Uprawa róż w parku: porady doświadczonych kwiaciarni

Trudno znaleźć osobę, która nie wiedziałaby nic o różach. Po prostu nie ma bardziej doskonałego kwiatu. Kwiaciarnie i projektanci krajobrazu wolą tę roślinę od innych kwiatów. Krzewy róż cenione są nie tylko za piękno i wdzięk płatków, ale także za ich niepowtarzalny aromat. Róża od dawna nazywana jest królową kwiatów. Nie ma się czym dziwić, bo tylko ona ma tak bogatą kolorystykę pąków.

Angielskie róże, popularnie zwane Austin, zostały stworzone przez zwykłego farmera z Anglii Davida Austina nieco ponad pół wieku temu. Ich główne różnice w stosunku do klasycznych angielskich róż to wielorakie kwitnienie, oryginalny kształt i kolor pąków, niesamowite aromaty. Dziś róże Austin w projektowaniu krajobrazu są główną ozdobą ogrodów, parków, domków letniskowych. Spójrz tylko na to zdjęcie, co za piękno!

Klasyfikacja róż w parku

Róże parkowe są klasyfikowane zgodnie z zasadą szybkości kwitnienia:

• Kwitnie raz
• Ponowne kwitnienie

Odmiany raz kwitnące są kategorycznie niemożliwe do odcięcia, ponieważ mogą kwitnąć tylko na zeszłorocznych pędach. Jest to jednak ich zaleta: gałęzie nie wymagają zginania, dobrze zimują bez schronienia. Jest to grupa róż vintage, które uprawiane są na bazie dzikiej róży. Wśród nich najpopularniejsze odmiany to Wasagaming, Minette, Poppius.

Z kolei ponownie kwitnące róże parkowe są dalej podzielone na podgrupy:

• Hybrydy mrozoodporne, dywaniki
• Odporny na mróz kanadyjskie róże parkowezimowanie bez schronienia objęte techniką rolniczą
• Grupa, która nie hibernuje bez schronienia i wymaga zginania gałęzi

Dywaniki zachwycają mrozoodpornością, jednak nie mogą pochwalić się różnorodnością kształtów i kolorów, choć trochę do siebie przypominają. Niektóre hybrydy są piękne, ale wymagają schronienia na zimę.

Ładowanie ...

Szczególną popularność zyskała grupa róż kanadyjskich, której najważniejszymi przedstawicielami są odmiany Morden Centennial i Prairie Joy.

Wśród odmian okrywowych występuje ogromna różnorodność kształtów i kolorów. Nie sposób nie wspomnieć o pracy angielskiego hodowcy Davida Austina, który zaprezentował światu odmianę róż okrywowych Fisherman's Friend, urzekającą swoim niepowtarzalnym pięknem. Popularne odmiany prac hodowców Meiyana, Cordes, Tantau. Do tej grupy należą również stare odmiany powtarzające się i Bourbon.

Róże pnące w wystroju ogrodu

David Austin stworzył nie tylko spray, ale także odmiany pnące angielskich róż. Wartość odmian pnących w niekończącym się kwitnieniu. Pąki znajdują się na całej długości rzęsy. Angielski hodowca ma obecnie ponad 20 odmian. Trzy lata po posadzeniu krzewu róży bicz ma już około trzech metrów. Możesz eksperymentować z różami pnącymi, tworząc niepowtarzalne kompozycje krajobrazowe.

Nawet doświadczeni hodowcy kwiatów są zaskoczeni widokiem takiego krzewu róży, jak na zdjęciu.

Ta linia krzewów różanych nie przeszła przez miłośników ogrodów królowej i projektantów krajobrazu. Jasne, podwójne kwiaty na tle bujnej zieleni mogą ozdobić każdy zakątek ogrodu czy parku.

Kręcone róże zdobią ogrodzenia, ławki w ogrodzie, posągi, płoty, tworzą przewiewne altanki.

Rada! Należy zadbać o to, aby wsparcie dla pnących angielskich róż było niezawodne.

Krzewy róż harmonijnie wtapiają się w każdy krajobraz. Na potwierdzenie - zdjęcia, które pokazują opcje ozdabiania różnych ogrodzeń, w tym starych, nieokreślonych ogrodzeń.

Angielskie róże w projektowaniu elewacji

Jeśli róże Davida Austina sadzi się obok domu, najczęściej wybierają miejsce w pobliżu drzwi wejściowych lub okien. Bicze należy ustawić w odpowiednim kierunku, aby można je było oplecić na podpórkach. Elastyczne łodygi, których długość wynosi od 1,5 do 3 metrów, są podnoszone wzdłuż wsporników wokół okna, a nawet są przenoszone na dach domu.

Przez cały ciepły sezon właściciele cieszą się niesamowitymi aromatami Ostina, których różnorodności zazdroszczą czcigodni twórcy perfum:

• owoc;
• aromat starych róż;
• mirra;
• połączenie aromatu róż herbacianych i piżma.

Uwaga! O różnych porach dnia oraz w zależności od temperatury i wilgotności powietrza zmieniają się aromaty: czasem delikatne, ledwo wyczuwalne, potem cierpkie.

A jak świątecznie wygląda dom, którego ściana lub okna oplecione są ostinkami. Sugerujemy zapoznanie się z niektórymi pracami projektantów krajobrazu przedstawionymi na zdjęciu.

Angielskie odmiany róży parkowej

Wśród odmian angielskich najlepsze są:

• Abraham Darby. Odmiana szybko rosnąca, silna, odporna na choroby. Kwitnie dwa razy w sezonie klasycznymi dużymi kwiatami w formie miski. Kwiaty są koloru miedziano-morelowego, na brzegach różowe, o uroczym zapachu.
• Benjamin Britten. Krzewy róż są bardzo silne, mają tylko metr wysokości. Roślina obficie kwitnie, ma duże czerwone kwiaty o owocowym aromacie. Kwitnie dwukrotnie, co pozwala na wykorzystanie tej odmiany do celów dekoracyjnych.
• William Szekspir. Odmiana została wyhodowana w 2000 roku. Jest bardzo popularny wśród ogrodników, ponieważ jest odporny na choroby, zmiany temperatury. Roślina kwitnie przez cały sezon. Na każdym pędzie tworzą się aksamitnie czerwone kwiaty, które utrzymują się ponad dwa tygodnie. Krzewy tej odmiany wyglądają luksusowo, a przy odpowiednim karmieniu kwitną bardzo gęsto. Nie jest podatny na choroby.

Dlaczego projektanci wybierają Austinki

Tworząc projekty krajobrazu, hodowcy kwiatów preferują odmiany stworzone przez Davida Austina. Skąd takie zainteresowanie? Spróbujmy to rozgryźć:

• bogactwo kolorów i wdzięk kształtu pąka;
• obfite i długotrwałe kwitnienie, niektóre odmiany mają trzy fale;
• trwały specyficzny aromat jabłka, kiwi, piżma, migdałów, miodu.
• wysoka witalność krzewów różanych - wytrzymują temperatury do -35 stopni;
• wiele chorób i szkodników róż nie jest strasznych dla angielskich róż;
• Ostinka nie jest kapryśna w wyjściu, w przeciwieństwie do innych rodzajów róż.

Jedyną trudnością jest to, że biorąc angielskie róże jako główny materiał do projektowania krajobrazu, będziesz musiał poważnie zająć się wyborem miejsca do sadzenia.

Ostrzeżenie! Bezpośrednie światło słoneczne negatywnie wpływa na kondycję angielskiej urody.

Kanadyjskie odmiany róż parkowych

Kanadyjskie odmiany róż parkowych obejmują:

• John Davis. To najlepsza odmiana do uprawy w rejonie Moskwy. Może kwitnąć do pierwszych przymrozków. Krzewy tej odmiany są duże, dorastają do dwóch metrów wysokości i szerokości, co należy wziąć pod uwagę podczas sadzenia. Kwiaty są jasnoróżowe, zebrane w pędzelek po 15 sztuk, bardzo pachnące. Odmiana odporna na choroby.
• John Franklin. Piękna róża o jasnoczerwonym kolorze z lekkim aromatem. Kwitnie pojedynczymi kwiatami i małymi kwiatostanami. Ta odmiana ma zgrabne krzewy o szerokości nie większej niż jeden metr. Róże John Franklin są odporne na silną suszę, słońce, odporne na choroby.
• Morden Sunrice. Krzew do metra wysokości, do 65 cm szerokości. Odmiana mrozoodporna, kwitnie latem dwukrotnie. Kwiaty są duże, jasnopomarańczowe.

  

Przegląd najlepszych odmian róż dla regionu moskiewskiego

Wybierając wszelkiego rodzaju róże dla regionu moskiewskiego, należy wziąć pod uwagę wiele cech. Ponieważ region ten znajduje się na Middle Lane, a klimat może się znacznie zmieniać w ciągu roku, należy wziąć pod uwagę takie cechy, jak odporność na zimno i nagłe zmiany temperatury. To właśnie trwałość kwiatów odgrywa bardzo ważną rolę dla każdego letniego mieszkańca.Jednocześnie preferowane są te odmiany, które łączą nie tylko te czynniki, ale także niepowtarzalny aromat i piękno.

Należy od razu powiedzieć, że kwiaty hodowane do uprawy na Middle Lane bardzo dobrze zakorzeniają się w klimacie regionu moskiewskiego. Potwierdzają to specjaliści ze szkółki braci Topałowiczów. Bardzo dokładnie zbadali odmiany róż odpornych na zimę dla regionu moskiewskiego i doszli do wniosku, że mogą z łatwością znieść zimę nawet bez schronienia.

