Pole o liściach jarzębiny to świetna propozycja dla właściciela, który chce udekorować swoją działkę. Krzew nie wymaga specjalnej opieki i dobrze radzi sobie w każdym ogrodzie.
Na zdjęciu tytułowym: Czarny Bez "Czarna Koronka", Kwiczoł "Sam", ozdobna kokardka Allium christophii.
Krzew dobrze się czuje, gdy:
- Umieszczone w cieniu lub półcieniu. Chociaż sadzone na słońcu.
- Podczas silnej suszy lub przelania. Jednocześnie kwicz uwielbia częste podlewanie.
- Podczas przesyłania. Szybko odchodzi i jest „akceptowany”.
- Podczas cięcia i kształtowania buszu.
Wszystko to sprawia, że jest mile widzianym gościem w każdym ogrodzie. Kwiczoł szybko zaczyna rosnąć i zachwyca delikatnymi kwiatami.
Ważny! Kwiczoł to właśnie krzew, a nie drzewo, więc nie przekracza dwóch metrów wysokości. Z czasem tułów staje się sztywny i nie wymaga specjalnego podparcia.
pochodzenie nazwy
W rzeczywistości, jeśli zagłębisz się w historię, to kwiczoł i spirea to nie te same rośliny. Należą do tej samej rodziny Rosaceae, ale należą do rodzaju Spiraea i Sorbaria. Zamieszanie między nimi wynika z faktu, że kiedyś ktoś nazwał jarzębinę jarzębiną, a to imię utkwiło ludziom w pamięci. Chociaż wśród duchów jest gatunek przypominający borówkę polną, ale taka nazwa wcale nie pochodzi od pochodzenia rośliny, ale od ludzi. Chociaż wyszukiwarka wyświetla informacje i zdjęcia na prośbę Spirea Sorbifolium (spirea liściasta jarzębiny), to sformułowanie to jest błędne.
Choroby i szkodniki
Kwiczoł jest bardzo odporny na szkodniki i choroby. Czasami może polubić zielona mszyca lub przędziorek, a następnie krzew traktuje się roztworem Fitoverma lub Mitaka. Czasami kwiczoł zachoruje na wirusową mozaikę. Niestety ta choroba jest nieuleczalna, a zaatakowana roślina będzie musiała zostać zniszczona.
Informacje botaniczne o roślinie
Korona jest utworzona z niesparowanych liści o długości 10-13 cm, przypominających zewnętrznie liście jarzębiny. Łodygi rośliny są zagęszczone, proste, pokryte szarobrązową korą.
Żywotność zdrowego osobnika wynosi 25 lat. U młodych drzew liście są różowe, gdy krzew dojrzewa, ciemnieje i zmienia kolor na bogaty zielony odcień. Wiosną, kiedy rośliny dopiero zaczynają sezon wegetacyjny, jarzębina spirea już cieszy się swoim pięknem. Zrzuca liście bliżej połowy października.
Latem rozpoczyna się okres kwitnienia i krzew pokrywa się białymi pachnącymi kwiatostanami, tworząc piramidalne wiechy o długości do 25 cm W tym czasie krzew jest niezwykle piękny, za co ogrodnicy przypisywali go roślinom ozdobnym.
Jeśli kwiaty mają zawroty głowy swoim wyglądem, nie można tego powiedzieć o owocach. Nie różnią się dekoracyjnością.
Jesienią liście krzewów nabierają żółtawych i fioletowych odcieni.
Przez pierwsze 4-5 lat życia jarzębina osiąga 3 metry wysokości i taką samą objętość.
Roślina jest używana w ogrodnictwie i kształtowaniu krajobrazu do tworzenia żywopłotów, nasadzeń grupowych oraz wzmacniania zboczy i zboczy. Spirea ma dobrze rozwinięty system korzeniowy, który umożliwia sadzenie na zboczach w celu wzmocnienia gleby. Krzewy dobrze nadają się do przesadzania, dlatego nadają się do uprawy nie tylko na wsi, ale także w warunkach miejskich.
Cechy kwiczu
Kwiczoł to krzew liściasty, który może osiągnąć wysokość około 3 metrów. Potrafi tworzyć bardzo piękne gęste zarośla, ponieważ ma wiele pędów korzeniowych. Łodygi wygięte i faliste są w kolorze szaro-żółtym. Skład blaszek liściowych o złożonym nieparzystopierściennym złożu obejmuje od 9 do 13 par liści podwójnie ząbkowanych lub ząbkowanych. Piramidalne kwiatostany wiechy składają się z wielu małych kwiatów w kolorze kremowym lub białym. Owocem jest ulotka.
Taki krzew w projektowaniu krajobrazu służy do tworzenia nasadzeń grupowych i pojedynczych, a także do żywopłotów, do ozdabiania stawów, a także do wzmacniania skarp.
Rosnące funkcje
Podobnie jak inni przedstawiciele flory, spirea jarzębina ma własne wymagania zarówno dotyczące pielęgnacji, jak i sadzenia. Uprawa takich roślin wygląda następująco:
- Krzewy należy sadzić na glebach liściastych lub sodowych. Na mieszankę do sadzenia nadaje się 1/3 piasku, 1/3 torfu i 2/3 gleby.
- Nie zapomnij o warstwie drenażowej, użyj kruszonej cegły.
- Posadź rośliny w dołkach o 1/3 więcej niż korzeń sadzonek.
- Głębokość sadzenia - 50 cm Upewnij się, że szyjka korzeniowa znajduje się na poziomie gruntu.
- Najlepszy czas na sadzenie to wrzesień, pogoda jest pochmurna lub deszczowa.
- Spirea jarzębista najlepiej czuje się w sąsiedztwie jałowca, świerka, tui.
Wybór miejsca i przygotowanie gleby
Ten krzew jest bezpretensjonalny, dlatego ogrodnik ma prawie nieograniczone możliwości wyboru miejsca do sadzenia: odpowiednie są zarówno miejsca słoneczne, jak i zacienione (na przykład pod baldachimem drzew), nie jest szczególnie wybredny, jeśli chodzi o jakość gleby. Najlepszą opcją do sadzenia jest żyzna glina o kwasowości gleby zbliżonej do obojętnej (pH 6-7).
Ważny! Jedynym wymaganiem jest wilgotność gleby: roślina nie toleruje dobrze suszy.
Jak zapewnić właściwą opiekę
Zaskakujące jest, że roślina o takiej urodzie jest w rzeczywistości bezpretensjonalna. Krzewy dobrze rosną i zachwycają obfitym kwitnieniem w normalnych warunkach. Do tego wystarczy:
- sadzić spireę na żyznym obszarze;
- systematycznie rozluźniać ziemię;
- zapewnić oświetlenie;
- zapobiegać stagnacji wody;
- nakładać opatrunek wierzchni trzy razy w sezonie, stosując kompleks mineralny;
- przykryj młode okazy na zimę, aby zapobiec zamarzaniu pędów.
Jak widać, wystarczy podążać za spireą jarzębinową. Sadzenie i odejście nie różnią się pod względem złożoności. Chociaż takie cechy nie są charakterystyczne dla wszystkich przedstawicieli tego gatunku.
Lądowanie
Ze względu na bezpretensjonalność samej spirei jarzębiny sadzenie nie spowoduje trudności, jeśli będziesz ostrożny przy wyborze sadzonek i ich przygotowywaniu. Sam proces nie jest czasochłonny, zajmuje niewiele czasu i nie wymaga od ogrodnika specjalnych umiejętności. Krzew najlepiej sadzić wczesną jesienią - we wrześniu. Wynika to z możliwej złej pogody, która korzystnie wpływa na tempo wzrostu rośliny z powodu silnej wilgoci.
Ważny! Nie sadzić trawy polowej od razu: wykopany dół odstawić na 2 do 4 dni.
Przygotowanie sadzonek
Jeśli zdecydujesz się po prostu rozpocząć hodowlę spirei liściastej jarzębiny, będziesz musiał kupić sadzonki. Przed zakupem zwróć uwagę na sprzedawaną roślinę: korzenie nie powinny być zbyt suche. Główną cechą dobrych pędów jest ich elastyczność i jakość kiełkujących pąków.
Jeśli po zakupie okaże się, że korzenie za bardzo urosły, przycinaj je nożycami ogrodowymi. Zdarza się, że przeciwnie, kłącze jest uszkodzone lub wysuszone - następnie umyj je, pozostaw w wiadrze z wodą i odetnij samą łodygę przed sadzeniem.
