Sadzenie, uprawa i pielęgnacja tui. Bardzo przydatne informacje

Thuja to piękna wiecznie zielona roślina z rodziny Cypress. Ceniony za dekoracyjność, wdzięk, bezpretensjonalność. Wśród innych drzew iglastych wyróżnia się miękkim, dyskretnym aromatem i bogatym, jasnozielonym kolorem.

Tak naturalnie wtopiła się w krajobrazy naszych ogrodów, parków, alejek, że aż trudno w to uwierzyć - ta piękna i delikatna roślina nie rośnie w warunkach naturalnych na terenie Rosji. Ojczyzną tui jest Ameryka Północna (stąd inna nazwa - „Cyprys Północy”), ale ze względu na swoją atrakcyjność i zdolność przystosowania się do różnych warunków klimatycznych rozprzestrzeniła się na cały świat. W warunkach naturalnych te drzewa iglaste osiągają ponad 20 m wysokości. w jaki sposób

domowe, ozdobne rośliny tui rzadko przekraczają 10 m wysokości.

Tuja: sadzenie i pielęgnacja na zewnątrz w różnych częściach kraju

Kiedyś, odwiedzając Amerykę w młodości, zobaczyłem drzewo o niezwykłej urodzie. W jakiś sposób przypomniało mi to naszą rosyjską choinkę lub sosnę. Zapytałem przechodniów i dowiedziałem się, że to drzewo nazywa się tuja.
Ale jakie było moje zdziwienie, gdy dowiedziałem się, że tuja została przywieziona do Rosji wiele lat temu. Teraz łatwo jest zobaczyć tuję na naszych szerokościach geograficznych, ale w moich czasach była to rzadkość.

Od tego momentu marzyłem o zrobieniu ozdobnego ogrodzenia w ogrodzie z tuj posadzonych w rzędzie. Po przeczytaniu na forach o metodach sadzenia i uprawy na naszych szerokościach geograficznych w końcu zdecydowałem się posadzić cudowne drzewo w moim ogrodzie.

Minęło dwadzieścia lat, moja młodość minęła, ale w moim ogrodzie jest ozdobne ogrodzenie, o którym marzyłem od czasu mojej podróży do Ameryki. Jak osiągnąłem taki sukces, opowiem Wam w artykule.

Nawożenie i ściółkowanie

Tuja, podobnie jak wiele roślin ozdobnych, wymaga regularnego karmienia. Na nawożenie reaguje szybszym wzrostem (choć tuja należy do najwolniej rosnących roślin), blaskiem, blaskiem i jasnym kolorem igieł. Często nie jest wymagane nawożenie roślin, wystarczy 1-2 razy - na początku sezonu lub latem. Oprócz tradycyjnego kompostu można stosować specjalne nawozy mineralne do drzew iglastych.

Nawożenie tui jest opłacalne ekonomicznie: 100-gramowa saszetka złożonego nawozu mineralnego Fertika do karmienia drzew iglastych latem kosztuje 90-100 rubli

Doświadczeni mieszkańcy lata polecają uniwersalny produkt „Fertika” do fińskich roślin zimozielonych, są one wprowadzane do gleby podczas spulchniania - są rozrzucane po pniu i starannie kopane razem z wierzchnią warstwą gleby. Dozowanie - 35-40 g na 1m² gleby. Wersja letnia jest rozpuszczana w wodzie i używana podczas podlewania.

Koło tułowia wymaga dodatkowego czyszczenia i poluzowania. Aby chronić przed chwastami, zatrzymać wilgoć i zwiększyć płodność, obszar wokół pnia jest ściółkowany kompostem lub trocinami. Do celów dekoracyjnych gleba jest pokryta kolorowymi wiórkami lub łupinkami orzecha włoskiego.

Co to jest tuja i z czym jest jedzona

Zanim zacząłem uprawiać, zdałem sobie sprawę, że najpierw muszę dowiedzieć się jak najwięcej o tego rodzaju roślinie.

Tuja to roślina nagonasienna. Odnosi się do tego samego gatunku z sosnami i choinkami (nie bez powodu znalazłem między nimi coś wspólnego). Prawda jest taka, że ​​jest jedna różnica. Igły rosyjskich drzew iglastych są twarde i można je łatwo nakłuć.

W tui struktura igły jest inna. Jest miękka.Z daleka można nawet pomyśleć, że roślina jest liściasta. Ale paradoks polega na tym, że jest wiecznie zielony.

Kolejnym zaskakującym dla mnie faktem było to, że roślina nie dba o to, gdzie mieszkać. Jest doskonale przystosowany do życia w mieście. W dużych miastach spełnia rolę nie tylko pięknego wystroju, ale także pomaga w kształtowaniu krajobrazu ulic.

Posiada właściwości lecznicze. Olejek doskonale leczy choroby skóry. A kąpiel z aromatem tui to prawdziwa przyjemność. Znika nerwowość, znika stres.

Istnieje wiele rodzajów tui, ale w Rosji zachodnia tuja najlepiej zakorzenia się, która doskonale wytrzymuje surowe rosyjskie zimy. Nie ma pięknych wielokolorowych kwiatów, ale doskonale spełnia rolę żywopłotu.

Tuja najlepiej zakorzenia się w centrum Rosji. W rejonie Morza Czarnego pielęgnacja tuj jest trudniejsza, ponieważ palące słońce źle wpływa na stan rośliny. W regionach północnych tuja dobrze zakorzenia się w szklarniach.

Zdjęcie tui zachodniej Smaragd w projektowaniu krajobrazu

Jeśli nadal wątpisz, że to drzewo jest tym, czego potrzebujesz, oferujemy wybór zdjęć tui Smaragd w projektowaniu krajobrazu.

Sadzenie tui

Postanowiłem posadzić tuję nasionami, których nie żałowałem w przyszłości. Dowiedziałem się, że ta metoda pomaga roślinie dostosować się do lokalnej gleby, co czyni ją odporną w przyszłości. Każdy stożek zawiera dwa nasiona. Jesienią dojrzewają i są gotowe do rozmnażania. Sadzonka będzie kiełkować przez pięć lat.

Wybrałem słoneczne miejsce, myśląc, że roślina jest południowa. Posadziłem go wiosną, aby nasiono było jak najwięcej ciepła. Posadziłem go na głębokość 5 centymetrów. Potem wszystko przykryłem trocinami iglastymi. Kiełek wykiełkował wystarczająco szybko.

Postanowiłem wylać. Dotknęła delikatnego kiełka i zniszczyła go. To była moja pierwsza porażka, ale nie przestawałem. Następnym razem znacznie ostrożniej poluzowałem glebę, dodając gnojowicę rozcieńczoną wodą w stosunku 1:20.

Jeśli nie podoba ci się metoda uprawy nasion, istnieją inne metody.

Niedawno wypróbowałem metodę rozmnażania przez pędy. Odcięłam sadzonki z moich młodych tuj (każda miała dwa lub trzy lata), potraktowanych heteroauxinem. Aby uzyskać najlepszy efekt, użyłem mieszanki torfu i darni i posadziłem ją na głębokości dwóch centymetrów.

Metoda uprawy sadzonek kategorycznie mi nie odpowiadała. Wygoda polegała na tym, że wynik był szybszy. Ale dla pomyślnego kiełkowania konieczne było wyhodowanie drzewa w szklarniach, aby słońce nie uszkodziło rośliny, a wilgoć była wystarczająca. Ponieważ robiłem żywopłot, nie chciałem tracić czasu na sadzenie drzewa w szklarni.

Możesz dowiedzieć się więcej o sadzeniu tui z samouczka wideo:

Kiedy moja pierwsza tuja zapuściła korzenie, zacząłem myśleć o tym, jak właściwie dbać o roślinę ozdobną. Zacząłem czytać różną literaturę i surfować po forach internetowych. Przez lata doszedłem do jednego systemu opieki nad tują.

Pierwszą rzeczą, którą każdy miłośnik roślin ozdobnych musi zrozumieć, jest to, że ich schludnego wyglądu nie zawdzięcza naturze. Będziesz musiał podążać za kształtem, w przeciwnym razie na tui pojawi się ogromna liczba szyszek, będzie rosła we wszystkich kierunkach.

Tuja dobrze reaguje na częste podlewanie. Przyjemnie kwitnie podczas ulewnych deszczy. Pomimo tego, że roślina jest zacieniona, lepiej czuje się w półcieniu i na słońcu.

Początkowo wilgotność odmówiła sprawdzenia, za co straciła kilka tuje. Wilgotność powinna być optymalna.

Młode drzewa nie powinny być przez cały czas nawożone. Zaczynają szybko rosnąć, co prowadzi do brzydkiego kształtu, który jest trudny do naprawienia. Po zakończeniu sezonu ogrodniczego odciąłem dodatkowe gałęzie.

Na początku miałem bardzo odległe wyobrażenie, gdzie będzie znajdował się mój żywopłot i nie bardzo wierzyłem, że coś się uda. Posadziłem go w pierwszym miejscu, które spotkałem, po czym zdałem sobie sprawę, że drzewa nie ma na swoim miejscu.Postanowiłem sprawdzić, jak roślina przetrwa „ruch”. Ku mojemu zdziwieniu wszystko poszło dobrze. Nie bój się więc eksperymentować.

Tui boją się ogromnej ilości światła słonecznego. Zimowe słońce może spalić roślinę ozdobną, czego żaden ogrodnik nie chce. Dlatego zawiązałem korony drzew.

Pożywiłem się trochę, gdy rośliny stały się mocne i odporne. Nawozy azotowe stały się moimi ulubionymi. Na mojej biednej glebie nawozy fosforowe spisały się dobrze.

Przygotowanie tui na zimę

Pomimo swojej wytrzymałości tuje potrzebują dodatkowego schronienia na zimę. Przygotowanie rozpoczyna się jesienią:

• Podlewanie, karmienie, przycinanie zatrzymuje się.
• Gałęzie są ściągane razem elastycznym sznurkiem, aby nie zerwały się od wiatru ani ciężaru śniegu.
• Wykonywany jest wysoki hilling i mulczowanie.
• Tuja karłowata jest pokryta tekturą lub włókniną.
• W regionach Syberii i Uralu buduje się mini szklarnie dla wszystkich tuj.
• Wraz z nadejściem wiosny szklarnie i karton można zastąpić lutrasilem, aby jasne słońce nie spaliło gałęzi drzewa.
• Schronienie jest usuwane dopiero po nadejściu stabilnego ciepła.

Tuja to bardzo piękna roślina ozdobna, która przyciąga wdzięczną formą i dyskretnym świeżym zapachem lasu. Zdolność do jonizacji powietrza sprawia, że ​​ta efedra jest również bardzo pożyteczną rośliną. Znając niektóre cechy rosnącej tui, możesz stworzyć wyjątkowy wiecznie zielony kącik, który cieszy oko i zapewnia dobry nastrój przez cały rok.

