Skuteczne leczenie i zapobieganie chlorozie ogórka

Przyczyny rozwoju chlorozy

Jak w przypadku każdej choroby dotykającej uprawy, sukces walki z chlorozą zależy od terminowości jej określenia. Jednak nie wystarczy zobaczyć chlorozę, konieczne jest zidentyfikowanie przyczyny jej rozwoju i jej wyeliminowanie. Najczęściej chloroza liści występuje z powodu:

• niedobór pierwiastków śladowych i minerałów;
• penetracja czynnika zakaźnego uzyskanego w wyniku przeniesienia z chorej rośliny przez owady;
• przeoczenia podczas sadzenia i pielęgnacji rośliny;
• dziedziczne przenoszenie tendencji do niedoboru chlorofilu.

Prawidłowa identyfikacja przyczyny choroby pozwala opracować skuteczną strategię jej zwalczania.

Chelat żelaza w domu

Chelat żelaza na chlorozę można przygotować samodzielnie w domu.

• W 1 litrze przegotowanej zimnej wody rozcieńczyć 4 g kwasu cytrynowego (pół łyżeczki), a następnie dodać 2,5 g siarczanu żelazawego (w łyżeczce - 6 g). W rezultacie powstaje jasnopomarańczowa ciecz, która zawiera złożoną sól żelaza żelazawego - chelatu żelaza o stężeniu 0,5 g / l. Roztwór ten można stosować zarówno do podlewania, jak i do opryskiwania.
• W 1 litrze wody rozcieńcza się 10 g siarczanu żelazawego, a następnie do roztworu wprowadza się 20 g kwasu askorbinowego. Powstały roztwór podlewa się i spryskuje roślinami chlorotycznymi.

Okres przechowywania domowego chelatu żelaza wynosi 2 tygodnie.

Wytwarzanie chelatu żelaza w domu

Cechy określania braku elementów

Istnieje kilka rodzajów chlorozy związanych z brakiem pewnych substancji w odżywianiu kultury. Określenie niedoboru minerału lub pierwiastka śladowego jest możliwe tylko w warunkach laboratoryjnych. Nie każdy ogrodnik może to zrobić, więc jedynym sposobem na uratowanie roślin jest skupienie się na własnych obserwacjach i zrozumieniu objawów chlorozy:

• W przypadku chlorozy żelaza liście rośliny żółkną lub stają się białe, a żyłki na nich pozostają zielone. Pierwsze oznaki choroby pojawiają się u góry, a następnie stopniowo wpływają na wszystkie liście. Najczęściej chlorozę żelaza obserwuje się w roślinach sadzonych na glebach wapiennych.
• W przypadku chlorozy magnezu obserwuje się te same objawy, co w poprzedniej wersji. Ale pierwsze w tym przypadku to dolne liście. Ten typ chlorozy jest charakterystyczny dla roślin na lekkich glebach piaszczystych.
• W przypadku chlorozy siarkowej żyły na liściach najpierw tracą kolor, a dopiero potem reszta. Najpierw zaatakowane są młode górne liście.
• Jeśli roślina cierpi na niedobór azotu, pierwszymi oznakami problemu są białe żyłki. Ponadto, od środka do krawędzi, liście systematycznie odbarwiają się, aż stają się całkowicie białe, usychają i opadają. Chloroza w tym przypadku rozwija się z powodu nadmiaru popiołu lub zwiększonego poziomu zakwaszenia gleby.
• Chlorozie, która rozwija się z powodu niedoboru cynku, towarzyszy powstawanie bezbarwnych plam na dolnych liściach. Ogrodnicy najczęściej borykają się z takim problemem wiosną z powodu nadmiaru azotu w glebie.
• W przypadku chlorozy wapnia wzrost roślin zatrzymuje się, liście, jajniki i pąki odpadają.

Ogólne objawy choroby obejmują wysychanie wszystkich części rośliny, spowolnienie jej wzrostu, skręcanie się liści, odpadanie z kory i nowe pędy.

