Choroby liści papryki słodkiej i walka z nimi, zdjęcie, jak ustalić, jak leczyć

Kiedyś zauważyłem, że na niektórych krzakach papryki pojawiły się zwinięte liście. Od razu trudno było się domyślić, że jest to wynikiem choroby liści słodkiej papryki. A walka z nimi za pomocą jakich środków będzie skuteczna. Poniższe zdjęcie uchwyciło początek choroby liści. A może jest to brak niektórych składników odżywczych w glebie lub szkodniki uniemożliwiają roślinom normalny rozwój. Zacząłem szukać przyczyny choroby słodkiej papryki. Okazało się, że jest ich dużo i wszystkie są różne. Papryka wymaga leczenia.

Zdjęcie, zwinięte liście pieprzu:

Top rot

Wielu ogrodników uważa zgniliznę wierzchołkową za chorobę zakaźną wywoływaną przez grzyby i bakterie. Ta opinia jest błędna - choroba ma charakter fizjologiczny. Przejawia się podczas tworzenia owoców, które szczególnie potrzebują wapnia (Ca). Na czubku papryki tworzą się białawe, żółte lub brązowe plamy.

W miarę postępu choroby dotknięte obszary rosną, stają się suche, ciemnieją, wciskają się w płód. Zaatakowane warzywa przestają się rozwijać i zaczynają szybko osiągać biologiczną dojrzałość. Czasami w przypadku zgnilizny wierzchołkowej obumiera korona łodygi.

Aby właściwie walczyć z chorobą, musisz znać przyczyny głodu wapnia w papryce. Zakłócają asymilację pierwiastka przez rośliny:

• kwaśne gleby torfowe;
• podlewanie wodą o wysokiej zawartości żelaza;
• regularne karmienie roztworami popiołu;
• brak wilgoci w glebie, susza;
• nagłe zmiany temperatury.

Zwiększona zawartość torfu w glebie prowadzi do jej zakwaszenia, która jest zwykle uboga w wapń.

Żelazo i potas są antagonistami wapnia. Przeszkadzają jej przyswajaniu. Dlatego regularne podlewanie wodą o dużej zawartości żelaza i roztworami popiołu z dużą ilością potasu może prowadzić do rozwoju zgnilizny wierzchołkowej. Popiół zawiera wapń w postaci trudnodostępnej dla roślin, w przeciwieństwie do K, dlatego takie opatrunki należy stosować ostrożnie.

Nieregularne podlewanie również wywołuje chorobę. Rośliny nie mogą pobierać składników odżywczych z gleby i chorować. Najczęściej problem ten występuje w szklarni, w której panuje wysoka temperatura. Aby wilgoć nie odparowała szybko z powierzchni, doświadczeni ogrodnicy zalecają ściółkowanie.

Ostre zmiany temperatury wpływają na metabolizm papryki. Zaczynają słabo przyswajać składniki odżywcze z gleby, w wyniku czego rozwija się zgnilizna wierzchołkowa.

Na tle obniżenia odporności spowodowanego głodem wapnia mogą wystąpić wtórne infekcje grzybicze lub bakteryjne. Dlatego przy pierwszych oznakach rozwoju zgnilizny wierzchołkowej należy przeprowadzić pilne leczenie.

Mąka kredowa i dolomitowa są dobrymi źródłami wapnia. Jednak substancje te zawierają pierwiastek w postaci trudnej do znalezienia do wchłaniania przez paprykę. Dlatego wraz z jednym z tych składników stosuje się ocet stołowy. Do obróbki liści i podlewania u nasady przygotuj następujące rozwiązanie:

Łyżkę mąki kredowej lub dolomitowej z guzkiem rozpuszcza się w pół litra 9% octu. Powstały koncentrat rozcieńcza się 10-12 litrami wody.

Jeśli nie przeprowadzono nawożenia popiołem i nie zastosowano nawozów potasowych, zamiast kredy lub mąki dolomitowej można użyć popiołu drzewnego. Przygotowywane jest rozwiązanie według powyższej receptury.

Niektórzy ogrodnicy używają azotanu wapnia przeciwko zgnilizny górnej. Jednak ten składnik najlepiej jest stosować w celach profilaktycznych przed utworzeniem jajników w pieprzu.