Zasadniczo preferowane są róże kanadyjskie i angielskie, większość kwiatów niemieckiej rodziny Kordes. W regionie moskiewskim zaleca się również wybranie niektórych gatunków roślin z rodzin Tantau, Olesen, Meilland, Delbard. Jakie są najlepsze odmiany róż dla regionu moskiewskiego, które trzymają palmę lidera? Co dokładnie lubią mieszkańcy lata? Jakie cechy mają te kwiaty?

Najlepsze róże: odmiany dla regionu moskiewskiego (opis, zdjęcie)

Według licznych recenzji i danych z badań zidentyfikowano grupę róż, które najczęściej można zobaczyć w klombach w regionie moskiewskim. Większość odmian łączy w sobie wszystkie upodobania lokalnych letnich mieszkańców - piękne, pachnące, nie bojące się mrozu i odporne na zmiany klimatyczne.

Najlepsze odmiany róż dla regionu moskiewskiego:

• Amadeus (Amadeus). Bardzo atrakcyjna i aromatyczna odmiana wspinaczkowa, najczęściej wybierana do ozdabiania elementów budowlanych lub ogrodowych (łuki, mury, ogrodzenia, łuki). Półpełne, nasycone, średniej wielkości czerwone kwiaty zebrane są w kilka sztuk. Krzew jest dość rozłożysty. Na jego pędach dorastających do 3,5 m znajduje się wiele gałęzi obficie porośniętych kwiatami. Czasami wszystkie łodygi są całkowicie ukryte pod solidnym kocem kwiatów. Osobliwością Amadeusa jest to, że pędy rozwijają się dość szybko. Pierwsze kwiaty pojawiają się wczesną wiosną. Aby zapewnić ciągłość kwitnienia, wielu wybiera tę konkretną odmianę róż dla regionu moskiewskiego. Prawie wszyscy hodowcy chcą go kupić.
• Florentine (Florentina). Bardzo atrakcyjna zadbana roślina ozdobna, która służy zarówno do tworzenia bukietów, jak i do projektowania krajobrazu. Jego wyprostowane łodygi osiągają wysokość do 2 m. Przy formowaniu krzewu można wykonać niezbędne cięcie, wtedy staje się on bardzo bujny. Kwiaty Florentiny są czerwone, zebrane w grona. Średnica każdego wydłużonego pąka może dochodzić do 10 cm, kwiaty bardzo dobrze znoszą zimę. Należą do bezpretensjonalnych, nie pokrywających odmian róż (dla regionu moskiewskiego jest to bardzo dobra właściwość).
• Gloria Dei (Gloria Dei). Należy do selekcji Meilland. Przyciąga niezapomnianym wyglądem i lekkim, prawie niezauważalnym aromatem. Jego pąki frotte, dwukolorowe z łagodnymi przejściami (od delikatnie różowego do jasnożółtego z charakterystycznym szkarłatnym brzegiem na końcach płatków). Ta odmiana hybrydowych róż herbacianych dla regionu moskiewskiego jest idealna. Pod względem urody również zajmuje pierwsze miejsce. Tę opinię podziela wiele osób na całym świecie.
• Jubile du Prince de Monaco (Jubileusz Księcia Monako). Te kwiaty należą do rozwoju hodowlanego szkółki Meilland. Osobliwością tej odmiany róż (floribunda) dla regionu moskiewskiego jest to, że przez cały okres kwitnienia kolor pąków zmienia się z białego odcienia z czerwonymi brzegami płatków na bogaty czerwony odcień. W okresie kwitnienia pąki stają się jasnozielone lub zielone. Same płatki są faliste. Jest ich około 35 w jednym dużym kwiatku. Pąki Jubile du Prince de Monaco praktycznie nie wydzielają aromatu, ale dojrzałe kwiaty w szczytowym okresie wzrostu pachną lekkim karmelowym aromatem.
• Rapsodia w kolorze niebieskim To są wspaniałe róże dla regionu moskiewskiego. Wprowadził je w 2002 roku przez Cowlishaw Rose Garden. Zwracają uwagę tym, że zadbany krzew kwitnie bardzo obficie, a niezwykły kształt fioletowych kwiatów z jasnym środkiem urzeka nieopisanym wyglądem. To dość popularna odmiana róż w regionie moskiewskim.
• Super Dorothy (Super Dorothy).Podziękowania za te piękne kwiaty powinny trafić do niemieckiej szkółki Hetzel. Intensywnie różowe kwiaty, które wyglądają jak droga suknia balowa, przyciągają swoją delikatnością. Super Dorothy kwitnie obficie dwa razy w sezonie. Przerwa między kwitnieniem praktycznie nie jest zauważalna. Super Dorothy słusznie zalicza się do kategorii najlepszych odmian róż dla regionu moskiewskiego. Świadczą o tym recenzje doświadczonych kwiaciarni i letnich mieszkańców.
• Pierre de Ronsard (Pierre de Ronsard, Eden Rose). Francuzi są bardzo ostrożni w hodowli najlepszych odmian róż, unikalnych pod względem kształtu i piękna. W regionie moskiewskim jest wiele róż pnących, ale Pierre de Ronsard jest jednym z najbardziej ukochanych. Niezwykłą właściwością rośliny są pędy bezkolcowe. Kwiaty są jasnokremowe. Centralne płatki mają ciemnoróżowy odcień. Kształt schludny, kielichowy. Aromat jest lekki, nie nasycony. Bardzo dobrze prezentują się we wnętrzach altan, altan, zadaszeń domów.

Należy zauważyć, że jest to bardzo krótka lista. Konieczne jest włączenie do grona najlepszych kwiatów regionu moskiewskiego i róż Austin, herbaty hybrydowej, okrywowej, wspinaczki, parku. Szczególnie popularne są również kanadyjskie odmiany parkowe róż odpornych na trudne warunki klimatyczne. Dla regionu moskiewskiego jest to idealna opcja.

Wśród szerokiego asortymentu początkujący mieszkańcy lata i hodowcy kwiatów często nie mogą wybrać najbardziej odpowiedniego gatunku roślin. Jakie odmiany róż najlepiej sadzić w regionie moskiewskim?

Róże dla regionu moskiewskiego. Najlepsze odmiany

Kryteria wyboru kłującej urody do kwietnika są czysto indywidualne. Ale oprócz osobistych preferencji mieszkaniec lata powinien zawsze zwracać uwagę na wszechstronność rośliny i jej znaczenie dla lokalnych warunków klimatycznych. Nie ma wyraźnego rozróżnienia między dobrymi a złymi odmianami. Wszyscy mieszkańcy lata chcą rosnąć piękne, obficie kwitnące przez całe lato i jesień, bezpretensjonalne, mrozoodporne odmiany róż. W regionie moskiewskim (tym bardziej bez schronienia na zimę) nie wszystkie kwiaty są odpowiednie. Dlatego lepiej jest preferować popularne znane gatunki tej rośliny.

Róże pnące: odmiany o stałym kwitnieniu dla regionu moskiewskiego (sadzonki można kupić w sklepie internetowym):

Cordes

• Flammentanz.
• Yasmina (Jasmina).
• Raubritter.
• Rosarium Uetersen.

Wędrowiec

• Bobby James.
• Snow Gooz.
• Rembling Rektor.

Wspinaczka

• Gloriya de Klaiming.
• Golden Parfum.
• Rimosa.

Róże parkowe, odmiany dla regionu moskiewskiego:

• Luiz Oder, Francja.
• Preiri Joy, Kanadyjczyk.
• Fishermend Friend, Anglia.
• L. D. Breitweit, Anglia.

Najlepsze odmiany róż floribunda dla regionu moskiewskiego:

• Leonardo da Vinci
• Marytheresia (Mariatheresia).
• Pomponella.
• Czajkowski (Czajkowski).

Najlepsze odmiany róż kanadyjskich dla regionu moskiewskiego:

• Morden Centennial (Modern Centennial).
• Adelaida Hudless.
• Alexander Mackenzie.
• Wasagaming.

Najlepsze odmiany hybrydowych róż herbacianych dla regionu moskiewskiego:

• Zwolnienie warunkowe
• Apfrodita (Afrodyta).
• Ingrid Bergma (Ingrid Bergma).
• Hommage a Barbara

Najlepsze odmiany róż okrywowych dla regionu moskiewskiego:

• Cześć cześć).
• Sunny Rose (Sunny Rose).

Najlepsze odmiany róż Austin dla regionu moskiewskiego:

• Mary Rose (Mary Rose).
• Krokus Róża
• James Galway

Dzięki tak szerokiej gamie tych pięknych kwiatów, każdy mieszkaniec lata może wybrać dokładnie taką, która spełni wszystkie jego wymagania i upodobania.

www.glavnaya-

Sadzenie róż w otwartym terenie

Aby róże kwitły przez długi czas i obficie, muszą podnieść słoneczny obszar chroniony przed wiatrem żyzną, oddychającą glebą. Nie sadzić ich w cieniu pod wysokimi drzewami, ponieważ nie będą obficie kwitnąć.

Róże mogą rosnąć na każdej glebie, ale nadal preferują lekkie gleby gliniaste z dużą ilością próchnicy. Jeśli gleba gliniasta jest zbyt ciężka, można ją poprawić, dodając torf lub zgniły obornik.

Róże parkowe najlepiej sadzić jesienią - od połowy września do mrozów, aby rośliny miały czas na zapuszczenie korzeni. Następnie wiosną szybko zaczną rosnąć z nową energią.

Ponieważ róże w parku rosną silnie, początkowo lepiej jest sadzić je w odpowiedniej odległości od siebie. Jest to również konieczne, aby krzewy były wygodne w obsłudze i przykrywaniu w zimnych porach roku.

