Pyrethrum to wieloletnia roślina z zielnymi pędami. Należy do rodziny Asteraceae i rośnie w Eurazji i Ameryce Północnej. Ta bezpretensjonalna roślina z pewnością spodoba się miłośnikom rumianków, ponieważ kwiaty są do nich bardzo podobne. Ale jednocześnie wyróżniają się bujnym rdzeniem i jasnymi odcieniami płatków. Oprócz swoich wysokich właściwości dekoracyjnych, złocień znany jest ze swojej zdolności odstraszania szkodliwych owadów, takich jak pchły i pluskwy. Czasami roślinę można spotkać pod nazwami „dalmatyńczyk”, „perski” lub „rumianek kaukaski”, co odzwierciedla obszar wzrostu określonego gatunku.
Rodzaje złocienia: dziewczęce, różowe i inne
Dokładna liczba gatunków złocienia nie została ustalona, ale istnieje kilka odmian, które nadają się do uprawy w domu:
| Widok | Opis | Kwiaty | Okres kwitnienia |
| Dziewica | Wieloletni krzew pochodzący z południowych regionów Europy. Rozgałęziony, osiąga 50 cm, liście bladozielone, sporadycznie z żółtymi odcieniami. | Kwiatostany koszyczkowate, średnicy ok. 4 cm, pospolite i podwójne. Biało-żółty. | Początek lipca - koniec sierpnia. |
| Różowy | Bylina rosnąca na Kaukazie. Uprawiana jako dwuletnia lub roczna. Łodyga wyprostowana, wysokość do 70 cm, jeden z gatunków mieszańców. | Cewkowate lub języczkowe, jasnożółte lub różowawe. Pąki o średnicy do 12 cm. | Połowa czerwca - koniec lipca. |
| Tarcza | Bylina, ojczyzna - wschodnie regiony Europy, Kaukaz. Pień jest prosty, osiąga 1 m. Liście korzeni mają około 40 cm długości. | Kwiatostany są corymbose, luźne. Reed lub rurkowaty, żółty lub biały. | Czerwiec lipiec. |
| Wielkolistny | Odwieczna roślina dorastająca do 1,5 m. | Kwiatostany małe, uformowane w corymbose. Biała, czerwonawa do połowy lata. | Koniec maja - połowa lipca. |
Dzięki owocnej pracy hodowców odkryto również kilka odmian złocienia:
| Odmiany | Opis | Kwiaty | Okres kwitnienia |
| Komik | Hybryda o wyprostowanym pniu o wysokości około 80 cm. | Reed i rurkowate, jaskrawoczerwone lub żółte. | Od lipca do sierpnia. |
| Robinson's Giants | Odmiana różowego pyretrum, jedna z najpopularniejszych odmian tej rośliny. Pień prosty, o wysokości ok. 80 cm Służy do sadzenia grupowego, rabatoku, a także do cięcia. | Trzcina. Kolor - różowy lub karminowy. | Połowa czerwca - druga połowa lipca. |
| Złota kula | Pochodzący z feverfew panieński, należy do odmian ozdobnych. Odwieczna, ale w Rosji uprawiana jako roczna. Dorasta do 25 cm. | Terry, mają kształt kuli. Jasnożółty kolor. | Czerwiec lipiec. |
| Język trubadurów. | Rodzaj różowego złocienia. Służy do ozdabiania klombów. | Kolor - od białego do czerwonego. | W następnym roku po wysiewie (połowa czerwca). |
| Szkarłatna gwiazda | Bylina do 80 cm wysokości. | Rurowy (żółty) lub trzcinowy (bordowy). | Połowa czerwca - lipiec. |
| Harmonia | Odmiana różowego pyretrum, o pniu 70 cm. | Terry. Kolor jest żółty lub czerwony. | Połowa czerwca - sierpnia. |
Opis botaniczny
Feverfew ma włóknisty system korzeniowy i wyprostowane pędy zielne o wysokości 50-70 cm, liście pierzasto wycięte w jasnozielonym kolorze. Większość z nich zbiera się u podstawy w gęstą rozetę.Ponadto kilka liści jest naprzemiennie umieszczonych na łodydze, ale są one mniejsze.
Wierzchołek każdego pędu zwieńczony jest dużym kwiatostanem „koszyczkowym” o średnicy 3-6 cm, z długimi płatkami i bujnym rdzeniem składającym się z trzciny i rurkowatych kwiatów. Kwiaty trzciny są skoncentrowane na krawędziach, często są różowawe. Żółte kwiaty rurkowate znajdują się w samym środku kwiatostanu. Gładkie, liniowe płatki mogą być białe, żółte, różowe, szkarłatne lub liliowe. Kwitnie złocień w czerwcu-lipcu. Dłuższe kwitnienie można osiągnąć przez cięcie.
Po zapyleniu owoce dojrzewają - jasnobrązowe niełupki. Mają do dziesięciu żeber i klapowaną lub ząbkowaną koronę. Długie, małe nasiona zachowują żywotność przez 3 lata.
Uprawa złocienia z nasion
Rumianek perski lub dalmatyński (inna nazwa złocienia) jest skutecznie rozmnażany metodą nasion. Ale przy takim rozcieńczeniu kolor pąków może okazać się nieprzewidywalny.
Możesz uprawiać feverfew używając nasion w następujący sposób:
- sadzenie sadzonek;
- bezpośrednie lądowanie na otwartym terenie.
W przypadku sadzonek nasiona wysiewa się wczesną wiosną, a następnie w maju sadzonki są już sadzone na ostatecznym miejscu uprawy. Ponieważ ten materiał do sadzenia jest dość mały, profesjonaliści zalecają zmieszanie go z piaskiem, a następnie trochę posypanie ziemią. Doniczki do sadzonek przykryto folią, aby uzyskać efekt cieplarniany. Sadzonki pojawiają się w ciągu tygodnia.
Po pojawieniu się 3 prawdziwych liści sadzonki przesadza się do oddzielnych doniczek. W ciągu miesiąca zapewniają temperaturę +20 ° C.
Nasiona sadzi się w otwartym terenie w okresie od maja do czerwca. Kiedy pojawiają się sadzonki, sadzonki układa się w taki sposób, aby przerwa między nimi wynosiła około 20 cm.
Sadzenie rumianku perskiego
Jak wyhodować roślinę przez nasiona.
Przy samodzielnym zbieraniu nasion bezpieczeństwo cech matczynych będzie na poziomie zerowym. Dlatego jeśli potrzebujesz, aby kwiaty miały oznaki określonej odmiany lub były pomalowane na określony kolor, kup nasiona w specjalistycznym sklepie.
