Objawy, metody leczenia i profilaktyka chorób pszczół

Strasznym snem każdego pszczelarza jest choroba pszczół. Rzeczywiście, jeśli nie odkryjesz przyczyny choroby i nie pozbędziesz się jej na czas, mogą wystąpić katastrofalne konsekwencje - aż do utraty całej kolonii pszczół.

Z niczego nie powstają choroby, są stany, w których rozwija się ta lub inna rana. Ale nie panikuj, ponieważ istnieje klasyfikacja chorób i szkodników pszczół - dlatego problem można zdiagnozować z wyprzedzeniem.

Pytanie i odpowiedź

Zimno, brak nektaru lub rójka są nieprzyjemne dla pasieki, ale ich konsekwencje wydają się nieistotne dla każdego, kto spotkał się z infekcją dotykającą pszczoły. Choroby rodzin wywoływane przez kleszcze, bakterie grzybowe i wirusowe lub pasożytnicze organizmy jednokomórkowe są jak gwałtowny ogień. Wybuchy różnych chorób niosą ze sobą katastrofalne konsekwencje dla gospodarki, ale można im zapobiec, jeśli nie zaniedbuje się zaleceń specjalistów, którzy udzielają szczegółowych odpowiedzi na pytania dotyczące chorób pszczół, ich diagnostyki i stosowania leków.

1. Czy warrozy można wyleczyć? Czy można całkowicie pozbyć się pasieki od kleszcza?

Warroza to najgroźniejsza choroba pszczół, wymagająca długotrwałego leczenia. Teoretycznie, jeśli wszyscy pszczelarze zastosują się do zaleceń dotyczących jej zapobiegania, można uzyskać 100% wyleczenie. Praktyka pokazuje, że regularne działania przeciwko warrozie zmniejszają stopień porażenia rodzin pszczelich do 2-3% i mogą być opłacalne dla pasieki.

2. Latem pod ulem znaleziono rodzinę pszczół. Niektóre miały szeroko rozłożone skrzydła, inne były bezskrzydłe. Czy to konsekwencja warrozy?

Tak. Atak kleszczy na pszczoły prowadzi do śmierci rodziny. Żywotność dorosłych zbieraczy miodu zmniejsza się do 1,5-2 razy. Z gniazd uszkodzonych przez pasożyty rodzi się nowe pokolenie wadliwych pszczół z nierozwiniętymi skrzydłami lub innymi nieprawidłowościami. Rodziny cierpiące na warrozę nie mogą przetrwać zimy. W okresie wiosenno-jesiennym pszczelarze powinni profilaktycznie przeciwdziałać kleszczom. Aby wykluczyć inne choroby rozwijające się z powodu warrozy, niektóre bezskrzydłe pszczoły należy wysłać do laboratorium weterynaryjnego w celu przeprowadzenia badań.

3. Jak skuteczny jest Apistan w zwalczaniu roztoczy Varroa?

Zgodnie z wynikami badań eksperymentalnych Apistan jest skuteczny w 99-100%.

4. Czy lek Bipin jest skuteczny w leczeniu warrozy?

Leczniczy efekt Bipin wynosi 96-98%, jeśli postępujesz zgodnie z instrukcjami podczas jego stosowania. Zaleca się stosowanie preparatu jesienią, kiedy nie pojawia się czerwi i pszczoły nie latają na zbiór miodu.

5. Czy to prawda, że ​​działanie leku przeciw warrozy zmniejsza się przy ciągłym stosowaniu?

Długotrwałe stosowanie jednego środka przeciwko warrozie prowadzi do zmniejszenia skuteczności leczenia. Pasożyty uodparniają się na działanie leku po 3-4 latach. Konieczna jest zmiana leku lub użycie kilku naprzemiennych kursów.

Roztocze Varroa to najgroźniejszy szkodnik pszczół

6. Leczenie rodzin pszczelich Apistanem zaleca się przeprowadzać wiosną lub jesienią, ale czy dopuszczalne jest stosowanie go po raz drugi - latem?

Zabieg Apistanu przeprowadza się do pojawienia się czerwiu, pozostawiając go z kolonią pszczelą do 3 dni. Jeśli inwazja kleszcza nasila się w okresie letnim, nie można wahać się z przetwarzaniem. W ulach, w których znajdują się ramki lęgowe, płytki Apistan przechowuje się przez około 30 dni.

7.Czy będzie wynik leczenia ciężkiej warrozy za pomocą ziołowych preparatów?

W przypadku dużej inwazji kleszczy w rodzinach pszczelich rozsądniej byłoby użyć silnych środków lub przeprowadzić obróbkę cieplną. Preparaty ziołowe stosuje się po intensywnych zabiegach kontrolnych.

8. Jak długo roztocza Varroa będą żyć w plastrach przechowywanych w zamkniętym magazynie?

Varroa przeżywa w pustych plastrach pozostawionych w temperaturze t 16-20 0 С przez około 30-40 dni. Zaleca się trzymanie zaatakowanych przez siebie ramek „w kwarantannie” w oddzielnym pomieszczeniu przez co najmniej 45 dni.

9. Aby pozbyć się roztocza Varroa, gniazdo potraktowano kwasem mrówkowym, ale pszczoły z niego wyleciały. Dlaczego?

W przypadku leczenia uli kwasem mrówkowym należy przestrzegać prawidłowego stężenia. Zwiększona dawka produktu lub słaba wentylacja gniazda prowokuje do rodzinnego spotkania. Przyczyną porzucenia domu mogła być utrata królowej pszczół.

10. Na jednej części ramy znajdował się wylęg w różnym wieku (tylko wyklute larwy i poczwarki). Czy ta sytuacja jest normalna?