Nadmiar lub brak pożywienia niekorzystnie wpływa na sadzonki

Czasami papryka słabo rośnie z powodu „przedawkowania” nawozów. Często karmimy sadzonki, nie zastanawiając się, czy roślina potrzebuje dodatkowego pożywienia, czy nie. Na przykład nadmiar superfosfatu może prowadzić do tego, że korzenie zaczynają się rozwijać szybciej niż część naziemna. W rezultacie - zahamowanie. W takim przypadku należy przerwać karmienie i zapewnić obfite podlewanie.
Zdarza się również sytuacja odwrotna, choć znacznie rzadziej. Jeśli papryka była uprawiana na zakupionej glebie ubogiej w składniki odżywcze bez nawożenia, a następnie sadziliśmy ją na ubogiej, zubożonej glebie, spowolnienie wzrostu jest dość przewidywalne. Tutaj, wręcz przeciwnie, będziesz musiał wziąć umysł i karmić się zgodnie z harmonogramem.

Grzybicze

Choroby grzybowe pieprzu są częstsze niż choroby bakteryjne lub wirusowe. Sprzyjające warunki do ich rozwoju to wysoka wilgotność. Metody leczenia w dużej mierze zależą od rodzaju patogenu. Możesz spróbować określić tę lub inną chorobę na podstawie zdjęcia liści.

Zaraza późna

Zaraza późna jest często popularnie nazywana brązową zgnilizną. Choroba jest wywoływana przez nitkowate organizmy Phytophthora.

Pierwsze oznaki ataku grzyba na pieprz to żółte, a następnie brązowe plamy na liściach, wewnątrz tworzy się pudrowy nalot.

W miarę postępu choroby grzybiczej zaatakowane tkanki obumierają, płytki liści wysychają i zwijają się. Na owocach tworzą się czarne plamy, które z czasem rosną i prowadzą do gnicia warzyw. Taka papryka nie nadaje się do jedzenia.

Phytophthora najczęściej atakuje rośliny uprawne w warunkach polowych. Szczyt choroby przypada na koniec czerwca. Wysokie ryzyko rozwoju epidemii grzybowej występuje w deszczowe i chłodne lata, kiedy temperatura wynosi 20-25 stopni.

Możliwe jest uratowanie papryki przed epidemią tylko na początkowym etapie rozwoju choroby grzybiczej. Wszystkie łodygi i liście, na których znajdują się ślady fitopatogenu, odcina się, a krzewy spryskuje się roztworem soli (szklankę chlorku sodu rozcieńcza się w 10 litrach wody). Ogrodnicy szeroko stosują Trichopolum w walce z chorobą. Roztwór przygotowuje się z 20 tabletek leku, które rozcieńcza się w 10-litrowym wiadrze z wodą.

Serum mleczne z jodem daje dobre efekty terapeutyczne. Weź 10-20 kropli jodu na litr serum, rozpuść substancje w 10 litrach wody.

Zapobieganie chorobom grzybiczym ogranicza się do wprowadzenia nawozów fosforowo-potasowych. Jako taki górny opatrunek ogrodnicy używają popiołu.

Przy wyborze odmiany należy preferować osoby odporne na zarazę. Wczesne dojrzałe papryki opuszczają infekcję grzybiczą.

W celu zapobiegania i leczenia fungicydy, takie jak Ridomil Gold, Champion, Skor.

Wśród produktów biologicznych popularnością wśród ogrodników cieszy się Fitosporin M. Zabiegi profilaktyczne przeprowadza się 2-3 razy w sezonie.

Dobrym lekarstwem na tę chorobę jest roztwór siarczanu miedzi:

Weź 1/3 łyżeczki. przygotowanie, 200 gr. kruszone mydło do prania. Składniki rozcieńcza się w 10-litrowym wiadrze wody. Preparatem spryskuje się krzewy pieprzu.

Ostatni zabieg chemikaliami przeprowadza się nie później niż 20 dni przed spodziewanym zbiorem.

Szara zgnilizna

Czynnikiem sprawczym szarej zgnilizny jest grzyb z rodzaju Botrýtis cinérea. Jest to najczęstsza choroba pieprzu szklarniowego.

