Sentyabrinka lub wieloletnia aster pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie do dziś rośnie na wolności. Roślina należy do rodziny Aster. Jest to wieloletni krzew o różnej wysokości: od 40 cm do 1,5 m.
Łodyga jest wyprostowana, liść lancetowaty, ciemnozielony. Na rozgałęzionej koronie kwitnie wiele małych kwiatów o różnych kolorach. Kwitnienie występuje głównie we wrześniu, od którego roślina otrzymała swoją nazwę.
Wszystkie rodzaje saintbrinks można podzielić na dwie grupy. Astra Novobelgiskaya - może mieć różną wysokość w zależności od odmiany. Liście asteru nowobelgijskiego są pozbawione pokwitania. Astra New England - wyższa niż Novobelgiskaya, krzew jest mocniejszy i bardziej rozłożysty, ma więcej liści i kwiatów. Krzewy tej odmiany rosną dłużej.
Opis
Ojczyzną tego kwiatu jest Ameryka Północna, ale jednocześnie doskonale zakorzenił się w klimacie umiarkowanym.
Ogrodnicy często uprawiają kwiaty saintbrink, których rozmnażanie, sadzenie i pielęgnacja nie jest trudne, ale jednocześnie roślina pozwala utrzymać kwietnik w dobrym stanie aż do nadejścia mrozów.
Nawet jeśli nie dbasz o tę roślinę, nadal normalnie rośnie, chociaż szybko szaleje.
Kształt krzewów przypomina odwróconą piramidę:
- potężne łodygi;
- dobrze rozgałęziony;
- wyprostowane, gęsto pokryte drobnymi liśćmi.
Istnieje wiele rodzajów rogatek, wśród nich wysokie - do 2 m wysokości oraz krępe, których „wysokość” nie przekracza 30 cm.
W ostatnich dniach sierpnia łodygi pokryte są wieloma pąkami, aw połowie września kwiaty astry wirginijskiej osiągają szczyt kwitnienia. Kwiatostany mają kształt koszyczka, ich średnica wynosi od 1 do 5 cm.
Ciekawy!
Liście opadają podczas mrozu, a same kwiatostany zachowują swój dekoracyjny efekt w temperaturach do -50 ̊С.
Podczas kwitnienia na 1 roślinie może zakwitnąć około 200 pąków. Corollas są podobne do rumianków - środek ma kolor ochrowo-pomarańczowy, czasem winny lub szkarłatny, który jest otoczony znaczną liczbą wąskich płatków.
Najczęściej są to kosze fioletowe i fioletowe.
Liliowy
Purpurowy
Przycinanie Saintbrin
Przycinanie nie jest konieczne dla tych kwiatów - przegródki doskonale same formują swój krzew i są dość dekoracyjne bez ingerencji z zewnątrz.
Krzewy Saintbrin będą miały piękny kulisty kształt i bujnie kwitną bez przycinania.
Ale oczyszczająca fryzura, jak już wskazaliśmy, jest niezbędna w przypadku kwiatów. Jeśli tego nie zrobisz, kwitnienie zostanie znacznie zmniejszone. Jest to tzw. Środek sanitarny, który można przeprowadzić w dowolnym momencie, niezależnie od pory roku. Jeśli septenchina zaczyna przybierać niechlujny wygląd z powodu starych lub suchych liści i łodyg, należy ją odciąć, usuwając cały nadmiar.
Ponadto saintbrina uwielbia duże jesienne przycinanie - krzew zimuje lepiej, szybciej kwitnie i obficie kwitnie. Przycinanie jesienne sprowadza się do całkowitego usunięcia wierzchołka krzewu po całkowitym wyschnięciu rośliny. Ostrymi nożyczkami należy po prostu odciąć wszystkie łodygi u nasady, pozostawiając nie więcej niż 3 cm nad ziemią.
Popularne odmiany
Wszystkie odmiany astry Virginia można podzielić na 3 kategorie:
- wysoki;
- średniego rozmiaru;
- drobny.
Odmiany karłowate obejmują te odmiany, których wysokość krzewu wynosi około 40 cm:
Audrey sentrynks - kwiatostany są pomalowane na kolor różowo-fioletowy.
Jenny - szkarłatne kwiatostany
Sentyabrinki Snowsprite - białe kwiatostany.
Do średnich odmian Sentbrinks należą następujące odmiany:
Ellina - wysokość krzewów ok. 80 cm, każda z korony osiąga 5 cm średnicy, a kolor kwiatów jest intensywnie różowy.
Cassie - średnio wysokość krzewów tej odmiany wynosi 85 cm, korony są białe, ich średnica ok. 3 cm, podczas kwitnienia tworzą bujną, solidną czapę.
Royal Velvet to dość popularna odmiana ze względu na niezwykłą barwę kwiatostanów - fiolet z niebieskawym odcieniem, który wywołuje wrażenie wewnętrznego „blasku”.
Wysokie odmiany Sentabrins osiągają 1 mi więcej, a średnica ich korony wynosi 3,5 cm.
White Lady to krzew o wysokości ok. 1,1 m. Kwiatostany są pomalowane na biało, a rdzeń jest żółtawy.
Dama na niebiesko - wysokość krzewu wynosi od 1 m, a kwiatostany są pomalowane na przyjemny niebiesko-niebieski kolor.
Dick Ballard - główną cechą tej odmiany jest ułożenie płatków w kwiatostanach w 2 rzędach. Kolor kwiatów to pastelowy róż.
Istnieją tak zwane odmiany bylin z Ameryki Północnej lub Nowej Anglii, których „wzrost” waha się od 1,4 do 1,7 m.
