Jodła: opis i charakterystyka miejsca, w którym rośnie drzewo

Jodła (abies) to wiecznie zielone drzewo lub krzew z rodziny Pine. Zewnętrznie roślina jest bardzo podobna do świerka, a pod względem struktury i kierunku wzrostu szyszek - do cedru. Większość przedstawicieli jest rozproszona od tropików do koła podbiegunowego na półkuli północnej. Najwięcej jodły występuje na zachodzie Kanady, USA i Azji Wschodniej. W zależności od gatunku jodły są termofilne lub mrozoodporne, ale wszystkie są wrażliwe na suszę i stojącą wodę. Jodła jest wykorzystywana w przemyśle drzewnym, kształtowaniu krajobrazu, a także w medycynie ludowej.

Tutaj dowiesz się:

Opis botaniczny

Jodła zaliczana jest do zimozielonych roślin iglastych. Należy do rodziny Pine. W sumie na świecie znanych jest 50 jego gatunków. Rosną głównie na półkuli północnej, preferując strefę umiarkowaną. Jodła syberyjska jest najbardziej rozpowszechnionym surowcem do produkcji leków. Z wyglądu roślina jest dość łatwa do odróżnienia. Wystarczy spojrzeć na szyszki, które przypominają świeczki na choince.

Jodła może dawać duży odcień i przepuszczać mało światła. Jodła leśna kwitnie w wieku 70 lat. Jeśli rośnie na otwartej przestrzeni, dzieje się to w czterdziestym roku życia. Rozwija się dość wolno. W przyszłości jego wzrost ulegnie przyspieszeniu. Jodła to drzewo, które żyje do 500 lat, niektóre gatunki do 700 lat.

pochodzenie nazwy

Nazwa rośliny, o której mowa, ma niejednoznaczną historię pochodzenia.

Etymologię słowa „jodła” można rozpatrywać według następujących opcji:

• Łacińska nazwa tego drzewa iglastego to „Abies”, która wywodzi się od indonezyjskiego słowa „abh” („obfitować”), co potwierdza fakt, że jodła jest gęsto porośnięta igłami.
• Rosyjska wersja nazwy pochodzi od karelskiego słowa „pihka”, oznaczającego „żywicę”.
• Badania Vasmera mówią o niemieckim pochodzeniu słowa - „Fichte” jest tłumaczone jako świerk lub sosna; tę wersję zapożyczenia poparli A. Matzenauer i A. Preobrazhensky.
• nazwa ta może również pochodzić z języków zachodnio-fińskich („pihk” - duży las, „pihku” - sosna); założenie to powstało na podstawie badań V.A. Merkurova.
• Dialekty archangielskie interpretują słowo „jodła” jako „małe zarośla świerków”

Klasyfikacja roślin

Jodła to roślina dwupienna. U każdego osobnika można znaleźć zarówno żeńskie, jak i męskie narządy rozrodcze. Jodła wyróżnia się:

• Syberyjski.
• Biały.
• Nordmann lub kaukaski.
• Koreański.
• Fraser.
• Balsamiczny.

Pąki tej rośliny rosną pionowo. Mogą dojrzewać od czerwca do sierpnia i opadać jesienią lub zimą. W takim przypadku nasiona są uwalniane. Uważa się, że wyróżniającą cechą jodły jest zdolność do rozmnażania się poprzez nawarstwianie. Podstawowe niemowlęta znajdują się blisko powierzchni gleby. W kontakcie z glebą zapuszczają korzenie i zapuszczają korzenie. Rośnie osobne drzewo. Podobnie jak świerk zapewnia znaczne cieniowanie.

Jodła syberyjska

Syberyjski uważany jest za najpowszechniejszą ze wszystkich odmian rosnących na terytorium Rosji. Opis jodły:

• Dorasta do 40 m wysokości.
• Korona jest wąska, stożkowata.
• Lufa ma u góry cylindryczny kształt. Jego średnica wynosi 0,6 m.

