Corydalis (Corydalis) to wieloletnie zioło należące do rodziny Dymyankovye. Jest efemeroidą - ma krótki okres wegetacyjny. Szybko kiełkuje, kwitnie, owocuje, a następnie część nadziemna całkowicie obumiera. Pojawia się w lesie w kwietniu, a na przełomie maja i czerwca nie znajdziemy śladów korydalis.
Około 200 gatunków Corydalis jest powszechnych w Chinach, w Himalajach, można je znaleźć w umiarkowanych szerokościach geograficznych całej półkuli północnej. W naszych lasach rosną 3 odmiany: corydalis hollow, gęsta i Marshall.
Opis botaniczny
System korzeniowy jest bulwiasty. Każdego roku w starym zaokrąglonym guzku tworzy się nowy, który staje się jego skorupą. Mięsista łodyga ma 15-25 cm długości, łodyga jest gęsto ulistniona. Liście są cięte dwa lub trzy razy, pomalowane na jasnozielony kolor, mogą mieć niebieskawy odcień. Na wierzchołkach pędów pojawiają się luźne, racemiczne kwiatostany - unoszą się jak świece. Każdy pojedynczy kwiat jest wydłużony od podstawy, zakończony 4 małymi płatkami, końcówki płatków są lekko zakrzywione na zewnątrz. Kolor może być żółty, różowy, niebieski, fioletowy, biały.
Corydalis to oficjalna nazwa rośliny, nadana przez nazwę skowronka czubatego, właśnie ze względu na kształt kwiatów przypominających herb ptaka.
Owocem jest podłużna kapsułka przypominająca strąk. Nasiona są duże, w kolorze czarnym. Mrówki leśne zjadają soczystą roślinę nasienną, zbierają nasiona, rozprzestrzeniając w ten sposób corydalis.
Corydalis to doskonała roślina miododajna. Zapylają go tylko owady z długą trąbką (na przykład trzmiele). Ze względu na efektowny dekoracyjny wygląd stał się popularny w ogrodnictwie.
Dziura Corydalis jest stosowana w medycynie ludowej ze względu na obecność alkaloidów. Odwar i ekstrakt są stosowane jako środek przeciwbólowy, przeciwzapalny, hemostatyczny.
Opis
Corydalis to kwiat, który nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Chiny są uważane za swoją ojczyznę, a raczej za zachodnie i centralne terytoria Cesarstwa Niebieskiego. Roślina rośnie w umiarkowanych szerokościach geograficznych półkuli północnej. Corydalis żyje głównie w lasach liściastych, w rodzinach wielodzietnych. W dzikim lesie często można zobaczyć żywy kolorowy dywan tych kwiatów.
Do tej pory znanych jest ponad 300 gatunków corydalis. Jego inna nazwa to ryast.
Jak wygląda kwiat czubaty? Jest to niska, nie większa niż 30 cm roślina zielna. Najczęściej jest to bylina, chociaż spotyka się również jednoroczne. Należy do podrodziny Dymiankowów, rodziny Makowów. Łacińska nazwa to Corydalis (coridalis).
Rzęsa ma koronkowe liście, które przypominają liście paproci. Poniżej na zdjęciu kwiat corydalis - czteropłatkowy, z wydłużoną górną częścią.
Długość kwiatu ok. 4 cm, pąki zebrane w kwiatostany racemiczne. Kolor wnętrza pąka (gardła) i zewnętrznej strony płatków są różne. W pobliżu każdego kwiatu znajduje się mały liść - przylistek.
Po krótkim kwitnieniu Corydalis ma nasiona w postaci kapsułki w kształcie strąka. Roślina często rozmnaża się przez samosiew.
Jak rozmnaża się Corydalis (kwiat)?
Opisanie metod hodowli pomoże Ci wyhodować wspaniałe kwiaty w Twojej klombie. Jeśli chcesz mieć czubate grzywacze w swoim ogrodzie, możesz po prostu przeszczepić roślinę z lasu, najważniejsze jest pozostawienie dużej bryły ziemi.Kopiąc kwiat, nie zapominaj, że jego korzenie są dość głębokie. Corydalis może również rozmnażać się z nasionami.
W kulturze rośliny dziko rosną, rozprzestrzeniając się na duże odległości od miejsca sadzenia. Dość często mrówki przenoszą nasiona w różne miejsca. Corydalis zwykle znajdują się w cieniu drzew, gdzie ziemia pokryta jest opadłymi liśćmi. Ponieważ kwitnienie rozpoczyna się bardzo wcześnie, w żaden sposób nie koliduje ze wzrostem innych upraw.
W naturze Corydalis wybiera miejsca w lesie z glebą próchniczną, aw kulturze zakorzenia się w zwykłej. Szkodliwe dla niej jest nadmierne zawilgocenie, jasne oświetlenie i zadarnianie ziemi.
Odmiany leśne
Ogrodnicy uwielbiają uprawiać bezpretensjonalne kwiaty. Poniżej możesz zobaczyć zdjęcie Corydalis.
Opis tej rośliny powinien zaczynać się od następujących cech:
- mrozoodporność;
- brak potrzeby specjalistycznej opieki;
- dobre właściwości miododajne;
- atrakcyjny wygląd;
- prosta reprodukcja.
Ale nawet biorąc pod uwagę te cechy, trzeba wiedzieć, jakie warunki kocha corydalis, aby roślina była silna i zdrowa.
Istnieje kilka gatunków udomowionych i leśnych gatunków corialis. Poniżej na zdjęciu kwiat Corydalis.
Opis wszystkich odmian można sprowadzić tylko do kilku kategorii. Rośliny są podzielone na jednoroczne i wieloletnie, kłączowe i bulwiaste. Ze względu na ich siedlisko dzielą się na leśne, tundrowe i alpejskie. Osobną grupę stanowią odmiany mieszańcowe wyhodowane przez hodowców.