Technologia lądowania wcale nie jest skomplikowana. Wykop dołek, dodaj do niego kompost i mączkę kostną zmieszaną z ziemią. Na dole uformuj kopiec i ostrożnie umieść sadzonkę tak, aby korzenie opadły. Następnie przykryj ziemią, tak aby kołnierz korzeniowy znajdował się 2-3 cm poniżej poziomu gleby. Pozostaje zagęścić ziemię, podlać i ściółkować ziemię. Podczas sadzenia jesienią sadzonki są wyrzucane, przygotowując się do mrozu.

Stwórz zaciszny zakątek

Angielskie róże Davida Austina to bujny kulisty krzew. Projektanci krajobrazu znajdują dla nich różnorodne zastosowania, sadząc je w najbardziej zacisznych zakątkach ogrodu lub parku. Kształt powstaje poprzez przycięcie krzewu róży.

Luksusowe miejsca do wypoczynku i relaksu to jedna z opcji projektowania krajobrazu. Gatunki wspinaczkowe ostinków można układać na kratach drewnianych, metalowych lub wykonanych z grubego drutu, wokół ławek ogrodowych, altan.

Przed drzewami sadzi się krzewy i odmiany ostinki standard, na tle zielonego ulistnienia korzystne miejsce zajmują krzewy róż.

Nie chcesz przejść na emeryturę, siedząc w ciszy na ławce w altanie. Opcje projektowania krajobrazu na zdjęciu poniżej.

Łuki i łukowe enfilady

Z kręconych ostin można uzyskać niezwykle piękne łuki i enfilady. Wystarczy znaleźć miejsce, w którym będą korzystnie konkurować z innymi nasadzeniami w ogrodzie i wykonać łukowe podpory. Muszą być wytrzymałe. Pod podporami sadzi się krzewy róż. Aby zapobiec spadaniu biczów, ogrodnicy owijają elastyczne gałęzie wokół podstawy.

Wśród ostatnich arcydzieł Davida Austina jest róża Claire Austin, nazwana na cześć córki hodowcy. Kolor zamkniętych pąków to miękka cytryna, a kiedy kwiat otwiera się w całej okazałości, jest olśniewająco śnieżnobiały. Po kilku dniach pączek zmienia kolor na różowo-beżowy.

Uwaga! Odmiana Claire Austin w pierwszych dwóch latach jest krzaczasta, ale potem bicze dorastają do 2,5 metra, staje się wspinaczką.

Dlatego krzew róży należy sadzić w pobliżu kratki. Wyobraź sobie łuk, który podczas kwitnienia pokryty jest od góry do dołu pąkami o różnych odcieniach. Czy to nie cud!?

Rose Claire Austin w dziedzinie architektury krajobrazu.

Pielęgnacja i uprawa kwiatów

Aby róże cieszyły właściciela kwitnieniem przez wiele lat, powinieneś znać niektóre niuanse dotyczące pielęgnacji:

• W pierwszych trzech latach konieczne jest regularne poluzowanie gleby wokół krzewów, karmienie 3-4 razy w sezonie, nawożenie obornikiem jesienią. W tym okresie następuje tworzenie systemu korzeniowego i szkieletu gałęzi.
• Przydaje się okresowe nawożenie roślin infuzją popiołu.
• Podlewanie powinno być obfite, ale nie częste. Najważniejsze, że woda dobrze przenika do wnętrza, do korzeni.
• Unikaj przycinania mocnych pędów późnym latem i jesienią. Dzięki temu róże lepiej przetrwają zimę.
• Hilling należy przeprowadzić przed nadejściem stabilnej pogody do wysokości 20 cm Odciąć młode gałęzie. Następnie roślinę należy owinąć lutrasilem, a nieco później przykryć świerkowymi gałęziami.

Jeśli w zimie jest odwilż, a temperatura wzrośnie powyżej -8 stopni, otwórz trochę schronienie w celu przewietrzenia. W przeciwnym razie może rozwinąć się pleśń. Wiosną musisz zdjąć schronienie na czas, aby zapobiec przegrzaniu.

Jak połączyć z innymi kolorami

Angielskie róże Davida Austina są dobre same w sobie, ale w kształtowaniu krajobrazu często łączy się je z różnymi roślinami ogrodowymi. Takie sąsiedztwo im nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, w pełni ujawni doskonałość królowej kwiatów.

Jak już wspomniano, krzewy róż nie lubią palącego słońca. Możesz sadzić obok nich:

• wysokie trawy;
• rośliny zbożowe;
• bulwiaste i nie kwitnące rośliny ogrodowe.

Podczas tworzenia mixborderu dolne rzędy są wypełnione:

• irysy lub ageratum;
• mankiet lub pelargonie;
• portulaka lub dzwonki.

Środkowy poziom to żonkile, tulipany, mieczyki. Powojniki, pierwiosnki, goździki ziołowe będą dobrze wyglądać obok krzewów róż. Przyjrzyj się uważnie, być może niektóre zdjęcia pobudzą twoją wyobraźnię, a stworzysz wyjątkową wersję projektowania krajobrazu.

Nie tylko ogrodnictwo pionowe lub poziome jest szeroko stosowane w projektowaniu krajobrazu, ostinki można sadzić w doniczkach. Ten projekt nazywa się mobilny: doniczki można łatwo przenieść w nowe miejsce. Najczęściej stosuje się róże z małymi kwiatami.

Film o angielskich różach:

Przydatne wskazówki dotyczące uprawy róży parkowej

1. Jeśli podlejesz krzewy róż w małych dawkach, system korzeniowy będzie rósł chaotycznie. Korzenie będą znajdować się na powierzchni ziemi, co przyczynia się do zamarzania.
2. Głębokie korzenie prowadzą do lepszego rozwoju krzewu. Od tego zależy żywotność tulei, odporność na ujemne temperatury.
3. Pod koniec lata, kiedy jest wystarczająco dużo opadów, należy ograniczyć podlewanie. Zatrzymaj się całkowicie jesienią, w przeciwnym razie krzewy zaczną dawać młode pędy. Nie zdąży się wzmocnić przed mrozem i umrze.
4. W regionach, w których panuje sucha pogoda, sadząc sadzonki róż parkowych, do dołków dodaje się hydrożel. Pomaga w utrzymaniu optymalnej ilości nawilżenia.
5. Przycinanie róż w parku w pierwszych trzech latach nie jest racjonalne.
6. Młode pędy pod koniec lata przycina się o 5-7 cm. Ta procedura ułatwi przejście przez zimę, przyczynia się do powstania silniejszych pędów.
7. Konieczne jest zorganizowanie schronienia na zimę dla młodych sadzonek. Powinny być uziemione i owinięte 2-3 warstwami włókniny. Pomoże to chronić krzewy przed jasnym zimowym światłem, silnymi wiatrami i ekstremalnymi temperaturami.
8. Dorosłe krzewy róż parkowych, które nie mogą pochwalić się mrozoodpornością, późną jesienią należy wypluć i okryć folią. Optymalna temperatura dla schronienia to +5 stopni.

Początkującym hodowcom kwiatów róże parkowe mogą wydawać się trudne w uprawie. W rzeczywistości tak nie jest. Nie jest trudno wyhodować piękne róże w parku, których sadzenie i pielęgnacja nie wymaga dużego wysiłku. Przy odpowiedniej pielęgnacji, opatrunku górnym, kompetentnym podlewaniu róża w parku zachwyci Cię obfitością uroczych pachnących kwiatów przez 25 lat.

Opcje aplikacji Ostinok

W odmianach angielskich krzew ma kształt kulisty. Pędy i gałęzie od samego dołu do góry usiane są pąkami. Paleta kolorystyczna ostin jest zróżnicowana, nawet najbardziej wybredni ogrodnicy będą mogli wybrać dla siebie krzew róży.

Podczas tworzenia krajobrazu ważna jest każda część rośliny. Ostinki mają opadające lub wyprostowane gałęzie. Obie są cenne do tworzenia kompozycji kwiatowych.

Z pomocą angielskich róż możesz stworzyć ogród różany, ozdobić mixborders, są one często używane jako tasiemce ze względu na ich wysoką witalność.

Zdjęcie Austina w mixborder. Różowe pąki nie przytłaczają kwiatów otaczających krzew, wręcz przeciwnie, uwydatniają ich wyjątkowość.

Ostinki, posadzone wzdłuż ścieżek ogrodowych, dzielą wielokolorowe miejsce do pracy i rekreacji. Projektanci krajobrazu szczególnie doceniają odmianę William Shakespeare 2000. Nadaje się zarówno do nasadzeń pojedynczych, jak i w połączeniu z innymi różami lub kwiatami na trawnikach lub ścieżkach ogrodowych. Czy można przejść obok takiego piękna obojętnym spojrzeniem?

Na zdjęciu przedstawiono opcje zagospodarowania terenu ścieżek na prywatnym dziedzińcu.

7

Róże Davida Austina są bezpretensjonalne, kwitnienie często jest trójfalowe. Obecność angielskich róż w skalniakach, kolejkach górskich, w nasadzeniach pojedynczych lub grupowych, w postaci standardowego drzewa, sprawi, że każdy ogród będzie nie do odparcia.

