Rododendrony w regionie Leningradu: najlepsze odmiany, uprawa

Różanecznik to bardzo atrakcyjna roślina. Kwiat zwrócił uwagę ogrodników dzięki niesamowitemu bujnemu kwitnieniu. Można to osiągnąć tylko przy odpowiednim sadzeniu i odpowiedniej pielęgnacji rośliny. Chciałbym, żeby takie piękno było na miejscu nawet w regionie o trudnym klimacie. Wielu nie odważy się uprawiać rododendronów, biorąc pod uwagę, że roślina nie jest wystarczająco odporna. Dlatego sadzenie i pielęgnacja rododendronów w regionie Leningradu jest ważnym tematem dla ogrodników w regionie północno-zachodnim.

Jak przykryć zimozielony rododendron na zimę?

Zimozielone rododendrony nie zrzucają liści wraz z nadejściem zimy. W większości gatunek ten jest dość odporny na zimę, ale nadal lepiej jest zbudować schronienie dla krzewu. Pod ciężarem pokrywy śnieżnej mogą ucierpieć delikatne pędy i pąki kwiatowe, a palące promienie wiosennego słońca mogą uszkodzić liście. Zwykle drewniana rama jest budowana specjalnie dla tych wspaniałych piękności lub, jeśli krzew jest krótki i szeroki, można zainstalować łuki. Na wierzchu tej struktury konieczne jest zamocowanie białej włókniny wierzchniej (spunbond) o gęstości 30,42 lub 60 g / m2. Możliwe jest użycie mniej gęstego materiału, ale pod ciężarem śniegu może on ulec uszkodzeniu lub rozdarciu podczas demontażu, więc następnej zimy trzeba będzie kupić nowy.

• Zamontuj ramę z wyprzedzeniem, zanim gleba zostanie zamarznięta. Wraz z nadejściem chłodów pozostaje tylko pokryć strukturę spunbondem.
• Zrób kilka małych otworów w górnej części materiału pokrycia. Wtedy, w przypadku nagłej odwilży, liście i pędy rododendronów nie będą się kojarzyć.
• Przed pierwszymi przymrozkami dobrze podlewać rododendrony co 4-5 dni (jeśli jesień nie była deszczowa). Roślinie będzie łatwiej przygotować się do zimy i przetrwać mróz.

A kiedy zakrywać wiecznie zielony rododendron? Dowiedzieliśmy się już, że krzew ten ma dobrą zimotrwalość, dlatego należy poczekać ze schronieniem, aż temperatura spadnie do -10 stopni Celsjusza, aby krzew nie prychnął, jeśli nagrzanie nastąpi nieoczekiwanie. Ale do usuwania materiału pokrywającego należy podchodzić ostrożnie. Z jednej strony, jeśli nie otworzysz krzaka na czas, może to podważyć, a jeśli zrobisz to z wyprzedzeniem, promienie słoneczne nie mniej zaszkodzą krzakowi.

Co robić w takich przypadkach? Doświadczeni ogrodnicy od dawna stosują metodę częściowego usuwania schronienia. Oznacza to, że w większości krzew został już uwolniony, ale część materiału pozostaje na ramie po stronie południowej i zachodniej, aby chronić rododendron przed palącym słońcem.

Schronienie wiecznie zielonego rododendronu w pierwsze trzy zimy po posadzeniu jest koniecznością!

Przygotowanie roślin

Czas schronienia krzewów zależy od cech odmiany lub hybrydy. Przed przykryciem rododendronów na zimę warto przeprowadzić kilka technik przygotowawczych, które pomogą dwuliściennym eukariontom przetrwać zimno.

Top dressing

Roślina musi uzupełniać zapasy minerałów nawet pod koniec sezonu. Proces ontogenezy szczątkowego pędu rododendronów rozpoczyna się od połowy sierpnia do końca września. Aby krzew cieszył się bujnym kwitnieniem wiosną po zimowaniu, dopóki temperatura w strefie korzeni rośliny nie spadnie gwałtownie, muszą być obecne elementy ważne dla wzrostu i fotosyntezy.Dopiero po wchłonięciu wszystkich niezbędnych do wzrostu substancji jesienią roślina przechodzi w fazę uśpienia, zmniejszając tempo procesów metabolicznych.

Aby wszystkie procesy niezbędne do wejścia w stan uśpienia zakończyły się w terminie, jesienne opatrunki nie powinny zawierać związków azotowych stymulujących wzrost roślin. Późną jesienią, wraz z nadejściem mrozów, do strefy korzeniowej buszu można wlać nawozy granulowane:

• superfosfat - 25 g;
• siarczan potasu - 25 g;
• mocznik - 15 g.

Zimą substancje ziarniste będą się stopniowo rozpuszczać, a wraz z nadejściem wiosennych upałów zostaną wchłonięte przez system korzeniowy rośliny.

Uwaga!

Azalia ogrodowa bardzo dobrze czuje się podczas ściółkowania strefy korzeniowej jesienią naturalnymi materiałami, które zakwaszą glebę. Rolę ściółki mogą pełnić: igły sosny, świerka, tui czy jałowca. A także tylko wióry drzewne zmieszane z niewielką ilością kwasu cytrynowego.

Przycinanie

Roślina nie potrzebuje szczególnie formatywnego skracania gałęzi, ponieważ na poziomie genetycznym ma wzrost o symetrycznym kształcie krzewu. Dlatego przed początkiem zimy przy azalii ogrodowej należy wycinać tylko chore i uszkodzone gałęzie. Jedynym powodem skracania krzewu jest jego odmłodzenie. Zabieg przeprowadza się z utratą dekoracyjności i bujnym kwitnieniem rododendronów.

Jesienią, przed nadejściem mrozów, pędy kultury są cięte 5 cm powyżej poziomu uśpionych pąków. Po przycięciu, po 10-12 dniach, uśpione podstawy zaczną rosnąć, aw następnym sezonie przywrócona zostanie dekoracyjność azalii ogrodowej. Aby zapobiec wnikaniu infekcji, natychmiast spryskaj wycięte miejsca popiołem drzewnym lub tłuszczem o jaskrawej zieleni.

Leczenie chorób i szkodników

Rododendrony, podobnie jak wszystkie rośliny, mają swoje własne choroby i szkodniki, które mogą spowodować nieodwracalne szkody dla rośliny. Odporność na patogeny i pasożyty owadów zależy od gatunku i odmiany roślin. Na przykład wiecznie zielone odmiany rosnące na słońcu są bardziej podatne na infekcje i ataki szkodników niż te sadzone w cieniu drzew. Najbardziej podatne na choroby są wychudzone rośliny, dlatego przez cały sezon rododendrony muszą stwarzać optymalne warunki do rozwoju.

Przed rozpoczęciem zimowania na przełomie września i października warto spryskać rośliny stymulantami wzrostu, które zwiększą ich odporność: Epin, Heteroauxin, Cyrcon. Przed zaizolowaniem materiałem pokryciowym zapobiegającym gniciu krzewy należy traktować preparatami: Fitosporin, Maxim, Fundazin, Effect, Previkur. Aby zniszczyć larwy szkodników zimujących na liściach iw glebie pod rośliną, spryskaj insektycydami przed izolacją: Aktara, Confidor Maxi, Oppercut, Aktellik.

Uwaga!

Niektóre rodzaje azalii ogrodowych mają właściwości lecznicze. Jednak większość odmian zawiera toksyny, które działają specyficznie na komórki nerwowe, wpływając na tkanki nerwowe i nerwowo-mięśniowe. Dlatego samoleczenie przy użyciu surowców rododendronowych jest surowo zabronione!

Schronienie rododendronów liściastych na zimę

Różaneczniki liściaste dość mocno tolerują mroźne zimy środkowego pasa, ale schronienie też im nie zaszkodzi. Faktem jest, że nie tak wiele odmian jest w stanie przetrwać silne mrozy przy braku pokrywy śnieżnej, a dzieje się tak na naszym obszarze. Dlatego, aby uchronić krzaki przed możliwą śmiercią, radzimy grać bezpiecznie. W takim przypadku nie jest konieczne tworzenie złożonych ramek. Wystarczy wbić drewniany kołek w ziemię obok krzaka i przykryć kołpakiem. Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na schronienie systemu korzeni rododendronów, które jest powierzchowne. Krąg pnia należy ściółkować torfem lub ściółką sosnową o 15-20 centymetrów.Podczas mulczowania pamiętaj, aby wcisnąć kilka centymetrów od pnia, w przeciwnym razie kora twojego krzewu oprze się wiosną.

W naturze rododendrony występują najczęściej na półkuli północnej (w południowych Chinach, Himalajach, Azji Południowo-Wschodniej, Japonii i Ameryce Północnej) i dlatego są roślinami odpornymi na zimę. Nawiasem mówiąc, ten krzew nie jest rzadkością na terytorium Rosji: na Dalekim Wschodzie, na Syberii, Karelii i na Półwyspie Kolskim. Jednak na środkowym pasie zimy nie zawsze są śnieżne, dlatego silne wiatry i niskie temperatury przy braku dobrej pokrywy śnieżnej mogą uszkodzić pąki kwiatowe, pojedyncze pędy lub całkowicie zniszczyć roślinę. Dlatego zalecamy nie zaniedbywać schronienia krzewów w miesiącach zimowych.