Fitopatogen grzybowy atakuje wszystkie narządy wegetatywne: kwiaty, jajniki, łodygi, liście, owoce.

Przede wszystkim patogeny wnikają w dolne liście krzewów. Następnie patogen przenosi się do łodygi papryki, tworząc suche plamy o jasnobrązowym kolorze.

Początkowo zaatakowane owoce znajdują się w okolicy łodygi. Tworzy się tam szara plama, która szybko się powiększa, obejmując cały płód. Pieprz gnije, nabiera wodnistej struktury, pojawia się na niej szary puch.

Przy pierwszych oznakach uszkodzenia rośliny są traktowane fungicydami Switch, Fundazol lub Luna Tranquillity.

W celu zapobiegania i leczenia z powodzeniem stosuje się lek Trichodermin. Środek jest wprowadzany do gleby i opryskiwany nadziemną częścią papryki. Biologiczny fungicyd rozcieńcza się zgodnie z instrukcją użycia.

Antraknoza

Choroba grzybowa pieprzu jest wywoływana przez mikroorganizm Colletotrichum capsici. Zainfekowane nasiona, gleba, szczątki roślin przyczyniają się do rozwoju infekcji.

Antraknoza infekuje wszystkie nadziemne części rośliny. Na krzakach tworzą się ciemne plamy i owrzodzenia, które są pokryte fioletową obwódką, czasem z różowym lub pomarańczowym odcieniem. Nekrotyczne obszary stopniowo łączą się, liście przybierają brązowy kolor, wysychają i opadają.

Najkorzystniejsze warunki do rozwoju antraknozy pieprzowej to wysoka wilgotność przy temperaturze powietrza +22 stopnie.

Do leczenia i zapobiegania chorobie stosuje się preparaty chemiczne Tiram lub 1% płyn Bordeaux. Poważnie dotknięte części roślin są cięte i spalane.

Przestrzeganie płodozmianu i niszczenie wszelkich resztek roślinnych po zbiorach pozwala zapobiegać rozwojowi choroby. Istnieją również odmiany papryki odporne na antraknozę.

Alternaria

Drugie imię choroby to czarna plama. Czynnikiem sprawczym zakażenia grzybiczego jest Alternaria capsici-annui.

Najczęściej papryka choruje na Alternarię na otwartym polu, gdzie są najkorzystniejsze warunki do rozwoju fitopatogenu.

Wybuchy epidemii obserwuje się przy deszczowej i chłodnej pogodzie, a także podczas nagłych zmian temperatur dziennych i nocnych.

Na blaszkach liści pieprzu tworzą się nekrotyczne plamy, które stopniowo się łączą. Następuje suszenie i zamieranie liści. Na owocach tworzą się czarne, przygnębione kropki. Papryczki, które się związały, przestają się rozwijać. Choroba jest trudna do wyleczenia. Chore krzaki papryki należy wyciągnąć i spalić. Inne rośliny spryskuje się tlenochlorkiem miedzi (40 g na 10-litrowe wiadro wody) lub płynem Bordeaux.

Withering (fusarium, więdnięcie)

Fusarium i więdnięcie pionowe mają te same objawy. Jednak te choroby są wywoływane przez różne patogeny. Do rozwoju więdnięcia przyczyniają się grzyby z rodzaju Verticillium dahliae Kleb. Chorobę Fusarium wywołują chorobotwórcze mikroorganizmy Fusarium.

Zwiędnięcie odnosi się do chorób sadzonek pieprzu, ale może również pojawić się na dorosłych krzewach po posadzeniu w stałym miejscu wzrostu.

Początkowo zarodniki grzybów infekują dolne liście, na których pojawiają się żółte plamy. Następnie płytki liści stają się całkowicie żółte, wysychają i odpadają. Choroba powoduje defoliację roślin: wszystkie liście do korony obumierają i odpadają. Zainfekowane krzewy nie tworzą jajników. Owoce, które zdążyły się zawiązać, nie rozwijają się.

Najkorzystniejsze warunki do rozwoju choroby to temperatura +25 stopni i niska wilgotność gleby.

Zainfekowane rośliny są usuwane wraz z glinianą grudką i spalane. Zdrowe krzewy są leczone lekami Maxim, Topsin-M.

