Lunar lub lunaria: zdjęcie kwiatów, odmian, uprawa, użycie kwiatu z bajki

Moonflower (Calonyction) często występuje pod nazwą Kaloniktion lub Ipomoea moonflower, Ipomoea white. Ta roślina należy do rodziny Convolvulaceae lub brzozy. Terytorium naturalnej dystrybucji obejmuje ziemie Ameryki Południowej o klimacie tropikalnym i południowo-wschodnie regiony Azji. Chociaż w naturze rośliny są reprezentowane przez byliny, ale na średnich szerokościach geograficznych (iw Rosji) są uprawiane jako rośliny jednoroczne, ponieważ ci przedstawiciele flory nie będą mogli tutaj zimować. Wynika to z faktu, że gdy temperatura spada do 10 stopni Celsjusza, kwiaty rośliny stają się coraz mniejsze, a łodygi stają się brązowe i zaleca się ich usunięcie.

Uważa się, że pod nazwą moonflower łączy się obie odmiany: ciernisty księżycowiec (Calonyction aculeatum) i ciernisty księżycowiec (Calonyction muricatum).

Nazwisko rodowe	Powój
Okres wegetacji	Bylina, roczna na środkowym pasie
Forma roślinności	Zielny
Metoda hodowli	Często wegetatywne, rzadko nasiona
Okres lądowania	Zejście na ląd dopiero po ustąpieniu mrozów powrotnych
Zasady lądowania	Odległość między roślinami wynosi co najmniej 20-25 cm
Podkładowy	Piaszczysta gliniasta lub gliniasta, lekka, pożywna i odsączona
Wartości kwasowości gleby, pH	6,5-7 - neutralny
Stopień oświetlenia	Otwarte, słoneczne miejsce lub słaby półcień
Parametry wilgotności	Obfite i regularne podlewanie
Specjalne zasady opieki	Konieczne jest zapewnienie wsparcia
Wartości wysokości	3-5 m, ale jakieś 8 m i więcej
Kwiatostany lub rodzaj kwiatów	Pojedyncze duże kwiaty
Kolor kwiatów	Śnieżnobiały lub różowawy
Okres kwitnienia	Od połowy lata do pierwszych przymrozków
Dekoracyjny czas	Od wiosny do mrozu
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu	Jako kultura wspinaczkowa lub ampelous, do słupków ogrodniczych, pergoli i altan
Strefa USDA	4–9

Roślina nosi swoją nazwę ze względu na to, że kwiaty otwierają się w nocy, a zatem kojarzą ją z księżycem. W niektórych krajach anglojęzycznych nazywa się „moonflower”. Ponieważ kwiaty mają biały odcień, a ten przedstawiciel flory nadal pochodzi z rodzaju Ipomoea, nosi specyficzną nazwę - Ipomoea alba. Łacińska nazwa „calonyction” również kojarzy się z kwitnieniem w nocy i jest oparta na greckich słowach „kalos” i „nukti”, które tłumaczy się odpowiednio jako „dobry” i „noc”. Jednak „kaloniction” jest starym terminem używanym do określania tego rodzaju roślin do niedawna i często nadal występuje w literaturze, dziś gatunki te są klasyfikowane jako Ipomoea.

Ci dwaj przedstawiciele księżycowca mają wysokie tempo wzrostu, podczas gdy pędy mogą osiągnąć 5-6 metrów długości, aw niektórych okazach parametry te wynoszą 8 lub więcej metrów. Kolor łodyg jest zielony, z czasem w dolnej części pojawia się lignifikacja, a następnie pędy przybierają brązowawe odcienie. Pędy różnią się rozgałęzianiem. Gęsto rozmieszczone duże płytki liściowe rozwijają się na gałęziach. W górnej części kontury liści są trójklapowe, a te, które rosną poniżej, charakteryzują się kształtem w kształcie serca. Liście są tak gęste, że nie przepuszczają deszczu ani promieni słonecznych.

Dopiero po zachodzie słońca na łodygach zaczynają otwierać się duże pąki, rozprzestrzeniając aromatyczny aromat. Właściwość ta nadała roślinie nazwę, ponieważ o świcie kwiaty zaczynają więdnąć. Nuty zapachowe kwiatów przypominają nieco migdał. Otwarcie pąków następuje przy ledwo słyszalnej bawełnie. W pochmurne dni można zobaczyć kwitnienie księżycowego kwiatu w ciągu dnia lub jeśli roślina jest sadzona w zacienionym miejscu. Ale proces kwitnienia kaloniktion przyciągnął uwagę hodowców kwiatów dopiero w 1773 roku. Kolor przypominającej gramofon korony rośliny jest czysto biały lub różowawy i mierzy 15 cm długości z 7-10 cm w najszerszej części. Kwiaty zaczynają się otwierać w lipcu i proces ten potrwa do mrozów.

W warunkach naturalnych po zapyleniu kwiatów dojrzewają stożkowate strąki nasienne wypełnione ciemnymi nasionami. Jednak uprawiany w naszych warunkach taki materiał siewny nie ma czasu na dojrzewanie ze względu na spadek jesiennej temperatury. Dlatego nasiona kupuje się w kwiaciarniach do rozmnażania.