Materiały pokryciowe

Każdy hodowca powinien indywidualnie dobrać najskuteczniejszy materiał do izolacji krzewów w oparciu o warunki klimatyczne regionu i możliwości.

Możesz być zainteresowany:

Daty schronienia róż na zimę na przedmieściach To tylko początkujący ogrodnicy, którzy myślą, że wraz z nadejściem jesieni i po zbiorach prace na miejscu dobiegają końca ... czytaj więcej ...

Lapnik

Gałęzie wiecznie zielonych drzew i krzewów są najtańszym materiałem na schronienie azalii ogrodowej. Zbudowana chata izolacyjna nie zamoknie, tworzy szczelinę powietrzną, dobrze zatrzymuje śnieg i chroni przed silnymi mrozami. Ponadto specyficzny zapach świerkowych gałęzi odstrasza gryzonie, dlatego materiał ten jest szczególnie cenny przy schronieniu młodych krzewów. Pokrywanie rododendronów naturalnym materiałem na zimę, rosnących na terenach nasłonecznionych, ma chronić krzewy wiosną przed oparzeniami ultrafioletowymi.

Suszone łodygi kukurydzy

Kolejny naturalny materiał, który można wykorzystać do ochrony bylin przed mrozem. Jednak podczas ulewnych deszczy łodygi kukurydzy należy przykryć plastikiem.

Trociny

Wióry drzewne dobrze chronią powierzchniowy system korzeniowy rośliny przed mrozem. Nie zaleca się jednak całkowitego pokrywania nim krzewu. Najlepiej posypać go w pobliżu rododendronu warstwą 20-30 cm, przy ulewnych deszczach trociny przykryć polietylenem, a przed zasypaniem w strefie korzeniowej hodowli wymieszać niewielką ilością kwasu cytrynowego.

Pokłady termoizolacyjne

Dzięki wyjątkowym właściwościom geosyntetyków wiązanych termicznie rododendrony w północnych rejonach mogą być chronione. Materiały termoizolacyjne dobrze przepuszczają wilgoć, dlatego zaleca się rozciąganie ich pod polietylenem. Taka „szklarnia w szklarni” nadaje się do schronienia krzewów ozdobnych w regionie Leningradu i na Syberii.

Konstrukcje ochronne

Zaprojektowane z myślą o ochronie roślin przed zimnem, konstrukcje chronią krzewy przed szkodliwym promieniowaniem UV i gryzoniami oraz przepuszczają powietrze. Mini szklarnie zawierają gęstą agrofibrę i metalowe łuki izolowane oplotem z PVC. Konstrukcje wykonane są ze stopów odpornych na korozję i działanie temperatur ujemnych. W takim pokryciu rododendrony nie zamarzają, otrzymując tlen niezbędny do komfortowego zimowania.

Uwaga!

Rośliny, które utraciły dużą ilość wilgoci w okresie zimowania, mają pofałdowane liście i opadające gałęzie. Aby przywrócić efekt dekoracyjny krzewu co trzy dni, spryskaj liście roztworem stymulatora wzrostu Epin lub Heteroauxin.

Schronić azalie na zimę na przedmieściach

Różaneczniki zdobią ogrody żywymi kwiatami o szerokiej gamie kolorów. Wiele różnych gatunków i form hybrydowych z rodzaju Rhododendron nazywa się rododendronami. Są wśród nich zarówno niewymiarowe krzewy, jak i nieduże drzewka. Kwiaty rododendronów mogą być białe, fioletowe, czerwone, różowe lub jasnożółte.Aby wyhodować piękną i niesamowitą roślinę zwaną rododendronem w swoim letnim domku w regionie moskiewskim, musisz wiedzieć, jakie podgatunki tego drzewa istnieją i jak właściwie się nimi opiekować. W tej kwestii pomocne będzie badanie pochodzenia egzotycznego krzewu i jego naturalnego środowiska.

Opis i funkcje

Rododendrony to jedni z najjaśniejszych przedstawicieli rodziny wrzosowatych. Lubią rosnąć w klimatach wilgotnych, na przykład w strefie przybrzeżnej zbiorników wodnych, a także na zboczach gór, jako dolna warstwa lasu. W zależności od gatunku i odmiany rododendrony rosną jako krzew liściasty, półzimozielony, zimozielony lub drzewo. Ich wysokość waha się od 10 centymetrów do 30 metrów.





Różaneczniki różnią się od siebie nie tylko wysokością, ale także kształtem liści i kwiatostanów. Kolor pąków waha się od białego i żółtego do różowego, a nawet fioletowego. U niektórych gatunków rododendronów kwiaty mają delikatny kwiatowy zapach. Pod koniec sezonu wegetacyjnego powstają owoce, w których znajdują się małe nasiona. Roślina przyciąga pszczoły i jest doskonałą rośliną miododajną.

Dodatkowe informacje. Różanecznik wielkokwiatowy został wybrany jako symbol stanu Waszyngton.

Wybór różnych rododendronów

Oczywiście odmiany tropikalne wyróżniają się oszałamiająco dużymi i pięknymi kwiatami, jednak ich wybór do ogrodu jest zdecydowanie odradzany. Wynika to z trudności w uprawie rododendronów na przedmieściach. Sadzenie i pielęgnację komplikują warunki klimatyczne, wahania temperatur w dzień iw nocy, mróz i brak niezbędnej wilgotności. Nasi współobywatele, którzy przenieśli się do Anglii, zauważają, że uprawa tych kapryśnych roślin staje się prostą rozrywką.

Świeże artykuły o ogrodzie i ogrodzie warzywnym

Dlatego zwracamy uwagę tylko na najsilniejsze i najbardziej odporne na naturalne anomalie odmiany. Z ogromnej liczby odmian (około 600) istnieje tylko około 18 takich gatunków, wszystkie rosną na terenie byłego ZSRR i są na skraju wyginięcia. Wiele z nich jest wymienionych w Czerwonej Księdze.

Rozmnażanie: rosnąca ulica Azalia z nasion i nie tylko

Azalia ogrodowa rozmnaża się przez nasiona, sadzonki, nawarstwianie i dzielenie krzewu.

Wybór metody hodowli zależy od tego, jak szybko chcesz uzyskać wynik.

Najłatwiej jest oprzeć strzelbę boczną o ziemię, przymocować drutem, posypać ziemią i regularnie podlewać. Po chwili się zakorzeni i następnej wiosny młody krzew można oddzielić od rośliny matecznej.

Podzielić krzaki żyłą przed rozpoczęciem przepływu soków. Za pomocą ostrego przedmiotu (szpatułki, szpatułki) część buszu jest oddzielana i przeszczepiana w nowe miejsce. W takim przypadku krzew macierzysty powinien mieć dobrze rozwinięty system korzeniowy i kilka zdrowych pędów.

Rozmnażanie przez sadzonki trwa od 1,5 do 4 miesięcy od momentu wycięcia sadzonek do ich ukorzenienia. Aby osiągnąć wynik, musisz postępować zgodnie z zaleceniami doświadczonych ogrodników:

• Wyciąć wierzchołkowe sadzonki o długości 10 cm. Pączek wierzchołkowy i dolne liście usunąćpozostawiając 2-3 zdrowe liście.
• Potraktuj sekcje stymulantem wzrostu. Sadzonki osadzamy na 2-3 cm w pojedynczych doniczkach lub kubkach wypełnionych mieszaniną torfu i piasku. Zwilżyć glebę.
• Przykryj kubki odciętymi plastikowymi butelkami, aby stworzyć mini szklarnie. Tydzień po posadzeniu sadzonek rozpocznij wietrzenie, odkręcając pokrywki lub zdejmując nakrętki codziennie przez 10-15 minut.

Mikro szklarnie pomagają utrzymać odpowiednią temperaturę

• Aby ukorzenić się pomyślnie, utrzymuj temperaturę powietrza + 20 + 24 ° C i wodę w razie potrzeby, nie zapominając o spuszczaniu nadmiaru wody z tac.
• Po ukorzenieniu przesadzaj sadzonki do pojemnika z żyzną kwaśną glebą.
• Posadź za rok do stałego miejsca w ogrodzie.

Rozmnażanie przez sadzonki jest procesem kłopotliwym i czasochłonnym, ale ma swoje zalety.Jeśli sąsiad w kraju zetnie sadzonki ze swoich krzaków, od razu zobaczysz, która roślina zakwitnie w twoim ogrodzie za 3-4 lata.

Metoda rozmnażania nasion praktycznie nie jest stosowana przez ogrodników - przy tej metodzie rozmnażania będziesz musiał długo czekać na pierwsze kwitnienie.

Miłośnicy uprawy roślin z nasion mogą spróbować wykiełkować je w zaimprowizowanej, codziennie wentylowanej szklarni, pilnując za wilgocią podłoża.

Wybór miejsca do sadzenia rododendronów

Wszystko zaczyna się od ustalenia miejsca stałego pobytu rododendronów. Jest to ważna kwestia, ponieważ roślina umrze, jeśli nie zostaną spełnione warunki zbliżone do jej naturalnego środowiska. Przede wszystkim preferuje miejsca, w których jest obserwowany:

• brak wiatru i przeciągów;
• cieniowanie przed światłem słonecznym;
• elewacja (do odprowadzania wody).

