Zioła miodowe dla pszczół. Najbardziej miododajne rośliny

Zapraszam do odwiedzenia mnie, drodzy przyjaciele i ludzie o podobnych poglądach! Miło mi cię powitać! :))

Staram się, aby na mojej stronie zawsze można było znaleźć przydatne informacje na wszystkie pytania związane z pszczelarstwem.

Dlatego proponuję dziś porozmawiać o najważniejszej rzeczy w naszej działalności - o tym, które miododrzewiny środkowego pasa są najbardziej efektywne pod względem produktywności nektaru i które z nich zasługują na aktywne wprowadzenie do kultury, a zwłaszcza pól uprawnych z nimi.

W Rosji jest wiele takich roślin, których kwiaty są najlepszymi roślinami miodowymi dla pszczół. Pierwszą z tych cennych i bardzo obiecujących roślin miododajnych jest koniczyna, należąca do rodziny motylkowatych.

Biało-żółty nostrzyk: potężna kultura miododajna

Prawie nie ma osoby, która nie widziała słodkiej koniczyny.

Trudno zapomnieć o ogromnych zaroślach, osiągających 1,5 m wysokości i rosnących tam, gdzie wydaje się, że nic nie jest w stanie rosnąć: na glebach gliniastych lub kamienistych, na „zabitych” poboczach dróg, na dnie wąwozów. Gdziekolwiek spojrzysz, wszędzie tryumfalnie unoszą się pędzle małych żółtych lub białych kwiatków o korzennym zapachu kumaryny.

Wbijasz głowę w gęste pachnące zarośla - i jeszcze długo po tym psychicznie cieszysz się wspomnieniem tego delikatnego i delikatnego aromatu ...

Wszystkie 12 odmian słodkiej koniczyny to najbardziej miododajne rośliny: z 1 hektara ziemi porośniętej tą trawą pszczoły zbierają od 270 do 600 kg miodu (w zależności od tego, czy kwiaty są białe, czy żółte). Średni dzienny zbiór miodu dla rodziny pszczelej może wynosić prawie 6 kg. I uwaga: roślina produkuje nektar przy każdej pogodzie! Więc twoje pielęgniarki zawsze będą w biznesie. :))

Charakterystyczne cechy miodu ze słodkiej koniczyny:

• jego kolor jest najczęściej biały, chociaż może mieć bursztynowy odcień;
• ma przezroczystą, wolno krystalizującą konsystencję o lekkim aromacie wanilii;
• zachowuje aromat kwitnącej rośliny

Siew koniczyny to nie tylko kwiaty roślin miododajnych dla pszczół, ale także okazja dla rodzin pszczelich do zapewnienia sobie pełnowartościowego pożywienia na nadchodzący okres zimowo-wiosenny.

Przez całe lato spędzone na polach nostrzyka rodziny pszczół szybko zwiększają swoją siłę, zwiększają liczbę plastrów miodu, a królowe intensywnie składają jaja.

A tak wspaniała roślina miododajna była wcześniej uważana za najgorszą chwast ze względu na jej potężny system korzeniowy i zdolność do produkcji dużej ilości nasion. Ale wiadomo, że każde zło przy odpowiednim podejściu można zamienić w dobro.

Dzięki kompetentnej technologii rolniczej roślina ta:

• zapobiega rozwojowi chwastów;
• zatrzymuje erozję gleby;
• przywraca utraconą strukturę gruntów ornych;
• przywraca płodność lizawkom solnym;
• służy jako doskonała baza paszowa dla zwierząt gospodarskich

Jednym słowem, jestem gotowy śpiewać hymny do słodkiej koniczyny dzień i noc! :))

Są jednak inne zioła, które są równie ważne w pszczelarstwie, o których należy porozmawiać.

Cechy roślin miododajnych

Jeśli początkowo pożywienie pszczół składało się z kwitnących drzew, krzewów i traw łąkowych, to współcześni pszczelarze poszerzyli łapówki o specjalnie zasiane zboża, które znacznie zwiększają wydajność zbioru miodu.

