Jodła balsamiczna: opis gatunków i odmian ze zdjęciami

O właściwościach bakteriobójczych jodły balsamicznej mogłem się przekonać na podstawie własnego doświadczenia. Nie wiedząc, że odmiana karłowata Nana dobrze znosi zimę, zamknąłem ją jesienią, podobnie jak róża ciepłolubna.

Wiosną zdałem sobie sprawę z mojego błędu i przygotowałem się na zobaczenie pleśni pod przykryciem. Ku mojemu zdziwieniu nie było pleśni.

Pachnące igły jodły nie dawały pleśniom szansy na przetrwanie. Uznałem, że konieczne jest posadzenie innych odmian tej wspaniałej rośliny i w tym celu zbadałem cechy najpopularniejszych odmian (odmian).

Opis jodły syberyjskiej

Zgodnie z opisem i zdjęciem jodła syberyjska to wiecznie zielone drzewo iglaste z wąską koroną w kształcie stożka, co wyraźnie odróżnia ją od świerka. Kora rośliny jest cienka, jasnoszara, prążkowana na dole pnia i gładka w koronie. Igły jodły syberyjskiej są dość gęste, dlatego drzewo nie toleruje niskiego poziomu wilgotności powietrza, zwłaszcza wczesną wiosną. Dlatego najlepszym miejscem do wzrostu roślin będzie teren o podwyższonym uwilgotnieniu (w warunkach naturalnych roślinę najczęściej można spotkać w górnej części zachodnich stoków gór).

System korzeniowy jodły syberyjskiej ma dość niski poziom odporności na zimno, co znacznie ogranicza przemieszczanie się drzewa do północnych części. Ze względu na cienkie, krótkie korzenie roślina jest wymagająca pod względem poziomu żyzności i wilgotności gleby. Znalezienie go na terenach suchych i podmokłych jest prawie niemożliwe.

Kultura nie toleruje silnych wiatrów, wynika to z dwóch powodów:

• naturalnym siedliskiem jodły syberyjskiej są zamknięte lasy, gdzie wiatry są rzadkie;
• wąska korona drzewa w górnej części praktycznie nie stwarza oporu wiatru.

Jodła syberyjska charakteryzuje się raczej niskim, ale jednolitym - prawie do końca życia - tempem wzrostu. Drzewo charakteryzuje się wąsko-stożkowatym kształtem korony ze spiczastym wierzchołkiem, chociaż czasami spotyka się rośliny o dwóch wierzchołkach.

Jak wygląda jodła syberyjska?

Jodła syberyjska to wiecznie zielone drzewo o dużych rozmiarach o imponujących rozmiarach: w wieku dorosłym drzewo osiąga nawet 25 - 30 m wysokości. W górnej części pień rośliny ma kształt cylindryczny, a bliżej dna można zaobserwować jego żebrowanie. Średnica pnia wynosi około 45 - 55 cm Jodła syberyjska ma dość cienkie gałęzie, które rosnące na wolnych, pojedynczych nasadzeniach mogą pochylić się prawie do powierzchni ziemi.

Pień drzewa pokryty jest gładką i cienką korą o ciemnoszarym kolorze z zgrubieniami i guzkami wypełnionymi balsamem jodłowym lub pachnącą przezroczystą żywicą. Powierzchnia pąków tej efedryny jest całkowicie pokryta łuskami, ściśle przylegającymi do siebie, a także ochronną warstwą żywicy. Igły rośliny są płaskie, ciemnozielone z charakterystycznym aromatem. Zwykle długość igieł nie przekracza 3 cm, w dolnej części widać białawe paski z woskowym nalotem. Po obumarciu igieł na gałęziach pozostają płaskie blizny.

Gdzie rośnie jodła syberyjska

W warunkach naturalnych jodła syberyjska rośnie od północnej Europy po Syberię (gdzie jest uważana za jedną z głównych upraw leśnych). Drzewo występuje również na Półwyspie Skandynawskim, w północnej Mongolii i Mandżurii (Chiny).Najczęściej efedryna występuje na terenach lasów mieszanych, nieco rzadziej pełni rolę gatunku leśnego. Na terytorium Rosji jodła syberyjska rośnie praktycznie w całym regionie Irkucka, ale roślina rozprzestrzenia się bardzo nierównomiernie: powodem tego są wysokie wymagania dotyczące warunków wzrostu.