Drewno jest prawie białe, miejscami jasnożółte. Gałęzie, choć cienkie, mogą opadać na ziemię w przypadku braku przeszkód. Od sierpnia młode uprawy są pokryte igłami. Drzewo ma centralny korzeń, który sięga głęboko w ziemię. Pochodzi z niego duża liczba pędów bocznych.
Dzięki potężnemu systemowi korzeni i kolumnowej koronie jodła syberyjska jest w stanie wytrzymać silne wiatry. Na wilgotnej glebie tworzy powierzchowny system korzeniowy. Na korzeniach często występuje mikoryza. Kora rośliny ma takie cechy, jak:

• ciemnoszary odcień;
• drobna struktura;
• gładka powierzchnia.

Możesz zobaczyć specjalne ruchy na korze. Jest tu gęsty aromatyczny sok. Jej smak jest gorzki. Nazywa się balsam jodłowy. Na jednym drzewie można zobaczyć aż 600 takich formacji, różniących się wielkością. Pąki, które tworzą się na końcach:

• żywiczny;
• owalny;
• zewnętrznie przypominający piłkę.

Uprawa persymonów z nasion w domu

Są chronione dużą liczbą żywicznych warstw. Procesy są żółtawoszare z jasnymi paskami. Na gałęziach można znaleźć spiralnie rosnące formacje. Są cienkie, zakrzywione, proste, pozbawione kolców, w kształcie pierścienia. Mogą mieć szmaragdowy rowek w środkowej części. Charakteryzują się iglastym zapachem. Mają 3,5 cm długości i 0,2 cm szerokości.

Na odwrotnej stronie igieł znajdują się 2 białe paski. Wyróżniają się woskową warstwą. Każda taka igła może żyć nawet 12 lat. Kiedy spadnie, na gałęziach widać płaskie ślady. Zaskakujące jest to, że jodła nie zrzuca igieł, nawet jeśli jej gałęzie wysychają. Dlatego kupują go na Nowy Rok, ponieważ igły świerka natychmiast odpadają, gdy wyschną.

Dolne gałęzie jodły często osiągają dziesięć metrów długości. Rosną na boki i zapuszczają korzenie. Odrywając się od kory, są w stanie długo żyć samodzielnie. W tym samym czasie powstaje tak zwana jodła karłowata.

Późną wiosną zaczyna kwitnąć jodła syberyjska. Jego kluczowymi narządami rozrodczymi są kłoski. Samce są jasnożółte, charakteryzują się kształtem elipsy i dorastają do 0,8 cm, w których tworzy się pyłek kwiatowy. W każdym pyłku znajduje się wnęka powietrzna. Z tego powodu samce dermatofitów pokonują znaczne odległości. W przypadku, gdy pęd samca przestanie wytwarzać pyłki, umiera.

Żeńskie organy do reprodukcji to szyszki o ciemnym szkarłatnym odcieniu... Powstają na zielonych pędach, które powstały w poprzednim sezonie. Rosną pionowo w górę. Guzki rosną spiralnie w zatoce, tworzą dwa zalążki. Do czasu uformowania się nasion szyszki osiągają imponujące rozmiary, osiągają długość 10 cm, mają jasnobrązowy odcień.

Wraz z nadejściem września szyszki znikają. Łuski również odpadają wraz z nimi, podczas gdy szyszynka jest obecna na gałęziach przez długi czas. Te szyszki jodły różnią się charakterystycznie od szyszek innych niż iglaste. Aby użyć jodły syberyjskiej do celów leczniczych, przechowują:

• nerki;
• młode pędy;
• kora roślin;
• igły.

Nerki należy pobrać w drugiej dekadzie kwietnia. Gałęzie układa się w maju, kiedy można je zbierać o dowolnej porze roku. Młode igły jodłowe usuwa się dwa razy w roku. Odbywa się to latem i od końca jesieni do lutego.

Jodła biała

Nazywa się to również europejskim. Dorasta do 65 m. Jej pień osiąga 2 m średnicy. Żyje do 300-400 lat. U młodej rośliny korona jest piramidalna i wydłużona. Stopniowo staje się nieco spiczasty, owalny. Na starych drzewach wierzchołek staje się z czasem matowy. Kora jest gładka, koloru brązowego. Gałęzie znajdują się pod niewielkim kątem poziomym.

