Wierzba to roślina znana prawie każdemu, często używana do kształtowania krajobrazu. Ale okazy dziko rosną z dużą prędkością, szybko zmieniając się z cienkich gałązek w duże, jeśli nie gigantyczne drzewa. Dlatego projektanci coraz częściej zwracają uwagę na gatunki i odmiany o kontrolowanym wzroście, takie jak wierzby Hakuro Nishiki, które nie rosną wyżej niż 2 metry i wyglądają bardzo efektownie.
Generalnie rodzaj Willow reprezentowany jest przez różnorodne formy naturalne - są to drzewa i krzewy, wielometrowe olbrzymy i prawie karły, gatunki o wyprostowanych, płaczących lub pełzających pędach. A dzięki hodowcom światło ujrzała szeroka gama odmian i mieszańców, wśród których można znaleźć dokładnie to, co będzie pasować do konkretnego miejsca i rozwiązać konkretny problem.
Wierzba kulista: opis, główne odmiany i odmiany
Wierzba kulista to wyjątkowe drzewo, które może wyrosnąć na małego karła lub stać się prawdziwym olbrzymem, osiągając 15-20 m wysokości. Wszystko zależy od cech danej odmiany. Cechą zewnętrzną każdej z odmian wierzby kulistej jest luksusowa zaokrąglona korona, która dzięki gęsto rosnącym liściom zamienia się w piękną zieloną bujną czapkę. W tym przypadku dolna część gałęzi i pień pozostają całkowicie nagie.
Wierzba kulista to doskonała roślina miododajna, często sadzona w pobliżu pasiek. Ponadto wierzba bardzo dobrze wytrzymuje zimno. Nawet w temperaturze -40 ° C jest w stanie przetrwać. Roślina jest szeroko rozpowszechniona nie tylko na terytorium Rosji, ale na całym kontynencie euroazjatyckim, a nawet w Afryce i Australii. Jeśli mówimy o terytorium Rosji, następujące odmiany wierzby kulistej są optymalne dla naszych otwartych przestrzeni (poniżej zdjęcia):
- Purpurowy. Ten krótki krzew zawdzięcza swoją nazwę niezwykłemu kolorowi elastycznych cienkich pędów i kolczyków - jasnofioletowy. Średnica korony sięga zaledwie 2 m.
Purpurowa wierzba
- Pełnolistny Hakuro Nishiki. W zależności od cech uprawy odmiana może wyglądać jak krzew lub pełnoprawne małe drzewo z lekko zwisającymi gałęziami. Końce liści młodej rośliny wyróżniają się jasnym różowo-białym kolorem.
- Uszy. Krzew dość imponujący, charakteryzujący się brązowawym odcieniem łodyg (młodych) i szarawymi gałęziami.
Uszata wierzba
- Karzeł kulisty (hybryda). Bardzo piękna odmiana, reprezentowana przez małe drzewo (około 2-3 m wysokości i szerokości), charakteryzujące się bardzo gęstą i bujną koroną liści.
- Uzwojenie Sverdlovsk (hybryda). Drzewo średniej wysokości, osiągające 4-5 m. Korona to niezbyt gęste, opadające gałęzie. Liście są lekko kręcone.
Wierzba Swierdłowska
- Latarnia morska (hybryda). Został wyhodowany do tkania winorośli. Obecnie reprezentowany jest przez piękny bujny kulisty krzew, osiągający około 3 m wysokości.
Kilka interesujących faktów na temat rośliny
Wierzba kulista ma nie tylko piękny dekoracyjny wygląd, ale jest znana z wielu przydatnych właściwości. W dawnych czasach wywar z niego był używany do leczenia gorączki. A aspirynę wyekstrahowano z kory, bez której nie można sobie wyobrazić życia współczesnego człowieka.Znane są również właściwości lecznicze preparatów na bazie wierzby do profilaktyki raka.
Kora i elastyczne gałęzie drzewa od dawna są wykorzystywane do potrzeb domowych, a do dziś meble wiklinowe wytwarzane są z wierzbowych winorośli, a drewno jest wykorzystywane jako materiał budowlany. Wierzba jako pierwsza kwitnie wiosną, więc gałęzie z kwitnącymi pąkami są używane w Niedzielę Palmową.
