Sukulenty wewnętrzne - odmiany, cechy pielęgnacyjne

Nazwa soczysta - w tłumaczeniu z łaciny „soczysta”, odnosi się do grupy roślin, których ojczyzną są suche terytoria pasa tropikalnego: kontynenty południowoamerykańskie i afrykańskie, wyspy położone na szerokości geograficznej Madagaskaru. Uprawa indoor jest dostępna dla początkujących hodowców. Powszechną właściwością bezpretensjonalnych roślin jest zdolność do przechowywania wilgoci przez długi czas w mięsistych liściach lub łodygach. Tradycyjnie sukulenty dzieli się na łodygi (kaktusy, mlecze) i liściaste:

• aloes, znany jako agawa;
• kolanchoe, czyli „lekarz”;
• grubosz („drzewo pieniędzy”, gruba kobieta);
• inne dranie - echeveria, inaczej określane jako „kamienna róża”; odmłodzony, rozchodnik (rozchodnik), broda, bazgroły;
• Haworthia;
• „Żywe kamienie” - litopy liściaste i lapidarium;
• bezpretensjonalna agawa z rodziny szparagów;
• zamioculcas, czyli „drzewo dolara”;
• dziki aloes;
• gasteria;
• krewny czworokątnego cissus winogronowego, zwany „kręgarzem”.

Z samych nazw, zaakceptowanych przez ludzi, wynika, że ​​rośliny domowe z tej grupy mają oryginalny wygląd, a wiele z nich ma właściwości lecznicze.

Główne metody hodowli

Takie bezpretensjonalne rośliny można rozmnażać na wiele prostych sposobów. Hodowla sukulentów odbywa się:

1. Przez sadzonki - oddzielając cięcie od rośliny matecznej i przesadzając je do oddzielnego pojemnika z glebą.
2. Rozmnażanie liści - gdy sukulenty mają liście i można je oddzielić, przed pojawieniem się korzeni umieszcza się je w pojemniku z wodą, a następnie sadzi.
3. Rozmnażanie nasion. Jeśli sukulent rodzi nasiona, sadzenie ich w osobnej doniczce jest najmniej stresującym sposobem ich rozmnażania.

Trzecia metoda hodowli roślin jest szeroko stosowana przez ogrodników i po prostu egzotycznych miłośników. Sukulenty z nasion rosną szybko i w dużych ilościach, ale w tym celu muszą stworzyć odpowiednie warunki i nie zapominać o regularnej pielęgnacji.

Przygotowanie gleby

Gdy tylko dotrą nasiona i przygotujesz wszystko, czego potrzebujesz do sadzenia, trzeba znaleźć czysty piasek... Piasek sprzedawany w sklepach ogrodniczych może zawierać fungicydy lub herbicydy. Dlatego najlepiej jest używać piasku budowlanego, który miesza się z cementem.

Małe kawałki skały tworzą małe kieszenie powietrzne i zapewniają dobry rozwój korzeni.

Najlepsza rada, jaką możemy daćpolega na tym, że przed wysianiem nasion należy dobrze zwilżyć piasek. Soczyste nasiona są małe i dlatego łatwo spłukują się podczas podlewania. Ale jeśli gleba jest mokra, przylgną do niej i pozostaną na miejscu, dopóki nie zapuszczą korzeni.

Praca przygotowawcza

Pierwszym krokiem w kierunku wyhodowania tych egzotycznych roślin jest selekcja i pozyskiwanie nasion. Doświadczeni ogrodnicy kupują już dorosłą roślinę i sami ją wydobywają, ale dla początkujących lepiej kupić gotowe saszetki. Są sprzedawane zarówno w chińskich sklepach internetowych, jak iw niektórych wyspecjalizowanych punktach sprzedaży w krajach WNP.

Uprawa sukulentów z nasion w domu wymaga dokładnego przygotowania. W istocie nie jest to trudne, ale trzeba to robić sprawnie, aby dalsza hodowla nie powodowała dodatkowych trudności.

Wybór pojemnika do siewu

Bezpretensjonalność sukulentów jest widoczna nawet tam, gdzie sadzi się nasiona do kiełkowania. Rośliny te nie potrzebują specjalnych doniczek wykonanych z materiałów żaroodpornych. Do prawidłowej uprawy nie będą potrzebne zbyt głębokie (wysokość boku około 5 cm) plastikowe pojemniki. Na dole potrzebujesz otworów na nadmiar wilgoci, aby nasiona nie gniły. Jeśli producent ich nie dostarczył, wykonaj otwory samodzielnie. Średnica otworu powinna wynosić od 3 do 5 mm.

Ponieważ sukulenty są egzotycznymi roślinami, które kochają ciepło, pojemnik musi być przykryty przezroczystą pokrywą od góry, aby stworzyć w środku wilgotną i gorącą atmosferę. W ostateczności możesz też użyć folii.

Możesz również sadzić sukulenty w gotowych mini szklarniach, które są sprzedawane w specjalnych sklepach, w tym przywiezionych z Chin.

Wybór i przygotowanie gleby

Nie mniej ważna w hodowli jest gleba, w której kiełkują nasiona. Teren na sukulenty nie musi być zamawiany z zagranicy. Gotowe mieszanki są sprzedawane w sklepach, wystarczy zwrócić uwagę na kilka niuansów:

1. Sukulenty rosną w trudnych warunkach, dlatego aby roślina szybciej przystosowała się do nowego środowiska, lepiej jest użyć gleby gruboziarnistej, takiej jak mieszanka ziemi z piaskiem lub drobnym żwirem. Niektórzy ogrodnicy zalecają dodanie kruszonego węgla do tej kompozycji.
2. Konieczne jest zabranie gotowego podłoża do sadzenia roślin. Gleba i piasek spod wejścia nie nadają się do hodowli sukulentów. W specjalnych sklepach gleba jest nie tylko wlewana do worków, ale także wcześniej poddawana obróbce i dezynfekcji.
3. Jeśli w pobliżu nie ma specjalnego sklepu, możesz kupić zwykły wypełniacz torfowy i samodzielnie dodać do niego piasek i inne minerały.

Przygotowanie nasion

Przygotowanie do siewu to najtrudniejszy i najbardziej żmudny etap w hodowli sukulentów. Małe nasiona są do siebie bardzo podobne, więc łatwo je pomylić, a różne rodzaje roślin wymagają innej gleby i.

Przygotowanie do kiełkowania rozpoczyna się od selekcji. Konieczne jest rozsmarowanie nasion na białej kartce papieru i wybranie wysuszonych lub zgniłych. Następnie wszystkie nasiona są dzielone na grupy i tworzone są dla nich tagi, które po wysianiu zostaną przymocowane do doniczki.

Dezynfekcja nasion jest absolutnie niemożliwa. To zabije warstwę ochronną.

Blisko naturalnej gleby dla soczystych upraw

W warunkach naturalnych gleba pustyni jest zubożona, kamienista, luźna i uboga w azot. Gruba gleba, gleba torfowa zatrzymuje wodę, co prowadzi do zgnilizny korzeni, nawet przy odmierzanym podlewaniu. Ten sam negatywny efekt wywołuje nadmiar azotu w glebie.

Podczas przesadzania przygotowuje się trójwarstwową mieszaninę:

1. W dolnej części - drenaż do głębokości 1/6 doniczki (może zająć nawet 1/3)
2. Za pomocą dwóch części grubego piasku z frakcją kamienistą rozcieńczyć jedną część gleby ogrodowej i jedną część próchnicy. Glebę spulchnia się kamykami, włóknem kokosowym, mchem torfowym, dodaje się 0,5 części pokruszonego węgla drzewnego, aby zaadsorbować zanieczyszczenia z wody.
3. Górna warstwa drenażowa o grubości 1–1,5 cm, usunięta przed podlaniem - keramzyt, perlit, tłuczeń lub drobne kamienie.

Podczas samodzielnego przygotowania gleby zabranej „z ulicy” wszystkie składniki muszą zostać poddane długotrwałej obróbce cieplnej w celu zniszczenia szkodników i patogenów. W przypadku niektórych upraw epifitycznych związanych z sukulentami odpowiednia jest tylko gleba przygotowana dla orchidei.

Technologia siewu i pielęgnacja sadzonek

Uprawa różnych sukulentów z nasion na etapie siewu przebiega według tych samych zasad, niezależnie od rodzaju rośliny. Zasady te nie są skomplikowane i mogą się nieznacznie różnić w różnych podręcznikach, ale istota opisywanych procedur jest zawsze taka sama.

W domu wysiew nasion w ziemi najłatwiej zrobić za pomocą zwykłego arkusza A4. Należy go złożyć w małą kopertę z wolną krawędzią, z której nasiona wpadną do zwilżonej gleby. Z góry nasiona pokryte są cienką warstwą (grubość nie powinna przekraczać rozmiaru nasion) piasku lub mieszanki piasku i ziemi.

Po pierwszym posadzeniu podłoże podlewa się z butelki z rozpylaczem wodą o temperaturze pokojowej. Potrzeba bardzo mało wody, aby wywołać efekt cieplarniany. Szklarnię domową można później zamknąć. Uprawa w szklarni pozwala zaoszczędzić dużo więcej nasion niż w plenerze, dlatego osłonę należy zdjąć tylko wtedy, gdy kiełki są dobrze widoczne z ziemi (min 1-2 cm).

Sukulenty zaczną kiełkować po kilku miesiącach obfitego podlewania, więc ogrodnik musi uzbroić się w cierpliwość, jeśli chce ozdobić parapet tymi egzotycznymi roślinami.

1. Utrzymuj optymalną temperaturę w szklarni - od 20 do 30 stopni w ciągu dnia i 18-20 stopni w nocy.
2. Sukulenty nie znoszą przeciągów.
3. Młode kiełki nie powinny być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, ale jednocześnie potrzebują obfitego oświetlenia, więc nie można trzymać szklarni na parapecie, ale można to zrobić na stole w dobrze oświetlonym pomieszczeniu.
4. Sukulenty należy regularnie podlewać, aby gleba nie wyschła. Jednocześnie w przypadku sukulentów stagnacja wody jest tak samo szkodliwa jak susza, dlatego wilgotność gleby musi być niezwykle dokładnie monitorowana.

Cechy siewu niektórych gatunków

Nie wszystkie rośliny z tej samej rodziny mogą być uprawiane w takich samych warunkach. Sadzenie sukulentów różnych typów wymaga przestrzegania pewnych niuansów, w przeciwnym razie nasiona umrą, zanim pojawią się kiełki.

1. Niektóre rośliny nie są tak ciepłolubne jak ich odpowiedniki. Na przykład Dioscorea najlepiej rośnie w temperaturach od 18 do 20 stopni, dlatego najlepiej sadzić nasiona zimą, a nie latem.
2. Niektóre rodzaje sukulentów należy sadzić w specjalnie przygotowanej glebie. Na przykład bardziej ciepłolubni członkowie rodziny preferują glebę z piaskiem, a ci, którzy lubią niższe temperatury, lepiej sadzić w ziemi z drobnym żwirem.
3. Ilość podlewania również różni się w zależności od gatunku. Liściaste sukulenty są podlewane częściej niż ich inni kuzyni.

Aby prawidłowo wysiać nasiona, musisz przestudiować roślinę, która będzie uprawiana, jej wymagania dotyczące oświetlenia, podlewania i składu gleby. Tylko wtedy wschodzący soczysty będzie zdrowy i piękny.

Pojawienie się kiełków

Gdy kiełki urosną do ilości niezbędnej do zdjęcia czapki ze szklarni, ogrodnicy mają nowe problemy z ich hodowlą. Główne z nich to choroby i potrzeba zapłodnienia pojawiających się kiełków.

Sadzenie jest niemożliwe bez wzbogacenia gleby w użyteczne minerały. Ponieważ nawozy praktycznie nie są mieszane podczas sadzenia w ziemi, po pojawieniu się kiełków glebę należy podlać płynnymi nawozami. Do tego celu nadają się butelki z odżywką dla soczystych dostępne w kwiaciarniach.

Dbanie o rośliny po pojawieniu się grzybów czy bakterii jest niezwykle trudne, dlatego trzeba pracować przed terminem. W celu zapobiegania chorobom można stosować środki grzybobójcze. Aby uzyskać najlepszy efekt, należy ściśle przestrzegać instrukcji producenta podanych na opakowaniu.

Sukulenty są idealne dla tych, którzy chcą pięknie ozdobić swój parapet, ale nie chcą kupować zbyt „kapryśnych” roślin. Możesz łatwo wybrać gatunek według własnych upodobań: liściasty lub bardziej podobny do kaktusa, ciepłolubny lub przyzwyczajony do niższych temperatur. Sukulenty wyhodowane z nasion natychmiast dostosują się do warunków panujących w domu, w którym się „urodziły” i nie sprawią właścicielom prawie żadnych kłopotów.

Sukulenty są ostatnio bardzo popularne. Rośliny te wyglądają niecodziennie, ponadto są niezwykle łatwe w pielęgnacji.Większość sukulentów jest odporna na wszelkie przeciwności, w tym nagłe zmiany temperatury i brak wilgoci, ponadto są bezpretensjonalne na ilość światła słonecznego. W tym artykule porozmawiamy o ciekawych sposobach uprawy sukulentów i tworzeniu z nich stylowych kompozycji wnętrz.