Odmiany odporne na mróz

Mrozoodporna tuja z reguły należy do zachodniego gatunku tui (Thuja occidentalis), który jest bardzo rozpowszechniony w ogrodnictwie ozdobnym. Dość powiedzieć, że na jego podstawie hodowcy wyhodowali ponad 120 odmian. Teraz przyjrzymy się najbardziej odpornym na niskie temperatury.

Tuja „Brabant” - drzewo osiągające wysokość 4 metrów. Korona ma kształt kolumny o średnicy 1,5 metra. Roślina pokryta jest zielonymi igłami, które zimą przybierają brązowy odcień. Drzewa tej odmiany rosną szybko: w ciągu roku stają się wyższe o 30 cm, szersze o 15 cm Bardzo bezpretensjonalna roślina, znosząca okresowe wycinki. „Brabant” dobrze się czuje w dobrze oświetlonym miejscu, ale mały cień też nie zaszkodzi. Lepiej chronić go przed przeciągiem. Kwitnienie przypada na maj. Następnie pojawiają się na nim jajowate guzy. Najlepiej byłoby sadzić „Brabant” na czarnej ziemi.

Brabant Tuyu „Smaragd” charakteryzuje się wysokością do 4,5 metra, koroną w kształcie stożka, zwartą strukturą gałęzi. Igły są koloru ciemnozielonego, który utrzymuje się nawet zimą. To drzewo nie rośnie szybko, uwielbia regularne nawadnianie. Najczęściej „Smaragd” służy do oznaczenia terytorium działki. Ze względu na powolny wzrost wysokości i szerokości drzewo nie wymaga częstego cięcia.

Smaragd Columna można rozpoznać po wysokości 6 metrów i średnicy 1,5 metra. Korona wyróżnia się gęstością, zwartością, poziomymi pędami, łuszczącymi się igłami o ciemnozielonym kolorze, który pozostaje taki przez całą zimę. Columna może rosnąć 20 cm rocznie. Jej zaletą jest brak wymagań co do temperatury gleby i powietrza, gdyż odmiana ta jest bardzo mrozoodporna. Roślina imituje cyprysy krymskie, tworząc klimat śródziemnomorski. Wymaga średniej wilgotności gleby i umiarkowanej żyzności. Jeśli przeważy susza, drzewo może umrzeć. Dobrze zakorzenia się w miejscach półcienistych.

Columna Tuyu Holmstrup pierwotnie z Danii można określić na podstawie wysokości pnia wynoszącej 3 metry i metrowej średnicy korony, która wygląda jak kolumna. Igły wyróżniają się szczególnie gęstą kręceniem i całoroczną trwałością koloru.Najbardziej odpowiednia odmiana dla zapracowanych osób, ponieważ nie wymaga dużej konserwacji. Przez rok "Holmstrup" osiąga maksymalnie 12 cm wysokości i 4 cm szerokości. Holmstrup może osiągnąć maksymalną wysokość 40 lat po posadzeniu w ziemi. Przetrwa w suchych lub nadmiernie wilgotnych warunkach, w miejscach nasłonecznionych i zacienionych.

Butlmstrur „Fastigiata” charakteryzuje się kształtem kolumny, pędami dociśniętymi do środka drzewa, jasnozielonymi puszystymi zapasowymi igłami, wysokość około 6 metrów, siedlisko w środkowym pasie. Dorasta do 30 cm rocznie, Fastigiata nadal dobrze rośnie po strzyżeniu, nie zmieniając koloru zimą. Różni się mrozoodpornością. W kształcie przypomina cyprys. Szyszki tej odmiany są ledwo zauważalne, koloru brązowego.

Fastigiata „Sunkist” można rozpoznać po wysokości około 5 metrów i stożkowatej koronie o średnicy 2 metrów, dużej i gęstej, z gęstymi potarganymi gałęziami. Kolor igieł jest złocistożółty, podczas starzenia staje się brązowy. Za 10 lat może wzrosnąć o 2 metry. Charakteryzuje się odpornością na ujemne temperatury, światłolubnością. Nadaje się zarówno do sadzenia grupowego, jak i pojedynczego.

Sunkist Tuya „Wagneri” osiąga wysokość 3 metrów i szerokość 1,5 metra. Korona jest jajowata, gęsta, szaro-zielona z miedzianym odcieniem. Dla odmiany ważna jest żyzna, stale wilgotna gleba i otwarty, jasny obszar. „Wagneri” jest rzadko przycinany, ponieważ sam zachowuje pierwotny kształt korony.

Wagneri „Cloth of Gold” - tuja w postaci niskiego (do 2 metrów) krzewu, którego szerokość wynosi 1,5 metra. Jego korona ma kształt elipsy lub stożka, który składa się z delikatnych igieł typu igiełkowego i łuskowatego o cytrynowym lub miedzianym kolorze. Clot of Gold nie będzie szybko rosnąć. Potrzebuje wysokiej jakości drenażu, umiarkowanie żyznej gleby, obecności w niej alkaliów. Może umrzeć z powodu nadmiaru wody. Uwielbia promienie słoneczne lub półcień.

Tkanina ze złota

Metody hodowli i cechy uprawy

Krzew jest uprawiany w domu, a dopiero potem sadzony na otwartym terenie w ogrodzie.

Możesz skorzystać z prostego i łatwiejszego sposobu - kupić gotową sadzonkę, którą należy posadzić natychmiast po zakupie. Ale samodoskonalenie jest o wiele bardziej interesujące.

Możesz więc wyhodować tuję z nasion lub z wybranych sadzonek. Obie metody zasługują na szczegółowe rozważenie.

Uprawa sadzonki z nasion

Jeśli dopiero zaczynasz zajmować się ogrodnictwem, pytanie brzmi: jak wyhodować tuję z nasion, należy rozważyć bardziej szczegółowo. Nasiona prezentowanej rośliny można kupić w specjalistycznym sklepie lub samodzielnie.

Tuja ma zdrewniałe szyszki, z których nasiona pozyskuje się od września do grudnia.

Szyszki umieszcza się w przewiewnym miejscu z rozproszonym światłem. Po chwili otwierają się i możesz bezpiecznie usunąć nasiona.

Dalej rosnąca tuja z nasion w domu dzieje się w następujący sposób:

1. Pierwsza metoda sadzenia nasion polega na użyciu zwykłej doniczki i gleby zmieszanej z torfem i próchnicą.

Wcześniej nasiona były przechowywane przez jeden dzień w wilgotnej szmatce. Nie należy głęboko sadzić nasion, wystarczy posypać je ziemią lub trocinami na wierzchu.

W razie potrzeby posadzone nasiona podlewa się (wysychając z gleby) i utrzymuje w rozproszonym świetle. Kiełki należy sadzić wiosną rozgrzewając glebę w ogrodzie.

2. Druga metoda sadzenia nasion daje zdolność kiełkowania około 90%. Tutaj we wrześniu należy wyjąć nasiona ze szyszek i włożyć je do torby, którą należy przechowywać w chłodnym miejscu, aż spadnie śnieg.

Gdy tylko śnieg całkowicie pokryje powierzchnię ziemi, nasiona są zakopywane w zaspach i trzymane tam do wiosny.Już wiosną można już płytko posadzić zakonserwowane nasiona tui w glebie działki ogrodowej w odległości 10 cm Ważne jest obfite podlewanie ogrodu.

Dzięki temu kiełki rosną przez 3 lata, odpowiednio o nie dbając - usuwając chwasty i regularnie podlewając, gdy gleba wysycha. Czwartą wiosną możesz sadzić kiełki w stałym miejscu.

Z powyższego jasno wynika, że ​​taka uprawa zajmuje dużo czasu.

Dlatego ogrodnicy stosują drugą metodę samodzielnego wzrostu sadzonek za pomocą sadzonek.

Uprawa sadzonki z gałązki

Jak wyhodować tuję z gałązki, jeśli na Twojej działce nie ma roślin?

W kwietniu, kiedy pąki dojrzeją na gałęziach roślin, odwiedź szkółkę drzewek owocowych lub odwiedź sąsiadów, których ogród zdobi ten wyjątkowy i ciekawy krzew. Poproś o przycięcie zdrewniałej łodygi o wielkości około 40 cm.

Następnie musisz wykonać następujące czynności:

• Podzielić łodygę samodzielnie na 2-4 osobniki, tak aby każda z nich miała część kory matki.
• Powstałe gałęzie należy potraktować dowolnym roztworem stymulującym ukorzenienie i pozostawić na 12 godzin do przetworzenia.
• Przygotuj glebę w swoim ogrodzie - dodaj trochę torfu i piasku do gleby.
• Posadź sadzonki w ziemi na głębokość nie większą niż 3 cm.

  

• Gleba powinna być dobrze nawilżona, ale nie zapominaj też o opryskach - to ważny warunek w prezentowanej metodzie uprawy sadzonki. Kiedy sadzonki są ukorzenione, podlewanie jest znacznie zmniejszone.
• Na zimę nowe mini-krzewy są pokryte polietylenem, jeśli sadzenie miało miejsce w regionie o surowym klimacie. W innych przypadkach wystarczy przykryć opadłymi liśćmi lub świerkowymi gałęziami.

Podobny rozmnażanie tui przez sadzonki można to zrobić w domu. Gałęzie sadzi się w pojemniku z ziemią i przykrywa szklarnią - takie działanie doprowadzi do szybszego wzrostu.

Tylko nie zapomnij o odpowiednim codziennym wietrzeniu, podlewaniu i opryskiwaniu, aż sadzonki zostaną całkowicie ukorzenione.

Jak rozmnażać i uprawiać tuję, wideo:

Kiedy jest najlepszy czas na sadzenie

Tui sadzi się głównie wiosną, ponieważ daje to większą szansę na zakorzenienie się latem i odporność na mróz. Jeśli sadziłeś sadzonkę jesienią, powinieneś zadbać o jej schronienie na zimę.

Rośliny najlepiej kupować w strefie klimatycznej, w której planujesz uprawiać tuję. W ten sposób będziesz miał do czynienia z zaaklimatyzowaną rośliną, która będzie mniej cierpieć podczas przeszczepu.

Ważne jest, aby wybrać odmianę, która będzie najwygodniejsza w Twoim klimacie. Pozwoli to roślinie bezpiecznie zimować.

Samoformujące bonsai

Co zaskakujące, niektórzy hodowcy nadają krzaczastej tuji kształt drzewka bonsai. Nie jest to łatwe. Nie wystarczy tylko uszczypnąć i pokroić roślinę.

Aby uformować bonsai, konieczne jest nadanie krzewowi odpowiedniego kształtu, poddając jego gałęzie wymuszonej zmianie kierunku wzrostu, jednocześnie lekko je łamiąc. Zakrzywiona gałąź jest mocowana w nowym kierunku, a wszystkie gałęzie są odcinane.

Po chwili krzew zacznie formować się w drzewo bonsai, w którym należy monitorować formowanie się korony, stale przycinając.

Zwróć uwagę na ten materiał - Berberys: sadzenie i pielęgnacja, użyteczne właściwości.

