Medunitsa jest przedstawicielem rodziny Burachnikov. Jest to roślina nisko rosnąca, której wysokość nie przekracza 30 cm.Kwiat ma łodygę pokrytą krótkimi włoskami i dość grubym kłączem. Liście Medunka są siedzące, z delikatnym puchem, dolne mają białe plamki. Na wierzchołkach gałązek znajdują się szkarłatne, fioletowe lub niebieskie kwiaty w kształcie dzwonu.
Miodarka owocuje w lipcu. Roślina można zobaczyć w lesie mieszanym, na skraju lasu, polanach i zaroślach. W dawnych czasach kwiat uważany był za skromnego przedstawiciela leśnej flory. To on pierwszy pojawił się na krawędziach po stopieniu śniegu.
Do niedawna mało który ogrodnik planował uprawiać tę roślinę na swoim terenie, jednak dzięki hodowcom, którzy uprawiali miodunkę dziką, obecnie rabaty są pełne różnorodnych rodzajów kwiatów.
- 2 Właściwości lecznicze
- 3 Wybrane gatunki miodunka
- 4 Rosnąca miodunka
- 5 Pielęgnacja kwiatu miodunka
- 6 Powielanie
- 7 Zastosowanie
Opis rośliny
Ten kwiat ma swój sekret. Gdy tylko na wiosnę topi się śnieg i wychodzą pierwsze promienie słońca, z zeszłorocznych liści wydostają się zabawne kwiatostany w postaci loków. To jest pulmonaria lub, jak to nazywamy - „miodunka”. W naszym artykule znajdziesz zdjęcie rośliny i opis. Na jednej łodydze mogą znajdować się niebieskie, jasnoniebieskie, szkarłatne, różowe, białe, liliowe kwiaty, które przypominają drobne dzwoneczki. Jest w nich dużo słodkiego nektaru, dlatego też roślina zyskała popularną nazwę „medunka” lub „ciasto miodowe”. Najpierw pojawiają się różowo-czerwone dzwoneczki, które po zapyleniu zmieniają kolor na niebiesko-fioletowy, jak widać na zdjęciu miodunka. Ta sztuczka mówi pszczołom, że szypułki są już puste, bez pyłku.
Jaki jest sekret kwiatu? Faktem jest, że po zapyleniu zachodzi reakcja chemiczna, która zmienia kwaśne środowisko soku roślinnego na zasadowe. Z tym wiąże się wielobarwny kolor miodunka: różowy, liliowo-fioletowy, niebieski.
Dodatkowym atutem rośliny jest jej ulistnienie. Spójrz jeszcze raz na zdjęcie miodunka. Ma piękne, duże liście, zebrane w formie rozety korzeniowej. Pojawiają się znacznie później niż same pąki, po zakończeniu kwitnienia. Ozdobne liście wytrzymują już do mrozu. Jeśli zima jest ciepła, mogą przetrwać do wiosny. Zdjęcia kwiatu miodunka pokażą ci jego wygląd.
Istnieje legenda, że niebieskie dzwony zawierają początek Adama, a różowe - Ewa. W ten sposób roślina symbolizuje połączenie przeciwieństw.
Pulmonaria to jednoroczny lub dwuletni zielny członek rodziny ogórecznika lekarskiego. To oni, podobnie jak pępowiny, brunnerki, niezapominajki są uważani za jego najbliższych krewnych. Pulmonaria (miodunka) ma swoją nazwę od łacińskiego słowa - pulmon. To znaczy płuca. Faktem jest, że był stosowany w leczeniu chorób płuc. Również liście kwiatu są jak połowa tego ludzkiego organu.
W Rosji nazwano ją „miodunką”. Podobnie jest używany w literaturze naukowej. Rzeczywiście, kwiaty rośliny zawierają dużą ilość nektaru. Szypułki pojawiają się bardzo wcześnie, co stanowi pokarm dla owadów.
