Blister Kalinolistny: sadzenie i pielęgnacja, opis odmian

Krzew liściasty (Physocarpus) należy do rodziny różowatych. Łacińska nazwa takiej rośliny składa się z 2 korzeni języka starogreckiego, a mianowicie: „physo” - „bańka” i „carpos” - „owoc”. W tym rodzaju jest 14 gatunków. W naturze pęcherzyk można znaleźć w Ameryce Północnej i Azji Wschodniej. Uprawiany w ogrodzie krzew ten wyróżnia się bezpretensjonalnością, a także tym, że jest w stanie zachować spektakularny wygląd przez cały sezon wegetacyjny. Krzew ten rośnie również szybko i jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Taka roślina jest uprawiana jako pojedyncza roślina i jest używana w projektowaniu krajobrazu. Jednak żywopłot z pęcherzyka wygląda najbardziej imponująco.

Opis rośliny

Jest to głównie gatunek krzewu. Rzadko osiągając wysokość większą niż 3 metry. Ale pod względem szerokości może dorastać do 4 metrów lub więcej. Liście pęcherza przypominają łopatki śruby napędowej łodzi motorowej. Tekstura jest bardzo podobna do zieleni podbiału. Przednia strona jest ciemnozielona z twardą skórą, tylna strona ma wyściółkę przypominającą szary filc.

Jak wszystkie krzewy, krzew kalina owocuje, jej owoce wyglądają jak spuchnięte listki, które po dojrzewaniu stają się czerwonawe, co nadaje roślinie malowniczy wygląd.

Liście bąbelkowe Kwiaty i owoce winorośli

Kwiaty też nie zawodzą: osiągają średnicę 15 milimetrów, zbierając się w pojedyncze kwiatostany po 10-15 sztuk parasoli na gałąź. Większość odmian ma białe kwiaty, które kwitną około 20-25 dni.

Oprócz kwiatów krzew wyróżnia się liściastym, który w okresie jesiennym może nabrać czerwonawego odcienia lub żółknąć. Rośliny, w których brzeg liści nabiera złocistego koloru, zasługują na osobne rozważenie.

Młode pędy mają wygląd pędów kasztanowca o gładkiej skórce. W miarę dojrzewania kora nabiera szorstkiej struktury, która złuszcza się w postaci podłużnych pasków.

Roślina zimą dość stabilnie znosi przymrozki. Jedną z ich charakterystycznych cech jest odporność na wszelkiego rodzaju niepogodę. Roślina bąbelkowa łatwo odnosi się do suchej gleby, absolutnie nie wymagającej promieni słonecznych. Można ją uznać za idealną roślinę, która wymaga niewielkiej lub żadnej konserwacji. Co więcej, średnia długość życia pęcherzyka wynosi około ćwierć wieku i rośnie dosłownie na naszych oczach, dodając do pół metra rocznie, osiągając swój „dorosły” wzrost w ciągu trzech do czterech lat.

Rodzaje pęcherzyków: zdjęcie, opis

Rodzaj Physocarpus obejmuje 14 do 18 gatunków (według różnych źródeł). Większość z nich zdobi naturalne krajobrazy Azji Wschodniej i Ameryki Północnej. W naszym kraju interesujące są tylko 2 gatunki, które są uprawiane jako ozdobne: Amur i Kalinolistny.

Karp bąbelkowy lub Amur phisocarpus (Physocarpus amurensis). Trzymetrowy krzew tworzy kulista korona. Młode rośliny mają brązową korę; u dorosłych kolor blaknie i łuszczy się. Blaszka liścia jest solidna, z podstawą w kształcie serca. Jego górna część jest zielona, ​​a na dolnej wyczuwalny jest niewielki filcowy nalot.Białe kwiaty tworzą kwiatostan - tarczę i są zebrane w postaci małego półkola. Niedojrzałe owoce są zielone i czerwienieją w miarę dojrzewania. Wieś Amur ze względu na zdrewniałe pędy dobrze znosi zimę.

Blister Kalinolistny (Physocarpus opulifolius). Krzew o półrozłożonej koronie i opadających gałęziach dorasta do 3 m. Blaszka liściowa jest zaokrąglona eliptyczna. Górna część liścia jest zielona, ​​a dolna pomalowana na odcienie sałatki. Białe lub różowe kwiaty pięknie wyglądają dzięki umieszczonym w środku czerwonym pręcikom. Kwiatostan to tarczka. Jesienią na roślinie pojawiają się czerwone owoce.

Dla twojej informacji: Amurski gatunek pęcherzyka rośnie dziko na górskich zboczach Chin i Dalekiego Wschodu. W Rosji należy do gatunków zagrożonych i jest wymieniony w Czerwonej Księdze. Rośnie wzdłuż stromych brzegów rzek.

Odmiany pęcherza

Woreczek żółciowy swoją nazwę zawdzięcza specyficznemu rodzajowi owoców, przypominają bąbelek, rozszerzony w środku, natomiast w górnej części wyglądają jak pędzel. W swoim rodzaju ma czternaście gatunków. W sumie istnieje kilkaset odmian. Są pozyskiwane w sposób naturalny i poprzez hodowlę mieszańców. Główne różnice to wysokość krzewu i kolor jego liści. Trzynaście odmian pochodzi z Ameryki Północnej. A jego bezpretensjonalność pozwoliła mu rozprzestrzenić się po całym świecie.

Odmiana Diablo

Odmiana o liściach bąbelkowych "Diablo"

Najpopularniejsza roślina nazywa się Diabolo, jej pnie rzadko osiągają grubość większą niż jeden centymetr. Liście mają ostre bordowe końce, które jesienią żółkną. W kwiatach przypomina jarzębina rosyjską, kwitnie tylko w czerwcu i lipcu.

Odmiana krzewu Nanws wyróżnia się niskim wzrostem, rzadko dorasta do wysokości ponad półtora metra. Jego liście są małe i nie mają żadnych odcieni.

W wyniku skrzyżowania Nanus i Diabolo powstał gatunek zwany winem letnim. W tabeli rozmiarów roślina znajduje się pośrodku między Nanus i Diabolo, ale ma grubsze pnie i wygląda jak fajerwerki, szybując i jednocześnie rozpadając się na wiele małych rozprysków. Jej kwiaty są białe z różowawym odcieniem, znajdują się wzdłuż długości każdej gałęzi. Kora, podobnie jak liście, ma barwę ciemnobordową. Niemniej jednak roślina, przy całym swoim letnim wyglądzie, dobrze znosi mróz.

Odmiana Luteus

Ze wszystkich odmian Luteus wyróżnia się modnym kolorem.

Początek kwitnienia wyznacza żółty kolor liści, które pod koniec okresu letniego nasycają się zielenią. Bąbelkowa roślina Luteus o kulistym kształcie będzie doskonałą ozdobą każdego domostwa.

Roślina doskonale zniesie warunki panujące w mieście, nie boi się ani światła, ani cienia.