Tuja: odmiany, sadzenie w otwartym terenie, odpowiednia pielęgnacja

Thuja jest jasnym przedstawicielem drzew iglastych Cypress. Jest to rozpowszechniona, piękna, wiecznie zielona roślina. Ze względu na swoje doskonałe walory dekoracyjne otrzymało miano „królewskiego drzewa”. Wielu ogrodników ozdabia swoje podwórka tą rośliną, jest ona również bardzo popularna wśród projektantów krajobrazu.

Roślina ta nazywana jest „drzewem życia” ze względu na swoje właściwości lecznicze.Oprócz tego, że wytwarza się z niego wiele leków do różnych celów, leczniczy jest również aromat tego drzewa. Dlatego spacer po ogrodzie, w którym rośnie tuja, ma zbawienny wpływ na organizm.

Gość z Ameryki Północnej (rozpowszechniony w Azji Wschodniej), tuja dobrze zakorzeniła się w warunkach klimatycznych strefy środkowej, ze względu na swoją bezpretensjonalność niektóre gatunki mogą wytrzymać nawet silne mrozy. Rośliny te są idealne do aranżacji żywopłotów i często są używane do tworzenia pięknych kompozycji krajobrazowych. Aby zapewnić niezbędną opiekę tui na świeżym powietrzu, nie zajmuje to dużo czasu i wysiłku.

Szkodniki i choroby tui

Tuja, jako roślina ozdobna, jest często atakowana przez owady i niektóre choroby. Oto najpopularniejsze z nich:

Infekcja grzybiczna. Można go łatwo odróżnić po brązowych pędach i żółtych igłach. Odetnij dotknięte pędy, gdy tylko je zauważysz i spal je. A następnie spryskaj całe thuyu podkładem.

Mszyca Thuvaya. Ta infekcja może zniszczyć całe drzewo. Możesz niszczyć mszyce i leczyć drzewo za pomocą karbofosu.

Fałszywa tarcza. Ta choroba jest również łatwa do rozpoznania po obecności guzowatego wzrostu na igłach. Aby wyeliminować infekcję, użyj preparatów rogor i karbofos.

Choroba drzew spowodowana suchą glebą lub nadmiernym podlewaniem. Oba przyczynią się do szybkiego gnicia gleby, po którym drzewo nieuchronnie umrze.

Być może to wszystkie choroby tui Smaragd.

Opis tui

Te wiecznie zielone krzewy lub drzewa. W przyrodzie występuje kilka gatunków. W warunkach naturalnych występują okazy do 70 m wysokości i średnicy korony do 6 m. Odmiany ozdobne w ogrodach strefy środkowej mają maksymalną wysokość do 10 m, niektóre nawet do 20 m. Średnica korony sięga 2,5 m.

Tuja należy do rodzaju nagonasiennych drzew iglastych. Płaskie nasiona z dwoma skrzydłami są 1-2 sztuk w podłużnych lub owalnych łuskowatych szyszkach. Dojrzewają do jesieni. Te zawierające nasiona znajdują się w środku korony, w tych, które rosną bliżej wierzchołka tui, nie ma nasion.

Liście młodych roślin są igiełkowate, miękkie, jasnozielone, au dorosłych ciemnozielone, łuszczące się, jaśniejsze na spodniej stronie niż na wierzchu. Niektóre odmiany zimą przybierają brązowawy odcień. Są miękkie w dotyku, prawie nie kłują.

Kora pni młodych osobników ma czerwono-brązową gładką powierzchnię, az wiekiem zaczyna złuszczać się, odchodzić w paski i nabierać szarawego odcienia. System korzeniowy jest rozwinięty, powierzchowny.

Tuja, mało wymagająca w specjalnych warunkach, dobrze rośnie w miastach o zanieczyszczonym powietrzu, dobrze znosi mrozy, jest szeroko stosowana do tworzenia kompozycji topiary. Można go kształtować na wiele sposobów, a przycinanie korzystnie wpływa na jego zdrowie.

Tuja: opieka domowa

W przypadku braku własnej działki ogrodowej możesz wyhodować małe miniaturowe drzewo w domu. Tuja w doniczce dziś nie wydaje się to dziwne, ale całkiem adekwatne rozwiązanie dla hodowców kwiatów, którzy chcą mieć w domu roślinę iglastą.

Nie ma tutaj żadnych dodatkowych aspektów, którymi należy się opiekować. Ważne jest tylko terminowe podlewanie i zapewnienie roślinie żyznej i pożywnej gleby.

Do sadzenia prezentowanej rośliny w domu wybierz wschodnią tuję i odmianę Ploskovetochnik. Sadzenie rośliny do samodzielnej uprawy w doniczce odbywa się według tej samej zasady, co opisano powyżej.

Wyjątkiem jest brak punktu przeszczepu na stałe miejsce - po zasadzeniu nasion lub pokrojeniu w doniczce z glebą roślina pozostaje na miejscu aż do pełnej dojrzałości. Mała objętość pojemnika nie pozwoli krzewowi urosnąć tak wysoko i szeroko, jak to możliwe.

Zasada, jak dbać o tuję w domu, jest ujęty w następującej kolejności:

1. Sadzenie rośliny w doniczce wymaga dobrego drenażu na dnie doniczki. Możesz użyć zwykłej tacy, która pomoże również usunąć nadmiar wilgoci.
2. Glebę można wzbogacić w użyteczne mikroelementy, mieszając cztery części darni z dwiema częściami iglastymi. Do mieszanki dodaje się tylko część piasku - w rezultacie powstaje gleba nadająca się do sadzenia nasion lub cięcia.
3. Doniczkę należy umieścić w oknie północnym lub zachodnim - zapewni to rozproszone światło odpowiednie do normalnego wzrostu krzewu.
4. Aby uzyskać optymalną uprawę, już dojrzałe drzewo ma temperaturę 10-15 ° C. Latem konieczne jest zabranie doniczki z rośliną na balkon, aby otrzymała część zabiegów powietrznych.
5. Podlewanie przeprowadza się w razie potrzeby, gdy tylko gleba wyschnie. Ważne jest, aby nie dopuścić do nadmiernej wilgoci lub wyschnięcia z gleby, wszystko to doprowadzi do śmierci rośliny.
6. Tuja może spokojnie tolerować wszelkie kaprysy wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Należy jednak unikać nadmiernego suszenia powietrza. Lepiej jest utrzymywać klimat umiarkowany w stosunku do wilgotności w pomieszczeniu. Latem, w upale, roślinę należy spryskać.
7. W celu normalnego uformowania krzewu roślina jest przycinana.

Uprawiając tuję, nie należy zapominać o terminowym karmieniu specjalnymi nawozami uniwersalnymi, które przeprowadza się wiosną i latem w celu uzyskania korzystnego i szybkiego wzrostu.

Od sierpnia do września można rozpocząć rozmnażanie przez sadzonki.

Odmiany tui

Tuja ma różne formy:

• kolumnowy (stożkowy lub piramidalny);
• kulisty;
• krasnolud.

W sumie istnieje pięć typów:

• zachodnia - najbardziej bezpretensjonalna i mrozoodporna, najczęściej uprawiana na środkowym pasie, wielka odmiana odmianowa;
• Koreański - mrozoodporny, nie toleruje suchych sezonów, dobrze rośnie tylko w miejscach przyjaznych dla środowiska, korona jest piramidalna, igły są miękkie, bujne, od zielonego do białawego, o zapachu cytrusowo-iglastym;
• Japończyk - wolno rosnący, maksymalna wysokość krzewów do 5 m, korona rozłożysta, miękka, barwa bladozielona ze srebrzystymi odcieniami, mrozoodporna (ale nie znosi dobrze zimy), nie lubi suszy ;
• pofałdowany - długowątrobowy (500-600 lat), należy do największych przedstawicieli tui, w naturze niektóre drzewa dorastają do 70 m, przy średnicy pnia ok. 2 m, gatunki ozdobne dorastają do 15-20 m, korona jest gęsta, piramidalna;
• wschodnia - kapryśna w pielęgnacji, popularna ze względu na efekt dekoracyjny, bardzo ciepłolubna, nie toleruje zimna, preferuje gleby kamieniste, korona jasnozielona.

Z tych pięciu wyhodowano ponad 120 odmian.

Są to głównie przedstawiciele zachodniej tui. Najczęściej w ogrodach i parkach na środkowym pasie:

Tryb nawadniania i zraszania

Dorosłe rośliny, podobnie jak sadzonki, bardzo lubią wilgotne środowisko i lepiej, jeśli woda pochodzi ze wszystkich stron, a nie tylko z gleby. Warunkiem utrzymania rośliny w „dobrej kondycji fizycznej” jest regularne podlewanie. Wystarczająca ilość wilgoci natychmiast odbija się w wyglądzie tui - gałęzie stają się elastyczne, a igły stają się błyszczące, o bardziej nasyconym odcieniu.

Minimalny reżim podlewania to jedno wiadro wody (około 10 litrów) w okolicy korzeni raz w tygodniu, w okresie suchym - 2-3 razy w tygodniu. Podczas suszy tuja natychmiast reaguje na brak wilgoci: wierzchołek korony żółknie, pojawia się duża liczba szyszek, co nie zawsze jest odpowiednie dla efektu dekoracyjnego. Najlepszą porą dnia na podlewanie jest wczesny poranek lub zmierzch.

Podlewanie tui, zwłaszcza jej sadzonek, powinno być bardzo ostrożne, aby nie wypłukać gleby z obszaru szyjki korzeniowej, która znajduje się na tym samym poziomie co powierzchnia gleby

Tuja uwielbia spryskiwać nie mniej obfite podlewanie - spryskiwać koronę z butelki z rozpylaczem lub węża ze specjalną dyszą.Woda zmywa kurz, odnawia się wygląd drzewa, tuja staje się świeża i czysta, aw powietrzu unosi się przyjemny zapach drzew iglastych. Nie bój się ponownie spryskać tui, nawadnianie 1-2 razy dziennie jest tylko dla niej dobre.

Sadzenie tui w otwartym terenie

Uprawa tui nie jest taka trudna, poradzi sobie z nią nawet początkujący. Aby uzyskać zdrowe, piękne rośliny, musisz wcześniej zadbać o następujące kwestie:

• ocenić ogólny wygląd terenu, oświetlenie (obecność wysokich drzew), bliskość innych roślin, znaleźć odpowiednie miejsce;
• wziąć pod uwagę warunki klimatyczne i rodzaj gleby;
• zdecydować o sezonie;
• wybierz zdrowe sadzonki;
• wylądować zgodnie z zasadami;
• zapewnić niezbędną opiekę.

Dobór sadzonek i warunki sadzenia

Młode tui są zwykle sprzedawane w pojemnikach kontenerowych, w workach z ziemią. Według niektórych znaków można już z góry określić, jak są żywotne i jak zakorzenią się w nowym miejscu. Nawiasem mówiąc, rośliny w wieku 3-4 lat są lepiej akceptowane i rosną szybciej, mogą wyprzedzić te, które mają już 5-6 lat wzrostu.