Pulmonaria wyróżnia się pełzającym, wieloletnim, rozgałęzionym kłączem.Ma wyprostowane, szorstkie łodygi. Liście są jasnozielone z plamkami, często owłosione. Kwiat w kształcie pięciozębnego kielicha. Jak widać, botaniczny opis miodunka i zdjęcie z dzwoneczkami są ze sobą harmonijnie połączone i dają nam pełny obraz tej rośliny.
Uprawa miodunka zwyczajna w ogrodzie
Sadzenie miodunka w ziemi
Miodunka najlepiej rośnie w chłodnym lub półcieniu na próchnicznej luźnej glebie piaszczysto-gliniastej lub gliniastej o odczynie zasadowym, lekko kwaśnym lub obojętnym. W słonecznym miejscu kwiaty miodunka nie będą tak jasne, ponieważ roślina źle toleruje bezpośrednie promienie i ciepło. Przed wysianiem nasion teren przeznaczony pod miodunkę należy rozkopać nawozem organicznym - kompostem lub humusem - na głębokość bagnetu łopaty, oczyszczając jednocześnie glebę z chwastów.
Miodniczkę wysiewa się na otwartym terenie wiosną, kiedy ziemia jest nasycona wilgocią topniejącego śniegu. Gdy tylko wierzchnia warstwa ziemi się nagrzeje i minie zagrożenie nawracającymi mrozami, zaczynają sadzić sadzonki, które można kupić w pawilonie ogrodowym lub w renomowanej firmie rolniczej, gdzie powiedzą Ci, jak sadzonki roślin i jak je uprawiać.
Przed zakupem dokładnie sprawdź sadzonki i wybieraj tylko całkowicie zdrowe, wolne od uszkodzeń, oznak choroby i obecności szkodników, a także konsekwencji niewłaściwej konserwacji i złej pielęgnacji.
Na przygotowanej i wypełnionej nawozami działce, w odległości 20-30 cm od siebie, wykop dołki tak głęboko, że zmieści się w nich system korzeniowy sadzonek z glinianą grudką. Jeśli w tym miejscu może dojść do stagnacji wody, w każdym otworze umieść warstwę materiału drenażowego - grubego piasku, małych kamyczków lub gruzu. Umieść sadzonkę w dołku i wypełnij pozostałą przestrzeń ziemią, a następnie zagęść powierzchnię i podlej każdy krzew umiarkowaną ilością wody.
Jak i kiedy siać petunie, jak dbać
Opieka nad miodunką w ogrodzie
Jeśli posadziłeś miodunkę w cieniu lub półcieniu, prawie nie będziesz musiał się nią opiekować. Podlewaj roślinę regularnie, utrzymując glebę w okolicy w stanie umiarkowanie wilgotnym, ale unikając stagnacji wody w korzeniach. Podlewanie jest szczególnie ważne w okresie pączkowania i kwitnienia. W cieniu i półcieniu gleba pozostaje wilgotna znacznie dłużej niż na słońcu. Aby zatrzymać wilgoć w glebie w miejscu wystawionym na działanie słońca, należy przykryć powierzchnię warstwą materiału organicznego o grubości do 5 cm. Ściółka ochroni glebę nie tylko z odwodnienia, ale także z chwastów. Kiedy krzewy miodunki dojrzewają, nie potrzebują już tak dużo podlewania.
Na zdjęciu: Jak kwitnie miodunka w ogrodzie
Opatrunek wierzchni w postaci roztworu 15-20 g pełnowartościowego nawozu mineralnego w 10 litrach wody nakłada się na glebę raz w sezonie wiosną, gdy w miodunce zaczyna się intensywny wzrost nowych liści. Po zakończeniu kwitnienia musisz ostrożnie wyciąć łodygi kwiatowe z krzaków. Liście, które utraciły swój efekt dekoracyjny, można również usunąć z krzaka ostrym nożem lub sekatorem.
