Sadzenie, uprawa i pielęgnacja rabarbaru na wolnym powietrzu, kiedy zbierać i jak rozmnażać

Soczyste liście i łodygi rabarbaru są doskonałym dodatkiem do codziennej diety. Uprawa rabarbaru na wolnym powietrzu jest łatwa, jeśli stworzone zostaną odpowiednie warunki uprawy. Z materiału z naszego artykułu dowiesz się, jak uprawiać rabarbar w kraju, dbać o niego i zbierać.

Dowiesz się, który okres jest uważany za najbardziej udany do sadzenia roślin i jakiej pielęgnacji potrzebują rośliny w różnych okresach wegetacyjnych.

Krótki opis rabarbaru

Rabarbar (Rheum) jest byliną należącą do rodziny gryczanych. Roślina jest duża, osiąga 3 m wysokości i jest utworzona z podstawowej rozety liści wyrastających na długich ogonkach. Do jedzenia używa się grubych, mięsistych, czerwonawych ogonków. Ich kształt jest cylindryczny lub wielopłaszczyznowy, osiągając 4 cm grubości.

Liście są z płatkami palmate, całe, dość duże z postrzępionymi lub falistymi krawędziami. Kolor jest zwykle ciemnozielony z czerwonawymi żyłkami. Wczesnym latem zaczyna się kwitnienie: tworzy się duży kwiatostan wiechowaty z małymi kwiatami od białego do czerwonego (w zależności od odmiany). Później powstają owoce - trójkątne brązowe orzechy.

Rabarbar może rosnąć we wszystkich regionach naszego kraju, w tym na Syberii i na Dalekim Wschodzie, ponieważ dobrze znosi zimno. Kolejną wyróżniającą cechą jest wysoka tolerancja koloru. Rośnie w jednym miejscu do 10 lat i rozszerzając się, tworzy gęste zarośla. Ale potrzebuje przeszczepu, ponieważ gleba jest wyczerpana, a roślina staje się płytka.

Rozmnażanie odbywa się przez sadzenie i dzielenie korzeni. Technologia rolnicza zależy od odmiany i cech biologicznych rośliny, ale nie stwarza żadnych szczególnych trudności dla plantatorów warzyw.

Łodygi rabarbaru smakują jak kwaśne jabłko. Pod względem zawartości składników odżywczych również nie ustępują temu owocowi. Jest stosowany jako produkt leczniczy na wiele chorób.

Metody hodowli

Rabarbar można rozmnażać przez nasiona lub dzieląc. Każda z metod ma wiele niuansów.

Posiew

Aby uzyskać nasiona z uprawianych roślin, musisz zostawić najpotężniejszą szypułkę, aby rozwinąć się w trzyletnich okazach. Kiedy kwiatostany stają się ciemne, nasiona są zbierane i suszone.

Dzieląc krzew

Podział krzewów przeprowadza się wiosną lub na początku jesieni, przed nadejściem pierwszych zimnych zatrzasków. Krzew wykopuje się z ziemi i dzieli na kilka równych części. Do sadzenia nadaje się mocny korzeń z parą dużych pąków. Podczas sadzenia pąki roślin są zakopywane 1,5 cm w glebie.

Główne odmiany i odmiany

Znanych jest do 50 odmian rabarbaru, z których większość rośnie w ich ojczyźnie - w Azji. Większość hodowców warzyw opowiada się za pozyskiwaniem plonów wczesną wiosną, kiedy brakuje warzyw i witamin. Ale jesienią soczyste ogonki przydadzą się do robienia domowych przetworów. Na tej podstawie wybiera się odmianę. Najczęściej uprawiane:

1. Ałtaj świty (wczesne dojrzewanie) tworzą rozłożystą rozetę liści osadzonych na czerwonawych ogonkach o wadze 80-120 g. Ma doskonały słodko-kwaśny smak. Zbiór odbywa się 30 dni po rozpoczęciu wzrostu rośliny.
2. Petiolate duże (wczesne dojrzewanie) charakteryzuje się wysoką wydajnością, niską podatnością na choroby. Dobrze znosi niskie temperatury. Ogonki charakteryzują się delikatnym i słodkim miąższem z lekką kwaskowatością.
3. Victoria (wczesne dojrzewanie) należy do odmian wysokowydajnych, które szybko wyrastają na ogonkach, osiągając masę 200-250 g. Początkowo są czerwone, ale z czasem nabierają zielonego koloru. Tworzy szypułki wcześnie, należy je natychmiast wyciąć.
4. Ob (w połowie sezonu) tworzy dużą rozetę z lekko pofałdowanych liści z różowymi ogonkami. Mają delikatny słodko-kwaśny smak. Odmiana mrozoodporna toleruje nadmiar wilgoci, ale nie toleruje suszy.
5. Ogresky-13 (w połowie sezonu) tworzy zwartą rozetę liściową z ciemnozielonymi liśćmi. Ogonki słabo żebrowane są koloru czerwonego, a niektóre okazy zwiększają masę o 300-350 g. Odmiana jest odporna na strzelanie i tworzy nieliczne szypułki.
6. Olbrzym (późno dojrzewający) ma imponujący wygląd. Rabarbar z ciemnoczerwonymi ogonkami jest duży. Popularność odmiany wynika z późnego powrotu zbiorów i doskonałego smaku.