Podczas badania sadzonek należy zwrócić uwagę na następujące punkty:

• jeśli korona jest bujna, ma jednolity kolor, to korzenie są w porządku, taka instancja szybko zajmie nowe miejsce;
• kolor igieł ma różne odcienie zieleni lub złota, jeśli jest brązowy, to roślina nie jest zdrowa, nie otrzymuje składników odżywczych;
• lepiej, gdy korona sadzonki jest symetryczna;
• pień musi być nieuszkodzony;
• igły zdrowej rośliny nie kruszą się: możesz sprawdzić, czy roślina żyje, ściskając igły w dłoni - jeśli natychmiast się wyprostuje, po uwolnieniu, wszystko jest w porządku z sadzonką;
• gleba musi być nawilżona, ponieważ gdy korzenie są w stanie suchym przez długi czas, roślina może nie zaakceptować;
• lepiej, o ile to możliwe, sprawdzić kłącza, które powinny być soczyste, zdrowe, biało-różowe pędy (brązowe i miękkie w dotyku już gniją z powodu niewłaściwego podlewania).

  

Daty sadzenia tui

Nie ma dokładnej daty, należy wybrać w zależności od warunków klimatycznych w regionie. Właściwy czas zależy od tego, jak nadejdzie wczesna wiosna lub kiedy nadejdą jesienne przymrozki. Można go sadzić od wiosny do jesieni, przestrzegając odpowiednich warunków dla danego sezonu.

Zalecane jest sadzenie wiosenne, ponieważ w tym okresie rozpoczyna się aktywacja wzrostu korzeni i pędów, co pozwala roślinie szybko rozpocząć się, a przez cały ciepły okres tuja udaje się wzmocnić. Wiosną należy sadzić w marcu-kwietniu, kiedy w regionie panuje stabilna, ciepła pogoda.

Jeśli sadzenie odbywa się latem, należy zapewnić regularne podlewanie tui, zapobiegać wysychaniu gleby, najlepszy czas jest w sierpniu.

Jesienią musisz obliczyć czas, w którym roślina ma czas na rozpoczęcie przed stabilnymi przymrozkami.

• Środkowy pas i region moskiewski - nie później niż w połowie października;
• Południowa - listopad;
• Ural i Syberia - koniec września.

Lokalizacja

Jeśli od razu znajdziesz odpowiednie miejsce na tuję w ogrodzie, to w przyszłości nie będziesz musiał poświęcać dużo czasu na dodatkową opiekę - podlewanie, zwalczanie żółknięcia i zrzucanie igieł.

Co należy wziąć pod uwagę przy wyborze miejsca:

• miejsce powinno być dobrze oświetlone, ale chronione przed bezpośrednimi promieniami słońca, dozwolone jest tylko półcieniste, cień ma zły wpływ na rozwój tui;
• w pobliżu dużych drzew z korzeniami, które urosły na szerokość, nie można sadzić tui, ponieważ będą one działać przytłaczająco, pobierając składniki odżywcze z gleby;
• nie lubi sąsiedztwa z astrami, piwoniami;
• nie toleruje przeciągów, musisz wybrać spokojne obszary;
• te drzewa iglaste uwielbiają wilgoć, ale reagują negatywnie na stagnację wody u korzeni, dlatego wybierają miejsca, w których poziom wód gruntowych nie jest bliżej niż 1 m od powierzchni.

Obok można sadzić tuję w postaci żywopłotu, odległość między nimi powinna wynosić 50-60 cm.

Odpowiednia gleba powinna składać się z darni, torfu (2: 1), do którego można dodać humus (1), aw przypadku gleby liściastej torf, piasek, próchnicę (2: 1: 2: 3) ).

Dodatkowo mieszanka wzbogacona jest superfosfatem lub nitroammofosem - około 3 garści, koniecznie wszystko dobrze wymieszaj, aby nawóz nie spalił systemu korzeniowego.

Zasady lądowania

1. Przygotuj miejsce do lądowania. Na dole warstwa drenażowa (10-15 cm lub więcej) wykonana jest z łamanej cegły, tłucznia, keramzytu. Następnie zasypiają z przygotowaną żyzną mieszanką.
2. Na pół godziny przed sadzeniem tuja jest podlewana stymulatorem tworzenia korzeni - oprócz korzyści dla systemu korzeniowego, pozwoli to delikatnie wyciągnąć glinianą kulkę z pojemnika.
3. Roślinę możesz wyjąć z pojemnika tylko wtedy, gdy wszystko jest gotowe do sadzenia. Ponieważ jego korzenie szybko wysychają, a tuja może się nie zakorzenić.
4. Do przygotowanego dołu z glebą wlewa się wiadro wody, aby w przyszłości uniknąć jego dużego osiadania.
5. Tuję umieszcza się w glebie tak, aby jej szyjka korzeniowa znajdowała się 3-4 cm nad poziomem gruntu - jest to margines osiadania gleby. Następnie wyrówna się z powierzchnią.

Nie powinno być dozwolone zbyt wysokie lub głębokie położenie szyjki korzenia.

1. Resztę gleby odżywczej wylewa się na sadzonkę i podlewa. Po opadnięciu gleby dodać kolejną warstwę równą powierzchni.
2. Miejsce sadzenia jest ściółkowane kompostem lub wiórami drzewnymi. Nie powinny dotykać pnia, w przeciwnym razie drzewo zgnije.

Pielęgnacja tui na świeżym powietrzu

Jeśli sadzenie zostanie wykonane prawidłowo, dalsza opieka nad tują nie zajmie dużo czasu. Podczas pobierania roślina jest regularnie podlewana. Młode (10 l), dorosłe (50 l), rano lub wieczorem.

Okresowo ziemia wokół tui jest poluzowana, a chwasty są usuwane, bardzo ostrożnie, korzenie są płytkie.

Następny opatrunek górny przeprowadza się sześć miesięcy po posadzeniu, a następnie dość sezonową wiosną. Użyj nawozu iglastego.

Wiosną przeprowadzają sanitarne przycinanie gałęzi, a jesienią - ozdobne.

Zimująca tuja

Pod koniec jesieni jeszcze niedojrzałe młode rośliny pokryte są od mrozu gałęziami świerkowymi, płótnem. Dojrzałe drzewa nie przykrywają, a jedynie mulczują korzenie, dodając torf i układając gałęzie iglaste. Gałęzie są przywiązane do pnia, aby nie odrywały się pod ciężarem śniegu. Za darmo na wiosnę.

Pielęgnacja kultury

Sadzenie tui to dopiero początek procesu uprawy. Aby uzyskać piękną, zdrową roślinę, musisz odpowiednio o nią dbać.

Roślin tuja

Morela na Uralu (sadzenie i pielęgnacja)

Podstawowe zasady właściwej pielęgnacji:

• Podlewanie. Tuja to roślina kochająca wilgoć, która wymaga regularnej wilgoci, zwłaszcza młode drzewa. W okresie gorącym podlewanie odbywa się co najmniej raz w tygodniu, najlepiej wieczorem. Tuja również dobrze reaguje na zraszanie - korona jest dobrze nawilżona, a kurz zmywa się. W połowie jesieni podlewanie ustaje - roślina musi odpocząć przed zimą.
• Rozwolnienie. Wskazane jest wykonywanie po każdym podlewaniu lub ulewnym deszczu. Glebę należy rozluźnić ostrożnie i płytko - korzenie rośliny znajdują się blisko powierzchni.
• Przycinanie. Jeden z najważniejszych procesów. Zaleca się przycinanie dwa razy w roku: wiosną i jesienią. Najpierw przeprowadza się przycinanie sanitarne: usuwa się słabe i suche gałęzie. Następnie wykonuje się przycinanie formacyjne. W zimnych regionach drugie przycinanie należy wykonać w drugiej połowie lata.
• Top dressing. Tuja dobrze się rozwija bez dodatkowych nawozów. W razie potrzeby nawożenie można przeprowadzić wiosną w postaci nawozów zawierających azot, latem w postaci nawozów potasowych. Jeśli podczas sadzenia zastosowano złożone fundusze, ponowne nawożenie przeprowadza się dopiero w drugim roku.

Ważny! W przypadku nadmiernego żerowania tuja może kwitnąć obficie i przez długi czas (proces ten nazywa się pyleniem), tworząc szyszki. Według ogrodników zjawisko to negatywnie wpływa na efekt dekoracyjny rośliny.

Tuyu można stosować jako roślinę ozdobną, tasiemca oraz w połączeniu z innymi drzewami iglastymi. Paprocie, berberysy, żywiciele, jeżówka mogą stać się interesującymi sąsiadami dla tej efedry. Ponadto tuję można bez problemu sadzić w pobliżu domu, doskonale jonizuje powietrze i nie jest rośliną zagrażającą pożarom - pień jest gęsty, na gałęziach występuje duża wilgotność.

Top dressing i nawozy

Musisz bardzo uważać na karmienie tui. Nadmierne nawożenie prowadzi do szybkiego wzrostu zielonej masy, korona traci pożądany kształt. Jeśli to konieczne, zły stan rośliny, żółknięcie, powolny wzrost, można wykonać opatrunek górny w postaci złożonych nawozów na wiosnę lub naprzemiennie z opatrunkami azotowymi, potasowymi i fosforowymi.

Dla Twojej informacji. Nitroammofoska i chelat żelaza mają dobry efekt.

Jesienna pielęgnacja i zimowanie

Wraz z nadejściem jesieni tuja zaczyna przygotowywać się do odpoczynku. Opieka w tym okresie nie jest tak intensywna jak wiosną i latem i ma swoje zadania. Pod koniec lata tuja nie jest już karmiona, aby zatrzymać jej wzrost. Przed przymrozkami roślina powinna spowolnić swój cykl życiowy i przejść w stan hibernacji. To jedyny sposób, aby uchronić ją przed śmiercią.

Jesienią zaczynają obficie podlewać nasadzenia ogrodowe, ponieważ tuja śpi zimą, ale mimo to rozwija się i potrzebuje wilgoci. Ostatnie rozluźnienie przeprowadza się również jesienią, aby nasycić ziemię tlenem. Dopiero wtedy miejsce jest ściółkowane trocinami, torfem lub korą drzew.

Rada: dla regionów północnych wybierz odpowiednią odmianę - „zachodnią”. Są bardziej odporne na mróz.

Wiele osób woli przeszczepiać tuję jesienią. Ta decyzja jest nieco pochopna, ponieważ roślina może nie mieć czasu na zakorzenienie się przed zimą, jednak jeśli mimo to podjęli tak odpowiedzialne zajęcie, to zgodnie z zaleceniami ekspertów należy to zrobić przed nadejściem ciągłego przeziębienia pogoda, czyli we wrześniu. Przeszczep przeprowadzany jest metodą przeładunkową, utrzymując główną część ziemnej śpiączki na korzeniach - w ten sposób roślina szybko zajmie nowe miejsce.