Nasiona złocienia są bardzo małe, z tego powodu łączą się z piaskiem w celu ułatwienia siewu. Ziarna wysiewa się na początku pierwszego wiosennego miesiąca i zakopuje w ziemi na głębokość od trzydziestu do pięćdziesięciu cm. Ziarna można łatwiej sadzić - rozprowadzamy je na powierzchniowej warstwie gleby, po czym nasiona posypuje się wierzchnią warstwą Ziemia. Nasadzenia są opryskiwane. Pojemnik jest pokryty polietylenem lub szkłem, a następnie jest usuwany do pomieszczenia z dobrym oświetleniem i ciepłym reżimem temperaturowym (osiemnaście do dwudziestu stopni). Po pojawieniu się pierwszych pędów materiał pokrywający jest usuwany. Rośliny nurkują w oddzielnych pojemnikach po rozwinięciu się 2 prawdziwych liści. Przed przesadzeniem na otwarte warunki kwiat utwardza się przez piętnaście dni.
Roślinę uprawia się również bez sadzonek, ale tylko na południu. Ziarno wysiewa się na otwartej przestrzeni na początku pierwszego miesiąca jesiennego.
Lądowanie w ogrodzie.
Dzikie rośliny uwielbiają rosnąć na żyznej glebie. Dlatego do uprawy w ogrodzie potrzebuje luźnej, bogatej w składniki odżywcze gleby i musi przepuszczać powietrze. Uprawa tej rośliny na zubożonych, suchych glebach lub piaskowcach jest zabroniona, a także nie można jej sadzić na nizinie, na której występuje stagnacja cieczy, ponieważ kwiat nie reaguje dobrze na długotrwałą nadmierną wilgoć, szczególnie w zimne dni. Optymalne miejsce do sadzenia jest oświetlone promieniami słonecznymi tylko przez 3-4 godziny dziennie, większość dnia spędza się w cieniu kwiatu.
Podczas sadzenia należy zachować odstęp od dwudziestu pięciu do trzydziestu cm między złocieniem.Sadzone rośliny należy obficie podlewać, a przez pierwsze dziesięć dni po posadzeniu należy je osłonić przed bezpośrednim działaniem słońca. Kwiaty wieloletnie zaczynają kwitnąć w następnym sezonie po posadzeniu.
Sadzenie feverfew
Wysiew nasion lub sadzonek w gruncie zaleca się późną wiosną lub wczesnym latem, kiedy zniknie zagrożenie przymrozkami.
Wolą dobrze oświetlone obszary, chociaż rumianek perski dobrze czuje się w półcieniu. Przy braku światła pnie rozciągają się, zmniejszając w ten sposób obfitość i czas kwitnienia.
Kwiat jest mało wymagający dla gleby, ale zaleca się wybór gleby przepuszczalnej, ponieważ rumianek dalmatyński nie toleruje stojącej wody. W kwaśnej glebie dodaj popiół lub wapno.
Feverfew z pluskiew i pcheł
Kilka wieków temu znane było właściwości feverfew, które usuwały z domu nieprzyjemne pasożyty. Faktem jest, że alkaloid pyretryna w swoim składzie powoduje paraliż nerwowy u owadów. Od czasów starożytnych hostessy zbierają kwiaty rumianku perskiego, suszy je i mielą na proszek. Dodawano go do kąpieli do kąpieli, a także robiono wywary, którymi spryskały płótno, ubrania i sierść zwierzęcą.
Należy pamiętać, że w świetle użyteczne substancje szybko się rozpadają, a skuteczność spada, dlatego proszek należy przechowywać w ciemnym miejscu. Opryskiwanie przedmiotów należy powtarzać co 1-2 dni.
Reprodukcja złocienia
Oprócz sadzenia nasion roślinę rozmnaża się, dzieląc krzew i sadzonki.
Pierwsza opcja hodowli złocienia jest wykonywana co 3-4 lata, w tym okresie kwiat aktywnie rozwija swoje procesy boczne. W tym celu krzew jest usuwany z gleby, usuwany jest z niej nadmiar gleby. Podział odbywa się ręcznie. Powstałe części muszą być duże, są umieszczane w otworach i obficie podlewane.
Sadzonki pozyskuje się z młodych pędów podstawy, od późnej wiosny do sierpnia. Następnie jest transportowany na pożywną i przewiewną glebę w celu ukorzenienia, pojemnik umieszcza się w półcieniu. Ziemia jest stale nawilżana, a aby zmniejszyć parowanie, procesy są pokryte warstwą. Codziennie napowietrzaj i nawadniaj. Rootowanie trwa od 14 do 21 dni. Następnie przeprowadzają przeszczep do ogrodu.
Pielęgnacja roślin
Nawet zapracowani lub leniwi ogrodnicy mogą sadzić feverfew na swoim podwórku, ponieważ roślina wymaga minimalnej opieki. Do sadzenia wybiera się dobrze oświetlone słoneczne miejsca. Możesz sadzić feverfew w półcieniu, w takim przypadku pędy będą się nieco bardziej rozciągać. Gleba do sadzenia może być prawie dowolna. Tylko ciężkie, bagienne gleby są słabo tolerowane przez feverfew. Na żyznej glebie ogrodowej rośliny będą wyglądać o rząd wielkości większe. W zbyt kwaśnej glebie zaleca się dodanie niewielkiej ilości popiołu.
Pyrethrum to rośliny odporne na suszę. Należy je podlewać tylko przy długotrwałym intensywnym upale, gdy liście zaczynają tracić turgor, a gleba pęka. Podlewanie jest ważniejsze w okresie kwitnienia. Przez resztę czasu rośliny są całkowicie pozbawione naturalnych opadów. Bezpośrednio po posadzeniu glebę można ściółkować torfem lub posiekaną trawą. W takim przypadku po podlaniu nie utworzy się gęsta skorupa, a chwasty również przestaną przeszkadzać.
Opatrunek górny przeprowadza się 2-3 razy w sezonie. Rośliny bardzo dobrze reagują na wprowadzenie dziewanny. Pierwsze nawożenie przeprowadza się wiosną, przed kwitnieniem. Natychmiast po więdnięciu kwiatostanów wprowadza się złożoną kompozycję mineralną. Pod koniec lata można podlać krzaki naparem z posiekanych chwastów.
Zwiędłe kwiatostany należy odciąć. Zapobiegnie to samosiewowi, a także pozwoli roślinie zgromadzić siłę i powtórzyć kwitnienie w ciągu 1-2 miesięcy. Wyższe odmiany w otwartych, wietrznych obszarach mogą wymagać podwiązki.
