Wielu z nas słyszało o tym przynajmniej raz w życiu. zwierzę, tak jak bawół, który różni się od byka domowego masywnością i wymiarami ciała, a także obecnością ogromnych rogów.
Te parzystokopytne zwierzęta są podzielone na 2 duże gatunki, są indyjskie i afrykańskie. Do rodziny bawołów zalicza się również tamarou i anoa.
Każdy gatunek ma swoje własne cechy w sposobie i charakterze życia, siedlisku itp., O których chciałbym trochę opowiedzieć w naszym artykule i pokazać Zdjęcie każdego rodzaju bawół.
Ogólna charakterystyka bawołów
Buffalo to przedstawiciel królestwa zwierząt z rodzaju ssaków. Większość gatunków można udomowić i są źródłem mięsa i mleka. Skóry byka są również uważane za cenny towar do produkcji wielu galanterii skórzanej. Bawół jest roślinożercą, a jego siedlisko składa się z lasów i pastwisk, gdzie prowadzą towarzyski tryb życia.
Waga dorosłego byka sięga ponad tysiąca kilogramów, a jego wysokość dochodzi do 150 centymetrów w zależności od gatunku zwierzęcia. Największe z nich to bawoły afrykańskie. Zwierzęta różnią się nie tylko masą, ale także kształtem rogów. Ciało byka pokryte jest krótką i sztywną sierścią w kolorze brązowym lub czarnym.
Siedlisko roślinożerców
Bawół jest zwierzęciem bardzo ciepłolubnym, więc nie jest tak często widywany w Rosji. Mamy jednak również kilka rodzajów bawołów, które można spotkać w rezerwatach przyrody lub na prywatnych farmach. Ale gorące kraje to ich ulubione miejsce:
- Wśród gęstej roślinności dolin rzecznych Indii, Nepalu, Tajlandii, Bhutanu i Kambodży nierzadko spotyka się byka azjatyckiego i jego podgatunek. Bawoły wodne dobrze żyją w lasach tropikalnych i subtropikalnych Azji. Zasługują na swoje imię i większość życia spędzają w wodzie.
- Na całej sawannie północnej i południowej Afryki, wśród łąk i lasów mieszanych, można spotkać bawoła afrykańskiego (czarnego). Nie odchodzą daleko od wody, a nocą lubią paść się na chłodnym powietrzu.
Byki domowe
Bizon indyjski został udomowiony kilka tysięcy lat temu. Wizerunki zwierząt podobnych do bawołów można znaleźć zarówno na starożytnych greckich wazach, jak i na sumeryjskich kafelkach. Rozmieszczone na południowym terytorium kontynentu euroazjatyckiego, byki są nadal utrzymywane jako bydło w południowej Europie i Azji Południowo-Wschodniej. Przywieziono je na Hawaje, do Japonii i Ameryki Łacińskiej.
Lokalna rasa pochodząca od indyjskich dzikich byków od dawna zasiedlana jest na terenie regionu kaukaskiego. Obecnie trwają prace hodowlane mające na celu ulepszenie miejscowych zwierząt: zwiększenie wydajności mięsnej i poprawę jakości mlecznej bawołów. Tradycyjnie ludność produkowała gatyg lub jogut, kaymag (specjalnie przetworzoną śmietanę ciężką) i ayran z mleka. Obecnie opracowywane są receptury przemysłowe do wytwarzania różnych rodzajów serów, ponieważ wiadomo, że włoska mozzarella wytwarzana jest z mleka bawolego według oryginalnej receptury.
Byki domowe są powszechne w Bułgarii (grupa hodowlana indo-bułgarska) oraz we Włoszech i na Bałkanach. Są hodowane na Zakarpaciu i obwodzie lwowskim (Ukraina). Zarówno mięso, jak i mleko bawole to cenne produkty spożywcze.
W Indiach, gdzie mięso zwykłych krów jest uważane za zakazane, źródłem tego pokarmu białkowego są bawoły domowe. Byki udomowione nie są objęte zakazem i są hodowane zarówno jako bydło mleczne, jak i mięsne. W Azji Południowo-Wschodniej i Ameryce Łacińskiej potężne, wytrzymałe zwierzęta mają największą siłę pociągową. Z pomocą byków ludzie uprawiają pola ryżowe, zaprzęgając bawoły do prymitywnych pługów i bron. Na terenach górzystych lub bagnistych, gdzie konie nie mogą pracować, przewożone są na nich różnorodne towary.
