Highlander się rozłożył. Roślina góralska, jej główne odmiany, sadzenie i pielęgnacja

Góral Jest byliną typu krzewiastego należącą do rodziny gryczanych i stanowi odrębny gatunek, składający się z ponad dwustu podgatunków i odmian. Z całej tej wspaniałej odmiany uprawia się około dwudziestu jej odmian i mieszańców.

W języku greckim jego nazwa nawiązuje do wielobocznej figury. Za miejsce pochodzenia rośliny uważa się region Dalekiego Wschodu oraz wyspy Japonii i grzbiet Kurylski. Obecnie jest uprawiany i dziko rosnący prawie wszędzie, na wszystkich kontynentach półkuli północnej.

Jak wygląda góral i jego główne cechy

Kwiat góralski (polygonum) to wieloletnie ziele należące do rodziny gryczanych. W sumie na świecie jest około 300 różnych typów alpinistów, z których 20 można uprawiać w domu.

W zależności od gatunku alpinista może być nie tylko zielny, ale także w postaci karłowatego krzewu, a nawet pnącza. Wszystkich górali łączy wspólne podobieństwa, które łączą ich w jeden rodzaj.

Opis góralski:

• Pędy są otwarte, wyprostowane, małe kwiaty zebrane w wiechę kwiatostanu lub krzew.
• System korzeniowy alpinisty jest dobrze rozwinięty, kłącze pełzające lub wyprostowane.
• Liście są proste, lancetowate, jajowate, ułożone naprzemiennie.
• Owocem kwiatu alpinisty jest orzech, zawiera dużą liczbę nasion.
• Kolor kwiatów może być bardzo zróżnicowany, od białego po czerwony i bordowy. Okres kwitnienia trwa od lipca do sierpnia.

Highlander jest bardzo popularny w kwiaciarstwie domowym. W jednej kompozycji można użyć różnych typów. Na przykład alpinista płazów służy do ozdabiania zbiorników wodnych, częściowo zanurza się w wodzie, a część wygląda. Serpentine Highlander rozciąga się wzdłuż brzegów zbiorników wodnych.

Roślina nie lubi kwaśnych gleb, dobrze rozwija się w zacienionych miejscach, nie potrzebuje wilgoci.

To idealne warunki dla leniwego ogrodnika, który nie ma czasu na spędzanie dużej ilości czasu na budowie, ale chce urządzić swój ogród. Jeśli zimą było mało śniegu, może to okazać się niekorzystne dla alpinisty. Po zimie góral będzie wyglądał niechlujnie, ale już niedługo przybierze swój zwykły kształt.

Górale podobne do liany są używane do ogrodnictwa wertykalnego. Gatunki zielne i półkrzewiaste sadzi się na krawężnikach, ogrodach skalnych itp. Do nasadzeń okazów można wykorzystać gatunki alpejskie.

W naturze alpinista występuje na stepach i obszarach górskich w krajach półkuli północnej, w umiarkowanych szerokościach geograficznych. Alpinista znosi zimę bez schronienia, jest bezpretensjonalny, swoimi właściwościami przypomina chwast, choć bardzo dekoracyjny.

Niektóre typy alpinistów są nawet używane w medycynie ludowej.

Odmiana góralska

Ogrodnicy najczęściej używają następujących typów górali:

1. Góral alpejski to roślina półkrzewiasta. Maksymalna wysokość to 1,5 metra, łodygi mogą się dzielić i rozgałęziać do nieograniczonych rozmiarów. Kwiaty są białe, zebrane w wiechę. Najpopularniejszy wśród innych gatunków górali, ponieważ aktywnie się rozwija i obficie kwitnie. Okres kwitnienia rozpoczyna się w lipcu.
2. Góral to pokrewne zioło pokrywające ziemię. Maksymalna wysokość nie przekracza 25 cm, łodygi unoszą się nad glebą.Roślina jest zimozielona, ​​liście mogą być owalne lub podłużne, lancetowate. Kwiaty zebrane są w kwiatostany kłosów, które same w sobie są bardzo małe, czerwono-różowe. Zaczyna kwitnąć w maju.
3. Góralski Sachalin, czyli tak zwany grzesznik na Sachalinie, to wieloletnie zioło. Różni się prostymi, mocnymi łodygami, może dorastać do 3 metrów wysokości, zielone liście z brązowym odcieniem. Liście duże, maksymalna długość 30 cm, maksymalna szerokość 20 cm, kwiaty drobne, pastelowo-kremowe zebrane w wiechy długości 20 cm, kwitnienie zaczyna się w lipcu.
4. Rdestowiec jest rośliną krzewiastą, pędy osiągają 80-120 cm wysokości, liście są szerokie, jesienią zaczynają żółknąć. Kwiaty zbierane są w kwiatostan kłoskowy, zaczyna kwitnąć w sierpniu, okres kwitnienia trwa 2 miesiące.

