskiego wyróżniają się odcieniami i luksusem „obroży”. Odmiany rumieniowate "Ametyst
„U odmian rumieniowatych są liliowe
"Niebieska gwiazda"
- niebieski, w odmianie
„Blue Jackpot”
również niebieski, ale dość duży.
W swoim naturalnym środowisku rośnie w południowej i środkowej Europie.
Bylina o ciernistych, skórzastych liściach. Kwiaty erythyst ametyst są niebieskie lub niebieskie, zebrane w kulisty lub jajowaty kwiatostan główkowaty. Owiń w czasie kwitnienia w kolorze niebieskim.
Kaukaz uważany jest za ojczyznę.
Gatunek wysoki, osiągający wysokość 1,5 m. Roślina dwuletnia o skórzastym ulistnieniu; liście u podstawy są całe, na długich ogonkach, a liście łodygi są siedzące, kolczaste. Kwiatostany rumieniowatego alpejskiego są duże, podłużne, odwrotnie jajowate.
Kwiaty są białe. Liście są srebrzysto-szare z metalicznym połyskiem w okresie kwitnienia, który występuje w sierpniu. Dobrze rozmnaża się przez samosiew.
Gigantyczny rumieniowaty wygląda jak mały duch zagubiony w ogrodzie. Dostępna klasa Srebrny Host
... Najlepsze cechy tego gatunku to białe wybarwienie części wegetatywnych, płaski „kołnierz”, którego blask podkreślają długie kolce, a liczba kwiatostanów sięga setki.
W naturze rośnie na Kaukazie, Syberii, północnych Chinach i Azji Środkowej.
Roślina wieloletnia o wysokości 1 m. W górnej części łodygi są rozgałęzione, niebieskawe. Liście są twarde, cienkie, skórzaste. Kwiaty są niebiesko-niebieskie, zebrane w kwiatostan w kształcie jajka. Ulotki koperty są liniowe, niebieskie, ząbkowane szydłowato. Kwitnie przez 40 dni w lipcu.
Ojczyzna - Krym, kraje bałtyckie, Europa Zachodnia, Zakaukazia Zachodnie.
Bylina o grubych niebieskawych łodygach. U podstawy liściaste petiolate, sercowate lub nerkowate, skórzaste, kolczasto-zębate.
Kwiaty są bladoniebieskie, zebrane w kuliste kwiatostany. Liście są szerokie, kolczaste, w kolorze stali.
Opis
Wysokość przedstawicieli rodzaju w zależności od gatunku waha się od 40 do 150 cm, system korzeniowy ma zasadnicze znaczenie. Łodyga jest wyprostowana (czasami półleżąca), naga, niebieskawo, rozgałęziona u góry. Liście twarde, skórzaste, okrągłe lub jajowate, lancetowate, pierzasto wycięte, ząbkowane, kłujące na krawędzi. Liście u podstawy są długie, łodygowe, liście łodyg są bezszypułkowe. Na początku wzrostu rośliny liście mają zielony kolor, następnie stają się białawe. Płytki liściowe dorosłych roślin są stalowoniebieskie.
Feverweed
Kwiaty są małe, zebrane w jajowate kwiatostany baldaszkowate. Główki o długości do 2 cm, zwykle niebiesko-niebieskie, umieszczone na wierzchołkach rozgałęzionych łodyg. Kwiat jest otoczony złożonym zawijasem z rozciętymi liśćmi, kolczastymi, o długości równej lub przekraczającej rozmiar kwiatu, umieszczonymi poziomo lub uniesionymi. Kolor kwiatów intensywnie niebieski, niebiesko-niebieski, niebiesko-fioletowy. Owoce są łuszczące się, dwuosobowe.
Rosnące środowisko - piaskowce, stepy, łąki, wyżyny, zarośla krzewów. Erythematosus można spotkać wzdłuż poboczy dróg, na nieużytkach, na suchych polach, na piaszczystych brzegach rzek. Ze względu na podobieństwo do ostu rumieniowaty często kojarzone jest z chwastami.
Rumień rumieniowaty kwitnie w lipcu - sierpniu. Suszone kwiaty zachowują swój efekt dekoracyjny i służą do tworzenia kompozycji kwiatowych. Niektóre rodzaje są używane w medycynie oficjalnej i tradycyjnej. Zioło ma właściwości łagodzące, przeciwbólowe, oczyszczające krew, wykrztuśne.
Roślina jest odporna na zimę. Liście częściowo zimują (w rozecie korzeniowej), łodyga obumiera na zimę.
Wysuszony rumieniowaty
Używanie rumieniowatości
Wysokie okazy dobrze wyglądają pojedynczo lub w grupach, niskie są piękne w mixborders, rabatach.
Eineheads są używane do przygotowania bukietów zimowych. Niskie typy rumieniowatości można stosować w szkiełku alpejskim.
Rumieniowaty płaskolistny pojawił się w moim ogrodzie 10 lat temu, kiedy eksperymentowałam z sadzeniem różnych suszonych kwiatów. Oprócz eringium (to naukowa nazwa rumieniowatego), wyhodowałem następnie drażniaka i wiele różnych kłosków, ale wszystkie nie zapuściły korzeni w mojej daczy - ktoś zamarzł, ktoś nie lubił gleby, a niebieskie ciernie i niebieskawe pierzaste liście rumieniowatego zachwycają mnie każdą porą roku. Oto główne tajemnice technologii rolniczej tej bezpretensjonalnej rośliny, które gromadziłem przez kilka lat.
Jak używać rumieniowatości do magicznych celów?
Z tej rośliny wykonuje się woreczki ochronne. Świeża trawa jest zbierana, umieszczana pod poduszką na siedem nocy, a następnie wyciskana z soku. Czystą ściereczkę zwilża się tym sokiem, a następnie nasącza woskiem ze świecy kościelnej i odkaża kadzidłem. Taki talizman ma właściwości ochronne, które chronią przed złymi duchami, w tym przed podróżnikami.
Za pomocą tej rośliny wzmocniono również specjalną sferę - więź małżeńską.Małżonkowie muszą zjeść dwie połówki jednego kwiatostanu rumieniowatego płaskiego, aby pogodzić i zharmonizować relacje.
Ten składnik był używany od niepamiętnych czasów w magicznych rytuałach wody i morza, w rytuałach nawiązywania pokojowych stosunków.
Możesz użyć tej rośliny i tych, którzy nie są biegli w magii, ale wierzą w cudowną moc natury. Bukiet rumieniowatych, umieszczony w domu na kilka dni, oczyści dom z negatywności i zła.
Jak wyhodować rumieniowaty z nasion
Nasiona Erythroat można wysiewać w otwartym terenie przed zimą, ponieważ w naturze rozprzestrzenia się poprzez samosiew. Miałem do dyspozycji tylko jedną paczkę, więc nie ryzykowałem i zasadziłem cenne nasiona w pojemniku na sadzonki. Na sadzonki musiałem czekać co najmniej trzy tygodnie, pamiętam, że już miałem zamiar wyrzucić ziemię, a potem prawie wszystkie nasiona wykiełkowały. Sadzonki przesadziłem do ziemi już pod koniec maja, do tego czasu kiełki były dobrze rozciągnięte, ponieważ były ciasne w pojemniku; poza tym temperatura na parapecie była znacznie wyższa +18 - 20 stopni. Dla siebie doszedłem do wniosku, że suszone kwiaty tego typu lepiej przenosić do ziemi w zwartej formie, w przeciwnym razie można je łatwo złamać. Jednak moje „zwierzaki” zaskakująco łatwo przeżyły przeszczep. Wkrótce liście urosły, pojawiły się małe rozetki, które w pierwszym roku poluzowałem, uwolniłem od chwastów, przykryłem świerkowymi gałązkami na zimę. Einehead dobrze zimował iw drugim roku dał łodygi kwiatowe z niesamowitymi szyszkami o niebiańskim kolorze.