Zwierzęta domowe bardzo często krzyżują się niezależnie z dzikimi bawołami, naruszając czystość krwi tych ostatnich. Dzikie byki, już rzadkie, tracą swoją biologiczną ekskluzywność, rodząc potomstwo o mieszanym genotypie. Pełnokrwiste dzikie byki mają tylko około 1 tysiąca głów.
Produktywność Buffalo
W prawie wszystkich głównych wskaźnikach produktywności bawoły są znacznie gorsze od zwykłych krów. Tak więc wydajność uboju zwykle nie przekracza 47%, podczas gdy w przypadku zwykłego bydła liczba ta waha się od 50-60%. Jednocześnie cechy mięsa są co najmniej bardzo przeciętne.
Mięso dorosłych bawołów jest dość twarde, a ponadto wydziela mocne piżmo, dlatego nie można go używać do jedzenia tak jak zwykła wołowina. Musi być albo głęboko przetworzony (na przykład do produkcji kiełbas), albo podawany innym zwierzętom (na przykład do produkcji karmy dla psów). Ale mięso młodych jest mniej więcej podobne do wołowiny, chociaż jest wyraźnie gorsze w smaku. Nawiasem mówiąc, dzikie bawoły w Afryce i Australii są przedmiotem polowań sportowych, ale ich mięso również nie ma specjalnej wartości.
Przeciętna mleczność również nie jest szczególnie zachęcająca - 1400-1700 litrów na laktację, czyli 2-3 razy mniej niż w przypadku zwykłych krów mięsnych i mlecznych (nie wspominając o rasach czysto mlecznych). Jednak zaletą bawołów jest to, że ich mleko jest bardzo tłuste. Podczas gdy zwykłe mleko krowie zawiera od 2 do 4% tłuszczu, mleko bawole zawiera 8%. W rzeczywistości bawoły nie dają nawet mleka, ale niskotłuszczową śmietanę.
Skórki bawole mają pewną wartość. Średnia waga surowych skór z jednego zwierzęcia wynosi 25-30 kg przy średniej grubości około 7 mm.
Cechy trzymania bawołów
Zgodnie z warunkami trzymania, azjatycki czarny bawół jest jak najbliżej zwykłej krowy. Pasie się na tych samych pastwiskach, żyje w zwykłej oborze i ogólnie niewiele różni się od krowy. W tym samym czasie wśród pasterzy pojawiały się dwie diametralnie różne opinie na temat natury bawołów.
Niektórzy twierdzą, że bawoły są niesamowicie kapryśne, a nawet agresywne: rozpoznają tylko jednego właściciela i pozwalają się doić tylko przez niego. Ale nawet ukochany właściciel często musi namawiać swojego podopiecznego, by podzielił się mlekiem. Inni, wręcz przeciwnie, twierdzą, że bawoły są znacznie bardziej posłuszne niż krowy, a nawet bardziej przywiązane do właściciela niż psy.
Zarówno indonezyjski bawół karłowaty, jak i udomowiony Indianin chętnie jedzą najgrubszą i najmniej wartościową paszę, która zwykle jest nieodpowiednia dla krów. Na przykład zwierzęta te można karmić słomą i łodygami kukurydzy. Ponadto przypominamy, że bawoły domowe nazywane są „typami rzecznymi”. Można je bezpiecznie wypasać na bagnistych i zalesionych pastwiskach, gdzie normalne krowy nie są wypasane. Bawoły bardzo lubią roślinność przybrzeżną (trzciny, turzyce), a także zjadają bez problemu pokrzywy, paprocie, a nawet igliwie.
Na terenach podmokłych, gdzie hodowla bydła jest problematyczna, bawoły czują się bardzo dobrze. Co więcej, jeśli w pobliżu znajduje się choćby niewielki zbiornik wodny, chętnie w nim będą pływać w letnie upały.
Uważa się, że bawoły dobrze znoszą zimno, jednak biorąc pod uwagę południowe pochodzenie tego gatunku, nie należy tego nadużywać.W regionach z mroźnymi zimami zwierzęta zdecydowanie potrzebują ciepłej stodoły.
Zalety i wady bawołów
Tradycyjnie termin „bydło” jest rozumiany jako zwykłe krowy i byki, ale do tej kategorii zwierząt gospodarskich należy również udomowiony bawół. A ponieważ głównym przedstawicielem tej grupy są krowy, warto porównać zalety i wady bawołów w stosunku do nich.