Zaleca się sadzenie od północno-wschodniej strony domu - zapewni to niezbędną ochronę. Na nizinach z obecnością stojącej wilgoci roślina zaczyna więdnąć i stopniowo obumiera. Sadząc jesienią w otwartym terenie, lepiej przykryć nowe sadzonki, aby nie zamarzły zimą.

Możliwe błędy i ich konsekwencje

Możliwe błędy podczas przycinania rododendronów są wymienione poniżej.

• Przycinanie latem za późno. Przycinanie gałęzi w drugiej połowie lata jest obarczone faktem, że można sprowokować zwiększony wzrost pędów z pąków, które roślina położyła na następny rok. W takim przypadku krzew może zakwitnąć nawet przed zimą. Młode pędy nie będą miały czasu na przygotowanie, zarośnięcie gęstą korą i zdobycie zimotrwałości.
• Nadmierne przycinanie przez cały sezon może mieć takie same konsekwencje. Pędy mają uśpione pąki, które były uśpione przez wiele lat. Z nadmiernego przycinania mogą się obudzić, a krzew szybko zacznie się starzeć, zakończy pełny cykl jego rozwoju z możliwą śmiercią. Aby uniknąć negatywnych konsekwencji i śmierci krzewu, konieczne jest przestrzeganie zasady umiaru w przycinaniu gałęzi.
• Ponadto należy starać się przycinać pąki, wykonując zgrabne cięcia. Jeśli nacięcia zostaną wykonane wysoko nad pąkami, część pędu obumrze, a krzewy przybierają nieporządny wygląd.
• Do zbierania nasion wybiera się tylko silne jajniki. Pozostawia się je, a wokół suszonych okwiatu i części kwiatów usuwa się ręcznie. Jeśli konieczne jest celowe zapylanie, na kwiaty nakłada się worki z gazy, aby uniknąć przypadkowego zapylenia przez sąsiednie krzewy. Zapylanie kwiatów odbywa się ręcznie pyłkami wybranych form. To bardzo ciekawa czynność, chociaż na wynik trzeba będzie długo czekać. Potrzeba 4-5 lat, zanim nowa roślina wyhodowana z zapylonych nasion zakwitnie.

Dla Twojej informacji! Nie powinieneś bać się przycinania rododendronów. Dzięki temu krzewy zyskają jeszcze bardziej estetyczny wygląd, a cała strona będzie wyglądać spektakularnie i znacznie doda wartości.

Pielęgnacja rododendronów po posadzeniu

Po sadzeniu przez dwa tygodnie wskazane jest zacienienie rododendronów. Aby to zrobić, kładę łuki i mocuję włókninę tylko od strony południowej, od północy wskazane jest pozostawienie roślin uchylonych, aby uzyskać dostęp powietrza. Ani w roku sadzenia, ani w następnym roku roślina nie zakwitnie lub da jej skąpe kwitnienie, ale w kolejnych latach będzie w pełni podziękować.

Różnice w cyklu życia w różnych porach roku

Cały cykl życia azalii, jej wzrost i kwitnienie ściśle zależy od zmiany pór roku. Wiosną wraz z ociepleniem rozpoczyna się okres kwitnienia, latem następuje odpoczynek, a następnie wzrost rośliny, jesień to czas układania pąków kwiatowych, które wraz z nadejściem zimy rozwijają się i stają się kwiatami.

Jesień to ważny okres w życiu rośliny, w którym powstają przyszłe pąki. Jeśli w tym czasie nie zapewnisz mu odpowiedniej opieki, kwitnienie będzie bardzo rzadkie lub w ogóle nie nadejdzie.

Aby uzyskać informacje o tym, jak zapewnić niezbędną opiekę nad azalią w domu po zakupie, przeczytaj tutaj.

Podlewanie i opryskiwanie rododendronów

Różaneczniki zimozielone i półzimozielone wymagają dużej wilgotności, będą wdzięczne za sadzenie przy sztucznym stawie z fontanną lub nad zbiornikiem. Jeśli nie jest to możliwe, zaleca się jak najczęściej spryskiwać rośliny wodą za pomocą opryskiwacza lub węża natryskowego, zwłaszcza w upale. Używając wody z kranu należy zachować ostrożność, przez pierwsze sekundy może płynąć gorąca woda, zwłaszcza jeśli wąż jest na słońcu, dlatego należy go opróżnić, aby nie poparzyć roślin. Wygodne jest nie tylko gaszenie roślin wężem, ale także pobliskie drzewa i ścieżki w celu wytworzenia dodatkowej wilgoci.

Świeże artykuły o ogrodzie i ogrodzie warzywnym

Rada

Aby uniknąć błędów podczas przygotowywania rododendronów na zimę, należy przestrzegać zaleceń doświadczonych kwiaciarni:

• generalnie niemożliwe jest podlewanie rododendronów podczas zimowania, stopniowo zmniejszając dopływ płynu od początku jesieni;
• nie należy usuwać materiału izolacyjnego z krzaków, gdy tylko stopi się śnieg. Zabieg należy przeprowadzić po rozgrzaniu gleby i nie ma zagrożenia wiosennym spadkiem temperatury do znaku minus;
• izolowanie krzewów, pielęgnacja pąków kwiatowych i zachowanie wierzchołkowych pędów. Zabieg wykonywany jest poprzez zginanie gałęzi do ziemi. Pomimo swojej masywności, nawet dorosłe krzewy dobrze znoszą taką skłonność;
• sprawdzać schroniska przez całą zimę: odgarnąć nadmiar śniegu, na czas wymienić zniszczoną przez wiatr agrofibrę;
• jeśli roślina zostanie osłonięta zbyt wcześnie, strefa przejściowa od korzenia do łodygi zacznie gnić, liście zostaną pokryte zarodnikami pleśni, a krzew umrze. Aby zapobiec gniciu, otwórz zadaszoną azalię ogrodową od słonecznej strony. Po trzymaniu krzewu szeroko otwartego przez dwa tygodnie, gdy ustali się stabilna temperatura poniżej zera, przykryj go ponownie.

Przy odpowiednim ociepleniu „zwierzaków” będą zimowały bez problemów. Wiosną zachwycą właścicieli bujnymi, jasnymi kwiatami.

Przycinanie rododendronów

Rododendrony tak naprawdę nie wymagają przycinania, ponieważ mogą naturalnie uformować prawidłowy kształt. Czasami jednak konieczne jest przycinanie zbyt wysokich krzewów, usuwanie martwych pędów i generalnie odmładzanie krzewu. Przede wszystkim rozpocznij tę procedurę na samym początku wiosny, aż sok zacznie przesuwać się wzdłuż łodyg. W miejscu, w którym łodygi mają grubość 2-4 cm, kawałki należy obrabiać pakiem ogrodowym. Następnie w tych miejscach zaczną pojawiać się pąki, rozpoczynając proces odnowy. Jeśli chodzi o stare i mocno zamarznięte krzewy, należy je ścinać na wysokości 30-40 cm nad ziemią. W pierwszym roku - połowa buszu, w drugim - druga.

Jakiego nawozu użyć do rododendronów

Kultura ozdobna nie stawia wysokich wymagań w stosunku do gleby, ponieważ w jej naturalnym środowisku nie ma bardzo żyznych obszarów. Ale nie można go całkowicie pozostawić bez nawozów. Wskaźniki, że nadszedł czas na zastosowanie opatrunku górnego, to opóźnienie wzrostu, zmniejszenie liczby pąków, blade liście i kwiaty. Jeśli na liściach pojawią się żółte plamy, ich powierzchnia brązowieje, staje się cieńsza i rozdarta, oznacza to brak azotu i potasu, z zaczerwienieniem liścia - brak fosforu.

Wiosną saletra amonowa w ilości 30-40 g na 1 m2 koła pnia skutecznie pielęgnuje rododendrony i aktywizuje procesy wzrostu. Po kwitnieniu i przycięciu jajników podaje się nawóz w postaci nawozu mineralnego Azofosk w dawce 20-30 g na 1 m². W sierpniu potrzebny jest superfosfat (15-20 g) i bezchlorowy nawóz potasowy siarczan potasu - 15-20 g na 1 m2.

Choroby i szkodniki rododendronów

Roślina ma wielu wrogów i za twoją wyrozumiałością mogą w krótkim czasie zniszczyć wspaniały krzew. Jakie szkodniki przyciąga rododendron? Wymienię najpopularniejsze:

• ślimak;
• tarcza;
• ślimak;
• przędziorek;
• rododendra latać;
• wełnowca.

Będziesz musiał ręcznie zbierać ślimaki i ślimaki, zachowując niezbędną cierpliwość. Zdobądź środki owadobójcze i karbofos od innych szkodników. Zabiegi profilaktyczne fungicydami pomogą zapobiegać pojawianiu się owadów.