Ponieważ sukulenty są małe, nie ma potrzeby używania pełnowymiarowych doniczek do ich uprawy. Można je zastąpić konwencjonalnymi cylindrami, które uzyskuje się przez cięcie rur PVC. Te cylindry są umieszczone w kamiennej tacy. Gleba wlewa się do rur i sadzi rośliny.

Do uprawy sukulentów można użyć pionowego klombu, który jest zwykłą ścianą zbudowaną z czerwonej cegły. Trochę ziemi jest zagęszczana w każdym z trzech otworów w cegle, ponieważ sukulenty nie potrzebują więcej.

Do uprawy sukulentów można używać wielu różnych pojemników. Na przykład sukulenty są ciasno sadzone w zwykłym metalowym pudełku.

Uwaga:

pamiętaj, że sukulenty potrzebują dobrego drenażu, dlatego na dnie pojemnika lub doniczki należy położyć warstwę kamyków. Lepiej jest wymieszać glebę na sukulenty z piaskiem.

A oto przykład soczystej doniczki wykonanej z fragmentu zwykłej kłody. Wygląda niesamowicie ekologicznie i stylowo. W przypadku zastosowania materiałów naturalnych nie powinny wystąpić problemy z drenażem.

Oto kolejny świetny przykład. W takiej doniczce wykonanej z drewnianych żaluzji można wyhodować kilka dużych roślin i posadzić wiele mniejszych sukulentów w szczelinach na ścianach. Taka doniczka nadaje się również do kiełkowania młodych roślin, które później można przesadzić do większych pojemników lub doniczek.

Uwaga:

sukulenty są łatwo rozmnażane przez liście, można dowiedzieć się o metodach rozmnażania roślin.

Całe zdjęcia mogą być wykonane z sukulentów. Aby to zrobić, gleba jest mocno zagęszczana w pojemniku o niskich bokach, a na wierzchu układana jest drobna siatka. Kiedy rośliny się zakorzenią, to zdjęcie można zawiesić na ścianie.

Sukulenty można wykorzystać do stworzenia ozdobnych klombów, które łączą rośliny ze skałami, muszlami i innymi materiałami.

Innym bardzo ciekawym pomysłem jest sadzenie sukulentów w misie fontanny. Wygląda po prostu świetnie. Czujesz się jak w opuszczonej świątyni głęboko w dżungli.

A oto sukulenty posadzone w starym karmniku dla kurczaków. Zamiast podajnika można zastosować obudowę lampy do świetlówek.

W betonowych donicach ciekawie prezentują się sukulenty.

A oto cała ściana obsadzona sukulentami. Wystarczy spojrzeć na różnorodność kształtów, rozmiarów i kolorów. Wyglada świetnie. Aby stworzyć taką ścianę, stosuje się panele z małymi komórkami.

Sukulenty to różne rodzaje roślin, często nawet niepodobne do siebie. Ale łączy je jedno - wszystkie są w stanie przetrwać suszę, gromadząc wilgoć w liściach, cierniach i innych rodzajach tkanki roślinnej. Kaktusy, aloes, wilczomlecz, litopy i wiele innych - łączy je wspólna koncepcja.

W tym artykule dowiesz się, jak uprawiać sukulenty w domu.

Z reguły takie rośliny wymagają miejsca z dobrym oświetleniem, ale niektóre gatunki nie tolerują bezpośredniego światła słonecznego i mogą znajdować się w zaciemnionym pomieszczeniu. Powinien być dobrze wentylowany, ale jednocześnie trzeba zadbać o brak przeciągów.

Latem warto wynieść te rośliny na zewnątrz, unikając bezpośredniego światła słonecznego. Zimą sukulenty kwitną w temperaturach od 5 do 15 stopni.

Wybór nawozu i tryb żywienia

Nadmiar składników odżywczych i pierwiastków śladowych prowadzi do sztucznej sublimacji roślin, zwykle przyrastających nie więcej niż 1 cm rocznie. Szczególnie szkodliwa jest pod tym względem materia organiczna - obornik, ptasie odchody. Opatrunek wierzchni jest nieodpowiedni zimą, doprowadzi do rozciągnięcia, nieproporcjonalnego rozwoju rośliny. Nawozy aplikuje się wiosną, w odstępach 4 tygodni lub więcej, po wstępnym obfitym podlewaniu - zabezpieczy to system korzeniowy przed oparzeniami chemicznymi. Formuły mineralne są takie same jak te sprzedawane w kwiaciarniach, ale mieszanka składników odżywczych jest rozcieńczana w niższym stężeniu niż w przypadku innych gatunków roślin.

Należy unikać kompozycji z dużą ilością azotu, jego nadmiar powoduje gnicie. Głównymi składnikami do odżywiania sukulentów są potas i fosfor... Dobór odpowiednich komponentów zależy od problemów rozwojowych dostrzeżonych przez kwiaciarnię:

• Wapń wzmacnia słabe kłącza, aktywuje fotosyntezę w przypadku objawów chlorozy.
• Żelazo zapobiegnie wysychaniu i opadaniu pąków, blaknięciu punktów wzrostu.
• Magnez ożywia wyblakły kolor liści, aktywuje kwitnienie.
• Cynk powstrzyma nadmierne rozmnażanie się dzieci przez roślinę.
• Azot w dodatkowych ilościach jest konieczne, jeśli soczysty przestał rosnąć (pod warunkiem, że jest wystarczające oświetlenie i komfortowa temperatura).

Nawozów nie należy stosować, jeśli sukulent został właśnie przesadzony do nowej doniczki. Przeżycie korzeni następuje w ciągu dwóch do trzech tygodni. Nie należy karmić roślin z widocznymi objawami choroby pasożytniczej - w tym przypadku kwiat jest w pierwszej kolejności przeszczepiany, dezynfekowana jest cała roślina, a zwłaszcza system korzeniowy, usuwane są martwe i chore części. Odporność sukulentów jest wystarczająco silna, mogą zostać uszkodzone przez stosunkowo niewielką liczbę szkodników, jednak osłabiony okaz, szczególnie w rękach niedoświadczonego hodowcy, często jest dotknięty tą lub inną chorobą.

Gleba i przeszczep

Na wiosnę przesadza się sukulenty. Potrzeba tej procedury wynika z kilku czynników, na przykład zubożenia ziemi, ciasnej doniczki, zaburzeń wzrostu lub wymiany gleby w sklepie. Powody mogą być różne.

Przeszczep przeprowadza się w następujący sposób. Przede wszystkim nie wolno podlewać rośliny przez kilka dni, aby ziemia łatwo rozpadła się z korzeni. Drenaż kładzie się na dnie nowej doniczki i wylewa wymaganą ilość suchej ziemi. Kategorycznie niemożliwe jest podlewanie sukulentów po przesadzeniu, jest to częsty błąd wielu miłośników domowego ogrodu. Bez podlewania roślinę należy przechowywać przez około tydzień, aby uniknąć zanieczyszczenia gleby i dać jej czas na regenerację i przyzwyczajenie się do nowego miejsca.

Wielu hodowców uważa, że ​​przeszczep należy przeprowadzić wiosną. Najważniejsze jest jednak przestrzeganie zasady, aby roślina nie była w fazie aktywnego wzrostu i kwitnienia. Oczywiście w 90% przypadków właściwy czas przypada tuż po zimowaniu - na początku wiosny.

W zależności od rodzaju sukulentów możesz kupić gotową glebę w sklepie lub samodzielnie skomponować. Nie zapomnij o karmieniu, które również przeprowadza się nie częściej niż raz w miesiącu po spoczynku zimowym. Tutaj ważne jest, aby zwrócić uwagę na fakt, że sukulenty wymagają znacznie niższego stężenia niż inne rośliny domowe. Dbanie o nie jest dość łatwe, więc nawet początkujący nie będzie miał większych trudności w uprawie sukulentów.

Pojawienie się kiełków

W zależności od rodzaju rośliny czas kiełkowania może wynosić od kilku dni do kilku tygodni. Jak widać poniżej, kiełki są tak małe jak nasiona, więc może minąć kolejny tydzień stabilnej wilgoci, zanim podłoże wyschnie.

Nie zapomnij usunąć plastiku, którym przykryłeś tackę po wyłonieniu się kiełków. Zbyt dużo wilgoci spowoduje ich gnicie.

Rozmnażanie za pomocą liści

Istnieją dwa sposoby uprawy sukulentów w domu. Pierwsza jest wegetatywna. Jest używany, gdy pień rośliny jest już silny. W przypadku rozwodu wybierz dolne zdrowe liście. Nie próbuj zdobyć nowej rośliny ze słabej, wysuszonej lub uszkodzonej rośliny.

Po znalezieniu odpowiedniego liścia należy ostrożnie chwycić palcami jego podstawę i oddzielić go od łodygi płynnymi, kołyszącymi ruchami. Najlepiej przygotować kilka sztuk, ponieważ nie każdy będzie mógł się zakorzenić. Następnie rozłóż liście w dobrze oświetlonym miejscu do wyschnięcia i pozostaw je na około tydzień. Okres ten może się różnić w zależności od tego, jak szybko dokręcane jest połączenie z trzpieniem.

Kiedy wszystko jest gotowe, możesz praktycznie zrozumieć, jak wyhodować soczyste z liścia:

• Najpierw musisz przygotować odpowiednie miejsce do uformowania systemu korzeniowego. Do tego nadaje się mała paleta, którą należy wypełnić specjalną glebą na sukulenty lub mokry piasek.
• Następnie przygotowane do rozmnażania liście układa się na nim odrywanym końcem do góry i zapewnia dobre doświetlenie (bez bezpośredniego nasłonecznienia).
• Podlewanie najlepiej wykonywać przez rozpylanie, aby uniknąć gnicia.
• Po około miesiącu na liściu zaczną tworzyć się małe różowe korzenie, które należy spryskać niewielką ilością ziemi.
• Gdy nowa roślina uformuje się i będzie miała własne liście, należy ostrożnie oddzielić liść macierzysty, a następnie przesadzić sukulenty do osobnej doniczki, dopasowanej do rozmiaru.

Najpopularniejsze sukulenty

Rodzaje tych kwiatów w pomieszczeniach, które są najczęściej hodowane przez miłośników roślin, można wymienić przez długi czas, ponieważ jest ich ponad osiemset. Możesz wybrać rozmiar, kolor i kształt. Najczęściej miłośnicy flory preferują:

• kaktusy;
• tępy;
• echeveria;
• aloes;
• Kalanchoe;
• rozchodnik;
• gryzmoły;
• zarost;
• lapidaria;
• agawa itp.

Jak wyhodować sukulenty z nasion

Ta metoda jest bardziej żmudna niż opisana powyżej:

1. Przed posadzeniem soczystych nasion należy najpierw przygotować ziemię. Nie powinien zawierać mikroflory, dlatego przed zasiewem należy kalcynować glebę w piekarniku lub kuchence mikrofalowej, a także dodać trochę węgla drzewnego.
2. Miejsce lądowania musi być zamknięte przezroczystą pokrywą. Możesz również zamknąć pojemniki na nasiona za pomocą polietylenu. Pomieszczenie powinno być dobrze i równomiernie oświetlone.
3. Kiełkowanie nasion następuje w temperaturze 25 stopni.
4. Przed sadzeniem należy pozostawić nasiona na jeden dzień w roztworze nadmanganianu potasu.
5. Ze względu na ich mały rozmiar, podczas sadzenia nasiona pozostają na powierzchni i lekko posypane ziemią na wierzchu, aby były widoczne.
6. Musisz rozprowadzić nasiona w niewielkiej odległości od siebie.
7. Kiełkowanie powinno nastąpić w ciągu dwóch tygodni. Gdy tylko pojawią się pierwsze pędy, należy usunąć pokrywę lub polietylen.
8. Podlewanie należy wykonać, gdy tylko gleba jest całkowicie sucha. Aby uniknąć gnicia, należy zapewnić dobry system odwadniający. Wlej wodę w rogi, aby uniknąć uszkodzenia drobnych korzeni sukulentów.
9. Po 3 miesiącach rośliny osiągną rozmiar od 1 do 3 centymetrów.
10. Sześć miesięcy po posadzeniu sukulenty można przesadzić do osobnej doniczki.

To wszystko. Jeśli wykonasz wszystkie kroki dotyczące uprawy sukulentów, możesz uzyskać dużą liczbę pięknych i zdrowych roślin.

Adenium

Adenium - kwitnący soczysty w pomieszczeniach

Adenium to zwarte, kwitnące drzewo. Niezwykle zagęszczona łodyga, grube skręcone korzenie od razu przyciągają wzrok i nadają temu soczystemu oryginalnemu i dość interesującemu wyglądowi. Rośliny te cieszą się dużym zainteresowaniem wśród kwiaciarni ze względu na ich predyspozycje do japońskiej sztuki bonsai.

Rosnące zasady

Oświetlenie

Ta soczysta roślina jest światłolubna, dlatego najlepszym miejscem będzie dla niej parapet od strony południowej. Podczas ekstremalnych upałów nie będzie zbyteczne przyciemnianie oświetlenia, ponieważ promienie słoneczne mogą spalić pień tej rośliny.

Temperatura

Dla Adenium, którego naturalnym środowiskiem są gorące pustynie, wiosną i latem idealna jest temperatura 24-26 stopni. Zimą reżim temperatury nie powinien spaść poniżej 10 stopni, w przeciwnym razie soczysty umrze. Optymalna temperatura wyniesie 14-16 stopni.