Jak rośnie jodła syberyjska

Okres kwitnienia jodły syberyjskiej przypada na maj.

Drzewo należy do gatunków jednopiennych, które mają zarówno męskie (żółte kłoski z pyłkiem), jak i żeńskie (ciemnofioletowe szyszki) narządy generatywne. W męskich organach jodły syberyjskiej na ziarnach pyłku znajdują się dwa latające worki powietrzne, dzięki którym pyłek jest transportowany na duże odległości. Generatywne organy żeńskie zlokalizowane są na zeszłorocznych pędach, szyszki skierowane są pionowo w górę. W kątach łusek, które są ułożone spiralnie, znajdują się parami zalążków. Gdy nasiona dojrzewają, szyszki nabierają jasnobrązowego odcienia i zwiększają objętość, osiągając długość 7 - 9 cm W okresie od września do października szyszki jodły syberyjskiej zaczynają się kruszyć, jednocześnie opadają ich łuski z nasionami, a na gałęziach pozostają tylko wystające pręciki stożkowe. Jest to charakterystyczna cecha jodły w stosunku do innych drzew iglastych.

Jak długo żyje jodła syberyjska

W warunkach naturalnych średnia długość życia jodły syberyjskiej wynosi do 300 lat, aw warunkach utrzymania drzewa na działce ogrodowej - 150 - 170 lat. Sadzonki drzewa mają niskie tempo wzrostu, osiągając nie więcej niż 10-15 cm wysokości w pierwszych 5 latach życia. Stopa następnie nieznacznie wzrasta, chociaż roczny wzrost pozostaje podobnie niski. Pod tym względem drzewo jest klasyfikowane jako gatunek wolno rosnący.

Wartość jodły syberyjskiej w przyrodzie

W naturze dość znaczącą rolę odgrywa jodła syberyjska: młode drzewa są osłoną dla wielu ssaków, a także miejscem lęgowym ptaków. Igły rośliny są również pokarmem dla jeleni i łosi zimą, a niektóre gatunki ptaków i ssaków wykorzystują je do pożywienia przez cały rok.

Gdzie rośnie jodła

Naturalnym siedliskiem kultury są rosyjskie lasy Dalekiego Wschodu, Uralu i Syberii, zagraniczne znajdują się w Japonii, Korei, Chinach, Ameryce Północnej. Roślina występuje powszechnie w umiarkowanych, tropikalnych i subtropikalnych regionach półkuli północnej. Rasa jest ciepłolubna, wymagająca pod względem uwilgotnienia i żyzności gleby, dlatego nie rośnie w zimnych rejonach. Uwielbia cień, dobrze rośnie w lasach.

Ze względu na niezwykły wygląd, dekoracyjność niektórych odmian roślina uprawiana jest w ogrodach botanicznych i na prywatnych działkach na terenie całego kraju. W pasach leśnych preferuje współistnienie z cedrem, sosną, świerkiem. Rzadko występuje w nasadzeniach liściastych i mieszanych.

Rzadko występuje w nasadzeniach liściastych i mieszanych.

Uwaga! Jodła jest trudna do zobaczenia w centralnej Rosji, ponieważ prawie nie rośnie w tym regionie.

Odmiany jodły syberyjskiej

Wśród dekoracyjnych form jodły syberyjskiej, osiągających nie więcej niż 8 m wysokości, są przedstawiciele z niebieskimi, barwnymi i srebrzystymi igłami:

• Fir Glauca (Glauca) to wiecznie zielona roślina iglasta o stożkowatej koronie. W wieku dorosłym kultura osiąga około 5 m wysokości i służy do tworzenia pojedynczych nasadzeń w designerskich kompozycjach krajobrazowych;

  

• Jodła Variegata to wiecznie zielone drzewo, które osiąga 6 m wysokości w wieku dorosłym. Charakteryzuje się barwnymi igłami z żółtymi plamami;

  

• Fir Elegans (Elegans) - wyróżnia się jako najbardziej wdzięczna forma efedry ze względu na niepowtarzalny srebrzysty kolor igieł. Drzewo charakteryzuje się również wysokim poziomem cienia i tolerancją na mróz.

  

Jodła kaukaska

Jest to roślina endemiczna, występująca tylko na Kaukazie, dlatego znajduje się na liście roślin chronionych. Mieszka w naturze od 500 lat.