Igły osiągają 3 cm i 3 mm szerokości. Na gałęziach drzewa iglaste są równoległe. Ich końcówki mają lekkie wcięcie. Z przodu są ciemnozielone, błyszczące, a po przeciwnej stronie można znaleźć białe pory. Młode szyszki jodły białej są zielone. Dojrzewając, nabierają ciemnobrązowego koloru i stają się owalne. Osiągają 4 cm szerokości.

Podobnie jak w przypadku większości istniejących odmian, u tego gatunku pąki dojrzewają we wrześniu i październiku i tracą łuski. Jodła biała ma nasiona o dość dużej grubości i długości. Ich wielkość sięga 1 cm średnicy, korzeń to korzeń palowy, sięgający głęboko w ziemię. Wyłaniają się z niego korzenie boczne, raczej cienkie.

Widok kaukaski

Jodła Nordmanna to gatunek dorastający do 50 m wysokości. Pień może mieć do 2 metrów szerokości. Korona ma trójkątny kształt. To drzewo nazywa się jodłą Apollo, a także jodłą kaukaską. Często mówi się też, że jest to drzewo konia trojańskiego. Istnieje legenda, że ​​ta konkretna rasa została wykorzystana do wykonania słynnego przedmiotu.

W jakich warunkach i gdzie rośnie owoc pomelo?

Teraz drzewo jest popularne wśród Europejczyków, którzy używają go do świętowania Bożego Narodzenia. Miejsca wzrostu tego gatunku:

• w Azji Mniejszej;
• w górach Kaukazu.

Jego żywotność dochodzi do 600 lat. Igły kwitną późno. Roślina ma jasnozielone igły z białymi paskami na grzbiecie. W miarę dojrzewania igieł ich kolor zmienia się na ciemnozielony. Kora jest ciemna i gładka u młodszych lat. W miarę dorastania jest w stanie brązowieć.

Jodła Nordmanna kwitnie na początku maja. Szyszki tej rasy są cylindryczne lub eliptyczne. Szyszki męskie są czerwone, szyszki żeńskie początkowo zielone, po dojrzewaniu brązowieją. Korzenie wnikają głęboko w ziemię. Jodła kaukaska dobrze rośnie na luźnej glebie. Drzewo rośnie dość szybko i może dobrze się rozwijać w zacienionych środowiskach. Wyróżnia się wymagającą wilgotnością i jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury do -25 stopni.

Ten rodzaj jodły może służyć jako drzewo ozdobne. Najpopularniejsze hybrydy to:

• Jadwigę wyróżnia szybki wzrost i imponująca wysokość. Jej igły są długie, intensywnie zielone, z tyłu - jasnobiałe. Korona jest gęsta i gęsta.
• Golden Sprider to odmiana miniaturowa. W centrum korona ma charakterystyczne zagłębienie. Rośnie powoli. W ciągu dziesięciu lat może dorastać do 1 metra. Na zewnątrz igły są błyszczące, złote. Na odwrocie jasnożółty, matowy. Jest sadzony w ogrodach skalnych.
• Odmiana Pendula rozwija się powoli. Korona w nim jest wydłużona, jasnozielona, ​​roślina preferuje średni poziom wilgotności. Jest podatny na obciążenia mechaniczne. Takie uprawy można sadzić w arboretach i na osobistych poletkach.

Koreańska hybryda

Jest to odmiana dorastająca do 15 m wysokości i posiadająca stożkowatą koronę. Kora takich mieszańców jest gładka, często ma czerwony odcień, jasnoszary. U osobników dorosłych jest szorstki, pokryty symetrycznym wzorem. Igły mają gęstą osłonę na gałęziach. Niektóre gatunki mogą osiągać do 0,25 cm szerokości. Są ciemnozielone na powierzchni, mocne, od spodu - błyszczące mają dwie białe obwódki.

Opis jodły monochromatycznej i jej odmian

Szyszki mają kształt cylindryczny. Dojrzałe stają się fioletowe. W warunkach naturalnych ta odmiana żyje w południowej części Półwyspu Koreańskiego. Lubi wyżyny, na wysokości od 1 do 2 km nad poziomem morza.