Opis choroby

Chloroza to zmiana koloru liści roślin, ostrzegająca o braku specjalnych pierwiastków w ziemi. Z reguły choroba ta jest wykrywana w żółknięciu górnych lub dolnych liści, ale liście nie rosną całkowicie - żyły nadal pozostają zielone lub odwrotnie, żyły - rosną, a reszta liści będzie zielonkawy.

Które rośliny są zagrożone?

Ta choroba atakuje wszystkie rodzaje roślin. Ale najczęściej jego oznaki można zaobserwować w:

• hodowany w domu hibiskus, azalia, gardenia i figowiec, a także cytrusy;
• krzewy malin i porzeczek, jabłka i gruszki, róże i petunie, truskawki i winogrona, pomidory i ogórki rosnące w ich naturalnym środowisku.

Stąd rośliny zielne, krzewy i drzewa uprawiane zarówno w warunkach domowych, jak iw warunkach naturalnych są podatne na chlorozę.

Funkcje zapobiegania chorobom

Głównym sposobem zapobiegania jest ścisłe przestrzeganie wszystkich zasad sadzenia i pielęgnacji rośliny. Ważne jest również, aby zrozumieć naturę chlorozy:

• Niezakaźna chloroza rozwija się w wyniku niedoborów żywieniowych. Aby z tym walczyć, stosuje się specjalne leki. Mogą uzupełniać niedobór określonego pierwiastka (jeśli jest znany) lub mieć złożony wpływ na kulturę. Złożone produkty obejmują „Zdraven”, „Florist Micro” i „Uniflor Micro”.
• Rośliny najczęściej dotknięte są chlorozą o charakterze zakaźnym, nawet w trakcie sadzenia. Traktowanie gleby biofungicydami, dokładna dezynfekcja nasion i narzędzi pomoże uniknąć infekcji.

Warto zaznaczyć, że przed rozpoczęciem pracy narzędzia należy dokładnie umyć, polać wrzątkiem i przetrzeć szmatką z alkoholem. Aby chronić rośliny przed owadami, które są również nosicielami zakaźnej chlorozy, możesz użyć specjalnych repelentów.

Leczenie niezakaźnej chlorozy

Można to zrobić za pomocą środków ludowej lub gotowych preparatów. Skuteczność obu metod jest dość wysoka; przy stosowaniu środków ludowych będziesz musiał trochę majstrować:

• W przypadku chlorozy żelaza można stosować preparaty Ferrovit, Iron Chelate, Ferrylene lub Micro-Fe. Chelat żelaza można wykonać samodzielnie. Aby to zrobić, należy rozcieńczyć 4 g siarczanu żelazawego i 2,5 g kwasu cytrynowego w 1 litrze wody. Roztwór ten należy podlewać i spryskiwać roślinami w okresie wegetacji maksymalnie trzykrotnie. Warto zauważyć, że okres przydatności do spożycia domowego produktu wynosi nie więcej niż 2 tygodnie. Możesz również zakopać zardzewiałe paznokcie w glebie, aby wyeliminować niedobór żelaza.
• Aby zwalczyć chlorozę magnezu, zaleca się stosowanie siarczanu magnezu, mąki dolomitowej, Kalimagnesia, Mag-Bor. W takim przypadku konieczne jest ścisłe przestrzeganie dawek ustalonych przez producenta. Ze środków ludowych można zauważyć popiół drzewny zmieszany z glebą.
• W przypadku chlorozy siarkowej skuteczne są tylko gotowe preparaty. Oprócz siarki mogą zawierać sód, magnez i azot. Na przykład możliwe jest użycie siarczanu potasu, Azofoska i Diammofoska z siarką, Kalimagnesia. Na szczególną uwagę zasługują nawozy zawierające azot. Mogą to być związki amoniaku, amidu i azotanu. Warto jednak zauważyć, że nie można ich używać w okresie kwitnienia.
• W przypadku braku cynku często stosuje się nadfosforan cynku, tlenek cynku i siarczan cynku. To gotowe preparaty, które sprawdziły się w walce z tego typu chlorozą.
• Niedobór wapnia jest najczęściej uzupełniany środkami ludowymi. W tym celu do gleby miesza się pokruszone skorupki jaj, popiół drzewny lub wapno gaszone. Należy wziąć pod uwagę, że azot amonowy zapobiega wzbogacaniu rośliny w wapń, a azot azotanowy może wzmacniać proces nasycenia.