Cladosporium

Źródłem choroby są zarodniki grzyba Cladosporium fulvum. Drugie imię infekcji to brązowa plama. Choroba najczęściej dotyka rośliny uprawiane w szklarniach. Rozwój cladosporium następuje w okresie kwitnienia i zawiązywania owoców papryki.

Patogeny atakują przede wszystkim dolne liście, na których początkowo tworzą się żółte plamy.Stopniowo brązowieją, pojawia się szary nalot. Liście wysychają i odpadają. Wydajność spada. Owoce, które zdążyły się rozwinąć, przestają się rozwijać i powoli dojrzewają.

Zabieg przeprowadza się fungicydami Barrier lub Zaslon.

Niezakaźne choroby papryki w szklarni

Choroby te są bezpieczniejsze niż choroby bakteryjne, powodują mniejsze szkody w uprawach i nie zakażają pobliskich roślin. Ich pojawienie się jest spowodowane nieprzestrzeganiem zasad opieki nad sadzonkami pieprzu.

Sadzonki potrzebują przez cały okres wegetacji ciepła, dobrego podlewania, karmienia i światła słonecznego.

Brak składników odżywczych może prowadzić do chorób upraw i zmniejszonych plonów.

Chorobę można sprowokować:

1. Do pełnego rozwoju roślin i owoców potrzebny jest azot. Jego brak powoduje spadek kwiatostanów, rzadki jajnik, żółknięcie i więdnięcie liści. Jajnik wysycha i odpada. Aby poprawić sytuację, musisz karmić nawozami.
2. Przy braku fosforu liście i łodyga rośliny nabierają fioletowego koloru. Brak tej substancji można skorygować, dodając do wody specjalne roztwory do nawadniania.
3. Potas jest potrzebny do wyhodowania dużych owoców. Jego brak prowadzi do więdnięcia, zwiotczenia i opadania liści.
4. Jeśli owoce zawiązują się i szybko gniją, może brakować boru.

Wysokie temperatury i nadmierna wilgotność gleby mogą również prowadzić do gnicia pieprzu, dlatego uprawy należy stale monitorować.

Bakteryjny

Choroby bakteryjne słodkiej papryki są podobne w opisie i wyglądzie do wielu infekcji grzybiczych. Dlatego często trudno jest odróżnić rodzaj fitopatologii. W walce z chorobami pieprzu lepiej jest stosować leki, które mają jednocześnie działanie przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne.

Rak bakteryjny papryki

Chorobę papryki wywołują bakterie Clavibacter michiganensis. Rak bakteryjny jest charakterystyczny dla roślin uprawianych w regionach południowych i szklarni.

Liście przebarwiają się, odpadają, na owocach pojawiają się nekrotyczne plamy wielkości 1-3 cm.W początkowej fazie rozwoju choroby na krzewy stosuje się preparaty zawierające miedź lub Fitolavin.

Czarna plama bakteryjna

Chorobę wywołują bakterie Xanthomonas vesicatoria. Na porażonych liściach i łodygach tworzą się czarne plamki o charakterze wodnistym. Uszkodzenia blaszek liściowych są zwykle zlokalizowane wzdłuż żył.

Na owocach tworzą się czarne wypukłe kropki, które stopniowo rosną. Powierzchnia chorej papryki staje się szorstka. Plamy zamieniają się w rany, z powodu których owoce zaczynają gnić.

Szybkie namnażanie się bakterii następuje w wilgotnych warunkach w temperaturach od +25 do +30 stopni.

Aby zwalczyć chorobę, stosuje się środki grzybobójcze: mieszankę Abiga-Peak, Bordeaux.

Zapobieganie czarnej plamistości bakteryjnej ogranicza się do zaprawiania nasion przed siewem, przestrzegania płodozmianu, opryskiwania Fitolavin.

Profilaktyka

Zdrowe rośliny są bardziej odporne na skręcanie blaszki liściowej. Dlatego konieczne jest zadbanie o sadzonki i regularne sprawdzanie sadzonek. Po zauważeniu drobnych zmian należy natychmiast podjąć działania w celu wyeliminowania patologii.

Główne zasady sprowadzają się do przygotowania gleby do sadzenia, moczenia nasion w roztworze nadmanganianu potasu, organizowania wystarczającego oświetlenia, karmienia i kontrolowania wilgotności podłoża odżywczego.