Różnorodność Złote strzały

Inną odmianą jest Golden Arrows (Dart’s Gold), roślina ta zasłużyła na swoją nazwę ze względu na liście, które zmieniają kolor z wyraźnie żółtego na intensywnie pomarańczowy. Tego samego nie można powiedzieć o kolorach, które są białe lub kremowe i nie wyróżniają się w żaden sposób.

Diable D'or został uzyskany od diabła i złotych strzał. Od pierwszego uzyskał dość wysoki wzrost, od drugiego kolor liści, tylko nie żółty, ale z odcieniem miedzi, który zmienia się w czerwony. Nazywa się go również fioletowym, co potwierdzają owoce, przechodząc w bordowy od jasnozielonego.

Odmiana Red Baron

Bąbelkowa roślina Czerwony Baron

Prawdopodobnie najpopularniejszą odmianą jest Red Baron. Łatwo się zakorzenia w każdym klimacie i prawie na każdej glebie. Co zyskało szacunek fanów żywopłotów. Jego wzrost jest konsekwentnie równy jednemu metrowi, ale szerokie liście o długości około ośmiu centymetrów ukryją każde terytorium przed wzrokiem ciekawskich. Jeden z najbardziej zwartych gatunków krzewów.Bąbelkowa roślina Diablo najlepiej nadaje się do rozmnażania przez sadzonki.

Nagget - gatunek hybrydowy, z figurą skierowaną ku górze, w kształcie butelki. Zmienia również kolor liści w zależności od pory roku.

Odmiana Capertina (Coppertina) różni się różowymi pąkami, których nie ma w innych odmianach.

Aurea, pęcherzyk aurei, natychmiast zaczyna rosnąć żółtymi kwiatami z cytrynowym odcieniem. Krzew pozwoli stworzyć oryginalny projekt krajobrazu.

Rozpoczynając swoją światową trasę koncertową, guma do żucia zaczęła występować w ponad 300 odmianach.

Zalecany czas

Rozmnażanie pęcherzyka odbywa się latem i jesienią. Wiosną brakuje materiałów, jeśli w planach są zamówienia masowe. Na przykład, aby stworzyć żywopłot na miejscu.

Rozmnażanie pęcherzyka przez sadzonki wiosną

Sadzonki wiosenne nie ustępują sadzonkom letnim w ukorzenieniu, ale będą musiały zostać pozostawione jesienią, ponieważ zbierane są łodygi bieżącego roku. Wiosną pędy nie będą w stanie rozwinąć się na tyle, aby dać młody krzew przy zachowaniu cech rodzicielskich.

Powielanie pęcherzyka na początku sezonu wegetacyjnego przeprowadza się przed pączkowaniem, wycina się wierzchołki pędów pozostawionych w tym celu. Wadą reprodukcji wiosennej jest konieczność skorygowania jesiennego przycinania, a tu własne zasady techniki rolniczej. Jeśli zostawisz dużą liczbę pędów, roślina zimuje mocniej, kształt krzewu na wiosnę zostanie zagęszczony. Nie ma sensu eksperymentować z rozmnażaniem się pęcherzyka, gdy jest optymalny czas na pracę.

Rozmnażanie pęcherzyka przez sadzonki latem

Przycinanie formacyjne krzewu pęcherza moczowego przeprowadza się w połowie lipca w strefie umiarkowanej i na początku tego miesiąca na południu. Kultura tworzy kwiatostan na pędach bocznych, a główne łodygi rozciągają się w górę, wychodząc poza koronę. Są przycinane do 1/3 długości. Obszary te staną się materiałem do rozmnażania się pęcherzyka, do nadejścia zimy będą miały czas, aby się zakorzenić.

Rozmnażanie pęcherzyka przez sadzonki jesienią

Jednym z warunków przygotowania pęcherza na zimę jest przycięcie krzewu. Prace trwają w zależności od regionu we wrześniu lub październiku.

Roczne sadzonki pęcherza gotowe do przeszczepu

Usunięte pędy nadają się do rozmnażania. Jeśli zostaną umieszczone w ziemi na otwartej przestrzeni, wymagane będą dodatkowe środki schronienia na zimę. Ale częściej używają stacjonarnej metody przechowywania. Umieszczone w glebie kontenerowej lub doniczkowej zimują bezpiecznie w pomieszczeniach.

Sadzimy krzew

Sadzenie pęcherza

Roślina bąbelkowa Roślina Kalinolistny jest całkowicie bezpretensjonalna, równomiernie odnosi się zarówno do światła, jak i cienia. Ale w tym drugim przypadku kolor liści będzie jaśniejszy, dlatego lepiej wybrać miejsce sadzenia, które jest bardziej narażone na działanie promieni słonecznych.

Rodzaj gleby praktycznie nie ma znaczenia, ale najbardziej akceptowalna jest ta, w której jest mniej wapna i zasad, czyli najmniej utleniona. Roślina doskonale toleruje nasycenie powietrza szkodliwymi gazami, doskonałym rozwiązaniem będzie stworzenie żywopłotu wzdłuż drogi.

WAŻNY

Aby pęcherz zachował wszystkie swoje właściwości, nie zaleca się sadzenia go z nasion. Tylko połowa potomstwa uzyskuje oryginalny kolor. Dlatego najlepszą opcją byłby zakup sadzonek w wyspecjalizowanych centrach handlowych.

Instrukcje sadzenia pęcherzyka są dość proste:

1. Wykopano dziurę, której głębokość nie przekracza pięćdziesięciu centymetrów.
2. Do drenażu służy złoże torfu. Możesz dodać do niego humus.
3. Wskazane jest, aby nie niszczyć bryły ziemi z korzeniami.
4. Po umieszczeniu rośliny w jamie, posypuje się ją ziemią, ale nie ubija.
5. Ostatnim krokiem będzie obfite podlewanie.Najlepiej jest dodawać mikroelementy zawierające potas, mangan, fosfor i molibden. Jednym z najnowszych osiągnięć jest lek „Kornevin”. Poprawia przeżywalność prawie każdej rośliny i jest dość łatwy w użyciu.

Po posadzeniu wskazane jest posypanie powierzchni trocinami. Zapobiegną nadmiernemu usuwaniu wilgoci, zapobiegną niszczeniu młodej rośliny przez chwasty. Nie pozwolą na „erozję” użytecznych substancji z gleby.

Wideo - instrukcja „Jak założyć pęcherz Kalinolistny”

Przeszczep i przycinanie

Niezbędne jest przycięcie plonu. Istnieją dwa rodzaje przycinania: sanitarne i modelujące... Pierwszy przeprowadza się wiosną, kiedy gałęzie są zamarznięte i połamane. Aby krzew mógł rosnąć w razie potrzeby, konieczne jest przycinanie formujące. Jest potrzebny zarówno wiosną, jak i jesienią. Przycinanie sprzyja również szybszemu i bardziej poprawnemu wzrostowi pędów. Aby krzew był szeroki, pędy są odcinane o pół metra. Aby krzew miał postać fontanny, wszystkie cienkie pędy są odcinane u podstawy, a pozostałe pędy są skracane.

