Nie tylko my, ludzie, cieszymy się z naszych zbiorów, niektórzy również nie mają nic przeciwko jedzeniu naszych kłopotliwych uprawianych produktów. Oczywiście takich osób jest wiele, ale zastanówmy się nad jednym szkodnikiem, który jest popularnie nazywany chrząszczem Kuzka. Swoimi wytrwałymi łapami, z wirtuozerią maga, dotyka kłosków, przelatując od jednego obiektu do drugiego.
Ze szczególnym apetytem je jęczmień, żyto, pszenicę, ziarna dzikich zbóż. Larwy wyróżniają się zwiększoną żarłocznością i oprócz zbóż zjadają korzenie buraków, tytoniu, kukurydzy, ziemniaków i słoneczników. Jak wygląda ten szkodnik gospodarki narodowej i czy jest sposób, aby go zwalczyć ?!
Musisz poznać wroga z widzenia
Z wyglądu pasożyt jest bardzo podobny do chrząszcza majowego. Należy do rzędu Coleoptera i rodziny Scarabaeidae. Jeśli spojrzysz na zdjęcie owada, podobieństwo do chrząszcza majowego jest oczywiste. Kształt ciała i kolor są takie same, ale nadal istnieją różnice, na podstawie których można stwierdzić, że jest to chrząszcz Kuzka. Poniższe zdjęcie jest przykładem ilustrującym.
Osoba dorosła ma niewielką długość ciała - około 10-16 mm, która wraz z głową jest czarna. Elytra ma bogaty brązowy lub żółto-czerwony odcień, a bliżej krawędzi zmienia się w ciemnobrązowy odcień. Samice mają cechę identyfikacyjną - małą czarną i trójkątną plamkę umiejscowioną bliżej głowy.
Kończyny pokryte siwymi włosami są dobrze rozwinięte i pozwalają łatwo przylegać do kłosów podczas lotu z miejsca na miejsce. Na głowie widać małe czułki, a na ich końcach płaskie płytki, które po rozłożeniu przypominają wachlarz.
Jednocześnie istnieje różnica między samcami i samicami: u samic formy są bardziej zaokrąglone, podczas gdy samiec żuka Kuzka ma haczykowate pazury na przednich łapach.
Proso komara
Larwa w ostatnim stadium larwalnym ma czarno-pomarańczowy kolor; dorosły ma ciemne ciało z jasnym
brzuszek. Przy sprzyjającej pogodzie trzy lub cztery pokolenia tego szkodnika mają czas na pojawienie się w okresie wiosenno-letnim. Komary jaglane pierwszego pokolenia wiosną składają jaja na chwastach, w których rozwijają się larwy.
Kilka kolejnych pokoleń pojawiających się latem zasiedla proso w okresie kwitnienia. Prowadzi to do uszkodzenia ziaren rośliny (puste ziarno).
Metody ochrony:
- zwalczanie chwastów za pomocą herbicydów;
- leczenie ośrodków rozrodu komarów środkami owadobójczymi.
Styl życia
Cały cykl życiowy, od złożenia jaja do wyginięcia, trwa nieco ponad 2 lata. Ponadto przez dość długi czas szkodnik znajduje się w stadium larwalnym (22 miesiące). Po przepoczwarzeniu jeszcze młode osobniki opuszczają ziemię i niemal natychmiast rozpoczynają okres aktywnego lata. Według różnych opraw trwa od ostatnich dni maja do początku sierpnia. Czasami termin może przesunąć się w dowolnym kierunku o około dwa tygodnie.
Owady są szczególnie aktywne w słoneczne i upalne dni. Ponadto na powierzchni jednego metra kwadratowego można liczyć od 3 do 5 osób, a nawet więcej. Wraz z nadejściem nocy chowają się w szczelinach w ziemi lub pod grudkami ziemi. Chrząszcz Kuzka lubi trochę dłużej pospać iz ukrycia woli wyczołgać się nie wcześniej niż o 9 rano.
Kiedy chrząszcze latają z miejsca na miejsce, można je usłyszeć po charakterystycznym brzęczeniu.Szczyt silnego apetytu pojawia się o godzinie 15:00. W tym czasie ciepło zaczyna ustępować. Jeśli na dworze jest zimno, owady wolą przebywać w swoich kryjówkach.
Środki kontroli
Agrotechniczne
- Orka ścierniskowa, a następnie głęboka orka jesienna.