Grzebienie z czerwiem w różnym wieku wskazują, że rodzina jest zbyt słaba lub chora na zgnilca. Po wejściu do ramy macica zaszczepia jajami wszystkie komórki w rzędzie, a potomstwo synchronicznie przechodzi przez kolejne etapy wzrostu. Kiedy plastry zakażone są bakteriami zgnilca, część zarodków obumiera, a samica ponownie wypełnia opróżnione komórki. Tak więc larwy późnych i wczesnych okresów rozwoju są w pobliżu.

Pseudomonoza lub posocznica

Choroba dotyka dorosłe pszczoły. Wywoływana jest przez bakterię Pseudomonas apisepticum. Mikroorganizm rozmnaża się w gnieździe przy wysokiej wilgotności.

Hemolimfa chorych pszczół nabiera matowego białego koloru. Owady nie mogą latać, więc czołgają się po ziemi w pobliżu ula. Potem stają się ospali, nieaktywni i umierają. Martwe osobniki ciemnieją podczas rozkładu.

Rozpoznanie potwierdza badanie bakteriologiczne. Oprócz środków sanitarnych powinieneś:

• przenieść pasiekę do suchego miejsca;
• wypędzić pszczoły do ​​suchych uli;
• wyciąć i zaizolować gniazda.

Chorym pszczołom i owadom podejrzanym o wczesne stadium choroby podaje się antybiotyk.

Rodzaje chorób pszczół

Wszystkie powyższe przyczyny chorób i ich negatywny wpływ na całą rodzinę rojową mogą skutkować śmiercią dużej liczby owadów "miododajnych". Aby nie dopuścić do tak godnego ubolewania wyniku, każdy pszczelarz powinien znać choroby, by tak rzec, „prosto w twarz”, aby można było to zrobić na czas zapobiegać ich rozprzestrzenianiu sięstosować niezbędne metody aktywnego leczenia i kontroli.

Z powyższego wynika, że ​​choroby owadów są podzielone na 2 kategorie:

1. Choroby niezakaźne.
2. Choroby zakaźne (zaraźliwe).

Każdy z tych podgatunków chorób ma swoje własne objawy i powikłania, a każdy z nich należy aktywnie zwalczać. I żeby ta walka nie poszła na marne, a jej wynik okazał się pozytywny, pszczelarz musi mieć prawidłowe informacje. o rodzajach chorób i jak je leczyć.

Cechy niezakaźnych chorób pszczół

1. Pszczelarstwo nie może w pełni istnieć, jeśli nie przestrzegasz wszystkich zasad dotyczących zapewnienia normalnych warunków życia owadom - prawidłowo i na czas w celu karmienia, utrzymania i rozmnażania. Z tego powodu powstają choroby niezakaźne.
2. Pszczoły nie mogą w pełni istnieć, jeśli nie są karmione miodem, chlebem pszczelim i wodą.
3. Należy pamiętać, że wiosna to okres aktywnego rozwoju czerwiu, dlatego potrzeba jak największej ilości płynu. Kiedy zaczyna się zbiór miodu, nie potrzeba już tak dużej ilości wody, ponieważ jest ona zawarta w nektarze kwiatowym. Jeśli nie ma wystarczającej ilości wody, pojawia się choroba.
4. Zimne gniazda prowadzą do chorób niezakaźnych.
5. W tym przypadku bardzo ważna jest diagnostyka chorób pszczół, przy jej pomocy można rozróżnić choroby niezakaźne i zakaźne pszczół.

Co to jest

Rójka pszczół w ulach to stan, w którym pewna ich liczba próbuje oddzielić się od całego lęgu. Rezultatem jest nowy młody krój, gotowy do samodzielnego funkcjonowania. To właśnie ta gotowość do roju jest powodem, dla którego część robotnic opuszcza pasiekę z ula, pozostawiając resztę bez królowej. Ale będą musieli wyprowadzić dla siebie nową królową i stopniowo budować swoją siłę.

Z jednej strony rójka jest pozytywnym zjawiskiem podziału rodzin, które pozwala na zwiększenie liczebności pasieki. Ale jeśli pszczelarz przegapi moment i nie będzie w stanie złapać oddzielonych na czas, po prostu je straci, ponieważ odlecą.

Dlatego pszczelarz powinien znać następujące punkty:

• Kiedy nadejdzie czas, aby zaroić się rojem.
• Umiejętność pracy z rojami.
• Prowadzenie w pasiece profilaktyki przed rojeniem pszczół, czyli prowadzenie w pasiece działań przeciwrobaczych.
• Umiejętność łapania nowych odłączonych pszczół.
• Zidentyfikuj macicę.
• Poznaj sposoby zachęcania skrzydlatych zwierzaków do roju w kontrolowany sposób, gdy potrzebne są nowe warstwy.

Działania zapobiegawcze

Aby pasieka mogła normalnie funkcjonować, bardzo ważne jest, aby pszczelarz terminowo wykonywał następujące zadania:

• zapewnił niezbędne warunki do trzymania i karmienia pszczół;
• przestrzegał wszystkich norm dotyczących opieki nad pszczołami;
• był zaangażowany w zapobieganie przedostawaniu się czynników zakaźnych na terytorium pasieki.

W przypadku jakichkolwiek podejrzeń zakażona kolonia pszczół zostaje poddana kwarantannie i niezwłocznie skierowana do specjalisty. Choroba może być zaraźliwa i niezakaźna, może być wywołana przez mikroorganizmy lub być konsekwencją zatrucia nektarem lub pyłkiem.

Niektóre choroby są uważane za naturalne, takie jak starzenie się macicy i wyginięcie jej ula. Każda z chorób ma swoje własne objawy, metody leczenia, a także sposoby zapobiegania i zapobiegania dalszemu rozprzestrzenianiu się.