- Bąbelki: sadzenie i pielęgnacja, rozmnażanie i gatunek
W przeddzień zimy wszystkie miodunki są ściółkowane warstwą torfu, a niektóre gatunki, na przykład miękka i grudkowata miodunka, wymagają bardziej niezawodnego schronienia, do którego można użyć suchych liści, trocin lub igieł.
Szkodniki i choroby miodunka
Generalnie miodunka jest odporna na wszystkie choroby i większość szkodników, jednak jeśli osłabiona jest przez niekorzystne warunki atmosferyczne, niewłaściwą pielęgnację lub złą pielęgnację, mogą na nią wpływać różne infekcje: w deszczowe lato lub w wyniku nadmiernego podlewania, zwłaszcza przed na tle nagłych zmian temperatury roślina może zachorować na chorobliwą zgniliznę korzeni lub mączniaka prawdziwego.Chore okazy należy usunąć z ogrodu kwiatowego i spalić, a zdrowe rośliny dokładnie potraktować fungicydami zawierającymi siarkę na mączniaka prawdziwego i fungicydami zawierającymi miedź na zgniliznę korzeni.
Spośród szkodników zagrożenie dla miodunka jest reprezentowane przez ślimaki - ślimaki nagie i ślimaki, których inwazja zwykle występuje w okresie wysokiej wilgotności. Jeśli jest zbyt dużo szkodników, są one niszczone za pomocą Thunder, używając go zgodnie z instrukcją. Ale lepiej jest zbierać ślimaki rękami lub wykopać kilka puszek na powierzchni równo z powierzchnią i napełnić je o jedną trzecią piwem lub sfermentowanym kompotem: ślimaki z pewnością czołgają się do zapachu i wpadają w pułapkę, z której nie mogą się wydostać.
Obszar dystrybucji
Pułmonaria ma różne typy i jest powszechna w strefie umiarkowanej Eurazji. Najczęstsza miodunka jest miękka, która rośnie w Europie Zachodniej i Azji Mniejszej. Za obszar dystrybucji rośliny uważa się również Syberię Wschodnią. W naszym artykule znajdziesz opis i zdjęcie miodunka zwyczajnego.
Do wzrostu kwiat wybiera szerokolistne i iglaste lasy mieszane. Najlepiej rozwija się w miejscach półcienistych, zacienionych i chłodnych. Ta roślina nie jest przyzwyczajona do ciepła. Potrzebuje umiarkowanego klimatu i dużo wilgoci. Miodarka preferuje gleby piaszczysto-gliniaste, gliniaste, lekko kwaśne, luźne gleby z próchnicą. Rosnąca w cieniu Pulmonaria ma piękny wzór na liściach i bogatą kolorystykę kwiatostanów.
Proces zbioru surowców roślinnych
Jeśli miodunka nie jest uprawiana w ogrodzie, musisz ją zebrać w lesie, na skrajach lasu i dużych polanach. Roślinę można spotkać na łąkach, na nizinach stoku i na polanach. Zioło najczęściej występuje w strefie leśno-stepowej.
Do celów leczniczych zbiera się wszystkie części rośliny. Kwiaty i liście zbiera się i suszy wiosną lub wczesnym latem, a korzeń zbiera się jesienią. Roślinę można suszyć w pęczkach, po odcięciu u nasady. Suszenie liści i kwiatów musi być szybkie, w przeciwnym razie części rośliny mogą poczernieć i zgnić. Z drugiej strony korzenie wysychają przez długi czas. Suszenie powinno odbywać się w dobrze wentylowanym miejscu, z dala od bezpośredniego światła słonecznego. Zioło jest przechowywane w pudełkach, które są wyłożone papierem w środku. Prawidłowo wysuszone zioło jest bezwonne i ma jasnozielony kolor.
Miodunka jest zjedzona. W tym celu zbiera się łodygi i liście korzeni. Młode pędy są również uważane za jadalne. Mają, podobnie jak dojrzałe ziele miodunka, właściwości lecznicze.
