Kolkwitzia (Kolkwitzia) należy do rodzaju kwitnących przedstawicieli flory, należącej do rodziny wiciokrzewów (Caprifoliaceae) i jej podrodziny Linnaeaceae. Ten rodzaj jest monotypowy, to znaczy zawiera wszystkie jeden gatunek - Kolkwitzia amabilis. Siedlisko naturalne znajduje się w górzystych środkowych regionach Chin, a także w Mandżurii. Wysokość, na której występuje kolquitia, wynosi 300–1300 m npm. Obecnie rośliny uprawia się na wielu obszarach planety o klimacie umiarkowanym.
| Nazwisko rodowe | Wiciokrzew |
| Okres wegetacji | Bylina |
| Forma roślinności | Krzew |
| Rasy | Wegetatywnie (przez podzielenie krzewu, sadzonki, nawarstwianie) bardzo rzadko używa się nasion |
| Warunki przeszczepu na otwartym terenie | Pod koniec kwietnia |
| Zasady lądowania | Między sadzonkami pozostaw 1,5-2 m |
| Podkładowy | Lekkie, plenne, przepuszczalne |
| Wartości kwasowości gleby, pH | 6,5-7 (neutralny) |
| Poziom oświetlenia | W jasnym słońcu lub w półcieniu, chroniony przed wiatrem |
| Poziom wilgotności | Częste, ale umiarkowane podlewanie, gleba w kręgu przy pniu nie powinna wysychać |
| Specjalne zasady opieki | Regularne przycinanie i karmienie |
| Opcje wysokości | 2-3,5 m |
| Okres kwitnienia | Późną wiosną lub wczesnym latem, przez dwa tygodnie |
| Rodzaj kwiatostanów lub kwiatów | Kwiatostany tarczowe |
| Kolor kwiatów | Na zewnątrz różowy, wewnątrz jasnoróżowy do białego z żółtym wzorem |
| Rodzaj owocu | Suche pudełko |
| Kolor owoców | Brązowy lub jasnobrązowy |
| Czas dojrzewania owoców | Od sierpnia do września |
| Okres dekoracyjny | Wiosna lato |
| Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu | Jako roślina próbna iw nasadzeniach grupowych, do tworzenia żywopłotów |
| Strefa USDA | 4–8 |
Kolkvitsia otrzymała swoją nazwę na cześć niemieckiego botanika Richarda Kolkwitza (1873-1956), który badał glony i był jednym z naukowców, który opracował pierwszy system składający się z reprezentatywnych organizmów do oceny stopnia zanieczyszczenia wody. System został opracowany w 1908 roku.
Specyficzna nazwa colquicia pochodzi od łacińskiego słowa „amabilis”, które tłumaczy się jako „przyjemny” lub „uroczy”, a także „słodki”, „kochający” lub „sympatyczny”.
Kolacja jest przyjemna
lub
Kolquicia urocza
przybiera postać dużego krzewu. W naturze, na ich rodzimych terenach wzrostu, jego gałęzie osiągają wskaźnik 3,5 metra, ale gdy rośnie na terytorium europejskim, krzew rośnie tylko do dwóch. Szerokość rośliny można zmierzyć na 4 m (przy uprawie hodowlanej często tylko 1,5–2 m). W ciągu pierwszych trzech lat na pędach rośliny można zobaczyć pokwitanie krótkich, miękkich włosów. Pokwitanie jest stopniowo zastępowane twardą korą o brązowym lub czerwono-brązowym odcieniu.
Początkowo gałęzie rosną prosto przy kolquitii, ale stopniowo nabierają łukowatego kształtu. Jednocześnie krzew ma cechę charakterystyczną dla wszystkich przedstawicieli wiciokrzewu - w miesiącach zimowych tracą korę, która zaczyna łuszczyć się w postaci warstw. Od roku wzrost gałęzi nie jest zbyt duży.
Ważny!
Jeśli pielęgnacja krzewu jest prawidłowa, a roślina zaspokoi wszystkie jego potrzeby (oświetlenie, podlewanie i karmienie), w pobliżu pojawia się gęsty wzrost korzeni.