Każdy z powyższych środków wymaga starannego użycia i ścisłego przestrzegania instrukcji.

Profilaktyka

Zapobieganie chlorozie, podobnie jak wielu innym chorobom, polega na prawidłowej i terminowej pielęgnacji rośliny.

Aby zapobiec zakaźnej chlorozie, należy zwrócić uwagę na higienę (dezynfekcja gleby, narzędzi, materiału sadzeniowego) i niszczenie szkodników owadzich:

• Do dezynfekcji gleby stosuje się nowoczesne fungicydy, które stosuje się przed rozpoczęciem sezonu sadzenia;
• Narzędzia można przecierać alkoholem technicznym lub zanurzać we wrzącej wodzie;
• Fungicydy nadają się również do dezynfekcji nasion lub sadzonek;
• Do niszczenia szkodników stosuje się różne środki owadobójcze.

Niezakaźnej chlorozie można zapobiec poprzez terminowe wprowadzenie kompleksu nawozów do gleby. Jeśli nie wiesz, jakiego pierwiastka brakuje w glebie, możesz zastosować złożone opatrunki zawierające wszystkie potrzebne substancje, takie jak np. „Uniflor Micro”, „Reasil”, „Kemir Lux”, „Florist Micro”, „ Zdraven "," Uniflor-zielony liść "i inne.

Podsumowując

Zarówno niedobór, jak i nadmiar niektórych substancji w żywieniu roślin są równie szkodliwe. Dlatego niezależnie od rodzaju choroby i charakterystyki jej przebiegu, stosując gotowe nawozy, produkty i opatrunki, należy najpierw zapoznać się z instrukcjami producenta.

Jeśli ustali się przyczyna rozwoju niezakaźnej chlorozy i nie można określić niedoboru substancji, zaleca się stosowanie złożonych nawozów w małych dawkach. W skład takich funduszy zwykle wchodzą te substancje, których brak jest najczęstszy.

Poręczne narzędzia mogą być również używane do karmienia. Na przykład popiół pozostały po spaleniu drewna jest idealny na kwiaty. Jest bogaty w fosfor, magnez i żelazo. Można go mieszać z glebą lub rozcieńczyć w wodzie do nawadniania. Możesz również użyć wody do nawadniania po spłukaniu nią zbóż. Odpowiednie są również łupiny cebuli, które najpierw należy ugotować we wrzącej wodzie i pozostawić na 2 godziny. Ale nie zapominaj, że umiar w ich stosowaniu jest również ważny w przypadku środków ludowej.

Jakie leki powinienem używać?

Jeśli chloroza już zaczęła się objawiać, zapobieganie nie pomoże. Musisz natychmiast rozpocząć leczenie. Jako karetka pogotowia chelat żelaza jest wprowadzany do gleby. Związek ten jest dobrze przyswajalny przez rośliny i szybko doprowadza je do odpowiedniej formy.

Następujące preparaty zawierają chelatowane żelazo:

• „Antichlorosin”;
• Brexil-Fe;
• Ferrilen;
• Agricola;
• „Przeciwchloroza”;
• „Micro-Fe”.

Leczenie można przeprowadzić przez opryskiwanie lub podlewanie u nasady.

• Przy aplikacji dolistnej lek wchłania się znacznie szybciej. W ciągu jednego dnia chelat żelaza wnika do tkanek roślinnych i zaczyna odbudowywać ich strukturę.
• Podczas podlewania roztworem leku efekt pojawia się dopiero trzeciego dnia.