Przygotowanie gleby
W miejscu, w którym krzew będzie rósł w przyszłości, konieczne jest wykopanie zgrabnego dołka o ściśle prostopadłych ścianach. Jego głębokość i szerokość powinny być co najmniej o jedną trzecią większe niż system korzeniowy spirei.
Do sadzenia wybierz deszczową lub przynajmniej pochmurną pogodę. W otworze najpierw utwórz warstwę drenażową, która wcześniej zajmie nadmiar wykopanej głębokości. Najłatwiej wykonać taką warstwę z odpadów materiałów budowlanych, na przykład zepsutej cegły.
Jak sadzić
Po utworzeniu warstwy drenażowej wskazane jest dodanie gleby darniowej, piaszczystej oraz torfu w celu nawożenia i zwiększenia tempa wzrostu spirei. Następnie po prostu zanurz korzenie krzewu w otworze. Rozłóż je ostrożnie i posyp ziemią. Warto zauważyć, że lepiej jest sadzić roślinę przed opadaniem liści lub w trakcie opadania liści: opadłe liście ochronią delikatny krzew przed mrozem i użyźnią go w zimnych porach roku.
Subtelności uprawy: przycinanie
Jest to jedyna ważna cecha, o której należy pamiętać podczas uprawy spirei. Wiosenne rośliny kwitnące prawie nie wymagają przycinania, z wyjątkiem celów sanitarnych. Dzięki tej procedurze stare pędy starsze niż 5 lat, uszkodzone i pomarszczone gałęzie, które nie przetrwały zimy, są usuwane z gałęzi jarzębiny spirea. Przycinanie odbywa się prawie natychmiast po kwitnieniu. Jednocześnie wyblakłe procesy nie są dotykane. Gatunki kwitnące latem przycinane są już od czwartego roku życia na wysokości 22-30 cm nad ziemią. Przegapiwszy właściwy moment, aby pozbyć się nadmiaru krzaka, pozbawisz roślinę dekoracyjności: spirea utraci prawidłowy kształt korony, a środkowe gałęzie mogą ulec deformacji i ostatecznie opadnąć na ziemię. Jeśli tylko wierzchołki zostaną przycięte, roślina będzie produkować delikatne pędy i słabe kwitnienie.
Opieka
Niech jarzębina spirea, a nie kapryśna roślina, nadal wymaga jednak opieki. W celu aktywnego wzrostu i późniejszego przetrwania rośliny konieczne jest jej podlewanie i karmienie na czas.
Aby poprawić właściwości dekoracyjne i wygląd, należy je w odpowiednim czasie odciąć. Pamiętaj, że odmiany spirei kwitnące latem nie przetrwają długo bez przycinania: cała witalność zostanie przeniesiona na wysokie łodygi, pozbawiając korzenie potrzebnych składników odżywczych.
Zwróć uwagę na inny rodzaj spirei - Małe Księżniczki.
Podlewanie i karmienie
Krzew należy regularnie podlewać dopiero po posadzeniu. Ponadto potrzeba ta pojawia się tylko przy wyjątkowo suchej pogodzie. Aby roślina mogła żyć komfortowo, potrzebuje tylko 15 litrów wody na dwa tygodnie, pod warunkiem, że obecna pora roku jest letnia. W deszczową pogodę lepiej odmówić podlewania, aby zabezpieczyć krzew przed ewentualnym rozpoczęciem procesu gnicia kłącza.
Aby uzyskać bujne kwitnienie, ogrodnicy stosują nawozy na bazie azotu. W przypadku spirei jarzębiny często stosuje się suplementy zawierające fosfor i potas, a także inne specjalne składniki odżywcze na bazie minerałów. Krzew należy karmić dopiero wczesną wiosną, kiedy roślina zaczyna się regenerować po zimie i intensywnie wchłaniać pokarm z gleby.
Jak przyciąć
Istnieje różnica między odmianami kwitnącymi wiosennymi a kwitnącymi latem. W przypadku pierwszego pędy rosną równomiernie, wystarczy więc odciąć tylko zamarznięte i zbyt wysokie gałęzie, jeśli takie występują. Wiosną raz na dwa lata istnieje potrzeba usuwania starych lub cienkich łodyg. Jeśli roślina rośnie przez długi czas, co 7 lat odcinaj całkowicie stare pędy.
Cięcie spirytusów kwitnących latem powinno odbywać się wczesną wiosną, kiedy pojawiają się nowe liście. Wszystkie rozwinięte pędy należy skrócić do wielkości największych uformowanych pąków. Słabe gałęzie należy całkowicie usunąć.
Krzewy kwitnące latem są mało trwałe. W związku z tym konieczne jest ich całkowite usunięcie po 15–20 latach wzrostu. Po tym okresie spirea zakwitnie gorzej i zacznie umierać, a przycinanie już nie pomoże.
Ważny! Po czterech latach wzrostu odmiany letniej krzew należy całkowicie odciąć na wysokości od 25 do 30 cm.
Miejsce spirei w projektowaniu krajobrazu
O krzewach jarzębiny mówi się jako o wielofunkcyjnych elementach wystroju krajobrazu. To najlepsza opcja do kształtowania krajobrazu. Ta popularność wynika nie tylko z atrakcyjnego wyglądu rośliny, ale także z jej dużej różnorodności odmianowej. Niektóre podgatunki ze względu na swoją miniaturową formę (60 cm) prezentują się atrakcyjnie w skalniakach. Istnieją również nasadzenia grupowe wykonane z krzewów o różnych okresach kwitnienia. Roślinę tę należy stosować zarówno w mixborders, jak i jako żywopłot.
Doskonałe sąsiedztwo jarzębiny tworzą deytsia, derain, weigela, scumpia i większość drzew iglastych.
Jak już zrozumiałeś z opisu, spirea jarzębina jest w użyciu bezpretensjonalną, atrakcyjną na zewnątrz i wydajnie kwitnącą rośliną ozdobną. Te cechy pozwalają mu zajmować honorowe miejsce wśród ogrodników i projektantów. Dzięki spirei ogród natychmiast się zmieni i wypełni aromatem.
Spirea Bumald
Niski krzew, do 75 cm wysokości, o wdzięcznej kulistej koronie i wyprostowanych gałęziach. Pędy są lekko żebrowane, nagie. Liście do 8 cm długości, jajowate, lancetowate, nagie, ostro podwójnie ząbkowane. Kolor kwiatów waha się od jasnoróżowego do ciemnoróżowego goździkowego. Kwitnie prawie przez całe lato, około 50 dni. Bardzo piękna hybryda o bardzo zmiennych cechach, często trudna do odróżnienia od japońskiej spiraea, zwykle poniżej niej iz bardziej żebrowanymi pędami. Preferuje wilgotne gleby, pożądane jest regularne podlewanie.
Spirea Nippon Snowmound
Spirea Nippon Snowmound to gęsty, zwarty krzew o zwartym, szeroko rozłożystym pokroju korony, o szkieletowych, łukowatych, wdzięcznie wygiętych pędach. Zazwyczaj roślina dorasta do 1,5 m wysokości i szerokości.
Charakterystyczną cechą tej rośliny jest - eliptyczne ciemnozielone liście do 3 cm, żyje do 50 lat.
Obfite białe kwiaty, do 0,8 cm średnicy - zestawione w kwiatostany w kształcie parasoli.
Krzew jest światłolubny, mrozoodporny, odporny na dym i gazy, nie kapryśny dla gleby i wilgoci, ale do najlepszego rozwoju potrzebne są żyzne i wilgotne gleby.
Spirea liściasta jarzębina
Jarzębina rośnie szybko, osiągając zwykle wysokość 1,5-2 m i tej samej szerokości, grube łodygi, przeplatające się, tworzą trudne zarośla.
Jest to mrozoodporny, bezpretensjonalny krzew o wysokich właściwościach dekoracyjnych. Duże, pierzaste liście są podobne do liści jarzębiny, młode liście są różowe, ostatecznie zielenieją. W lipcu pojawiają się liczne białe kwiaty zebrane w duże wiechy, kwitnienie jest długie - około miesiąca.
Jesienią liście borówki żółtej lub fioletowej. Jarzębina jest odporna i łatwa w uprawie. Jest mało wymagająca dla gleb, może rosnąć w szerokim zakresie pH, preferuje gleby wilgotne, przepuszczalne, toleruje okresowe podtopienia.