Leśne odmiany coridalis to efemerydy, czyli rośliny o bardzo krótkim okresie wegetacji. Corydalis pojawia się w kwietniu. W ciągu kilku miesięcy udaje jej się rosnąć, osiągać dojrzałość, szybko kwitnąć i zrzucać nasiona. Następnie część naziemna obumiera, aw glebie pozostaje rozwinięty system korzeniowy z gęstymi kłączami lub bulwami.
Najpopularniejsze odmiany leśne:
- Korytarz Hallera. Niska, do 25 cm roślina z różowawymi lub bladofioletowymi pąkami i zielonymi wypustkami. Występuje w lasach liściastych w Europie i naszym kraju.
- George Baker. Z pięknymi czerwonymi kwiatami, które często są zapylane krzyżowo z innymi gatunkami Corydalis, dzięki czemu pąki nabierają innego koloru.
- Beth Evans. Z różowymi kwiatostanami.
- Koridalis Blue Topaz. Pąki mają niezwykle piękny ciemnoniebieski kolor.
- Hollow Corydalis. Ona jest bulwiasta. Preferuje zacienione obszary wzrostu. Z tego powodu rośnie nieco wyższy niż jego odpowiedniki, do 35 cm, kwiaty są różowo-fioletowe, rzadko białe. Przylistek jest fioletowy.
- Kashmir Koridalis Należy do grupy wysokogórskiej. Z jasnoniebieskimi kwiatami.
- Crested Marshall. Wygląda jak bulwiasta, z miękkimi kremowymi kwiatami.
- Corydalis Ledebour. Wysoka roślina z kilkoma liśćmi blisko ziemi. Kwiatostan klastra - wielokwiatowy. Kolor kwiatów od żółtego do różowego.
- Corydalis żółty. Jeden z nielicznych przedstawicieli tego gatunku o długim kwitnieniu - od wczesnego lata do września. Można ją łatwo przystosować do uprawy w ogrodzie, wystarczy znaleźć lekko zacieniony obszar z odpowiednią glebą. Roślina rozmnaża się przez samosiew.
- Korytarz jest siarkowo-żółty. Nieco niższy od żółtego korydalisa, a kolor kwiatów jest inny - żółto-kremowy.
- Corydalis szlachetny. Wysoki, do 60 cm, roślina. Kwiaty są bladożółte z pomarańczowymi brzegami.
Ostatnie trzy odmiany są kłączowe. W przeciwieństwie do wszystkich innych nie umierają po kwitnieniu, więc nie będzie pustych obszarów, gdy będą rosły w ogrodzie.
Gatunki czubate ze zdjęciami i nazwami
Rodzaj liczy około 320 gatunków. Są podzielone na grupy według warunków wzrostu (pustynne, azjatyckie itp.). Rozważ gatunki uprawiane w ogrodach na naszych szerokościach geograficznych.
Corydalis dense lub Solida Corydalis solida
Corydalis gęsty lub Hallera Corydalis solida zdjęcie
Naturalnym siedliskiem są słoneczne krawędzie i jasne korony drzew w europejskiej części Rosji i Europie Zachodniej. Mała bulwa ma 15 mm średnicy. Łodyga rozciąga się na 10-25 cm. 2 pierzasto wypreparowane liście wystają z podstawy łodygi. Gęsty, cylindryczny kwiatostan kwitnie w połowie kwietnia. Kolor kwiatów jest różowo-fioletowy.
Corydalis hollow Corydalis cava
Corydalis hollow Zdjęcie Corydalis cava
Preferuje obrzeża lasów liściasto-iglastych i liściastych w Europie i Azji Mniejszej. Wysokość łodygi sięga 40 cm, blaszki liściowe mają kształt trójkątny i składają się z pierzasto wyciętych liści. Kwiaty są koloru ciemnofioletowego.
Corydalis Marshall Corydalis marschalliana
Zdjęcie Corydalis Marshall Corydalis marschalliana
Ukazuje się w południowo-wschodniej części Europy. Pędy o wysokości 15-30 cm mają kolor czerwono-zielony. Liście są trójdzielne, w kolorze zielonym z niebieskawym odcieniem. Pod koniec kwietnia pojawia się szypułka o długości 25 cm, kwiaty mają delikatny kremowo-żółty kolor.
Corydalis wątpliwy Corydalis yanhusuo
Corydalis wątpliwy lub zdjęcie Yanhusuo Corydalis yanhusuo
Ukazuje się w lasach Kamczatki, Sachalina, Wysp Kurylskich. Długość łodygi wynosi 10-15 cm, pokryte są niebieskawym nalotem. Kwiaty są błękitne. Kwitnie pod koniec kwietnia.
Corydalis szlachetny Corydalis nobilis
Corydalis szlachetny Zdjęcie Corydalis nobilis
Roślina zielna o wysokości około 80 cm, liście pierzasto wycięte, pomalowane na jasnozielony kolor. Kwiatostany kwitną na początku maja. Żółte kwiaty otoczone są fioletowym paskiem.
Corydalis żółty Corydalis lutea
Corydalis żółty Zdjęcie Corydalis lutea
Siedlisko to zachodnia część Europy. Ma pełzające kłącze. Wysokość łodygi wynosi 10-40 cm, u podstawy łodygi przymocowane są rozcięte liście szaro-zielonego koloru. Kwiaty kwitną natychmiast po stopieniu się śniegu. Są koloru słonecznego żółtego.
Odmiany popularne wśród ogrodników
Poniżej na zdjęciu kwiaty corydalis o nietypowym kolorze. Są bladożółte i małe. I na początku wydają się niepozorne i niepozorne.