Przechwytywanie roju

Gdy nie udało się zapobiec wystąpieniu samego procesu, będziesz musiał złapać tych, którzy próbują opuścić pasiekę. Aby to zrobić, wykonaj następujące manipulacje:

• Wystaw roje około 2-3. Kiedy nowe warstwy tam przyleciały, umieszcza się je w chłodnym miejscu, aby trochę się uspokoiły, a następnie sadzi się w nowym domu.
• Jeśli nie ma roju, to tylko pusty dowód lub pudełko, w którym bez wątpienia umieszczone są ramki z plastrami miodu, będą odpowiednie do tych celów. Aby jednak zwrócić uwagę rodziny na tę strukturę, jest ona pokryta specjalną przynętą.

Co i kiedy chorują pszczoły?

Choroby pszczół i ich leczenie są bezpośrednio związane ze zmianą pór roku.

Długotrwałe zimowanie może zakończyć się wybuchem nosematozy - pszczoły zaczną umierać z powodu biegunki. Również owady, które nie były leczone jesienią specjalnymi preparatami, cierpią w tym czasie na warrozę - jedną z najczęstszych chorób wywoływanych przez roztocze Varroa destructor. Późną wiosną może rozwinąć się choroba zakaźna pochodzenia grzybiczego - askosferoza.

Nie mniej niebezpieczne jest odkrycie w pasiece czerwiu workowatego, spowodowanego wirusem filtrującym. Najbardziej wrażliwe na te choroby są larwy w wieku 2-4 dni. Latem wzrasta ryzyko rozprzestrzeniania się zgnilca amerykańskiego i europejskiego oraz melanozy (infekcja niszczy przede wszystkim matki).

Istnieją również infekcje całoroczne, takie jak aspergiloza lub czerw kamienny, które mogą zarażać same dorosłe i młode zwierzęta. Czynnikiem wywołującym tę infekcję jest wysoka wilgotność (na przykład trzymanie uli w słabo izolowanych zimowych pomieszczeniach lub okresy długotrwałych opadów latem).

Przyczyny chorób

Główną przyczyną chorób jest brak pełnowartościowego białka w paszach. Zawarty jest w chlebie pszczelim, który zawiera białka niezbędne do rozwoju i życia owadów, a także do hodowli zdrowych larw.

Drugim powodem jest nieostrożność w pracy z rodzinami. Kradzież w okresie wolnym i hipotermia gniazd również przyczynia się do rozprzestrzeniania się infekcji między owadami. W rzeczywistości każda stresująca sytuacja w pasiece jest potencjalną szansą na wybuch choroby.

Jak określić zdrowie rodziny

Regularna kontrola gniazd pszczół pomaga skorygować diagnozę. Uważny pszczelarz jest w stanie ujawnić stan rodziny za pomocą znaków pośrednich. Wyniki kontroli wskazujące na zdrowe owady:

• równowaga między osobnikami dorosłymi a ilością czerwiu;
• wystarczające zapasy paszy;
• dobra praca matki (lęg jest zwarty, nie ma przerw, jest drukowany i otwarty lęg).

O sile gniazda decyduje liczba zajętych ramek. W pełni zajęta rama zawiera średnio 200-300 gramów tych pracowitych owadów.

Klasyfikacja chorób

Pszczelarze opracowali klasyfikację chorób pszczół na podstawie kilku czynników:

• sezon występowania (klasyfikacja ta jest warunkowa, ponieważ większość chorób objawia się latem);
• wiek chorych pszczół - istnieją choroby dotykające dorosłe owady lub lęg;
• objawy anatomiczne i kliniczne, które przejawiają się różnicami w zachowaniu.

Najpopularniejsza klasyfikacja opiera się na stopniu zagrożenia i pochodzeniu, według którego rozróżnia się choroby:

• niezakaźne lub niezakaźne;
• zakaźny lub zaraźliwy;
• inwazyjne lub pasożytnicze.

Rodzaje chorób niezakaźnych pszczół

Zatrucie pyłkiem

Choroba ta występuje, gdy owad zostaje nim zatruty podczas zbierania pyłku, najczęściej dzieje się tak po zapyleniu przez owada akonitu, wysokiego bordo, dzikiego rozmarynu, ciemiernika, żywią się pyłkiem dla pełnego rozwoju czerwiu, energii, której potrzebują na strukturę plastra miodu ...

W tabeli „Cechy przebiegu i leczenia zatrucia pyłkowego” przedstawiono charakterystyczną dla niej symptomatologię, metody leczenia i profilaktyki choroby.

Tabela „Charakterystyka przebiegu i leczenia zatrucia pyłkami”

Zatrucie nektarem

Zatrucie nektarem występuje, gdy nektar jest pobierany z trującej rośliny. Niebezpieczne dla pszczół są takie rośliny jak - szafran, tytoń, tulipan, bławatek, wilczomlecz, wilcze jagody, miotła, dziki rozmaryn itp. Owady są trujące, ponieważ zawierają olejki eteryczne, alkaloidy i andrometoksyny.

Taki miód może nawet doprowadzić do zatrucia ludzi. Po tym, jak toksyna dostanie się do jelita, zaczyna być wchłaniana za pomocą hemolimfy, z tego powodu zatrucie jest ostre, owad jest w stanie odurzenia. Jeśli zebrano niewielką ilość takiego nektaru, pszczoła może po pewnym czasie dojść do siebie. Tabela „Oznaki i metody postępowania w przypadku zatrucia nektarem” jest opisana bardziej szczegółowo.

Tabela „Oznaki i metody postępowania w przypadku zatrucia nektarem”

Toksykoza chemiczna

Występuje, gdy kolonia pszczół zostaje zatruta pokarmem używanym przez pszczelarzy do celów leczniczych. Z tego powodu dorosłe pszczoły żyją znacznie mniej. Niebezpieczne dla owadów leki takie jak biomycyna, tetracyklina, streptomycyna, fumagilina, początkowo nie jedzą, potem mogą umrzeć z wycieńczenia.