Wyraźne zalety to:
- Wysoka zawartość tłuszczu w mleku. Zawartość tłuszczu wynosi średnio nieco ponad 8%, a jeśli przestrzegane są pewne zasady żywienia, można tę liczbę łatwo zwiększyć do 10% lub więcej. Tym samym mleko bawole jest idealnym surowcem do produkcji masła i sera. Jeśli do produkcji 1 kg masła potrzebujesz 30-35 litrów mleka krowiego, to mleko bawole będzie potrzebować tylko 10-15 litrów. W ten sposób niska mleczność bawołów jest w pełni kompensowana.
- Mało wymagające do karmienia. Tania pasza gruboziarnista, która nie jest odpowiednia dla krów, bawoły jedzą z wielką przyjemnością, co znacznie obniża koszty ich utrzymania. Szczególnie zimą.
- Dobre zdrowie. Bawoły są znacznie mniej podatne na choroby zakaźne bydła. Ponadto mogą żyć w wilgotnym, gorącym klimacie, co czyni je preferowanym gatunkiem bydła na terenach podmokłych. Szczególnie na południu kraju.
Jednak znacznie większa popularność krów w Rosji ma dość obiektywne przyczyny.
Bawoły mają szereg istotnych wad, przez co zdecydowana większość rolników preferuje krowy:
- Mała mleczność. W podobnych warunkach przetrzymywania i karmienia bawoły dają 2-3 razy mniej mleka niż rasy mięsne i mleczne krów i 4-6 razy mniej niż rasy mleczne.
- Niesmaczne mięso. Chociaż w ciągu ostatnich dziesięcioleci hodowcy opracowali nowe rasy bawołów, które znacznie poprawiły cechy smakowe mięsa, wołowina jest nadal znacznie smaczniejsza.
- Złożona natura. Według opinii wielu hodowców bydła, którzy mieli doświadczenie w hodowli bawołów, zwierzęta te są nadal bardziej kapryśne i kapryśne niż krowy.
Bawół afrykański i jego podgatunki
Afrykańskie bawoły występują w dużej części Afryki Subsaharyjskiej. Istnieje jeden główny gatunek czarnego bawoła afrykańskiego, podzielony na podgatunki. Jednym z nich jest bawół karłowaty, który jest najmniejszym podgatunkiem. Wysokość w kłębie nie przekracza 130 centymetrów przy średniej wadze 275 kilogramów. Zwierzę ma kolor od czerwonego do ciemnobrązowego z ciemnymi plamami na głowie i łopatkach.
Bawół leśny ma białe kępki wydłużonych włosów wzdłuż uszu, co jest kolejną charakterystyczną cechą tego gatunku. Ich siedliskiem jest zachodnia i środkowa część afrykańskiej sawanny. Istnieje również kilka typów pośrednich występujących w lasach Kenii i Tanzanii.
Cechy zewnętrzne
Bawoły afrykańskie znacznie się od siebie różnią, nie tylko pod względem wielkości, ale także koloru i kształtu rogów. Dorosłe osobniki są zwykle ciemnoszare lub czarne, podczas gdy młode mają kolor czerwonawo-brązowy. Z wiekiem bawoły zaczynają tracić włosy. Dorosły samiec jest ciemniejszy niż samica i mogą mieć szare plamy wokół oczu. Broda i spód głowy są nieco jaśniejsze.
Zarówno samce, jak i samice mają ciężkie, spiczaste rogi, które są głównym wyróżnikiem dorosłego bawoła. Łączą się, tworząc ciągłą kościstą tarczę w górnej części głowy, a następnie zginając się, wychodzą czubkiem do góry. U dużych osobników odległość między końcami rogów sięga ponad jednego metra.
Rogi są w pełni uformowane w wieku 5-6 lat - jest to potężna i potężna broń przeciwko drapieżnikom oraz w bitwach o dominację. Inną charakterystyczną cechą tego gatunku są duże, opadające uszy z frędzlami na brzegach. Waga dorosłych samców sięga nawet 1200 kilogramów. Wysokość w kłębie wynosi 1,5-1,8 metra, a długość 3-3,5 metra.
Recenzje ogrodników
Wszyscy ogrodnicy są zachwyceni tą odmianą. Czerwony bawół podbił każdego swoim rozmiarem i jaskrawoczerwonym kolorem. Wielu jest po prostu zaskoczonych, jak tacy niepiśmienni giganci łamią krzaki, na których wiszą. Ale faktem jest, że pędy są boleśnie silne i potężne.