Walkę z niezakaźną chlorozą prowadzi się za pomocą dodatkowych opatrunków, które eliminują niedobór niezbędnej substancji:

• z brakiem magnezu, magnezu potasowego, mąki dolomitowej, siarczanu magnezu są wprowadzane do gleby;
• azotan amonu i siarczan amonu są zwykle używane do uzupełnienia azotu;
• brak wapnia jest kompensowany przez wprowadzenie azotanu wapnia, leku „Vuksal Calcium”.
• siarka i cynk są częścią złożonych nawozów zawierających całą gamę mikro- i makroelementów.

Wszystkie leki są stosowane ściśle w dawkach wskazanych na opakowaniu: nie przekraczaj dawki chelatowanego żelaza w nadziei na przyspieszoną regenerację roślin. Nadmiar pierwiastka negatywnie wpływa na przyswajanie fosforu i manganu przez rośliny.

Niekonwencjonalna metoda - zardzewiałe paznokcie na chlorozę

Chloroza roślin to choroba, z którą należy walczyć na wszystkich frontach. Dlatego wielu hodowców kwiatów, miłośników gardenii i hortensji stosuje wszystkie metody w walce z żółknięciem liści.Wśród nich jest bardzo powszechny i, co dziwne, bardzo skuteczny. Są to zardzewiałe paznokcie, które są starannie zakopane w doniczce. Najważniejsze w tym biznesie jest obecność rdzy, można ją nawet usunąć z zardzewiałych metalowych przedmiotów i dodać do gleby kapryśną rośliną. Świetna metoda! Czasami pomaga, gdy wszystkie inne metody na chlorozę zostały już wypróbowane, ale okazały się nieskuteczne.

Odmiany winogron odporne na chlorozę

Nie ma ucieczki przed infekcją wirusową. Mówiąc o odpornych podkładkach winogron, mówimy o chorobach niezakaźnych. Wśród odmian o dobrej odporności, zdolnych wytrzymać stresy pogodowe bez chlorozy, są odmiany winiarskie i stołowe:

• Alex;
• Wenus;
• Rozkosz;
• Wschodni talizman;
• Rodzynki zaporoskie;
• Cabernet Sauvignon;
• Limberger;
• Muszkatel;
• Müller-Thurgau;
• Pinot Meunier;
• Portugieser
• Pink Timur;
• Trollinger;
• Saint Laurent;
• Chasselas;
• Elbling.

Lista odmian podatnych na porażkę jest znacznie mniejsza. Przestrzegając technologii rolniczej, można uniknąć chlorozy na winogronach.

Rodzaje chlorozy i ich objawy

Klasyczne objawy chlorozy pomidora to:

• przedwczesne zażółcenie liści i ich płytkość;
• suszenie wierzchołkowych części pomidora;
• naruszenie rozwoju kwiatostanów i owoców;
• wymieranie korzeni.

Są podzielone różne typy chorób - zakaźne, niezakaźne i dziedziczne. Głównie w pomidorach występuje niezakaźna odmiana. Jest podzielony na podgatunki w zależności od elementu, którego brakuje w kulturze warzywnej.

Jednocześnie najdokładniejszy wniosek o niedoborze danego pierwiastka można wyciągnąć jedynie na podstawie badań laboratoryjnych, jednak istnieje szereg zewnętrznych znaków, dzięki którym określają, czego brakuje pomidorom.

Niedobór żelaza

Niedobór żelaza w postaci chlorozy jest uważany za najczęstszy rodzaj choroby. Przy braku żelaza liście żółkną równomiernie na całej powierzchni, a żyłki liści pozostają w kontrastującym zielonym kolorze.

Pierwsze oznaki pojawiają się na górnym poziomie wegetatywnej masy pomidorów. Niedobór żelaza występuje częściej w warzywach uprawianych na glebach nasyconych wapieniem.

():

Przyczyną pojawienia się niedoboru żelaza są często nieudolne działania ogrodników. Jest to wprowadzenie dużych dawek wapna podczas zagospodarowania terenu, stosowanie tego wapna tam, gdzie nie jest ono wcale potrzebne. Wapno stosuje się tylko na glebach kwaśnych, obojętnych, a tym bardziej na glebach węglanowych, nie można tego zrobić.