Roślina jest bezpretensjonalna i wraz z innymi odmianami powoju może również zająć należne jej miejsce w ogrodzie.

Jak wygląda roślina na monety

Niezbyt wysoka, do metra wysokości, łodyga otoczona jest liśćmi. Liście różnią się od siebie kształtem. Bliżej ziemi wyglądają jak odwrócone serca, wyżej stają się jak proste serca. Pomiędzy dolnymi i górnymi liśćmi i powyżej znajdują się śliczne małe czterolistne kwiaty, które później staną się owocami.

Kwiaty księżycowe są pachnące, rosną w kwiatostanach, ich kolor jest fioletowy. Kwiaty pojawiają się głównie w drugim roku po posadzeniu, dlatego jedna z odmian nazywana jest dwuletnią. Ale jeśli sadzisz sadzonki w domu, kwitnienie można uzyskać w pierwszym roku życia.

Żółty kwiat księżyca na zdjęciu:

Owocem rośliny jest spłaszczona elipsa, zbliżona do kształtu koła, szczególnie w przypadku odmiany jednorocznej. Średni rozmiar to około 3-4 centymetry. Kolor owocu jest srebrzysto-przezroczysty, stąd tak oryginalna nazwa.

Owoce Lunaria:

Zwalczanie szkodników i chorób słonecznika w uprawie ogrodowej

Dobra wiadomość jest taka, że ​​jak wszystkie rodzaje powoju, kwiaty księżyca rzadko są atakowane przez szkodniki i choroby. Ale nadal takie kłopoty mogą się zdarzyć, gdy naruszane są zasady techniki rolniczej. Jeśli gleba jest stale nawilżana z powodu nadmiernego podlewania lub opadów w niewłaściwym miejscu, wtedy kwiaty księżyca są nieuchronnie dotknięte chorobami o etymologii grzybów. Wśród nich zwykle wyróżnia się: mączniak prawdziwy (zwany także lnem lub popiołem), różnego rodzaju zgnilizny, biały obrzęk i wiele innych. Takie choroby zwykle objawiają się pojawieniem się plam lub blaszek w kolorze białym, szarym lub brązowo-rdzawym na blaszkach liściowych. W rezultacie liście zaczynają więdnąć i wkrótce latają. Gdy tylko pojawią się te objawy, dotknięte części należy natychmiast usunąć, a pozostałe należy potraktować środkami grzybobójczymi, na przykład płynem Bordeaux lub Fundazolem.

Ważny!

Ewentualne zabiegi należy wykonywać w okresach, w których nie ma deszczu ani wiatru, aby produkt dłużej utrzymywał się na masie liściastej.

Jeśli choroba jest zakaźna, jest mało prawdopodobne, aby pomóc księżycowi, więc cała winorośl będzie musiała zostać usunięta. Zwykle choroby związane z wirusami i infekcjami nie reagują na leczenie.

Spośród szkodników, które mogą zaszkodzić kaloniktion, są:

1. Pająk
   , co widać po pożółkłych liściach i półprzezroczystej pajęczynie na liściach i łodygach. Jeśli nie zwrócisz wystarczającej uwagi, wszystkie łodygi i liście zostaną splecione z taką pajęczyną, po czym roślina umrze.Szkodnik przebija płytkę liściową i odżywia się sokiem.
2. Mszyce
   , których populacja szybko się rozmnaża i może również spowodować nieodwracalne szkody. Mszyce wyglądają jak małe robaki w kolorze zielonkawym lub czarnym. Co ciekawe, szkodniki te wydzielają tzw. Spadzię - płytkę nazębną, która jest produktem przemiany materii owadów. Podkładka jest lepka w dotyku iz czasem staje się przyczyną pojawienia się kolejnej choroby - sadzy.

Jeśli w trakcie regularnej kontroli kwiaciarnia zidentyfikowała takich „nieproszonych gości”, należy szybko podjąć działania zmierzające do ich wyeliminowania. W tym celu leczenie przeprowadza się preparatami owadobójczymi, takimi jak Fitoverm, Aktellik lub Aktara.

Dwa różne rodzaje jednego kwiatu

Istnieją dwa rodzaje Lunników, sadzenie i pielęgnacja są różne:

• Roczny Lunnik... W naszym klimacie to raczej dwuletni kwiat. Ponieważ podczas sadzenia w ziemi wiosną pierwsze kwitnienie następuje dopiero w drugim roku po posadzeniu. Następnie następuje owocnikowanie i cykl życiowy się kończy. Na pamiątkę pozostają piękne okrągłe owoce ze srebrnym odcieniem. Są w stanie wytrzymać całą zimę, ciesząc oko w domowych kompozycjach z martwego drewna.

Suszone kwiaty Lunaria

• Odwieczne lub księżycowe ożywienie, wymagający specjalnych warunków lokalizacji w serwisie, widok ten będzie Cię nieustannie zachwycał. Wystarczy raz odpowiednio przygotować glebę i ją posadzić, aby w przyszłości, tylko czasami spędzając na niej czas, można było uzyskać wspaniałą dekorację ogrodu.