W rzeczywistości rosną w bujnych, gęstych zaroślach i od razu zwracasz na nie uwagę. Pomimo całej różnorodności odmian ogrodnicy wolą uprawiać na swoich poletkach żółte, siarkowo-żółte i szlachetne corydalis. Są najbardziej bezpretensjonalne, mrozoodporne, o długim okresie kwitnienia. Po dojrzewaniu nasion zielona część ziemi nie obumiera, więc nie musisz zgadywać, jak wypełnić puste przestrzenie na zjeżdżalni klubowej lub alpejskiej.
Haller's corridalis (gęsty korydalis) nadaje się do uprawy w pomieszczeniach.
Przeciwwskazania i skutki uboczne
Leczenie lekiem Corydalis powinno być przepisywane wyłącznie przez lekarza. Rzeczywiście, w tym przypadku błędy w przygotowaniu produktu i doborze dawki mogą być nieodwracalne. Alkaloidy obecne w trawie mają bardzo silny wpływ na organizm człowieka.
Zabrania się przyjmowania leków i preparatów farmaceutycznych na ich podstawie:
- kobiety w ciąży;
- kobiety w okresie laktacji;
- dzieci poniżej 12 lat;
- pacjenci z cukrzycą;
- osoby cierpiące na otyłość;
- epileptyków;
- astmatycy;
- dławica piersiowa;
- ludzie, którzy mają skłonność do biegunki;
- pacjenci z zaostrzeniem wrzodów przewodu pokarmowego.
Miejsce lądowania i gleba
Jak prawidłowo wyhodować kwiat czubaty? Pielęgnację roślin warto zacząć od wyboru odpowiedniego miejsca. Zapewni to 90% sukcesu.
Coridalis najlepiej sadzić razem z innymi wczesnymi kwiatami, takimi jak krokusy i tulipany, aby stworzyć piękną kompozycję. Idealne miejsce do sadzenia zależy od rodzaju rośliny. Jeśli corydalis jest lasem, należy go umieścić w zacienionym miejscu lub w półcieniu. W takim przypadku gleba powinna być wystarczająco luźna.Odmiany alpejskie dobrze radzą sobie na otwartych i dobrze oświetlonych obszarach z piaszczysto-gliniastą glebą. Takie odmiany dobrze jest umieszczać na wzgórzu.
Wszystkie gatunki Corydalis preferują gleby obojętne lub lekko kwaśne.
Przeciwwskazania
- dzieci;
- kobiety w ciąży i karmiące piersią;
- z wrzodami żołądka i jelit, luźnymi stolcami;
- z cukrzycą;
- z padaczką;
- z astmą;
- z chorobą serca;
- z indywidualną nietolerancją.
Uwaga! Corydalis jest rośliną bardzo trującą, dlatego do celów leczniczych należy ją stosować bardzo ostrożnie, po konsultacji z lekarzem lub znającym się na rzeczy zielarzem. Podczas leczenia należy ściśle przestrzegać zalecanego dawkowania! Przedawkowanie leków przygotowanych na bazie corydalis prowadzi do takich skutków ubocznych jak: osłabienie odruchów i pochodnych ruchów, katalepsja. Alkaloidy obecne w corydalis działają narkotycznie na organizm człowieka, przypominając działanie morfiny. W przypadku zatrucia corydalis należy przepłukać żołądek wodą z nadmanganianem potasu, wziąć węgiel aktywowany i wezwać karetkę.
Tryb nawadniania
Wszystkie kwiaty wymagają odpowiedniego systemu nawadniania. Na zdjęciu korydalis pokryty poranną rosą. W większości przypadków wystarczy wilgoć i deszcz.
Ponadto na początku wiosny, kiedy zaspy śnieżne właśnie zniknęły, nie ma potrzeby podlewania rośliny, ponieważ ziemia jest dość mokra. Przez resztę czasu podlewanie jest umiarkowane, jeśli to konieczne. Korytarze pustynne i alpejskie należy rzadziej podlewać, ponieważ rośliny te są przyzwyczajone do suchej gleby i suchej pogody.
Ważne jest, aby zapewnić krzewom dobry drenaż. Jeśli gleba nie jest wystarczająco luźna, korzenie corydalis szybko zgniją.
Skład chemiczny
Do celów leczniczych używa się korzeni, łodyg, liści i kwiatostanów ziela. Znaleziono w nich:
- alkaloidy (bulbokapnina, kordiamina, korikawina, bikukulina, korybulina, konina, korytarz);
- fitoncydy;
- garbniki;
- kumaryna.
Skład chemiczny zioła wymownie ostrzega przed nieprzewidywalnymi wynikami autodiagnozy i samoleczenia. Rzeczywiście, zdaniem ekspertów, nawet niewielkie przekroczenie wymaganej dawki może wywołać drgawki i śmierć.
Na przykład bulbokapnina obecna w corydalis w małych dawkach powoduje senność, aw przypadku przedawkowania paraliżuje ośrodkowy układ nerwowy, obniża ciśnienie krwi i zwiększa wydzielanie śliny.
To samo dotyczy bicukuliny, która jest trucizną atakującą, która blokuje receptory. Korybulbin i koridamina pomagają spowolnić tętno.
Przygotowanie do zimy
Na zdjęciu kwiat czubaty wygląda bardzo delikatnie. Wydaje się, że roślina może umrzeć z powodu niewielkiego spadku temperatury. W rzeczywistości coridalis wyróżnia się godną pozazdroszczenia odpornością na mróz. Kiedy nadziemna część rośliny obumiera, należy usunąć jej pozostałości. Bulwa lub gęsty kłącze pozostaną pod ziemią, co będzie doskonale zimować. Jedynym wyjątkiem jest chiński korytarz. Jej podziemna część może nie przetrwać mrozów poniżej -23 ° C.
