Opis rośliny melisy
Melisa ma szeroko rozgałęzione kłącze. Pędy również tworzą wiele pędów, które osiągają długość 60-120 cm.Wszystkie lądowe części rośliny wyróżniają się jasnym, nasyconym kolorem. Powierzchnia pędów lekko owłosiona. Liście jajowate ułożone są w odwrotnej kolejności, prążkowane w dotyku siateczką żyłek. Końce liści są ząbkowane i wydłużone.
Zdolność do kwitnienia przejawia się tylko w krzewach, które osiągnęły wiek dwóch lat. Kwiatostany parasolowe zaczynają kwitnąć z kątów w drugiej połowie lata. Parasole tworzą małe corollas, barwione na biało lub niebiesko. Płatki ułożone są asymetrycznie. Niższy poziom płatków wygląda na dłuższy. W środku kwiatu znajdują się cztery pręciki i słupek.
Owoce powstają miesiąc po zapyleniu jajników kwiatowych. Owoce to czarne błyszczące orzechy wypełnione nasionami. Nasiona zachowują żywotność przez trzy lata. Zużycie nasion to 1600 hemikrupów na 1 kg.
Świeżo zebrane zioło wydziela wyraźny cytrynowy zapach. Intensywność aromatu jest silnie odczuwalna podczas tworzenia pąków, tj. w początkowej fazie kwitnienia. Kiedy parasole więdną, wielu ogrodników stara się trzymać z dala od silnie pachnącej trawy.
Co to jest melisa
Melisa, czy też jak się ją nazywa, mięta cytrynowa to najstarsza z korzenno-aromatycznych roślin znanych ludzkości. Urodzony na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego melisa jest od dawna szeroko „uprawiana” na całym świecie, nie ominęła Rosji, gdzie oczarowała wszystkich swoim smakiem i zapachem. Jak uprawiać melisę, użyteczne właściwości i przeciwwskazania do stosowania zostaną opisane poniżej w artykule.
Sadzenie melisy na otwartym polu
Uprawa z nasion
Ogrodnicy najczęściej uprawiają melisy z nasion lub uprawiają roślinę wegetatywnie. Aby melisa lepiej się zakorzeniła, gdy jest sadzona na otwartym polu, najpierw sadzi się sadzonki. Wiosną drewniane skrzynie wypełnia się odsączonym, żyznym podłożem ogrodowym, a nasiona rozprowadza się od góry, starając się nie zagęścić siewu. Głębokość osadzenia materiału nie powinna przekraczać 5 mm. Efekt cieplarniany można uzyskać za pomocą folii, którą przykrywa się pojemnikami, czekając na pojawienie się pierwszych zielonych pędów. Każdego dnia rośliny są nawilżane butelką z rozpylaczem i wentylowane, aby pozbyć się kondensacji.
W sprzyjających warunkach sadzonki pojawiają się 20 dni po siewie. Sadzonki silnie zgrubiałe przerzedzamy zachowując odstęp między krzewami 5 cm Skrzynki powinny znajdować się w dobrze oświetlonym pomieszczeniu. Zaleca się umieszczenie ich na parapetach wychodzących na południową lub wschodnią stronę budynku. Po kilku tygodniach sadzonki melisy są karmione nawozami azotowymi. Kiedy pędy osiągają wysokość dziesięciu centymetrów, krzewy są ściśnięte.
Przeszczepiane są trzy- lub czteroletnie krzewy, dzieląc je na części. Podział przeprowadza się w maju lub sierpniu, kiedy kończy się proces kwitnienia. Kłącze ostrożnie wyjmuje się z gleby, strząsa z ziemi i kroi na równe części, tak aby jeden podział zawierał kilka zdrowych pędów i korzeni.Oddzielone krzewy melisy sadzi się na otwartym terenie na wcześniej przygotowanym obszarze. Odnowiona trawa kwitnie w ciągu roku i łatwo przystosowuje się do nowego miejsca.
Oprócz hodowli melisy przez sadzonki stosuje się sadzonki. Aby to zrobić, zbierz zielone pędy trawy przez całe lato. Aby sadzonki zakorzeniły się szybciej, są trzymane w wodzie, a następnie przenoszone na luźną żyzną glebę. Sadzonki zakorzeniają się z reguły w ciągu 3 lub 4 tygodni.
