Araukaria - świerk domowy: opieka domowa, zdjęcie

Araukaria to małe drzewo o wdzięcznych gałązkach i igłach, o jasnozielonym kolorze i niezwykłym kształcie. W środowisku naturalnym występuje ponad 20 gatunków z tej rodziny, z których większość to ogromne drzewa, ale są też odmiany uprawne. Araukaria dorasta do 2 metrów wysokości przy odpowiedniej pielęgnacji i nadaje się do dekoracji wnętrz.

Taki świerk to wieloletnia roślina, która uwielbia świeże powietrze, umiarkowane podlewanie i wysoką wilgotność. Ma wysoką odporność na ataki różnych szkodników i nie jest podatny na typowe choroby kwiatów w pomieszczeniach, ale jest wymagający w reżimie karmienia i przesadzania, a także nie toleruje suchego powietrza i niewłaściwie dobranego miejsca uprawy.

Opis

Araukaria to iglasta, wiecznie zielona roślina z rodziny Araucariaceae. W swoim naturalnym środowisku dorasta do gigantycznych rozmiarów (do 50–80 m wysokości) i jest długą wątróbką. Sosna lub chilijska araukaria to drugie imię drzewa. Indianie Mapuchi uważają to za święte i jedzą również szyszki.

Drzewo ma wyprostowany pień z gałęziami wystającymi pod kątem prostym. Araukaria wewnętrzna nie może być wyższa niż dwa metry. Gałęzie są okrążone i patrząc z góry przypominają zarysy gwiazdy. Pędy są całkowicie pokryte twardymi igłami o intensywnym zielonym kolorze z niebieskawym nalotem. Rozmiary igieł: długość - do 5 mm, szerokość - od 0,2 do 2 mm.

Wygląd rośliny jest następujący:

1. Prosty pień, gałęzie względem niego znajdują się pod naturalnym kątem prostym.
2. Liście reprezentowane przez igły różnią się odcieniem - od jasnozielonego w przypadku barwnych araukariów do intensywnie ciemnozielonego w araukariach chilijskich lub brazylijskich.
3. Blachy skrzydełkowe znajdują się blisko siebie, konstrukcja jest sztywna.
4. Kora rośliny jest łuszcząca się, dość silnie żywiczna.
5. Korona araukarii jest piramidalna, u niektórych gatunków wypukła.
6. Szyszki są stosunkowo małe, około 20 cm, u samców rośliny wydłużone, u samic - zaokrąglone.

Araukaria to dość wysokie drzewo, występują tam gatunki do 100 metrów wysokości. Pień jest prosty z grubą żywiczną korą. Liście iglaste są płaskie i bardzo wytrzymałe, spiralnie opadają na gałęzie.

Drzewo należy do dwupiennych: szyszki męskie są wydłużone, a szyszki żeńskie są okrągłe.

Araukaria należy do rodziny Araucariaceae, rodzaju roślin zimozielonych. Za ojczyznę drzewa uważa się stany półkuli południowej:

• Australia;
• Ameryka Południowa;
• Nowa Gwinea;
• Nowa Zelandia.

Prawidłowe oświetlenie

Wiadomo, że w naturze gałęzie drzew po stronie północnej są mniej długie i gęste. Aby wyhodować harmonijne drzewo araukarii, wymagane jest zorganizowanie jednolitego dwustronnego oświetlenia. Jeśli nie jest to możliwe, doniczkę z rośliną należy co tydzień obracać o 90 °. Zimą godziny dzienne są sztucznie wydłużane.

W domu araukaria rośnie na skraju lasu, z dala od innych drzew. W domu wymaga również oddzielnej przestrzeni. Araukaria nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego. Roślina iglasta może rozwijać się w półcieniu przy wystarczającej ilości godzin dziennych. Latem doniczkę z choinką wyprowadza się na zamkniętą loggię lub do ogrodu w cieniu drzew.