Czy wiedziałeś? Przeciętna rodzina pszczół może zebrać do 10 kg miodu dziennie. Aby to zrobić, będzie musiała odwiedzić około 80 milionów kwiatów.

Botanicy wyróżniają drzewa miododajne, krzewy i trawy na osobną grupę roślin okrytonasiennych, których kwiaty charakteryzują się unikalnymi gruczołami wytwarzającymi słodką substancję płynną. Są to nektarniki, które mogą składać się ze spłaszczonych kropek, silnie wzniesionych guzków lub pogłębionych rowków u podstawy pąków.

Obfite łapówki są możliwe z dzikich traw łąkowych i leśnych, a także ze specjalnie uprawianych roślin rolniczych, owocowo-jagodowych, parkowych i ozdobnych. Wśród nich pszczelarze uważają za najbardziej obiecujące: koniczynę, słonecznik, grykę, akację, klon, lipę, koniczynę, facelię.

Osobliwością tych roślin jest intensywna produkcja nektaru w okresie kwitnienia, oparta na procesach ewolucyjnych, których celem jest krzyżowe zapylanie kwiatów przy pomocy owadów.

Okres pączkowania i powstawania liścieni, a także ilość wydalanych cukrów zależy od cech biologicznych każdego rodzaju roślinności, czynników klimatycznych i geograficznych. Na niestabilną ilość wytwarzanego nektaru i pyłku ma wpływ pora dnia. U niektórych bylin więcej pojawia się rano (np. Oregano, wyka), w innych - po południu (facelia, luźna), a jeszcze innych - wieczorem (miodunka).

Przy słonecznej pogodzie pszczoły zbierają nektar, przetwarzając go na miód i chleb pszczeli. Jeśli łapówkę otrzymano od wiśni, topoli, brzozy lub innych roślin wytwarzających substancje żywiczne, to produktem końcowym owadów będzie propolis i uza.

Charakterystyczne jest, że większość roślin miododajnych ma właściwości lecznicze, ale ilość nektaru wydzielanego przez jeden kwiat jest dla nich inna. Na przykład dla lipy liczba ta wynosi 0,14–7,55 mg, dla koniczyny słodkiej - 0,19 mg, a dla storczyków tropikalnych - 30 g. Ponadto nie wszystkie rośliny charakteryzują się produkcją pyłku.

Czy wiedziałeś? Pszczoły codziennie eksplorują obszar około 12 hektarów w poszukiwaniu pożywienia.

Porfirowy miód z esparcety: najlepszy z najlepszych!

Do rodziny roślin strączkowych należy również wieloletnia, wysoka (do 70 cm) wieloletnia esparceta; rośnie na naszym środkowym pasie prawie wszędzie. Łąki, skraj lasu, zarośnięte krzewami polany to jego ulubione miejsca „zamieszkania”.

Na terenie Rosji uprawia się głównie esparcety (esparcety), esparcety piaszczyste i zakaukaskie. Z rośliny pozyskuje się mączkę / siano, które w znaczący sposób wzbogacają paszę bydła w białko roślinne i masę pierwiastków śladowych.

Na liście roślin miododajnych zasianych specjalnie dla pszczół, esparceta zasłużenie zajmuje drugie miejsce, co doceniają pszczelarze na całym świecie. Szczególnie wysokie plony miodu charakteryzują się kwitnącymi polami esparcety zakaukaskiej, którą można śmiało nazwać głównym źródłem pierwszorzędnego miodu handlowego.

Jaskrawo zabarwione na różowo lub fioletowo, efektowne stożkowe pędzle z kwiatów esparcety to najlepsze miododajne rośliny dla pszczół, przyciągające radośnie brzęczące robotnice przez cały dzień. Efektem przyjaznej pracy rodziny pszczelej będzie 4-5 kg ​​pachnących przysmaków. W sprzyjających warunkach wydajność nektaru tej rośliny jest tak wysoka, że ​​może zwiększyć całkowity zbiór miodu ze zwykłych 280 kg do rekordowego 400 kg na hektar.