W razie potrzeby roślina jest przeszczepiana. Przed przesadzeniem usuwa się nadmiar i chore pędy. Przeszczep przeprowadza się wiosną. Krzew przesadza się razem z dużą ziemistą grudką.

Po przesadzeniu krzew należy obficie podlać wodą i roztworem Kornevin. Konieczne jest również przetworzenie liści. Do tego nadaje się „Epin”.

Powielanie pęcherza

Jedną z najważniejszych kwestii w ogrodnictwie jest rozmnażanie roślin. Dwukar kalina pozwala sadzić się na kilka sposobów.

1. Rozmnażanie nasion

Pierwsza metoda to rozmnażanie nasion. Pęcherzyk produkuje je w dużych ilościach. Nasiona są brązowe, trzeszczą po ściśnięciu w dłoniach.

Nasiona pęcherzyka zbierane są w listopadzie. Sadzenie prawie natychmiast. Aby się wzniosły, wymagany jest pewien okres odpoczynku w zerowej temperaturze, tak zwane stratyfikacja. Pozwala nasionom przygotować się do pędów wiosennych, bezpiecznie omijać jesień i zimę. W przypadku pęcherzyka okres ten wynosi dwa miesiące, temperatura powinna wynosić od zera do pięciu stopni.

1. Rozmnażanie przez sadzonki

Drugi sposób to rozmnażanie przez sadzonki. Ważne jest, aby tą metodą rozmnażać można tylko dorosłą roślinę. Sadzonki pęcherza ścinane są pod koniec lipca. Staraj się mieć co najmniej dwie lub trzy dołączone gałęzie liści na każdej. Najniższe z nich są usuwane, wszystkie inne są skracane o połowę.

Sadzonki należy zanurzyć w roztworze Kornevin, aby stymulować tworzenie systemu korzeniowego.

Najlepiej sadzić w mieszance piasku i torfu. Podczas sadzenia w otwartym terenie nie jest konieczne sadzenie więcej niż 10 roślin na metr kwadratowy, zachowując odległość między sadzonkami około 80 centymetrów.

Zimą konieczne jest owinięcie sadzonek polietylenem, a wiosną sadzenie ich w stałym miejscu. Ponadto wskazane jest odcięcie go po posadzeniu, aby nie tracić dodatkowej energii na utrzymanie zdrowych liści. Miejsca cięcia są traktowane roztworem nadmanganianu potasu.

Podczas rozmnażania rośliny należy pamiętać, że spadkobiercy nie zawsze otrzymują cechy drzewa rodzicielskiego. Jest to szczególnie widoczne w przypadku metody nasion. Ogólnie technologia jest standardowa i podobna do metod rozmnażania dowolnego krzewu.

Wideo „Wycięcie pęcherzyka”

Sadzenie pęcherza w otwartym terenie

O której godzinie sadzić

Jeśli udało Ci się kupić sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym w szkółce lub centrum ogrodniczym, można je sadzić w otwartej glebie o każdej porze roku (ale nie zimą). Jeśli zakupione sadzonki mają otwarty system korzeniowy, to do ich sadzenia należy wybrać wiosnę, a najlepiej jesień. Do sadzenia takiej rośliny nadaje się dobrze oświetlone, otwarte miejsce, obok którego nie będą rosły duże drzewa.W przypadku, gdy odmiana ma zielony kolor liści, taki krzew może normalnie rosnąć w zacienionym miejscu. Pęcherzyk nie jest wybredny w stosunku do gleby, jednak musi być dobrze osuszony, a jego skład musi zawierać wapno. Jeśli chcesz, aby wyglądał jak najbardziej dekoracyjny, wybierz luźną gliniastą ziemię nasyconą substancjami odżywczymi.

Jak sadzić

Przygotowując dołek należy pamiętać, aby jego wielkość była taka, aby zmieściła się w nim warstwa gleby nasyconej substancjami odżywczymi (lub mieszanina ziemi złożona z torfu, darni, ziemi i piasku), a szyjka korzeni sadzonka po posadzeniu powinna być wyrównana z powierzchnią działki. W związku z tym zaleca się przygotowanie dołka przez wykopanie go i wypełnienie go żyzną glebą na pół miesiąca przed planowanym dniem sadzenia, w takim przypadku gleba będzie miała czas na dobre osiadanie. Sadzonkę umieszcza się w dołku razem z glinianą grudką, pamiętając jednak, że podczas sadzenia nie należy aplikować nawozu do gleby, ponieważ młoda roślina po prostu nie jest w stanie jej normalnie przyswoić. Następnie otwór będzie musiał być wypełniony mieszanką gleby (skład opisano powyżej) lub glebą nasyconą składnikami odżywczymi. Posadzony krzew wymaga obfitego podlewania. Jeśli po podlaniu ziemia się uspokoi, musisz ją dodać. Pierwsze dni należy monitorować, aby koło łodygi pęcherzyka było stale lekko wilgotne. Powierzchnię stanowiska należy przykryć warstwą ściółki (humus lub torf).

Pielęgnacja roślin

Mimo całej swojej bezpretensjonalności pęcherz kaliny wymaga niewielkiej troski. Co w zasadzie sprowadza się do podlewania, przycinania i karmienia krzewu. To generalnie, nawet dla początkującego ogrodnika-amatora, nie będzie stanowić problemu.

• Podlewanie

Jeden krzew roślinny będzie wymagał co najmniej 40 litrów wody. Często nie należy podlewać krzewu, wystarczy raz w tygodniu. Najbardziej optymalny czas to tuż po wschodzie słońca lub przed zachodem słońca. Ale ważne jest, aby przestrzegać środka, ponieważ roślina ma krytyczne znaczenie dla transfuzji i stagnacji wody.

• Top dressing

Wczesną jesienią pęcherz kaliny karmiony jest saletrą amonową, mocznikiem lub nawozami na bazie dziewanny.

Przed zimą konieczne jest nałożenie nitroammofoski pod rośliny. Na dziesięć litrów wody rozcieńcza się dwie łyżki stołowe nawozu.

• Przygotowanie do zimy

Aby zapobiec zamarzaniu krzewów, gleba pod nimi jest posypana trocinami, same rośliny są owinięte.

Dla roślin, które zostały niedawno posadzone, najlepszym schronieniem są gałęzie jodłowe.

Bąbelkowy żywopłot

Choroby i szkodniki

Nawet początkujący ogrodnik / kwiaciarnia jest w stanie sadzić i pielęgnować pęcherz kaliny. Ponadto roślina ta wyróżnia się dobrą odpornością na różne szkodniki, choroby, w wyniku czego praktycznie nie mają one wpływu na jasno kwitnący krzew. To prawda, że ​​w niektórych przypadkach z powodu złego odżywiania roślina może rozwinąć chlorozę, która wyraża się w wysuszaniu wierzchołkowych pędów, żółknięciu młodych liści. Możesz przywrócić zdrowie, dodając żelazo do diety, spryskując liście / podlewając pod korzeń roztworami ferowitu, ferrylenu, antichlorozy.