- Uprawa międzyrzędowa upraw rzędowych i ugórów. [jeden]
Mechaniczny
Zbieranie chrząszczy ręcznie lub przy pomocy mechanizacji na małą skalę. [jeden]
Chemiczny
Terminowe traktowanie upraw środkami owadobójczymi. [jeden]
Dodatkowo przy pisaniu artykułu wykorzystano następujące źródła: [3] [9]
Zostaw swoją recenzję:
Opinie:
Opracował: Grigorovskaya P.I.
Ostatnia aktualizacja: 07.12.17 20:57
Reprodukcja
Okres godowy rozpoczyna się dwa tygodnie po wylęgu chrząszczy, sam proces zachodzi na roślinach. Następnie samica jest usuwana, aby złożyć jaja. Co znamienne, liczba kobiet jest dwukrotnie większa niż liczba mężczyzn.
Aby zwolnić potomstwo, sadzonka (samica) zakopuje się w ziemi (wybiera się głównie rodzaj gleby) na głębokość 15 cm, bezpośrednio pod miejscem, w którym żywiła się. W tym samym czasie nie składa jaj od razu, ale zwykle w 2-3 dawkach. Każdy lęg zawiera 30-40 zarodków. W ten sposób płodność samicy może osiągnąć ponad 100 jaj. Po zakończeniu sprawy matka umiera tam.
Z wyglądu jaja mają biały matowy odcień i owalny kształt, a na wierzchu widać gęstą skórzastą skorupkę. Rozmiar jest bardzo mały - nie więcej niż 2 mm.
Etapy rozwoju
Chrząszcze przechodzą przez kilka etapów rozwoju:
- jajka;
- larwy;
- poczwarki;
- dorosły.
Jaja dojrzewają do trzech tygodni. Jednocześnie duża ilość wilgoci, a także jej brak, ma szkodliwy wpływ na potomstwo. Wyklute larwy mają olśniewająco biały kolor, ale w miarę dojrzewania ciemnieją. Dla jasności chrząszcz Kuzka pokazano poniżej. Zdjęcie pokazuje, jak to wygląda w fazie larwalnej.
Głowa dorosłej larwy nabiera ciemniejszego odcienia. Po raz pierwszy tracą skórę pod koniec lata, a następnego roku przechodzą kolejne dwie linienie.
Larwy żyją głównie w ziemi, a głębokość, na jaką się zanurzają, zależy od stopnia wilgotności i temperatury otoczenia. Wiosną i jesienią występują na głębokości 1-5 cm praktycznie na samej powierzchni i są bardzo łatwe do znalezienia. Ale jeśli minie susza lub mróz, larwy pogłębiają się o 25-30 cm, w zimnych regionach kopią jeszcze głębiej na zimowanie - około 80 cm.
Źródłem pożywienia dla małych larw są małe korzenie lub gnijące resztki roślin, które właśnie do nich docierają. Dieta starszych larw składa się z korzeni roślin. Wszystkie larwy chrząszcza chlebowego, które po dwóch latach przebywania w ziemi z powodzeniem przeszły selekcję naturalną, przygotowują się do kolejnego etapu.
Aby przekształcić się w poczwarkę, larwa wyposaża się w owalne schronienie na głębokości 15 cm, w tym momencie stają się szczególnie wrażliwe na światło, a także na zmiany temperatury i wilgotności.
Faza dorosła rozpoczyna się po 2-3 tygodniach dojrzewania poczwarek. Jednak początkowo młode chrząszcze nadal mają miękką elytrę, a powłoka nadal nie jest wystarczająco mocna. Młode osobniki nadal spędzają kilka dni w ziemi, aż staną się całkowicie silniejsze, a następnie wypłyną na powierzchnię. Następnie możesz złapać chrząszcza Kuzka na pszenicy podczas posiłku.
Obszar dystrybucji
Pozornie uroczy chrząszcz sprawia wielu ogrodnikom wiele kłopotów. Te pasożyty przystosowały się do życia w Azji i Europie. Ale ich ulubionym miejscem jest południowa część Rosji i kraje Europy Zachodniej, głównie we Włoszech i na Węgrzech. Ale lubią też takie miejsca jak Półwysep Bałkański, Syberia i Azja Mniejsza.
Na terenie krajów WNP powodują poważne niedogodności dla mieszkańców regionów Podolsk, Cherson, Jekaterinoslav, Charov, w tym wielu innych regionów. Ale w ciągu ostatnich 30 lat ich obszar siedliska nieznacznie rozszerzył się w kierunku północno-wschodnim: regiony Włodzimierza, Saratowa i Kazania. Ponadto chrząszcze dobrze czują się na Kaukazie lub Zakaukaziu.
Szkoda chrząszczy
Szkoda wyrządzona przez chrząszcza Kuzka nie jest gorsza pod względem szkód dla jego konkurenta, owada z Kolorado. Jedyna różnica między nimi polega na tym, że ta pierwsza specjalizuje się głównie w zbożach, podczas gdy Leptinotarsa decemlineata zjada liście ziemniaka.