Rodzaje aruakarii

W sumie występuje 19 gatunków roślin należących do rodziny Araucariaceae. W większości są to wysokie drzewa z płaskimi igłami. Niektóre gatunki są uważane za dekoracyjne, są hodowane do ozdabiania ulic na Kaukazie i Krymie.

Araucaria varifolia (jodła wewnętrzna) Araucaria heterophilla To najpopularniejsza ludzka roślina uprawna z rodzaju Araucariaceae. Został przywieziony z wyspy Norfolk. W naturze osiąga 60 m wysokości, w pomieszczeniach bardzo powoli osiąga wysokość i nie przekroczy 1,5 m. Dzięki swoim gałęziom i ulistnieniu araukaria nazywana jest „drzewem domowym”.

Ma brązowawą łuszczącą się korę, koronę wyrastającą w formie piramidy, zbierającą się ze sztywnych gałęzi z małymi zielonkawymi igiełkami o długości 2 cm, na pniu drzewa rosną kulki, gęsto, tworząc rodzaj spirali. Małe, krótkie (nie więcej niż 8 cm) łuski pojawiają się na młodych gałęziach gałęzi.

Araucaria brasiliana (Brazylijska araukaria) i Araucaria angustifolia (araukaria wąskolistna) mogą stać się roślinami doniczkowymi. Pomimo tego, że dzikie okazy mają wysokość około 50 m, w domu dorastają nie więcej niż 3 m. Cienkie gałęzie są gęsto pokryte krótkimi szmaragdowymi liśćmi o trójkątnym kształcie.

Widok drzewa Araucaria araucana (araucaria chilean) występuje w Chile i zachodniej Argentynie. Roślina ta rośnie w warunkach naturalnych do 60 m przy średnicy pnia ok. 1,5 m. Korona wygląda jak szeroka piramida. Dolne gałęzie opadają na ziemię i ostatecznie obumierają i odpadają. Gałęzie rosną ściśle poziomo i są raczej rozwidlone.

Na starszych drzewach są lekko „opadające” i wszystkie są gęsto pokryte twardymi zielonkawymi trójkątami przypominającymi ogon małpy. Kultura uwielbia dobre światło, wysoką wilgotność powietrza, dostatecznie wilgotną (nie bagienną) i bogatą w składniki odżywcze glebę. Dobrze znosi susze i lekkie przymrozki. Zjada się duże nasionko rośliny, jest smaczne i pożywne.

Araucaria bidwillii (Bidwilla). Rośnie na wschodzie Australii. W warunkach naturalnych dorasta do 50 m wysokości. Liście są błyszczące, kolczaste.

Araukaria chilijska, podobnie jak Araucaria Bidvilla, to bardzo duże drzewa, osiągające (okazy żeńskie) wysokość 60 m przy średnicy pnia do 1,5 m. Korona młodych drzew jest szerokopiramidowa, a jej dolne gałęzie leżą bezpośrednio na ziemia. Dolne gałęzie zwykle odpadają z wiekiem. Boczne gałęzie dojrzałych drzew znajdują się 6-7 w zwojach, są poziomo wydłużone lub lekko zwisają na starych drzewach, korona ma kształt płaskiego parasola, znajdującego się tylko na samym szczycie pnia. Kora jest żywiczna, gruba, popękana wzdłużnie.

Wzrost młodych roślin (do 30-150 lat) może osiągnąć 45 cm rocznie, a następnie spada do 10-15 cm, przy czym araukaria znacznie różnią się od wyjątkowo wolno rosnących agat.

Liście chilijskiej araukarii są twarde, kolczaste, ciemnozielone, spiralnie ułożone, bardzo ściśle przylegają do gałęzi. Liście mają długość 2,5-4 cm, szerokość 1,5-2,5 cm, są jajowate ze spiczastym końcem, przymocowane do pędu szeroką podstawą. Liście żyją do 40 lat.

Charakterystyczną cechą chilijskiej araukarii jest jej mikrostrobila. Są pachowe, samotne (ale bardzo często spotykają się w grupach na samej górze gałęzi, 2-4-6), proste, cylindryczne, czasem prawie owalne, u podstawy otoczone wegetatywnymi liśćmi.

Szyszki na krótkich bocznych gałęziach, których wegetatywne liście stopniowo zamieniają się w łuski szyszek. Dojrzałe szyszki są brązowe, kuliste, o średnicy 12-18 cm (osiągają masę 1,6 kg), początkowo pokryte są długimi, wydłużonymi do 3 cm i zakrzywionymi do góry krawędziami łusek okrywowych, które następnie pękają poza.

Dojrzałe drzewa produkują 20-30 szyszek, z których każda zawiera do 200-300 dużych nasion. Dojrzały stożek kruszy się. Dojrzałe nasiona są podłużne, lekko ściśnięte, o długości 2,5-4 cm; wzdłuż krawędzi nasion widoczne są wąskie brzegi i resztki skrzydła.

Problemy

• Długotrwałe upały prowadzą do opadania gałęzi, żółknięcia igieł, spowolnienia wzrostu, osłabienia rośliny;
• Nadmierne suche powietrze może prowadzić do zażółcenia igieł. i do ich przedwczesnego zrzucenia.Jeśli w tym przypadku opryskiwanie rośliny nie zostanie wznowione, araukaria może nawet stracić gałęzie pozostawione bez liści. Ma mniej więcej taki sam wpływ na „drzewo domowe” i niewystarczające podlewanie;
• Twarda woda z dużą zawartością soli wapniowych, stosowana do nawadniania lub opryskiwania, powoduje zmniejszenie wzrostu araukarii. Na igłach może pojawić się białawy nalot;
• Przy braku składników odżywczych młode gałązki stają się cienkie i blade.

Opieka domowa dla Aruacaria

Oświetlenie i temperatura

Zanim kupisz domowy świerk, musisz wiedzieć, jak dbać o araukarię. Ważne jest, aby stworzyć niezbędne oświetlenie.

Araukaria potrzebuje światła słonecznego do normalnego rozwoju, ale bezpośrednie promienie wcale nie są przydatne. Dlatego lepiej jest trzymać roślinę w zachodnim lub wschodnim oknie. Aby uzyskać równomierny wzrost i rozwój, drzewo należy obrócić do światła jedną lub drugą stroną po około 5-7 dniach.

Araukaria jest przeciwwskazana w upale! Latem temperatura zawartości nie powinna przekraczać 20 stopni, zimą optymalnie będzie 10-15 stopni.

Latem araukarię można trzymać na zewnątrz, zawsze chroniąc ją przed słońcem i opadami atmosferycznymi. W domu dopływ świeżego powietrza zapewnia częsta wentylacja pomieszczenia.

Zanim zaczniesz uprawiać araukarię w domu, musisz wybrać warunki, w których będzie musiała rosnąć. Powinny znajdować się jak najbliżej naturalnego środowiska rośliny. W domu kultura rośnie na świeżym powietrzu, wysoko w górach, gdzie jest stale chłodno. Dlatego nie toleruje ciepłych pomieszczeń, idealna temperatura to 10 ... 20 ° C. Zimą jest trochę chłodniej.

Wilgotność powietrza: im wyższa temperatura, tym wyższa powinna być wilgotność. Dekoracyjne drzewo araukariowe preferuje wilgotne powietrze otoczenia. Gdy pomieszczenie jest zbyt suche, roślina może zrzucić liście. Aby zwiększyć wilgotność, można spryskać igły wodą lub nawet umówić się na ciepły czasami prysznic. Możesz postawić doniczkę z drzewem w pobliżu akwarium lub użyć tacy z mokrymi małymi kamieniami.

Podlewanie

Dbanie o araukarię w pomieszczeniach wymaga ciepłego, obfitego podlewania. Należy używać tylko zmiękczonej wody. Ciecz do irygacji może być wstępnie przegotowana i schłodzona lub pozostawiona do opadnięcia. Możesz także użyć dobrze przefiltrowanej wody z kranu. Ogólnie podlewanie powinno być organizowane zgodnie z tym schematem.

Latem konieczne jest duże nawadnianie, tylko w celu utrzymania umiarkowanej wilgotności podłoża: to znaczy im chłodniej jest w pomieszczeniu, tym mniej trzeba podlewać. Następnym razem podlewanie przeprowadza się po wyschnięciu gleby o ¼. Woda nie powinna stagnować na patelni, nadmiar płynu z patelni wylewa się po 30 minutach, ważne jest również spryskiwanie igiełkowatych liści w letnie dni. Zimą podlewaj roślinę rzadziej, mniej więcej raz na 2-3 dni.

Podlewanie wymaga miękkiej, osiadłej wody o temperaturze pokojowej. Możesz użyć deszczu lub gotowanego. Podlewanie powinno być regularne, gleba nie powinna wysychać i nasiąkać wodą. Zimą jest ścinany, zwłaszcza gdy drzewo jest trzymane w chłodnych warunkach.

Jeśli podlewanie powinno być umiarkowane, wilgotność powietrza jest utrzymywana na wystarczająco wysokim poziomie, w przeciwnym razie boczne gałęzie zaczną wysychać. Aby stworzyć optymalne warunki, drzewo jest stale opryskiwane, co najmniej raz dziennie, zarówno latem, jak i zimą.

Do wody w sprayu można dodać kwas bursztynowy i epinę.

Ponadto roślinę można umieścić na palecie wypełnionej kamykami lub keramzytem, ​​stale utrzymując je w wilgoci. Glebę w doniczce można pokryć mchem, stale ją nawilżając.

Top dressing

Top dressing latem - co 2 tygodnie, zimą - nawozić co 6 tygodni. W takim przypadku rozwiązanie powinno być słabe.Od połowy wiosny do połowy jesieni takie wydarzenia powinny stać się regularne, w przeciwnym razie igły zbledną i staną się cienkie. Ważne jest, aby stosować wapń do minimum, jego nadmiar spowolni wzrost kultury.

Do uprawy araukarii w pomieszczeniach można wybrać jeden z rodzajów podłoża:

• Ziemia doniczkowa z 1/3 piasku lub próchnicy liści z 1/3 piasku i 1/3 gliny.
• Z mieszanki gleby darniowej, liściastej i torfowej z piaskiem (w stosunku 1: 2: 2: 1).
• Z połączonej gliny, gleby darniowej i piasku (w stosunku 2: 1: 0,5).
• Z darni, gleby liściastej, próchnicy, torfu i piasku (w równych proporcjach) z dodatkiem ½ części ziemi z igieł.
• Gotowa handlowa mieszanka glebowa „Na drzewa iglaste”.

Należy pamiętać, że kultura uwielbia lekko kwaśne podłoże.

Przeszczep i rozmnażanie

Drzewo tak naprawdę nie lubi przeszczepów, więc nie potrzebuje corocznych przeszczepów. Roślinę należy przesadzić, jeśli „wyrosła” z doniczki. Oznacza to, że nie częściej niż raz na 2-3 lata.

Na dnie pojemnika zapewniają dobry drenaż z keramzytu, kamyków, aby zapobiec stagnacji wody. Gleba do araukarii składa się z mieszanki:

• arkusz (1 część);
• murawa (2 części);
• torf (1 część);
• piasek (2 części).

Inna opcja - w równych częściach:

• ziemia liściasta;
• iglasty;
• gleba darniowa;
• torf;
• piasek;
• humus.

Araukaria z rośliny doniczkowej można również uprawiać hydroponicznie.

Do sadzenia araukarii należy użyć specjalnego podłoża przeznaczonego dla drzew iglastych. Podczas samodzielnego przygotowania gleby w jej składzie powinny znaleźć się takie składniki, jak torf, piasek, liście i ziemia darniowa. Warunkiem pomyślnego sadzenia jest wypełnienie jednej trzeciej doniczki drenażem.

Rada!

Nie wybieraj dużych, przestronnych donic świerkowych. W przeciwnym razie szybko wyrośnie na pełnoprawne drzewo i nie będzie dekoracyjną zielenią w pomieszczeniach.

Możesz samodzielnie uprawiać araukarię z nasion lub używając górnych sadzonek dorosłych roślin. Proces zejścia nasion nie zawsze kończy się sukcesem, ale do rozmnażania przez sadzonki odpowiedni jest prosty algorytm działania:

1. Odetnij jedną z górnych sadzonek drzewa i umieść ją w chłodnym miejscu na jeden dzień.
2. Usuń żywicę z sadzonek i potraktuj je węglem drzewnym.
3. Posadź taki kiełek w piasku zmieszanym z torfem i przykryj go przezroczystym szklanym pojemnikiem.
4. Wybierz jasne i ciepłe miejsce na doniczkę.

Pod warunkiem, że temperatura powietrza nie przekracza 25, proces ukorzeniania zakończy się za 2 miesiące, a gdy pojawią się nowe igły, młodą roślinę można przesadzić do podłoża, gdzie będzie się dalej rozwijać.

Lądowanie

Coroczne przesadzanie jest niewłaściwe, wystarczy przeszczepić drzewo co kilka lat, natomiast w celu powstrzymania wzrostu wybiera się doniczkę mniej więcej tej samej wielkości, co poprzednio, aktualizuje się skład gleby i oczyszcza system korzeniowy . W przypadku przesadzania dobrze nadaje się metoda przeniesienia wcześniej dobrze nawilżonej rośliny do nowej doniczki.

Przeszczep araukarii przeprowadzany jest z wielką starannością. Lepiej zastąpić go przeładunkiem, aby nie uszkodzić korzeni. Należy to robić przynajmniej raz na 4 do 5 lat. Młode „jodełki” w miarę wzrostu częściej są zwijane do większych doniczek. Uszkodzenie systemu korzeniowego jest bardzo niebezpieczne dla rośliny. Czasami podczas przeszczepu integralność kory zostaje zakłócona.

Wtedy drzewo „płacze”. Utwardzona żywica spływa po pniu. Podczas przesadzania (przeładunku) ważne jest, aby nie wypełniać kołnierza korzeniowego. To jest bardzo niebezpieczne. Co roku dodaję nową ziemię doniczkową, ostrożnie usuwając trochę ziemi z wierzchniej warstwy. Mieszanina gleby powinna mieć lekko kwaśny odczyn. Może składać się z gleby iglastej (lub zgniłych igieł z lasu), torfu, darni i piasku.

Lista „kaprysów” różnorodnych araukariów nie jest tak długa, jak często o tym piszą. Zakład ma duży margines bezpieczeństwa. Ale nie zapominaj, że w naturze żyje w zupełnie innych warunkach.Nie da się ich odtworzyć, ale możemy poświęcić więcej uwagi araukariom. To piękno nie wybacza zaniedbań wobec siebie.

Roślinę przesadza się wczesną wiosną w razie potrzeby - gdy tylko korzenie wypełnią całą objętość doniczki, efedrę po prostu przenosi się do bardziej przestronnego pojemnika.

Aby nie przeszkadzać już dojrzałym drzewom, usuwa się starą warstwę gleby w doniczkach, a zamiast niej zasypuje się nową warstwę gleby bogatej w składniki odżywcze. Po przesadzeniu rośliny potrzebują dużej wilgotności, dlatego doniczki umieszcza się w pomieszczeniu bez wentylacji i często spryskuje.

Nasiona wysiewa się wczesną wiosną. Kiełkują w mieszaninie torfu i piasku, a na wierzchu pokryte są mokrym mchem torfowym. Są trzymane w temperaturze 18-20 ° C. Uprawy są podlewane bardzo rzadko iz umiarem.

Choroby i szkodniki

„Araukaria” rzadko jest atakowana przez szkodniki, ale czasami tak się dzieje.

Araukaria jest dość odporną rośliną i rzadko choruje z powodu różnych chorób i skutków pasożytów. Pogorszenie wyglądu wiąże się głównie z niewłaściwymi warunkami przetrzymywania i niewłaściwą opieką. Największe zagrożenie dla kultury stanowią następujące owady:

• mszyca;
• bochenek sosnowy;
• cętkowana ćma;
• wełnowca.

Pod wpływem ich działania na igłach pojawiają się sproszkowane formacje. Należy je usunąć wacikiem nasączonym alkoholem, a następnie spryskać preparatem owadobójczym „Aktara” lub wodą z mydłem.

Aby złagodzić powstałe problemy, konieczne jest wyeliminowanie czynników prowokujących. Przy dobrej pielęgnacji świerk domowy cieszy się bujną koroną i wypełnia powietrze aromatem iglastym przez cały rok.

Araukaria nie jest szczególnie podatna na choroby.

Ale spójrz: mogą wystąpić sytuacje, takie jak na zdjęciu z wizerunkiem domowej araukarii, gdy:

• Liście opadają (jeśli powietrze lub gleba są zbyt suche).
• Igły żółkną i odpadają (przy podwyższonym upale i suchym powietrzu).
• Pień jest wyciągnięty, liście bledną (gdy nie ma wystarczającej ilości światła).
• Pojawiają się mszyce, wełnowce.

Aby wyeliminować takie problemy, należy wykluczyć czynniki je prowokujące, a jeśli zostaną uszkodzone przez szkodniki, potraktuj je wodą mydlaną lub specjalnymi środkami.

Konsekwencje naruszenia zasad pielęgnacji roślin prowadzą do możliwych objawów.

• Roślina słabo rośnie - z nadmiarem wapnia. Drzewo należy przesadzić do odpowiedniej gleby, podlać zmiękczoną wodą i zmienić nawóz.
• Bardzo cienkie nowe gałązki - pojawiają się, gdy brakuje składników odżywczych. Zwiększ ilość opatrunków, zmień ziemię.
• Krzywizna lufy - nierówne oświetlenie. Co tydzień obracaj pojemnik z rośliną o 90 stopni.
• Pędy żółkną i wysychają - przy niewystarczającej wilgotności powietrza. Zwiększ ilość rozpyleń, umieść garnek na patelni z wodą.
• Igły wysychają i odpadają - przyczyną może być niska wilgotność powietrza lub niedostateczne podlewanie.

Araukaria chilijska jest dotknięta mszycami. Roztwory mydła są odpowiednie do zwalczania szkodnika. 300 gramów mydła do prania rozcieńcza się w 10 litrach zimnej wody.Powstałą mieszaninę opryskuje się igłami, aż szkodnik całkowicie zniknie.

Na sosnę mogą wpływać wełnowce. Aby go wyeliminować, konieczne jest spryskanie rośliny preparatami „Vertimek”, „Tsvetofos” lub „Fitoverm” w odstępie siedmiu dni, aż do całkowitego zniknięcia szkodnika.

Dlaczego gałęzie araukarii wysychają i co robić

Głównym objawem niewłaściwej pielęgnacji drzewa jest stan jego korony i gałęzi. Jeśli żółkną i wysychają, oznacza to, że roślina została zaatakowana przez szkodniki lub zachorowała.

Żółknięcie gałęzi

Szkodniki i metody zwalczania

W porównaniu z innymi roślinami ozdobnymi araukaria jest bardzo rzadko atakowana przez owady, które mogą ją uszkodzić, ale takie przypadki się zdarzają. Drzewo może zostać uszkodzone przez takie szkodniki:

1. Mealybug - oznaką jego pojawienia się będą białe grudki na gałęziach drzewa. Aby zniszczyć szkodnika, można zastosować opryskiwanie roztworem alkoholu, mydła do prania i wody, a także co najmniej trzykrotnie traktować drzewo specjalnymi truciznami w odstępie 10 dni.

   
   Mealybug

2. Chrząszcz - o jego wyglądzie świadczą wysuszone dolne gałęzie świerka. Aby pozbyć się szkodnika, musisz potraktować glebę roztworem środka owadobójczego.
3. Mszyce pojawiają się na koronie drzewa w postaci szyszynki, która rośnie dość szybko i roślina wysycha. Do utylizacji dobrze nadają się środki owadobójcze, na przykład Mospilan, Calypso.
4. Cętkowana ćma prowadzi do śmierci wierzchołków sadzonek, a roślina nabiera brązowego koloru gałęzi. Konieczne jest dwukrotne potraktowanie drzewa specjalnymi środkami zawierającymi pyretroidy, przerwa między takimi środkami wynosi 7-8 dni.
5. Bocian sosnowy można zauważyć po nieprawidłowym skrzywieniu pędów i wysuszeniu młodych gałązek. Konieczne jest usunięcie dotkniętych części świerka i potraktowanie go specjalnymi chemikaliami.

Gdy szkodnik zostanie rozpoznany na wczesnym etapie rozwoju na świerku, proces eksterminacji jest znacznie łatwiejszy, a wygląd zieleni w końcu szybko wraca do normy.

Choroby i leczenie

Niewłaściwa pielęgnacja roślin może prowadzić do rozwoju chorób. Araukaria charakteryzuje się następującymi rodzajami chorób:

• suszenie i żółknięcie pędów wiąże się z brakiem wilgoci, należy częściej kąpać kwiat;
• krzywizna tułowia wskazuje na niewłaściwe oświetlenie. Miejsce wzrostu drzewa należy zmieniać lub przewracać częściej;
• opóźnienie wzrostu występuje przy nadmiarze potasu.

  
  Nie zaleca się stosowania twardej wody i należy sprawdzić skład opatrunku górnego.

• opadające gałęzie wskazują na nadmierną wilgoć. Zmniejsz ilość wody używanej podczas zwilżania gleby;
• cienkie i ospałe młode pędy wskazują na brak składników odżywczych w zieleni. Należy zwiększyć ilość opatrunku pogłównego lub zmienić nawóz na lepszy.

Świerk domowy ma dużą odporność na różne choroby zieleni ozdobnej, jednak niewłaściwie zorganizowana pielęgnacja może zaszkodzić roślinie.

Możesz być zainteresowany:

Chlorophytum Curly - opieka domowa i rozmnażanie Początkujący hodowcy kwiatów chcą znaleźć rośliny ozdobne, które są przydatne i łatwe w pielęgnacji w życiu codziennym. Doskonały ... Czytaj więcej ...

Typowe błędy w opiece i ich eliminacji

Reprodukcja

Araukaria można rozmnażać na dwa sposoby.

Sadzonki

W przypadku sadzonek potrzebne są w połowie zdrewniałe pędy górne. Wczesną wiosną zrób cięcie kilka centymetrów poniżej okółka. Odłóż cięcie w ciemnym miejscu na jeden dzień. Usuń żywicę z kawałka i posyp węglem drzewnym. Potraktuj łodygę stymulantem wzrostu (Kornevin). Posadź w doniczce wypełnionej mieszanką torfowo-piaskową. Przykryj słoikiem na górze. Umieść podest w ciepłym miejscu. Schronisko należy regularnie usuwać i przewietrzyć. Proces rootowania trwa kilka miesięcy. Gdy ukorzenione cięcie stanie się silniejsze, przeszczep je do podłoża odpowiedniego dla dorosłych roślin.

Posiew

Tylko świeże nasiona dobrze kiełkują. Natychmiast wysiewa się je w oddzielnych pojemnikach z mieszaniną torfu, piasku, darni, gleby liściastej. Weź wszystkie składniki w równych częściach. Dodaj trochę popiołu. Podlewaj rośliny wodą, przykryj torfowcem na górze. Okresowo zwilżyć je butelką z rozpylaczem i przewietrzyć. Lepiej jest kiełkować nasiona w temperaturze +20 stopni.

Nasiona nie kiełkują w tym samym czasie. Po pojawieniu się kilku prawdziwych liści na sadzonkach, są one zanurzane w oddzielnych doniczkach bez uszkadzania systemu korzeniowego.

Pomocna informacja

• Nie zapominaj, że wierzchołek świerka jest jego punktem wzrostu. Jeśli uszkodzisz wierzchołek, drzewo przestanie rosnąć w górę, a brzydka korona zacznie się rozwijać.
• Jeśli będziesz stale utrzymywać efedrę w zbyt wysokiej temperaturze, zacznie ona obniżać gałęzie i upuszczać igły.
• Zbyt niska wilgotność w pomieszczeniu może prowadzić do wysychania igieł, a nawet pędów. Roślina może również zachorować z powodu niewystarczającego podlewania.
• Jeśli zjedzony nie ma wystarczającej ilości składników odżywczych, pędy zaczną się przerzedzać, a drzewo będzie wyglądać na osłabione.
• Araukaria wewnętrzna to roślina, która nie lubi wapnia. Z powodu nadmiaru wapnia w opatrunkach świerk domowy może przestać rosnąć.

Jeśli odpowiednio zadbasz o araukarię i stworzysz dla niej sprzyjające warunki, wówczas świerk domowy może wyrosnąć na bardzo ozdobne i majestatyczne drzewo, które dobrze nadaje się do dekoracji wnętrz dużych pomieszczeń. Uprawa araukarii i pielęgnacja w domu jest dość prosta.

Opieka nad „domowym świerkiem” nie wymaga od hodowcy nadmiernego wysiłku, ale należy wykonać pewne zabiegi, aby utrzymać normalne życie drzewa iglastego.

Roślina ma potężną energię. Może rozbudzić kreatywność, sprowokować ludzi do aktywności. Co więcej, działanie jest zarówno pozytywne, jak i negatywne. Araukaria zwiększa energię w domu, bez względu na to, co to jest. Jest znak, że roślina w domu aktywuje właściwości ochronne, daje ciszę i spokój mieszkającym w niej osobom.

Dobroczynną właściwością świerka jest to, że nawilża i oczyszcza powietrze. Osoby z nadciśnieniem nie powinny trzymać go w domu. A dla tych, którzy mają niskie ciśnienie krwi, wręcz przeciwnie, jest to konieczne, ale nie można go umieścić w pokoju relaksacyjnym.

Po obejrzeniu powyższego materiału nie będzie pytań o to, jak dokładnie powinna być uprawiana uprawa, którą lubisz. I niech domowy świerk sprawi Ci radość każdego dnia!

Transfer

Araukaria bardzo boleśnie toleruje przeszczepy, dlatego należy je wykonywać tylko wtedy, gdy korzenie są całkowicie splecione z glinianą grudką. Świerk w pomieszczeniach jest ostrożnie wyjmowany z doniczki i starając się nie przeszkadzać kłączowi. Nowa doniczka powinna być wystarczająco głęboka i szeroka. Na dnie układa się duży materiał drenażowy. Gleba dla araukarii składa się zwykle z:

• gleba darniowa;
• piasek rzeczny;
• gleba arkuszowa;
• torf.

W razie potrzeby do podłoża można dodać ziemię iglastą i próchnicę liściastą.Po przesadzeniu roślina pozostaje sama na kilka dni. Nie zaleca się nadmiernego zwilżania gleby, obracania i przesuwania drzewa.