Przycinanie pęcherzyka

Aby podkreślić piękno pęcherza kaliny, należy przyciąć jego koronę.

Kadrowanie obejmuje:

• formowanie korony krzewu polega na odcięciu młodych pędów o połowę długości;
• usunięcie wszystkich uszkodzonych liści w okresie zimowania rośliny;
• konieczne jest również usunięcie w marcu i listopadzie wszystkich starych pędów, które nie będą już przynosić kwitnienia;
• przycinanie ozdobne, wyrażone w tworzeniu projektu ogrodu lub żywopłotu, jeśli zostanie wykonane prawidłowo, z buszu wyrasta wiele dodatkowych pędów.

Rezultatem wszystkich działań będzie gęsta i piękna korona, która będzie wolna od szkodliwych owadów. Jedyną chorobą, na którą podatny jest pęcherzowiec, jest gnicie systemu korzeniowego, jeśli gleba, na której został posadzony jest zbyt ciężka lub występuje nadmiar wilgoci. W takich przypadkach należy zmyć gliniastą grudkę z systemu korzeniowego pod bieżącą wodą, odciąć uszkodzenia, spłukać wszystko nadmanganianem potasu i przeszczepić krzew w nowe miejsce.

Film „Przycinanie pęcherzyka”

Nawożenie i dokarmianie krzewów

Karmią pęcherz dwa razy w sezonie. Wiosną do wzrostu masy wegetatywnej potrzebne będą nawozy zawierające zwiększoną dawkę azotu. Należy to zrobić w momencie pękania pąków. Zastosuj napar z dziewanny lub ptasich odchodów w ilości pół litra na wiadro wody. Jesienią stosuje się roztwór nitroammofoski, w przybliżeniu pudełko zapałek nawozu na wiadrze z wodą. W przypadku dorosłych krzewów pęcherzykowych, które osiągnęły wiek 10 lat lub więcej, dawkę górnego opatrunku zwiększa się o połowę.

Nakarm rośliny 2 razy w roku

Roślina bąbelkowa doskonale reaguje na ściółkowanie kręgu pnia materiałami organicznymi. Ściółka stwarza korzystne warunki dla korzeni roślin: gleba nie przegrzewa się, nie strukturyzuje i nie oddycha, a wzrosty wilgoci są zminimalizowane. Chochoł uchroni Cię przed ciągłym rozluźnianiem i pieleniem.

Projektant zachwyca

Blister kaliny ozdobi każde miejsce, stając się dla niego prawdziwą atrakcją. Krzew prezentuje się wyjątkowo dobrze zarówno w sadzeniu pojedynczym, jak iw grupie innych roślin.

Jeśli posadzisz go mocniej, otrzymasz piękny żywopłot, który nie tylko ozdobi krajobraz, ale także posłuży jako wspaniałe ogrodzenie.

Wideo „Bubble hedge”

Liście pęcherza kaliny dzięki swojej kolorystyce nadadzą ogrodowi elegancki wygląd. A nasiona z charakterystyczną chrupkością staną się wspaniałą zabawką dla małych dzieci.

Gdzie można kupić?

Sadzonki pęcherzyka można kupić w sklepach ogrodniczych, szkółkach. Możesz również zamówić pocztą lub w sklepach internetowych.

Recenzja na wideo Konsultacje z kanału wideo Florist-X.

Odmiany o zielonych liściach

Bogaty zielony kolor liści tych roślin pozwala łączyć je podczas sadzenia z odmianami czerwonolistnymi i żółtolistnymi.... Pęcherzyki zielonolistne, cieniując ich niezwykłe zabarwienie, również wyglądają bardzo dekoracyjnie, zwłaszcza w okresie kwitnienia.

powrót do menu ↑

Zobacz także: Berberys: opis, rodzaje i odmiany, sadzenie w otwartym terenie, pielęgnacja, cechy dla różnych warunków klimatycznych, w tym Syberii (65 zdjęć i filmów) + recenzje

„Nanus”

Nanus Bąbelkowa roślina Nanus ma zwarty kształt. Wysokość krzewu wynosi zwykle do 60 cm i rzadko przekracza 1,2 metra.

Szerokość krzewu rośnie do 0,9 metra. Liście mają ciemnozielony odcień.

Wraz z nadejściem jesieni liście żółkną. Kwiaty są różowawobiałe.

powrót do menu ↑

Zobacz także: Groch: opis 43 najpopularniejszych odmian, niewymiarowych, średnich i pastewnych + Recenzje

"Kameleon"

Kameleon Bąbelkowa roślina Chameleon ma zwarte krzewy o wysokości zaledwie 1,5 metra i niezwykłym kolorze liści. Ciemnozielone, faliste liście wyróżniają się czerwonymi, pomarańczowymi i żółtymi odcieniami.

W młodym wieku liście mają fioletową obwódkę, a po osiągnięciu dojrzałości jasnozielone. Ta odmiana kwitnie kremowymi kwiatami.

powrót do menu ↑

Zobacz także: Weigela: opis, rodzaje i odmiany, sadzenie w otwartym terenie i odpowiednia pielęgnacja rośliny (60 zdjęć i filmów) + recenzje

Bąbelkowy żywopłot: zalety i wady

Woreczek żółciowy jest raczej nietypowym przedstawicielem rodziny Rosaceae.Jego ojczyzną jest Ameryka Północna. Klimat jest tam odpowiednio niestabilny, roślina jest bezpretensjonalna i jest w stanie przetrwać pod wpływem negatywnych czynników środowiskowych.

Nazwa rośliny zawdzięcza charakterystycznemu kształtowi owocu.

Dlaczego wybrano gumę do żucia na żywopłot:

• duża różnorodność odmianowa (różna wysokość, odcień liści);
• dekoracyjność (jasne liście z powodzeniem uzupełniają kwiaty o delikatnych odcieniach);
• bezpretensjonalność, mrozoodporność do -30–35 ° C;
• bardzo dobra odporność;
• szybkie tempo wzrostu;
• możliwość nadawania roślinom bardzo różnych kształtów (krzew bardzo łatwo znosi przycinanie, nawet analfabetyzm go nie „zabije”).

Różnorodność odmian rośliny bąbelkowej pozwala stworzyć bardzo nietypowy wielokolorowy żywopłot

Nie ma takich wad, ale są pewne niuanse:

• pęcherzyk rośnie bardzo wolno w glebie zasadowej;
• roślina nie lubi przesuszania ani podlewania gleby;
• odmiany o kolorowych liściach wymagają dobrego oświetlenia miejsca, w przeciwnym razie liście szybko stają się zielone.