Jak rozmnażać melisy?
Krzew melisy można rozmnażać bez uciekania się do siewu nasion. Zegnij kilka gałązek melisy do ziemi i posyp ziemią, zapuszczą korzenie, wiosną można je oddzielić od głównego krzewu i zasadzić. Tę procedurę należy przeprowadzić wczesnym latem. Nie zapomnij podlać gleby, którą posypałeś gałązki, w przeciwnym razie nie zapuszczą korzeni.
Przeczytaj także: Gatsania: sadzenie i pielęgnacja w domu
Innym sposobem rozmnażania starego krzewu melisy jest podzielenie buszu. Zabieg należy wykonać wczesną wiosną, kiedy dopiero wschodzą pędy. Krzew należy pokroić w przybliżeniu na równe części, tak aby z każdej części wystawały co najmniej cztery pędy. Tylko krzew, który ma co najmniej trzy lata, można podzielić na części.
Aby melisa dobrze zimowała, a kłącze nie zamarzało, można ją przykryć liśćmi spadającymi z drzew.
Nasi czytelnicy polecają lekturę: jak prawidłowo kroić agrest, jak karmić truskawki jesienią, opis najlepszych odmian truskawek.
Opieka nad Melissą
W porównaniu z innymi roślinami miododajnymi melisa praktycznie nie wymaga konserwacji i jest uważana za roślinę odporną. Krzewy mogą rosnąć przez około 10 lat bez przesadzania. Jednak z biegiem czasu tracą atrakcyjność, częściej zachorują i zamarzają. Z tego powodu zaleca się przesadzanie krzewów, które osiągnęły wiek sześciu lat.
Sadzenie melisy na otwartym terenie rozpoczynają w maju, po odczekaniu aż przeminą wiosenne przymrozki, na które roślina wykazuje zwiększoną wrażliwość.
Za optymalne miejsce do uprawy melisy uważa się tereny oddalone od przeciągów, oświetlone słońcem. Podłoże powinno być luźne i mieć neutralne środowisko. Dobrze nadają się gleby gliniaste i piaszczysto-gliniaste. Działka jest wcześniej zagospodarowana, pozbywa się chwastów i wyrównana. Ciężką ziemię rozcieńcza się piaskiem rzecznym lub tłuczniem, aby poprawić właściwości drenażowe. Kłącze trawy cytrynowej jest zdolne do silnego wzrostu. W związku z tym ogrodnikom zaleca się przestrzeganie odstępu czasu podczas sadzenia co najmniej 25 cm.
Krzewy rosnące od wielu lat w określonym miejscu są bardzo odporne i prawie nie wymagają żadnej pielęgnacji. Młode rośliny powinny nadal mieć czas na podlewanie, gdy nadejdzie susza i gleba nie będzie miała wody. Wilgotną glebę należy rozluźnić podczas usuwania chwastów. Wierzchnia warstwa gleby nie wysycha, jeśli podłoże pokryte jest materiałem organicznym.
Kiedy pojawiają się kwiatostany, zaczynają przygotowywać się do zbioru. Na wysokości 10 cm od powierzchni gleby odcina się pędy liściaste. Większość odmian traw hodowanych przez hodowców może plonować kilkakrotnie w ciągu sezonu.
Po zakończeniu przycinania byliny są karmione roztworami nawozów mineralnych zawierających superfosfat, saletrę amonową i chlorek potasu. Nie zaleca się podawania melisy przed kwitnieniem. Od czasu do czasu gleba jest wzbogacana nawozami organicznymi.
Zimowanie
Trawa cytrynowa wykazuje odporność na niskie temperatury. Jeśli zima jest śnieżna, nie można się obawiać, że krzewy bezpiecznie przetrwają zimę. W regionach, w których spodziewane są mrozy bez śniegu, lepiej jest przykryć korzenie ściółką. Stopniowo dorosłe rośliny tracą swoje właściwości zimotrwałe.Bez schronienia krzewy, począwszy od szóstego roku życia, umrą.
Uprawa i pielęgnacja
Kultura nie ma specjalnych wymagań dotyczących opieki... Należy przestrzegać tylko niewielkiej liczby prostych środków:
- Podlewanie nie powinno być obfite. Przelew jest straszniejszy dla rośliny niż lekka susza.
- Rośliny należy przerzedzić.