Znaczek ostinki

David Austin użył pionowych odmian Pilgrim i Port Sunline do stworzenia standardowej formy krzewów róż. Malowniczość standardowych ostinów doda romantyzmu i elegancji Twojemu ogrodowi: jest jeden pień i cała wiązka kwiatów! Flamandki będą mieszkać z Tobą przez długi czas, wystarczy, że nauczysz się zasad opieki.Oto kilka odmian standardowych ostin:

1. Schuss
2. Lady Emma Hamilton.

   

3. Swanee

   

4. Mary wstała

   

Przycinanie i okrywanie róż parkowych na zimę

Róża parkowa jest przycinana minimalnie, wycinając tylko stare, uszkodzone lub zamarznięte gałęzie. Po kwitnieniu odcina się wyblakłe pąki. Przycinanie zostało całkowicie zatrzymane w sierpniu. Jesienią gałęzie są uwalniane z liści, pochylane, przypinane metalowymi zszywkami i przykrywane. Trudno jest zgiąć szczególnie mocne krzaki do ziemi, wtedy będziesz musiał je wykopać z jednej strony, aż korzeń zacznie się zginać i przechylać krzak. Kołnierz korzeniowy należy uziemić na wysokość 20-30 cm, różę od góry przykrywa się świerkowymi gałązkami, można użyć włókniny. Głównym warunkiem jest to, że schronisko oddycha, a gałęzie nie wychodzą w mokrą, wilgotną pogodę.

Wiosną, gdy topi się śnieg, konstrukcja jest demontowana, prostując krzak przed rozpoczęciem przepływu soków. Stare 4-5-letnie gałęzie są cięte u nasady. Zaleca się traktowanie miejsc cięcia boiskiem ogrodowym, aby róża nie zachorowała. Młode gałęzie nie są cięte. Pozostałe gałęzie można pokroić na dwa pąki, aby pędy na nich były silniejsze. Upewnij się, że podczas przycinania wszystkie górne pąki wyglądają na zewnątrz krzewu, a nie do wewnątrz.

Architektura krajobrazu - róże okrywowe

Obszerna kolekcja Davida Austina obejmuje również róże okrywowe, które można wykorzystać do dekoracji pergoli, altan i tworzenia żywopłotów. Klomby z krzewami róż wyglądają nie mniej atrakcyjnie, których bicze są rozłożone na ziemi i rozprowadzają kwiaty na całej długości.

Róże standardowe i pnące mogą być używane jako dywan, jeśli nadasz im płaczący kształt rzęs.

Uwaga! Róże okrywowe są ważne nie tylko przy tworzeniu różnych opcji projektowania krajobrazu w ogrodzie, parku. Zapobiegają niszczeniu warstwy gleby przez deszcze i wiatry.

Odmiany dywanowe lub okrywowe róż przy tworzeniu projektu krajobrazu sadzi się pojedynczo lub w całych grupach. Spójrz na zdjęcie, jak możesz użyć takich krzewów różanych do dekoracji witryny.

Rozmnażanie przez odrosty korzeni

Odrosty korzeni wyrastają corocznie z krzewu macierzystego. Pojawiają się na powierzchni w postaci pędów. Rok później takie pędy już zyskują własne korzenie. Do rozmnażania należy wybrać jednoroczne odrosty korzeni, usunąć glebę, odciąć korzeń. Można sadzić na stałe.

Należy pamiętać, że można wziąć tylko potomstwo, które rośnie w odległości metra od krzewu macierzystego. Wtedy jego system korzeniowy jest minimalnie uszkodzony.

Wybór miejsca do sadzenia

Zanim zaczniesz sadzić roślinę, powinieneś zdecydować się na miejsce. W przypadku tej kultury bardziej odpowiedni jest dobrze oświetlony obszar ze słońcem, który będzie dobrze wentylowany z każdej strony. Możliwe jest jednak umieszczenie przyszłego krzewu w półcieniu - nie jest to krytyczne. Sadząc różę, należy wziąć pod uwagę skład gleby.

W przypadku odmian parkowych odpowiednia jest gleba:

• zawiera wiele składników odżywczych;
• luźna struktura;
• łatwo;
• charakteryzuje się dużą zawartością próchnicy w składzie o łącznej kwasowości pH 6-7.

Takim cechom przede wszystkim odpowiada glina. Jeśli sadzenie odbywa się na glebie piaszczystej, konieczne będzie dodanie nawozów odpowiadających składowi.

Zapobieganie chorobom i szkodnikom

Róże parkowe czasami cierpią na mączniaka prawdziwego i kulistą. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, rośliny mogą nawet umrzeć. W profilaktyce wiosną, przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, wszystkie krzewy spryskuje się roztworem siarczanu żelazawego, a podczas kwitnienia - nowoczesnymi lekami.

Najczęstszymi szkodnikami są ryjkowce, mszyce, przędziorki i moszny. Niszczą pąki, liście, pąki, kwiaty. Aby zapobiec pojawianiu się szkodników, krzewy należy karmić na czas i prawidłowo, regularnie poluzowywać glebę, a chwasty usuwać. Podczas podlewania staraj się podlewać tylko obszar w pobliżu pnia, aby uniknąć nadmiernej wilgoci.W przypadku wtargnięcia intruzów spryskaj rośliny preparatem Vermitek, Aktofit lub Fitoverm.

Właściwa pielęgnacja róż i terminowe zapobieganie zmniejszają prawdopodobieństwo wystąpienia szkodników do minimum.

Róże w klombach

Angielskie róże krzewowe są ważnym elementem przy projektowaniu klombów. Wyjątkowość ostin polega na tym, że kwitnienie trwa długo, pąki o podwójnych środkach przyciągają wzrok, nigdy nie stają się niechlujne.

Uwaga! Odmiana odmianowa pozwala na tworzenie dowolnych „ozdób”, jeśli do klombów doda się kwiaty w połączeniu z różami.

Cechy kwitnienia i przycinania

Przycinanie roślin powinno odbywać się zgodnie z zasadami tworzenia kultury ozdobnej i terminowo. Główne cięcie odbywa się wiosną i polega na usunięciu martwych gałęzi oraz przerzedzeniu części pędów w celu pobudzenia kwitnienia. Wytnij łodygi pod kątem 45 ° za pomocą ostrego, czystego sekatora. Chore pędy przycina się do zdrowego obszaru, a gałęzie, które mają być przerzedzone, należy przyciąć 5-6 mm nad pąkiem. W przypadku róż szczepionych może być konieczne okresowe usuwanie dzikich korzeni do poziomu gruntu.

Wskazówki dla początkujących ogrodników

Najkorzystniejszym okresem do sadzenia róż jest druga połowa września i początek października. Warunki pogodowe w tym czasie są najbardziej odpowiednie do adaptacji roślin. Jesienią gleba jeszcze się nie ochłodziła od letnich upałów i jest wystarczająco dużo opadów, co przyczynia się do lepszego ukorzenienia sadzonek w porównaniu z sadzeniem wiosennym.

Park podniósł się

Wiosną można również sadzić róże, ale należy to zrobić, gdy ziemia zostanie podgrzana do temperatury 10 ° C.

Jakie są strefy?

4 strefy zimotrwałości - co to jest? Strefa zimotrwałości to strefa klimatyczna Ziemi, w której ta lub inna roślina może rosnąć. Oparte są na średnich rocznych wskaźnikach temperatury. Wskaż również minimalne wartości temperatury w niektórych obszarach. Najpełniejsza obecnie używana skala temperatur nosi nazwę USDA.

Rosja nie jest wyjątkiem i jest również podzielona na strefy klimatyczne. Niektóre duże miasta należą do następujących wskaźników mrozoodporności:

• Strefa 1 - Batagay, Tiksi.
• Strefa 2 - główne terytorium kraju, Nowosybirsk, Krasnojarsk, Jakuck.
• Strefa 3 - Magadan, Vorkuta.
• Strefa 4 - Moskwa, region moskiewski, Ufa, Czelabińsk.
• Strefa 5 - Petersburg, Woroneż, Briańsk, Saratów.
• Strefa 6.7 - Krasnodar.

W związku z tym róże szkółkarskie należy dobierać przystosowane do stref 1-4 i częściowo 5.

I pisaliśmy tutaj o najlepszych odmianach na Syberię, Ural i centralną Rosję.

Jakie rośliny są bezpretensjonalne?

Nowoczesny asortyment róż to około 15 000 odmian. Wszystkie różnią się:

• 
  kolor;

• rozmiar;
• Formularz;
• zapach.

W naszym kraju występuje około 60 gatunków roślin. Ale mrozoodporne odmiany kwiatów, które mogą rosnąć i zimować w surowym klimacie, wymagają szczególnej uwagi. Ich łączna liczba jest trudna do określenia, ponieważ co roku hodowcy hodują wszystkie nowe rodzaje róż, które mogą przetrwać w temperaturze -40 ° C.

Dlaczego przycina się róże?

Róże dobrze rosną w ciepłym klimacie. Wolą ciepło od mrozu, dlatego na zimę rośliny są starannie przykryte i chronione przed zimnem.
Zarośnięte krzaki z wieloma pędami trudno schludnie schować pod filmem. Ponadto ich gałęzie przeplatają się, zakłócając wymianę powietrza. Grozi im to próchnicą i późniejszym pojawieniem się chorób.

Rośliny po przycięciu wyglądają znacznie atrakcyjniej. Oczywiście musisz przestrzegać zasad przycinania gałęzi i dowiedzieć się z wyprzedzeniem, jakiego rodzaju róży będzie potrzebować róża. W przypadku niektórych odmian pożądane jest silniejsze skrócenie pędów, w przypadku innych wystarczy zwykłe uszczypnięcie.