Jakie choroby zagrażają rododendronom? Najczęściej są to grzyby. Musisz umiejętnie sobie z nimi radzić - usuń wszystkie dotknięte pędy do zdrowej, czystej tkanki i potraktuj krzaki siarczanem miedzi. Tutaj również zapobieganie nie będzie zbyteczne. Aby to zrobić z płynem Bordeaux kilka razy w sezonie.

Ściółkowanie i karmienie

Do ściółkowania krzewów używa się pokruszonej kory sosny, opadłych igieł, trocin parzonych, drobnej keramzytu, torfu lub liści drzew (z wyjątkiem kasztanowca i klonu).

Ściółkowanie zatrzymuje wilgoć w glebie, zapobiega rozwojowi chwastów, chroni korzenie powierzchniowe przed przegrzaniem latem i zamarzaniem zimą. Podczas ściółkowania kołnierz korzeniowy powinien być wolny.

Bez karmienia nie będzie obfitego kwitnienia i normalnego wzrostu azalii potrzebuje dodatkowego jedzenia... Latem powinno być kilka opatrunków górnych:

• Wiosną dodaj roztwór dziewanny (humusu) w stosunku 1:10.
• W momencie tworzenia pąków przeprowadza się drugie karmienie dziewanny z dodatkiem nawozu fosforowo-potasowego.
• Kiedy odpadną ostatnie pąki, przeprowadza się trzecie karmienie fosforem i potasem w stosunku 1: 2.
• Opatrunek wierzchni nakłada się w odległości 0,2-0,3 m od środka buszu.

Podczas stosowania złożonych nawozów należy upewnić się, że nie zawierają chlor i wapno... Nie można również użyć popiołu drzewnego - zmienia kwasowość gleby, zmniejszając ją.

Schronienie rododendronów na zimę

Zdarza się, że jesień nie rozpieszcza nas deszczami. Nie przestawaj podlewać krzewu, ale nieznacznie zmniejsz ilość wody. Jeśli jest wystarczająco dużo deszczu, dodatkowa wilgoć nie jest potrzebna. Jesienią ułóż grubą warstwę torfu wokół rododendronu, aby uzyskać dodatkową izolację.

Nie możesz się doczekać mroźnej zimy? Nie polegaj na twardości rośliny, ale zbierz pędy w pęczek, zawiąż sznurkiem i zawiń płótnem. Dodatkowe środki ostrożności nie zaszkodzą, jeśli nie chcesz ryzykować swojego zwierzaka. Wiosną nie spóźnij się z zdjęciem okrywy, małe przymrozki nie stanowią zagrożenia. Natychmiast dokładnie sprawdź roślinę i usuń uszkodzone przez mróz pędy.

Gleba i sadzenie

Azalia będzie dobrze rosła tylko na glebach luźnych i kwaśnych, zawierających piasek, torf i gleby iglaste. Kwasowość gleby jest konieczna stale utrzymać się na poziomie 4,0-4,5... Do sadzenia sadzonek odpowiednia jest wczesna wiosna, zanim sok zacznie się poruszać lub początek jesieni - krzew będzie miał czas, aby zakorzenić się w nowym miejscu, zanim zacznie się chłód i zwykle wytrzyma zimowe mrozy.

Azalie ogrodowe mają płytki system korzeniowy, więc nie potrzebują głębokiego dołka do sadzenia. Jednak sadzenie sadzonek ma pewne niuanse:

• Wykop otwór do lądowania o głębokości 0,5 mi średnicy 0,6-0,7 m.
• Na dnie wykopu ułożyć warstwę drenażową z piasku, keramzytu i łamanej cegły o grubości 15-20 cm - zakwasza glebę. Niepożądane jest stosowanie materiałów wapiennych (kruszony kamień, okruchy), w przeciwnym razie alkalizacja gleby jest nieunikniona, czego azalie nie tolerują.
• Glebę wyjętą z dołu wymieszać z torfem, próchnicą i grubym piaskiem zwiększyć luz i przepuszczalność gleby.
• Mieszankę gleby wylej na warstwę drenażową i umieść sadzonkę na wzniesieniu, kontrolując poziom szyjki korzeniowej - po posadzeniu powinna znajdować się nieco powyżej poziomu gleby.
• Delikatnie wypełnij kulkę korzeniową ziemią, zagęszczaj glebę wokół sadzonki, dodaj ziemię i wodę, jeśli to konieczne.
• Glebę wokół buszu mulczujemy mchem, torfem, igłami sosnowymi lub pokruszoną korą - ściółka zapobiegnie rozwojowi chwastów i zatrzyma życiodajną wilgoć w glebie.

Rośliny w pojemnikach można sadzić przez całe latopodczas wyjmowania z pojemnika ziemia nie może zostać zgnieciona z korzeni.Sadzonki zakupione w szkółkach lub centrach ogrodniczych należy obficie podlać przed sadzeniem.

Zdecydowanie zaleca się obfite podlewanie rośliny zakupionej ze szkółki

Możesz zanurzyć kulę korzeniową w wodzie na chwilę, aż pęcherzyki powietrza przestaną się pojawiać z wody.

Kup sadzonki w dużym pojemniku, którego wielkość odpowiada ogólnej wielkości rośliny - w małych pojemnikach korzenie nie rozwijają się dobrze.

Kupując, sprawdź właściwości agrotechniczne i sprawdź żywotność krzewu: jego gałęzie powinny być elastyczne, zdrowe i mocne. Chora i słaba sadzonka nie będzie można odejść.

Zdjęcie

Następnie możesz zobaczyć, jak wygląda zimowe schronisko dla azalii ogrodowej.

Zrobić sam „dom” czy kupić gotowy?

Jeśli nie ma czasu lub możliwości samodzielnego wykonania konstrukcji pokrycia, można ją kupić. Sklepy ogrodnicze sprzedają niedrogie gotowe schronienia dla rododendronówskładający się z drucianej ramy i pokrowca z maty ogrodowej. Są łatwe w użyciu: roślinę można szybko przykryć i szybko zamknąć.

Jednak według ogrodników ramy takich konstrukcji nie są zbyt mocne. Dlatego jeśli masz czas, chęci i niezbędne materiały, możesz samodzielnie zrobić „dom” dla rododendronów.

Wymagania glebowe

Rododendron w naturze żyje w luźnej kwaśnej glebie o wysokiej zawartości próchnicy. Aby wyhodować plon na działce ogrodowej, konieczne jest przygotowanie żyznej masy o odpowiednich właściwościach, zwracając uwagę na poszczególne punkty.

Rododendron uwielbia kwaśną glebę o odczynie pH do 4,5. W glebie zasadowej sadzonka praktycznie nie ma szans na rozwój. Ponadto na obszarach o neutralnym pH kultura nie rośnie dobrze, nie będzie w stanie zadowolić nawet przy skromnym kwitnieniu.

Optymalna podłoże ogrodnicze do drewna różanego składa się z torfu wysokiego, zgnilizny iglastej i gleby liściastej w stosunku 2: 1: 3. Można również użyć podłoża z równych części torfu brunatnego oraz zgnilizny sosnowej lub świerkowej. W celu zakwaszenia torfu nizinnego dodaje się mech torfowiec, amon, siarczan potasu lub inne kwaśne nawozy.

Skład polecany przez doświadczonych florystów do sadzenia rododendronów:

• wrzosowiska spod drzew iglastych;
• ziemia ogrodowa lub piasek rzeczny;
• zgniłe krowie łajno;
• humus. Można użyć dojrzałego kompostu;
• masa iglasta.

Mieszanka składa się z tych samych proporcji składników. Do gotowego podłoża dodać 100 g nawozu „Kemira-uniwersalny”. W razie potrzeby możesz kupić docelową glebę dla rododendronów.

Gleba na „palisander” musi być oddychająca. Sadząc roślinę na glinianym obszarze w dołku, należy zapewnić dobry drenaż. W miejscach o bliskim położeniu wód gruntowych można zbudować niewielkie wzniesienie pod rododendronem, aby wykluczyć wiosenne powodzie.

Wybór metody izolacji

Aby lepiej zrozumieć, jak pokryć rododendron na zimę, obejrzyj wideo w naszym artykule. Ale najpierw musisz dowiedzieć się, w jaki sposób wygodniej będzie ci używać. Tak więc wybór metody ocieplenia, jak już wspomniano niejednokrotnie, zależy od odmiany i wieku krzewu. Tak więc młode jednoroczne krzewy są przykryte tekturowym pudełkiem, po uprzednim dobrze ściółkowanej glebie wokół łodygi. Aby zapewnić cyrkulację powietrza, należy wykonać otwory z boku, a folia ochroni sprasowany papier przed zamoczeniem. Dodatkowo można zbudować coś w rodzaju „domu” z gałęzi świerkowych. Lepiej nie używać siana i słomy, ponieważ rosną w nich gryzonie.

Nadmierne schronienie prowadzi do gnicia, a roślina umrze. Prace przy schronisku należy rozpocząć nie wcześniej niż temperatura otoczenia spadnie do -9 ° C.

Następną metodą jest stworzenie mini szklarni.W takim przypadku metalowe lub plastikowe łuki są wstępnie zainstalowane nad krzakiem, lepiej to zrobić wczesną jesienią, a wraz z nadejściem chłodów materiał ochronny jest naciągany na ramę w co najmniej dwóch warstwach. Swoje zastosowanie znalazły głównie sztuczne agrotex, lutrasil itp. Ale można też użyć świerkowych gałęzi o suchych liściach.