Odporny na suszę, ale dobrze reaguje na podlewanie. Dobrze znosi warunki miejskie. Usunięcie przerostu korzeni i przycinanie pomoże uformować grubszy krzew. Ze względu na swoją bezpretensjonalność rośnie z powodzeniem prawie na całym terytorium Rosji.
Spirea Japanese Dart's czerwony
Niski (do 1m), gęsty krzew o wyprostowanych pędach. Odchodzi ciemnozielony z czerwonawym odcieniem podczas kwitnienia. Kwiaty zebrane w dość duże, gęste kwiatostany corymbose, ciemny amarant, pod koniec kwitnienia nie blakną, ale zachowują jasny, czerwonawy kolor. Kwitnie długo (do 60 dni), od czerwca. Najlepiej rośnie w słonecznym miejscu bez cieniowania. Preferuje bogatą, dobrze przepuszczalną glebę i umiarkowane podlewanie. Może rosnąć na ubogich glebach z rzadkim podlewaniem, ale rozwija się gorzej. Późną jesienią lub wczesną wiosną zalecane jest silne przycięcie krzewu do 10-30 cm ("na pniu"). Hardy, bez zamarzania.Służy do tworzenia kompozycji w mixborders i ogrodach skalnych, nadaje się do redlin i niskich żywopłotów, nasadzeń pojedynczych i grupowych na trawniku. Po czwartym roku hodowli zaleca się każdej wiosny odcinać całą górną część krzewu na wysokości 25-30 cm od ziemi.
Spirea Japanese Gold Flame
Pięknie kwitnący krzew o zwartej, gęstej kulistej koronie do 0,8 m wysokości i średnicy. Liście podczas kwitnienia brązowopomarańczowe, następnie złocistożółte, latem zielonkawożółte, a jesienią miedziano-pomarańczowe długości 5-8 cm. W miejscach nasłonecznionych liście nabierają jasnego koloru, w cieniu zielenieją.
Kwiaty są karminowo-różowe, drobne, zebrane w kwiatostany corymbose. Kwitnie od czerwca do połowy sierpnia przez 50 dni, obficie kwitnie. Zimotrwalosc i odporność na suszę są wysokie. Preferuje wilgotne żyzne gleby.
Sadzenie kwasznika w otwartym polu
O której godzinie sadzić
Kwiczoł jest sadzony na otwartej glebie wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub po zakończeniu opadania liści jesienią. Ta roślina stosunkowo lubi cień, więc można ją sadzić pod wysokimi drzewami. Równie dobrze czuje się na glebach bardzo wilgotnych i gliniastych.
Jak sadzić
Rozmiar dołu do sadzenia powinien wynosić około 0,7x0,7 m, a jego głębokość nie powinna przekraczać 0,5 m. W przypadku sadzenia grupowego odległość między okazami powinna wynosić co najmniej 100 centymetrów. Kwiczoł jest podobny do tarniny, ponieważ może szybko rosnąć, przejmując wszystkie nowe terytoria, dlatego zaleca się pokrycie boków dołka łupkami lub blachami. Na dnie wykopu należy wykonać dobrą warstwę drenażową. Należy go przykryć warstwą mieszanki glebowej składającej się z gleby połączonej z próchnicą lub kompostem. Następnie system korzeniowy sadzonki należy umieścić w dołku i zasypać ziemią połączoną z materią organiczną. Podczas sadzenia upewnij się, że kołnierz korzeniowy rośliny unosi się nad powierzchnią miejsca o 20-30 mm. Posadzony krzew należy podlać, a pod nim wlać 20 litrów wody. Gdy płyn zostanie całkowicie wchłonięty w ziemię, powierzchnię kręgu pnia trzeba będzie pokryć warstwą ściółki.
Odniesienie botaniczne
Kwiczoł (sorbaria) należy do rodziny różowych. Jego łacińska nazwa pochodzi od „sorbus”, co po łacinie oznacza „jarzębina”. Jeśli weźmiemy pod uwagę liście krzewu, podobieństwo do liści znanego drzewa jest oczywiste. Mają 20-30 cm długości, pierzaste, 9-15 par listków.
Moim zdaniem ich kwitnienie jest podobne. Kwitnie tylko jarzębina i ma kwiatostany corymbose, a jarzębina - latem i nabywa wiechy. Same małe kwiaty są podobne, trochę puszyste ze względu na długie pręciki z pylnikami.
Kwiczoł i jarzębina. Zdjęcie autora
W rodzaju występuje 10 gatunków, które rosną w Azji. Maksymalna wysokość kwasznika wynosi 6 m, ale te 5 odmian, które są mniej lub bardziej powszechne i stosowane w ogrodnictwie, nie dorastają powyżej 3 m.
Prawie wszystkie kwicze rocznie dają wiele odrostów korzeniowych, tworząc w ten sposób malownicze zarośla. Kwitną bardzo obficie przez 30 dni i przyciągają wiele różnych owadów. Pomimo dostępnych odmian z reguły w ogrodnictwie stosuje się tylko kilka gatunków.
Pielęgnacja pola w ogrodzie
Dbanie o kwiczoł jest dość proste i nawet początkujący może sobie z tym poradzić. Pamiętaj, że gleba w pobliżu krzaków zawsze powinna być lekko wilgotna i luźna. Zapewnij mu terminowe usuwanie korzeni i chwastów oraz regularne karmienie (gdy rośnie na ubogiej glebie). Przycinanie formujące jest wykonywane tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
Podlewanie powinno być obfite, zwłaszcza jeśli występuje długotrwała susza.Opatrunek wierzchni przeprowadza się w małych porcjach co najmniej 2 razy w ciągu sezonu, przy czym mieszanki składników odżywczych są płytko zatapiane lub nakładane powierzchownie. Krzewy są karmione kompostem, torfem lub humusem, w niektórych przypadkach stosuje się również złożone nawozy mineralne.
Aby wygląd rośliny zawsze pozostawał tak skuteczny, jak to możliwe, konieczne jest natychmiastowe odcięcie kwiatostanów, które zaczęły zanikać. Na samym początku okresu wiosennego przeprowadza się przycinanie sanitarne, w tym celu należy wyciąć wszystkie zranione, uszkodzone przez szkodniki lub choroby, wysuszone gałęzie, a także te, które zagęszczają krzew. Jeśli nie rozrzedzisz krzewu, łodygi staną się cieńsze, słabsze i bardzo szybko się zestarzeją. Kwiczoł dobrze znosi przycinanie, wręcz odmładza. Pamiętaj o systematycznym wycinaniu pędów korzeni.
Transfer
Krzew bardzo dobrze znosi przeszczepy. Zabieg ten jest bardzo często wykonywany razem z podziałem buszu. Przygotowanie nowego dołu do sadzenia należy wykonać jesienią lub wiosną. Na jego dnie należy ułożyć warstwę drenażową i przygotować mieszankę glebową składającą się z gleby usuniętej z dołu oraz kompostu lub próchnicy. Usuń krzak z ziemi i, jeśli to konieczne, pokrój go na kilka części, biorąc pod uwagę, że każda delenka musi mieć mocne pędy i dobrze rozwinięte korzenie. Miejsca cięcia należy posypać pokruszonym węglem drzewnym, a następnie sadzonki sadzić w nowych miejscach. Jeśli nie podzielisz buszu, wykopaną roślinę należy umieścić w otworze do sadzenia, który jest wypełniony przygotowaną mieszanką gleby. Gleba wokół krzewu jest zagęszczana, a następnie przeprowadza się obfite podlewanie.
Propagacja kwaszników
Taką roślinę można rozmnażać przez podzielenie buszu, procedurę tę opisano szczegółowo powyżej. Teoretycznie kwiczoł może być rozmnażany przez nasiona, ale w praktyce sadzonki pojawiają się bardzo rzadko. Najczęściej ogrodnicy rozmnażają ten krzew za pomocą zdrewniałych sadzonek i warstw.
Rozmnażanie borówki polnej przez nakładanie warstw jest bardzo proste i łatwe. Wiosną konieczne będzie wybranie mocnej, zdrowej i długiej łodygi i zgięcie jej do powierzchni miejsca tak, aby stykało się z nią kilka pąków. Następnie łodyga jest zamocowana w tej pozycji i przykryta ziemią, podczas gdy jej wierzchołek powinien pozostać wolny. Nie zapomnij o odpowiednim podlewaniu sadzonek latem. Po kilku tygodniach sadzonki zakorzenią się, a późnym latem lub wczesną jesienią można je odciąć od rośliny rodzicielskiej i posadzić w nowym miejscu.