Magnez

Odmiana magnezu występująca w tej chorobie ma podobny wygląd do odmiany żelaza, jednak przy braku magnezu w pomidorach liście zaczynają żółknąć głównie od dolnego poziomu. Początkowo krawędź blaszki liściowej zmienia kolor, następnie zażółcenie rozprzestrzenia się na całej powierzchni liścia.

W takim przypadku kolor może być nie tylko żółty, ale także czerwony lub pomarańczowy.

Często ogrodnicy mylą oznaki braku magnezu z pojawieniem się mozaiki.

Pomidory uprawiane na jasnych piaskowcach są narażone na chorobę magnezu.

Siarkowy

Chloroza siarki atakuje młode liście pomidorów. Przy braku siarki żyłka liścia zaczyna żółknąć i dopiero wtedy cały liść zmienia kolor.

Azotowy

Choroba może wpływać na całą roślinę

Odmiana azotowa choroby wyróżnia się zażółceniem lub wybieleniem żył dolnej warstwy liści. Następnie następuje zmiana kolorów sąsiednich obszarów, a następnie całej powierzchni liści.

Najczęściej niedobór azotu występuje w roślinach sadzonych na glebach zbyt kwaśnych.

Cynk

Wiosną obserwuje się chlorozę cynkową w postaci żółtych, czerwonych lub pomarańczowych plamek. Pomidory nie przyswajają cynku ze względu na nadmierną zawartość azotu w glebie.

():

Niedobór cynku jest najbardziej widoczny na kwaśnych, podmokłych glebach lub zwietrzałych glebach piaszczystych.

Jak leczyć chlorozę?:

Ważnymi metodami leczenia tej choroby są: • leki. Oparty na zastosowaniu preparatów żelaza i stymulantów jajników • sanatoria • leżenie w łóżku w ciężkiej chorobie • umiarkowana aktywność fizyczna • długie spacery na świeżym powietrzu • metody fizjoterapeutyczne: prysznic, oblewanie, wcieranie, masaże • dieta. Pokarm dla dziewcząt z chlorozą powinien być pożywny, bogaty w białka zwierzęce, minerały, witaminy i lekkostrawny.

Nadmiar żelaza

Nagromadzenie żelaza w komórkach również może być toksyczne. Może działać katalitycznie, generując rodniki hydroksylowe, które mogą uszkadzać lipidy, białka i DNA. Ze względu na potencjalną toksyczność związaną z wysokim poziomem żelaza komórki przechowują żelazo wraz z wewnątrzkomórkowym białkiem zwanym ferrytyną, które uwalnia żelazo w kontrolowany sposób. Białko to jest wytwarzane przez prawie wszystkie organizmy żywe, w tym algi, bakterie, wyższe rośliny i zwierzęta.

Diagnostyka i eliminacja nadmiaru żelaza

Toksyczność żelaza występuje głównie wtedy, gdy pH spada na tyle, aby wytworzyć nadmiar dostępnego żelaza. Podobnie jak w przypadku niektórych innych składników odżywczych, widoczne oznaki toksyczności żelaza mogą być oznaką innego niedoboru składników odżywczych. Nagromadzenie żelaza może również wystąpić przy niedoborze cynku. Nadmiar żelaza może spowodować zmianę koloru liści na ciemnozielony.