W takim przypadku bardzo ważne jest, aby stosować lek tylko po konsultacji lekarskiej, w żadnym przypadku nie należy przekraczać dawki.

Dystrofia pokarmowa lub głód

Jest to zaburzenie procesu metabolicznego, ponieważ nie mają wystarczającej ilości paszy, nie zawiera ona wystarczającej ilości składników odżywczych. Prowadzi to do śmierci owadów i ich potomstwa. W takim przypadku należy zwrócić uwagę na młode owady, które są małe, a ich skrzydła i brzuch są również nierozwinięte. Natychmiast pozbywają się takiego czerwiu, wyrzucają go z gniazda. Przydziel białko, dystrofię węglowodanową.

Pszczelarstwo musi podejmować wszelkie środki zapobiegawcze, które znajdują się w tabeli „Przyczyny dystrofii pokarmowej i zapobieganie im”.

Tabela „Przyczyny dystrofii pokarmowej i zapobieganie im”

Zatem choroby niezakaźne i ich leczenie zależą od zasad higieny, przestrzegania schematu żywienia i opieki rodzin pszczół. Zapobieganie chorobom pszczół jest bardzo ważne dla zachowania pasieki.

Pszczoły na parze

Występuje, gdy owady są narażone na działanie wysokich temperatur, dużej wilgotności, a pszczoły zachowują się pobudzone. Dzieje się tak, gdy ule są słabo wentylowane, pszczoły są transportowane w polietylenie, w komorze cieplnej. Niemal cała rodzina może umrzeć, cierpi na niedobór tlenu. W tabeli można szczegółowo zapoznać się z objawami i zapobieganiem tej chorobie.

Parujący charakterystyczny stół

Zatrucie spadzi

Choroba występuje z powodu żerowania owadów na gatunkach spadzi lub spadzi. Jednocześnie pszczoły mają problemy z układem pokarmowym, jelitami, więc nie mogą tego znieść i umierają. Latem z powodu choroby mogą umrzeć larwy, pracowite pszczoły, zima zagraża całej rodzinie. Podkładka wierzbowo-dębowa jest toksyczna. Aby uchronić się przed tą chorobą, konieczne jest sprawdzenie miodu, czy zawiera spadzię, bardzo ważne jest, aby pozbyć się takiego produktu na czas. Jeśli w określonym czasie nie ma roślin, które można by przekupić, musisz je zasadzić.

Należy pamiętać, że choroby i szkodniki pszczół mogą znacznie zaszkodzić pasiece, zniszczyć ją w znacznych ilościach.

Enterobacteriosis

Obejmuje to grupę chorób:

• salmonelloza;
• morganelloza;
• jeersinioza;
• kolibakterioza;
• cytrobakterioza;
• klebsiellosis;
• shigelloza;
• hafniasis;
• proteoza.

Enterobakterioza charakteryzuje się namnażaniem bakterii w hemolimfie. W tym przypadku głównym celem mikroorganizmów jest uszkodzenie jelit. Przyczyną choroby jest nieprzestrzeganie norm żywieniowych pszczół w okresie zimowym. Choroba objawia się wczesną wiosną. Jelita pszczół dotkniętych enterobakteriozą są żółtoszare i silnie opuchnięte.

W diagnostyce laboratoryjnej patogen jest określany w celu oddzielenia choroby od nosematozy, spiroplazmozy i posocznicy. Nosematozę (dojrzewanie) odnotowuje się wiosną, po przelotach. Latem i jesienią występuje rzadko.

Po potwierdzeniu diagnozy w pasiece wprowadza się ograniczenia. Nie jest wymagana kwarantanna. Podejmowane są środki sanitarne. Do leczenia przepisuje się lewomycetynę i neomycynę. Cytrobakteriozę leczy się erytromycyną. Leki podaje się chorym owadom wraz z pożywieniem.

Podczas opieki nad chorymi pszczołami monitorowana jest higiena osobista. Po zabiegach myją ręce i twarz mydłem oraz płuczą usta wodą.

Wykonując podbudowę z wosku pochodzącego z chorych rodzin pszczelich, dezynfekuje się go na jeden z dwóch sposobów:

• autoklawować w temperaturze 127 ° C. Czas trwania zabiegu to 2 godziny;
• w temperaturze 86-96 ° C osiadają. Czas trwania zabiegu to 8 godzin.

Choroba zakaźna

Choroby zakaźne pszczół i ich objawy to kwestia, na którą pszczelarze powinni zwracać największą uwagę, ponieważ to właśnie z tego powodu może spowodować gwałtowną śmierć całego roju pszczół. Różne wirusy, bakterie i grzyby zmniejszają produktywność kolonii pszczół, niszczą większość czerwiu i prowadzą do śmierci robotnic.

Jednak główny problem chorób zakaźnych polega na tym, że objawy wszystkich tych chorób są do siebie bardzo podobne i często bardzo trudnym i praktycznie niemożliwym jest ustalenie, jaka to choroba. Dopiero po dokładnej analizie mikroskopowej martwej pszczoły można dowiedzieć się, jaka choroba wyprzedziła owady.

Definicja choroba zakaźna pszczół i ich leczenie - to dwa główne zadania, z którymi zdecydowanie musi sobie poradzić pszczelarz, aby infekcja nie rozprzestrzeniła się dalej.

Rodzaje infekcji

Tak więc istnieją następujące rodzaje chorób zakaźnych owadów miodowych:

Varroatosis

Pojawia się z powodu pasożytniczego roztocza żyjącego na ciele owadów. Cała kolonia pszczół przestaje się rozwijać, niektóre osobniki zaczynają bardzo chorować, umierają i rozkładają się, co ma negatywny wpływ na cały lęg.