Kwiat Lunaria

Botaniczny opis Lunarii

Lunaria to rodzaj roślin jednorocznych i wieloletnich z rodziny krzyżowych. Inne nazwy: trawa księżycowa, księżycowy, rubel srebrny, złotnik. Pędy są lekko rozgałęzione, stojące, pokryte cienkimi włoskami. Średnia wysokość 40-90 cm, dolne liście przeciwległe, sercowate, ząbkowane, górne naprzemiennie, szeroko jajowate, siedzące.

Trawa księżycowa wyróżnia się dużymi, pachnącymi kwiatami bzu, bzu, fioletu, czasem bieli, odcieni. Kwitnie złotnik od połowy maja do drugiej połowy czerwca w drugim roku po wysiewie. Następnie w miejscu kwiatów wyrastają owalne spłaszczone strąki z nasionami. Początkowo są zielone, az czasem brązowieją.

Wewnątrz strąków znajduje się półprzezroczysta przegroda, przez którą widoczne są ciemne nasiona. Ta cecha wyjaśnia inną nazwę rośliny, którą można znaleźć w literaturze angielskiej: „uczciwość” (rosyjska uczciwość, prawdomówność). Ponadto Brytyjczycy nazywają to Moneyflover lub pennieflower, co sugeruje zewnętrzne podobieństwo lunarii do monety.

Jak rozmnaża się Lunnik

Roślina ta jest rośliną krzyżową i jest rozmnażana na miejscu przez nasiona lub wegetatywnie. Latem można zobaczyć, jak ćmy, które przyleciały do ​​Lunnika, krążą w swoim pięknym tańcu, zapylając kwiaty.

Po otrzymaniu owoców wybiera się największe, brązowe nasiona, sadzi się je wiosną w glebie w odległości 30-40 centymetrów od siebie. Przy gęstszym ułożeniu kwiaty będą mniejsze, zmniejszy się również liczba owoców, a ogólny wygląd ulegnie zepsuciu.

Uprawa z nasion w domu jest dość prosta i nie wymaga specjalnych umiejętności. A sadząc nasiona pod koniec zimy, możesz uzyskać w domu mocne pędy, które zapewnią kwitnienie w pierwszym roku życia rośliny. Niestety ten sam rok będzie dla niego ostatnim, jeśli mówimy o opcji rocznej.

Jeśli potrzebujesz rozmnażać roślinę nie czekając na jej owocnik, wystarczy odciąć kilka pędów, umieścić je w wodzie, aż uformują się korzenie, a następnie bezpiecznie posadzić je w ziemi.

Roślina wieloletnia rozmnaża się z reguły przez samosiew.Najważniejsze jest prawidłowe ukorzenienie i zasianie go we właściwym miejscu, na glebie wstępnie nawożonej, a pod opieką pozostaje tylko pielenie i okresowe nawożenie.

Zdjęcie ogólnego widoku zakładu

Wskazówki hodowlane Moonflower

Chociaż powój można rozmnażać zarówno wegetatywnie, jak i za pomocą nasion, tylko pierwsza metoda jest często stosowana z kalonikcją.

Rozmnażanie słonecznika z nasion.

W naszej strefie klimatycznej zaleca się wczesne wysiewanie nasion słonecznika. Ponieważ sadzonki wysiane w lutym kwitną dopiero późnym latem lub wczesną jesienią. Dlatego siew odbywa się w środku zimy (początek stycznia). Przed siewem można przeprowadzić stratyfikację - trzymając nasiona przez długi czas przy niskich wskaźnikach ciepła. Nasiona umieszcza się na dolnej półce lodówki na miesiąc.

Do siewu zaleca się wstępne spulchnienie nasion (trochę odciąć skórkę) i namoczyć je przez jeden dzień w preparacie stymulującym wzrost (np. W Epinie lub Cyrkonie) rozcieńczonym w ciepłej wodzie. Podczas namaczania zaleca się nie naruszać instrukcji na opakowaniu. Jeśli nie możesz dostać stymulatora wzrostu, to zwykły sok z aloesu może działać jako taki środek, który rozcieńcza się wodą i umieszcza w nim nasiona. Jeśli nasiona nie straciły zdolności kiełkowania, w każdym przypadku wyklują się, tylko że bez wyżej wymienionych leków zajmie to więcej czasu. Nasiona kiełkują zwykle w ciągu 1–2 tygodni. Nasiono można owinąć zwilżoną watą, a gdy wykiełkuje, delikatnie posadzić w ziemi.

Po wykluciu się nasion sadzi się je w skrzynkach rozsadowych z mieszanką torfowo-piaskową lub w oddzielnych kubeczkach (można użyć torfowych, co ułatwi późniejsze sadzenie w otwartym terenie). Początkowo wzrost kaloniction będzie bardzo powolny, ale po krótkim czasie prędkość ciągnięcia łodyg znacznie wzrośnie. Ten wskaźnik będzie bezpośrednio zależał od temperatury otoczenia i pielęgnacji.

W przypadku wczesnego siewu do pielęgnacji konieczne będzie dodatkowe oświetlenie za pomocą fitolampów, a dopiero po wydłużeniu się godzin dziennych zostanie usunięte. Pod koniec maja, kiedy miną mrozy powrotne, możesz przeszczepić księżycowy kwiat na otwarty teren. Jeśli siew będzie prowadzony bezpośrednio do gleby w klombie, należy to zrobić w okresie kwiecień-maj. Ale w każdym razie przed siewem należy moczyć nasiona przez jeden dzień w ciepłej wodzie ze stymulatorem wzrostu.