Zaleca się rozważenie przeciwwskazań i skutków ubocznych przed użyciem rośliny do celów leczniczych.
Rodzaje miodunka
Istnieje kilka rodzajów miodunki leczniczej, a hodowcy wyhodowali również wiele odmian ozdobnych do sadzenia w rabatach kwiatowych. W farmakologii jest mało używany, ponieważ istnieje wiele roślin o wyraźniejszych właściwościach niż pulmonaria. Ale w medycynie ludowej jest aktywnie wykorzystywany. Opiszemy trzy główne typy lecznicze. Jest to miodunka lecznicza, niejasna i łagodna.
Lecznicze pulmonaria można znaleźć w lasach Europy Wschodniej i Środkowej w Wielkiej Brytanii. Na terenie Federacji Rosyjskiej rośnie w obwodzie kaliningradzkim. Miodunka lekarska to wieloletnia roślina kłączowa osiągająca do 30 cm wysokości, charakteryzująca się wzniesionymi łodygami porośniętymi włoskami. Na liściach miodunki widoczne są jasne plamy. Same liście są owłosione i szorstkie. Kwiaty znajdują się w pobliżu łodygi, przypominając dzwonek z podwójnym okwiatu.
W Europie Zachodniej, Azji Mniejszej, Syberii Wschodniej rośnie miękka miodunka. Uwielbia rosnąć w jasnych, umiarkowanie suchych miejscach, gdzie jest dużo minerałów. Jego potężne brązowe korzenie mają wiele przypadkowych gałęzi. Czasami łodygi tej rośliny mogą osiągnąć wysokość 50 cm. Liście są szczególnie miękkie, być może dlatego ten gatunek ma swoją nazwę.
W Europie Wschodniej rośnie miodunka zwyczajna, która jest również nazywana niejasną. Jest to roślina wieloletnia z brązowym grubym korzeniem. Jego łodygi są żebrowane i lekko wygięte. Osiągają wysokość 30 cm, kwitnienie rozpoczyna się natychmiast po stopieniu się śniegu. Ten gatunek nie ma plam na liściach.
Do dekoracji ogrodnicy używają już zmodernizowanych odmian. Szczególnie podobała mi się odmiana miodunka cukrowa. A oto kilka nowych odmian: Argentea, Regional Cay, Smokey Blue, Mrs. Kuhn, Little Star. To nie jest cała lista odmian płuc.
Skład chemiczny
Lecznicze właściwości miodunka opierają się na jej składzie chemicznym. Roślina zawiera wiele przydatnych substancji, wśród których nie ostatnie są witaminy C i P. Zioło zawiera wapń i potas, a także cały zestaw pierwiastków śladowych: mangan, stront, miedź, jod, krzem, tytan i żelazo. Ponadto kultura zawiera rutynę, śluz i garbniki, flawonoidy. Zawiera kwas krzemowy, garbniki, saponiny, polifenole i inne równie przydatne składniki.
Cechy sadzenia i pielęgnacji
Miodunka to rośliny leśne, potrzebują chłodu i braku ciepła. Aby umieścić krzewy w ogrodach, musisz wybrać bogatą, osuszoną glebę. Roślinę lepiej sadzić latem. Krzewy należy układać między sobą w odległości co najmniej 10 cm. W upale i na suchym lądzie wymagane jest podlewanie. Dotyczy to zwłaszcza odmiany czerwonej.
Pulmonaria wymaga regularnego podlewania i karmienia. Gdy tylko łodygi kwiatowe zanikną, należy je odciąć, a roślinę nakarmić nawozem mineralnym.
Wilgotna jesień sprzyja pojawianiu się mączniaka prawdziwego lub brązowych plam na liściach. To jest usuwane przez popiół. Ślimaki, które pojawiają się na liściach, należy usunąć ręcznie lub potraktować siarką.
Zimą i wiosną mulcz należy przykryć wokół krzewów. Może to być torf, wióry drzewne, trociny, posiekane siano. Przycinanie rośliny na zimę nie jest konieczne.