Inne rodzaje dekoracji

Jodła Fraser - do 12 m wysokości i 50 cm długości... Jej korona jest stożkowa. W warunkach naturalnych żyje w Ameryce Północnej. Igły są puszyste, od spodu srebrzyste. Ma drobne wypukłości i wygięte łuski. Dobrze się czuje nawet przy silnych mrozach.

Jodła balsamiczna osiąga 25 mm wysokości.Góra jest trójkątna i może schodzić na sam dół. Żyje do dwustu lat. Roślina ma szaro-brązową korę, która jest gładka. Igły - do 22,5 cm długościmają nacięcia na końcach i są tępe. Od strony twarzy są ciemnozielone. Z tyłu - połysk. Mają białawe linie.

Szyszki są okrągłe, cylindryczne, osiągają szerokość 0,25 cm. Korzenie są płytkie. Obszar uprawy znajduje się w Ameryce Północnej. Szczególnie lubi wschodnio-środkową Kanadę i Alaskę.

Pielęgnacja i uprawa jodły koreańskiej

Aby ukorzenić i wyhodować drzewo, lepiej kupić sadzonkę w specjalistycznym rezerwacie, w którym sprzedawane są zdrowe rośliny. Takie sadzonki są już przystosowane do klimatu, znacznie łatwiej im przystosować się do rodzaju gleby, zmian temperatury i innych czynników obszaru.

Jeśli planujesz uprawiać efedrę w regionie moskiewskim, musisz wziąć pod uwagę, że większość terytorium znajduje się w zimnej strefie klimatycznej.

Dlatego konieczne jest wybranie odmian jodły koreańskiej, które mogą rosnąć w temperaturach do -29 stopni. Podczas sadzenia mniej odpornych odmian drzewa istnieje duże prawdopodobieństwo, że roślina zamarznie zimą, zamrozi wierzchołkowe pędy.

Muszą być pokryte zimnym klimatem.

Sadzenie jodły koreańskiej

Sadzonki młodsze niż 4 lata stają się optymalne do ukorzenienia, normalnie przystosowują się do warunków wzrostu. Zejście na ląd odbywa się na początku kwietnia.

Przygotowanie gleby odżywczej i drenaż staje się obowiązkowym środkiem. Najbardziej odpowiednim rodzajem jest podłoże gliniaste.

Możliwe jest również sadzenie roślin wczesną jesienią. Przy odpowiedniej pracy sadzonka zakorzeni się aż do mrozu.

Zalecenia dotyczące sadzenia drzew iglastych:

• Otwór na roślinę powinien mieć średnicę / głębokość 50/60 cm, ale należy wziąć pod uwagę wymiary sadzonki, systemu korzeniowego. Fossa należy pozostawić na kilka tygodni.
• Otwór rozlewa się 2 wiadrami wody, po czym wykopuje się ziemię, układa się drenaż o grubości około 7 centymetrów.
• Do dołka wlewa się ziemię (kompost, glina, torf, piasek 3: 2: 1: 1), a także nawozi się 10 kg drobnych trocin, 250 gramami nitroammofoski.

• Możesz zasadzić kulturę iglastą za 3 tygodnie. W dole tworzy się wzniesienie za pomocą substratu odżywczego.
• Zakłada się roślinę z wyprostowanymi korzeniami, podczas gdy nie można usunąć glinianej bryły, w której rośnie sadzonka. Połączenie kłącza i pnia znajduje się na poziomie gruntu.
• Pustki są pokryte ziemią, zagęszczone.
• Przeprowadzają obfite podlewanie rośliny, ściółkę.

Optymalna odległość między sadzonkami jodły wynosi 2,5 metra. Po posadzeniu przez pewien czas nie jest podlewany, jest chroniony przed palącym słońcem.

Korzystne cechy

Do przygotowania leków w medycynie ludowej stosuje się jodłę syberyjską. Balsam jodłowy jest surowcem do produkcji całej gamy przydatnych produktów. Zawiera kwasy organiczne, żywice, terpentynę. Balsam jodłowy nazywany jest również żywicą. W 70% składa się z żywicy i 30% olejków eterycznych. Drewno zawiera 4% olejku eterycznego, z czego 80% to kamfora.