Powielanie słonecznika przez nakładanie warstw.

Latem na krzaku kaloniction obok szyjki korzeniowej pojawia się duży wzrost korzeni. Wybiera się zdrowy pęd, który jest dokładnie zakopany w ziemi, tak aby jego wierzchołek był widoczny spod gleby. Dbanie o warstwę będzie takie samo, jak w przypadku wystąpienia nadrzędnego. Po 30–40 dniach sadzonki zakorzeniają się, przed mrozem oddziela się je od macierzystego księżycowca i przesadza do doniczek w celu zapewnienia im wewnętrznej pielęgnacji na okres zimowy. Lub możesz przykryć sadzonki do wiosny warstwą suchych liści, jeśli uprawa odbywa się w regionach południowych. Gdy gleba dokładnie się nagrzeje wiosną, warstwy są ostrożnie oddzielane od krzewu i przesadzane do przygotowanego dołka.

Rozmnażanie kwiatów księżyca przez sadzonki.

Wraz z nadejściem wiosny możesz wyciąć puste miejsca z gałęzi krzewu i posadzić je w zacienionym miejscu w celu ukorzenienia. Długość cięcia musi wynosić co najmniej 10 cm. Liście w dolnej części należy usunąć, a dolne cięcie należy potraktować preparatem stymulującym korzenie (na przykład Kornevin lub Heteroauxin) przed sadzeniem. Cięte plastikowe butelki umieszcza się na sadzonkach, a gleba jest okresowo wentylowana i nawilżana po wyschnięciu. Kiedy nowe liście zaczną kwitnąć na rączce, możesz przeszczepić do wcześniej przygotowanego stałego miejsca wzrostu lub na zimę w doniczkach.

• Zobacz także wskazówki hodowlane dla powoju

Pielęgnacja i funkcje

Roślina jest bezpretensjonalna i nie wymaga dużego wysiłku w jej utrzymaniu. Ale ma pewne cechy szczególne. Podejście różni się w zależności od gatunku:

• Roślinę jednoroczną wysiewa się na średnio zacienionych lub otwartych terenach, przeplatanych innymi kwiatami i ziołami, przestrzeń życiowa jednego Lunnika jest rzędu jednego decymetra. Weź to pod uwagę podczas siewu. Dodatkowe podlewanie zwykle nie jest wymagane;
• Odmianę wieloletnią należy sadzić w zacienionych miejscach i upewnić się, że gleba jest wilgotna, ale niezbyt duża, w przeciwnym razie może dojść do gnicia systemu korzeniowego i śmierci rośliny. W warunkach naturalnych gatunek ten wybiera wąwozy i niziny, rosnące wzdłuż brzegów rzek w cieniu drzew. Na stanowisku należy stworzyć podobne warunki, posadzić je w glebie wstępnie nawożonej.

Uwaga: oba rodzaje roślin nie lubią ciepła, suchości i jasnego światła słonecznego. Umieść je w zacienionych miejscach w miejscu pracy, aw okresach suchych i gorących dodatkowo nawilżaj i obserwuj cień!

Opieka Lunaria (księżycowa)

Wszystko jest niezwykle proste: umiarkowane podlewanie z prawie zaprzestaniem do czasu dojrzewania owoców, w szczególnie gorących okresach, należy zwrócić szczególną uwagę na nawilżenie gleby. Opryskiwanie nie lubi. Karmienie materią organiczną 2 razy w miesiącu od momentu wegetacji do początku owocowania. Schronienie na zimę nie wymaga ze względu na wysokie właściwości mrozoodporne.

Przesadzany w sierpniu, kiedy owoce są dojrzałe, a łodygi wysychają. Daje obfite samosiewy. Lunnik boi się wiatru, więc roślina jest przywiązana do uprawy w kraju. Jego wysokość może dochodzić do 30-70 cm, w zależności od odmiany. Po dojrzewaniu gałęzie z wysuszonymi strąkami nasion należy odciąć i ostrożnie obrać z nasion. Wynikowy urok z błyszczącymi, opalizującymi przegrodami pozostanie z Tobą przez całą zimę.

LiveJournal

Lokalizacja na stronie

Lunnik jest dziś szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu, dzięki swojej bezpretensjonalności i naturalnemu pięknu, ten kwiat zasługuje na miejsce w ogólnej gamie innych roślin krajobrazowych. Oto możliwe opcje lokalizacji Lunnika na stronie:

• Taka roślina najlepiej wygląda w układzie grupowym, ale nie zapominajmy, że odległość między poszczególnymi pędami podczas sadzenia nie powinna być mniejsza niż 30 centymetrów, w przeciwnym razie roślina będzie blada, będzie mało kwiatów i ogólnie ogólny wygląd takiego sadzenia będzie przygnębiające;
• Dobrze będzie wyglądać na tzw. Trawniku mauretańskim, otoczonym trawami, taki trawnik nie jest koszony i tworzy poduszkę z traw i roślin, ciesząc oczy właścicieli.