Przeczytaj także Niezwykłe sałatki do świątecznych przepisów ze zdjęciami

Działania zapobiegawcze

Ale jest też kilka środków zapobiegawczych, dzięki którym można po prostu zapobiec rozwojowi chlorozy. Najważniejsze jest to, że ogrodnik musi być w stanie poprawnie określić skład gleby i tylko w tym przypadku zrozumie, które składniki warto dodać, a które już wystarczą. Najważniejsze jest, aby stosować tylko te nawozy, które naprawdę nie wystarczają, w przeciwnym razie brak równowagi może tylko pogorszyć sytuację, a drzewo w ogóle nie zapuści korzeni w składzie gleby. Aby zabezpieczyć jabłoń na glebach wapiennych, a także na glebach, w których udział wapna jest bardzo wysoki, konieczne jest przygotowanie gleby metodą tynkowania. Doświadczeni ogrodnicy radzą nakładać gips wczesną wiosną, a kręgi w pobliżu pnia należy ostrożnie wykopać, aby gips był równomiernie rozłożony. Jeśli gleba jest zbyt kwaśna, należy ją wapnować, a do tego używają wapna ogrodowego lub mąki dolomitowej. Oba składniki pomogą glebie stać się bardziej zrównoważoną, zmniejszyć kwasowość do neutralnego wskaźnika, co będzie miało doskonały wpływ na wzrost i rozwój jabłoni, a tym samym na stan przyszłych zbiorów. Ogólnie rzecz biorąc, tylko przy kompetentnym i profesjonalnym podejściu można uniknąć negatywnych przejawów roślin, więc wiele zależy od ogrodnika, od tego, czy chce się uczyć i czynić życie drzewa tylko lepszym.

Chloroza jabłkowa

Nadmiar mikroelementów

Zbyt dużo minerałów w glebie jest tak samo szkodliwych dla rośliny, jak ich niedobór. Zwykle sytuacja ta rozwija się w przypadku przekarmienia nawozami i przesycenia gleby. Nieprzestrzeganie dawkowania nawozów, naruszenie czasu i częstotliwości karmienia - wszystko to prowadzi do nadmiernej zawartości minerałów.

Żelazo. Nadmiar żelaza występuje bardzo rzadko i zwykle powoduje trudności w wchłanianiu fosforu i manganu.Dlatego objawy nadmiaru żelaza są podobne do objawów niedoboru fosforu i manganu: ciemny, niebieskawy odcień liści, zaprzestanie wzrostu i rozwoju roślin oraz obumieranie młodych pędów.

Magnez. Jeśli w glebie jest za dużo magnezu, wapń przestaje być odpowiednio wchłaniany, objawy nadmiaru magnezu są na ogół podobne do objawów niedoboru wapnia. Są to skręcanie i obumieranie liści, zakrzywiony i podarty kształt blaszki liściowej, opóźnienie w rozwoju rośliny.

Przeczytaj także Rodzaj największej dyni

Miedź. Przy nadmiarze miedzi na dolnych, starszych liściach pojawiają się brązowawe plamy, następnie te części liścia, a następnie cały liść obumierają. Wzrost roślin znacznie spowalnia.

Cynk. Gdy w glebie jest za dużo cynku, na spodzie liści rośliny pokrywają się białawe, wodniste plamy. Powierzchnia liścia staje się nierówna, a następnie porażone liście odpadają.

Bor. Nadmierna zawartość boru objawia się przede wszystkim na dolnych, starszych liściach w postaci małych brązowawych plamek. Z biegiem czasu plamy rosną. Dotknięte obszary, a następnie cały liść, obumierają.

Molibden. W przypadku nadmiaru molibdenu w glebie roślina słabo przyswaja miedź, stąd objawy są podobne do objawów niedoboru miedzi: ogólna letarg rośliny, spowolnienie rozwoju punktu wzrostu, jasne plamy na liściach.

Mangan. Nadmiar manganu w swoich właściwościach przypomina głód magnezowy rośliny: chlorozę na starszych liściach, plamy o różnych kolorach na blaszce liściowej.

Azot. Zbyt dużo azotu prowadzi do szybkiego odkładania się zielonej masy ze szkodą dla kwitnienia i owocowania. Ponadto przedawkowanie azotu w połączeniu z nadmiernym podlewaniem znacznie zakwasza glebę, co z kolei powoduje powstawanie zgnilizny korzeni.

Fosfor. Nadmiar fosforu przeszkadza w przyswajaniu azotu, żelaza i cynku, w wyniku czego rozwijają się objawy charakterystyczne dla niedoboru tych pierwiastków.