Aby nie zapomnieć miejsca, w którym rośnie Corydalis, trzeba je jakoś oznaczyć - kamieniem lub kołkiem. To znacznie ułatwi pracę ogrodnika na następny rok.
Przedstawiciel rodziny Dymiankowów
Corydalis należy do rodziny roślin dwuliściennych zbliżonych do maku. Rodzaj liczy prawie czterysta gatunków. Wiele z nich rośnie w strefie umiarkowanej na półkuli północnej. Nazwa pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „hełm” ze względu na kształt kwiatu.
U wieloletniej rośliny zielnej bulwiaste Liście są podstawowe z niebieskawym nalotem, silnie wypreparowane. Kwiatostany racemose wznoszą się nieco ponad liście.Kwiaty są małe, żółte, różowe i niebieskawo-fioletowe.
Corydalis, podobnie jak przebiśnieg, tulipan, las leśny, krokus, jest rośliną efemeroidalną, ponieważ jej okres wegetacji jest krótki. Rośliny te zachwycają nas swoim kwitnieniem wczesną wiosną, kiedy natura jeszcze nie rozpieszczała zielenią. Gdy tylko nasiona dojrzeją, zaczyna żółknąć, a później obumierać nadziemna część rośliny.
Reprodukcja
Corydalis rozmnaża się dwiema metodami - wegetatywną i przy pomocy nasion. Pierwszy sposób jest najłatwiejszy. Coridalis można rozmnażać przez bulwy lub przez podzielenie kłącza. Zazwyczaj ta procedura jest przeprowadzana co trzy lata, w czasie, gdy roślina jest w stanie uśpienia. Możesz to jednak zrobić wczesną wiosną. Bulwy sadzi się pojedynczo. Kłącza są podzielone tak, aby na każdej części pozostawał co najmniej jeden pączek wzrostu. Materiał do sadzenia umieszcza się w otworach na głębokość 15 cm, odległość między nimi powinna wynosić co najmniej 10 cm.
Tak wyglądają nasiona Corydalis na zdjęciu.
To gęsty, ciemny groszek, który należy zbierać w momencie, gdy już pociemniały, a pudełko pozostało zielone. Jeśli przegapisz ten moment, nasiona szybko spadną na ziemię, a owady je zabiorą.
Rozmnażanie korytarzowej przez nasiona jest trudniejsze niż wegetatywnie. Robią to w następujący sposób:
- Zbieraj nasiona.
- Daj im kilka dni na dojrzewanie. Aby to zrobić, wystarczy trzymać je w suchym miejscu.
- Pogłęb materiał do sadzenia w glebie w doniczce, zwilż i poczekaj na pędy. Można użyć dowolnej luźnej gleby.
- Gleba musi być zawsze wilgotna.
Kiełki nie pojawią się natychmiast. Są przesadzane na otwarty teren na następny rok. A roślina zakwitnie dopiero po nadejściu dojrzałości, po 2-4 latach.
Funkcje programistyczne
Przed wyhodowaniem chrząszcza grzebieniastego musisz dowiedzieć się, jak rozwija się roślina. Po kwitnieniu (dzieje się to mniej więcej w kwietniu-maju) części nadziemne szybko obumierają, a dojrzałe nasiona opadają na ziemię. Bulwy z nagromadzonymi substancjami odżywczymi pozostają w glebie. W tej chwili na drzewach i krzewach praktycznie nie ma liści.
Po kwitnieniu corydalis, podobnie jak inne efemerydy wiosenne, znikają, pojawiając się ponownie w następnym roku. Aby miejsce, w którym rosły kwiaty, nie było puste, można sadzić różne rośliny o krótkich kłączach, które kwitną latem lub jesienią: krokusy, lilie lub irysy. Twoja witryna zamieni się więc w prawdziwy przenośnik roślin kwiatowych. Również do sadzenia można wybrać miejsce pod krzewami ozdobnymi: bzem, różą lub weigela.
Podane w tym artykule) świetnie prezentuje się w połączeniu z bylinami, które znacznie później zaczynają budować masę nadziemną. Na przykład Corydalis ozdabia klomb, gdy floksy lub żywiciele są ledwo widoczne. Jesienią rośliny wzniosą się, zamykając swoje duże liście i ukryją pustkę utworzoną w ten sposób po śmierci powietrznej części efemerydów.
Niski wzrost corydalis pozwala na piękne ozdoby i wystarczy znaleźć dla nich miejsce w pobliżu niewielkiego krzewu, który zacieni kwiat.
Zmuszanie pierwiosnka
Poniżej na zdjęciu kwiaty czubate w doniczce. Można je uprawiać w domu nawet poza sezonem.
Chociaż jest to dość pracochłonny proces. Podczas wymuszania wiesiołka w warunkach pokojowych stosuje się tylko gęsty corydalis. Aby wszystko poszło dobrze, musisz przestrzegać kilku prostych wskazówek:
- Używaj bulw tylko zdrowych, dużych, o jednakowej gęstości, bez oznak zgnilizny.
- Materiał do sadzenia należy umieścić w doniczce z luźną, dobrze przepuszczalną, lekko kwaśną glebą, a następnie umieścić w ciemnym, chłodnym miejscu na co najmniej 9 tygodni. Temperatura powietrza w pomieszczeniu magazynowym powinna wynosić około -5 ° C. Takie warunki dobrze nadają się do zimowania bulwy.
- Jeśli nie ma oddzielnego pomieszczenia lub piwnicy z odpowiednimi warunkami, garnek można umieścić w lodówce.Tylko że musi być najpierw przykryty czarną folią, aby żadne światło nie wchodziło.
- W odpowiednim momencie pojemnik z bulwą należy wyjąć, wyjąć z folii i umieścić w dobrze oświetlonym miejscu.