Witalij, 42 lata:
Byłem po prostu zdumiony wielkością tej odmiany. Aby przygotować sałatkę dla jednej osoby, pomidor Wodan można podzielić na kilka części. W przyszłym roku na pewno ponownie zasadzę czerwonego bawoła.
Bawół azjatycki i jego podgatunki
Bawoły azjatyckie były udomowione przez ludzi od 4500-5000 lat. Byki dzikie i domowe różnią się wyglądem i zachowaniem. Bawoły domowe są wykorzystywane do produkcji mięsa, mleka, skór i rogów. W niektórych krajach azjatyckich służą również jako pojazdy rolnicze lub jako „maszyny” rolnicze do orania pól.
Filipino Tamarau
Tamarau to bizon karłowaty z wyspy Mindoro na Filipinach. To małe, krępe zwierzę waży około 300 kilogramów i ma 95-120 centymetrów wzrostu. Tamarau zamieszkują tereny z lasami mieszanymi i pastwiskami. Rogi obu płci są stosunkowo proste, skierowane do tyłu. Każdy róg jest szeroki i trójkątny u podstawy, a dopiero na końcu staje się węższy i bardziej zaokrąglony w przekroju.
Rogi samców są dłuższe i grubsze niż u samic i osiągają ponad 50 centymetrów długości. Umaszczenie od szarego do brązowego. W przeciwieństwie do innych gatunków bawołów tamarau jest samotnikiem. Dorośli nie gromadzą się w stadach, ale młode babki mogą tworzyć grupę rodzinną. Żywią się ziołami, młodymi pędami bambusa i wolą dziką trzcinę cukrową.
Reprodukcja
Zwierzęta osiągają dojrzałość płciową w wieku 2 lat. Rykowisko bawołów karłowatych może wystąpić o każdej porze roku. W okresach lęgowych należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ samce są przyzwyczajone do walki o samice, walczą. Rywalizacja o prawo do prokreacji sprowadza się do starć z rogami.
Rykowisko bawołów karłowatych
Ciąża Buffalo trwa 11-12 miesięcy. Bezpośrednio przed porodem zwierzę próbuje przejść na emeryturę, zachowuje się na uboczu. Staje się integralną częścią „drużyny” dopiero w momencie, gdy młode pewnie już stoi. Dzieje się to dość szybko - młode wchodzi na nogi pół godziny po urodzeniu. Maluszki pozostają pod opieką mamy od 9 miesięcy.
Niemowlęta mają małą linię włosów, którą w miarę wzrostu zwierzęcia zastępują rzadkie włosy. Przybliżona waga cielęcia to 40-50 kg. Karmienie mlekiem matki trwa kilka miesięcy, po czym rozpoczyna się kolejny etap karmienia - karmienie na pastwisku.
Buffalo anoa
Anoa to podgatunek bawoła azjatyckiego, który sam dzieli się na dwa typy: anoa bawoła równinnego i bawoła górskiego. Są to miniaturowe, mocne bawoły, przypominające jelenie, osiągające do 90 centymetrów wysokości w kłębie i ważące 150-300 kilogramów. Oba gatunki są klasyfikowane jako zagrożone. Bawół karłowaty woli prowadzić samotny tryb życia, ale młode czasami tworzą małe grupy. Anoa jest uznawana za najmniejszego bawoła na świecie. Siedlisko - dżungla i lasy Indonezji.
To interesujące: 7 najdziwniejszych rekinów, które naprawdę istnieją
Perspektywy hodowlane w Rosji
W Rosji zwierzęta są hodowane głównie w północno-kaukaskim Okręgu Federalnym, głównie w Dagestanie. Lokalni mieszkańcy zajmują się ich rozmnażaniem. Z reguły są używane jako zwierzęta pociągowe. Ale w tych rejonach nie ma wyspecjalizowanych hodowli bawołów.
Hodowla miniaturowych bawołów w Rosji to dość obiecujący biznes. Zwierzęta są bezpretensjonalne w pielęgnacji i odżywianiu, mają silne ciało, a także zapewniają człowiekowi wysokiej jakości mleko.Hodowcy pracują nad stworzeniem rasy, w której poprawi się jakość mięsa.