Podlewanie

Podczas podlewania należy używać wody o temperaturze pokojowej, a samą procedurę należy powtórzyć dopiero po całkowitym wyschnięciu gleby. Adenium, jak każdy inny soczysty, boi się nadmiaru wilgoci.

Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj Adenium - pielęgnacja i uprawa z nasion

Transfer

Należy wziąć pod uwagę, że system korzeniowy tych sukulentów zwiększa szerokość, więc pojemność powinna być szeroka. Opierając się na tej funkcji, lepiej wybrać pojemnik na roślinę w jasnych kolorach, aby gleba, a wraz z nią system korzeniowy, nie przegrzewały się. W procesie przesadzania nasionami należy je przechowywać w roztworze epiny przez 6-8 godzin, a następnie posadzić w mieszaninie wermikulitu i piasku. Pierwsze pędy pojawią się za około 7-10 dni. Rozmnażając te sukulenty za pomocą sadzonek, należy poważnie potraktować stężenie wilgoci w glebie, ponieważ przy nadmiarze wody sadzonki po prostu gniją.

Jak podlewać?

Pielęgnacja domowa i podlewanie Sukulenty: Kaktusy i inne sukulenty potrzebują bardzo mało podlewania. Mają poważnie ograniczone parowanie wody z powodu przekształcenia liści w ciernie. Tkanina gromadzi wilgoć i pozwala im przetrwać pod nieobecność wody. Dlatego obowiązuje tutaj złota zasada: mniej znaczy lepiej niż więcej ”.

Uprawy i młode rośliny powinny być zawsze wilgotne, nawet zimą. Jednak wtedy potrzebują ciepłego i jasnego miejsca. Drobno ukorzenione gatunki sukulentów rosnące na próchnicy również wymagają nawilżenia, aby zapobiec wysychaniu. Te sukulenty, które potrzebują okresu uśpienia, powinny w tym czasie stać w chłodniejszym miejscu niż podczas wzrostu.

Podlewanie sukulentów domowych zależy od miejsca zimowania. Podczas ciepłego zimowania podlewane są tylko raz na dwa tygodnie, podczas zimowania zimnego nie częściej niż raz w miesiącu, a niektóre gatunki w ogóle nie są podlewane. W okresie spoczynku zimowego nie należy opryskiwać roślin. Jeśli wiele roślin w doniczkach zostało umieszczonych w beczce wypełnionej podłożem roślinnym, wystarczy zwilżyć podłoże, aby zadbać o sukulenty. W zależności od gatunku kaktusy podlewa się trochę do około końca marca, nawet jeśli roślina jest jednocześnie bardzo zawstydzona. Kiedy powstają pierwsze kwiaty, rozpoczyna się okres wzrostu. Podlewanie jest zwiększone, a sukulenty ponownie umieszcza się w ciepłym miejscu. Latem są czasami karmione nawozem dla kaktusów, na przykład N. P. K = 4 8,6.

Wybór puli

Aby zasadzić soczyste, musisz wziąć doniczkę o 2-3 centymetry szerszą niż poprzednia. Nie należy używać doniczek „na wzrost”, gdyż kaktusy rosną bardzo wolno. Ponadto przeszczepiony kwiat nie będzie tworzył zielonej masy, dopóki nie wypełni całej ziemistej kuli korzeniami.

W przypadku kulistych gatunków kaktusów doniczka powinna przekraczać średnicę kwiatu o 2-3 centymetry. Podczas sadzenia kaktusów kolumnowych objętość doniczki nie powinna przekraczać 3-krotności objętości korzeni.

Jaki garnek wybrać: ceramiczny czy plastikowy? W naczyniach ceramicznych łatwiej jest utrzymać stałą temperaturę, ziemia szybciej wysycha, co zapobiega jej stagnacji. Ale korzenie często przyklejają się do ściany, dlatego podczas przeszczepu są ranne. Plastikowy pojemnik nie zabezpieczy przed zmianami temperatury, może pęknąć od ugniatania korzeni, ale jest łatwy do mycia i można go przeciąć podczas przeszczepu, co zapewni bezpieczeństwo systemu korzeniowego.

Sukulenty sadzi się w niskich, szerokich doniczkach. Ale jeśli krzew jest zbyt duży, biorą zwykłą doniczkę.Jeśli wcześniej wyrosła w nim inna roślina, doniczkę należy zdezynfekować, aby zapobiec infekcji.

Transfer

Domowa opieka nad sukulentami nie jest kompletna bez przeszczepu. Jednak soczyste rośliny przesadza się tylko wtedy, gdy doniczka staje się mała lub gdy podłoże ulega zniszczeniu (mniej więcej raz na 2 do 4 lat). Wiosna (koniec okresu uśpienia) jest bardziej odpowiednia do przesadzania sukulentów domowych. Niech ziemia trochę wyschnie. Załóż solidne rękawice robocze, odwróć roślinę i zdejmij doniczkę. Teraz delikatnie potrząśnij glebą, usuń martwe korzenie i sprawdź je, nie ma szkodników ani chorób. Doniczka powinna być o jeden lub dwa rozmiary większa, w zależności od rośliny. Najpierw wlej do niego warstwę drenażową, a następnie wypełnij wilgotnym podłożem roślinnym aż do szyjki korzeniowej. Następnie wstrzymaj podlewanie na kilka dni. Rośliny tworzące kwiaty przesadza się dopiero po kwitnieniu. Jako podłoże używana jest gleba zmineralizowana, w której jest dużo potasu, stosunkowo mało fosforu i bardzo mało azotu. Sklepy sprzedają gotową ziemię dla kaktusów, która nie jest odpowiednia dla wszystkich sukulentów epifitycznych. Potrzebują podłoża epifitycznego (gleby do storczyków).

Soczyste korzenie dzielą się na dwie grupy:

Nie jest trudno sprawić, by kaktusy kwitły w domu, jeśli dobrze zimują: w chłodnym miejscu z dużą ilością światła i prawie bez podlewania

Lęgowy kaktus pochodni (Trichocereus spachiamus) osiąga dwa metry wysokości. Minimalna temperatura to 8 ° C

Sadzenie nasion

Aby uzyskać pełny obraz rosnących sukulentów z nasion w domu, musimy pokazać, jak wyglądają nasiona. Są naprawdę malutkie... Każdy podmuch wiatru może je zdmuchnąć, dlatego bardzo ważne jest, aby wylądować w chronionym miejscu. Najłatwiejszym sposobem sadzenia nasion jest umieszczenie ich w dłoni i delikatne wsypanie nasion do tacy.

Co najważniejsze, upewnij się, że między nasionami jest niewielka przestrzeń. Następnie lekko stuknij spód tacy o płaską powierzchnię. W ten sposób możesz upewnić się, że wszelkie nasiona, które nie przylgnęły do ​​piasku, znalazły swoje miejsce. Przykryj tackę folią lub woreczkiem... Jest to bardzo ważne, ponieważ większość nasion nie wykiełkuje, jeśli w powietrzu nie ma wystarczającej ilości wilgoci.

Reprodukcja

Do rozmnażania kaktusy i inne soczyste rośliny wytwarzają bardzo piękne i różnorodne kwiaty. W mleczu płatki są zmniejszone. Nektaria produkują dużo nektaru poprzez wabienie owadów. Gatunki Senecio i Othonna należą do rodziny Asteraceae i mają nawet kwiaty rurkowate i języczkowe.

Po zapyleniu powstają owoce i nasiona (czasami nawet w warunkach wewnętrznych). Nasiona rozprowadza się na różne sposoby. Niektóre nasiona są wyposażone w urządzenia latające, dzięki czemu mogą latać z wiatrem. W przypadku nasion charakterystyczna wodoodporna skorupa i lekka tkanina rozprzestrzenia się wraz ze strumieniami wody, co pozwala im unosić się na powierzchni. Małe haczyki na nasionach pozwalają im przylgnąć do ptaków i zwierząt. Niektóre owoce (na przykład Cereus, Mammillaria i Opuntia) służą jako pokarm dla zwierząt. Niestrawione nasiona dostają się do gleby wraz z odchodami zwierząt. Euphorbia katapultuje swoje nasiona, gdy pękają owoce.

Przedmowa

Jako organizm żywy, człowiek reprezentuje jeden ekosystem ze światem zwierząt i roślin, nieustannie czerpie z niego energię życiową, zaspokaja różne potrzeby i głód estetyczny. W tej nierozerwalnej jedności zawarta jest wspólnota wszystkich żyjących i nieożywionych na Ziemi. Świat roślin jest duży i niezwykle różnorodny, dla każdego znajdzie się w nim coś, co znajdzie odpowiedź właśnie w swoim sercu. I nie ma znaczenia, jaka to roślina - przepięknie kwitnąca orchidea czy soczysta jak ciernista kula.Najważniejsze są uczucia, które osoba będzie doświadczać podczas karmienia go: satysfakcja, że ​​roślina jest zdrowa, radość, gdy pojawiają się nowe liście i pędy, zachwyt i duma na myśl, że wyhodowałeś mały, ale żywy kwiat.
Ta książka jest dla tych, którzy lubią rośliny, które zadziwiają wyobraźnię swoją różnorodnością i zdolnością do przetrwania w najtrudniejszych warunkach. Ta książka jest o sukulentach.

Choroby

Jeśli naruszona zostanie opieka domowa z sukulentami, stają się one podatne na choroby i szkodniki.

Najczęstszymi szkodliwymi owadami są wełnowce i mszyce korzeniowe. Nici wosku lub ziarna w robakach wyglądają jak małe waciki. Siedzą między żyłami iw innych suchych miejscach. Jeśli owady zaatakują, spróbuj strącić je z rośliny strumieniem wody. Jeśli to nie pomoże, będziesz musiał uciekać się do środków owadobójczych. Mszyce korzeni atakują korzenie i mogą zabić roślinę. Tutaj będziesz musiał odnowić ziemię i potraktować korzenie chemią.

W celach profilaktycznych, zanim owady łuskowe, owady łuskowate odrodzą się wiosną lub szybko rozmnażają się roztocza, należy zbadać rośliny i natychmiast zniszczyć szkodniki. W ramach profilaktyki grzybów pleśniowych w domu należy stworzyć optymalne warunki do wzrostu roślin. Aby dbać o sukulenty, chore rośliny są izolowane, wystawiane na działanie słońca i monitorowane pod kątem suchości i wystarczającej ilości świeżego powietrza. Rośliny z chorobami wirusowymi lub bakteryjnymi należy jak najszybciej usunąć, aby nie zakażały innych kwiatów. Jasnożółty kolor młodych pędów jest często wynikiem zbyt ciemnego miejsca. Intensywna ekspozycja na słońce powoduje czerwone zabarwienie. Utrata korzeni sukulentów wskazuje na zbyt duże podlewanie.

wskazówka: bardziej kapryśne rośliny dla schwytanego hodowcy: Gasteria armstrongii, Haworthia maughanii, Haworthia truncata i Haworthia setata.

Dlaczego umierają razem z tobą?

Nie sadzić często sukulentów w zakupionej glebie i wodzie torfowej.

Głównymi wrogami sukulentów są wilgoć i ciemność.

... Nie mogą rosnąć na zacienionych oknach ani z dala od okien i słońca. Dokładniej, mogą, ale będą to wydłużone, słabe, kruche rośliny.

Sukulenty giną, gdy są sadzone na zakupionej ziemi pod kaktusy (niestety gleba dla kaktusów w sklepie jest również oparta na torfie, którego sukulenty nie lubią), obficie podlewana, umieszczana w cieniu, regularnie podlewana zimą, gdy jest trzymana na zimno okna (zapominając o zimowaniu i gniciu korzeni w wilgotnej, zimnej glebie). W takich warunkach nie przeżywają.

Rodziny roślin z sukulentami

Kaktusy (Cactaceae, około 2000 gatunków) są przeważnie pozbawione liści, łodyg sukulentów. Ich charakterystyczne kolczaste otoczki (zmodyfikowane krótkie narośla).

Euphorbiaceae (Euphorbiaceae, około 8000 gatunków) zawierają mleczny sok. Soczystość łodygi występuje u stosunkowo niewielu gatunków kaktusów amerykańskich z jałowych regionów.

Tolstyankovs (Crassulaceae, około 1400 gatunków) to czysto soczysta rodzina, głównie o soczystych literach i rzadziej o soczystym pniu. Występuje głównie w Republice Południowej Afryki, Meksyku i na Morzu Śródziemnym. Typową cechą większości gatunków jest zatkany pęd.

Agawy (Agavaceae, około 400 gatunków) rozpoznawane są po typowym rozetowym układzie soczystych liści i kwiatostanów w postaci wiechy lub pędzli. Mija kilka lat, a nawet dziesięcioleci, zanim agawa zakwitnie. Następnie roślina mateczna umiera.

Rodzaje Liliaceae (Ltiiaceae) (czasami niezależna rodzina) o soczystych liściach - aloesie, haworthii i gasterii. Pochodzą z Afryki.

Soczyste orchidee (Orchidaceae) z mięsistymi fałszywymi cebulkami i grubymi liśćmi, żyjące w epifitycznych miejscach o niskiej wodzie.

Ważną cechą kaktusów i innych sukulentów są ich liście i łodygi odporne na suszę.Soczyste rośliny łodygowe mają pogrubioną oś pędu ze specjalistyczną tkanką, która gromadzi wodę (kaktusy, trojeść). Ich liście są często zredukowane lub całkowicie nieobecne. Czasami zamieniają się w ciernie (na przykład w kaktusach, a nie w cierniach, jak się je mylnie nazywa). Te liściaste ciernie są w rzeczywistości ostrymi liśćmi o zmienionym kształcie, które służą do zapobiegania parowaniu wilgoci i roślinożercom.