Bąbelki z dowolnymi liśćmi, z wyjątkiem zielonych, są wybredne, jeśli chodzi o światło

Wykorzystanie krzewów w kształtowaniu krajobrazu

Zwykle pęcherz służy do celów dekoracyjnych:

• Jako dekoracja na rabaty pojedynczo lub w grupie podobnych krzewów;
• Wychodzi z niego doskonały żywopłot (wystarczy stale przycinać koronę, aby zachować pożądany kształt), a także żywą granicę (jeśli mówimy o odmianach niewymiarowych);
• Może być stosowany w połączeniu z innymi roślinami kwitnącymi w połowie czerwca.

Pęcherz rzadko można zobaczyć jako roślinę ozdobną na podwórku lub letnim domku. Roślina ta jest niezasłużenie niedoceniana, ponieważ jej niezwykłe liście i owoce mogą ozdobić każdy ogród. Najważniejsze jest, aby uzyskać zdrowe sadzonki i zapewnić krzewowi niezbędną opiekę.

Film o odmianach rośliny Bubble na stronie, a także przydatne wskazówki dotyczące uprawy krzewu:

Bogata dekoracja

Pęcherzyk wygląda świetnie w projektowanie krajobrazu... Jej szybki wzrost pozwala w krótkim czasie stworzyć żywopłot o niepowtarzalnym pięknie. Roślinę można również wykorzystać do nasadzeń okazowych, dekoracji na różne krawężniki.

Dzieci bardzo go lubią. Bawiąc się w cieniu rozłożystego krzewu, możesz nacisnąć rdzeń kwiatu. Owoce pękają z głośnym trzaskiem, jakby salutowały.

Świeżo kwitnące różowawe kwiaty pęcherza amurskiego

Aby uzyskać dokładnie taki pęcherzyk, jak w opisie wybranej odmiany dekoracyjnej, należy go posadzić w dobrze oświetlonym miejscu.

Ta fajna roślina jest po prostu przeznaczona do świętowania i pięknej zabawy. Sprawdź, jak może wyglądać żywopłot:

Podlewanie

Krzew należy podlać, koncentrując się na glebie. Jeśli gleba jest bardzo sucha, uboga, częściej podlewaj. Wlej wodę obficie pod sam krzew (korzenie krzewu rosną bardzo głęboko).

• Młode krzewy. Podlewaj je często i obficie.
• Dojrzałe rośliny. Około 1-3 razy w tygodniu (patrz pogoda).

Jeśli lato jest gorące i suche, zwilż krzew do jesieni, ale upewnij się, że w glebie nie ma stagnacji wody, ma to zły wpływ na zdrowie krzewu.

Bąbelki w miejskim krajobrazie to świetny wybór. Bardzo dobrze znosi zanieczyszczenia gazami miejskimi

Szkody i przeciwwskazania

Jak każda roślina, pęcherzyk ma wiele przeciwwskazań, które obejmują:

• Ciąża i karmienie piersią.
• Indywidualna nietolerancja roślin.
• Przyjmowanie herbat i wywarów jest zabronione w przypadku patologii wątroby i nerek.
• Choroby serca, żołądka i jelit powinny znajdować się pod ścisłym nadzorem lekarza.

Zasady lądowania

Do pierwszego sadzenia najlepiej nadają się sadzonki zakupione w centrach ogrodniczych i specjalnych szkółkach. System korzeniowy może być otwarty lub zamknięty (doniczki, pojemniki). W pierwszym przypadku czas sadzenia jest ograniczony do wiosny i jesieni, w drugim odpowiedni jest każdy sezon, z wyjątkiem zimy. Miejsce powinno być otwarte, dostatecznie oświetlone (dopuszczalne jest lekkie zacienienie) i niezakłócone dużymi drzewami.

Podaje się tylko dwa podstawowe wymagania dotyczące gleby - brak wapna i obecność drenażu. Aby stworzyć jak najbardziej komfortowe warunki dla rośliny, ziemia musi być luźna, gliniasta, żyzna lub sztucznie wzbogacona w składniki odżywcze. Krzew będzie również rósł na słabym podłożu, ale jest mało prawdopodobne, aby zadowalał się piękną bujną koroną.

Rozmiar dołu do sadzenia powinien być taki, aby można było w nim wypełnić warstwę przygotowanej gleby. Idealnie jest to mieszanka gleby składająca się z równych części piasku, darni i torfu. Nie ma sensu dodawać do niego nawozów, ponieważ młode krzewy po prostu nie wchłoną dodatkowego karmienia. Po wsypaniu gleby do dołu pozostawia się ją na dwa tygodnie do „osiadania” w celu naturalnego skurczu. W razie potrzeby dodaj go do żądanego poziomu.

Po wszystkich czynnościach przygotowawczych rozpoczyna się bezpośrednie zejście na ląd. Sadzonka jest wyjmowana z pojemnika, ostrożnie, aby nie uszkodzić ani nie rozlać kuli korzeniowej, i przenoszona do dołu. Kołnierz rośliny powinien znajdować się na równi z ziemią. Ponadto korzenie posypuje się mieszanką gleby i lekko kruszy. Aby pędy w przyszłości dawały dodatkowe uśpione pąki, krzew pogłębia się nieco, o około 3-5 cm.

Posadzone drzewo jest obficie podlewane wodą, a jeśli masz pod ręką Kornevin, również z jego roztworem. Jak tylko cała woda zostanie wchłonięta, krąg pnia jest ściółkowany miękiszem torfowym lub próchnicą. Zabieg taki pomaga zatrzymać wilgoć na powierzchni gleby, reguluje wymianę powietrza, a także minimalizuje prawdopodobieństwo zachwaszczenia.

Ważne: podczas tworzenia żywopłotu stosuje się technikę szachową. Rośliny sadzi się w rzędach, zachowując odległość 35-40 cm, odległość sadzonek od siebie wynosi około 45-50 cm.

Cechy rośliny, sadzenie i rozmnażanie

Gumka do żucia jawi się nam jako bardzo rozłożysty krzew, który składa się głównie z opadających gałązek. To dzięki tym gałęziom powstaje bujna kulista korona, którą można również wspierać przez przycinanie. Kiedy krzew staje się całkowicie dorosły, kora stopniowo zaczyna się łuszczyć, a dzieje się to nie w małych kawałkach, ale raczej w szerokich pasach. Krzew może osiągnąć wysokość trzech metrów. Liście mogą mieć od trzech do pięciu płatów, kształtem najbardziej przypominają blaszki liściowe, które powstają na kalinie. Ogólnie rzecz biorąc, łuszczenie kory jest cechą tej rośliny, więc kiedy tak się stanie, nie możesz w ogóle się martwić ani panikować.