Wielkość ramy zależy całkowicie od wielkości krzewu. Pomiędzy rośliną a izolacją należy zachować odległość co najmniej 15 cm, w przeciwnym razie, uginając się pod warstwą śniegu, materiał może uszkodzić gałęzie. Kontakt nie jest jeszcze pożądany, a ze względu na to, że lutraxil ostygnie iw miejscach zetknięcia będzie wywoływał większe zamarzanie. Łuki są zwykle instalowane co 35 cm od siebie. Ponadto na wybranym materiale położona jest warstwa folii, która stanie się niezawodną ochroną zarówno przed podmuchami wiatru, jak i przed zamoczeniem.

Aby wzmocnić strukturę, należy dokładnie posypać brzegi agroteksu folią z ziemią lub położyć na nich cegły, ogólnie każdy ciężki przedmiot się nada. Jeden z końców powstałego tunelu jest szczelnie zszyty, ale drugi pozostaje wolny, aby zapewnić cyrkulację powietrza, zamyka się dopiero wraz z nadejściem ciągłych mrozów. Zaletą takiego schronienia jest dodatkowa ochrona przed palącym wiosennym słońcem, które może powodować niechciane oparzenia liści krzewu.

Jeśli nie ma czasu i chęci na budowę szklarni, można po prostu posypać roślinę śniegiem lub przykryć ją suchymi liśćmi, nie powinno być problemów z karłowatymi gatunkami, ale gałęzie wysokich krzewów należy po prostu zgiąć do ziemi. W zasadzie projekty "domków" ochronnych dla rododendronów mogą być różne, kilka pomysłów można zobaczyć na naszym filmie. Najważniejsze, że schron jest wystarczająco lekki, niezawodny, oczywiście, ciepły i zapobiega przenikaniu wiatrów i wilgoci.

Nie ma absolutnie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o schronienie rododendronów na zimę. Jeśli róże muszą być zakryte, to na przykład rododendrony rosną dobrze odkryte w Finlandii. Bardzo ważne jest, aby wziąć pod uwagę lokalizację swojej witryny.

Im ostrzejszy klimat na danym obszarze, tym bardziej klimat kontynentalny, tym większa potrzeba schronienia rododendronów

.

W klimacie morskim - w Sankt Petersburgu, w krajach bałtyckich - dorosłe rododendrony można pozostawić bez schronienia. Małe rododendrony w wieku do trzech do czterech lat powinny być chronione w dowolnym miejscu. Nie jest to trudne, ponieważ rododendrony w tym wieku nie są jeszcze bardzo szerokie i wysokie.

Żywienie rododendronów: podstawowe zalecenia

Różanecznik jest wrażliwy na żerowanie, więc przypadkowe użycie mieszanki minerałów i substancji organicznych nie jest najlepszym pomysłem.

Podczas karmienia krzewów należy przestrzegać następujących zasad:

• w przypadku młodych roślin używaj płynnych preparatów, które są szybko wchłaniane przez system korzeniowy;
• unikaj opatrunków, które zmniejszają kwasowość gleby (popiół itp.), ponieważ rododendron będzie cierpieć na chlorozę;
• zrezygnować z preparatów z wapnem i chlorem - powodują nieodwracalne uszkodzenie systemu korzeniowego;
• wprowadzenie superfosfatu powinno odbywać się z umiarem, aby uniknąć wypłukiwania żelaza z gleby.

Brak pierwiastków śladowych nieuchronnie prowadzi do utraty dekoracyjności rododendronów - liście żółkną, poplamione, nie tworzą się młode pędy, a pąki zamarzają i odpadają.

Podczas sadzenia krzewu na glebie odżywczej, nawożenie pogłówne jest wznawiane w drugim roku uprawy, aby dostarczenie niezbędnych substancji nie wyschło.

Co się stanie, jeśli przestaniesz nawozić rododendron

Odpowiedź na to pytanie jest dość prosta. Początkowo rododendron rozwija się na glebie zawierającej składniki mineralne. Pięknie kwitnie i wydziela przyjemny aromat. Wtedy przestają nawozić glebę. Składniki odżywcze są stopniowo wyczerpywane. Zmniejsza się kwasowość gleby.Roślina traci swój dekoracyjny wygląd, zachoruje i z najbardziej negatywnym skutkiem umiera.

Piękno kwitnienia jako nagroda

Tak więc kwietniki w ogrodach są zaprojektowane tak, aby zadowolić, stworzyć duchową harmonię. Ale żeby to osiągnąć, warto pracować. Uprawiając rododendrony, ogrodnicy muszą wziąć pod uwagę potrzeby rośliny, jej kaprysy. Tylko wtedy obdarzy ich jasnym kwitnieniem, blaskiem, aromatem.

Jak przygotować roślinę do zimowania?

Przeprowadza się przygotowanie do zimy nieodpornych na mróz hybryd w kilku etapach.

Aby podjąć decyzję o odpowiednim schronieniu na zimę, musisz określić rodzaj i wiek rośliny. Jedną z mieszańców rododendronów jest, która wymaga ścisłego przestrzegania zasad jego pielęgnacji. Faktem jest, że niektóre mogą z łatwością wytrzymać spadek temperatury do minus 30. W każdym przypadku należy przykryć młode rośliny dowolnego gatunku w wieku do trzech lat.

Po pierwsze.

Jesienią przeprowadź nawadnianie doładowujące wodą. Jest to konieczne, ponieważ rododendrony odparowują wilgoć również zimą, podobnie jak latem. Zimą potrzebują zapasu wody.

Ogrodnik w tej sprawie powinien kierować się konkretną sytuacją. Jeśli jest wystarczająco dużo jesiennych opadów, nie ma potrzeby dodatkowego podlewania. W przypadku, gdy miesiące jesienne są suche i gorące, należy podlewać krzak w tempie wiadra, gdy gleba wysycha.

Po podlaniu konieczne jest ściółkowanie powierzchni, aby cała wilgoć dostała się do korzeni i nie wyparowała. Kontynuuj podlewanie nawet po nadejściu chłodów i zatrzymaj się tylko wtedy, gdy ziemia jest zamarznięta.

WAŻNY!

Do nawadniania używaj tylko miękkiej wody. Domieszki wapna, chloru i żelaza są szkodliwe dla rośliny.

Po drugie,

karmić roślinę nawozem potasowym, zapewni to dojrzewanie wzrostu. Jesienią nie stosuj nawozów azotowych pod rododendron. To zmusi go do zrobienia nowych pędów i nie będzie miał czasu na przygotowanie się do zimy. Oznacza to, że może nie być zimą.

Czasami jesienią jest zbyt ciepło i deszczowo. Zaczynają się krzewy młode pędy.

To źle, ponieważ nie zdążą dojrzeć i umrą w warunkach zimowych. Aby temu zapobiec, potraktuj je 1% roztworem siarczanu sodu.

Po takim zabiegu dojdzie do zdrewnienia łodyg i ułożenia na nich pąków kwiatowych. Przydatne jest również dodanie żelaza, siarki koloidalnej. Zakwasza glebę i zapobiega rozwojowi w niej grzybów. Przed zimowaniem

potraktuj krzaki fitosporyną lub siarczanem miedzi.

Obszar wokół buszu należy dokładnie przykryć poduszką ochronną. Użyj do tego torfu, igieł sosnowych, trocin. W przypadku młodych roślin nisko rosnących - do 50 cm - potrzebna jest warstwa 5-6 cm, a dla wysokich - do 20-30 cm.

Rada

- nie usuwają opadłych liści spod krzaków, wyrwanych chwastów - spełnią również zadanie ściółkowania gleby. Średnica ściółki jest równa średnicy korony.

Aby nie doszło do zastoju wilgotnego powietrza, pod folią można umieścić kawałek cienkiej rury, najlepiej elastycznej, która posłuży jako wylot powietrza.

Rododendron bardzo przestraszony

gromadzenie się roztopionej wody pod krzakiem. Dlatego umieść wokół niego ziemny kopiec i rowek w pewnej odległości od podstawy. Podczas odwilży upewnij się, że woda nie wycieka pod krzak, spuść ją na czas.

Jak ocieplić każdy rodzaj azalii ogrodowej?

Rododendron ma około 600 gatunków. Należą do nich również znani ogrodnicy z azalii. Są klasyfikowane na gatunki zimozielone i liściaste. Przygotowując się na zimę różnych gatunków, należy wziąć pod uwagę ich cechy. Jednak w przypadku wszystkich rodzajów rododendronów ściółkowanie jest warunkiem wstępnym przygotowań do zimy.

Gatunki liściaste rododendronów dobrze zimują na środkowym pasie. W szczególnie śnieżne zimy nie trzeba ich nawet przykrywać, ale jeśli nie ma wystarczającej ilości śniegu lub roślina jest jeszcze za młoda, i tak lepiej to zrobić.

Po opadnięciu wszystkich liści na gałęziach pozostają pąki - to kwiaty, które zakwitną następnej wiosny.