- Po pewnym czasie pojawi się kiełek, który zamieni się w dorosły krzew i zacznie kwitnąć.
- Kwiat corydalis będzie wymagał opieki przez cały ten czas. Konieczne jest monitorowanie temperatury w pomieszczeniu i terminowe podlewanie rośliny. Konieczne jest zwilżenie gleby, aż roślina zniknie, a jej liście zaczną żółknąć. Oznacza to początek fazy spoczynku. Po wymarciu część nadziemną należy usunąć, a doniczkę odstawić w ciemnym i chłodnym miejscu na co najmniej 9 tygodni.
Środki do leczenia
Napar jest przygotowywany z suszonych korzeni. Korzenie corydalis są nalegane w wodzie, gotowane i najlepiej jest zrobić roztwór alkoholu. W aptekach można znaleźć suszone (zmiażdżone) bulwy, napar z korzeni czubatych i maści, na przykład Sanguirithrin.
W domu można przygotować roztwory wodne z pokruszonych bulw, przyjmować doustnie jako surowy lub prażony proszek. Głównym wymaganiem jest ścisłe przestrzeganie proporcji mieszania i skonsultowanie się z lekarzem. Każde przedawkowanie może prowadzić do katastrofalnych rezultatów, a zamiast korzyści, szkoda zostanie wyrządzona ciału. Proszek z korzenia Corydalis polecany jest przy zaburzeniach nerwowych związanych z bezsennością, przy uporczywym bólu po porodzie. Napar z bulw w obliczeniu 12 łyżeczek. proszek na 0,5 litra wody służy do nieregularnych miesiączek. A w przypadku bólu mięśni i stawów przydatny jest napar uzyskany po zaparzeniu 1 łyżeczki. sproszkowana bulwa czubata z 1 szklanką przegotowanej wody. Maści są stosowane w celu złagodzenia bólu układu mięśniowego, siniaków i bólu stawów.
Nalewka sprzedawana w aptekach znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń o różnym charakterze i nasileniu. Może stać się integralną częścią terapii różnych chorób kobiecych. Stosowanie w chorobach przewodu żołądkowo-jelitowego wymaga ostrożności, ponieważ przy wrzodzie wszelkie składniki tej rośliny są surowo zabronione. To samo dotyczy cukrzycy. Osoby z nadwagą nie powinny nadużywać tego środka.
Dobrą dynamikę częściowego wyzdrowienia świadczy stosowanie corydalis w leczeniu tak strasznych chorób, jak marskość wątroby i rak. Niezastąpiona roślina w nerwobólach i psychiatrii. Odwary, nalewki są od dawna stosowane w leczeniu choroby Parkinsona. Nieocenione jest wykorzystanie bulw i zespołów bólowych w urazach o różnym nasileniu. Preparaty Corydalis stosuje się w leczeniu aparatu mięśniowo-więzadłowego, przy siniakach, chorobach stawów (artretyzm, artroza).
Roztwór alkoholu to dobry środek w walce z drobnoustrojami, wirusami o różnym charakterze. Można leczyć wyprysk, choroby jamy ustnej, rany, które nie goją się przez długi czas, zwłaszcza po oparzeniach.
Corydalis to bardzo cenna i bardzo niebezpieczna roślina. Gromadzenie się nie jest tego warte. A to, co jest sprzedawane w aptekach, powinno być używane mądrze i tylko na zalecenie lekarza prowadzącego.
Wraz z nadejściem wiosny, kiedy śnieg właśnie topnieje, słońce zaczyna się nagrzewać, na drzewach pojawiają się pierwsze zielone liście, w lesie zaczynają kwitnąć pierwiosnki. Już na początku kwietnia czistyak, zawilec, lumbago, gęsia cebula i oczywiście niesamowity korydalis lub kwiat dyni cieszą się kwitnieniem. Upodobał sobie nasłonecznione stoki, Corydalis dobrze rośnie w krzewach, lasach łęgowych, ogrodach skalnych i w pobliżu zbiorników wodnych.
Choroby i szkodniki
Corydalis to roślina odporna na choroby i szkodniki. Jest wytrwała i sama radzi sobie z prawie każdym problemem. Jeśli mówimy o szkodnikach, to jest ich niewiele i są one takie same jak u innych pierwiosnków, na przykład kretów i norników, które kopią swoje korzenie.
Stojąca woda powoduje choroby grzybicze. Dlatego tak ważne jest zapewnienie corydalisowi dobrego drenażu.Choroby grzybicze leczy się fungicydami.
Choroby wirusowe rzadko atakują korytarz, ale czasami się zdarza. W takim przypadku dotknięte rośliny są wykopywane i niszczone.
Lek „Sanguirithrin”
Corydalis jest używany do produkcji leku „Sanguirithrin”, który jest stosowany w miopatii, zaburzeniach narządu ruchu spowodowanych chorobami układu nerwowego. Maść należy wcierać w dotknięty obszar dwa razy dziennie, w razie potrzeby wymagany będzie ekskluzywny opatrunek. Lek jest umiarkowanie toksyczny, więc podczas stosowania może pojawić się uczucie pieczenia. W takim przypadku leczenie będzie musiało zostać natychmiast przerwane. Sanguirithrin przepisuje się ze szczególną ostrożnością pacjentom z padaczką, hiperkinezą, astmą oskrzelową i dusznicą bolesną.
Nie rozumiem, dlaczego te piękne kwiaty są tak mało znane i rzadko spotykane w naszych ogrodach. Są tak dyskretne i nie kapryśne, że czasami chcesz ich za to winić.
Corydalis ma gatunki i odmiany, z których wiele rośnie na środkowym pasie i praktycznie o nich nie słyszeliśmy. Poprawimy się i poznamy - są tego warte.