Jodła kaukaska to wysokie, potężne drzewo dorastające do sześćdziesięciu metrów wysokości. W tym przypadku grubość pnia może sięgać nawet dwóch metrów. Korona tego drzewa jest obniżona, kształt stożkowy, wierzchołek wąski.

Igły ciemnozielone, z lekko spiczastymi, długimi 4 cm igłami. Na spodzie każdej igły znajdują się dwa białe paski.

Kora na pniu jest gładka i błyszcząca, nawet na dnie. Dopiero gdy drzewo osiągnie wiek osiemdziesięciu lat, na pniu poniżej mogą pojawić się pęknięcia.

Szyszki są jajowate, duże. Zwykle mają dwadzieścia centymetrów długości i pięć średnicy. Młode pąki są ciemnozielone, a dojrzałe brązowieją.

Jodła Nordmana ma swoje własne odmiany - złote, szaro-szare, płaczące, wyprostowane.

Właściwości lecznicze jodły syberyjskiej

Oprócz właściwości dekoracyjnych jodła syberyjska znana jest ze swoich właściwości zdrowotnych, dlatego często wykorzystywana jest w celach leczniczych. Pąki, igły, młode gałęzie i kora drzew są wykorzystywane jako surowce lecznicze. Igły rośliny zawierają kwas askorbinowy, alkohol i olejki eteryczne.

1. Wodny napar z drzew iglastych ma działanie przeciwkorbutowe, moczopędne, oczyszczające krew i przeciwbólowe. Stosowany jest jako lekarstwo na reumatyzm, bóle i przeziębienia.
2. Kora drzewa ma właściwości ściągające, jest stosowana zewnętrznie na oparzenia i guzy.
3. Świeże i parzone nerki nakłada się na bolący ząb z silnym bólem zęba.
4. Ephedra jest używana do produkcji terpentyny, która jest używana jako zewnętrzna substancja drażniąca.
5. Środki wykonane z igieł jodłowych mają działanie terapeutyczne w usuwaniu oparzeń, a także krzywicy i anemii. Mają tendencję do nasilania procesu hematopoezy, zwiększania krzepliwości krwi bez niszczenia zawartych w niej białek, a także aktywują metabolizm węglowodanów.
6. Świeże gałęzie roślin mają bardzo wysoką fitoncydencję. Przebywając w pomieszczeniach, są w stanie całkowicie oczyścić powietrze, dzięki czemu jest prawie sterylne. Ważny! Profesor Wiszniewski wprowadził do medycyny balsam leczniczy uzyskany z soku jodły syberyjskiej.

   

   Przeczytaj także:  Biolog polecił miejsca grzybowe w regionie moskiewskim: mapa jest dołączona
7. Odwar na bazie kory drzewa jest przyjmowany wewnętrznie z hałasem i bólami głowy, a napar z gałęzi jest stosowany jako ogólny tonik na przeziębienia.
8. Olejek jodłowy będący produktem suchej destylacji odnóg jodły syberyjskiej stosowany jest w leczeniu zapalenia mięśni i korzonków nerwowych. Kamfora, jako produkt olejku eterycznego z jodły syberyjskiej, stosowana jest jako środek pobudzający ośrodkowy układ nerwowy, który również usprawnia pracę układu sercowo-naczyniowego. Odwary i nalewki z gałązek efedryny stosuje się również przy zaburzeniach funkcjonowania ośrodków rdzenia przedłużonego i serca, a także w przypadku zatruć środkami odurzającymi, nasennymi czy znieczulającymi. Proszek iglasty i wywary z igieł i kory rośliny pobudzają czynność serca, a także mają tendencję do obkurczania naczyń krwionośnych.

Uwaga! Stosowanie olejku eterycznego z jodły syberyjskiej ma przeciwwskazania dla osób uczulonych na igły.

Zastosowanie jodły syberyjskiej

Praktyczne zastosowanie jodły syberyjskiej jest zróżnicowane i wynika z właściwości żywic i eteru obecnych w roślinie.