Aby latem zebrać soczyste ogonki, należy posadzić na miejscu kilka odmian o różnych okresach dojrzewania.

Najlepsze odmiany rabarbaru wcześnie dojrzewającego

Znanych jest około 40 gatunków rabarbaru, ale najczęściej uprawiane są:

• Tangut;
• falisty;
• kompaktowy;
• petiolate.

W Rosji doświadczeni ogrodnicy identyfikują kilka najlepszych wczesnych odmian.

ZAPISZ PRZYDATNE INFORMACJE NA SWOJEJ ULUBIONEJ STRONIE SIEĆ SPOŁECZNOŚCIOWA:

Łączenie rabarbaru z innymi roślinami

Rabarbar dobrze rośnie obok sałatek, przedstawicieli warzyw krzyżowych (kapusta), nie przeszkadza sąsiedztwo ze szpinakiem i fasolą. Jest uciskany przez znajdujące się obok uprawy owoców i warzyw. Na przykład jest nieprzyjazny dla członków rodziny psiankowatych, rzodkiewki, cebuli, roślin strączkowych, marchwi i wielu innych roślin żyjących w łóżkach.

Wskazane jest osobne sadzenie krzewów. A ponieważ kultura ogonków uwielbia półcień, idealnie wpasuje się w ogrodzenie, zamknie obszar w pobliżu zabudowań gospodarczych lub znajdzie się w kącie w zacienionym zakątku ogrodu.

Daty sadzenia

Data sadzenia jest związana z metodą hodowli. Wielu hodowców preferuje metodę wegetatywną, ponieważ na nasionach rosną dzikie formy rabarbaru. Daty lądowania:

• roślina rozmnaża się przez kłącza w okresie wiosenno-jesiennym;
• nasiona wysiewa się przed zimą, kiedy ziemia zamarza;
• sadzonki wysiewa się w marcu.

Zobacz też

Jak konserwować i przygotowywać estragon na zimę w domu, suszenie i mrożenie Czytaj

Podczas dzielenia kłącza zbiory delikatnych ogonków nie będą długo czekać, a metoda sadzenia pozwoli uzyskać krzew o wysokości 20-30 cm, zdolny do normalnego zimowania.

Sadzenie kłącza

Jak wybrać zdrowy krzew macierzysty na wsi? Do rozmnażania i późniejszej uprawy musi spełniać następujące cechy:

• spełniać cechy odmianowe;
• być duży i silny;
• mieć 4-5 lat;
• tworzą kilka szypułek.

Nie ma potrzeby uprawiania wielu roślin. Zwykle rabarbar nie jest uprawiany w dużych ilościach, na jedną rodzinę wystarczą 2-3 krzewy.

Przygotowanie do lądowania

Do czasu przeszczepu doły do ​​lądowania powinny być gotowe. Ich wielkość wynosi około 50 × 50 cm, a odległość między krzewami 50-70 cm.Młode krzewy można sadzić w okresie jesienno-wiosennym.

Rabarbar daje soczyste ogonki na żyznych terenach i rośnie w jednym miejscu przez długi czas, dlatego wnoszą do dołów sadzeniowych: 1 wiadro torfu, 1 wiadro próchnicy, 0,5 litra popiołu drzewnego zmieszanego z ziemią.

Podczas stosowania nawozów mineralnych doły są przygotowywane z wyprzedzeniem, aby granulki miały czas na rozpuszczenie i nie spalenie systemu korzeniowego.

Podział kłącza

Procedura podziału przebiega w kilku etapach:

• odgarniamy ziemię z krzaka;
• wybieramy część delenki z 2-3 nerkami;
• odciąć go od głównego krzewu;
• sadzimy oddział w nowej lokalizacji.

Nie ma potrzeby przetwarzania wyciętych miejsc: rabarbar ma dobrą przeżywalność i szybko rośnie.

Opcje lądowania

Ponieważ zielona kultura preferuje glebę nasyconą substancjami odżywczymi, na dno sadzonki wylewa się mieszaninę torfu i próchnicy. Sadzonkę umieszcza się pośrodku, korzenie rozprowadza się po powierzchni i przykrywa niewielką warstwą gleby torfowej. Następnie dodaj ziemię zmieszaną z popiołem.

Głębokość zatopienia pąków wynosi około 3 cm, rabarbar należy dobrze zakopać, nie pozostawiając pąków na powierzchni. Po posadzeniu zrzuć i ściółkuj glebę. We wczesnych stadiach wzrostu częste podlewanie nie jest konieczne, ponieważ młode krzewy zużywają trochę wilgoci.

Inną opcją sadzenia jest użycie świeżego obornika zamiast próchnicy. Umieszcza się go na dnie dołu, przykrywa wiórkami torfu na górze i umieszcza korzenie sadzonki. Z góry pokryte są ziemią zmieszaną z popiołem. Korzenie nie są spalane, ponieważ występuje warstwa torfu. Stopniowo obornik rozkłada się i uwalnia składniki odżywcze. Podobnie jak w pierwszym przypadku, wymagane jest obfite podlewanie i ściółkowanie.

Sadzenie nasion rabarbaru

Nasiona wysiewa się bezpośrednio na miejsce przed zimą lub wykorzystuje do uzyskania sadzonek. W pierwszym przypadku materiał siewny nie musi być przetwarzany, ponieważ zimą ulega rozwarstwieniu, jest nasycony wilgocią i aktywnie rośnie. Ale czekanie na dorosłe, dorosłe rośliny zajmie 2 lata.

Preferowane jest stosowanie metody sadzonkowej, ponieważ znacznie skraca czas wzrostu i uzyskiwanie produktów z ogonków liściowych. W ogrodzie zawsze jest niewielki, półcienisty teren, na którym można posadzić kilka okazów rabarbaru.

Przygotowanie nasion do siewu

Można również wysiewać suche nasiona, ale kiełkują one przez 16-20 dni. Ten okres czasu ulega znacznemu skróceniu, jeśli przeprowadzane jest przetwarzanie wstępne:

• wlej stopioną lub czystą wodę do małego pojemnika, dodając dowolny stymulant wzrostu (Epin, sok z aloesu);
• trzymaj nasiona w wodzie przez 48 godzin i osusz je;
• rozłożyć na wilgotnej szmatce i zwinąć;
• zostawiamy na 10 dni w lodówce w temperaturze 0, + 5C:
• następnie pozostaw w ciepłym miejscu do kiełkowania.

Tak potraktowany materiał nasadzeniowy daje sadzonki po tygodniu. Po wysianiu sadzonki pojawiają się w ciągu 8-12 dni, czyli dwa razy szybciej niż przy wysiewie suchym.

Siew w otwartym terenie

Jeśli siew odbywa się z kiełkującymi nasionami, najlepszym czasem są ostatnie dni wiosny. Rabarbar daje dobre i przyjazne pędy, gdy ziemia nagrzewa się do +16, + 20C. Gleba jest przygotowywana wcześniej, do której dodają 1 m2 M. 1-2 wiadra próchnicy lub kompostu i 0,5 litra popiołu. W przypadku nasion przygotowuje się rowki o głębokości do 3 cm i sadzi po 3-5 cm.

Kiedy pojawiają się trzy prawdziwe liście, sadzonki są przerzedzane, umieszczając krzewy w odległości 20 cm od siebie.Po 1-2 latach, gdy rośliny osiągną dorosłość, sadzi się je na tej samej zasadzie co delenki.

Wczesny siew może prowadzić do śmierci młodych sadzonek, jeśli istnieje możliwość powracających przymrozków. Wyklute liście giną w temperaturze -2, -6C.

Zobacz też

Uprawa, sadzenie i pielęgnacja trawy estragonowej na otwartym polu w domu, jak rozmnażać estragonPrzeczytaj

Siew sadzonek

Wskazane jest, aby wysiewać nasiona w drugiej połowie marca, kiedy dzień jest wystarczająco długi. Podczas uprawy sadzonek należy przestrzegać kilku prostych zasad:

• przygotowujemy luźną i pożywną mieszankę gleby lub używamy gotowej;
• kiedy pojawiają się pędy, umieszczamy pudełko w jasnym i chłodnym miejscu;
• podlewać i karmić dwa razy w miesiącu (na przykład roztworem Fertik Lux);
• w fazie 2 liści sadzimy je w kubeczkach;
• tydzień przed sadzeniem w ziemi przyzwyczajamy sadzonki do warunków naturalnych, stopniowo przyzwyczajając je do świeżego powietrza.

Kiedy sadzonki stają się silniejsze i oswajają się ze środowiskiem naturalnym, sadzi się je w ziemi. Zwykle termin sadzenia to koniec maja, początek czerwca.

Jak dbać o bezpretensjonalną uprawę w ogrodzie

Rabarbar to bezpretensjonalna roślina. Łatwo jest zrozumieć, jak właściwie dbać o nią na zewnątrz. Ze względu na duże, podobne do łopianu liście, wokół uprawy rzadko tworzą się chwasty. Ale należy je usunąć we wczesnym okresie wzrostu. W tej chwili może być ich wiele. Mają zły wpływ na rozwój i formowanie się zielonej części.

Aby rabarbar rozwijał się szybciej, należy okresowo poluzowywać i mulczować glebę wokół rośliny. Podlewanie odbywa się co najmniej 2 razy w tygodniu, jeśli pogoda jest sucha. W upale zabiegi są częstsze. W deszczu lepiej nie podlewać byliny. Bloom nie powinien być dozwolony. Ma zły wpływ na tworzenie się ogonków, zabierając dużo siły z kłącza.

Przez cały sezon wykonywane są tylko trzy opatrunki. Pierwsza jest na etapie tworzenia pierwszych liści. W tej chwili roślina potrzebuje materii organicznej. Drugi - w okresie aktywnego wzrostu, a trzeci - w środku jesieni. Rabarbar preferuje związki organiczne. Można ją nawozić rozcieńczoną wodą dziewanny, zgniłym obornikiem lub zwietrzałym kompostem. Latem najlepiej postawić na minerały. Nawozy nie powinny zawierać dużo azotu, ponieważ powoduje to gwałtowne kwitnienie. Nie jest pożądane, jeśli chcesz uzyskać obfite zbiory.

Spośród szkodników rabarbar często atakuje pchłę gryczaną i pluskwę rabarbarową. Ale dzieje się tak tylko wtedy, gdy naruszane są zalecenia dotyczące technologii rolniczej. W warunkach silnego podmokłości roślina cierpi na szarą zgniliznę i mączniaka prawdziwego. Gęste sadzenie rabarbaru może również powodować infekcję grzybiczą.

Obejrzyj film o tym, jak prawidłowo wyhodować rabarbar z nasion w otwartym polu - ogrodnik ujawnia wszystkie sekrety kultury rolniczej:

Cechy przeszczepu rabarbaru w zależności od pory roku

Najlepiej sadzić rabarbar w nowym miejscu jesienią na miesiąc przed nadejściem chłodów lub wczesną wiosną, aż liście zaczną rosnąć. Są to najwygodniejsze okresy, ponieważ wszystkie soki zbierane są w korzeniach, a liście nie pobierają składników odżywczych i nie odparowują wilgoci. Korzenie w tym czasie nie odżywiają rośliny i bezboleśnie znosi przeszczep.

Latem krzew rośnie, w liściach zachodzi proces fotosyntezy i odżywiania, więc przeszczep jest niezwykle trudny, a rabarbar nie zawsze się zapuszcza korzenie, jest niezwykle wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne. Jednocześnie wyhodowanie zdrowego krzewu nie zadziała.

Młode krzewy i sadzonki są podatne na przesadzanie latem, które przenosi się na nowe miejsce z dużą grudą gleby. Potrzebują regularnego podlewania i starannego cieniowania.

W pierwszym roku sadzenia nie wolno ścinać ogonków. Roślina nie osiągnęła jeszcze dojrzałości i znacznie osłabi się, jeśli stracisz kilka liści.Cięcie odbywa się tylko przez 2-3 lata wzrostu.

Pielęgnacja rabarbaru

Nie jest trudno dbać o prześladowaną kulturę. Prowadzone są tradycyjne czynności: podlewanie, usuwanie chwastów, nawożenie, rozluźnienie. Dodatkowe obejmują wycinanie szypułek.

Nawożenie i nawożenie roślin

Wystarczy karmić zieloną uprawę 3 razy w sezonie, ponieważ jej wymagania nawozowe są minimalne. Rabarbar reaguje na nawozy organiczne, z których najczęściej stosuje się napar z dziewanny (1: 5), obornika kurzego (1:10) lub pokrzywy i chwastów.

W razie potrzeby dodaj uniwersalny złożony nawóz Kemira lub nitrofosku. Do tych celów nadaje się również popiół, który jest dodawany na sucho podczas spulchniania przed podlewaniem. Zużycie - 1 szklanka popiołu na 1 m2.

Nawozy azotowe przyczyniają się do wzrostu masy liści, ale należy je stosować wiosną, latem przyczyniają się do powstawania szypułek.

Podlewanie i pielenie

Ponieważ roślina jest silna, zacienia glebę, a chwasty pod nią praktycznie nie rosną i nie ma trudności z dużą ilością chwastów.

Rabarbar wymaga regularnego podlewania, bez którego mięsiste ogonki nie rosną. Przy umiarkowanie deszczowym lecie wystarczą 3-4 podlewania w sezonie, ale powinno być ich dużo. Dzięki wodzie kwas szczawiowy praktycznie nie kumuluje się w ogonkach.

Ochrona przed chorobami i szkodnikami

Rabarbar praktycznie nie jest atakowany przez szkodniki i rzadko choruje. W niektórych przypadkach obserwuje się „naloty” pcheł gryczanych lub robaków rabarbaru. Spośród chorób najbardziej niebezpieczne są szara zgnilizna i mączniak rzekomy, które najczęściej rozwijają się przy zagęszczonych nasadzeniach.

Aby zapewnić niezawodność, możesz przeprowadzić trzykrotne leczenie Fitosporin i zastosować środki ludowe na szkodniki. Jeśli choroba jest ciężka, rośliny należy usunąć i spalić, aby sąsiednie nasadzenia nie ucierpiały.

Choroby i szkodniki

Roślina wieloletnia jest wysoce odporna na choroby i szkodniki. Czasami jednak rabarbar może wpływać na mączniaka prawdziwego, zgniliznę korzeni lub askochitozę, a od owadów hodowlanych szczególnie niebezpieczne są robaki rabarbaru i pchły gryczane.

Najlepszym sposobem zapobiegania chorobom jest przestrzeganie wszystkich zasad uprawy rabarbaru. Aby zapobiec chorobom i wyeliminować owady, roślinę zaleca się raz w sezonie leczyć fungicydami i preparatami owadobójczymi. Ale należy to zrobić dopiero po zbiorach, aby łodygi rabarbaru nie wchłaniały toksycznych substancji.

Zasady zbioru

Zbiór można zbierać w drugim roku wzrostu maj-czerwiec o długości ogonków 20-25 cm Najcenniejsze są pierwsze, najwcześniejsze zbiory, gdyż zawierają najwięcej składników pokarmowych. W sezonie soczyste łodygi zbierane są kilkakrotnie aż do początku sierpnia.

Ogonki nie są odcinane, ale ostrożnie łamane, aby nie uszkodzić pędów wzrostu. Aby to zrobić, ogonek jest kilkakrotnie przewijany i wyciągany szarpnięciem w dół, w przeciwnym razie kłącze ucierpi. Po zebraniu główna rozeta liści pozostaje na roślinie. W ten sposób krzew nie osłabi ani nie zuboża.

Przydatne są tylko świeże pędy rabarbaru, aw dojrzałych występuje wysokie stężenie kwasu szczawiowego, który nie jest przydatny dla organizmu. Liście i korzenie nie są spożywane.

Jeśli mieszkańcy Południa mają dużo upraw witamin, które wytwarzają produkty wczesną wiosną, Syberyjczycy mają niewielki wybór. W przypadku wiosennych niedoborów witamin doskonale sprawdzą się łodygi rabarbaru, które można gotować w zupach, dodawać do sałatek i kompotów. A jeśli na miejscu jest miejsce na kilka krzewów, wczesne produkty witaminowe nie będą długo czekać.

Przydatne właściwości rabarbaru

Rabarbar to zdrowa roślina, której łodygi i warzywa zawierają liczne witaminy i pierwiastki śladowe.

... W młodych ogonkach liściowych w dużych ilościach występuje kwas cytrynowy i jabłkowy, witaminy B i C, żelazo, potas i inne składniki przydatne dla naszego organizmu.Trzeba tylko pamiętać, że jeśli spóźnisz się ze zbiorami, łodygi zgrubną, gromadzą w nich dużą ilość kwasu szczawiowego, przez co praktycznie nie nadają się do spożycia przez ludzi.

Rabarbar - zdjęcie

Kolejną niewątpliwą zaletą uprawy rabarbaru na osobistej działce jest fakt, że pierwszy plon można zebrać w połowie maja. Pomaga to rozwiązać problemy z niedoborem witamin i wyczerpaniem organizmu przy pomocy takich świeżych zdrowych warzyw, uprawianych na ich podwórku bez pestycydów.

Regularne spożywanie młodych łodyg rabarbaru pozytywnie wpływa na stan układu pokarmowego, tonizuje mięśnie jelit, działa jak naturalny, łagodny środek przeczyszczający, pozwalający rozwiązać problem przewlekłych zaparć.