W korzeniach występuje w około 8% olejku eterycznego. Jego skład reprezentuje głównie kamfora. Ponadto olej jodłowy zawiera aldehyd octowy i kwasy organiczne. Nasiona zawierają 30% olejów tłuszczowych. Zawierają dużo witaminy E. Kora zawiera sporo garbników. Występują do 13%. W największej ilości występuje tzw. Sok. Jego zawartość sięga 16%.

Olej do drewna i jego skład

Olejek jodłowy różni się objętością i składem w zależności od konkretnego drzewa. Co więcej, jego ilość i różne cechy zmieniają się w ciągu roku.Igły są najbardziej bogate w niezbędne związki pod koniec maja i po zakończeniu sezonu wegetacyjnego. Interesujące jest to, że skórka we wskazanym okresie zawiera minimum eterów. Mówiąc o jakościowym składzie oleju jodłowego, należy wskazać kluczowy składnik octanu bornylu. Maksymalne stężenie może osiągnąć na przełomie listopada i grudnia.

Substancją najważniejszą dla człowieka jest octan bornylu. Jest to borneol i ester kwasu octowego. Ponadto wszystkie części drzewa zawierają garbniki, tokoferole, karoten. Połowa żywicy jodłowej składa się z kwasu solnego.

Taniny są używane do zwalczania zatruć związkami ołowiu i rtęci, morfiną i kokainą. Ich działanie ma na celu złagodzenie stanu zapalnego. Związki te są od dawna stosowane w medycynie. Garbniki mają działanie przeciwbakteryjne przeciwko różnym czynnikom zakaźnym. Ponadto jest również dobrym składnikiem terapii antidotum na ukąszenia skrzydlatych owadów.

Purpurowa wierzba Nana w projektowaniu krajobrazu, jej sadzeniu i pielęgnacji

Zawarty w produkcie kwas askorbinowy jest jednym z najlepszych przeciwutleniaczy. A także ta substancja jest aktywnie zaangażowana w produkcję kolagenu i hormonów steroidowych serotoniny, el-karnityny. Synteza niektórych substancji pigmentowych jest niemożliwa bez kwasu askorbinowego. Ponadto normalizuje wydzielanie żółci i porządkuje wydzielanie gruczołów wewnętrznych i zewnętrznych. Karoten jest przeciwutleniaczem i chroni błony komórkowe przed zniszczeniem. Odpowiada za widzenie o zmierzchu, podobnie jak witamina A.

Igły jodłowe

Ta część rośliny zawiera 3,5% olejku eterycznego. Służy do produkcji kamfory. Igły jodłowe zawierają karoten i fitoncydy. Jest również bogaty we flawonoidy. Fitoncydy mają działanie przeciwwirusowe i przeciwdrobnoustrojowe, dlatego polecane są do stosowania przy ARVI i przeziębieniach.

Fitoncydy jodły są tak silne, że czasami mogą być bardziej skuteczne niż antybiotyki. Flawonoidy mogą ulec degradacji, jeśli są niewłaściwie przechowywane. Posiadają cały szereg właściwości. Wśród nich: środek zwężający naczynia krwionośne, immunostymulujący i odtruwający.

Igły jodłowe zawierają żelazo, które jest niezbędne do produkcji hemoglobiny. Ten minerał bierze udział w układaniu DNA, dlatego jest niezbędny do rozmnażania i wzrostu komórek. Ponadto odgrywa kluczową rolę w metabolizmie białek. Cynk zapobiega przedwczesnemu starzeniu się, ma działanie gojące rany. Jest bezpośrednio zaangażowany w tworzenie poszczególnych enzymów i jest niezbędny w procesie wzrostu. Kobalt stymuluje wzrost czerwonych krwinek, zapewnia transport tlenu do komórek, sprzyja lepszemu wchłanianiu żelaza przez organizm, korzystnie wpływa na ośrodkowy układ nerwowy.