• Zastosowanie w optyce. Jodła syberyjska służy do zbierania balsamu jodłowego. Pozyskiwany jest z „guzków” (miejsc przechowywania gumy i olejków eterycznych). Balsam wyróżnia się przezroczystością, bezbarwnością i bliskim załamaniem właściwości szkła optycznego. Służy do klejenia elementów w układach optycznych;

  

• W medycynie.Z puszystych gałęzi lub „nóg” jodły syberyjskiej uzyskuje się olejek eteryczny, który jest używany w medycynie do produkcji kamfory;
• Zastosowanie jodły syberyjskiej w kosmetologii. Udowodniono działanie olejku jodłowego w leczeniu chorób skóry. Kosmetolodzy zalecają stosowanie olejku jodłowego dla osób ze skłonnością do przetłuszczania się i pojawianiem się różnego rodzaju trądzików i wysypek. Produkt zawiera kwas askorbinowy, który jest bardzo korzystny dla starzejącej się skóry. Ponadto produkt pomaga aktywować procesy metaboliczne skóry, przyczyniając się do pojawienia się nowych komórek i zwiększonej produkcji kolagenu. Po zastosowaniu produktów z dodatkiem jodły skóra staje się gładka, promienna i zadbana;
• Zastosowanie jodły syberyjskiej w aromaterapii. Olejek jodłowy ma chłodny, świeży zapach sosny, który dobrze komponuje się z bergamotką, sosną, goździkami, cytryną, cyprysem i jałowcem. Eksperci zalecają wdychanie zapachu jodły w celu całkowitego odprężenia, pozbycia się nerwowości i stresu. Zapach drzew iglastych pomaga wyrównać tło emocjonalne i osiągnąć harmonię z ciałem.
• Zastosowania przemysłowe. Z drewna efedryjnego, które ma długie włókna bez kanałów żywicznych, uzyskuje się celulozę, papier, materiały budowlane itp.

Twórz wspaniałe, iglaste krajobrazy

Firma ogrodnicza Garden's Dream opracowuje projekty projektowe dla dużych i małych powierzchni, w dowolnym stylu.

Zawsze mamy na stanie oryginalne, nieprzerwane pomysły, które mogą się urzeczywistnić w Twojej posiadłości. Iglaste ogrody, mieszane kompozycje, nieoczekiwane i atrakcyjne elementy dekoracji luksusowo ozdobią Twoją witrynę, stworzą wszelkie warunki do dobrego wypoczynku.

Wykonujemy wszystkie etapy prac, wspieramy dekoracyjność nasadzeń w okresie eksploatacji. Zadzwoń, wszystkie pytania omówimy telefonicznie.

Sadzenie i pielęgnacja jodły syberyjskiej

Jodła syberyjska ma wiele wyjątkowych walorów dekoracyjnych. Jednak wybierając drzewo do sadzenia w ogrodzie, należy zwrócić uwagę na kilka niuansów pielęgnacji roślin: obszar, podlewanie i karmienie, przycinanie drzewa i przygotowanie go do okresu zimowego.

Przygotowanie sadzonek i poletek nasadzeniowych

Eksperci zalecają sadzenie jodły syberyjskiej z dala od miasta i autostrad: drzewo jest dość wrażliwe na poziom zanieczyszczenia powietrza, a sadzenie na zanieczyszczonym gazem i zakurzonym obszarze może prowadzić do utraty właściwości dekoracyjnych rośliny. Wybierając miejsce do sadzenia drzewa iglastego, należy kierować się następującymi zaleceniami:

1. Miejsce wzrostu jodły syberyjskiej jest określane w zależności od celu wykorzystania drzewa: do stworzenia żywopłotu lub pojedynczego nasadzenia.
2. Jodła syberyjska zaliczana jest do roślin uniwersalnych, które równie dobrze mogą się rozwijać zarówno w miejscach zacienionych, jak i oświetlonych (jednak młode sadzonki najlepiej czują się w półcieniu).
3. Wybierając miejsce do sadzenia efedry, bierze się również pod uwagę skład gleby, ponieważ od tego czynnika zależy przyszły rodzaj systemu korzeniowego drzewa. Na suchej glebie o niskim poziomie żyzności jodła ma tendencję do tworzenia silnego kłącza. Na luźnej i wilgotnej glebie system korzeniowy rośliny tworzy się bardziej powierzchownie: taki obszar wymaga ochrony przed silnymi wiatrami.

Najlepszą opcją gleby do sadzenia drzewa będzie gleba:

• umiarkowanie wilgotne i gliniaste;
• bogaty w próchnicę, a także o składzie wapiennym - przyczynia się do dobrego rozwoju jodły syberyjskiej.