Tworząc pasieki, pszczelarze zawsze biorą pod uwagę bliskość pól obsianych fasolą rzymską, aby zapewnić sobie udany sezon. Ten rodzaj miodu ma tak charakterystyczne cechy, jak:

• kolor jasnobursztynowy;
• specjalna przezroczystość i delikatny aromat;
• nasycenie przyjemnego smaku;
• brak szybkiej krystalizacji

Chcesz poczuć smak upalnego letniego dnia zimą? W takim razie na stole powinien znajdować się miód zebrany z pól, na których sadzi się słynne wieloletnie rośliny miododajne - esparcetę i słodką koniczynę!

Koniczyna

Roślina należy do traw wieloletnich, występuje w kilku odmianach: czerwonej, różowej i białej.Wszystkie trzy gatunki są uważane za pierwszorzędne rośliny miodowe i są wykorzystywane jako pasza dla zwierząt. Koniczyna ma złożone kwiatostany i swoim zapachem wabi pszczoły. Roślina dobrze znosi suchość i ciepło. Przy dobrych warunkach pogodowych plon miodu w okresie kwitnienia przekracza 100 kg z hektara.

Koniczyna czerwona jest bardziej wrażliwa na glebę i warunki, w których rośnie. Nie toleruje deszczowej pogody, dużej wilgotności i zacienionych miejsc. Biały nie jest tak kapryśny, normalnie czuje się w zimnych, mroźnych okresach. Łąka dobrze dostosowuje się do prawie każdej gleby, ale nie lubi miejsc mokrych i zacienionych. Podobnie jak koniczyna czerwona występuje w naturze prawie w całym kraju.

Koniczyna jest wysiewana wraz z innymi ziołami w celu zwiększenia ilości miodu podczas zbioru z poletek, po czym jest wykorzystywana jako pasza dla zwierząt. Kwiatostan ma kształt główki, która ma od 30 do 100 kwiatów. Krzewiastość rośliny poprawia się w drugim roku. W czasie kwitnienia głowa obraca się na ziemię. Koniczyna, której zdjęcie przedstawiono powyżej, jest jedną z najczęściej używanych roślin miododajnych.

Miododajne właściwości kufy: das ist fantastisch!

Być może nie uwierzysz, ale taka jest prawda: plon miodu z 1 hektara ziemi obsianej kagańcem wynosi 1200 kg. Dlatego zwróć uwagę: wieloletnia roślina miodowa jest źródłem doskonałego miodu o niesamowitym smaku, który w niczym nie ustępuje monoflorze lipowej.

Ta roślina z rodziny astrowatych znana jest również pod nazwą Tatarnik, Barnacle, Shoot. Bezpretensjonalny, nie bojący się mrozu i odporny na suszę, znany jest chyba każdemu mieszkańcowi naszej środkowej strefy.

Tatar rośnie wszędzie. Jej 2-metrowe proste łodygi z kulistymi niebieskimi kwiatostanami można znaleźć na suchych nieużytkach, skalistych zboczach wąwozów, na skrajach lasów i łąkach stepowych.

Ważny

Mordovnik ma niezwykłą zaletę: jego kwitnienie rozpoczyna się właśnie w momencie, gdy praktycznie wszystkie zioła miododajne dla pszczół wyblakły.

Lekki przyjemny aromat nektaru nasyconego cukrami w stężeniu 60% i wyższym w stosunku do całkowitej objętości przyciąga pszczoły w niesamowitych ilościach: 1 miodniczka w 1 godzinę może przyjąć do 180 kudłatych „gości”!

Inne korzyści obejmują:

• wysoka produktywność nektaru, która wzrasta z każdym rokiem życia rośliny;
• mało wymagający (nie potrzebuje dodatkowej opieki w postaci podlewania i karmienia);
• szybki zwrot kosztów (siew wtórny odbywa się 10-15 lat po pierwszym)

Początkujący pszczelarze, którzy zdecydowali się na samodzielną uprawę wieloletnich roślin miododajnych, mogą łatwo pomylić mordowię kulistą z innymi jej odmianami - wysokimi i rosyjskimi. Dlatego przed zakupem nasion wskazane jest skonsultowanie się ze specjalistą.