Dzięki swojemu pięknu i bezpretensjonalności wierzba stanie się wykwintną ozdobą każdego parku czy ogrodu i będzie zachwycać nienagannym wyglądem przez cały rok. Wiosną roślina ta zachwyci Cię bujnym i pięknym kwitnieniem, latem da cień. Zimą zachwyci Cię piękno błyszczącej ciemnobrązowej kory i dziwaczna sylwetka pod czapą śniegu.
Sadzenie roślin w otwartym terenie
Wierzba kulista różni się od większości roślin nie tylko bezpretensjonalnością, ale także doskonałą przeżywalnością w miejscach, w których większość roślin zginie. Tak więc wierzba kulista bardzo lubi wilgoć i doskonale zakorzeni się w miejscach, w których gromadzą się wody gruntowe. Chodzi o niesamowitą odporność systemu korzeni wierzby na działanie nadmiernie wilgotnego środowiska. W związku z tym korzenie wierzby nie gniją, nawet jeśli w glebie znajduje się woda stojąca.
Ponieważ wierzba bardzo lubi światło, zaleca się wybranie lekkiego miejsca do sadzenia na otwartym terenie. Bezpośrednio przed sadzeniem należy przygotować dołki o głębokości około 0,4 mi szerokości około 0,5 m. 1/3 dołka wypełnia się mieszanką składników odżywczych składającą się z kompostu, torfu i gleby odżywczej. Okres sadzenia wierzby jest dość szeroki: sadzenie sadzonek w otwartym terenie można prowadzić od połowy wiosny do połowy jesieni. Głównym warunkiem udanego sadzenia wierzby są niezbyt suche korzenie i gliniasta bryła.
Sadzenie sadzonek
Wierzba kulista wymaga specjalnych zasad sadzenia i pielęgnacji. Po pierwsze, sadzenie tego drzewa za pomocą nasion jest prawie niemożliwe, ponieważ dojrzewają w kolczykach, które odpadają przy najmniejszym powiewie wiatru i nadają się do sadzenia zaledwie kilka dni po upadku. Dlatego dominującą metodą sadzenia jest sadzonki.
wyczucie czasu
Najbardziej udany okres sadzenia wierzby będzie trwał od kwietnia do połowy jesieni. Sadzenie później niż w określonym terminie może prowadzić do nieudanego zimowania, w wyniku czego sadzonki umrą.
zasady
Przed bezpośrednim zejściem na ląd konieczne jest przygotowanie dołów. Powinny mieć do 50 cm średnicy i do 30-40 cm głębokości. Dno dołu do sadzenia należy ubić przygotowaną warstwą pożywnej gleby, którą można wykonać samodzielnie, mieszając w równych proporcjach torf, piasek i kompost .
Ważny! Jeśli sadzisz z doniczki torfowej, nie powinieneś usuwać z niej sadzonki. Posadź razem z nim - zapewni to dodatkową ochronę dla młodego drzewa.
Jeśli roślina zostanie posadzona z plastikowego pojemnika, użyj metody przeładunku, która zakłada sadzenie z grudą ziemi na korzeniach. Sadzonkę należy zanurzyć w ziemi kilkoma pąkami, co w przyszłości przyczyni się do lepszego ukorzenienia wierzby. Jeśli sadzenie odbywa się w połowie jesieni, warto usunąć wszystkie liście, co pomoże wierzbie z powodzeniem zimować.
Rozmnażanie wierzby kulistej
Rozmnażanie wierzby kulistej odbywa się zwykle metodami wegetatywnymi: sadzonkami lub ukorzenianiem w wodzie. W pierwszym przypadku konieczne jest staranne dobranie materiału do sadzenia, który z pewnością pomoże ci w specjalnej szkółce.
Wierzby kuliste w szkółce
Optymalny okres lęgowy wierzb to wczesna wiosna. Młode pędy ścinane (dolne cięcie ukośne) o długości ok. 30 cm, każdy powinien mieć co najmniej 5 w pełni uformowanych pąków.
Wskazane jest, aby wybrać miejsce do sadzenia wilgotną glebą: idealny jest teren podmokły lub obszar z bliskim występowaniem wód gruntowych. Na kilka godzin przed rozpoczęciem rozmnażania wskazane jest obniżenie młodych pędów do roztworu z biostymulantami w celu „obudzenia” roślin. Następnie możesz bezpiecznie wylądować na otwartym terenie.