Odmiany i zdjęcia

Liczba odmian róż w parku jest duża.Są używane do wszelkiego rodzaju zagospodarowania terenu: jako oddzielny krzew, w nasadzeniach grupowych lub mieszanych, tworząc unikalne kompozycje lub z reguły w tle, jak tasiemce na trawnikach, gęstych żywopłotach, na krawężnikach. Nawet zimą kwiat nie da się zapomnieć, spod śniegu zrzucają czerwone owoce. Owoce są bogate w witaminy, więc zbieraj je jesienią, aby nosić je ze sobą, gdy organizm potrzebuje więcej składników odżywczych.

• Czerwone: Rosa parfait de Lai, FJ Grootendorst *, Fluorescent *, John Franklin.

• Różowy: różowy Grootendorst, Abelzieds, Maigold, Alexander MacKenzie, Plena *, John Davis *.

• Białe: Ritausma, Karl Foerster, Alba („Alba”) *, Concerto („Concerto”), Pietruszka („Parsla”) *.

• Żółty: Abraham Darby *, Chinatown, Fruhlingsduft, Ormiston Roy, Remy Martin, Fruhlingsgold ”), Westland („ Westerland ”) *.

• Dwukolorowe: Abelzieds *, Guna *, Hansa *, Ritausma *, meilland decor, Martin Frobisher, Ferdinand Pichardo („Ferdinand Richard”), Louis Odier („Louise Odier”) *.

Naprawione róże parkowe są oznaczone gwiazdką.

Rozważmy bardziej szczegółowo:

Remy Martin

Remy Martin został skrzyżowany w 1995 roku we Francji. Płatki róż frotte (do 35 szt.), Mają przyjemny morelowo-pomarańczowy kolor, chociaż wewnątrz pąka można zaobserwować nasycenie żółci. Kwiaty o romantycznej formie, występują zarówno w kwiatostanie, jak i pojedyncze. Powtarzający się wygląd. Pod koniec otwierania się pąka wokół brzegów może pojawić się ładny różowy rumieniec. Remy Martin jest mrozoodporny i odporny na choroby (mączniak prawdziwy, czarna plama). Ma piękny aromatyczny zapach. Używany w różnych kompozycjach grupowych.

John Franklin

Dobrze znana odmiana kanadyjskiej róży parkowej została wyhodowana w 1980 roku i została nazwana na cześć słynnego odkrywcy Johna Franklina. Ten typ krzewu ma niewielką wysokość 100-130 cm i szerokość 120 cm. Liście błyszczące, ciemnozielone, zaokrąglone. John Franklin ma lekki zapach. Odmiana naprawcza jest odporna na mróz i choroby. Płatki są spiczaste, półpełne (do 25 szt.), Jasnoczerwony. Pąki zbiera się w pędzelku (do 30 szt.) O średnicy 5-6 cm. Są sadzone w klombach, w grupach, ale ogólnie lepiej jest umieścić odmianę w celu zagospodarowania dużego obszaru.

Martin Frobisher

Kanadyjska róża parkowa Explorer wyhodowana w 1968 roku. Charakteryzuje się silnym krzewem o wysokości 101-180 cm i szerokości 100 cm, z prostymi, prawie bezkolcowymi, wdzięcznymi łodygami. Kwitnie obficie do mrozu. Płatki są dwukolorowe: bajeczny mleczny róż z jednej strony i czysta biel z tyłu. Płatki są zagięte do wewnątrz, gdzie obserwuje się nasycenie różowego odcienia. Pąki są zbierane w kwiatostany po 5 szt., Do 6 cm średnicy. Nadaje się do cięcia, żywopłotu, grup.

F. I. Grootendorst („FJ Grootendorst”) *

Krzew ma kształt piramidy, nieco poszerzony. Granice wysokości od 1-1,5 m. Liście błyszczące, ciemnozielone. Kolor kwiatów jest czerwony, zebranych w kwiatostany, w których jest 5 - 20 małych, podwójnych kawałków. Pączek ma kształt goździka. Aromat obecny, ale bardzo słaby. Sadzić w nasadzeniach pojedynczych, grupowych.

Fruhlingsduft

Dorasta do 2,5 m wysokości. Krzew wyprostowany, podwójne płatki, żółto-cytrynowy kolor z różowym odcieniem. Posiada przyjemny, aromatyczny zapach. Kwitnie dość bujnie do 5 tygodni. Zimą mróz jest możliwy, dlatego jesienią zaleca się zginanie pędów do ziemi, pod śniegiem wyglądają jak w futrze. Używany w grupach.

Maigold

2,5 m. Rozłożysty krzew o ciemnozielonych liściach. Pąki są brązowe, bardzo duże, ale półpełne. Zapach jest intensywny. Obfite kwitnienie do 5 tygodni. W większości przypadków zimuje dobrze, ale zgiąć łodygę, aby zachować ją w ostre zimy. Używany do ogrodzeń, paneli i dekoracji ściennych.

Pietruszka („Parsla”) *

Odmiana została wydobyta w 1980 roku. Ma kształt piramidy (do 2 m wysokości). Kwiaty - duże, w kwiatostanach od 3 do 12 szt., Mają jasny odcień bieli, płatki półpełne. Dobra w tle.

Westland („Westerland”)

Hybryda Westland została uzyskana w 1969 roku. Płatki odmiany są pomarańczowo-brzoskwiniowe o opalizującym odcieniu, ponieważ w centrum widać nasycenie żółtego koloru, duże (do 12 cm średnicy), frotte (do 30 szt.). Kolor może trochę blaknąć, więc można go sadzić w półcieniu, aby uzyskać bardziej nasycony kolor. Pąki zbiera się w pęczki po 5-10 szt., Stabilne, osadzone na mocnych, prostych i nieco łukowato opadających pędach.

Wyczuwalny z daleka silny zapach. Krzew "Westerland" osiąga wysokość 150-200 cm, a objętości do 150 cm, rozłożysty, z jasnozielonymi pędami z dużymi cierniami. Liście matowe, błyszczące, obfite. Odmiana - powtarzająca się, kwitnie nieprzerwanie od czerwca i wielokrotnie od sierpnia do września. Zimowy wygląd, za który otrzymał nagrodę ADR Mark, którą otrzymują krzewy róż za walory dekoracyjne. Nieźle w lądowaniach pojedynczych i grupowych.

Abraham Darby

Skrzyżowana w 1985 roku przez angielskiego hodowcę Davida Austina. Pomysłodawca wziął za podstawę poliantytanową żółtą i pnącą różowoczerwoną różę („Żółta poduszka” i „Aloha”). Abraham Derby to wyjątkowy gatunek, niezwykle odporny, powtarzający się. Płatki są mocno podwójne, miseczkowate, duże (gdy otwierają się do 10 cm), nietypowy kolor: wewnątrz brzoskwiniowo-morelowy, na zewnątrz jasnożółty. W upale odcień może blaknąć do jasnej moreli, a różowe krawędzie zostaną przywrócone w chłodzie.

Kwitnienie jest silne od czerwca do września. Krzew "Abraham Darby" jest okrągły, rozłożysty, do 200 cm wysokości i 100 - 150 cm szerokości, średnio odporny na choroby (może występować plamistość czarna). Liście są błyszczące, skórzaste, ciemnozielone. Przyjemny owocowy aromat z nutami truskawki. Wspaniałe w grupach, różne kombinacje w pastelowych kolorach, idealne na środek klombu, w tle i wsparte na wsporniku takim jak ściana czy płot.

Ferdinand Pichard

Świat dowiedział się o Ferdynandzie Pichardo w 1921 roku od francuskiego naukowca Tanneta. Krzew jest gęsto pokryty pędami, rośnie dobrze w górę, osiąga wysokość do 150 cm i ile objętości. Kwitnie obficie i wielokrotnie od czerwca do września. Zapach rośliny jest delikatny i słodki jak nektarynka. Liście są jasnozielone, średnie, błyszczące. Pąki są prążkowane, zaokrąglone, średnie (o średnicy 5-10 cm), złożone w miseczki, zebrane w małe pędzelki. Płatki są frotte (do 25 szt.), Którego odcień jest karminowo-czerwony z różowymi paskami, które blakną na słońcu i stają się białe, podczas gdy podstawa staje się bardziej nasycona, jasna.

Idealny dla grup i singli, w centrum lub w tle strony.

Chinatown

Krzew róży Chinatown jest mało wymagający dla gleby (może rosnąć na glebie ubogiej w próchnicę), ma dobry kształt, do 110 cm wysokości, z silnymi i grubymi gałęziami (90 cm długości). Liście - gęste, matowe, gęste, błyszczące. Pąki mają kształt kielicha, kremowożółty, duże (do 10 cm średnicy), z ostrymi krawędziami, zebrane w kwiatostany po 10 szt., Rzadziej są pojedyncze. Płatki frotte (do 50 szt.). Kolor kwiatów w kształcie kielicha zanika z czasem i zmienia się w bladożółty z różowymi krawędziami. Odmiana posiada wspaniały, mocny aromat. Wygląda dobrze w nasadzeniach pojedynczych i kompozytowych w ogrodzie różanym.

John Davis

Odmiana John Davis należy do kanadyjskich róż parkowych, bardzo dobrze radzących sobie z silnymi mrozami (z łatwością przetrwa zimę w temperaturach do -35 - 40 ° C). Gatunek jest odporny na choroby. Krzew osiąga wysokość 250 cm, pędy łukowate lekko zwisają. Płatki frotte (do 40 szt.), Na początku jasny róż, następnie blakną do bladego różu z kremowym środkiem. Pąki zbierane są w kwiatostany do 15 sztuk o średnicy 7-10 cm i kwitną nieprzerwanie aż do przymrozków. Johna Davisa nie trzeba przycinać wiosną. Propagowane, oprócz szczepienia, również przez sadzonki. Odpowiedni dla grup w kwietniku.