Czy myślisz, że rośliny miodowe są sadzone specjalnie dla pszczół, wszystko już wymieniłem? Nie! Przed nami jeszcze wiele interesujących rzeczy. :))

Krwawnik pospolity - jesień miodowa trawa

Krwawnik należy do kategorii zwykłych roślin miododajnych, które można spotkać niemal wszędzie: na stepie, w lesie, na łąkach, przy drogach, na wysypiskach śmieci. Łodyga ma pojedynczą wyprostowaną konstrukcję o wysokości od 20 cm do jednego metra. Zbiór miodu rozpoczyna się w połowie lata i kończy pod koniec września. Mając małe kwiatostany w kształcie koszyczka, krwawnik pospolity jest szczególnie dobrze akceptowany przez wszystkie rasy pszczół. Szczególną wartością miodu jest jego późne kwitnienie. Kiedy kończy się zbiór nektaru z innych ziół, a pszczoły mają coraz mniej ziemi, roślina ta kwitnie. Pszczelarze określają krwawnik jako jesienne zioło miododajne.

Nacisk kładziony jest na siniak miodu jako odzwierciedlenie wyjątkowych możliwości Matki Natury

Wyrafinowany smak, nieopisany aromat, masa użytecznych właściwości - taki jest miód, który daje zwykły siniak skromnej, na pierwszy rzut oka niepozornej roślinie.

Jej drobne różowe dzwonkowate kwiaty, które ostatecznie nabierają niebieskiego koloru, zbierane są w tzw. loki tworzące kwiatostany w kształcie kolców. Są w stanie uwolnić znaczną ilość nektaru (16 mg), który swoim niewysłowionym zapachem doprowadza wszystkie pszczoły do ​​szaleństwa.

Tak, nie bez powodu siniak znalazł się w TOP-10 najbardziej miododajnych ziół! Słusznie zajmuje honorowe miejsce na tej liście, będąc obok popularnej ulubionej lipy.

Dwuletni siniak to roślina miododajna, która zdobyła tytuł najcenniejszej kultury w pszczelarstwie. Oceń sam:

1. Uporczywy, wybredny siniak może narastać w najcięższych warunkach, stanowiąc dla pszczelarza, który go zasiał, tylko jeden warunek - dobre nasłonecznienie.
2. Nie wymaga skomplikowanych zabiegów agrotechnicznych.
3. Początkowe sadzenie nasion rośliny jest następnie zastępowane jej samosiewem.
4. Kwitnienie siniaka, które rozpoczyna się w czerwcu, nie ustaje aż do pierwszych przymrozków.
5. Nektar mocno przylega do kwiatów, nie wyparowuje pod wpływem ciepła i nie jest zmywany przez deszcze.
6. Wydajność miodu z 1 hektara obicia wynosi 850 kg.

Ponadto jest to również bardzo piękna roślina, zwłaszcza gdy jej kwiaty przebarwiają się na niebiesko. Dywan niebiańskiego piękna ludzie nazywają polem, na którym rośnie niezwykły zwykły siniak. :))

Dobrze? Czy już zdecydowałeś, jakie rośliny miododajne zasiejesz w domu? Jeśli nie, czytaj dalej. :))

Najlepsze rośliny miodowe

Ogólnie rzecz biorąc, w przyrodzie występuje ponad 30 rodzajów roślin miododajnych, z których każda różni się właściwościami, strukturą i żyznością. Sadzonki miododajne specjalnie dla pszczół wymagają stałej opieki i odpowiednich warunków.

Jeśli mówimy o najpopularniejszych roślinach, jest ich kilkanaście. Dziś najlepsze rośliny miododajne to:

• gryka;
• koniczyna;
• esparceta;
• słonecznik;
• bawełna;
• melony i warzywa;
• biała akacja;
• gleditsia;
• Lipa;
• facelia.

Oczywiście rodzajów roślin miododajnych jest znacznie więcej, ale powyższe rośliny są najbardziej powszechne i najczęściej stosowane w rolnictwie i pszczelarstwie.