Jeśli kupiłeś materiał do sadzenia jesienią, musisz zadbać o jego bezpieczeństwo do wiosny. Aby to zrobić, wystarczy ostrożnie owinąć pędy polietylenem i umieścić je w pomieszczeniu o chłodnym, wilgotnym otoczeniu (do tych celów idealnie nadaje się piwnica).
Podczas rozmnażania rośliny drugą metodą sadzonki są cięte wiosną, bezpośrednio przed sadzeniem i umieszczane w pojemnikach wypełnionych wodą. W dolnej części każdej gałęzi można wykonać małe nacięcia, aby stymulować tworzenie się korzeni. Gdy tylko pierwsze korzenie wyrosną na sadzonkach, można je posadzić na pożywnej, wilgotnej glebie.
Stworzenie ogrodu wierzbowego
Wierzby kuliste, które najlepiej rozmnażać się wegetatywnie, zyskały reputację rośliny, która może zakorzenić się nawet na jednej gałęzi. Głównym warunkiem jest obecność wystarczającej ilości wilgoci. Aby otrzymać drzewo ze wszystkimi cechami odmiany, dzięki którym łatwo uformujesz koronę, będziesz potrzebować rocznych sadzonek. Aby stworzyć żywopłot, lepiej jest wziąć gałęzie starsze niż dwa lata.
Do rozmnażania należy ścinać gałęzie bezpośrednio przed ukorzenieniem o długości 30 cm Bardziej celowe jest przeprowadzenie zabiegu wiosną, w tym przypadku nie będzie potrzeby zapisywania sadzonek zimą. Na obrabianym przedmiocie musi znajdować się co najmniej 5 pąków. Górne cięcie musi być proste, a dolne skośne i pod nerką. Musisz pogłębić obrabiane przedmioty o 1/3 długości. Szczególną uwagę należy zwrócić na wilgotność gleby, ponieważ wierzba kocha wilgoć, a pędy nie powinny wysychać. Idealne jest sadzenie pędów w pobliżu źródeł, studni lub na terenach podmokłych.
Inną metodą rozmnażania jest zakorzenienie rośliny w wodzie. Aby to zrobić, należy odciąć pędy na początku obrzęku pąków i włożyć je do miski z wodą. Możesz stymulować ten proces, wykonując nacięcia w korze ostrym nożem. Kiedy pojawią się korzenie, konieczne jest przeszczepienie cięcia na pożywną glebę, najlepiej na stałe miejsce.
Funkcje pielęgnacji drzew
Chociaż wierzba jest uważana za raczej bezpretensjonalne i bardzo odporne drzewo, podobnie jak każda inna roślina potrzebuje terminowego i pełnego wsparcia ze strony ogrodnika, który uprawia ją na otwartym polu. Więcej informacji o cechach pielęgnacji wierzby.
Wierzbę należy karmić co najmniej 2 razy w roku.
Najlepszy system opatrunku i nawadniania
Jak wspomniano wcześniej, wierzba bardzo lubi wilgoć, drzewo należy obficie i często podlewać. W zależności od wielkości drzewa objętość wody powinna wynosić około 20-50 litrów (na drzewo). Procedura podlewania odbywa się z częstotliwością 2 razy w miesiącu. W bardzo gorącej porze suchej można zwiększyć częstotliwość podlewania nawet 4 razy w miesiącu.
Rada. Jeśli chcesz uprościć pielęgnację wierzby kulistej i zminimalizować ilość podlewania wystarczy posadzić młode drzewo na terenie zalanym wodami gruntowymi. A potem możesz zapomnieć o nawilżaniu gleby w miejscu, w którym rośnie wierzba.
W okresie wiosenno-jesiennym wskazane jest co najmniej kilkakrotne stosowanie złożonego nawozu mineralnego, a pod koniec lata także odżywczego kompleksu organicznego. Jeśli pod koniec okresu letniego na liściach wierzby zaczęły pojawiać się szaro-czarne plamy z rozkwitem, jest to pierwszy sygnał, że roślina nie ma wystarczającej ilości miedzi: zadbaj o natychmiastowe zapłodnienie.
Jesienią należy usunąć wszystkie opadłe liście, w razie potrzeby usunąć z miejsca dzikie narośla. Wraz z nadejściem chłodów odmiany niestabilne w niskich temperaturach są koniecznie „izolowane” oddychającym materiałem.