Alexander MacKenzie

Przepiękny, wzniesiony, mocny krzew osiąga wysokość 200 cm i objętość 130-150 cm Odmiana Alexander Mackenzie została wyhodowana w 1985 r. Płatki czerwone, podwójne (do 45 szt.). Pąki zbiera się w pędzelku po 5-11 szt., Podczas kwitnienia ich średnica wynosi 5-8 cm. Kwiaty są zbliżone kształtem do róż hybrydowych herbacianych. Jest lekki aromat. Odmiana odporna na mróz (wytrzymuje -30 - 45 ° C). Zastosowanie: w mixborder, grupy.

Louise Odier

Bezpretensjonalny krzew "Louise Odier" charakteryzuje się mocnymi, prostymi, cienkimi łodygami, które praktycznie nie mają kolców. Jego wysokość wynosi 1,5 - 2 m. Liście są jasnozielone, świetne. Obfite kwitnienie dwa razy w sezonie (czerwiec i sierpień-wrzesień). Ma średniej wielkości pąki (6-10 cm średnicy), często podwójne, zebrane w kwiatostany po 3 szt., Miseczkowate. Grube łodygi uginają się pod naporem kwiatów. Przyjemny, bogaty aromat cytryny przekształca się następnie w luksusowy różowy zapach. Płatki mają kolor różowo-fioletowy. Louis Audier jest odporny na mróz i zimę. Często sadzone w różanym ogrodzie, na trawnikach.

Concerto („Concerto”)

Odmiana Concerto została wyhodowana w 1994 roku we Francji. Charakteryzuje się złożonymi, matowo brzoskwiniowo-żółtymi, dużymi pąkami w pędzelkach po 5-10 szt. Płatki karbowane, frotte (80 szt.), Barwa moreli w środku, dobrze nachodzi na siebie. Liście są błyszczące, ciemnozielone. Odmiana kwitnie od czerwca do września. Pąki są tak ciężkie, że pędy się wyginają. Krzew jest rozłożysty, wysoki na 90-100 cm, obszerny, dlatego należy zostawić wystarczająco dużo miejsca, aby mógł rosnąć. Ta odmiana może być używana do dekoracji mixborderu, ogrodu, sadząc je w grupach.

Fluorescencyjne („Fluorescencyjne”)

Unikalny rodzaj róż parkowych Fluorescencyjny ma mocny, szeroki i wysoki (około 120 cm) krzew o dobrym kształcie. Płatki frotte, jaskrawoczerwone, lekko wygięte na zewnątrz. Liście są ciemnozielone, gęste, duże, błyszczące. Pączek ma kształt miseczki, głównie w kwiatostanach do 5 szt., Chociaż może być pojedynczy, przy kwitnieniu o średnicy 7-8 cm. Kwitnie bujnie 2 falami: latem i wczesną jesienią. Odporna na mróz i większość chorób. Zaleca się sadzenie na łukach, tapecie lub innych podporach.

Róża wielokwiatowa

Jest to krzew - roślina o długich pnących gałęziach pokrytych sparowanymi cierniami. Kwiaty są różowo-białe, bezwonne. Owoce są czerwone, drobne, kuliste. Krzew kwitnie bujnie, szczególnie w miejscach nasłonecznionych.

Do gleb, jak wiele gatunków z tej grupy, nie jest wymagająca. Bardzo dekoracyjnie prezentuje się w okresie śnieżnobiałego kwitnienia oraz jesienią, kiedy krzewy obsypane są czerwonymi owocami, które pozostają na nich do przyszłego roku.

Opis

Często róża parkowa jest również nazywana uprawną dziką różą: w rzeczywistości te rośliny są bardzo podobne. Jednak róża ma podwójne płatki, co nadaje jej kwiatom więcej blasku w porównaniu z dziką różą.

Krzew róży osiąga wysokość półtora metra i rośnie silnie na szerokość. Dlatego podczas sadzenia należy natychmiast przydzielić roślinie wystarczającą ilość wolnego miejsca, biorąc pod uwagę przyszły wzrost.

Krzew zaczyna kwitnąć wcześnie i kwitnie przez 4-5 tygodni. Kwiaty róży są bardzo piękne - pełne, bujne, delikatne, emanujące przyjemnym aromatem. Jeden taki kwiat może mieć do 150 płatków (patrz zdjęcie).

Jeśli chodzi o kolor płatków, paleta w tym przypadku jest bardzo szeroka. Róża parkowa może mieć dowolny odcień od białego do czerwonego. Wyhodowano również rzadkie czarne, fioletowe, bogate odmiany pomarańczy.

W Europie róże parkowe nie pokrywają się na zimę, ale w naszym klimacie jest to pożądane. Jednak Rosja może zbierać takie odmiany, które nie wymagają schronienia.

Użyj w projektowaniu

Róże parkowe świetnie nadają się do dekoracji ogrodów, parków, ulic miast.Rośliny świetnie wyglądają przez cały sezon wegetacyjny, nawet gdy nie kwitną.

Róże parkowe można sadzić pojedynczo, a także włączać do kompozycji, cieniując swoim pięknem inne rośliny. Krzew ten świetnie prezentuje się jako dekoracja altanek, łukowatych otworów, jako tło klombów.

Często są wykorzystywane do kształtowania krajobrazu ulic, ponieważ mogą rosnąć nawet w warunkach silnego zanieczyszczenia gazem. Możesz użyć wysokiego krzewu jako elementu żywopłotu: zarówno dekoracji, jak i korzyści.

W sprzyjających warunkach i przy należytej pielęgnacji róża parkowa może spokojnie dożyć nawet 25 lat, corocznie zachwycając się kwiatami.

Opieka

Róże należy karmić w odpowiednim czasie, na co królowe odpowiedzą wdzięcznością w postaci bujnego rozkwitu. Zabieg wykonywany jest wiosną podczas formowania się pąków i latem podczas ich otwierania. Jesienią karmienie nie jest potrzebne, ponieważ spowoduje wzrost nowych pędów przed mrozem, co jest niepożądane. Przynajmniej raz w tygodniu podlewane są krzewy. Jeśli lato okazało się szczególnie suche, częstotliwość zabiegu powinna zostać co najmniej podwojona. Podlewanie przeprowadza się wcześnie rano lub późnym wieczorem, tak aby korzenie róży w podgrzanej glebie nie były „ugotowane” żywcem we wrzącej wodzie. Poluzowanie gleby należy również przeprowadzić w odpowiednim czasie. System korzeniowy koniecznie wymaga dostępu do tlenu, który zamyka mocno zagęszczoną glebę. Możliwe jest ściółkowanie gleby, co zapobiegnie rozwojowi chwastów w ogrodzie różanym. Niektóre odmiany wymagają okrycia na zimę. Wiosną obcinane są chore pędy, dzięki czemu roślina łatwiej wypiera silne pędy i nie marnuje soków na słabe. Trzy razy w sezonie kwiaty są spryskiwane specjalnymi preparatami od szkodników i chorób.

Informacje ogólne

To róże parkowe są częściej używane przy dekorowaniu dużych letnich domków i terenów parkowych. Prawie wszystkie odmiany są mrozoodporne, a ich kwitnienie trwa dość długo. Nawet w przypadku odmrożeń krzewu w mroźną zimę, na wiosnę pojawiają się nowe młode pędy z korzenia i krzew odrasta.

Róże parkowe nowoczesnych odmian kwitną w pierwszej połowie lata, wcześniej niż inne grupy, i kwitną obficie przez ponad miesiąc.

Do tej grupy róż należą stare róże ogrodowe, które uprawiano z ozdobnymi owocami róży (alba i rugosa) oraz bardziej nowoczesne hybrydy, które są odmianami selekcji odpornymi na zimę w Kanadzie i Ameryce.

Należy zauważyć, że istnieją pewne informacje, że w XIX wieku w rosyjskich ogrodach sadzono odmiany róż francuskich, damasceńskich i kolumbijskich. A większość z nich dobrze zimowała pod dużą pokrywą śnieżną bez zadaszenia.

Obecnie istnieją powtarzające się odmiany - z dwoma kwitnącymi w sezonie.

Sadzić kwiatki

Róże parkowe można sadzić pojedynczo lub w grupach. Z tych kwiatów możesz uformować całe żywopłoty. Sadzenie roślin nie jest trudne, ale wymaga dodatkowej pracy i przestrzegania prawidłowej kolejności czynności.

Optymalne wyczucie czasu

Te kwiaty rosną na zewnątrz, więc należy je sadzić w ciepłym sezonie. Możesz rozpocząć sadzenie krzewów od maja i prowadzić do połowy jesieni.

Aby uzyskać dobre ukorzenienie i wzrost, lepiej sadzić rośliny pod koniec września lub nawet na początku października. W takim przypadku będą miały czas na wyrośnięcie korzeni i będą silniejsze i bardziej rozwinięte w porównaniu do kwiatów sadzonych wiosną.

Praca przygotowawcza

Aby krzewy zapuściły korzenie i lepiej się zakorzeniły podczas sadzenia na miejscu, musisz przygotować glebę i same sadzonki.

Przed sadzeniem roślin zaleca się wykonanie kilku obowiązkowych czynności:

• miesiąc przed sadzeniem wykop ziemię na miejscu na głębokość około 60 cm;
• dodać do gleby nawozy mineralne i organiczne, aby wzbogacić ją we wszystkie niezbędne składniki odżywcze;
• jeśli nie można natychmiast posadzić sadzonek, ich korzenie należy zanurzyć w wodzie lub owinąć wilgotną szmatką, aby zapobiec ich wysychaniu;
• 2 tygodnie przed sadzeniem wykopać w ziemi dołki o średnicy 90 cm i głębokości ok. 70 cm Wgłębienia powinny być szerokie tak, aby wpasowały się w nie wyprostowane korzenie sadzonek.