Główną misją jesiennej pielęgnacji jest ochrona roślin przed nadchodzącymi przymrozkami. Tuja to roślina o ciepłym klimacie. Większość gatunków tui nie przetrwa naszej zimy. Dlatego roślina musi być przygotowana na zimny okres, aby zminimalizować ryzyko zamarznięcia gałęzi lub bardziej znaczących strat. Dopóki temperatura nie jest jeszcze zbyt niska, wystarczy przykryć podstawę drzewa świerkowymi gałęziami.

Na zimę sadzonki do trzech lat (i wszystkie gatunki ciepłolubne) wymagają schronienia. Do tego celu nadaje się dowolna włóknina. Ale ważne jest, aby przepuszczał powietrze i światło i nie zakłócał fotosyntezy. Można użyć płótna, ale nie pokryje on całego obszaru rośliny. Zwykle jako schronienie stosuje się spunbond lub buduje się drewnianą ramę i przykrywa materiałem. Aby ułatwić zadanie, gałęzie młodej tui są ciągnięte razem za pomocą liny, dociskając ją do pnia. Następnie tylko roślina jest owinięta materiałem okrywającym. Korzenie są chronione grubą warstwą (co najmniej 10 cm) trocin, kory, torfu, kompostu lub starej ściółki trawiastej.

Przed schronieniem z rośliny wycina się pożółkłe i wysuszone gałęzie, a także chore i połamane.

Wraz z nadejściem ciepła otwierają go. Należy to zrobić, gdy praktycznie nie ma już śniegu, a powietrze ogrzewa się do 15 stopni Celsjusza. Ważne jest, aby nie spóźniać się z czyszczeniem schronu, w przeciwnym razie w środku utworzy się kondensacja, co spowoduje rozwój grzyba. Nie ma też potrzeby się spieszyć - drewno może ulec poparzeniom spowodowanym mrozem.

Gdy tylko gleba pod drzewami się otworzy, następuje podlewanie doładowania. Woda musi wnikać na głębokość 50 centymetrów, dlatego trzeba obficie wlewać. Wilgoć szybko obudzi korzenie, a roślina zacznie szybciej rosnąć.

Jesienne prace w ogrodzie

Jesienią należy przerwać podlewanie, aby tuja mogła przygotować się do zimowania. Pamiętaj, aby schronić na zimę te rośliny, które nie skończyły jeszcze pięciu lat.Tuja jest najpierw wyrzucana na wysokość, ściółka jest układana wokół krzaka - lepiej, jeśli jest to torf. Z góry krzewy pokryte są świerkowymi gałęziami.

Rośliny, które przekroczyły próg pięciu lat, mogą dobrze zimować bez schronienia. Ale w szczególnie śnieżne zimy śnieg może złamać gałęzie rośliny. Możesz związać pędy sznurkiem, aby zapobiec uszkodzeniu korony.

Wiosną słońce może zaszkodzić tui, więc musisz rzucać materiałem pokrywającym na krzaki. Czasami na korze mogą powstawać pęknięcia, dzieje się tak zimą, gdy temperatura często się zmienia. Boisko ogrodowe pomoże poprawić sytuację, w której zakryte są pęknięcia.

Dobór odmian i sadzonek

W zależności od cech zewnętrznych i cech uprawy wyróżnia się dwa rodzaje tui - wschodni i zachodni.

Tuja wschodnia (lub spłaszczona) składa się z rozgałęzionych płaskich pędów, które wyglądają jak płytki i tworzą kilka pni. Gatunek ten można uprawiać tylko w regionach o ciepłym klimacie, dlatego uprawiany jest w ogrodach Japonii, Chin i Korei.

Korona zachodniej tui jest utworzona przez wiele bujnych pędów, które zaczynają wyrastać z jednego centralnego pnia. Ten rodzaj drzewa jest uprawiany w Kanadzie, USA i Europie, ponieważ potrzebuje mroźnego zimowania. Zachodnia tuja wyróżnia się odpornością i bezpretensjonalnością na warunki środowiskowe, dlatego jest bardziej odpowiednia dla regionów o umiarkowanie mroźnych lub mroźnych zimach.

Zobacz także najpopularniejsze odmiany świerka kłującego.

Każdy z gatunków reprezentowany jest przez wiele odmian.

Najlepsze z nich to:

1. Danica. Niskie drzewo (do 60 cm wysokości)dlatego wygodnie jest go używać do tworzenia kompozycji z innych roślin ozdobnych i kwiatów. Średnica korony 0,5–1 m. Pozytywne cechy odmiany to bezpretensjonalność w składzie odżywczym gleby, zwarty rozmiar i brak konieczności częstego przycinania. Wadą Daniki jest jej słaba odporność na suszę i wrażliwość na podlewanie gleby.

   

2. Globoza. Jego wysokość nie przekracza 60 cm, a szerokość korony sięga 1 m. Zaletą tej odmiany jest to, że może działać jako skuteczny dodatek do dowolnej kompozycji krzewów, a także być samodzielną ozdobą działki. Wadą drzewa jest zwiększone zapotrzebowanie na składniki odżywcze gleby, a korona z wiekiem traci swój atrakcyjny kształt.

   

3. Hoseri. Drzewo jest idealne do uprawy na małych powierzchniach i rabatach kwiatowych, ponieważ. średnica okrągłej korony wynosi zaledwie 40 cm, a wysokość nie więcej niż 60 cm. Ich główną zaletą jest zwartość przedstawicieli odmiany. Wady drzewa to dokładność podlewania i skład gleby.

   

4. Holmstrup. Ta odmiana jest wysoka. Dorosłe drzewo może dorastać do 2-3 ma jego bujna korona dobrze prezentuje się w kompozycjach z innymi roślinami ozdobnymi. Zaletą tui Holmstrup jest to, że zachowuje swój stożkowy kształt nawet przy braku przycinania. Wadą tej odmiany jest podatność na przeciągi i wymagania dotyczące składu odżywczego ziemi.

   

5. Smaragd... Tuja tej odmiany jest szczególnie duży - do 5 m wysokości i 1,5–2 m średnicy... Drzewo można uprawiać na dowolnej glebie, a jego igły mają szczególnie jasny szmaragdowy kolor. Zalety Smaragdy to wysoka mrozoodporność, trwałość oraz zachowanie atrakcyjnego kształtu korony przez cały okres istnienia drzewa. Wadą odmiany jest zależność koloru igieł od światła słonecznego (w cieniu pędy drzewa stają się matowe).
   

   Wideo: thuya Smaragd

6. Brabancja. Wysokość dorosłego drzewa wynosi około 3,5 ma kształt jego korony na zewnątrz przypomina potężną kolumnę do 3 m szerokości... Tuja rośnie szybko i jest często używana do tworzenia żywopłotów. Głównym plusem tej odmiany jest zachowanie prawidłowego kształtu korony, nawet bez przycinania formującego.Wadą drewna jest zwiększona wrażliwość na nadmierną wilgotność gleby.

   

7. Golden Glob... Główną zaletą tej odmiany jest niestandardowy kulisty kształt korony oraz złoty kolor igieł. Średnica dorosłego drzewa wynosi około 0,8 m, i jest zwykle sadzony w połączeniu z rabatami kwiatowymi i krzewami ozdobnymi rosnącymi w pojemnikach. Do wad tej odmiany należy podatność na podmokłość i wymagania dotyczące żyzności gleby.

   

8. Aurea nana... Przedstawiciele tej odmiany mają zwartą i gęstą jajowatą koronę utworzoną z gałęzi ze złotymi igłami. Wysokość tui wynosi do 1,5 m, a szerokość około 70 cm. Zaletą drzewa jest to, że wraz z nadejściem zimy każda igła zmienia się w bogaty pomarańczowy kolor. Wady Aurea Nana to niska mrozoodporność i zwiększona podatność na zimne przeciągi.

   

9. Jystynka... Drzewo osiąga wysokość 1,6 mi ma zwartą kolumnową koronę, utworzony przez gęste igły o intensywnym zielonym kolorze. Częściej ta odmiana wykorzystywana jest jako element niewielkich ogrodów skalnych i rabat kwiatowych. Wśród zalet Giustinki są bezpretensjonalność w składzie gleby i dobra odporność na suszę. Wadą tej odmiany jest to, że nie toleruje zimnego klimatu i traci swój dekoracyjny wygląd, gdy rośnie w zimnym przeciągu.

   

Niezależnie od wybranej odmiany, musisz znać zasady kupowania sadzonek. To jakość materiału do sadzenia decyduje o tym, jak skutecznie drzewo zapuści korzenie w miejscu.

• Główne oznaki dobrej sadzonki to:
• zdrowy wygląd;
• brak suchych gałęzi, uszkodzenia lub ślady infekcji przez infekcje;
• zamknięty system korzeniowy (pojemnik lub konopie z glebą);
• bogaty kolor igieł, typowy dla danej odmiany;
• umiarkowanie wilgotna ziemista grudka wokół korzeni drzewa.

Czy wiedziałeś? Najmniejszą odmianą tui jest Little Boy. Wysokość dorosłego drzewa wynosi zaledwie 40-50 cm, a korona ma szmaragdowy kolor i kulisty kształt.

Lądowanie

Na wiosnę planowane jest sadzenie sadzonek w otwartym terenie. Aby to zrobić, musisz przygotować witrynę. Powinien to być obszar z dostatecznym oświetleniem - co najmniej 6 godzin pełnego słońca dziennie. Gleba musi zostać osuszona. Jego kwasowość nie ma znaczenia, chociaż tuje preferują lekko kwaśną glebę.

Sprawdź odległość, na jaką można sadzić tuję od siebie.

Daty lądowania

Następnej wiosny nadejdzie czas na sadzenie młodych kiełkujących sadzonek. Ponieważ roślina jest nadal słaba i delikatna, można ją sadzić w glebie, gdy temperatura powietrza wzrośnie do + 10 ° C. Przed sadzeniem należy utwardzić sadzonki. Aby to zrobić, codziennie przez tydzień wyjmuj je z budynku na ulicy, codziennie wydłużając czas pobytu.

Przygotowanie strony

Gleba pod tują musi być przepuszczalna dla wody i pożywna, więc zacznij od upewnienia się, że ma odpowiednią pojemność. Wykop otwór o głębokości do 60 cm, taki sam jak ten do sadzenia dla dorosłego drzewa i całkowicie napełnij go wodą. Poczekaj, aż opróżni się i napełnij go ponownie. Jeśli po 1–2 godzinach w jamie nadal będzie woda, podczas sadzenia należy wykonać warstwę drenażową.

Ważny! Żółte igły na sadzonce

—
znak, że wysycha i jest prawie martwy. Taki materiał jest wyrzucany.
Liczy się również jakość gleby. Ciężkie gleby gliniaste zawierają nie więcej niż 5% materii organicznej, dlatego rozcieńcza się je piaskiem w celu uzyskania luźności i ziemią ogrodową lub kompostem do odżywiania. Aby zasadzić jednoroczną sadzonkę, potrzebujesz wiadra na kompost.