Potas. Jeśli gleba zawiera zbyt dużo potasu, roślina przestaje wchłaniać magnez. Występuje spowolnienie rozwoju rośliny, liście nabierają bladozielonego koloru, wzdłuż konturu liścia pojawia się oparzenie.

Wapń. Nadmiar wapnia objawia się chlorozą międzynerwową. Dzieje się tak, ponieważ zbyt dużo wapnia utrudnia wchłanianie żelaza i manganu.

Chloroza żelaza jest powszechną chorobą roślin, która objawia się naruszeniem tworzenia się chlorofilu w liściach. W tym przypadku blaszka liściowa zmienia kolor na żółty, a żyły pozostają zielone.

Chloroza liści żelaza występuje, gdy roślina doświadcza katastrofalnego niedoboru żelaza. Na przykład jest go mało w glebie lub w organizmie rośliny zaszły zmiany, które doprowadziły do ​​utraty zdolności przyswajania tego właśnie żelaza. Aby wyleczyć tę chorobę, musisz wyeliminować błędy w uprawie dotkniętej rośliny i karmić ją żelazem.

Zapobieganie chorobom

Aby zapobiec chlorozie, nie jest konieczne codzienne nawożenie i leczenie roślin. Ogórki wyrosną nawet na piasku, jeśli wykopiesz dużą ilość zeszłorocznej próchnicy z trawy i innych odpadów biologicznych. Po wprowadzeniu próchnicy do ziemi grządkę kilkakrotnie wykopuje się i sadzi się nasiona. Humus w procesie wzrostu rozkłada się na pierwiastki śladowe i jest wchłaniany przez ogórki. Działania zapobiegawcze:

Zobacz też

Opis odmiany ogórka afrykańskiego Melotria, jego cech, właściwości i zasad uprawy Czytaj

• Aby zapobiec brakowi oświetlenia, należy przerzedzić łóżka nasadzeniami, rabaty roślinne w obszarach niezacienionych drzewami lub budynkami.
• Podlewanie przeprowadza się w razie potrzeby, aby uniknąć nadmiernej wilgoci w glebie.
• Nie sadzić sadzonek, jeśli przewiduje się mróz. W przypadku mrozu lub zmian temperatury rośliny okrywa się folią.
• Nie można sadzić ogórków na grzbietach, gdzie jest ciągły przeciąg, będą pogodować i żółkną.

Jeśli zastosujesz się do tych prostych zasad chlorozy, nie możesz się bać. Nasadzenia nie umrą i przyniosą wspaniałe plony.

Kliniczne objawy chlorozy:

Objawy wskazujące na obecność choroby są następujące: • ogólne osłabienie • szybkie męczliwość • szybkie bicie serca • duszność • uczucie ucisku w klatce piersiowej • trudności w oddychaniu • przyspieszony oddech • ciemnienie oczu • krótkotrwałe omdlenie • brak apetytu • uzależnienie od pikantnych potraw • perwersje smakowe • napady nudności i wymiotów • zaparcia • zwiększona kwasowość soku żołądkowego • opóźnienie w rozwoju drugorzędowych cech płciowych u dziewcząt • miesiączka pozostaje nieregularna przez długi czas. Często są całkowicie nieobecne • zaburzenia układu nerwowego • bladość skóry i błon śluzowych, co jest uderzające. Skóra staje się prawie biała. W związku z tym chloroza jest często nazywana „bladą chorobą” • temperatura ciała wzrasta tylko w przypadku ciężkiego przebiegu choroby • gwałtowny spadek poziomu hemoglobiny (często ten odsetek sięga 20%). Chloroza rozwija się szybko. Maksymalną liczbę objawów obserwuje się w ciągu 1-2 miesięcy od wystąpienia choroby. Po określonym czasie choroba kończy się całkowitym wyzdrowieniem dziecka. Ale tendencja do nawrotów utrzymuje się wiosną i jesienią. Rzadkie przypadki zgonów z powodu dodania niebezpiecznych powikłań - zakrzepicy naczyń płucnych, gruźlicy itp.