Nie możesz długo uprawiać kwiatów w jednym miejscu, ponieważ zarośnięte krzewy swoimi korzeniami przeszkadzają sobie nawzajem i zubożają glebę.Co 3-4 lata są dzielone i przesadzane w nowe miejsce.
Feverfews są odporne na choroby roślin i większość pasożytów. Ich soczyste zielenie przyciągały ślimaki. Możesz pozbyć się szkodników za pomocą nieprzekraczalnej bariery wykonanej z popiołu lub pokruszonych skorupek jaj. Niektórzy ogrodnicy umieszczają deski obok krzaków, pod którymi ślimaki chowają się w letnim upale i skąd łatwo je zdobyć i zniszczyć.
Choroby i szkodniki złocienia
W miarę wzrostu feverfew atakują go owady i choroby:
| Objawy (wpływ na liście) | Choroba / szkodnik | Środki zaradcze |
| Puszysta szara powłoka, deformacja tułowia. | Fusarium. | Dotknięte kwiaty są usuwane z ziemi i spalane. Obszar, na którym uprawiano roślinę, jest traktowany dowolnym fungicydem. |
| Dziury. | Ślimaki. | Zbierz ręcznie. Popraw system nawadniania, zapobiegając stagnacji wody. |
| Więdnięcie, biała plama. | Wciornastki. | Roślinę usuwa się z ziemi i wyrzuca, glebę opryskuje się ogólnoustrojowym fungicydem. |
| Żółknięcie. | Mszyca. | Przy silnym uszkodzeniu feverfew jest usuwany z gleby i usuwany z miejsca. Przy niewielkiej liczbie szkodników krzew jest traktowany środkami owadobójczymi (Actellik, Aktara lub Biotlin). Akcje są powtarzane 2-3 razy. |
Pielęgnacja rumianku perskiego
Dbanie o ten kwiat jest bardzo łatwe. Taka wieloletnia roślina jest odpowiednia dla tych, którzy nie mogą stale dbać o roślinność ogrodową. Po wzmocnieniu kwiaty po przesadzeniu nie będą się bały chwastów, ponieważ są w stanie zahamować ich wzrost. Dlatego pielenie jest wymagane tylko w pierwszych dniach sezonu wegetacyjnego, a aby zmniejszyć częstotliwość odchwaszczania, wierzchnią warstwę gleby ściółkuje się materią organiczną. Aby zapewnić dobry wzrost i rozwój, uprawy należy regularnie podlewać. Po podlaniu powierzchniowa warstwa gleby jest poluzowana, aby uniknąć tworzenia się na niej gęstej skorupy.
Karmienie złocienia substancjami organicznymi i minerałami. Nie przekarmiaj rośliny azotem, w przeciwnym razie nastąpi szybkie zbieranie zielonej masy, słabo zakwitnie. Kwiat dobrze reaguje na nawóz, którym jest przepiórka.
Pędy są duże, nie tak mocne, z tego powodu będą musiały być związane. Gdy roślina zakończy kwitnienie po raz pierwszy, wszystkie szypułki zostaną usunięte, nie należy czekać, aż ziarna zaczną się formować. Następnie, pod koniec lata, krzew znów zacznie kwitnąć. Bez przesadzania na jednym obszarze roślinę można uprawiać przez cztery lata, nie dłużej. W tym okresie nastąpi ich silny wzrost, więc będą słabo kwitnąć. Z tego powodu raz na cztery lata krzewy przesadza się w nowe miejsce. Rośliny podczas przeszczepu, jeśli to konieczne, należy podzielić.
Choroby i szkodliwe owady.
Rumianek perski ma dobrą odporność na różne choroby i szkodliwe owady. Rzadko jednak może ją zaatakować choroba. Na przykład roślina może czasami być zakażona fusarium lub szarą zgnilizną. Szara zgnilizna jest chorobą grzybową, uszkadza fragmenty roślin znajdujące się nad powierzchnią gleby, w wyniku czego ich powierzchnia pokryta jest nalotem szarego koloru, są zdeformowane, w wyniku czego krzew ginie. Chore złocienie usuwa się z gleby i niszczy, a miejsce ich wzrostu rozlewa się roztworem preparatu grzybobójczego. Również rumianek perski może zachorować na fusarium, jest to również infekcja grzybicza. Przenikanie patogenów do kwiatu odbywa się przez korzenie i początkowo wpływa na układ naczyniowy. Zaatakowany krzew nie jest leczony, więc jest usuwany z ziemi i niszczony, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby. Glebę i inne krzewy traktuje się środkiem grzybobójczym zawierającym miedź.
Kwiat mogą zostać zaatakowane przez wciornastki, ślimaki, mszyce. Ślimaki uwielbiają liście, więc musisz je zbierać ręcznie.Aby jak najszybciej pozbyć się tych szkodników, na terytorium przyciągane są ptaki lub jeże. Wciornastki często osiadają na krzaku. Nie ma na nich rządu, dlatego roślina jest usuwana z gleby i niszczona, a warstwa powierzchniowa gleby i reszta krzewów są opryskiwane środkami owadobójczymi o działaniu ogólnoustrojowym. Podczas osiadania na złocieniu mszyce go niszczą, ale można próbować leczyć, w tym celu przeprowadza się zabiegi środkami owadobójczymi, może to być „Aktara”, „Biotlin”, „Aktellik”. Zwykle wszystkie mszyce nie są niszczone za pierwszym razem, dlatego do ostatecznej utylizacji konieczne jest dwukrotne lub trzykrotne przeprowadzenie zabiegu.
Feverfew po kwitnieniu.
Po kwitnieniu jesienią jej część nadziemna jest przycinana do poziomu powierzchniowej warstwy gleby. Przed sezonem zimowym wierzchnią warstwę gleby ściółkuje się torfem lub przykrywa świerkowymi gałęziami. Ukrywając kwiaty na sezon zimowy, nie będą się bały mroźnych okresów. Po nadejściu wiosny świerkowe gałęzie są usuwane, warstwa ściółki jest zgrabiana, dzięki czemu młode pędy szybko przebijają się przez grubość ziemi.
Pan Dachnik radzi: pyrethrum w projektowaniu krajobrazu
Stosowany w rabatach kwiatowych typu dywanowego do obrzeży. W takiej sytuacji krzewy są przycinane do wymaganej wysokości i zapobiegają tworzeniu się pąków.
Są również używane do ozdabiania granic. Jasne kolory poprawiają wygląd grzbietów i mixbordów.
Ten krzew jest uważany za najbardziej optymalny do dekoracji ogrodu w stylu wiejskim. Wyjaśnia to fakt, że kwiat wygląda świetnie i zapuszcza korzenie w pobliżu roślin ozdobnych.