Konieczne jest zwalczanie kleszcza za pomocą granulowanego gazu lub formaliny; do zapobiegania najlepiej jest stosować fenotiazynę. Przetwarzanie powinno odbywać się jesienią lub wiosną.

Nosematosis

Przyczyną tej groźnej dolegliwości jest jednokomórkowy pasożyt pierwotniak żyjący w jelitach owada. Po zakażeniu pszczoła słabnie i ginie. Możesz zniszczyć pasożyta oparami octu lub podnosząc temperaturę. Należy zwrócić uwagę na następujące kwestie objawy tej choroby:

• słabość owadów;
• utrata zdolności lotu przez owady;
• początek paniki, w wyniku którego pszczoły zaczynają się aktywnie poruszać;
• wodnista biegunka o nieprzyjemnym, kwaśnym zapachu.

Zaleca się niezwłoczne rozpoczęcie leczenia tej choroby. W tym celu całą rodzinę pszczół należy przenieść do ula, gdzie wcześniej została przeprowadzona dokładna dezynfekcja. Ponieważ pasożyty, które spowodowały chorobę, nie tolerują octu, zakażony ul można leczyć tym środkiem.Leczenie jest również skuteczne, gdy wykonuje się je lekami, takimi jak tymol lub Nosemat.

Amebioza

Układ naczyniowy pszczół jest zaburzony, głównym pasożytem jest tu ameba. Objawy i leczenie są bardzo podobne do nosematozy, dość często można jednocześnie zaobserwować oba typy chorób inwazyjnych.

Acarapidosis

Czynnikiem sprawczym tej choroby jest kleszcz wnikający w organizm pszczoły. Ponieważ pasożyt nie może istnieć poza ciałem owada, wraz z nadejściem śmierci pszczoły sam kleszcz umiera. Głównym zagrożeniem związanym z tą chorobą jest utajony obraz kliniczny. A pasożyt może dostać się do zdrowych osób w następujących przypadkach:

• podczas wymiany macicy;
• pozyskanie nowej rodziny pszczół bez odpowiednich dokumentów weterynaryjnych;
• podczas chodzenia pszczoły;
• podczas kontaktu pszczół z rodzinami z innych pasiek.

Choroba objawia się głównie zimą lub wiosną. Pszczoły tracą zdolność samodzielnego latania. Tylko się czołgają. Przy najmniejszej próbie startu natychmiast upadają. Chore owady trzymane są głównie w grupach.

Leczenie akarapidozy należy rozpocząć, jeśli choroba została potwierdzona laboratoryjnie. Wszystkie czynności lecznicze wykonywane są za pomocą programu stosowanie leku zwany Folbex, który jest rozpylany na chorych. Sam ul również podlega obróbce, ale używa się tutaj eterosulfonianu.

Braulez

Objawia się za sprawą wszy (braula) żyjących na ciele pszczoły. Wysysa siłę, żywi się pokarmem z macicy. Osoby dotknięte braula szybko tracą siły, przestają żerować na nektarze, a niektóre umierają. Leczenie powinno być prowadzone przy użyciu fenotiazyny.

Faul

Jest to najbardziej zaraźliwa i najczęstsza choroba pszczół, wywoływana przez bakterie przetrwalnikujące. Na owady atakuje się głównie wiosną lub latem. Znaki nrozwój tej choroby są dość proste i nietrudno je rozpoznać, a to:

• bardzo niespokojne zachowanie owadów;
• ciągła zmiana pozycji w komórce;
• utrata elastyczności przez czerw.

Leczenie tej choroby polega na wyznaczeniu antybiotyków. Należy tylko wziąć pod uwagę, że jeśli zarażonych jest więcej niż 50 osób, cała rodzina podlega całkowitemu zniszczeniu.
Aby zapobiec wystąpieniu i dalszemu rozwojowi choroby, konieczne jest uważne monitorowanie stanu ula. Konieczne jest usunięcie starych grzebieni, usunięcie nagromadzonego brudu, monitorowanie reżimu temperatury. Dezynfekcja całego „pomieszczenia dla pszczół” nie będzie zbędna, do której używa się ługu, kwasu octowego lub nadtlenku wodoru.

na podstawie powyższegonależy pamiętać, że dla pomyślnego i pełnoprawnego rozwoju pszczelarstwa głównym zadaniem pozostaje terminowe wykrywanie i skuteczne leczenie chorób owadów. Najlepiej jednak nie dopuścić do ich pojawienia się, aby nie popaść w dalsze komplikacje stanu całego roju i nie ponieść w tym zakresie znacznych strat.

Acarapidosis

Przyczyną pojawienia się jest pasożytniczy roztocze, które kolonizuje tchawicę owadów. Pszczoły żywią się hemolimfą, więc pasożyty robią szczeliny w tchawicy. Zakażenie następuje od trutni lub wędrujących osobników, a transport owadów jest również dość częstą przyczyną rozprzestrzeniania się.

Aby owady były mniej chore i czuły się komfortowo, każdy pszczelarz powinien regularnie monitorować ich odżywianie, zdrowie i rozwój. Aby pszczoły były jak najbardziej produktywne, konieczne jest regularne zapobieganie chorobom i terminowe leczenie po wykryciu pierwszych objawów choroby.