Ogrodnicy uprawiają również odmiany róż, takie jak:

Technologia lądowania

Po przygotowaniu działki i sadzonek można przejść bezpośrednio do sadzenia kwiatów. Ten proces jest prosty, ale wymaga przestrzegania pewnych zasad.

Poniżej przedstawiono instrukcje krok po kroku dotyczące sadzenia róż w parku:

1. Odległość między sąsiednimi krzewami w tym samym rzędzie powinna wynosić 1–1,5 m, aby dorosłe rośliny nie rosły blisko siebie.
2. Odległość między rzędami krzewów powinna wynosić co najmniej 3 m.
3. Wymieszaj glebę uzyskaną przez kopanie dołów z obornikiem.
4. Wlej trochę tej mieszanki do każdego rowka i dobrze zalej wodą.
5. Przycinaj obite i uszkodzone korzenie sadzonek nożycami. Odetnij końcówki naziemnej części pędów, pozostawiając na każdym z nich troje oczu.
6. Umieść korzenie sadzonki w dołku, rozłóż je i posyp ziemią. Dobrze ubij glebę wokół roślin.
7. Podlewaj rośliny i spuść je na wysokość 20–25 cm.
8. Jeśli sadzenie odbywa się jesienią, ściółkuj glebę wokół krzaków. Jako ściółkę można użyć torfu lub posiekanej słomy.

Czy wiedziałeś? Najstarszy krzew róży rośnie w niemieckim mieście Hildesheim w pobliżu katedry. Roślina ma około 1000 lat.

Jeśli krzewy roślin mają tworzyć żywopłot, sadzi się je bliżej siebie. Odległość między rzędami wynosi 50–70 cm, a między sąsiednimi roślinami w tym samym rzędzie - do 1 m.

Charakterystyka roślin

Takie rośliny zwykle dorastają do 150 centymetrów wysokości. Rośliny parkowe kwitną gęsto i długo - ponad miesiąc. Kolor kwiatów może wahać się od wyblakłych do jasnych odcieni, często w kolorze pomarańczowym lub żółtawym. Okazy parkowe wymagają dużej powierzchni, ponieważ rosną bardzo szeroko. W ciepłych krajach kwiaty nie potrzebują schronienia, ale w Rosji róże należy przykrywać podczas mrozów.

Kwiaty tego gatunku mają znaczną zaletę, jaką jest ich niesamowita wytrzymałość i niewymagająca pielęgnacja. Wynika to z faktu, że kwiaty w parku zostały wyhodowane na bazie owoców dzikiej róży, które były uprawiane od dawna i zostały poddane selekcji selektywnej. Warto również zauważyć, że wszystkie te wyjątkowe kwiaty są tradycyjnie podzielone na dwie odmiany: odmiany o pojedynczym i podwójnym kwitnieniu.

Charakterystyka

Ogólny krótki opis róż parkowych jest następujący: są to krzewy gęsto liściaste i pięknie kwitnące, osiągające wysokość 150 cm, czasem 200 cm. Nazwę tę grupa zyskała dzięki wspaniałemu wyglądowi krajobrazu. W sprzyjających warunkach rośliny te tworzą bujnie kwitnące krzewy, które owocują.

Zwykle sadzi się je w grupach, w połączeniu z innymi roślinami lub pojedynczo. Ogólnie są to pięknie kwitnące krzewy, nie gorsze od udawanej pomarańczy lub bzu. A jesienią te krzewy są atrakcyjne ze względu na jasny kolor liści i liczne dojrzałe owoce.

Kwiaty o średnicy do 7 cm mają sporo odcieni, a każdy ma swoją oryginalność i piękno. Są kwiaty w kolorach białym, czerwonym, różowym, fioletowym, pomarańczowym i żółtym. Krzewy z tej grupy zaczynają kwitnąć 2-3 tygodnie wcześniej niż inne grupy róż. Większość odmian ma piękne, bujne, pełne kwiaty. Liście mają jasnoszary kwiat.

Cechy klimatu regionu moskiewskiego

Klimat w regionie moskiewskim jest umiarkowanie kontynentalny. Kontynentalność jest lepiej wyrażana w regionach wschodnich i południowo-wschodnich. Pory roku w regionie moskiewskim mają wyraźne granice. Tak więc zimy są bardzo mroźne, a lata ciepłe.

Liczba dni w roku, w których średnia temperatura nie przekracza 0 ° C, wynosi od 120 do 135 dni.Styczeń jest szczególnie mroźny. W tym miesiącu termometr często spada do -30 ... -25 ° C. Był przypadek, gdy temperatura spadła do -54 ° C (data nieokreślona). Grubość pokrywy śnieżnej rzadko przekracza tutaj 30-50 cm, a gleba zamarza do głębokości 0,75 m.

Lata mogą być chłodne i wilgotne lub ciepłe i suche. Zależy to od wpływu na rejon cyklonów i antycyklonów. Temperatura o tej porze roku waha się od + 15 do + 30 ° C. Poniżej +10 ° C i powyżej +35 ° C występuje rzadko. Po okresach suszy w sezonie mogą następować okresy deszczowe.

Przygotowanie róż na zimę

Od początku sierpnia aplikacja nawozów azotowych na glebę zostaje wstrzymana, ale właśnie w tym czasie konieczne jest przeprowadzenie pierwszego wzmacniającego podwójnego dokarmiania korzeni róż, na które składa się 25 g superfosfatu, 2,5 g kwasu borowego (lub 3,5 g boraksu) i 10 g siarczanu potasu rozpuszczonego w 10 litrach wody. Taka ilość zaprawy powinna wystarczyć na 4 m² powierzchni.

Ale lepiej, zamiast korzenia, wykonywać dolistne zabiegi róż - spryskać krzewy na liściach tymi samymi roztworami, ale w stężeniu trzykrotnie mniejszym niż w przypadku opatrunku korzeniowego.

Od początku jesieni przestają też rozluźniać glebę pod krzakami, aby nie sprowokować wzrostu pędów z uśpionych pąków, a od połowy września wyrywają wszystkie pąki mniejsze od grochu i te, które są większe, mogą dojrzewać i tworzyć owoce.

Co to jest zimotrwalosc i jak jest określana?

Zimotrwalosc to właściwości roślin polegające na odporności na różne czynniki środowiskowe w okresie jesienno-wiosennym. Zimotrwalosc obejmuje kilka pojęć: mrozoodporność jest cechą odmiany, która daje zdolność wytrzymywania niskich dodatnich temperatur od +0 do + 10 ° C, mrozoodporność - determinująca zdolność roślin do nieumierania w niskich ujemnych temperaturach.

Zimotrwalosc to cecha odpowiedzialna za witalność róży na terenach o surowych warunkach klimatycznych, zdolność wytrzymania całego szeregu niekorzystnych warunków. Pomiędzy nimi:

• ostre spadki temperatury;
• powrotne mrozy;
• lukier;
• obciążenie śniegiem i wiatrem;
• długie odwilże;
• zimowe wysuszenie.

Wskaźnik ten zależy przede wszystkim od predyspozycji genetycznych, ale może też zmieniać się ze względu na warunki letniego sezonu wegetacyjnego.
Ładna pogoda latem:

• wystarczające opady;
• optymalna wilgotność;
• światło słoneczne;
• ciepło stymuluje doskonały wzrost i pełny rozwój;
• a także wpływają na stopień trwałości koloru.

Przy wyborze odmiany warto skupić się na lokalnych odmianach róż, dostosowanych do tych warunków klimatycznych.

Różnorodność i odmiany róż

Róże różnią się kolorem, wielkością pąków, kształtem liści i wysokością krzewów. Wraz z mieszańcami liczba ich odmian wynosi ponad 3000. W projektowaniu krajobrazu istnieje jedna klasyfikacja, według której rośliny są podzielone na trzy duże grupy:

• Zimozielony krzew. Charakteryzują się szybkim wzrostem i długim okresem kwitnienia. Do krzewów zimozielonych zaliczamy bourbon, polyanthus, herbatę hybrydową, bengalską, herbacianą i noisette.
• Liście opadające przed zimą. Należą do nich róże białe, adamaszkowe, centifolowe i francuskie.
• Goethey (tkactwo). Róże pnące tej grupy mają bardzo poetyckie nazwy: Ave Maria, Gloria Deya, Orange Elf, Concerte, Virgo.

Ważną cechą królowej kwiatów jest jej dwoistość, czyli zdolność do zwiększania liczby płatków w jednym pąku, w porównaniu z dziko rosnącym analogiem. Na podstawie tej właściwości wyróżnia się trzy rodzaje roślin:

• Prosty.
• Półpełne.
• Terry.

W tym drugim przypadku liczba płatków w jednym pąku może przekraczać 150. Ponadto kwiaty są klasyfikowane według innej cechy - wysokości krzewów:

• Krawężnik.
• Średniego rozmiaru.
• Wysoki.
• Rośliny okrywowe. W tej grupie łączy się odmiany tkackie i niewymiarowe.

Róże różnią się kolorem.Kolor pąków jest chyba najważniejszą cechą, na której polegają przy wyborze. Oprócz czterech wyżej wymienionych kolorów róże mogą być bordowe, brązowe, pomarańczowe, liliowe, fioletowe, fuksja. Istnieje kilkadziesiąt specjalnych odmian, w których płatki mają niezwykłą barwę z połączenia dwóch odcieni i ich półtonów. Hybrydy mają ogromne znaczenie w projektowaniu krajobrazu. Odmiany wyhodowane sztucznie poprzez skrzyżowanie wnoszą różnorodność do terenów ogrodowych, dzięki niezwykłemu kształtowi, specjalnej frotte czy niezwykłej kolorystyce.