W ogrodach miodunka wygląda bardzo dobrze pod drzewami. Możesz je sadzić pod tują, sosnami, jodłami. Obok nich dobrze sprawdzą się krokusy, przebiśniegi, muscari, chionodox. Ogólnie rzecz biorąc, nie jest wymagający w warunkach wzrostu.
Pielęgnacja kwiatu miodunka
Przy suchej pogodzie roślina wymaga regularnego podlewania. Od czasu do czasu należy dodawać humus. W okresie intensywnego wzrostu ulistnienia trawę należy karmić nawozami mineralnymi. w ilości 15-20 gramów na 10 litrów wody... Porcja wystarcza na 1 m2. W razie potrzeby przerośnięte pędy można odciąć łopatą.
Odmiany i mieszańce m. Soft i m. Valovid potrzebują dodatkowego schronienia na okres zimowania. Przygotowując się do zimy wskazane jest ściółkowanie torfem wszystkich rodzajów miodunka.
W żadnym wypadku nie zrywaj liści miodunka wąskolistna.
Reprodukcja
Miodunka czerwona i lecznicza rozmnaża się przez podzielenie kłącza. Cukier długolistny i niewyraźny wymaga podzielenia krzewu w sierpniu lub wrześniu. Paski zanurza się w glebie na głębokość 5 cm, korzenie są lekko skracane przed sadzeniem. Jeśli rośliny nie zapuszczą korzeni przed upałem, zostaną przykryte palącym słońcem. Rozmnażanie miodunka przez nasiona jest trudne. Doświadczeni ogrodnicy sadzą nasiona w pudełkach lub doniczkach latem. W tym celu stosuje się świeżo zebrany materiał. Kwitnienie młodych krzewów następuje po 3 latach. W miodunce długolistnej i cukrowej samosiew występuje latem.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji
Miodunka jest higrofilna, wymaga regularnego podlewania, zwłaszcza w okresach suszy, ale należy wystrzegać się stojącej wody. Pomimo niewymagającej gleby rośliny, nadal wskazane jest dodawanie humusu co sezon, a około lipca, gdy liście aktywnie rosną, należy je karmić nawozami mineralnymi.
Możesz bezpiecznie zerwać stare liście. Po wyblaknięciu krzewu lepiej całkowicie odciąć szypułkę.Na zimę nasadzenia są ściółkowane torfem, dzięki czemu bez problemu zniosą mrozy. To prawda, że miodunka miękka i grudkowata jest dodatkowo pokryta warstwą suchych liści, gatunki te są delikatniejsze.
Roślina rzadko choruje, ale czasami nadal cierpi na mączniaka prawdziwego. Lepiej jest natychmiast usunąć i spalić bardzo zainfekowane krzewy. Jeśli choroba właśnie zaczęła się rozwijać, wystarczy odciąć dotknięte liście i potraktować nasadzenia specjalnymi preparatami. Ponadto ślimaki i ślimaki nie mają nic przeciwko jedzeniu krzewów. Im mniejsza gęstość sadzenia i dokładniejsze usuwanie chwastów, tym mniejsze prawdopodobieństwo ataków tych szkodników.
Lista przydatnych właściwości rośliny
Oto korzystne działanie leczniczej miodunki:
- zmiękczający;
- wstrzymujący środek;
- przeciwzapalny;
- moczopędny;
- hemostatyczny;
- gojenie się ran;
- antyseptyczny;
- wykrztuśny;
- przeciwbólowe;
- otulający;
- hemostatyczny.
Pulmonaria zawiera antocyjany, flawonoidy, alantoinę, saponiny, śluz. Zawiera również dużo kwasu askorbinowego, kwasu krzemowego, karotenu, garbników, rutyny, polifenoli, jodu.
