Róża piwonii: sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu, zasady uprawy

Co może być piękniejszego niż zwykła róża? Oczywiście róża piwonii, którą świat poznał pod koniec XX wieku dzięki hodowcy Davidowi Austinowi. Dzięki kształtowi piwonii i najszerszej gamie kolorów ten angielski kwiat, popularnie zwany „Ostinką”, zyskał ogromną popularność wśród miłośników piękna.

Róże piwonii są całkowicie wybredne: poza tym nie wymagają stałej opieki? rosną wystarczająco szybko. Mimo delikatnego wdzięku i przyjemnego aromatu krzewy są odporne na choroby i nieatrakcyjne dla szkodników - tylko za te cechy warto zakochać się w tak romantycznej roślinie. Podobnie jak wszystkie kwiaty krzewów, róże piwonii tworzą pędy biczowe i są bardzo dekoracyjne.

Charakterystyczne właściwości rośliny:

• kształt kwiatu miseczkowaty, pompatyczny lub rozetowy;
• niesamowity aromat, szczególnie intensywny przy pochmurnej pogodzie. Najbardziej oryginalny zapach, który można porównać z zapachem francuskich perfum, charakteryzuje Jude The Obscure;
• zdolność do tworzenia masywnych, jasnych zarośli.

Odmiany róż piwonii

Do tej pory oficjalnie istnieje ponad 200 odmian róż. Najpopularniejsze z nich są wymienione poniżej.

• Constance Spray to pierwsza hybryda róży i piwonii, charakteryzująca się dużymi, jasnoróżowymi kwiatami. Krzew jest energiczny, może osiągnąć 4 metry wysokości, co będzie świetnym pomysłem do rzucenia go na podporę, ścianę lub niskie ogrodzenie. Roślina będzie obficie pokryta olbrzymimi kwiatami, które nigdy nie są w pełni otwarte. Krzew charakteryzuje się małymi, częstymi kolcami, a także bladozielonym, matowym ulistnieniem.

• Pat Austin. Jasny miedziany kolor półpełnych dużych kwiatów zostaje płynnie zastąpiony delikatnym kremowym odcieniem. Kwitnienie tej odmiany następuje wystarczająco wcześnie, z czasem przez długi czas i nieprzerwanie. Zapach kojarzy się z zapachem olejku różanego. Taka róża piwonii dobrze znosi zimno i półcień.
• „William Shakespeare 2000”. Roślinę charakteryzują kwiaty w kształcie piwonii, jakby podzielone na 4 części, o zapachu starych róż. Wysokość buszu wynosi 1,8 metra. Jest bezpretensjonalny w pielęgnacji, dobrze znosi cień.
• Benjamin Britan. Wysokość pięknie ulistnionych krzewów sięga 140 cm (w komfortowych warunkach - 200 cm). Wyraźny jest owocowy aromat szkarłatnych kwiatów o średnicy około 12 cm. Gęsto podwójne, głębokie, złożone pąki są często zbierane w kwiatostany. Krzewy, nawet lekko kwitnące, wyglądają imponująco silnie. Odmiana charakteryzująca się dużą odpornością na choroby i szkodniki polecana jest do stosowania na rabatach kwiatowych w celu podkreślenia róż o delikatniejszej tonacji.
• Odmiana "Othello" charakteryzuje się dużymi, pełnymi kwiatami o bogatej szkarłatnej barwie, które z czasem nabierają fioletowo-liliowego odcienia. Ponadto róża jest tak ciemna (szczególnie w chłodne dni), że od razu wiadomo, dlaczego ta odmiana jest tak nazywana. Krzew jest bardzo ciernisty, średniej wielkości. Róże piwonii odmiany "Othello" zbierane są w pędzelku, nie opadają, co jest bardzo dobre przy cięciu. Krzew nie lubi ciepła i często ponownie kwitnie.