Płytki liści przyjemnej colquitii są ułożone na gałęziach parami w odwrotnej kolejności. Kontury liści są owalne, na górze znajduje się ostry punkt. Kolor masy liściastej jest jasnozielony lub ciemnozielony. Długość liści waha się w granicach 3,5–8 cm, a wraz z nadejściem jesieni i zbliżaniem się mrozów kolor liści przybiera jasnożółty kolor, a następnie latają dookoła.
Kwitnienie colquicia jest urocze, to jest prawdziwa zaleta rośliny. Kontury kwiatów są bardzo wdzięczne, ich wielkość jest niewielka, długość korony nie przekracza 1,5 cm. Gdy kwitnienie rozpoczyna się późną wiosną lub wczesnym latem, nad nasadzeniami krzewów unosi się delikatny i atrakcyjny kwiatowy aromat . Jednak kwiaty kwitną w zależności od obszaru, na którym uprawia się colquitia: na południowym wybrzeżu Krymu pąki zaczną się otwierać w połowie maja, aw środkowym rosyjskim pasie kwitnienie może przesunąć się nawet do połowy lata . Okres kwitnienia wynosi zwykle 14 dni. Jednak krzew zacznie zachwycać kwiatami dopiero po przekroczeniu progu 4–5 lat, ale rośliny wyrosłe z sadzonek zakwitną już w 4 roku.
Pąki pojawiają się głównie na szczytach rocznych pędów, które znajdują się po bokach. Kwiaty colquicia są przyjemne jednopienne, zebrane w kwiatostany corymbose. Szypułki mają na powierzchni pokwitanie, więc przyciągają uwagę jeszcze przed zakwitnięciem pąków. Korony kwiatów charakteryzują się dzwonkowatymi konturami, mają pięć płatków, z których dwa są górne, a pozostałe trzy znajdują się na dole i po bokach. Kolor zewnętrznej powierzchni kwiatów colquitii jest jasnoróżowy, wewnątrz korony jest prawie biało-różowy, natomiast bliżej środkowej części w samym gardle znajduje się wzór utworzony przez żyłki (przypominające siatkowe smugi) koloru żółtego .
Jest tak wiele kwiatów kwitnących na krzaku pięknej colquia, że liście są prawie całkowicie ukryte pod nimi. Po zapyleniu roślina zawiązuje owoce, które przybierają formę skrzynki, na której przylegają przylistki. Ich powierzchnia pokryta jest twardymi włóknami. Wielkość owoców jest niewielka, same wyglądają na suche. Okres owocowania bezpośrednio, podobnie jak kwitnienie, zależy od obszaru uprawy, ale w zasadzie okres ten trwa od sierpnia do września. Małe nasiona o jasnobrązowym kolorze znajdują się wewnątrz torebki przyjemnej kolquitii. Często połowa z nich jest słabo rozwinięta, więc kiełkowanie nasion jest bardzo niskie. Jego wskaźnik wynosi tylko 25–35%, co bezpośrednio wpłynęło na sposób rozrodu.
Roślina jest naprawdę interesująca i niezbyt kapryśna w pielęgnacji. Warto trochę się postarać, a w ogrodzie zabawi się prawdziwa kwiatowa „fontanna”, otaczając wszystko delikatnym aromatem.
Rodzaje i odmiany ze zdjęciami
Ojczyzną krzewu liściastego są góry środkowych Chin. Wysokość krzewu w warunkach naturalnych wynosi 2 m, gałęzie lekko nachylone pokryte są spiczastymi, ciemnozielonymi liśćmi.
Największą wartość dekoracyjną mają kwiaty dzwonkowate zebrane w kwiatostany. Obficie pokrywają krzew, dzięki czemu same liście nie są widoczne.
Okres kwitnienia jest długi, wynosi 20 dni. Jesienią krzew staje się elegancki, ponieważ liście zmieniają kolor.
Roślina została odkryta dopiero w XIX wieku. Został nazwany na cześć niemieckiego botanika Richarda Kolkwitza. Krzew został przypisany do rodziny wiciokrzewów.