Przeczytaj także, jak nasze prababki trzymały żywność bez lodówek
Sadzonki wycina się ze zdrewniałych łodyg, natomiast długość wierzchołkowych segmentów może wahać się od 20 do 30 centymetrów. W celu ukorzenienia sadzi się je w pudełku wypełnionym mieszanką ziemi. Gleba powinna być zawsze lekko wilgotna. Jeśli sadzonki ukorzenią się pomyślnie, ich wierzchołki powinny zacząć rosnąć.
Choroby i szkodniki
Taki krzew wyróżnia się wysokimi właściwościami fitobójczymi, co tłumaczy jego odporność na choroby i szkodniki. Bardzo rzadko mogą się na nim osiedlić zielone mszyce lub przędziorków. Takie owady ssące wysysają sok roślinny z krzewu, w wyniku czego staje się on ospały, a także dochodzi do deformacji łodyg i żółknięcia liści. Ponadto istnieje duże prawdopodobieństwo, że takie szkodniki zakażą kwiczołowate mozaiką wirusów. Tej choroby nie można wyleczyć, dlatego jedyne, co musisz zrobić, to wykopać i zniszczyć roślinę. Aby pozbyć się takich owadów, uciekają się do leczenia zaatakowanego okazu roztworem Fitoverm lub Mitaka.
Kwiczoł Pallas
Przeciwnie, ta roślina (Sorbaria pallasii) jest najniższą z kwiczu. Jego wysokość wynosi nie więcej niż 120 cm, częściej do 80.
Kwitnie kwiczoł Pallas. Zdjęcie Galiny Chulanova ze strony
Kwitnie w małych, odwrotnie jajowatych gronach o wielkości od 2 do 8 cm.W porównaniu z innymi gatunkami kwicza, pojedyncze białe kwiaty tej odmiany są dość duże - do 1,5 cm średnicy.
Pomimo swojej wytrzymałości i wczesnej dojrzałości (sadzonki kwitną już w pierwszym lub drugim roku), rzadko są wykorzystywane w projektowaniu. Główną wadą jest kruchość pni, która wymaga ich regularnego usuwania.
Rodzaje i odmiany kwiczów ze zdjęciami i nazwami
Uprawiane są tylko 4 gatunki kwaszników:
Czuł kwiczoł (Sorbaria tomentosa)
Ten gatunek pochodzi z Azji Wschodniej. Na wysokości taka roślina może osiągnąć 6 metrów. W naturze krzew preferuje wzrost na zboczach górskich. Nie kwitnie. Ma niską odporność na zimno.
Jarzębina polna (Sorbaria arborea)
Występuje naturalnie w Azji Wschodniej. Wysokość takiego krzewu nie przekracza 6 metrów. Taka wolno rosnąca roślina jest wysoce mrozoodporna. Kwitnienie obserwuje się w lipcu - sierpniu.
Kwiczoł Pallas (Sorbaria pallasii)
Roślina ta występuje w naturze na skalistych zboczach Transbaikalia i Dalekiego Wschodu. Wysokość tego spektakularnego jarzębiny nie przekracza 1,2 m. Młode łodygi mają brązowy kolor, są nagie lub słabo owłosione z rozgałęzionymi jasnożółtymi włoskami. Stare łodygi pokryte są łuszczącą się korą. Niesparowane liniowo-lancetowate płytki liściowe osiągają 15 centymetrów długości, z reguły na ich powierzchni występuje pokwitanie, składające się z włosów o czerwonym kolorze. Niezbyt duże kwiatostany wierzchołkowe wiechy składają się z białych lub kremowych kwiatów, których średnica wynosi 1,5 cm, owocem jest liść owłosiony. Ten krzew jest odporny na zimę.
Jarzębina (Sorbaria sorbifolia)
Ten typ jest najbardziej popularny wśród ogrodników. W naturze tworzy zarośla na brzegach rzek i na skraju lasów Dalekiego Wschodu, Korei, Syberii, Chin i Japonii. Wysokość buszu nie przekracza 200 centymetrów. Kolor prostych łodyg jest brązowo-szary. Długość ostro ząbkowanych, pierzastych blaszek liściowych wynosi około 0,2 m, mają spiczasty wierzchołek. Kiedy blaszki liściowe dopiero kwitną, mają pomarańczowo-różowy odcień, latem ich kolor jest bladozielony, a jesienią zmienia się na karminowy lub żółty. Długość wiech piramidalnych nie przekracza 0,3 m, składają się z pachnących kremowych kwiatów. Mają bardzo długie pręciki, dzięki czemu kwiatostany wyglądają puszysto. Owocem jest połączona ulotka w kształcie dzbanka.
Krzew jarzębiny to roślina, która z powodzeniem służy do ozdabiania żywopłotu, dodatkowo posiada bardzo wyraźny efekt dekoracyjny. Kwiczoł jest powszechny ze względu na swoje piękno i bezpretensjonalność. Jednak opieka nad nim ma swoje własne cechy.
Borówka polna liściasta jarzębina
Ten gatunek kwicza (Sorbaria sorbifolia) jest prawdziwym faworytem. Jest chętnie stosowany w projektowaniu ogrodów. Dorasta do 3 m wysokości i aktywnie buduje wyprostowane pędy, co roku daje dobry przyrost. Duże, nieparzystopierzaste liście o długości około 25 cm bardzo przypominają jarzębina, stąd podwójna wzmianka o drzewie w nazwie.
Młode liście na nim widać wczesną wiosną, krzew jako jeden z pierwszych się budzi. Kwitnące pędy stają się w tym czasie różowe. Później roślina pokryta jest jasnozielonymi liśćmi, a jesienią zmienia kolor na czerwono-żółty. Pole liściaste jarzębiny jest ozdobne przez cały sezon.
Kwiczoł odchodzi na początku maja. Zdjęcie autora
W okresie kwitnienia, a dzieje się to w lipcu, krzew pokryty jest licznymi puszystymi i długimi (do 30 cm) wiechami białych kwiatów. Jest to doskonała roślina miododajna i przyciąga dużą liczbę zapylaczy, w tym chrząszcze.
Reprodukcja
Do rozmnażania, oprócz podziału samego krzewu, stosuje się również nasiona i metodę sadzonek. Każda z metod ma swoją własną charakterystykę. Na przykład przy pomocy nasion będzie można z powodzeniem wyhodować tylko spiry niehybrydowe: przy tej reprodukcji roślina nie zachowuje cech odmiany. Podczas sadzonek dwie trzecie roślin z powodzeniem dostosowuje się do nowego miejsca. Kwitnące wiosną kwicze ścina się na samym początku lata, a kwitnące latem - na początku lipca.
Aby uzyskać cięcie, wystarczy prawidłowo odciąć młody pęd krzewu, na którym znajduje się co najmniej 5 liści. Najniższe arkusze należy całkowicie odciąć, a resztę przeciąć na pół. Następnie spryskaj uformowany węzeł środkiem pobudzającym, na przykład „Kornevin”, który można kupić w specjalistycznym sklepie.
Dowiedz się także o innej odmianie spirei - Magic Carpet.
Posadź gotowe cięcie w doniczce z mokrym piaskiem pod ostrym kątem do 45 °. Następnie przykryj roślinę przezroczystym materiałem: szkłem lub plastikiem. Dbanie o sadzonki jest proste: dwa razy dziennie należy spryskać je niewielką ilością wody, a wraz z nadejściem chłodu przykryć opadłymi liśćmi. Wiosną roślina będzie gotowa do przesadzenia do gleby.
Sadzenie jarzębiny nie jest trudne, jeśli zastosujesz się do prostych zaleceń. Roślina jest bezpretensjonalna w pielęgnacji i zachwyca kwitnieniem przez ponad rok.
Uprawa jarzębiny
Naprawdę jarzębina jest rośliną bardzo łatwą w pielęgnacji. Łatwo rozmnażane przez odrosty korzeni, nawarstwianie i zdrewniałe sadzonki, trudniej jest wyrosnąć z nasion.
Miejsce wzrostu nie jest bardzo ważne, roślina ta będzie się dobrze czuła zarówno w cieniu, jak i na słońcu. Jednak lepiej jest umieścić go w półcieniu na glebach umiarkowanie wilgotnych, bogatych. Kwiczoł najlepiej sadzić wiosną na stałym miejscu. Pierwszy raz wymaga uwagi: terminowe podlewanie, pielenie.