Proces roju

Cały proces wygląda następująco:

• Zaczynają budować komórki, aby osadzać w nich larwy i karmić je mleczkiem pszczelim.
• W ten sposób wychowują nowe królowe.
• Kiedy sprzęgło jest zakończone, pracownicy zamykają wejście do takich cel.
• Po 7 dniach, przy dostatecznie ciepłej pogodzie i braku wiatru, następuje rójka, w wyniku której 1 lęg dzieli się na 2.
• Stara królowa wyleci z nowymi pszczołami robotnicami, tworząc część rodziny. Podstawowy wiek pracowników nie przekracza 1 miesiąca. Każdy pracownik niesie do domu pełne wole miodu. Kilka dronów również przygotowuje się do lotu z pasieki.
• Cały proces trwa około 10 minut. Oznacza to, że w tym czasie całkowita masa pszczół w tym stanie okazuje się być poza ulem.
• Aby królowa mogła przeprowadzić proces ucieczki, robotnice przestają podawać jej specjalny pokarm na pewien czas przed początkiem roju. W rezultacie jej brzuch zmniejsza się i może poruszać się na krótkich dystansach.
• Po wyjściu z wejścia zajmują najbliższe gałęzie w pasiece lub małe półki na krzakach i drzewach. Są tutaj zgrupowane w gęste sploty. Odbywa się to po to, aby harcerze mogli znaleźć najbardziej optymalne miejsce na przyszłe mieszkania. Zwykle trwa to co najmniej 2 godziny.

Jeśli pszczelarz nie ma czasu, aby zapobiec procesowi opuszczania swojej pasieki, najprawdopodobniej straci je na zawsze.

Część dawnej rodziny pozostaje w starym domu. Ponieważ obecny jest tu lęg, po pewnym czasie pojawią się nowe robotnice i nowe matki. Ale pojawiło się nowe łono, które ma większą siłę, zniszczy wszystkich rywali, aby móc kopulować z dronami i przewodzić rodzinie. To ona będzie nadal składać jaja i budować rodzinę pszczelą. Ale dopóki to się nie stanie, osłabiona część będzie nadal odbudowywać plaster miodu i wydobywać nektar.

Na co choruje lęg

Najczęstsze choroby lęgów to:

Zgnilca amerykańskiegoktóry jest pochodzenia bakteryjnego. Dotyczy to drukowanego czerwiu. Infekcja larw następuje przez usta. Bacilli są bardzo odporne - nie tracą żywotności nawet po 10 minutach gotowania. A w miodzie lub zwłokach martwych larw patogen może żyć przez dziesięciolecia.

Tak wygląda zgniły czerw

Zainfekowane larwy giną w ciągu 3-4 dni po wydrukowaniu komórki, nie mając czasu na przekształcenie się w poczwarkę. Gnijąca masa pachnie klejem do drewna. Następnie larwa wysycha, tworząc gęstą masę wypełnioną zarodnikami patogenu. Zaatakowane plastry z czerwiem wyróżniają się czapeczkami wklęsłymi wewnątrz komórki. Szczyt zachorowań przypada na gorący okres lata (jego druga połowa). Do leczenia stosuje się Apit, endopharm, oxyvit, baktopol, metasulfan.

Zgnilca europejskiego dotyczy tylko czerwiu otwartego. Szczyt zachorowań przypada na wiosnę i pierwszą połowę lata. Zainfekowane larwy giną po 3-4 dniach od opuszczenia komórek. Zwłoki są żółtawoszare i wydzielają kwaśny zapach pasty. Leczenie i zapobieganie przeprowadza się w taki sam sposób, jak w przypadku zgnilca amerykańskiego. Infekcja rozprzestrzenia się między pasiekami przy zakupie chorych rodzin.

Workowaty wylęg odnosi się do chorób wirusowych czerwiu drukowanego. Śmierć larw w tej chorobie następuje, zanim zamienią się w poczwarki. Martwe owady są zaraźliwe dopiero w pierwszych dniach po śmierci. Po miesiącu zakaźność całkowicie znika.

W silnych rodzinach choroba jest skutecznie eliminowana przez same pszczoły. Słabe gniazda należy przenieść do nowego ula na ramkach ze sztucznym fundamentem. Biovit i Endoglyukin są stosowane jako produkty lecznicze.

Askosferoza lub czerw wapienny - choroba grzybicza wywoływana przez Pericystis apis. Szczyt zachorowań występuje późną wiosną i wczesnym latem.Chore larwy można znaleźć zarówno w zamkniętych, jak i otwartych komórkach. Kiedy zamknięte komórki są wstrząsane, emitują charakterystyczny grzechotający dźwięk. Na początku choroby owady są żółto-białe, następnie pokryte są białą grzybnią grzybową. Po śmierci czerw wapienny wysycha i wygląda jak kawałki kredy. Nie ma nieprzyjemnego zapachu.

Klęska larw w czerwiu wapiennym

Do leczenia stosuje się Unisan, Ascocin, Ascid i Ascosan.

Aspergiloza lub czerw kamienny - kolejna choroba grzybicza. Czynnik sprawczy Aspergillus Flower dostaje się do uli wraz z pyłkiem roślin kwitnących. Zainfekowane larwy obumierają i pokrywają się zielonkawym nalotem. Martwe osobniki zamieniają się w kamień, stąd nazwa tej choroby.

Leczenie przeprowadza się za pomocą Askonazolu lub Unisanu. Puste ule, w których wcześniej mieszkały zakażone rodziny, a także cały sprzęt należy leczyć formaldehydem.

Leczenie rodziny pszczelej jest zawsze złożonym środkiem, który wymaga najbardziej uważnego podejścia ze strony pszczelarza. Należy pamiętać, że brud i wilgoć w gnieździe to bardzo sprzyjające środowisko do rozmnażania się patogennych mikroorganizmów i pasożytów. A zaniedbanie dezynfekcji rąk, wyposażenia czy przestawiania oprawek z rodzin chorych na zdrowe zniweczy wszelkie wysiłki w walce z chorobami.

Ogólny algorytm działań

W przypadku laboratoryjnego potwierdzenia niebezpiecznej choroby zakaźnej w pasiece właściciel informuje o tym głównego lekarza weterynarii rejonu. Weterynarz wprowadza kwarantannę w promieniu siedmiu kilometrów wokół pasieki. To jest zgłaszane pszczelarzy z tego obszaru. W ich gospodarstwach przeprowadzane są nieplanowane kontrole.