Aby określić czas sadzenia, należy zwrócić uwagę na wiek sadzonek jodły syberyjskiej: zakupione w pojemnikach można sadzić przez cały okres wiosenno-jesienny.Jeśli wiek drzewa wynosi od 5 do 10 lat, lepiej sadzić je wczesną wiosną, kiedy śnieg zaczyna całkowicie topnieć (marzec-kwiecień) lub we wrześniu, kiedy ziemia nie miała jeszcze czasu, aby się stać zimno. Efedrę najlepiej jest sadzić w pochmurny, deszczowy dzień. Zdobycie drzewka jodły syberyjskiej nie jest trudne - jest to dość powszechna roślina ozdobna w Europie i Rosji. Najlepszym miejscem do zakupu jest przedszkole lub sklep specjalistyczny.

Ważny! Kupując sadzonkę, należy ją dokładnie zbadać pod kątem oznak choroby, uszkodzeń mechanicznych lub innych niedociągnięć. Jeśli młoda roślina jest sprzedawana w pojemniku, należy zwrócić szczególną uwagę na sprawdzenie gleby: musi być wilgotna i czysta.

Zasady lądowania

Główną dekoracją jodły jest wydłużona, kolumnowa korona. Dlatego podczas sadzenia bardzo ważne jest wcześniejsze sporządzenie planu kompozycji, aby podkreślić główną dekoracyjną jakość drzewa. Najpopularniejsze opcje sadzenia to:

1. Aleja. Taka kompozycja jodłowa wygląda spektakularnie w każdym miejscu, ważne jest tylko uwzględnienie obszaru terytorium. Rośliny sadzi się w odległości 4-5 metrów od siebie.
2. Wysiadanie na wzór szachownicy. Drzewa są ułożone w kwadraty co 3 metry.
3. Lądowanie grupowe: w tym przypadku konieczne jest zachowanie odległości 2-3 metrów między drzewami iglastymi.
4. Pojedyncze lądowania. W takiej kompozycji efedra będzie dobrze komponować się z brzozą, świerkiem, jałowcem i klonem.

Przygotowanie do sadzenia należy rozpocząć 7 do 14 dni przed posadzeniem drzewka. Jego rozmiar zależy bezpośrednio od wielkości systemu korzeniowego.

Konieczne jest wylanie wody na dół (2-3 wiadra). Jeśli woda powierzchniowa znajduje się blisko gleby, takie miejsce sadzenia należy zabezpieczyć warstwą drenażową z gruzu lub zepsutej cegły, którą układa się na dnie wykopu.

Następnie wnękę należy wypełnić do połowy pożywną glinianą mieszanką. Aby go przygotować, należy wymieszać humus, glinę, torf i piasek w stosunku 3: 2: 1: 1 i dodać 10 kg trocin i 250 - 300 g nitrofosforanu. Jodła syberyjska preferuje gleby wapienne, dlatego niektórzy ogrodnicy zalecają dodanie 200-250 g wapna do mieszanki gleby. Po napełnieniu dołka mieszaniną należy pozostawić do zaparzenia przez 14 dni, a następnie posadzić:

1. Konieczne jest zbudowanie małego kopca na środku dołu i zainstalowanie sadzonki, ostrożnie rozkładając jej korzenie.
2. Przykryj sadzonkę ziemią, uważając, aby nie pogłębić szyjki korzeni.
3. Po posadzeniu młoda jodła wymaga obfitego podlewania i ochrony przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
4. Po podlaniu zaleca się ściółkowanie koła pnia drzewa. W takim przypadku ważne jest, aby mulcz nie przylegał ściśle do kołnierza korzeniowego.

Podlewanie i karmienie

Jodła syberyjska jest gatunkiem odpornym na suszę, dlatego nie wymaga częstego sztucznego podlewania: roślina będzie miała wystarczającą ilość naturalnych opadów dla normalnego wzrostu i rozwoju. To ogromna zaleta efedryny do sadzenia na działkach ogrodowych wraz z innymi drzewami iglastymi. Roślina nie toleruje również nadmiernej wilgoci. Aby zachować właściwy wygląd jodły syberyjskiej, niezwykle ważne jest okresowe usuwanie chwastów i okresowe spulchnianie gleby w pobliżu drzewa.

Jeśli dół do sadzenia został przygotowany zgodnie ze wszystkimi zaleceniami, jodła syberyjska nie będzie potrzebowała karmienia przez kolejne 2-3 lata. Drzewo będzie miało dość tych pożywnych nawozów, które zostały użyte podczas sadzenia. Każdy kompleks nawozów jest odpowiedni dla dorosłej rośliny.