Szkody wyrządzane przez chrząszcza są niewyobrażalne, a uszkodzenia zbóż powodują nie tylko osoby dorosłe, ale także larwy. Pomimo krótkiego cyklu życiowego, jeden dojrzały chrząszcz może zjeść do 180 ziaren (lub 10 kłosków). A jeśli wyobrazisz sobie, ile ich jest w sumie, to jakie będą straty w plonach ?! Co więcej, główne niebezpieczeństwo polega nie tylko na jedzeniu ziaren, ale także na tym, że chrząszcze są w stanie strącić je z uszu na ziemię. W związku z tym liczba 180 może wzrosnąć do 400.
Według średnich szacunków ekspertów, chrząszcz chlebowy jest w stanie zniszczyć plon o powierzchni 1,1 hektara zbóż ozimych. Pszenica jara może ucierpieć jeszcze bardziej - do 2,3 ha.
Kuźka Chlebny i matka Kuźkiny: fakty historyczne i hipotezy
W poszukiwaniu pochodzenia imienia „Kuzka” natrafiłem na zabawną hipotezę, która nie daje odpowiedzi na pytanie, ale oferuje wersję interpretacji wyrażenia „pokaż matce Kuźki”.
Pewien kandydat nauk filologicznych Nikołaj Pawłow mówi:
- Matka Kuzkiny to stara i bardzo przenośna wieśniaczka. „Kuzkoy” w Rosji od dawna nazywany jest chrząszczem chlebowym, strasznym wrogiem zboża. Jej larwa - sama „matka Kuz'ki” - żyje bardzo skrycie, prawie niemożliwe jest do niej dotrzeć.
Jest to jak najbardziej do przyjęcia wytłumaczenie, biorąc pod uwagę, że kuzka kiedyś bardzo zepsuła życie chłopom.
Na jednym z forów czytamy, że słownik Dahla nie wspomina ani o Kuzce, ani o jego matce i zawiera interesujące odniesienie historyczne i entomologiczne.
Ojczyzną Kuzki są stepy południowo-rosyjskie i węgierskie. Wcześniej były to ogromne przestrzenie, w większości pokryte trawą z piór. Ale trawa pszeniczna - główne pożywienie trawy pszenicznej na wolności - tam nie rosła.
Wraz z udomowieniem stepów trawa pszeniczna zaczęła dobrze rosnąć na zaoranych, ale nie obsianych polach (ugory), a kuz'ka chlebnoy zyskał rozległe pole działania (zresztą „pole” zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym).
Kamasutra Kuzki Khlebny
A potem nasze chrząszcze spróbowały pszenicy, żyta i jęczmienia i szybko zdały sobie sprawę, że byłyby znacznie słodsze niż trawa pszeniczna, dzięki ludzkiemu wysiłkowi pokrywają rozległe terytoria i, co jest szczególnie przyjemne, są dostępne przez znacznie dłuższe okresy niż trawa pszeniczna, do której były wcześniej dołączony cykl życia.
Właściwie to był początek zwycięskiego przemarszu Kuźki Chlebnego przez ziemie rosyjskie.
Wszystkie powyższe wydarzenia miały miejsce na przełomie XVIII i XIX wieku, a pierwsze oznaki niebezpieczeństwa chrząszcza chlebowego pojawiły się w latach czterdziestych XIX wieku. Oto możliwe wyjaśnienie braku wyrażenia w słowniku Dahla i, odpowiednio, potwierdzenie powyższej hipotezy Mikołaja Pawłowa.
Czy możesz chronić swoje plony?
Wojna z takimi pasożytami toczy się od dawna i wiąże się z pewnymi trudnościami. Faktem jest, że chrząszcze spędzają większość swojego życia w stadium larwalnym i zakopują się na określonej głębokości, co niezawodnie ukrywa je przed wykryciem.
We współczesnym rolnictwie stosuje się różne metody walki:
- prowadzenie uprawy międzyrzędowej (najlepszy okres to ostatnie dni maja - początek czerwca);
- zbiór w możliwie najwcześniejszym terminie;
- stosowanie insektycydów (skuteczność została udowodniona przez 10 lat stosowania);
- wykonanie orki wczesnojesiennej.
Wśród insektycydów dużą popularnością cieszą się takie produkty jak Metaphos, Chlorofos, Sumition i Decis extra.
Dopiero taki zabieg zwalczania chrząszcza Kuzka przeprowadza się około 20 dni przed rozpoczęciem żniw, nie później niż. W tym przypadku śmierć owadów sięga 90%.