Jest tylko jeden rodzaj - urocza kolokacja. Sama nazwa mówi o wysokich właściwościach dekoracyjnych. W warunkach regionu moskiewskiego i całej strefy środkowej kolquitia rośnie do 1 m.Młode pędy pokryte są włoskami, stare - czerwoną korą.
Inną nazwą rośliny jest przyjemna kolquitia. Nie jest to zaskakujące, ponieważ w okresie kwitnienia gałęzie wydają się zamieniać w koronkową chmurę.
Początkowo szypułki mają bogaty różowy odcień, a pod koniec kwitnienia uzyskują białe odcienie. Krzew jest doskonałą rośliną miododajną.
Kolkwitzia amabilis jest uprawiana w ogrodach botanicznych w Rosji od pół wieku. Wszystkie okazy wykazują średnie tempo wzrostu pędów.
Zauważono, że krzewy kwitną w piątym roku życia, ich owoce dojrzewają we wrześniu. W mroźną zimę niektóre gałęzie zamarzają, ale sam krzew szybko wraca do zdrowia następnej wiosny.
Hodowla Colquation rozpoczęła się kilkadziesiąt lat temu. Obecnie istnieje tylko kilka odmian.
Nadaje się do środkowego pasa:
„Maradko”. Roślina karłowata o płaczącym kształcie korony. Na zdjęciu colquitii widać, że kwiaty zakrywają krzak, jakby był śniegiem. Kwitnienie trwa od połowy maja do połowy czerwca. Jesienią liście są pomalowane na żółto i czerwono. Odmiana jest mrozoodporna.
Rosea. Wysokość krzewu wynosi 2 m, pędy łatwo poddają się przycinaniu formującemu. Kwiaty mają ciemnoróżowy kolor.
„Różowa chmura”. Kolquitsia nie przekracza 120 cm wysokości, pędy dobrze się rozgałęziają, kwiaty są znacznie większe niż u innych odmian. Krzew jest odporny na suszę i mróz, świetnie nadaje się do zagospodarowania terenu miejskiego.
Na działkach ogrodowych brzegi sztucznych zbiorników, aleje, trawniki i tereny wzdłuż ogrodzeń zdobią kolkacje.
Główne odmiany Kolkvitsiya Prelestnaya
Opierając się na typie Kolkvitsiya Adorable, hodowcy opracowali różne odmiany, które różnią się między sobą wielkością pąków kwiatowych i ich kolorem.
W Rosji, na Ukrainie i Białorusi najczęstszymi odmianami są Kolkwitzia Rosea, która wyróżnia się dzwonkowatymi kwiatami o ciemnoróżowym odcieniu oraz Kolkwitzia Pink Cloud, którego kwiaty mają delikatny kremowo-różowy kolor i gardło z żółto-pomarańczowym paski.
Uwaga! Należy pamiętać, że w odróżnieniu od głównego rodzaju kultury jej okazy odmianowe są mniej odporne na mróz, wymagając schronienia na okres zimowy.
Hodowlane metody kolkacji
Krzew rozmnaża się przez nasiona, sadzonki i nawarstwianie. Najwyższą zdolność kiełkowania daje materiał wysiany przed zimą.
Późną jesienią nasiona są zakopane na 3 cm, przyjazne pędy pojawiają się w połowie wiosny.
Udaje im się wzmocnić i rozwinąć dobrze przed nadejściem letnich upałów. Rośliny przesadza się na stałe po roku.
Siew wiosenny rozpoczyna się jak najwcześniej.
Rozwarstwione nasiona zanurza się w wilgotnej glebie, pierwsze pędy pojawiają się w połowie lata. Przez cały bieżący rok będą potrzebować regularnego podlewania i ochrony przed wiatrem.
Zielone sadzonki są wycinane z dowolnej części pędu. Wskazane jest, aby je ukorzenić w warunkach szklarniowych.
Usuń wszystkie liście z wyjątkiem górnych. Dodatkowe przetwarzanie w promotorze wzrostu nie jest wymagane.
Sadzonki zanurza się w pudełku z podłożem odżywczym składającym się z piasku rzecznego, liściastej ziemi i torfu.