Facelia: najnowsza roślina miododajna

Roczny wrotycz pospolity należący do rodziny aquifolia dumnie nosi tytuł jednej z najpotężniejszych roślin miododajnych. Dorasta do 90 cm wysokości; jej niebieskawe kwiaty zebrane w loki tworzą jednostronny kwiatostan, wydzielający delikatny słodki aromat.
Pszczoły bardzo chętnie go odwiedzają. Uwaga: tak chętnie, że rodziny pszczół „pasą się” na kwiatach facelii nawet po zachodzie słońca, a jest to generalnie typowe tylko dla malin. Tutaj jest taka pożądana, ta piękność ... :))

Uwielbiany przez pszczoły facelia dzięki owadom i ludziom za pomocą kremowego, złocistego miodu, którego smaku nie sposób zapomnieć. Ale oprócz tego hojnego prezentu, facelia miododajna wykazuje inne przydatne właściwości, w tym:

• jego niesamowita zdolność do hamowania rozwoju chwastów;
• brak podatności na uszkodzenia przez szkodniki i choroby; niesamowita odporność na mróz (nawet przy t -9 ° (C) roślina nie zamarza i nadal wydziela nektar);
• absolutna bezpretensjonalność, mało wymagająca dla gleby (rośnie wszędzie, z wyjątkiem być może wiecznej zmarzliny);
• umiejętność wykorzystania facelii jako zielonego nawozu, tj. zielony nawóz, którego 100 kg zastępuje 300 kg próchnicy;
• wysoka wczesna dojrzałość (facelia kwitnie 35 - 45 dni po siewie; kwitnienie trwa 40 dni);
• obfite wydzielanie nektaru i przyzwoita produktywność miodu (od 1 hektara można uzyskać produkt leczniczy w ilości od 150 do 250 kg, a nawet więcej)

... Patrzę na ule z pszczołami, wspaniałe łąki i pola pokryte błękitną facelią i pamiętam Michaiła Priszvina ...

Jednak z dala od zadumy! W końcu musimy jeszcze omówić krzew pospolitego miodu wrzosowego: bez niego przegląd roślin miododajnych byłby niepełny.

Wykaz roślin miododajnych i ich "miododajności"

Oprócz głównych istnieją również dodatkowe rośliny miododajne, są one gorsze od nich pod względem ilości miodu, jaki pszczoły mogą z nich pobrać.

Wśród nich są:

• Chabry łąkowe - pszczoły od 1 ha zbierają do 110 kg;
• Mięta - do 200 kg na hektar;
• Jesienna kulbaba - do 80 kg na hektar;
• Mama i macocha - do 30 kg. na hektar;
• Miodunka lecznicza - od 80 do 30 kg na hektar;
• Mniszek lekarski - do 50 kg na hektar;
• Gryka - do 100 kg na hektar;
• Chernogolovka - do 120 kg. miód na hektar.

Specjalnie do zbierania miodu pola obsiewa się wieloletnią rośliną z niebieskimi kwiatostanami - to zwykły siniak. Zbiór miodu z jednego hektara takich nasadzeń może dochodzić do 800 kilogramów.

Z dzikich roślin można wyróżnić mordovnik, który ostatnio był uprawiany w warunkach ogrodowych. Sensowne jest specjalnie wysiewanie z pyskiem i oddzielnymi polami. Tak więc z jednego hektara pszczoły potrafią zebrać do 1200 kg. kochanie.

Podczas tworzenia planowanych nasadzeń do zbierania miodu zaleca się wysiać kilka odmian i upraw o różnych okresach kwitnienia. Warto też uzupełnić takie miododajne plantacje kwitnącymi krzewami i drzewami, jak lipa, czeremcha, akacja.

Cechy maliny jako krzewu miodowego

Okres kwitnienia malin rekompensuje zbiory miodu w najgorętszym okresie sezonu. Jego łączna produktywność sięga 100 kg. na hektar. W przeliczeniu na jedną rodzinę pszczół zysk może dochodzić do 4 kg. kochanie.