Chemikalia i środki zapobiegawcze
Do zwalczania chrząszcza Kuzka często stosuje się środki chemiczne, środki owadobójcze, mimo że metody ludowe są bardziej skuteczne. Aby zwalczyć szkodnika, należy stosować wystarczająco toksyczne substancje w dużych stężeniach, ale zaczynają one niszczyć owady już po tym, jak chrząszcze zaczęły uszkadzać uszy.
Najlepsze leki na chrząszcza Kuzka:
- Karate Zeon. Preparat jest bezpieczny dla zwierząt i ludzi, dzięki czemu mogą przetwarzać zarówno rośliny na polach, jak i już zebrane ziarno. Wnika przez ochronne powłoki skorupy chrząszcza i wpływa na jego układ nerwowy. W rezultacie chrząszcz przestaje żerować. Następnym etapem jest śmierć i paraliż szkodnika. Lek jest ergonomiczny, ponieważ jest produkowany w granulkach do rozcieńczania zawiesiny, jest doskonale przechowywany i nie ma ostrego zapachu. Podczas opryskiwania naziemnej części rośliny zużywa się około 200-300 litrów na hektar.
- Spadochron. Lek ten prowadzi również do śmierci i paraliżu chrząszcza, ale nie szkodzi roślinom i ludziom. Jest szczególnie skuteczny w przypadku ukrytych gatunków owadów. Działanie leku zaczyna się już w pierwszych 2 dniach po zakończeniu opryskiwania. Ale chrząszcz uzależnia, na tej podstawie zaleca się zmianę środków owadobójczych.
- Ephoria. Lek aktywnie zwalcza owady i przenika do soku roślin, co znacznie zwiększa ich odporność na negatywne czynniki środowiskowe. Ponadto, jeśli chrząszcz nie dostanie leku, umiera pod koniec okresu karmienia.
Niektóre leki są stosowane do zaprawiania nasion nawet przed siewem, aby zapobiec pojawianiu się chrząszczy, ale te środki zapobiegawcze nie zawsze pomagają. Znacznie częściej z chrząszczem trzeba walczyć po zakończeniu jego pojawiania się.
Dezynfekcja całej ziemi na polach jest nierealna, dlatego uciekają się do takich metod, jak regularna orka po zbiorach. Pozwala pozbyć się części jaj i larw.
Więcej informacji można uzyskać na podstawie wideo:
SZKODY NA MALINACH. Metody zwalczania BEZ CHEMII (Raspberry FLY, BEETLE, GALLITS i Dolgonosik)
Wróg mojego wroga jest moim przyjacielem
Na szczęście szkodnik ma wrogów, których możemy nazwać naszymi przyjaciółmi. Larwy Kuzki mogą być zjadane przez ryjówki i inne chrząszcze. Podczas orania pól mogą znajdować się na powierzchni, co może przyciągać uwagę niektórych ptaków: mew, gawronów, kruków i kawki.
Inne ptaki nie odmówią ucztowania na dorosłych chrząszczach:
- szpaki;
- wróble;
- dzierzby;
- szczupaki;
- bociany;
- dudek ptak.
Poważne zagrożenie dla miłośników zbóż stanowią również drapieżne muchy i osy. Małe robaki mogą dostać się do larw, co również prowadzi do ich śmierci. Dzięki nim liczba szkodników nie jest szczególnie poza skalą.
Pszenica opomisa
Muszka jest rdzawo-żółta, do 4 mm długości. Jaja hibernują w glebie, wraz z nadejściem wiosny wyłaniają się z nich larwy, które wgryzają się w łodygi zbóż, wykonując w nich ruchy.
Uszkadza pszenicę ozimą, żyto i jęczmień. U roślin dotkniętych opomisą najpierw wysychają liście, a następnie łodygi.
Sposoby walki:
- zaprawianie nasion środkami owadobójczymi;
- dobór optymalnego terminu siewu.
Powód masowego rozwoju rodzimego szkodnika
Choć może się to wydawać paradoksalne, przyczyna rozwoju tych pasożytów na dużą skalę pochodzi od nas samych. Jakiś czas temu w diecie chrząszcza Kuzka była tylko trawa pszeniczna, a liczba osobników była minimalna, ponieważ po jego kwitnieniu nie było innego odpowiedniego pokarmu.
Z biegiem lat zaczęło się rozwijać rolnictwo, które umożliwiło owadom smakowanie nowego pokarmu. Jak możesz sobie wyobrazić, szczególnie im się podobało. Ponadto słaba uprawa pól wpływa tylko na korzyści ze strony szkodników.
