Zboża ozdobne w kulturze pokojowej właśnie zaczęły się dokładnie przyglądać. A turzyca, „najbardziej wewnętrzna” ze wszystkich zbóż, nie jest wyjątkiem. Kiedy jej krewni w ogrodzie stali się prawdziwymi gwiazdami, zioła w doniczkach podbijają tylko fanów niestandardowej architektury krajobrazu. Turzyce są nowoczesne pod względem doskonałości linii, piękna faktur i niepowtarzalnego przepychu. I, w przeciwieństwie do innych zbóż domowych, nie należą do bagiennych, wyjątkowo kochających wilgoć roślin. Są stosunkowo łatwe w uprawie, ale wciąż dość oryginalne w swoich preferencjach.
Turzyca ozdobna jest jedną z najbardziej wdzięcznych roślin domowych
Turzyca ozdobna - opis rośliny
Zboża ozdobne nie bez powodu są uważane za jedną z najtrudniejszych w uprawie kategorii roślin domowych. Darń, którą tworzą te czarujące trawy, wymaga przestrzeni i zdolności do swobodnego wzrostu, częstej odnowy i odpowiedniej pielęgnacji. Byłoby jednak wielkim błędem myślenie, że doskonale rosnące i gęste zboża nie nadają się do uprawy w doniczkach.
W formie pomieszczenia wcale nie tracą swoich głównych zalet - po prostu pojawiają się w zupełnie nowym świetle. A pierwszym kandydatem do aranżacji wnętrz nie są wcale dziwaczne rzadkie zioła. Prosta, znana i różnorodna turzyca.
Turzyca (Carex) jest przedstawicielem wieloletnich zbóż ozdobnych z rodziny Turzyca (Cyperaceae), występujący w prawie wszystkich strefach klimatycznych naszej planety. Jest to tak znajoma roślina, że niewiele uwagi poświęca się jej cechom.
Turzyca jest głównym czynnikiem tworzącym torf w biosferze.
Turzyca to duży rodzaj zbóż, słynący z intensywności i zmienności koloru liści. Zewnętrznie, w formacie doniczkowym, przypomina grube, bujne, ale raczej wąskie kiście długich źdźbeł trawy - zielone fontanny. Rozwija się w postaci guzków i zasłon. Zdolność do formowania darni i wyrastania na zbożowe dywany i masywy nie jest tracona nawet w formacie pomieszczenia.
Kłącze jest włókniste, poziome, mocne, składa się tylko z przypadkowych korzeni. To jedna z najbardziej wdzięcznych roślin domowych. Wysokość turzycy w zależności od odmiany waha się od 10 do 40 cm, z wiekiem wszystkie rośliny wytwarzają dłuższe liście.
Rowkowane, wąskie i długie liście rośliny ułożone są w trzech rzędach, zaskakując zamkniętą czerwonawą pochwą i niezwykłym językiem na stawie pochwowym. Trudno odgadnąć nieprzyjemnie ostre krawędzie liści przed ich dotknięciem, ale mikroskopijne zęby często pozostawiają urazy i kontakt z kępami tego zboża - nie poprawiając pomysłu.
Liście o długości do 30-40 cm szerokości nie osiągają nawet 0,5 cm, są dość twarde, pięknie wysklepione i opadające, tworząc wdzięczne sylwetki. Młode liście zwykle rosną bardzo prosto.
Turzyca to trwałe, wiecznie zielone zboża, które zimą nie wymierają w pomieszczeniach. I wystarczająco szybko rośnie. Szybkość degeneracji zasłon i potrzeba odmłodzenia zależą od warunków i pielęgnacji. Są dość trwałe, ale podobnie jak ziarna ogrodowe nie mogą obejść się bez odmładzania.
Ogólnie rzecz biorąc, turzyce wymagają obowiązkowej separacji co najmniej raz na 5 lat, ale przy niewłaściwej temperaturze, kwitnieniu lub niewłaściwym podlewaniu często szybciej tracą swój efekt dekoracyjny.