Z reguły roślina ta nie jest podatna na choroby i ataki szkodników, co jest kolejnym plusem przemawiającym za uruchomieniem jej na swojej stronie. Jednak i tutaj istnieje pewne niebezpieczeństwo. Tak więc, jeśli mimo to okaże się, że krzew został dotknięty, właściciel nie zawsze przywiązuje do tego odpowiednią wagę na czas.
Sześcioletni krzew jarzębiny w czerwcu. Zdjęcie autora Szkodniki, które mogą atakować kwiczoł, stwarzają problemy dla wielu innych roślin. To są mszyce i przędziorków. Mszyce są łatwe do wykrycia. Pająk przejawia się jako białe kropki na liściach. Możesz pozbyć się pasożytów za pomocą środków owadobójczych, których wiele jest w sprzedaży.
Choroba, która czasami atakuje kwiczoł, to wirusowa mozaika. Nie można się go całkowicie pozbyć, ale istnieją sposoby, aby zminimalizować szkody. Ponadto warto pamiętać, że z reguły uciskana roślina o niskiej odporności cierpi na taką chorobę.
Jak dbać o krzew ozdobny
Jak wspomniano powyżej, kwiczoł nie jest kapryśny i nie wymaga starannej pielęgnacji, ale podziękuje za odrobinę uwagi, ujawniając w pełni swoje piękno.
Jak podlewać roślinę
Kwiczoł nie toleruje długotrwałej suszy, ale jest bardzo odporny na wilgoć, łatwo znosi niewielkie podtopienia. Dlatego podczas podlewania lepiej przesadzić, niż być ostrożnym i żałować wody dla buszu. Bezpośrednio po posadzeniu i przez pierwszy rok podlewać często i obficie.
Przy dalszej pielęgnacji wystarczy podlewanie korzeni 2-3 razy w miesiącu (przy upalnej, suchej pogodzie warto je zwiększyć). Jeśli roślina nie jest wystawiona na bezpośrednie działanie promieni słonecznych (lub po zachodzie słońca, jeśli roślina jest na słońcu), liście można oblać wodą - uwielbia wysoką wilgotność.
Pielenie i rozluźnienie
Głębokie pielenie jesionu polnego jest przeciwwskazane, ponieważ posiada rozwinięty nie pogłębiony system korzeniowy.W pierwszym roku życia możesz mu pomóc w walce z chwastami, wtedy sam sobie poradzi. Aby nie wysychać gleby, po poluzowaniu kręgu pnia kilka razy w miesiącu warto ją ściółkować torfem lub korą.
Top dressing i nawożenie
Ponieważ krzew ma rozwiniętą zieloną masę, ponadto odnawia się w sezonie, wymaga regularnego karmienia. Możesz ograniczyć się do nawozów organicznych: torfu, próchnicy, kompostu; można dodać nawozy mineralne: mocznik (wiosną około 40 g / m2); azotan potasu (około 15 g / m2); superfosfat (wczesną jesienią około 40 g / m2).
Ważny! Kwiczoł nie toleruje głębokiego odchwaszczania, dlatego nawozy (zarówno organiczne, jak i mineralne) aplikuje się bezpośrednio na krąg pnia lub zagłębia płytko podczas spulchniania gleby.
Przycinanie krzewów
W trzecim roku czas na przycinanie. Przede wszystkim wyciąć suche, połamane, chore i pełzające gałęzie na ziemi. Aby uformować, usuń te gałęzie, które wykraczają poza występ krzewu. Kształtowanie fryzur odbywa się przez cały sezon.
Używając krzewu jako żywopłotu, będziesz musiał go przycinać 3-4 razy w sezonie. Ponadto należy zwrócić uwagę na wzrost korzeni, który ma tendencję do wzrostu, a żywopłot może stracić swój kształt.
Jarzębina kiczowata w projekcie ogrodu
Biorąc pod uwagę powyższe, możemy stwierdzić, że ten ozdobny krzew jest bardzo korzystny w twoim ogrodzie. Ma atrakcyjny wygląd, obficie i pięknie kwitnie, łatwo się rozmnaża, jest dobrą rośliną miodową, a ponadto jest mało wymagająca w pielęgnacji i odporna na cień.
Kwitnący kwiczoł przyciąga owady. Fot. Autorka Borówka polna może stanowić jasny akcent w ogrodzie. Zwykle stosuje się go do nasadzeń grupowych, ale możliwe jest również pojedyncze umieszczenie na trawniku. Jednak w tym przypadku należy wziąć pod uwagę aktywny wygląd i rozprzestrzenianie się wzrostu. Można to rozwiązać raz na zawsze, zakopując wokół sadzonej rośliny ochronny pierścień, ponieważ jej korzenie nie znajdują się zbyt głęboko. Pędy korzeni jarzębiny. Zdjęcie autora
Z kwasznika jarzębina uzyskuje się doskonały żywopłot. Może zastąpić głóg, irgę lub tuję. Kwiczoł rośnie szybko i dobrze znosi strzyżenie, więc wielu wybiera go jako roślinę do zielonego ogrodzenia lub za kulisami.
Kwiczoł jest liściasty jarzębiny. Zdjęcie z archiland.biz
Ten krzew dobrze nadaje się do przylegania do zbiornika. Z jednej strony nie będzie cierpieć z powodu braku wilgoci, az drugiej pomoże wzmocnić glebę na brzegu, ponieważ system korzeniowy jest gęsty. W tym samym celu sadzi się go na zboczach.
Dorastając, krzew ten dobrze zakrywa zakamarki ogrodu, nawet te zacienione. W nasadzeniach grupowych ciekawie prezentuje się kwiczoł razem z różnymi rodzajami alkoholi, zwłaszcza żółtolistnych. Białe wiechy kwiatowe korzystnie oddziałują na drzewa iglaste. Ogólnie rzecz biorąc, kwiczoł wygląda bardzo naturalnie, „naturalnie”, więc nadaje się do każdego nieformalnego stylu.
Znajdź na swojej stronie miejsce dla tego cudownego krzewu, skromnego w swojej bezpretensjonalności, ale może stać się doskonałym członkiem ogrodowej „rodziny” roślin ozdobnych.
Przygotowanie jesionu polnego na zimę
Roślina ta dobrze znosi nawet silne mrozy, dlatego nie potrzebuje specjalnej izolacji.
Liczba bezpretensjonalnych krzewów do ogrodu obejmuje: spiraea, mock orange, kalina, dzika róża, forsycja.
Zalety roślin
Roślina wcześnie rozpuszcza liście i długo kwitnie. Ten gatunek jarzębiny rośnie w miejscach takich jak skraj lasów czy brzegi rzek. To dzięki nim powstają duże i gęste zarośla.
Najczęstszymi miejscami wzrostu jesionu polnego są:
- Syberia;
- Japonia;
- Korea;
- Mongolia:
- Chiny.
Całkowity ten krzew może dorastać do dwóch metrów długości
... Kolor kultury jest brązowo-szary.Różnica między tą rośliną a prawdziwym jarzębem polega na tym, że liście krzewu mają ostre krawędzie. Wierzchołek liścia ma ostrzejszy wygląd.
Wiosną, gdy kwitnie kwiczoł, uzyskuje się ażurową koronę z różowym odcieniem. Jeśli chodzi o okres letni, krzew nabiera zielonego koloru liści. Jesienią jesion polny jest czerwony.
Zwalczanie szkodników podczas uprawy irgi
Takie przeciwności zwykle omijają kwiczoł. W rzadkich przypadkach krzew może zostać zaatakowany przez zielone mszyce lub przędziorków. „Fitoverm” lub „Mitak” są używane przeciwko szkodnikom.
Bardzo rzadko kwiczoł może cierpieć na wirusową mozaikę. Choroba nie jest leczona, dotknięte rośliny są niszczone.
Szkodniki:
- Ćma nawadniająca (gąsienica) psuje liście;
- porzeczka liściasta zjada liście;
- ptaki: głównie ptaki polne i niektóre inne małe ptaki, czasem myszy.
Podczas przetwarzania - „Podwójny efekt iskry” (1 tab. - 10 g na 10 litrów wody). Możesz tam również dodać trochę mydła smolistego, a następnie przetworzyć liście drzewa.
Różne, szeleszczące i hałaśliwe, jasne wizualne odstraszacze pomagają ptakom. Można je zawiesić na drzewie (woreczki foliowe, puste puszki).
Jeśli nie podlewasz zwierzyny przy suchej pogodzie, owoce będą suche, małe i jędrne.
W skład soków z borówek polnych wchodzą fitoncydy, dzięki czemu roślina ta rzadko choruje, a szkodniki prawie jej nie atakują.