Tłumaczenia z naukowych Corydalis i ludów mają „ptasi korzeń” - skowronek czubaty, koguty, kury.
Właściwości lecznicze
Bulwy Corydalis są często używane w medycynie ludowej. Można je stosować do sporządzania leków przeciwbólowych, nasennych, przeciwbakteryjnych i przeciwzapalnych.
Napary i wywary z bulw Coridalis stosuje się w chorobach przewodu pokarmowego, drgawkach, nadciśnieniu, zapaleniu stawów i artrozy. Z korzeni corydalis wytwarza się proszek, który według tradycyjnych uzdrowicieli pomaga radzić sobie z bezsennością, zwiększoną pobudliwością nerwową i niektórymi problemami ginekologicznymi.
Bulwy zbiera się tylko wtedy, gdy roślina jest w stanie spoczynku, po dojrzewaniu nasion. Reszta corydalis nie może być użyta, ponieważ są toksyczne.
Aktywne substancje lecznicze
Corydalis zawiera silne alkaloidy, z których najskuteczniejsze to bulbokapnina, coridalin, sangwinaryna i coridin. Są stosowane w celu zmniejszenia zwiększonego napięcia mięśniowego, ciśnienia krwi i obniżenia ruchliwości jelit.
Poza tym corydalis ma działanie przeciwbólowe i znieczulające, jest znany jako roślina o działaniu przeciwnowotworowym, ściągającym, hemostatycznym, przeciwutleniającym, przeciwzapalnym i nasennym. Corydalis normalizuje równowagę hormonalną u kobiet.
Nazwa
Specyficzny epitet nadał roślinie Karl Linnaeus, opisując ją jako odmianę prefabrykowanego gatunku Fumaria bulbosa
- „bulwiasty dym”. Nazwał odmiany tego gatunku zgodnie ze strukturą bulwy:
wino
- „wydrążony, wklęsły”,
solida
- „kompletna, gęsta”,
intermedia
- „średniozaawansowany”. Następnie te trzy odmiany zaczęto uważać za niezależne gatunki - odpowiednio Corydalis hollow, Corydalis dense i Corydalis Intermediate.
Zastosowanie w medycynie tradycyjnej
Spośród wszystkich gatunków corydalis wyróżnia się najwyższym stężeniem bulbokopniny. Dlatego to ona jest surowcem do pozyskiwania leków obniżających napięcie mięśniowe, uspokajających układ nerwowy i obniżających ciśnienie krwi. W ziołolecznictwie proszek z suchych i pokruszonych bulw, wywary i napary na bazie Zebrane surowy materiał wyznaczać w:
- silny ból podczas zespołu napięcia przedmiesiączkowego;
- bolesne miesiączki;
- problemy ginekologiczne i poważne zaburzenia w funkcjonowaniu układu rozrodczego u kobiet;
- bół głowy;
- zespoły bólowe po złamaniach, stłuczeniach, skręceniach;
- bezsenność;
- zwiększona pobudliwość motoryczna;
- choroby żołądka i jelit;
- Zespół Tourette'a;
- Choroba Parkinsona;
- furunculosis;
- poważne osłabienie po długiej chorobie.
Zewnętrznie wywary i napary są przepisywane:
- z neurodermitem, egzemą;
- do płukania przy chorobach przyzębia, zapaleniu jamy ustnej, zapaleniu jamy ustnej;
- jak krople do uszu na zapalenie ucha środkowego;
- do leczenia ran ropiejących, zakażonych, oparzeniowych.
Chubatka to nie jedyna roślina, która może obniżyć ciśnienie krwi i uspokoić układ nerwowy. Inne mają podobny efekt. nietoksyczny zioła:
- skrzyp polny działa rozszerzająco na naczynia krwionośne, a tym samym obniża ciśnienie krwi;
- morszczyn normalizuje ciśnienie krwi i zapobiega powstawaniu zakrzepów;
- napary z nasion kopru włoskiego pomagają przy bezsenności, działają moczopędnie.
Taksonomia
Ogólna charakterystyka gatunku
Roślina jest bulwiastą efemeroidą, dlatego charakteryzuje się szybkim kiełkowaniem, wczesnym dojrzewaniem owoców i całkowitym usychaniem części nadziemnych. W bulwach gromadzi się niezbędny zapas składników odżywczych, dzięki czemu sezon wegetacyjny zostaje wznowiony w kolejnym korzystnym okresie roku.
A teraz ogólny opis kwiatu. Corydalis różni się zarówno wyglądem, jak i strukturą. Roślina charakteryzuje się niską, mięsistą łodygą o długości od 15 do 25 centymetrów i liśćmi z podwójną lub potrójną sekcją. Liście są bogate, a kwiatostany znajdują się na nim za pomocą jasnych, luźnych pędzli. Działki są prawie niewidoczne. Każdy pojedynczy kwiat Corydalis ma wydłużoną podstawę i składa się z czterech małych płatków, z końcami górnego i dolnego płatka lekko zawiniętymi na zewnątrz. Każdy kwiat ma jeden lub dwa małe liście - przylistki. W różnych miejscach można spotkać grzywacze żółte, różowe, fioletowe, niebieskie, białe czubate.
Kwiat Corydalis i odmiany tej rośliny są doskonałymi roślinami miododajnymi, w których ostrogach gromadzi się dużo słodkiego nektaru. To prawda, że mogą je zdobyć tylko owady z długą trąbką, takie jak trzmiele. Dojrzały owoc rośliny to suche pudełko w kształcie strąka, w którym formują się nasiona. Są wystarczająco duże, czarne, o błyszczącej powierzchni i soczystym białym krzewie - prawdziwy przysmak dla leśnych mrówek zbierających nasiona i odgrywających ważną rolę w rozmieszczeniu gatunku.