Papryka to roślina warzywna, kapryśna w warunkach wzrostu. Młoda roślina reaguje wrażliwie na nieprzestrzeganie rosnących norm, warunków temperaturowych i składu gleby. Aby wyhodować zdrowe sadzonki, należy regularnie sprawdzać nasadzenia pod kątem chorób i szkodników.Przy pierwszych oznakach zawijania się liści należy wyeliminować przyczynę odkształcenia.

Wirusowy

Wirusowe choroby pieprzu zmniejszają plony warzyw o 20-50% lub więcej. W przeciwieństwie do fitopatologii bakteryjnych i grzybiczych, w których możliwe jest uratowanie chorej rośliny na początkowym etapie, infekcje wirusowe prowadzą do nieuchronnej śmierci zarażonych krzewów.

Na tę uprawę psiankowatych najczęściej wpływają:

• wirus mozaiki tytoniu (TMV);
• wirus mozaiki ogórka (VOM);
• wirus nakrapiany;
• wirus brązujący;
• stolbur.

Szkodniki, w szczególności różnego rodzaju mszyce, wciornastki, są głównymi dystrybutorami chorób wirusowych pieprzu.

Objawy TMV to mozaikowe plamy na górnych liściach z dalszym ich skręcaniem w łódce, rozwój karłowatości u chorych roślin, bezpłodność kwiatów, tworzenie się chlorotycznych obszarów na owocach.

Objawy VOM i wirusa plamistości pieprzu są identyczne jak TMV.

Wirus brązu pojawia się jako brązowe lub oliwkowe plamy na liściach i owocach. Na łodygach tworzą się ciemnobrązowe lub czarne paski.

Filar pieprzu

Stolbur występuje częściej na południu kraju. Nosicielami chorób są cykady. Górne liście żółkną, kurczą się i zwijają. Kwiaty stają się bezpłodne, a owoce, które zdążą zawiązać, przestają rosnąć i ulegają deformacji. Krzaki pieprzu zaczynają zanikać.

Nie ma skutecznych sposobów walki z chorobami wirusowymi. Zainfekowanych roślin nie można uratować, stosuje się jedynie środki zapobiegawcze.

Zapobieganie chorobom wirusowym polega na stosowaniu odpornych na wirusy odmian i mieszańców, usuwaniu wieloletnich chwastów wokół szklarni i zwalczaniu szkodników na roślinach.

Pierwsze oznaki

Złożenie liści sadzonek pieprzu jest sygnałem, że u młodej rośliny występują problemy. Znalezienie prawdopodobnej przyczyny zwijania się liści sadzonek pieprzu może zająć dużo czasu. Aby nie stracić sadzonek, konieczne jest zróżnicowanie przyczyny patologii w czasie i rozpoczęcie leczenia od pojawienia się pierwszych objawów.

Będzie można stwierdzić, że wkrótce liście zaczną się zwijać za pomocą następujących znaków:

• sadzonki stopniowo tracą swoją dawną jasność - blaszka liściowa zaczyna żółknąć;
• górne liście przybierają kształt łódki - krawędzie są wygięte do góry lub do dołu do wewnątrz;
• możliwe jest pojawienie się pajęczyn, białego nalotu, dziur na pędach;
• deformacja listków wzdłuż żyły podłużnej.

Jeśli nie podejmiesz natychmiast środków w celu uratowania sadzonek, liście młodego wzrostu zwiną się w ciągu dwóch do czterech dni, a po chwili roślina umrze.

Szkodniki

Na otwartym polu iw szklarni papryka może infekować owady roślinożerne. Szkodniki powodują znaczne szkody w uprawie warzyw, a wraz z gwałtownym wzrostem populacji mogą całkowicie opuścić ogrodnika bez plonu.

Nicienie

Nicienie to glisty. Pasożytują na wielu roślinach, w tym na słodkiej papryce.

Istnieją trzy rodzaje nicieni: korzeń, łodyga i liść. Najczęściej na uprawy psiankowatych wpływa szkodnik pasożytujący na korzeniach roślin.