Zdjęcia kwiatów:

• Jeśli planowany jest ogródek żwirowy, w którym gleba jest pokryta określonym materiałem, roślina będzie idealnie pasować, Lunaria sadzi się w grupach, piołun, jęczmień, tymianek, astry, dzięgiel, wrotycz pospolity i inne rośliny mogą stać się najbliżsi sąsiedzi. Taki ogród jest praktycznie wolny od chwastów, a te rośliny świetnie się czują;
• Możesz go aktywnie wykorzystać przy projektowaniu klombów lub małych klombów. Takie kompozycje są odpowiednie dla tych, którzy nie przychodzą na stronę często, ponieważ nie wymagają specjalnej opieki. Otoczony innymi bezpretensjonalnymi roślinami, takimi jak dzwonki, stokrotki i niezapominajki, srebrny rubel będzie doskonałym dodatkiem do całej kompozycji. Można również użyć pięciornika i hortensji, łubinu, berberysu i innych roślin. Najlepiej chronić takie kompozycje przed wiatrem za pomocą specjalnych podpór ogrodowych lub wzmocnionego tworzywa sztucznego;
• Roślina wieloletnia ozdobi nizinne i zacienione obszary terenu. Lepiej jest również sadzić go w oddzielnych grupach, a następnie przeprowadzać okresowe pielenie i nawożenie.

Ciekawe notatki na temat kwiatu Kaloniction

Zwykle uprawia się tę roślinę w ogrodzie ze względu na ogromne rozmiary kwiatów, a także aromat, który wypełnia ogród wraz z nadejściem zmierzchu. Od połowy XVIII wieku ogrodnicy dekorowali pałac i ogrody miejskie kaloniktion, ponieważ aromatyczny zapach rozprzestrzeniał się po całym świecie.

W Chinach i na Sri Lance płaskie młode owoce kolczastego księżycowca (Ipomoea turbinata) są zwykle spożywane jako warzywo, a niektóre odmiany i powoje powoju są zwykle uprawiane jako jadalne rośliny i dekoracje z powodu nocnych kwiatów. Z liści chińscy uzdrowiciele robią napary i wywary, które łagodzą bóle żołądka, a materiał siewny jest używany do leczenia ran.

Istnieją dowody na to, że w starożytności cywilizacje mezoamerykańskie używały strąków, które przypominały owoce Ipomoea alba, do produkcji odbijających się gumowych kulek. Ten aspekt, znany ludzkości co najmniej 3000 lat temu, został wykorzystany do odkrycia wulkanizacji przez Charlesa Goodyeara.

Używanie księżyca po owocowaniu

Jesienią, po kwitnieniu, piękne owoce Lunnika zdobią każde miejsce. Jeśli chcesz je zachować na zimę, musisz odciąć monety wraz z pędami i suszyć je przez około dwa tygodnie, w ciepłym i suchym pomieszczeniu, być może na strychu będzie do tego lepsze miejsce.

Takie półfabrykaty przydadzą się w zimnych porach roku do tworzenia kompozycji z Lunnika i innych suszonych kwiatów. Takie kompozycje są bardzo piękne we wnętrzu i do wiosny zachwycę Cię swoim oryginalnym wyglądem.

Jak sadzić w otwartym terenie

Ładowanie ...

Roczny księżyc księżycowy jest uważany za roślinę dwuletnią, faktem jest, że w pierwszym roku wzrostu występuje tylko tworzenie się liści zebranych w rozetę. Tworzenie się pędów kwiatowych obserwuje się dopiero w drugim roku życia. Po dojrzewaniu nasion cykl życiowy rośliny dobiega końca.

Roczny księżyc księżycowy jest rośliną kochającą światło, dlatego do sadzenia należy wybrać otwarty i dobrze oświetlony obszar, można go również posadzić w jasnym cieniu. Z drugiej strony wieloletnia roślina księżycowa nie może być uprawiana na słonecznym obszarze; bardziej odpowiedni jest dla niej półcień lub cień. Gatunki jednoroczne nie mają szczególnych preferencji glebowych. Ale do sadzenia gatunków wieloletnich nadaje się tylko wilgotna, luźna gleba, która powinna być dobrze nawożona; w tym celu wprowadza się do niej humus (na 1 metr kwadratowy od 3 do 4 kilogramów), a także wapno do kopania na głębokość około 0,2 m.

Oba rodzaje księżyców uprawianych przez ogrodników można bardzo łatwo rozmnażać przez sadzonki, a także przez nasiona. Nasiona gatunku jednorocznego można w razie potrzeby wysiewać bezpośrednio do otwartej gleby na początku wiosny. W rocznym księżycu kolor nasion jest ciemnobrązowy, a ich średnica osiąga 0,5-0,6 cm. Siew należy wykonywać we wcześniej wykonanych rowkach, zachowując odległość 0,3-0,35 m między nasionami, w tym przypadku sadzonki nie wymagają przerzedzania. Pierwsze pędy pojawiają się zwykle po 7 dniach. W ostatnich dniach sierpnia na roślinach powinny już powstać rozety liściaste, aw razie potrzeby można je przesadzić w nowe stałe miejsce. Jeśli hodujesz gatunek roczny przez sadzonki, jego kwitnienie rozpocznie się już w roku sadzenia na otwartej glebie. Wysiew nasion na sadzonki należy wykonać w marcu, a na otwartej ziemi w ostatnich dniach maja, ale dopiero po powrocie pozostają wiosenne przymrozki.