Metody reprodukcji

Jodłę rozmnaża się za pomocą nasion i sadzonek. Metoda nasienna jest bardziej odpowiednia dla roślin gatunkowych. Nasiona zbierane są na początku etapu dojrzewania. Można to zrobić, gdy pąki jeszcze się nie rozpadły, a nasiona nie rozproszyły się na duże odległości. Są suszone, a nasiona są usuwane. Do następnej wiosny nasiona pozostawia się w płóciennym woreczku. Aby mogły ulec rozwarstwieniu, worek umieszcza się w lodówce lub piwnicy na kilka miesięcy. W połowie wiosny sadzi się je na otwartym terenie. W tym celu przygotowywane jest łóżko ogrodowe. Ziemię ogrodową miesza się z darnią i piaskiem. Nasiona zakopuje się na 1,5-2 cm, a następnie przykrywa folią. Sadzonki pojawiają się za 20-25 dni, po czym schronienie można usunąć. Podlewanie i rozluźnianie odbywa się regularnie. W pierwszym roku ważne jest terminowe usuwanie chwastów. Na zimę sadzonki jodły pokryte są świerkowymi gałęziami. Wiosną można je przesadzić na stałe. Rośliny początkowo rozwijają się powoli. Roczny wzrost do 10 cm.

Zwykle rozmnaża się jodłę odmianową przez sadzonki.W tym celu wykorzystuje się roczne pędy młodych osobników. Długość cięcia powinna wynosić 5-8 cm, ważne jest, aby na górze był pojedynczy pączek, a pięta (odcinek kory rośliny matecznej) była zachowana u podstawy. Sadzonki zbiera się wczesną wiosną, zanim zacznie się przepływ soków. Lepiej jest to robić na początku dnia przy pochmurnej pogodzie. 6 godzin przed sadzeniem pędy moczy się w roztworze środka grzybobójczego, aby zapobiec infekcjom grzybiczym. Ważne jest, aby upewnić się, że kora nie oddziela się od drewna na pięcie. Sadzenie odbywa się w doniczkach wypełnionych mieszaniną gleby liściastej i próchnicznej oraz piasku rzecznego. Sadzonki pokryte są przezroczystą folią, która nie powinna stykać się z wierzchołkiem. Aby uzyskać lepsze ukorzenienie, organizuje się niższe ogrzewanie, aby temperatura gleby była o 2-3 ° C wyższa od temperatury pokojowej. Pojemniki umieszczone są w miejscu z jasnym, rozproszonym światłem. Każdego dnia musisz przewietrzyć sadzonki i w razie potrzeby zwilżyć glebę. Od maja wystawiane są na świeże powietrze, a na zimę zabierane są z powrotem do domu. Pełnoprawny kłącze rozwija się w ciągu roku.

Zastosowanie w leczeniu chorób

Jodła syberyjska ma wiele pozytywnych właściwości. Zawiera substancje, które mają korzystny wpływ na zdrowie, ważne biologicznie składniki i witaminy. Igły są uważane za źródło kwasu askorbinowego, który ma działanie przeciwutleniające. Witaminy w składzie surowców roślinnych przyczyniają się do rozkładu toksyn i ich eliminacji z organizmu.

Fitoncydy skutecznie zwalczają czynniki wirusowe, przyspieszają gojenie się uszkodzonych powierzchni skóry oraz regulują produkcję enzymów trawiennych. A także obecność igieł w pomieszczeniu może zdezynfekować powietrze, wyeliminować skurcz oskrzeli i złagodzić przebieg większości chorób górnych dróg oddechowych. Ze względu na działanie wykrztuśne jodła może być stosowana do udrażniania dróg oddechowych przy mokrym kaszlu.

Szyszki jodłowe stosowane są w leczeniu reumatyzmu i innych chorób stawów. Najczęściej uciekają się do kąpieli parowej na stopy. W tym celu zalewamy szyszki wrzątkiem i trzymamy stopy nad parą, przykrywając je gęstą szmatką.

Gałęzie jodłowe zawierają dużo olejków eterycznych, dlatego są używane do produkcji olejku jodłowego. Wywary i napary stosuje się w walce z chorobami układu oddechowego. Ekstrakt z jodły działa przeciwwrzodowo i hepatoprotekcyjnie.