Wybór drzewka

Jeśli jest dużo materiału do sadzenia, ale nie pasuje to wszystkim, po prostu wybierz te sadzonki, które będą najwyższe. Dobry materiał do sadzenia ma jasnozielone igły. Ma prosty pień bez uszkodzeń i śladów chorób. Po wyjęciu z doniczki, w której rosła, znajdują liczne i rozwinięte korzenie.

Zejście na ląd krok po kroku

Do sadzenia w stałym miejscu wzrostu przygotowuje się doły do ​​sadzenia. Ich głębokość powinna być 2 razy większa od bryły korzeniowej, a szerokość 2-3 razy. Wskazane jest wykonanie kwadratu do dołu. Spowoduje to, że korzenie będą rosły w dół, zamiast zawijać się w kółko, jak to ma miejsce podczas uprawy w doniczce.

Rozmnażanie tui

Tuja może być rozmnażana przez nasiona i wegetatywnie. Rozmnażanie nasion jest dopuszczalne tylko dla gatunków tui, ale nie dla form i odmian (utracone zostaną walory dekoracyjne). Ponadto jest to pracochłonny i długi proces: wyhodowanie sadzonki zajmie od trzech do pięciu lat. Nasiona muszą być świeżo zebrane. Podlegają naturalnemu rozwarstwieniu, pozostawiając je jesienią pod śniegiem.

Wiosną wysiewa się je na redlinach pogłębiających się zaledwie o 0,5 cm, lekko posypane trocinami iglastymi. Pędy tui pokryte są osłonami przed słońcem, gleba jest luźna i wilgotna. Są karmione słabym roztworem gnojowicy (1:20).

Najczęściej gatunek zachodni i jego formy rozmnażają sadzonki zdrewniałe (z pędów 2–3-letnich o długości 25–40 cm) i częściowo zdrewniałe (tegoroczny przyrost 10–20 cm, cięty w czerwcu). Sadzonki są odcinane tak, aby u nasady pędu pozostał mały kawałek starego drewna - „pięta”. W tym przypadku sadzonki lepiej się zakorzeniają.

Są traktowane roztworem heteroauxiny i umieszczane w szklarni. Glebę przygotowuje się z mieszaniny piasku rzecznego z torfem i ziemią darniową (w stosunku 1: 1: 1), zdezynfekowanej nadmanganianem potasu. Głębokość sadzenia sadzonek wynosi od 1,5 do 2,5 cm.

Sadzonki rozpoczynają się przed początkiem pęcznienia pąków, na przełomie kwietnia i maja, a po zakończeniu wzrostu pędów pod koniec czerwca. Z roślin matecznych w dowolnej części korony odciąć 2-3-letnie gałęzie o długości 25-40 cm, z których wycina się sadzonki (10-20 cm) piętą - kawałkiem starej kory. Są one traktowane przez 12 godzin wodnym roztworem heteroausyny (20 mg / l) i sadzone w szkółce na głębokość od 1,5 do 2,5 cm. torf (1: 1). Przed sadzeniem sadzonek podłoże jest bagnetem, dezynfekowane roztworem nadmanganianu potasu i rozlane wodą.

Jednym z najważniejszych warunków ukorzenienia sadzonek jest utrzymanie wysokiej wilgotności powietrza, ale bez podlewania podłoża. Aby to zrobić, użyj systemów zraszaczy z dyszami, które wytwarzają sztuczną mgłę lub przykryj sadzonki folią, uprzednio podlewając je z konewki z drobnym sitkiem. Przy temperaturze powietrza 25 ° instalacja sztucznej mgły jest włączana 6 razy dziennie z czasem nawadniania od 0,5 do 1 minuty (w temperaturach do 20 ° - 4 razy). W czasie upalnej, słonecznej pogody folię wybiela się roztworem wapna. Chwasty są okresowo odchwaszczane i podejmowane są środki zwalczania szkodników i chorób.

Gdy tylko sadzonki zakorzenią się, zaczynają twardnieć - ograniczają podlewanie i wentylują, otwierając na chwilę szkółkę. Na zimę, gdzieś w listopadzie, pokrywają je liście, trociny lub gałęzie świerkowe, a wraz z nadejściem przymrozków do minus 5-7 °, również folią. Na niektórych obszarach (na przykład w strefie Czarnozemu i na południu) sadzonki tui zimują bez schronienia, pod naturalną pokrywą śnieżną. Wiosną usuwa się izolację, rośliny koryguje się po zimie, wciskając je w ziemię i pieląc.

W szklarni bardzo ważne jest utrzymanie wysokiej wilgotności powietrza bez podlewania podłoża, dlatego opryskiwanie jest bardziej pożądane niż podlewanie. Ukorzenione sadzonki są wentylowane, utwardzane. W listopadzie ocieplane są liśćmi, trocinami lub gałązkami świerkowymi, przy mrozie (-5 ..- 7 ° C) dodatkowo oklejane folią.

Zasady przeszczepu

Możesz przesadzać te rośliny od marca do listopada.... A jeśli ta procedura zostanie wykonana poprawnie, tuja dobrze ją przeżyje. Najpierw musisz wykopać dołek, a następnie usunąć drzewo. Wokół należy narysować okrąg o średnicy około 1 metra. Pień tui powinien znajdować się pośrodku.

Za pomocą ostrej łopaty wykopuje się okrąg, po czym delikatnie podważa ziemię.W takim przypadku potrzebni będą asystenci. Po usunięciu rośliny z gleby należy ją umieścić na wózku i przetransportować w nowe miejsce wzrostu.

Ze względu na łatwość uprawy tuji jest ulubieńcem wielu ogrodników, a także jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu. W domkach letniskowych te rośliny uprawia się pojedynczo lub w połączeniu z innymi roślinami zimozielonymi.

Tuja ma również wiele przydatnych właściwości. Na przykład, jeśli pozostaniesz obok tej rośliny przez pół godziny, myśli i uczucia danej osoby natychmiast się uporządkują, napięcie nerwowe i stres znikną. Uprawy te mają również pozytywny wpływ na powietrze, zabijając w nim wszystkie szkodliwe mikroorganizmy.

Można przeprowadzić wiele różnych eksperymentów, aby posadzić te drzewa iglaste. Tuja wygląda równie efektownie zarówno w żywopłotach, jak i przy pojedynczej uprawie. Bardzo często ogrodnicy używają ich do dekoracji alejek.

Przycinanie i artystyczna fryzura

Przez pierwsze dwa lata należy pozostawić tuję w spokoju, aby ostatecznie mogła się zakorzenić, monitorować tempo wzrostu i określić jej potrzeby. W trzecim roku możesz rozpocząć przycinanie korony.

Przede wszystkim korona jest uwalniana z wysuszonych, ospałych, uszkodzonych podczas zimowania gałęzi, a następnie decydują o tym, czy konieczne jest dodatkowe przerzedzenie: utrata gęstości wpływa również na właściwości dekoracyjne

Istnieje kilka zasad prawidłowego przycinania:

• główna procedura jest przeprowadzana w kwietniu, a następnie przez całe lato, aż do chłodnych dni, korygowany jest kształt korony;
• do przycinania nadaje się sucha pogoda;
• przed przycięciem należy usunąć suche lub chore gałązki, a dla poprawienia cyrkulacji powietrza lekko przerzedzić roślinę, poświęcając zdrowe pędy;
• aby zachować stabilność wybranej formy sztuki, należy usunąć wszystkie pędy jednorocznego wzrostu;
• jeśli wzrost jest wymagany tylko na szerokość - odetnij wierzchołek korony.

Artystyczna fryzura polega na nadaniu roślinie określonego, najczęściej poprawnego kształtu geometrycznego - kuli, piramidy, sześcianu, kolumny.

Kompozycja często spotykana na obszarach podmiejskich z udziałem drzew iglastych - kilka opcji projektowania tui w otoczeniu kwiatów i traw ozdobnych

Wprawni rzemieślnicy potrafią zamienić drzewa iglaste w figurki zwierząt lub bajeczne stworzenia. Niedoświadczonym, początkującym mieszkańcom lata lepiej jest zacząć od prostszych kompozycji - niskich żywopłotów, „piłek” trawnikowych lub prostych dwupoziomowych kaskad.

Żywopłot tui na wsi spełnia kilka przydatnych funkcji: chroni letni domek przed nieproszonymi gośćmi, jest elementem dekoracyjnym i pochłania hałas uliczny

Wybór miejsca do uprawy

Niewiele osób wie, że miękkie łuski pokrywające gałęzie tui wytwarzają przydatne fitoncydy. Z tego powodu warto sadzić te rośliny w letnim domku. Sadzenie tui i pielęgnacja na otwartym polu oznacza uprawę na obszarach o lekkim cieniu. Bezpośrednie działanie promieni słonecznych na gałęzie może uszkodzić roślinę.

Latem i wiosną pod słońcem drzewa zaczynają wysychać i więdnąć, a osłabione dość słabo przeżywają zimę. Jeśli posadzisz tę efedrę w zbyt gęstym cieniu, wpłynie to negatywnie na dekoracyjność kultury. Nadmierne cieniowanie powoduje powolny rozwój, bladość liści, brak blasku.

Kultury kategorycznie nie tolerują silnych wiatrów i przeciągów, zwłaszcza jeśli chodzi o sadzenie tui i opiekę nad nią na Uralu, gdzie panuje bardzo nieprzewidywalny klimat. Lądowiska powinny być wybierane niezawodnie, chronione przed nagłymi podmuchami wiatru. Jeśli woda gruntowa znajduje się obok rośliny, to wręcz przeciwnie, będzie to miało pozytywny wpływ na jej rozwój. Tuja woli rosnąć na absolutnie każdej glebie:

• bagnisty;
• gliniasty;
• glina piaszczysta;
• torfowy.

Głównym warunkiem uprawy rośliny iglastej jest wystarczająca wilgotność. Warto jednak zwrócić uwagę na fakt, że stagnacja wilgoci w systemie korzeniowym może doprowadzić do śmierci kultury. Jeśli gleba jest zbyt wilgotna i ciężka, podczas sadzenia należy koniecznie wylać warstwę ok. 20 cm drenażu na dno dołka. W tym celu najlepiej użyć dużych kamyków lub połamanej cegły. Na terenach podmokłych konieczne będzie wykopanie specjalnych rowów do układania rur drenażowych. Najpiękniejsze drzewa rosną na luźnej żyznej glebie, która składa się z trzech części:

• torf;
• ziemia sodowa;
• piasek.

Jeśli kultura rośnie na ubogiej glinie lub w glebie piaszczysto-gliniastej, należy zwrócić dodatkową uwagę na nawożenie.