Nasiona bylin należy wysiewać przed zimą lub wiosną bezpośrednio w otwartej glebie, w tym celu należy wybrać miejsce znajdujące się w cieniu. Jeśli siew planowany jest na wiosnę, nasiona należy rozwarstwić, umieszczając je na półce w lodówce na warzywa na 6 tygodni.Pierwsze sadzonki pojawią się dopiero w maju, po czym trzeba je będzie przerzedzać, zachowując odległość między krzewami co najmniej 0,3 m. Do końca okresu letniego rośliny wytworzą już 2 pary prawdziwych blaszek liściowych . Taki księżyc zakwitnie masowo dopiero w następnym sezonie. Trzeba też być przygotowanym na to, że jesienią, począwszy od drugiego roku wzrostu, krzewy mogą dawać dość obfite samosiew.

Zreasumowanie

Można powiedzieć, że Lunnik to niezwykle bezpretensjonalna, a jednocześnie niesamowita roślina. Jej owoc, który wygląda jak księżyc w pełni lub srebrna moneta, jest oryginalny i przyciąga wiele uwagi.

Bezpretensjonalna pielęgnacja sprawiła, że ​​roślina stała się jednym z ulubionych wielu projektantów krajobrazu. A dziś, pomimo tego, że Lunnik jest wymieniony w Czerwonej Księdze iw naturze pozostaje bardzo dużo, czuje się świetnie w wielu, wielu obszarach, których właściciele kiedyś nie mogli oprzeć się tajemniczemu pięknu tej księżycowej rośliny.

Lunaria w projektowaniu krajobrazu

Niewiele ogrodów może pochwalić się roślinami, które zaskakują nie tyle kwiatami, co oryginalnymi owocami. Dzieje się tak, ponieważ często zapominają o tak wspaniałym przedstawicielu rodziny krzyżowców, jakim jest lunaria.

Trawiasta, nieśmiała dziewczyna ma kilka bardziej romantycznych imion: księżycowa, księżycowa trawa i srebrny rubel. Podobno piękna gałązka „drzewka monet” z pewnością przyniesie szczęście i dobrobyt finansowy. Trudno zweryfikować, czy tak jest, ale nie ma wątpliwości, że Lunaria w projektowaniu krajobrazu wygląda bardzo nietypowo i uroczo.

Lunaria zawdzięcza tak poetycką nazwę kształtowi płasko owalnego owocu. Wczesną wiosną, kiedy wiele roślin wciąż nabiera siły, trawa księżycowa już cieszy się delikatnymi chmurami pachnących fioletowych lub białych kwiatostanów.

Po okresie kwitnienia pojawiają się zielone płytki jąder, a następnie księżyc pokrywa się mleczno-perłowymi „monetami”, przypominającymi księżyc na nocnym niebie. Jeśli potrzesz owoc palcami, wyschnięta skorupa odpadnie, a wewnętrzne półprzezroczyste talerze suszonego kwiatu, które pozostaną w idealnym stanie przez długi czas, ozdobią obszar aż do głębokiego mrozu.

Lunaria jako suszony kwiat

Zdjęcie suszonych kwiatów Lunaria

Suszone łodygi pudełka na monety z nasionami służą do tworzenia suchych bukietów, paneli, obrazów i innych kompozycji.

Elegancki bukiet długo utrzyma się w wazonie. Możesz dodać do księżyca cellozę, amarantus, gelikhrizum, statice, craspedia, volzhanka, gypsophila, stethosis.

Główne rodzaje

Kwiat wiesiołka jest bardzo powszechny w Rosji na działkach ogrodowych. Ułatwia to jego wytrzymałość i bezpretensjonalność. Roślina może kwitnąć w prawie każdych warunkach pogodowych, spokojnie toleruje wiosenne i jesienne przymrozki, a jednocześnie jest bardzo jasna. Jeśli lubisz spędzać wieczór w ogrodzie przy filiżance kawy, to każdego dnia będziesz świadkiem niesamowitego widowiska. Ciasno złożone pąki otwierają się na naszych oczach, rozwijają się płatki. To, co dzieje się zbyt wolno dla zwykłych kolorów, tutaj obserwujesz jak w przyspieszonym strzelaniu.

Tak więc istnieją gatunki jednoroczne, które należy co roku wysiewać. Mogą mieć różne odcienie, najczęściej różowe i żółte. Na przykład Drummond, który produkuje duże, jasnożółte kwiaty. Ale nie są zbyt popularne. Najczęściej kwiat wiesiołka jest znany jako roślina dwuletnia. Może to być gatunek wielokolorowy, dwuletni, którego kwiaty mają czerwono-żółty odcień. Występuje żółty dwuletni, jego szypułka osiąga 25 cm wysokości, kwiat jest średniej wielkości, około 1,5 cm średnicy, ale rekompensuje to ogromna liczba kwiatów na krzaku. Kwiat wiesiołka też jest wieloletni, jest to np. Gatunek krzewu. Bardzo duża roślina, którą najlepiej sadzić tam, gdzie nie będzie przeszkadzać innym, a nie na środku klombu. Wysokość rośliny do półtora metra, kwiaty duże, w kolorze żółtym.Tak zwany widok czworokątny jest również szeroko rozpowszechniony. To roślina, która zachwyci Cię swoimi kwiatami od maja do czerwca, przez resztę czasu będziesz musiał zadowolić się tylko wysokimi szypułkami, do 45 cm.