Kwiat służy do ozdabiania loggii i tarasów. Pasuje również do tworzenia bukietów.
Cechy roślin
Wśród rodzajów złocienia przeważają rośliny wieloletnie, ale są też jednoroczne.
- Pędy są żebrowane i lekko owłosione;
- Łodyga może osiągnąć wysokość 1 metra;
- Roślina ma silne korzenie, głęboko mogą penetrować około 3 metry;
- Liść rośliny po jednej stronie ma szaro-zielony odcień, a po drugiej popielaty;
- Kwiatostany występują pojedynczo i mają średnicę ok. 5 cm Kwiaty rośliny są biseksualne, kwitną w maju i kwitną do końca czerwca;
- Po kwitnieniu powstaje pudełko z nasionami, które zachowują zdolność kiełkowania przez kilka kolejnych lat.
Przydatne właściwości złocienia
W dawnych czasach rumianek dalmatyński był używany do obniżania temperatury, likwidowania stanów zapalnych i bólu głowy. Udowodniono, że ten kwiat ma właściwości podobne do aspiryny.
W latach 80. naukowcy wskazali feverfew jako skuteczny środek w walce z migrenami. Mówiono, że proszek tej rośliny znacznie szybciej łagodzi silne i częste bóle głowy niż drogie leki. Wynikało to z faktu, że kwiat zawiera partenolid, który pomaga blokować syntezę serotoniny. Jak wiadomo, nadmierna zawartość tego składnika w komórkach mózgowych i naczyniach krwionośnych jest uznawana za przyczynę powstawania migreny.
Dodatkowo rumianek dalmatyński blokuje produkcję histaminy, zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych, ma właściwości przeciwbakteryjne i antyalergiczne. Z liści tworzą aplikacje przeciw zapaleniu stawów i reumatyzmowi, są stosowane w leczeniu astmy i łagodzeniu bólu podczas cyklu miesiączkowego.
W połączeniu z lekami feverfew eliminuje alergiczne objawy zapalenia skóry i łuszczycy.
Ta roślina ma niezwykły wygląd i właściwości lecznicze, co przyciąga dużą liczbę ogrodników. Wywary z tego kwiatu są często używane do lutowania małych dzieci z alergiami, którym towarzyszą ciężkie wysypki.
Odmiany
Kwiaciarnie uprawiają kilka odmian tej rośliny. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że feverfew ma wiele różnych odmian i typów.
Pyrethrum „Beautiful” (Pyrethrum pulchrum, Tanacetum pulchrum).
Ten dziko rosnący gatunek występuje na terenach północnych Chin, Kazachstanu, Azji Środkowej, północnej Mongolii i Syberii. Pyrethrum uwielbia rosnąć w strefie tundry, na płaskowyżu i zboczu kamieni w pobliżu lodowca. Ta bylina ma kłącze, jest również półrozetką, dorasta do pięćdziesięciu cm, powierzchnia jest owłosiona. Pędów jest niewiele, rosną pionowo, jest na nich kilka liści. Liście wyrastające u korzeni są zielone, osadzone na wydłużonych ogonkach, pierzaste, pocięte na dwa płaty, mogą być nagie lub lekko owłosione. Liście rozciągają się do piętnastu cm i mają 2 cm szerokości, a na łodydze są bezszypułkowe. Kosze mogą rosnąć pojedynczo lub tworzyć kwiatostany w dwóch lub trzech koszach. Kosze składają się z kwiatów w kształcie rurki w kolorze szarym i kwiatów w kształcie trzciny w kolorze białym.
Pyrethrum "Large-leaved" (Pyrethrum macrophyllum, Tanacetum macrophyllum).
Ta roślina wieloletnia pochodzi z terytorium Kaukazu. Rośliny rozciągają się do półtora metra. Kwiatostan-tarczka w przekroju ma około 10 cm, zawiera małe białe kwiaty. Pod koniec kwitnienia kolor zmienia się na czerwono-brązowy. Odmiana dobrze rośnie w większym składzie, dobrze komponuje się z roślinnością taką jak: proso pręcikowe, miskant pstrokaty, trzcinnik ostro kwitnący i inne zboża ozdobne.
Feverfew "Shytkovy" (Pyrethrum corymbosum, Chrysanthemum corymbosum, Tanacetum corymbosum).
Ojczyzna - Kaukaz, terytoria Europy Wschodniej, podgórska strefa Ałtaju, rośnie na suchym lądzie. Ta kłączowa bylina ma na szczycie jedną lub dwie lub trzy rozgałęzione pionowe pędy, dorastające do czterdziestu do stu pięćdziesięciu cm. Liście rosnące u korzeni osadzone są na wydłużonych ogonkach, osiągają wysokość od trzydziestu do czterdziestu cm. Liście są pierzaste, podzielone na segmenty. Liście na łodydze przypominają liście przy korzeniach, ale nie są tak wydłużone, a liście wierzchołkowe i środkowe są całkowicie siedzące, a te znajdujące się poniżej siedzą na ogonkach. Kwiatostan-tarczka jest luźna, zawiera od piętnastu do dwudziestu koszy, które znajdują się na wydłużonych szypułkach pokrytych włoskami. Kolor niełupek jest szary, a kwiaty trzciny są białe. Roślina kwitnie w czerwcowe dni.
Pyrethrum cinerariifolium, czyli rumianek dalmatyński.
Ten zielny kwiat dorasta do piętnastu do czterdziestu pięciu cm Liście srebrzystoszare, pierzaste, można je ścinać dwa lub trzy razy. Koszyczki mają niełupki koloru szarego i kwiaty na krawędziach w kolorze jasnożółtym lub białym.
Pyrethrum „Red” (Pyrethrum coccineum, Chrysanthemum coccineum) lub „kaukaski rumianek”.
Roślinę tę można często pomylić z feverfew "różową". Gatunek ten rośnie dziko na terytorium Kaukazu. Ma wiele różnych podgatunków z kwiatami podobnymi do trzciny, które są pomalowane na różne kolory od ciemnej wiśni do bieli. Dość często wśród nich można znaleźć podgatunki, które mają kosze frotte. Różni się feverfew "Red" od feverfew "Pink" obecnością pierzastych, dwukrotnie wypreparowanych liści. Części nadziemne kwiatu zawierają trucizny dla szkodliwych owadów, ale jednocześnie są bezpieczne dla ludzi i wszystkich zwierząt stałocieplnych.
Pyrethrum roseum, czyli rumianek perski.