Kwiaty są proste, są pomalowane na czysty biały odcień i znajduje się na nich duża liczba pręcików. Kwiaty mogą tworzyć kwiatostany o kształcie kulistym. Średnica kwiatostanów zwykle waha się od pięciu do siedmiu centymetrów. Kwitnienie jest bardzo bujne, pojawia się na samym początku lata, co tylko sugeruje, że natura w końcu się obudziła i jest gotowa pokazać całe swoje piękno i obfitość. Owoce tej rośliny mają równie spektakularny wygląd - są spuchniętymi listkami, które w miarę dojrzewania nabierają bogatego czerwonego odcienia. Do tej pory w domu można uprawiać tylko dwa główne typy pęcherzyków. Jednocześnie wyhodowano kilka bardzo efektownych odmian, ich liście są pomalowane na różne odcienie, dzięki czemu wyglądają niesamowicie atrakcyjnie, dekoracyjnie, a nawet egzotycznie.

Teraz warto trochę porozmawiać o zasadzeniu rośliny na swoim terenie. Jeśli ogrodnik mógł kupić sadzonki w szkółce i mają zamknięty system korzeniowy, wówczas rośliny te sadzi się na otwartym terenie o każdej porze roku, ale wyjątkiem jest zima. Jeśli zakupione sadzonki mają otwarty system korzeniowy, do sadzenia na otwartym terenie lepiej wybrać wiosnę lub jesień.

Do sadzenia doskonale nadaje się dobrze oświetlony i otwarty teren, który będzie zlokalizowany w pobliżu posadzonych dużych roślin tak, aby pęcherz był chroniony przed nagłymi podmuchami wiatru czy przeciągami. Jeśli kwiaciarnia wybrała odmianę pęcherza, w której liście są pomalowane na świeży zielony kolor, to najlepiej sadzić krzew w bardziej zacienionym miejscu. Jeśli chodzi o skład gleby, pod tym względem roślina ta jest całkowicie bezpretensjonalna, ale należy pamiętać, że gleba musi być dobrze osuszona, a wapno musi być zawarte w mieszance gleby. Jeśli ogrodnik chce, aby roślina miała jak najbardziej dekoracyjny wygląd, to w takim przypadku najlepiej wybrać gliniastą, lekką, luźną glebę, która będzie nasycona różnymi składnikami odżywczymi i minerałami oraz pierwiastkami śladowymi. W takiej mieszance gleby roślina będzie w stanie zmaksymalizować wszystkie swoje najjaśniejsze i dekoracyjne cechy.

Kiedy kwiaciarnia przygotowuje miejsce i bezpośrednio sam dół sadzenia dla rośliny, powinien monitorować jej wymiary. Rozmiar otworu do sadzenia powinien być taki, aby zmieściła się w nim warstwa gleby, która jest po prostu nasycona substancjami odżywczymi i minerałami. Mogą to być również mieszanki glebowe, w skład których wchodzi torf i darń, ziemia i piasek, a kołnierz korzeniowy powinien znajdować się mniej więcej na tym samym poziomie, co górna część warstwy gleby. Otwór należy przygotować około dwóch tygodni przed wysłaniem do niego sadzonki. Jednocześnie warto pamiętać, że podczas sadzenia nawożenie nie jest wprowadzane do gleby, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby młoda roślina normalnie przyswajała te składniki odżywcze i mineralne. Następnie otwór należy wypełnić materiałem glebowym lub glebą, która zostanie nasycona substancjami odżywczymi. Po posadzeniu roślinę należy również podlać dużą ilością wody, woda powinna być ciepła i osiadła. Należy bardzo uważnie obserwować pierwsze dni uprawy. Ważne jest, aby koło łodygi rośliny było stale lekko nawilżane, ale jednocześnie wilgoć w glebie nie powinna zbyt obficie stagnować, w przeciwnym razie system korzeniowy zacznie bardzo szybko gnić. Powierzchnię miejsca można również ściółkować, aby wilgoć odparowała znacznie wolniej. Humus, torf, suche liście, słoma doskonale sprawdzają się jako ściółka. Ogólnie rzecz biorąc, ściółka pomaga chronić glebę przed przegrzaniem, a roślinę przed atakiem szkodników i bakterii. Nie oszczędzaj więc czasu na mulczowaniu, ponieważ możesz uzyskać z niego wyjątkowe korzyści.

Kiedy ogrodnik opiekuje się rośliną, ważne jest, aby podlewał na czas, ponieważ pęcherz reaguje wyjątkowo negatywnie na suszę gleby. Podczas dodawania wilgoci warto uważnie monitorować, aby płyn nie spadł na powierzchnię liści i kwiatostanów, ponieważ może to prowadzić do smutnych konsekwencji, w szczególności do oparzeń. W związku z tym podlewanie należy przepisać wczesnym rankiem lub przeprowadzić późnym wieczorem, tuż po zachodzie słońca, aby bezpośrednie światło słoneczne nie padało na powierzchnię świeżo podlewanych roślin. Latem, zwłaszcza gdy jest gorąco i gorąco, należy podlewać roślinę około dwa razy w tygodniu. Jednocześnie na każdy krzak przypada około czterech pełnych wiader wody, dzięki czemu roślina otrzymuje wystarczającą ilość wody.Ogrodnik dodatkowo obserwuje stan blaszek liściowych rośliny, ponieważ nie tylko zbyt sucha i upalna pogoda może uszkodzić liście, ale także stan podmokłej gleby, co natychmiast wpływa na system korzeniowy, a to z kolei daje efekty węższe i nadziemne nasadzenia. Jeśli miejsce nie jest wcześniej posypane ściółką, to za każdym razem po podlaniu należy poluzować krzew - głównie poluzowanie spada na obszar w pobliżu łodygi.

Opatrunek górny przeprowadza się około dwa razy w roku - wiosną i jesienią. Wiosną najlepiej jest wziąć specjalną mieszankę składników odżywczych jako opatrunek wierzchni. Zawiera wodę, dziewanny, mocznik i azotan amonu. Jeden dorosły krzew będzie wymagał około półtora litra takiego roztworu, aby całkowicie nasycić sadzenie i zwiększyć jego odporność. Jesienią pod każdy krzak wlewa się około półtora wiadra pożywki, ale o innym składzie. Obejmuje to wodę i nitroammofoskę. Wszystkie te rozwiązania wzmacniają odporność rośliny, a także pozwalają uzyskać wystarczającą ilość składników odżywczych zarówno dla pełnego rozwoju, jak i wykazania pełnej wartości i dekoracyjności jej cech zewnętrznych. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli ogrodnik przestrzega wszystkich zasad przygotowania tych rozwiązań, wynik z nich można zauważyć bardzo szybko.

Krzew pęcherza wymaga systemowego, okresowego przycinania sanitarnego i formacyjnego. Wiosną przeprowadza się specjalnie przycinanie sanitarne, co jest po prostu konieczne dla rośliny. W tym celu warto usunąć z krzewu wszystkie gałęzie uszkodzone i dotknięte różnymi infekcjami, a także zamrożone łodygi i gałęzie oraz te, które rosną wewnątrz korony i mogą powodować jej nadmierne zgrubienie. Kiedy przycinanie planowane jest na jesień, roślina przechodzi kompleksowe zimowe przygotowanie. Przycinanie w celu uzyskania atrakcyjnej i zgrabnej korony można wykonać jesienią lub wiosną. Bardziej doświadczeni ogrodnicy twierdzą, że to przycinanie jest jeszcze lepiej tolerowane na wiosnę, dlatego warto zastanowić się, kiedy zaplanować ten proces.