Bukiety z Einegolovnikiem Einegolovnik w kompozycji kwiatowej
Po ścięciu kwiatostany zachowują swoją integralność i efekt dekoracyjny przez wiele lat. Szare "jeże" sprawdzą się zarówno w bukietach ślubnych, jak i świątecznych kompozycjach.
W połączeniu z tulipanami, liliami, eringium gra kontrastem faktur i kolorów. Dobrze uwydatnia kwiaty o biało-różowej palecie.
Jak podzielić krzew rumieniowaty
W miarę upływu czasu krzew dobrze zimował, był odnawiany co roku, ale pozostał wystarczająco zwarty i nie zaobserwowano samosiewu w ogrodzie. Z tego wywnioskowałem, że to najwyraźniej jest hybryda i jeśli chcę się podzielić z sąsiadami, którzy również chcieli ozdobić trawnik niebieskimi szyszkami, to musiałbym podzielić krzak. Pierwszy raz wykonałem ten zabieg ostrożnie, bo Uważa się, że podzielenie rumieniowatego w ten sposób nie jest najlepszym pomysłem, ponieważ ma bardzo kruche kłącze. Jednak wszystko poszło dobrze. Wiosną odciąłem łopatą mały kawałek rośliny z dużym kawałkiem ziemi, a następnie powtórzyłem tę procedurę ponownie następnej wiosny - teraz dwóch moich sąsiadów ma bujne rumieniowe krzewy. Zakład macierzysty również spokojnie przeszedł operację.
Roślina na rwę kulszową i migrenę
Rumieniowaty płaskolistny jest również stosowany w zapaleniu korzonków nerwowych, migrenie, osteochondrozie i bólu zęba. Z tej rośliny można przygotować ekstrakt. Aby to zrobić, należy wlać 4 duże łyżki liści, łodyg i kwiatów rumieniowatego litrem wody. Pojemnik z lekiem należy podpalić i doprowadzić do wrzenia. Następnie musisz odparować ½ pierwotnej objętości. Odcedź gotowy produkt do pojemnika z ciemnego szkła. Ekstrakt można spożywać trzy razy dziennie po 20-25 kropli. Okres trwałości takiego produktu wynosi 1,5 roku. Ekstrakt możesz przechowywać w lodówce.
Jakie miejsce zabrać eringium w ogrodzie
Einehead zachowuje dekoracyjność przez cały sezon, w czerwcu ma małe zielone szyszki, w lipcu stają się większe, aw sierpniu zmieniają kolor na niebieski.
Uważa się, że rumieniowaty doskonale sprawdza się przy różnych krawężnikach - wzdłuż ścieżki lub na skraju działki. Wygląda również imponująco w rabatach bylin mieszanych, ponieważ to jasny niebieski odcień (prawie ametyst) tworzy spektakularne połączenie z wieloma kolorami: Z bielą (łyszczec, rumianek), Z żółcią (lwia paszcza, nagietek), Z czerwienią (maki, goździki shabo).Podczas umieszczania rumieniowatego w mieszalniku należy wziąć pod uwagę dwa punkty: 1. Roślina osiąga wysokość 60 - 80 cm, więc nie można jej wysunąć na pierwszy plan. 2. Po rumieniowatym posadzeniu należy posadzić średniej wielkości kwiaty 30-40 cm, aby nie wyglądały jak słoń i mops. Bardzo dobrze wyglądają kwiaty z małymi główkami, pochodzenia polowego, a nie egzotyczne gatunki, wtedy powstaje iluzja kwiatowej łąki w ogrodzie.
Na mojej daczy tak się złożyło, że rumieniowaty rośnie samoczynnie, pierwotnie posadziliśmy go w osobnym miejscu, aby go nie zgubić, bo zakwitł w drugim roku i tam się zakorzenił. Dlatego Stopniowo przestałem uprawiać teren wokół rośliny, okazało się, że rośnie wśród zielonego trawnika. Wygląda bardzo efektownie, bardzo się cieszę, że obok niego nic nie posadziłem.
Jak przygotować napar i wywar?
Do celów leczniczych każdej rośliny leczniczej konieczne jest odpowiednie przygotowanie na jej podstawie naparów, wywarów lub nalewek. Rumieniowaty płaskolistny najczęściej stosowany jest w postaci suchych liści i kwiatów. Surowce zbierane są w okresie kwitnienia, czyli od lipca do sierpnia. Zebrane łodygi wraz z liśćmi i kwiatami tnie się na kawałki czystym nożem lub nożyczkami i suszy bez dostępu światła słonecznego w przeciągu do momentu, gdy są kruche. Istnieje możliwość przechowywania rumieniowatego płaskiego liści w postaci suchej przez okres dwóch lat w kartonach.
Aby przygotować napar, stosowany jako środek wykrztuśny, uspokajający, do balsamów przy grzybiczych chorobach skóry i zapaleniach skóry, 10 gramów suchego surowca należy umieścić w emaliowanej misce umieszczonej w łaźni wodnej i zalać szklanką wrzącej wody. Przykryj miskę i gotuj na małym ogniu przez co najmniej 15 minut. Następnie zdjąć miskę z naparem z ognia i pozostawić do ostygnięcia w temperaturze pokojowej na 45 minut. Wyciśnij powstały napar przez kilka warstw tkaniny siatkowej. Wewnątrz weź taki środek 1 łyżkę stołową przed posiłkami 3-4 razy dziennie.
Bulion przygotowuje się z 10 gramów suchych surowców i 1 szklanki wrzącej wody, również w łaźni wodnej, ale gotuje się co najmniej pół godziny i wyciska na gorąco. Taki środek pomaga dobrze przy różnych zatruciach, zwłaszcza grzybach. Przyjmuje się również 1 łyżkę stołową przed posiłkami 3 razy dziennie.
W leczeniu rumieniowatości jest jedna cecha, która dotyczy kobiet. Kurację tą rośliną należy przerwać 2-3 dni przed wystąpieniem miesiączki, gdyż wzmaga ona ten proces w organizmie kobiety.
Eringium w wytrawnym bukiecie
We wrześniu odcięliśmy wszystkie łodygi kwiatowe. Najpiękniejsze gałązki wysyłane są w suchym bukiecie, w tym celu należy je suszyć wisząc w ciemnym, dobrze wentylowanym miejscu. W rzeczywistości pąki i liście zaczynają wysychać nawet na łodydze.
To prawda, że bluehead ma tendencję do kruszenia się w bukiecie, więc lepiej jest traktować guzy specjalnym lakierem lub aktualizować kompozycję co roku. Jeśli jesteś przesądny, możesz zawiązać mały zawiniątko i zawiesić go na drzwiach wejściowych. ludzie nazywają tę roślinę „chertogon” i wierzą, że wypędza ona złe duchy. Pobieram też rumieniowatość jako roślinę leczniczą - czytałem, że działa wykrztuśnie, pomaga przy bólach zębów, sam tego nie próbowałem, ale zachowuję na wszelki wypadek.
Eryngium
Jest wieloletnim ziołem z rodziny Umbrella. Występują również odmiany dwuletnie i jednoroczne. Rośnie w południowych i umiarkowanych szerokościach geograficznych.
Maksymalna wysokość rumieniowatości
- 1,5 metra. System korzeniowy jest kluczowy. Łodyga rośliny jest wyprostowana, ma niebieski odcień. Liście są okrągłe lub jajowate. Krawędzie liści są kłujące. U młodej rośliny liście są zielone. Z wiekiem stają się bielsze. U dorosłych roślin liście są niebieskie ze stalowym odcieniem.