Gatunek ten pochodzi z terytorium Kaukazu. Uprawiany od ponad dwustu lat. Pędy są pionowe, osiągają do sześćdziesięciu do siedemdziesięciu cm, nasienne liście jasnozielonego koloru siedzą na ogonkach i są również wycinane. Liście rosnące na łodydze nie są tak duże jak liście rozety. Koszyczki mogą mieć rozmiar około pięćdziesięciu mm, kwiatostan-chwost składa się z dwóch lub trzech koszy, a kosz może również rosnąć samodzielnie. Kwiaty rurkowe są żółte, a kwiaty trzciny są różowe. Odmiana ma wiele różnych odmian i podgatunków, często określanych jako złocień hybrydowy. W całej tej odmianie można znaleźć kwiaty z koszyczkami frotte, pomalowane na biało, ciemnoczerwono lub różowo.Najbardziej rozpowszechniona jest grupa mieszańców „mieszanka robinsonów”, roślinność ta dorasta do osiemdziesięciu cm, koszyczki różowe lub czerwone w przekroju mają około dwanaście cm. Poniżej przedstawiamy najpopularniejsze odmiany pyretrum „hybryda”.
„Atrosanguinea”. Krzew dorasta do sześćdziesięciu cm, średnica kwiatostanu może wynosić sześćdziesiąt mm. Kwiaty są rurkowate, pomalowane na żółto, a kwiaty trzciny są ciemnoczerwone.
"Marka". Kwiaty są trzcinowe, pomalowane na głęboki róż.
James Kelway. Krzew osiąga wysokość sześćdziesięciu cm, koszyczki w przekroju mają około sześćdziesięciu mm. Kwiaty znajdujące się na krawędziach są koloru szkarłatnego.
"I. M. Robinson ”. Kwiaty znajdujące się na krawędziach mają różowawe zabarwienie.
Kelway Glories. Kwiaty rurkowate są pomalowane na żółto, a kwiaty trzciny są szkarłatne.
Lord Rosebury. Kosze o gęstej strukturze frotte.
Vanessa. Koszyczki mają strukturę frotte, środek jest żółty i wypukły.
Słynne gatunki ogrodowe: różowe, czerwone, podwójnie różowe, niskie, podwójnie białe.
Feverfew "Maiden" (Pyrethrum parthenium, Chrysanthemum parthenium, Tanacetum parthenium).
To najpopularniejszy rodzaj corocznej feverfew. Pochodzi z południowej części terytorium Europy. Dziki kwiat należy do bylin, podobnie jak poprzednie rośliny, ale hodowcy uprawiają go jako roślinność jednoroczną. Krzew jest zwarty, dorasta do pięćdziesięciu cm, silnie rozgałęziony. Liście zielonkawe lub żółto-zielone osadzone na ogonkach, pierzaste, rozcięte lub głęboko ścięte, ich powierzchnia jest owłosiona. Kwiatostan-chwost znajduje się u góry, zawiera małe koszyczki, osiągające przekrój od piętnastu do trzydziestu mm, ich konstrukcja może być podwójna lub prosta. Kwiaty podobne do trzciny są żółte lub białe. Najpopularniejszymi uprawianymi podgatunkami są: „Żółtolistne” (liście z dużymi płatami, bladożółty kolor, brzeżne kwiaty w kolorze białym), „Discopodobne” (kwiat na obrzeżach, brzeżne kwiaty w kolorze żółtym). Popularne są również odmiany, które mają kwiatostany w kształcie frotte w kształcie kuli, zostaną przedstawione poniżej.
„Zilbeoteppich”. Koszyczki frotte w formie kuli, kolor biały.
Schneebal. Krzew dorasta do dwudziestu dwudziestu pięciu cm, liście są jasnozielone, kwiatostany mają strukturę frotte, mają kolor biały, w przekroju mają około dwudziestu pięciu mm, składają się z kwiatów rurkowych.
Dahl White. Kwiatostan jest biały, przypomina guzik.
Śnieżne chrupki, śnieżna kula, białe gwiazdy. Kwiatostan tych odmian jest zaokrąglony, ma spódnice, które składają się z skróconych, nie wąskich kwiatów trzcinowych.
Panna. Krzew dorasta do osiemdziesięciu cm Koszyczki o strukturze frotte w formie kuli koloru białego osiągają przekrój piętnastu mm.
Goldbal. Kwiatostan o podwójnej strukturze, koloru żółtego, o przekroju dwudziestu pięciu mm, składa się z kwiatów rurkowych.
Cechy kultury
Rumianek nie wymaga pielęgnacji, składu gleby, jest odporny na mróz. Zdjęcie: biolib.cz
Opis i cechy gatunku:
- Rumianek dalmatyński - Pyrethrum cinerariaefolium (łac. Pyrethrum cinerariaefolium). Odwieczne zioło o silnym systemie korzeniowym. Centralny korzeń może sięgać do 3 m w głąb gleby.
- Naturalnie rośnie w Grecji, Albanii, Jugosławii na górzystych, dobrze oświetlonych obszarach o glebach wapiennych. Tradycyjna nazwa krajów bałkańskich to Dalmacja, która stała się źródłem specyficznej nazwy rośliny.
- Wysokość krzewu wynosi 50-70 cm, niektóre gatunki mogą osiągnąć 1-1,5 m. Pędy są liczne, gęsto ulistnione. Z tego powodu podstawa krzewu jest gruba i gęsta. Liście są pierzasto wycięte.Spód blach jest wełnisty, srebrzystoszary.
- Pojedyncze koszyczki na kwiaty są otoczone płatkami trzciny. Środek jest jasnożółty. Średnica kwiatów 4-6 cm.Owoce to prążkowane niełupki o ciemnożółtym kolorze.
- Feverfew jest odporny na suszę, łatwo dostosowuje się do wilgotnych gleb. Ale nie znosi zbyt dobrze długotrwałego podlewania gleby.
- Wytrzymuje ujemne temperatury do -200C, ale tylko podczas śnieżnej zimy. Jeśli nie ma śniegu, szybko zamarza, ponieważ jego boczne korzenie znajdują się blisko powierzchni ziemi.
- Zewnętrznie rumianek feverfew jest bardzo podobny do rumianku aptecznego. Ale kwiaty pierwszego są dwa razy większe, pojemnik jest płaski, podczas gdy w rumianku aptecznym przeciwnie, środek jest wypukły, półkulisty. Pomimo zewnętrznego podobieństwa, farmacja i rumianek dalmatyński to dwa zupełnie różne gatunki, które należą do różnych klas. Feverfew nie jest stosowany w medycynie ludowej, ponieważ nie posiada cennych właściwości leczniczych charakterystycznych dla rumianku.