Należy je chronić przed słońcem późną zimą - wczesną wiosną. W tym celu całkiem odpowiednia jest chata zbudowana z drewnianej ramy i lekkiego materiału pokryciowego.

Liście zimozielonych odmian rododendronów przy pierwszym mrozie zwijają się w rurki i toną. Więc roślina samodzielnie zaczyna przygotowywać się do zimy. Jednocześnie wiecznie zielone odmiany rododendronów nadal wymagają poważniejszego schronienia, ponieważ wilgoć wyparowuje z nich nawet zimą. Do schronienia takich odmian lepiej nadaje się niekruchy porowaty izolacyjny materiał pokryciowy, na przykład spieniony polipropylen.

Do odmian zimozielonych należy różanecznik mieszańcowy Kazimierz Odnowiciel.

Został wyhodowany przez skrzyżowanie odmian fińskich, co dało odmianę odporną na zimę, która może wytrzymać temperatury nawet do -30. Konieczne jest sadzenie go w półcieniu, co również ułatwi przenoszenie jasnego światła zimowego słońca.

Wśród odmian liściastych szczególną popularność zyskał rododendron japoński. To jedna z najjaśniejszych odmian dekoracyjnych rododendronów. Jednocześnie jest dość mrozoodporna, ale lepiej ją też okryć na zimę.

Główne problemy

Główne problemy, z jakimi boryka się azalia ogrodowa zimą, to wysychanie z zimna i wiatru oraz prawdopodobieństwo zgnilizny korzeni. Odpowiednie przygotowanie do zimy, biorąc pod uwagę powyższe zasady, pomoże zapobiec problemom.

Na pierwszy rzut oka rododendron może wydawać się kapryśną rośliną, ale zasady pielęgnacji nie są tak skomplikowane. Jeśli przygotujesz azalię ogrodową na zimę i zrobisz schronienie, możesz zachować zdrowie i piękno krzewu, który może zimować i obficie kwitnąć wiosną.

Różaneczniki są różne - kochające ciepło i mrozoodporne, wysokie i niskie, naturalne lub hodowane przez hodowców, zimozielone i liściaste. Wszystkie bez wyjątku stanowią wspaniałą ozdobę Twojego ogrodu. Ale niektóre jesienne rododendrony muszą być dokładniej przygotowane na zimno.

Osobliwości schronienia dla rododendronów na zimę będą przedmiotem naszego dzisiejszego artykułu.

Nie zgubisz się z nimi.

Ustalono, że w mniejszym lub większym stopniu środkowa strefa Rosji jest odpowiednia dla około 40 gatunków rododendronów. Jeśli chodzi o odmiany, to pytanie pozostaje otwarte, ponieważ wymaga dokładnych i wszechstronnych badań. Zaznaczam, że badanie odmian musi być specyficzne, to znaczy odmiany muszą być badane nie tylko w różnych regionach, ale na różnych glebach, o różnej wilgotności i warunkach oświetleniowych. Do tej pory mniej lub bardziej zbadano tylko gatunki rododendronów, które nawiasem mówiąc, w większości pod względem dekoracyjności nie ustępują roślinom odmianowym.

Oto tylko niektórzy z twoich możliwych osadników. Siedemnaście najbardziej odpornych na zimę i bezpretensjonalnych gatunków rododendronów, polecanych do amatorskiego ogrodnictwa w Regionie Non-Black Earth.

Rododendron Vasey (R. vaseyi) jest krzewem liściastym, w kulturze ma zwykle nie więcej niż metr wysokości. Pochodzi z Karoliny Północnej w USA. Całkowicie odporna na zimę, chociaż pąki kwiatowe są wrażliwe na wiosenne przymrozki. Z tego powodu lepiej sprawdza się tam, gdzie gleba topnieje wiosną i później się nagrzewa. Kwiaty są lejkowate, jasnoróżowe z brązowo-czerwonymi kropkami. Kwitnie, zanim liście się otworzą. Gleba powinna być wilgotna, ale przepuszczalna.

Różanecznik dahurski (R. dahuricum) jest liściasty, ale czasami niektóre liście wierzchołkowe pozostają na roślinie na zimę. Zwykła wysokość krzewu to około 70-90 cm. Liście jajowate, eliptyczne 5 × 2cm. Kwiaty są liliowo-różowe, szeroko lejkowate. Kwitnie wczesną wiosną w stanie bezlistnym wokół półksiężyca.

Dobrze rośnie na zwykłej glebie ogrodowej, jeśli dodasz do niej wysoki torf. W naturze gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony na południu wschodniej Syberii i na Dalekim Wschodzie. To właśnie on jest najczęściej nazywany „dzikim rozmarynem”.

Różanecznik żółty (R. luteum) to liściasty, rozłożysty krzew o wysokości 70-90 cm. Rośnie na Kaukazie i Karpatach. Jeden z najbardziej niezawodnych i bezpretensjonalnych rododendronów.Dobrze rośnie na glebach lekkich, zwykłych lekko kwaśnych i obojętnych z dodatkiem torfu lub wrzosu. Kwiaty są złotożółte i mają przyjemny aromat. Kwitnie wiosną w tym samym czasie, gdy liście się otwierają.

Rododendron złoty (R. aureum) - zimozielony, wysokość 0,3-0,5 m, szerokość do 60-100 cm. Ukazuje się na południu Syberii od Ałtaju po Kamczatkę. Rośnie w górach, w górnej części pasa lasu i powyżej. Liście eliptyczne, skórzaste, długości 3-7 cm. Kwitnie maj-czerwiec. Kwiaty są jasnożółte lub złote. Całkowicie odporna na zimę. Światłolubna, preferuje kwaśne, wilgotne gleby torfowe. To roślina lecznicza. Liście stosuje się przy chorobach przewodu pokarmowego, reumatyzmie, bezsenności, bólach gardła, chorobach kobiecych itp.

Różanecznik kaukaski (R. caucasicum) - zimozielony, wys. 60-90 cm, liście skórzaste, błyszczące, bardzo atrakcyjne. Kwiaty są lejkowate, kremowobiałe z zielonymi plamkami w kranach. W naturze rośnie na wysokości od 1600 do 3000 m npm, gdzie klimat jest bardzo surowy, dlatego w centralnej Rosji jest całkowicie odporny na zimę.

Rośnie powoli. Sadzonki kwitną w wieku 6-8 lat. Swiatlolubny. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych i kwaśnych.

Różanecznik kamczacki (R. camtchaticum) to krzew liściasty o wysokości do 30 cm. Liście odwrotnie jajowate, czasem prawie okrągłe, długości 2-5 cm. Kwiaty o średnicy 2,5-5 cm szeroko otwarte, czerwono-liliowe lub różowawe, zebrane w kwiatostany po 1-3 szt. Kwitnie od czerwca do lipca powyżej 20 dni.

Występuje naturalnie na Dalekim Wschodzie wzdłuż wybrzeży morskich od Japonii na południu po Czukotkę i Alaskę na północy. Zimotrwała, higrofilna, światłolubna. Preferuje gleby wilgotne, ale zdrenowane, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym.

Rododendron kanadyjski (R. canadense) - liściasty o wysokości 60-80 cm. Kwiaty średnicy 3-4 cm, fioletowo-fioletowe, czasem białe, z wąskimi, fantazyjnie zawiniętymi płatkami. Kwitnie od kwietnia do maja w stanie bezlistnym przez 20-25 dni.

Ojczyzna - północno-wschodnia Ameryka Północna, gdzie rośnie na torfowiskach i wilgotnych lasach. Całkowicie zimotrwała, światłolubna. Preferuje gleby wilgotne, kwaśne z dodatkiem torfu. Jeden z dziesięciu najbardziej bezpretensjonalnych gatunków zalecanych dla centralnej Rosji.

Rododendron katevbinsky (R. catawbiense) to wiecznie zielony krzew o wysokości około 1 (czasem do 2) m. Ojczyzna - Ameryka Północna. Liście eliptyczne, dł.6-12 cm, skórzaste, błyszczące. Kwiaty są czerwono-liliowe lub fioletowe o średnicy około 5 cm, zebrane w gęste wielokwiatowe kwiatostany po 15-20 sztuk. Kwitnie maj-czerwiec przez około miesiąc.

Ze względu na swoją bezpretensjonalność jest najpopularniejszym z zimozielonych rododendronów. Zimotrwała, chociaż pąki kwiatowe są często uszkodzone. Toleruje pełne słońce, ale lepiej rośnie w rozproszonym lub bocznym półcieniu. Preferuje kwaśne, wilgotne gleby torfowe. Występuje w wielu odmianach, w tym hybrydowych, pochodzących ze skrzyżowania z innymi zimozielonymi gatunkami rododendronów.

Różanecznik o krótkich owocach (R. brachycarpum) to zimozielony krzew o wysokości 150-200 cm z gęstą kulistą koroną. Liście są duże, 8-20 cm długości, podłużne eliptyczne, skórzaste. Kwiaty są kremowobiałe z różowawą opalenizną, szeroko lejkowate, o średnicy 4-5 cm, zebrane w gęste kwiatostany racemose po 12-20 sztuk. Kwitnie czerwiec-lipiec 15-20 dni.