Rozprzestrzenia się poprzez zanieczyszczoną glebę, glebę i nasiona. Występuje częściej w szklarniach ze względu na trudności w utrzymaniu płodozmianu.

Papryka dotknięta szkodnikiem przestaje się rozwijać, na liściach pojawia się chloroza. Po usunięciu chorej rośliny z ziemi na korzeniach można znaleźć galasy, które są kulistymi zgrubieniami.

Obecnie istnieje niewiele skutecznych środków przeciwko nicieniom. Tradycyjne insektycydy i fungicydy nie wpływają na pasożyta, ponieważ należy on do obleńców.

W walce ze szkodnikiem stosuje się środek chemiczny Vidat lub produkt biologiczny Nematofagin Mikopro.

Przestrzeganie płodozmianu, sprawdzanie korzeni roślin pod koniec sezonu, użycie proszku musztardowego (pół szklanki musztardy na jedną studzienkę), dodanie Lepidocydu lub Bitoksybacyliny do gleby pomoże uniknąć gromadzenia się nicieni.

Pająk

Korzystne warunki pojawienia się przędziorków na pieprzu to sucha, upalna pogoda z temperaturami powyżej +30 stopni. Najczęściej szkodnik występuje w warunkach szklarniowych lub na otwartym terenie na południu kraju.

Populacja pasożytnicza przędziorka objawia się na roślinie takimi znakami, jak żółte plamki na blaszkach liści, szara powłoka po wewnętrznej stronie liści, która wygląda jak kurz, ledwo zauważalna pajęczyna na nadziemnych częściach pieprzu.

Przeciw szkodnikom pajęczaków stosuje się Vermitic, Karbofos, Anti-tick, Sunmite i inne akarycydy. Wykonuje się 3 zabiegi w odstępie 7-10 dni. Wskazane jest, aby zmieniać leki, aby nie wywoływać odporności pasożyta.

Mszyce

Mszyce najczęściej występują w warunkach szklarniowych. Rozprzestrzenianie się szkodników to gleba zakażona ich larwami.

Mrówki mogą przyczyniać się do rozmnażania populacji mszyc. Te ostatnie żywią się słodkim miodem wydzielanym przez owady i pełnią rolę ich naturalnych obrońców. Walcząc z mszycami, musisz przede wszystkim zniszczyć wszystkie mrowiska znajdujące się na działce ogrodowej.

Szkodnik jest nosicielem chorób wirusowych, które grożą całkowitą śmiercią roślin.

Kiedy mszyce wpływają na pieprz, na organach wegetatywnych pojawia się lepka podkładka, płytki liści zwijają się, pąki nie otwierają się, a pojawiające się kwiaty są zdeformowane i odpadają.

Do niszczenia szkodników stosuje się środki owadobójcze, takie jak Intavir, Actellik i Karbofos. W szklarniach paprykę traktuje się Clipper. Z produktów biologicznych stosuje się Fitoverm, Entobacterin, Aktotsid.

Gąsienice czerpaka

Gąsienice żywią się liśćmi, łodygami i korzeniami pieprzu. Za dnia chowają się w ziemi, a wraz z nadejściem zmierzchu pełzają.

Ćmy atakują rośliny w szklarniach, szklarniach i na otwartym polu. Zwiększona wilgotność przyczynia się do szybkiego wzrostu populacji szkodników.

W walce z gąsienicami czerpaki wykorzystują preparaty Gerold, Alatar, Decis Profi, Initiator 200.

Wciornastki

Głównymi objawami pojawienia się wciornastków na pieprzu są deformacje blaszek liściowych, pojawienie się żółtych plam na liściach i opadanie kwiatów.

Aby zniszczyć szkodnika, paprykę należy potraktować trzykrotnie w odstępie 10 dni takimi preparatami, jak Aktara, Fitoverm.

Roztocza

Szkodnik przegryza owoce pieprzu i wstrzykuje trujące soki. Pieprz nie nadaje się do jedzenia, ponieważ nabiera gorzkiego smaku i specyficznego zapachu oraz szybko się rozkłada.

Środki owadobójcze stosowane przeciwko szkodnikom, takim jak mączliki i mszyce, są skuteczne w walce z pluskwami.