Interesujące fakty

Kultura jest bardzo piękna, niezwykła, wyróżnia się spośród innych bylin wiecznie zielonych. Ciekawe, że:

1. Gałązki jodły są dobrymi miotłami do kąpieli.
2. Igły są zaokrąglone, nie kłują, mają przyjemny jodłowy aromat.
3. Szyszki jodły rosną pionowo w górę.
4. Przez pierwszą dekadę sadzonka rozwija się bardzo powoli, a potem szybciej.
5. Rasa ma specyficzne podejście do światła. Uwielbia zacienione miejsca, tworzy duży cień.
6. Jodła rozmnaża się przez nawarstwianie.
7. Szyszki obu płci rosną na tym samym drzewie.
8. Nie toleruje dymu i zanieczyszczonego powietrza.
9. Fitoncydy zawarte w świeżych łapach rasy dezynfekują pomieszczenie.
10. Do produkcji kamfory używa się oleju jodłowego.
11. Na terytorium Federacji Rosyjskiej rośnie około 9 odmian tej kultury.

Jodła to wiecznie zielona bylina iglasta. Roślina jest wymagająca pod względem warunków wzrostu. Różnorodność odmian jest reprezentowana przez drzewa, które znacznie różnią się od siebie pod względem ich opisu zewnętrznego. Propagowane przez nasiona z szyszek i nawarstwianie.

Taksonomia

Zdjęcie jodły koreańskiej, którego opis należy wziąć pod uwagę przed zakupem, można dalej studiować. Drzewo to zostało po raz pierwszy włączone do klasyfikacji drzew iglastych w 1907 roku. Jego opis jest podobny do opisu innych członków rodziny. Jednak istnieje również szereg oczywistych różnic.

Oficjalna nazwa tej rośliny to Abies Koreana. Drzewo należy do klasy drzew iglastych. Należy do dużej sekcji nagonasiennych.Również Abies Koreana należy do rodziny Pinaceae (tłumaczone jako sosna). Roślina otrzymała swoją nazwę wyłącznie ze względu na miejsce jej wzrostu.

Z biegiem czasu jodła zaczęła rosnąć w Europie i Rosji. Drzewo jest przystosowane do warunków klimatycznych środkowej strefy naszego kraju. Dlatego jest aktywnie uprawiany na różnych działkach domowych. Ze względu na specyfikę jej rozwoju na wolności jodła prezentowanego gatunku posiada potężny system korzeniowy. Dzięki temu drzewo mocno trzyma się w skalistym terenie i jest odporne na wiatr i pogodę.

Jak prawidłowo wykopać dołek podczas sadzenia?

Konieczne jest wykopanie dziury pod przyszłą roślinę, o około 20 centymetrów szerszej i 30 centymetrów głębiej niż grudka ziemi, która chroni korzenie sadzonki. Jak poprawnie określić głębokość wykopanego dołu? Jest to łatwe - połóż rączkę łopaty na dole. Będzie służyć jako poziom definiujący. Umieść sadzonkę z grudką ziemi w dołku i spójrz na poziom, jak głęboko roślina zostanie posadzona.

W żadnym wypadku nie należy zakopać szyjki korzeni, pierwszy korzeń sadzonki wyrosnie stamtąd po posadzeniu. To miejsce wystarczy lekko przykryć ziemią. Dlatego jeśli zbytnio pogłębiłeś otwór, konieczne jest dodanie ziemi lub wykonanie warstwy drenażowej. Zepsutą cegłę można wykorzystać jako drenaż. Jodła nie lubi, gdy wilgoć zatrzymuje się w korzeniach.

Odmiany

W naszym kraju uprawia się różne odmiany jodły koreańskiej. Różnią się nie tylko wyglądem, ale także cechami rozwojowymi, wymaganiami dotyczącymi warunków środowiskowych. Eksperci twierdzą, że wybierając przypadkowo rodzaj jodły, można później bardzo żałować takiego pochopnego czynu.

Warunki terenowe muszą spełniać wymagania rośliny dotyczące warunków wzrostu. W przeciwnym razie po prostu nie będzie mogła się tutaj rozwijać i umrze. Również istniejące odmiany jodły tego gatunku mogą się znacznie różnić wielkością. Są wysokie i niewymiarowe drzewa.

Odmiany mogą wizualnie różnić się kształtem korony, kolorem igieł. Kształt szyszek również się zmienia. Ta roślina jest sadzona do celów dekoracyjnych. Jest również zdolny do dostarczania dużej ilości tlenu na miejsce. Aby nie pomylić się przy wyborze, należy wziąć pod uwagę cechy najpopularniejszych odmian.