- Po wycięciu zieleni konieczne jest dodanie dressingu organicznego i mineralnego.
- Gleba wokół krzewu powinna być dobrze spulchniona i wolna od chwastów. Możesz zrobić ściółkowanie korzeni.
- Na obszarach z suchymi zimami i niewielką ilością śniegu należy zbudować schronienie dla melisy.
Proponujemy Ci obejrzenie filmu o zawiłościach uprawy i pielęgnacji melisy:
Rodzaje i odmiany melisy ze zdjęciem
Melisa lekarska (Melissa officinalis)
Źródła botaniczne opisują nazwy pięciu gatunków roślin. Melisa jest często wybierana jako kulturalny ogrodnik ogrodu, który może osiągać wysokość od 30 do 120 cm Krzewy są silnie rozgałęzione i pokryte twardą meszką. Bliżej sierpnia kwiatostany kwitną w postaci pierścieniowatych korony. Ten gatunek ma niebieski lub fioletowy odcień. Liście zielonkawe owalne.
Oprócz opisanego rodzaju melisy istnieją inne miododajne odmiany:
- Quadrille - ma pąki liliowe w kształcie parasola i skierowane ku górze liście, zebrane w rozetę;
- Świeżość - krzew, którego łodygi osiągają długość około 60 cm, wyróżnia się białymi koronami z niebieskim odcieniem i ciemnymi blaszkami liści. W okresie kwitnienia roślina wydziela kwaśny aromat.
- Perła - charakteryzuje się siecią rozgałęzionych wysokich pędów i krótkich liści ogoniastych. Powierzchnia liści jest prążkowana w dotyku.
- Czyste złoto - jedna z najkrótszych odmian. W sezonie kolor kwiatostanu zmienia się z białego na bladofioletowy.
Jak wyhodować melisy na balkonie?
Melissa to roślina wieloletnia, którą łatwo rośnie na balkonie, aby zawsze mieć pod ręką smaczne i pachnące liście i pędy. Aby melisa na pewno urosła, musisz najpierw zamieszać z sadzonkami. Kup pojemnik ze sklepu i pożywną mieszankę ziemi, dodając do niej jedną trzecią piasku.
W marcu rozlej glebę w pudełku z gorącą wodą, nałóż ją i posadź suche nasiona melisy. Na wierzch posyp 0,5 mm ziemi, przykryj folią i umieść w ciepłym miejscu do wykiełkowania. Nasiona melisy kiełkują przez 2-3 tygodnie. Spryskaj glebę ciepłą, osiadłą wodą 2 razy dziennie. Po wschodzie ostrożnie usuń folię i wodę w zwykły sposób, gdy górna warstwa ziemi wyschnie.
Chociaż melisa jest wymagająca od światła i ciepła, bez problemu znosi niewielki spadek temperatury. Przy braku światła słonecznego lub dużej gęstości wysiewu melisa ma lekko osłabiony aromat.
Właściwości lecznicze melisy
Korzyści z ziela melisy zostały udowodnione naukowo, w tkankach stwierdzono wiele właściwości leczniczych:
- olejek eteryczny;
- garbniki;
- kumaryny;
- mikro i makroelementy;
- witaminy;
- saponiny;
- sterole.
Do celów leczniczych stosuje się wszystkie wegetatywne części wieloletnich krzewów. Są suszone i kruszone. Na bazie suszu przygotowywane są herbaty, wywary i napary.
Melisa ma silne działanie uspokajające, może łagodzić skurcze, leczyć bezsenność i jest uważana za doskonały środek moczopędny i żółciopędny. Aromatyczna herbata z trawy cytrynowej polecana jest osobom z wysokim ciśnieniem krwi. Działa uspokajająco, łagodzi stany zapalne błony śluzowej żołądka i leczy rany.
Preparaty z melisy przepisywane są kobietom, które mają problemy z cyklem miesiączkowym, cierpią z powodu powikłań w okresie menopauzy.Kobiety w ciąży łatwiej tolerują zatrucie, pijąc herbatki z melisy.
Podanie
W medycynie.
Melisa lecznicza zaczęła być stosowana jako zioło lecznicze ponad 200 wieków temu. Był uprawiany w Rzymie i starożytnej Grecji. Rozpowszechniła się jako cenna roślina miododajna. Dioscorides napisał, że pszczelarze smarowali swoje ciała sokiem ze świeżych liści trawy cytrynowej, aby zwabić rój pszczół.