Istnieje inna klasyfikacja, według której alpiniści dzielą się ze względu na typ: wysocy lub niscy.

Wśród wysokich roślin ogrodnicy z powodzeniem rosną:

1. Góral wschodni dorasta do 2 metrów wysokości, duże kwiatostany. Kwiaty mogą być białe, czerwone, różowe, liliowe. Liście są spiczaste, po kwitnieniu pozostają duże orzechy. Okres kwitnienia trwa od sierpnia do końca jesieni. Uwielbia wilgotną glebę, nie wymaga specjalnej pielęgnacji.
2. Rdest japoński rośnie w postaci krzewu. Jego maksymalna wysokość to 5 metrów. Gałęzie są puste, przypominające łodygi bambusa, liście są owalne. Liść różni się tym, że znajdują się na nim lekkie smugi. Zaczyna kwitnąć pod koniec września. Japoński góral w jednym sezonie potrafi stworzyć cały żywopłot.

Gatunki słabo rosnące:

1. Alpinista jest rośliną jednoroczną, która szybko rośnie i pokrywa ziemię. Maksymalna wysokość to 15 cm, liście mają czerwone smugi i plamki. Kwiatostany w formie szyszek, kwiaty drobne, niezbyt wydatne, różowe.
2. Taternik żyworodny - bylina dorastająca do 45 cm, łodygi proste, liście gęste, ciemne. Kwiatostan kolców, różowych lub czerwonych kwiatów, kwitnie przez cały sezon. Zjada się korzenie i kwiaty.
3. Highlander Baldzhuan - rośnie w postaci winorośli. Długość każdego pędu osiąga 12 metrów długości. Głównym zastosowaniem tego typu alpinistów jest ogrodnictwo wertykalne. W miarę starzenia się rośliny łodygi stają się zdrewniałe. Kwiaty są małe, różowe. Liście są ciemnozielone. Roślina wymaga regularnego podlewania, uwielbia wilgoć i chłodne powietrze. Roślina toleruje nawet najzimniejszą zimę, winorośle zamarzają, ale korzenie pozostają i dają nowe pędy.

Każdy gatunek znacznie różni się od reszty. Możesz zrozumieć przynależność do rodzaju po typowych kwiatostanach.

Rodzaje stosowane w medycynie tradycyjnej

Góral jest stosowany w medycynie ludowej przy wielu chorobach. Roślina leczy choroby oczu, problemy przewodu pokarmowego, dnę.

Główne cechy górala:

• Bakteriobójczy.
• Wstrzymujący środek.
• Gojenie się ran.

Najbardziej uzdrawiającymi ze wszystkich typów są alpiniści i wężowi alpiniści. Wąż góralski (szyje raków, żmija, ozor cielęcy) ma drobne kwiaty i wydrążoną łodygę. Kwiaty zbierane są w kwiatostan kłoskowy, mogą być czerwone, różowe i białe.

Węża góralskiego można wyhodować na wilgotnej ziemi w jasnym miejscu. W warunkach naturalnych rośnie na łąkach i terenach górskich. Maksymalna wysokość rośliny nie przekracza 1 metra. Do przygotowania receptur leczniczych wykorzystuje się wszystkie części rośliny: korzenie, łodygi, liście, kwiaty i nasiona.

Surowce zbierane są w maju, wtedy będą miały najbardziej lecznicze właściwości.

Highlander to silny środek antyseptyczny, który może zatrzymać krwawienie i złagodzić stany zapalne:

• Wężyk jest niezastąpiony przy niestrawności, przy chorobach przewodu pokarmowego, przy problemach z woreczkiem żółciowym, przy problemach z gardłem, jamą ustną, przy leczeniu wrzodów i ropnych ran.
• Góral alpejski (baran, kislet, góral góralski) to chwast, choć uprawiany jest jako roślina ozdobna.Krzewy są szerokie i rozgałęzione, do 2 metrów średnicy. Korzenie są duże, wnikają głęboko w ziemię. Kwiaty są białe, zebrane w kwiatostan wiechowy. Okres kwitnienia rozpoczyna się w połowie lata i można go znaleźć na łąkach, stepach, a nawet w lasach. Szybko się rozprowadza i wymaga niewielkiej konserwacji.
• Rdestowiec alpejski stosowany jest w leczeniu chorób żołądka i jelit, biegunki, czerwonki, nadciśnienia. Łodygi i liście roślin zawierają dużą ilość witaminy C, dlatego są stosowane w leczeniu przeziębień i wzmacniania odporności.
• Rdest ptasi rośnie w warunkach miejskich, nie boi się kurzu i deptania. Zioło ma działanie moczopędne i ściągające, zatrzymuje krwawienie. Napary wodne z rdestem stosuje się przy chorobach przewodu pokarmowego, biegunkach, chorobach pęcherza, gruźlicy, krztuścu itp.