A oto jak lecznicza miodunka bogata w mangan, potas, miedź, wapń, żelazo, wanad, tytan, srebro, nikiel wpływa na organizm:
- normalizuje procesy odzyskiwania i utleniania;
- promuje pracę trzustki;
- zapobiega tworzeniu się onkologii;
- normalizuje metabolizm;
- pomaga w syntezie hormonu tarczycy;
- wzmacnia kości;
- ma korzystny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego;
- usuwa obrzęki;
- nie pozwala na rozwój miażdżycy;
- normalizuje ciśnienie;
- służy wzmocnieniu układu odpornościowego;
- pomaga uwolnić hemoglobinę.
Właściwości miodunka - szkoda i korzyść
Lecznicze właściwości miodunka
Miodunka zawiera garbniki, śluz, garbniki, saponiny, żelazo, alkaloidy, antocyjany, flawonoidy, kwas krzemowy i askorbinowy, karoten, rutynę i inne substancje przydatne dla człowieka. Garbniki i saponiny działają wykrztuśnie i zmiękczająco, aby pomóc Ci poczuć się lepiej w przypadku wszelkich dolegliwości oddechowych. Miodunka ma również działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, moczopędne, ściągające, antyseptyczne, hemostatyczne i otulające. Pomaga poprawić funkcjonowanie układu odpornościowego organizmu.
Stosowanie preparatów miodunkowych jest wskazane przy problemach ginekologicznych, chorobach onkologicznych, hemoroidach, chorobach skóry, krwawieniach, schorzeniach układu oddechowego, żołądka i jelit, w zapobieganiu zawałom serca i udarom. Aby jednak zabieg przyniósł pożądany efekt, należy zatem znać zasady stosowania miodunka przed rozpoczęciem kursu lepiej skonsultować się z lekarzem.
Jedynie stosowanie miodunka w warunkach terenowych jako środka zewnętrznego nie wymaga nadzoru specjalisty: skaleczenie lub ranę leczyć świeżo wyciśniętym sokiem z miodunka, który ma działanie hemostatyczne, ściągające i antyseptyczne. Jeśli powierzchnia rany jest duża, posiekaj liście i łodygę rośliny nożem i nałóż kleik na ranę. Dobrze leczy sok miodunka, modzele i popękane pięty.
Przepisy ludowe
Do leczenia ziołowej miodunki stosuje się nalewki, napary, wywary, soki, herbatę, suplementy diety. Ostre choroby układu oddechowego, zapalenie błony śluzowej dróg oddechowych, suchy kaszel, chrypka, krwawienie, hemoroidy leczy się infuzją płucną. Pomaga również w kamicy moczowej i zapaleniu nerek. Napar przygotowuje się z szybkością szklanki wrzącej wody i łyżki suszonych ziół. Wszystko to należy nalegać przez dwie godziny. Przyjmuje się trzy razy dziennie po 50 ml.
Zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, zapalenie płuc, niedokrwistość leczy się nalewką alkoholową z miodunka. W tym celu stosuje się suche liście rośliny. Na pół litra wódki wystarczy 50 g pokruszonego surowca. Nalegano na to od dwóch tygodni.
Choroby onkologiczne, białaczki, choroby tarczycy, gruźlica są eliminowane sokiem z leczniczej miodunki. Jest bardzo bogaty w jod. Łodygi i liście rośliny przechodzą przez maszynkę do mielenia mięsa, a następnie sok wyciska się przez gazę. Aby utrzymać go przez długi czas, alkoholizuje się go wódką w stosunku 1: 1. Przed zażyciem nalewki rozcieńczyć wodą 1: 1.
Obecnie suplementy diety są wytwarzane z miodunka. Są to małe brykiety o masie 3-5 g. Jeden wystarczy na szklankę wrzącej wody. Czas leczenia takim lekiem wynosi jeden miesiąc.
Właściwości lecznicze
Lecznicze właściwości rośliny są legendarne. Wiadomo, że Paracelsus, słynny starożytny uzdrowiciel, stosował miodunkę jako lekarstwo na choroby płuc. Zielarz Hildegarda Bingent, która żyła w XI wieku, była jedną z pierwszych, którzy użyli tej rośliny do leczenia chorób płuc.