Akacja i lipa

Lipa i akacja kwitną przed wszystkimi innymi, dzięki czemu pszczelarze mogą zbierać pierwszy lub wczesny miód. Należy zauważyć, że miód akacjowy jest czasem ceniony wyżej niż miód lipowy. Ma gorzki smak i jasny, bogaty aromat. Zarówno miód lipowy, jak i akacjowy mają jasnobursztynowy odcień i zdolność do długotrwałego pozostawania w stanie płynnym i nie krystalizują. Pszczoły zbierają do 1000 kg z 1 hektara plantacji lipy. kochanie.

Ogrodowe rośliny miodowe

Jeśli kolonia pszczół jest mała i jest kilka uli, można je umieścić w ogrodzie. Ponadto należy go obsadzić kwiatami miodu.

Tak więc w przypadku osobistej działki możesz wybrać do sadzenia:

Zaleca się trzymać powój i mniszek lekarski. Zaleca się również posadzenie na miejscu krzewów malin, bzu, akacji, wiśni lub śliwki. Uwagę pszczół można przyciągnąć nie tylko jasnym kolorem kwiatów, ale sadząc melony i tykwy - ogórki, cukinie, melony, arbuzy.

Evergreen Heather: Sadź i doceniaj!

Wyrafinowany wygląd eleganckiego niskiego krzewu (jego wysokość nie przekracza 70 cm) przykuwa uwagę po prostu rzadką dekoracyjnością. Udekoruj swój ogród tą wieloletnią rośliną - a miód wrzosowy nie tylko zachwyci Cię urokiem koronkowych, jakby nieważkich, dzwonkowych kwiatów, gęsto rozkładających gałęzie, ale także nieprzerwanie zapewni całej Twojej rodzinie leczniczy miód.

Heather kocha przede wszystkim klimat rosyjskiej strefy centralnej. Dla niego liczy się tylko jedno: że skład gleby nie zawiera wapna ani wapnia, ponieważ wrzos jest wyjątkowo wrażliwy na wysoką zasadowość gleby.

Bogaty rozkwit wrzosu trwa od lipca do września. Przysadzisty, pełzający krzew, będący potężną rośliną miodową, przywołuje pszczoły z całego obszaru silnym zapachem i dużymi zapasami nektaru. A owady zewsząd gromadzą się na ucztę przygotowaną dla nich we wrzących białych, jasnoróżowych lub jaskrawych szkarłatnych kwiatach.

Wydajność miodowa kwitnącego wrzosu jest imponująca: na hektarze ciągłych zarośli pszczoły wydobywają 150-200 kg „płynnego złota”. W dobrym roku silna rodzina pszczół produkuje do 30 kg miodu wrzosowego w sezonie.

Miód ten wyraźnie wyróżnia się na tle innych odmian:

• ma ciemnoczerwony kolor;
• jego specyficzny aromat charakteryzuje się dużą intensywnością i trwałością;
• cierpki smak miodu wrzosowego ma lekko gorzki smak;
• charakteryzuje się bardzo długo krystalizującą, niezwykle włóknistą konsystencją (co wręcz komplikuje proces ekstrakcji miodu z plastrów)

Czy nie jesteś zmęczony? A potem chciałbym powiedzieć choćby kilka słów pochwały na cześć lipy: to drzewo miodowe, które wszyscy Rosjanie tak bardzo kochają, jest godne, aby stać się zwieńczeniem naszej rozmowy.

Nawłoć

Ziele nawłoci jest przedstawicielem roślin miododajnych łąkowych, które należą do bylin złożonych. Kwiatostany są pojedyncze, nierozgałęzione, zebrane w wiechy kosza. Kwiat jest żółty, ma złożony kształt.

Nawłoć kwitnie prawie przez całe lato i nawet w połowie września trawę można łatwo wykryć dzięki charakterystycznym kwiatostanom. Jest to dobra roślina miododajna z dużą zawartością cukru, który jest głównym czynnikiem podczas zbioru. Nawłoć rośnie w całym kraju, z wyjątkiem regionów graniczących z Azją Środkową. Ten przedstawiciel Asteraceae dobrze znosi upały, nie zatrzymując procesu kwitnienia.