- Rumianek dalmatyński jest naturalnym środkiem owadobójczym. Roślina zawiera truciznę, która jest całkowicie bezpieczna dla ludzi i zwierząt, ale działa destrukcyjnie na owady synantropijne: kleszcze, karaluchy, pchły. Wcześniej sproszkowany złocień wlewano w rogi pomieszczeń, układano pod deski podłogowe w celu ochrony przed szkodliwymi owadami.
Używany do nasadzeń grupowych, bukietów. Zdjęcie: Autorka fabuły opowiada, jak używać rumianku do ochrony przed owadami:
Korzystanie z feverfew w ogrodzie
Feverfew jest często używany do ozdabiania krawężników i ścieżek. Za pomocą tego kwiatu powstają jasne, kolorowe klomby. Roślina przypominająca rumianek pięknie wygląda między drzewami i krzewami ogrodowymi.
Feverfew nadaje się do tworzenia różnorodnych kompozycji i dlatego jest ceniony w projektowaniu krajobrazu. Służy do ozdabiania balkonów, tarasów, werand.
Jak widać na poniższym zdjęciu, uprawa złocienia w ogrodzie z innymi bylinami przebiega z powodzeniem, ponieważ jest harmonijnie łączona z wieloma roślinami ozdobnymi.
Nagietki, nagietki, felicja, rumianek ogrodowy, dzwonki, ostróżka, cyneraria i inne kwiaty w odcieniach żółtego, pomarańczowego, niebieskiego, pomarańczowego i niebieskiego są dla niego wspaniałymi sąsiadami. Wystarczy wziąć pod uwagę, że feverfew może z powodzeniem rosnąć zarówno na terenach słonecznych, jak i półcienistych i dobierać sąsiadów w zależności od ich cech. Na przykład dzwonki i cyneraria preferują cień, podczas gdy nagietki i nagietki dobrze rosną i rozwijają się w oświetlonych miejscach.
Ponieważ feverfew stoi przez długi czas w kroju, często jest używany do robienia bukietów.
Uprawa rumianku dalmatyńskiego na miejscu
Przed sadzeniem feverfew miejsce uprawia się w specjalny sposób. Ta roślina uwielbia luźne lekkie gleby. Witryna musi być dobrze oświetlona. Stagnacja wody w ziemi jest niedopuszczalna. Jeśli gleba jest zbyt kwaśna, podczas kopania należy dodać wapno lub popiół.
Podczas sadzenia nasion podobieństwo może nie być wystarczające. W przypadku sadzonek lepiej jest używać specjalnych pojemników. Aby przygotować mieszankę składników odżywczych, wymieszaj równe proporcje gleby ogrodowej, torfu i próchnicy. Po wysianiu nasion mieszankę gleby należy dobrze zwilżyć. Następnie należy je przykryć folią. Pierwsze pędy pojawiają się za tydzień. Sadzonki można sadzić po osiągnięciu 3 liści. W takim przypadku temperatura powietrza musi wynosić co najmniej + 20 ° C.
W pierwszych tygodniach po posadzeniu podlewanie należy przeprowadzać 2 razy co 7 dni. W przyszłości nawadnianie można wykonywać raz na 2 tygodnie. Aby wyeliminować utratę wody z gleby, jej powierzchnia jest ściółkowana. Latem musisz karmić dziewanny 2-3 razy. Po zakończeniu kwitnienia stosuje się nawozy mineralne.
Opis rośliny
Hodowla wieloletnia skutecznie łączy w sobie prostotę rumianku i wyrafinowaną finezję chryzantemy. Jasne kwiaty złocienia mogą ozdobić każdy kwietnik. Nawet niedoświadczeni hodowcy kwiatów mogą uprawiać rośliny, ponieważ pielęgnacja upraw jest prosta.
Bylina z rodziny Asteraceae
Feverfew to najpopularniejsza odmiana o eleganckich białych kwiatach. Krzewy, w zależności od odmiany kultury ozdobnej, osiągają wysokość 15-60 cm, blaszki liściowe wycięte przez Cirrus są pomalowane na zielono. Kwiatostany w kształcie kosza są masowo rozmieszczone na wierzchołkach pędów. Często kwiatostany, mocno przyklejone do wierzchołków pędów, tworzą rodzaj czapki.
Wybór miejsca i gleby
W przypadku rumianku perskiego wybór miejsca w ogrodzie jest dość prosty. Najważniejsze jest to, że występuje niewielkie wzniesienie, w przeciwnym razie gromadzą się opady, przez co roślina może zamarznąć.
Nie można sadzić feverfew na glebach piaszczystych i ubogich. W przeciwnym razie może rosnąć na każdej glebie ogrodowej w półcieniu lub w jasnym świetle. Aby roślina z łatwością zniosła letnie upały, należy ją podlewać wieczorami. Szczególną uwagę należy zwrócić na ten proces w okresie kwitnienia, ponieważ brak wody negatywnie wpływa na efekt dekoracyjny.
Rumianek perski, jeśli rośnie w gęstym cieniu, traci swój efekt dekoracyjny. Jej pędy zaczynają brzydko się rozciągać, a kwiatostany cienkie i kurczą się.
Gleba, na której będzie rosnąć złocień, powinna być przepuszczalna dla wody i powietrza oraz mieć neutralną kwasowość. Gęsta, wilgotna gleba zawierająca dużą ilość składników odżywczych nie jest odpowiednia dla rumianku perskiego. Jeśli taka jest gleba w ogrodzie, należy ją rozcieńczyć dużą ilością piasku.
Gdzie kupić nasiona?
Możesz kupić nasiona złocienia w wyspecjalizowanych kwiaciarniach, a także zamówić pocztą lub przez sklep internetowy.
| Różnorodność | Gdzie można kupić | Cena £ |
| Złota kula | Sklep internetowy (dostawa na terenie całej Rosji) | 15 rubli (0,05 g) |
| Trubadur (Zedek) | Hipermarket OBI | 20 rubli (0,2 g) |
| Robinson's Giants | Sklep internetowy (dostawa na terenie całej Rosji) | 21 rubli (0,2 g) |
Feverfew kwiat w dekoracji ogrodu
Taki krzew wygląda efektownie w ogrodzie. Idealnie uzupełnia mixborders, rabaty. Mogą oprawiać klomby, a także tworzyć nasadzenia grupowe, łącząc niepowtarzalne i efektowne kolory.
Możesz łączyć kulturę z rumiankami, dzwonkami, irysami. Doskonałymi partnerami do sadzenia są bazylia, strój kąpielowy. Pięknie prezentują się krzewy sadzone przy drzewach ozdobnych lub w alejkach.