Kwiaty błękitnika są małe. Są zebrane w kwiatostany, które mają kształt parasoli.Zwykle kwiatostany są niebieskie, niebieskie lub fioletowe. Znajdują się bezpośrednio na wierzchołkach łodyg rośliny. Cięte, cierniste liście znajdują się wokół kwiatu. Skrzydła są podniesione i poziome. Czasami przekraczają wysokość kwiatu lub są mu równe.
Erythematosus można spotkać na łąkach, na stepach, przy drogach, na terenach piaszczystych. Wizualnie podobny do ostu, więc rumieniowaty często mylone są z chwastami. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu, a kończy w sierpniu. Suszone kwiaty zachowują walory dekoracyjne, dlatego często są wykorzystywane do tworzenia różnorodnych kompozycji kwiatowych. Erythematosus to roślina odporna na zimę.
Na zdjęciu tytułowym zagraniczna odmiana błotniaka alpejskiego „Blue Jackpot”.
Lecznicze właściwości rośliny
Jedną z roślin leczniczych, aktywnie wykorzystywanych w medycynie ludowej, jest rumieniowaty płaskolistny. Właściwości lecznicze, cechy leków na nim opartych powodują, że zakres ich stosowania jest bardzo wielopłaszczyznowy. Roślina ta ma działanie moczopędne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, wykrztuśne, przeciwskurczowe i uspokajające. Leki na bazie rumieniowatości są stosowane w leczeniu następujących chorób:
- bóle głowy;
- grzybicze zmiany skórne;
- dermatozy;
- kolka żołądkowo-jelitowa;
- choroby górnych dróg oddechowych;
- choroba wątroby;
- krztusiec;
- choroba kamicy moczowej;
- osłabienie czynności serca;
- obrzęk;
- reumatyzm;
- padaczka.
Stosowanie rumieniowatego rumieniowatego płaskiego sprawia, że leczenie jest lepszej jakości, zwłaszcza jeśli wykonywane jest kompleksem środków.
Jakie są rodzaje?
Niektóre odmiany tej rośliny uprawiane są jako rośliny ozdobne.
Alpine Eryngium alpinum
pochodzi z górzystych regionów Europy Wschodniej. Dorasta do 70 cm, wyprostowana łodyga ma kolczaste liście. Roślina jest całkowicie jasnoniebieska. Wokół kwiatostanu zebranego z małych kwiatów znajduje się zawój z liści o kłujących, postrzępionych krawędziach. Kwitnienie przypada na lipiec.
Ametyst
gatunek roślin występujący w Europie Południowej i Środkowej. Krzew ma ok. 70 cm wysokości, liście mają kolczaste brzegi. Małe kwiaty zaokrąglone lub w kształcie serca są koloru niebieskiego lub niebieskiego. Liście wokół kwiatostanu mają liliowy kolor z niebieskim odcieniem.
Ametyst
Bourget
- odmiana pochodząca z Półwyspu Iberyjskiego. Praktycznie nie używany przez ogrodników. To jest skarłowaciały gatunek. Wysokość rośliny nie przekracza 40 cm, kolczaste liście są zielone z niebieskim odcieniem i białymi żyłkami.
Gigant (E. Giganteum)
To wysoki gatunek z rodzaju. Dorasta do 1,5 metra. Odnosi się do roślin dwuletnich. Szare liście z niebieskim odcieniem mają kolczaste postrzępione krawędzie. Kwiaty są wystarczająco duże - niebieskie ze stalowym kloszem. Wiele z nich to kwiatostany, wokół których rosną kolczaste, srebrzyste liście. Rumieniowaty olbrzymi kwitnie w lipcu i przestaje kwitnąć w sierpniu.
Gatunki o liściach płaskich (E. planum)
Jest byliną często używaną do celów leczniczych. Może dorastać do 1 metra. Łodygi mają niebieski odcień. Liście są okrągłe i twarde. Kolory kwiatów: jasnoniebieski, jasnoniebieski lub niebieski. W opakowaniu liście są postrzępione, niebieskie z zielonkawymi odcieniami.
Nadmorski rumieniowaty (E. Maritimum)
rośnie dziko w krajach bałtyckich, na Półwyspie Krymskim. Łodyga dorasta do 70 cm i ma srebrzysty kolor z niebieskim odcieniem. Liście są okrągłe lub w kształcie serca. Ich krawędzie są reprezentowane przez kolczaste zęby. Niebieskawe kwiaty tworzą kwiatostany, które mają kształt kuli. Wokół kwiatostanu są kolczaste liście.
Rumieniowaty polne (E. Campestre)
zwany także zwykłym. Nieużytki i stepy są głównym środowiskiem rozwoju kultury. Kolor nie różni się od niebieskiego.Łodyga dorasta do 60 cm i ma mocno rozcięte niebieskie liście.
Niezwykły kwiat
Dzika roślina, powszechna na południowych terenach strefy leśnej oraz w strefie stepowej naszego kraju, nosi nazwę odpowiadającą jej wyglądowi - rumieniowaty płaskolistny. Odnosi się, co dziwne, do roślin parasolowych, chociaż na zewnątrz w żaden sposób nie przypomina tego samego kopru. Ten mieszkaniec łąk, obrzeży lasów, brzegów rzek, stepów różni się kolorem. Od samego korzenia do korony pokrywa ją niebiesko-fioletowa mgiełka, a im wyżej, tym bardziej ten niezwykły kolor pojawia się coraz jaśniej, osiągając całe swoje piękno na jajowatych kwiatach rośliny.
Biologia bada rośliny po kolei, rodziny i rodzaje, dotyczy to również tak interesującej rośliny jak rumieniowaty płaskolistny. Formuła kwiatowa w taksonomii roślin wyższych oparta jest na wzorze głównego przedstawiciela rzędu Araliales, Apiales - Araliales, Selery, Apiaceae, Umbelliferae - Seler, Umbrella - Hemlock nakrapiany. Jej typ jest następujący - Ca 5 Co 5 A 5 G. To bardzo wąski obszar nauki o roślinach, niepotrzebny zwykłemu człowiekowi na ulicy.
Najpopularniejsze odmiany
Niebieska gwiazda
Odmiana bardzo popularna. Ze względu na piękny niebieski połysk jest bardzo ceniony przez kwiaciarnie. Owijkę reprezentują liczne ostre, długie, niebiesko-srebrne liście. Dorasta do 90 cm, kwitnie w drugiej połowie lata. Jest to odmiana odmianowa gatunku alpejskiego. Kwiaty są jasnoniebieskie. Idealna na bukiety zimowe.
Blagier
- Jest to odmiana rumieniowatych płaskich. Roślina wieloletnia, bardzo ozdobna. Maksymalna wysokość 70 cm Małe niebieskawe lub niebieskie kwiaty złożone w kwiatostany otoczone licznymi kolczastymi liśćmi. Odmiana jest bezpretensjonalna, kocha słońce. Jest stosowany w nasadzeniach pojedynczych lub grupowych. Również
Fanfaron to doskonały wybór do tworzenia bukietów zimowych.
Blagier
Niebieska gwiazda
- niezwykła roślina ozdobna. Jest to odmiana rumieniowatości alpejskiej. Kwiatostany mają kształt wydłużonej główki. Liście są duże, srebrzyste. Kwiaty mają ciemnoniebieski kolor. Odmiana kwitnie w drugiej połowie lata. Wysokość rośliny nie przekracza 90 cm Odmiana jest odporna na zimno.
Niebo alpejskie
- odmiana powszechna wśród kwiaciarni. W miarę dojrzewania roślina zmienia kolor na niebieski. Kwiatostany otoczone są twardymi, ciernistymi liśćmi. Kolor doskonale zachowuje się podczas suszenia. Zwykle służy do tworzenia suszonych kompozycji. Najlepsza gleba dla tej odmiany jest zasadowa.