Skład i właściwości lecznicze rośliny

Odradzający się w naszych czasach Lunnik jest używany jako roślina ozdobna, w większości zapomina się o jego właściwościach leczniczych. A jednak jego zdolność do leczenia wielu poważnych chorób jest znana wśród ludzi, dlatego w wielu regionach Rosji, a także na Białorusi i Ukrainie, księżyc jest gromadzony przez zwolenników medycyny alternatywnej.

Skład rośliny jest słabo poznany. Niemniej jednak wiadomo na pewno, że największa ilość substancji biologicznie czynnych znajduje się w nasionach. Są tłuste, ponieważ zawierają dużo tłuszczów roślinnych. Wśród nich są następujące rodzaje kwasów tłuszczowych:

• Stearynowy
• Nerwowy
• Erukovaya
• Palmitynowy
• Linolowy
• Oleinovaya
• Eicosenic

Korzystne cechy

Lekarstwo

Wiesiołek jest przydatny: do leczenia i zapobiegania można stosować olej, nasiona i korzenie. Olejek łagodzi stany zapalne skóry przy wypryskach i alergiach, poprawia napięcie naczyniowe, obniża poziom cholesterolu, zapobiega powstawaniu zakrzepów krwi i poprawia pracę serca. Dla kobiet olejek z wiesiołka jest przydatny, ponieważ poprawia samopoczucie w krytyczne dni, pomaga schudnąć i zachować elastyczność skóry.

Ważny! Olej z wiesiołka jest przeciwwskazany w jaskrze.

Alternatywą dla oleju są zmiażdżone nasiona roślin i można je stosować przy tych samych objawach. Do profilaktyki wystarczy 0,5 łyżeczki dziennie, a podczas leczenia należy przyjmować 1 łyżeczkę 2 lub 3 razy dziennie.

Do leczenia wykorzystuje się korzenie dwuletnich i nadziemnych gatunków jednorocznych; należy je zbierać w okresie kwitnienia. Napary z liści i korzeni stosuje się przy biegunkach, kamicy nerkowej, krztuścu, kaszlu, astmie, a także normalizuje wątrobę, śledzionę, żołądek, przyspiesza porost włosów i działa uspokajająco na nerwobóle mięśnia sercowego. Rany i siniaki są również myte wywarem z korzeni.

Gotowanie

Do nazw opisanych powyżej można dodać jeszcze jedną rzecz - korzeń sałaty, ta nazwa została nadana roślinie nie bez powodu. Silne korzenie gatunków jednorocznych są bogate w witaminę C i są bogate w skrobię, cukry i inulinę. Korzenie wykopane wczesną wiosną, obrane, można pokroić w sałatki.

Dwuletni osioł wyróżnia się jadalnym, bardzo grubym i mięsistym korzeniem, popularnie zwanym Rapontika lub Rapunzel.

Młode liście są również jadalne, gotowane jak szpinak, a nasiona o smaku orzecha można posiekać, zmieszać z dżemem lub miodem i posmarować chlebem. W przepisach można znaleźć placki z nasionami wiesiołka, ale warto zauważyć, że dobroczynne właściwości nasion wyparowują podczas procesu pieczenia.

Nazwany tak samo we wszystkich językach europejskich, Lunnik, który ożywa, podbija swoim mglistym pięknem. Czasami nazywa się to Penny lub Silver Ruble i ta nazwa jest zasłużona. W końcu wspaniałe owoce nie pozostawiają nikogo obojętnym.

Niewymagający w pielęgnacji, piękny w okresie kwitnienia i urodzaju kwiat ten od dawna mocno zdobywa swoje miejsce w sercach ogrodników. A polowanie na to doprowadziło do tego, że jest wymienione w Czerwonej Księdze. Co jest takiego wyjątkowego w Silver Ruble Lunaria?

Roślina znana jest od bardzo dawna, rośnie praktycznie na całym terytorium współczesnej Europy, od dawna wykorzystywana jest w medycynie ludowej. Nie można jednak określić jego dokładnych właściwości leczniczych, ponieważ oficjalnie nie przeprowadzono żadnych badań na ten temat.

Co to za roślina

Kwiat wiesiołka - lub wiesiołka, jest jednym z najjaśniejszych przedstawicieli rodziny cypryjskiej. Istnieje około 80 gatunków tych roślin, więc na twoim terenie może rosnąć gatunek, który nieco różni się wyglądem od tego, który wyrasta z sąsiadów.Najczęściej są to jednoroczne, ale są też odmiany wieloletnie. Są to wysokie rośliny, więc wybierz miejsce, w którym nie zagłuszą sąsiadów. Duży kwiat może mieć różne odcienie (żółty, różowy), korona otwiera się wieczorem, tylko przy pochmurnej pogodzie może kwitnąć w ciągu dnia.

Opis księżycowego kwiatu

Księżycowe blaszki liściowe wyglądają na duże i szerokie, a płatki mają długie nagietki, pomalowane na biało lub fioletowo. Na łodygach tworzą się gładkie, woreczkowate działki działek. Lunnik owocuje w spłaszczonych strąkach w kształcie elipsoidy lub półkola. Strąki są przymocowane do łodygi, której długość nie przekracza 15 mm. W zaworach ukryte są płaskie skórzaste niełupki, umieszczone w dwóch rzędach.