W medycynie ludowej melisa była używana jako środek przeciwbakteryjny, uspokajający i przeciw czerwonce. Został również użyty do normalizacji wzroku i miesiączki. Avicenna napisał, że mięta pszczeli wzmacnia serce, poprawia trawienie i eliminuje czkawkę. Zasugerował użycie tego zioła jako tonizującego środka leczącego.
O zaletach melisy dyskutowano już w średniowieczu. Dlatego niemiecki uzdrowiciel, święty Hildegrada, zalecił stosowanie mięty cytrynowej na migreny, a Serafit argumentował, że liście rośliny pomogą poradzić sobie ze złym nastrojem i strachem. Polski lekarz Sireniusz zasugerował zastosowanie mięty pszczelej w walce z bólami głowy i serca, a także przy skurczach przewodu pokarmowego.
Francuscy mnisi przygotowali napój z mięty, melisy, skórki cytryny, nasion kolendry, gałki muszkatołowej i cynamonu. Nazwali ten środek leczniczy „wodą karmelitową melisą cytrynową” i używali go w leczeniu dolegliwości układu nerwowego.
W Rosji wywary z melisy przyjmowano na skurcze żołądka, kamicę żółciową, zapalenie pęcherzyka żółciowego, migrenę, bezsenność, choroby nerwowe, bóle zębów, dolegliwości oddechowe, cuchnący oddech, algomenorrhea, bolesne miesiączkowanie, wymioty, zatrzymywanie płynów w organizmie oraz w celu zwiększenia laktacji.
Przemysł farmaceutyczny produkuje leki na bazie melisy. Mają wyraźne właściwości uspokajające, wiatropędne i przeciwskurczowe. Spożywanie mięty pszczeli pomaga szybciej zasnąć, dlatego jest częścią środków przeznaczonych do walki z bezsennością.
W celach terapeutycznych liście melisy zwykle łączy się z innymi ziołami (mięta, kminek, kozłek lekarski, hyzop, lawenda, głóg). W celu zapobiegania chorobom stosuje się sałatki z młodych liści.
W gotowaniu
Suche liście melisy dodaje się do herbaty, aby dodać smaku. Do przyprawiania potraw używa się świeżych i suchych liści. Mięta pszczeli jest szeroko stosowana w przemyśle napojów alkoholowych. Mieszkańcy Danii dodają to zioło do konserw mięsnych.
Dom Melissa, w doniczce, na parapecie - pielęgnacja, fotografia, reprodukcja
Nazwa botaniczna: Melissa.
Roślina melisy - rodzina ... Lipoidy.
Pochodzenie ... Śródziemnomorski.
Opis . Melisa - roślina wieloletnia, w której podczas mrozu ginie cała część naziemna, a wiosną roślina zaczyna odrastać z podziemnego korzenia. Pędy wyprostowane, rozgałęzione, pokryte pokwitaniem. Liście przeciwległe, podłużno-owalne lub lancetowate, do 7 cm długości, z wyraźnymi żyłkami, zielone, również pokryte delikatnym pokwitaniem, uszkodzone wydzielają bardzo przyjemny miętowy lub cytrynowy aromat. Krawędzie blaszek liściowych mają małe nacięcia. W miesiącach letnich w kątach liści pojawiają się małe, nieokreślone kwiaty - białe lub liliowe, męskie i żeńskie. Istnieją atrakcyjne, różnorodne formy roślin.
Wysokość ... 70 - 150 cm, szybko rośnie.
Błędy przy uprawie melisy
Często giną sadzonki lub ukorzenione pędy. Wydaje się, że właściciel dba o to, stwarza optymalne warunki, ale roślina nie reaguje na nadmierną pielęgnację.
Dlaczego melisa umiera w domu:
- Zakład znajduje się w przeciągu;
- Trawa jest uboga w światło słoneczne;
- Kontakt z bezpośrednim działaniem promieni słonecznych spala liście;
- Nadmiar wilgoci prowadzi do rozpadu systemu korzeniowego;
- Gleba wysycha.
Nawet tak bezpretensjonalna roślina jak melisa nie wytrzyma ekstremalnych warunków. Wystarczy obserwować złoty środek w opiece, aby uzyskać dobre zbiory.