Niektóre przepisy na tradycyjną medycynę
Do przygotowania leków zwykle używa się korzeni, kwiatów, łodyg i liści rośliny. Aby wyleczyć gruźlicę, konieczne jest spożywanie soku z rumieniowatych płaskich w łyżce stołowej, najlepiej trzy razy dziennie. Przed użyciem środek ten należy rozcieńczyć w pół szklanki wody. Do napoju można dodać trochę miodu.
Płyn do płukania jamy ustnej można zastosować, aby złagodzić ból zęba i stan zapalny w jamie ustnej. Aby go przygotować, należy wlać szklankę wysokiej jakości wódki łyżkę stołową łodyg i liści rumieniowatego. Lek należy stosować dopiero po umyciu zębów.
Reprodukcja
Roślina rozmnaża się, dzieląc krzew i nasiona. Druga metoda jest znacznie lepsza, ponieważ korzenie są bardzo kruche, a pocięte sadzonki bardzo słabo się zakorzeniają. Podział przeprowadza się zwykle późną wiosną. Podczas sadzenia należy pozostawić około 40 cm między roślinami.
Ale nadal lepiej jest rozmnażać rumieniowaty przez nasiona. Możesz wysiewać nasiona bezpośrednio na otwartym terenie lub przez sadzonki. Jeśli wysiewasz nasiona w otwartym terenie, należy to zrobić pod koniec jesieni.
W przypadku sadzonek wysiew nasion przeprowadza się w lutym lub marcu.Jeśli temperatura powietrza wynosi około 20 stopni, pierwsze pędy pojawiają się po 3 tygodniach.
Miejsce i gleba
Erythematosus jest tak bezpretensjonalny, że biedna gleba, kurz na poboczu drogi się go nie boi. Jednak słoneczny, otwarty teren z lekką, osuszoną glebą, niekwaśną, z pewnością bardziej mu się spodoba. Z łatwością toleruje drobne cienie z koron drzew.
Lądowanie
Erythematosus jest uprawiany przez sadzonki lub wysiewany bezpośrednio na otwarty teren przed zimą. Siew na sadzonki rozpoczyna się w lutym. W temperaturze 18-20 ° C po 3-4 tygodniach pojawią się kiełki, które należy zanurzyć w osobnych doniczkach.
W stałym miejscu sadzonki rumieniowatych sadzi się co 35-40 cm, dodając garść wapna pod każdą rośliną w celu poprawienia koloru kwiatostanów. Jeśli to konieczne, wbij kołek obok rośliny w celu przyszłego wiązania.
Zauważono, że odmiana rumieniowata tworzy więcej kwiatostanów niż kwiatostan naturalny, dlatego prawdopodobieństwo odpadnięcia rozet od własnego ciężaru jest duże, jest to szczególnie ważne w przypadku gatunków wysokich.
Kwitnienie rozpoczyna się w drugim roku życia, w lipcu-sierpniu. Po kwitnieniu rozety nie są odcinane, ponieważ są interesujące nawet po uschnięciu. A jeśli chcesz wyczyścić obszar po kwitnieniu, odetnij całą część ziemi (u nasady).
Sadzenie i odejście
Każda gleba nadaje się do uprawy. Jednak gleba bogata w wilgoć będzie bardziej podobać się synegolonikom. Do pestek należy dodać garść lub dwie limonki. Jako wapno możesz wziąć zmielone skorupki jaj. Wapno wzmocni kolor.
Dbanie o roślinę nie jest zbyt skomplikowane. Wokół krzewów glebę należy regularnie poluzowywać. Długie łodygi wczesnym latem powinny być przywiązane do jakiegoś wsparcia.
Ta roślina ma dobrą odporność na zimno i mróz.
Opis rumieniowatości
Eringiumlub gorączka (Eryngium) to wspaniała wieloletnia roślina zielna, często przypisywana ostropestowi uprawnemu, ale wciąż zasługuje na znacznie większy szacunek. Osiągając wysokość od 30 do 100 cm, Eringium podbija swoim lekkim koronkowym wyglądem.
Pędy gałązki rumieniowatej gęsto u góry, całe dno w kształcie zaokrąglonego serca i pierzasto wycięte liście na pędach tworzą bujny krzew, który wygląda jak luksusowa dekoracja dowolnej kompozycji i prawdziwej koronki oraz gra metalicznych i niebieskich barwy dodają roślinie luksusu. Ale rumieniowaty ceniony jest przede wszystkim za kwiatostany główkowate, otoczone twardymi kolczastymi liśćmi okrywy, w których w kątach przylistków lancetowatych siedzą drobne niebieskie lub niebieskie kwiaty.
W naturze liczba rumieniowatych nie ogranicza się do dwustu gatunków, ale tylko kilkanaście gatunków jest wykorzystywanych w kulturze ogrodowej - a okazałe rumieniowate są hybrydami, a także olbrzymami, ametystami, Bourgetami, alpejskimi, nadmorskimi, płaskolistnymi. Niezależnie od odmiany i gatunku, wszystkie rumieniowate rozmnażają się w ten sam sposób (tak samo).
Zastosowanie i użyteczne właściwości
Einehead jest używany nie tylko w projektowaniu krajobrazu i florystyce. Jest uprawiany do cięcia. Suszone i używane w różnych kompozycjach z suszonych kwiatów. Ale to nie wszystko.
Roślina jest również używana do celów leczniczych. Dotyczy to zwłaszcza rumieniowatych płaskich liści. Napar i wywar z tego zioła stosuje się jako środek uspokajający.
Uważa się, że kultura ta leczy zapalenie oskrzeli, krztusiec, kaszel, bezsenność, a nawet kamienie nerkowe. Również stosowanie wywarów rumieniowatych może powodować miesiączkę, łagodzić ból. Używany jako środek przeciwzapalny.
Należy jednak pamiętać, że przed zastosowaniem jakiejkolwiek tradycyjnej medycyny wymagana jest konsultacja ze specjalistą.
Uważa się również, że roślina ma właściwości magiczne.A dziś nad wejściem do domu często wieszane są wysuszone bukiety rumieniowatego, aby nie wchodziła do niego osoba zdolna do popełnienia zła.
Co jest przydatne w przypadku rumieniowatości?
Medycyna tradycyjna wykorzystywała rośliny do leczenia różnych chorób od najdawniejszych czasów. Zielarze nie ominęli boku i rumieniowatego rumienia o płaskich liściach. Badania wykazały, że wszystkie części rośliny zawierają:
- witamina C;
- glukoza;
- olej tłusty;
- kumaryny;
- kwasy organiczne;
- saponiny;
- sacharoza;
- garbniki;
- triterpenoidy;
- kwasy fenolokarboksylowe;
- flawonoidy;
- fruktoza;
- olejki eteryczne.
Obecnie wszystkie właściwości tej rośliny nie są jeszcze dobrze poznane.
Einehead w projektowaniu krajobrazu
Pomimo tego, że roślina nie jest szczególnie piękna i kolorowa, bardzo często jest wykorzystywana przez projektantów krajobrazu i kwiaciarnie w swoich kreacjach. Kultura świetnie czuje się w nasadzeniach grupowych i pojedynczych, jest odpowiednia w Ale najczęściej jest używana do tworzenia bukietów zimowych i innych kompozycji kwiatowych. Zwykle erythroat jest używany jako suszony kwiat. Doskonale zachowuje swój kolor podczas suszenia. Cięcie kwiatów jest konieczne, gdy kwiatostany całkowicie kwitną.
Przeglądając stare zdjęcia przypomniałem sobie, że bukiety zimowe były bardzo popularne w latach 70-tych. To bukiet na stole mojego pierwszego nauczyciela, to jest na fortepianie w szkole muzycznej, a ten jest u nas w domu, przy lustrze… W każdym mieszkaniu był wazon specjalnie zaprojektowany na suszone kwiaty. Najczęściej umieszczano w nim suszone kwiaty łąkowe, jesienne liście i wiechy naturalnych zbóż. A „prawdziwych” suszonych kwiatów ogrodowych było niewiele. W sklepach ich nasiona były niezwykle rzadkie. Musiałem ich szukać u znajomych.