Z drugiej strony soczyste rośliny liściaste wzmacniają ich liście jako organ magazynujący niezbędną wilgoć. Ich liście są grube i soczyste (np. W agawie, aloesie, żywych kamieniach).

Krążek eonium (Aeomum tabuliforme) potrzebuje słońca i świeżego powietrza przez cały rok. Rozety talerzowe składają się z 200 pojedynczych liści. Propagowane przez nasiona.

Podlewanie

Aby podkreślić, jak małe są, zobacz zdjęcie kiełków i palców. Dlatego uważaj - nie moczyć zbyt mocno gleby... Najlepszym sposobem na wyhodowanie zdrowej rośliny jest odczekanie, aż cały piasek wyschnie, a następnie obfite podlewanie. Upewnij się, że gleba jest całkowicie sucha między podlewaniami.

Aby podlać kwiaty bez ich uszkodzenia, należy wlać wodę do rogów tacy. Sprawdź, czy woda spływa z otworów drenażowych: piasek powinien być mokry, ale rośliny nie powinny siedzieć w wodzie. Możesz przenieść tacę do zlewu, aby cały nadmiar wilgoci został natychmiast odprowadzony.

Piasek musi wyschnąć między podlewaniami... To zasymuluje warunki ich naturalnego środowiska - pustyni. Po kilku tygodniach kiełki przekształcają się w małe rośliny. Ale jeśli kusi cię, aby przeszczepić je do innego pojemnika, lepiej poczekać i pozwolić im urosnąć jeszcze bardziej.

Jeśli uda Ci się je utrzymać przez trzy miesiące, będziesz mieć całą grupę małych Sukulentów. Pamiętaj o tym to są kwiaty pustyni... Dlatego nie rosną tak szybko, jak inne rośliny.

Możesz wyhodować całą rodzinę roślin. Może warto zacząć je hodować? Ludzie chętnie je kupią, ponieważ wielu uważa, że ​​sukulentów nie można wyhodować z nasion. W ciągu trzech miesięcy kwiaty mogą osiągnąć rozmiary od 1 do 2,5 centymetra.

Może się to wydawać powolne, ale jest na to wytłumaczenie. Na obszarze, na którym rosną te rośliny, panuje niska wilgotność i surowy klimat, a także, w większości przypadków, niewielka ilość składników odżywczych. Aby się rozwijać, musieli się dostosować i wykorzystywać ograniczone zasoby.

Przystosowały się, rozwijając grube liście i łodygi, które wytrzymują trudny klimat i utrzymują powolne, ale stałe tempo wzrostu. Są też pozytywne aspekty: nie potrzebują częstych przeszczepów... Dlatego dorosła roślina może rosnąć w jednej doniczce przez dziesięciolecia (jeśli oczywiście o nią dbasz).

Aby uzyskać więcej informacji na temat sadzenia różnych grup sukulentów, zobacz poniższy film:

Odmiany i rodzaje

Bromelієvі see sukulentnih ROSSLYN

Istnieją gatunki Bromeliad, które stały się soczyste ze względu na swoje suche środowisko. Przedstawiamy trzy takie rzadkie gatunki sukulentów:

Abromeitiella brevifolia pochodzi z południowej Boliwii i północnej Argentyny i rośnie tam na skałach. Do przechowywania wody używana jest specjalna tkanka miąższowa. W ten sposób roślina pokonuje okres suchy. W okresie spoczynku w ogóle nie potrzebuje podlewania.

Hechtia argentea z meksykańskich gór wydaje się srebrzystobiała ze względu na łuski ssące. Żywi się przez nie wilgotną atmosferą.

Dyckia fosteriana pochodzi z Brazylii i rośnie na skalistym gruncie. Roślina potrzebuje dużo światła i dużej wilgotności.

Sukulenty często nie mogą pochwalić się spektakularnymi kwiatami. Ale niesamowita różnorodność ich form sprawia, że ​​kolekcjonerzy wzdychają, że parapet nie jest nieograniczony.

Szczególnie atrakcyjne są gatunki o nietypowym kolorze łodygi i liści - w różnych odcieniach szarości i błękitu, a czasem prawie bieli. Trudne warunki uprawy w ich ojczyźnie zmusiły je w ten sposób do „ochrony” przed zbyt jasnym, agresywnym słońcem i nadmiernym parowaniem wilgoci.

Mączne i filcowane niebieskie sukulenty

Tę grupę sukulentów można z grubsza podzielić na „mączne” i „filcowe”. Te pierwsze wyróżnia delikatny nalot na naskórku.Musisz obchodzić się z nim bardzo ostrożnie - jest on usuwany z najmniejszego dotyku, a dekoracyjność rośliny nieuchronnie cierpi z powodu pojawiających się odcisków. Te sukulenty nigdy nie są spryskiwane, w żadnym wypadku nie wycierane, a kurz jest po prostu delikatnie zdmuchiwany. Podczas przesadzania staraj się trzymać roślinę za pień w okolicy kołnierza korzeniowego. Typowymi przedstawicielami „mącznych” sukulentów są liścienie faliste (Cotyledon undulata) i owłosione pachyphytum (Pachyphytum oviferum).

Filcowa ochrona jest bardziej stabilna. Rodzaj bawełniano-włóknistej powłoki naskórka nie cierpi tak bardzo z powodu zamoczenia i dotykania (ale lepiej go nie nadużywać), dlatego z roślinami można obchodzić się śmielej i umieszczać w dostępnych miejscach bez obawy o przypadkowe uszkodzenie delikatne piękno. Przykładami „filcowych” sukulentów są lancet Addoensis (Senecio scaposus v. Addoensis) i haworthii (Senecio haworthii).

Sukulenty to te wspaniałe rośliny, które są interesujące do oglądania zimą i które wymagają minimalnej pielęgnacji latem, kiedy wyjeżdżasz na wieś lub na wakacje. Są to rośliny w suchych miejscach, są bezpretensjonalne i zawsze mają niezwykły wygląd. Do sukulentów zaliczamy te rośliny, których liście i łodygi są gęste, mięsiste, „soczyste”. Najczęstszymi przedstawicielami środkowego pasa są kaktusy, agawa, grube kobiety, aloes. Rośliny o delikatnych, kruchych, miękkich pędach nie są sukulentami.

Główną zaletą sukulentów nad innymi kwiatami jest zdolność do wzrostu na najbiedniejszych glebach przy braku wilgoci. Takie warunki można porównać do pustyni. Dlaczego to się dzieje? Ze względu na zdolność do gromadzenia wilgoci w liściach i pędach rośliny te wyciągają najmniejsze krople wody z gleby i powoli je konsumują w niekorzystnych okresach suszy. System korzeniowy znajduje się blisko powierzchni, po wyschnięciu gleby korzenie obumierają, a początki młodych korzeni natychmiast zaczynają rosnąć podczas podlewania. Gruba warstwa naskórka na łodygach i liściach służy jako ochrona przed słońcem, które odparowuje wilgoć z roślin.

Warunki do uprawy sukulentów i opieki nad nimi

Domowe sukulenty wymagają prawie takich samych warunków pielęgnacji.

1. Gleba, w której rozwijają się sukulenty, powinna być lekka i bezpłodna. Idealną kompozycją byłaby mieszanka piasku, darni i gleby liściastej, pobranych w równych proporcjach lub mieszanina ziemi ogrodowej z piaskiem. Podczas sadzenia pamiętaj, aby osuszyć pokruszonym węglem, kamykami lub keramzytem. Użyj gotowego podłoża tylko takiego, które jest przeznaczone do uprawy sukulentów, ale bez torfu, ponieważ zatrzymuje wilgoć w środku, co jest szkodliwe dla każdego sukulentu. Używać gruboziarnistego piasku, nie zapalać ani nie przetwarzać nadmanganianem potasu. Jeśli sadzisz sukulenty w doniczkach, to w glinie lub plastiku o małej średnicy z otworami na dnie.

2. Sukulenty - miłośnicy jasnego światła, z tego dobrze rosną. Jeśli jest mało naturalnego światła, zainstaluj dodatkowe oświetlenie. Sukulenty, w których kolor pędów i liści jest ciemnozielony, są wysoce odporne na brak światła, ale nawet one w końcu zaczną więdnąć i boleć. Nie akceptują również nagłych zmian od cienia do jasnego słońca, możliwe są oparzenia liści.

3. Podlewanie. Tutaj wszystko jest niezwykle proste; brak wilgoci jest lepszy niż jej nadmiar. Takie rośliny podlewa się latem 2-3 razy w tygodniu, gdy gleba wysycha, a zimą nie więcej niż 2 razy w sezonie. Zwróć uwagę podczas podlewania, jak woda przepływa przez glebę, powinna ją całkowicie nasycić, a nie przechodzić przez przejścia do otworów drenażowych. Podlewaj sukulenty miękką wodą o temperaturze pokojowej. Nie rozpylać.

4. Sukulenty nawozimy nawozem fosforowo-potasowym. Lepiej nie używać azotu. Opatrunek górny powinien być słabo skoncentrowany i nie więcej niż 2 razy w miesiącu.

pięć.Latem sukulenty aktywnie rosną w wysokich temperaturach powietrza, robią piękne. Zimą lepiej obniżyć ją do 8-10 ° C, aby rośliny w cieple nie wyciągały się z braku światła, ale odpoczywały od listopada do marca. Zimą rośliny są zwykle umieszczane na balkonie lub werandzie, z dala od grzejników.

6. Jak przeszczepiać sukulenty. Wiele roślin ma ciernisty pień, więc podczas przesadzania należy go owinąć papierem i trzymając za końce, wyciągnąć roślinę, przesadzić do nowej doniczki i przykryć nową ziemią. Nie podlewaj od razu, aby zapobiec gniciu korzeni. Młode okazy przesadza się co roku, zmieniając doniczki na większe. W przypadku roślin dorosłych wystarczy raz na 3 lata.

7. Choroby. Zgnilizna to poważny problem dla sukulentów. Kiedy rośliny są zimne, zgnilizna jest grzybicza, a gdy jest ciepła, jest bakteryjna. Pojawiają się jako pleśń lub plamy. Leczenie polega na metodzie chirurgicznej, usunięciu wszystkich uszkodzonych obszarów zdrowej tkanki i leczeniu Vitaros, Fundazol, Topaz. Fitosporin jako lek na rozwój zgnilizny nie radzi sobie. Zapobiegawczo unikać zawilgocenia podłoża, pozostawić do całkowitego wyschnięcia, aby nie było miejsca na rozwój bakterii. - To dobry sposób na wyhodowanie nowej, zdrowej rośliny, niż na uzyskanie brzydkiego soczystego kształtu po chorobie. Ale są inni.

W pomieszczeniach instaluje się sukulenty, które nawilżają i pochłaniają szkodliwy dwutlenek węgla. Stają się centrum bonsai i mini-ogrodów wykorzystujących drewno driftowe, kamyki, drewno.

Sukulenty w domu

Sukulenty są łatwe w utrzymaniu w domu, są dość bezpretensjonalne w opiece. Bez wyjątku wszystkie sukulenty wymagają dużo światła, dlatego lepiej dla nich wybrać najbardziej słoneczne południowe okno.

Soczysta pielęgnacja zimą

Zimą, gdy jest mało światła, sukulenty są podlewane bardzo rzadko i tylko po to, aby się zbytnio nie rozciągały. Zimą wskazane jest umieszczenie ich bliżej szyby. I to nie tylko dlatego, że jest dla nich tak jaśniej. Tyle, że w pobliżu samej szyby temperatura powietrza jest nieco niższa niż w pomieszczeniu. Możesz nawet osłonić rośliny przed ciepłym powietrzem. Zimowa temperatura utrzymania sukulentów powinna być niska, około +10 +12 ° C. Taka niska temperatura utrzymania to stan, w którym zakwitną niektóre rośliny, na przykład kaktusy.

Letnia pielęgnacja sukulentów

Na początku marca niektóre sukulenty są przesadzane lub przenoszone do nowej gleby. Ziemna mieszanka dla sukulentów powinna być przepuszczalna dla wody i powietrza, średnio odżywcza, ponieważ w naturze rosną w glebie piaszczystej. Dlatego w domu mieszanka równych części liściastej ziemi, próchnicy ich kory i piasku jest odpowiednia dla sukulentów.

Od wiosny do jesieni sukulenty wymagają regularnego podlewania i karmienia.

Rozmnażanie sukulentów

Sukulenty rozmnażają się łatwo, wiele z nich nawet przez sadzonki liści. Są to rozchodniki, Kalanchoe, echeveria, pachyphytums. Nawet mały liść, który spadł z rośliny na ziemię w doniczce, ma wszelkie szanse, aby się zakorzenić i dać nowe pędy. Sadzonki łodyg mogą rozmnażać wszelkiego rodzaju rozchodniki, na przykład rozchodnik Morgana, gruba kobieta, aloes, pochylnia.

Niektóre sukulenty wytwarzają pędy boczne, które należy ostrożnie oddzielić i posadzić w piasku w celu ukorzenienia. Ale nie musisz wkładać sadzonek sukulentów do wody, mogą szybko zgnić. Wśród sukulentów występują również rośliny żyworodne, na przykład mszaki.

Którą sukulentę wybrać do uprawy?