Dlaczego więc korydalis jest tak interesujący? Rozważymy dalej opis, użyteczne właściwości, zastosowanie tej wieloletniej rośliny.
Zasady zamówień
Często do celów leczniczych zbiera się bulwy corydalis, ponieważ znajduje się w nich najwięcej alkaloidów. Zbieranie surowców rozpoczyna się po wejściu rośliny w fazę owocowania. Okres ten przypada na czerwiec.
Korzenie wykopuje się, strząsa z ziemi, myje i kroi na małe plasterki do wysuszenia. Następnie półfabrykat układa się na kartonie lub klapie z tkaniny i pozostawia na kilka dni. Corydalis należy suszyć w dobrze wentylowanym miejscu, z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Wiele gospodyń domowych korzysta ze strychów przy zakupie ziół leczniczych.
W przypadku corydalis przede wszystkim zważ jego właściwości lecznicze i skutki uboczne, dokładnie przestudiuj przeciwwskazania, nie zapomnij skonsultować się z lekarzem. W końcu trawa nie wybacza błędów.
Pomocna informacja
- Ogrodnicy szanują Corydalis za wczesne kwiaty, bogactwo odcieni i absolutną łatwość pielęgnacji. Łącznie występuje około 300 gatunków tej rośliny. Niektóre odmiany tworzą krzewy, podczas gdy inne stopniowo wyrastają w solidny, kwitnący dywan. Sadzi się je jak kwiaty na krawężnikach, alpejskich wzgórzach, najbardziej niekorzystnych i niewygodnych zboczach. Często używany do kształtowania ogrodów i łóżek parkowych.
- Suszone korzenie są używane jako lekarstwo na gryzonie.
- Roślina uważana jest za obficie miododajną.
Fragment charakteryzujący szlachcic Corydalis
- Och, po prostu psujesz mi wszystko. Cóż, idź, idź. Znowu wszystko ucichło, ale książę Andriej wiedział, że wciąż tu siedzi, czasami słyszał ciche poruszenie, czasem wzdychanie. - O mój Boże! O mój Boże! co to jest! Płakała nagle. - Śpij tak! - i zatrzasnął okno.„I nie obchodzi mnie moje istnienie!” pomyślał książę Andrzej, słuchając jej przemówienia, z jakiegoś powodu spodziewając się i obawiając się, że coś o nim powie. - „I znowu ona! A jak celowo! ” on myślał. Takie nieoczekiwane pomieszanie młodych myśli i nadziei, które zaprzeczały jego całemu życiu, nagle narosło w jego duszy, że nie mogąc zrozumieć swojego stanu, natychmiast zasnął. Następnego dnia, pożegnawszy się tylko z jednym hrabią, nie czekając na odejście pań, książę Andriej wrócił do domu. Był już początek czerwca, kiedy książę Andrzej, wracając do domu, wjechał ponownie do tego brzozowego gaju, w którym ten stary, sękaty dąb tak dziwnie i pamiętnie uderzył go. Małe dzwoneczki dzwoniły w lesie jeszcze głośniej niż półtora miesiąca temu; wszystko było pełne, cieniste i grube; a młode świerki, rozrzucone w lesie, nie naruszały ogólnego piękna i naśladując ogólny charakter, delikatnie zazieleniły się puszystymi młodymi pędami. Cały dzień był upalny, gdzie zbierała się burza, ale tylko mała chmurka rozpryskała się na kurzu z drogi i na soczystych liściach. Lewa strona lasu była ciemna, w cieniu; prawy, mokry, błyszczący, lśnił w słońcu, lekko kołysząc się od wiatru. Wszystko kwitło; słowiki trzaskały i toczyły się teraz blisko, teraz daleko. „Tak, tutaj, w tym lesie, był ten dąb, z którym się zgodziliśmy” - pomyślał książę Andriej. „Ale gdzie on jest” - pomyślał ponownie książę Andrzej, patrząc na lewą stronę drogi i nie wiedząc o tym, nie rozpoznając go, podziwiał dąb, którego szukał. Stary dąb, cały przekształcony, rozpostarł się jak namiot soczystej, ciemnej zieleni, stopiony, kołysząc się lekko w promieniach wieczornego słońca. Żadnych sękatych palców, żadnych ran, starej nieufności i smutku - nic nie było widać. Soczyste, młode liście przedarły się przez twardą, stuletnią korę bez sęków, tak że nie można było uwierzyć, że ten starzec je stworzył. „Tak, to ten sam dąb” - pomyślał książę Andriej i nagle ogarnęło go nierozsądne, wiosenne uczucie radości i odnowy. Wszystkie najlepsze chwile jego życia zostały mu nagle przypomniane w tym samym czasie. Austerlitz z wysokim niebem i martwą, pełną wyrzutu twarzą jego żony, Pierre na promie i dziewczynę, poruszoną pięknem nocy i tej nocy, i księżyca - i wszystko to nagle przypomniało mu się.
Aplikacja Corydalis
1. W przypadku choroby Parkinsona, paraliżu, drżenia, bólów mięśni i stawów należy zastosować taki przepis, do tego należy wziąć łyżeczkę bulwy, koniecznie ją dokładnie posiekać i zagotować w szklanka wrzącej wody. Pij do 3 razy po jednej łyżce stołowej.
2. Jeśli sen jest zaburzony, nerwowość jest zwiększona, należy zastosować taki przepis, zmielić czubek na proszek, zażyć przed snem.
3. W przypadku chorób ginekologicznych, jeśli cykl miesiączkowy jest zaburzony, zapalenie jelita grubego jest zaburzone, konieczne jest przygotowanie naparu z bulw corydalis, będzie to wymagało dwunastu łyżeczek posiekanej trawy, pół litra przegotowanej wody, nalegać do jednej godzina.