Bawoły karłowate to niesamowite twory natury, które łączą w sobie wiele pozytywnych cech. W Rosji zwierzęta te nie są zbyt powszechne; w wielu regionach można je znaleźć tylko w zoo. Ale całkiem możliwe jest rozpoczęcie ich hodowli, najważniejsze jest zapewnienie zwierzętom ciepłego domu i odpowiedniej opieki.
Buffalo carabao
Narodowym zwierzęciem Filipin jest bawół karabau, podgatunek bawoła azjatyckiego. Kolor od szarego do czarnego. Ma masywne ciało, szyję i głowę. Rogi w kształcie półksiężyca skierowane są w stronę szyi. Carabao rozwija się w gorącym i wilgotnym klimacie. Dostępność wody jest niezbędna. Podobnie jak inne rodzaje byków, carabaos wolą spędzać czas pływając w błocie.
Ich celem jest zdobycie grubej warstwy brudu. Byki jedzą trawę, rośliny wodne, trzcinę lub trzcinę. Dla Filipińczyków te zwierzęta są lojalnymi partnerami w życiu. Pomagają w oraniu ziemi, służą jako pomocnicy w transporcie, są źródłem mleka i mięsa. Popularnym sportem wśród mieszkańców są wyścigi bawołów Carabao.
Dieta
Woda odgrywa ważną rolę w życiu bawołów. 70% spożywanego pokarmu roślinnego rośnie na terenach podmokłych, 30% na obszarach przybrzeżnych. W poszukiwaniu pożywienia zwierzęta wychodzą wcześnie rano lub późnym wieczorem. W ciągu dnia byki nurkują w błocie lub wodzie, aby uciec przed upałem. Jedynie głowa pozostaje nad powierzchnią wody.
W domu ich dieta jest podobna do diety krów. Do diety dodawane są dodatki i wzbogacona pasza. Zimą zwierzęta potrzebują dodatkowego wzbogacenia składników odżywczych w witaminy i mikroelementy.
Ptaki i żółwie żyjące w pobliżu zbiorników wodnych pomagają dużym zwierzętom w walce z pasożytami. W wodzie giną owady, które nie zostały wyeliminowane przez stałych towarzyszy byków. Odchody zwierzęce są niezastąpionym źródłem pożywienia roślin, przyczyniają się do uzupełniania zasobów glebowych, dlatego ludzie nauczyli się je wykorzystywać w rolnictwie.
Buffalo murra
Czarny bawół Murra to rasa bawoła domowego. Jego waga sięga 600 kilogramów. Mają krótkie, zakrzywione rogi. Średnia wydajność mleka w okresie laktacji wynosi 2200 litrów (310 dni). Buffalo Murrah jest preferowanym wyborem wielu rolników w Indiach jako dobry dostawca mleka.
W Brazylii gatunek ten jest używany do produkcji zarówno mleka, jak i mięsa. Bawoły murra pochodzą z Indii, ale są szeroko stosowane w Brazylii, Azerbejdżanie, Indonezji, Chinach, Nepalu, Kolumbii, Laosie, Rosji.
Ciekawostki z życia bawołów
Bawół afrykański należy do tzw. Wielkiej piątki afrykańskich zwierząt: słonia, nosorożca, lwa i lamparta. Te byki sawannowe zyskały złą reputację wśród myśliwych i zwykłych ludzi, którzy mieli z nimi bliski kontakt. Bawoły są nieprzewidywalne i mogą być niebezpieczne, gdy zostaną osaczone lub zranione. Jeśli im się nie przeszkadza, są to spokojne zwierzęta, prowadzące stadny tryb życia, a także posiadające własne cechy:
- największym ze wszystkich znanych byków jest bawół afrykański;
- waga bawołu w chwili urodzenia wynosi 40–50 kilogramów;
- stada bawołów afrykańskich mogą osiągać nawet dwa tysiące;
- kopyta byków mają szeroką podstawę, co pozwala im swobodnie poruszać się po mokradłach;
- samica ukrywa cielę w roślinności przez kilka dni, zanim pozwoli mu dołączyć do reszty stada;
- Afrykańskie byki są wspaniałymi pływakami;
- bawół afrykański nigdy nie został udomowiony z powodu jego surowego i nieprzewidywalnego usposobienia;
- w naturze byki żyją 14-16 lat. W niewoli oczekiwana długość życia wzrasta do 25-30 lat.
Jeśli podobał Ci się artykuł, kliknij udostępnij.Dziękuję Ci!