Latem pielęgnacja polega na systematycznym podlewaniu. Na zimę pudełka wyjmuje się w chłodnym miejscu.
Od drugiego roku zimotrwalosc rośliny wzrasta, następnie można ją przesadzić na stałe miejsce.
Aby uzyskać warstwowanie, konieczne jest obniżenie młodego wzrostu do wcześniej wykopanych rowków.
Aby zapewnić mocny kontakt z podłożem, są one przypięte drutem lub zszywką. Rozwój korzeni przybyszowych zajmuje rok.
Następnego lata warstwy są ostrożnie rozdzielane nożycami do przycinania i przesadzane na stałe miejsce.
Gdzie jest najlepsze miejsce do sadzenia kolkvitsiya?
Urocza colquicia to kochająca światło roślina, która preferuje lekką, ale żyzną glebę.Oczywiście krzew wymaga niezawodnego drenażu, a także regularnego nawilżania gleby. Wybierając odpowiednie miejsce na kolkvitsiya, warto zwrócić uwagę na to, jakie wiatry panują w okolicy nie tylko latem, ale także zimą. To jest bardzo ważne. Roślina nie toleruje mroźnych zimowych wiatrów. Dlatego krzew należy starannie ukryć, nawet jeśli pogarsza to oświetlenie.
Uprawa colquitów w otwartym terenie
Sadzenie i dalsza pielęgnacja colquitia niewiele różni się od innych roślin z rodziny wiciokrzewów. Roczny wzrost i bujny rozkwit zależą bezpośrednio od właściwej lokalizacji.
Krzew uwielbia słoneczne miejsca, ale słońce należy odrzucić.
Kolkvitsiya nie toleruje wiatrów, miejsce musi być chronione reliefem lub budynkami.
Gleba musi być pożywna i wilgotna, poziom kwasowości nie ma znaczenia.
Na obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych należy zadbać o drenaż. Pielęgnacja latem polega na podlewaniu, pieleniu i karmieniu.
Jako nawozy stosuje się rozcieńczoną materię organiczną i superfosfat.
Jednak nadmiar składników odżywczych doprowadzi do tego, że roślina nie będzie dobrze zimować.
Wraz z nadejściem uporczywych zimna ziemia pod młodymi krzewami jest ściółkowana grubą warstwą liści, torfu lub słomy.
Gałęzie są pokryte spunbondem i zamocowane. Jeśli zima jest mroźna, na wierzchu materiału pokrywającego umieszcza się gałęzie świerkowe.
Kolkvitsiya: sadzenie i pielęgnacja
Do uprawy pięknego, zdrowego krzewu kolkvitia nadaje się zarówno miejsce słoneczne, osłonięte przed słońcem, jak i lekko zacieniony. Dodatkowo przestrzeń do wzrostu krzewu należy chronić przed zimnymi wiatrami.
Roślina nie lubi nizin, ponieważ gromadzi się w nich zimne powietrze, co spowalnia wzrost krzewu.
Gleba krzewiasta preferuje żyzną, zasadową lub obojętną. Gleba powinna być luźna i wolna od chwastów.
Aby zasadzić krzak, wykopuje się półmetrowy otwór, który jest wypełniony żyzną glebą. Grunty przeznaczone do sadzenia powinny zawierać próchnicę, glebę liściastą, piasek i kompost. W przypadku kwaśnej gleby sensowne jest dodanie popiołu i wapna do żyznej gleby.
Podlewanie colquity wieczorem z osiadłą wodą. Częstotliwość podlewania zależy od temperatury powietrza. Podlewanie odbywa się częściej w wysokich temperaturach.
Roślina jest karmiona 2-3 razy w sezonie nawozami organicznymi. Pierwsze karmienie przeprowadza się wiosną przed zakwitnięciem krzewu, a następnie podczas kwitnienia. Ostatnie karmienie odbywa się jesienią. Aby to zrobić, roślinę wykopuje się i na ziemię wokół niej nakłada się nawozy mineralne.