Stopniowo zainteresowanie suszonymi kwiatami zanikało, ale teraz znowu rośnie. Wygodne narzędzia do kompozycji są już w sprzedaży. Specjalna gąbka florystyczna (oaza, piaflor) pozwala mocować łodygi roślin w różnych kierunkach. Same wazony są również prezentowane w szerokiej gamie: niskie i wysokie, drewniane i ceramiczne, wiklinowe - krótko mówiąc, na każdy gust. A co najważniejsze, lista roślin się rozszerzyła. Suszone nasiona kwiatów są sprzedawane osobno lub w zestawach, z zaleceniami dotyczącymi siewu. Jakie rośliny wybrać? Poznajmy ich lepiej.
Nazwa botaniczna rośliny, popularnie nazywanej ostem, to eryngium
... Rodzaj obejmuje około 250 gatunków, rozmieszczonych w tropikalnych, subtropikalnych i umiarkowanych szerokościach geograficznych globu. Są to rośliny wieloletnie, rzadko dwuletnie i jednoroczne; wysokość - od 40 do 150 cm Liście skórzaste, całe lub rozcięte, kolczasto-zębate wzdłuż krawędzi. Liście podstawy i dolne łodygi na ogonkach, górne siedzące. Kwiaty są małe, niebieskie lub niebieskie, zebrane w kwiatostany główkowate. Zwykle kwiatostan otoczony jest dużymi, sztywnymi liśćmi koperty, często kolczastymi. W przypadku cierni rumieniowaty nazywany jest ostem (chociaż prawdziwy oset to zupełnie inna roślina).
Większość gatunków rumieniowatych w centralnej Rosji jest dość odporna na zimę, z wyjątkiem S. różnorodny, z. agawa i c. proteiflorum, które rosną tylko na południu Rosji, a nawet tam zimują ze schronieniem.
Częściej niż inne, rumieniowaty płaskolistny rośnie w ogrodach, str. alpejskie i c. ogromny. Wszystkie są bardzo odporne: mogą rosnąć na rzadkiej skalistej glebie, w pyle wzdłuż poboczy dróg.
Erythematosus płaskolistny
(E. planum) - wieloletnia. Można go zobaczyć na łąkach, na nasypach drogowych, a nawet w mieście na nieużytkach. Ma niebieskie lub niebieskie kwiaty zebrane w małe, ale liczne okrągłe główki. Łodygi i liście są również fioletowe lub niebieskie. Wysokość gatunku wynosi od 30 do 60 cm Ogólnie rzecz biorąc, rumieniowaty płaskolistny jest raczej wdzięczną rośliną, nadającą się do zjeżdżalni alpejskich. Ale jest jeden warunek: gleba musi być uboga, na żyznych ziemiach rozmiar krzewu rośnie.Rumieniowaty płaskolistny jest wyjątkowo mrozoodporny: na Syberii bez specjalnego schronienia wytrzymuje czterdziestostopniowe mrozy.
Rumieniowaty alpejskie
(E. alpinum) jest byliną wyższą, do 80 cm, kwiatostany główkowate okrągłe lub wydłużone. Są większe niż u rumieniowatych płaskich, ale na roślinie jest ich mniej. Kwiatostan otoczony jest pięknym niebieskawym opakowaniem. Mocno rozcięte liście tej owijki przypominają przepiękny koronkowy kołnierzyk noszony przez kobiety z wyższych sfer w średniowieczu. Roślina jest niezwykle wyrazista. Szczególnie pięknie prezentuje się wśród kamieni, których szare tło podkreśla niebieski odcień kwiatów i liści. Harmonizuje ze zbożami i innymi matowymi roślinami.
Olbrzymi rumieniowaty
(Еryngium giganteum Bieb). Ojczyzna - Kaukaz. Najwyższy gatunek, osiągający 150 cm wysokości (zauważalnie mniej na kamienistej glebie). Dwuletnie zioło o skórzastych liściach; podstawowa - cała, na długich ogonkach, łodyga - siedząca, głęboko ścięta, kolczasto-zębata. Kwiatostany główkowate są podłużne, duże, do 6 cm długości. Kwiaty są białawe. Liście są od srebrzystoszare do niebieskozielonych z metalicznym połyskiem.
Duch angielskiego ogrodu
W Anglii gigantyczny rumieniowaty zwany jest „duchem panny Wilmott”. To nie przypadek, że roślinie nadano tak niezwykłą nazwę. W czasach królowej Wiktorii pewna panna Wilmott, jako prawdziwa dama tamtych czasów, lubiła ogrodnictwo i była tak zafascynowana tą rośliną, że sadziła jej nasiona w ogrodach swoich przyjaciół. Chciała, żeby dorastał wszędzie! Roślina pojawiła się jakby znikąd, bo ogrodnik jej nie zasadził. A o zmierzchu naprawdę wyglądał jak duch. Srebrzyste liście odbijały światło księżyca, powodując wyłanianie się rumieniowatego z ciemności.
Na pamiątkę tej historii nazwano jedną z odmian Srebrny duch
(Silver Host), co oznacza Silver Spirit. Odmiana ta wchłonęła wszystko, z czego słynie ten gatunek: bardzo duży „kołnierz”, do 12 cm średnicy, wyraźny srebrzysty odcień, a liczba kwiatostanów na łodydze sięga setek. Ale jest jedna wada: ten gatunek jest monokarpiczny, to znaczy po kwitnieniu obumiera.
Co oni kochają
Erythematosus preferuje otwarte, nasłonecznione miejsca z dobrze przepuszczalnymi glebami. Nie ma o nich prawie żadnej troski. Należą do tych roślin, które pięknieją dopiero w warunkach spartańskich. Podczas sadzenia wskazane jest dodanie 1-2 garści wapna pod każdą rośliną, co przyczyni się do intensywniejszego wybarwienia kwiatostanów.
Erytrocyty rozmnażają się głównie przez nasiona. Rośliny często są samosiewne. Nasiona wysiewa się przed zimą w otwartym terenie lub na sadzonki w marcu. Sadzonki pojawiają się w dniach 20-30. Sadzonki nurkują w oddzielnych kubkach, gdy rośliny chorują po przeszczepie.
Sadzonki sadzi się na stałe po 35-40 cm.W pierwszym roku życia rośnie rozeta o 5-7 liściach. Od drugiego roku tworzy się łodyga kwiatowa. Rośliny kwitną w lipcu przez 2-3 tygodnie. „Szyszki” trwają bardzo długo i nadal zdobią ogród.
Rumieniowatość rzadko rozmnaża się przez podział. Jego delikatne korzenie ulegają uszkodzeniu podczas wykopalisk. Rośliny przesadza się tylko w młodym wieku.
Rumieniowate są dość zmienne. W naturze można znaleźć rośliny o bardzo jasnych i bardzo jasnych odcieniach. Na tej podstawie wyhodowano odmiany o ciemnoniebieskim i srebrnoszarym kolorze. Wybierając dla nich tło, możesz stworzyć bardzo wyraziste kompozycje. W przeciwieństwie do roślin naturalnych, rośliny odmianowe tworzą więcej kwiatostanów. Cienkie łodygi rumieniowatego rumieniowatego płaskiego wymagają nawet związania, aby cały bukiet nie spadł pod własnym ciężarem. W tle rosną wysokie gatunki rumieniowatych. Rośliny są umieszczane w środowisku, które harmonizuje z tymi imponującymi cierniami, ale ich nie przesłania.
Eineheads to klasyczne elementy do bukietów zimowych.Jeśli będziesz ścinać rośliny w pełnym rozkwicie, zachowają swój wygląd przez wiele lat. Do suszenia rośliny wiesza się do góry nogami. W dawnych czasach każdy dom miał bukiet rumieniowatych. Stawiano go na werandzie lub zawieszano nad progiem domu. Uważano, że żadne stworzenie o złych zamiarach nie mogłoby przekroczyć progu domu, gdyby po drodze znajdował się rumieniowaty.
M.B. Sharova, biolog
Ten artykuł można znaleźć w magazynie „Magiczny ogród” 2011 № 2.
Tłoczone kwiatostany główkowate, które tworzą się latem tych okazałych roślin, przyciągają uwagę i dodają wysokości mixborderowi. Ich kwiatostany przypominają kwiatostany ostu, przyciągają motyle i pszczoły i są otoczone jeszcze bardziej efektownymi kolczastymi przylistkami, które podobnie jak górna część łodyg są zwykle jaskrawe. Większość opisanych poniżej gatunków i odmian sinic to wieloletnie rośliny zielne, połowa z nich jest zimozielona, a tylko dwa są całkowicie odporne na zimę. Kwitną od połowy do późnego lata, ich suche pąki są szczególnie skuteczne w aranżacjach zimowych.
E. agavifolium (C. agavolistny)
Zimozielona roślina ciepłolubna, tworząca zwarty krzew, z zielonkawo-białymi kwiatostanami główkowatymi do 5 cm średnicy. Liście są ciemnozielone, twarde, mieczykowate, z ostrymi ząbkowanymi lub ząbkowanymi krawędziami, zebrane głównie w rozetach u podstawy. Wysokość i średnica rośliny wynosi 1,5 x 0,75 m.
E. alpinum (S. alpine)
Jeden z najbardziej niezawodnych gatunków w centralnej Rosji, tworzący niebiesko-fioletowe kwiatostany przypominające drażniaka o długości do 5 cm, otoczone pierzastymi wypustkami tego samego koloru. Zimotrwała wieloletnia roślina zielna tworząca gęsty krzew o błyszczących, ciemnozielonych, podstawowych liściach w kształcie serca z postrzępionymi krawędziami. Wysokość i średnica rośliny wynosi 1x0,7 m.
Piękno z natury
Rumieniowaty płaskolistny to niesamowita roślina o bardzo efektownych kwiatach o niezwykłej barwie. Nie jest uprawiana w kulturze, nadal jest tylko dziką rośliną. Ale jego piękno, użyteczne właściwości są wykorzystywane przez człowieka. Ten kwiat został już dobrze zbadany w biologii. Jego naukowa nazwa to Eryngium planum. Praktycznie nie jest używany w hodowli zwierząt, ponieważ nie rośnie na polach uprawnych, a jego łodygi są dość twarde. Ale jak zauważyli naukowcy, jelenie lubią jeść rumieniowaty.
Człowiek używa tego kwiatu do celów leczniczych i magicznych. Ale nawet dla zwykłego człowieka na ulicy jest interesujący ze względu na swój wygląd. Niezwykłe kwiaty ozdobią pomieszczenie delikatnym liliowo-niebieskim odcieniem, a jeśli weźmiesz również pod uwagę magiczne właściwości ochronne rumieniowatego, to taki bukiet należy zebrać w czasie kwitnienia rośliny.
W warunkach południowej i środkowej strefy Rosji rumieniowaty rumieniowaty (eringium), których jest ponad 250 gatunków, coraz częściej występuje w projektowaniu krajobrazu osobistej działki. Ze względu na odporność na mróz i łatwość w utrzymaniu najczęściej spotykane są gatunki liściaste, olbrzymie i alpejskie. Dobrze alpejskie zjeżdżalnie i skaliste konstrukcje są połączone z białymi i żółtymi kwiatami, zbożami, mordovnikiem.
Uważa się, że rumieniowaty mają pewne magiczne właściwości, np. Zawieszając go nad progiem domu, nikt o złym umyśle nie przejdzie przez niego. Dlatego też rumieniowaty zaopatrzono do przyszłego użytku, susząc bukiety „szyszkami” w dół. Suszone przez 10 dni. Również w postaci suchej rumieniowaty często zdobią kompozycje kwiatowe.
Galeria zdjęć widoków
Wróżby ludowe
Rumieniowatość to roślina wszechstronna, oprócz walorów dekoracyjnych i leczniczych posiada także mistyczne.
W Rosji roślina ta jest często nazywana ostem lub ostem. Wysuszona trawa rumieniowatego wisiała nad progiem domu, aby odstraszyć nie tylko złe duchy, ale także nieżyczliwych ludzi.
Jednak z botanicznego punktu widzenia oset to inna roślina.
Inną interesującą właściwością i objawem rumieniowatości jest wzrost pożądania seksualnego.W dawnych czasach kobiety zbierały korzenie rumieniowatego, kandyzowały je i podawały swoim mężom.
Zastosowanie rumieniowatości w medycynie tradycyjnej
Ponieważ korzeń kultury jest bogaty w garbniki, kwasy, olejki eteryczne, tradycyjna medycyna nie mogła ignorować dobroczynnych właściwości rośliny. Wywary i napary przygotowane z korzeni i ziół mają dobre działanie wykrztuśne, mają zastosowanie moczopędne, pobudzają jelita, poprawiają pracę wątroby i żołądka. Jednak pewna grupa chorób zabrania ich przyjmowania. Nie powinny być stosowane przez osoby z nadciśnieniem, kobiety w ciąży, osoby z cukrzycą.
Korzenie rośliny zbiera się jesienią lub wczesną wiosną. Są uwalniane z ziemi, krojone na kawałki i suszone w dobrze wentylowanych spiżarniach lub pod baldachimem. Gotowe korzenie można przechowywać do trzech lat.
Trawa jest zbierana podczas kwitnienia. Jest kruszony i suszony na powietrzu, zawsze w cieniu. Przygotowane zioło można stosować przez 2 lata.
Rosnące rośliny
Erythematosus nie lubi podmokłej gleby i ciągłej wilgoci, ale generalnie nawet bardzo młode rośliny są odporne i nie ma trudności z ich uprawą. Podlewanie odbywa się starannie. Stopniowe przyzwyczajanie się do warunków innych niż szklarnia nie jest konieczne, folia lub szkło jest usuwane natychmiast po pojawieniu się przyjaznych sadzonek. Nie stosuje się żywienia sadzonek rumieniowatych.
Ale należy zwrócić większą uwagę na temperatury. Lepiej jest utrzymywać rumieniowaty w umiarkowanych temperaturach pokojowych od 18 do 20 stopni. Na tym etapie roślina nie lubi ciepła.
Eryngium maritimum. <>
Eryngium alpinum
Gigantyczne Eryngium (Eryngium giganteum)
Wymagania agrotechniczne
W przeciwieństwie do większości roślin ozdobnych rumieniowaty w ogóle nie wymagają podlewania. Jest w stanie wytrzymać nawet długotrwałą suszę w połączeniu z wysokimi temperaturami powietrza bez utraty dekoracyjności.
Eringium nie wymaga dodatkowego nawożenia, wręcz przeciwnie, nadmiar składników odżywczych w glebie może obniżyć mrozoodporność roślin.
Rumieniowatość wymaga okresowego rozluźnienia i odchwaszczenia. Nie toleruje bliskości chwastów i tworzenia grubego hermetycznego filmu na powierzchni gleby. W celu zminimalizowania konserwacji zaleca się przykrywanie powierzchni gleby torfem lub trocinami.
Wysokie oceny wymagają terminowego powiązania ze wsparciem. Osiągając wysokość ponad 1 m, leżą pod ciężarem własnych kwiatostanów.
Przed wysłaniem roślin na zimę przycina się je do pnia. Jest to obowiązkowa procedura odmładzająca, która zapewni bardziej bujny rozkwit w przyszłym roku.
Tylko najbardziej ciepłolubne gatunki i rośliny w pierwszym roku życia wymagają zimowania w postaci gałęzi świerkowych lub opadłych liści. Z wiekiem eringium przystosowuje się do niskich temperatur i hibernuje bez problemów w warunkach regionu moskiewskiego.
Nasiona - zbiór, jak wybrać
Nasiona Bluehead dobrze dojrzewają nawet w klimacie umiarkowanym, a kultura jest zdolna do samosiewu. Owoce dojrzewają późnym latem lub wczesną jesienią i są łatwe do samodzielnego zrywania. Aby zapobiec wysypywaniu się nasion, należy kwiatostan zawiązać gazą, po dojrzewaniu odciąć i wysuszyć na świeżym powietrzu w cieniu. Przechowywać w tkaninie lub papierowej torbie, wskazując datę odbioru i klasę. Do siewu najlepiej nadaje się materiał świeżo zebrany lub przechowywany przez kilka miesięcy - wysiewa się go zimą.
Kupując gotowy materiał siewny, należy zwrócić uwagę na okres przydatności do spożycia (12 miesięcy) i właściwości, aby zamiast byliny nie kupować odmiany jednorocznej lub dwuletniej.
Optymalne warunki wzrostu
Jasny, jak na zdjęciu, rumieniowaty będzie widoczny tylko wtedy, gdy zostanie umieszczony w nasłonecznionym miejscu. Mniej preferowanym miejscem jest półcień.Roślina dobrze zakorzenia się po południowej stronie ogrodów skalnych, gdzie tylko najbardziej odporne rośliny przeżywają bez podlewania.
Eringium nie stawia specjalnych wymagań dla gleby. Wystarczy gleba uboga w składniki odżywcze, ale lekka i dobrze przepuszczalna. Roślina będzie rosła na glebie piaszczystej, ogrodowej lub skalistej. Ważne jest, aby nie był rozmoczony i zbyt gęsty.
Sadzenie sadzonek, pielęgnacja
Erythematosus należy do roślin odpornych na zimno, dlatego sadzenie w otwartym terenie przeprowadza się w maju, kiedy nie jest gorąco, co przyczynia się do szybkiej adaptacji w nowe miejsce.
Nasiona wysiane jesienią wykiełkują wiosną, a jeśli wymagane jest przeszczepienie z grzbietu sadzonek, należy to zrobić przed upałem. Przesadzanie sadzonek, które wyrosły jesienią, odbywa się wczesną wiosną.
Optymalne miejsce dla kultury jest słoneczne, z niewielkim zacienieniem, gleby są lekkie, nieurodzajne. Zachowaj odległość 40 cm między sadzonkami, staraj się utrzymać grudkę ziemi na korzeniach.
Pielęgnacja polega na nawilżaniu gleby podczas suchej, upalnej pogody - nie trzeba regularnie podlewać, ponieważ roślina słabo reaguje na nadmiar wilgoci. Konieczne jest ciągłe odchwaszczanie i spulchnianie, aby gleba była luźna. W przypadku wysokich ocen zainstaluj wspornik.
Gleba i pojemniki do siewu
Nasiona Erythroat wysiewa się w skrzynkach lub dużych płytkich pojemnikach. Ale możesz użyć zarówno kaset, jak i innych pojemników podzielonych na komórki, które pozwalają wysiać 2-3 nasiona indywidualnie. Ta opcja upraszcza siew i zmniejsza ryzyko uszkodzenia korzeni podczas sadzenia w glebie.
Można zastosować dowolne podłoże do siewu nasion rumieniowatych na sadzonki - zarówno uniwersalną, jak i niezależnie skompilowaną lekką glebę. Najważniejsze jest to, że gleba jest luźna i niezbyt żyzna.
Podczas siewu rumieniowatego na otwartej glebie do ciężkich gleb dodaje się kompost i piasek, aby zmienić właściwości gleby.
Sadzonka nadmorskiego rumieniowatego.
Ogrodnicy często nazywają rumieniowaty wdzięcznym cierniem.
Roślina jest cenna nie tylko ze względu na swoje właściwości dekoracyjne, ale także jako roślina lecznicza, jest również rośliną miododajną.
Na świecie istnieje ponad 250 gatunków rumieniowatych. Ameryka Południowa jest uważana za ich ojczyznę. W Rosji rozpowszechnionych jest tylko 15 gatunków, z których większość to rośliny wieloletnie.
Siedlisko
Eringium, jak nazywana jest również roślina, rośnie równie dobrze na środkowym pasie, na równinach południowej Syberii, w Europie i na Kaukazie. Roślina rośnie na piaszczystych glebach i stepach, gdzie często można ją spotkać na poboczach dróg.
Afryka Północna, Meksyk, kraje bałtyckie - to wszystko siedliska rumieniowatego, więc dobrze ta roślina jest w stanie przystosować się do warunków środowiskowych.
Skład chemiczny tej rośliny jest niezwykle bogaty. Obejmuje:
- olejki eteryczne;
- kwasy (jabłkowy, cytrynowy, glikolowy, szczawiowy, askorbinowy, rozmaryn);
- fruktoza;
- sacharoza;
- garbniki.
- związki fenolowęglowodoru;
- garbniki;
- flawonoidy;
- saponiny triterpenowe;
- polisacharydy;
- kumaryny;
Erythematosus płaskolistny i polny ma wiele przydatnych właściwości leczniczych, które są aktywnie wykorzystywane w medycynie ludowej:
- wzmocnienie żołądka - roślina jest dodawana do pożywienia;
- napar poprawia produkcję soku żołądkowego;
- roślina ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i moczopędne - w tym celu robią wywar z korzenia pryszczycy;
- w przypadku bezsenności stosuje się wlew rumieniowaty, ponieważ ma działanie uspokajające;
- roślina ma działanie przeciwbólowe;
- w przypadku zatrucia pomoże wywar z sinicy, który usuwa toksyny z organizmu.
Przeciwwskazania
Stosowanie rumieniowatości ma szereg przeciwwskazań:
- ponieważ preparaty rumieniowate mogą nasilać krwawienie, nie zaleca się ich stosowania podczas miesiączki i ciąży;
- rumieniowaty w większości przypadków podnosi ciśnienie krwi, więc nie można go stosować w nadciśnieniu.
W niektórych krajach rumieniowatość jest używana do gotowania, ponieważ roślina ma ostry smak.
Łodygi rośliny można dodawać do sałatek i marynat.
Korzenie są używane zarówno gotowane, jak i kandyzowane, gdy stają się przysmakiem.
Ugotowane korzenie są świetnym substytutem przystawki w każdym naczyniu.
Ciekawy! Korzenie rumieniowatego gotuje się w osolonej wodzie i tłucze, więc okazuje się, że jest to wspaniały dodatek - tłuczone ziemniaki.
Z liści i młodych pędów przygotowuje się sałatkę w mieszance z innymi ziołami i liśćmi sałaty, smaczniejsza okazuje się z dressingiem w postaci oleju.
Trochę mistycyzmu
Cechy wyglądu, ciernie na liściach przyczyniły się do szerzenia się przekonania, że rumieniowaty ma magiczną właściwość - wypędza złe duchy. Dlatego jedną z popularnych nazw kwiatów jest chertogon.
Pęczki łodyg, korzeni suszono i zawieszano nad frontowymi drzwiami lub sadzono w pobliżu, wierząc, że nie wpuszczą diabłów, różnych złych duchów i nieziemskich istot do domu. Aby zabezpieczyć wnętrze, suszone kwiaty pakowano do torebek i ustawiano na półkach.
Roślina znajduje się pod auspicjami planety Wenus i elementów wodnych, które nadały jej lekką magiczną moc i potężną energię. Pole rumieniowate, którego kwiatostany są białawe, używane są w rytuałach związanych ze zdrowiem, a rumieniowaty płaskolistny (niebieskawe kwiaty) są używane jako talizman i zakochana magia. W rytuałach związanych z czarną magią nie jest używany.