Najczęściej problemy wynikają z mszyc i przędziorków. Te owady piją soki z rośliny, dlatego wysychają, liście żółkną. Ponadto mszyce przenoszą choroby, a wśród nich jest wirusowa mozaika, której nie można wyleczyć, a jeśli dojdzie do zmiany, należy spalić krzaki, a obszar zdezynfekować.
Botaniczny opis gatunku
Charakterystyczną cechą kwicza jest wczesne kwitnienie. W czasie, gdy zielone liście kwitną tylko na innych roślinach, na jarzębinie pojawiają się żółtawo-białe „wiechy” o przyjemnym zapachu. Krzew zawdzięcza swoją nazwę złożonym, rzeźbionym liściom przypominającym liście jarzębiny.
Roślina o wysokiej zimotrwałości, bez schronienia może wytrzymać mrozy do -30 ° C. Rośnie na ubogiej, gliniastej glebie, ale jest wrażliwa na wilgoć. Bez podlewania podczas długotrwałej suszy może umrzeć. W naturze kwasznik występuje wzdłuż brzegów rzek, na skraju lasu.
Owoce tego krzewu nie mają dekoracyjnego wyglądu. i wszelkie wartości odżywcze, więc wielu ogrodników usuwa kwiatostany, gdy tylko zaczną więdnąć. Korzenie są płytkie, płytkie, ale silnie rosną na szerokość, mają wiele gałęzi.
Cięcie borówki polnej na wideo
Przycinanie jest jednym z najbardziej czasochłonnych aspektów kwiczoł. Jak to zrobić poprawnie - na wideo z kanału Sadovy Mir.
Ryabinnik (Sorbaria
)
- krzew do 3 m wysokości. Jarzębina jest zwykle używana w kształtowaniu krajobrazu. Rośnie szybko, tworząc bujne zarośla. Kwitnie w środku lata małymi białymi kwiatami zebranymi w puszyste piramidalne kwiatostany. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono i żółto. Jest to mało wymagający krzew, który może rosnąć w półcieniu. Reprodukcja kwasznika jest możliwa przez nasiona i potomstwo.
Występuje odmiana Sem - roślina do 1 m wysokości, w czasie kwitnienia liście różowożółte, później zielone. Mniej agresywny niż gatunek.
Kwiczoł dobrze prezentuje się na skraju lasu iw pobliżu zbiorników wodnych. Nadaje się do dekoracji dużych przestrzeni.
W tym artykule omówimy zawiłości uprawy, a także szczegółowo opiszemy kwiczołowate jarzębina.
Gdzie i czym zasadzić kwiczoł
Jarzębina nadaje się do żywopłotów, nasadzeń pojedynczych i grupowych, projektowania zbiorników i fortyfikacji zboczy. Jest dość odporna na cień i może być stosowana do sadzenia pod drzewami (osika) i obok ciemnych drzew iglastych.Roślina normalnie toleruje nadmierną wilgotność gleby i dobrze czuje się na gęstych glebach gliniastych, dlatego jest niezbędna na obszarach wilgotnych i zacienionych.
Odmiany kwasznika.
Sem
- zwarty, do 1,2 m wysokości, ze zgrabną zaokrągloną koroną. Młode pędy są zielonkawo-żółte, młode liście mają czerwonawy lub miedziany odcień, następnie żółkną złocisto. Kwiaty są białe, zebrane w wiechy. Nadaje się do podbijania większych krzewów i tworzenia krawężników. Wymaga jaśniejszego oświetlenia niż rośliny gatunkowe, aby zachować dekoracyjny kolor liści.
Jak prawidłowo sadzić roślinę
Sadzenie jarzębiny na otwartym polu nie nastręcza szczególnych trudności. Aby jednak roślina aktywnie rosła i wyglądała dekoracyjnie, należy wziąć pod uwagę kilka szczegółów:
- Kwiczoł, nawet przy minimalnej opiece, dobrze czuje się zarówno na słońcu, jak iw cieniu. Idealną lokalizacją do podestu jest wschodnia strona działki.
- Wszystkie odmiany kwiczów uwielbiają wilgotną glebę. Jednak wszystko powinno być z umiarem. Uprawa rośliny na bagnistych terenach jest obarczona chorobami, a nawet śmiercią. W każdym razie wymagane jest urządzenie odwadniające.
Rada. W glebie, w miejscu, w którym będzie prowadzone sadzenie, wskazane jest wcześniejsze zastosowanie nawozu organicznego. Przyspieszy to wzrost kwaszników.
Bezpośrednie sadzenie krzewu wygląda następująco:
Uwaga! Należy pamiętać, że jarzębina ma zdolność niekontrolowanego wzrostu. Dlatego zaleca się zainstalowanie ograniczników korzeni natychmiast po posadzeniu.
Opis gatunku
Pole liściaste jarzębiny to krzew z rodziny różowatych (Rosaceae) o wysokości 1–1,5 m. Doskonała roślina miododajna, w naturze rośnie na skraju lasu, wzdłuż brzegów rzek. Złożone, pierzaste liście niejasno przypominają liście jarzębiny, od których pochodzi nazwa krzewu. Kwiaty są żółtawo-białe, pachnące, zebrane w dojrzewające piramidalne kwiatostany, kwitną w czerwcu.
Owoce borówki polnej nie mają wartości odżywczej i dekoracyjnej, dlatego kwiatostany („wiechy”) są usuwane po kwitnieniu. Wysoka zimotrwałość pozwala krzewowi wytrzymać temperatury do –30 ° C.
Może rosnąć na gęstej glebie gliniastej i ubogiej w skład. Jest wymagający pod względem wilgoci, wytrzyma krótkotrwałą suszę, ale może umrzeć z powodu długiej. W czasie upałów wymagane jest podlewanie, z powodu braku wilgoci krzew staje się skarłowaciały, liście stają się mniejsze i tracą efekt dekoracyjny.
Łatwo dostosowuje się do cieniowania, może rosnąć pod wysokimi drzewami. Rozwija się szybko i łatwo, wytrzymuje przeszczepy. Możesz propagować magistralę polową, dzieląc krzew, sadzonki i nawarstwianie. Sadzenie nasionami nie daje dobrego wyniku.
Przycinanie
W III roku życia kultury, począwszy od marca, konieczne jest coroczne przeprowadzanie sanitarnego cięcia młodych i dojrzałych krzewów w celu uzyskania pięknej, zadbanej korony. Mrożone i połamane gałęzie podlegają przycinaniu. Lepiej jest również usunąć pędy znajdujące się blisko ziemi, a jesienią, aby zachować kształt i aktywny wzrost, przyciąć kwiaty wiechy.
Konieczne jest również odmładzające przycinanie, aby przerośnięta roślina nie wyrzucała cienkich, słabych gałęzi. Bardzo szybko się starzeją, gniją i pogarszają właściwości dekoracyjne. Dla wielu ogrodników najbardziej wyraźnym i wyraźnym sygnałem, że konieczne jest przycinanie, jest suszenie wierzchołków i upuszczanie liści na dole gałęzi. W takim przypadku chore procesy są całkowicie odcinane za pomocą ostrego, zdezynfekowanego noża lub sekatora.
Pamiętajmy o najważniejszych informacjach ...
- Jarzębina liściasta to krzew liściasty o dobrej zimotrwałości (do -30 stopni). Projektanci krajobrazu doceniają go za bujne białe pędzle kwiatów.
- Możesz sadzić roślinę wczesną wiosną lub późną jesienią. Krzewu nie będzie onieśmielał ani zacieniony obszar, ani mokra nizina z „ciężką” glebą.
- Dbanie o busz jest łatwe.Należy go kilkakrotnie nawozić, podlewać (jeśli pogoda jest sucha) i przycinać wiosną, ponieważ nowe gałęzie będą stale wyrastać z korzeni. Jeśli chcesz mniej pracować nożyczkami ogrodowymi, posadź trawę polną Sama - pod względem nieokiełznanego wzrostu jest najbardziej skromny.
Czy wiesz, że w naszym kraju jest też ptak polny? Założymy się, że nie wiedziałeś, jak ona wygląda? Mała, szara, uwielbia dziobać mrożone jagody, a latem nie odmówi świeżych wiśni. Tak wygląda ten uroczy mały ptaszek:
Pielęgnacja: nawożenie, podlewanie, przycinanie
Gleba wokół krzewu powinna być umiarkowanie wilgotna i luźna. W pobliżu rośliny nie powinno być chwastów.
Kwiczoł dobrze reaguje na każdy rodzaj materii organicznej: próchnicę, torf, kompost.