Tu nie może być zaleceń - kwestia gustu. Możesz wybrać smukłą wilczomleczę, bardzo przypominającą stary kandelabr. Lub euforbia genialna, którą nazywano „koroną cierniową”. Kwitnie przez całe lato, a zimą przykuwa uwagę rozłożystymi ciernistymi gałęziami pokrytymi na końcach jasnozielonymi liśćmi. Wilczomlecz genialny jest dość dużą rośliną i będzie wymagał dużo miejsca, ale możesz też poszukać odmian kompaktowych.

Jak ci się podoba soczyste sansevier? Ma wspaniałe cylindryczne liście. Kwitnący kaktus epifyllum z szerokimi pędami przypominającymi liście również będzie wyglądał bardzo efektownie w pomieszczeniu. Możesz również odebrać ampelous socculent, na przykład rozchodnik Morgana, który bardzo pięknie wygląda w wiszących wazonach lub na wysokich półkach.

Kompozycje sukulentów

Sukulenty w pokoju można uprawiać na różne sposoby: każdą roślinę można sadzić w osobnej doniczce. W takim przypadku możesz użyć kwadratowych doniczek, aby zaoszczędzić miejsce.

Ale jeśli mamy hodować sukulenty, lepiej z całą grupą. To w składzie różnych i tak odmiennych gatunków przejawia się cała oryginalność tych roślin, niezwykła dla nas. W tym celu bierze się miniaturowe sukulenty; na jednym parapecie można umieścić kilka, do 60-70 gatunków.

Bardzo ciekawe jest stworzenie swego rodzaju „pustynnych zakątków” poprzez sadzenie kilku roślin o różnych konfiguracjach i kolorach razem w ceramicznych lub plastikowych naczyniach, uzupełniając je jednym lub kilkoma nierównymi kamieniami.

Wskazane jest posypanie powierzchni ziemi w naczyniach piaskiem lub drobnym żwirem. Wysokość miski nie powinna przekraczać 1/3 lub 1/4 wysokości najwyższej rośliny.

Aby skomponować kompozycję w płaskim naczyniu ceramicznym, możesz wziąć duży zaokrąglony kaktus, kilka litów, echeveria. Posadź obok Gasterii lub Hawortii z piękną rozetą. W takiej kompozycji odpowiednie będzie pachyphytum z grubymi, zaokrąglonymi niebieskawymi liśćmi przypominającymi winogrona, a także niskie rośliny z pełzającymi łodygami - rozchodniki, monantes, tłuszcz limfatyczny - które zwisają pędy z krawędzi miski. Taka kompozycja sukulentów będzie przedmiotem zazdrości wszystkich Twoich znajomych!

Opis

Rozchodnik jest krótkim, zielnym sukulentem, którego cykl życiowy wynosi kilka lat lub jeden do dwóch lat. Odmiany rozchodnika można podzielić na dwie kategorie: zimotrwałą, okrywową oraz tropikalną, ciepłolubną, uprawianą na naszym terenie jako roślina doniczkowa.

Łodygi są gęste, do 20 cm długości, okrągłe lub owalne liście są do nich przymocowane bez łodygi. Liście mogą być całkowicie płaskie (w kształcie dysku) lub spuchnięte, przypominające małe cylindry. Liście są ułożone w zwoje lub naprzeciw siebie. Ich kolor może być różowawy lub zielony z szarawym lub niebieskawym odcieniem. Kolor liści zależy nie tylko od odmiany i odmiany, ale także od warunków naturalnych, w których roślina rośnie: cienia lub bezpośredniego nasłonecznienia, wiatru wiejącego nad miejscem, składu gleby.

W okresie letnim lub jesiennym rozchodnik kwitnie gęstymi kwiatostanami, przypominającymi małe parasole, które zawierają biseksualne małe kwiaty w kształcie gwiazdy. Są pomalowane na biało, niebiesko, czerwono lub żółto. Zgięte płatki bliżej środka tworzą wąską rurkę, pośrodku której znajduje się wiązka cienkich i długich pręcików, a także kolumna jajnika. Kwiaty emanują przyjemnym, delikatnym aromatem, który wabi owady zapylające. Ten soczysty jest doskonałą rośliną miodową.

Zdjęcie pokazuje, jak rozchodnik dobrze komponuje się z wieloma innymi roślinami ogrodowymi, na przykład z jałowcem, petunią, alissum, chabrem, sanvitalią, platicodonem. Te rośliny wyglądają najkorzystniej w jednej kompozycji ze skalistymi wzgórzami. Główną zaletą rozchodników jest łatwość pielęgnacji i uprawy. Bardzo szybko przyciąga i urzeka również dzieci, dlatego grupa sukulentów jest często wykorzystywana w szkołach i przedszkolach zajmujących się kształtowaniem krajobrazu.

Temperatura

Jak dbać o sukulenty w domu? W jakiej temperaturze będą lepiej rosnąć? Dobrze tolerują zmiany. Jest to szczególnie ważne w przypadku zmian zachodzących w ciągu dnia i nocy. W ciągu dnia optymalna temperatura powietrza wyniesie +25. 30 stopni, +15 w nocy. 18. W ciepłym sezonie roślinę można przenieść na taras lub balkon.Zimą można utrzymywać kulturę w temperaturze 15-18 stopni. W nocy, w zimnych porach roku, dopuszczalny jest spadek do 13-15 stopni.

Sukulenty rzadko cierpią na szkodniki. Jednak przy niewłaściwej pielęgnacji nicienie i wciornastki mogą rozpocząć się w korzeniach roślin. Podobne problemy pojawiają się w przypadkach, gdy gleba lub wypełniacz zostały pobrane z domku letniskowego i nie zostały poddane procedurze obróbki cieplnej. Istnieją dwa sposoby naprawienia sytuacji: rozmnażanie rośliny czubkiem lub przeszczepienie rośliny z całkowitym oczyszczeniem korzeni z poprzedniej gleby i ich dezynfekcją.

Przyjrzyjmy się bliżej temu aspektowi. Jak dbać o sukulenty w domu? Jakie problemy mogą się pojawić podczas wzrostu? Początkujący hodowcy często borykają się z próchnicą korzeni. Ta choroba może zniszczyć całą roślinę. Aby zapobiec tworzeniu się zgnilizny, zaleca się przestrzeganie reżimu nawadniania. Ponadto podczas przesadzania do gleby dla rośliny konieczne jest dodanie węgla drzewnego.

Często grzyb Botrytis tworzy się na sukulentach. Wyraźnym znakiem jest pojawienie się brązowych plam na liściach i pędach. W takim przypadku, aby pozbyć się problemu, konieczne jest odcięcie dotkniętych liści. Zaleca się również pozostawienie gleby do wyschnięcia na kilka dni i ograniczenie podlewania. Następnie roślinę należy potraktować roztworem fungicydu.

Klęski bakterii ervinium nie można pomylić z niczym. Oprócz brązowych plam na liściach powoduje również nieprzyjemny zapach. Aby wyleczyć roślinę, będziesz musiał całkowicie odciąć dotknięte części. Zaleca się również ograniczenie podlewania i potraktowanie kwiatu roztworem nadmanganianu potasu. W celu zapobiegania sukulentom zaleca się okresowe sprawdzanie brązowych plam i zgnilizny.

Zielonkawy lub czerwonawy nalot może wskazywać na pojawienie się grzyba penigilozy na roślinie. Aby temu przeciwdziałać, zaleca się traktowanie dotkniętych części rośliny roztworem alkalicznym lub nadmanganianem potasu.

Jeśli roślina umarła bez zewnętrznych oznak choroby, najprawdopodobniej przyczyną jest zakażenie systemu korzeniowego przez szkodniki nicieni. Jeśli w tym samym czasie kultura ma zdrowe liście, możesz spróbować je pomnożyć. Martwy kwiat należy wyrzucić wraz z ziemią. Następnie garnek należy dokładnie zdezynfekować. Następnym razem, gdy zasadzisz soczyste, dodaj do gleby węgiel drzewny. Musisz także zwrócić uwagę na reżim nawadniania.

Czasami można zobaczyć oparzenia na nowo nabytym kwiacie. Pojawiają się z powodu nieprzestrzegania warunków wzrostu. Najprawdopodobniej kwiat w sklepie stał na otwartym słońcu lub po hibernacji był natychmiast wystawiony na okno. W takim przypadku konieczne jest ograniczenie wpływu światła słonecznego na roślinę i stopniowe przyzwyczajenie się do niej.

Co jest soczyste

ogólna charakterystyka

Sukulenty (od łac. succulentus

- soczyste) - byliny o mięsistych soczystych liściach lub łodygach. Ta grupa obejmuje przedstawicieli różnych rodzin, podobnych pod względem wyglądu i cech biologicznych. Ich wspólne cechy ukształtowały się w wyniku adaptacji do określonych warunków naturalnych. A te warunki są następujące: niskie opady i nierównomierny rozkład (okresy deszczowe i susze), jasne słońce i silne promieniowanie słoneczne, wysokie suche powietrze, brak cienia, słabe gleby piaszczyste, gliniaste i kamieniste, duża różnica temperatur dziennych i nocnych - średnio 30 ° C Okresy suche mogą trwać długo, po czym rośliny są w stanie zahamowania wzrostu. Potem przychodzi pora deszczowa, z ponad jedną trzecią rocznych opadów podczas samej ulewy. Szybko odparowując z utwardzonej powierzchni gleby, woda wnika na głębokość zaledwie kilku centymetrów. Ze względu na specjalną strukturę systemu korzeniowego sukulenty maksymalnie wykorzystują tę wilgoć.W porze deszczowej zaczynają szybko rosnąć i kwitnąć, aby mieć czas na zapylenie kwiatów i zasianie nasion, zanim zacznie się nowa susza. Poszczególne rośliny caudexform zwiększają w tym okresie swoją wagę nawet do kilku kilogramów. Jedną z głównych cech pozwalających sukulentom na egzystencję w warunkach niedoboru wilgoci w glebie i powietrzu jest silnie rozwinięta tkanka wodonośna. Duże komórki tkanki wodonośnej magazynują wodę, którą roślina zgromadziła podczas deszczu, mgły i rosy. Odparowanie nagromadzonej wilgoci następuje bardzo powoli, ponieważ rośliny mają urządzenia ochronne do jej konserwacji: sok komórkowy zawiera substancje śluzowe o właściwościach zatrzymujących wodę; warstwa powierzchniowa pokryta jest grubą, podobną do wosku powłoką naskórka i woskowym nalotem; szparki, przez które następuje parowanie, są głęboko zanurzone w tkance liścia lub łodygi i są otwarte tylko w nocy itp. Dzięki tym cechom sukulenty bardzo wolno zjadają wodę i pozostają żywotne przez długi czas. Mając zapas wody w organizmie i wydając ją w razie potrzeby, sukulenty wydają się przełączać na autonomiczne zaopatrzenie w wodę, co pozwala im istnieć w gorącym, suchym klimacie. Zdrewnienie łodyg jest tak nieznaczne, że niektóre sukulenty otrzymały nazwę „drzewo oleiste”
(Cotyledonpaniculata),
„Tłuste drzewo”
(Portulacaria afra),
ponieważ ich grube „pnie” są łatwe do krojenia nożem - jak masło.

Wilcoxia schmolli

To interesujące!

Znany jest przypadek, gdy kaktus - gigantyczna karnegia - nie był podlewany przez 6 lat, w którym to czasie roślina straciła tylko 11% swojej masy i przeżyła.

W zależności od rodzaju narządu magazynującego wodę sukulenty można warunkowo podzielić na trzy grupy:

Sukulenty liściaste

(agawa, aloes, echeveria, grubosz) - rośliny, w których głównym organem magazynującym wodę są zagęszczone soczyste liście. Ich typowy kształt to rozeta z grubych liści (litopy, stożkowate). Jeśli roślina otrzyma wystarczającą ilość wilgoci, jej liście rozwijają się w płaszczyźnie poziomej, a jeśli toleruje suszę, liście zwijają się tak, aby przylegały do ​​łodygi i zachodziły na siebie. Zmniejsza to parowanie wody.

Lithops

Rhipsalis

Pędy sukulentów

(kaktusy, trojeść mleczna, buliony) - rośliny o soczystej łodydze. Ich tkanki zawierają chlorofil, który umożliwia proces fotosyntezy i parowania. Wiele sukulentów łodyg ma również soczyste liście, ale rosną one tylko w porze deszczowej i opadają w niesprzyjających warunkach. Często są redukowane lub modyfikowane (w ciernie, ciernie). W wielu sukulentach łodygi powierzchnia łodygi jest zwiększona z powodu żeber, guzków lub brodawek.

Czasami łodygi i liście służą jednocześnie jako zbiorniki wody, jak u dzikich kwiatów i niektórych begonii.

Borzikactus

Peperumia

Sukulenty korzeniowe lub ogonowe

(adenia, cytostema, adenium) - rośliny tworzące ogonek - zagęszczoną część łodygi lub korzenia. Caudex (łac.
caudex
- pień) jest organem magazynującym wodę, w okresie wegetacji znacznie zwiększa swoją objętość (osiągając od kilku centymetrów do kilkunastu metrów średnicy). Takie sukulenty często wyglądają jak liana lub winorośl, liście nie są soczyste, opadają w okresie suszy, a wtedy roślinę można znaleźć tylko po suchych gałęziach wystających z ziemi. Caudex może również wyglądać jak bardzo gruba łodyga soczystego drzewa drzewiastego, osiągająca kilka metrów wysokości.