Legenda o pochodzeniu Lunarii

Istnieje piękna legenda o pochodzeniu tej rośliny. Podobno kiedyś królowa Luna, widząc tysiące kwiatów na ziemi, zstąpiła, aby je zbadać. Zahipnotyzowali ją, aż do samego rana królowa siedziała, ciesząc się tym bezprecedensowym pięknem, wdychając te niezapomniane aromaty. Zakochała się w ich czarującym wdzięku.

Rano, gdy nadszedł czas powrotu księżyca na jej niebo, postanowiła zbierać kwiaty, aby rozrzucić je po całym niebie, obok gwiazd. Po zebraniu bukietu w drodze do domu przypadkowo go rozproszyła i wróciła do domu z niczym. Te kwiaty, spadając na ziemię, przybrały niezwykły wygląd, stały się jak sam księżyc. Od tego czasu matka Luna okresowo odwiedza swoje dzieci, a kiedy zstępuje z nieba, jej dzieła zaczynają kwitnąć. Ludzie nazywali te kwiaty Lunarianami lub Lunarianami na cześć samego Księżyca.

Rodzaje i odmiany lunnika ze zdjęciem

W źródłach botanicznych wspomina się tylko o dwóch uprawianych gatunkach księżyca. Przyjrzyjmy się bliżej każdemu z typów i dowiedzmy się, jakie różnice między nimi istnieją.

Roczny księżycowy (Lunaria annua)

Kwiat rośnie w południowych i wschodnich regionach krajów europejskich. Biennale osiąga długość ponad pół metra, ma szerokie owalne blaszki liściowe o szorstkiej powierzchni. Liście wyłaniają się z ogonków. Kolor kwiatów jest zróżnicowany - od ciemnofioletowego do śnieżnobiałego. Z kwiatów powstają kwiatostany w kształcie krzyża. Kwitnienie kończy się utworzeniem podłużnych torebek nasiennych. Księżycowe kapsuły przypominają migoczące w słońcu monety. Na początku jesieni nasiona dojrzewają. Za najpopularniejsze odmiany corocznego księżyca uważa się:

• fioletowo-fioletowy;
• biała Alba;
• różowa variegata;
• liliowy zapach Manstead Pearl.

Lunaria (Lunaria rediviva)

Roślina należy do wieloletnich form Cruciferous, których obszar występowania koncentruje się w pasie leśnym Półwyspu Bałkańskiego i na północy krajów europejskich. Populacje gatunku występują również w Ameryce Północnej. O istnieniu księżyca-księżyca wiedzieli ludzie już w starożytności. Jednak pogorszenie sytuacji ekologicznej na planecie wpływa na rozmnażanie się tego przedstawiciela flory. Dziś w warunkach naturalnych budzący się do życia księżyc jest zagrożony całkowitym wyginięciem. Wysokość krzewów sięga zaledwie jednego metra. Roślinę wyróżniają wyprostowane łodygi o miękkiej powierzchni. Bliżej wierzchołka łodygi rozgałęziają się. Dwie warstwy liści składają się z siedzących i przeciwległych blaszek liściowych. Fioletowe kwiaty wiechowate nie są pozbawione pachnącego aromatu.

Kwiaty ogrodowe Kwiaty wieloletnie Kwiaty jednoroczne i dwuletnie

Najpopularniejsze odmiany

Delphinium jednoroczne - polne, dzikie, wielkokwiatowe

Jasne kwiatostany Lunarii widać z daleka. Wielu ogrodników-amatorów rozróżnia odmiany księżyca według koloru. Jak już wspomniano, jest biały księżyc, liliowy, liliowy z różem w mniej lub bardziej jasnych kolorach. Z punktu widzenia profesjonalnego ogrodnictwa istnieje lunaria:

• Alba;
• Variegata;
• Perła;
• Manstead Purple.

Alba to roślina o białych kwiatach. Tej odmiany roślin nie można pomylić z Variegata lub Purple itp.odmiany.

W Variegata kwiatostany mają liliowo-różowy odcień. Liście rośliny są jasnozielone. To sprawia, że ​​Variegata wyróżnia się spośród innych liliowych odmian księżyca.

Kwiatostany Purple i Mansted Purple są fioletowe, tylko Purple wyróżnia się obfitszym kwitnieniem i pachnącym aromatem.

Rozwój

Wieloletni kwiat wiesiołka to niesamowity gatunek, który powinien rosnąć na każdej działce ogrodowej. Gdzie indziej można znaleźć podobną kombinację, prawdziwą piękność, królową księżycowej nocy i bezpretensjonalną, jak najpopularniejszy zioło. W tym samym miejscu może rosnąć do 10 lat. Co więcej, jak to nieczęsto zdarza się w przypadku roślin ozdobnych, co roku zakwitnie na nim jeszcze więcej kwiatów niż w poprzednim. Wybór miejsca będzie zależał tylko od twoich preferencji, może to być otwarte słońce lub półcień. Nawet w głębokim cieniu roślina będzie się dobrze czuć.