Historia Melissy
Ojczyzna melisy nazywana jest Morzem Śródziemnym, przybrzeżnymi regionami Morza Czarnego, równinami Afryki Północnej i Południowej. W krajach Europy Środkowej pojawił się stamtąd i doskonale zakorzenił, prezentując mieszkańcom pachnące liście i kwiaty. Uprawiana melisa jest uprawiana w wielu krajach. W naturze rośnie prawie wszędzie, gdzie są sprzyjające warunki do rozmnażania i wzrostu. Dziką melisę można spotkać na skrajach lasów, w wąwozach i wąwozach górskich. Roślina zakorzenia się i dobrze rozmnaża się na glebach gliniastych, gliniastych i piaszczystych o dobrej wilgotności i silnym nawożeniu zbutwiałymi roślinami i liśćmi. Melisa nie rośnie na terenach podmokłych, gdzie występuje zwiększona wilgotność gleby. Kiedy nasiona melisy kiełkują w zacienionym miejscu, roślina zakwitnie, powstanie krzew, ale mocny aromat będzie mniej wyczuwalny, liczba łodyg nadających się do zbioru i suszenia jest znacznie mniejsza niż w nasadzeniach w słonecznym miejscu. Kwitnie w czerwcu i trwa do sierpnia. Do stosowania w żywności jako aromatyczna przyprawa oraz w medycynie do przygotowywania wywarów leczniczych i nalewek stosuje się tylko zielone, kwitnące liście.
Metody sadzenia i hodowli
Rozmnażanie melisy odbywa się:
- posiew;
- sadzonki;
- dzielenie krzewu lub kłącza.
Metoda nasion
Możesz kupić gotowe nasiona lub zebrać je samodzielnie w ogrodzie lub na osobistej działce. Do zbierania nasion wybieraj zdrowe, dobrze rozwinięte krzewy o dużych liściach. Nasiona zbierane są od końca sierpnia do początku września. Łodygi z nasionami są wycinane z wybranych roślin, składane w pęczki i suszone.
Po wysuszeniu pęczki z nasionami są składane w lniane woreczki i młócone.
Pojemniki do sadzenia są wstępnie traktowane roztworem nadmanganianu potasu. Na dnie zbiornika umieszcza się warstwę drenażową (keramzyt, drobny żwir, łamana cegła), a następnie warstwę ziemi. Nasiona melisy są bardzo małe. Należy je wysiewać w wilgotnej glebie wiosną lub jesienią. Sadzonki pojawią się nie wcześniej niż pół miesiąca. Nie ma potrzeby wybierania, ale można go rozrzedzić. Po kilku miesiącach wyhodowane kiełki można przesadzić do stałego miejsca.
Dzielenie buszu
Dzielenie krzewu to najłatwiejszy i najszybszy sposób rozmnażania trawy pszczół. Na początku maja lub w sierpniu (wtedy pędy melisy) krzew jest ostrożnie dzielony na wymaganą liczbę części, a podziały sadzi się na stałe. Ta metoda pozwala roślinie szybko zakorzenić się i rosnąć, szybko rosnąć i kwitnąć w tym samym roku.
Powielanie przez nakładanie warstw
Rozmnażanie melisy przez nakładanie warstw jest tak łatwe, jak łuskanie gruszek. Wymaga to dużego dorosłego krzewu. Latem, zanim roślina zakwitnie, pędy o długości do 15 cm są zginane do ziemi, mocowane za pomocą wsporników i posypywane ziemią. Miejsce upuszczenia należy podlać. Po chwili powinny pojawić się korzenie. Nowy ukorzeniony krzew jest oddzielany od macierzystego krzewu i przesadzany na stałe miejsce.
Jak kroić melisy w pomieszczeniach
Proces szczepienia przebiega następująco: pozyskują świeże łodygi melisy, odcinają wierzch i wkładają do wody. Po 10 dniach na łodygach pojawiają się korzenie, a następnie sadzonki przesadza się do pojemników, w których pozostają. Młode pędy pojawiają się po 21 dniach.
Delikatna bladozielona i bardzo pachnąca trawa cytrynowa wypełni powietrze leczniczymi aromatami. Melissa to niepowtarzalna roślina o niesamowitym zapachu, godna uprawy na każdej działce, w ogrodzie czy na parapecie.