Zawartość:

• Fir Brilliant
• Jodła „Blue Standard”
• Jodła „Brevifolia”
• Jodła „Ciemne wzgórze” („Ciemne wzgórze”)
• Jodła „Oberon”
• Jodła "Silberzwerg" ("Silberzwerg")
• Jodła „Cis” („Cis”)
• Jodła „Tundra” („Tundra”)

Ojczyzną tego typu jodły jest Korea Południowa, ale szybko rozprzestrzeniła się ona po całym świecie i pojawiły się nowe piękne odmiany. Hodowcy kochają jodłę koreańską, a dziś istnieje kilkadziesiąt odmian, spośród których wybraliśmy te najpopularniejsze i najpiękniejsze.

Rozpiętość

Jodła żyje w prawie każdym regionie. Kultura występuje w regionach południowych i północnych, krajach o klimacie tropikalnym, subtropikalnym i umiarkowanym. W niektórych regionach występują lasy jodłowe, które zajmują około 20 milionów hektarów całego obszaru. Kultura jest sadzona w regionach o klimacie północnym. Odmiany można spotkać w Meksyku, Salwadorze. W Rosji jodła występuje w prawie wszystkich regionach. Na Syberii jodła żyje na półkuli północnej, wzdłuż brzegów rzeki Jenisej.

Jodła to bezpretensjonalna roślina, która żyje na obszarach przybrzeżnych i na obszarach górskich. Różne rodzaje upraw są bardzo odporne na mróz i łatwo tolerują suszę. Jodła może rosnąć zarówno jako oddzielna roślina, jak i jako lasy jodłowe. Kultura nie jest wymagająca pod względem warunków życia, ale rośnie tylko w miejscach o żyznej glebie.

Nisko rosnące odmiany Compact i Blue Emperor

Nisko rosnące odmiany jodły koreańskiej to Compact i Blue Emperor. Pierwsza z tych roślin należy do kategorii drzew karłowatych. Osiąga wysokość 80 cm.Kształt jest symetryczny, piękny. Kolor igieł jest niebieski. Praktycznie nie ma nierówności. Odmiana uwielbia otwarte przestrzenie i dużo słońca. Kompakt dobrze rośnie na glebach gliniastych. Ta odmiana może upiększyć każdy obszar.

Odmiana Blue Emperor charakteryzuje się nieco większym rozmiarem. Roślina dorasta do 1,5 m. Jest to dobra opcja zarówno na małe, jak i rozległe powierzchnie. Jest to jedyna jodła w przedstawionym typie, która woli rosnąć w cieniu.

Igły odmiany Blue Emperor są bardzo gęste, ale krótkie. Jest miękka i przyjemna w dotyku. Ma purpurowy odcień. Daje to drzewu niezwykły wygląd. Pąki mają również podobny odcień. Mogą być fioletowe lub niebieskawe. Ta odmiana nie boi się wiatru. Sadzi się go nawet obok roślin owocowych. Ten rodzaj jodły chroni inne drzewa przed wiatrem.

Przycinanie

Natura obdarzyła jodłę bardzo piękną koroną, z reguły roślina ta nie wymaga przycinania. Chyba że wiosną, po zimie, zauważysz złamaną gałązkę lub wysuszenie w wyniku jakiegoś fizycznego uderzenia. Na przykład było za dużo śniegu, a gałęzie młodego drzewa nie mogły wytrzymać obciążenia.

Jeśli jodła rośnie i rozwija się w odpowiednich dla niej warunkach, odporność rośliny będzie silna. Drzewo nie będzie cierpieć z powodu chorób ani szkodników. Jeśli jednak roślina była zestresowana, na przykład w czasie upalnego, suchego lata podlewanie było niewielkie, a gałęzie wysychały, igły zaczęły odpadać, na taką roślinę mogą wpływać choroby.

Jodła zwykle cierpi na choroby grzybowe. Wilgotne, ciepłe zimy są szczególnie korzystne dla pojawienia się grzybów. Możesz z tym walczyć, użyj specjalnych narkotyków.