Zastosowanie w projektowaniu krajobrazu
Wierzby to elastyczny materiał do kształtowania krajobrazu. Różne kompozycje, żywopłoty, a nawet formy topiary to wszystkie obszary jego zastosowania. A ogólna bezpretensjonalność przedstawicieli rodzaju Salix sprawia, że są praktycznie niezbędni na działkach ogrodniczych.
Żywopłot wierzby
Dobrą alternatywą dla ogrodzenia jest żywopłot wierzbowy, zwłaszcza, że można go stworzyć w jak najkrótszym czasie. Aby stworzyć żywopłot, wybiera się gatunki krzewów, jeśli powstanie pełnoprawne ogrodzenie, lepiej wybrać odmiany średniej wielkości, a odmiany karłowate są idealne do dekoracyjnego obramowania ścieżek.
Żywopłot wierzbowy prezentuje się imponująco, poza tym nie zajmuje dużo miejsca. Aby go stworzyć, stosuje się sadzonki lub rośliny jednoroczne. Sadzi się je w rzędzie w odległości 20-25 cm, ale nie w pionie, ale pod kątem 45⁰ - tak, aby gałązki przecinały się z sąsiednimi i uzyskano wzór w kształcie rombu. W miejscach kontaktu kora sadzonek jest uszkadzana ostrym nożem i mocowana - dzięki temu sąsiednie pnie rosną razem, co nadaje żywopłotowi siłę. W miarę wzrostu gałęzi są one dalej splecione. Żywa krata potrzebuje wsparcia.
Żywopłot należy okresowo przycinać z boków iz góry, skracając młode pędy. Zwykle grubość takiej plantacji nie przekracza 30 cm.
Nisko rosnące rasy sadzi się wzdłuż ścieżek lub na granicy klombów w szachownicę. Ze względu na dość szybki wzrost krzewy szybko łączą się w jedno nasadzenie. Miniaturowe krawężniki wierzby wymagają modelującej i podtrzymującej fryzury. Żywopłoty również wymagają podlewania, zwłaszcza przy suchej, upalnej pogodzie. Aby uzyskać specjalną gęstość korony, można okresowo karmić nasadzenia nawozem o wysokiej zawartości azotu.
Warto przeczytać:
Popularne drzewa iglaste do ogrodu Niezależnie od wielkości działki zawsze będą dla niej drzewa iglaste, bez których nie można uznać ogrodu ...
Kompozycje krajobrazowe
Ze względu na szybki wzrost i elastyczność wierzby są doskonałym materiałem do tworzenia łuków, zielonych tuneli i altan. W tym celu młode rośliny sadzi się w grupach i przeplata w miarę wzrostu nowych pędów. Formy kuliste, sadzone w małych grupach, ciekawie prezentują się na otwartej przestrzeni, podobnie jak niewymiarowe krzewy poduszkowe.
Wierzba „Hakuro Nishiki” Lilie „Centranthus rube”, wierzba „Hakuro Nishiki”, czarny bez czarnego bzu „Black Lace” wierzba „Hakuro Nishiki” Iva „Hakuro Nishiki”, orientalny mak „Beauty of Livermere” i Allium „Globemaster”
Różnorodne odmiany, na przykład wierzba japońska, dobrze komponują się z monotonnie ubarwionymi roślinami, a wierzby płaczące i karłowate są prawie niezastąpione w projektowaniu strumieni i stawów na tym terenie. Sadzenie mieszanek wierzb o różnych wysokościach i konturach wygląda osobliwie. Migdały i inne krzewy ozdobne są dobrymi sąsiadami.
Pomysłów na kompozycje może być wiele i wszystko zależy od wielkości terenu i wyobraźni projektanta, a różnorodność gatunków wierzby otwiera coraz to nowe możliwości ich wykorzystania.
Zwalczanie chorób i szkodników
Niestety wierzba jest dość podatna na różne szkodniki, dlatego warto je szybko wykryć i od razu przystąpić do walki. Do najbardziej niebezpiecznych i powszechnych szkodników wierzby należą:
Wierzba jest podatna na choroby, dlatego należy przeprowadzić leczenie profilaktyczne
- Wierzbówka. Najgroźniejszy szkodnik wierzby, który może zniszczyć cały ogród wierzbowy. Aktywnie żyje i szybko niszczy roślinę. Rezultatem są ogromne, w niektórych przypadkach fragmenty pokrywające wierzbę, a następnie ostry spadek liści. Wołek jest najbardziej aktywny w sierpniu. Niestety nie ma metody zwalczania szkodników.Jedyne, co można zrobić, to usunąć uszkodzone części drzewa.