• Austin Gertrude Jackipp charakteryzuje się wysokim, silnym krzewem, który można podziwiać w obfitości przez cały sezon (od maja do listopada).Zapach kojarzy się z zapachem mirry z nutami starych róż. Kwiaty frotte są jasnoróżowe, równomiernie rozłożone na krzaku, pokrywając go od góry do dołu. Roślina dobrze znosi zimę, jest odporna na różne choroby. Odmiana charakteryzuje się optymalną pełnią kwitnienia, czyli wypełnia prawie całą przeznaczoną na to przestrzeń. Wysokość dorosłej rośliny sięga 2,5 metra, obwód buszu to 1 metr.
• Bracie Cadfil. Wśród róż angielskich jest to prawdopodobnie jedyna róża piwonii, która ma bardzo duże kwiaty w różowych odcieniach. Wygląda imponująco jako środek kompozycji. Pomimo imponujących rozmiarów, których efekt potęgują wygięte do wewnątrz płatki, kwiaty zawsze wyglądają schludnie, zachowując świeżość przez dość długi czas. Odmiana posiada mocny, bogaty aromat olejku różanego. Krzew praktycznie nie ma kolców i jest bardzo proporcjonalny. Ponowne kwitnienie jest rzadkie.

Różowe hybrydy

Najpopularniejszym kolorem piwonii jest różowy. Róże Austin w tym samym różowym kolorze dodatkowo podkreślają podobieństwo tych róż do piwonii. Jednocześnie nasycenie kolorów zależy od odmiany i waha się od jasnoróżowego, prawie brzoskwiniowego, po fuksję. Te róże mają duży podwójny kwiat z gęstymi zaokrąglonymi płatkami. Najbardziej znane, można powiedzieć, klasyczne odmiany takich róż to:

Constance SPRY

Róża pnąca o jasnoróżowym odcieniu została wyhodowana w Anglii w latach 60-tych ubiegłego wieku. Jej kwiaty osiągają 15 cm średnicy, mają 5-6 sztuk w kwiatostanach. Kwitną od początku czerwca do końca lipca i mają bardzo przyjemny aromat. Wysokość tej róży może przekraczać 5 m, krzew jest silny. mocny i rozłożysty. Bardzo kolczaste małe ciernie na grubych łodygach. Do takiej róży zdecydowanie potrzebujesz wsparcia. Nawiasem mówiąc, taka róża świetnie czuje się w zacienionym miejscu.

Miranda (MIRANDA)

W 2005 roku w Anglii wyhodowano inną odmianę róży piwonii, bardzo przypominającą Constance Spry. Kwiaty Mirandy są nieco mniejsze, mają około 12 cm średnicy i mają interesujący kolor, który waha się od białego do jasnoróżowego. Wewnętrzne płatki kwiatu są najjaśniej zabarwione. Aromat tej róży, choć przyjemny, jest słabo wyrażony. Taka róża krzewiasta kwitnie dwa razy w okresie letnim, a drugie kwitnienie trwa prawie do końca października. Kwiaty występują samotnie, nie stanowią kwiatostanów. Krzewy są dość zwarte, możesz uprawiać te róże bez wsparcia.

Rosalind (ROZALINDA)

To kolejna dobrze znana odmiana róży podobnej do piwonii. Rosalind ma dość duże pojedyncze kremowe kwiaty osiągające średnicę 12-14 cm.Róża ma bardzo przyjemny delikatny aromat.

Lądowanie

Wysokiej jakości wzrost i kwitnienie róży zależy od poprawności jej sadzenia. Dobrze nawożona gleba jest jednym z ważnych warunków pomyślnego założenia kwiatu. Lepiej jest używać obornika końskiego (o grubości dwóch centymetrów), ponieważ nie wchłania on azotu, pozostawiając go w ziemi. Otwór do sadzenia powinien być szeroki (około 1 m średnicy) i głęboki (około 0,5 m). Mniejszy rozmiar otworu nie pozwoli na optymalny wzrost systemu korzeniowego krzewu. Nawóz lub kompost należy umieścić w wykopanym dole. Przed sadzeniem korzenie rośliny należy potraktować lekiem wpływającym na tempo wzrostu.

Sadzenie młodej rośliny powinno odbywać się na głębokość 10 cm, wtedy kwiaty przetrwają nawet znaczne mrozy. Róże piwonii sadzi się w trójkącie oddalonym od siebie o pół metra. Taki schemat sadzenia sprawia wrażenie gęstych zarośli, przez co wydaje się, że wszystko dookoła jest usiane różami. Aby uzyskać większy efekt obfitości, musisz wybrać trzy krzewy tej samej odmiany lub jeden wzrost do sadzenia obok siebie. Aby uzyskać piękną, ozdobną i pachnącą obwódkę, zaleca się sadzenie 1-2 odmian roślin o tej samej wysokości, które podczas sadzenia należy zmieniać naprzemiennie.