Tuja: niesamowite drzewo życia

Na całym świecie drzewo tui wysoko ceniony za efekt dekoracyjny. Ta zimozielona rasa iglasta jest piękna zarówno zimą, jak i latem. W sprzyjających warunkach przyrodniczych dorasta do 20-30 m wysokości, a średnica pnia wynosi 180 cm. W kulturze tuja jest znacznie niższa. W młodym wieku drzewo jest szczególnie wdzięczne. Jego korona jest wąsko-piramidalna, później staje się jajowata, ale nie traci efektu dekoracyjnego. Z tego powodu tuja nazywana jest „cyprysem północy”, w przeciwieństwie do prawdziwego cyprysu rosnącego na południu. Trudno sobie nawet wyobrazić, że to puszyste i już znane drzewo w parkach i na działkach nie występuje w dzikiej przyrodzie naszych regionów. Tuja przybyła do nas z południowo-wschodniej części Kanady i północnej części Stanów Zjednoczonych kilka wieków temu. W warunkach naturalnych, w swojej ojczyźnie, tuja rośnie do 20 metrów, na naszych szerokościach geograficznych częściej spotyka się ją na około 10 metrów.

Klomb z tują.

Jeśli chcesz wybrać roślinę na żywopłot, kącik wypoczynkowy lub udekorować werandę, taras - zatrzymaj się przy tui, zwłaszcza gdy na terenie występują gleby bagienne i torfowe, nieodpowiednie dla większości upraw owoców i jagód.

Najlepsze rośliny do tworzenia odpornych na kurz żywopłotów (Czytaj więcej)

Funkcje pielęgnacyjne

Tuja jest bezpretensjonalna w utrzymaniu i bardzo łatwo się nią opiekować. Nie musisz tracić dużo czasu. Aby pomyślnie się rozwijać, będzie potrzebować:

Miesiąc	akt
luty	Przycinanie sanitarne i formierskie.
Marsz	Zastosowanie szokowej dawki nawozów.
Kwiecień - wrzesień	Regularne podlewanie.
październik	Intensywne podlewanie przed zimowaniem.
listopad	Przygotowanie drzewa na zimę.

Podlewanie i karmienie

Osobliwość podlewania tui jest następująca: dobrze toleruje wilgotną glebę, ale słabo - bagienną. Tuja jest bardzo powolnym konsumentem wilgoci, a jeśli woda nie ma odpływu, to korzenie będą stale mokre, co spowoduje ich gnicie i śmierć drzewa.

W przypadku nowo posadzonych krzewów podlewanie organizuje się częściej - co 2-3 dni. Wlewa się wodę, aby zwilżyć strefę korzeni. Następnie zmniejsza się częstotliwość nawadniania - do 1 raz w ciągu 5 dni. 7-centymetrowa warstwa ściółki pomoże również utrzymać bardziej równomierną wilgotność i temperaturę w glebie.

Etapy wyokrętowania

Przygotowanie gleby do tui podczas sadzenia

Jaka gleba jest potrzebna do sadzenia tui? Jak wszystkie odmiany iglaste uwielbia gleby lekko kwaśne. Dlatego do sadzenia można przygotować mieszankę ziemi darniowej, torfu i piasku lub kupić gotową mieszankę dla drzew iglastych. Odpowiednie są również gleby, takie jak glina piaszczysta i glina.

Tworzenie dołu

Rozmiar otworu będzie zależał od grudki i objętości systemu korzeniowego. Musisz kopać tak, aby głębokość była o około 30 cm większa, a szerokość 40 cm, jeśli sadzi się sadzonki w różnym wieku, skupiamy się na najbardziej dorosłym egzemplarzu: w tym przypadku szerokość otworów może wynosić od 1 do 5 m. Kiedy rośliny są sadzone wzdłuż alei, należy wykopać doły tak, aby odległość między roślinami wahała się od 3,5 do 4 m. Gleba zmieszana z gnijącym obornikiem lub kompostem na dnie dołka.

Sadzenie rośliny

Bezpośrednio przed sadzeniem należy dokładnie zbadać tuję: system korzeniowy drzewa musi być dobrze rozwinięty i nieuszkodzony. Bezpośrednio przed zasadzeniem w ziemi korzenie należy zanurzyć w wodzie i trzymać tam, aż wypłyną z nich wszystkie pęcherzyki powietrza. Następnie obniżamy sadzonkę do dołka i umieszczamy na środku, tak aby kołnierz korzeniowy znajdował się tuż nad powierzchnią gleby. Teraz jedną ręką trzymamy drzewo, a drugą zakrywamy dziurę ziemią. Delikatnie zagęszczaj glebę. Teraz naszą sadzonkę należy obficie podlać około 15-20 litrami wody.

Gdy woda zostanie wchłonięta, a gleba lekko opadnie, powierzchnię można przykryć ściółką. Jeśli nie ma ściółki, możesz użyć torfu, kory sosnowej, zrębków. Spowoduje to spowolnienie parowania wilgoci z ziemi, a korzenie będą chronione przed upałem i zimnem. Chochoł nie powinien pozostawać na dolnych gałęziach, w przeciwnym razie w tych miejscach krzew może być uciskany.

Instagram @sad_i_dom

Instagram @lk_zeleno

Lecznicze właściwości tui

Lecznicze właściwości krwawnika są wielopłaszczyznowe, a tradycyjna medycyna stosuje je od ponad wieku. Roślina zawiera garbniki, garbniki, które mają działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne, łagodzące i ściągające. Tonizują skórę i łagodzą podrażnienia, dlatego są przydatne przy cerze trądzikowej i porowatej, tłustym łojotoku twarzy, a także przy poceniu się i wzmacnianiu włosów.

Zawarta w roślinie witamina K zwiększa wytrzymałość naczyń włosowatych, pomaga zatrzymać krwawienia i krwotoki, leczy wrzody i rany. Duża ilość karotenu wchodzącego w skład ziela krwawnika niweluje łamliwe paznokcie i włosy, suchość, łuszczenie i rogowacenie skóry, przeciwdziała powstawaniu zmarszczek i trądziku.

Krwawnik wzmaga wydzielanie żółci, pobudza pracę wątroby i apetyt, poprawia trawienie i przyspiesza wchłanianie substancji. Jest stosowany jako środek hemostatyczny na biegunkę, czerwonkę, żylaki, hemoroidy, zakrzepicę i wszelkie krwawienia oraz jako środek przeciwzapalny przy zapaleniach żołądka i jelit.

Za leki uważa się sok z krwawnika, napar, wywar, maść, olej i płynny ekstrakt. Niektóre z tych leków można kupić tylko w aptekach, ale niektóre można przygotować samodzielnie.

Rosół: jedną łyżeczkę posiekanego ziela krwawnika zalać pełną szklanką wrzącej wody, gotować w niskiej temperaturze przez 5-10 minut, ostudzić i przecedzić. Weź pół szklanki 3 razy dziennie na zapalenie żołądka i wrzody żołądka.

Nalewka: 30 g suchego ziela krwawnika umieścić w naczyniu z ciemnego szkła, zalać 100 ml alkoholu medycznego, szczelnie zamknąć i pozostawić w chłodnym, ciemnym miejscu przez 10 dni. Jeśli zamiast alkoholu używana jest wódka, należy nalegać na 12 dni. Do użytku wewnętrznego w przypadku bólu i krwawienia 30-40 kropli nalewki miesza się z 50 ml wody. Preparat można stosować do leczenia ran i namaczania opatrunków kompresowych.

Maść: garść świeżych liści i kwiatów krwawnika mielonego w moździerzu i mieszanej z równą częścią niesolonego ghee. Użyj maści na siniaki.

Preparaty z krwawnika są przeciwwskazane w przypadku zwiększonego krzepnięcia krwi i chorób wywołanych tym problemem. Kobietom w ciąży nie zaleca się spożywania soku z krwawnika. Ale nawet jeśli nie jesteś w ciąży i jesteś całkowicie zdrowa, długotrwałe lub nadmierne stosowanie leków na krwawnik może prowadzić do zatrucia, któremu towarzyszą zawroty głowy i wysypka skórna.

Sekcje: Rośliny ogrodoweBylinyZiołoweKwitnąceLeki leczniczeAsteraceae (Asteraceae) Chwasty Roślin miodowychRoślin na T

Po tym artykule zwykle czytają

Preparaty z tui są dobrze znane w medycynie. Wdychanie aromatu olejku tuja i kąpiele w nim pomogą złagodzić nerwowość, przywrócić utracone siły, przywrócić wigor i dobre samopoczucie. W

z pomocą olejku z tui poprawiają pracę narządów trawiennych, eliminują procesy zapalne w nerkach, a także działają moczopędnie.

Olejek tuja jest szeroko stosowany w medycynie ludowej

Olejek tuja stosuje się w leczeniu chorób skóry, nieżytu nosa, procesów zapalnych układu oddechowego z astmą, kaszlem, migdałkami. Jednym słowem, tuja jest bardzo pożyteczną rośliną, która ładuje się optymizmem, radością i aktywnością.

Wybór i przygotowanie miejsca

Aby młoda sadzonka szybko zapuściła korzenie na otwartym polu, musisz wiedzieć, gdzie ją posadzić.

Miejsce do sadzenia tui musi spełniać następujące wymagania:

• dobre światło rano i półcień po południu - promienie słoneczne są niezbędne, aby drzewo wyrosło na bogaty kolor igieł, ale stała ekspozycja na jasne słońce może prowadzić do wypalenia pędów;
• bez przeciągu - pod wpływem zimnych prądów powietrza tuja jest częściej dotknięta chorobami, a jej gałęzie mogą pękać na wietrze;
• luźna i żyzna gleba o neutralnej lub niskiej kwasowości - dostarcza tui niezbędnych składników odżywczych, dobrze przepuszcza powietrze i wilgoć do korzeni;
• umiarkowana ilość wilgoci w glebie - na terenach podmokłych lub przy bliskim występowaniu wód gruntowych do powierzchni ziemi korzenie drzewa gniją.

Na kilka dni przed sadzeniem należy przygotować dołki pod sadzonki o głębokości do 0,8 mi średnicy ok. 1 m. Glebę uzyskaną przez kopanie dołków do sadzenia miesza się z torfem i piaskiem (w stosunku 2: 1: 1) . Bezpośrednio przed sadzeniem do tej mieszaniny dodaje się nitroammofoskę (70 g na dołek).

Pomysły projektowe

Zielony żywopłot

Jeśli marzysz o solidnym zielonym żywopłocie, wybierz odmiany Brabant, Kórnik, Frieslandia, Yellow ribbon, Wagneri, Litomysl. Powinny być sadzone w odległości co najmniej 50 cm od siebie, odciąć wierzchołki tak, aby krzewy były szerokie. Odległość od ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1 m.

Instagram @westgarden_design

Instagram @ daria.familyhouse

Zjeżdżalnia alpejska

Tui są idealne do sadzenia na zjeżdżalni alpejskiej. W tym celu lepiej jest używać odmian karłowatych Danica, Aurea Nana, Whipcord, Glauca Prostrata, Hoseri. Są bezpretensjonalne, nie wymagają specjalnej opieki i częstego podlewania. Kompozycję można ozdobić kwiatami - lawendą, berberysem, irysami.