Nie zaleca się wykopywania kręgu przy pniu, dlatego nawozy stosuje się powierzchownie lub pod płytkim zagłębieniem. Kwiczoł nawozi się co najmniej dwa do trzech razy w sezonie, w małych porcjach. Pielenie jest konieczne tylko na początku.
Ale jeśli chcesz, aby żywopłot nie był większy niż 1 m, to corocznie wiosną przeprowadzaj formacyjne przycinanie buszu. Nie wpłynie to na kwitnienie krzewu, ponieważ kwiaty pojawiają się na wzroście bieżącego roku.
Wystarczy odciąć wyblakłe kwiatostany. Można to zrobić wczesną wiosną: odciąć stary kwiatostan do największego pąka.
Przycinając krzew, można regulować wysokość i szerokość rośliny, skracając pędy do żądanej długości.
Dlaczego borówka nie kwitnie
Zwykle kwiczoł jarzębiny cieszy się corocznym kwitnieniem, nawet trudne warunki wzrostu nie naruszają jej cyklu wegetacyjnego. Jednak z wielu powodów kwitnienie może nie wystąpić lub być zbyt skromne i dyskretne.
- Przede wszystkim obecność i obfitość kwitnienia zależy od odmiany i odmiany krzewu jarzębiny. Na przykład filcowy krzew pochodzący z Azji Wschodniej w zasadzie nie kwitnie, jeśli właśnie taka roślina rośnie na miejscu, nie można oczekiwać od niej dekoracyjności.
- Brak kwitnienia może być spowodowany silnymi zaburzeniami warunków wzrostu. Jeśli roślina rośnie na glebie zbyt suchej, nie otrzymuje składników odżywczych, a ponadto nie jest poddawana regularnemu przycinaniu, może ucierpieć jej efekt dekoracyjny - krzew liściasty jarzębiny nie będzie miał gdzie zabrać środków na piękne kwitnienie.
Atrakcyjny wygląd jesionu polnego bardzo psują już wyblakłe i wysuszone kwiatostany, które nie pozwalają na rozwój nowych kwiatów i zmniejszają dekoracyjność. Dlatego zaleca się ich bezbłędne usuwanie.
Mszyce są głównym szkodnikiem
Roślina jest odporna na choroby i szkodniki. Główną szkodę dla młodych pędów mogą powodować zielone mszyce żywiące się sokiem roślinnym. Może to spowodować zwijanie się liści i wysuszenie końcówek.
Na tylnej stronie liścia może osiąść kleszcz putin. Szkodniki zwalczane są roztworami fitowerm (30 ml kompozycji na dziesięć litrów wody) lub mitak (około 20-30 ml substancji na dziesięć litrów wody).
Liście są przetwarzane dwukrotnie. Napary z czosnku, cebuli i mniszka lekarskiego (1 do 5) dobrze działają na mszyce.
Kiedy roślina jest uszkodzona przez wirusową mozaikę, na liściach tworzą się żółtawo-białe plamy. Ta choroba nie jest wyleczona, dlatego przy silnej porażce chora roślina zostaje zniszczona.
Odmiany, odmiany
Oprócz tego istnieje wiele odmian kwiczów sorbaria sorbifolia
(po łacinie jest to kwiczoł jarzębiny).
Najrzadszy z istniejących - filcowy rodzaj krzewu
... W Azji Wschodniej można spotkać filcowy krzew. W Rosji ten rodzaj filcu nie jest używany w projektowaniu krajobrazu - nie toleruje dobrze zimna i nie kwitnie. Jest to jednak najwyższa odmiana jesionu polnego, która osiąga sześć metrów wysokości i rośnie na wyżynach.
drzewiaste,
jak również kwiczoł, pochodzący z Azji. Nie jest powszechny, ale w projektowaniu krajobrazu jest nadal używany, choć rzadko.Rośnie wolno, ale w przeciwieństwie do odmiany filcowej jest odporna na mróz. Roślina pięknie kwitnie od połowy lata do jesieni.
Warto o tym wspomnieć Odmiana Pallas
, który wyróżnia się niewielkim wzrostem, ale dużymi liśćmi i pięknymi, białymi lub kremowymi kwiatami. Ten ozdobny krzew ma zalety i wady. Wśród niedociągnięć jest kruchość, ponieważ po pewnym czasie pień zaczyna się odsłaniać, wygląda brzydko, a roślina musi zostać odmłodzona lub inne rośliny, które mogą ukryć wadę, należy zasadzić przed nią; zalety obejmują fakt, że roślina po prostu rozmnaża się, zarówno przez korzenie, jak i nasiona.
Powszechną odmianą krzewu jest jarzębina, która jest często używana w projektowaniu krajobrazu, ponieważ ma ogromną liczbę zalet przy minimalnych wadach. Charakterystyczną cechą jest to, że w jednym sezonie krzewowi udaje się zmienić do czterech kolorów liści:
- Różowy kolor pojawia się wczesną wiosną;
- Liście zazieleniają się latem;
- Od wczesnej jesieni do mrozu przebarwiają się na czerwono i żółto.
Zwykle wzrost krzewu nie przekracza dwóch metrów
... Ponieważ roślina jest bezpretensjonalna, doskonale toleruje mróz i przeszczep. Ponadto jarzębina wygląda atrakcyjnie podczas kwitnienia.
Od kwiczu rośnie bardzo szybko
, nie jest sadzona tam, gdzie może wypełnić terytorium. W przypadku projektowania krajobrazu, jeśli planujesz zrobić wysoki żywopłot, kup odmianę Sem. Jest mniej agresywny i krótszy.
Ryabinnik wygląda atrakcyjnie również we wrześniu, kiedy zaczyna zachwycać jasnożółtymi liśćmi.
Rozmnażanie kwaszonki jarzębiny przez sadzonki i nawarstwianie
Jeśli chcesz zadowolić swoją witrynę tak niezwykłą rośliną, nie musisz kupować drogich sadzonek, zwłaszcza jeśli kwiczoł rośnie dosłownie obok ciebie. Jarzębina może być rozmnażana na kilka sposobów: przez sadzonki, nawarstwianie lub, niezwykle rzadko, przez nasiona. W tym drugim przypadku proces uprawy nie potrwa długo. Najłatwiejszym sposobem jest podzielenie krzewu na części i posadzenie go. Najlepiej zrobić to wiosną lub jesienią. Podczas sadzenia upewnij się, że każdy krzew ma niedojrzały pączek i wystarczający system korzeniowy.
Proste rozmnażanie jarzębiny przez sadzonki. Wystarczy wyciąć małe pędy i posadzić je w małych pojemnikach. W takim przypadku gleba musi być regularnie nawilżana. Gdy tylko pęd ma wierzchołek i pierwsze liście, nadszedł czas, aby przenieść je do ogrodu.
Rozmnażanie kwasznika przez sadzonki to prawdopodobnie najłatwiejszy i najszybszy sposób na uzyskanie nowej, zdrowej rośliny. Jednak podczas dojrzewania młode pędy wymagają starannej pielęgnacji.
Jarzębina rozmnaża się przez nawarstwianie z wykorzystaniem najdłuższej i najbardziej rozwiniętej gałęzi. Należy go odchylić do ziemi i zabezpieczyć spinkami do włosów. Posyp gałąź żyzną glebą, najważniejsze jest to, że pod nią znajduje się kilka zdrowych, młodych pąków. W ich miejsce w procesie wzrostu pojawią się nowe korzenie. Ponieważ krzew lubi wilgotną glebę, gałąź musi być regularnie podlewana. Po kilku tygodniach sadzonki się zakorzenią. Teraz musisz ostrożnie odciąć gałąź od głównego krzewu.
Propagacja kwaszników
Najłatwiejszym sposobem rozmnażania jest podzielenie buszu, co zostało opisane powyżej. Metoda nasion jest wyjątkowo zawodna i rzadko daje wyniki.
Możesz również łatwo propagować kwiczoł polny, stosując warstwy. Tę procedurę przeprowadza się zgodnie ze zwykłym schematem - gałąź jest zgięta do ziemi i posypana ziemią i jest zamocowana tak, aby pozostała w ziemi. Podlewaj sadzonki, a jesienią można je oddzielić od rodzica i przesadzić.
Do szczepienia używa się zdrewniałego materiału wierzchołkowego, który jest cięty na długość 25 cm.Jest sadzony w pojemniku ze zwykłą glebą. Ciągle nawilżaj glebę, a początek wzrostu sadzonek będzie znakiem, że ukorzenienie się skończyło, a materiał można przesadzić do ogrodu.