Wiele odmian takich róż jest odpornych na cień, dzięki czemu można je bezpiecznie sadzić w miejscach półcienistych. Ważne jest, aby co najmniej 3 godziny dziennie róża piwonii była oświetlana promieniami słonecznymi.

Uprawa i pielęgnacja

Teoretycznie opieka nad różą piwonii rozpoczyna się jeszcze przed posadzeniem jej na miejscu, a raczej w momencie wyboru najbardziej odpowiedniego terytorium dla rośliny. W przyszłości hodowcy kwiatów powinni również zrozumieć niuanse podlewania, karmienia, przycinania i przygotowywania rośliny do zimowania.

Optymalne warunki i lokalizacja

Niezależnie od koloru i odmiany róże piwonii można sadzić zarówno w pojedynczych nasadzeniach, jak iw połączeniu z innymi kwiatami na miejscu. Świetnie sprawdzają się w oświetlonych i wentylowanych pomieszczeniach bez przeciągów i ewentualnej stagnacji wilgoci, dlatego lepiej sadzić krzewy różane na wzgórzu - taki układ zapobiega gniciu systemu korzeniowego roślin.

Nie zapominaj również, że te kwiaty nie tolerują gromadzenia się azotu i wapienia w glebie, dlatego wskazane jest wybieranie miejsc o glebie obojętnej lub lekko kwaśnej. Podczas sadzenia na obszarach nisko położonych, z gęstymi i podmokłymi glebami, warunkiem wstępnym dla róży jest dobry drenaż.

Podlewanie i karmienie

Podlewanie krzewów róż opisanej odmiany należy wykonywać tylko w razie potrzeby, czyli po wyschnięciu wierzchniej warstwy gleby. Częstotliwość tego procesu zależy bezpośrednio od opadów atmosferycznych, dlatego w okresie długotrwałych deszczów kwiaty nie mogą być podlewane tygodniami - wysychanie gleby nie jest dla nich tak niebezpieczne jak podlewanie.

Dowiedz się również, dlaczego róże mogą zmienić kolor na czarny.

Średnio 1 dorosły krzew zużywa około 5 litrów wody - oczywiście, jeśli nie mówimy o odmianach pnących, które pochłaniają 10-15 litrów. Wskazane jest podlewanie wieczorem, aby pod palącym słońcem wilgotna ziemia nie stała się chrupiąca.

Róże można nawozić dopiero w następnym roku po posadzeniu na miejscu, ponieważ do tego czasu kwiaty mają dostateczną ilość składników odżywczych wprowadzonych do dołka podczas sadzenia.

W przyszłości, wraz z nadejściem wiosny, rośliny należy karmić co miesiąc, stosując następujące składniki odżywcze:

• zgniły obornik krowy lub koński lub odchody kurze - rozcieńczyć w proporcji 1 szklanka na 1 wiadro wody;
• zgniły kompost;
• Popiół drzewny;
• gotowe nawozy mineralne do róż, kupione w dowolnej kwiaciarni.

Wraz z nadejściem ciepłego sezonu azot powinien dominować w składzie składników odżywczych, przyczyniając się do wzrostu zielonej masy. Podczas tworzenia pąków należy zmniejszyć jego proporcje, zwiększając jednocześnie stężenie fosforu i potasu. Wprowadzanie pierwiastków śladowych do gleby powinno być regularne, zwłaszcza w okresie wegetacji.

Przed kwitnieniem zaleca się spryskanie krzewów róż roztworem kwasu borowego, do przygotowania którego 1 g leku należy rozpuścić w 1 litrze wody i dokładnie wymieszać. Bor jest również doskonałym stymulatorem tworzenia pąków.

Od połowy sierpnia do bardzo zimnej pogody nawożenie róż piwonii nie jest już potrzebne, ponieważ rośliny muszą zatrzymać wzrost i zbudować system korzeniowy. Pamiętaj, że pędy, które nie są zdrewniałe przed zimą, mogą zamarznąć.

Ważny! Na przesycenie róż nawozami będzie wskazywać żółknięcie i zwijanie się liści na krzakach. Jeśli tak się stanie, należy na chwilę przerwać karmienie.