Aby krzew miał kształt fontanny, należy odciąć część cienkich łodyg znajdujących się u samej podstawy krzewu. Ogrodnik pozostawia również pięć lub sześć dużych łodyg, które można również nieco skrócić, jeśli istnieje taka potrzeba. Jeśli ogrodnik ma pomysł na pozostawienie krzaka o dość szerokim kształcie, należy go odciąć na wysokości około pół metra. Gdy krzew osiągnie wiek sześciu lat, wykonuje się przycinanie odmładzające - wszystkie gałęzie są usuwane, w miejscu buszu pozostaje tylko kikut. Ale nie martw się, ponieważ roślina doskonale znosi takie przycinanie, dzięki czemu świetnie się czuje, daje niesamowity wzrost i rozwój w nowym sezonie. Miejsca cięć najgrubszych łodyg i gałązek najlepiej traktować pakiem ogrodowym, aby bakterie lub zarodniki grzybów nie dostały się do tych miejsc, co może następnie po prostu wywołać choroby niebezpieczne dla sadzenia.

Czasami zdarzają się sytuacje, w których roślina musi zostać przeszczepiona w nowe miejsce. Na przykład, jeśli ogólnie ogrodnik chce przenieść ten krzew na drugą połowę swojej witryny, można go tam przesadzić. Jeśli jest to dorosły krzew, zaleca się przeszczepienie go na samym początku okresu wiosennego, nawet zanim pąki zaczną się budzić i puchnąć. Możesz również zaplanować przeszczep na jesień, kiedy opadanie liści już się zatrzymało, ale najsilniejsze mrozy nie zostały jeszcze ustalone.

Krzew należy przesadzić wraz z bardzo obfitą glinianą grudką, przycinając ją najpierw w celu usunięcia wszystkich uszkodzonych, zamarzniętych, chorych gałęzi lub łodyg, które zagęszczają koronę rośliny.Te gałęzie i łodygi, które pozostały, również należy skrócić do dwudziestu do trzydziestu centymetrów, a dopiero potem przejść do następnego etapu przesadzania krzewu. Dzięki przycinaniu ogrodnik wyreguluje obciążenie systemu korzeniowego, osłabi go, ponieważ podczas adaptacji korzenie będą bardziej skoncentrowane na własnym współczynniku przeżycia i będzie im bardzo trudno nakarmić nadziemną część roślina. Ogólnie procedura przeszczepu jest prawie identyczna z procedurą sadzenia krzewu, tylko tutaj należy pamiętać, że pęcherzyk jest przeszczepiany jako roślina dorosła i dojrzała. Po przesadzeniu krzewu należy go obficie podlać; idealnie nadaje się do tego roztwór na bazie korzenia lub heteroauxiny. Można je również opryskiwać nadziemną część rośliny. Ponadto do opryskiwania nadaje się epina lub ekogel-antystres, najważniejsze jest skorzystanie z instrukcji użytkowania, aby to opryskiwanie nie wywoływało negatywnych reakcji samej rośliny.

Jak widać, przesadzenie dorosłej rośliny lub sadzenie młodego drzewka musującego drzewa wcale nie jest trudne. A także ogrodnik może ujawnić inną zaletę tej kultury: jest bardzo odporna na ataki szkodników i różne powszechne choroby. Ale jeśli nagle w glebie jest za mało składników odżywczych i składników, roślina może przejść przez takie nieszczęście, jak chloroza. Z powodu chlorozy górne łodygi zaczną stopniowo wysychać, a młode liście zaczną żółknąć i kruszyć się bezpośrednio z krzaka, w dużych ilościach. Jeśli nagle zauważono te objawy, należy natychmiast spryskać roślinę i podlać glebę w kole korzeni lekami takimi jak ferrilen, przeciwchloroza, ferowit. Aby przygotować rozwiązania, należy skorzystać z instrukcji użytkowania i bardzo ściśle ich przestrzegać. Zwykle po takim zabiegu roślina bardzo szybko się regeneruje, ale jeszcze przez jakiś czas warto ją uważnie obserwować, jej stan i ogólne reakcje.

Roślina rozmnaża się dość łatwo na różne sposoby wegetatywne - przez sadzonki i nawarstwianie, a także przez podział krzewu. Metoda generatywna jest również doskonała do rozmnażania, która polega na tym, że krzewy rozmnażają się za pomocą nasion. Nasiona można wysiewać zarówno wiosną, jak i jesienią, ale wcześniej należy je wcześniej stratyfikować, aby wiedzieć, jaki będzie procent kiełkowania i odrzucić wszystkie niezdolne do życia nasiona roślin. Ale warto również pamiętać, że krzewy wyhodowane z nasion nie będą w stanie zbyt długo zachować bogatego i dekoracyjnego wyglądu, ponieważ nie zawsze są w stanie zachować swoje cechy i właściwości rodzicielskie. A wyhodowanie tej rośliny z nasion to proces, który wymaga dużo czasu, uwagi i pracy samego ogrodnika. Dlatego zazwyczaj ogrodnicy nadal wolą stosować metody wegetatywne, ponieważ są prostsze, wymagają mniej czasu i zasobów fizycznych, a wyniki z nich są bardziej różowe.

Zacznijmy od opisu takiej metody rozmnażania, jak sadzonki. Zwykle sadzonki zaczynają gotować się jeszcze zanim krzew wejdzie w fazę kwitnienia. W tym celu przycina się świeże zielone pędy bieżącego roku, ich długość powinna wynosić od dziesięciu do dwudziestu centymetrów, na każdym pędzie powinny znajdować się dwa lub trzy międzywęźle, aby te pędy zostały uznane za żywotne. Wszystkie liście, które są na rączce i poniżej, należy odciąć. Jeśli liście znajdują się w górnej części cięcia, należy je skrócić o około połowę. Następnie przygotowane sadzonki zanurza się w roztworze opartym na stymulatorze tworzenia korzeni. Na przykład root jest skutecznym lekarstwem w tej kategorii.Ponadto sadzonki te sadzi się na łożu treningowym, mieszanka gleby do sadzenia powinna składać się ze składników takich jak torf i piasek. Sadzonki należy podlać, a następnie pokryć polietylenem, aby uzyskać efekt cieplarniany. Dbanie o sadzonki wcale nie jest trudne, a nawet ogrodnicy mogą z łatwością sobie z tym poradzić bez specjalnego doświadczenia. Aby to zrobić, wystarczy podlać sadzonki i okresowo usuwać polietylen, aby przewietrzyć nasadzenia. Zimą sadzonki mają czas na zapuszczenie korzeni, ale nadal potrzebują dodatkowej ochrony i schronienia. Już wiosną sadzonki można przesadzać na stałe do miejsca i opiekować się nimi, tak jak w przypadku pęcherzyków dorosłych.