Ściółkowanie i spulchnianie

Jodła syberyjska słabo reaguje na podlewanie. Dla młodych sadzonek obowiązkowe jest spulchnienie z pozbyciem się chwastów i ściółkowaniem gleby na głębokość 25 - 30 cm.Do ściółki stosuje się trociny, zrębki i torf z warstwą 5-8 cm w pobliżu pni sadzonek. Wiosną konieczne jest usunięcie suchych gałęzi i, jeśli to konieczne, ukształtowanie korony drzewa

Przycinanie

Jodła syberyjska praktycznie nie wymaga przycinania, ponieważ nawet w naturalnym środowisku korona rośliny wygląda dość efektownie. Wiosną można w razie potrzeby usunąć suche lub zniszczone pędy lub dopasować kształt korony. Przycinanie drzewa należy wykonywać ostrymi nożycami ogrodowymi. Pędy rośliny można skrócić o ponad jedną trzecią.

Przygotowanie do zimy

Jodła syberyjska, uprawiana w Europie i Rosji, ma dość wysoki poziom mrozoodporności. Jednak młode sadzonki w pierwszym roku wzrostu potrzebują schronienia na zimę przy pomocy świerkowych gałęzi, aby uniknąć uszkodzeń spowodowanych ciężkim śniegiem i późnymi przymrozkami wiosennymi. W miarę starzenia się rośliny zwiększa się mrozoodporność rośliny, a potrzeba okrywania pni znika.

Więcej informacji o jodle syberyjskiej, dobroczynnych właściwościach drzewa i zasadach jego pielęgnacji można znaleźć na wideo:

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Abies balsamea jest rośliną tolerującą cień, ale nie kochającą cienia. Posadzone w cieniu jodły, choć nie tracą efektu dekoracyjnego, rozciągają się, igły wyglądają na mniej gęste.

Abies balsamea (L.) Młyny świetnie prezentują się w grupie i na pojedynczych nasadzeniach. Formy karłowate dobrze komponują się z wieloletnimi kwitnącymi krzewami.

Do tworzenia żywopłotów używa się niskich drzew. Dzięki gęstej, gęstej koronie taki żywopłot, osiągając wysokość 3 m, zapobiega przedostawaniu się zimnego wiatru na teren ogrodu.

Aby żywopłot był wystarczająco gęsty, rośliny sadzi się w odstępach co 2 m.

Odmiany karłowate są używane do ozdabiania ścian oporowych, tarasów, dachów, ogrodów skalnych i zbiorników wodnych.

Cechy rosnącej jodły syberyjskiej w doniczce

Jodła syberyjska uprawiana w doniczce lub pojemniku wygląda dość efektownie, ale utrzymanie rośliny wymaga przestrzegania pewnych zasad. Do pielęgnacji drzew najlepiej zaopatrzyć się w specjalną podstawkę na kółkach, która ułatwi przemieszczanie się z miejsca na miejsce w pomieszczeniu.

Jeśli sadzonka została zakupiona zimą, to przed przesadzeniem do doniczki ważne jest, aby umożliwić jej przyzwyczajenie się do nowych warunków. Na początkowym etapie przyzwyczajania się warunki panujące w pomieszczeniu nie powinny odbiegać od warunków sklepowych, dlatego należy obniżyć temperaturę w pomieszczeniu. Po adaptacji jodłę syberyjską należy przestawić na stałe miejsce.

W przyszłości efedryna nie będzie już musiała zmieniać temperatury powietrza.

Ważny! Szczególną uwagę należy zwrócić na dobrą paletę i jakość drenażu - jodła syberyjska preferuje wilgotną glebę, ale nie znosi dobrze stojącej wilgoci (korzenie drzewa zaczynają gnić).

Opieka

Pomimo bezpretensjonalności drzewa iglastego odpowiednie sadzonki są sprzedawane w pojemnikach z ziemną grudą na korzeniach. Jodła iglasta jest wytrzymała i odporna na suszę, ale musisz wiedzieć, jak prawidłowo ją sadzić i pielęgnować.

Podlewanie i nawożenie

Podlewanie jest potrzebne wyłącznie w przypadku odmian jodły syberyjskiej kochających wilgoć. Każdy gatunek ma własny system nawadniania. Podczas suszy konieczne jest nawadnianie wszystkich odmian igieł. Pod każde drzewo wlewa się 1,5–2 wiadra wody. Średnio jedną roślinę podlewa się 2-3 razy w sezonie, 20 litrów wody.