Turzyca kwitnąca
Pędy kwitnące turzycy są cienkie.W darni są prawie nie do odróżnienia przed kwitnieniem i giną po owocowaniu. W formacie wewnętrznym roślina rzadko kwitnie. Grube i puszyste kłoski są ukryte pod kolczastą zasłoną przylistków i nie są szczególnie imponujące pod względem urody.
Najczęściej gęste kłoski nie mogą tworzyć się, ponieważ nie są zbyt dekoracyjne. A turzyca jest uprawiana tylko jako liściasta roślina teksturalna, a kwitnienie zawsze bardzo szkodzi dekoracyjnym liściom. Proste przycinanie szypułek przed pojawieniem się kwiatostanów pozwala zachować spójne ozdobne kępy.
Brązowawa turzyca (Carex brunnea). <>
Opis ogólny, zdjęcie
Turzyca jest przedstawicielem rozległej rodziny o tej samej nazwie, o charakterystycznych wąskich liściach petiolate, charakteryzujących się zwiększoną sztywnością, dzięki czemu zachowują swój kształt i kierunek nawet przy bardzo imponującej długości. W liściach większości odmian turzycy obserwuje się równoległe żyłkowanie. Ich kolor może być monochromatyczny lub mieć jasne podłużne pasy lub pojedynczy brzeg liścia. Strukturalnie blachy mogą być gładko-płaskie lub mieć wyraźny centralny rowek. Z wyglądu rodzinę można by przypisać zbożom, gdyby nie obecność fasetowanej łodygi.
Turzyca wytwarza również owoce kłoskowate z łuskowatymi owocami, które są wizualnie podobne do ziaren pszenicy, ale są znacznie mniejsze. Dzięki tej niewielkości i lekkości są łatwo przenoszone przez wiatr. Jednak głównym sposobem rozmnażania nie są nasiona, ale kłącze, ponieważ turzyca tworzy bardzo rozwinięty system korzeniowy, szczególnie dla gatunków wodnych (bagiennych). Wynika to ze zwiększonej luźności gleby podmokłej w porównaniu ze zwykłą suchą glebą, dzięki czemu korzenie turzycy rozrastają się bardzo szybko i bez przeszkód, dając ekstensywny wzrost korzeni.
Rodzaje i odmiany turzyc do uprawy w pomieszczeniach
Turzyca, która jest używana do formatu wewnętrznego, jest najczęściej nazywana po prostu - turzyca ozdobna... Ale w rzeczywistości są to odmiany najbardziej różnorodnych i najbardziej dostosowanych do formatu wewnętrznego gatunku - turzyca brązowawa (Carex brunnea).
Jest to bardzo zwarty, stabilny i bardzo różnorodny gatunek, którego setki odmian pozwalają na wybór różnych wariacji kolorystycznych. Ten rodzaj turzyc jest również nazywany brązowym, wdzięcznym, wdzięcznym.
Jeszcze kilkadziesiąt lat temu rozważano jedyną odmianę roślin przystosowaną do kultury wewnętrznej „Variegata”, to dzisiaj turzyca jest reprezentowana przez dużą liczbę roślin. Ponadto odmiany turzyc są zwykle bezimienne - można je wyróżnić wyłącznie zewnętrznie.
Oprócz ciemnolistnych, bogatych w zieleń roślin, na liściach występuje turzyca o jasnym zielnym, bagiennym, a nawet anyżowozielonym kolorze, żółtym, białym, czekoladowym lub wielobarwnym prążku. Warto wybrać rośliny odmianowe do wnętrza i według własnych upodobań.
Wybierając turzycę, nie spiesz się: koniecznie sprawdź, czy dana roślina nadaje się do pomieszczeń. Turzycę wewnętrzną najlepiej znaleźć w kwiaciarniach. Sadzonki ogrodowe w pojemnikach mogą wyglądać równie dobrze, ale nie będą mogły rosnąć w pomieszczeniach. Dużym błędem jest kupowanie sadzonek turzycy do wnętrz. Turzyce ogrodowe powinny pozostać ziarnami ogrodowymi.
Bardzo rzadko spotyka się również na półkach wśród roślin domowych turzyca jutro (Carex morrowii) jest jeszcze bardziej niewrażliwym gatunkiem, który jest odporny na suszę, ale degeneruje się znacznie szybciej.
Turzyca Morrow (Carex morrowii). <>
Lokalizacja
Roślina ma różne podejście do światła, gleby i wilgoci. Niektóre gatunki lubią słońce, inne lubią leśny zmierzch. Niektóre wymagają wilgotnych i torfowych gleb, podczas gdy inne typy turzyc rosną tylko w suchych miejscach. Turzyca szara, ostra, nadaje się do wilgotnych miejsc.
Turzyca opadająca, podwójnie szypułkowa, czarna, kudłaty może służyć do dekoracji zbiornika. W przypadku skalniaków odpowiednie są niskie gatunki europejskie, na przykład turzyca górska - o wąskich zielonych liściach w gęstych gronach. Turzyca czarna i babka lancetowata pięknie rosną w cieniu.
Warunki wzrostu dla turzyc wewnętrznych
Znalezienie miejsca na turzycę w domu nie jest takie proste. Wymaga specjalnego statusu oraz odpowiedniego doboru temperatur i oświetlenia, ale znacznie lepiej dostosowuje się do warunków pomieszczeń mieszkalnych, niż można by się spodziewać po takim zbożu ogrodowym. Pomimo zamiłowania do chłodu, wyjazd może zrekompensować jego brak. To prawda, nie zimą.
Oświetlenie i umiejscowienie
Turzyca nie lubi bezpośredniego słońca i mocnego cienia. Dostosowuje się do wszystkich innych warunków, czasami częściowo lub całkowicie traci kolor w mocniejszym odcieniu. W przypadku tego zboża do wnętrz odpowiednie są jasne miejsca z rozproszonym oświetleniem i półcieniem o różnym natężeniu.
Jeśli uprawiane są odmiany o pstrych lub kolorowych liściach, do ich zachowania potrzebne będzie bardziej intensywne światło. Ale nawet takie rośliny nie mogą znieść bezpośredniego słońca.
Jeśli turzyca zimą ma zrekompensować zmniejszenie oświetlenia (przestawić rośliny w bardziej oświetlone miejsca lub zorganizować dodatkowe oświetlenie), może w ogóle nie przejść przez okres odpoczynku, a jedynie spowolnić swój wzrost.
Turzycę można układać nie tylko na parapetach, dobrze prezentuje się na oknach północnych, wschodnich i zachodnich. Niewielka odległość od okien jest całkiem do przyjęcia, aw pomieszczeniach o orientacji południowej turzyca dobrze rośnie w środkowej strefie pomieszczenia.
Wybierając miejsce na turzycę należy mieć na uwadze, że uprawiana w osobnych pojemnikach wymaga sporej przestrzeni. Aby darń rozwijała się normalnie i tylko bujniejsza, nie powinna „spoczywać” ani na sąsiednich roślinach, ani na ścianach.
Turzycę umieszcza się pojedynczo lub szeregowo w identycznych doniczkach, umieszczonych w rzędzie lub w grupie w określonej odległości, co daje każdemu krzewowi więcej miejsca. Rośnie dobrze na komodach i parawanach, razem z podstawkami czy meblami, może służyć do skutecznego odgraniczenia przestrzeni.
Turzyca to jedna z najlepszych roślin do kompozycji grupowych - do tworzenia rabat kwiatowych w pomieszczeniach i nasadzeń mieszanych w dużych pojemnikach. Służy do cieniowania piękna innych roślin, umieszczania akcentów fakturalnych, ale należy pamiętać, że turzyca rośnie wszerz i nie wszyscy sąsiedzi mogą wytrzymać jej nacisk. Sadzona w grupach w pojemnikach szerokich i podłogowych oraz w ogrodach zimowych, turzyca może być również używana jako bujna roślina okrywowa.
Turzyca brązowawa „Variegata”. <>
Regulacja temperatury i wentylacja
Głównym sekretem uprawy turzycy domowej jest chłodne zimowanie. Temperatury około 10 stopni od listopada do lutego są idealnym środowiskiem do ochrony turzyc rok po roku. Dopuszczalne odchylenia temperatury wynoszą od minimum 8 stopni, które roślina może wytrzymać do maksymalnie 15 stopni Celsjusza.
Jednocześnie turzyca nie wymaga żadnej innej pielęgnacji - zmienia się tylko odpowiednio do zmian szybkości wysychania gleby. Przy ciepłej zimie roślina nieuchronnie szybko traci swój efekt dekoracyjny, kępy zaczynają wysychać. Nawet wzrost wilgotności powietrza i wentylacji nie zatrzyma tego procesu. Ale podczas oddzielania i oddzielania zdrowych części, przesadzania do nowej gleby, turzyca jest dobrze przywrócona.
W okresie aktywnego wzrostu, od marca do października, turzyca rozwija się we wszystkich temperaturach pokojowych. Rośnie aktywniej nie w upale i znacznie dłużej zachowuje swój efekt dekoracyjny, ale jeśli podejmie się wszelkie środki w celu skompensowania i dokładnej pielęgnacji, nie ucierpi nawet w podwyższonych temperaturach.
Idealny zakres temperatur do uprawy tego zboża to + 18 ... + 22 stopni. Ale regularna i częsta wentylacja (lub stały dopływ świeżego powietrza) i zwiększona wilgotność kompensują wszelkie upały.
Turzycę cechuje niechęć do przeciągów i jednocześnie zamiłowanie do świeżego powietrza. Roślina wymaga regularnej i częstej wentylacji, dobrze rośnie w pomieszczeniach ze stale uchylonymi oknami i doskonale sprawdza się przy dekorowaniu balkonów, tarasów i ogrodowych terenów rekreacyjnych, pod warunkiem wyboru miejsc o słabym oświetleniu.
Nawet zimą wentylacja powinna być częsta. Ale umieszczanie turzycy tak, aby była stale narażona na prądy powietrza, nadal nie jest tego warte.
Dekoracyjne widoki
Niewielu ogrodników wie, że turzyca to zioło, które od czasów starożytnych zdobiło tradycyjne japońskie ogrody, razem z irysami, chryzantemami i żywicielami. We współczesnym projektowaniu krajobrazu stosuje się wiele odmian ozdobnych turzyc, różniących się cechami. Są wśród nich zarówno kochające słońce, jak i cień, odporne na suszę i wilgoć, miniaturowe i dość masywne.
Na terenach podmokłych odpowiednie są następujące rodzaje turzyc:
- fałszywe skomlenie;
- Szary;
- ostry.
Mały sztuczny lub naturalny zbiornik zostanie ozdobiony turzycą (trawą) posadzoną na głębokości nie większej niż pięć centymetrów, gdzie rośnie przez wiele lat, nie wymagając szczególnej uwagi. W tym celu odpowiednie są następujące typy:
- podwójnie kolczasty;
- futrzany;
- wiszące;
- czarny.
Do ozdabiania skalniaków i zjeżdżalni alpejskich można wykorzystać takie niskie gatunki europejskie, jak turzyca piaszczysta, turzyca górska lub z białymi brzegami - mocne. Zacieniony zakątek ogrodu zostanie ozdobiony babką lub czarną turzycą.
W trosce o turzycę w domu
Turzyca dobrze rośnie w pomieszczeniach, jeśli podlewanie jest ściśle kontrolowane, otrzymuje wszystkie potrzebne procedury, a roślina jest stale monitorowana. Turzyca nie jest najlepszym wyborem dla początkujących w kwiaciarstwie, ale przy wystarczającym doświadczeniu jest z nią kilka problemów.
Stała, stabilna, średnia wilgotność podłoża jest głównym celem pielęgnacji turzyc pokojowych. <>
Podlewanie i wilgotność powietrza
Stała, stabilna, średnia wilgotność podłoża jest głównym celem pielęgnacji turzyc pokojowych. Turzyca bardzo słabo reaguje na podlewanie gleby, stojącą wodę na paletach, ciągłe zawilgocenie podłoża, ale destrukcyjna dla niej jest również susza.
Liście nieuchronnie tracą swój efekt dekoracyjny nawet przy lekkim wyschnięciu gleby; najpierw wysychają wzdłuż krawędzi kurtyny. Proces suszenia jest wystarczająco szybki i nie zatrzymuje się natychmiast.
Podlewaj turzycę tak, aby tylko górna warstwa podłoża wyschła częściowo. Ciągłe śledzenie wilgotności jest dość pracochłonne, więc roślina jest jednym z kandydatów do uprawy w hydroponice i z automatycznymi systemami nawadniania. Metody nawadniania turzyc można dowolnie zmieniać, łatwo się do nich dostosowuje.
Ale w zwykłych doniczkach turzycę można podlewać tylko w klasyczny sposób. Zanurzenie w moczeniu glinianej bryły wodą jest niedopuszczalne, turzycy nie należy mylić z wilgotnymi trawami „bagiennymi”. Woda na tackach nie powinna pozostawać w stagnacji dłużej niż 5 minut.
W przeciwieństwie do wielu roślin domowych, w przypadku turzycy podlewanie prawie się nie zmienia w okresie spoczynku - wilgotność gleby powinna pozostać stabilna, podłoże jest tylko nieco bardziej wysuszone. Ale ponieważ roślina jest chłodna w optymalnych warunkach, zapotrzebowanie na wilgoć jest znacznie zmniejszone, a częstotliwość podlewania jest zmniejszona do nie więcej niż 1 raz w tygodniu.
Podwyższona wilgotność powietrza nie jest potrzebna dla turzycy, nie rozwija się normalnie w warunkach tropikalnych. Ale w formacie pokojowym jest znacznie bardziej wrażliwy na ekstremalnie suche powietrze. W upale, gdy działają klimatyzatory lub systemy grzewcze, jeśli pojawiają się oznaki początku wysychania końcówek liści, lepiej włączyć do programu pielęgnacyjnego środki nawilżające.
Wyjątkowo suche powietrze jest szczególnie niebezpieczne w okresie zimowym.W przypadku turzycy można stosować regularne opryskiwanie, ale nie należy wybierać konwencjonalnych opryskiwaczy. Jeśli woda gromadzi się u podstawy liści, ryzyko rozkładu wzrośnie: roślina ta nie lubi zamoczenia, szczególnie silna i stała.
Lepiej jest używać mgły lub drobnego sprayu niż kroplówki. Możesz uprościć pielęgnację turzycy pokojowej, instalując nawilżacze - proste misy z wodą, wilgotnym mchem lub kamyczkami dookoła lub dodatkowe palety z dowolnymi dekoracyjnymi wilgotnymi materiałami. Turzyca prezentuje się uroczo w towarzystwie wewnętrznych fontann.
Konieczne jest bardzo dokładne oczyszczenie liści turzycy z kurzu. Najlepszą opcją jest delikatny prysznic z drobno rozproszoną dyszą, która nie łamie blach. Rośliny trzymane są na silnym zboczu ze swobodnym wypływem wody z czubków liści i wykluczeniem zwilżania podstawy darni. Ręczne wycieranie zieleni nieuchronnie prowadzi do uszkodzenia liści.
Top dressing i skład nawozu
Turzyca nie może rosnąć bez karmienia, ale jej nadmierne karmienie jest przeciwwskazane. Nawozy stosuje się tylko razem z wodą do nawadniania, w niskim stężeniu, od marca do października. Najlepiej stosować połowę dawki nawozu, ale nawozić co 2-3 tygodnie.
Na turzycę nadają się tylko nawozy o zbilansowanym składzie. Wybierając preparaty na roślinę, warto poszukać złożonych nawozów organomineralnych zawierających wszystkie pierwiastki śladowe, a nie tylko makroskładniki odżywcze.
Jeśli nie chcesz, aby niektóre liście wyschły, a turzyca straciła swój efekt dekoracyjny, lepiej przyciąć pędy kwiatowe, gdy tylko się pojawią. <>
Przycinanie i kształtowanie turzycy
Formacja w klasycznym sensie na turzycach nie jest wykonywana, liście i pędy są usuwane do podstawy. Częściowe przycinanie przyspiesza suszenie sąsiednich liści. Zwykle przycinanie sprowadza się do czyszczenia sanitarnego - usuwania suchych lub uszkodzonych liści, ale jeśli roślina jest dotknięta gniciem, wszystkie dotknięte części zasłon są odcinane.
Jeśli nie chcesz, aby niektóre liście wyschły, a turzyca straciła swój efekt dekoracyjny, lepiej przyciąć pędy kwiatowe, gdy tylko się pojawią. Wyłączenie niezbyt dekoracyjnego kwitnienia jest głównym środkiem przedłużenia dekoracyjności rośliny na maksymalne okresy.
Przeszczep, pojemniki i podłoże
Przeszczep tego zboża przeprowadza się wiosną, nie później niż do końca marca. Turzycę zwykle przesadza się raz w roku. Ale jeśli nie wypełniła całej przestrzeni doniczki, tę procedurę można odłożyć. Roślina nie boi się przeszczepu i dobrze wraca do zdrowia, jeśli przestrzegane są wszystkie zasady opieki po przeszczepie.
Turzycę można przesadzać tylko na samym początku aktywnego wzrostu. Roślinę przesadza się przed powrotem do ciepła - pod koniec lutego lub marca.
Turzycę, nawet w pomieszczeniach, należy uprawiać w glebie, której charakterystyka jest jak najbliżej ogrodu. Idealną opcją jest zmieszanie własnej gliniasto-darniowej gleby z glebą liściastą (polową lub szklarniową) i dodanie grubego piasku, aby uzyskać niezbędną luźność, i nie używać zakupionych substratów.
Jeśli turzyca jest sadzona w gotowych mieszankach glebowych, lepiej wybrać złożone opcje z dobrą zawartością dodatków rozluźniających. W przypadku każdej gleby preferowane jest dodatkowe zastosowanie torfowca, perlitu i wermikulitu.
Dopuszczalne wartości pH to od obojętnego do lekko kwaśnego, od 5,0 do 7,0. Turzyca dobrze rośnie na glebach częściowo i całkowicie obojętnych, w hydroponice na podłożach bezglebowych.
Pojemniki na turzycę można wybrać według własnego uznania. Dobrze rośnie w wiszących doniczkach, w małych doniczkach, a także w kwiatkach lub dużych pojemnikach z innymi roślinami. Najważniejsze jest wystarczająca szerokość, ponad głębokość i obecność dobrych otworów drenażowych. Turzyca nie jest wymagająca w stosunku do materiałów kontenerowych.
Podczas przesadzania na dnie pojemników układana jest wysoka warstwa drenażowa. Pożądane jest, aby było to warstwa po warstwie - z dużych i drobno fragmentarycznych materiałów. Roślinę przenosi się, umieszczając ją na małym kopcu gleby, ostrożnie wypełniając puste przestrzenie. Jeśli turzyca nie oddzieliła się, lepiej nie niszczyć grudki gleby. Podłoże nie powinno być mocno ubijane.
Po przesadzeniu turzyce są trzymane w półcieniu w chłodnych temperaturach. Opryskiwanie, stała, ale lekka wilgotność gleby pozwoli roślinie szybciej się przystosować. Top dressingu dla tej uprawy nie jest odnawiany 6-7 tygodni po przesadzeniu (z wyjątkiem hydroponiki).
Turzyca jest uprawiana tylko jako liściasta roślina teksturalna, a kwitnienie zawsze bardzo niszczy ozdobne liście.
Różnice w stosunku do innych roślin
Turzyca dzieli się na dwie grupy:
- Rozwalony.
- Formowanie kępek.
Rośliny z pierwszej grupy mają długie kłącza, z których rozciągają się rozety. Zakorzeniając się, rozety tworzą zasłony. Należą do nich turzyca czarna, turzyca ostra, turzyca wodna itp.
Turzyca kolibrująca wyglądają jak gęste guzy. Mają krótkie kłącza bez rozet. Należą do nich opadające, proso, wysokie itp.
Wiele osób myli turzycę z innymi roślinami, takimi jak zboża. Szczególnie trudno je rozróżnić na zdjęciu. Ale turzyca ma wiele cech, które są niezwykłe dla zbóż, przede wszystkim różnią się łodygą. Łodyga turzycy:
- wypełniony;
- nie ma zgrubień węzłowych;
- trójkątny w przekroju.
Wysokość łodygi zależy od gatunku i odmiany: są rośliny o wysokości ponad metra, na przykład turzyca jest wysoka, są bardzo niskie - do 30 cm, jak turzyca czeska.
Liście roślin długi, twardy, płaski, ułożone naprzemiennie, lancetowate lub liniowe, do 30 cm długości i 2-15 mm szerokości, w różnych kolorach - w wielu odcieniach zieleni, niebieskawo-szarości, brązu i innych, z lamówką lub bez. Kształt liści u różnych gatunków może się różnić - mogą być wyprostowane, mogą wyginać się w łuk, a nawet zwijać się w loki. Liście są bardzo ostre - łatwo je ściąć, zatrzymać - dlatego roślina otrzymała tę nazwę.
Pomimo tego, że jako roślina ozdobna, zioło to jest sadzone głównie ze względu na liście i kształt krzewu, jego kwiaty również nie są pozbawione pewnego uroku. Są to dwupienne lub jednopienne kłoski o różnych kolorach - od jasnozielonych po ciemnooliwkowe, brązowe, a nawet czarne. Kształtem mogą przypominać wąski walec lub guzek, u niektórych gatunków patrzą w górę, u innych opadają.
Choroby, szkodniki i problemy w uprawie turzyc
Turzyca pokojowa bardzo często cierpi na zgniliznę, która grozi jej podmoknięciem, ale nie można jej również nazwać odporną na szkodniki. To zboże bez opryskiwania, gdy rośnie w bardzo suchym powietrzu, może cierpieć zarówno na przędziorki, jak i owady łuskowate.
Zgniliznę lepiej walczyć z przeszczepem awaryjnym, usuwając uszkodzone części zasłon i zmniejszając wilgotność podłoża (do czasu wyzdrowienia). Ale ze szkodnikami można sobie poradzić tylko za pomocą środków owadobójczych i korekty opieki.
Jak wygląda turzyca?
Jeśli nie przyjrzysz się uważnie, łatwo pomylić turzycę z roślinami zbożowymi. Ale patrząc uważnie, zauważysz, że w przeciwieństwie do zbóż turzyca ma pełną, nie wydrążoną łodygę i nie ma zgrubień węzłowych, aw przekroju jest trójkątna z zaokrąglonymi lub ostrymi krawędziami. Turzyca ma długie, naprzemiennie liście, jędrne i płaskie.
Blaszka liściowa u większości gatunków jest lancetowata lub liniowa, z równoległym żyłkowaniem. Różne rodzaje turzycy kwitną dwupiennymi lub jednopiennymi kłoskami dwupiennymi. Wyblakła roślina tworzy owoc jednoziarnisty - puszysty trądzik o trójkątnym lub zakrzywionym płaskim kształcie.
[zawalić się]