Rozmnażanie przez nakładanie warstw - ta metoda została uznana przez ogrodników za najprostszą i jednocześnie najskuteczniejszą. Wiosną warto wybrać najpotężniejszy i najzdrowszy pęd, który koniecznie musi wyrosnąć na zewnątrz. Wszystkie liście są z niego odcięte, pozostają tylko te blaszki liści, które znajdują się na samej górze. Następnie łodygę umieszcza się we wcześniej przygotowanym rowku, jej głębokość nie powinna przekraczać dwunastu centymetrów, warstwa jest ustalona, ​​w tym celu można użyć domowego drewnianego wspornika, a następnie rowek posypuje się ziemią. Przez cały sezon wegetacyjny sadzonki należy podlewać, odchwaszczać, aby usunąć wszystkie chwasty, a także poluzować powierzchnię gleby. Jak tylko nadejdzie jesień, sadzonki muszą koniecznie dać początek systemowi korzeniowemu, a następnie należy je oddzielić od głównego krzewu macierzystego. Następnie warstwowanie jest przykrywane gałązkami świerkowymi lub agrowłóknem, ponieważ nadal potrzebuje schronienia na zimę, ponieważ jego układ odpornościowy i odporność na stres nie zdążyły jeszcze osiągnąć maksimum w tak krótkim czasie.

Następną metodą, którą rozważymy, jest podzielenie buszu. Najlepiej rozmnażać w ten sposób jeden z typów pęcherzyka - Kalinolist. Ta procedura jest zwykle planowana na wiosnę lub jest już przełożona na jesień. Ale jeśli ogrodnik ma doświadczenie i umiejętności w rozmnażaniu w ten sposób, to bez problemu poradzi sobie z tym latem. Aby procedura zakończyła się powodzeniem i przyniosła doskonałe wyniki, należy ją przeprowadzić tak szybko, jak to możliwe, ponieważ system korzeniowy, znajdujący się na świeżym powietrzu, w żadnym wypadku nie powinien zbytnio wysychać. Jeśli zacznie się suszenie, istnieje duże ryzyko, że roślina nie rozwinie się dalej normalnie, co oznacza, że ​​straci część swojego efektu dekoracyjnego, a to może zepsuć wrażenia samego hodowcy po przeprowadzonym sadzeniu. Dlatego powinieneś bardzo uważać na takie małe rzeczy.

Wraz z nadejściem jesieni roślina nabiera jeszcze bardziej dekoracyjnego wyglądu. Z reguły w tym czasie liście rośliny są pomalowane na jasne i bardzo spektakularne kolory, od których prawie nie można oderwać wzroku. Dwukar jest rośliną o dość wysokim poziomie mrozoodporności. Zimą tylko gałęzie, które nie zdążyły dojrzeć, mogą zamarznąć, reszta jest całkowicie bezpieczna. Ale warto też wziąć pod uwagę, że właśnie ukorzenione sadzonki, a także bardzo młode rośliny, potrzebują dodatkowego schronienia na zimę. Ich odporność nie rozwinęła się jeszcze na tyle, aby wytrzymać czynniki atmosferyczne.

Jeśli prognoza pogody i prognozy wskazują, że zima będzie wystarczająco mroźna, to nawet dojrzałe i pozornie ukorzenione krzewy chronią na ten czas. Aby to zrobić, krzew jest ściągany razem sznurkiem, aby jeszcze bardziej się nie pełzał, następnie nakłada się na niego stożek wykonany z pokrycia dachowego, a następnie luźno zawija się, lutrasil doskonale nadaje się do zwijania.Ale najpierw krąg pnia jest starannie ściółkowany, jego grubość powinna wynosić około ośmiu centymetrów, ponieważ ściółka pozwala utrzymać ciepło w glebie. Młode krzewy są również odcinane, ich koło przy łodydze jest pokryte obfitą warstwą ściółki, a następnie wszystko to pokrywają świerkowe gałęzie. W tym przypadku roślina jest całkowicie bezpieczna i możesz być pewien, że w przyszłym roku na stronie ogrodnika będzie można spodziewać się silnej rośliny, która zachwyci swoim dekoracyjnym wyglądem. Widzimy więc, że wiele zależy od udziału samego ogrodnika i od tego, jak dba o swoje nasadzenia, czy jest zainteresowany uzyskaniem naprawdę dekoracyjnego i atrakcyjnego efektu.

Charakterystyka botaniczna

Bubbles to wieloletnia roślina liściasta w postaci silnego, rozłożystego krzewu o wysokości do 3 m. Pędy tworzy kopulastą koronę. Są wygięte na końcach w łuk. Łodygi szybko się zdrewniały i pokryte szarobrązową cienką korą, która ostatecznie pęka i łuszczy się na talerzach.

Alternatywne liście ogonków liściowych są nagie lub owłosione. Blacha liściowa z płatkami dłoniowymi składa się z 3-5 segmentów z wydłużoną częścią środkową. Boki liści są ząbkowane. Kolor głównych gatunków jest ciemnozielony, ale istnieje wiele odmian o liściach jasnozielonych, fioletowych, różowych i brązowych. Jesienią liście większości odmian przebarwiają się na czerwono, później żółkną, a przed opadnięciem liści nabierają brązowego odcienia.

W maju-czerwcu na końcach pędów pojawiają się gęste kwiatostany corymbose o średnicy 5-7 cm, złożone z małych białych lub różowawych kwiatów z pięcioma oddzielnymi płatkami i pękiem długich pręcików (20-40 sztuk). Pomiędzy pręcikami znajduje się do pięciu akcentowanych słupków. Kwitnienie trwa 3 tygodnie.

Po zapyleniu powstają te same małe owoce o nietypowym kształcie. Ulotka składa się z kilku części i przypomina nabrzmiałą kanciastą poduszkę, w której ukryte są twarde, błyszczące nasiona. Kolor owocu pasuje do koloru liści. Grona pozostają w zwartym gronie, który zdobi krzew do późnej jesieni.

Temperatura, wilgotność

Pęcherz doskonale znosi mróz i suchą zimę. Może wytrzymać każdą temperaturę powietrza, ale nie lubi bardzo gorącej, ostrej mrozów. Najbardziej ulubiona temperatura dla niego wynosi od + 17 ° do + 25 ° C.

Dotyczy to również wilgotności. Bezpretensjonalna roślina nie reaguje na zmiany wilgotności powietrza i dobrze znosi zarówno wilgotny, jak i suchy klimat.

Jasnoczerwone liście odmiany Red Baron późnym latem

Ten krzew jest doskonałym wysokim, gęstym tłem dla innych roślin ozdobnych i kwiatów. Na zdjęciu dobre połączenie kolorów: bordowy pęcherz i ciepły gradient kwiatostanów tritoma