Reprodukcja

Róże piwonii rozmnaża się w taki sam sposób, jak inne odmiany tych kwiatów, to znaczy przez sadzenie, nakładanie warstw lub szczepienie. Rozważmy bardziej szczegółowo każdą metodę.

1. Najlepszy czas na szczepienie to sierpień, gdy odpowiednie zdrewniałe pędy można już uzyskać z dorosłych krzewów. To z nich wycina się sadzonki z 3 parami liści - jednak przed zasadzeniem w ziemi należy usunąć dolną parę.

   
   Materiał do sadzenia należy umieścić na obszarze nawożonym próchnicą, w odległości 20 cm od siebie i przykryć pociętymi plastikowymi butelkami (nakrętkę należy zdjąć z szyi). Po posadzeniu pędy należy podlać, a następnie pozostawić w spokoju do wiosny. Wraz z nadejściem pierwszych ciepłych dni sadzonki będą rosły i zaczęły wyrastać nowe pędy. Jeśli to konieczne, możesz sadzić sadzonki do dalszej uprawy na innym terytorium.
   Przeczytaj więcej o tym, jak rozmnażać róże przez sadzonki.

2. Powielanie przez nakładanie warstw przeprowadzane w drugiej połowie sezonu letniego z wykorzystaniem długich i całkowicie zdrowych pędów rośliny matecznej. Po zgięciu wybranej części na jej końcu należy wykonać małe cięcie i mocując pęd na powierzchni gleby, posypać ją ziemią.

   
   Jeśli wszystkie czynności zostaną wykonane poprawnie, nowa roślina z własnymi korzeniami pojawi się po cięciu w następnym sezonie. Należy go oddzielić od krzewu macierzystego i posadzić w wybranym miejscu.

3. Rozmnażanie róż przez szczepienie - najbardziej czasochłonna metoda ze wszystkich powyższych, ponieważ wymaga precyzyjnego wykonania. Jego istota polega na wykonaniu kilku prostych czynności: najpierw należy wykonać nacięcie w kształcie litery T w korze na gałęzi, włożyć w nią wizjer z pączkiem wybranej odmiany róży, a następnie przymocować je miękką szmatką.

   
   Po prawidłowym umieszczeniu szczepiona część natychmiast zaczyna karmić się z głównego krzewu. Zwykle krzewy róż są rozmnażane przez szczepienie tylko w wyspecjalizowanych gospodarstwach, w których do zabiegu zaangażowane są specjalnie przeszkolone osoby.

   Przeczytaj także:  Liliowy węgierski sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu, fotografia, rozmnażanie odmian, uprawa i łączenie w projektowaniu krajobrazu

Przycinanie i okrywanie róż na zimę

Właściwe przycinanie jest wymagane dla prawie każdej odmiany róż, ponieważ nie tylko przyczynia się do tworzenia bujnych pąków, ale także zapobiega rozwojowi różnych dolegliwości związanych z zagęszczaniem nasadzeń.

Po raz pierwszy przycinanie należy wykonać po usunięciu schronienia: wszystkie wysuszone i zgniłe pędy należy ostrożnie usunąć z róży, a zdrowe gałęzie odciąć o jedną trzecią ich długości. Jeśli krzewy rosną jako żywy krawężnik, można je przyciąć do wysokości 60 cm.

Ważny! Pierwszego lata po posadzeniu sadzonek róż wskazane jest usunięcie z nich wszystkich uformowanych pąków, aby ich rozwój nie odebrał witalności reszcie rośliny.

W przyszłości procedurę przycinania należy powtarzać 2 razy w roku: wiosną (w celach sanitarnych) i jesienią (w ramach przygotowań do zimowania). W obu przypadkach słabe, niezdrowe, połamane, a czasem tylko dodatkowe pędy są usuwane z krzaków, aby nie hamowały rozwoju róży.

Po przycięciu jesienią większość odmian róż piwonii należy odpowiednio przykryć na zimę. Po pozbyciu się z rośliny pozostałego listowia i odcięciu zielonych i niedojrzałych gałęzi łodygi należy najpierw zgiąć do ziemi i zabezpieczyć lub od razu przykryć warstwą trocin i słomy, jeśli to konieczne, dodatkowo przykrywając je świerkowymi gałęziami , plastikowe czapki lub włóknina.