Jatrofa

W większości zagranicznych źródeł wszystkie sukulenty łodygi nazywane są „caudexform” lub „caudex”. Jednak niektórzy autorzy rozróżniają rośliny caudexform (tworzące korzeń rzepy) i pachycal, czyli rośliny o „grubych łodygach”. Czasami trudno jest określić, gdzie kończy się sekcja podziemna, a zaczyna odwiert.

Geografia dystrybucji

Jeśli Ameryka jest przede wszystkim ojczyzną kaktusów, to Afryka zajmuje pierwsze miejsce pod względem różnorodności sukulentów należących do różnych rodzin. Rośliny rosną na południowoafrykańskich pustyniach i półpustynach, od 18 do 30 ° szerokości geograficznej południowej.

Republika Południowej Afryki jest domem dla wielu sukulentów

Zarośnięte zapasy. Uganda

Tak więc rozpowszechnione liścienie, dranie, otona, mesembryanthemum, wiele gatunków z rodziny Grimaceae, soczysta trojeść mleczna tworzą florę pustyni Namaland i Wyżyny Namib. Półpustynia Karoo jest bogata w mesembryanthemum, zszywki, trojeść mleczną, polne kwiaty i inne sukulenty rosnące między kamieniami. Spośród 100 gatunków aloesu ponad 70 występuje w Afryce Południowej, głównie w stepowych i pustynnych regionach Natalu i Transwalu. Tutaj, pod względem liczby gatunków, drugie miejsce wśród sukulentów zajmują grube kobiety, reprezentowane przez formy zadziwiające w swojej zdolności adaptacji do warunków wzrostu na skalistej pustyni. Wiele z nich ma nie więcej niż 3-10 cm, a liście są tak mocno przyciśnięte do siebie, że cała roślina wydaje się być solidną masą. Grube kobiety są w stanie pozostać bez wody przez kilka miesięcy. Niektóre wilczomlecz przybrał kształt kuli, inne mają bulwiaste łodygi, prawie całkowicie zanurzone w piasku (wilczomlecz jest jadalny). W RPA rośnie około 80 rodzajów stad. Przylądek jest przedłużeniem rozległych pustyń Karoo i Kalahari na północ od niego. Roczne opady wynoszą tu 60–70 cm, większość przypada na zimę: maj - wrzesień. Lato - od listopada do marca - jest prawie pozbawione wilgoci. Charakterystyczną cechą flory Przylądka jest obfitość roślin bulwiastych i bulwiastych z rodzin liliowatych, amarylisów, mesembriantemic itp. Występuje tu trojeść kaktusopodobna, aloes i stapelia.

Krajobraz w Republice Południowej Afryki

Z Wysp Kanaryjskich przybyło do nas wiele pięknych i niesamowitych sukulentów - z rodzin Fat, Liliaceae, Compositae itp. Liczne agawy, echeveria, rozchodniki rosną na kamienistych pustyniach Ameryki Środkowej. Sukulenty znalazły swój drugi dom w krajach śródziemnomorskich - w Hiszpanii, we Włoszech - na Bałkanach. Agawy, aloesy, trojeść mleczna i inne sukulenty można tu spotkać nie tylko w ogrodach, ale także w środowisku naturalnym. Przywieziono ich tu setki lat temu.

Odmłodzony

Najbardziej wysunięty na północ przedstawiciel sukulentów, Rhodiola rosea, występuje na wyspach Grenlandii i Svalbardu. A na Ziemi Ognistej rośnie tefrokaktus Darwina.

Na naszych szerokościach geograficznych jest bardzo mało sukulentów - głównie drobnych roślin zielnych z rodzajów rozchodników, odmłodzonych, a także z rodziny Euphorbia i Tolstyanka.

Skaliste zjeżdżalnie

Uprawia się tu sukulenty jako specjalne rośliny liściaste i ozdobne do chłodnych i ciepłych pomieszczeń, werand i balkonów. Latem obsadzone są skalistymi ogrodami i wzgórzami.

Za pomocą

W domu sukulenty rosną w dużych ilościach i nadają krajobrazowi wyjątkowej oryginalności. Wiele z nich jest szeroko stosowanych przez ludzi jako pasza, środki techniczne, lecznicze i spożywcze. Na przykład w Afryce Południowej liście wielu gatunków mesembriantemum gasią pragnienie. Euphorbia jadalna lub zakrzywiona służy jako dobra pasza dla zwierząt gospodarskich. Karalum i ceropegia indyjska są spożywane jako warzywa. Fokkia to jadalna cebula. Testudinaria z Republiki Południowej Afryki - roślina o płaskiej, masywnej bulwie powietrznej - nazywa się chlebem Hottentot. Tubylcy jedzą słodkie owoce Carpobrotus, znane jako figi Hotentots. A jeśli wytniesz pączek kwiatu z agawy, słodki sok zacznie wpływać do uformowanej dziury, która powinna była przejść do uformowania szypułki, kwiatów i owoców. Hiszpanie nazywają ten sok wodą miodową (aquamiel), ponieważ zawiera do 10% cukru. Jest uwalniany przez okres od ośmiu do dziesięciu miesięcy, aż liście wyschną. W tym czasie z każdej rośliny zbiera się do tysiąca litrów soku.Jest to napój fermentowany i odurzający - otrzymywany jest „pulque”. We współczesnym Meksyku zbiera się i spożywa łodygi agawy i kwaśny miąższ liści. A alkohol jest destylowany z korzeni i łodyg. W Afryce Wschodniej oraz na wyspach Filipin i Jawy z włókien agawy sizalanowej - sizalu, z którego tkany jest bardzo mocny sznurek, liny, liny, sieci, buty, torby, pozyskuje się specjalne konopie. Najlepsze lassos są również wytwarzane przez Indian z elastycznego i ślizgowego włókna agawy. Aztekowie robili papier ze skóry liści, pokrywali dachy chat suszonymi liśćmi, a zamiast szydeł używali cierni. Wilczomlecz z RPA zawiera 17,6% kauczuku, który jest używany w przemyśle. Niektóre szczególnie cierniste wilczomlecze są sadzone w celu stworzenia nieprzeniknionych żywopłotów cierniowych.

To interesujące!

Euphorbia zakrzywiona jest nawet nazywana „Beeskraag”, co oznacza „siłę byka”. Zmęczone byki po zjedzeniu tej rośliny mogą znowu szybko się poruszać.

Zbiór milkweed

Typowy krajobraz z agawą

Sukulenty mają również właściwości lecznicze, co prowadzi do ich szerokiego zastosowania w medycynie. Drzewo aloesowe

(agawa) jest jedną z najczęstszych roślin domowych. Jego właściwości lecznicze znane są od czasów starożytnych (ponad 3 tysiące lat). Sabur przygotowywany jest z aloesu - skondensowanego soku otrzymywanego przez odparowanie. Zawiera kwasy organiczne (bursztynowy, octowy, kawowy), pektyny, fenole, antraglikozydy, substancje żywiczne, olejki eteryczne, enzymy, witaminy, fitoncydy. Zawiera również 20-25% glukozydu aloiny. Preparaty na bazie aloesu są oficjalnie zarejestrowane. Zgodnie z metodą akademika Filatova wodny ekstrakt z liści stosuje się w okulistyce. W medycynie oficjalnej sok z liści aloesu, dojrzewający w specjalnych warunkach, służy do zapobiegania i leczenia zmian skórnych podczas radioterapii, tłustego łojotoku.

To jest ważne!

Aloes to niezawodny pomocnik. Jeśli jesteśmy w tym samym pomieszczeniu z tą rośliną to czujemy świeżość i nie poddajemy się zdenerwowaniu. Roślina ta stymuluje również ludzki układ odpornościowy.

Warkocze z włókna agawy

Sok z aloesu ma szerokie zastosowanie w medycynie ludowej: zewnętrznie - jako środek leczniczy w leczeniu owrzodzeń troficznych, ropni, oparzeń, ropowicy, egzemy, tocznia; wewnątrz - w leczeniu wrzodów żołądka, gruźlicy płuc, jako środek przeczyszczający na zaparcia. Należy zauważyć, że aloina nie niszczy prątków gruźlicy, ale pomaga zwiększyć ogólną odporność organizmu. W Chinach jest stosowany w leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową.

Sok z aloesu ma również szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym - wchodzi w skład szamponów, kremów, żeli itp.

Najczęściej uprawiane drzewo aloesowe (Aloe arborescens).

Ale A.
vera, A. ferox,
ZA.
succotrina,
ZA.
saponaria,
ZA.
obscura,
ZA.
barbadensis
i kilka innych typów.

To interesujące!

National Aeronautics and Space Administration w Stanach Zjednoczonych (NASA) odkrył, że aloes to roślina, która jest wysoce wydajnym oczyszczaczem powietrza.

Krem aloesowy

Aloes

Amerykańska agawa

(Agawa americana)
w swoich właściwościach farmakologicznych jest zbliżony do drzewa aloesowego. Stosowany jest jako środek dezynfekujący, przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i wykrztuśny. Całe liście, wcześniej obrane ze skóry, nakłada się na rany i ropnie, stosuje się przy rwie kulszowej, reumatyzmie i innych chorobach stawów. Świeży sok, napar lub proszek polecany jest przy chorobach płuc, żołądka i wątroby.
Nalewka z liści amerykańskiej agawy jest stosowana w leczeniu reumatyzmu przez pocieranie, podczas gdy na dotkniętym obszarze następuje przypływ krwi.

Na naszych parapetach często można zobaczyć Kalanchoe daigremontiana (Kalanchoe daigremontiana).

Jednak najbardziej wyraźne właściwości lecznicze posiadają
Kalanchoe pierzaste (Kalanchoepinnata),
który jest również używany w medycynie urzędowej - przygotowuje się z niego preparat „Sok Kalanchoe”. Preparaty na jego bazie działają hemostatycznie, bakteriobójczo, przeciwzapalnie, przyczyniają się do szybkiego oczyszczenia ran z martwiczych tkanek. W oficjalnej medycynie sok jest stosowany w leczeniu owrzodzeń troficznych, nie gojących się ran, oparzeń, odleżyn.

Agawa

W medycynie ludowej sok ze świeżych liści Kalanchoe jest szeroko stosowany w leczeniu ropni, chorób skóry, oparzeń i przetok. Sok jest skuteczny przy zapaleniu migdałków, chorobach przyzębia i zapaleniu jamy ustnej.

Stwierdzono, że sok Kalanchoe nie tylko niszczy infekcje bakteryjne, ale także wykazuje działanie przeciwwirusowe. Stosuje się go w przeziębieniu i zapobieganiu grypie (do każdego nozdrza wkrapla się dwie krople soku dwa razy dziennie).

Liściaste to gatunek leczniczy trojeść mleczna (Euphorbia lophogona)

i kilka innych. W medycynie ludowej stosowany jest w leczeniu chorób skóry oraz jako środek antyseptyczny. Sok roślinny usuwa brodawki i modzele. Rośliny te są również używane do leczenia ran po ukąszeniach węży, do zwalczania pasożytów jelitowych.

Kalanchoe

Ciepły sok z liści sansevieria

pochowany w uszach, aby wyeliminować ból. Odwar z rośliny stosuje się przeciwko swędzeniu i świerzbowi. W Afryce korzenie i liście niektórych gatunków są uważane za poronne. Stosuje się je również przy chorobach przenoszonych drogą płciową, drgawkach, ogólnym osłabieniu i impotencji. Przetarte liście i sok z nich pomagają przy wrzodach. Dym z palących się liści łagodzi bóle głowy. Podziemne części są uważane za pobudzające i tonizujące.

Hoya

I liście hoya

używany do przyspieszania dojrzewania wrzodów i karbunkułów.

Rozchodnik

stosowany w medycynie w leczeniu padaczki, w leczeniu ropni i ran. Rozchodnik żrący
(Rozchodnik akr)
Jest stosowany w leczeniu guzów, oparzeń, otwartych ran, bólów serca, hemoroidów, niedociśnienia, malarii oraz do usuwania brodawek.

Jako surowce do medycyny tradycyjnej i oficjalnej stosuje się dwa rodzaje rozchodników - żrący i duży (Rozchodnik akr, Rozchodnik maksymalny).

Z tego ostatniego, w oficjalnej medycynie, wodny ekstrakt jest produkowany pod nazwą „Biosed”. Ten lek należy do stymulantów biogennych. Stosowany jest jako dodatkowy środek stymulujący procesy metabolizmu i regeneracji tkanek w okulistyce, terapii, chirurgii i stomatologii. Świeże, szczegółowe liście są nakładane na modzele, oparzenia i ropne rany. Okłady ze świeżych lub suchych ziół łagodzą bóle stawów związane z reumatyzmem i przeziębieniami.

To interesujące!

Roślina taka jak drań ma łagodny efekt orzeźwiający. Likwiduje depresję i apatię. Pod wpływem tej rośliny partnerzy, którzy się ochłodzili, mogą na przykład ożywić swoje uczucia.

Rozchodnik

Gruba kobieta

I w roślinach z rodziny tolstyankovy

odkrył flanoidy, które pomagają w chorobach związanych z naruszeniem wytrzymałości ścian naczyń włosowatych krwi. Istnieją również informacje o bakteriobójczym i przeciwwirusowym działaniu soku tłuszczowego. Na przykład liście tłustej portulaka
(Crassulaportulacea,
„Drzewo pieniędzy”) jest zalecane do gryzienia na ból gardła, ból gardła i nakładania kleiku z liści lub ściętych liści na rany i skaleczenia.