Ojczyzna - Korea, Japonia, znaleziona na Wyspach Kurylskich. Jeden z dziesięciu najbardziej odpornych na zimę zimozielonych rododendronów. Światłolubny, ale dobrze rośnie po północnej stronie budynków oraz w siatkowym półcieniu. Ze względu na gęstą ozdobną koronę jest atrakcyjny od wczesnej wiosny do samego mrozu. Nadaje się nawet do kształtowania krajobrazu publicznego. Szczególnie pożądany do zagospodarowania terenu, gdzie może stać się pierwszym prawdziwie zimozielonym krzewem. Swoją obecnością ożywia kompozycje kwiatowo-krzewiaste, wnosi subtropikalny smak nietypowy dla oka Rosjanina.

Preferuje lekkie, przepuszczalne, bogate w próchnicę, kwaśne gleby piaszczysto-gliniaste.

Różanecznik Kochi (R. kotschyi) to wiecznie zielony, rozłożysty krzew o wysokości 20-40 cm. Liście eliptyczne, małe, błyszczące, o długości 1-2 cm, o szerokości do 1 cm. Kwiaty są ciemnoróżowe, rzadziej białe, lejkowate, do 2 cm średnicy, w kwiatostanach po 2-7 sztuk. Kwitnie w maju dłużej niż dwa tygodnie.

Ojczyzna - Półwysep Bałkański, Karpaty, gdzie rośnie na wysokości od 1500 do 2500 m npm. Zimotrwała, światłolubna, preferuje wilgotną, ale osuszoną, lekko kwaśną glebę torfową.

Największy rododendron (R. maksimum) to duży zimozielony krzew, w naturze osiąga 10 m wysokości, ale w kulturze zwykle nie przekracza 2 m. Liście są podłużne, eliptyczne lub odwrotnie jajowate, skórzaste, o długości 10-30 cm. Kwiaty do 4 cm średnicy, różowe lub białe, lejkowate z pomarańczowymi plamkami w gardle, zebrane w gęste kwiatostany po 15-25 sztuk. Kwitnie od czerwca do lipca do 20 dni.

Ojczyzna - Ameryka Północna. Całkowicie odporna na zimę w centralnej Rosji. Polecany nie tylko do prywatnych ogrodów, ale także do publicznej aranżacji. Światłolubna, preferuje gleby bogate w próchnicę, luźne, lekko kwaśne.

Rododendron Ledebour (R. ledebourii) to półzimozielony, gęsto rozgałęziony krzew o wysokości 60-90 cm. Ojczyzna - południe zachodniej Syberii - Sayan, Ałtaj, Mongolia. Liście eliptyczne, skórzaste, długości 1-3 cm. Część liści zimuje na krzaku i w maju opadnie wraz ze wzrostem młodych liści. Kwiaty są różowo-fioletowe o średnicy 3-4 cm. Kwitnie bardzo obficie w maju przez 15-20 dni.

W pełni odporny na zimę na środkowym pasie. Kochający słońce. Dobrze rośnie na lekko kwaśnych i kwaśnych glebach piaszczysto-gliniastych z domieszką torfu.

Różanecznik szpiczasty (R. mucronulatum) - krzew liściasty lub pół-liściasty o wysokości 90-160 cm. Liście lancetowate, długości 4-8 cm, do 2 cm szerokości, skórzaste, poniżej brązowych włosków gruczołowych, często zwężone na wierzchołku do krótkiego grzbietu. Kwiaty liliowo-różowe, rzadziej białe, szerokolejkowate, średnicy około 3 cm, przyjemnie pachnące. Kwitnie obficie w kwietniu-maju przed rozwinięciem się młodych liści, około dwóch tygodni.

Ojczyzna - rosyjski Primorye, Japonia, Korea, północno-wschodnie Chiny.

Zimotrwała w centralnej Rosji, ale pąki kwiatowe mogą ulec uszkodzeniu. Swiatlolubny. Gleba uwielbia lekko kwaśne, bogate w próchnicę, wilgotne, ale dobrze przepuszczalne.

Rododendron Sikhotinsky (R. sichotense) to półzimozielony rozgałęziony krzew o wysokości 50-90 cm. Ojczyzna - grzbiet Sikhote-Alin z przyległym wybrzeżem morskim. Liście eliptyczne do 3,5 cm długości i 2 cm szerokości, brązowozielone powyżej, jaśniejsze poniżej z gruczołowymi włoskami. Kwiaty są fioletowo-różowe, lejkowate o średnicy do 4,5 cm. Kwitnie w maju przez 15 dni. Zimotrwała, ale pąki kwiatowe mogą ulec uszkodzeniu. Swiatlolubny. Preferuje gleby lekko kwaśne, wilgotne z dużą zawartością organiczną.

Różanecznik smirnowski (R. smirnowii) to wiecznie zielony szeroko rozłożysty krzew o wysokości do 100-120 cm. Liście eliptyczne, skórzaste, długości 7-15 cm, skórzaste powyżej, błyszczące, biało-łaciate poniżej.

Kwiaty o przyjemnym fioletowo-różowym odcieniu, dzwonkowate do 6 cm średnicy, zebrane w gęste kwiatostany po 10-12 sztuk. Kwitnie obficie od końca maja, około trzech tygodni.

Jest dość odporny na zimę. Swiatlolubny. Preferuje wilgotne, ale zdrenowane, kwaśne gleby torfowe.

Różanecznik Schlippenbacha (R. schlippenbachii) to krzew liściasty o wysokości 120-150 cm. Liście odwrotnie jajowate, dość szerokie jak na rododendrony, do 10 cm długości, do 7 cm szerokości. Kwiaty dzwonkowate, szeroko otwarte, jasnoróżowe z fioletowymi kropkami, średnicy 5-8 cm, w kwiatostanach po 3-6 sztuk. Kwitnie około miesiąca, bardzo obficie, jednocześnie z rozwojem młodych liści.

Ojczyzna - rosyjski Daleki Wschód, północno-wschodnie Chiny, Korea, Japonia. Zimotrwała, ale pąki kwiatowe czasami lekko zamarzają. Swiatlolubny, ale dobrze rośnie w jasnym półcieniu. Preferuje gleby wilgotne, lekko kwaśne, zawierające torf.

Różanecznik japoński (R. japoniicum) - liściasty o wysokości 70-90 cm.Pochodzi z Wysp Japońskich, gdzie rośnie na słonecznych zboczach gór, na wysokości do 2000 m n.p.m. Liście lancetowate do 9-10 cm długości i 3-4 cm szerokości. Kwiaty lejkowate, dzwonkowate o średnicy 6-8 cm, najczęściej pomarańczowo-czerwone, czasem żółte, łososiowe, ceglasto-czerwone, o przyjemnym mocnym aromacie. Kwitnie w maju, jednocześnie z kwitnieniem młodych liści, przez 25 dni.

Być może jest to właśnie rododendron, który początkujący powinien jako pierwszy zaprosić do swojego przedniego ogrodu. Przecież na naszym środkowym pasie nikt jeszcze się na nim nie zawiódł. Kwitnie niezwykle jasno i obficie, niezwykle dużymi czerwono-pomarańczowymi kwiatami, a kwitnienie jest tak jasne, że wzbudza zaciekawienie nawet u osób z dala od ogrodnictwa.

Jednocześnie jest odporny na zimę, bezpretensjonalny i dobrze rośnie na zwykłych wilgotnych glebach ogrodowych, do których dodaje się wysoki torf.

Cechy pielęgnacji w okresie kwitnienia

Nie ma globalnych zasad pielęgnacji w okresie kwitnienia rododendronów. Najważniejsze jest prawidłowe i okresowe podlewanie. Konieczne jest również nawożenie gleby, aby była wystarczająca ilość minerałów, aby wesprzeć życie nie tylko liści i pnia, ale także ogromnej liczby pąków.

Wyjątkowa pielęgnacja rośliny w okresie kwitnienia

Ważny! Podczas opryskiwania liści należy zminimalizować wnikanie wilgoci do płatków i pąków azalii.

Warto uważać na suche liście i już wyblakłe pąki. Należy je usunąć, aby pasza trafiła do innych części rośliny. Nie zaleca się przycinania gałęzi w okresie aktywnego wzrostu, może to doprowadzić do wysuszenia, a nawet śmierci rododendronów ogrodowych.

Do notatnika.

Gleba wrzosowa - górna warstwa ściółki leśnej miąższości 10-20 cm, w tym część gleby pierwotnej, ze starego boru sosnowego lub świerkowego, w dolnej warstwie występują takie gatunki jak borówka brusznica, wrzos, dziki rozmaryn, borówka czarna, żurawina, rosną borówki itp. Pod wszystkie rododendrony wrzosowate warto dodawać stopniowo, ale stale, wrzosową ziemię, naśladując w ten sposób proces nawożenia wrzosów w przyrodzie ściółką iglastą. Gleba wrzosowa ma odczyn kwaśny, jest bogata w materię organiczną i jest zamieszkana przez mikoryzę pożytecznych grzybów, najczęściej pierwotniaków.

Ściółka iglasta to górny, organiczny składnik wrzosowisk, który obejmuje zarówno całkowicie rozłożone igły, jak i niedawno opadłe igły. Ściółka iglasta rozluźnia i zakwasza glebę.