Do tego typu saintbrinks należą:
Zachód słońca - wysokość krzewu ok. 1,2 m. Kwiatostany pomalowane są na intensywnie karmazynowy kolor.
Wrześniowy Rubin - korony kwiatów są pomalowane na kolor wina czerwonego.
Konstanz - „wzrost” tego wieloletniego asteru osiąga 1,8 m, a kwiatostany są pomalowane na fioletowo.
Rodzaje bylin okrywowych
Wieloletnie kwiaty okrywowe są niewymiarowymi, pełzającymi roślinami z unoszącymi się pędami. Dzięki ich szybkiemu wzrostowi do dekoracji ogrodu stosuje się gęsty, piękny dywan, byliny okrywowe. Zgodnie z klasyfikacją wyróżnia się następujące odmiany:
- liściaste i zimozielone;
- światłolubne i tolerujące cień byliny okrywowe;
- wolno i szybko rośnie;
- wczesne i późne kwitnienie;
- odporne na suszę byliny okrywowe i rosnące na wilgotnej glebie;
- kwitnące i ozdobne liściaste;
- byliny okrywowe odporne na mróz i wymagające schronienia na zimę.
Wybierając odmianę, którą lubisz, należy wziąć pod uwagę cechy odmianowe rośliny, prawidłowo podejść do wyboru miejsca i przestrzegać zasad agronomicznych. Sadziwszy bylinę okrywową na osobistej działce, możesz szybko zamienić ją w kwitnący dywan, który z roku na rok zachwyci oko.
Sadzenie i odejście
Kobiety wartownicze nie wymagają szczególnej uwagi i opieki, jako takie nie wymagają. Niemniej jednak istnieją pewne subtelności agrotechniczne, które pozwolą uzyskać najbardziej bujne kwitnienie z wieloletniego asteru.
Pierwszym priorytetem jest wybór odpowiedniego miejsca dla wzrostu saintbrinks. Dziewicze astry najlepiej czują się na otwartej przestrzeni, gdzie promienie słoneczne swobodnie padają na nie.
Ale jednocześnie to miejsce musi być chronione przed podmuchami zimnych wiatrów i przeciągów.
Ważny!
Sentyabrinki reagują wyjątkowo negatywnie na powodzie - nadmierne zawilgocenie gleby, w której rosną, prowadzi do śmierci asteru Virginia.
W stosunku do gleby, pręgowce oprócz wilgoci nie narzucają wymagań, jedyne, że te byliny gorzej rozwijają się na ciężkich glebach gliniastych.
Cała opieka nad Sentbrinks w ogólności oznacza, co następuje
- podlewanie;
- poluzowanie gleby;
- nawożenie nawozami;
- przycinanie sanitarne.
Sadząc aster Virginia, aby uzyskać z niego maksymalną dekoracyjność, należy zwrócić uwagę na następujące punkty:
Przygotowanie terenu do sadzenia należy wykonać z wyprzedzeniem - 2 tygodnie przed umieszczeniem rośliny w ziemi wymagane jest wykopanie ziemi na głębokość 1 łopaty.
Jednocześnie do gleby należy wprowadzić nawóz organiczny - humus, a także złożony nawóz mineralny.
W dniu sadzenia należy przygotować otwory pod rozmiar systemu korzeniowego każdej pojedynczej rośliny.
Studzienkę należy dobrze zwilżyć wodą i pozwolić cieczy całkowicie wsiąść w ziemię.
Ponadto sadzonki są opuszczane do otworu, którego korzenie są posypywane ziemią, która jest następnie lekko miażdżona.
Technika sadzenia - pomiędzy poszczególnymi krzewami asteru Virginia należy zachować wcięcie ok. 50 cm.
W przypadku sadzenia roślin wzdłuż ścieżki istnieje możliwość zmniejszenia odległości między krzewami do 20 cm.
Sadzenie saintbrink powinno odbywać się w pewnej odległości od innych roślin. System korzeniowy astry Virginia jest wystarczająco silny i zdolny do wchłaniania wilgoci z wystarczająco dużych obszarów.
Reżim nawadniania - początkowe 10-14 dni po posadzeniu saintbrink na otwartym terenie wymagane jest nawilżanie gleby w odstępie 1 dnia.
Ta taktyka podlewania przyczynia się do udanego sadzenia roślin w nowym miejscu. Sentyabrinsky łatwo toleruje przejściowe okresy suszy, a przepełnienie prowadzi do tego, że roślina zaczyna boleć.
Po zakończeniu pierwszych 2 tygodni astry dziewicze należy nawilżać raz w tygodniu w przypadku suchej pogody, a jeśli temperatura i wilgotność są średnie, roślina wymaga podlewania tylko 2 razy w miesiącu.
Najlepszą opcją do podlewania jest lekko letnia woda.
Top dressing - na santbrinks wystarczy 2-3 razy w sezonie. Odpowiednie są złożone nawozy mineralne.
Za pierwszym razem należy nawozić roślinę na początku wiosny, wtedy należy wprowadzić głównie azot.
Drugie karmienie musi nastąpić w środku lata, aw tym okresie roślina potrzebuje potasu.
Trzeci i ostatni opatrunek często wykonuje się w okresie pączkowania lub bezpośrednio podczas kwitnienia. W tym czasie powinien dominować fosfor.
Przycinanie jest środkiem sanitarnym i należy je wykonywać przez cały sezon wegetacyjny.
W trakcie manipulacji usuwa się wysuszone liście, odcina się pędy uszkodzone lub wybite z całej kompozycji.
W okresie jesiennym, gdy astry wirginijskie kończą kwitnienie, wszystkie pędy są odcinane u nasady, pozostawia się tylko "konopie" o wielkości około 2 cm.
Przeszczep - roślina potrzebuje przeszczepu, ponieważ gleba z czasem ulega zubożeniu i zagęszczeniu.
Również astry mają tendencję do zarastania, a nadmierna gęstość krzewów prowadzi do tego, że rośliny zaczynają sobie nawzajem przeszkadzać.
Najlepsza opcja przeszczepu to raz na 4 lata. Najlepszy czas na przeszczep to wiosna.
Skład septenin tego samego koloru
Pokrycia gruntowe w projektowaniu krajobrazu
Byliny okrywowe są ważnym atrybutem w projektowaniu krajobrazu. Wiele roślin okrywowych, oprócz dekoracyjnego wyglądu, jest bezpretensjonalnych i może rosnąć zarówno w cieniu, jak i na otwartym słońcu. Świetnie czują się od strony północnej, pod drzewami, w ogrodach skalnych, ogrodach skalnych i japońskich, na rabatach kwiatowych oraz przy wysokich uprawach ozdobnych.
Rada! Wielu hodowców tworzy obszerne rabaty kwiatowe z bylin okrywowych o różnych kolorach. Wybierając najbardziej odpowiednią kombinację kolorów, możesz w krótkim czasie zamienić nieatrakcyjny obszar w luksusowe, pięknie kwitnące miejsce.
Asortyment wieloletnich roślin okrywowych jest duży, więc do każdej kompozycji krajobrazu można wybrać najbardziej odpowiednie rośliny o różnych kolorach.
Reprodukcja
Możliwe jest rozmnażanie dziewiczego asteru na 4 sposoby:
- dzielenie buszu;
- sadzonki;
- opcja hodowli nasion;
- segmenty korzeni.
Sekcje korzeni
W trakcie wiosennego przekopywania terenu korzenie wyciągniętego z ziemi sromotnika dzieli się na kilka części, tak aby każda z nich zawierała co najmniej 2-3 pąki.
Po posadzeniu materiał umieszcza się w otworach i zwilża lekko ciepłą wodą.
Sadzonki
Sadzonki odcięte od saintbrinks umieszcza się w pojemniku z wodą w okresie wegetacji, aż uformują się korzenie.
Po tych sadzonkach umieszcza się w otwartym polu.
Ta opcja hodowlana Sentbrinks jest rzadko stosowana, ponieważ jej skuteczność jest raczej niska.
Posiew
Rozmnażanie nasion saintbrinks obejmuje opcję uprawy sadzonek.
Zbieranie materiału siewnego z krzewu jest praktycznie niemożliwe - nasiona nie mają czasu na dojrzewanie, a jeśli dojrzewają, dość szybko tracą zdolność kiełkowania.
Najlepszą opcją jest zakup nasion w specjalistycznym sklepie.
Nasiona Santbrink
Aby wyhodować sadzonki asteru Virginia, wymagane są następujące manipulacje:
- Wysiew nasion w pojemnikach na sadzonki odbywa się pod koniec zimy.
- Pojemniki lub skrzynki na sadzonki są wypełnione uniwersalnym podłożem.
- Materiał siewny sadzi się na głębokość nie większą niż 0,5 cm, nasiona rozprowadza się na powierzchni gleby i lekko wciska w glebę.
- Podlewanie odbywa się z butelki z rozpylaczem z możliwie najszerszym sprayem.
- W pomieszczeniu należy utrzymywać temperaturę 22-25 ̊С, oświetlenie rozproszone.
Po 3-4 tygodniach sadzonki są pokazywane i schronienie jest usuwane. Sadzonki powinny być regularnie wentylowane, a gleba powinna być stale wilgotna. Podlewanie do wschodów słońca wymaga umiarkowanego.
Jeśli kiełki są zbyt rozciągnięte, muszą zapewnić dodatkowe oświetlenie. Po utworzeniu pierwszych 2 prawdziwych liści należy sadzić rośliny w oddzielnych pojemnikach.
Po około 10 dniach sadzonki wymagają nawożenia złożonymi nawozami.
W środku wiosny konieczne jest rozpoczęcie twardnienia astry - należy je codziennie wyprowadzać na ulicę na 20-40 minut. Lądowanie na otwartym terenie odbywa się późną wiosną.
Dzielenie buszu
Ta opcja jest najczęstsza podczas hodowli saintbrinks. Zabieg wykonywany jesienią lub wiosną.
Raz na 3 lata krzew jest całkowicie usuwany z gleby i dzielony na kilka części.
Każda z tych części zawiera segment kłącza z 2 pąkami wzrostu. Siadają i dają procesy rootowania.
Cechy wyboru roślin
Większość bylin pełzających ma płytki system korzeniowy, dzięki czemu można je bezpiecznie sadzić wśród innych roślin pod drzewami. Ich mrozoodporność jest również zwykle wysoka. Te byliny pełnią rolę dywanu, ponieważ wiele z nich jest niskiego wzrostu. Rozprzestrzeniają się przez podziemne kłącza lub rozprzestrzeniając pędy pełzające.
Wybierając pełzającą bylinę do ogrodu, należy wziąć pod uwagę specyfikę jej uprawy:
- Mrozoodporność. Ta ważna cecha decyduje o długowieczności sadzenia, dlatego należy wybrać gatunki odpowiednie do określonych warunków klimatycznych.
- Siła wzrostu - od właściwego wyboru zależy, czy cała powierzchnia pokryta zostanie za 2-3 lata, czy znacznie dłużej.
- Tolerancja na choroby i szkodniki, które u podatnych roślin mogą zrujnować nasze wysiłki.
- Regeneracja roślin po odmładzającym cięciu.
- Wartość dekoracyjna.
Często trudno jest połączyć te cechy, często niektóre czynniki są ze sobą sprzeczne, dobrze, jeśli wybrane byliny mają taki sam wzrost, małe wymagania, rozmnażają się szybko i łatwo, ograniczają wzrost w różnych nasadzeniach.
Rośliny okrywowe są podzielone na 2 grupy:
- wieloletnia roślina okrywowa (typowe byliny, trawy, pnącza, paprocie);
- krzewy okrywowe (półkrzewy, karłowate, zimozielone, iglaste, liany).
Tworząc kompozycję warto połączyć podobne grupy roślin - byliny (z wyłączeniem półkrzewów) z krzewami, co zapobiegnie uciskaniu jednej rośliny przez drugą.
Takie byliny można zastosować wszędzie tam, gdzie chcemy stworzyć zwarty zielony baldachim, który oprócz aspektów estetycznych pozwala uniknąć zanieczyszczenia gleby chwastami. Stosuje się je w mocno zacienionych miejscach, na zboczach, wokół drzew, w dużych pojemnikach.
Stosowanie całorocznych szkiełek nakrywkowych ma wiele zalet:
- odporny na trudne warunki;
- wymagają mniej konserwacji (w dłuższej perspektywie);
- atrakcyjny;
- ograniczyć erozję na zboczach.
Przez pierwsze kilka lat trzeba systematycznie dbać o rośliny, ale zmartwień jest niewiele.
Projektując lądowisko, musisz przestrzegać kilku podstawowych zasad:
- dobór rośliny do panujących warunków (nasłonecznienie, podłoże, wilgotność, zawartość składników odżywczych, klimat);
- do sadzenia małych powierzchni stosuje się okazy niższe i słabsze, w przypadku większych, mniejsze;
- odległość między roślinami powinna uwzględniać wzrost tego gatunku;
- na dużych obszarach lepiej jest używać różnych odmian;
- byliny o płytkim systemie korzeniowym sadzi się wokół drzew;
- po posadzeniu posyp ziemię wokół sadzonek ściółką.
Na słoneczne miejsca
Byliny wymienione w tabeli należy sadzić w nasłonecznionych rabatach kwiatowych, w cieniu będą cierpieć z powodu braku światła.
| Nazwa rośliny | Zdjęcie |
| Alissum |
|
| Yaskolka |
|
| Goździk szaro-niebieski |
|
| Kostrzewa owcza |
|
| Iberis zimozielony |
|
| Kocimiętka (kocimiętka) |
|
| Floks szydłowaty |
|
| Pełzający pięciornik |
|
| Rozchodnik fałszywy |
|
| Pieciornik kotula |
|
| Pełzający tymianek |
|
| Żuraw lub pelargonia ogrodowa |
|
| Acen drobnolistny |
|
| Mydlnica pospolita Basilicola |
|
| Armeria nad morzem |
|
| Serpentyna duża |
|
| Łapa kota jest dwupienna |
|
| Aubretia (Aubrieta) |
|
| Arabis kaukaska |
|
Do półcienia
Wymienione poniżej rośliny można sadzić pod słabo rosnącymi drzewami na ich krawędziach.
| Nazwa wieloletnia | Zdjęcie |
| Barwinek |
|
| Wytrwały skradanie się |
|
| Miękki mankiet |
|
| Anemone oakravnaya |
|
| Kirkazon |
|
| Badan obfity |
|
| Hosta |
|
| Zielona jagnięcina |
|
| Bochenek monet |
|
| Trójlistkowy waldstein. |
|
| Pełzająca koniczyna |
|
| Veronica Dubravnaya |
|
| Bluszcz |
|
| Miodunka |
|
| Saxifrage zacieniony |
|
| Szlachetny wątrobowiec |
|
| Goryanka |
|
| Fioletowy |
|
| Ogórecznik lub Egonichon fioletowo-niebieski |
|
| Pierwiosnki |
|
Do zacienionych miejsc
Następujące rośliny można sadzić pod drzewami, północnymi ścianami.
| Nazwa wieloletnia | Zdjęcie |
| Anemone oakravnaya |
|
| Europejskie kopyto |
|
| Brunner o dużych liściach |
|
| Turzyca jutro |
|
| Lilia doliny |
|
| Corydalis Hollow |
|
| Męski tarcznik |
|
| Pachnąca podpórka do łóżka |
|
| Zielona jagnięcina |
|
| Las Ozhika |
|
| Kopalnia dwuskrzydłowa |
|
| Struś zwyczajny (Varifolia) |
|
| Bylina |
|
| Apteka kupiona |
|
| Tyarella obfita |
|
| Astilba (odmiany karłowate) |
|
| Niezapominajka (do wilgotnych miejsc) |
|
| Apical pachisandra |
|
Choroby i szkodniki
Sentyabrinsky są dość odporne na szkodniki i choroby. Jednak na roślinę mogą wpływać następujące choroby:
- szuler;
- mączniak;
- rdza;
- fusarium.
Najczęściej dotyka mączniaka prawdziwego, ponieważ choroba ta jest typowa dla wszystkich astrowów.
Jeśli zignorujemy problem, linki Strażnicze zaczną szybko więdnąć.
Zapobieganie chorobie jest trudne, ponieważ chorobotwórczy grzyb rozprzestrzenia się drogą powietrzną i może dostać się do rośliny przez ręce lub wodę.
Głównym objawem jest biaława plama, którą łatwo usunąć.
Leczenie polega na działaniu fungicydów na saintbrink.
Spośród szkodników następujące mogą zaatakować dziewiczy aster:
- mszyca;
- przędziorek;
- błąd łąkowy;
- łopatki motyle;
- skorek.
Do zwalczania pasożytów stosuje się środki owadobójcze.
Czasami na roślinie można zobaczyć ślimaki.
Są zbierane ręcznie lub do ich usuwania służą specjalne pułapki.
Gdzie najlepiej sadzić wrzesień
Łatwo jest znaleźć miejsce na te kwiaty - dobrze prezentują się w każdym zakątku ogrodu. Są dobre zarówno samodzielnie, jak i na mieszanych nasadzeniach. Najdalsze zakątki ogrodu bardzo dobrze zdobią septeniny - po wyblaknięciu reszty kwiatów septeniny na długo zachwycą Cię swoimi liliowymi płatkami.
Jeśli chcesz zrobić mieszane rabaty kwiatowe, nie powinieneś sadzić niskich roślin jednorocznych, takich jak petunie lub bratki obok saintrines - aktywna bylina szybko je wyprze, zajmując całą wolną przestrzeń. Lepiej jest sadzić te same odporne na suszę i bezpretensjonalne kwiaty obok santabryny - na przykład średniej wielkości chryzantemy.
Rodzaje i odmiany Sentbrinka
Hodowcy oferują kilka odmian Virginia Astra do uprawy w ogrodzie:
Drobny
- Audrey to odmiana o jasnych kwiatach bzu;
- Jenny wygląda jak zwarty krzew, którego kwiatostany są pomalowane na czerwono;
- Snowsprite to bujna, śnieżnobiała roślina okrywowa podczas kwitnienia.
Średniego wzrostu
- Elina to gęsty krzew róży, który dorasta do 80 cm:
- Cassie z białymi pąkami corollas;
- Royal Velvet, usiana fioletowymi kwiatostanami.
Wysoki
- Biała Dama może osiągnąć wysokość ponad metra;
- Desertblue ma liliowe kwiaty;
- Dastyrose z pąkami malin.
Przygotowanie do zimy
Młode santbrinki posadzone wczesną jesienią są mulczowane. Kruche korzenie pokryte opadłymi liśćmi lub świerkowymi gałęziami bezboleśnie przetrwają mroźną zimę. Dorosłe krzewy zimują bezpiecznie bez zadaszenia.
Trochę pielęgnacji i łatwa pielęgnacja, a także bezpretensjonalne, odporne na mróz piękności od września do listopada wydłużą przyjemność ogrodników z podziwiania ich ogrodu kwiatowego.
Sentyabrinki - tak czule ogrodnicy nazywają Astra Virginian lub New Belgian (nazwa naukowa Sentyabrinka Symphyotrichum novi-belgii), ponieważ okres kwitnienia rozpoczyna się we wrześniu. Kwiatostany śnieżnobiałych, niebieskich, liliowych, chabrowych, różowych, fioletowych odcieni obnoszą się do późnej jesieni.
Tak bezpretensjonalne, że rosną jak chwasty
Ten członek rodziny Astrov pochodzi z Ameryki Północnej. Sentyabrinki dobrze zakorzeniły się w naszym regionie, szybko uciekają i mogą rosnąć bez żadnej opieki przez dziesięciolecia. Bujnie kwitnące krzewy można znaleźć na obrzeżach strefy tajgi.
Strażnicy na dzikim zdjęciu
Krzew ma kształt odwróconej piramidy. Pędy mocne, wyprostowane, dobrze rozgałęzione, gęsto pokryte drobnymi liśćmi.
Ogromna różnorodność odmian
Wieloletnie astry saintbrinka są wielopłaszczyznowe: ogromne krzewy o wysokości ok. 2 mi zwarte kępy osiągające zaledwie 30 cm. Pod koniec sierpnia porastają je liczne pąki, a do połowy września burzliwe kwitnienie zapiera dech w piersiach. .
Cały urok składa się z ogromnej liczby koronek o średnicy około 1-5 cm, zebranych w kwiatostany koszyczkowe. Liście opadają, a kwiaty mogą wytrzymać temperatury do -50 ° C. Jeśli powróci ciepła pogoda, będą kontynuować swoją paradę piękności.
Ta bezpretensjonalna bylina będzie wspaniałą ozdobą każdego zakątka ogrodu.
Kwiat
Około 200 kwiatostanów otwiera się jednocześnie na jednym krzaku. Corollas są podobne do rumianku: rdzeń (żółto-pomarańczowy, rzadziej - czerwony lub bordowy) jest otoczony dużą liczbą wąskich płatków.Najpopularniejsze kolory to liliowy i liliowy.
Właściwości lecznicze
Podobnie jak wszystkie astry, Sentbrinks mają właściwości lecznicze. Są bogate we flawonoidy, kumarynę i saponiny. Substancje te sprawiają, że kwiaty są lecznicze.
Roślina ma następujące właściwości:
- przeciwgorączkowy;
- wykrztuśny;
- leki przeciwhistaminowe;
- przeciw robakom.
A także wywary z Sentbrinks są skuteczne w przypadku różnych problemów z przewodem pokarmowym.
Z nasion
Uprawa i rozmnażanie saintbrinks przez nasiona to dość skomplikowany proces. W naturalnych warunkach naszego klimatu nasiona nie mają czasu na dojrzewanie, jedynym niezawodnym sposobem ich zdobycia jest zakup w sklepie. Możesz rozpocząć sadzenie jesienią lub wczesną wiosną.
Główne zasady:
- wiosną nasiona sadzi się pod koniec kwietnia - na początku maja, kiedy temperatura powietrza nie spada już poniżej 10 stopni, a gleba jest wystarczająco rozgrzana;
- jesienią nasiona sadzi się pod koniec października, zimna gleba utrzymuje nasiona do wiosny.
Ważny! Santrinks z nasion kwitną 3-4 tygodnie później niż sadzonki.
Wymagania dotyczące podłoża
Wybierając miejsce sadzenia, bierze się pod uwagę, że nowy aster belgijski nie rośnie tam, gdzie rosły ziemniaki lub pomidory. Pomimo bezpretensjonalnej pielęgnacji nadal warto wcześniej zadbać o glebę. Przeprowadza się sadzenie w glebie odżywczej.
Czy wiedziałeś? W starożytnej Grecji aster posadzony przy wejściu do domu był uważany za talizman przeciw kłopotom i kłopotom.
Decydując się na miejsce, miesiąc przed sadzeniem, glebę należy wykopać, nawozić (przejrzała próchnica, kompost). Zmniejsz kwasowość gleby, dodając mąkę wapienną lub dolomitową w ilości 350-400 g na 1 metr kwadratowy. Następnie poluzuj ziemię, posyp piaskiem. Gleba musi być lekka i wilgotna, w przeciwnym razie nasiona nie wykiełkują.
Nie będzie zbędne neutralizowanie gleby przez traktowanie jej roztworem nadmanganianu potasu (2 g na 1 litr wody). Dodatkowo stosuje się nawozy mineralne w ilości 10 g superfosfatu, 8 g soli potasowej na 1 metr kwadratowy gleby. Dzięki temu gleba będzie chroniona przed chorobami i wzbogacona pierwiastkami śladowymi dla wzrostu. Takie wymagania dotyczące uprawy gleby dotyczą zarówno sadzenia septenchin wiosną, jak i jesienią.
Technologia lądowania
Bezpośrednio przed sadzeniem w przygotowanej glebie nasiona moczy się w roztworze nadmanganianu potasu na kilka godzin w celu uniknięcia przyszłych chorób. Gleba przygotowanych otworów jest nawilżana.
Rozłóż nasiona do otworów w odległości 30-50 cm od siebie z zachowaniem odległości 3-5 cm między rzędami. Przestrzeganie tego zapewnia wystarczającą przestrzeń dla przyszłego wzrostu i kwitnienia. Głębokość nasion w otworach wynosi 5-8 milimetrów.
Po rozmieszczeniu nasion w otworach posypuje się je na wierzchu warstwą mieszanki ziemi i piasku o grubości 2-3 centymetrów. Aby utrzymać wilgotność gleby i uniknąć wysychania podczas kiełkowania, miejsce sadzenia posypuje się cienką warstwą kompostu, pokrytą cienką włókniną.
Będziesz zainteresowany poznaniem popularnych jednorocznych i wieloletnich astry.
Podczas siewu jesienią utrzyma to ciepło i zapobiegnie zamarzaniu sadzonek. Czas kiełkowania sadzonek wiosennych wynosi od 3 tygodni do miesiąca. Czas kiełkowania zależy od sprzyjających warunków atmosferycznych i wysokiej jakości uprawy gleby.
Zachowaj ostrożność
W okresie wegetacji ważne jest obfite podlewanie bez podlewania. Podlewanie naprzemiennie z poluzowaniem gleby do 6 mm.
Ważny! Astry nie lubią wysokiej wilgotności gleby i bliskiego występowania wód gruntowych. Lubią umiarkowane podlewanie u nasady.
Gdy na sadzonkach pojawią się 2-3 pełnoprawne liście, dozwolone jest przerzedzenie. Te działania pozwolą Ci zaoszczędzić wystarczająco dużo miejsca na wzrost, zapobiegną chorobom mączniaka prawdziwego.
Po podlaniu gleby 2 godziny przed przerzedzeniem sadzonki wykopuje się, sadzi, nie zapominając o zwilżeniu gleby w miejscu przeszczepu.
Czy wiedziałeś? Młode pędy, ich liście, płatki dojrzałych astry są z powodzeniem stosowane w medycynie ludowej.
Po podlaniu rośliny są nawożone. Częste karmienie zwiększa rozmiar kwiatostanów i zwiększa czas kwitnienia w przyszłości.
Opatrunek górny odbywa się w 3 etapach:
- Tydzień po posadzeniu sadzonki nawozi się dowolnym nawozem mineralnym lub roztworem dziewanny (1 część dziewanny na 10 części wody).
- Tworząc pąki do karmienia kwiatostanów, glebę wzbogaca się roztworem fosforu i potasu w stosunku 5 g fosforu i 2 g potasu na każdy litr wody. Granulat można posypać bezpośrednio na glebę, biorąc pod uwagę stosunek na metr kwadratowy.
- Na początku kwitnienia można również karmić glebę roztworem fosforu i potasu lub użyć naparu z popiołu.
W kwiaciarni można kupić gotowe nawozy, postępuj zgodnie z załączoną instrukcją.
Oprócz umiarkowanego podlewania i okresowego nawożenia konieczne jest częste odchwaszczanie, aby uniknąć chorób lub szkodników. Strażnicy mogą atakować ślimaki i ślimaki, a pielenie pozwoli ci to zauważyć na czas.
Jakie trudności pojawiają się w procesie wzrostu
Nawet bezpretensjonalne rośliny mogą powodować trudności, Sentbrinks nie są wyjątkiem.
Ogrodnicy zauważyli, że nasiona słabo kiełkują. Nawet przestrzegając zaleceń agrotechnicznych, prawdopodobieństwo kiełkowania jest minimalne.
Tych kwiatów nie można sadzić po psiankach, tulipanach, goździkach, mieczyków i lewkoi. Mogą pojawić się trudności z chorobami i infekcjami grzybiczymi.
Bez składników odżywczych i nawozów mineralnych saintbrinks kwitną drobno, kolor staje się blady.
Reszta kwiatu nie powoduje problemów.
Gdzie jest posadzony kwiat?
Sentbrinks uprawia się w nasadzeniach grupowych na rabatach kwiatowych. Wzdłuż ścieżek i alejek ogrodowych kultura jest zwykle umieszczona w jednym rzędzie. Przez całe lato, dzięki silnie rozgałęzionemu krzewowi i ozdobnym liściom, rośliny stanowią wspaniałą zieloną obwódkę. A w okresie aktywnego kwitnienia są godną ozdobą ogrodu. Bogaty asortyment bylin pozwala na wykonanie wszelkiego rodzaju kompozycji.
W pierwszym roku wegetacji nie daje obfitego kwitnienia. Pąki kwitną tylko na pojedynczych krzakach. Zarośnięte dorosłe astry zachwycą Cię wieloma średniej wielkości, ale jasnymi kwiatami o różnych odcieniach. Z biegiem czasu liczba szypułek maleje, dlatego wskazane jest odmładzanie kultury co 3-4 lata.
W trosce o Oktyabrinka
Oktyabrinki nie są kapryśnymi roślinami, nie wymagają dla siebie szczególnej uwagi. Dlatego opieka nad nimi sprowadza się tylko do kilku czynności:
* Podlewanie. Krzewy Oktyabrinok nie wymagają częstego podlewania. Jeśli jednak są rzadko podlewane, nie osiągną pełnej wysokości. Zaleca się podlewanie krzewów Oktyabrinok tylko w upalne dni. Użyj ciepłej, osiadłej wody.
* Top dressing. W okresie wegetacji można go kilkakrotnie karmić płynnymi nawozami, na przykład roztworem ptasich odchodów. Nie zaleca się karmienia nawozami zawierającymi azot.
* Pielenie, usuwanie chwastów. Jak każda roślina, Oktyabrinki nie tolerują konkurencji ze strony innych roślin, dlatego od czasu do czasu należy poluzować miejsce i usunąć chwasty.
* Podwiązka. Wysoka Oktyabrinka musi być przywiązana do kołków. Wiosną, aby krzew był schludny, należy lekko uszczypnąć gałęzie.
* Choroby. Szkodniki. Od chorób grzybowych kwiaty Oktyabrinka są zagrożone przez mączniaka prawdziwego. Dlatego, gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki choroby, należy pilnie zareagować i podjąć odpowiednie środki. W celach profilaktycznych zaleca się traktowanie krzewów Oktyabrinok roztworem siarczanu miedzi lub płynu Bordeaux.
Sadzenie saintbrinks w otwartym terenie
Pędy, które zapuściły korzenie, można natychmiast sadzić na otwartym terenie. Jako miejsce pod uprawę wybrano dobrze oświetlone miejsce w ogrodzie, chronione przed przeciągami i położone na wzgórzu, gdzie można zapobiec ryzyku zalania roślin.
Sentyabrins dobrze sobie radzi na prawie każdym podłożu, z wyjątkiem gleby gliniastej.
Miejsce pod uprawę należy wcześniej przygotować, dlatego na kilka tygodni przed sadzeniem wykopuje się i nawozi glebę związkami organicznymi i mineralnymi. Głębokość otworów zależy od wielkości systemu korzeniowego pędu. Sadzonki umieszcza się w wilgotnych dołach, równomiernie rozprowadza glebę wokół buszu i lekko ubija powierzchnię.
Kiedy przeszczepić saintbrinks?
Kiedy musisz sadzić santbrinki, pytanie jest ważne. Krzewy asteru wirginijskiego, rosnące przez długi czas w jednym miejscu, należy przesadzić. Z biegiem czasu gleba ulega zagęszczeniu, zubożeniu, co uniemożliwia normalny dostęp tlenu do korzeni. Krzewy są podatne na zarastanie - solidne, gęste nasadzenia będą ze sobą przeszkadzać. Sytuację zmieni przeszczep, który przeprowadza się mniej więcej raz na 4 lata (w połączeniu z podzieleniem buszu).
Jeśli chodzi o czas, lepiej jest to zrobić wiosną: krzewy będą miały czas, aby dobrze się zakorzenić i wzmocnić na zimę. Jeśli przesadzisz jesienią, zrób to jak najwcześniej - rośliny powinny przynajmniej zapuścić korzenie.
Na filmie jesienne sadzenie września:
Bezpretensjonalne saintbrinks - jesienne kwiaty
Wieloboczne kwiaty saintbrinka-octobrinka będą odpowiednie w każdym miejscu ogrodu ze względu na ich dyskretne piękno i długie późne kwitnienie, gdy inni mieszkańcy ogrodu już dawno przeszli na emeryturę. Ważne jest tylko, aby wybrać odpowiednią wysokość astry, a wtedy będzie można zrobić mieszany mixborder z samych astry, chociaż nasadzenia z innymi kwiatami są również bardzo piękne. W zeszłym roku po przeczytaniu, że są mrozoodporne, zostawiłem jeden krzak na ulicy. Owinęła go słomą i suchymi liśćmi, wykopała dwa krzewy, włożyła do doniczek i włożyła do piwnicy. Ten, który spędził zimę na ulicy, nawet nie wyszedł wiosną, aw piwnicy dawali pędy. Nie każdej zimy jest śnieżna zima.
Latem krzewy rosną dwukrotnie wszerz. Niesamowite Sentbrinks nie boją się mrozów i wiosną dają nowe pędy. Dzieląc krzewy jesienią lub wiosną, rozmnaża się santbrinks. Jeśli podlewanie jest rzadkie, krzewy będą krótsze. Wieloletnie astry kwitną niesamowicie. Malinowe kwiaty saintbrinka są nadal ekskluzywne w naszych ogrodach. Sentyabrinki to jedne z najnowszych kwiatów w ogrodzie, zachwycające swoim kwitnieniem, gdy z drzew już spadają żółte liście.
Nie bez powodu wieloletnie astry nazywane są również sentbrinkami, octobrinkami, a nawet noyabrinkami - zachwycają małymi, ale bujnymi kwiatami aż do późnej jesieni, aż do stabilnych przymrozków. Aster wieloletni jest rośliną wysoką, do 200 cm wysokości, występują w zwartych, niskich odmianach.Kwiaty są odporne na półcienie, ale lepiej rosną w miejscach nasłonecznionych. Szybko tracą zdolność kiełkowania i nie zawsze dojrzewają na krzaku, a wieloletnie krzewy asterowe można podzielić wiosną i jesienią. Wskazane jest podlewanie kwiatu podczas pączkowania.
Aster krzewiasty (Aster dumosus, Symphyotrichum dumosum). Zobacz zdjęcie asterowego krzewu w moim ogrodzie poniżej. Z własnego doświadczenia powiem, że jest to jedna z tych roślin, które pamiętasz, gdy zaczyna kwitnąć, aster krzewu jest tak bezpretensjonalny. Astra Frikarta (Aster × frikartii) to hybryda włoskiego astera i astera Thomsona. Uważa się, że astry Frekart przejęły najlepsze cechy od obojga rodziców: duże kwiaty, długie kwitnienie od połowy lata do połowy października i bezpretensjonalność.
Astra Novobelgiskaya - może mieć różną wysokość w zależności od odmiany. Liście asteru nowobelgijskiego są pozbawione pokwitania. Aster New England - wyższy niż Novobelgiskaya, krzew jest mocniejszy i bardziej rozłożysty, ma więcej liści i kwiatów. Krzewy tej odmiany rosną dłużej.
Sadzonki
Skuteczną metodą rozmnażania wegetatywnego sentyabryn są sadzonki, czyli rozmnażanie przez pędy wierzchołkowe. Metoda jest popularna wśród ogrodników. Proces jest prosty, ale należy spełnić określone warunki.
Ważny! Główną cechą sadzonek jest to, że rozmnażana w ten sposób roślina zachowuje wszystkie swoje właściwości rodzicielskie.
Pusty
Wiosną odpadają młode pędy górne o wielkości 7-15 cm z dojrzałego i zdrowego krzewu. Niepotrzebne liście są odcinane od dołu powstałego cięcia, pozostaje tylko góra.
Ostrym nożem poniżej węzła niepotrzebny strzał jest odcinany pod kątem 40-45 stopni. W celu dalszego udanego ukorzenienia sadzonki są traktowane dowolnym roztworem fitohormonu („Kornevin”).
W roztworze umieszcza się łodygę na 12-15 godzin o głębokości 3-5 centymetrów (w zależności od wielkości). Ważne jest, aby nie moczyć ciętych liści.
Korzenie
Łatwiej jest ukorzenić sadzonki w oddzielnych pojemnikach (skrzynkach). Gleba do sadzenia jest odpowiednia pod względem właściwości, podobnie jak w przypadku sadzonek. Warstwa mieszanki ma 10-12 centymetrów.
Nie będzie zbędne dodawanie warstwy perlitu do mieszanki, wylewa się ją małą warstwą na ziemię. W celu neutralizacji rozlej powstałą mieszaninę roztworem nadmanganianu potasu.
Powstałe sadzonki są sadzone w ziemi pod kątem (ścięte w celu pomyślnego ukorzenienia), posypane warstwą 1 centymetra glinianej mieszanki.
Dowiedz się, jaka jest różnica między perlitem a wermikulitem.
Podlewaj obficie, przykryj folią. W tej chwili sadzonki boją się słońca, dlatego lepiej umieścić pudełko lub pojemnik w cieniu.
Lądowanie
Po 1-2 tygodniach od wysadzenia sadzonek w miejscu cięcia pojawia się kalus, a po 3-4 tygodniach pierwsze korzenie. Rosnące i wzmacniające korzenie przyczyniają się do rozwoju rośliny. Jeśli zaczną pojawiać się pierwsze pędy, nastąpiło zakorzenienie.
Mając czas na wyhodowanie pędów, możesz zacząć stopniowo twardnieć sadzonki. Kilka razy dziennie na krótko otwiera się plastikową folię, czas wietrzenia stopniowo się wydłuża. Jeśli młode pędy dobrze się rozwijają, film jest całkowicie usuwany. Tym razem przypada na sierpień.
Ważny! W bliskim sąsiedztwie innych kwiatów, nowe astry belgijskie łatwo krzyżują się, co prowadzi do
«
zabarwienie
»
w buszu.
Koniec sierpnia - początek września, kiedy już rozwiną się sadzonki, można rozpocząć sadzenie na stałe. Nie ma specjalnych wymagań co do podłoża, młode pędy urosły i mogą odżywiać się z każdej gleby. Na zimę młode pędy pokryte są opadłymi liśćmi lub trocinami.