Skład kwiatów i aktywność owadobójcza ich składników
Kwiaty rumianku perskiego zawierają pyretrynę, substancję żywiczną będącą mieszaniną estrów pyretrolonu i kwasów chryzantemowych. Mieszanka ta działa silnie toksycznie na różne stawonogi - owady, pająki, kleszcze, krocionogi, wszy - ale jednocześnie jest praktycznie nieszkodliwa dla ludzi i zwierząt stałocieplnych, dzięki czemu była wcześniej aktywnie wykorzystywana do zwalczania karaluchów , pluskwy, wszy, pchły i kleszcze.
Dziś na bazie naturalnych piretryn ekstrahowanych z kwiatostanów rumianku produkowane są syntetyczne pyretroidy, które są znacznie skuteczniejsze niż ich poprzednicy. Z tego powodu piretryny i sam rumianek perski straciły swoje znaczenie dla gospodarki narodowej, chociaż w pewnym stopniu nadal są wykorzystywane w medycynie ludowej do zwalczania wszy i świerzbu. Czasami zwolennicy wszystkiego, co naturalne, używają proszku z tartych kwiatostanów rumianku perskiego do usuwania karaluchów i pluskiew z domu, chociaż praktyka pokazuje, że taka walka rzadko kończy się sukcesem i nie pozwala na usunięcie wszystkich owadów z pokoju.
Co ciekawe, rumianek dalmatyński jest częściej używany jako surowiec do produkcji środka owadobójczego niż rumianek perski czy kaukaski. Wynika to z faktu, że skład jego kwiatów zawiera największą ilość składników owadobójczych. Jednocześnie skuteczność składników rumianku perskiego i kaukaskiego jest nieco wyższa, dlatego na ogół gatunki te można uznać za równoważne pod względem ich aktywności owadobójczej.
Typowy preparat do eksterminacji owadów na ziemi i sierści zwierzęcej.
Również w składzie kwiatów feverfew znajduje się składnik przeciwzapalny partenolid, znany ze swojego działania przeciwzapalnego. Dzięki temu napary powstają z rumianku perskiego i innych roślin z rodzaju Pyrethrum, które są stosowane w medycynie ludowej jako zewnętrzny środek przeciwzapalny i przeciwreumatyczny.
Podlewanie i ściółkowanie
Gdy posadzony rumianek perski jest w pełni uformowany, należy go podlać niewielką ilością wody. Glebę należy zwilżyć w czasie upałów i suszy. Jeśli tak się nie stanie, feverfew nie umrze, ale jego kwiaty staną się małe, a okres kwitnienia zostanie skrócony. Ale przelew jest wielkim zagrożeniem dla rośliny. W warunkach wysokiej wilgotności system korzeniowy szybko gnije.
Musisz dowolnie mulczować kwiat. Ponieważ chwasty nie rosną obok dorosłej rośliny i nie ma potrzeby zatrzymywania wilgoci, ściółka służy wyłącznie do celów dekoracyjnych.
Choroby
Feverfew charakteryzuje się szarą lub brązową zgnilizną. Roślina może zachorować z powodu częstego podlewania, przebywania w cieniu lub ciężkiej glebie. Aby wyhodować rumianek perski, należy odciąć zainfekowane części i potraktować je ogólnoustrojowym fungicydem.
Szkodniki
Jak każda roślina, rumianek perski ma swoich przeciwników. Należą do nich mszyce i ślimaki, które żywią się liśćmi i pędami. Aby je zniszczyć, konieczne jest użycie środków ludowych, które będą bezpieczne dla pszczół, aby nadal zapylały kwiaty.
Pyrethrum lub perski rumianek - jak już wspomniano, pożyteczna i piękna roślina. Jego uprawa nie wymaga dużego wysiłku. Ogrodnicy przywiązują dużą wagę do wieloletnich odmian tej rośliny. Najbardziej rozpowszechnioną feverfew jest dziewica. Główna zasada hodowli feverfew rośnie w ogrodzie, ale nie w domu. W domu kwiat może umrzeć z powodu braku świeżego powietrza i ciemnienia. Rumianek może ozdobić bukiet, a jeśli jest zbierany z kilku odmian tej rośliny, zwłaszcza z podwójnymi kwiatami.
Teraz przeczytaj:
- Odmiany, sadzenie i pielęgnacja wieloletnich Rudbekii
- Wyśmienita spirala junkus (sitnik) we wnętrzu
- Trwały, obfity zbiór ogórków po posadzeniu na sadzonki
- Jak stworzyć wiszące ogrody w mieszkaniu z winoroślą w pomieszczeniach
O
Agronom z państwowego przedsiębiorstwa rolnego „Garovskoye” z regionu Chabarowska w obwodzie chabarowskim.
Pielęgnacja zewnętrzna
Feverfew wymaga bardzo małej uwagi, opieka nad nim nie jest uciążliwa nawet dla niedoświadczonego hodowcy.
Podlewanie
Ze względu na głęboki system korzeni kultura nie wymaga częstego podlewania. Warto ją podlewać tylko w okresie kwitnienia, kiedy na dworze jest gorąco. Przy umiarkowanej pogodzie taka procedura nie jest konieczna. Kwiat dobrze znosi suszę. Po podlaniu lub po deszczu poluzuj glebę w pobliżu krzewu, aby zapewnić swobodne przenikanie powietrza do korzeni.
Top dressing i nawożenie
Aby kwiatostany aktywnie tworzyły się na złocieniu, wiosną lub jesienią, podczas kopania terenu, zaleca się przyniesienie zgniłego obornika. Od czasu do czasu można nimi karmić rośliny przez cały sezon wegetacyjny. Jeśli wzrost kultury jest powolny lub kwitnienie nie występuje przez długi czas, możesz nawozić glebę złożonym nawozem mineralnym.
Przycinanie
Zaleca się przycinanie zwiędłych kwiatostanów. Pozwoli to feverfew zachować siłę do ponownego kwitnienia. Konieczne jest również usunięcie suchych kwiatów, aby zapobiec samosiewowi.Nie ma potrzeby przycinania łodyg w okresie wegetacji. Są usuwane przed zimowaniem.
Stan botaniczny
Pyrethrum - Pyrethrum (P.), Chrysanthemum (Ch.) Lub Tanacetum (T.) to duża grupa roślin zielnych. Przez długi czas uważano je za rodzaj z licznej rodziny Aster (Asteraceae). Ten rodzaj obejmował około stu różnych gatunków. Ale ostatnio należą one głównie do rodzaju Tansy. Łączy je wspólna cecha: kwiatostany, składające się z białych lub różowych płatków w postaci języków.