Nawozy i metody rozmnażania
Pielęgnacja krzewu obejmuje obowiązkowe karmienie. Kompost, próchnica i torf nadają się jako nawóz do kwaszników. Należy je przenosić pod korzeń 2 razy w roku: wiosną, podczas aktywnego wzrostu, a latem podczas kwitnienia. Jednocześnie z karmieniem musisz obficie podlewać.
Propagacja każdego rodzaju kwicza jest możliwa na dwa sposoby:
- sadzenie odrostów korzeni;
- rozmnażanie za pomocą sadzonek.
Nakarm kwiczoł 2 razy w roku
Uprawa przez nasiona jest niepraktyczna i mało praktykowana. Najczęściej stosuje się rozmnażanie przez sadzonki. Sadzenie sadzonek i ich pielęgnacja odbywa się w taki sam sposób, jak przy uprawie większości krzewów ogrodowych.
Odmiany
Istnieje około dziesięciu różnych odmian jarzębiny. Przyjrzyjmy się bliżej najpopularniejszym.
- Czuł kwiczoł. Ten typ krzewu rośnie głównie na stromych zboczach. Główną różnicą między filcowym kwiczem jest brak kwitnienia. W połączeniu ze słabą odpornością na mróz i dość wysoką kapryśną pielęgnacją roślina ta jest uważana za najmniej odpowiednią do zaprojektowania osobistej działki.
- Odmiana Pallas. Podobnie jak filc, ta odmiana najczęściej występuje na stromych zboczach, głównie w terenie alpejskim. Ze względu na dość atrakcyjne małe krzewy ta odmiana często występuje w domkach letniskowych i działkach ogrodowych. Ciemnozielone, soczyste liście w przeciwieństwie do śnieżnobiałych kwiatów sprawiają, że roślina ta jest niezwykle piękna. Wśród wad tej odmiany można zauważyć szybką utratę wytrzymałości pni.
- Jesion polny jest drzewiastym. Jedna z najbardziej niezwykłych odmian tej rośliny. Wysokość jego krzewów może sięgać sześciu metrów. Zalety tej rośliny to dość długi okres kwitnienia - od początku lipca do końca sierpnia.
Trochę historii
Ojczyzną tego krzewu jest Daleki Wschód naszego kraju, Chiny, Mandżuria. Pojawił się w ogrodach europejskiej części kontynentu w 1759 roku. Ale wielu ogrodników nazywa późniejszą datę: drugą połowę XX wieku. W swojej historycznej ojczyźnie jarzębina figuruje w „Czerwonej Księdze” jako roślina zagrożona. Ale doskonale zadomowił się z nami na północnym zachodzie. Spotkałem ten krzew w ogrodach Regionu Czarnej Ziemi, a nawet w strefie podzwrotnikowej.
Ażurowa zieleń
Opis
Pole liściaste jarzębiny przybyło do nas z krajów azjatyckich. W naturze można go spotkać na brzegach rzek i jezior, a także w wąwozach. Swoją nazwę zawdzięcza swojemu dużemu podobieństwu, a całkowita wysokość krzewu rzadko przekracza trzy metry wysokości i ma dość silne stojące pędy o grubości około półtora centymetra. Aktywny okres wegetacyjny rozpoczyna się wraz z nadejściem wiosny i trwa prawie do pierwszych przymrozków.
Podczas kwitnienia liście mają jasnoróżowy kolor, do połowy sezonu stają się ciemnozielone, a pod koniec jesieni żółtoczerwone. W okresie kwitnienia krzew pokryty jest białymi kwiatostanami, osiągającymi długość około trzydziestu centymetrów i składającymi się z ogromnej liczby małych śnieżnobiałych kwiatów z długimi pręcikami. Pod koniec kwitnienia wiechy przestają pełnić funkcję dekoracyjną i są usuwane.
Funkcje pielęgnacyjne
Uprawa jarzębiny w ogrodzie nie jest szczególnie kłopotliwa. Opieka podstawowa składa się z następujących etapów:
- Podlewanie należy rozprowadzać tak, aby gleba wokół rośliny była zawsze wilgotna.
- Konieczne jest również ciągłe utrzymywanie luźnej gleby. Umożliwi to swobodny przepływ powietrza do korzeni.
- Pielęgnacja obejmuje przycinanie. Spędzają go wiosną. Zabieg pozwala kontrolować wysokość i szerokość krzewu. Ponadto roślina nabiera zadbanego wyglądu.Na przykład, jeśli jako żywopłot stosuje się nasadzenia kwiczowe, wystarczy pozostawić pędy o wysokości 1 m. Kwiaty rosną na nowym pędzie, więc przycinanie nie wpływa na ich jakość i ilość.
Rada. Odcięte odcinki pędów można wykorzystać do rozmnażania krzewów przez sadzonki.
- Odmiana o liściach jarzębiny nie wymaga ocieplenia przed zimowaniem na otwartym polu. Jest dość odporny i nie ulega zniszczeniu nawet w bardzo mroźne zimy.
Funkcje sadzenia
Krzew ten dobrze się rozmnaża zarówno przez podział krzewu, jak i przez sadzonki lub nasiona. Rozważymy proces sadzenia sadzonek jarzębiny. Należy je sadzić wczesną wiosną, bez dodatkowej izolacji. Nie bój się ich zamarznięcia i śmierci, ponieważ w ojczyźnie tego krzewu warunki wzrostu są dość trudne. Dlatego pewność przeżycia sadzonek wynosi prawie 100%.
Przed sadzeniem każda sadzonka jest dokładnie sprawdzana, oczyszczana ze słabych, uszkodzonych i suchych pędów. Zdrowe i mocne pędy przycina się na długość 10-15 cm, na każdym pozostawiając 2-4 rozwijające się pąki. Doły do sadzenia wykopywane są płytko, ale stosunkowo szerokie (biorąc pod uwagę szybko rozwijający się system korzeniowy). Średnio głębokość dołu powinna wynosić około 40 centymetrów, a średnica co najmniej 60 centymetrów. Mieszankę podłoża składającą się z jednej części ziemi, dwóch części próchnicy i jednej części piasku wlewa się do dołu, po czym umieszcza się sadzonkę i posypuje glebą na wierzchu. Po posadzeniu sadzonka jest dobrze rozlana wodą i ściółkowana.
Sadzenie i odejście
Jarzębina ma piękny kwiatostan w kształcie stożka
, które tworzą pojedyncze żółte kwiaty o cudownym zapachu. Kwiatostan ma kształt stożka. Pręciki kwiatostanów są dwukrotnie dłuższe od płatka. Dzięki temu kwiatostany świetnie prezentują się w okresie kwitnienia. Dodatkowo płatki są puszyste w dotyku. Okres kwitnienia tego krzewu przypada na ostatnie dwa miesiące lata.
Dwa lub trzyletni gatunek zachwyci właściciela kwitnieniem
rocznie. Owoce rośliny nie są przeznaczone do dekoracji, dlatego jesienią są usuwane. Jarzębina jest używana w projektowaniu krajobrazu.
Agronomowie podkreślają taką zaletę rośliny, jak odporność na silne mrozy. Kwiczoł może również dobrze zakorzenić się na różnych typach gleby, ale co najważniejsze - na glebie wilgotnej.
Bardzo ważne jest zapewnienie jarzębiny Sem wymaganej ilości wody i wilgoci. Rzeczywiście, bez tego krzew znacznie się pogorszy, pozostanie skarłowaciały i straci swoje naturalne piękno. Proces wzrostu rośliny może nastąpić nawet wtedy, gdy znajduje się ona w cieniu. Może również dobrze rosnąć w miejscu pod koronami drzew. Jeśli zapewnisz roślinie wszystkie niezbędne warunki, kwiczoł rośnie wystarczająco szybko, a także dobrze znosi proces przeszczepu.
Eksperci zalecają sadzenie tej rośliny pojedynczo, ponieważ rośnie dość szeroko, chociaż taki spektakl wygląda dość pięknie wzdłuż brzegów rzeki. Jeśli sadzisz krzew w grupach, często będziesz musiał go odciąć i stworzyć określony kształt. Ta kultura ma rozwinięty system korzeniowy.
Z tego powodu roślina siedzi na zboczach, aby zakotwiczyć glebę. Takie są wymagania jarzębiny do sadzenia i pielęgnacji. Rozważmy krótki opis wymagań dla jesionu polnego Sam:
