Thuja orientalis jest jedynym przedstawicielem rodzaju. W podręcznikach botanicznych jest często nazywany biota lub spłaszczony. W swoim naturalnym środowisku roślina ta występuje wyłącznie na wzgórzach, w strefie umiarkowanej z łagodnymi zimami, odmiany świetnie czują się na płaskich powierzchniach. Ponadto wschodnia biota tui nie wymaga odżywiania i łatwo toleruje przeszczep.
Tuja lub płazińczyk (Platycladus) należy do rodziny cyprysów (Cupressaceae). Rośnie w lasach Chin, Japonii i Korei.
Jest to nieduże, wiecznie zielone, niekiedy wielopniowe drzewo o wys. 5–10 m. W sprzyjających warunkach osiąga 15–18 m. Korona szerokolistna.
Podnoszenie gałęzi. Opisując wschodnią tuję, szczególnie warto zwrócić uwagę na jej szerokie, płaskie gałęzie (od których pochodzi nazwa rośliny). Znajdują się pionowo.
Igły osobników dorosłych są łuszczące się, jasnozielone, mocno dociśnięte do gałęzi. Jesienią, wraz z pierwszymi przymrozkami, nabiera ochronnego brązowego koloru.
Jak widać na zdjęciu, szyszki wschodniej tui znajdują się na krótkich gałęziach i mają podłużny zaokrąglony kształt:
Młode szyszki pokryte są niebieskawo-zielonym szronem. Nasiona są bezskrzydłe, dojrzewają w drugim roku.
Naturalna forma płastugi wschodniej jest dość mrozoodporna i cierpi tylko podczas wyjątkowo mroźnych zim.
Opis zachodniej tui
Jest to wolno rosnące drzewo, osiągające wysokość 15-20 m, chociaż w przyrodzie występują wyższe okazy, ale to już rzadkość. Korona tui zachodniej jest piramidalna lub jajowata, u oryginalnych gatunków raczej się rozprzestrzenia. System korzeniowy jest zwarty.
Kora w młodym wieku jest ceglastobrązowa, gładka, ostatecznie zmienia kolor na szaro-brązowy, na drzewie z ponad dziesięcioletnią historią, kora na pniu jest w głębokich podłużnych pęknięciach, włóknista.
Igły tui są łuskowate, zielone i bardzo małe o długości 2-4 mm, pokrywające gałęzie jak łuski. Życie liści wynosi maksymalnie 2-3 lata, po czym odpada, ale nie jeden po drugim, ale w małych gałęziach korona odnawia się stopniowo i niezauważalnie. Zimą igły zmieniają kolor na żółtawozielony lub brązowy. Pojęcie „wiecznie zielone” dla tui jest względne, jeśli świerk lub sosna w ogóle nie zmienia odcienia igieł zimą, to większość odmian tui zachodniej maluje ogród na żółto brązowawe lub jasnozielone kolory.
Kwiaty nie są ozdobne - jednopienne, wierzchołkowe, samotne. Szyszki są również małe, o długości około 1 cm, jajowate. Każdy stożek zawiera dwa żółte uskrzydlone nasiona.
Drewno na cięciu jest czerwonawe, często przeplatane brązowymi, żółtymi i czerwonymi żyłkami. Drewno jest miękkie i wytrzymałe, nie zawiera żywicy, nie gnije i może być doskonałym materiałem na meble, ale nie znalazło szerokiego zastosowania - utrudnia to zbyt wolny przyrost masy i włóknista kora.
Funkcje
Tuja jest bardzo popularna nie tylko w prywatnych ogrodach, ale jest również szeroko stosowana do kształtowania krajobrazu miejskiego, ponieważ roślina jest wyjątkowo bezpretensjonalna dla ekologii miasta: dobrze toleruje zanieczyszczenie gazowe, zapylenie i dobrze zadymia. Z łatwością zapuszcza korzenie po przesadzeniu, dobrze nadaje się do przycinania i ścinania, niektóre odmiany w ogóle nie wymagają korekty kształtu - rosną same w piramidzie, kulce lub stożku.Ponadto zachodnia tuja i jej odmiany są zimotrwałe (strefy mrozoodporności od 2b do 8b, czyli około minus 36 ° C zimą bez zadaszenia).
Sekrety Wschodu
Tuya zawsze była szanowana wśród mieszkańców Wschodu. Uważano, że roślina ta jest święta, sadzono ją w pobliżu meczetów i miejsc świętych. Thuja w tłumaczeniu z greckiego oznacza „ofiarować”. W dawnych czasach, w czasie składania ofiar, kłody z tego drzewa były umieszczane w ogniu ofiarnym. Francuzi uważali to za „drzewo życia”. Służyła jako rodzaj amuletu do domów i była aktywnie wykorzystywana jako roślina lecznicza.
Wschodnia tuja to rośliny fitoncydowe. Ich igły uwalniają olejki eteryczne do otaczającego powietrza, które są niszczące dla wielu patogenów. W drewnie i igłach tui znaleziono wiele użytecznych związków, które mają korzystny wpływ na zdrowie ludzi. Nasiona rośliny były używane od czasów starożytnych jako środek wzmacniający i tonizujący ciało. Chińczycy wywarami i nalewkami leczyli choroby układu oddechowego, nerek, wątroby i pęcherza. Tuja pomagała przy reumatyzmie i dnie, była popularnym środkiem ściągającym i wykrztuśnym.
Odmiany i odmiany zachodniej tui
Zachodnia tuja ma kilka form dekoracyjnych:
- płacz
- kolumnowy (piramidalny)
- półkula
- kulisty
Według koloru odmian liści (igieł):
- różnorodny (kilka wariantów kolorystycznych)
- z zielonymi liśćmi
Wysoki:
- dorosły od 5 mi więcej
- półkarła od 3 do 5 m
- karzeł - dojrzałe drzewa do 3 m
- miniaturowy - mniej niż 3 m wysokości
Odporność na mróz: istnieją odmiany, które swobodnie tolerują zimy w środkowej Rosji, są odmiany, które wymagają obowiązkowego schronienia.
Oto kilka mrozoodpornych:
- Danica (Danica) to odmiana miniaturowa do 60 cm lub nieco wyższa wysokość, kulisty kształt, zimotrwalosc - strefa klimatyczna 3.
- Globoza (Globosa) to tuja miniaturowa kulista, dorosła nie większa niż 2 m, rosnąca bardzo wolno, mrozoodporność - 3 strefy klimatyczne.
- Złoty Glob - kulista półkarłowata, wolno rosnąca, bardzo mrozoodporna - strefa klimatyczna 2b.
- Wagneri (Wagneri) - pokrój wąskostożkowy, półkarłowy (do 3,5 m), szybko rosnący, zimotrwalosc - 4 strefy klimatyczne.
- Woodwardii ('Woodwardii) - odmiana półkarłowa szeroko zaokrąglona, rośnie wolno, zimotrwalosc - 4 strefa klimatyczna.
- Hoseri - kulisty, szybko rosnący, do 2 m wysokości, zimotrwalosc - 3 strefy klimatyczne.
- Brabant - stożkowaty, szybko rosnący, odmiana zbliżona do Smaragd, ale tempo wzrostu 2-3 razy większe, zimotrwalosc - strefa klimatyczna 3.
- Sunkist - tuja stożkowata o półkarłowatym wzroście, rosnąca wolno, bardzo mrozoodporna - strefa klimatyczna 2b.
- Tiny Tim to miniaturowa odmiana tui o wysokości nie większej niż 1 m, kulistym kształcie, wolno rosnąca, mrozoodporność - 3 strefy klimatyczne.
- Holmstrup (Holmstrup) - odmiana stożkowata półkarłowata, rośnie wolno, zimotrwalosc - 3 strefy klimatyczne.
- Smaragd to wolno rosnąca odmiana kolumnowa o wysokości 3-5 m - średnia mrozoodporność - jeśli wszystkie powyższe odmiany można uprawiać na Syberii i Uralu, to Smaragd zamarza w temperaturach poniżej minus 25-26.
Wybierając odmianę, weź pod uwagę nie tylko jej wielkość, kształt i mrozoodporność, ale także ogólną bezpretensjonalność. Niektórzy nie tolerują cieniowania, nawet lekkiego półcienia, inni nie tolerują długich odwilży zimą (z nagłymi zmianami temperatury), ponieważ prowokuje to wczesny przepływ soków. Niektóre odmiany praktycznie nie wymagają przycinania, inne wymagają systematycznego przycinania. Istnieją odmiany, które są niezwykle wrażliwe na zagęszczanie powierzchni gleby, nie rosną na czystej glinie, wymagane jest coroczne spulchnianie i ściółkowanie.
Jak wyhodować tuję z gałązki?
Decydując, jak rozcieńczyć tuję, możesz znaleźć kilka alternatywnych metod. W Internecie można znaleźć wiele informacji na pytanie brzmiące tak: „Jak wyhodować tuję z gałęzi?” „Instrukcje” opierają się na tych samych czynnościach, co podczas przesadzania z sadzonkami. Jednak, podobnie jak gdzie indziej, istnieją pewne niuanse. Jeśli interesuje Cię, jak wyhodować tuję z gałęzi, to cięcie samej gałęzi należy najpierw potraktować stymulatorem tworzenia korzeni. Pomoże to systemowi korzeniowemu rozwinąć się i zadomowić w nowej glebie.
Paletę z piaskiem należy traktować 3% roztworem nadmanganianu potasu. Same gałązki należy umieścić w uprzednio wykonanych otworach pod kątem 45 stopni. Na jednej palecie można uprawiać kilka gałęzi jednocześnie. W tym celu odległość między nimi powinna wynosić od 3 do 5 cm.
Podczas przesadzania gałęzi upewnij się, że na paletę z gałęziami nie pada bezpośrednie światło słoneczne.
Nawilżanie można przeprowadzić przy użyciu tej samej technologii, co podczas rozmnażania przez sadzonki. Ukorzenione gałęzie trzeba będzie sadzić wiosną lub utrzymywać je w warunkach szklarniowych do lata. Dzięki temu będzie bardziej prawdopodobne, że twoje tuje szybko przyzwyczają się do nowych warunków i spokojniej przetrwają pierwszą zimę.
Thuja western - miejsce w ogrodzie
Zachodnie odmiany tui są dość zróżnicowane nie tylko pod względem wyglądu, ale także potrzeb. Wśród nich są odmiany tolerujące ilość słońca, ale większość woli rosnąć w pełnym słońcu, jeśli to możliwe.
W miejscach zacienionych korona tworzy się luźno, czasem jednostronnie (przy silnym cieniowaniu po jednej stronie).
W miejscach, gdzie nie ma słońca, lepiej zrezygnować z uprawy tuj - nie tylko znacznie zahamują wzrost, ale także zwiększą ryzyko różnych infekcji grzybiczych.
Jeśli masz bliskie położenie wód gruntowych (1-1,5 m), dozwolone jest sadzenie drzew iglastych tylko na sztucznym wzniesieniu - masywnym wzgórzu o wysokości co najmniej pół metra.
Tuja z nasion - rośnie w domu
Piękna, wiecznie zielona tuja to wspaniałe drzewo do tworzenia żywopłotu. Wyróżnia się dobrą zimotrwalością, bezpretensjonalnością. Gęste igły dobrze chronią miejsce przed zimnymi wiatrami o każdej porze roku. Jednak cena sadzonek tui często zmusza do rezygnacji z tej opcji. Co powinni zrobić ci mieszkańcy lata, których nie stać na zakup sadzonek tui? Jest wyjście! Możesz wyhodować roślinę z nasion. Czy jest to trudne? Nie. Najważniejsze w tym procesie jest cierpliwość i jakość opieki. Jak uprawiać tuję z nasion? Dowiemy się odpowiedzi na to pytanie z artykułu.
Uprawa tui z nasion
Sadzenie tui zachodniej
Sadzenie odbywa się w przygotowanych dołach, na miejscu wolnym od wieloletnich chwastów - wybierz wszystkie kłącza pokrzywy, ostropestu i innych chwastów do kopania.
System korzeniowy zachodniej tui zależy od odmiany - w przypadku miniaturowych jest znacznie mniej niż u dorosłych lub półkarłów. Na przykład w tui o wysokości 3-5 m korzenie rozprzestrzeniają się na głębokość około metra, na dwa metry - 50-60 cm.
Do sadzenia różnych tui, które będą rosły więcej niż 3 m za 10-15 lat, musisz przygotować dół o wymiarach metr na metr szerokości i głębokości, jeśli gleba na twoim terenie nie ma odpowiedniej struktury. Jama do sadzenia zapewnia zapas pożywienia przez kilka pierwszych lat.
Przygotowanie gleby
Tuja preferuje gleby - średnio gliniaste, średnio odżywcze, niezbyt wilgotne i nie suche, lekko kwaśne.
Jeżeli gleba jest: ciężka gliniasta, lekko piaszczysta, torf czysty - wymaga obowiązkowej poprawy. Dlatego musisz wymieszać ziemię wykopaną z otworu z innymi składnikami:
- jeśli gleba jest gliniasta, połowę wykopanej gleby należy zastąpić równymi częściami torfu i piasku
- jeśli gleba jest piaszczysta, połowę wykopanej ziemi należy zastąpić równymi częściami torfu i gliny (ziemia darniowa)
- jeśli gleba jest torfowa, połowę wykopanej ziemi należy zastąpić równymi częściami gliny (ziemia darniowa) i piasku
Na dnie wykopu wypełniamy drenaż z pokruszonego kamienia warstwą 10-15 cm, a następnie wypełniamy wymieszaną glebę. Aby posadzić nabytą roślinę w przygotowanym i zasypanym dołku, wykonujemy otwór o 30-40 cm szerszy i 10-15 cm głębszy niż system korzeniowy rośliny (czyli wykonujemy otwór w wypełnionym otworze).
Następnie wymieszaj usuniętą glebę na pół z próchnicą (obornikiem, który leżał w pryzmie przez 3-4 lata) i napełnij nią system korzeniowy rośliny.
Kwasowość i wapnowanie
Musisz wiedzieć, że azot, potas i fosfor, podobnie jak większość drobnych pierwiastków (żelazo, magnez, siarka i miedź), są najłatwiej przyswajalne w glebach o pH od 6,0 do 8,0.
W przypadku tui optymalna kwasowość wynosi od 6,8 do 7,2, chociaż tolerują one bardziej kwaśne i zasadowe, co używają dostawcy materiału do sadzenia, twierdząc, że tuja rośnie na każdym rodzaju gleby. Tak nie jest, prędzej czy później zauważalne jest opóźnienie wzrostu, igły brązowieją, czasami gałęzie lub cała roślina wysychają.
Jeśli kwaśność gleby w Twojej okolicy jest poniżej pH 6,5, należy je zneutralizować do żądanego pH za pomocą wapna lub mąki dolomitowej. Przeczytaj, jak to zrobić - odtlenianie gleby.
Jak sadzić
Podlej roślinę przed wyjęciem jej z pojemnika transportowego. Wyjętą z pojemnika żywicę umieścić na środku dołka, równomiernie rozłożyć korzenie. Następnie unieś drzewo tak, aby szyjka korzeni znajdowała się nieco wyżej (2-3 cm) niż poziom gruntu.
Wypełnij przygotowaną glebę i delikatnie zagęszczaj glebę, naciskając rękami, po prostu nie ściskaj jej w pobliżu samego pnia. Drzewo osiada trochę na ziemi, a szyjka korzeni będzie wyrównana z horyzontem. Nie można go pogłębić - doprowadzi to do rozkładu.
Teraz dookoła drzewa należy zrobić „spodek” do podlewania - bok wykonany z ziemi w kole blisko łodygi o wysokości 5-6 cm, tak aby podczas podlewania woda nie przedostawała się daleko poza system korzeniowy. Jeśli efedra jest sadzona na zboczu, „spodek” musi być podniesiony wyżej.
Lepiej jest od razu ściółkować glebę wokół tui korą sosnową, wiórkami, po raz pierwszy odpowiednia jest również słoma (nie najlepsza opcja - przepuszcza chwasty i szybko się rozkłada).
Ściółkowanie zapobiega rozprzestrzenianiu się wody, chroni korzenie przed przegrzaniem w czasie upałów, zatrzymuje wilgoć w glebie przez kilka dni dłużej. Biorąc pod uwagę, że tuja nie toleruje przesuszenia, ściółkowanie jest koniecznym środkiem. Natomiast przy szyjce korzeniowej (o średnicy 10-12 cm) minimalna warstwa powinna przykrywać podłoże nie więcej niż 1 cm lub w ogóle jej nie przykrywać, aby pień nie wypadł i nie zgnił, jeśli pogoda jest zbyt wilgotna.
W jakiej odległości zasadzić tuję
Zalecenia dotyczące sadzenia, które możesz otrzymać przy zakupie materiału do sadzenia, są bardzo sprzeczne. Przede wszystkim musisz zdecydować, czy sadzisz na stałe, czy dopuszczasz możliwość przeszczepu.
Ogólnie rzecz biorąc, tuja dobrze znosi przeszczep, zwłaszcza jeśli system korzeniowy jest zachowany w jak największym stopniu, a czas jest odpowiedni na taką operację. Ale czasami po kilku latach przesadzenie drzew w nowe miejsce będzie technicznie niemożliwe. Dlatego zaplanuj projekt ogrodu z wyprzedzeniem.
Odległość między roślinami powinna uwzględniać ostateczną wielkość odmiany oraz możliwość korekty korony poprzez cięcie. Na przykład w niektórych odmianach tui kolumnowej średnica u podstawy pnia może wynosić prawie 2 m, w innych - wąskokolumnowa nie większa niż metr. Tuja rośnie wolno, średni wzrost w skali roku to 10-30 cm, średnica około 5-10 cm. Ale trzeba sobie wyobrazić ogród z perspektywy, jak będzie wyglądał za 10-15 lat, bo będzie prawie niemożliwe do przeszczepienia w pełni wyrośniętego drzewa.
Jeśli planujesz żywopłot, powiedzmy, z odmiany Brabant, w której średnica korony dorosłej rośliny wynosi około 1,5 m, z częstotliwością sadzenia w rzędzie: co 50-70 cm (jest takie zalecenie) trzeba je rozrzedzić po kilku latach, usuwając po jednym. Tak dużą tuję należy sadzić w odległości 80-100 cm.
Dodatkowo trzeba wziąć pod uwagę, czy chcemy zachować naturalny kształt sadzonej odmiany - tak, aby stożek (piramida) był dobrze widoczny czy nie - przy gęstym nasadzeniu żywopłot tworzy gęstą zieloną ścianę, jest to niemożliwe rozróżniać okiem poszczególne okazy.
Innym czynnikiem jest możliwość przycinania kręconego, wokół drzewa lub krzewu powinno być wystarczająco dużo miejsca, aby swobodnie się nim opiekować - wiązanie, cięcie, leczenie chorób i szkodników.
Jak uprawiać tuję - od czego zacząć?
Jeśli uważasz, że to zbyt trudne i to dla Ciebie, to zapewniamy Cię, że jest inaczej. Tuyu można samodzielnie wyhodować z nasion, w dowolnej ilości. Nie ma znaczenia, że w pierwszym roku sadzonki rosną nie więcej niż 10 centymetrów. W kolejnych latach, gdy ostatecznie ukształtuje się system korzeniowy tui, jej roczny wzrost wynosi 25-30 centymetrów.
Aby uzyskać nasiona, szyszki tui są zbierane na koniu w sierpniu - na początku września, do tego czasu dojrzewają. Musisz się spieszyć, aby mieć czas na ich zebranie przed pełnym ujawnieniem. Układane są w jednej warstwie, pomieszczenie musi być suche i ciepłe. Kiedy wysuszone pąki się otworzą, nasiona będą swobodnie wypadać. Wskazane jest ich natychmiastowe sadzenie, ponieważ przechowywanie niekorzystnie wpływa na kiełkowanie nasion. Jeśli z jakiegoś powodu nie można sadzić nasion jesienią, należy je rozwarstwić przed sadzeniem wiosennym. Sadzonki tui zasiane przed zimą rosną silniejsze i zdrowsze niż ich odpowiedniki zasiane wiosną, rosną wcześniej, lepiej zimują, co jest dla nich szczególnie ważne w pierwszych latach życia.
Jak siać nasiona tui? Rozważ najbardziej praktyczne wskazówki:
- Możesz siać nasiona tui bezpośrednio na otwartym terenie, w przeznaczonym dla nich ogrodzie lub w pudełkach, wygodniej jest je przenosić po terenie. Gleba do siewu tui składa się z jednej części darni lub ziemi ogrodowej, dwóch części torfu i niewielkiej ilości piasku. Wlewa się go do pudełka, wyrównuje i zagęszcza tak, aby znajdował się co najmniej 2 centymetry poniżej boków.
- Następnie układane są rowki do sadzenia, nasiona są w nich równomiernie układane i przykrywane glebą, która jest następnie zagęszczana. Przy suchej pogodzie uprawy należy podlewać oszczędnie, upewniając się, że nasiona nie wypływają na powierzchnię.
- Skrzynia wysiewająca jest umieszczona w półcieniu, aby wiosną sadzonki nie padały pod palącym słońcem.
- Wiosną, 15-20 dni po dobrym rozgrzaniu gleby, pojawią się pędy, początkowo podobne do świerka, jest to cecha tui i nie musisz się bać. Prawdziwe gałązki z łuskowatymi igłami wyrastają z sadzonek do połowy lata.
Rozmnażanie tui
Opieka zachodnia Thuja
Piękno wymaga wysiłku - zaczynają się od regularnego podlewania, szczególnie w pierwszym miesiącu po posadzeniu - przesuszenie jest niedopuszczalne.
Tuja dobrze rośnie tylko na żyznej i wilgotnej glebie. Rośliny rosnące w doniczce lub pojemniku w ogóle nie tolerują przesuszenia. U drzew iglastych trudniej jest śledzić utratę wilgoci niż liściastych - w nich liście zwisają jak szmaty, aw drzewach iglastych żółkną i wysychają. Dlatego podlewanie na otwartym polu powinno być regularne, gdy nie ma deszczu, mniej więcej raz w tygodniu.
Uważa się, że tuja jest bardzo dobrze akceptowana przez zraszanie irygację, woda zmywa kurz z korony i zwiększa wilgotność powietrza, ale tuje uwielbiają wilgotne powietrze i rosną w naturze wzdłuż brzegów i zboczy rzek i zbiorników wodnych.
Jednak podczas zraszania należy upewnić się, że woda nie tylko kapie na koronę, ale także zwilża warstwę korzeni pod drzewami. Jeśli na tui występują oznaki infekcji grzybiczej, spróbuj wykluczyć zraszanie podczas leczenia, przeprowadzaj regularne podlewanie z konewki.
Istnieją odmiany, które absolutnie nie tolerują zarówno przesuszenia, jak i niskiej wilgotności powietrza, na przykład Globoza nana (miniaturowa kulista), lepiej sadzić takie odmiany w pobliżu stawu ogrodowego, fontanny, strumienia.
Poprawa gleby i żywienia
Po posadzeniu składniki odżywcze tui wystarczają na kilka lat, z reguły karmienie nie jest potrzebne przez pierwsze dwa lata.
W przyszłości można poprawić strukturę gleby i żyzną warstwę gleby, dodając warstwę kompostu pod drzewami 7-10 cm, zgrabić wierzchnią warstwę ziemi i zastąpić ją humusem, ściółkę na wierzchu posiekać kora sosnowa.
Niektóre odmiany, na przykład Columna, są wrażliwe na zagęszczenie powierzchni gleby, korzenie nie mają wystarczającej ilości tlenu, rośliny więdną, dlatego konieczne jest coroczne spulchnianie i odnawianie ściółki.
Jeśli nie ma humusu krowiego lub końskiego, można go zastąpić humusem liściastym.
Jako nawóz wierzchni pożądane jest stosowanie głównie nawozów fosforowo-potasowych, najlepiej złożonych z zestawem innych minerałów, zaprojektowanych specjalnie dla drzew iglastych. Zwykle wystarczą dwa opatrunki na sezon na początku i na koniec lata.
Nie zapominaj, że wprowadzenie nawozów mineralnych obniża pH, a przekroczone dawki mogą spalić korzenie, co objawia się brązowieniem igieł, zwykle nie od razu, ale w ciągu miesiąca.
Inspekcja korony
Thuja western - roślina wiecznie zielona, ale odnowa liści i gałązek następuje regularnie, z reguły „opadanie liści” następuje jesienią, a ponieważ korona wielu odmian jest bardzo gęsta, proces ten może zachodzić dla nas niezauważony.
Dlatego nie zapomnij zajrzeć do wnętrza korony, rozchylić gałęzie i wybrać żółte igły, czasami gromadzi się ona między gałęziami w pobliżu pnia, zbierając się w „splątki”.
Przycinanie
Zwykle tuja dobrze nadaje się do przycinania, nie choruje, a po cięciu staje się grubsza.
Jeśli odmiana ma kształt kolumnowy, nie oznacza to, że roślina będzie uprawiać gałęzie o ścisłej piramidalnej geometrii, niektóre odmiany, takie jak Smaragd, mają wyraźne kontury kształtu, inne, takie jak Brabant, rosną kudłate i wymagają ciągłego przycinania, aby tworzą zadbany wygląd.
W młodych roślinach, właśnie nabytych w szkółce, często wymagane jest zmniejszenie liczby wiodących gałęzi, w przeciwnym razie roślina rozrasta się na dwa lub trzy pnie (z dwoma wierzchołkami) i traci się wszelką dekoracyjność. Jeśli to możliwe, wybierz z wyprzedzeniem okazy tui kolumnowej z jednym pniem prowadzącym. Jeśli jest ich kilka, zostaw jedną, drugą ostrożnie wytnij. Korona będzie rosła w ciągu sezonu.
Przycinanie wierzchołków pędów powinno odbywać się wiosną, z otwarciem pąków i do połowy lata niektóre odmiany, zwłaszcza szybko rosnące, kuliste lub jajowate, należy przycinać dwa razy w sezonie, inne wolno rośnie rzadziej - raz na wiosnę, wtedy korona trochę zarasta latem, a rośliny wyglądają bardziej naturalnie. Możesz skrócić gałęzie o 1/3 maksymalnej długości lub mniej, jeśli to konieczne.
Schronienie tui na zimę
Prawie wszystkie odmiany tui zachodniej wymagają ochrony przed śniegiem i lodem. Ich gałęzie rosną pionowo w górę, śnieg nagromadzony i zamarznięty w pokrywie lodowej naciska na nie i łamie je. Dlatego musisz związać pnie, aby śnieg odleciał bez zatrzymywania się.
Wiązanie musi być wykonane z miękkiego materiału - rajstopy nylonowe są idealne do tej roli - nie gniją i nie rozciągają się. Korony nie można zawiązać zbyt mocno, jak choinki przed zablokowaniem w korpusie, w przeciwnym razie igły w środku pękną.
Małe okazy, nie większe niż 1,5 m wysokości, najlepiej chronić nie uprzężą, ale chatą. Zrób statyw z drewnianych listew i zawiń go w płótno lub biały lutrasil.
Ważne jest, aby wziąć pod uwagę skłonność niektórych odmian do oparzeń słonecznych. Są odmiany bardzo odporne - ten sam Smaragd, czasem czubki ich głów mogą się palić, a są odmiany, które wymagają schronienia na najbardziej niebezpieczny okres - od końca lutego do kwietnia w postaci płótna lub parawanu ochronnego .
Czasami tuje nie palą się na słońcu tylko z jednego powodu - są mocno pokryte śniegiem, dotyczy to głównie młodych roślin i niewymiarowych kulistych, ale jeśli zima ma mało śniegu, grozi im poparzenie słoneczne, więc kieruj się pogodą i opady.
Czy tuje mogą zimować w doniczkach? Główne sposoby przechowywania roślin w pojemnikach zimą
W kulturze kontenerowej uprawia się rośliny jednoroczne i wieloletnie, dlatego metody przechowywania pojemników w zimie są uderzająco różne.
Rośliny jednoroczne są po prostu usuwane z pojemników jesienią wraz z glebą. Glebę na miejscu można przechowywać w stosie, posypać obornikiem i próchnicą. Zwały użytej ziemi pozostawione na zimę zostaną odpowiednio zamrożone, co pozwoli na zniszczenie mogących się w glebie szkodników. Gleba wiosną nabierze naturalnej wilgoci, po czym można ją ponownie wykorzystać, dodając piasek, nawozy startowe i inne niezbędne dodatki.
Pojemniki po uwolnieniu od ziemi należy dokładnie umyć, usunąć osady soli ze ścian i zdezynfekować. Można je przechowywać w stodole lub piwnicy do następnego sadzenia.
Istnieje kilka głównych metod konserwacji wieloletnich roślin doniczkowych w okresie zimowym, które okazały się najbardziej optymalnymi opcjami:
| Przechowywanie w piwnicy | Najłatwiejszym sposobem przechowywania bylin posadzonych w pojedynczych pojemnikach jest przeniesienie ich późną jesienią do istniejących piwnic. Na co należy zwrócić uwagę przy takim przechowywaniu:
|
| Prikop na stronie | Metoda ta nadaje się do przechowywania drzew i krzewów, które mogą zimować w warunkach naturalnych, strefowych dla danej strefy klimatycznej. Aby zachować rośliny w pojemnikach, należy przygotować rów, którego głębokość zależy od wielkości pojemników do sadzenia. Dno wykopu jest wyłożone grubym piaskiem, kamykami lub ekspandowaną gliną, co zapobiegnie zastojowi stopionej wody na dnie wykopanego pojemnika. Pojemniki wraz z roślinami umieszcza się w wykopie lekko ze spadkiem, aby wilgoć powstająca podczas topnienia śniegu nie gromadziła się w doniczkach, są izolowane torfem i przykrywane ziemią. Na ziemi układają izolację od liści, trocin lub torfu. Czasami pokrywają górną część rowu folią ochronną. Bardzo ważne jest, aby wybrać odpowiednie miejsce do ułożenia rowu - nie można kopać pojemników w ziemi, jeśli w tym miejscu jest wysoki poziom wód gruntowych. W takim wykopie rośliny będą narażone na zamoczenie, co ostatecznie doprowadzi do ich śmierci. |
| Przenoszenie pojemników do szklarni | Najłatwiej jest trzymać pojemniki z roślinami w szklarni, która nie będzie mocno nagrzewana do wiosny. Pojemniki z bylinami umieszcza się w pustym miejscu, w razie potrzeby pojemniki przykrywa się materiałami izolacyjnymi. W szklarni warto utrzymywać temperaturę od -3 do + 3C. Śpiące drzewa i krzewy nie wymagają jasnego oświetlenia, a kłącza lub rośliny cebulowe można przechowywać w całkowitej ciemności. |
| Uliczne urządzenie magazynujące | Niektóre rośliny w pojemnikach można przechowywać zimą na zewnątrz, chronione ścianami budynków. Oczywiście takie przechowywanie jest odpowiednie tylko dla strefowych upraw odpornych na mróz, które mogą zimować na danym obszarze. W pobliżu południowej ściany domu zainstalowano grupę kontenerów, po czym wzniesiono ogólne schronienie izolacyjne dla części korzeniowej. Do izolacji można użyć arkuszy grubej pianki, natomiast pojemniki są umieszczone na podkładzie z pianki, dzięki czemu zimą można oszczędzać rośliny iglaste, które wymagają oświetlenia przez cały okres mrozu. |
| Wykonywanie pudełek do przechowywania roślin w pozycji leżącej | Krzewy ozdobne, które nie mogą hibernować w otwartym terenie lub ich utrzymanie na stanowisku jest obarczone ryzykiem przemarznięcia, można przechowywać w pozycji leżącej na wznak w specjalnym pudełku. Pudełko jest wykonane z desek. Jego wymiary są oparte na wysokości pojemników ułożonych na ich boku, a także rozmiarach pni i koron okrytych roślin. Na początek korony roślin są starannie zawiązywane i owijane materiałem izolacyjnym. Następnie pojemniki umieszcza się w drewnianej skrzynce w pozycji „na bok”, koronami do zewnętrznych boków pojemnika. Skrzynia jest pokryta trocinami lub liśćmi, korzenie w pojemnikach są specjalnie izolowane, przykrywając je workami z trocinami lub torfem. Pudełko można przykryć drewnianą pokrywą, na którą kładzie się pokrycia dachowe. W regionach północnych wykonywana jest dodatkowa izolacja drewnianej skrzynki od zewnątrz. |
| Sadzenie roślin uwolnionych z pojemników we wspólnym wykopie | Jesienią rośliny są uwalniane z pojemników i sadzone we wcześniej przygotowanym wykopie. Wiosną przezimowane okazy sadzi się z powrotem do pojemników ogrodowych. Metoda jest pracochłonna, a rośliny otrzymują dodatkowy stres z powodu licznych przeszczepów. |
Reprodukcja zachodniej tui
Tuja może być rozmnażana przez nasiona i wegetatywnie: sadzonki i warstwy.
Nie wszystkie odmiany rozmnażają się przez nasiona i jest to rzadko praktykowane ze względu na możliwą utratę cech odmianowych, ponadto w tui powstają często niezdolne do życia nasiona, które nie kiełkują. Niektóre odmiany, takie jak Danica, rozmnażane są wyłącznie przez sadzonki. Inne, na przykład Vareana, Malonyana - zapewniają wysokie zachowanie cech odmianowych podczas rozmnażania (80-85%).
Nasiona tui dojrzewają do końca października, do listopada nie można ich przechowywać, szybko tracą zdolność kiełkowania - natychmiast wysyłają do stratyfikacji na 2-3 miesiące w chłodnym miejscu (+ 2-4C) i sieją.
Rozmnażanie sadzonek jest dość łatwe, jeśli odetniesz gałęzie w celu ukorzenienia zimą. Optymalny czas to listopad, nie wczesna jesień, ale późna, jeśli jesień jest długa, można ją skrócić w grudniu, przed mrozem.
Sadzonki ukorzeniają się w ciepłym 22-24C, w szklarni pokojowej, tj. przy wysokiej wilgotności gleby.
Alternatywnie możesz skorzystać z pakietu zip - tj. przezroczysta torebka foliowa zapinana na zamek błyskawiczny - wygodnie zawiesić ją na oknie - może być przymocowana do szyby lub ramy za pomocą taśmy lub spinacza do bielizny.
Technika ukorzeniania cięcia tui
Przygotowujemy glebę: 1 część gleby liściastej (próchnica liści) i 1 część gruboziarnistego piasku rzecznego lub wermikulit i piasek w równych częściach. Do jednego cięcia potrzeba około pół szklanki - szklanki podłoża. Mieszamy składniki i koniecznie sterylizujemy w kuchence mikrofalowej lub piekarniku. Wkładamy go do torby i zalewamy trochę przegotowaną wodą. Gleba do kiełkowania nie powinna być zbyt wilgotna, tylko lekko wilgotna.
Łodygę obciąć około 15 cm, najlepiej piętą, ale nie odrywać (kora jest uniesiona), tylko odciąć ostrym nożem. Z cięcia musisz usunąć dolne gałęzie i umieścić je w worku w glebie.
Paczkę szczelnie zamknij i zawieś w jasnym miejscu - na zimę - to południowe okno, jeśli okna są zbyt ciemne - obok lampy. Pożądane jest, aby całkowita liczba godzin dziennych wynosiła 12-14 godzin.
Ponieważ worek jest zamknięty, nie musisz niczego podlewać ani rozpylać. Korzenie powstają w ciągu miesiąca. Nie wyjmuj łodygi z woreczka, obserwuj: gdy igły są zielone - wszystko w porządku, poczekaj aż korzeń (jest ciemno) będzie widoczny przez torebkę, możesz ją wyjąć i włożyć do garnka podłoże składające się z 2-3 części próchnicy liści, 1 część dużego piasku rzecznego.
Garnek z posadzoną tują należy umieścić w przezroczystej torbie, spryskać przegotowaną wodą i zawiązać. Po 2-3 dniach otwieraj torbę na coraz więcej czasu - stopniowo przyzwyczajaj się do niższej wilgotności.
Sadzonki
W lipcu - sierpniu z dorosłej rośliny odcina się dobrze rozwinięte gałęzie boczne z kawałkiem macierzystego drewna (pięta) ubiegłego roku. Dolne igły należy usunąć z nich, a następnie zanurzyć w wodzie w celu ukorzenienia. Aby przyspieszyć ten proces, możesz użyć stymulantów wzrostu. Po zakorzenieniu cięcia sadzi się go w przygotowanej glebie.
Dziś orientalne tuje często można spotkać zarówno w prestiżowych lokalach biurowych, jak iw budynkach mieszkalnych. Roślina nie wymaga szczególnej uwagi, jest odporna na zimno i suszę. Podlewanie tui powinno być umiarkowane i lepiej jest umieścić ją po północnej lub zachodniej stronie domu, unikając bezpośredniego światła słonecznego. Rośliny te są nie tylko piękne - w pełni oczyszczają powietrze, nasycając je zdrowymi aromatami.
Tuja wschodnia Aurea Nana
Tuja występuje tylko w sześciu odmianach, ale największe uznanie zdobyła tuja wschodnia „aurea nana” jako roślina do mieszkań i biur. Jest to niewielki wzrost i zwarty krzew o stożkowatej lub jajowatej koronie. Liście iglaste są miękkie, wachlarzowate, mocno dociśnięte do pnia i skierowane do góry. „Łapy” igieł mają jasny jasnozielony kolor, który na młodych pędach może mieć cytrynową lub złocistą barwę. Wschodnie tuje zmieniają kolor wraz z nadejściem chłodów. Korona nabiera karminowo-czerwono-brązowych odcieni.
Jesienią tuja, podobnie jak wiele drzew iglastych, nabywa małe szyszki - nasiona. Mają zaledwie 2-3 centymetry, malutkie łuski uzbrojone w zakrzywione haczyki chroniące przed intruzami. Nasiona mogą być koloru zielonego lub niebieskiego, które po osiągnięciu dojrzałości zmieniają się na brązowe.
Jak wybrać odmianę?
Niektóre odmiany, odmiany tui wymagają obszarów o wystarczającej wilgotności i nie tolerują zanieczyszczenia powietrza, preferują stanowiska od słonecznych do lekko zacienionych.
Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi gleby rodzaje tui różnią się w następujący sposób:
- podkładki preferują gleby żyzne, świeże, przepuszczalne;
- Odmiany zachodnie preferują gleby piaszczyste, zasadowe;
- odmiany orientalne i olbrzymie preferują gleby lekko kwaśne.
Różne typy różnią się wymaganiami klimatycznymi:
- wszystkie gatunki dobrze rosną w naszym klimacie;
- gatunek wschodni jest bardziej wrażliwy na silne mrozy, lepiej sadzić tuję wschodnią w zacisznych miejscach, unikając otwartych przestrzeni.
Dlaczego tuja jest przydatna?
Oprócz walorów dekoracyjnych, tuja znana jest jako roślina lecznicza, której igły zawierają unikalne substancje - fitoncydy. Działają korzystnie na układ oddechowy, pomagają złagodzić objawy przeziębienia, zapalenia oskrzeli, gruźlicy. Często igły tui są używane do przygotowywania naparów mających na celu oczyszczenie dróg żółciowych, usuwanie kamieni z dróg żółciowych. Dobrze pomaga w chorobach wątroby i nerek. Napary z tui są również używane zewnętrznie. Np. Kąpiel z ekstraktem z igieł tej rośliny doskonale relaksuje, łagodzi zmęczenie, łagodzi bóle głowy i mięśni, sprzyja wczesnej eliminacji skutków infekcji skórnych oraz gojeniu się oparzeń.
Pomimo kompozycji leczniczej, w igłach tui znajdują się pewne substancje, które działają na organizm ludzki jak trucizny. Dlatego stosowanie nalewek, olejków z tej rośliny jest zalecane tylko po konsultacji ze specjalistą iz umiarem. Tuja nie jest zalecana do robienia na drutach mioteł do kąpieli, ponieważ może powodować niekontrolowane reakcje skórne (alergie, podrażnienia).
Sadzenie
Gleba do sadzenia tui musi przepuszczać powietrze i wodę. Mieszankę można kupić w sklepie lub wymieszać ręcznie. Aby to zrobić, musisz wymieszać ziemię iglastą (2 części) i liść (4 części) z piaskiem (1/2 części).
Tuja karłowata dobrze rośnie w doniczce o objętości około 30 litrów, a dla większych roślin może już być potrzebny pojemnik o pojemności do 150 litrów. Ale lepiej trzymać krzak na zewnątrz.
Na dnie doniczki kładzie się warstwę drenażową, aby zapobiec zastojowi wilgoci w pobliżu korzeni.Jest łatwy do zbudowania z kawałków pianki lub korka. Lub po prostu wypełnij żwir, ale wtedy okaże się, że będzie to tylko przytłaczająca doniczka.
Szereg zastosowań
Długowieczność drzew iglastych zawsze przyciągała koneserów projektowania roślin. Większość z nich dobrze znosi upały, suszę i jest odporna na choroby. To samo można powiedzieć o faunie i florze wschodniej. Sadzarka świetnie nadaje się do sadzenia pojedynczego lub grupowego. Jest również używany jako żywopłot. Szczególnie pięknie wygląda, gdy jej wierzchołki są obcięte.
Odmiany karłowate są szeroko stosowane w kompozycjach krajobrazowych. Tworzone są z nich ogrody skalne, skalniaki i mixborders. Trawniki z niskimi odmianami drzew iglastych wyglądają oryginalnie.
Choroby roślin
Thuja zyskała popularne uznanie również ze względu na to, że jest niezwykle rzadko narażona na choroby. Ale jeśli roślina jest źle pielęgnowana, rozwija się w nieodpowiednich warunkach, wtedy jej „odporność” słabnie. Wśród możliwych szkodników tui można znaleźć przędziorki, mszyce tui, ślimaki nagie, ślimaki i inne drobne szkodniki. Zwalczają je standardowymi metodami przy użyciu specjalnych środków owadobójczych. Typowe choroby tui to wysychanie pędów, brązowego wątku i kilku innych. Roślina jest również traktowana specjalnymi preparatami.
Cechy rosnącej tui Aurea Nana
Aby wyhodować piękny i zdrowy krzew tuja nana, należy dokładnie zbadać sadzenie i pielęgnację. Od prawidłowego przestrzegania wszystkich warunków będzie zależeć pełny wzrost tej rośliny. Dobrze rośnie na terenach o glebach obojętnych, lekko kwaśnych, kamienistych, a także na sztucznych podłożach. Ponadto mocno toleruje suszę, ale jednocześnie spokojnie wytrzymuje ścisłą przyczepność wód gruntowych.
Co przyciąga nas do tui zachodniej Żółtej Wstążki?
Obszar uprawy
W naturze roślinę tę można spotkać w regionach górskich, gdzie przeważają gleby kamieniste o zróżnicowanej i złożonej rzeźbie terenu. Fauna i flora może rosnąć w grupach lub w pojedynczym egzemplarzu, czasami w lasach mieszanych o ubogiej glebie. Początkowo wschodnia fauna i flora występowała głównie w Chinach, następnie migrowała do sąsiednich regionów. Obecnie można go zobaczyć na Krymie, w Azji Środkowej i na Kaukazie. Roślina rośnie w ciepłym, umiarkowanym klimacie. Inną naukową nazwą efedry jest wschodnia płazińca. W naturze występuje tuja w postaci krzewów i drzew dorastających do 17 m wysokości.
Sadzonki
Jest to sposób znacznie szybszy, ponadto gwarantuje zachowanie cech odmianowych, podczas gdy podczas rozmnażania nasion często giną.
Warunki sadzonek
Wiosną krzewy tui wychodzą z zimowej animacji zawieszonej, a gałęzie otrzymują sygnał do rozpoczęcia energicznego wzrostu. Dlatego najlepiej zbierać sadzonki do rozmnażania od końca marca do końca kwietnia, kiedy gałęzie są gotowe do zakorzenienia.
Druga opcja to sadzonki jesienią. Należy wybrać pochmurny dzień w połowie października, kiedy soki w pniu spowalniają ruch. Takie procesy zakorzeniają się dłużej, ale są bardziej niezawodne, nie będą miały niedoboru wody.
Prawidłowe cięcie sadzonek
Górna część zdrowej, silnej rośliny nadaje się do zbioru sadzonek. Niepożądane jest odcinanie ich na dole: jest to obarczone krzywizną pnia przyszłej sadzonki.
Odpowiednie pędy o długości 10-15 centymetrów znajdują się na końcach pędów, a ich łodygi pokryte są młodą korą.
Jeśli kora jest stara i szorstka, cięcie nie zapuści korzeni. Pędy o gładkich łodygach, bez kory, nie są jeszcze zdolne do ukorzenienia.
Gałąź należy odrywać ręcznie, przesuwając z góry na dół, razem z paskiem kory - „piętą”. Zgromadził przydatne substancje, które przez pewien czas odżywiają cięcie.
Przy prawidłowym wykonaniu i późniejszej pielęgnacji ukorzenienie tui nie stwarza żadnych szczególnych trudności.
Przygotowanie sadzonek
Niepożądane jest przechowywanie sadzonek przez długi czas. Jeśli jednak zajdzie taka potrzeba, należy je umieścić w ciemnym pomieszczeniu, uprzednio owinięte wilgotną szmatką. Ale lepiej jest rozpocząć sadzenie tak wcześnie, jak to możliwe, przed ich prawidłowym przygotowaniem:
- Usuń gałęzie i korę z dna łodygi - mogą zacząć gnić.
- Potraktuj stymulatorem wzrostu korzeni - umieść w nim sadzonki na 12 godzin.
Przygotowanie gleby
Do ukorzeniania sadzonek odpowiedni jest czysty piasek rzeczny lub luźna mieszanka ziemi, którą można kupić w sklepie lub uzyskać przez zmieszanie piasku, torfu i próchnicy liściastej w stosunku 1: 1: 1.
Konieczna jest dezynfekcja: do gleby dodaje się jasnoróżowy roztwór nadmanganianu potasu, a piasek gotuje się.
Glebę umieszcza się w płytkiej doniczce do sadzonek z otworami na powietrze i odprowadzanie wody.
Proces rootowania
Pod warunkiem, że zarówno gleba, jak i same sadzonki są gotowe, możesz rozpocząć sadzenie:
- Gałązki są umieszczane w ziemi na kilka centymetrów, ale nie prosto, ale pod kątem 45 °.
- Odległość między sadzonkami powinna wynosić co najmniej 5 centymetrów.
- Gleba wokół podstawy sadzonek jest lekko zagęszczona i nawilżona.
- Garnek jest przykryty folią lub plastikową pokrywką.
- Oznaki udanego ukorzenienia to nowe pędy na sadzonkach.
Zakorzenianie w ziemniakach
Wśród hodowców roślin powszechna jest również niestandardowa metoda ukorzeniania sadzonek tui - w bulwie ziemniaka:
- Zdrowe ziemniaki średniej wielkości są myte i obrane.
- Otwór o głębokości około czterech centymetrów jest przekłuty szydłem lub gwoździem, w którym popychany jest koniec gałęzi.
- Ziemniak umieszcza się w pożywnej glebie w drewnianym pudełku.
- Zraz jest pokryty kopułą z połowy plastikowej butelki.
- Podczas podlewania kopuła nie jest usuwana, ale nakrętka butelki jest odkręcana.
Dbanie o posadzone sadzonki
Sadzonki tui najlepiej przechowywać w temperaturze od + 18 ° do + 23 ° C i wilgotności powietrza 70%. W takim przypadku pomieszczenie musi być systematycznie wentylowane.
Ponadto konieczne jest zapewnienie rozproszonego oświetlenia, ale w żadnym wypadku nie należy dopuszczać bezpośredniego światła słonecznego na sadzonki.
W jasnym świetle rośliny zaczynają wysychać, ich igły żółkną i odpadają.
Podlewanie odbywa się, gdy gleba wysycha. Nadmierna ilość wilgoci jest przeciwwskazana. Wskazane jest podlewanie butelką z rozpylaczem, aby zapobiec zamoczeniu igieł i rozmyciu „pięty” cięcia.
Po pojawieniu się pierwszych młodych pędów należy zacząć otwierać dostęp do świeżego powietrza dla sadzonek, stopniowo zwiększając czas wentylacji. W ten sposób młode rośliny przyzwyczajają się do nowych warunków wzrostu.
Przeszczep doniczkowy
Do przesadzania tui na stałe nadaje się doniczka dowolnego typu.
Nie należy przyjmować zbyt małej pojemności, która może ograniczyć wzrost systemu korzeniowego. Musisz również upewnić się, że w dnie jest wystarczająco dużo otworów, aby woda mogła przez nie przepływać.
Algorytm:
- Drenaż wylewa się na dno - na przykład keramzyt.
- Przeszczep przeprowadza się razem z kulką korzeniową.
- Wlewa się lekko kwaśną zmieloną mieszaninę. Możesz go przygotować samodzielnie, mieszając piasek, ziemię iglastą i glebę liściastą w proporcji odpowiednio 1: 2: 4.
- Poziom gleby w stosunku do łodygi powinien pozostać taki sam. Nie należy również zbyt mocno zagęszczać gleby wokół łodygi.
Należy pamiętać, że w przypadku kolejnych przeszczepów (i należy je wykonywać raz na rok lub dwa) lepiej jest użyć gleby o innym składzie. Dla roślin dojrzałych zaleca się mieszankę piasku, torfu i darni w stosunku 1: 2: 2.
Rośniemy w domu
Cięcie i siew nasion to dwa sposoby rozmnażania się tui. Uprawa w domu nie wymaga szczególnej uwagi i wysiłku, ale warto wziąć pod uwagę, że roślina będzie rosła powoli. Przez rok krzew dodaje nie więcej niż 8-10 centymetrów wzrostu.
Należy również wziąć pod uwagę pewne subtelności.Istnieje około 60 odmian tui, z których wszystkie mogą różnić się kolorem i kształtem korony. Sadzonki rozmnażane przez nasiona mogą znacznie różnić się kształtem, kolorem i rodzajem igieł od rośliny rodzicielskiej. Jeśli chcesz, aby twoja tuja miała określony wygląd, powinieneś przestać przeszczepiać. Ta metoda pozwoli ci zdobyć roślinę z danymi matczynymi. Na przykład wschodnią tuję przedstawiono poniżej - zdjęcie sadzonek już ukorzenionych i posadzonych w ziemi.
Sadzenie i hodowla
Zwykle tuja wewnętrzna jest uprawiana z nasion, które należy najpierw namoczyć w wodzie.
Rośnie dość szybko, zwykle nasiona wylęgają się w ciągu jednego dnia. Następnie pęd należy przesadzić do małej doniczki, a po około roku, gdy roślina dorośnie, jest już sadzona w większej doniczce.
Wielu popełnia błąd i używa zwykłej ziemi z ogrodu do sadzenia tui w pokoju. Nie należy tego robić.
Uwaga: zaleca się stosowanie gleby specjalnie przeznaczonej do sadzenia drzew iglastych.
Wynika to z faktu, że zawiera dodatki torfu i piasku, które są niezbędne do pojawienia się tui i jej późniejszego wzrostu. Pamiętaj o jeszcze jednym ważnym punkcie, należy przeszczepić tuję wiosną, około połowy kwietnia. Wcześniej nie należy tego robić.
Często można usłyszeć pytanie - jak rozmnażać tuję? Rozmnażanie tej wiecznie zielonej rośliny doniczkowej odbywa się za pomocą nasion, warstw i sadzonek.
Jeśli zamierzasz wyhodować tuję z nasion, wcześniej przygotuj i podgrzej piasek. Wilgotność i temperatura powietrza powinny być wysokie.
Podczas przeszczepu konieczne jest wcześniejsze wykonanie wysokiej jakości drenażu. Aby młoda sadzonka mogła się zakorzenić, wymagana jest specjalna mieszanka, która składa się z gleby iglastej i liściastej, a także piasku.
Jeśli roślina jest już dorosła, skład ziemi będzie wymagał innego, który będzie składał się z piasku, torfu i ziemi darniowej.
Właściwości kultury
Portulaka - jaki rodzaj rośliny, jak wygląda, opis
Ciekawy! Wszyscy widzieli, jak kwitnie tuja, ale niewielu wiedziało, że małe guzki, które pojawiają się po niej, to jagody, które w wielu krajach są wykorzystywane jako źródło cennych olejków eterycznych. Oleje pozyskiwane są z owoców dojrzałych drzew, które rozwijają się od ponad 15 lat. Oddzielenie oleju możliwe jest tylko poprzez destylację z parą wodną gałek. Powstały olej jest żółtawy, z wyraźnym zapachem igieł. Większość produkcji takich produktów koncentruje się w Ameryce i Kanadzie.
Takie produkty są aktywnie wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Skład igieł jest korzystny dla organizmu ludzkiego i jest stosowany w leczeniu wielu problemów. Szczególnie cenny jest skład chemiczny olejku:
- Garbniki, które mają właściwości ściągające, przeciwzapalne, hemostatyczne i bakteriobójcze;
- Alkohol Seskwiterpenowy - rozszerza oskrzela, eliminuje odruchy kaszlowe, wpływa na układ nerwowy;
- Thujon to trucizna neurotropowa, której zatrucie wywołuje halucynacje, konwulsje kończyn i uszkodzenie niektórych tkanek mózgu. W umiarkowanych dawkach trucizna jest korzystna, a nawet niezbędna dla organizmu;
- Żywica, kwas tujowy, garbnik, kwas askorbinowy - wszystko to jest dobrym tonikiem, wzmacnia układ odpornościowy, eliminuje mikroorganizmy, sprzyja gojeniu się ran i łagodzeniu bólu.
krótka informacja
Naturalnym siedliskiem tui jest Ameryka Północna i Azja Wschodnia. Należący do drzew iglastych charakteryzuje się bardzo oryginalnym ulistnieniem w postaci łusek (u młodych sadzonek liście mają postać igieł).
Korzyści z tui:
- zimozielony, świetnie wygląda na żywopłocie;
- łatwa w pielęgnacji, nie wymaga wielu zabiegów;
- odporny na mróz;
- rzadko narażone na szkodniki, choroby.
Tuja to wiecznie zielone drzewa, rzadziej krzewy o stożkowej lub kolumnowej koronie.
Ponad 90 różnych odmian tui daje szerokie możliwości wykorzystania ich w kompozycjach ogrodowych. Odmiany różnią się wysokością, kształtem, kolorem igieł, są to:
- dość wysokie drzewa i niewymiarowe krzewy karłowate;
- smukły i przysadzisty;
- zielony i żółty;
- różne kształty koron - piramidalne, stożkowe, kuliste, kolumnowe, poduszkowate.
Tuja rośnie dość łatwo i jest mniej podatna na choroby niż inne drzewa iglaste, ale nie wytrzymuje długotrwałej suszy.
Przegląd gatunków
Tuja należy do typu kultur azjatyckich. Istnieją takie główne typy:
- Język japoński;
- zachodni i wschodni.
W swojej ojczyźnie najczęściej rosną tuja chińska i koreańska. Ich igły są bardzo miękkie i rozłożyste. Gałęzie mogą być srebrzyste lub ciemnozielone. Długość liści osiąga 18-20 mm, a szyszki dorastają do 8-10 mm. Kształt liści przypomina trójkąt.
W naszym kraju tuja chińska i koreańska sadzi się głównie w celu zazieleniania miast w ciepłych regionach południowych lub uprawia się je w mieszkaniach i domach w ujemnych temperaturach. Odporna japońska tuja może dorastać do 2 metrów wysokości. Jego igły są piękne i miękkie w dotyku. W Rosji dobrze się zakorzenił, ponieważ przez długi czas jest w stanie obejść się bez mokrej gleby i mocno toleruje małe mrozy, jeśli pozostaje na balkonie w niskich temperaturach powietrza. Złożona tuja rośnie w postaci krzewu, osiągając 1,5-2 metry wysokości. Treść jest bardzo bezpretensjonalna. Zachodnia odmiana tej rośliny wygląda zarówno w postaci ozdobnego drzewa o wysokości do dwóch metrów, jak i krzewu o wysokości do 1,5 metra. Igły rośliny są łuszczące się, a krzew nie rozprzestrzenia się, jego gałęzie zwisają.
Tuja wschodnia różni się od innych tym, że można ją uprawiać nie tylko w doniczkach, ale także w małych doniczkach w domu. Naukowcom udało się uzyskać szeroką gamę ozdobnych gatunków karłów, różniących się kolorem i wielkością liści, a także wysokością samej rośliny. Liście tui są niebieskie, zielone, złote i mają srebrzysty odcień. Najpopularniejsze rośliny do sadzenia w doniczce to odmiany:
- „Składany Vipcord”;
- „Wschodnia Aurea Nana”;
- „Miriam”;
- „Wschodnia fauna i flora” i inne.
Główną cechą wschodniego typu tui jest jej powolny wzrost. Kryta tuja kwitnie w maju. Dojrzałe szyszki mają zielono-niebieski odcień, a już w kwietniu, w drugim roku życia drzewa, nabierają czerwono-brązowego odcienia. Nasiona szyszek są podobne do ziaren pszenicy. Jako szklarnia, balkon lub lądowanie w pokoju są używane:
- w kształcie stożka (wrzosowaty), kulista tuja;
- piramidalna roślina;
- drzewo w kształcie wierzby płaczącej.
Miniaturowe drzewo w kształcie stożka rośnie dość wolno i dorasta do 1,5-2,5 metra. Jego korona jest jak jajko. Igły iglaste są krótkie, zielone i niebieskie latem, a zimą mają brązowy odcień. Najbardziej znane odmiany tej tui to Golden Tuffet, Mr. Bowling Ball, Filiformis, Teddy.
Tuja kulista to roślina krzewiasta, która jest karłem. Tuja rośnie powoli, do maksymalnej wysokości 1-1,5 metra. Korona jest okrągła, gruba, przypominająca kulkę lub jajko. Wraz ze zmianą pór roku zmienia się również kolor jego igieł. Latem krzewy są ciemnozielone, a zimą ich kolor jest pomalowany na brąz. Popularne próbki to „Danica”, „Globoza”, „Hozeri”, „Stolvik”, „Little Champion” i inne odmiany.
Tuja w formie piramidy rośnie nie więcej niż 1-2 metry w ciągu całego okresu życia. Krzew rośnie powoli. Kolor igieł jest przeważnie złoty w młodym wieku, ale nabiera zielonego odcienia, gdy roślina dojrzewa.
Odmiana Weeping Willow charakteryzuje się wygiętymi gałęziami i nieproporcjonalną koroną. Jego kolor latem jest jasny z błękitem, a wraz ze zbliżaniem się zimna igły stają się matowe. Tuja dorasta do 1-1,5 metra.Jej wierzchołek jest spłaszczony, przypominający kopułę. Popularne odmiany to "Pendula", "Umbrakulifera" i inne krzewy tui.
Tuja zimą na wsi
Spadek
Aby drzewo pozostało spektakularne i nie zaszkodziło, musisz w pełni przygotować roślinę na zimę. Pomimo tego, że większość odmian tui żyje bez problemów w ujemnych temperaturach, eksperci nadal zdecydowanie zalecają okrywanie tego drzewa iglastego przez całą zimę. Ten kompleks przygotowań odbywa się w listopadzie, aż do pierwszego śniegu.
Jak zakryć tuję
Zasadniczo pokryte są tylko młode tui z delikatnymi pędami. Biały materiał służy jako osłona. Torba wykonana z materiału, który układa się na gałęziach, jest idealna bez naciągania. Jeśli nie zakryjesz tui, górne gałęzie drzewa mogą odkształcać się pod naciskiem śniegu, a więc po prostu stacza się po podłodze.
Aby korzenie tui były ciepłe, liście miesza się z ziemią. Chronią korzenie przed zimnem i zatrzymują wodę, a gdy gniją, służą jako dodatkowy nawóz.
Ponadgabarytowe rośliny nie potrzebują schronienia.
Pokryta tuja.
Zimująca tuja
Aby uniknąć nagrzewania się igieł zimą, konieczne jest, aby drzewo nie było przykryte śniegiem. Pod żadnym pozorem nie należy rzucać nim na drzewa podczas oczyszczania ścieżek. Najczęstszym błędnym przekonaniem jest to, że w ten sposób drzewa powinny być cieplejsze. To nie prawda!
Przed zimą i wczesną wiosną konieczne jest obfite podlewanie roślin, nasycając w ten sposób glebę wilgocią. Musisz poczekać, aż śnieg się rozpuści, a na ulicy termometr będzie stabilnie wskazywał powyżej zera. Ponadto warto pomyśleć o zainstalowaniu konstrukcji ochronnych, które stworzą cień dla tui, chroniąc ją przed palącymi promieniami słonecznymi.
Wcale nie trzeba robić schronienia własnymi rękami. Możesz po prostu kupić gotową konstrukcję w specjalnym sklepie. Ten projekt nie jest drogi.
Warto zauważyć, że zaniedbanie środków przygotowawczych tui do zimowania może na wiosnę przerodzić się w nieprzyjemną niespodziankę. Najczęściej niewłaściwe przygotowanie lub jego brak prowadzi do wysychania kory i korony rośliny, wypadania i zmiany koloru igieł oraz innych wad.
Top dressing
Jeśli roślina zostanie posadzona w dobrze przygotowanej glebie, wystarczy 1-2 dodatkowe nawozy rocznie. Wiosną stosuje się nawozy mineralne zawierające azot (saletra amonowa i wapniowa, mocznik). Pod koniec lata - wapń i nawozy zawierające fosfor (superfosfat, nitroammofoska)
Złożone nawożenie dla długo działających drzew iglastych sprawdza się dobrze, np. „Kemira” i „Osmokot”.
Ważne jest, aby wiedzieć: jeśli nawożenie zostało wykonane podczas sadzenia, następne nawożenie należy przeprowadzić za 2 lata.
Gdzie umieścić tuję w domu, jakiej temperatury potrzebuje
Doniczki z rośliną nie należy wystawiać na działanie słońca, promienie mogą spalić igły. Na parapecie po słonecznej stronie tuja również nie będzie wygodna, liście zaczną żółknąć i kruszyć się. Optymalnym miejscem dla rośliny jest półcień, rozproszone światło dzienne.
Możesz umieścić doniczkę tui w stojaku na kwiaty i umieścić ją w pobliżu okna. Inną opcją ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych jest zamontowanie szyby okiennej. W tym przypadku tuja będzie piękna i zielona.
W ciepłym sezonie tuję można postawić na balkonie lub loggii. Doniczkę można również wyjąć do ogrodu, ale umieścić w cieniu.
Temperatura powietrza odpowiednia dla rośliny wynosi 18-25 stopni. Zimą zaleca się trzymanie garnka z dala od przedmiotów grzewczych. Temperatura zimą nie powinna spaść poniżej 15 stopni Celsjusza. Jeśli balkon jest przeszklony, tuja będzie na nim wygodna.
Przycinanie
Produkowany jest głównie do celów sanitarnych. Zbierane są suche, chore lub uszkodzone pędy. Główne przycinanie odbywa się wiosną, przy suchej pogodzie. Również fauna i flora nadaje się do topiary.Dorosła tuja jest korygowana przez cały ciepły okres. Przycinanie spłaszczonej rośliny to twórczy i bardzo ciekawy proces. Czego nie wymyślili doświadczeni projektanci, nadając roślinom określone konfiguracje. Po takich manipulacjach można zaobserwować kwadratowe, kręcone, schodkowe i inne formy roślin. Aby fauna i flora mniej chorowały, podczas przycinania należy zostawić miejsce na cyrkulację powietrza.
Klasyfikacja tui według kształtu korony
Niektórzy uważają, że tuje są nudne. Tymczasem rośliny te mają różne kształty i kolory i pełnią niemal każdą funkcję w ogrodzie.
Odmiany kolumnowe w krajobrazie są połączone z jałowcem, spireą, fioletowym berberysem, są to:
- Brabant;
- Szmaragd;
- Spiralis.
Odmiany kuliste:
- Danica;
- Globoza;
- Hoseri;
- Krasnal - słabo rosnąca tuja, sadzona jest wzdłuż krawędzi tarasów, rabatok;
- Filiformis (Filiformis) - z nitkowatymi pędami;
- Zachodnie tuje Erikoides (Ericoides) i Elvanger (Ellwangeriana) - mają cienkie, miękkie igły.
Jaka jest korzyść
Tuja to nie tylko piękna zielona roślina, ale także przydatna. Zaleca się uprawiać go w domu, na balkonie, na werandzie dla osób, które mają problemy z drogami oddechowymi. Tuja wydziela bardzo korzystne olejki eteryczne. Przyczyniają się do:
- Oczyszczanie powietrza z kurzu.
- Oczyszczanie powietrza z wirusów.
- Uspokojenie układu nerwowego.
Kiedy w domu jest tuja, depresja, stres i bezsenność nie są straszne. Zapach igliwia działa kojąco i uspokajająco. Fajnie jest usiąść na balkonie po ciężkim dniu w pracy i cieszyć się magicznym zapachem.
Ekstrakt z tui jest używany do produkcji kosmetyków i leków. Tuyu jest aktywnie wykorzystywany w medycynie ludowej.
Lecznicze właściwości tui:
- Działa tonizująco.
- Używany jako środek wykrztuśny.
- Wchodzi w skład diuretyków i leków przeciwnowotworowych.
- Posiada właściwości hemostatyczne i przeciwbakteryjne.
Igły tui są zbierane w celu przygotowania nalewek i wywarów. Pomagają w walce:
- Z trądzikiem.
- Brodawki i brodawki.
- Pigmentacja.
- Przeziębienia.
- Zapalenie pęcherza.
Tuja wchodzi w skład leków stosowanych w leczeniu erozji szyjki macicy.
Możesz długo mówić o zaletach tui. Dlatego sadząc ją w domu, powinieneś zrozumieć, że nie tylko roślina rośnie w doniczce, ale jest rodzajem lekarza.
Dbaj o nią, a na pewno Ci podziękuje.
Ogrodnicy od dawna zakochują się w tui, a to wiecznie zielone piękno można często zobaczyć w pobliżu wiejskich, wiejskich i prywatnych domów. Kupiłeś tuję, zasadziłeś ją, ale nie wiesz, jak się nią opiekować? Przy odpowiedniej pielęgnacji ozdobi Twoją witrynę przez wiele lat i stanie się długą wątrobą wśród roślin ogrodowych.
Informacje ogólne
Tuyu nazywane jest również „drzewem życia”, zielone piękno należy do rodziny cyprysów. Obejmuje 6 typów, ale w warunkach pokojowych można zachować tylko dwa typy:
- Wschodni. Zewnętrznie przypomina krzew. Igły są ciemnozielone.
- Zachodni. Małe drzewo w kształcie stożka. Igły są koloru ciemnozielonego, czasami występuje żółty odcień. Dość popularny, ale rośnie od bardzo dawna.
Pokój Thuja
Na drzewie nie znajdziesz igieł, gałęzie pokryte są łuskowatymi liśćmi, które nakładają się na siebie. Jesienią zaczyna kwitnąć tuja, po czym tworzą się małe szyszki.
Szkodniki i choroby
Rosnące trudności
Najczęstsze problemy z hodowlą tui uprawnej w domu są związane z chorobami grzybiczymi i szkodnikami. Z powodu nieostrożnej konserwacji lub przepełnienia drzewo umiera. Żółknięcie igieł i gałęzi iglastych jest dość powszechne. Przyczyny takich zmian w roślinie pojawiają się w sytuacji, gdy doniczka z drzewem była przez długi czas w palącym słońcu. W rezultacie liście zostały poważnie spalone i odbarwione.Albo pigmentacja jest spowodowana faktem, że szyjka korzeniowa jest zbyt pokryta ziemią, albo odwrotnie, wystaje wysoko ponad powierzchnię gleby. Zimą żółknięcie igieł jest powszechnym procesem, więc nie ma powodu do paniki, że zielony zwierzak jest chory.
Choroby
Gałęzie tui są podatne na infekcje grzybicze. Mówimy o fusarium i cytosprozie. Ta ostatnia choroba szkodzi korze. Na powierzchni tworzą się czarne smugi. Stopniowo zarodniki grzyba są przenoszone do wewnętrznych warstw pnia, co nieuchronnie doprowadzi do śmierci kultury.
Oznaki infekcji Fusarium to zabarwienie igieł na kolor czerwony lub czerwony, a następnie więdnięcie. Choroba atakuje również podziemny korzeń krzewu. Jeśli środki nie zostaną podjęte na czas, sadzonka będzie trudna do uratowania. Chore okazy należy traktować rozcieńczonym płynem Bordeaux lub Kartocydem. Sesje opryskiwania chemikaliami powtarza się co dwa tygodnie, aż tuja zostanie w pełni przywrócona.
Ataki owadów
Drzewa iglaste Thuja przyciągają owady i korniki. Szkodniki, osadzając się na igłach, żywią się sokiem komórkowym. W rezultacie gałęzie zaczynają żółknąć. Łuski osadzają się na okrywie nasiennej i korze. Gdy kora pokryje się małymi dziurami lub wąskimi skorodowanymi kanałami, należy bać się korników. Owady te powodują nieodwracalne uszkodzenia drewna. Do zwalczania owadów stosuje się środki chemiczne z grupy insektycydów, które są sprzedawane w sklepach ogrodniczych.
Zalety tui pokojowej
Tuja to nie tylko spektakularna roślina doniczkowa, ale także praktyczne korzyści, uwalniające fitoncydy w powietrze. Te olejki eteryczne mają przyjemny zapach przypominający żywicę świerkową i działają antybakteryjnie, zabijając szkodliwe mikroorganizmy w pomieszczeniu.
Wiele osób lubi sosnowy las i zapach sosnowych igieł. Drzewa takich gatunków rosną w otwartym terenie i osiągają imponujące rozmiary, więc bardzo trudno je sobie wyobrazić w swoim mieszkaniu. W ciągu ostatniej dekady na działkach w wiejskich domach, a także na balkonach pojawiła się ozdobna roślina iglasta należąca do rodziny cyprysów. W tym artykule skupimy się na tujach pokojowych, które stały się poszukiwane ze względu na bezpretensjonalność w uprawie, wspaniały zapach i piękny wygląd.