Powielanie jodły syberyjskiej

Rozmnażanie jodły syberyjskiej można prowadzić na dwa sposoby: metodą sadzonkową, a także metodą nasienną.

Rozmnażanie jodły syberyjskiej przez sadzonki

Drzewo może się rozmnażać niezależnie: gałęzie rośliny wyginają się do samej powierzchni ziemi i są w stanie się w niej zakorzenić. Sadzonki można również przygotować z wyprzedzeniem:

1. Najlepiej przygotować je wiosną, zanim rozpocznie się proces przepływu soków.
2. Optymalna długość jednego cięcia powinna wynosić od 5 do 7 cm, najlepiej wybierać młode pędy. Łodyga powinna mieć „piętę” i jeden pączek na górze.
3. Do zbioru sadzonek jodły syberyjskiej najlepiej jest oderwać ostrym szarpnięciem, aby pozostało trochę kory i drewna: eksperci nie zalecają używania noża ani nożyczek.
4. Sadzonki do dezynfekcji należy umieścić w roztworze manganu.
5. Następnie należy przygotować odpowiedni pojemnik do ich ukorzenienia i wypełnić go mieszaniną próchnicy, piasku i ziemi liściastej.
6. Po posadzeniu przykryj sadzonki folią, aby stworzyć komfortowe warunki do ich ukorzenienia.
7. Ważne jest, aby monitorować temperaturę w pomieszczeniu: powinna być wyższa niż temperatura w pomieszczeniu. Ścinki można umieścić na parapecie obok akumulatora. Konieczne jest również zapewnienie roślinom wystarczającej ilości światła, unikając jednocześnie bezpośredniego światła słonecznego.
8. Należy zauważyć, że proces uprawy jodły syberyjskiej w pomieszczeniach wymaga dużo czasu i wysiłku. Sadzonki zaczynają się zakorzenić w drugim roku. W tym okresie rośliny muszą być stale wentylowane, podlewane i wyprowadzane na ulicę.

Rozmnażanie jodły syberyjskiej z wykorzystaniem nasion

Metoda nasienna do hodowli jodły syberyjskiej jest niezwykle rzadko stosowana, ponieważ przyszłe drzewa nie przeniosą na siebie właściwości rośliny matecznej.

Możesz kupić nasiona jodły syberyjskiej w specjalistycznym sklepie lub odebrać je samodzielnie. Ważne jest, aby pamiętać o tych niuansach:

1. Szyszki jodły znajdują się dość wysoko.
2. Nie możesz przegapić momentu dojrzewania, ponieważ nasiona mają tendencję do natychmiastowego rozpadu. Szyszki należy zbierać nie w pełni dojrzałe, trochę wysuszyć, a następnie usunąć nasiona.
3. Nasiona Efedry wymagają stratyfikacji. Aby to zrobić, umieszcza się je w lodówce lub innym miejscu o niskiej temperaturze i wysokim poziomie wilgotności: pozostawia się je tam do siewu.
4. Najlepiej sadzić nasiona na zewnątrz w kwietniu. Aby to zrobić, musisz przygotować obszar sadzenia: oczyść go z chwastów, poluzuj i dodaj niewielką ilość piasku. Następnie wysiej nasiona na głębokość około 2 cm i przykryj ziemią.
5. Posadzone nasiona nie wymagają podlewania, ale należy je przykryć od góry folią, aby na powierzchni gleby nie pojawiła się skorupa, która będzie zakłócać dalsze kiełkowanie nasion.
6. Pierwsze pędy jodły syberyjskiej pojawiają się po 21 - 28 dniach. W tym okresie roślinę należy często podlewać i pilnować, aby na miejscu nie pojawiały się chwasty. Poluzowanie gleby należy wykonać ostrożnie, aby uniknąć uszkodzenia wciąż słabego systemu korzeniowego drzewa.
7. Jodła syberyjska rośnie dość wolno: w 4 roku życia wysokość drzewa nie przekroczy 30 cm, z czasem tempo wzrostu będzie rosło.

Kiedy i jak stosować nawozy?

Po tym, jak roślina jest dobrze ukorzeniona, a stanie się to za 2-3 lata, możesz zacząć ją nawozić. Jodła jest rośliną zimozieloną i nie wymaga szybkiego uzupełniania składników odżywczych, jak drzewa liściaste. Dlatego nie potrzebuje dużo nawozu.