Kompost wrzosowy - przygotowywany jest z ziemi wrzosowej, ściółki iglastej, kory sosny, świerku lub modrzewia, zgniłych pni, torfowca, torfu wysokiego, piasku, drobnych gałązek iglastych, liści drzew leśnych itp. Elementy te układane są warstwami gdzieś na zacienionej, wilgotnej nizinie, w szerokim stosie o wysokości 50-70 cm. Wierzchołek pala jest uformowany w kształcie niecki, aby opóźnić wytrącanie. Kompost jest przechowywany przez kilka lat, aż gałęzie i kora zostaną całkowicie rozłożone, to znaczy do momentu, gdy zamieni się w jednorodną, ​​sypką masę.

Wybór miejsca. Oświetlenie dobierane jest indywidualnie dla każdego konkretnego gatunku i odmiany. Ogólnie rzecz biorąc, rododendrony liściaste są bardziej kochające słońce, podczas gdy rośliny zimozielone preferują rozproszony lub niespójny półcień. Aby gleba nie wysychała zbytnio, nie należy przeznaczać stoków na rododendrony. Z tych samych powodów podłoże jest lepiej gliniaste niż piaszczyste. Należy również pamiętać, że większość rododendronów nie lubi wysychających wiatrów, dlatego miejsce lądowania należy chronić.

Przygotowanie gleby. Nie ma gleby, na którą zgodziłyby się wszystkie rododendrony bez wyjątku. Mimo to większość z nich uwielbia obecność torfu w glebie. Nie pomylisz się, jeśli na istniejącej glebie usypie się półmetrową warstwę torfu wysokiego torfowego i wepchnie ją dobrze na głębokość 50-60 cm. To już zapewni dobre samopoczucie rododendronom o 80%.

Aby zadowolić w stu procentach, konieczne jest zaludnienie gleby mikoryzą mikroskopijnych grzybów, z którymi wrzosy są w symbiozie korzystnej dla obu stron.Organizmy grzybowe pomagają wrzosom wydobywać i przetwarzać potrzebne im składniki odżywcze z kwaśnych substratów nieodpowiednich dla innych roślin. Aby wprowadzić niezbędną mikoryzę, konieczne jest dodanie do gleby „zakwasu” - gleby iglastej lub wrzosowej, - górna (10-15 cm) część ściółki leśnej pobrana ze starego boru sosnowego, w dolnym kondygnacji w których występują takie gatunki jak wrzos, dziki rozmaryn, borówka brusznica.

Podłoże glebowe można również wykonać oddzielnie, mieszając torf wysoki, darń, piasek i wrzos w stosunku 4: 1: 1: 2 lub 4: 1: 1: 1.

Sadzenie i przesadzanie. Rododendrony zwykle dobrze znoszą przesadzanie, pod warunkiem, że gleba jest odpowiednio przygotowana i zapewniona jest stała wilgotność. W porze deszczowej można zaryzykować przesadzenie krzewu z grudą ziemi nawet w środku lata. Oczywiście sadzonka w pojemniku w ogóle się nie liczy. Z gołymi korzeniami i bez śpiączki rododendrony lepiej znoszą przeszczepy jesienią, kiedy sprzyjający temu okres jest znacznie dłuższy niż wiosna.

Opieka. Do tej grupy można zaliczyć wszystkie wrzosy (z wyjątkiem rododendronów, upraw ogrodniczych, takich jak borówki, żurawiny, borówki brusznice, bieliki, wrzosy, dziki rozmaryn itp.), Na podstawie których należy je uprawiać oddzielnie od innych roślin. Oprócz potrzebnej im mikoryzy grzybowej mają powierzchowne korzenie, więc nie tolerują kopania. Zaleca się nawożenie rododendronów przez ściółkowanie, regularne wsypywanie w ich stopy torfu wysokiego, wrzosowisk, igieł sosnowych lub świerkowych, pokruszonej kory i trocin z gatunków iglastych. W tym celu warto stale importować glebę iglastą, ściółkę iglastą z lasu, przygotowywać kompost wrzosowy zgodnie z powyższą recepturą. Wskazane jest dodawanie tych składników na przemian 3-4 razy w sezonie w małych dawkach pod rododendrony. Wtedy podłoże odżywiające rośliny będzie stale rosło, a rododendrony będą miały wszystko, czego potrzebują do rozwoju. W istocie to samo, tylko znacznie wolniej, zachodzi w przyrodzie w wyniku naturalnych procesów.

Zrozumienie terminologii

Botanicy zlikwidowali oddzielny rodzaj Azalea i połączyli je z rodzajem Rhododendron. Te rośliny są częścią rodziny Heather. Wydawałoby się, że nie musimy znać takich subtelności, ale jest to ważne przy zakupie roślin i ustalaniu warunków ich komfortowego życia.

Niektórzy ogrodnicy nazywają azalie kochającymi ciepło przedstawicielami tej rodziny mieszkającymi na parapetach naszych mieszkań, a kiedy mówią rododendron, mają na myśli roślinę ogrodową. Ale często występuje zamieszanie, dlatego obie nazwy można znaleźć na materiale do sadzenia.

Popularne nawozy

Według doświadczonych ogrodników najskuteczniejszym opatrunkiem górnym dla rododendronów jest roztwór buforowy fosforanu potasu. Kompozycja zawiera główne makroskładniki i substancje przydatne do utrzymania kwasowości gleby. Mieszankę składników odżywczych przygotowuje się w proporcjach 8 g azotanu potasu i jednozasadowego fosforanu potasu na 10 litrów wody.

W przypadku pojedynczej uprawy „palisandru” odpowiednie są roztwory soli mineralnych. Do masowego sadzenia kultury kwiatowej stosuje się suchy tuk:

• superfosfat 20 g;
• siarczan potasu 20 g;
• siarczan amonu 40 g.

80 g suchej mieszanki aplikuje się wczesną wiosną pod krzew o wysokości 1 m. Po fazie kwitnienia karmę powtarza się w połowie dawki.

Specyfika preparatów długo działających zapewnia stopniowe uzupełnianie kultury kwiatowej w określonym czasie przy jednorazowej aplikacji.

Pokon

Lek jest odpowiedni do sadzenia młodych sadzonek, jest również skuteczny jako karmienie wiosenne. Granulki są wprowadzane do kręgu przy łodydze, lekko mieszane z podłożem powierzchniowym i obficie podlewane. W przypadku 1 krzewu 30 g leku spożywa się raz w sezonie. Pokon jest dostępny w opakowaniach po 900g.

ASB-Greenworld

Środek jest wskazany dla roślin ozdobnych, które rosną w kwaśnym środowisku. Za pomocą leku stymuluje się wzrost i rozwój kultury, przyspiesza się proces pączkowania, poprawia się kolor liści, a kwiaty nabierają również bogatego koloru. Stosować zgodnie z instrukcją co 3 miesiące.

Agrecol

Podczas sadzenia zużywa się 10-50 g produktu, w zależności od wielkości sadzonki. Aby nakarmić dorosłe rośliny, dodaj granulki pod krzak i lekko przykryj mieszanką gleby, a następnie obficie podlewaj:

• uprawy kwiatowe o wysokości powyżej 1 m - 60 g na każdy metr wzrostu;
• krzewy do 70 cm - 70 g na roślinę;
• niskie stojaki - 50 g na krzak.

Aby zapewnić optymalne odżywienie rododendronów, nawóz stosuje się 2 razy w sezonie w odstępie 3 miesięcy.

Ważny! Nawozy granulowane o przedłużonym uwalnianiu przeznaczone są do stosowania w strefach klimatycznych z 6-miesięczną ciepłą pogodą. Stosowanie leku w zimnych regionach prowadzi do wtórnego wzrostu pędów pod koniec lata, które jest obarczone zamarzaniem.

Kiedy strzelać?

Wiosną, gdy nadejdzie ciepło, można usunąć schronienie z rododendronów. Nie tylko powietrze, ale także ziemia powinna się nagrzać w momencie otwarcia krzewów., ponieważ gdy powietrze już dobrze się nagrzewa, a ziemia jest nadal zamarznięta, liście zaczynają odparowywać wilgoć, a korzenie jeszcze nie mogą jej zdobyć. Rozpoczyna się suszenie rośliny. Aby przyspieszyć proces rozmrażania gleby, konieczne jest podlewanie rododendronów.

Odniesienie. Rododendrony można otwierać tylko w pochmurny dzień, ponieważ liście osłabione zimą boją się poparzeń od jasnego wiosennego słońca.

Jak zrozumieć, że jest taka potrzeba?

• Zmiana koloru liści (stają się jasne, żółtawe, tracą połysk) jest zawsze sygnałem alarmowym: azalie nie mają wystarczającej ilości składników odżywczych.
• Oznaką braku mikro- i makroelementów po kwitnieniu jest także niewielki wzrost młodych pędów (są to pędy zielone, nie zdrewniałe) oraz obfite ściółkowanie liści nawet na odmianach zimozielonych.
• Pąki kwiatowe nie są układane w ogóle lub jest ich niewiele - to również dowód na to, że azalia wymaga obowiązkowego karmienia.