Podczas kwarantanny zabrania się:

• sprzedaż produktów pszczelarskich i samych owadów;
• import owadów i sprzętu;
• eksport rodzin pszczelich i matek;
• eksport produktów pszczelarskich;
• wejście dla osób nieupoważnionych;
• migracja do zbioru miodu.

Za zgodą lekarza weterynarii pszczoły można przewieźć w specjalnie wyznaczone miejsce. Najbliższa pasieka musi być oddalona co najmniej 15 km. Punkty postojowe są dezynfekowane.

W przypadku wykrycia w pasiece stosunkowo groźnych chorób wprowadza się ograniczenia. Przeprowadzane są środki sanitarne:

• wybierz bezużyteczne plastry miodu i przetwórz je na wosk;
• oznaczyć wosk oznaczeniem choroby, na przykład AS - askosferoza;
• dezynfekować plaster miodu przez okres do dwóch lat;
• dezynfekować otwory po kranach, ramy, ule, zapasy i kombinezony;
• nie narażaj ramek na wyschnięcie po wypompowaniu miodu, ale natychmiast wracaj na swoje miejsce;
• nie używaj miodu od chorych pszczół jako opatrunku dla zdrowych;
• nie podawaj syropu cukrowego ze zwykłego podajnika;
• nie używaj miodu z martwych pszczół do jedzenia dla ludzi.

Przenieś chore pszczoły do ​​czystych uli i potraktuj je syropem z dodatkiem leków. Przed podniesieniem kwarantanny sprzęt i inwentarz należy ponownie zdezynfekować.

Diagnostyka laboratoryjna

Ale wiarygodne dane o stanie pszczół można uzyskać tylko na podstawie analizy różnych próbek przeprowadzonych w laboratorium weterynaryjnym.

Gdy potrzebna jest diagnostyka laboratoryjna:

1. Wiosną konieczne jest zbieranie próbek łodzi podwodnych w kilku ulach i wysyłanie ich do analizy. Wyniki badań wpisywane są do paszportu pasieki. Niezdrowe pasieki nie mogą wędrować!
2. W okresie aktywnym obszary przed uli są regularnie kontrolowane. Tutaj można znaleźć kilka okazów martwych owadów, które są przekazywane do laboratorium z podejrzeniem infekcji.

Na co zwrócić uwagę podczas diagnozowania w domu

Stan podmore wskazuje na istniejącą chorobę:

• kruchość martwych ciał obserwuje się przy posocznicy (owad dosłownie kruszy się w palcach pszczelarza);
• dziury w piersi lub brzuchu wskazują na muszycę (są to punkty wyjścia larw pasożytów);
• mały rozmiar i brzydka sylwetka są oznaką warrozy.

Miot wyrzucony w pobliżu uli również czasami wskazuje na istniejącą chorobę.Nie jest to oczywiście główna oznaka infekcji, ponieważ larwy są usuwane z gniazda, nawet jeśli są one mechanicznie uszkadzane przez pszczelarza podczas nieostrożnego badania. Jednak jeśli jest dużo czerwiu, jest to powód do ostrożności i pobierania próbek do laboratorium.

Owady z opuchniętymi brzuchami pełzające w pobliżu ula są wyraźnym objawem nosematozy. To zdjęcie obserwujemy wiosną. Autopsja ujawnia białe jelito grube. W przypadku zatrucia rosą ma kolor ciemnobrązowy lub czarny.

Nienaturalnie skręcone skrzydła są objawem akarapidozy (owady chorują po deszczowej mrozie lub wiosną). Przy różnych bakteriozach i wirusach owady gromadzą się i drżą. A w przypadku uszkodzeń toksycznych wręcz przeciwnie, są podekscytowani (niektóre owady szybko giną).

Ostry nieprzyjemny zapach podczas otwierania gniazda wskazuje, że rodzina jest chora na zgnilca. A obecność ciemnych plam na wewnętrznych ścianach ula i kanaliku wskazuje na uszkodzenie układu pokarmowego (zakażenie nosematozą, amebiozą, salmonellozą, kolibakteriozą). Brak czerwiu w aktywnym okresie życia pszczół jest wyraźnym objawem śmierci, choroby lub bezpłodności macicy.

Ważny punkt: wszystkie główne środki zapobiegawcze i terapeutyczne przypadają na kwiecień. Przecież rodziny chorych pszczół nie są w stanie zapewnić dochodu. Często stają się zależne od zdrowych gniazd, ponieważ nie mogą nawet zapewnić sobie zapasów pożywienia na zimę.

Zgnilca europejskiego

Choroba zakaźna atakuje lęg otwarty i zamknięty. Chorobę wywołują mikroorganizmy czterech typów. Pszczoły mogą zarazić się wiosną, po zimnym trzasku. Rodziny pszczół chorują tam, gdzie brakuje pożywienia lub rozbudowane gniazda są słabo izolowane. Dotknięte larwy żółkną i pomarszczone. Gniją i nabierają kwaśnego zapachu. Kiedy zaatakowane są starsze larwy, czapki nad nimi stają się ciemne, perforowane i zapadają się wewnątrz.

Larwy, które zamieniły się w skorupy, są przenoszone przez same pszczoły, a pszczoły lub nektar są przenoszone do pustych komórek. Macica, składająca jaja, pomija te komórki, co prowadzi do zróżnicowanego czerwiu. To jest główny objaw choroby. Aby potwierdzić diagnozę, przeprowadza się badanie bakteriologiczne lub serologiczne. Choroby nie należy mylić z zgnilcem amerykańskim, paratrofią, warrozą. A także z czerwiem workowatym, zimnym lub mrożonym.

W przypadku stwierdzenia, że ​​przyczyną zgnilca jest bakteria M. pluton, w pasiece wprowadza się kwarantannę.