Najlepszym nawozem dla drzew iglastych (w tym jodły) jest wprowadzenie dobrego humusu lub kompostu do kręgu pnia drzewa. Jak to zrobić? Trochę poluzuj glebę, nałóż nawóz i wymieszaj z ziemią. Trzeba tylko przy tym uważać, ponieważ system korzeniowy jodły jest płytki, dlatego nawozy warto dodawać tylko na samej powierzchni gleby.

Do jodły nadają się następujące nawozy mineralne: 30-40 gram nitroammofoski na metr kwadratowy kręgu pnia. Opatrunek wierzchni nakłada się raz w roku, wiosną lub na samym początku jesieni. W żadnym wypadku nie należy nawozić gleby na jodłę późną jesienią. Może to sprowokować wzrost nowych pędów, które nie będą miały czasu na dojrzewanie i będą cierpieć zimą, zamarzną.

Choroby i szkodniki jodły syberyjskiej

Jedną z najczęstszych chorób jodły syberyjskiej, jodły hermes, jest gatunek mszycy. Objawia się śnieżnobiałym pokwitaniem na spodniej stronie igieł. Drzewo pielęgnuje się w kwietniu roztworem roboczym preparatu Antio lub Rogor (w proporcji 20 g preparatu na 10 l wody).

Często na ozdobne formy jodły syberyjskiej wpływa rdza: choroba charakteryzuje się czerwonawymi plamami na igłach i obrzękiem w okolicy pędów. Aby szybko pozbyć się choroby, dotknięte gałęzie i igły należy wyciąć i spalić, a obszary przycinania należy nasmarować lakierem ogrodowym. Koronę jodły należy również spryskać płynem Bordeaux (200 g leku na 10 l wody).

Zasady lądowania

Jodła syberyjska jest najczęściej rozmnażana przez nasiona. W niesprzyjających warunkach możliwa jest rozmnażanie wegetatywne, w którym nowa roślina wyrasta z ukorzenionych gałęzi niższego poziomu. Nie zaleca się przeszczepiania jodły syberyjskiej.

Sadzenie powinno odbywać się w kwietniu lub wrześniu. Najlepszą przeżywalność wykazują sadzonki, których wiek waha się od pięciu do dziesięciu lat. Podczas sadzenia na glebach ciężkich konieczne jest zastosowanie drenażu w postaci 20 cm tłucznia i nawozu mineralnego. Głębokość sadzenia może wynosić 60-80 cm Standardowa wielkość dołu sadzeniowego to 0,5 x 0,5 m lub 0,6 x 0,6 m. Szyja korzeniowa sadzonki powinna znajdować się na poziomie gruntu.

Ciekawostki dotyczące jodły syberyjskiej

1. Charakterystyczną cechą jodły syberyjskiej jest to, że jej igły nie odpadają nawet po wyschnięciu. Dlatego do tworzenia wieńców bożonarodzeniowych wykorzystuje się gałęzie drzew.
2. Jodłę syberyjską można łatwo odróżnić od świerka po igłach: są płaskie i miękkie w dotyku, tępo zakończone, a także przypominają na zewnątrz wydłużone płaskie liście, które nie kłują ani nie drapią skóry.
3. Igły rośliny znajdują się na gałęziach po obu stronach, dlatego mają płaski kształt.
4. Jodła syberyjska ma silny, ale przyjemny aromat, inny niż zapach świerku.
5. Ze względu na to, że gałęzie jodły nie kruszą się, służą do tworzenia mioteł kąpielowych.
6. Dojrzewanie szyszek drzew trwa przez całe lato, a dopiero bliżej zimy opadają, uwalniając nasiona.
7. Szyszki jodły syberyjskiej, w przeciwieństwie do innych drzew iglastych, rosną pionowo.
8. Na terytorium Rosji jodła syberyjska jest wymieniona w Czerwonej Księdze regionu Archangielska.

Jak sadzić jodłę?

Jak wszystkie drzewa iglaste, jodła jest bezpretensjonalną rośliną. Jednak pewne cechy i zasady sadzenia i pielęgnacji tego drzewa muszą być znane.

Podczas sadzenia lepiej jest wziąć kulturę kontenerową, ponieważ takie rośliny można sadzić prawie przez cały rok. Dobrze zakorzeniają się wiosną, latem, a nawet jesienią. Jedynym przypadkiem, w którym nie zaleca się sadzenia roślin, są silne mrozy w zamarzniętej ziemi.