Kąpiele rdestowe zwalczają choroby skóry, łagodzą siniaki i goją rany.

Ekstrakt ze świeżych ziół jest stosowany jako środek homeopatyczny. Pomimo tego, że alpinista jest agresywną rośliną chwastów, jest bardzo dekoracyjny i bardzo przydatny.

Właściwości lecznicze

Wiele tradycyjnych właściwości leczniczych Highlander wywodzi się z wysokiej zawartości kwasu garbnikowego w połączeniu z obecnością kwasu galusowego, dziąseł i skrobi. Wiadomo, że rdestowiec jest silnie ściągający, co pomaga w kontakcie z tkankami organizmu i zmniejsza wydzielanie śluzu. Roślina może również pomóc w niektórych problemach trawiennych, takich jak:

• biegunka;
• zmniejszenie podrażnienia ust poprzez zmniejszenie obrzęku;
• w razie potrzeby zmiękczanie i natłuszczanie tkanek ciała;
• działają jako łagodny środek moczopędny;
• w gojeniu ran jako bezpośrednia aplikacja;
• ma również działanie hemostatyczne, które może pomóc zmniejszyć krwawienie wewnętrzne.

Jednak żadne badania kliniczne nie zostały przeprowadzone w celu zbadania skuteczności pokrewnych Highlander.

Tradycyjnie do produkcji wina używano gotowanych korzeni, które następnie stosowano w leczeniu czerwonki i biegunki, hamowaniu wymiotów, kontrolowaniu nadmiernej miesiączki oraz leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i gardła. W czasach Szekspira, góralskie rodzeństwo było używane do leczenia polipów nosa. Był również szeroko stosowany jako płyn do płukania jamy ustnej i cieszył się dobrą opinią jako pożyteczne zioło do „naprawy luźnych zębów”.

Roślina zawiera również kwas szczawiowy, który nie jest bezpośrednią toksyną. Jednak spożywany w dużych ilościach wiąże duże ilości minerałów i składników odżywczych, czyniąc je niedostępnymi dla organizmu. Prowadzi to do niedoborów minerałów i może powodować poważne problemy. Gotowanie składników ziołowych zmniejsza zawartość kwasu szczawiowego, podobnie jak przy gotowaniu szczawiu i rabarbaru.

Garbniki zawarte w tej roślinie mogą wchłaniać i zmniejszać skuteczność niektórych leków, wiążąc je w żołądku. Lek należy przyjmować co najmniej godzinę przed spożyciem. Należy również pamiętać, że spożywanie rodzeństwa górala może zaostrzyć reumatyzm, dnę, zapalenie stawów i kamienie nerkowe.

Zastosowanie kulinarne

Pokrewny góral jest tradycyjnym pożywieniem, więc w Rosji, na Islandii i na Syberii rośliny były używane jako źródło pożywienia w czasie głodu. Nie jest to jednak jeden z głównych powodów popularyzacji rośliny. Wszystkie części Highlandera są jadalne i można je wykorzystać do gotowania. Wiadomo, że kłącze ma wysoką zawartość skrobi i jest uważane za bardzo smaczne i pożywne. Był używany w czasach głodu, aby zapewnić wysokie spożycie kalorii, gdy inne pokarmy były niedostępne.

Czerwonawe korzenie mogą być traktowane jak ziemniaki i używane w zupach, gulaszach lub po prostu pieczone.Mogą być również suszone i mielone na proszek do produkcji mąki chlebowej. Przed suszeniem korzenie należy zanurzyć w wodzie, aby zmniejszyć zawartość garbników. Liście mają gorzki smak, chociaż młode liście nie są tak gorzkie i można je stosować jako substytut szpinaku. Rdest jest głównym składnikiem „gorzkiego chudego puddingu” przygotowywanego na Wielkanoc w północnej Anglii.

Uprawa i pielęgnacja

Nie jest trudno wyhodować alpinistę. Wszystkie gatunki mają podobne cechy, jednak wiele z nich wymaga specjalnych warunków. Highlander dobrze przystosowuje się do chłodnych warunków, będzie aktywnie rosnąć i rozwijać się w półcieniu, w warunkach dużej wilgotności. Alpinista najlepiej kwitnie na glebach żyznych, wilgotnych, do wyboru należy nawozić na glebach piaszczysto-gliniastych lub gliniastych, reakcje są lekko kwaśne lub obojętne.