Wskazane jest przykrywanie kwiatów, aż temperatura spadnie do –2… –5 ° С, ponieważ zamarznięte róże nie kwitną tak aktywnie w przyszłości, jeśli w ogóle mogą przetrwać zimę. Można również zrobić schronienie z drewnianych lub plastikowych łuków, do których przymocowane są gęste agrofibry lub przykryć rośliny specjalnymi osłonami, które łatwo znaleźć w kwiaciarniach. Zadaszenie można zdjąć, gdy temperatura ustabilizuje się na poziomie 0 ° C, po czym warto też usunąć warstwę ściółki z systemu korzeniowego.

Zalecamy zapoznanie się z podstawowymi zasadami przycinania róż na zimę.

Cechy okresu kwitnienia

Prawie wszystkie odmiany róż piwonii charakteryzują się wczesnym początkiem kwitnienia, a niektóre z nich kwitną dwa razy w okresie letnim.Oczywiście za drugim razem kwiaty nie będą tak duże, ale krzew będzie miał czas na pełne dojrzewanie przed nadejściem chłodów, co w przyszłości znacznie ułatwi przygotowania do zimy.

Wadą odmian piwonii pod względem kwitnienia jest duża wrażliwość kwiatów na wysoką wilgotność, co często prowadzi do gnicia pąków. Ponadto letnie upały nie wpływają na nie najlepiej, przez co kwiaty stają się mniejsze, a okres kwitnienia jest prawie o połowę krótszy.

Na miejscu odmiany róż kanadyjskich i angielskich również zachwycają kwitnieniem.

Podlewanie i karmienie

Wiosną wymagany jest górny opatrunek róż piwonii, w czerwcu kwiaty należy karmić nawozami azotowymi. W okresie pączkowania glebę należy wzbogacić nawozami wapniowo-fosforowymi. Zaleca się zaprzestanie karmienia rośliny pod koniec sierpnia. Proporcje należy przestrzegać ściśle według normy, w przeciwnym razie przesycenie nawozami wpłynie negatywnie na roślinę: liście zaczną żółknąć i odpadną.

Zaleca się podlewać kwiaty wieczorem, gdy gleba wysycha, w takim przypadku wilgoć nie wyparowuje. Zużycie wody na krzak wynosi około 12-15 litrów.

Charakterystyka kwiatu

Charakterystyczne cechy róży piwonii:

1. Kształt kwiatka w formie miseczki lub pompki.
2. Elegancki aromat, który nasila się przy pochmurnej pogodzie. Niektóre kwiaty pachną francuskimi perfumami
3. Krzewy tego typu róż mogą tworzyć gęste zarośla.

Miłośnicy ogrodów uwielbiają te krzewy za szybki wzrost i brak codziennej pielęgnacji. Również ogromną zaletą tych kwiatów jest odporność na choroby i brak atrakcyjności dla szkodników.

Cechy przycinania krzewów różanych

Przycinanie krzewu należy wykonać przed pęknięciem pąka, usuwając słabe i stare pędy. W takim przypadku gałęzie należy przyciąć o jedną trzecią. W zależności od wyobraźni hodowcy można nadać krzakowi niestandardowy kształt. W październiku musisz odciąć dojrzałe pędy i liście. Przy uprawie róż w wersji krawężnikowej należy je przyciąć do przybliżonej wysokości 0,6 metra. Pierwsza fala kwitnienia odbędzie się na tym samym poziomie, druga i kolejne - na różnych poziomach, ponieważ młode pędy zaczną aktywnie rosnąć, przekroczą określoną wysokość, naruszając tym samym pożądaną harmonię.

Przygotowanie przed zimą obejmuje zginanie łodyg do ziemi, a następnie mocowanie ich, przykrywanie ziemią, trocinami lub liśćmi. Na wierzchu można położyć słomę, aby się rozgrzała. Nie zaleca się stosowania folii jako materiału kryjącego ze względu na brak dostępu powietrza.