Dzięki różnym pierwiastkom śladowym, które tworzą miodunkę, roślina z powodzeniem stosowana jest w regulowaniu czynności gruczołów dokrewnych, hamowaniu krwawień i wzmaganiu tworzenia się krwinek. Obecność garbników w zielu wyjaśnia jego właściwości przeciwzapalne i ściągające. Napar z rośliny stosowany jest również na kamienie w pęcherzu i nerkach, krwawy mocz oraz jako środek moczopędny (przy zapaleniu nerek).
Napary i wywary z rośliny mają właściwości przeciwzapalne i moczopędne gojenie się ran i działanie przeciwkaszlowe... Liść miodunka naniesiona na nacięcie wspomaga jego wczesne gojenie, wykazując nawet większą skuteczność niż przy użyciu babki lancetowatej czy Kalanchoe.
Wszystkie części rośliny są używane jako materiał leczniczy: liście, korzenie i pąki. Surowce są suszone w temperaturze nieprzekraczającej 40 ° C w dobrze wentylowanym pomieszczeniu i po rozdrobnieniu przechowywane w workach tkaninowych lub papierowych.
Napar z ziół jest szeroko stosowany w leczeniu następujących chorób:
- zapalenie krtani;
- zapalenie opłucnej;
- astma oskrzelowa;
- zapalenie oskrzeli;
- choroby układu krążenia;
- krwawienie z macicy;
- gruźlica;
- zapalenie oskrzeli;
- zakrzepowe zapalenie żył;
- BPH;
- choroby tarczycy;
- anoreksja;
- zapalenie płuc;
- niedokrwistość;
- choroba nerek;
- zapalenie pęcherza;
- czerwonka;
- hemoroidy;
- ropne rany, wrzody, ropnie.
Aby przygotować napar, musisz wziąć 1,5-2 łyżki. l. posiekaną suchą trawę i zalać wrzątkiem (2 łyżki), odstawić na 2 godziny, przecedzić. Przyjmować 3 razy dziennie, 20-30 minut przed posiłkiem, 0,5 filiżanki.
Do płukania, kąpieli, mycia i balsamów użyj naparu o wyższym stężeniu (4 łyżki. Zioła / 2 łyżki. Wrzątek).
Używa się soku z miodunka jako środek antyseptyczny na rany... W celu szybkiego gojenia się ran krostkowych konieczne jest zmielenie liści i nałożenie powstałego kleiku na ranę.
Niezależnie od czasu stosowania miodunki jako środka leczniczego nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych.
W leczeniu chorób płuc roślinę zaleca się stosować w połączeniu z naparami ziołowymi wzmacniającymi układ odpornościowy: działanie; dzika róża; syrop z czarnego bzu; echinacea purpurea; koniczyna; igły; porzeczki itp.
Do leczniczych typów miodunka obejmują następujące elementy:
- plaster miodu z cukru;
- czerwony;
- długolistny;
- najdelikatniejszy;
- niejasny;
- leczniczy;
- miękki.
Chociaż wszystkie te odmiany mają różne właściwości i wpływają na organizm w różny sposób, nazywane są one jednym zwrotem: lecznicza miodunka.
Cenny miód
Pszczelarze cenią miodunkę. Kwitnie wcześnie (kwiecień - początek maja), trwającym ponad miesiąc. W tym czasie pszczołom udaje się zebrać dużo nektaru. Te kwiaty są kochane nie tylko przez te owady, ale także przez trzmiele.
Miód miodunkowy jest bardzo cenny dla samych pszczół, ponieważ na początku maja królowe składają jaja, a pszczoły pastewne muszą uzupełniać swoje siły.
Wiosenne zbiory zdrowego produktu są bardzo cenne. Taki miód dobrze wzmacnia organizm, eliminuje kaszel, przeziębienia.