4. Rano i wieczorem należy pobrać do 12 bulw czubatych, jeśli obawiasz się piodermii i furunculosis.
5. Jeśli po porodzie ból długo nie ustaje, w głowie pojawia się uczucie ciężkości, podnosi się temperatura ciała, osoba jest bardzo słaba, należy użyć proszku na bazie kory Corydalis w postaci zmiażdżonej lub usmażonej.
6. Corydalis jest częścią preparatu farmaceutycznego „Sanguirithrin”, stosuje się go w miopatii, gdy układ mięśniowy jest spowolniony, gdy jest wrażliwy na zaburzenia ruchu. Najczęściej stosuje się maść, nakłada się ją w niewielkiej ilości na dotknięty obszar. W przypadku stanu zapalnego skóra może zostać poważnie poparzona. Dlatego konieczne jest anulowanie tej maści. Stosuje się go ostrożnie u pacjentów z padaczką, astmą oskrzelową, dusznicą bolesną.
Kiedy i jak kwitnie
Rodzaje kwiatów
Kwiat narcyza: żółty, biały, różowy, gatunek rurkowaty
Kwiaty Corydalis zawsze rosną w bujnych kwiatostanach, mogą być mniej lub bardziej wydłużone w dół. Słodki nektar gromadzący się w ostrogach wabi trzmiele. Kwiaty Corydalis różnią się kolorem: mogą być żółte i białe, różowe i liliowe, niebieskie i fioletowe.
Kształty kwiatów
Częściej występuje w kwiatostanach, ale mogą występować pojedyncze kwiaty. Kwiaty są roślinami miododajnymi, każdy ma w górnej części ostrogę, w której owady znajdują nektar. Znikając, roślina tworzy torebkę z nasionami.
Okres kwitnienia
W warunkach naturalnych kwitnie wczesną wiosną, w ogrodzie roślina może kwitnąć od maja do września, chociaż niektóre gatunki ogrodowe kwitną pod koniec kwietnia.
Crested Crested Care w ogrodzie
Uprawiając corydalis w ogrodzie, należy go podlewać, odchwaszczać, karmić, poluzować powierzchnię gleby i chronić przed szkodnikami i chorobami w odpowiednim czasie. Należy jednak pamiętać, że różne rodzaje wymagań i preferencji dotyczących opieki mogą się różnić.
Jak karmić i podlewać
W pierwszych tygodniach wiosny, kiedy corydalis zaczyna rosnąć, z reguły gleba jest raczej wilgotna od stopionej wody, więc rośliny nie będą musiały być podlewane. Po wyschnięciu ziemi rośliny trzeba będzie systematycznie podlewać. Należy zauważyć, że gatunkom alpejskim i pustynnym należy zapewnić umiarkowane podlewanie, ponieważ negatywnie reagują na stojącą wilgoć w systemie korzeniowym, podczas gdy krótka susza powoduje znacznie mniejsze szkody dla rośliny. Należy pamiętać, że którykolwiek z gatunków corydalis reaguje wyjątkowo negatywnie na wodę stojącą w glebie, w związku z tym teren na tym stanowisku musi być dobrze osuszony. Po podlaniu krzewów należy poluzować powierzchnię terenu, jednocześnie usuwając chwasty. Aby zmniejszyć liczbę odchwaszczania, podlewania i spulchniania, powierzchnię stanowiska należy przykryć warstwą organicznej ściółki.
Jak zbierać, suszyć, przechowywać
W przypadku surowców leczniczych bulwy, kłącza i część naziemną zbiera się w okresie pączkowania, kiedy stężenie alkaloidów w trawie i kwiatach jest maksymalne. zasady puste miejsca:
- Korzenie i bulwy wykopuje się we wrześniu-październiku, myje, kroi w cienkie plasterki i suszy z ciągłym obracaniem. Suszone plastry kruszy się do stanu mąki, wlewa do ciemnego, szczelnego pojemnika i usuwa z dala od dzieci i zwierząt domowych.
- Część mieloną odcinamy nożyczkami lub sierpem, aby sok nie dostał się na skórę dłoni, błonę śluzową jamy ustnej i oczu. Trawa jest lekko kruszona i suszona w przewiewnym miejscu.
- Nie możesz długo przebywać w pomieszczeniu, w którym suszone są surowce. Podczas przewracania nosić maskę, aby chronić błony śluzowe jamy ustnej i nosa przed małymi latającymi cząstkami kurzu. Odurzenie podczas zbioru objawia się bólem głowy, nudnościami, częściową utratą wzroku.
- Surowce są przechowywane przez rok.
Podziel się komentarzami, jeśli kiedykolwiek używałeś do leczenia leków na bazie Corydalis.
Możliwe narastające problemy
W naturze roślina żyje prosto i bez żadnych warunków, ta właściwość jest zachowana na terenie ogrodu. Szkodniki Corydalis, pomimo swojej bezpretensjonalności, nadal są podatne. Wśród chorób niebezpieczne są grzyby i wirusy; cierpią na nie liście i łodygi. Po stwierdzeniu infekcji na klombie chore części należy usunąć i spalić.
Ważny! Głównymi wrogami czubata są myszy i krety, gryzą bulwy, co prowadzi do rozkładu.
Jaki las może zrobić bez pierwiosnków! Szkoda, że nie są one jeszcze zbyt popularne w ogrodnictwie kulturowym. Poniższe zdjęcie pokazuje, jak pięknie może wyglądać czubaty ptak po przeniesieniu do ogrodu. Na razie częściej pojawia się w doniesieniach naukowych na temat pierwiosnków, ale kto wie, może niedługo stanie się częścią przewodników po najpopularniejszych odmianach roślin kwiatowych.