Najprostsze rytuały:
- oczyszczanie przestrzeni z negatywnej energii, ochrona przed złym okiem - bukiet zebrany na słabnącym księżycu jest zawieszony w widocznym miejscu;
- ochrona przed nieziemskimi agresywnymi bytami, demonami - kilka łodyg rumieniowatych i ostów umieszcza się pod progiem lub umieszcza nad drzwiami, ale nie w rogu - tam ma odwrotny skutek;
- aby usunąć negatywną energię z mieszkania, podpalić gałąź i odkażać przestrzeń;
- pół kwiatka połknięte przez każdego członka małżeństwa lub kochającej się pary pomaga zharmonizować relacje.
Legenda kwiatów
W Anglii istnieje legenda o tym, jak i dlaczego ta roślina się rozprzestrzeniła. Za panowania królowej Wiktorii bogata dama, która była namiętną wielbicielką wszystkiego, co niezwykłe, pragnęła, aby jej ulubiony kwiat rosły wszędzie i po cichu sadziła nasiona w okolicznych ogrodach.
Pojawienie się dziwnej rośliny o ciernistych liściach o niestandardowym kolorze wywołało zamieszanie wśród mieszkańców, zwłaszcza że w księżycowe noce gładkie liście lśniły upiornym srebrzystym światłem. Porównywano go nawet do ducha z królestwa roślin. Wśród populacji ta dziwna roślina nosiła nazwę „Duch panny Wilmott”.
Legenda znalazła kontynuację w czasach nowożytnych - jedna z odmian została nazwana przez hodowców Silver Ghost. Kwiaty tej odmiany są duże (do 12 cm średnicy), na krzaku jest ich około 100. Wymieranie rośliny po kwitnieniu dodatkowo potwierdza legendę o jej upiornym wyglądzie.
Rosnące opcje
Możesz wyhodować bluehead, sadząc nasiona w otwartym terenie lub sadzonki. Nasiona nie mają bardzo dobrego kiełkowania, ale wysiew z marginesem umożliwia wyhodowanie wymaganej liczby sadzonek. Kultura jest mało wymagająca dla gleby, najważniejsze jest to, że jest luźna, więc niezbyt żyzne miejsce jest lepiej przystosowane niż ziemia nawożona. Na ciężkich glebach można dodać piasek, torf, kompost.
Siew w otwartym terenie
Siew na otwartej przestrzeni jest konieczny wraz z nadejściem pierwszych przymrozków, gdy gleba jest lekko zamarznięta na wierzchu. Z góry wykopałem grzbiet, wyrównuję powierzchnię. Umieść nasiona w płytkich bruzdach, starając się je równomiernie rozprowadzić, w pewnej odległości od siebie.Przy zagęszczonych nasadzeniach trudno będzie sadzić sadzonki na wiosnę - korzenie są zranione, a ukorzenienie zajmie dużo czasu. Schronienie na zimę nie jest wymagane.
Jeśli nasiona wysiewa się natychmiast po zbiorach, młode rośliny, które wyrosły na początku zimnej pogody, należy przykryć dowolnym materiałem okrywającym, a gałęzie świerkowe rozłożyć na wierzchu.
Siew sadzonek
Najlepszy czas na siew sadzonek to luty-marzec. Nasiona równomiernie rozprowadzone na mokrej powierzchni lekko posypujemy piaskiem lub przesianą ziemią, przykrywamy przezroczystą folią i umieszczamy w ciepłym, chłodnym (ok. 18 ° C) jasnym miejscu.
Wygodne jest układanie 2-3 nasion w odległości 4-5 cm między gniazdami. Przy dalszej uprawie można je przesadzać w grupach.
Kiełkowanie nastąpi w ciągu 3-4 tygodni. Zanim pojawią się kiełki, folię należy regularnie usuwać, aby usunąć kondensację. Zwilżyć glebę bez wysychania. Usuń schronienie po pojawieniu się przyjaznych pędów. Nie ma potrzeby stosowania nawozów.
Na etapie wzrostu sadzonki pielęgnacja polega na utrzymaniu temperatury w granicach 18-20 ° C - w gorącym pomieszczeniu rosną gorzej. Nawet w optymalnych warunkach dla sadzonek charakteryzuje się powolnym wzrostem i do czasu przesadzenia do gruntu sadzonki są niskie, korzenie słabe. Ze względu na tę cechę nie można przeprowadzić kompletacji, ale natychmiast wylądować w stałym miejscu. Rzadkie nasadzenia pozwalają na przeszczepienie z mniejszym uszkodzeniem systemu korzeniowego.
Jeśli nasiona są gęsto zasiane i konieczne jest zbieranie, należy to zrobić bez czekania na pojawienie się dwóch liści, próbując pozostawić więcej gleby na korzeniach. Zacząć twardnieć, gdy powietrze trochę się nagrzeje - kultura nie boi się zimna.
Cechy charakterystyczne
Rośliny z rodziny Umbrella można znaleźć na wszystkich kontynentach - jest ich ponad 3500. Eryngium lub Eryngium należy do tej dużej rodziny; na kontynencie euroazjatyckim rośnie około 250 gatunków. Rośnie na stepach, w zaroślach, na suchych łąkach i wzgórzach, w pobliżu dróg.
Łatwo go rozpoznać po charakterystycznej niebieskawej łodydze rozgałęzionej od góry i rozciętych kłujących twardych liściach o niebieskawo-niebieskim lub szaro-zielonym kolorze. Część nadziemna zmienia kolor na całkowicie niebieski, gdy roślina znajduje się w sprzyjającym dla niej środowisku. Wysokość bujnego, rozłożystego krzewu sięga 35-150 cm Mięsisty korzeń palowy jest w stanie gromadzić wilgoć, co pozwala mu na długi czas obyć się bez wody.
Nietypowy kształt kwiatostanów nadaje roślinie dekoracyjności - przypominają gęstą okrągłą główkę otoczoną kocem (owijką) z twardych kolczastych liści. Kwiatostan składa się z małych niebiesko-niebieskich kwiatów, które na glebach z dużą zawartością wapna przybierają barwę ciemnoniebieską.
Gatunek zawdzięcza swoją nazwę niebieskiemu kolorowi główki kwiatostanu oraz kolczastym twardym liściom, popularnie nazywany jest ostem niebieskim (niebieskim).
Sadzonki nurkujące i opieka nad młodymi sinikami
Nurkowanie dla tej kultury jest niepożądane. Rośliny na początku rozwijają się dość wolno i zwykle do czasu przesadzenia do gleby są jeszcze dość małe, przy rzadkich wysiewach, można je łatwo oddzielić bez ranienia „sąsiadów”.
Optymalny czas nurkowania rumieniowatego - 6-8 tygodni po pierwszych pędach - zwykle zbiega się z czasem, w którym rośliny można już posadzić w ziemi. Takie cechy są związane z kruchością korzeni. Dlatego, gdy tylko pogoda na to pozwoli, najlepiej jest po prostu wcześnie przenieść rumieniowaty z pojemników na stałe miejsce, starając się uniknąć kontaktu z korzeniami podczas przeszczepu.
Jeśli siew błękitnopłetwego był przeprowadzony gęsto i nie ma możliwości wyhodowania roślin bez nurkowania, to należy go przeprowadzić jak najwcześniej, nie czekając nawet na drugi prawdziwy liść, sadząc sadzonki z dużą ilością gleby dookoła korzenie w indywidualnych pojemnikach.
Sadzonki twardniejące rumieniowate
Rośliny można wynieść na świeże powietrze, gdy tylko pogoda na to pozwoli. Im dłużej trwa utwardzanie, tym lepiej. Blueheads nie boją się niskich temperatur (ale nie mrozu).