Wiosną w pobliżu kołkwicy można znaleźć suszone gałęzie. Sugeruje to, że krzew zimował z młodymi pędami, które nie miały czasu na usztywnienie. Takie pędy lekko zamarzają, dlatego są usuwane przed kwitnieniem.
Aby roślina nie straciła efektu dekoracyjnego z tego powodu należy podjąć następujące środki:
- Kiedy roślina zanika, konieczne jest zmniejszenie podlewania, a także zaprzestanie karmienia materią organiczną.
- Glebę wokół buszu należy przykryć dobrą warstwą torfu, kompostu lub wiórów drzewnych. Średnica ściółkowania powinna być równa obrysom samego krzewu lub nawet przewyższać je o 10-15 cm Gdy temperatura zamarzania stanie się stała, należy powtórzyć ściółkowanie krzewu, wykorzystując do tego opadłe liście samej kołkwicy.
Te proste kroki ochronią korzenie rośliny przed mrozem, a ponadto zapobiegną tworzeniu się wielu młodych pędów.
Aby wiosną roślina miała dekoracyjny wyglądpo zakończeniu kwitnienia jest odcinany, skracając pędy, które zakończyły kwitnienie. Ponadto usuwa się również część młodych pędów. Po takim przycięciu na krzaku powinny pozostać tylko zdrewniałe gałęzie i kilka najlepiej uformowanych młodych pędów.
Ogólnie rzecz biorąc, kolkvitsiya jest mrozoodporna i wymaga schronienia tylko wtedy, gdy zima jest mroźna i bezśnieżna.
Przesadzanie colquitium w ogrodzie
Najlepiej zakorzeni się dwuletnia sadzonka z zamkniętym systemem korzeniowym.
Wiosna to dobry czas na przesadzanie. Głębokość dołu do sadzenia wynosi 50 cm, jego średnica to 40 cm.
Dno wykopu pokryte jest łamaną cegłą lub żwirem, a następnie mieszaniną humusu i piasku.
Kołnierz korzeniowy powinien pozostać na poziomie gruntu.
Po posadzeniu sadzonka jest dobrze zrzucona. Odległość między roślinami przy sadzeniu grupowym wynosi 1,5 m.
Czy warto chronić kolkację przed zimnem?
Kolkvitsiya adorable w pierwszym roku po posadzeniu wymaga dodatkowej ochrony przed zimnem. Koronę rośliny można owinąć papierem siarczanowym. Jeśli tak nie jest, zaleca się stosowanie pokrycia włókninowego - spunbond i lutrasil.
Takie schronienie będzie można usunąć dopiero późną wiosną, kiedy temperatura powietrza nie spadnie poniżej zera. Oczywiście kolkvitsiya odnosi się do roślin odpornych na mróz, ale w ostrą zimę młode pędy mogą zamarzać.
Wiosną usuń wszystkie suche gałązki. Ale odmłodzenie korony należy przeprowadzić dopiero po kwitnieniu. Będzie to miało pozytywny wpływ tylko na wzrost kolkacji.
Choroby i szkodniki
Krzew jest odporny na prawie wszystkie choroby. Czasami liście są zakażone mszycami lub wciornastkami.
W przypadku znalezienia tych małych owadów konieczne jest spryskanie całej rośliny preparatami Fitoverm, Aktara lub Kinmix.
Zwinięte liście są wynikiem życia liścia.
Rozwiązanie „Inta-Vira” lub „Decis” jest używane przeciwko niemu.
Tarcze i fałszywe tarcze są szczególnie niebezpieczne. Owady wysysają soki z pnia i strzelają, powodując ich brązowienie i wysychanie.
Konieczne jest regularne sprawdzanie krzaków pod kątem infekcji. Okaleczone gałęzie będą musiały zostać obcięte. Krzewy opryskuje się preparatem „Confidor”, „Aktellik” lub „Mospilan”. Przetwarzanie odbywa się dwukrotnie, przerwa wynosi dwa tygodnie.
Zagęszczone nasadzenia stanowią doskonałe środowisko dla wszelkiego rodzaju roztoczy. Na ich obecność świadczą bezkształtne plamy na spodniej stronie liści.