Trochę historii

Pierwsze sukulenty zostały sprowadzone do Europy przez Hiszpanów i Portugalczyków pod koniec XV wieku. Były to takie rośliny jak opuncja figowa, cereus, aloes, agawa. Szybko zyskały popularność, uderzając niezwykłym egzotycznym wyglądem i różnorodnością dziwacznych kształtów. Uprawiano je w ogrodach klasztornych i ogrodach wielkiej szlachty. Zainteresowanie nimi przetrwało do dziś i rośnie z roku na rok. Amatorscy hodowcy kwiatów uprawiają pojedyncze rośliny, które szczególnie kochają lub entuzjastycznie zbierają kolekcje dziesiątek i setek gatunków.Specjaliści przywiązują dużą wagę do sukulentów: w szklarniach ogrodów botanicznych zawsze znajdują się kolekcje, które służą do prac naukowych i naukowych i edukacyjnych.

Ogród Botaniczny. Niemcy

Nikitsky Ogród Botaniczny

Tak więc kolekcja kaktusów i innych sukulentów Państwowego Ogrodu Botanicznego Nikitskiego, założonego w 1812 roku, ma wiele unikalnych okazów. Szklarnia kaktusów ogrodu botanicznego to stała ekspozycja kaktusów i innych sukulentów na otwartym i zamkniętym terenie. Kolekcja kaktusów obejmuje 600 gatunków, odmian i form. Kolekcja soczysta reprezentowana jest przez około 400 taksonów. Na otwartym polu sadzi się różne rodzaje juki, agawy, różne kaktusy: opuncje figowe, mamillaria, echinocereus, echinocactus, acanthocaliciums, echinopsis, hymnocalycium, tefrokaktusy.

W Rosji jedną z najstarszych i największych jest kolekcja Ogrodu Botanicznego w Petersburgu. Już w połowie XIX wieku zbiór roślin z rejonów suchych liczył 550 pozycji, w tym 40 gatunków aloesu, 23 gatunki agawy, 15 gatunków hoyi, 12 gatunków Gasterii. A pod koniec XIX wieku liczył już 1700 taksonów (gatunków, odmian i odmian). Kolekcja została zachowana w latach rewolucji, wojny domowej i zniszczeń w kraju. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej wysiłki ogrodników, którzy pracowali w oblężonym Leningradzie, zdołały zachować dużą liczbę dużych okazów sukulentów - łącznie około 300 gatunków. Obecnie kolekcja zawiera ponad 1500 systematycznych jednostek sukulentów, w tym 1000 kaktusów. Wśród nich są okazy, które mają ponad 100 lat. Jednym z „patriarchów” kolekcji jest kaktus selenicereus, czyli „królowa nocy”, który rośnie w szklarni od 1857 roku. Ta duża roślina z cienkimi pędami pełzającymi całkowicie zaplata jedną ze ścian szklarni i kwitnie rocznie, tworząc do 100 pąków. Kwiaty „królowej nocy” są luksusowe: bardzo duże (do 35 cm średnicy), ze złotożółtymi działkami, śnieżnobiałymi płatkami i delikatnym aromatem wanilii. Ale życie tych pięknych kwiatów jest krótkie - otwierają się w nocy i więdną rano. Podczas kwitnienia selenicereusa szklarnie są otwarte na nocne wycieczki, a podczas białych majowych nocy można podziwiać piękno tej niesamowitej rośliny.

Jaka jest specyfika sukulentów

grupa roślin, które mogą magazynować zapasy wody w komórkach macierzystych (mlecz, kaktus) lub liściach (aloes, haworthia). Dzięki tej zdolności są w stanie przetrwać w ekstremalnym upale.
Ponadto rośliny mają właściwości, które pomagają zatrzymać i zmniejszyć parowanie cieczy:

1. Wymiana gazowa w roślinach zachodzi w nocy, kiedy wilgotność powietrza jest wyższa, a temperatura spada.
2. Często liście mają grubą warstwę puchu lub woskowatą powłokę.
3. Okrągły kształt liści niektórych przedstawicieli pomaga zmniejszyć obszar parowania.

Bulbine

Rodzaj Bulbin należy do rodziny Liliaceae i obejmuje około 30 różnych gatunków. Ojczyzną jest Ameryka Południowa. Niektóre gatunki mają cebulki, inne mają zrazikowy lub bulwiasty system korzeni. Rodzaj łączy rośliny o bardzo różnym wyglądzie. Bulwy mogą rosnąć zarówno na zewnątrz (jako jednoroczne), jak i w pomieszczeniach.

• Rośliny z tego rodzaju uwielbiają dobre oświetlenie. W mieszkaniu ich średniej wielkości widoki można zlokalizować z okien od strony południowej, południowo-zachodniej i południowo-wschodniej. Zimą, gdy roślina jest w stanie spoczynku, można ją przenieść do ciemniejszego i chłodniejszego pomieszczenia.
• Gleba powinna być luźna i obojętna w kwasowości. Może składać się z równych części torfu, liści i gleby. Aby zapobiec próchnicy korzeni, można dodać pokruszony węgiel drzewny.
• Podlewaj roślinę oszczędnie, gdy podłoże wysycha. W okresie odpoczynku podlewanie jest całkowicie ograniczone. Nawozy podaje się tylko w okresie wegetacji.Złożone nawozy mineralne stosuje się dwa razy w miesiącu, z wyłączeniem okresu spoczynku zimowego.

Spośród wielu rodzajów Bulbina można wyróżnić kilka najciekawszych: Bulbina jednoroczna, Bulbina krzewiasta, Bulbina półbrodata.

Carpobrotus

Soczysty roślina okrywowa należy do rodziny Aizoon. Rośnie w Afryce, Ameryce Południowej i Australii. Liście są mięsiste, spiczaste, zatrzymujące wilgoć. Kolor liści waha się od zielonego do bordowego. Kwitnie bardzo pięknie. Dość duże kwiaty (do 5 cm średnicy) mogą mieć żółte, różowe, białe odcienie.

• Preferuje dobrze oświetlone miejsca, lepiej umieścić je na południowych oknach, zacieniając przed bezpośrednimi promieniami słońca. W ciepłe letnie dni dobrze jest wynieść roślinę na świeże powietrze.
• Dopuszczalna temperatura powietrza to około 25 stopni Celsjusza. Zimą Carpobrotus wchodzi w stan spoczynku, a temperatura spada do 10 stopni.
• Wiosną i latem woda jest często podlewana, ale niewiele. Wystarczy zwilżyć wierzchnią warstwę gleby. Zimą podlewanie jest rzadkie i małe.
• Wewnątrz nie można obejść się bez opatrunku ze złożonym nawozem do sukulentów i kaktusów. Stosuje się je raz w miesiącu razem z podlewaniem.
• Gleba do przesadzania składa się z 1 części arkusza ziemi, 1 części piasku, niewielkiej ilości gliny i pokruszonego węgla. Możesz kupić gotową mieszankę na sukulenty i kaktusy w sklepie, dodając do niej trochę piasku.

Dla amatorskich hodowców kwiatów interesujące są dwa popularne typy: Ross's Krapobrotus i Carpobrotus są jadalne, a Carpobrotus jest pyszny.

Tylecodon

Rodzaj sukulentów z rodziny Tolstyankov, pochodzący z krajów Namibii, RPA, Namaqualand. Liście są proste, owalne, mogą być pokryte małymi kosmkami lub, jak u zwykłych sukulentów, gładkie. Pędy są grube, pokryte jasnobrązową korą. Kwiaty dzwonkowate, zebrane w kwiatostany wiechowate. Mają czerwono-brązowy lub żółto-brązowy odcień.

Dużym problemem w uprawie jest fakt, że okres aktywnego wzrostu występuje zimą. Ponieważ Tilekodon jest miłośnikiem dobrego oświetlenia, nie da się obejść bez sztucznych lam oświetleniowych, ponieważ zimowe słońce nie wystarczy.

• Ponadto roślina ta wymaga specjalnej gleby mineralnej, którą będziesz musiał zrobić sam z piasku, granulatu do drenażu drobnej frakcji, zeolitu węgla drzewnego.
• Ten soczysty nie może obejść się bez świeżego powietrza zimą, ale nie można go pozostawić w zimnym przeciągu. Temperatura naszych apartamentów jest idealna dla Tilekodon, podobnie jak suche powietrze.
• Nie lubi przeszczepów, bardzo trudno przez nie przejść. Podlewanie jest bardzo umiarkowane o każdej porze roku. W okresie wegetacji (zimą!) Podlewanie można zwiększyć i dodać złożone nawozy mineralne.

Tilecodon jest najczęściej uprawiany jako bonsai, do tego nadają się następujące typy: Panicled, Wallichi, Pearson, Ventricosus.

Greenovia

Zimozielony soczysty z rodziny Tolstyankov. Miniaturowy soczysty pochodzący z Wysp Kanaryjskich. Tworzy bujną rozetę okrągłych liści, które obumierają po kwitnieniu. Kwiaty są jasnożółte, zebrane w kwiatostany racemose.

• Greenovia jest uprawiana na oknach wschodnich i zachodnich, ponieważ uwielbia rozproszone światło słoneczne.
• W ciepłym sezonie soczysty nadaje się do zwykłej temperatury pokojowej. Zimą, aby zapewnić pełny okres spoczynku, temperatura powietrza nie powinna być wyższa niż 10 stopni.
• Wiosną i latem Greenovia jest podlewana średnio oczyszczoną wodą. Nie spryskuj rośliny. Zimą podlewanie jest całkowicie zatrzymane, tylko sporadycznie nawilża się wierzchnią warstwę gleby.
• Roślinę karmi się raz w miesiącu płynnym nawozem dla sukulentów i kaktusów. Gleba jest wybrana luźna i lekka, dobrze przewodząca wodę. Dobrze sprawdza się podłoże składające się z 1 części piasku, 1 części próchnicy i ½ części gleby liściastej. Szczególną uwagę należy zwrócić na obecność drenażu.

Najpopularniejsze są dwa rodzaje Greenovii: złoty i podwójny.

Fenestraria

Soczysta roślina z rodziny Aizoon. Cały rodzaj składa się z jednej rośliny Fenestraria złotej. Naturalnie rośnie w Namibii, Afryce i na pustyni Karoo. Fenestraria przystosowała się w szczególny sposób do upałów pustyni. Jej skrzydła są wyposażone w specjalne okna, przez które wpada światło. Znajduje się na samej górze liścia, oddzielona membraną. Zawiera klarowny płyn. Ta sprytna naturalna adaptacja chroni soczystą roślinę przed przegrzaniem i wysuszeniem.

Fenestraria tworzy gęste rozety cylindrycznych liści zwężonych w kierunku podstawy. Rozeta dorasta tylko do 3 cm wysokości, latem tworzy szypułkę z małym kwiatkiem w kolorze białym lub żółtym. Otwierają się rano i zamykają wieczorem. Kwitnie łącznie około tygodnia.

• Ten soczysty wymaga dużo światła, ale należy go chronić przed południowym słońcem. Jeśli nie można zapewnić naturalnego dobrego oświetlenia, należy uzupełnić roślinę specjalnymi lampami.
• Fenestraria spędza zimowy okres spoczynku w temperaturach od +12 do +10 stopni. Przez resztę czasu odpowiednia jest temperatura pokojowa. Nie wymaga dodatkowego nawilżania powietrza.
• Fenestraria jest podlewana latem 2 razy w miesiącu na tacy. Dlatego paleta musi być wystarczająco wysoka. Zimą podlewanie nie jest wymagane, ale jeśli roślina jest bardzo sucha, można zwilżyć glebę łyżką miękkiej wody.
• Gleba powinna być wyjątkowa dla sukulentów i kaktusów. Po zakupie w sklepie roślinę należy przesadzić.

Uprawiany jest tylko jeden gatunek: Fenestraria złota.

Możliwe problemy

W rozmnażaniu liści i sadzonek ważne jest, aby śledzić pewne punkty, które mogą prowadzić do problemów, a nawet śmierci sukulenta. Zmarszczki na materiale do sadzenia są uważane za normę, ale jeśli fragmenty zmieniają kolor na brązowy lub zmiękczają, nie zaleca się ich dalszego stosowania. Należy monitorować poziom wilgotności. Nadmiar płynu na etapie wschodów i kiełkowania korzeni może prowadzić do pleśni i dalszego gnicia. Możesz temu zapobiec za pomocą dobrego drenażu i początkowego zakupu doniczki z wystarczającą liczbą otworów.

Dinteranthus

Dinteranthus to bardzo mały rodzaj z rodziny Aizov. Rodzaj zrzesza od 4 do 6 gatunków (według różnych źródeł) i rośnie w prowincji Cape w dolinie rzeki Orange. Ta roślina wieloletnia jest spokrewniona z Lithopsami i ma również popularną nazwę - „żywe kamienie”.

Dinteratus ma potężne korzenie, łodyga jest krótka i podziemna. Część naziemna ma zaokrąglony kształt i jest bardzo podobna do prawdziwych kamieni rzecznych. Liście soczyste są sparowane, oddzielone zagłębieniem, ale nawet podczas kwitnienia zachowują swój zaokrąglony kształt. Kolor liści może być szary, zielonkawy, a nawet kremowy. Górna część jest często ozdobiona ornamentami w cętki.