Zdecydowana większość gatunków to byliny; jednoroczne są mniej powszechne. Za ojczyznę złocienia uważa się ciepłe regiony Ameryki Północnej, Azji Środkowej, Europy (Morze Śródziemne, Kaukaz). Grecka nazwa rośliny związana jest z jedną z jej właściwości leczniczych. Zawarty w kwiatach i owocach związek partenolidu pomaga obniżyć wysoką temperaturę ciała („pyretos” - „ciepło”).
Najbliższymi krewnymi złocienia są astry i rumianek. To nie przypadek, że jego popularna nazwa to rumianek. Ale nadal nie jest to rumianek, ale niezależny rodzaj. Czasami nazywany jest także kapłanem.
Forma ogólna
Roślina jest smukłym krzewem nie wyższym niż 1 m. Pędy żebrowane, raczej rozgałęzione, pokryte lekkim puchem. Pędy wznoszą się i stoją. Wytrzymałość i bezpretensjonalność rumianku wynika w dużej mierze z obecności silnego systemu korzeniowego. Jest w stanie zagłębić się w ziemię do 2,5-3 m.
Odchodzi
Są dwukolorowe: szaro-zielone powyżej i popielate poniżej. Obok znajdują się płyty złocienia. Składają się z wąskich segmentów. Trzymają się długich dolnych ogonków, które są znacznie skrócone na wierzchołkach łodyg.
Kwiaty
Kwiatostany składają się z jasnych koszy o średnicy 50-60 mm. Ich płatki są różowe, białe lub czerwone, a środek jest żółty. W jednym kwiatostanie są kwiaty męskie i żeńskie. Krzewy kwitną od maja do czerwca, ponownie - od sierpnia do września. Rośliny dobrze rosną w jednym miejscu przez 3-4 lata, ale potem kwiatostany stają się coraz mniejsze i tracą swój efekt dekoracyjny.
Owoc
Jest to jasnobrązowy lub żółtawoszary prążkowany trądzik z koroną. Wewnątrz owocu znajduje się wiele małych podłużnych nasion. Ich zdolność kiełkowania trwa 2-3 lata.
SIEĆ SAMODZIELNIE!
Feverfew jest mało wymagająca dla gleby, ale lepiej rośnie na lekkich iłach piaszczystych. Głównym nawozem jest obornik, który jest dostarczany podczas jesiennych wykopów. Rumianek preferuje miejsca słoneczne, zacienione i na glebach bardzo żyznych i żyznych, przyrasta bardziej zielono niż kwitnie.
Nasiona wysiewa się bezpośrednio do ziemi w maju. Sadzonki należy przerzedzać pozostawiając między nimi odstęp 10-15 cm Młode rośliny z łatwością tolerują przesadzanie, tak aby dodatkowe sadzonki można było sadzić także na rabatach warzywnych.
Wydzieliny korzeni złocienia odstraszają niektóre szkodniki: nicienie, muszki cebulowe, kleszcze, ryjkowce. Feverfew dobrze rozmnaża się przez samosiew, a na obszarach o łagodnych zimach może zimować i rosnąć jako roślina wieloletnia.
Recenzje ogrodników
Ludmila62
Lubię też złocień, pozostaje tylko czerwony, od wielu lat rośnie w zwartym krzewie, nie rośnie. Podoba mi się coroczne obfite kwitnienie i bezpretensjonalność.
Tatiana R.
Ja też od wielu lat rośnie feverfew, nie wymaga specjalnej opieki.
Propaguj przez nasiona i dzieląc krzew
| Posiew
|
| Dzieląc krzew
|
Dystrybucja i wzrost
W naturze złocień rośnie na obszarach górskich. Często występuje na wysokości 500-2000 m nad poziomem morza. Roślina dobrze rośnie na oświetlonych skalistych, wapiennych zboczach. Uważa się, że ojczyzną tej rośliny są południowe regiony Półwyspu Bałkańskiego.
W naturze występuje również w górzystych obszarach Ałtaju, Kaukazu, południowej Europy, Afryki Środkowej i Azji Środkowej.
Nie ustalono jednak, czy złocień jest przedstawicielem lokalnej flory, czy też kwiaty zostały wprowadzone w te regiony. Do rozprzestrzeniania się tej rośliny przyczyniła się działalność człowieka. Obecnie złocień jest aktywnie uprawiany w krajach o łagodnym klimacie, w tym:
- USA.
- Włochy.
- Bułgaria.
- Francja.
- Japonia.
- Gruzja.
Ponadto uprawa tych kwiatów jako bylin prowadzona jest na południu Rosji i Ukrainy, w Turcji i niektórych innych regionach.
Wymagania dotyczące opieki
Roślina wymaga minimum uwagi, co zachwyci zapracowanych hodowców. Teren feverfew powinien być oświetlony i nasłoneczniony. W półcieniu krzewy rozciągają się bardziej.
Odpowiedni jest każdy skład gleby, z wyjątkiem ciężkich i bagnistych. Skład kwaśnej gleby poprawia się poprzez dodanie popiołu. Żyzna ziemia zapewni duże i żywe kwiaty. W okolicy nie powinno być stagnacji wody na feverfew.
Usunięcie suchych kwiatostanów zachowa dekoracyjność i przedłuży kwitnienie, a samosiew jeszcze nie nastąpi. W złocieniu można uzyskać drugie kwitnienie, jeśli wszystkie łodygi kwiatowe zostaną odcięte natychmiast po pierwszym. W przypadku wyższych klas wymagana jest podwiązka.
Nie zaleca się trzymania Feverfew w jednym miejscu. Korzenie aktywnie rosną i przeplatają się, a gleba z czasem ulega zubożeniu. Przeszczep jest potrzebny co 3-4 lata przy jednoczesnym podziale buszu.
Kwiat jest mrozoodporny i dobrze zimuje w glebie. Wraz z nadejściem chłodów łodygi są odcinane, a krzew pokryty torfem, suchymi liśćmi, gałęziami świerkowymi.
Podlewanie i karmienie
Pyrethrum jest odporny na suszę. Potrzebują podlewania tylko w upalne dni. W przeciwnym razie liście tracą turgor, a ziemia pęka. Wilgoć jest ważna dla kwiatów nawet w okresie kwitnienia.
Nowe nasadzenia są natychmiast mulczowane torfem lub skoszoną trawą. Chochoł chroni przed utratą wilgoci, strupami i irytującymi chwastami.
Nawóz aplikuje się 2-3 razy w sezonie. Dodatek dziewanny jest korzystny dla kwitnienia i wzrostu. Pierwsze karmienie odbywa się wiosną, przed zakwitnięciem pąków. Po zakończeniu kwitnienia nawozić złożonym nawozem. Późnym latem i wczesną jesienią krzewy podlewane są naparem ziołowym.