Wydarzenia odbywają się:

• pszczoły otrzymują pożywienie wysokiej jakości;
• gniazda są cięte i izolowane;
• słabe kolonie pszczół łączą się;
• królowe są zastępowane zdrowymi i płodowymi.

Leczenie jest podobne do poprzedniego przypadku. Dodatkowo stosowana jest szczepionka przeciwko zgnilcowi europejskiemu. Kwarantanna zostaje zniesiona po roku. Jeśli w pasiece wprowadzono tylko ograniczenia, usuwa się je po skutecznym leczeniu.

Probiotyki - nowoczesne rozwiązanie w profilaktyce chorób pszczół

W celu zapobiegania i leczenia chorób bakteryjnych pszczół, a także w celu zwiększenia żywotności osobników, współcześni naukowcy zalecają stosowanie probiotyków weterynaryjnych. Jak wiadomo, antybiotyków do leczenia pszczół nie można stosować, ponieważ gromadzą się one w produkcie końcowym - miodzie, a zatem stosowanie probiotycznych leków weterynaryjnych staje się optymalnym rozwiązaniem szerokiej gamy problemów.

Na przykład probiotyk nowej generacji dla zwierząt i pszczół Enteronormina jest stosowana w profilaktyce i leczeniu chorób bakteryjnych i grzybiczych, zwiększa odporność organizmu na różne choroby niezakaźne oraz poprawia wzrost i rozwój osobników.

Naukowcy i praktycy udowodnili, że stosowanie uniwersalnych probiotyków jako pokarmów uzupełniających może znacznie wydłużyć żywotność robotnic i zmniejszyć częstość występowania chorób w rodzinach pszczół. Dlatego stosowanie probiotyków, wraz ze ścisłym przestrzeganiem norm utrzymania pszczół, jest najlepszym rozwiązaniem dla efektywnego pszczelarstwa!

Spiroplazmoza

Choroba zakaźna dotyka dorosłe pszczoły. Pojawia się wczesnym latem, czasem we wrześniu. Wywoływana jest przez Spiroplasma Spiroplasma melliferum. Chore owady nie latają, ale pełzają w pobliżu ula.Ich brzuchy puchną i twardnieją. Jelita są pełne niestrawionego brązowego pyłku.

W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się badanie serologiczne i mikroskopię rozmazów hemolimfy. Ważne jest, aby nie mylić choroby z paraliżem, filamentwirozą, egiptowirozą, salmonellozą, kolibakteriozą, proteozą, hafniozą czy zwykłym zatruciem.

W przypadku laboratoryjnego potwierdzenia spiroplazmozy w pasiece nakładane są ograniczenia. Przestrzegane są standardowe procedury. Dodatkowe środki nie są wymagane.

Chore pszczoły są leczone preparatami tetracyklinowymi. Przygotuj roztwór w ilości 300 000 jednostek na litr syropu. Jedna rodzina otrzymuje pół litra syropu leczniczego trzy razy dziennie w odstępie pięciu dni.

Ograniczenia są usuwane po leczeniu i dezynfekcji fermy.

Melanoza

Chorobę wywołuje grzyb Melanosella mors apis. Zaraża królowe pszczół. U chorej pszczoły jajniki stają się czarne, a brzuch powiększa się. Macica staje się nieaktywna, składanie jaj zatrzymuje się. Choroba objawia się pod koniec lata, częściej u starszych królowych.

W celu potwierdzenia melanozy wykonuje się badanie mikologiczne. Nie ma lekarstwa. Chore królowe są zastępowane zdrowymi.

Chorobie można zapobiec:

• trzymaj macicę w rodzinie nie dłużej niż dwa lata;
• trzymaj w gniazdach tylko wysokiej jakości żywność;
• w przypadku sztucznego zapłodnienia prawidłowo umyć mikrostrzykawkę.

Czyszczenie mikrostrzykawki - traktować jodem i alkoholem przez 10 minut. Usuń pozostałości jodu przepłukując instrument 1% roztworem wodorosiarczanu sodu. Do końcowego płukania używana jest sterylna sól fizjologiczna.

Egiptowiroza

Na terytorium Ukrainy egiptowiroza nie jest zarejestrowana. Choroba zakaźna deformuje skrzydła pszczół. Osłabione pszczoły giną w rodzinach jesienią i zimą. W tym samym czasie giną młode pszczoły i poczwarki.

Potwierdź diagnozę poprzez badanie serologiczne. Ustanów ograniczenia i prowadź standardowe czynności.

W leczeniu egiptowirozy sprawdził się lek przeciwwirusowy Endoglukin.

Jeśli w pasiece zostanie stwierdzona choroba zakaźna, postępuj zgodnie z oficjalnymi instrukcjami dotyczącymi eliminacji chorób pszczół.

Ostry paraliż

Choroba dotyka tylko dorosłe pszczoły. Choroba objawia się latem. Owady przestają latać, czołgają się po ziemi przed ulem i giną. Paraliż rozwija się szybko na tle osłabionego organizmu z innymi chorobami, na przykład warrozą.

Ze względu na podobny obraz kliniczny choroby nie należy mylić z przewlekłym paraliżem, filamentwirozą, egiptowirozą, spiroplazmozą, kolibakteriozą, proteozą czy hafniozą. Rozpoznanie potwierdza badanie serologiczne.

Oprócz środków sanitarnych prowadzone są prace mające na celu zmniejszenie niekorzystnych czynników:

• wymiana macicy u chorej rodziny;
• karmienie pszczół syropem leczniczym z lekami stymulującymi;
• W przypadku obecności roztocza Varroa u pszczół podejmuje się działania w celu zmniejszenia stopnia uszkodzenia przez chorobę.

Ostry paraliż jest leczony lekami przeciwwirusowymi.