Kwitnie pięknym kwiatem przypominającym rumianek. Stosunkowo duży kwiatostan jest biały, żółty i pomarańczowy. Owocem jest strąk z bardzo małymi nasionami. Dinteranthus rośnie bardzo wolno.

• W opiece nad nim bardzo ważne jest, aby naprzemiennie okresy spoczynku zimowego i aktywnej fazy sezonu wegetacyjnego. Każde okno wystarczy dla niego, z wyjątkiem północnego.
• Temperatura w okresie wiosenno-letnim waha się od 18 do 25 stopni Celsjusza. Jesienią temperatura jest stopniowo obniżana do 8-10 stopni, co jest optymalne do zimowego wypoczynku.
• „Żywe kamienie” nie powinny być spryskiwane, nie tolerują dużej wilgotności, zaczynają chorować na różne choroby. Niemożliwe jest również nadmierne zwilżenie korzeni podczas podlewania. Jedna łyżka wody wystarczy na jednego Dinterantusa w ciepłe dni. Zimą w ogóle nie podlewają.
• Kompleksowy nawóz dla sukulentów i kaktusów stosuje się po zmianie liści (linieniu) raz w miesiącu, w połowie dawki określonej w instrukcji.
• Do sadzenia używa się płytkich doniczek, z dobrą warstwą drenażową i wypełnionym podłożem dla przemysłowych sukulentów i kaktusów. Wierzchnia warstwa pokryta jest materiałem drenażowym, który zapobiega próchnicy.

W uprawie kwiatów w pomieszczeniach popularne są dwa rodzaje Dinteranthus: Dinterantus Paul Evans Dinterantus Van Zil.

Brodaty (Jovibarba)

Ta soczysta roślina przypomina swoim wyglądem kwiat róży. Należy do dużej rodziny Tolstyankov. Bliski krewny soczystego młodszego, ale izolowany jako oddzielny podgatunek. W warunkach naturalnych rośnie na Bałkanach iw Alpach Wschodnich.

• Broda uwielbia światło słoneczne, dlatego w pomieszczeniach umieszcza się ją na oknach południowych, południowo-zachodnich i południowo-wschodnich. Jeśli ten soczysty jest uprawiany w pomieszczeniu, w szklarni, na tarasie, konieczna jest częsta wentylacja.
• Konieczne jest zapewnienie różnic temperatur dziennych i nocnych. Uprawiając w otwartym terenie, musisz wybrać najbardziej oświetlone miejsce.
• Broda rosnąca na świeżym powietrzu nie boi się upałów, wytrzymuje lekkie mrozy, zwłaszcza pod osłonami. Wewnątrz latem roślina czuje się komfortowo w temperaturze pokojowej latem, zimą należy trzymać się temperatury 10 stopni.
• Dla Borodnika susza nie jest straszna, zarówno w mieszkaniu, jak iw powietrzu, znacznie bardziej niebezpieczna jest nadmiar wilgoci, która może prowadzić do zepsucia rośliny. Dlatego podłoże, na którym rośnie Beardnik, musi być przepuszczalne dla powietrza i wilgoci. Pojemnik nie powinien być głęboki, mieć otwór do spuszczania nadmiaru wody.
• Kwitnie i czasami daje nasiona tylko raz w życiu. Następnie rozeta dzieli się na kilka młodych roślin, które można przesadzić do odpowiedniej gleby.

Najbardziej znane odmiany to: Broda Alliona, Broda włochata, Broda brzozy, Broda Heuffela, Broda potomka.

Monanthes

Bylina soczysta z rodziny Tolstyankov. Bardzo krótkie pędy mogą być pełzające lub wzniesione. Na wierzchołkach pędów znajdują się rozety liściowe. Małe grube liście czasami znajdują się naprzeciwko, ale częściej na przemian. Są jajowate. Kwiatostany są baldaszkowate lub racemozowe, mają 6-8-członowe kwiaty, koloru zielonego, jasnoróżowego lub brązowawego.

• Dobrze się rozwija i rośnie tylko przy odpowiednim oświetleniu. Do umieszczania należy preferować okna południowe. W słabym świetle wyloty stają się luźne i nieporządne. Zimą Monantes również potrzebuje światła.
• Wiosną i latem roślina czuje się dość komfortowo w temperaturze pokojowej, spokojnie wytrzymuje najgorętsze dni. Zimą należy przenieść soczyste do chłodnego pomieszczenia, w którym temperatura wynosi około 10-12 stopni.
• Wilgotność powietrza powinna być taka sama jak w zwykłym mieszkaniu. Dodatkowe nawilżanie (rozpylanie) nie jest wymagane. Wiosną i latem podlewanie powinno być umiarkowane. Przerwa między podlewaniem powinna być taka, aby gleba w doniczce całkowicie wyschła.
• Zimą podlewanie jest rzadkie, ale liście nie powinny wysychać. Nawóz jest stosowany rzadko: raz na 1-2 lata.

Główne gatunki uprawiane w warunkach wewnętrznych: Wall Monantes, Thickened Monantes, Amidrian Monantes.

I trochę o tajemnicach ...

Czy kiedykolwiek doświadczyłeś nieznośnego bólu stawów? I wiesz z pierwszej ręki, co to jest:

• niezdolność do łatwego i wygodnego poruszania się;
• dyskomfort podczas wchodzenia i schodzenia po schodach;
• nieprzyjemne chrupanie, nie klikanie samodzielnie;
• ból podczas lub po wysiłku;
• zapalenie i obrzęk stawów;
• nieuzasadniony, a czasem nieznośny ból w stawach ...

Teraz odpowiedz na pytanie: czy to ci odpowiada? Jak możesz znieść taki ból? A ile pieniędzy już „przelałeś” na nieskuteczne leczenie? Zgadza się - czas to zakończyć! Czy sie zgadzasz? Dlatego zdecydowaliśmy się opublikować ekskluzywny

Bowiea lub Bowiea

Należy do rodziny Hiacyntów.Bulwiasta roślina występuje naturalnie w pustynnych regionach Kenii, Tanzanii, RPA i Zimbabwe. Roślina należy do gatunku sukulentów zielnych. W wieku dorosłym bulwa osiąga średnicę 30 cm i jest pokryta ochronnymi łuskami. System korzeniowy jest potężny, rozgałęziony.

Pełzające łodygi mogą zwisać jak obfite rośliny. Liście są małe, rozgałęzione, ale rosną tylko na młodych pędach. Pod koniec sezonu wegetacyjnego liście zastępuje się szypułkami. Osiągają długość 3 metrów i mają małe białe kwiaty. Ponieważ część nadziemna jest dość obszerna, roślina potrzebuje podpór dla zielonej masy.

• W okresie spoczynku, który trwa około 6 miesięcy, wysychają wszystkie pędy i łodygi kwiatowe. W Bovea okresy spoczynku i wegetacji mogą zmieniać się pod wpływem warunków zewnętrznych.
• W okresie czuwania roślina potrzebuje jasnego, ale rozproszonego światła słonecznego. W bezpośrednim świetle słonecznym roślina może ulec poważnym oparzeniom.
• Temperatura w spoczynku nie powinna być wyższa niż 15 stopni i poniżej 8 stopni. Jeśli temperatura jest wyższa niż powinna, Bovea nie zrzuci liści, a nowe pędy nie pojawią się. W okresie wegetacji wysokie temperatury powodują wysuszenie cebulki. Temperatura pokojowa jest odpowiednia w okresie wegetacji.
• Podlewanie latem odbywa się tylko wtedy, gdy kula gleby jest całkowicie sucha. Zimą roślina w ogóle nie jest podlewana. Wilgotność powietrza powinna być tak niska, jak normalna temperatura w mieszkaniu.
• Glebę można wykonać samodzielnie z 2 części ziemi liściastej, 1 części darni i 1 części piasku. Podczas sadzenia cebulki zakopuje się ją w jednej trzeciej. Nawozić raz na dwa do trzech lat złożonym nawozem mineralnym.

Ta roślina jest prezentowana w jednej formie w kwiaciarstwie domowym.

Warunki temperatury i wilgotności do przetrzymywania sukulentów

W swojej ojczyźnie bezpretensjonalne rośliny nie tylko mogą obejść się bez wody przez długi czas, ale są przyzwyczajone do nagłych dziennych zmian temperatury z różnicą do 25 ° C. Jednocześnie temperatura nie spada poniżej 5 ° C, w przeciwnym razie roślinom grozi zamarznięcie. Możliwe jest stworzenie warunków zbliżonych do naturalnych poprzez regularną wentylację pomieszczenia, wyniesienie doniczek na zewnątrz w okresie letnim, a rośliny należy chronić przed przeciągami. Atmosfera powinna być umiarkowanie wilgotna lub sucha, nie należy rozpylać wody na liście z butelki z rozpylaczem - jej nadmiar może wywołać procesy gnilne.

Caralluma

Roślina wieloletnia należy do rodziny Lastovnev. Soczysta roślina ma mięsiste, fasetowane łodygi pokryte ząbkami. W środowisku naturalnym Karallum żyje na pustynnych obszarach Afryki, Arabii i Indii.

Kwiaty rośliny mają wdzięczne kształty, barwne kolory i są dość piękne, ale wydzielają bardzo nieprzyjemny zapach zgniłego mięsa, który przyciąga naturalne zapylacze - muchy. Ale w zawartości pokoju zapach jest słaby.

• W przypadku Carallumy idealne są okna wychodzące na wschód lub zachód. Tutaj czuje się świetnie i regularnie kwitnie.
• Reżim temperaturowy wiosną i latem odpowiada temperaturze pokojowej, około 20-25 stopni. Zimą roślinę można przenieść do chłodniejszego pomieszczenia, w którym temperatura nie spada poniżej 10-12 stopni.
• Powietrze musi być suche, jak wszystkie sukulenty, Caralluma nie lubi wilgotnych pomieszczeń. Nie jest również wymagane opryskiwanie.
• W ciepłym sezonie woda jest rzadko podlewana, ale obficie. Po podlaniu poczekaj, aż gleba całkowicie wyschnie, zanim ponownie podlejesz. Jesienią i zimą wystarczy lekko zwilżyć glebę.
• Złożony nawóz stosuje się raz w miesiącu tylko w okresie wegetacji. Caralluma rośnie szybko, nadają się do tego szerokie i płytkie doniczki z wystarczającą warstwą drenażową.
• Glebę można składać niezależnie z równych części piasku gruboziarnistego, liści i darni, torfu z dodatkiem kruszonego węgla drzewnego. Możesz użyć gotowej gleby ze sklepu na sukulenty i kaktusy.

Dla miłośników kwiaciarstwa w pomieszczeniach i rzadkich roślin najbardziej interesujące są trzy rodzaje Caralluma: Socotranskaya, Hesperidum, European.

Cięcie sukulentów

Innym sposobem rozmnażania tych egzotycznych roślin jest nie mniej popularny i prosty - sadzonki.

Łodygę również kroi się zaostrzonym nożem i pozostawia do wyschnięcia na kilka dni. Pamiętaj, aby zwrócić uwagę na roślinę, która dała cięcie. Powstały kawałek należy posypać węglem, który został wcześniej zmiażdżony. W takim przypadku przed przetworzeniem należy sprawdzić cięcie. Jeśli roślina należy do tych gatunków, które wydzielają mleczny sok, cięcie jest najpierw myte, a następnie traktowane węglem drzewnym.

Rozmnażanie przez sadzonki to dłuższy proces. Możliwe jest posadzenie łodygi w ziemi dopiero po pojawieniu się w niej korzeni.

O ukorzenieniu sadzonek - więcej szczegółów

Aby ukorzenić soczystą łodygę, możesz ją umieścić w ciągu roku lub w mieszance piasku. Ta metoda jest najbardziej odpowiednia do szczepienia różnych rodzajów mleczarni i grubych kobiet.

Zakorzenienie w wodzie

Łodygę umieszcza się w pojemniku z czystą, osiadłą wodą (można wziąć przegotowaną lub destylowaną wodę), upewniając się, że nie dotyka dna swoją dolną częścią z nacięciem. W temperaturze pokojowej sadzonka zakorzenia się w ciągu 2-3 tygodni. Aby stworzyć korzystniejsze warunki, możesz stworzyć warunki szklarniowe dla rośliny. Aby to zrobić, po prostu przykryj go czystą i przezroczystą plastikową torbą.

Subtelności zakorzenienia w wodzie:

1. Traktowanie sadzonek stymulantem wzrostu przed zanurzeniem w płynie sprawi, że proces będzie bardziej wydajny.
2. Pojemnik z uchwytem należy przechowywać w dobrze oświetlonym miejscu w temperaturze pokojowej, dodając w razie potrzeby wodę.
3. W przypadku zgnilizny nacięcia należy odciąć cięcie i ponownie umieścić w pojemniku z czystą wodą, po wysuszeniu i potraktowaniu stymulatorem wzrostu.

Zakorzenienie w piasku

Mieszanka piasku jest zwykle używana do ukorzeniania sansevierii. W przygotowanym (przesianym i usmażonym w piekarniku lub na patelni) piasku umieszcza się potraktowany związkiem wzmacniającym („Epin”, „Kornevin”) kawałek, a następnie podlewa ciepłą wodą.

Nie jest konieczne zbyt głębokie pogłębianie cięcia. Głębokość 1,5 - 2,5 cm jest idealna dla rośliny.

W procesie ukorzeniania się w piasku cięcie jest również utrzymywane w ciepłym i jasnym miejscu.

Wideo „Rozmnażanie sukulentów przez sadzonki”