Zdeformowana zielona masa odpada przedwcześnie. Do zwalczania kleszczy nadają się preparaty „Apollo”, „Anti-tick” lub „Kleschevit”.
Rozmnażanie i uprawa
Możesz propagować kolkację na dwa sposoby:
- posiew;
- sadzonki.
W pierwszym przypadku siew odbywa się pod koniec marca. Użyj dużych pudełek lub oddzielnych doniczek z mieszaniną piasku i torfu. Nasiona pogłębia się o 5 mm, podlewa ciepłą wodą i pozostawia w ogrzewanym pomieszczeniu lub szklarni. Sadzonki pojawiają się za 3-4 tygodnie. Silne pędy o wysokości około 25 cm powstają 4-4,5 miesiąca po wysiewie, w sierpniu. Zaleca się pozostawienie młodych kiełków na zimę w pomieszczeniu, a po zbiorze sadzić je w ogrodzie następnej wiosny.
Łatwiejszym i skuteczniejszym sposobem jest szczepienie. W czerwcu gałązki z dwoma lub więcej kolanami odcina się i moczy przez 14-16 godzin w roztworze kwasu indolilo-3-masłowego (50 g na 1 litr wody). Następnie sadzonki sadzi się w siedliskach lub szklarniach z ciepłym i wilgotnym powietrzem, gdzie zapuszczą korzenie do następnej wiosny. Udział ukorzenionych pędów wyniesie około 45%.
Jak kwitnie colquitia?
Czy widziałeś, jak cudownie kwitnie na przedmieściach colquity? Podobne zjawisko można zaobserwować około połowy lata. Roślina kwitnie obficie: pod warstwą jasnoróżowych płatków jasna zieleń jest praktycznie niewidoczna. Same kwiaty są małe. Ich długość nie przekracza 1,5 centymetra. Sparowane kwiaty mają pachnący aromat i są bardzo podobne do wdzięcznych filiżanek.
Po kwitnieniu powstają owoce - pudełka pokryte włosiem. Dzieje się to jesienią. Długość takich owoców nie przekracza 6 milimetrów. W tym przypadku liście rośliny są pomalowane na jasne kolory.
Jak colquitia rozmnaża się przez nasiona
Uprawa colquitsia z nasion Zdjęcie sadzonek
Nasiona należy sadzić w ziemi przed zimą, ale jest to możliwe również wiosną w przypadku sadzonek w szklarni.
Przeczytaj także: Jakie byliny wysiewa się przed zimą
W przypadku sadzenia wiosennego pod koniec marca zimna stratyfikacja odbywa się przez 2 miesiące.
W tym celu nasiona należy przechowywać w lodówce (etap 1: dwa tygodnie w zamrażarce, etap 2: na półce w lodówce).
Następnie nasiona wysiewa się w dużych pojemnikach lub w osobnych doniczkach na głębokość 1 cm, hoduje w szklarni, a wiosną sadzi w ziemi.
Podlewanie i karmienie
Kolejna ważna kwestia, ponieważ wszystkie drzewa i krzewy ozdobne wymagają dobrego odżywiania. Urocza kolacja nie jest wyjątkiem. Każdego dnia roślina wymaga dobrego podlewania, do którego lepiej jest używać ciepłej, osiadłej wody. Dwa lub trzy razy w sezonie musisz zrobić górny opatrunek. W tym celu zaleca się stosowanie próchnicy organicznej, zwierzęcej lub roślinnej. Są najważniejsze podczas kwitnienia i aktywnego wzrostu. Wczesną wiosną można „potraktować” roślinę superfosfatem lub nawozem mineralnym. Ta procedura jest wykonywana raz w sezonie.
Przycinanie
Unikaj silnego przycinania. Aby uformować koronę, wystarczy odciąć tylko stare gałęzie, nie dotykając gałęzi bocznych i górnych.
Aby odmłodzić, przycinanie należy wykonać pod koniec kwitnienia. To przycinanie stymuluje wzrost nowych gałęzi.
Wiosną przycina się stare gałęzie.
Krzew szczególnie pięknie prezentuje się jesienią, kiedy liście nabierają bardzo przyjemnego i jasnozłotego odcienia.