Mieszańce dzieli się na następujące grupy, które łączą kilkadziesiąt gatunków:

• Róże Floribunda. Grupa powstała po skrzyżowaniu odmian herbaty i polyanthus. Obejmuje miniaturowe róże krawężnikowe i krzewy, osiągające wysokość ponad 1 metra. Floribundę charakteryzuje kwitnienie „bukietowe”, to znaczy jej półpełne pąki tworzą bujne pędzle.
• Herbaciarnie hybrydowe. Wyróżniają się zwiększoną odpornością na choroby, ale są niezwykle wrażliwe na mróz, dlatego krzewy uprawiane są tylko na południu. Ta grupa obejmuje wszystkie odmiany wyhodowane na bazie róży herbacianej. Ich paleta kolorów zaczyna się od żółtego, a kończy na bladopomarańczowym.
• Hybrydy Rugosa. Otrzymano je po eksperymentach selekcyjnych z pomarszczonymi owocami róży. Główną zaletą tej odmiany jest jej mrozoodporność. Hybrydy Rugosa są bezpretensjonalne w pielęgnacji, zróżnicowane pod względem stopnia frotte i najczęściej stają się centrum kompozycji parkowych. Nie ma potrzeby okrywania roślin na zimę.
• Mieszańce Grandiflora. Rośliny stojące, wizualnie przypominające odmianę herbaty, ale z obfitym bukietem kwiatów, jak Floribunda. Odmiany nie boją się mrozu i długo kwitną.

• Polyanthus. Powstają w wyniku skrzyżowania róż chińskich i róż wielokwiatowych. Krzewy mają małe pąki zebrane w "pędzle". Kwitną bardzo długo, aż do pierwszych mrozów, których, nawiasem mówiąc, również się nie boi. Ze względu na niewielki rozmiar róże poliantu są często używane do ozdabiania parapetów w domach doniczkowych.
• Krzewy. Specjalna grupa obejmująca odmiany tkackie i niewymiarowe.
• Miniaturowy. Mglisto przypominają polianty, ale ich wysokość nie przekracza pół metra. Są uprawiane zarówno na zewnątrz, jak iw doniczkach. Kwitną długo, aż do pierwszych przymrozków.
• Wspinaczka. Nieoficjalnie nazywa się je „królowymi” projektowania krajobrazu. Krzewy wyróżniają się imponującą wysokością, dlatego potrzebują sztucznych podpór. Z łatwością uzyskaj pożądany kształt po strzyżeniu, bezpretensjonalny w pielęgnacji. Mogą mieć proste i podwójne pąki.
• Patio. Są podobne do miniaturowych, ponieważ słabo rosną, ale ich małe pąki są zbierane w puszyste bukiety. Często używany do tworzenia kompozycji projektowych w krajobrazie osobistych działek. Świetnie prezentują się na pojedynczych trawnikach, rabatach rabatowych wzdłuż krawędzi ścieżek ogrodowych oraz w pojedynczych wiszących doniczkach na ulicy.

Jak widać z klasyfikacji, królowa kwiatów może mieć wiele postaci, a każda odmiana ma swoje własne cechy. Fanom będzie dość trudno poradzić sobie z kapryśną „damą” w ogrodzie, ale kwiaciarnia nadaje się do upartych.

Dzięki bogatemu „asortymentowi” róż można je dobrać zarówno do łagodnego południowego klimatu, jak i na surowe zimy Syberii, a bujnie kwitnący ogród stanie się powodem do dumy właścicieli i zazdrości sąsiadów.

Wyświetlenia

Najbardziej odporny

Syberia słynie z surowego klimatu. Nie wszystkie rośliny wytrzymują takie warunki pogodowe: zimą temperatura powietrza dochodzi do -50 ° С, latem do + 30 ° С. Kwiaty, a tym bardziej kochające ciepło róże, po prostu tam nie przetrwają.

Jednak nie ma rzeczy niemożliwych, wyhodowano odmiany, które potrafią doskonale rosnąć i rozwijać się nawet w tak trudnym klimacie.

Czarna magia

Jedna z najpopularniejszych mrozoodpornych odmian niemieckich hodowców. Nadaje się do cięcia. Może stać w wazonie dłużej niż trzy tygodnie.Jest produkowany głównie na sprzedaż, ale mieszkańcy chłodniejszych regionów używają tej odmiany do ozdabiania swoich klombów.

Aby uzyskać więcej informacji na temat tej odmiany, obejrzyj poniższy film:

Rosarium Uetersen

Kwiaty są ciemnoczerwone z jasnymi, blaknącymi słońcem krawędziami. Charakteryzuje się cyklicznym kwitnieniem, po raz pierwszy - dość obficie. Odporny na choroby i zimno.

O najbardziej bezpretensjonalnych różach Rosarium Utersen na poniższym filmie:

Chippendale

Doskonała do uprawy w warunkach kontynentalnych. Odmiana jest uwielbiana przez letnich mieszkańców regionu moskiewskiego. Dobrze znosi zarówno ciepło, jak i zimno.

Krzew róży Chippendale - więcej w filmie poniżej:

Wszystko o różach krzewiastych jest opisane tutaj.

Robusta

Kwiat mrozoodporny. Kolory są zróżnicowane, dzięki czemu można stworzyć jasną kompozycję. Cechą tej odmiany jest zdolność do powrotu do zdrowia po lekkiej hipotermii.

Rosa Robusta: bezpretensjonalna szkarłatna piękność - więcej na poniższym filmie:

Toleruje się tylko trochę przeziębienia

Następujące odmiany są średnio odporne, które nie zamarzają do poziomu śniegu w mroźną zimę, ale rośliny regenerują się wraz z nadejściem ciepła. Te odmiany obejmują:

• Złote skrzydła;
• Lichtkonigin Lucia;
• Kapitan Samuel Holland;
• Westerland;
• Quadra.

Kwitnie przez całe lato

Nowy świt

Pachnąca róża, która kwitnie przez cały sezon i praktycznie nie choruje.

Róża inteligentna New Dawn - więcej w filmie poniżej:

Amadeus

Róża pnąca najbardziej odporna na różne choroby.

Florentina

Krzew do 2 metrów wysokości. Kwitnie od czerwca do września.

Rapsodia na niebiesko

Kolor waha się od ciemnoliliowego do jasnofioletowego. Posiada bujne, długotrwałe kwitnienie. Dobrze znosi porę deszczową, nie jest też podatna na choroby grzybowe.

Bush Rose Rhapsody in Blue - krótki przegląd i opis cech na poniższym filmie:

Skromny

Rugosa

Odmiana została wyhodowana z pomarszczonych owoców róży. Kwiaty są bezpretensjonalne. Nie boją się zakurzonego powietrza, zanieczyszczeń. Ta odmiana jest często sadzona wzdłuż dróg. Róże ogrodowe rzadko chorują, co wyróżnia je spośród innych braci.

Róża pomarszczona - więcej na wideo poniżej:

Różowy grootendorst

Odmiana o jasnoróżowych pąkach połączonych razem. Zimotrwała, toleruje przycinanie na każdej wysokości.

Aby uzyskać więcej informacji na temat różowej róży w parku Grutendorst, zobacz poniższy film:

Martin Frobisher

Róże są hodowane w Kanadzie. Charakteryzują się odpornością na mróz. Dobrze znoszą zimno i ciepło. Wysokość krzewu do 180 cm.

Recenzja Rose Canadian Park Martin Frobisher na poniższym filmie:

Przeczytaj tutaj o najlepszych odpornych na zimę odmianach róży kanadyjskich.

Therese Bugnet

Uzyskanie tej odmiany zajęło hodowcom 25 długich lat. Ale teraz jest bardzo poszukiwany, ponieważ jest bezpretensjonalny i odporny na mróz, a także praktycznie nie ma kolców.

Zimowanie

Chociaż róże parkowe są odporne na mróz, przygotowanie do zimy jest ważną częścią pielęgnacji. Jest to szczególnie ważne w przypadku młodych roślin do 3 roku życia. Aby to zrobić, po kwitnieniu wszystkie pąki i liście są usuwane, a następnie gleba jest układana w stos na całej średnicy na głębokość 30 cm.

Konieczne jest ściółkowanie ziemi, co uratuje korzenie przed hipotermią. Łodygi są mocno przywiązane do wspornika, a następnie owinięte papierem rzemieślniczym lub bawełnianą szmatką. Przy uprawie na północy zaleca się dodatkowo stosowanie gałęzi świerkowych lub agrofibry.

Okres kwitnienia

Jak już wspomniano, Zimotrwalosc jest cechą charakterystyczną różnych rodzajów róż. A czas rozpoczęcia i czas kwitnienia zależy od konkretnego podgatunku.

1. Odmiany herbat hybrydowych kwitną w kilku etapach, począwszy od maja do mrozów (o historii pochodzenia i osobliwościach uprawy takich odmian róż przeczytasz tutaj, a tutaj opisana jest hybrydowa odmiana herbaty Ashram).
2. Róże parkowe kwitną zwykle latem, pod koniec maja - czerwca.
3. Wspinaczka może cieszyć oko od wiosny do jesieni, ale niektóre odmiany kwitną tylko raz na początku lata.
4. Zakwity ziemne kwitną bujnie pod koniec maja, a proces ten trwa do samych mrozów.