- Mszyca. Szkodnik znany wielu ogrodnikom niestety nie jest znany. Zamieszkuje duże kolonie atakujące młode pędy wierzby. W rezultacie wierzchołki gałęzi i zażółcenie liści ulegają zniszczeniu. Metoda kontroli: roztwór mydła nafty. Około 2,5 litra nafty i 0,5 kg zielonego mydła należy rozcieńczyć w 75 litrach wody. Opryskiwanie drzewa odbywa się wieczorem przy braku silnych wiatrów.
- Cykada wierzbowa. Lubi robić liczne lęgi na pędach wierzby. Rezultatem jest popękana kora, obfitość pędów bocznych, wysuszenie głównych. Metoda walki jest mechaniczna. Zacznij od dużej ilości smoły / kleju na gałęziach wierzby. Pozostaje tylko czekać na szkodnika i zbierać go ręcznie.
- Chrząszcz liściowy. Czarny, jak spalone liście i częściowo nagie gałęzie - do tego może prowadzić aktywność stonki liściowej. Sposób walki: usunięcie uszkodzonych przez szkodnika części drzewa i złapanie chrząszcza przynętą w skrzynkach nasmarowanych dowolnym klejem.
Jak ludzie używają wierzby karłowatej
Japończycy uwielbiają bonsai, ponieważ można je uprawiać w zwykłej doniczce. Jednak procedura uprawy jest bardzo skomplikowana.
To zajmie dużo czasu i wysiłku. Proces polega na przestrzeganiu technologii „hilling”. Drzewo musi ściąć korzenie, uformować koronę, stworzyć zubożoną glebę, podlewać ją w ograniczonym stopniu, stworzyć jak najbliższe warunki. Będziesz musiał stale dbać o wierzbę:
- konieczne jest odcięcie starych gałęzi;
- uszczypnij nowe warstwy;
- ostrożnie odetnij nadmiar pędów;
- użyj innych technik bonsai.
Takie traktowanie wierzby karłowatej staje się prawdziwym testem. Jednak koszt jednej kopii może być wygórowany. Tylko nielicznym udaje się osiągnąć wysoki poziom umiejętności, dlatego praca rzemieślników jest wysoko ceniona.
Łączenie wierzby z innymi roślinami
Ze względu na swój oryginalny wyrafinowany wygląd wierzba kulista jest aktywnie wykorzystywana jako element dekoracyjny w projektowaniu krajobrazu. Wierzba kulista doskonale nadaje się do kształtowania krajobrazu zarówno parków i alejek, jak i prywatnych ogrodów.
Wierzba w projektowaniu krajobrazu
Wierzba kulista przy odpowiedniej pielęgnacji i odpowiednim umieszczeniu wśród innych roślin w ogrodzie może stać się prawdziwym dziełem sztuki. Roślina świetnie prezentuje się w połączeniu z innymi krzewami.
Jest często używany w połączeniu z bonsai przy dekorowaniu ogrodów w stylu japońskim. Może być używana jako pojedyncza roślina, ponieważ z czasem gałęzie drzewa stają się kruche i spadając, tworzą bujną oryginalną aureolę wokół drzewa.
Wspaniały wystrój można uzyskać, uprawiając wierzbę kulistą w pobliżu zbiorników wodnych. Kamienie ozdobne są zwykle układane przed drzewem, a koło przy łodydze jest ozdobione kwiatami glebowymi.
Rada. Wierzba kulista jest doskonałą rośliną do wzmacniania zboczy. Zwykle w tym celu sadzi się odmiany o wysokości korony co najmniej 3 m.
To wszystko, co musisz wiedzieć, aby z powodzeniem wyhodować wierzbę kulistą w każdym ogrodzie. Powodzenia!
Gatunki karłowate - dekoracja terenu parku
We współczesnym projektowaniu krajobrazu kilka odmian tego drzewa jest szczególnie popularnych, ale najczęstszym typem jest krucha wierzba kulista, zwana miotłą. To drzewo może osiągnąć siedem metrów wysokości. Bujna korona wygląda jak zwykła kula. Gałęzie są dość kruche i mogą pękać od silnych wiatrów, ale kruchość gałęzi nie szkodzi walorom estetycznym drzewa, ponieważ dzięki nowemu wzrostowi zwiększa się blask korony.