Górnik psiankowatych

Szkodnik atakuje gorzką i słodką paprykę, zarówno w gruncie otwartym, jak i zamkniętym. Zagrożenie dla roślin stanowią larwy psiankowatych. Są osadzone w blachach, gryząc w nich przejścia.

Korzystne warunki do rozwoju szkodnika - temperatury od +25 do +30 stopni.

Przeciwko kopaczowi psiankowatemu na papryce skuteczne są takie środki, jak Spinosad, Vermithek, Varant, Tianid.

Ślimaki

Korzystne warunki do rozmnażania ślimaków to temperatury do +25 stopni i wysoka wilgotność. Szkodnik je w nocy.

Mięczaki przegryzają płytki liściowe, pozostawiając na nich otwory o różnych rozmiarach. Walka z nimi odbywa się za pomocą leków Slizneed, Thunderstorm Meta, Ferramol.

Popiół drzewny lub wapno hydratyzowane również pomogą pozbyć się ślimaków. Substancje są posypywane glebą wokół krzaków pieprzu.

Wireworm

Te szkodniki pieprzu są larwami chrząszcza. Żyją w ziemi na głębokości 10-12 cm, żywią się korzeniami psiankowatych i innych roślin warzywnych.

Skutecznymi metodami zwalczania wireworm są stosowanie leków i syderaty siewne.W celach profilaktycznych stosuje się Zemlin i Vallar.

Możliwe jest usunięcie szkodnika za pomocą syderatów dopiero w następnym sezonie po jego wykryciu.

Po zbiorach i usunięciu resztek roślinnych z terenu wysiewa się żyto lub gorczycę. Służą nie tylko jako nawóz, ale także jako środek do zwalczania wirewormów. Wiosną, po pojawieniu się sadzonek siderata, wykopuje się miejsce, po czym sadzonki można sadzić.

Przydatne porady

Możesz zapewnić papryce sprzyjające środowisko do rozwoju i owocowaniapostępując zgodnie z radami doświadczonych ogrodników:

1. Zwróć szczególną uwagę na jakość nasion. Jeśli nie jesteś ich pewien, przed wysiewem do dezynfekcji najpierw przetrzymaj przez 20 minut w nadmanganianu potasu, a następnie po dokładnym spłukaniu wodą przez 12 godzin w preparacie „Cyrkon”.
2. Nie sadzić sadzonek zbyt wcześnie. Optymalny czas to okres od połowy marca do początku kwietnia. W takim przypadku znacznie mniej utrzymasz roślinę w dusznym pomieszczeniu.
3. Usuń części roślin pozostawione w glebie po zbiorach. Niektóre z nich mogą zostawić na sobie chorobotwórcze grzyby, bakterie i wirusy, które nie boją się zimy. Płodozmian może nie wystarczyć - efektywnym rozwiązaniem będzie jedynie spalenie wszystkich pozostałości roślinnych.

Możliwe przyczyny deformacji liści

Istnieje kilka powodów, dla których liście pieprzu tracą swój zwykły kształt i kolor. Są to błędy w opiece, szkodniki i choroby.

Zdeformowane liście to poważny problem, który może doprowadzić do całkowitej utraty plonów, śmierci roślin.

Nierówny wzrost blaszki liściowej

Płytka liściowa odkształca się, gdy żyłki boczne tworzą się wolniej niż środkowa. Nierówny rozwój liści jest tymczasowy. Może się to zdarzyć podczas nagłego zimna, gdy zaburzone jest normalne odżywianie papryki. Opatrunek dolistny szybko rozwiązuje problem.

Zobacz też

Opis pieprzu Kakadu, uprawy w pomieszczeniach i zwalczania szkodników

Czytać

Niedobór niezbędnych pierwiastków w glebie

Do prawidłowego rozwoju pieprzu potrzebne są różne składniki odżywcze. Ich brak w glebie wpływa na stan części nadziemnej rośliny.

Guzki na liściach - co to może być?

Głównymi czynnikami wywołującymi takie uszkodzenia sadzonek są:

1. Niewłaściwa pielęgnacja. Wpływa na to albo nadmierna wilgotność gleby, albo brak światła i świeżego powietrza, albo oba te przyczyny łącznie.
2. Choroby. Papryka najczęściej infekuje takie szkodniki jak przędziorki, owady łuskowe, mszyce.