Ziele wrzosu to silnie rozgałęziona roślina wieloletnia, która wygląda bardziej jak krzew. Wysokość łodyg wynosi od 30 cm, ale czasami może osiągnąć znak metra. Krzew jest gęsto pokryty krótkimi, miękkimi, klinowatymi liśćmi. Na wierzchołku wrzosu znajdują się dzwonkowate kwiatostany obu płci. Okres kwitnienia roślin miododajnych obejmuje większość lata i początek jesieni. Czynnik ten pozwala kontrolować czas zbioru miodu za pomocą pasiek mobilnych.

Czytaj także: Tojad dzungarski (roślina) - aplikacja i leczenie akonitem, jak przygotować nalewkę?

Wrzos należy do ziół leczniczych, ma właściwości lecznicze. Ta jakość jest brana pod uwagę przy sprzedaży zebranego miodu, zwiększając cenę produktu. Sezon zbioru nektaru rozpoczyna się w połowie czerwca. Produkt różni się kolorem i smakiem. Z reguły miód wrzosowy ma kolor ciemnoczerwony, przyjemny zapach i lekko cierpki i gorzki smak. Cechą pompowania jest duża ciągliwość, która komplikuje proces jazdy. Miód wrzosowy nie krystalizuje dobrze.

Lipa: koronowana królowa miododajnych roślin środkowego pasa

Jeśli masz kawałek ziemi, choć mały, koniecznie posadź lipę! To drzewo nie ma sobie równych:

• 1 hektar lipowego lasu daje tonę niezrównanego, najbardziej użytecznego miodu;
• mimo krótkiego okresu zbierania miodu (12-14 dni) pszczoły potrafią zebrać od 3 do 5 wiader nektaru z jednego dorosłego drzewa;
• otwarte miodniki lipowe ułatwiają owadom dostęp do słodkiego płynu, co stwarza dogodne warunki do szybkiego zbierania i przetwarzania nektaru na miód

Oczywiście nie ma beczki miodu bez łyżki, nawet łyżeczki do herbaty, smoły. Chodzi mi o to, że pozornie pozytywny niuans - dostępność nektarników - natychmiast zamienia się w ogromny minus w przypadku deszczu, silnych wiatrów czy suszy.

Cały nektar jest wymywany, kruszy się lub całkowicie wysycha, jeśli wystąpi jedna z wyżej wymienionych spontanicznych siły wyższej - i burzliwa fałszywa łapówka nagle się zatrzymuje.

Ale jeśli nadejdzie sprzyjające lato, pachnące bursztynowo-miodowe lipety nie opuszczą twojego stołu przez całą zimę. Niezwykle wysoka zawartość substancji przeciwwirusowych i przeciwbakteryjnych pomoże Tobie i Twojej rodzinie zachować zdrowie nawet w czasie SARS i różnych innych „grypy”.

Rośliny miodowe wysiewane specjalnie dla pszczół

Aby zapewnić ciągłość procesu zbierania miodu i poprawić wskaźniki ilości i jakości produktu wokół pasieki, wysiewa się miododajne zioła o różnych okresach kwitnienia. Nie są bardzo wymagające pod względem składu gleby i warunków pogodowych, a jednocześnie wytwarzają duże ilości nektaru. Poprawia przekupstwo koszenia traw, dzięki czemu kwitną 2-3 razy w sezonie.O wyborze miododajnych sadzonych obok pasieki decyduje produktywność nektaru i korzyści dla gospodarki. Wiele z nich to rośliny pastewne, lecznicze, oleiste.

Kwitnące rośliny miodowe w lipcu

Wiele czerwcowych traw miododajnych nadal kwitnie w lipcu. Dołączają do nich Lavender, Mint, Zubchatka, Vatochnik, Lofant, Echinacea, Sunflower, Zhabrey, Cornflower meadow, Ivan-tea, Donnik. W pszczelarstwie ważna jest różnorodność ziół miododajnych rosnących wokół. Na produktywność miodu wpływają warunki pogodowe - temperatura, wilgotność, brak deszczu i wiatru. Większość nektaru rośliny jest uwalniana w pierwszej połowie okresu kwitnienia.