Wierzba karłowata jest popularna wśród projektantów krajobrazu. Drzewo Purple Nana nie rośnie wyżej niż jeden metr.Jego gęsta korona ma kształt zwykłej kuli. Na elastycznych i cienkich gałęziach rosną wdzięczne i drobno spiczaste liście. Roślina doskonale wpasuje się w każdy ogród i będzie wyglądać szczególnie atrakcyjnie wiosną dzięki fioletowemu kolorowi kolczyków.
Alternatywa dla najmniejszego drzewa na świecie
Wśród najmniejszych drzew na świecie nie tylko wierzba trawiasta może być doskonałą opcją do stworzenia ogrodu skalnego. Idealnym zamiennikiem jest Joster o małych owocach. Roślinę charakteryzują miniaturowe formy i grube, poskręcane pnie. Joster bardzo dobrze komponuje się z jasnymi kamieniami, na których tworzy efekt kontrastu. Okres kwitnienia charakteryzuje się pojawieniem się okrągłych owoców. Sama roślina jest niepozorna, a nawet niepozorna. Jednak joster dobrze uzupełnia inne. Rozmnażanie odbywa się za pomocą nasion, które wymagają stratyfikacji. Podobnie jak wierzby, Joster jest odporny na zimno. Musi stale otrzymywać światło słoneczne i rosnąć w normalnej wilgotności. Gleby wapienne będą całkiem odpowiednie.
Wśród najmniejszych drzew na świecie wyróżnia się wiąz drobnolistny. Jego odmiany Frosty i Hokkaido są świetne, ale boją się wielu chorób. Zimą przemarzają, rozmnażają się z trudem. Sytuacja jest jeszcze gorsza w przypadku odmiany Geisha, podczas gdy taki wiąz z nawiązką rekompensuje swój kapryśny wygląd spektakularnym wyglądem. Miłorząb o dwóch ostrzach nadaje się do lądowania na zjeżdżalni. Zalecany do lądowania na małych wysokościach. Zimą należy przykryć śniegiem, wiosną przyciąć.
Na koniec można zwrócić uwagę na rododendron. Ze wszystkich istniejących najmniejszym na świecie jest atrakcyjny rododendron. Wszyscy przedstawiciele mogą dorastać do 80 centymetrów, ale atrakcyjny rododendron rzadko przekracza 30 centymetrów. Kwitnienie przypada na maj. Ciekawa paleta kolorów stała się cechą rododendronów. Może być jasnoliliowy, a nawet jasnofioletowy. Kwiaty zadbane, krzewy zachwycają ciemnozielonym odcieniem. Rododendron woli rosnąć na skalistej glebie, uwielbia wilgoć, chłodne powietrze. Grupowe lądowanie całkiem nieźle.
W ogrodzie skalnym odpowiedni jest również rododendron szorstkowłosy. Cechą charakterystyczną stały się tak zwane poduszki, a roślina może dorastać nawet do 40 centymetrów wysokości. Zachowuje bogate, ciemnozielone liście przez cały rok, preferując przebywanie w cieniu. Od czasu do czasu krzak potrzebuje światła słonecznego, wtedy urośnie obficie. Różanecznik grubowłosy, nazywany różą alpejską, jest bezpretensjonalny dla warunków glebowych. Wśród najmniejszych drzew na świecie rododendron kaukaski uważany jest za najstarszy. Charakteryzuje się przysadzistymi, gęstymi gałęziami, kwitnie z początkiem maja. Piękne białe kwiaty cieszą oko, ale jeśli wyjdzie ciepła, długotrwała jesień, to wiosną kwitnienie będzie przebiegać powoli. Bardzo popularna jest odmiana Yakushiman, która została sprowadzona z Japonii około 100 lat temu. Ale tej odmiany nie można już nazwać karłem, ponieważ może dorastać do 1 metra.
Natura daje nam różne cuda. Niewielkie, prawie maleńkie drzewka, które znajdują schronienie w najtrudniejszych warunkach na świecie, stały się tego wyraźnym dowodem i jednocześnie prawdziwym skarbem natury.