Pixabay

Instagram @ ldizain23

Instagram @vmoemsadu

Sadzić gatunki

Jak już wspomniano, tuja jest podzielona na 6 typów, które obejmują ponad 120 podgatunków i odmian. Większość z nich może bez przeszkód rosnąć w naszym klimacie. Tuyu jest szeroko stosowany w projektowaniu krajobrazu do tworzenia pięknych klombów i ogrodzenia terenu bujnym żywopłotem, a także do ozdabiania kamieni ogrodowych i innych obiektów w pobliżu prywatnego domu lub przedsiębiorstwa handlowego.

Rozważ odmiany tui najbardziej poszukiwane przez ogrodników:

Zachodnie drzewo tui

Zachodni (najczęstszy rodzaj rośliny ozdobnej, którą można spotkać nie tylko na terenach prywatnych, ale także w parkach, na skwerach i ulicach miejskich, żywotność mierzy się w tysiącleciach, drzewo iglaste osiąga 8-12 m wysokości, kształt piramidy jest charakterystyczny dla młodego drzewa, ale z czasem zyskuje jajowatą koronę);

Ogrodzenie złożonej tui

złożone lub gigantyczne (rośnie głównie na wybrzeżu Pacyfiku, bardzo wysokie drzewo osiągające 60 metrów wysokości ma średnicę pnia 3-4 metry objętości, odmiany dekoracyjne są krótsze i mniej masywne, co pozwala na wykorzystanie ich w projektowaniu krajobrazu jako dekoracja park lub alejka);

Koreańskie igły tui

koreański (jedna z najkrótszych tuje, osiąga wysokość nie większą niż 9 metrów, dodatkowo charakteryzuje się niską mrozoodpornością, dlatego w okresie zimowym wymaga zastosowania materiału okrywającego, posiada piękne igły z białawym nalotem , odlewanie srebra);

Szyszki japońskiej tui

język japoński (tuja w kształcie stożka, która na wolności osiąga 18 metrów wysokości, kora wyróżnia się miedziano-czerwonym odcieniem, a dolne gałęzie mają srebrzysty odcień na ciemnozielonym tle, do celów dekoracyjnych, krótsze odmiany tej rasy są używane, warto zauważyć, że w ciepłym klimacie roślina rośnie znacznie szybciej niż w zimnych regionach kraju);

Wschodnie krzewy tui

orientalne lub spłaszczone (na wolności można go spotkać w Chinach i Azji Środkowej, występuje duża liczba gatunków ozdobnych tego drzewa, wszystkie wyróżniają się ażurową koroną i pięknym żółto-zielonym odcieniem, jednak roślina jest wyjątkowo niestabilna na mróz, dlatego wymaga starannej pielęgnacji, zwłaszcza przygotowania do okresu zimowego) ...

Drzewo Thuja Smaragd

Thuya Smaragd - To jedna z najpospolitszych odmian ozdobnych zachodnich gatunków roślin. Niewielkie drzewo, nie przekraczające 2 m wysokości, z pionowymi pędami pokrytymi ciemnozieloną koroną. Drzewo jest szeroko stosowane w kształtowaniu krajobrazu i ogrodnictwie. Stożkowaty kształt i wiecznie zielone gęste gałęzie tworzą piękną roślinę, która wspaniale prezentuje się jako element dekoracyjny w prywatnym domu lub ogrodzie. Świetnie prezentuje się również jako dekoracja placów i alejek w mieście. Thuja Smaragd to roślina dość mrozoodporna, dobrze się zakorzeniająca i nie wymagająca dodatkowej pielęgnacji na otwartym polu.

Igły Thuja Brabant

Thuja Brabant To kolejna odmiana zachodniej odmiany roślin popularna wśród ogrodników. Jego wysokość waha się od 15 do 21 metrów, korona jest gęsta i stożkowata, średnica głównej łodygi przekracza 3-4 metry. Łuskowate igły gęsto pokrywają liczne gałęzie drzewa. Thuja Brabant to doskonała dekoracja do miejskich parków i skwerów.

Krzew tui Danica

Tuya Danica - To kulista tuja, która jest szczególnie popularna wśród ogrodników. Niska odmiana drzewka ozdobnego, wyhodowanego przez hodowców do dekoracji ogrodów i alejek. Korona uformowana w kulkę jest miękka, łuszcząca się, charakteryzuje się jasnozielonym odcieniem ze srebrzystym połyskiem. Cechą tego gatunku jest zimą zabarwienie korony w jasnobrązowym odcieniu.

Thuja Teddy Bush

Inną unikalną odmianą zachodniej tui jest tuja teddy... Jest to roślina karłowata w kształcie zwykłej kuli. Odmiana została niedawno wyhodowana przez hodowców, ale już zyskała popularność wśród ogrodników i projektantów krajobrazu ze względu na swój niepowtarzalny kształt. Thuja Teddy jest bezpretensjonalny w pielęgnacji i dobrze zakorzenia się w różnych typach gleb. Ponadto jest wspaniałą ozdobą osobistej działki, klombu lub placu miejskiego. Dzięki niewielkim rozmiarom można go stosować w ogrodach skalnych i na rabatach z wysokimi kwiatami krzewów.

Jak wybrać odpowiednią sadzonkę do sadzenia?

W projektowaniu krajobrazu wielu letnich mieszkańców i właścicieli prywatnych domów wykorzystuje iglastą tuję piękności. Istnieją 3 tradycyjne sposoby jej rozmnażania - przez nasiona, sadzonki i sadzonki. Ta ostatnia jest szczególnie popularna, ponieważ nie wymaga dużego wysiłku i pracy. Ale na początek powinieneś kompetentnie podejść do wyboru samej sadzonki.

Kupując sadzonki, należy zwrócić uwagę na kilka punktów:

1. Sadzonki porośnięte można kupić z otwartym systemem korzeniowym (ACS), wykopane z ziemi lub zamknięte (w doniczce). Lepiej je kupować w wyspecjalizowanych szkółkach lub sklepach, gdzie doświadczony personel pomoże dobrać odpowiednią odmianę i zdrowe, mocne drzewo, które będzie dostosowane do lokalnego klimatu.
2. musisz sprawdzić gałęzie - nie powinny być suche i dobrze się zginać
3. należy dotykać igieł rośliny - na zdrowej sadzonce będzie się mocno trzymała i nie będzie się kruszyć
4. musisz dokładnie zbadać drzewo - obecność plam na pniu lub gałęziach wskazuje na naruszenie technologii uprawy lub chorobę

Możesz także kupić małą łodygę, którą najpierw należy wyhodować, a dopiero potem posadzić w obszarze uprawy. Ponadto przy zakupie należy zwrócić uwagę na odmianę, która powinna być odpowiednia do klimatycznych warunków uprawy. Na przykład zachodnia tuja, której odmiany są różnorodne, świetnie prezentuje się w projektowaniu krajobrazu i może być sadzona w różnych częściach naszego kraju.

Zakup sadzonek

Specjalistyczne sklepy i szkółki ogrodnicze oferują obecnie ogrodnikom ogromny wybór sadzonek tui różnych odmian. Możesz wybrać drzewa w każdym wieku i wielkości. Najlepiej oczywiście kupować małe okazy, a następnie sadzić je w kraju do uprawy. W większości przypadków nie ma z tym żadnych problemów.

Jak prawidłowo sadzić jabłoń i kiedy lepiej to zrobić

Sadzenie młodych sadzonek jest preferowane, ponieważ w nowym miejscu zapuszczają korzenie znacznie szybciej, w przeciwieństwie do dojrzałych drzew. Jeśli ogrodnik chce jak najszybciej urządzić swój letni domek, będzie musiał kupić dorosłą, rozwiniętą roślinę. Podczas zakupu należy dobrze sprawdzić tuję, zwracając szczególną uwagę na następujące czynniki:

• Jak wilgotna jest gleba w pojemniku na sadzonki.
• Jak mocno łuski przylegają do gałęzi.

Jeśli sadzonka jest dobrej jakości, to gałęzie będą mocne, sprężyste, bez plam lub oznak pasożytów lub chorób. Igły w żadnym wypadku nie powinny kruszyć się z młodych krzewów. Po zakupie w szkółce lub sklepie należy go posadzić w ziemi i jak najszybciej podlać.

Jeśli system korzeniowy sadzonki jest otwarty, należy go umieścić w glebie wiosną, w przeciwnym razie drzewo nie zapuści korzeni. Okazy rosnące w pojemnikach można sadzić na miejscu latem.

Funkcje tui

Tuja jest reprezentowana przez wiecznie zielone drzewa lub krzewy. W warunkach naturalnych ich średnica pnia może wynosić 6 metrów, a wysokość - 70 metrów. W ogrodnictwie wysokość tego drzewa z reguły nie przekracza 11 m. U młodych okazów miękkie igiełkowate igły mają bladozielony kolor. W tym samym czasie u starszych okazów igły są łuszczące się, po przeciwnej stronie i mają ciemnozielony kolor. W takich jednopiennych roślinach owoce są reprezentowane przez małe szyszki o podłużnym lub owalnym kształcie, a ich nasiona są płaskie. Dojrzewanie nasion następuje już w pierwszym roku. Ta roślina jest mało wymagająca w pielęgnacji i jest odporna na zimno i dym. A zachodnia tuja jest w stanie wytrzymać mroźne zimy.

Tuja na Uralu, fot

Szkodniki tui

Jednym ze szkodników tej rośliny jest mszyca tuja - maleńkie owady, które żyją w dużych koloniach i wyglądają jak biały pył. Jeśli tuja została zaatakowana, jej igły zmienią kolor na żółty i odpadną.

Aby pozbyć się szkodników, przykryj ziemię pod rośliną celofanem i spłucz dotknięte obszary wodą z mydłem. Należy to zrobić w ciągu 1-2 tygodni.

Pająk jest szczególnie niebezpieczny dla tui, nie można go pomylić z innym szkodnikiem, ponieważ otacza roślinę pajęczynami. W rezultacie igły pokrywają się żółtymi plamami i odpadają.

Możesz poradzić sobie z przędziorkiem, spryskując roślinę naparem czosnku lub mniszka lekarskiego. Jeśli zmiana jest zbyt duża, stosuje się akarycydy. Kleszcz nie lubi wilgoci, dlatego warto go spryskać zimną wodą.

Tuya czeka na leczenie

Cętkowana ćma gryzie gałęzie tui. Jeśli widoczne są ślady tego szkodnika, lepiej odciąć dotknięte gałęzie. Całkowicie dotkniętą roślinę należy leczyć środkami pyretroidowymi.

Liściarz wytwarza kokony pająków, wplatając w nie igły tui. Leki Profi, Fufanon lub Decis pomogą się go pozbyć.

Chrząszcze odżywiają się korzeniami drzewa. Aby je usunąć, możesz użyć Zemlin, Trap lub Bazudin.