Szereg roślin miododajnych kwitnie przez całe lato nawet bez koszenia - Volovik, Rurepka, Kumin, Żywokost, Reseda, Waleriana, Ammi dental, Snyt, Donnik, Lucerna, Koniczyna.

Wiosenne i wczesne letnie rośliny miodowe

Produktywne pszczelarstwo nie jest możliwe bez zapewnienia ciągłego zbioru miodu przez cały aktywny sezon. Do czasu kwitnienia rośliny miododajne dzieli się na wczesną wiosnę, wczesne lato, lato, późne lato i jesień. Pierwszego kwietnia kwitną miodowce: Matka i Macocha, Ryżik, Barwinek i Medunitsa. Zioła te pomagają pszczołom odzyskać siły po hibernacji. W maju rozpoczyna się okres kwitnienia roślin miododajnych Volovik, Kminek, Adonis, Żywokost, Rzodkiew dzika, Sverbiga, Kozia, Rzepak, Esparcet. Charakteryzują się wysoką produktywnością miodu.

Ważny! Latem większość miododajnych ziół, które zapewniają główny rozkwit miodu - gryka, musztarda, melisa, arcydzięgiel, anyż, sinyushnik, ost, geranium łąkowy, anyż, kolendra.

Nostrzyk żółty

Żółta koniczyna (Melilótus officinális)- dwuletnia roślina miododajna zielna z rodziny motylkowatych, podrodziny ćmy. Jego żółte kwiaty są małe. Donnik kwitnie w następnym roku po wysiewie.
Kwitnienie rozpoczyna się w czerwcu i trwa od półtora do dwóch miesięcy. Słodka koniczyna jest ceniona jako roślina miododajna ze względu na dużą liczbę kwiatów. Na 1 metr kwadratowy przypada około 1 miliona kwiatów.

Pszczoły uwielbiają tę roślinę i zbierają duże ilości pyłku i nektaru, z których później robią doskonały miód z nostrzyka. Miód Donnik uznawany jest za jedną z najlepszych odmian.

Nostrzyk żółty rośnie na różnych glebach, jest bezpretensjonalny, chyba że gleba jest kwaśna lub w pobliżu znajduje się woda gruntowa. Jest często używany do wysiewu mieszanek traw miododajnych.

W dzisiejszych czasach Donnik nie jest tak często spotykany w dużych ilościach, częściej rośnie punktowo wzdłuż dróg, na brzegach rzek, na brzegach iw innych miejscach, a wszystko dlatego, że jest uważany za chwast i jest zwalczany to. Z tego powodu jego populacja w miejscach bliskich działalności człowieka nie jest tak duża.

Jak zorganizować roślinę miododajną dla pszczół w pasiece

Głównym warunkiem produktywnego pszczelarstwa jest zapewnienie wystarczającej ilości pożywienia dla owadów. Dobrą łapówkę można otrzymać, jeśli spełnione są następujące warunki:

1. W efektywnym letnim promieniu pszczół, nie dalej niż 3 km, znajdują się szeregi wysoce wydajnych roślin miododajnych.
2. Duże obszary obsiane są głównymi roślinami miododajnymi.
3. Istnieje różnorodność gatunkowa roślin miododajnych przydatnych w pszczelarstwie.
4. Okres kwitnienia roślin miododajnych pozwala na ciągły zbiór miodu wysokiej jakości.

Dla zdrowia pszczół ważne jest, aby zapewnić im wczesną wiosnę łapówkę wspierającą z miododrzewiu, która jest niezbędna do zbudowania rodzin na główne pożytki. Lato - główna łapówka powinna być obfita i pszczelarz powinien się tym wcześniej zająć. Jesienny zbiór miodu z traw jest coraz mniej intensywny i ma na celu przede wszystkim przygotowanie rodzin do zimowania.