Najważniejsze informacje dotyczące dalszej opieki

Angielskie róże Davida Austina po posadzeniu nie różnią się specjalną pielęgnacją. Konieczne jest monitorowanie wilgotności gleby, jej regularne odchwaszczanie i poluzowywanie. Podczas tej procedury lepiej postępować ostrożnie, aby nie uszkodzić systemu korzeniowego. Podlewanie najlepiej wykonywać ciepłą, osiadłą wodą bezpośrednio pod korzeniem. Częstotliwość podlewania zależy od warunków pogodowych, ale przy uprawie róż Austin obowiązuje ścisła zasada: lepiej jest zasypać niż przelać.

Nawożenie roślin przeprowadza się w drugim roku po posadzeniu. Odbywa się to wraz z nadejściem wiosny co trzy do czterech tygodni. W okresie aktywnego wzrostu stosuje się nawozy azotowe. Przed utworzeniem pąków i podczas kwitnienia roślina potrzebuje fosforu i potasu.

Jako nawozy można stosować następujące mieszanki:

• Kompost zbyt dojrzały.
• Rozcieńczony i sfermentowany obornik krowie.
• Odchody kurczaka wlewamy do wody i rozcieńczamy w stosunku 1:25.
• Popiół drzewny.
• Mąka kostna.
• Zakupione mieszanki mineralne.
• Przepisy ludowe na karmienie róż.

Opatrunek górny zatrzymuje się w połowie sierpnia, aby roślina była przygotowana do zimowania i nie rozpoczęła aktywnego wzrostu pędów.Jesienią przeprowadza się przycinanie sanitarne i modelujące krzewów, a uzyskane sadzonki można zachować do wiosny w celu dalszego ukorzenienia.

Możesz być zainteresowany: czosnkiem wiosennym, sadzeniem i pielęgnacją w terenie, karmieniem, zwalczaniem szkodników

Zalety i wady róż piwonii

Wczesne kwitnienie jest cechą, za którą cenione są róże piwonii. Zdjęcie w pełni oddaje całe piękno ich kwitnienia, które kończy się w czerwcu. Następnie następuje tworzenie nowych młodych pędów, które determinują ponowne kwitnienie krzewu w sierpniu i wrześniu.

Wadą ostin jest ich duża wrażliwość na nadmierną wilgoć i opady, których duża ilość w okresie kwitnienia może prowadzić do gnicia kwiatów. Mogą po prostu nie mieć wystarczającej siły, aby otworzyć pączek. Wysokie temperatury mogą prowadzić do kruszenia kwiatów, przebarwień płatków i krótszego okresu kwitnienia.

Cięcie, tworzenie warstw lub nasion to sposoby rozmnażania róż piwonii. Sadzonki są akceptowane wystarczająco szybko, a za rok nowy młody krzew zachwyci swoim wspaniałym kwitnieniem.

Zapobieganie chorobom

Pomimo wyjątkowego wyglądu róże Ostinka nie różnią się silną odpornością. W sprzyjających warunkach wzrostu ta jakość nie przeszkadza w cieszeniu się wspaniałymi pąkami, ale w trudnych realiach życia krzewy mogą umrzeć w ciągu kilku tygodni.

Aby zapobiec charakterystycznym chorobom, wykonuje się opryski profilaktyczne i terapeutyczne. Można użyć słabego roztworu siarczanu miedzi, serwatki mlecznej i odkurzyć popiołem drzewnym. Jednocześnie, gdy zauważysz pierwsze oznaki czarnej plamki lub mączniaka prawdziwego, najlepiej zaopatrzyć się w specjalny preparat chemiczny, gdyż tempo rozprzestrzeniania się tej „infekcji” jest bardzo duże.

W sumie wskazane jest przeprowadzenie w sezonie trzech działań zapobiegawczych. Pierwsze opryskiwanie przeprowadza się pod koniec kwietnia - na początku maja, kiedy pojawiają się pierwsze liście. Za drugim razem krzewy są traktowane przed rozpoczęciem masowego kwitnienia. Trzeci zabieg jest bardziej zależny od warunków pogodowych. Rozwój chorób grzybiczych najczęściej występuje w drugiej połowie lata z długotrwałymi deszczami i zimnymi trzaskami w nocy.

Możesz być zainteresowany: mieczyk japoński, sadzenie i pielęgnacja: zalecenia

Do zabiegu najlepiej wybrać pochmurny dzień, ale bez opadów. Do normalnego wchłaniania substancji do liści wystarczy pięć do sześciu godzin, dlatego jeśli deszcz przejdzie wcześniej, procedurę należy powtórzyć.