Sam alpinista wygląda jak chwast, więc nie boi się szkodników.

Jest odporny na najczęstsze choroby. Rdestowiec preferuje gleby zasadowe lub obojętne. Alpinista serpentynowy uwielbia obszary położone blisko wód gruntowych. Przeciwnie, rozległy alpinista uwielbia obszary bardziej suche, to znaczy umiarkowanie wilgotne.

Sekrety pielęgnacji roślin:

• W sezonie letnim rośliny mają umiarkowane podlewanie. Niektóre gatunki wymagają obfitego podlewania, jeśli w pobliżu nie ma wód gruntowych.
• Alpinista ma dobre nastawienie do nawozów.
• Toleruje suszę i lekkie podlewanie, ale ciągłe przebywanie w wilgotnym podłożu będzie źle znosić.
• Młodzi górale z trudem znoszą jesienne czy wiosenne przymrozki. Dlatego młode rośliny są przykryte do lata. Jeśli liście giną podczas jesiennych przymrozków, należy natychmiast odciąć łodygi.
• Jesienią liście niektórych gatunków zaczynają żółknąć, w tym stanie są przez całą zimę. Wraz z nadejściem wiosny odcina się brązowe liście, a pod koniec jesieni odcina się całą roślinę.
• W pierwszym roku młoda roślina wymaga schronienia na zimę. Jeśli uprawia się rdest japoński, nitkowaty lub drobnogłowy, spędzają zimę nie na otwartym polu, ale w szklarniach.

Jest jeszcze jedna właściwość alpinisty, za którą niektórzy ogrodnicy go kochają, a niektórzy odmawiają wzrostu. Mówimy o silnym przeroście, a nawet agresywności.

W jednym sezonie pędy alpinisty mogą rozprzestrzeniać się daleko poza krzak, miąższ nawet do kilku metrów.

Czasami trudno jest utrzymać roślinę w jej granicach. Musi być stale przycinany i usuwany lub możesz obserwować, jak kwiat wypełnia większość ogrodu. Główne wymagania dotyczą wyboru gleby, oświetlenia i wilgotności. Każdy może je zapewnić.

Warunki wzrostu

Rdestowiec może być uprawiany na wielu różnych glebach, nawet na tych, które nie wymagają dobrego drenażu. Rośnie bardzo dobrze na wilgotnych obszarach w pobliżu dużych strumieni, stawów lub brzegów małych strumieni, ale może wymagać kontrolowania na tych obszarach. Ponieważ pozostawiony bez opieki, rozprzestrzeni się na dużą skalę. Dopóki woda jest dostarczana, roślina będzie tolerować ciepłe warunki, ale jej północna półkula pozwala jej wytrzymać temperatury nawet do minus 25 ° C.

Rdestowiec rośnie w pełnym słońcu i półcieniu, ale jeśli w Twoim ogrodzie jest bardzo ciepło lub gorąco, wybierz półcień. Gdy nie ma wystarczającej ilości wody, roślina nie będzie dobrze kwitnąć, dlatego lepiej jest zapewnić wilgotną glebę. Jeśli warunki są zbyt suche, roślina przez chwilę będzie w stanie uśpienia. Na przykład różowe pąki kwiatowe pojawiają się wiosną i latem lub od listopada do marca w Australii. Nasiona dojrzewają od lutego do kwietnia.Jesienią korzenie można wykopać do wyschnięcia (długie korzenie przeciąć na pół) lub do bieżącego użytku. Liście najlepiej zbierać i używać, gdy są młode.

Aby wyhodować rdestowca, możesz wysiewać nasiona wiosną, gdy temperatura wynosi 18-24 ° C, bezpośrednio w ziemi lub na tacach, jeśli jesteś w zimnych regionach. Sadzonki można sadzić w doniczkach i sadzić w ogrodzie, gdy ziemia jest wystarczająco ciepła. Sadzonki można przyjmować od 21 do 60 dni, ale jeśli nie, uprawę można przeprowadzić z nasion, co jest dość prostą metodą. W cieplejszych obszarach, gdzie nie ma prawdziwej pory chłodnej, pomocne może być dostosowanie się do pór roku poprzez przechowywanie nasion w lodówce. Dojrzałe grudki można rozłupać, aby można je było sadzić w innym miejscu w ogrodzie lub po prostu w celu podtrzymania wzrostu.